Υιοθεσία από άντρα; Απορία νομικής φύσης

Κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα όταν διάβασα αυτά τα σχόλια. Είναι κρίμα που οι φαν του Τέρρυ δε μπορούν να βρουν καλύτερα επιχειρήματα και για να υποστηρίξουν τον αγαπημένο τους ήρωα υποτιμούν και προσβάλλουν κάποιον άλλο, άσχετα αν πρόκειται για φανταστικό χαρακτήρα. Το έχω γράψει και σε άλλο σημείο, ότι το θεωρώ απαράδεκτο να προσβάλλουν τον αγαπημένο χαρακτήρα κάποιου άλλου φαν νομίζοντας ότι έτσι θα ανεβάσουν το δικό τους ήρωα. Δηλαδή αν παρουσιάσουν τον Άλμπερτ ως ανήθικο αυτό θα δώσει περισσότερη αξία στον Τέρρυ; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό το σκεπτικό, αν και δε θα ήθελα να μπω στη διαδικασία να καταλάβω πώς σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι. Προσβάλλουν τον Άλμπερτ με κάτι τέτοιους χαρακτηρισμούς, προσβάλλουν τους φαν που αγαπούν αυτό το χαρακτήρα και κυρίως αγαπούν αυτή την ιστορία, και τέλος είναι ανόητο να μην αποδέχονται αυτό που έγραψε η συγγραφέας. Αν δε μπορούν να αποδεχτούν αυτό που έγραψε η Μιζούκι, τότε ας μην ξανασχοληθούν πια με την Κάντυ, ή ας γράψουν κι αυτοί το φαν φικ της αρεσκείας τους, όπως έκαναν οι Ιταλοί, κι ας δώσουν το φινάλε που τους αρέσει. Αλλά δεν έχουν το δικαίωμα μια όμορφη και ρομαντική ιστορία να τη μετατρέπουν σε σαπουνόπερα με αιμομιξίες, παιδεραστίες, ομοφυλοφιλίες (γιατί το έχουν γράψει κι αυτό) και άλλα τινά. Ας αφήσουν την Κάντυ κι ας ασχοληθούν με σαπουνόπερες ή με έργα του τύπου "50 Shades of Grey". Εδώ μιλάμε για την Κάντυ.

Είναι πολύ άδικο για την ιστορία να γίνονται κ να λέγονται τέτοια πράγματα, μπορώ να δεχτώ κάθε λογικό επιχείρημα αλλά δε μπορώ να δεχτώ λογικά άλματα για να στηρίξουν την θεωρία Τερρυ (πολύ αγαπημένος χαρακτήρας) κ το επιχείρημα της υιοθεσίας όπως κ η διαφορά ηλικίας είναι λογικά άλματα (η υπόθεση αιμομιξίας κ παιδεραστίας είναι πέρα κ από λογικό άλμα, είναι προσβολή όχι μόνο του χαρακτήρα αλλά κ εμένα προσωπικά γιατί πίσω τη θεωρία κρύβεται οτι τα εγκρίνω).

Όταν διάβασα από τα γράμματα το γραμμα της Καντυ προς τον Αλμπερτ ένιωσα η ίδια ερωτευμένη, πόση δύναμη κ υπέροχα συναισθήματα έχει αυτό το γραμμα, κ είναι κάτι που η Τερρυ φαν δεν θέλουν να το βλέπουν γιατί δε μπορούν να το αντιπαλέψουν με λογικά επιχειρήματα, απλά το αγνοούν σαν να μην υπάρχει, υπάρχει όμως κ είναι υπέροχο γραμμα με πολύ δυνατό συναίσθημα κ νόημα  

Dear William Albert Ardlay,

I read your letter over and over. It is not easy for every one to carry on their own life. Now I realize it. And I'm so glad that I feel you are much closer to me. I'm also happy to know about George and Anthony's mother. It is very beautiful to get to know people in my life. Many years have passed since I met you at Pony's hill. Since we met at first, there have been many sad "good-byes". But I believed that tomorrow will come. The badge is ringing at my chest. When you go and travel, please take me with you anywhere! If you say No, I'm going with you! Oh, Albert...It is wonderful to live! Wow! I can't sleep tonight! I'm so excited to think what happens tomorrow! When the door is knocked, then you might be there, Albert! I'm so grateful to my parents. Because if they didn't leave me at Pony's Home, I would not have met Albert. Oh, Sister Pony says don't stay up late. She always treats me as a baby. Well, I'm going to have a wonderful dream tonight. Good Night, Albert.

With love,
Candice White Ardlay

Αυτό το γράμμα το έχω διαβάσει κι εγώ. Είναι από την παλιά νουβέλα, και όντως είναι ενδεικτικό του πώς ένιωθε η Κάντυ για τον Άλμπερτ. Αυτό δεν είναι ένα γράμμα που θα το έγραφε σ' ένα φίλο ή στον αδελφό της, για να μη μιλήσω για πατεράδες, θείους, και λοιπές συγγένειες.
Επίσης και τα γράμματα από τον επίλογο της νέας νουβέλας είναι γεμάτα από συναίσθημα και καθόλου δε θυμίζουν φιλική αλληλογραφία ή αλληλογραφία κηδεμόνα και προστατευομένης.

Ε, ναι ρε παιδιά...ποια υιοθεσία; Ποιος κηδεμόνας;
Η υιοθεσία λύνεται ανά πάσα στιγμή στην τελική (ναι, δεν το έγραψε η Μιζούκι, αλλά λύνεται).
Όσο για το κηδεμόνας... το βρίσκω, αν όχι παράλογο, το λιγότερο κακοήθεια να λέγονται πράγματα περί αιμομιξίας και παιδεραστίας, στη συγκεκριμένη ιστορία τουλάχιστον.

Η Κάντυ με τον Άλμπερτ μόνο φιλική σχέση είχαν, αραιά και που. Ούτε συγγένεια είχαν, ούτε την μεγάλωσε ο Άλμπερτ σαν πατέρας της, ούτε καν ήξερε ποιος την υιοθέτησε στο κάτω-κάτω. Μία τυπική κηδεμονία ήταν για να βοηθήσει την Κάντυ να έχει καλύτερη ζωή.
Από τη μεριά του ο Άλμπερτ αρχικά την είδε ως ένα κοριτσάκι που θέλει βοήθεια. Τράβαγε κι αυτός τα ζόρια του όταν την είδε στον λόφο να κλαίει... παιδί κι αυτός ακόμα... τη συμπάθησε... τη συμπόνεσε... ήταν και ΨΥΧΑΡΑ (να τα λέμε αυτά χαχα), έκανε το καλό, το έριξε στον γιαλό και συνέχισε τη (μοναχική; ) ζωή του.

Τώρα...αν μετά από 10 χρόνια (ή όσο ήταν) την ξανασυνάντησε -με αμνησία- και την είδε ως γυναίκα που είχε γίνει, δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Και γιατί να μην την δει ως γυναίκα δλδ; Τίποτα δεν τους δένει, πέρα από μια τυπική πράξη υιοθεσίας και μερικές φορές που συναντήθηκαν ως φίλοι, σιγά τα ωά...

Και στην τελική, η Κάντυ με τον Άλμπερτ ήταν ο ένας το άλλο μισό του άλλου, από άποψη χαρακτήρα και πνεύματος. Ήταν και οι δύο αλτρουιστές, καλόψυχοι, αγαπούσαν τη φύση και τη μποέμικη ζωή, είχαν το αίσθημα της προσφοράς, ήταν δίπλα στους άλλους όταν τους χρειάζονταν, χωρίς ανταλλάγματα και πάνω απ' όλα, ήταν και οι δύο απόλυτα ελεύθερα πνεύματα.

Νομίζω ότι με κανέναν άλλον δεν ταυτίστηκε η Κάντυ τόσο πολύ ως χαρακτήρας, όσο με τον Άλμπερτ. Και χρειάστηκαν μερικά χρόνια και μια αμνησία -ως από μηχανής Θεός- για το καταλάβουν αυτό, την κατάλληλη στιγμή. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο από μεριάς Μιζούκι για μένα. Και όταν βρω χρόνο και όρεξη θα το αναλύσω σε άλλο θέμα αυτό.


Ελπίζω να μην θίγω πάλι κάποιον, άλλα όλη αυτή η εμμονή με την υιοθεσία με συγχύζει...

fay450 έγραψε:

Αυτό το γράμμα το έχω διαβάσει κι εγώ. Είναι από την παλιά νουβέλα, και όντως είναι ενδεικτικό του πώς ένιωθε η Κάντυ για τον Άλμπερτ. Αυτό δεν είναι ένα γράμμα που θα το έγραφε σ' ένα φίλο ή στον αδελφό της, για να μη μιλήσω για πατεράδες, θείους, και λοιπές συγγένειες.
Επίσης και τα γράμματα από τον επίλογο της νέας νουβέλας είναι γεμάτα από συναίσθημα και καθόλου δε θυμίζουν φιλική αλληλογραφία ή αλληλογραφία κηδεμόνα και προστατευομένης.

Φαίη, αν θυμάσαι, εσύ ή όποιος άλλος, μπορείς να μου πεις στην νέα νουβέλα, στον 3ο και τελευταίο τόμο, με ποια σειρά είναι τα γράμματα;
Τα γράμματα της παλιάς νουβέλας τα έχω διαβάσει, της νέας περιμένω να δω τι αλλαγές έχει κάνει. Και βασικά ανυπομονώ να διαβάσω τα γράμματα.
Α, και κάπου διάβασα ότι στη νέα δεν υπάρχει η ιστορία με την αμνησία του Άλμπερτ, ισχύει;

Arubato έγραψε:

fay450 έγραψε:

Αυτό το γράμμα το έχω διαβάσει κι εγώ. Είναι από την παλιά νουβέλα, και όντως είναι ενδεικτικό του πώς ένιωθε η Κάντυ για τον Άλμπερτ. Αυτό δεν είναι ένα γράμμα που θα το έγραφε σ' ένα φίλο ή στον αδελφό της, για να μη μιλήσω για πατεράδες, θείους, και λοιπές συγγένειες.
Επίσης και τα γράμματα από τον επίλογο της νέας νουβέλας είναι γεμάτα από συναίσθημα και καθόλου δε θυμίζουν φιλική αλληλογραφία ή αλληλογραφία κηδεμόνα και προστατευομένης.

Φαίη, αν θυμάσαι, εσύ ή όποιος άλλος, μπορείς να μου πεις στην νέα νουβέλα, στον 3ο και τελευταίο τόμο, με ποια σειρά είναι τα γράμματα;
Τα γράμματα της παλιάς νουβέλας τα έχω διαβάσει, της νέας περιμένω να δω αν έχει αλλάξει πράγματα. Και βασικά ανυπομονώ να διαβάσω τα γράμματα.

Στη νέα νουβέλα υπάρχουν έντεκα γράμματα στον επίλογο, τα δέκα είναι μεταξύ Κάντυ-Άλμπερτ, και το τελευταίο είναι της Κάντυ προς τον Άντονυ. Στην παλιά νουβέλα είναι πάλι έντεκα γράμματα, αλλά το γράμμα προς τον Άντονυ δεν είναι ανάμεσα σ' αυτά, είναι όλα Κάντυ-Άλμπερτ. Αλλά υπάρχουν κάποιες διαφορές. Τα τέσσερα πρώτα γράμματα της παλιάς είναι όπως και στην καινούρια, δηλαδή
1. Κάντυ προς Άλμπερτ
2. Άλμπερτ προς Κάντυ
3. Κάντυ προς Άλμπερτ
4. Άλμπερτ προς Κάντυ
Μετά αλλάζει κάπως η σειρά
5. Κάντυ προς Άλμπερτ
6. Άλμπερτ προς Κάντυ
Το έβδομο γράμμα είναι της Κάντυ προς το Μπερτ, όπως τον λέει και στη νέα νουβέλα, και το όγδοο είναι μια κάρτα του Άλμπερτ προς την Κάντυ από το Σάο Πάολο, που δεν υπάρχει στη νέα νουβέλα. Το ένατο είναι η απάντηση της Κάντυ σ' αυτή την κάρτα, και το δέκατο είναι το γράμμα όπου ο Άλμπερτ τής ζητάει να ταξιδέψει μαζί του. Αυτό το γράμμα δεν υπάρχει στη νέα νουβέλα, η Μιζούκι το παρέλειψε εσκεμμένα, γιατί φανερώνει ξεκάθαρα ποιος είναι ο Ανοχίτο, και ενώ στη νέα νουβέλα διατηρεί το μυστήριο ως το τέλος, στην παλιά δεν υπάρχει Ανοχίτο. Και όσο για το τελευταίο είναι αυτό που ανέβασε η Marg παραπάνω, το γράμμα όπου η Κάντυ δέχεται να τον συνοδέψει στο ταξίδι του. Κι αυτό είναι διαφορετικό από τη νέα νουβέλα, αλλά και στη νέα η Κάντυ ευχαριστεί τους γονείς της που την άφησαν στο ορφανοτροφείο, γιατί έτσι γνώρισε τον Άλμπερτ.

Σπόιλερ:

Πω πωωωω αυτή η Μιζούκι... ώρες-ώρες μου έρχεται να την  
Μαντάρα τα έχει κάνει.

Μήπως τελικά είναι λίγο   και την πληρώνουμε εμείς....;

Πόσο καιρό έλειψα ;

Arubato, συγγνώμη, αλλά έκανα λάθος στο παραπάνω ποστ μου. Ρώτησες με ποια σειρά είναι τα γράμματα στη νέα νουβέλα, γιατί της παλιάς τα έχεις διαβάσει, κι εγώ κάθισα και σου έγραψα τα γράμματα της παλιάς! Αρχή Alzheimer...
Λοιπόν, εδώ είναι τα γράμματα από τη νέα νουβέλα. Όταν έρθει η ώρα θα ανεβούν και στην ελληνική μετάφραση.
1. Γράμμα της Κάντυ προς το μεγάλο θείο Γουίλιαμ
2. Γράμμα του Άλμπερτ προς τη δεσποινίδα Κάντις Γουάιτ Άρντλεϋ
3. Γράμμα της Κάντυ προς τον Πρίγκιπα του Λόφου
4. Γράμμα του Άλμπερτ προς τη μικρή μάγισσα Κάντυ (έτσι τη λέει)
5. Γράμμα της Κάντυ προς τον Άλμπερτ
6. Γράμμα της Κάντυ προς τον Άλμπερτ
7. Σύντομο γράμμα του Άλμπερτ προς την Κάντυ
8. Γράμμα προς την Κάντυ από το Μπερτ (χαϊδευτικό του Άλμπερτ, όπως τον αποκαλεί η Κάντυ)
9. Γράμμα της Κάντυ προς τον Άλμπερτ
10. Γράμμα της Κάντυ προς τον κύριο Γουίλιαμ Άλμπερτ Άρντλεϋ ή αλλιώς μικρό Μπερτ
11. Γράμμα της Κάντυ προς τον Άντονυ

Διάβασα το μήνυμα εκείνης της κοπέλας στο ρετρομανιαξ και απόρησα αν είναι στα συγκαλά της. Έχει μπερδέψει την αιμομιξία με την υιοθεσία και γραφει σα να είναι η μοναδικη γυναίκα στον κόσμο που έγινε μητέρα. Μάλλον έχει θέματα και ίσως πρέπει να το κοιτάξει αυτό, εκτός και αν δεν καταλαβαίνει πως με τις χαζομάρες που γράφει προσβάλει κόσμο. Μπράβο Margy, ωραία της απάντησες

Τα ίδια είπε και σε μένα όταν σχολίασα για τις τρεις αγάπες που δημιούργησε η Μιζούκι για την Κάντυ. Ο Άλμπερτ, κατά τη γνώμη της, ήταν ο πατέρας που έψαχνε η Κάντυ και τον βρήκε στο φινάλε. Λίγο πιο πάνω από το σχόλιο της Marg είναι και η δική μου απάντηση στο σχόλιό της σχετικά με την υιοθεσία και τι ακριβώς σημαίνει.

Οφ τόπικ (Δεν ήξερα πού να το γράψω): Πολύ όμορφο και εντυπωσιακό το νέο στυλ του φόρουμ αλά Halloween. Η Κάντυ πάνω στο σκουπόξυλο μου θύμισε ένα από τα γράμματα του Άλμπερτ στον επίλογο της νουβέλας, όπου την αποκαλεί μικρή μάγισσα.

Θα διάβαζε άλλη ιστορία εκείνη η κοπέλα Φαίη μου. Δεν εξηγείται αλλιώς

Ουπς... το τερματίσαμε...

Μου κάνει εντύπωση που η Ντομνίκη έγραψε τέτοια πράγματα... αν είναι δυνατόν μετά απ΄όλα όσα συνέβησαν να "κόλλησε" στην ανάγκη ενός εξάχρονου κοριτσιού να αποκτήσει οικογένεια... λες και το εξάχρονο δε μεγάλωσε και δεν άλλαξαν οι ανάγκες του...


Τα περί υιοθεσίας, αιμομιξίας και παιδεραστίας δεν τα σχολιάζω... όπως γράφει και η Ουρανία, μάλλον θα "ξεχάστηκε" σε κάποιο φικ...

Φαίη, ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! Το γράμμα στον Τέρρυ (που δεν έστειλε) με ποια σειρά τοποθετείται μέσα στα γράμματα στη νέα νουβέλα; Είναι στα 10 τελευταία γράμματα;

Όσο για τις τρεις αγάπες που έλεγε η Μιζούκι, κι εγώ τα ίδια είχα γράψει αρκετά χρόνια πριν. Στα σχόλια των βίντεο της Κάντυ στο Youtube από την ομάδα Candyingreekproject που πλέον έχουν διαγραφεί και είχα κάνει και μία ανάλυση σχετικά με τη σημειολογία των τριών "σχέσεων" που υπάρχουν στην Κάντυ.
Αλλά κάποιες επιμένουν ότι εννοούσε 3 διαφορετικά είδη αγάπης, με τον Άλμπερτ να εκφράζει την πατρική/αδερφική. Μα πως είναι δυνατόν, αφού ξεκάθαρα μιλάει για "ερωτικές" σχέσεις; Το να προσθέσει τον Άλμπερτ θα ήταν ξεκάρφωτο. Θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο αν μίλαγε για φιλική-ερωτική-συγγενική αγάπη, αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Να το έχουμε δει όλοι τόσο λάθος πια...;

Arubato έγραψε:

Φαίη, ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! Το γράμμα στον Τέρρυ (που δεν έστειλε) με ποια σειρά τοποθετείται μέσα στα γράμματα στη νέα νουβέλα; Είναι στα 10 τελευταία γράμματα;

Όσο για τις τρεις αγάπες που έλεγε η Μιζούκι, κι εγώ τα ίδια είχα γράψει αρκετά χρόνια πριν. Στα σχόλια των βίντεο της Κάντυ στο Youtube από την ομάδα Candyingreekproject που πλέον έχουν διαγραφεί και είχα κάνει και μία ανάλυση σχετικά με τη σημειολογία των τριών "σχέσεων" που υπάρχουν στην Κάντυ.
Αλλά κάποιες επιμένουν ότι εννοούσε 3 διαφορετικά είδη αγάπης, με τον Άλμπερτ να εκφράζει την πατρική/αδερφική. Μα πως είναι δυνατόν, αφού ξεκάθαρα μιλάει για "ερωτικές" σχέσεις; Το να προσθέσει τον Άλμπερτ θα ήταν ξεκάρφωτο. Θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο αν μίλαγε για φιλική-ερωτική-συγγενική αγάπη, αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Να το έχουμε δει όλοι τόσο λάθος πια...;

Το γράμμα στον Τέρρυ είναι το τελευταίο (39ο) από τα γράμματα στο τρίτο μέρος της νουβέλας. Δεν είναι στον επίλογο. Ο επίλογος περιλαμβάνει 10 γράμματα μεταξύ Κάντυ και Άλμπερτ και το γράμμα της Κάντυ στον Άντονυ.
Εκείνοι που επιμένουν ότι η Μιζούκι εννοούσε τρία διαφορετικά είδη αγάπης, δεν είναι παρά εκείνοι που αρνούνται να δουν ότι η αγάπη της Κάντυ για τον Άλμπερτ εξελίχθηκε σε ερωτική, ακριβώς γιατί επιμένουν ότι ο Τέρρυ ήταν η αγάπη της ζωής της. Αφού η Μιζούκι το δήλωσε καθαρά ότι δημιούργησε τρεις αγάπες για την Κάντυ, είναι δυνατόν η τρίτη αγάπη να ήταν ο πατέρας που αναζητούσε; Πόσο φυσιολογικό είναι μια κοπέλα 16 ή 17 να βλέπει τον πατέρα της στο πρόσωπο ενός νέου άντρα 11 χρόνια μεγαλύτερου απ' αυτήν; Η Κάντυ αγάπησε πολλούς ανθρώπους στη ζωή της, είχε πολλούς φίλους, είχε τις γυναίκες που τη μεγάλωσαν, υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που την αγάπησαν και τους αγάπησε κι αυτή. Μπορεί να στερήθηκε μια αληθινή οικογένεια, αλλά σίγουρα δε στερήθηκε το ψυχικό δέσιμο με όλους τους ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή της, και οπωσδήποτε ήταν ένα από τα τυχερά ορφανά παιδιά, γιατί μεγάλωσε με αγάπη και δε γνώρισε ούτε τη μοναξιά ούτε την κακοποίηση, όπως άλλα ορφανά παιδιά της εποχής εκείνης (ή και οποιασδήποτε εποχής). Επομένως, το ότι η Μιζούκι μίλησε για τρεις αγάπες, τις οποίες έβαλε σε μια σειρά τη μία μετά την άλλη, υποδηλώνει ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό, και τι πιο ξεχωριστό από την ερωτική αγάπη. Αφού το είδαμε ξεκάθαρα με τον Άντονυ και τον Τέρρυ, δεν είναι λογικό να υποθέτουμε ότι μετά από τέτοια δυνατά συναισθήματα που βίωσε με αυτά τα δυο αγόρια, η Κάντυ καταστάλαξε στην πατρική αγάπη του Άλμπερτ (που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι δεν είναι δυνατόν, ότι είναι αφύσικο να τον βλέπει σαν πατέρα της κι εκείνος σαν κόρη του), και ότι καρμική ΔΕΝ μπορεί να είναι η αγάπη για τους γονείς σου, αλλά για το σύντροφο της ζωής σου, τον άνθρωπο που διαλέγεις για να ζήσεις στο πλευρό του.

Aldebaran έγραψε:

Ουπς... το τερματίσαμε...

Μου κάνει εντύπωση που η Ντομνίκη έγραψε τέτοια πράγματα...  αν είναι δυνατόν μετά απ΄όλα όσα συνέβησαν να "κόλλησε" στην ανάγκη ενός εξάχρονου κοριτσιού να αποκτήσει οικογένεια... λες και το εξάχρονο δε μεγάλωσε και δεν άλλαξαν οι ανάγκες του...


Τα περί υιοθεσίας, αιμομιξίας και παιδεραστίας δεν τα σχολιάζω... όπως γράφει και η Ουρανία, μάλλον θα "ξεχάστηκε" σε κάποιο φικ...

Και να σκεφτείς ότι το συγκεκριμένο θέμα ξεκίνησε με τόσο όμορφες αναλύσεις, δε θυμάμαι ποιος το άνοιξε, (η Juanita μήπως Πες της, αν τη δεις, ότι μου άρεσε πολύ η δική της ανάλυση και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη επί του θέματος. Αλλά και άλλα σχόλια που διάβασα εκεί και τα είχαν ποστάρει πριν από κάποια χρόνια, εξέφραζαν απόλυτο σεβασμό για την ιστορία αυτή και για τους χαρακτήρες, και μόνο ορισμένα από τα πρόσφατα σχόλια,  που τα διάβασα όταν έγινα κι εγώ μέλος εκεί και πήρα μέρος στη συζήτηση, μιλάνε περί αιμομιξίας και παιδεραστίας. Είναι στ' αλήθεια κρίμα να καταλήξει έτσι ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα. Πάνω σ' αυτό θα πω ότι κι εγώ υπήρξα φαν του Τέρρυ, και παραμένει ένας αγαπημένος χαρακτήρας, παρά τα ελαττώματά του. Μπορώ να καταλάβω την αδυναμία που του έχουν κάποιες φαν ακόμη και μετά την εφηβεία, ακόμη και σαν ενήλικες. Αλλά δε μπορώ να καταλάβω και να δεχτώ τη στάση αυτή, του να προσπαθεί κάποιος να αμαυρώσει μια όμορφη ιστορία, που μας συντρόφεψε από παιδιά και εξακολουθεί να μας γοητεύει, με υποτιμητικά σχόλια, όχι μόνο για έναν αγαπημένο ήρωα όπως είναι ο Άλμπερτ, αλλά και για όλους εκείνους που τον αγαπάνε και τον υποστηρίζουν. Αλήθεια, σε τι εξυπηρετεί αυτή η στάση; Πραγματικά λυπάμαι για αυτά τα άτομα που εκφράζουν τέτοιες απόψεις, είτε τις πιστεύουν είτε τις λένε απλώς για να προκαλέσουν. Όπως και να έχει, είναι εξίσου απαράδεκτες.

marg έγραψε:

fay συμφωνώ, το πιο άσχημο από όλα ομως είναι οτι έμμεσα μου λένε οτι εγώ (αλπερτικες δλδ) εγκρίνω την παιδεραστία, την αιμομιξία κ το ανήθικο, αν ήταν κάτι ανήθικο ο ίδιος ο νόμος θα το απαγόρευε... Μια τόσο όμορφη ιστορία με όλους τους χαρακτήρες της ξεχωριστούς κ σε σημαντικούς ρόλους για την εξέλιξη της ιστορίας είναι δυνατόν να σκεφτώ το αιμομιξία κ το ακόμα χειρότερο το παιδεραστία? Επειδή ο Άλμπερτ γνώριζε την Καντυ από μικρή απαγορεύεται να έχει σχέση μαζί της ως ενήλικες? Από πότε απαγορεύεται κ από ποιον νόμο κ κανόνα?

Όταν στις μέρες μας καταγγέλλεται μια σχέση μεταξύ ενός ενήλικου κ ενός έφηβου (δλδ 15-17 ετών) η νομική κατηγορία είναι αποπλάνηση ανηλίκου όχι παιδεραστία κ φυσικά αλλάζουν πολύ τα πράγματα αν υπάρχει συναίνεση ή γάμος, συγνώμη αλλά το παιδεραστία ήταν πολύ χοντρός χαρακτηρισμός ειδικά για έναν τόσο όμορφο χαρακτήρα σαν του Άλμπερτ, όταν ο Άλμπερτ με αμνησία αναπτύσσει συναισθήματα για την Καντυ η ηλικία της δεν είναι 13 ετών ούτε παιδάκι είναι, είναι μια νεαρή γυναίκα γύρω στα 17 προς 18 χρόνια της, δεν το βλέπω ούτε ανήθικο ούτε ανάρμοστο να την ερωτευτεί ένας 26χρόνος ευγενικός άνδρας, φυσικό ήταν όταν περνάνε τόσο πολύ χρόνο μαζί λόγω της συγκατοίκησης τους κ όταν έχει δεχτεί τόσο πολύ ζεστασιά, φροντίδα κ αγάπη από την Καντυ, κ μιλάμε για εποχές πολύ αθώες όπου προγαμιαίες σχέσεις δεν υπήρχαν, μια εποχή που οι άνδρες σέβονταν την τιμή της κοπέλας, κ δεν θα υπήρχε ποτέ πιθανότητα ένας άνδρας σαν τον Αλμπερτ να προχωρήσει σε κάποια πράξη ακόμα κ αν είχε τη συναίνεση της Καντυ όσο ήταν εκτός γάμου. Σε μια τέτοια εικόνα λοιπόν διαβάζω τη λέξη παιδεραστία κ μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, έλεος είναι πολύ άδικο για την ιστορία της Καντυ αυτό

Margy, συμφωνώ με κάθε σου λέξη... νομικά δεν μπορεί να σταθεί τέτοιος βλακώδης ισχυρισμός, και είναι πολύ νοσηρό να βλέπεις νέους ανθρώπους (στην... ηλικία μου ) να προσπαθούν να κρατηθούν από αυτό χωρίς να ενδιαφέρονται αν με τον τρόπο τους προσβάλουν και προκαλούν.
Θα μου πεις... "για μπογιές μιλάμε, τι σημασία έχει αν χαρακτηρίζουμε κάποιες ως φτηνιάρες και άλλους ως παιδεραστές"... Έμμεσα προσβάλλουν και το ξέρουν αλλά, φαίνεται πως, το προτιμούν αυτό από το να καταρρεύσει το Τερρυσύμπαν τους.

fay450 έγραψε:

Και να σκεφτείς ότι το συγκεκριμένο θέμα ξεκίνησε με τόσο όμορφες αναλύσεις, δε θυμάμαι ποιος το άνοιξε, (η Juanita μήπως Πες της, αν τη δεις, ότι μου άρεσε πολύ η δική της ανάλυση και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη επί του θέματος. ...

Χα χα χα χα εντάξει... άμα τη δω, θα της το μεταφέρω!!!

Εδώ, να κάνω ένα διαχωρισμό... δε θεωρώ πως όλες οι φαν του Τέρρυ είναι - να το πω ευγενικά για να μη με αυτομπανάρω - αντίγραφα της Ελίζας που μόνο προσβάλλοντας και μειώνοντας τον άλλο προσπαθούν να βγουν από πάνω...

ΟΧΙ... κατηγορηματικά.

Υπάρχουν υγιή άτομα που απλά επιμένουν να θέλουν τον Τέρρυ ζευγάρι με την Κάντυ και αφού η παραδόπιστη Μιζούκι τους άφησε πατήματα, γιατί να μην το κάνουν. Και χαίρομαι πολύ που ακόμη μέχρι σήμερα παραμένει μέρος του φόρουμ μας αυτή η πλευρά της μεγάλης Καντο_οικογένειας. Η ioanna και η akalia - αν και τερρυκές - είναι από τις πολύ αγαπημένες μου φίλες. Και όχι μόνο.

Οι ύβρεις και οι προσβολές ας γυρνάνε μπούμερανγκ σ΄αυτούς που τις εκτοξεύουν... Κουμφου_μπαράν...

Εδώ θα αναφέρω κάτι που είχα γράψει σε άλλο ποστ, στα σχόλια για τη μετάφραση της νουβέλας στα ελληνικά, και νομίζω πως ταιριάζει να αναφερθεί και εδώ, μια και μιλάμε για τις τρεις αγάπες της Κάντυ. Η διαχειρίστρια του αγγλόφωνου μπλογκ όπου έχω ανεβάσει την αγγλική μετάφραση της νουβέλας γνωρίζει Γιαπωνέζικα και έχει στην κατοχή της την αυθεντική νουβέλα, αν και δεν την έχει διαβάσει ολόκληρη, και κατά καιρούς έχει ανεβάσει αποσπάσματα στο μπλογκ της με πολλά ενδιαφέροντα σχόλια. Από την ίδια λοιπόν πληροφορήθηκα ότι στην αυθεντική νουβέλα υπάρχει μια λέξη που περιγράφει την αγάπη της Κάντυ για τον Άντονυ και για τον Τέρρυ, ή μάλλον δυο λέξεις, η μία είναι "suki" και η άλλη "dai-suki". Και οι δυο λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα, "σ' αγαπώ", και η Κάντυ τις λέει και για τον Άντονυ και για τον Τέρρυ. Στην αλληλογραφία της με τον Άλμπερτ, και ειδικά στο τελευταίο γράμμα, γράφει στο φινάλε "με αγάπη και ευγνωμοσύνη" (μιλάω για τη νέα νουβέλα). Εδώ η λέξη αγάπη δεν είναι καμία από τις παραπάνω, η Κάντυ χρησιμοποιεί τη λέξη "ai", που είναι πολύ πιο δυνατή σε νόημα και χρησιμοποιείται σπάνια. Για να καταλάβετε, ακόμη και παντρεμένα ζευγάρια στην Ιαπωνία δεν τη χρησιμοποιούν συχνά, ή και ποτέ σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτή η λέξη υποδηλώνει βαθιά και δυνατή αγάπη, και είναι επίσης ενδιαφέρον το ότι αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο για να εκφράσει και την αγάπη της Σουζάννας για τον Τέρρυ. Ακόμη και η Κάντυ, όταν λέει πόσο αγαπάει η Σουζάννα τον Τέρρυ, χρησιμοποιεί αυτή ακριβώς τη λέξη, που η ίδια τη χρησιμοποιεί μόνο για τον Άλμπερτ, ούτε για τον Άντονυ, ούτε για τον Τέρρυ. Αλλά δυστυχώς το βαθύτερο νόημα χάνεται στη μετάφραση, μια που ούτε στα ελληνικά, ούτε και σε άλλες γλώσσες, τουλάχιστον δυτικές, δε γίνεται αυτός ο διαχωρισμός. Αν το δούμε όμως από τη σκοπιά της Μιζούκι και πώς το εξέφρασε στη δική της γλώσσα, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πόσο ξεχωριστός ήταν ο Άλμπερτ για την Κάντυ. Τώρα αν και μετά από αυτό κάποιοι επιμένουν ότι τόσο βαθιά αγάπη η Κάντυ την ένιωθε για το θετό της πατέρα, τι να πω...I rest my case...

Φαίη, ευχαριστώ πολύ που μου απαντάς πάντα άμεσα και λεπτομερέστατα. Σόρυ που σ' έχω πρήξει με τις ερωτήσεις...   αλλά με τις νουβέλες η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ασχοληθεί πολύ, μόνο διάσπαρτα ό,τι έχω διβάσει και έχω κάποια κενά.

Σχετικά με το θέμα της αγάπης που λες, έχεις δίκιο. Δεν ήξερα ποιες λέξεις χρησιμοποιεί η Μιζούκι σε κάθε περίπτωση, οπότε είναι πολύ σημαντικές οι πληροφορίες που δίνεις, αλλά επειδή έχω ασχοληθεί λίγο με την Ιαπωνική κουλτούρα:
Όπως ανέφερα και στο θέμα που άνοιξα με την συγκατοίκηση, οι Ασιάτες (Κίνα-Ιαπωνία-Κορέα) δεν είναι πολύ διαχυτικοί ως προς το έτερον ήμισυ, κυρίως σε δημόσιους χώρους. Δηλαδή αν ένα ζευγάρι αρχίζει να περπατάει αγκαλιά στον δρόμο κ.τ.λ θεωρείται λίγο... αν όχι πρόστυχο, τουλάχιστον προσβλητικό. Εξ ου και έχουν τα matching accessories για να δηλώνουν σχέση. Ειδικότερα οι Ιάπωνες δεν είναι από τους λαούς που λένε εύκολα σ' αγαπώ, και νομίζω σ' αυτό μοιάζουν με την Ελλάδα, σε αντίθεση με την Αμερική που το I love you, το χρησιμοποιούν ευρέως.

Υπάρχουν αρκετά βίντεο που το εξηγούν στο Γ.Τ. και μου θύμισες ένα που είχα δει πρόσφατα σχετικά. Είναι ένα ζευγάρι, ο άνδρας Ιάπωνας και η γυναίκα Αμερικανίδα, που σχολιάζουν ακριβώς αυτό: πώς λένε σ' αγαπώ, τις διαφορετικές εκφράσεις που υπάρχουν και γενικότερα όλη την κουλτούρα της Ιαπωνίας γύρω από αυτό. Το βίντεο είναι αυτό, είναι στ' αγγλικά, αλλά έχει και αγγλικούς υπότιτλους από κάτω:


Και για όσους δυσκολεύονται να το παρακολουθήσουν στ' αγγλικά, κάνω μία μικρή περίληψη.
Υπάρχουν 2 διαφορετικοί τρόποι να πεις σ' αγαπώ στην Ιαπωνία και δεν σημαίνουν το ίδιο.

1: Suki Desu: σημαίνει "μ' αρέσεις" όταν μιλάς για άνθρωπο. Αλλά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και για αντικείμενα π.χ. "μ' αρέσουν αυτά τα παπούτσια". Στα ελληνικά ίσως θα μπορούσε να μεταφραστεί και ως "είμαι ερωτευμένος/η μαζί σου". Είναι σαφώς πολύ κατώτερο του "σ'αγαπώ". To daisuki σημαίνει, μ' αρέσεις πολύ.
2: Aishiteru: Η απόλυτη αγάπη. Ερωτική. Σπάνια χρησιμοποιείται. Μπορεί να το πει κάποιος όταν πεθαίνει στον αγαπημένο/η του/της, ή στην γαμήλια τελετή.
Επίσης λέει ότι κυρίως δείχνουν την αγάπη τους με το να κάνουν πράγματα για τον σύντροφό τους. Ειδικά να κάνουν δουλειές του σπιτιού και να μαγειρεύουν !!! rings a bell;;;;


Κι εδώ ένα άλλο βίντεο που τα λέει πιο περιληπτικά.


Και με αφορμή αυτή τη συζήτηση, μου έδωσες ιδέα να ανοίξω νέο θέμα με τις μεταφράσεις και τις διαφορές στην Ιαπωνική κουλτούρα.

Πολύ ενδιαφέροντα τα βιντεάκια. Ακριβώς έτσι το διάβασα κι εγώ στο σχετικό μπλογκ, όπου αναφέρεται ότι η Κάντυ είπε "suki" και "dai-suki" για τον Άντονυ και για τον Τέρρυ, αλλά για τον Άλμπερτ χρησιμοποίησε τη λέξη "ai", ή "aishiteru", όπως το λέει στο βίντεο, προφανώς είναι το ίδιο, κι αυτό είναι η απόλυτη αγάπη. Και η Κάντυ το λέει αυτό μόνο για τον Άλμπερτ. Αν ο Τέρρυ ήταν ο έρωτας της ζωής της, γιατί δεν το λέει και γι' αυτόν; Εδώ ας απαντήσουν όσοι ισχυρίζονται ότι ο Άλμπερτ ήταν πατρική φιγούρα για την Κάντυ.