Θείε, πατέρα, μπαμπά...

ariathniM έγραψε:

Μήπως αυτό το οδυνηρό γεγονός που θέλει να θυμηθεί είναι η απόπειρα της Σουζάνας; Κοίτα τζούλιετ εδώ και λίγη ώρα περιδιαβαίνω όλα τα sites και υπάρχει και έξω κύμα για τον Αλμπερτ, ειδικά στην Αγγλία και Ισπανία. μαλιστα σε μερικά funfic( τι είναι το φανφικ ενημέρωσέ με την αδαή στον υπολογιστή) γράφουν πολύ τολμηρά πράγματα οτι ο Αλμπερτ βγαίνει γυμνός από την λίμνη στο λεινγουντ και η Κάντυ τον παρακολουθεί( συγνώμη έτσι γράφουν), τί να πω ρε Τζούλιετ μπερδεύτηκα και εγώ άκρη δεν βγάζω, καλά της αρέσει της Μιζούκι να βασανίζει κόσμο!

τα fanfic είναι αυτά που γράφουν οι αναγνώστες (από τη φαντασία τους).
Το γράμμα είναι δημοσιευμένο εδώ http://www.candyterry.com/ στην φωλιά του λύκου! Αν θες να το δεις πήγαινε στα CC Media και μετά Mizuki novels, letters. Καλή ανάγνωση και απόλαυσε το (το γυμνός στη λίμνη λέω).

Θα το κοιτάξω πολύ προσεκτικά, γυμνός στην λίμνη άσε δεν ξέρω για την Κάντυ, εγώ θα έχανα το φως μου! Τέσσερις θα με σηκώνανε από την γη! ξέρεις ' κορμί θανατηφόρο σε θέλω με έναν όρο' Είδες οι ξένοι είναι πιο τολμηροί από εμάς!

Τι ναπω, η υπόθεση σηκώνει καφέ και τσιγάρο και ας μην καπνίζω( η μιζούκι θα με ρίξει στα σκληρά, άτιμη κοινωνία) και ολονύκτια συγκέντρωση! Και έξω αυτό γίνεται ότι εδώ, περισσοτεροι οι Τερυκοί αλλά υπάρχουν και οι αλμπερτικοί. :pale:

Καλά κορίτσια πραγματικά νιώθω πολύ άσχετη τελικά! ιδέα δεν είχα γι αυτό το γράμμα!! τι να πω ευτυχώς που μπήκα σ αυτό το φόρουμ και ξεστραβώθηκα λίγο γιατί οτι θυμάμαι είναι απ το anime και ελάχιστα απτο manga! Έχω αποκτήσει αρκετές γνώσεις για την Κάντυ αλλά τελικά κάποια πράγματα παραμένουν τα ίδια και σίγουρα ένα απ αυτά είναι η αγάπη της για τον Τέρρυ που ποτέ δεν αμφέβαλα!!

Παιδιά τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα και εμείς οι Αλμπερτικιές μπορεί να ελπίζουμε, όπως και εσείς ! Δεν ξέρεις ποτέ τι μυστήρια κρύβει η λίμνη και ποιός θα αναβυθεί από μέσα!

Νίνα όντως η κάντυ φαίνεται να μην έχει ξεπεράσει τον Τέρρυ αλλά και η αλληλογραφία προς τον ΑΛΜΠΕΡΤ ΤΊ ΕΞΥΠΗΡΕΊ, έξω υπάρχει και μερίδα που πιστεύει ότι η Κάντυ αφιέρωσε την ζωή της στα παιδιά σαν την κυρία Πόνυ

ariathniM έγραψε:

Παιδιά τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα και εμείς οι Αλμπερτικιές μπορεί να ελπίζουμε, όπως και εσείς ! Δεν ξέρεις ποτέ τι μυστήρια κρύβει η λίμνη και ποιός θα αναβυθεί από μέσα!

Νίνα όντως η κάντυ φαίνεται να μην έχει ξεπεράσει τον Τέρρυ αλλά και η αλληλογραφία προς τον ΑΛΜΠΕΡΤ ΤΊ ΕΞΥΠΗΡΕΊ, έξω υπάρχει και μερίδα που πιστεύει ότι η Κάντυ αφιέρωσε την ζωή της στα παιδιά σαν την κυρία Πόνυ

Μα στην ουσία αυτό γίνεται, εφόσον δεν είναι με τον Τέρυ αλλά ούτε και με τον Άλμπερτ αλλά στο λόφο της κυρίας Πόνυ και φροντίζει τα παιδιά. Εκεί μας αφήνει η Μιζούκι. Η αλληλογραφία με τον Άλμπερτ βοηθά να ειπωθούν γεγονότα και πράγματα που πιθανόν να μην περιγράφονται μέσα στις νουβέλες. Το όλο θέμα προκύπτει από εκεί που σταματά η αφήγηση στις νουβέλες και αυτή σταματά όταν η Κάντυ χωρίζει με τον Τέρυ στο κολλέγιο (μπορεί και η ακάλια ίσως που έχει τις νουβέλες να ρίξει περισσότερο φως στην υπόθεση). Όλη η υπόλοιπη ιστορία διαδραματίζεται΄μέσα από τα γράμματα, κουφό ναι μεν, αληθινό δεν.

Juliet νομιζω οτι μας εδωσες το πιο σημαντικο στοιχειο μετα την γνωστοποιηση των υπολοιπων γραμματων. Ειχα καταλαβει απο τα συμφραζομενα την εμπλοκη της Ελινορ, αλλα δεν ειχα διαβασει ποτε το γραμμα της Καντυ και οπως καταλαβαινω δεν ημουν η μοναδικη.
Η Καντυ φαινεται καθαρα οτι δεν εχει ξεπερασει τον Τερρυ και μας λυνονται και οι αποριες του τυπου: γιατι δεν του μιλησε στο Ροκστοουν; (ειχε στο μυαλο της τον Αλμπερτ), γιατι δεν εστειλε το αποχαιρετηστηριο γραμμα που εγραφε σ΄αγαπησα; Γιατι της ηταν τοσο επωδυνο που δεν μπορουσε να το αντιμετωπισει. Γιατι δεν τον αγαπησε, αλλα συνεχιζει να τον αγαπαει. Γιατι ηξερε πως θα επρεπε να τον αποχωριστει για αλλη μια φορα και δεν το αντεχε. Το οδυνηρο γεγονος που δεν μπορει να βγαλει απο την μνημη της δεν ειναι η αποπειρα αυτοκτονιας της Σουζανα, αλλα αυτο που ακολουθησε, δλδ ο αδικος και τραγικος χωρισμος! Αν αυτα δεν ειναι συναισθηματα μιας πληγωμενης, ερωτευμενης κοπελας τοτε σιγουρα κατοικουμε σε αλλους πλανητες!!!
Οσο για το ανοικτο παραθυρο, αφορα στην ελπιδα και αυτο συναδει με τον χαρακτηρα της Καντυ που παντα προσπαθουσε να βλεπει θετικα τη ζωη και να βρισκει τη δυναμη να συνεχιζει. Και τωρα πια το επιχειρημα οτι ειχαν περασει σχεδον δυο χρονια απο τον χωρισμο, γυρναει μπουμερανγκ και αποδεικνυεται οτι δεν ηταν αρκετος ουτε ο χρονος, ουτε η αποσταση, για να ξεθωριασει αυτον τον ερωτα.

Την Μιζουκι ariathniM μου την εχω χαρακτηρισει κι εγω πολλες φορες διχασμενη προσωπικοτητα, αλλα τωρα μπορω να καταλαβω οτι απλως διχαστηκε αναμεσα σ' αυτο που ισως αρχικα ειχε στο μυαλο της να γραψει με αυτο που τελικα της προεκυψε. Η δυναμικη των χαρακτηρων που αυτη δημιουργησε την παρεσυρε σε αλλα μονοπατια. Η ιστορια με τον πριγκηπα, πρεπει να το ειδε και αυτη, οτι ηταν πλεον αργα για να καταγραφει ως το πεπρωμενο της Καντυ, δεν το υποστηριξε δραματουργικα ουτε η ιδια, και γι αυτο δεν τολμησε να την προχωρησει δινοντας μας απτα σημαδια. Τα γραμματα ηταν μια καλη ευκαιρια για να τελειωσει το θεμα Καντυ- Τερρυ αλλα δεν το κανει. Το αντιθετο μαλιστα. Περασαν 20 χρονια και οι φαν δεν καταφεραν να ξεχασουν, πως θα μπορουσε να ξεχασει η Καντυ;
Ελπιζω λοιπον να ακουσει την καρδια της και να μας δωσει το τελος που περιμενουμε τοσα χρονια σαν πιστες Πηνελοπες . Να βρει και ο Τερρυ την Ιθακη του. Αν δεν το κανει, αυτη θα ειναι που θα αποξενωθει απο το δημιουργημα της, γιατι στη συνειδηση της πλειοψηφιας του κοσμου το τελος εχει ηδη γραφτει!

nina έγραψε:

Juliet νομιζω οτι μας εδωσες το πιο σημαντικο στοιχειο μετα την γνωστοποιηση των υπολοιπων γραμματων. Ειχα καταλαβει απο τα συμφραζομενα την εμπλοκη της Ελινορ, αλλα δεν ειχα διαβασει ποτε το γραμμα της Καντυ και οπως καταλαβαινω δεν ημουν η μοναδικη.
Η Καντυ φαινεται καθαρα οτι δεν εχει ξεπερασει τον Τερρυ και μας λυνονται και οι αποριες του τυπου: γιατι δεν του μιλησε στο Ροκστοουν; (ειχε στο μυαλο της τον Αλμπερτ), γιατι δεν εστειλε το αποχαιρετηστηριο γραμμα που εγραφε σ΄αγαπησα; Γιατι της ηταν τοσο επωδυνο που δεν μπορουσε να το αντιμετωπισει. Γιατι δεν τον αγαπησε, αλλα συνεχιζει να τον αγαπαει. Γιατι ηξερε πως θα επρεπε να τον αποχωριστει για αλλη μια φορα και δεν το αντεχε. Το οδυνηρο γεγονος που δεν μπορει να βγαλει απο την μνημη της δεν ειναι η αποπειρα αυτοκτονιας της Σουζανα, αλλα αυτο που ακολουθησε, δλδ ο αδικος και τραγικος χωρισμος! Αν αυτα δεν ειναι συναισθηματα μιας πληγωμενης, ερωτευμενης κοπελας τοτε σιγουρα κατοικουμε σε αλλους πλανητες!!!
Οσο για το ανοικτο παραθυρο, αφορα στην ελπιδα και αυτο συναδει με τον χαρακτηρα της Καντυ που παντα προσπαθουσε να βλεπει θετικα τη ζωη και να βρισκει τη δυναμη να συνεχιζει. Και τωρα πια το επιχειρημα οτι ειχαν περασει σχεδον δυο χρονια απο τον χωρισμο, γυρναει μπουμερανγκ και αποδεικνυεται οτι δεν ηταν αρκετος ουτε ο χρονος, ουτε η αποσταση, για να ξεθωριασει αυτον τον ερωτα.

Την Μιζουκι ariathniM μου την εχω χαρακτηρισει κι εγω πολλες φορες διχασμενη προσωπικοτητα, αλλα τωρα μπορω να καταλαβω οτι απλως διχαστηκε αναμεσα σ' αυτο που ισως αρχικα ειχε στο μυαλο της να γραψει με αυτο που τελικα της προεκυψε. Η δυναμικη των χαρακτηρων που αυτη δημιουργησε την παρεσυρε σε αλλα μονοπατια. Η ιστορια με τον πριγκηπα, πρεπει να το ειδε και αυτη, οτι ηταν πλεον αργα για να καταγραφει ως το πεπρωμενο της Καντυ, δεν το υποστηριξε δραματουργικα ουτε η ιδια, και γι αυτο δεν τολμησε να την προχωρησει δινοντας μας απτα σημαδια. Τα γραμματα ηταν μια καλη ευκαιρια για να τελειωσει το θεμα Καντυ- Τερρυ αλλα δεν το κανει. Το αντιθετο μαλιστα. Περασαν 20 χρονια και οι φαν δεν καταφεραν να ξεχασουν, πως θα μπορουσε να ξεχασει η Καντυ;
Ελπιζω λοιπον να ακουσει την καρδια της και να μας δωσει το τελος που περιμενουμε τοσα χρονια σαν πιστες Πηνελοπες . Να βρει και ο Τερρυ την Ιθακη του. Αν δεν το κανει, αυτη θα ειναι που θα αποξενωθει απο το δημιουργημα της, γιατι στη συνειδηση της πλειοψηφιας του κοσμου το τελος εχει ηδη γραφτει!

Πω πω, τι ωραία που το έγραψες σαφώς και ανατρίχιασα.
Ναι φυσικά η απάντηση γιατί φεύγει στο Ροκστόουν δίνεται μέσα από το γράμμα της Ελεάνορ και την ευκαιρία να παρακολουθήσει η Κάντυ τον Τέρυ στην παράσταση, όχι να του μιλήσει, απλώς να τον παρακολουθήσει. Αλλά ούτε αυτό δεν το κάνει και είναι επίσης και μία ακόμα απάντηση στο επιχείρημα των Άλμπερτ-φανς οτι η Κάντυ πρώτον φεύγει για τον Άλμπερτ και δεύτερον για να μην κάνει τον Τέρυ να νιώσει άσχημα για την τότε κατάσταση του. Τώρα ξέρουμε οτι δεν αντέχει ούτε να τον δει να παίζει στη σκηνή του Broadway. Μα τα συναισθήματα της Κάντυ για τον Τέρυ είναι ολοφάνερα και από το δικό της γράμμα όπου και η ίδια φάσκει και αντιφάσκεϊ: Αλλά είναι πολύ αργά για μας; Έτσι δεν είναι, αναρωτιέται η ίδια στο γράμμα της.
Ναι η Μιζούκι όντως φυλακίστηκε από το ίδιο της το δημιούργημα γιατί αυτός ο παθιασμένος έρωτας ήταν η κινητήριος δύναμη όλου του έργου της. Δεν μπορούσε μετά να το αποσύρει και η υιοθεσία ποτέ δεν άρεται...το σενάριο με τον πρίγκιπα κάνει στροφή 180 μοιρών και η Μιζούκι μας αφήνει ακόμα με την ανάμνηση του Τέρυ -2 χρόνια μετά- την αίσθηση της πλάτης του στο κορμί της Κάντυ- (όπως η Κάντυ περιγράφει στο γράμμα της) και με τον μπαμπά Άλμπερτ να χτυπά το πρωί την πόρτα της, εκφράζοντας αισιοδοξία της Κάντυ, οτι η ζωή της έχει και τη θετική της όψη. Αλλά όσο τα συναισθήματα και τα αποθημένα παραμένουν...έτσι και η ελπίδα μας παραμένει. Τώρα αυτό δεν το υπολόγισε η Μιζούκι όταν έγραφε αυτό το: Σ'αγάπησα;;

Η Juliet εγραψε:

Αλλά όσο τα συναισθήματα και τα αποθημένα παραμένουν...έτσι και η ελπίδα μας παραμένει. Τώρα αυτό δεν το υπολόγισε η Μιζούκι όταν έγραφε αυτό το: Σ'αγάπησα;;

Νομιζω οτι το υπολογισε γι αυτο και δεν στελνει τελικα το γραμμα ουτε στον Τερρυ ωστε να κοψει τις γεφυρες μαζι του, λεγοντας του ψεμματα, αλλα ουτε και στη Σουζανα για να την καθησυχασει οτι ο Τερρυ ειναι ολος δικος της. Οι πραξεις ειναι πιο εκκωφαντικες απο τα λογια τις περισσοτερες φορες!

nina έγραψε:

Η Juliet εγραψε:

Αλλά όσο τα συναισθήματα και τα αποθημένα παραμένουν...έτσι και η ελπίδα μας παραμένει. Τώρα αυτό δεν το υπολόγισε η Μιζούκι όταν έγραφε αυτό το: Σ'αγάπησα;;

Νομιζω οτι το υπολογισε γι αυτο και δεν στελνει τελικα το γραμμα ουτε στον Τερρυ ωστε να κοψει τις γεφυρες μαζι του, λεγοντας του ψεμματα, αλλα ουτε και στη Σουζανα για να την καθησυχασει οτι ο Τερρυ ειναι ολος δικος της. Οι πραξεις ειναι πιο εκκωφαντικες απο τα λογια τις περισσοτερες φορες!

Ναι αλλά φαντάσου να έπαιρνε στα χέρια του αυτό το γράμμα ο Τέρυ, τι θα καταλάβαινε οτι τον αγάπησε; ή ότι τον αγαπάει ακόμα; Το γράμμα της Κάντυ είναι γεμάτο αντιφάσεις, είναι αδύνατον να μην της αναγνωρίσει αυτές και να μην αντιληφθεί οτι η ίδια παλεύει με τον εαυτό της.

Θελεις να πεις οτι ισως θα ηταν καλυτερα να το στειλει ωστε να μαθει και ο Τερυ οτι ακομα και αυτη δεν εχει συμβιβαστει με την αποφαση που πηρε να χωρισουν και οτι ακομη παλευει μεσα της;

nina έγραψε:

Θελεις να πεις οτι ισως θα ηταν καλυτερα να το στειλει ωστε να μαθει και ο Τερυ οτι ακομα και αυτη δεν εχει συμβιβαστει με την αποφαση που πηρε να χωρισουν και οτι ακομη παλευει μεσα της;

'Οχι, βασικά λέω μάλλον πιστεύω οτι αν ο Τέρυ λάμβανε αυτό το γράμμα θα αντιλαμβανόταν οτι δεν τον έχει ξεπεράσει. Η ηρεμία του ας πούμε θα διαταρασσόταν. Αν εσείς είχατε ένα πρώην και δύο χρόνια μετά του στέλνατε αυτό το γράμμα στο άκυρο, και το διάβαζε, πως θα νίώθατε;

Μα νομιζω οτι η ηρεμια του ειναι εντελως επιφανειακη! Ισως του εδινε το κινητρο που χρειαζεται για να αντιδρασει. Και ισως η μητερα του το ξερει αυτο και παρα το γεγονος οτι εχει επιστρεψει στο θεατρο και τη Σουζανα γι αυτο στελνει την προσκληση στην Καντυ για να ταρακουνησει τα λιμναζοντα νερα.

nina έγραψε:

Μα νομιζω οτι η ηρεμια του ειναι εντελως επιφανειακη! Ισως του εδινε το κινητρο που χρειαζεται για να αντιδρασει. Και ισως η μητερα του το ξερει αυτο και παρα το γεγονος οτι εχει επιστρεψει στο θεατρο και τη Σουζανα γι αυτο στελνει την προσκληση στην Καντυ για να ταρακουνησει τα λιμναζοντα νερα.

Σαφώς και αν βάλει κάτω όλα τα στοιχεία Ροκστόουν, φεύγει δεν του μιλάει, μαμά Έλινορ γυρνά τις προσκλήσεις της πίσω, αρνείται να τον δει ακόμα και στο Broadway, το γράμμα στην Έλινορ όπου ομολογεί οτι ακόμα πονάει και οτι δεν το έχει ξεπεράσει, και το συνδέσει με το γράμμα της όπου η ίδια αναρωτιέται; "Είναι πολύ αργά για μας, έτσι δεν είναι;" και όλες τις αντιφάσεις που περιέχονται σε αυτό, επειδή είναι και θερμόαιμος, ναι εκεί μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα. Η Κάντυ προστατεύει τον Τέρυ από την παρουσία της και τα αισθήματα της. Είναι προφανώς οτι οτιδήποτε άλλο στη ζωή της έρχεται δεύτερο...

Ναι και αυτο ταιριαζει απολυτα με τον χαρακτηρα της Καντυ που εβαζε παντα ολους τους αλλους πανω απο τα δικα της συναισθηματα! Αλλα και το οτι δεν στελνει τα γραμματα ειναι μια μορφη αντιδρασης και δεν θελει να παραδεχτει οτι ολα τελειωσαν!
Αρα το μπαλακι πεφτει στον Τερρυ; Στη Σουζανα; ή η Ελινορ θα αναλαβει δρασει για να σωσει τον γιο της απο μια ζωη που δεν επελεξε;

nina έγραψε:

Ναι και αυτο ταιριαζει απολυτα με τον χαρακτηρα της Καντυ που εβαζε παντα ολους τους αλλους πανω απο τα δικα της συναισθηματα! Αλλα και το οτι δεν στελνει τα γραμματα ειναι μια μορφη αντιδρασης και δεν θελει να παραδεχτει οτι ολα τελειωσαν!
Αρα το μπαλακι πεφτει στον Τερρυ; Στη Σουζανα; ή η Ελινορ θα αναλαβει δρασει για να σωσει τον γιο της απο μια ζωη που δεν επελεξε;

Νομίζω οτι η Σουζάνα ποτέ δεν θα τον επιστρέψει άλλωστε είδες και από το γράμμα της οτι δεν την νοιάζει που η καρδιά του Τέρυ είναι στην Κάντυ...
Το θέμα είναι αν τα ήξερε αυτά ο Τέρυ πως θα αντιδρούσε;
Καλά συνδύασε αυτό που γράφει η Σουζάνα οτι η καρδιά του ξέρω που είναι δύο χρόνια αργότερα με την Κάντυ που κρατάει στα συναισθήματα της κλειδωμένα και δύο χρόνια μετά δεν μπορεί ούτε να τον αντικρύσει και δείτε πόσο η Μιζούκι κρατάει αυτόν τον έρωτα ζωντανό και άσβησο και από τις δύο κατευθύνσεις...
Τώρα ο Άλμπερτ που κολάει εδώ μέσα; Για αυτό δεν μπορώ να παραδεχτώ την ερωτική του ανάμειξη με την Κάντυ, άντε και θέλω εγώ, πες, τι περιθώρια μου αφήνει η Μιζούκι;

Το γραμμα της Σουζανα ειναι ενας εμμεσος τροπος να μαθουμε τα αληθινα αισθηματα του Τερρυ ωστε να μην παρερμηνευσει κανεις την κινηση του να επιστρεψει διπλα της. Αλλα για ποσο θα περιμενει η Σουζανα; Αλλο να το λες και αλλο να το βιωνεις καθημερινα. Ουτε και η Καντυ την ενθαρρυνει αυτη την φορα!
Οσο για τον Αλμπερτ εμενα ποτε δεν μου κολλησε αλλα μπηκα στην διαδικασια να το διερευνησω για να δω και την αλλη αποψη, αλλα τα επιχειρηματα τους ειναι αιολα και αντικρουονται ευκολα. Ουτε η Μιζουκι δεν ειχε τοση φαντασια! Και το οποιο περιθωριο μπορει να αφηνει αφορα περισσοτερο τι γινεται με την Καντυ και τον Τερρυ παρα την Καντυ και τον Αλμπερτ αφου καθαρα τους αφηνει ως συγγενεις!

nina έγραψε:

Το γραμμα της Σουζανα ειναι ενας εμμεσος τροπος να μαθουμε τα αληθινα αισθηματα του Τερρυ ωστε να μην παρερμηνευσει κανεις την κινηση του να επιστρεψει διπλα της. Αλλα για ποσο θα περιμενει η Σουζανα; Αλλο να το λες και αλλο να το βιωνεις καθημερινα. Ουτε και η Καντυ την ενθαρρυνει αυτη την φορα!
Οσο για τον Αλμπερτ εμενα ποτε δεν μου κολλησε αλλα μπηκα στην διαδικασια να το διερευνησω για να δω και την αλλη αποψη, αλλα τα επιχειρηματα τους ειναι αιολα και αντικρουονται ευκολα. Ουτε η Μιζουκι δεν ειχε τοση φαντασια! Και το οποιο περιθωριο μπορει να αφηνει αφορα περισσοτερο τι γινεται με την Καντυ και τον Τερρυ παρα την Καντυ και τον Αλμπερτ αφου καθαρα τους αφηνει ως συγγενεις!

Εμένα προσωπικά με έχει κουράσει η Μιζούκι ως συγγραφέας, σε άλλους μπορεί να αρέσει, δεν κατηγορώ τη συγγραφέα, αλίμονο, δικοί της είναι οι ήρωες, οτι θέλει μπορεί να τους κάνει...την προσωπική μου άποψη λέω και εκφέρω.
Είναι δηλαδή παράλογο να μας τρέχει με τον Τέρρυ στο μισό της έργο και παραπάνω και αντί ένα τέλος να μας κρατάει σε αγωνία χωρίς ούτε η ίδια να μπορεί να δώσει ένα τέλος-τέλος σε αυτή τη σχέση. Οκευ, θες να τους χωρίσεις, κάντο μη μας τρέχεις ακόμα και στον επίλογο, και θες να φέρεις και τον Άλμπερτ μέσα, κάντο μη βάζεις τους μισούς να τρελαίνονται και μετά να τους αναιρείς με τον Τέρυ και να τους αφήνεις να φαντάζονται γάμους και παραμύθια. Νομίζω οτι ο Τέρυ ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της και ο πρίγκπιπας η μεγαλύτερη αποτυχία της, γιατί προφανώς αντί να εδραιώσει και να παγιώσει τη σχέση του Άλμπερτ με την Κάντυ που φαίνεται να την κυνηγάει, τη γειώνει απότομα (υιοθεσία που δεν λύνεται και ανομολόγητα αισθήματα στο τέλος της νουβέλας που αντί να μας πηγαίνουν μπροστά μας τραβάνε πίσω). Προσωπικά με κουράζει ο τρόπος γραφής της...Για αυτό και από την καινούρια της νουβέλα θα ήθελα κάποιος να μου πει την τελευταία παράγραφο συνοπτικά γιατί δεν αντέχω να διαβάσω για τον χωρισμό στις σκάλες. Έλεος, :affraid:

Συμφωνω, μας κουρασε και φοβαμαι οτι και αυτη κουραστηκε και αυτο που διαβασα οτι σκεφτεται να εμφανισει την Καντυ στα σαραντα μαλλον αρνητικα με εχει προειδεασει για την νουβελα της. Και δεν ξερω και κατα ποσο ειναι συνδεδεμενη πια με αυτο το εργο δεδομενου των δικων και της αντιπαλοτητας με την Ιγκαρασι. Θελω να πω οτι ο εγωισμος της ή η προσπαθεια να εκπληξει την οδηγησουν σε ενα τελος που περισσοτερο θα απογοητευσει παρα θα κολλαει με την προηγουμενη ιστορια. Οσο για τον Αλμπερτ δεν ειμαι σιγουρη οτι ηθελε να αφησει με ονειρα τους φαν του. Περισσοτερα υπονοουμενα βρισκω στα λεγομενα της στις συνεντευξεις της παρα στα γραφομενα της! Οι Αλμπερτ φανς περισσοτερο βασιζονται στην δικη τους επιθυμια να δουνε την Καντυ με τον αγαπημενο τους ηρωα παρα σε γεγονοτα.

nina έγραψε:

Συμφωνω, μας κουρασε και φοβαμαι οτι και αυτη κουραστηκε και αυτο που διαβασα οτι σκεφτεται να εμφανισει την Καντυ στα σαραντα μαλλον αρνητικα με εχει προειδεασει για την νουβελα της. Και δεν ξερω και κατα ποσο ειναι συνδεδεμενη πια με αυτο το εργο δεδομενου των δικων και της αντιπαλοτητας με την Ιγκαρασι. Θελω να πω οτι ο εγωισμος της ή η προσπαθεια να εκπληξει την οδηγησουν σε ενα τελος που περισσοτερο θα απογοητευσει παρα θα κολλαει με την προηγουμενη ιστορια. Οσο για τον Αλμπερτ δεν ειμαι σιγουρη οτι ηθελε να αφησει με ονειρα τους φαν του. Περισσοτερα υπονοουμενα βρισκω στα λεγομενα της στις συνεντευξεις της παρα στα γραφομενα της! Οι Αλμπερτ φανς περισσοτερο βασιζονται στην δικη τους επιθυμια να δουνε την Καντυ με τον αγαπημενο τους ηρωα παρα σε γεγονοτα.

Σε αυτόν με την τρίτη μορφή αγάπης αναφέρεσαι; ναι συμφωνώ εκεί βασίζονται οι Albert fans περισσότερο, τα γεγονότα όμως...

Σε αυτόν με την τρίτη μορφή αγάπης αναφέρεσαι;

Ναι, αναφερομαι στην αγαπη του πεπρωμενου, οπως εχει πει η ιδια η συγγραφεας. Η αγαπη αυτη θα επρεπε να ειναι η πιο σημαντικη, μιας και επροκειτο να ειναι η τελευταια. Αν και προσωπικα δεν καταλαβαινω γιατι το πεπρωμενο πρεπει να ειναι διαφορετικο απο την ατομικη βουληση και να μην ταυτιζρται με αυτη; Δεχομαστε δηλαδη οτι ο ανθρωπος δεν οριζει την ζωη του, αλλα η ζωη του ειναι ηδη προδιαγεγραμμενη; Εκτος απο τη λογικη αναιρειται και ο νομος της φυσης ''σε καθε δραση υπαρχει και η αντιδραση''. Αλλα το αντιπαρερχομαι αυτο μιας και ειναι θεμα φιλοσοφικης συζητησης και επανερχομαι στη σημαντικοτητα αυτης της αγαπης. Οι καρμικες σχεσεις εχουν αλλα χαρακτηριστικα, ειναι θυελλωδης και ειτε ξεπερνουν τα εμποδια, ειτε πεθαινουν γι΄αυτες και σιγουρα δεν ερχονται δευτερες! Θα επρεπε τουλαχιστον να καταγραφει φανερα, χωρις υπονοουμενα, απαλλαγμενη απο βαρη του παρελθοντος και αφιερωνοντας περισσοτερο χρονο και φαντασια σε αυτη ωστε να τονιστει η βαρυτητα της. Ακομα και ο εφημερος ερωτας, οπως περιγραφεται παντα απο την συγγραφεα, που γνωρισε η Καντυ στο προσωπο του Αντονυ ειχε περισσοτερο χρονο και ενταση και εντυπωθηκε στην συνειδηση του αναγνωστη- τηλεθεατη πολυ πιο εντονα. Η ενσαρκωση του πεπρωμενου ως ερωτικου συντροφου στο προσωπο του πριγκιπα απετυχε παταγωδως κυριως γιατι δεν υποστηριχτηκε απο την ιδια την συγγραφεα οπως θα αρμοζε σε μια σχεση ζωης. Η αποτυχια να περασει αυτο το μηνυμα στο ευρυ κοινο καθορισε και τις εξελιξεις που ειναι τα γραμματα που ανταλλασονται ή δεν ανταλλασονται και που ουσιαστικα μας αποκαλυπτουν οτι τιποτα δεν αλλαξε στα δυο χρονια που μεσολαβησαν. Η Καντυ τρεφει τα ιδια συναισθηματα για την χαμενη της αγαπη, ο Τερρυ ειναι δεσμευμενος απο το καθηκον και ο Αλμπερτ ποτε δεν εξομολογηθηκε τα ερωτικα του συναισθηματα (εαν αυτα υπηρχαν) παραμενοντας ο ''μεγαλος θειος'' και κηδεμονας!
Κλεινοντας θελω να τονισω το τελευταιο επεισοδιο και να ρωτησω το εξης:

Γιατι εχει μεγαλυτερη βαρυτητα η αποκαλυψη οτι ο Αλμπερτ ειναι ο πριγκιπας και μικροτερη οτι ειναι και ο κηδεμονας; Ποια απο τις δυο ιδιοτητες υπερισχυει, χωρις συναισθηματισμους αλλα με την λογικη;
Νομιζω οτι η απαντηση ειναι προφανης!

nina έγραψε:

Σε αυτόν με την τρίτη μορφή αγάπης αναφέρεσαι;

Ναι, αναφερομαι στην αγαπη του πεπρωμενου, οπως εχει πει η ιδια η συγγραφεας. Η αγαπη αυτη θα επρεπε να ειναι η πιο σημαντικη, μιας και επροκειτο να ειναι η τελευταια. Αν και προσωπικα δεν καταλαβαινω γιατι το πεπρωμενο πρεπει να ειναι διαφορετικο απο την ατομικη βουληση και να μην ταυτιζρται με αυτη; Δεχομαστε δηλαδη οτι ο ανθρωπος δεν οριζει την ζωη του, αλλα η ζωη του ειναι ηδη προδιαγεγραμμενη; Εκτος απο τη λογικη αναιρειται και ο νομος της φυσης ''σε καθε δραση υπαρχει και η αντιδραση''. Αλλα το αντιπαρερχομαι αυτο μιας και ειναι θεμα φιλοσοφικης συζητησης και επανερχομαι στη σημαντικοτητα αυτης της αγαπης. Οι καρμικες σχεσεις εχουν αλλα χαρακτηριστικα, ειναι θυελλωδης και ειτε ξεπερνουν τα εμποδια, ειτε πεθαινουν γι΄αυτες και σιγουρα δεν ερχονται δευτερες! Θα επρεπε τουλαχιστον να καταγραφει φανερα, χωρις υπονοουμενα, απαλλαγμενη απο βαρη του παρελθοντος και αφιερωνοντας περισσοτερο χρονο και φαντασια σε αυτη ωστε να τονιστει η βαρυτητα της. Ακομα και ο εφημερος ερωτας, οπως περιγραφεται παντα απο την συγγραφεα, που γνωρισε η Καντυ στο προσωπο του Αντονυ ειχε περισσοτερο χρονο και ενταση και εντυπωθηκε στην συνειδηση του αναγνωστη- τηλεθεατη πολυ πιο εντονα. Η ενσαρκωση του πεπρωμενου ως ερωτικου συντροφου στο προσωπο του πριγκιπα απετυχε παταγωδως κυριως γιατι δεν υποστηριχτηκε απο την ιδια την συγγραφεα οπως θα αρμοζε σε μια σχεση ζωης. Η αποτυχια να περασει αυτο το μηνυμα στο ευρυ κοινο καθορισε και τις εξελιξεις που ειναι τα γραμματα που ανταλλασονται ή δεν ανταλλασονται και που ουσιαστικα μας αποκαλυπτουν οτι τιποτα δεν αλλαξε στα δυο χρονια που μεσολαβησαν. Η Καντυ τρεφει τα ιδια συναισθηματα για την χαμενη της αγαπη, ο Τερρυ ειναι δεσμευμενος απο το καθηκον και ο Αλμπερτ ποτε δεν εξομολογηθηκε τα ερωτικα του συναισθηματα (εαν αυτα υπηρχαν) παραμενοντας ο ''μεγαλος θειος'' και κηδεμονας!
Κλεινοντας θελω να τονισω το τελευταιο επεισοδιο και να ρωτησω το εξης:

Γιατι εχει μεγαλυτερη βαρυτητα η αποκαλυψη οτι ο Αλμπερτ ειναι ο πριγκιπας και μικροτερη οτι ειναι και ο κηδεμονας; Ποια απο τις δυο ιδιοτητες υπερισχυει, χωρις συναισθηματισμους αλλα με την λογικη;
Νομιζω οτι η απαντηση ειναι προφανης!

Πάρα πολύ ωραίο post Νίνα, πραγματικά μου αρέσει πως προσεγγίζεις το θέμα του πρίγκιπα και του κηδεμόνα.
Νομίζω οτι όλο αυτό το θέμα του κηδεμόνα μας έχει τις ρίζες του στην ιαπωνική κουλτούρα, όπου πολλές φορές (για να είμαι ειλικρινής στα μετέπειτα έργα και όχι προ Κάντυ, αλλά φαντάζομαι σίγουρα θα υπήρχε) έχω δει το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται λαμβάνοντας ερωτικές διαστάσεις.
Για παράδειγμα υπάρχει πάντα κάπου νοερά στο παρασκήνιο ένας γοητευτικός και μυστηριώδης κηδεμόνας ο οποίος είναι μυστικά συνδεδεμένος με την ηρωίδα. Η μορφή του ωστόσο είναι ηγεμονική και υπερισχύει των υπόλοιπων ηρώων, δίνοντας μία ξαφνική λύση στα προβλήματα της ηρωίδας και εξηγόντας κατά ένα ποσοστό βασικό μέρος της ιστορίας καθώς γύρω από αυτόν περιπλέκονται αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή της ηρωίδας, χωρίς ωστόσο αυτή ή εμείς να το γνωρίζουμε. Το βασικό στοιχείο όμως που εξάπτει τη δική της φαντασία αλλά και το δικό μας είναι οτι αυτός υπάρχει πάντα κάπου εκεί κοντά, και οι προθέσεις του δεν είναι ακριβώς "αγνές" όπως θα περιγράφαμε αλλά πιο ερωτικές, κάτι που αυτή στην αρχή εμμένει να παραβλέπει.
Τό έργο είναι χιλιοειπομένο και καθόλου προτότυπο ωστόσο η συνταγή έχει πάντα επιτυχία καθώς η ηρωίδα είναι ερωτευμένη με αυτόν από την αρχή της ιστορίας αλλά αρνείται να του παραδεχτεί τον έρωτα της πιστεύοντας οτι είναι κατώτερη από αυτόν. Έτσι η σχέση τους κρατιέται σε φιλικό επίπεδο μέχρι το τέλος όπου και βλέπουμε καθαρά τον ερωτισμό και τα κρυμένα τους συναισθήματα να ξεσπούν υπερνικώντας τα γεγονότα και επισκιάζοντας και την ζωή την ίδια. Βασική του πρόθεση: να κερδίσει την αγάπη της και να την προστατέψει παράλληλα.
Πολύ ωραία βάση για να φτιάξετε τις δικές σας ιστορίες αγάπης, χρησιμοποιήστε το σενάριο, είναι φανταστικό και δίνει άπειρα ερεθίσματα στην φαντασία. Πως χρησιμοποιεί αυτόν τον μύθο η Μιζούκι; Οικτρά θα έλεγα, παρατηρήσεις; (είναι μεγάλο post και κουράστηκα αλλά θα επανέλθω αν σας αρέσει για συζήτηση) .

Mμμ! Juliet πολυ διαφωτιστικο το post σου! Δεν ειμαι φαν των manga και ως εκ τουτου δεν γνωριζω αντιστοιχες ιστοριες. Η επαφη μου δε με την ιαπωνικη κουλτουρα ειναι ελαχιστη και περιοριζεται στο βιβλιο ''οι αναμνησεις μιας γκεισας''. Η συνηθισμενη συνταγη ομως που περιγραφεις μου εξαπτει την φαντασια. Καποιοι φανς επισης εχουν αναφερθει στο ρολο του ''φυλακα αγγελου'' σε πολλα αντιστοιχα manga χωρις να συνυπαρχει το ερωτικο στοιχειο ομως.
Οι ομοιοτητες με την CC ειναι οτι ο Αλμπερτ κινειται παρασκηνιακα καθοριζοντας ως ενα βαθμο την πορεια της ζωης της ηρωιδας. Τα συναισθηματα που αναπτυσονται ομως στον αναγνωστη και αυτα που εκφραζονται απο τους ηρωες ( Καντυ-Αλμπερτ), δεν ειναι εντονα, αγωνιωδη ως προς την εξελιξη τους και σιγουρα οχι ερωτικα αν απομονωσουμε καποια στοιχεια στο τελος. Επισης η ηρωιδα φαινεται να αντιδρα ή και να προσπαθει πολλες φορες να ακυρωσει τις πραξεις του κηδεμονα της, οπως η φυγη της απο το κολεγιο ή η εξεφρασμενη επιθυμια της να ακυρωθει η υιοθεσια, οχι για ερωτικους λογους αλλα για λογους ανεξαρτητοποιησης της. Λειπει δηλαδη το στοιχειο της προσκολησης με τον μυστηριωδη κηδεμονα!
Επισης δεν μπορω να δεχτω με ευκολια οτι η συγγραφεας αποτυγχανει να ακολουθησει αυτη τη συνταγη και το εργο βγαινει ''ανοστο'' ως προς αυτο το σημειο παντα! Εχασε ξαφνικα το ταλεντο της; Μας εχει χαρισει τοσες στιγμες αμυδρου αλλα και εντονου ερωτισμου! Γι αυτο τεινω να πιστεψω οτι συνειδητα ''απετυχε'' ή πιο σωστα εγκατελειψε ατακτα αυτη τη συνταγη.
Παντως ειναι πολυ ενδιαφερον αυτο το θεμα και περιμενουμε συνεχεια! Διψαμε για γνωση οπως βλεπεις παρα το προχωρημενο της ηλικιας μας !!!

nina έγραψε:

Mμμ! Juliet πολυ διαφωτιστικο το post σου! Δεν ειμαι φαν των manga και ως εκ τουτου δεν γνωριζω αντιστοιχες ιστοριες. Η επαφη μου δε με την ιαπωνικη κουλτουρα ειναι ελαχιστη και περιοριζεται στο βιβλιο ''οι αναμνησεις μιας γκεισας''. Η συνηθισμενη συνταγη ομως που περιγραφεις μου εξαπτει την φαντασια. Καποιοι φανς επισης εχουν αναφερθει στο ρολο του ''φυλακα αγγελου'' σε πολλα αντιστοιχα manga χωρις να συνυπαρχει το ερωτικο στοιχειο ομως.
Οι ομοιοτητες με την CC ειναι οτι ο Αλμπερτ κινειται παρασκηνιακα καθοριζοντας ως ενα βαθμο την πορεια της ζωης της ηρωιδας. Τα συναισθηματα που αναπτυσονται ομως στον αναγνωστη και αυτα που εκφραζονται απο τους ηρωες ( Καντυ-Αλμπερτ), δεν ειναι εντονα, αγωνιωδη ως προς την εξελιξη τους και σιγουρα οχι ερωτικα αν απομονωσουμε καποια στοιχεια στο τελος. Επισης η ηρωιδα φαινεται να αντιδρα ή και να προσπαθει πολλες φορες να ακυρωσει τις πραξεις του κηδεμονα της, οπως η φυγη της απο το κολεγιο ή η εξεφρασμενη επιθυμια της να ακυρωθει η υιοθεσια, οχι για ερωτικους λογους αλλα για λογους ανεξαρτητοποιησης της. Λειπει δηλαδη το στοιχειο της προσκολησης με τον μυστηριωδη κηδεμονα!
Επισης δεν μπορω να δεχτω με ευκολια οτι η συγγραφεας αποτυγχανει να ακολουθησει αυτη τη συνταγη και το εργο βγαινει ''ανοστο'' ως προς αυτο το σημειο παντα! Εχασε ξαφνικα το ταλεντο της; Μας εχει χαρισει τοσες στιγμες αμυδρου αλλα και εντονου ερωτισμου! Γι αυτο τεινω να πιστεψω οτι συνειδητα ''απετυχε'' ή πιο σωστα εγκατελειψε ατακτα αυτη τη συνταγη.
Παντως ειναι πολυ ενδιαφερον αυτο το θεμα και περιμενουμε συνεχεια! Διψαμε για γνωση οπως βλεπεις παρα το προχωρημενο της ηλικιας μας !!!

Αχ, Νίνα μου άσε ήσυχη την ηλικίας μας γιατί θα την πάθω την κρίση των 30 και θα με μαζεύουν από τα πατώματα.
Παρεπιμπτόντως μιας και που το ανέφερες το έχω ακούσει να συγκρίνεται και αυτό "Οι αναμνήσεις μίας γκέισας" με την Κάντυ ή περισσότερο με τον θέση του Άλμπερτ στη ζωή της.
Νομίζω όμως οτι λίγο-πολύ σε αυτό το κοινότυπο σενάριο (του προστάτη-κηδεμόνα) βασίστηκε η Μιζούκι (έστω και ρηχά), για να δώσει στον Άλμπερτ αυτό το χαρακτηριστικό της 'προορισμένης" αγάπης όπως λέει. Αυτή είναι καθαρά η δική μου άποψη.
Πολύ πιθανόν να μην μπορούσε να εντρυφήσει περισσότερο και να αποδώσει πολυεπίπεδα μία τέτοια σχέση όπως θα έπρεπε καθως η Κάντυ πρώτον απευθυνόταν στα παιδιά και κατόπιν κάτι στη συνέχεια κάτι ή κάποιος την μπλόκαρε αισθητά στο να αποδώσει σε αυτήν την σχέση την μοιραία κατάληξη ή όπως είπες και εσύ "Η ενσαρκωση του πεπρωμενου ως ερωτικου συντροφου στο προσωπο του πριγκιπα απετυχε παταγωδως κυριως γιατι δεν υποστηριχτηκε απο την ιδια την συγγραφεα οπως θα αρμοζε σε μια σχεση ζωης". Είναι πολύ ωραίο λοιπόν να μιλάμε για έρωτες και για αγάπες και για γάμους αποφεύγοντας ωστόσο να δούμε το προφανές και το αυτονόητο: οτι εφόσον η Μιζούκι προόριζε τον Άλμπερτ για μελλοντικό σύντροφο της Κάντυ και του απέδιδε το χαρακτηρισμό της ευγενικής αγάπης έχοντας του κρατήσει ρεζερβέ τη θέση του κηδεμόνα που επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα, επειδή είναι προορισμένος για αυτό, όφειλε να το είχε ήδη κάνει.
Από τη στιγμή που η ίδια η συγγραφέας αποφεύγει να προωθήσει αυτό το δεσμό και να του αποδώσει ζωντανά, απτά, στοιχεία που θα έκαναν τη θέση του στη ζωή της ερωτικά αδιαμφισβήτη (όπως η σχέση Κάντυ και Τέρυ είναι αδιαμφισβήτητη), κάποιο πρόβλημα υπάρχει προφανώς και γίνεται αισθητό. Η σχέση της με τον Άλμπερτ δεν πάει βήμα παραπέρα (μέσα από τις νουβέλες) και η κηδεμονία του Άλμπερτ επισκιάζεται από την ηγεμονία του Τέρυ στην καρδιά της μέσα από τα γράμματα. Μόνο ερωτική δεν καταλήγει η σχέση της με τον Άλμπερτ, αν ήταν να γίνει ερωτική έπρεπε ήδη να ήταν ερωτική, έπρεπε η Μιζούκι να τον έχει εμφανίσει σε εμάς ερωτικά πολύ-πολύ νωρίτερα ακυρώνοντας τον Τέρυ. Πως θα καταφέρει η Μιζούκι σε μία παράγραφο (στην καινούρια της επανέκδοση) να κάνει αυτό που δεν κατάφερε σε 9 τεύχη μάνγκα διερωτούμαι. Και μη μου πείτε πάλι για τον Τέρυ και μου αντιστρέψετε την ερώτηση γιατί εδώ το θέμα μας είναι ο Άλμπερτ, ο Θείος Ουίλλιαμ, ο μπαμπάς.

H Juliet εγραψε:

η κηδεμονία του Άλμπερτ επισκιάζεται από την ηγεμονία του Τέρυ στην καρδιά της

Τελειο τελειο τελειο

Σε μια προταση ολη η ουσια!!!!

Οσο για την ηλικια τα γενεθλια των πρωτων αντα δραμα!
Αλλα μην πτοησε μια ιδεα ειναι και μιλαω εκ πειρας (μεταξυ μας απο τοτε εχω να ξαναγιορτασω γενεθλια)

Παντως εγω την ψυχοθεραπεια μου την κανω με το επεισοδιο '' Τα φιλαρακια'' οταν η Ρειτσελ κλεινει τα τριαντα!!! Και σκεφτομαι ''υπαρχουν και χειροτερα''