Αννυ, η καλυτερη της φιλη

Turrican έγραψε:

...μπορείς να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευαισθησίες ή την ίδια αναισθησία;

Ασφαλώς και το δέχομαι... Αλίμονο αν ήμασταν όλοι ίδιοι...

Απλά δε δέχομαι πως η Άννυ του ανιμέ ήταν μιά ευαίσθητη κοπελίτσα που είχε ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μόνο ως συμφεροντολόγα και κουτοπόνηρη μπορώ να τη δω από τη στενή λογιστική σκοπιά μου (αυτή διαθέτω... τί να κάνουμε... ). Και έχω διαχωρίσει τη στάση μου από την Άννυ του μάνγκα που ναι, μπορώ να τη δω με αρκετή συμπάθεια.

Και όσο και να γράφουμε ούτε εγώ θα αλλάξω τη γνώμη σου ούτε εσύ τη δική μου...

Aldebaran έγραψε:

1. Σύμφωνα με το ανιμέ, όταν η Άννυ υιοθετήθηκε από τους Μπράιτον είχε πατήσει τα 10 και δεν ήταν παιδούλα 6 χρονών. Άρα είχαν ζήσει πολλά περισσότερα χρόνια και καταστάσεις μαζί ώστε η μετέπειτα στάση της να μη δικαιολογείται.
2.Αναφέρετε πως δεν μπορούσε εξίσου εύκολα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής όπως η Κάντυ... Δλδ, ποιές ακριβώς;;; Τι χρώμα καπέλο θα φορέσει στο σουαρέ στους Κόρνγουελ ή αν έχει ραγίσει το φλυτζανάκι του τσαγιού και πρέπει να το αντικαταστήσουν;;; Ή αν ο Άρτσυ έφυγε νωρίς για το κολεγιο και δεν κατάφερε να ταξιδέψει μαζί του;;; Μπορεί να μην ήξερε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής όμως το μυαλουδάκι της για να πετύχει αυτό που ήθελε δούλεψε μιά χαρά την κατάλληλη στιγμή. Για να μην αναφερθώ και στην υπέρβασή της να πάει στους στάβλους και ν΄αφήσει την κορδέλα της... Άρα... μήπως και η Άννυ του ανιμέ αν και φαινομενικά αδύναμη είχε ένα μυαλό ξουράφι και μεγάλα ψυχικά αποθέματα όπου και όποτε τη βόλευε;;;
3. Η Άννυ στο ανιμέ ήταν φίλη της Κάντυ ανάλογα με τα φεγγάρια της.
Όταν σκοτώθηκε ο Άντονυ πήρε την άμαξα και πήγε να τη συλλυπηθεί . Όταν όμως παρουσιάστηκε στο κολέγιο αρνήθηκε να καθήσει κοντά στην Κάντυ μην τυχόν και αρχίσει η φίλη της κατά τη διάρκεια του μαθήματος να της μεταφέρει φιλιά και χαιρετίσματα από την κα Πόνυ και την αδερφή Μαρία, της εξιστορήσει τα τελευταία νέα της Μίνα και της περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το λόφο της. Δλδ, 10 χρόνια μεγάλωσαν μαζί και δεν ήξερε αν η φίλη της θα σεβόταν την ανάγκη της να παραμείνει μυστικό εφτασφράγιστο η ταπεινή της καταγωγή;;;;

Ε... μην τρελαθούμε...

Aldebaran μήπως εννοούσες τα νέα του Κλιν και όχι της Μίνας?
Αν θυμάμαι η Μίνα είναι ο σκύλος του κυρίου Γουίλιαμ Μακ Γκρέγκορ που πήρε η Κάντυ στο ορφανοτροφείο πολύ αργότερα από το κολλέγιο, αυτή δεν εννοείς???

Όσο για την Άννυ του άνιμε, συμφωνώ κι εγώ.
Όση ανάγκη για αγάπη και στοργή από μια οικογένεια είχε η Άννυ, άλλη τόση είχε και η Κάντυ. Απλα δεν θέλω να μείνω στο ανιμε γιατί ξέρω ότι δεν έχει ανάμειξη ούτε η Μιζούκι ούτε η Ιγκαράσι σε αυτό.

Σίγουρα από ένα σημείο και μετά η Άννυ είναι όντως πολύ καλή με την Κάντυ, όπως και στο μάνγκα, αλλά πραγματικά σε μερικά σημεία, μου φαίνεται κι εμένα αχαρακτήριστη η συμπεριφορά της!!!!

Δεν είναι συμφεροντολόγα, ούτε κουτοπόνηρη, δεν έπραξε όμως και σύμφωνα με την φωνή της συνειδήσεως της όταν έπρεπε να πράξει, Τούρι μεταξύ της δικής σου άποψης και της alderaban βρίσκεται η αλήθεια πίστεψέ με!
τεσπα τώρα νομίζω στη ενήλικη ζωή οτι θα είναι δοσμένη στην Κάντυ και οτι θα της δώσει αδελφική αγάπη.

akaliakoukou έγραψε:

Aldebaran μήπως εννοούσες τα νέα του Κλιν και όχι της Μίνας?
Αν θυμάμαι η Μίνα είναι ο σκύλος του κυρίου Γουίλιαμ Μακ Γκρέγκορ που πήρε η Κάντυ στο ορφανοτροφείο πολύ αργότερα από το κολλέγιο, αυτή δεν εννοείς???

:affraid: :affraid: :affraid: :affraid: :affraid:

Καλά... τα έχω παίξει τελείως...

Aldebaran έγραψε:

Ασφαλώς και το δέχομαι... Αλίμονο αν ήμασταν όλοι ίδιοι...

Απλά δε δέχομαι πως η Άννυ του ανιμέ ήταν μιά ευαίσθητη κοπελίτσα που είχε ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μόνο ως συμφεροντολόγα και κουτοπόνηρη μπορώ να τη δω από τη στενή λογιστική σκοπιά μου (αυτή διαθέτω... τί να κάνουμε... ). Και έχω διαχωρίσει τη στάση μου από την Άννυ του μάνγκα που ναι, μπορώ να τη δω με αρκετή συμπάθεια.

Και όσο και να γράφουμε ούτε εγώ θα αλλάξω τη γνώμη σου ούτε εσύ τη δική μου...

Εδώ κάνεις λάθος! Ποτέ δε συζητάω αν δεν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να ωφεληθώ και να μάθω κάτι! Το να λέω συνεχώς το ποίημα στερούμενος επιχειρημάτων θα με κάνει απλά να επαναλαμβάνομαι χωρίς να μπορώ να πείσω κανένα άλλα ούτε και να μάθω κάτι...
Οπότε προχωράω συγκεκριμένα!

Και σε ρωτάω: Δέχεσαι ότι Αν η Candy δέχονταν την πρόταση της Αννυ για να προτείνουν την ταυτόχρονη υιοθεσία τους απο τους Μπραιτονς θα ήταν τώρα κανονικές αδερφές; Ποιος αρνήθηκε κάτι τέτοιοι και με τι επιχείρημα; Σε τι έριχνε την candy μια τέτοια εξέλιξη; Γιατί να μην ληφθούν υπόψιν και τα δικά της θέλω; Θα έμεναν για πάντα στο ορφανοτροφείο; Τι έχεις να πεις σε αυτό; Πήγαινε στο manga, στο anime, στις νουβέλες, στην Ισπανία, στο Μεξικό, στην Ιταλία και όπου θες. Θα το δούμε πέρα απο συνθήματα με επιχειρήματα για να βγάλουμε άκρη....

Turrican έγραψε:

Εδώ κάνεις λάθος! Ποτέ δε συζητάω αν δεν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να ωφεληθώ και να μάθω κάτι! Το να λέω συνεχώς το ποίημα στερούμενος επιχειρημάτων θα με κάνει απλά να επαναλαμβάνομαι χωρίς να μπορώ να πείσω κανένα άλλα ούτε και να μάθω κάτι...
Οπότε προχωράω συγκεκριμένα!

Και σε ρωτάω: Δέχεσαι ότι Αν η Candy δέχονταν την πρόταση της Αννυ για να προτείνουν την ταυτόχρονη υιοθεσία τους απο τους Μπραιτονς θα ήταν τώρα κανονικές αδερφές; Ποιος αρνήθηκε κάτι τέτοιοι και με τι επιχείρημα; Σε τι έριχνε την candy μια τέτοια εξέλιξη; Γιατί να μην ληφθούν υπόψιν και τα δικά της θέλω; Θα έμεναν για πάντα στο ορφανοτροφείο; Τι έχεις να πεις σε αυτό; Πήγαινε στο manga, στο anime, στις νουβέλες, στην Ισπανία, στο Μεξικό, στην Ιταλία και όπου θες. Θα το δούμε πέρα απο συνθήματα με επιχειρήματα για να βγάλουμε άκρη....

Δε θυμάμαι καλά το ανιμέ αλλά νομίζω πως η πρόταση αυτή είχε ειπωθεί όχι από την Άννυ αλλά από κάποιον από το ζεύγος Μπράιτον και η απάντηση ήταν αρνητική. Δεν μπορούσαν να υιοθετήσουν δύο παιδάκια. Οι Μπράιτον ήθελαν αρχικά την Κάντυ αλλά εκείνη δεν ήθελε ν΄αποχωριστεί την Άννυ και προκειμένου να μην αφήσει μόνη της τη φίλη της έκανε τα γνωστά καραγκιοζιλίκια.

Στο μάνγκα, οι Μπράιτον θέλουν εξαρχής την Άννυ γιατί τους θυμίζει την κόρη τους. Η Κάντυ όταν λαμβάνει το τελευταίο γράμμα της Άννυ στενοχωριέται που και εκείνη ήθελε μιά οικογένεια αλλά κανείς δεν την υιοθετούσε.

Δεν θυμάσαι καλά το ανιμέ και άρα δεν θυμάσαι ακριβώς γιατί δε την χωνεύεις; Εγώ πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί τόση οργή! Η πρώτη σκέψη που μου περνάει στο μυαλό είναι μήπως έχω χάσει κάποια φάση και δεν έχω την πλήρη εικόνα; Από την άλλη μεριά όμως δεν ακούω και κάτι που δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου!


Και πάμε τώρα στην ερώτηση που σου έκανα και φυσικά δεν μου απάντησες! Αν σε βοηθήσω να δεις λίγο εικόνα θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου ή θα μου πεις μια από τα ίδια; Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τη γνώμη σου! Θέλω να μου εξηγήσεις που τη στηρίζεις!



Εδώ σε εμένα φαίνεται ότι η Άννυ προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρο της που δεν είναι άλλο απο το να βρει γονείς!! Η Candy περιλαμβάνεται σε αυτό και θα ήταν πραγματικά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία και για τις δύο! Δεν μελετάμε αν θα γινόταν αποδεκτή η πρόταση απο τους Μραιτονς ή το ορφανοτροφείο άλλα την πρόθεση της Anny τώρα εξετάζουμε! Η Άννυ αν ιεραρχούσε τις βασικές της ανάγκες αμέσως εκείνη τη στιγμή θα ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθει σε ρήξη! Η Candy θα ήταν το εμπόδιο που θα έπρεπε να ξεπεραστεί! Παρακολούθησε απλά πόσο ώριμα μιλά.....



...για να βρει μια άτσαλη αντίδραση απο την Candy που θέλει ακριβώς το ίδιο πράγμα άλλα μόνο μέσω μιας δικής της θεώρησης των πραγμάτων που προσπαθεί να επιβάλει! Ενώ κατά βάθος γνωρίζει ότι είναι λάθος παρόλα αυτά δεν διαθέτει τη δεδομένη στιγμή ούτε την ψυχραιμία ούτε την ωριμότητα της φίλης της βάζοντας πάνω το πείσμα!


Η αντίδραση ήταν άμεση όταν πίστεψε ότι αυτό την θίγει! Θα είμαστε κανονικές αδερφές και αν είμαστε στο ορφανοτροφείο.... Βέβαια όλοι ξέρουν ότι κάτι τέτοιο είναι παιδικό και καταλάβαμε τι ήταν αυτό που της έλεγε στην πραγματικότητα η Αννυ! Ήταν η ευκαιρία τους τελεία και παύλα!



Εδώ φαίνεται και η διαφορετική ιεράρχηση των αναγκών! Δεν είναι θυσία όταν δίνεις κάτι που δε σου λείπει! Η Candy θέλει οικογένεια αλλά δεν καίγεται κιόλας! Η Άννυ το φωνάζει συνέχεια! Είναι η μόνιμη ανασφάλεια της! Στο ίδιο επεισόδιο βλέπει μια οικογένεια ελαφιών στο δάσος και βάζει τα κλάματα!!!! Έχει σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να το λύσει!!! Και τι έγινε μετά απο το επεισόδιο που είχαν; Μήπως την παράτησε η Άννυ και έφυγε; Όχι..εμμμ..το εντελώς αντίθετο! Την παράτησε η Candy μόνη της, και όταν την κυνήγησε να την φτάσει ......γκρεμίστηκε! !



Γιατί θες μια οικογένεια βρε Άννυ μου ;Αφού έχεις τις μητέρες της αγάπης και το ορφανοτροφείο!!!! Τι σου λείπει;;; ;Όλα τα έχεις!!! Ούτε καν πρίγκιπα εσύ θα συναντήσεις...για άλλη υποτίθεται ότι έρχεται!!!! Τι και αν κινδύνεψες τη σωματική σου ακεραιότητα τότε στο κολέγιο όταν κρεμιόσουν σε εκείνα τα παλιό σχοινιά για να της δώσεις θάρρος τότε που έπεσε θύμα πλεκτάνης... Είσαι η προδότρια! Σίγουρα θα κοιτάξεις το συμφέρον σου!



Ώπα!!! Τι έχουμε εδώ; Δεν πίστευα ότι θα την ξαναδούμε την μικρούλα! Τσκ! Τσκ! Αυτή η TOEI είναι ανεκδιήγητη της έβαλε μακιγιάζ και τεχνητά δάκρυα να φαίνεται λυπημένη η κακούργα!!!! Τι και αν πέρασε μια απαίσια νύχτα και έβλεπε παντού την φίλη της! Τι και αν της μίλαγε στον ύπνο της! Θέατρο παίζει γιατί ξέρει ότι είναι η κάμερα μπροστά!



Βρε τι μας λες... ήθελες να με δεις!!!! Έμαθες ότι περνάμε εδώ πέρα super και ήρθες να μας την χαλάσεις!!! Και φτάνουμε στις προθέσεις ξανά!!!! Οι δύο φίλες κρατάνε την αναπνοή τους!!!! Τους πρότεινε την υιοθεσία της;


H Candy παγώνει! Οι κόρες της έχουν διασταλεί! Ακούει τον σφυγμό της! Ξέρει τι θέλει περισσότερο στον κόσμο η φίλη της! Οι λέξεις ετοιμάζονται να βγουν και θα ηχήσουν σαν κανονιά στα αφτιά της! ΟΧΙ!!!!! Τι όχι!!! Μη μας το χαλάς!!!!! Πας να μας κοροϊδέψεις;;;; Η Άννυ θυσίασε αυτό που ήταν η νο 1 ανάγκη της!!!!! Απλά!


Σε αυτή τη στιγμή απλά κλαίω!!!! Δεν έχω το κουράγιο να περιγράψω τι σημαίνει αυτό και κάθε πότε τρώγανε κάτι τέτοιο τα παιδιά.


Δυστυχώς το πράγμα στράβωσε πάλι! Η Candy δεν μπορεί να αφουγκραστεί για ακόμα μια φορά το πρόβλημα της φίλης της! Δεν θα σε αφήσω να φύγεις ποτέ ξανά!!!! Ξαναγυρνάει στα ίδια! Το πρόβλημα όμως παραμένει! Οι Μραιτονς θα ξαναέρθουν και θα βρεθεί για ακόμα μια φορά σε απόσταση αναπνοής με το θαύμα! Τα πράγματα μάλιστα θα γίνουν χειρότερα όταν θα κινδυνέψει να χάσει και το μοναδικό στήριγμα της!!!!

Βέβαια θα μπορούσες απλά να δεις το επεισόδιο από το youtube και να απαντήσεις αφού το δεις άλλα προτίμησες να μη το θυμάσαι καλά....

Aν έχεις άπλετο χρόνο και τον ξοδεύεις για να δεις τί λέει η Κάντυ στο ανιμέ μπράβο σου. :affraid:
Ο δικός μου είναι περιορισμένος τόσο λόγω σύνδεσης όσο και λόγω εργασίας.

...Αλλά, θα το δω, και θα σου απαντήσω.

Τούρι δεν είναι συμφεροντολόγα η Αννυ με τίποτα, ούτε άνθρωπος που θα έδινε χτύπημα κάτω από την ζώνη και σίγουρα ήθελε την ευτυχία της Κάντυ όσο κανείς άλλος, εγώ στο μυαλό μου πάντα την έχω ως την καλύτερη της φίλη( είναι μεγάλο πράγμα ένας άνθρωπος να μην σε φθονά γιατί οι φίλοι στην χαρά σου φαίνονται και όχι στην λύπη, η Αννυ ακόμα και αν δει την Κάντυ βασίλισσα δεν θα την φθονούσε στιγμή, είμαι βέβαιη)! Αυτή άλλωστε της έδινε συμβουλές πως να ντύνεται καλά για να ρίξει τον Τέρυ!

Η Κάντυ είναι πολύ αυτάρκης χαρακτήρας και ίσως αυτό να έπληττε λίγο την αδυναμία της Αννυ να την έπνιγε, η Αννυ τα πράγματα τα σκεφτόταν πιο ώριμα, δεν ενθουσιαζόταν με το παραμικρό σαν την Κάντυ( η τοι έχει κάνει εξαιρετική δουλεια πάνω στην ψυχοσύνθεση των δύο κοριτσιών)!

Στο κολέγιο ότι είπε το είπε εν βρασμω ψυχής οπότε εγώ δεν της το καταλογίζω. Αλλωστε είχε ψυχανεμισθεί από νωρίς πόσο ταιριάζει με τον Αρτσι και οτι η Κάντυ θα ήταν δυστυχισμένη μαζί του!

τεσπα το μόνο που με ξενίζει λίγο είναι όταν είδε την κατάσταση της Κάντυ στο σπίτι των Ράγκαν γιατί δεν αντέδρασε, σε στάβλους κοιμόταν και κεινο το κακόμοιρο!! Σίγουρα το βράδυ προσευχόταν ν' αλλάξει η θέση της φίλης της αλλά αυτό δεν έφτανε. Αν μιλούσε στους γονείς της αλλά με τόση υποκρισία που κυριαρχούσε σε εκείνους τους κύκλους τι να έκανε και αυτό το κακόμοιρο, σίγουρα η μάνα της θα της έλεγε' θες να τα καταστρέψεις όλα'
Πάντως δεν νομίζω οτι μια οικογένεια σαν τους Μπραιτον θα ήθελε για παιδί την Καντούλα( το αγριμάκι), σίγουρα θα διάλεγαν την Αννυ που ταίριαζε περισσότερο στις νόρμες της υψηλής τάξης!

Παιδια η Αννυ μπορει να πληγωσε την Καντυ αλλα και αυτη με τη σειρα της -οπως τονισε και ο Turrican - δεν ηθελε να καταλαβει την μεγαλη επιθυμια της Αννυ για μια οικογενεια.

Το σημαντικο ομως ειναι οτι η Αννυ αναγνωρισε τα λαθη της, εδειξε μεταμελεια και ζητησε συγνωμη. Θελει θαρρος και καθαρη ψυχη για να το πεις αλλα κυριως να το εννοεις! Και η Αννυ οπως φανηκε μεχρι το τελος το εννοουσε, παρολο που ηξερε οτι ο Αρτσι ειχε ακομα στην καρδια του την Καντυ! Μην τα ισοπεδωνουμε ολα. Η Αννυ ειναι ενας πιο ρεαλιστικος χαρακτηρας, ενω η Καντυ...... εντελως σουρεαλιστικος! Ειναι λιγο αδικη η συγκριση νομιζω.

ariathniM έγραψε:

σίγουρα ήθελε την ευτυχία της Κάντυ όσο κανείς άλλος, εγώ στο μυαλό μου πάντα την έχω ως την καλύτερη της φίλη( είναι μεγάλο πράγμα ένας άνθρωπος να μην σε φθονά γιατί οι φίλοι στην χαρά σου φαίνονται και όχι στην λύπη, η Αννυ ακόμα και αν δει την Κάντυ βασίλισσα δεν θα την φθονούσε στιγμή, είμαι βέβαιη)!

Εχεις απολυτο δικιο ariathni! Αυτοι που μας αγαπουν πραγματικα φαινονται στις χαρουμενες στιγμες μας! Ειναι αυτοι που θα μας αγκαλιασουν και θα χαρουν μαζι μας, που δεν μας φθονουν, που παιρνουν χαρα απο την ευτυχια μας! Μια τετοια αγαπη ειναι πολυ σπανια και προσωπικα την εχω βιωσει μονο μεσα απο την οικογενεια μου.

nina έγραψε:

Η Αννυ ειναι ενας πιο ρεαλιστικος χαρακτηρας, ενω η Καντυ...... εντελως σουρεαλιστικος! Ειναι λιγο αδικη η συγκριση νομιζω.

Η Καντυ ειναι ενας εντελως ιδεατος χαρακτηρας. Η Αννυ ειναι πιο ρεαλιστικη.

Όπως το λέτε συμφωνώ! Μέχρι να βρει τον χρόνο η φίλη μας να δει τα 9" θα ήθελα να προσθέσω ότι ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ή όχι με κάποια πράξη! Μπορεί να είναι σωστή ή λάθος! Το πρόβλημα για εμένα είναι όταν ακυρώνουμε συνολικά ένα χαρακτήρα καταλογίζοντας του πρόθεση....

εγω παντως πιστευω οτι η αδυναμη στην ιστορια ειναι η καντυ. ολο αυτο το ''θελω να ειναι ευτυχισμενοι ολοι'' εμενα μου κανει πιο πολυ για ανασφαλεια. θελω να ειναι ολοι ευτυχισμενοι , για να μην τους χασω, κατι τετοιο. μπορει να εχω και αδικο βεβαια, αλλα αυτο μου βγαινει. αδυναμια και ανασφαλεια.

Turrican έγραψε:

Όπως το λέτε συμφωνώ! Μέχρι να βρει τον χρόνο η φίλη μας να δει τα 9" θα ήθελα να προσθέσω ότι ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ή όχι με κάποια πράξη! Μπορεί να είναι σωστή ή λάθος! Το πρόβλημα για εμένα είναι όταν ακυρώνουμε συνολικά ένα χαρακτήρα καταλογίζοντας του πρόθεση.... !@@#$

Να συμφωνήσω και εγώ με τα κορίτσια πως η Άννυ είναι χαρακτήρας που μπορούμε να έχουμε και δίπλα μας, ενώ η Κάντυ όχι.
Είναι η "φίλη" που θα βάλει τις δικές της ανάγκες πάνω από της κολλητής της και θα επιδιώξει την ικανοποίησή τους με κάθε μέσο σε αντίθεση με την Κάντυ που πάνω απ΄όλα μετράνε οι άλλοι ενώ η δική της ευτυχία έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Turrican, τα είδα τα 9'' και είδα και άλλα παραπάνω.
Να συμφωνήσω και μαζί σου (όντως... κάποια σημεία δεν τα θυμόμουν και πολύ καλά) πως διακαής πόθος της Άννυ ήταν να έχει και εκείνη μιά οικογένεια και βέβαια, όχι όποια και όποια. Μιά πλούσια οικογένεια για να γίνει μιά μικρή κυρία και να μην της λείψει τίποτα...
Κατανοητό και ανθρώπινο... Μήπως εγώ δε θέλω να κερδίσω το ΛΟΤΤΟ και να ξεχρεώσω;;;; Αν όμως το κερδίσει η κολλητή μου που είναι ευτυχισμένη μέσα στη φτώχεια της και επιθυμεί το ίδιο και για μένα (να είμαι δλδ ευτυχισμένη και εγώ με τα ελάχιστα) (α... και να είμαστε δυό φτωχοδιάβολοι αιωνίως... αν και δεν έχω καταλάβει με ποιό δικαίωμα αυτή οραματίζεται ποιά θα είναι η δική μου ευτυχία ) θα φροντίσω να της το κλέψω γιατί οι δικές μου οικονομικές ανάγκες είναι μεγαλύτερες από τις δικές της. Και εννοείται, πως θα της ζητήσω να με καταλάβει και να με συγχωρέσειι όταν θα κάνω το γύρο του κόσμου ...
Ανθρώπινα και απλά...

Μα νομίζω ότι με αυτά που σου έδειξα απέδειξα ότι δεν έβαζε τις ανάγκες τις επάνω από αυτές της Candy! Μα τι είδες; Δεν διάβασες λέξη απο όλα τα προηγούμενα έτσι; (Γιατί αν τα διάβαζες θα απαντούσες επάνω στα συγκεκριμένα). Διακαής πόθος της Άννυ ήταν μια πλούσια οικογένεια; Σε ποιο δευτερόλεπτο το είδες αυτό; Μήπως το διάβασες και αυτό στο manga;

Το αυτονόητο δικαίωμα - ανάγκη του κάθε παιδιού να έχει μαμά και μπαμπά αν φτάσεις στο σημείο να το υποβιβάσεις στο επίπεδο του τζόγου για να ρεφάρεις χάνεις την ουσία. Αποτυχημένο εντελώς το παράδειγμα σου γιατί αν σου έλεγε από την αρχή αυτή να τα μοιραστείτε και εσύ (ενώ τα ήθελε τρελά ) της έλεγες να τα δώσετε για την διάσωση της καρέτα καρέτα και της το επέβαλες καλά θα σου έκανε αφού εσύ δε τα ήθελες να εξαφανιστεί με όλα τα λεφτά και να φύγει!

Θα σε ήθελα όμως να σε δώ πόσο θα χαιρόσουν με τη χαρά της φίλης σου αν δεν έπαιρνες απο την αρχή φράγκο!

akaliakoukou έγραψε:

Μπόρεσε κρυφά η Άννυ στο κολέγιο να πει στην Κάντυ "μη μου πάρεις τον Άρτσι". Δεν μπορούσε να πει πρώτα, τι κάνεις, είσαι καλά?????

Έλα ντε....

Η Άννυ μου είναι εντελώς αντιπαθής. Δε καταλαβαίνω γιατί η φιλία της με την Κάντυ θεωρείται πολύτιμη. Τι είδους φιλία είναι αυτή που πάντα παίρνεις και ποτέ δε δίνεις; Η Άννυ δεν έχει βοηθήσει ποτέ την Κάντυ, αν εξαιρέσουμε βέβαια εκείνη τη φορά που προσπάθησε ανεπιτυχώς λόγω έλλειψης φαντασίας και δειλίας (ευτυχώς που ήταν ο Τέρρυ εκεί) να καθυστερήσει την Ελίζα όταν αυτή κατευθυνόταν στο δωμάτιο απομόνωσης. Αυτή η δικαιολογία της ευαίσθητης και αδύναμης φύσης με εξοργίζει απίστευτα. Όταν αγαπάς κάποιον παλεύεις για αυτόν και μαζί με αυτόν, είτε είναι φίλος είτε σύντροφος και είσαι εκεί όταν σε χρειάζεται. Η Άννυ είναι ο τύπος του "τα καλά και συμφέροντα" ο ευαίσθητούλης εαυτούλης μου να είναι καλά και η Κάντυ θα τα καταφέρει και μόνη της....

Οι φίλοι φαίνονται και στη χαρά και στην λύπη. Η Άννυ όμως δεν έχει σταθεί πότε στις λύπες της Κάντυ και μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις μόνο πως δε θα την φθονήσει σε στιγμές επιτυχίας….
Παρολ’ αυτά δέχομαι πως δε θα την φθονήσει ποτέ για τον απλούστατο λόγο ότι για να φθονήσεις κάποιον θα το κάνεις είτε επειδή είσαι από τη φύση σου κακός ή αν θέλετε ιδιαίτερα ζηλιάρης άνθρωπος βλέπε Ελίζα, είτε επειδή κάποιος έχει πετύχει κάτι στο οποίο εσύ απέτυχες πριν από αυτόν. Όταν οι στόχοι σου είναι διαφορετικοί για ποιο λόγο να φθονήσεις κάποιον; Η Άννυ έναν καλό σύζυγο ήθελε το πέτυχε end of story δεν έχει λόγο να φθονήσει την Κάντυ (πλησίασε στο σημείο αυτό βέβαια στο κολλέγιο όταν ένιωσε να απειλείται η σχέση της με τον Άρτσυ). Υπάρχει ποτέ περίπτωση η Άννυ να ανταγωνιστεί σε κάτι την Κάντυ; Είναι πολύ εύκολο να χαίρεσαι με τις επιτυχίες των άλλων όταν δεν είναι δικές σου αποτυχίες. Διαφορετικά ακόμη και ο πιο καλόβουλος άνθρωπος, το αγκάθι του φθόνου θα το αισθανθεί στην αρχή για λίγο και μετά θα το ξεπεράσει. Εκεί φαίνεται η ποιότητα των ανθρώπων όταν σε στιγμές αποτυχίας δεν μένουν στο φθόνο που στην αρχή πολύ ανθρώπινα αισθάνονται και στη συνέχεια παραδέχονται την αξία του «πετυχημένου».

Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος φίλος της Κάντυ είναι ο Άλμπερτ γιατι χαιρόταν με τη χαρά της και ήταν εκεί όταν αυτή είχε προβλήματα, αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα…..

Νομίζω πως ο χαρακτήρας των δύο αυτών κοριτσιών φαίνεται καθαρά όταν ο κύριος Μπράιτον τις καλεί να κάνουν ιπασσία, η Κάντυ πηδά πάνω στο άλογο με χαρά και λεέι τί ωραία ενώ η Αννυ κάθεται πιο πίσω άτολμη τελείως και φωνάζει: Εγώ φοβάμαι, η Κάντυ άντεχε την δύσκολη ζωή η Αννυ θα λύγισε πολύ εύκολα, ήταν ντελικάτη, φιλάσθενη , δειλή με τις καταστάσεις και αυτό το ήξερε γι' αυτό πάντα ζητούσε κάποιον να την προστατεύει! Την Κάντυ στο ορφανοτροφείο, τον Αρτσι στο κολέγιο, τον κυριο μπραιτον στην εφηβική της ηλικια!!

Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος φίλος της Κάντυ είναι ο Άλμπερτ γιατι χαιρόταν με τη χαρά της και ήταν εκεί όταν αυτή είχε προβλήματα, αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα….. [/quote]

Εσύ τι πιστεύεις για την φιλία αυτή, μέχρι ποιο βαθμό ήταν φιλία και αν μπορούμε στο πρόσωπο του καλύτερου φίλου μας να δούμε έναν σύντροφο. Μεγάλο θέμα βραδιάτικα αλλά αν μπορείς απάντησε μου και μέσα από δικές σου εμπειρίες.

Η Βαμβουνάκη λέει( ντομ σε θυμήθηκα) ότι πραγματικός φίλος είναι εκείνος με τον οποιο μπορούμε να είμαστε ο ευατός μας και να μην υποκρινόμαστε, τι λες εσύ;

Turrican έγραψε:

Μα νομίζω ότι με αυτά που σου έδειξα απέδειξα ότι δεν έβαζε τις ανάγκες τις επάνω από αυτές της Candy! Μα τι είδες; Δεν διάβασες λέξη απο όλα τα προηγούμενα έτσι; (Γιατί αν τα διάβαζες θα απαντούσες επάνω στα συγκεκριμένα). Διακαής πόθος της Άννυ ήταν μια πλούσια οικογένεια; Σε ποιο δευτερόλεπτο το είδες αυτό; Μήπως το διάβασες και αυτό στο manga;

Δεν άδραξε την ευκαιρία να πει στην Κάντυ να ζητήσουν από τον Μπράιτον να τις υιοθετήσει;;;; Πόσο καιρό τον ήξερε και έβγαλε συμπέρασμα πως της έκανε για πατέρας;;; Δυό ώρες;;; τρεις;;;; Και μη μου πεις πως δε θαμπώθηκε από τα πλούτη... Χώρια που μάλλον ζήλεψε πού έβλεπε πως για μιά ακόμη φορά ο εξωστρεφής χαρακτήρας της Κάντυ κέρδιζε τις εντυπώσεις και φοβήθηκε πως αργά ή γρήγορα θα έμενε μόνη στο ορφανοτροφείο...

Turrican έγραψε:

Το αυτονόητο δικαίωμα - ανάγκη του κάθε παιδιού να έχει μαμά και μπαμπά αν φτάσεις στο σημείο να το υποβιβάσεις στο επίπεδο του τζόγου για να ρεφάρεις χάνεις την ουσία. Αποτυχημένο εντελώς το παράδειγμα σου γιατί αν σου έλεγε από την αρχή αυτή να τα μοιραστείτε και εσύ (ενώ τα ήθελε τρελά ) της έλεγες να τα δώσετε για την διάσωση της καρέτα καρέτα και της το επέβαλες καλά θα σου έκανε αφού εσύ δε τα ήθελες να εξαφανιστεί με όλα τα λεφτά και να φύγει!

Θα σε ήθελα όμως να σε δώ πόσο θα χαιρόσουν με τη χαρά της φίλης σου αν δεν έπαιρνες απο την αρχή φράγκο!

Αν είχα κερδίσει το ΛΟΤΤΟ δικά μου δε θα ήταν τα χρήματα;;; Το να τα ξόδευα για έναν ανώτερο σκοπό μόνο κατακριτέο δεν είναι... αλλά ακόμη και αν ατα σκόρπαγα στον άνεμο πάλι δικαίωμά μου θα ήταν...

Το αυτονόητο όπως αναφέρεις δικαίωμα για μιά οικογένεια ίσχυε και για την Κάντυ. Μόνο που όταν έπρεπε να σκεφτεί τη δική της ευτυχία ανακάλυπτε πόσο δυστυχισμένη θα γινόταν η φίλη της και προτίμησε να πετάξει την ευκαιρία για χάρη της.


Όμως... είδα και πόσο χάρηκε η Άννυ όταν κρυφάκουγε πίσω από την πόρτα για να μάθει τί ήθελε η κα Πόνυ την Κάντυ μέσα στα μαύρα τα μεσάνυχτα...
Θα μου πεις μετά πως πήρε το μαστίγιο και αυτομαστιγώθηκε μέχρι να εξιλεωθεί... Σωστά... ας μην της καταλογίζουμε μικροψυχία...

Ειδικά εκείνο το χαμόγελο επιτυχίας που καρφώθηκε στα χείλη της Αννυς όταν ρωτούσε την Κάντυ "δεν θα το μετανιώσεις ποτέ, ε;;;; " λίγο πριν κάνει τα γλυκά μάτια στη μετάπειτα μαμά της δε θα το ξεχάσω ποτέ...


Και εννοείται πως δε μου απέδειξες κάτι... απλά μου έδειξες τη δική σου αντίληψη για το πως έγιναν τα πράγματα... Σεβαστή αλλά όχι αποδεκτή...

ariathniM έγραψε:

Εσύ τι πιστεύεις για την φιλία αυτή, μέχρι ποιο βαθμό ήταν φιλία και αν μπορούμε στο πρόσωπο του καλύτερου φίλου μας να δούμε έναν σύντροφο. Μεγάλο θέμα βραδιάτικα αλλά αν μπορείς απάντησε μου και μέσα από δικές σου εμπειρίες.

Η Βαμβουνάκη λέει( ντομ σε θυμήθηκα) ότι πραγματικός φίλος είναι εκείνος με τον οποιο μπορούμε να είμαστε ο ευατός μας και να μην υποκρινόμαστε, τι λες εσύ;

Στα 114 επισόδεια της Κάντυ δε διέκρινα ούτε και να υπονοείται στο ελάχιστο ερωτικό στοιχείο στη σχέση Άλμπερτ-Κάντυ. Τι να πω μπορεί να ειμαι πεζό άτομο και να θέλω τον έρωτα ξεκάθαρο όπως στην περίπτωση του Τέρρυ Τώρα στο ερώτημα σου αναφορικά με το αν μπορούμε να βρούμε στο πρόσωπο ενός φίλου μας έναν σύντροφο θα απαντήσω κατηγορηματικά ναι! Είναι εύκολο να αρχίσει να μας ελκύει ερωτικά κάποιος με στον οποίο αναγνωρίζουμε απο πριν, όπως στην περίπτωση του φίλου μας χαρακτηριστικά που μας ελκύουν. Τώρα για το γιατι δεν έγινε σύντροφος απο την αρχή νομίζω ότι είναι θέμα συγκυριών.
Εγώ προσωπικά έχω ζήσει το αντίθετο: ένας πρώην σύντροφος έγινε ο καλύτερος μου φίλος !!!!! Όταν σταματήσαμε να είμαστε ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον κρατήσαμε την ανθρώπινη επαφή που είχαμε χτίσει μέσα στη σχέση μας.
Θα συμφωνήσω με τον ορισμό: πραγματικός φίλος είναι εκείνος με τον οποίο μπορούμε να είμαστε ο ευατός μας και να μην υποκρινόμαστε, για τον απλούστατο λόγο ότι αν δεν είσαι αληθινός σε μια σχέση η σχέση αυτή κατ’ επέκταση δεν είναι αληθινή. Πως μπορεί κάποιος που υποκρίνεται ότι είναι κάποιος άλλος να βρει ψυχικό απόθεμα να βοηθήσει και να σταθεί στον άλλο; Όταν εγώ δεν αντέχω αυτό που είμαι δεν αγαπάω αυτό πως είναι δυνατόν να μπορέσω να προσφέρω αγάπη σε κάποιον άλλον;

Πολυ ενδιαφεροντα τα θεματα για την φιλια.

Προσπαθωντας να σκεφτω τις δικες μου φιλιες του παρελθοντος, θυμηθηκα μια φιλη μου που γνωριζα περιπου 10 χρονια. Ειμασταν συμφοιτητριες και καταληξαμε στην ιδια πολη μακρια απο τις οικογενειες μας. Καναμε πολλη παρεα, ωσπου τα εφτιαξε με ενα συναδελφο μου. Παρεπιπτοντως, της εκανα εγω το "προξενιο", γιατι αυτη ηταν ερωτευμενη μαζι του αλλα ντρεποταν να κανει καποια κινηση. Το αποτελεσμα: δεν με καλεσε ουτε στο γαμο της. Ειχα και μια αλλη φιλη που ειμασταν μαζι και μ'αυτην απο το πανεπιστημιο. Ειχαμε καλη σχεση και σχετικα κοινη πορεια. Αλλα κ'αυτη, στο τελος φανηκε αχαριστη. Νομιζω οτι δεν μου συγχωρεσε μια μικρη επιτυχια που ειχα και εδειξε μια εντελως αχαριστη συμπεριφορα.

Για να μην αναφερθω σε φιλες που στο πρωτο σταυροδρομι πουλησαν την φιλια και προτιμησαν τους αντρες φιλους απο μενα. Ε, μαλλον απο εκει ειχαν περισσοτερα να κερδισουν.

Υπαρχει ομως και μια φιλια που ξεχωρησα και που τωρα πια λογω συνθηκων δεν υφισταται. Οταν εκανα το μεταπτυχιακο μου στο εξωτερικο ειχα ενα συγκατοικο στην εστια οπου εμενα, που εγινε ο καλυτερος μου φιλος. Ο,τι και να μου συνεβαινε ετρεχα να του το πω, ζητουσα την συμβουλη του και ηταν παντα εκει για μενα, να μου μιλησει, να με συμβουλεψει, να με ηρεμησει να με βοηθησει, οπως μπορουσε. Ομως οταν ενας ανδρας και μια γυναικα ερθουν τοσο κοντα, μερικα πραγματα ειναι αναποφευκτα...και τελικα γιναμε ζευγαρι. Τωρα δεν ειμαστε μαζι, και οταν χωρισαμε εχασα τον συντροφο αλλα και τον καλυτερο μου φιλο! Διπλη πικρα.

@ariathni και ntmhx, σωστα τα λεει η Βαμβουνακη! Oμως η συγγραφεας λεει και κατι αλλο:
Όποιον ερωτευτήκαμε, τον ερωτευτήκαμε κατά κάποιον τρόπο παντοτινά. [...] Όμως όπως και να έχει καταντήσει σήμερα ένας τέως αγαπημένος, πάντοτε θα φέρει μέσα του εκείνον που υπήρξε κάποτε η ζωή μας και ο θάνατός μας, πάντοτε θα φέρει τις ώρες και το περιβάλλον που μας συντάραξε και που μας μεταμόρφωσε ισόβια.

Δεν μπορω να ειμαι φιλη με εναν πρωην! Ειναι αδυνατον για μενα και ταυτιζομαι απολυτα μ'αυτο που λεει η Βαμβουνακη.

Και ενα ερωτημα προς ολους: αν μια φιλη σας ηταν ερωτευμενη με καποιον και σας το ελεγε, ομως αυτος ο καποιος βλεπατε οτι ενδιαφερεται για σας, ενω εσεις εισασταν αδιαφορες (ουτε κρυο, ουτε ζεστη) τι θα κανατε? Ή αν εσεις εισασταν ερωτευμενες με καποιον και βλεπατε οτι αυτος ενδιαφεροταν για μια φιλη σας, τι θα κανατε???

Ντομ, αν γίνοταν το δεύτερο και είχα κάποιες ενδείξεις οτι και εκείνος την ήθελε( γιατί εμείς οι γυναίκες κάνουμε και σενάρια στην φαντασία μας πολλές φορές, την τρίχα την κάνουμε τριχιά και ερμηνεύουμε ακόμα και ένα βλέμμα ενός άλλου ως καψούρα, το έχω ζήσει, ουκ ολίγες φορές και της λες βρε καλή μου αν σε ήθελε ο άνθρωπος τόσο όσο λες θα ' ταν εδώ τώρα, όποιος αγαπάει χτυπάει πόρτες, κουδούνια, αναζητά δεν εξαφανίζεται, όχι εκείνη έγινε αυτό και αυτό ένας φαύλος κύκλος δηλ. χωρίς προοπτική και είναι κακό γιατί βαζανίζεται! ασχημα όποιος κάνει σενάρια χωρίς αντίκρυσμα και μετά σε παίρνουν τηλέφωνο σου λενε ένα κατεβατό ολόκληρο από αν εννοούσε εκίνο και συ δεν ξέρεις τι να τους πεις, σαν τρίτο μάτι βλέπεις οτι πετούν στα σύννεφα και ο'αγαπημένος τους έχει ανοίξει πανιά για αλλού, γιατί όποιος αγαπά συναντά, δεν περιμένει...) τότε θα έκανα τα πάντα να είναι μαζί, αγαπημένοι! Αν περνούσε από το χέρι μου και εγώ θα έθαβα τον έρωτα όσο δυνατός και αν ήταν!

Τώρα αν ενδιαφερόταν για μένα με πραγματικό ενδιαφέρον, πιστεύω θα ήμουν μαζί του γιατί ο ίδιος θα έκανε αυτήν την επιλογή, τώρα η φίλη αν ήταν πραγματική φίλη δεν θα στεναχωριόταν θα χαιρόταν αλλά δυστυχώς δεν χαίρονται το μάτι κοιτάν να σου βγάλουν!! Λίγες οι πραγματικές φίλες, ντομ, την έχεις γνωρίσει την αχαριστία, οπότε δεν ξέρω αν γνώρισες και τον φθόνο, είναι περίεργες οι καταστάσεις σήμερα!!!

ariathni συμφωνω απολυτα μ'αυτα που γραφεις!

Πολλες φορες οι ευσεβεις μας ποθοι δημιουργουν προβληματα στη ζωη μας και μας οδηγουν σε λαθος επιλογες. Ευτυχως εχω μεγαλωσει αρκετα και εχω σπασει τα μουτρα αρκετες φορες ωστε σημερα να μπορω να πω με σιγουρια οτι οποιος αντρας ενδιαφερεται θα σηκωσει το τηλεφωνο και θα παρει τα μαγικα νουμερακια του αριθμου μου. Αν δεν το κανει, δεν σημαινει οτι:
1. εχασε το τηλεφωνο μου
2. τον πατησε αυτοκινητο
3. ειναι στο νοσοκομειο με αμνησια
4. χαλασε το κινητο του
5. ειναι ντροπαλος
6. φοβαται οτι δεν θα απαντησω στην κληση του
και αλλα παρομοια σεναρια φαντασιας. Αν δεν με αναζητησει, σημαινει απλα οτι δεν ενδιαφερεται αρκετα. Τελεια και παυλα. Δεν χαραμιζω ουτε ενα δευτερολεπτο απο τον χρονο μου, γιατι δεν αξιζει. Εχω μαθει οτι δεν μπορω να υποχρεωσω κανενα να ειναι μαζι μου, ουτε να με αγαπαει. Ο,τι και να κανω δεν μπορω να τον πεισω, αν αυτος δεν θελει. Οποτε ειναι χαμενος χρονος και το μοναδικο που δεν εχουμε στη ζωη ειναι ο χρονος!

Ξερω παντως περιπτωση που αυτος, ας τον ονομασω Χ, ηταν ερωτευμενος με μια φιλη μου, ας την ονομασω Α, αλλα αυτη δεν ηταν ερωτευμενη μαζι του. Μια φιλη της, που την λενε Ε, τον γνωρισε και της αρεσε. Ειχε τα κοτσια (και την παραδεχομαι) να παει στην Α και να την ρωτησει αν ενδιαφερεται για τον Χ. Οταν πηρε αρνητικη απαντηση απο την Α, εκανε την κινηση της, του εδειξε τον ενδιαφερον της και σημερα ειναι παντρεμενοι εχουν και παιδακια. Φυσικα δεν υπηρχαν αισθηματα πικριας απο την Α, αφου η Ε της ειχε μιλησει ξεκαθαρα πριν κανει το οτιδηποτε.

Νομιζω οτι αν μια φιλη μου μού ελεγε οτι ηταν ερωτευμενη με καποιον, ο οποιος ηταν για μενα αδιαφορος αλλα εβλεπα οτι μου την επεφτε (κατι σαν την περιπτωση Αννυ-Αρτσυ-Καντυ ή Παττυ-Στιαρ-Καντυ), θα προσπαθουσα να δω αν θα μπορουσα να βοηθησω την φιλη μου. Αν τωρα ημουν ερωτευμενη με καποιον που ομως ηταν ερωτευμενος με μια φιλη μου, τοτε παλι δεν θα εκανα τιποτα γιατι ξερω οτι δεν μπορω να του αλλαξω γνωμη, ουτε να τον πιεσω να με αγαπησει.

Γενικα πιστευω οτι αν δυο ανθρωποι θελουν να ειναι μαζι και ειναι αμοιβαιο, δεν υπαρχει καποιος τριτος που να μπορει να τους σταματησει.

ariathniM έγραψε:

Ντομ, αν γίνοταν το δεύτερο και είχα κάποιες ενδείξεις οτι και εκείνος την ήθελε( γιατί εμείς οι γυναίκες κάνουμε και σενάρια στην φαντασία μας πολλές φορές, την τρίχα την κάνουμε τριχιά και ερμηνεύουμε ακόμα και ένα βλέμμα ενός άλλου ως καψούρα, το έχω ζήσει, ουκ ολίγες φορές και της λες βρε καλή μου αν σε ήθελε ο άνθρωπος τόσο όσο λες θα ' ταν εδώ τώρα, όποιος αγαπάει χτυπάει πόρτες, κουδούνια, αναζητά δεν εξαφανίζεται, όχι εκείνη έγινε αυτό και αυτό ένας φαύλος κύκλος δηλ. χωρίς προοπτική και είναι κακό γιατί βαζανίζεται! ασχημα όποιος κάνει σενάρια χωρίς αντίκρυσμα και μετά σε παίρνουν τηλέφωνο σου λενε ένα κατεβατό ολόκληρο από αν εννοούσε εκίνο και συ δεν ξέρεις τι να τους πεις, σαν τρίτο μάτι βλέπεις οτι πετούν στα σύννεφα και ο'αγαπημένος τους έχει ανοίξει πανιά για αλλού, γιατί όποιος αγαπά συναντά, δεν περιμένει...) τότε θα έκανα τα πάντα να είναι μαζί, αγαπημένοι! Αν περνούσε από το χέρι μου και εγώ θα έθαβα τον έρωτα όσο δυνατός και αν ήταν!

Τώρα αν ενδιαφερόταν για μένα με πραγματικό ενδιαφέρον, πιστεύω θα ήμουν μαζί του γιατί ο ίδιος θα έκανε αυτήν την επιλογή, τώρα η φίλη αν ήταν πραγματική φίλη δεν θα στεναχωριόταν θα χαιρόταν αλλά δυστυχώς δεν χαίρονται το μάτι κοιτάν να σου βγάλουν!! Λίγες οι πραγματικές φίλες, ντομ, την έχεις γνωρίσει την αχαριστία, οπότε δεν ξέρω αν γνώρισες και τον φθόνο, είναι περίεργες οι καταστάσεις σήμερα!!!

καλημερα σε ολους!!παιδια θα διαφωνησω σε αυτο το κομματι, απο προσωπικη εμπειρια και μονο.
εγω οταν ειδα τον φιλο μου απο μακρια την πρωτη φορα, ηξερα οτι αυτος ειναι ο ενας.απλα το ενιωσα ενστικτωδως, πριν καν γνωριστουμε. και για πολλα χρονια (δεκα για την ακριβεια) υπηρχαν πολλα εμποδια αναμεσα μας, με αποτελεσμα αυτος να μην εκδηλωνεται οσο θα επρεπε.και φυσικα ολα αυτα τα χρονια ειμασταν με αλλους, και εγω και εκεινος. αλλα ημουν σιγουρη οχι απλα οτι με θελει, αλλα οτι υπαρχει αγαπη και θα καταληξουμε μαζι. και ολοι μου οι φιλοι προσπαθουσαν να με ξεκολλησουν, ακριβως για αυτο, επειδη δεν υπηρχαν τοσο τρανταχτα σημαδια, ας πουμε. εγω πιστευω οτι εφταιγαν απλα και μονο οι συνθηκες, καθως και ολα αυτα τα χρονια, μεναμε και σε διαφορετικες πολεις και περνουσαμε και τα προσωπικα μας λουκια με τις οικογενειες μας. εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι ναι οι φιλοι μου απο την πλευρα τους ειχαν δικιο που επεμεναν να τον ξεχασω γιατι δεν εδειχνε οσα σημαδια θα θελαν.αλλα μερικες φορες, απλα ξερεις, δεν χρειαζεται να το βλεπει και ο αλλος.και για να τελειωσω το στορυ, μετααπο δεκα χρονια, ειμαστε μαζι εδω και 1 μιση χρονο περιπου και ειμαστε στην φαση ''προχωραμε μαζ'' ειτε αυτο σημαινει συμβιωση, ειτε γαμος ειτε να τρεξουμε ο ενας στην αγκαλια του αλλου πανω σε εναν λοφο ([πειραγματακι προς τις αλμπερτικες )

Θα σε προσγειωσω λιγο καλη μου nuitetoile21 -αλλα σαν γνησιος Παρθενος δεν μπορει παρα να παραειμαι γηινη

Το γεγονος οτι ειστε τωρα μαζι δεν εχει να κανει με το παρελθον. Στο παρελθον δεν υπηρχε κατι απο την πλευρα του γι'αυτο και δεν εκανε καποια κινηση. Αγαπουσε αλλη, ηταν με αλλη, ειχε τα θεματα του, κτλ. Οπως λεει και ενας σοφος φιλος μου, δεν παντρευομαστε ουτε αυτον που αγαπαμε περισσοτερο, ουτε αυτον με τον οποιο ταιριαζουμε περισσοτερο, ουτε τον ιδανικοτερο. Μενουμε μ'αυτον που συνανταμε την καταλληλη στιγμη, οταν ειμαστε ετοιμοι για την τελικη δεσμευση (δεν πιστευω οτι το συμπαν συνωμοτει για κατι που θελουμε, πιστευω στο τυχαιο). Το ο,τι εσυ δεν "ξεκολλησες" για μενα σημαινει οτι σ'αυτο το χρονικο διαστημα δεν συναντησες καποιον αλλο που να σου εμπνευσει τον ερωτα. Αν τον εχεις συναντησει θα μιλουσαμε για κατι αλλο τωρα.

Το δικο μου ερωτημα ειναι τι θα εκανες αν αυτος ηταν ερωτευμενος με μια φιλη σου?