Το τέλος, βασισμένο στις "Μνήμες"

ΤΟΥ ΛΕΒΑΝΤΕ Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ

Όλοι οι νεοϋορκέζικοι ραδιοφωνικοί σταθμοί έλεγαν για ισχυρούς ανέμους από την Δύση. Λίγοι ξέρουν πως οι άνεμοι είναι θεότητες, πολύ κατώτερες βέβαια στην ιεραρχία. Κάτω από τα Σεραφείμ για την ακρίβεια, όπου δηλαδή στοιβάχτηκαν όλες οι αρχαιοελληνικές θεότητες με την άνοδο του Χριστιανισμού. Βασικά οι άνεμοι είναι 8: η Τραμουντάνα, ο Μαΐστρος, ο Ζέφυρος, ο Λίβας, η Όστρια, ο Σιρόκος, ο Λεβάντες και ο Γραίγος. Κάθε μέρα φύσαγαν και σάρωναν την υδρόγειο. Σήμερα ο Λεβάντες είχε κέφια. Αν δούμε μέσα στα σύννεφα από σκόνη που σηκώνουν οι άνεμοι, αν δεν τυφλωθούμε από το χώμα θα τους δούμε. Ας μπούμε, λοιπόν, στο σύννεφο ανέμου του Λεβάντε. Εκεί μέσα πετάριζε ένας τύπος γύρω στα 45-50. Ξερακιανός με μαύρη στιλπνή χαίτη και γενειάδα, που έπεφτε περιποιημένη και μπριγιαντισμένη στο στήθος του. Τα μάτια του είχαν το γκρίζο της καταιγίδας και η μύτη του ήταν μεγάλη και γαμψή. Τα μάγουλα του φούσκωναν καθώς φυσούσε που και που γύρω του. "Ω, ναι μωρό μου ! Γουστάρω την δουλειά μου !" φώναξε μα δεν τον άκουσε κανείς. Κακάρισε κι έκανε μια κωλοτούμπα. "Ουιιιι !!!" κακάρισε όταν είδε στην άλλη γωνία το νοσοκομείο που έψαχνε. Έχωσε ένα γερό φύσημα και το σύννεφο σκόνης συνέχισε την πορεία του ενός αυτός έστριψε στην γωνία. "Προχώρα, θα σε προλάβω στην Μασαχουσέτη !" φώναξε. Έπειτα σκέφτηκε πως ο κόσμος δεν έβλεπε συχνά φτερωτούς μεσήλικες. Ένα ζευγάρι τον κοιτούσε φρικαρισμένο. Εκείνος έκανε άλλη μια κωλοτούμπα χαμογελώντας σαν να έλεγε Ναι, τα κάνουμε κάτι τέτοια στην Νέα Υόρκη και τότε κροτάλισε τα δάκτυλα κι έγινε σπουργίτι που πέταξε ως το περβάζι του νοσοκομείου στο δωμάτιο της Σουζάνας. Ο Τέρρυ μπήκε μέσα στο δωμάτιο. "'Σπέρα, Σούζι" είπε. Τότε πάγωσε... Δεν ήταν ούτε στο κρεβάτι ούτε στο καροτσάκι. Τότε παρατήρησε πως οι πατερίτσες έλειπαν κι ένα σημείωμα δέσποζε στο κρεβάτι: Τέρρυ, ξέρω πως δεν μου μένει ούτε μια εβδομάδα ζωής. Προτιμώ όμως να καθορίσω εγώ πότε ακριβώς θα πεθάνω. Ξέρω πως θα καταλάβεις. Σουζάνα. Ο Τέρρυ γούρλωσε τα μάτια του. Δεν ήταν δυνατόν. Που είχε πάει; Στο καταχείμωνο με τον αέρα να φυσά τόσο που μπορούσε να την σηκώσει; Έτρεξε γρήγορα έξω από το δωμάτιο. "Συγγνώμη, αδερφή;;; Πέρασε από εδώ η δις Μάρλοου;;;". "Ναι, πήγε λέει στην ταράτσα να πάρει λίγον αέρα.". Ο Τέρρυ έφυγε σφαίρα. Άρχισε να σκαρφαλώνει τις σκάλες τόσο γρήγορα που πιο πολύ σκόνταφτε παρά ανέβαινε. Έχωσε κατά λάθος μια γερή κλωτσιά σε ένα σκαλί και αυτό του μάτωσε το καλάμι. Έφτασε ένα σκέτο ερείπιο στην ταράτσα. Με το ζόρι στεκόταν ακόμη όρθιος. Ο αέρας φυσούσε δυνατά και έκανε τόσο πολύ κρύο που το αίμα στην πληγή του έπηξε αμέσως. "ΣΟΥΖΑΝΑ" ούρλιαξε. Το νερό από την χθεσινή βροχή είχε κρυσταλώσει. Απάνω είχε ραγισματιές από πατερίτες. "ΣΟΥΖΑΝΑ" επανέλαβε κι έτρεξε. Έφαγε μια γλίστρα και έπεσε. Η Σουζάνα είχε καβαλήσει το κάγκελο. "ΣΟΥΖΑΝΑ, ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ" βρωντοφώναξε ο Τέρρυ. "Τέρρυ, φύγε" είπε η Σουζάνα. "ΣΟΥΖΑΝΑ, ΗΜΑΣΤΕ 5 ΟΡΟΦΟΥΣ ΨΗΛΑ, ΦΥΓΕ". Η Σουζάνα κούνησε το κεφάλι. "Τέρρυ, αρκετά δεν σου έγινα βάρος Παραδέξου το: με το ζόρι σε κράτησε 2 χρόνια. Όσο ζω θα σου είμαι για πάντα ένα βάρος.Μόνο εγώ σε εμποδίζω να μην ζυγώσεις την Κάντυ.". "Σουζάνα !!!" φώναξε ο Τέρρυ και σηκώθηκε "Δεν χρειάζεται !!! Καθόλου δεν με εμποδίζεις !!! Φύγε από εκεί τώρα αμέσως...". "Τέρρυ, έχω πάρει την απόφαση μου εδώ και πολύ καιρό. Δεν με πειράζει. Σε λυτρώνω.". "Σουζάνα, δεν με εμποδίζεις" επανέλαβε ο Τέρρυ και σφούγγιζε τα δάκρυα του γιατί φοβόταν μήπως γίνουν παγάκια ενώ είναι μέσα στα μάτια του. "Τέρρυ" είπε η Σουζάνα τόσο επιτακτικά που ο Τέρρυ σώπασε "Έχω ένα πράγμα να πω Γίνε ευτυχισμένος, αλλιώς δεν θα στο συγχωρήσω". Με αυτά τα λόγια η Σουζάνα κλώτσησε το κάγκελο κι έπεσε στο κενό ίσια σαν σανίδα. Ο Τέρρυ ούρλιαξε και τα δάκρυα του έλιωναν τον πάγο στο έδαφος. Έπεσε πάλι στο πάτωμα κι άρχισε να τρέμει με μόνη σκέψη στο μυαλό του τα τελευταία λόγια της Σουζάνας "Γίνε ευτυχισμένος, αλλιώς δεν θα στο συγχωρήσω"...

(TO BE CONTINUE)

ΝΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Όταν η Κάντυ έφτασε πια στην βίλα των Μπράιτον, αποφάσισε πως μιας και εδώ δεν υπήρχε Τέρρυ, το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να την κάνει. Έτσι την άλλη μέρα είπε την όλη ιστορία στην Άννυ (αφού έκοψε όλες τις βίαιες σκηνές για να μην έχουμε λιποθυμιές), και η Άννυ φρίκαρε. "Η Ελίζα, δηλαδή, ήταν ο ταχυδρόμος;" "Ναι" "Και αυτή πλήρωσε τον γίγαντα;" "Ναι" "Και τους Στραγγαλιστές;" "Ναι" "Και αυτή σε επικήρυξε;" "Ναι, μα πως το ήξερες;" "Εμ... ποιος εγώ; Τέλος πάντων, τι κάνουμε;" "Θέλει κι ερώτημα; Την κοπανάμε.". Πήγαν στα δωμάτια τους και μάζεψαν τα μπογαλάκια τους. Ένας μπάτλερ πετάχτηκε ως τον σιδηροδρομικό σταθμό να αγοράσει δυό εισιτήρια non stop για Σικάγο. Η Κάντυ ορνιθοσκάλησε ένα γράμμα για τον Άλμπερτ και τον Άρτσυ Παιδιά, ούτε Τέρρυ ούτε τίποτα εδώ στο Φρίσκο. Την κάνουμε με αλαφρά πηδηματάκια. Αν θέλετε να απαντήσετε, ταχυδρομήστε το στο τρένο. Κάντυ Το φακέλωσε και το έδωσε σε μια καμαριέρα να το τηλεγραφήσει γρήγορα. Επιβηβάστηκαν στην λιμουζίνα και σε λιγότερο από μια ώρα εγκατέλειπαν την υπέροχη και μαγευτικά αλλόκοτη πόλη του Σαν Φρανσίσκο. Τότε ήταν που η Κάντυ δεν άντεξε και ξεφούρνισε στην Άννυ τα όσα της απέκρυψε. Αφ' ότου η Άννυ συνήλθε από την λιποθυμία, άρχισε να χαζογελά. "Άννυ; Γιατί γελάς; Τρελάθηκες;" είπε η Κάντυ ανασηκώνοντας το ένα της φρύδι. Η Άννυ έπνιξε τα γέλια της για να πει: "Μόνο εσύ θα μπορούσες να βρεθείς σε μπελάδες ακόμα και στην άλλη άκρη της χώρας. Με μια σου εμφάνιση στην περιοχή θα τους κατέστρεφε όλες τις στατιστικές χαμηλής εγκληματικότητας για μια ολόκληρη δεκαετία !!!". Η Κάντυ χαμήλωσε το φρύδι, μα το μέτωπο της γέμισε ζάρες "Ω, για σε παρακαλώ ! Γνωριζόμαστε από γεννησιμιού μας !". Η Άννυ προσπάθησε να πνίξει το γέλιο της, μα της βγήκε δριμύτερο και άρχισε να κοπανιέται στο τραπεζάκι μπροστά τους. "Για ατό και σε ξέρω αλάθητα ! Μόνο σε ένα πράγμα είχα άδικο: Δεν τραβάς τα ατυχήματα σαν μαγνήτης -αυτό δεν είναι αρκετά ευρεία κατηγορία. Τραβάς τους μπελάδες σαν μαγνήτης.. Αν υπάρχει οτιδήποτε επικίνδυνο σε ακτίνα δέκα χιλιομέτρων, τότε αυτό θα σε βρει οπωσδήποτε !!!". Η Κάντυ δεν μπόρεσε να μην χαμογελάσει. Όμως η Άννυ είχε ρίξει τόσο πολύ γέλιο που άρχισε να λειώνει. Η Κάντυ την ράντισε λίγο νερό να συνέλθει "Ααχ, ρε Άρτσυ γυναίκα που πήρες..." μουρμούρισε. Διαβεβαιώθηκε ότι η Άννυ ήταν ζωντανή και άρχισε να γελάει κι αυτή με την σειρά της, μιας και η Άννυ είχε πετύχει το εγκώμιο της Κάντυ. Πριν καλά-καλά το καταλάβει, είχε αρχίσει να κοιμάται και η ίδια. Μετά από λίγη ώρα ένας υπάλληλος του τρένου ήρθε και την σκούντηξε. "Δις Άντριου" είπε. "Περάστε, κύριε Κλούνεϋ..." μουρμούρισε η Κάντυ μές' στον ύπνο της. "ΔΙΣ ΑΝΤΡΙΟΥ" επανέλαβε πιο δυνατά ο υπάλληλος του τρένου. Η Κάντυ άνοιξε τα μάτια "Ναι;" είπε μετά από λίγα δευτερόλεπτα. "Έχετε ένα τηλεγράφημα από το Σικάγο, είναι από τον Άλμπερτ Ουϊλιαμ Άντριου." είπε ο υπάλληλος και της παρέδωσε τον φάκελο με το τηλεγράφημα του Άλμπερτ. Έδωσε βιαστικά στον υπάλληλο του τρένου ένα μικρό μπερμπουάρ για να φύγει (και να σταματήσει να την κοιτά εκνευριστικά σαν κουτάβι) και άνοιξε βιαστικά το γράμμα. Αναγνώρισε τα μικρά και κυρτά γράμματα του Άλμπερτ που, αν και καλλιγραφικά, ήταν βιαστικά γραμμένα στο χαρτί. Τα χέρια της Κάντυ έτρεμαν από την αγωνία. Να σκουντούσε την Άννυ να ακούσει κι αυτή; Μπορεί να έγραφε και για τον Άρτσυ. Μα δεν γινόταν, το γράμμα ήταν πολύ σύντομο. Στο τέλος πήρε βαθιά ανάσα και διάβασε σχεδόν φωναχτά το πολύτιμο γράμμα του Άλμπερτ: Προς: Κάντίς Γουάιτ Άντριου, Άννυ Μπράιτον Από: Άλμπερτ Ουϊλιαμ Άντριου. Αγαπητές Κάντυ και Άννυ, άντε γυρνάτε πια ! Εσάς περιμένουμε μονάχα ! ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ !!!. Η Κάντυ ανασήκωσε τα μάτια της από το γραπτό του Άλμπερτ. Η ζωή της περνούσε σαν φιλμ μπροστά από τα μάτια της. Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι ο Άλμπερτ παντρευόταν. Λες να έπρεπε να λέει την νύφη "μαμά";. Δεν την απασχολούσε, όμως. Διάβασε, λοιπόν, και το υστερόγραφο που ήταν γραμμένο με μικρότερα γράμματα κάτω-κάτω αριστερά, στο τέλος της επιστολής: Υ.Γ. Μην φοβάσαι. Στέκει μια χαρά στα καλά της και δεν πρόκειται να πω τίποτα όπως ότι τα είχαμε. Η Κάντυ ξεφύσηξε. Ξανά-ξάπλωσε στο κάθισμα του τρένου και άρχισε να επαναλαμβάνει τα δεδομένα μέσα στο κεφάλι της... Ο Άλμπερτ παντρεύεται... Ο Άλμπερτ παντρεύεται... Ο Άλμπερτ παντρεύεται... Μια φράση γλύστρισε στο στόμα της: "Να που συμβαίνουνε και θαύματα"

(TO BE CONTINUE)

ΕΝΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΥΚΟΛΟΣ ΝΟΣΤΟΣ 

Όταν πια άρχισαν να περνούν τα όρια του Σικάγο, η Άννυ είπε "Πως λες να είναι το γλέντι του γάμου;". "Κλαρίνο και νταούλι" είπε σαρκαστικά η Κάντυ "Πως λες να είναι, βρε Άννυ; Φαντάσου το γλέντι του δικού σου γάμου και πολλαπλασίασε το με το 10 ! Εννοώ, ο Άρτσυ είναι Κρόμγουελ, δηλαδή ανήκει σε ένα παρακλάδι των Άντριου. Φαντάσου πως θα είναι το γλέντι του γάμου της κεφαλής των Άντριου;". "Αχ, ναι ! Συγγνώη ! Εννοώ, έχω αρχίσει να τα παίζω... τώρα τελευταία είμαι κομματάκι αδιάθετη..." ψέλλισε ντροπαλά η Άννυ και έξυσε με την ράχη του χεριού της τον σβέρκο της. "Δηλαδή;" ρώτησε καχύποπτα και ανασήκωσε το φρύδι της -η δεύτερη πιο γνωστή έκφραση της μετά αυτής με το τικ στο μάτι-. "Εμ, να... ξερνάω συνέχεια..." ψέλλισε η Άννυ. ¨"Για αυτό έτρεχες συνέχεια στο καμπινέ, έτσι δεν είναι;" αναφώνησε η Κάντυ. "Ν-ναι" τραύλισε η Άννυ και χαμήλωσε το κεφάλι νοχελικά. "Άννυ, δεν είναι ανάγκη να ντρέπεσαι για αυτό. Συγγνώμη, εσύ δεν ήσουν που με μια κλωτσιά σακάτεψες 3 αιρετικούς στραγγαλιστές; Τι απέγινε η παλιά Άννυ;" είπε η Κάντυ. "Την άφησα στο Φρίσκο, μαζί με την ευδιαθεσία μου." είπε η Άννυ. "Σοβαρά τώρα, Άννυ: ηρέμησε ! Σε λίγες ώρες θα ήμαστε σπίτι μας. Ο Άλμπερτ μόνο εμάς περιμένει για να παντρευτεί. Θα δεις έναν γιατρό και θα δούμε τι τρέχει. Μπορεί να έχεις μια κοινή ιωσούλα !" είπε η Κάντυ. Η Άννυ έγειρε το κεφάλι και τότε η Κάντυ κατάλαβε πως κοιμόταν. "Πόσο αφελές είναι αυτό το κορίτσι ! Από 6 χρονών βυθισμένη στα πούπουλα, ενώ εγώ δούλευα στους σιδηροδρόμους για τον επιούσιον ! Και μοσχοπαντρεμένη με αυτόν που αγαπά ! Να δω και εγώ πότε θα παντρευτώ τον Τέρρυ. Δεν αντέχω να ζω και μόνη. Το διαμέρισμα είναι μεγάλο για 2, κι εγώ ζω μόνη... Όλοι μου οι φίλοι παντρεύονται. Πάει η Άννυ, πάει ο Άρτσυ, πάει ο Άλμπερτ... άλλο λίγο θα θέλει πια και ο Τέρρυ να παντρευτεί την Σουζάννα και τότε... πάει, το χάσαμε το τρένο... Τώρα να πω πως βλέπω αισιόδοξα τον γάμο του Άλμπερτ θα ήταν ψέμα. Ήταν ο τελευταίος φίλος μου ο οποίος ήταν ανύπαντρος. Πάει, μου φαίνεται: θα μείνω στο ράφι, γεροντοκόρη. Δεν γίνεται κοπέλα της καλής κοινωνίας, κόρη μάλιστα του Μέγα Ουϊλιαμ Άντριου, να πατήσει τα 20 και να είναι ακόμη ανύπαντρη. Πρέπει οι κοπέλες της καλής κοινωνίας να παντρεύονται γρήγορα, μέχρι τα 20 το πολύ-πολύ. Και ο γαμπρός πρέπει να είναι και της κοινωνικής τους τάξης. Μα ποιον να παντρευτώ πια; Εγώ ένα πράγμα λέω: Τέρρυ και ξερό ψωμί. Ή αυτόν, ή κανέναν." και κοπάνισε την γροθιά στην παλάμη της. Τότε ήχησε η σφυρίχτρα του σταθμάρχη και η Άννυ τινάχτηκε απάνω "Ποιος; Τι; Που; Πότε; Μας κατέλαβαν οι πίθηκοι ή ακόμα;" αναφώνησε κοιτώντας έντρομη δεξιά κι αριστερά. "Άννυ, δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από τον σταθμάρχη. Φτάσαμε !!!" είπε η Κάντυ και σηκώθηκε, μαζεύοντας τις βαλίτσες τους βιαστικά "Βοήθα κι εσύ λίγο..." μουρμούρισε και της έδωσε μια ροζ βαλίτσα και ένα κροκοδιλέ τσαντικό. "Πάμε να πάρουμε ένα ταξί και πάμε να ειδοποιήσουμε τον Άλμπερτ ότι ήρθαμε !" είπε η Κάντυ. "Και μετά πάμε να καλλοπιστούμε για  τον γάμο !!!" αναφώνησε η Άννυ και χοροπήδησε χτυπώντας τους αστραγάλους της. "Ννναι... κι αυτό" μουρμούρισε η Κάντυ και ξεκίνησαν για την αποβάθρα...

(TO BE CONTINUE)

ΜΠΕΓΚΛΕΝΤΙΜ ΝΤΑ ΓΚΕΡΜΕΝΤΙΜ 

Οι πόρτες των πλουσίων είναι εξαίσιες. Μια πόρτα μπορεί να δείξει κάλλιστα το κύρος του ιδιοκτήτη. Εύκολα καταλαβαίνεις πως ο ιδιοκτήτης είναι φτωχός, αν στην είσοδο του σπιτιού του κρέμεται μια πατσαβουριασμένη κουρτινούλα. Αν δεις, πάλι, μερικές αλυσίδες από χάντρες κρεμασμένες από κουρτινόξυλο στο κατώφλι, καταλαβαίνεις για τι βαρύ χίπη πρόκειται. Όσο πλούσιο κι αν είναι ένα σπίτι, μια φτωχική πόρτα το καταστρέφει. Αν η πόρτα του Κογκρέσου δεν είναι πάντα βερνικωμένη, καλογυαλισμένη και εξαίσια σαν σύννεφο ή αρχάγγελο, θα πεις σίγουρα "Πο-πο ένα τσαντίρι !!!". Μια πόρτα μπορεί να εξυψώσει ή καταστρέψει την εικόνα ενός σπιτιού. Μια ωραία πόρτα μπορεί να κάνει ένα τσαντίρι να μοιάζει με εξαίσιο αρχοντόσπιτο. Πάντως ένα πράγμα ήταν σίγουρο για την Κάντυ αυτήν την στιγμή: η πόρτα έκανε το σπίτι, και το σπίτι του Άλμπερτ ήταν σπίτι. Τόσο εξαίσιες πόρτες μόνο στον Παράδεισο υπήρχαν (και το έλεγε εκ πείρας). "Κάντυ, θα κάθεσαι για πολυ΄ακόμα να κοιτάς την πόρτα ή να χτυπήσω εγώ;" η φωνή της Άννυ έφερε την Κάντυ πίσω στην πραγματικότητα. Η Κάντυ κοίταξε το κουδούνι. Ουϊλιαμ Άλμπερτ Άντριου-αρχηγός την οικογένειας Άντριου. Ω, ναι. Και το κουδούνι έπαιζε ρόλο στο φενγκ-σούι, μα η πόρτα ήταν το 95%. Χτύπησε το κουδούνι και ένα μελωδικό "ντινγκ-ντονγκ" γέμισε τον αέρα. Ο Άλμπερτ άνοιξε την πόρτα. "Α !!! Καλός τες !!!" αναφώνησε και άρπαξε με κάθε του χέρι το χέρι της κάθε μιας. "Αχ, Άλμπερτ, άσ' τα αυτά και πες μου που είναι το μπάνιο; Εκτός κι αν θέλεις να πληρώσεις την καθαρίστρια υπερωρία και ψυχολογική περίθαλψη" έσκουξε η Άννυ που είχε αρχίσει να πρασινίζει. "Δες κατάλαβα;" ρώτησε απορημένος ο Άλμπερτ. "Θέλω να ξεράσω. Οκ;" έκρωξε η Άννυ ανυπόμονα. "Τρι-τρίτη πόρτα στον διάδρομο" είπε νευρικά ο Άλμπερτ και παραμέρισε για να τον προσπεράσει η Άννυ φουριόζα.Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρις ότου η Κάντυ να πει "Εχμ, Άλμπερτ; Ακόμα κρατάς το χέρι μου.". "Αχ, ναι ! Συγγνώμη !" είπε κατακόκκινος ο Άλμπερτ και άφησε το χέρι της Κάντυ. Άλλα λίγα δευτερόλεπτα σιωπής. Αυτήν την φορά μίλησε ο Άλμπερτ: "Δεν θα περάσεις;". Μπήκαν μέσα στην βίλα των Άντριου. Κάθισαν στον καναπέ. "Ώστε παντρεύεσαι;" είπε η Κάντυ δύσπιστα. "Ναι" συμφώνησε ο Άλμπερτ. "Άρα δεν ήταν ψέμα για να μας φέρεις γρηγορότερα στο Σικάγο" είπε η Κάντυ και τον κοίταξε ερευνητικά μέσα από τα βλέφαρα. "Γιατί να σας φέρω άρον-άρον;" ρώτησε ο Άλμπερτ "Αφού έψαχνες με τόση όρεξη και ζήλο τον... Τέρρυ". "Ναι, Άλμπερτ. Τον Τέρρυ έψαχνα, Άλμπερτ. Μα τι έχεις;" το βλέμμα της Κάντυ ήταν σαν του Σέρλοκ Χολμς τώρα. "Τίποτα" βιάστηκε να απαντήσει ο Άλμπερτ και πέταξε την χαίτη πίσω από τον ώμο του, μα μια τούφα πήγε και έκρυψε το μάτι του. "Πως λένε την κοπέλα;" ρώτησε η Κάντυ. "Ρέιτσελ" είπε ο Άλμπερτ και προσπάθησε να πάρει την τούφα από το μάτι του "Κόρη του μεγάλου Γερμανού έμπορου Χάινριχ Φον Σνίτσελ" συμπλήρωσε. "Τι προίκα σου δίνει;" ρώτησε η Κάντυ. "Τρακόσα πρόβατα και πεντακόσια γίδια. Τι να μου δίνει, Κάντυ; Είναι γάμος-εμπορική συμφωνία." είπε ο Άλμπερτ χαμογελώντας σαρκαστικά. "Δηλαδή θυσιάζεσαι εκούσια στον βωμό του κέρδους;" ρώτησε η Κάντυ, τον χτύπησε φιλικά στην μέση "Μπράβο !!! Αυτός είναι ο Άλμπερτ που με υιοθέτησε !!!". Ο Άλμπερτ είπε "Τώρα συγγνώμη, μα πρέπει να πάω να ειδοποιήσω πως σήμερα θα γίνουν οι γάμοι. Περιμένετε με εδώ μέχρι να γυρίσω. Αν πάτε σπίτια σας θα σας βρω μετά !" σηκώθηκε και αφού της έκλεισε συνθηματικά το μάτι, βγήκε έξω. Η Κάντυ έμεινε να κοιτάζοι την κλειστή πλέον πόρτα. Τι αριστοκρατική. Άξια του Άλμπερτ... και της Ρέιτσελ Φον Σνίτσελ. Ούτε που σκέφτηκε να ρωτήσει τον Άλμπερτ αν ήταν ψυχολογικά υγιής και πως της είχε περιγράψει την συγκατοίκηση τους. Τέρρυ και ξερό ψωμί. Τέρρυ και ξερό ψωμί. "Τι καημός. Σκήβω να φάω και βλέπω τον Τέρρυ στο φαϊ μου. Τι θα κάνω στο τέλος;...." μια μελωδία ξεθάφτηκε τότε από το πίσω μέρος του μυαλού της... "Μπέγκλεντιμ ντε γκέλμεντιμ, σεβτιγμίμ με μπίλμεντιμ... σε περίμενα να 'ρθεις, πως σε λάτρευα να δεις... Γιος για σι μισίλμεντιμ, ιτς μι μέντι σέβμεντιμ... Με το δάκρυ μ' άφησες, διόλου δεν μ' αγάπησες... σόιλεμ, σόιλεμ... ιτσ μι μέντι σέβμεντιμ... πες μου... πες μου γιατί δεν μ'αγάπησες..."

(TO BE CONTINUE)

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ

Η Άννυ πέρασε άλλη μισή ώρα μέσα στην τουαλέτα του Άλμπερτ, πριν βγει. "Που είναι ο Άλμπερτ;" ρώτησε όταν είδε την Κάντυ στραβοχυμένη και μισολιπόθυμη στον καναπέ, με μάτια πρησμένα από το κλάμα να μουρμουρίζει "Πες μου... πες μου... γιατί δεν μ' αγάπησες...". Μόλις η Κάντυ άκουσε την φωνή της Άννυ, βρήκε τις αισθήσεις της. Σφούγγισε βιαστικά τα μάτια της και τα βλεφάρισε έντονα. "Έφυγε" είπε, μα η φωνή της έσπασε, καθώς ακόμα είχε λυγμούς. "Ωραία, τώρα θα ήθελες να μου πεις και γιατί κλαις;" ρώτησε η Άννυ υψώνοντας διερευνητικά το ένα της φρύδι. "Ας' το, δεν είναι τίποτα" ψέλλισε η Κάντυ και άλλαξε πλευρό στον καναπέ. "Σοβαρά τώρα, Κάντυ. Μπορείς να μου πεις τα πάντα" κάθισε δίπλα της στον καναπέ "Μικρή μου εμπιστευόσουνα πολλά μυστικά... ξέρω ότι έχεις ένα σημάδι σε σχήμα σκύλου στο... τέλος-πάντων, ξέρεις εσύ που. Έλα, αν μπορώ να βοηθήσω...". "Άννυ, συγγνώμη μα πραγματικά δεν μπορείς" είπε η Κάντυ μέσα στους λυγμούς της "Μόνη μου θα την δώσω κι αυτήν την μάχη όπως όλες τις άλλες". "Τι εννοείς;" ρώτησε η Άννυ. "Ό,τι κακό έπαθα στην ζωή μου, το αντιμετώπισα... το ξεπέρασα μόνη μου... Μόνη μου ξεπέρασα την κακία της Ελίζας, μόνη ξεπέρασα τον θάνατο του Άντονυ, μόνη χώνεψα μια αποβολή κι έναν χωρισμό, μόνη μου περιέθαλψα έναν αμνησιακό που ήξερα μόνο το όνομα του, μόνη ξεπέρασα και τον θάνατο του Στήαρ -που η Ελρόυ ούτε στην κηδεία δεν μ' άφησε να έρθω-, μόνη μου προέτρεψα και την Πάττυ από την αυτοκτονία, σοβαρά, μόνο εγώ ενδιαφέρθηκα να της πάρω το φρουτομάχαιρο απ' τα χέρια.". "Κάντυ, το ξέρεις πως ο Άρτσυ, ο Άλμπερτ, η Πάττυ κι εγώ ήμασταν πάντα παρόντες. Αν ήθελες παρηγοριά μπροστά στα μάτια σου ήμασταν." είπε σταθερά η Άννυ. "Δεν καταλαβαίνεις !!! Είμαι η πρώτη και τελευταία κοινωνική εσωστρεφής στο σύμπαν... Όσους φίλους και να έχω, πάλι μόνη μου είμαι. Έτσι κάνω από τότε που με θυμάμαι... Δηλαδή, κατ' ακρίβειαν, από τότε που έφυγες με τους Μπράιτονς.". Η Κάντυ έχωσε το πρόσωπο στις χούφτες της. "Κάντυ... Στο ορκίζομαι, αν μου πεις τι έχεις, θα νοιώσεις καλύτερα !" είπε η Άννυ, μην έχοντας τι άλλο να απαντήσει. "Καλά.... το θέμα είναι ότι... ο Άλμπερτ παντρεύεται". "Που ειν' το κακό; Κανονικά θα έπρεπε να χαίρεσαι." απόρησε η Άννυ. "Όπως σου είπα και πριν: δεν καταλαβαίνεις" φώναξε η Κάντυ. "Πως διάολο θες να ξέρω τι σκέφτεσαι αν δεν μου το πεις; Δεν ξέρω αν το ξέρεις, μα δεν μπορώ να διαβάσω τις σκέψεις σου, Κάντυ" φώναξε πια και η Άννυ. Η Κάντυ σήκωσε το κεφάλι, η Άννυ ποτέ δεν της είχε φωνάξει. Η φωνή της ποτέ δεν είχε περάσει τα λίγα ντεσιμπέλ. "Με τον γάμο του Άλμπερτ, γίνομαι το μόνο -εν ζωή- άτομο που ξέρω σ' αυτό το μίζερο σύμπαν... Εγώ φύτρωσα σαν το πουρνάρι, δεν έχω μάνα ή πατέρα, ούτε θετούς έστω. Κι έτσι όπως φύτρωσα, έτσι θα μαραθώ. Και πραγματικά έχω την εντύπωση πως όταν μαραθώ, δεν θα απασχολήσει κανέναν." είπε η Κάντυ με την φωνή της να σπάει. "Κάντυ, αυτά που λες δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο. Άμα... μαραθείς, θα βουίξει όλη η χώρα. Και έχεις πατέρα, θετό έστω: ο Άλμπερτ δεν σε έχει υιοθετήσει; Νόμιμα και μ' όλα τα χαρτιά, αναμφισβήτητα είσαι κόρη του Ουϊλιαμ Άλμπερτ Άντριου, του πιο πλούσιου άντρα σε όλη την Αμερική. Και όσο για μητέρα, έχεις δύο: την κυρία Πόνυ και την αδερφή Μαρία, τις ίδιες με εμένα. Εγώ πάντοτε τις θεωρούσα μάνες μου. Έχεις εκατοντάδες φίλους. Όπου πατήσεις, κάνεις και 20 φίλους έτσι για την πλάκα. Εγώ μια χούφτα που έχω, τους απέκτησα με χρόνια και χρόνια. Γιατί; Γιατί δεν είμαι εξωστρεφής. Πράγμα το οποίο εσύ, Κάντυ, εσύ είσαι. Έχεις ταλέντο στο να κάνεις φίλους, κι όσοι δεν γίνονται φίλοι σου, γίνονται εραστές σου. Πολύ συχνά γίνονται και τα δύο.  Γιατί καταλαβαίνω ξεκάθαρα τι συμβαίνει: θες τον Τέρρυ, απεγνωσμένα. Σίγουρα κάθε φορά που βλέπεις μαχαίρι, θες να το χρησιμοποιήσεις επάνω σου. Πιθανόν να θέλεις να κλειστείς και σε μοναστήρι. Το ξέρω γιατί κι εγώ τα έχω περάσει. Μην ξεχνάς όμως την πιο σημαντική λεπτομέρεια της όλης υπόθεσης: Εσύ έκανες πίσω για την Σουζάνα, εκείνου αν πας και του πεις "Έλα, φύγαμε", τι λες; Θα πει "όχι"; Κάντυ, το ό,τι θα κάνεις στην ζωή σου είναι στο χέρι σου και κανενός άλλου."

(TO BE CONTINUE)

ΣΗΜΕΡΑ ΓΑΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, Κ' ΕΙΝ' ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΣΙΤΑ

Ο λόγος της Άννυ τάπωσε την Κάντυ πανυγηρικά, οπότε η Κάντυ δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει από το να σταματήσει να κλαίει. Εκείνην ακριβώς την στιγμή ο Άλμπερτ άνοιξε την πόρτα και χαιρέτησε ευγενικά: "Γεια σου Κάντυ ! Έι, Άννυ, σταμάτησες να ξερνάς;". "Έβγαλα τα συκώτια μου μιαν ώρα εκεί μέσα, φίλε ! Μαζέψου !" γκάρισε η Άννυ. "Κορίτσια; Τι ώρα είναι; Μπορείτε να μου πείτε; Επείγον !" είπε ο Άλμπερτ. "Α, ναι ! Φυσικά" είπε η Άννυ και κοίταξε μέσα στην κουζίνα, όπου και ήταν το ρολόι "6.30". "Αχ, συγγνώμη ! Ούτε τώρα δεν θα μπορέσουμε να τα πούμε ! Ο γάμος είναι στις 9.00 και πρέπει να ετοιμαστώ ! Αντίο !!!" ο Άλμπερτ χώθηκε στον διάδρομο και χάθηκε. Η Κάντυ και η Άννυ, μιας και ο Άλμπερτ είπε ετοιμαστώ δεν θα καταίβεναι τις επόμενες 3 ώρες. Ο Άλμπερτ είχε χοντρό κόλλημα με τα μαλλιά του. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ένας από τους λίγους άντρες των αρχών του 20ου αιώνα που έβαφε τα μαλλιά του για ένα διάστημα. Είχε αγοράσει μια αλυσίδα καλληντικών για να προμηθεύεται τις απαραίτητες -και μεγάλες- προμήθειες ειδών περιποίησης μαλλιών. Να οι κρέμες, να τα αρωματικά σαμπουάν, να οι μάσκες και οι φόρμες και όλες οι αηδίες που μπορεί να βάλλει ένας άνθρωπος στα μαλλιά του με μετριασμένο κίνδυνο καρκινοπάθειας. Οπότε μια και δυό βγήκαν από την βίλα Άντριου. "Γεια, Άννυ ! Θα σε δω στον γάμο;". "Επ" είπε η Άννυ και άρπαξε την Κάντυ απ' τον ώμο "Που πας;". "Σπίτι μου, υποθέτω." αποκρίθηκε η Κάντυ. "Καλέ, έλα στο σπίτι μου να σε φτιάξω ! Που νόμιζες θα σ' αφήσω να σκάσεις μύτη στον γάμο του πατέρα σου με τα κοτσίδια και την σαλοπέτα." είπε η Άννυ και άρπαξε την Κάντυ, απ' τον καρπό αυτήν την φορά, για να την κάνει να την ακολουθήσει. "Άννυ !!!" φώναξε ο Άρτσυ μόλις η Άννυ και η Κάντυ μπήκαν μέσα στην βίλα των Κρόμγουελ. Μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά του νεαρού αντρόγυνου, η Άννυ ξανά-άρπαξε την Κάντυ από τον καρπό και την τράβηξε στο σαλόνι της -2ος όροφος, τρίτη πόρτα αριστεράστον 5ο διάδρομο 6ης πτερύγης*-. "Άννυ, έχω πολλές δουλειές !!! Πρέπει να ειδοποιήσω τον γιατρό Μάρτιν ότι ήρθα και από αύριο ξανά-πιάνω δουλειά, πρέπει να πάω να ψωνίσω κανένα καλό τζιν για τον γάμο και...". "Το πρώτο λύνεται: Σβετλάνα, αυτό που άκουσες. Όσο για το δεύτερο, θα κόψω τις φλέβες μου η Αμερικάνα αν έρθεις με τζιν στον γάμο του Ουϊλιαμ Άλμπερτ Άντριου ! Εσείς οι άλλες, κλειδώστε την πόρτα μην μας φύγει και γεμίστε μου ένα νεσεσέρ με τα απαραίτητα καλλυντικά ! Αχ, κι έναν καφέ ! Θα μείνω εδώ πολλή ώρα !!!". Όντως, 2-3 ώρες μετά, η Κάντυ μπορούσε να παρομιαστεί με σταρ του -ανύπαρκτου τότε- Χόλυγουντ. Τα μαλλιά της: οι δυό άφρο κοτσίδες είχαν λυθεί και τα μαλλιά της έπεφταν φρυγανισμένα στους ώμους της, με μια φράτζα με βοϊδογλύψιμο. Τα μάτια της είχαν αϊλαϊνηρστεί και μασκαριστεί αρκετά ώστε να μοιάζουν πιο αμυγδαλωτά. Τα χείλη της ήταν τώρα βαθυκόκκινα και σαρκώδεις, πολύ πιο ντελικάτα από ότι ήταν κανονικά. Η Άννυ της είχε κάνει κομπρέσες στα χέρια να μην δείχνουν τόσο ταλαιπωρημένα, και της είχε περάσει βερνίκι στα νύχια, γιατί ήταν τόσο γδαρμένα, τραχιά και ξεφλουδιασμένα που δεν γινόταν να μείνουν έτσι. Το δέρμα της είχε καλυφτεί με ακριβή πούδρα και το φόρεμα της Κάντυ μόνο εφτισμένη σαλοπέτα δεν ήτανε. "Άννυ. δεν νομίζω ότι..." ψέλλισε η Κάντυ έπειτα από ώρες σιωπής. Η Άννυ της έδενε μια κορδέλα στα μαλλιά για να συγκρατήσει μερικά τσουλούφια "Κάντυ, μην μιλάς, τώρα μιλάει η ομορφιά ! Είπαμε: εσωτερικά κούκλα, θεά κ.λ.π. Μα αν πας σε έναν γάμο με αγνώστους δεν θα ξέρουν πως είσαι μέσα, το περιτύλιγμα θα κοιτάξουνε μόνο, πίστεψε με !". "Σε πιστεύω, Άννυ, μα σε βάζω σε κόπο !". "Άλλο πάλι και τούτο, Κάντυ ! Ο καλλοπισμός είναι το χόμπυ μου !". Μόλις η Κάντυ σηκώθεικε διστακτικά από την καρέκλα και έκανε ένα βήμα σκοντάφτωντας στο τακούνι της, η Άννυ έκατσε ήρεμα και χαλαρά και σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ένας κλοιός από υπηρέτριες της περικύκλωσαν και μέσα σε ένα μισάωρο, η Άννυ σηκώθεικε καλλοπισμένη αρίστως όπως πάντα. Το μαλλί της δεμένο αλογοουρά με κορδέλα, και στέκα να συγκρατάει τα τσουλούφια. Η Κάντυ δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα να κοιτάξει την υπόλοιπη Άννυ, καθώς δεν ήταν και η πρώτη φορά που θατην έβλεπε με κάποιο πανακριβο, αφόρετο φόρεμα. "Πάμε;" ρώτησε η Άννυ. Η Κάντυ κοίταξε το ρολόι και είπε έντρομα: "Πο-πο !!! Θα αργήσουμε ένα τέταρτο !!!". "Τόσο αργεί ο κόσμος, Κάντυ ! Λέγεται καθηστέρηση για να τραβήξεις περίσσια και όσο τ δυνατόν περισσότερη προκοπή" παύση "Ναι, δεν έχω ασχοληθεί για να βρω κάποιο καλύτερο όνομα, πάμε !"

*=Αν ετσι είναι η βίλα ενός παρακλαδιού των Άντριου, φανταστείτε την βίλα του Άλμπερτ, that's all.

(TO BE CONTINUE)

Σπόιλερ:

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΧΑΟΣ

Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από την εκκλησία για να κατεβούν ο Άρτσυ, η Άννυ και η Κάντυ -αλλαγμένη κι έτοιμη η τελευταία-. "Πο-πο, τι ωραία που στολίσανε την εκκλησία !!!" αναφώνησε η Κάντυ. Στην είσοδο είχε δημιουργηθεί διάδρομος με κόκκινο χαλί και υπόστεγο από λουλούδια. Οι πιο πολλοί καλεσμένοι έλειπαν ακόμη. "Ορίστε" ψυθίρησε η Άννυ στην Κάντυ "Το τέταρτο που καθυστερήσαμε δεν συγκρίνεται με την καθυστέρηση των σνομπ πλούσιων !". Ο Άλμπερτ μίλαγε με τον παπά που θα τελούσε το μυστήριο. Τα μαλλιά του ήταν όντως φροντισμένα τόσο πολύ, λες και είχε αφιερώσει ώρες στην καθάρηση της κάθε τρίχας ξεχωριστά. Ο παπάς φαινότανε κι αυτός εντάξει ανθρωπάκι. Ένς μουσάτος ασπρομάλλης γεράκος γύρω στα 70. Η Κάντυ προχώρησε προς το μέρος τους. Παρατήρησε ότι τα τακούνια της έκαναν ένα δυνατό κλοπ-κλοπ στα πλακάκια. Δυστηχώς, μόνο εκείνη νόμιζε πως το βάδισμα με το τακούνι εκείνη την στιγμή την γέμιζε χάρη και γοητεία. Η Κάντυ πολύ σπάνια φορούσε τακούνια και αυτό πολύ αραιά. Σκόνταφτε συνέχεια και παραπατούσε, και όσο περήφανο και να είναι το βλέμμα σου, δεν το σώζει. "'Σπέρα, πατέρα" προσφώνησε ευγενικά και επίσημα τον Άλμπερτ και του εσφιξε το χέρι "Αιδεσιμότατε" προσφώνησε τον παπά και του φίλησε το χέρι με μια γρήγορη κίνηση. Αφού οι δυό τους της απάντησαν, εκείνη έγνευσε και αφού υποκλήθικε ενάρετα, γύρισε σκοντάφτωντας στα τακούνια της πίσω στην Άννυ. Η Άννυ γελούσε νευρικά. "τι έπαθες;" ρώτησε η Κάντυ παραξενεμένη. "'Σπέρα, πατέρα" είπε μόνον η Άννυ μην μπορόντας να πει και πολλά τόσο πολύ που γελούσε. Η Κάντυ χαμογέλασε -νευρικά κι αυτή- και στράφηκαν και οι δυό τους στον Άρτσυ. "Τι;" ρώτησε. "Τι κάνουμε;" ρώτησε η Κάντυ. "Γιατί ρωτάς; Δεν έχεις ξανά-έρθει ποτέ σε γάμο;" ρώτησε έκπληκτος ο Άρτσυ. "Δεν έχει τύχει" είπε νευρικά η Κάντυ. "Κι εγώ, μόνο στον δικό μου έχω έρθει, που είναι αλλιώς" συμπλήρωσε η Άννυ. "Επειδή αυτές οι καρασνομπάρες οι πλούσιοι δεν θα έρθουν εντός της επόμενης ώρας, πηγαίνετε να ρωτήσετε τον παπά αν χρειάζεται βοήθεια σε κάτι." Η Άννυ και η Κάντυ κίνησαν να διασχήσουν ξανά τον περίβολο της εκκλησίας για να βρεθούν στην είσοδο της εκκλησίας που ήταν ο παπάς. "Όχι, Κάντυ ! Όχι έτσι !" είπε η Άννυ "Μην σέρνεις τα βήματα σου ! Με τέτοιο ψηλό τακούνι που φοράς, το ότι δεν έχεις πέσει κάτω ακόμα είναι ζήτημα ! Σήκωνε τα πόδια σου μερικά εκατοστά... Όχι ! Όχι έτσι μονοκόματα... Έεετσι μπράβο !!!". Φίλησαν το χέρι του παπά. "Θέλετε καθόλου βοήθεια σε κάτι;". "Ναι, πάλι καλά ! Πριν λίγο είχε γίνει μια βάφτηση και θα εκτιμούσα μια βοήθεια στην μεταφορά της κολυμπίθρας !". Ακολούθησαν τον παπά στο εσωτερικό της εκκλησίας. "Αχ, τι βρωμιά !!!" αναφώνησε η Κάντυ. "Ω, ναι" είπε ο παπάς "Οι χριστιανοί που αγαπούν τον Θεό δεν αγαπούν την καθαριότητα ! Πιάστε την μια άκρη της κολυμπίθρας, πιάνω την άλλη !". Σηκώσανε οι 3 τους την κολυμπίθρα κι αρχίσανε να προχωράνε προς το ιερό. "Πάτερ, θα μπορούσα να σας ρωτήσω κάποια πράγματα;" ρώτησε η Κάντυ. "Ότι θες, κούκλα μου". "Γιατί ο απαγορευμένος καρπός είναι το μήλο; Γιατί όχι το καρπούζι, ή η μπανάνα, ή το κεράσι, ή το αχλάδι...". "Κοπέλα μου, το μήλο συμβολίζει την ερωτική πράξη. Το μήλο είναι σύμβολο. Το προπατορικό αμάρτυμα είναι ο έρωτας". Η καρδιά της Κάντυ έχασε έναν χτύπο. "Δηλαδή λέτε πως η αγάπη είναι αμαρτία;" ρώτησε έντρομη. "Όχι, κοπέλα μου ! Η αγάπη ε΄ναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να βρεις στον κόσμο." Ο ναός ήταν παντελώς άδειος -και βρώμικος-. Τα μάτια της Κάντυ άρχισαν να υγραίνουν, κι αυτή τα βλεφάρισε γρήγορα για να μην φανεί. Προσπάθησε να χαμογελάσει "Που μπορώ να βρω σκούπα;" ρώτησε. "Εκεί πέρα ! Γιατί;" είπε ο παπάς. Η Κάντυ δεν απάντησε. Πήγε με γρήγορες δρασκελιές, την άρπαξε και άρχισε να σκουπίζει λυσσαλέα την εκκλησία. Η Άννυ έγειρε προς τον παπά: "Όταν δεν θέλει να κλάψει, εργάζεται". Σε λίγη ώρα άρχισε να μπαίνει ο κόσμος στην εκκλησία -λαμπίκο πλέον- και μπροστά να προπορεύεται ο Άλμπερτ, αγκαζέ με μια κοπέλα με ασημόξανθα μαλλιά να ανεμίζουν πίσω της, σώμα μοντέλου και σαγηνευτικό βλέμμα. Το χρώμα των μαλλιών και των ματιών της πρόδιδε ότι ήταν Γερμανίδα. Η Κάντυ πάγωσε... "Η Ρέιτσελ Φον Σνίτσελ"

(TO BE CONTINUE)

ΡΕΪΤΣΕΛ ΦΟΝ ΣΝΙΤΣΕΛ

Έπειτ από τόσα και τόσα, η Κάντυ ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με την μητριά της. Οι δυό γυναίκες στάθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο. Οι δύο γόησες, οι γητεύτρες, οι νύμφες ήταν πια σε απόσταση αναπνοής. Η Κάντυ έγειρε το κεφάλι της δεξιά. Η Ρέιτσελ αριστερά. Το βλέμμα που αντάλλαξαν ήταν ψυχρό. "'Σπέρα" "'Σπέρα". Η Κάντυ έτεινε πρώτη το χέρι της για χειραψία. "Ρέιτσελ Φον Σνίτσελ, να υποθέσω;" είπε. "Ναι. Κι εσύ πρέπει να είσαι η Κάντυ" απάντησε η Ρέιτσελ και της έσφιξε το χέρι κουνώντας το ελαφρά. "Χάρηκα" "Επίσης". Η Ρέιτσελ προσπέρασε την Κάντυ και την κάρφωσε με ένα ακόμα βλέμμα. Η Κάντυ ανταπέδωσε. Τότε ήτανε που παρατήρισε και ότι την νύφη συνόδευε ένας μπουνταλάς μουστακαλής με πυρόξανθο μαλλί και μουστάκι στριφτό κουτσαβάκικο. "Χάινριχ Φον Σνίτσελ..." ψέλλισε κόκκινη η Κάντυ. Ο γάμος είχε αρχήσει. Ούτε που είχε παρατηρίσει πως το αμόνιο έπαιζε και ο Άλμπερτ είχε στηθει κορδωτός-κορδωτός στην άλλη άκρη του ιερού. Ένα χέρι άδραξε την Κάντυ και την κάθησε. "Κάντυ τι στο καλό έπαθες;" η φωνή της Άννυ επανέφερε την Κάντυ στην πραγματικότητα. Η Κάντυ καθότανε τώρα σε έναν από τους πάγκους, ενώ πριν... πόσο; Τέλος πάντων, πριν στεκόταν στην μέση του διαδρόμου. "Τι έγινε;"ρώτησε ζαλισμένη η Κάντυ. "Κοίταξες την Ρέιτσελ, την έσφιξες το χέρι, εκείνη σου μίλησε και τότε κοκκάλωσες. Τότε προχώρησε θριαμβευτικά κακαρίζωντας." είπε η Άννυ. "Βέλλα" είπε έξαλλη η Κάντυ μέσα απ' τα δόντια της. "Ουϊλιαμ Άλμπερτ Άντριου, δέχεσαι την Ρέιτσελ Φον Σνίτσελ για σύζηγο μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;" "Ναι" "Κι εσύ, Ρέιτσελ φον Σνίτσελ, δέχεσαι τον Ουϊλιαμ Άλμπερτ Άντριου για σύζηγο μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;" "Ναι". Η φωνή της Ρέιτσελ γέμισε την εκκλησία γεμάτη σκέρτσο και τσαχπινιά. "Βέλλα" επανέλαβε η Κάντυ μέσα από τα δόντια της. "Κάντυ, ηρέμησε" είπε η Άννυ και η φωνή της έσπασε. Η Κάντυ έριξε το κεφάλι της στην πλάτη του καθίσματος της. Πήρε μια αθειά ανάσα και η ανάσα της βγήκε σαν λυγμός. Θυμήθηκε πως μετά από τα λίγα που είπε με την Ρέιτσελ, κοίταξε τα μάτια της και από τότε τα πάντα...δεν θόλωσαν... ένοιωθε λες και είχε μεθήσει. "Βέλλα" επανέλαβε για τρίτη φορά. "Κάντυ" ακούστηκε η φωνή της Πάττυ. "Πάττυ;" ξεφώνησε η Κάντυ. Αγκαλιές, φιλιά κ.λ.π. κ.λ.π. "Κάντυ, μην σκας !" είπε η Πάττυ "Η Ρέιτσελ είναι μεν σαγηνευτική σε τρομκτικό βαθμό, μα δε είναι εντελώς άκακη !". "Πως το ξέρεις;" ρώτησε η Κάντυ. "Κάντυ, την Ρέιτσελ την ξέρω. Οι πατέρες μας έχουν πάρε-δώσε. Τον αγαπάει τον Άλμπερτ. Άσε που είναι εξήσου πλούσιοι, τι έχει να ζηλέψει; Μα δεν το αρνούμαι πως η Ρέιτσελ είναι σαγηνευτική... Μια φορά που ήρθε επίσκεψη, μόλις την είδε η Χιούλι -την θυμάσαι;- και την κοίταξε μέσα στα μάτια, έπεσε ανάσκελα !". "Γιατί, τότε, ήταν τόσο ψυχρή μαζί μου;" αντέκρουσε η Κάντυ. "Γιατί πιστεύει ότι κάτι παίζει μεταξύ εσένα και του Άλμπερτ ! Διαβάζει βουλιμιωδώς εκείνες τις χαζές νουβέλες που πουλάνε στα περίπτερα, και βλέπει παντού έρωτες και ρομάντζα ! Μην σκας, δεν μπορεί να πειράξει ούτε μύγα. Μόλις καταλάβει ότι δεν συμβαίνει τίποτα, θα γίνετε μια ευτυχησμένη οικογένεια !!!". Η Κάντυ ξεφύσηξε. Τα λόγια της Πάττυ την είχαν ηρεμήσει. Τώρα μπορούσε να επικεντρωθεί στον δικό της έρωτα...

(TO BE CONTINUE)

ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΥΠΕΡ*

Μιας και μιλάμε για τον έρωτα της Κάντυ. Να ρίξουμε μια ματιά τι κάνει ο Τέρρυ, που τα περνά τα ίδια και χειρότερα. Η κυρία Μάρλοου είχε πιστέψει απ' την αρχή τον Τέρρυ ότι η Σουζάνα έπεσε μόνη της. Ο Τέρρυ πίστευε ότι θα της περνούσε έστω από το μυαλό ότι... καταλάβατε, υποθέτω. Πάντως η κυρία Μάρλοου είχε υποθέσει πως σίγουρα ο Τέρρυ θα έφευγε από την Νέα Υόρκη με το πρώτο τρένο. Όμως και σε αυτό διαψεύστηκε. Η Σουζάνα σαράντισε και βρήκε τον Τέρρυ και την κυρία Μάρλοου να βιώνουν μια στεγνή συγκατοίκηση. Και οι δύο είχανε πέσει σε κατάθλιψη. Ο Τέρρυ γιατί η Σουζάνα είχε γκεμοτσακιστεί εκούσια μπροστά στα μάτια του, και η κυρία Μάρλοου επειδή είχε χάσει την μοναχοκόρη της. Πέρασαν, λοιπόν, σαράντα μέρες και παρέμεναν αμπαρωμένοι στο μικρό διαμερισματάκι της κυρίας Μάρλοου. Αρχικά ο Τέρρυ κοιμόταν στο δωμάτιο της Σουζάνας, μα έβλεπε φαντάσματα στον ύπνο του και έτσι κοιμόταν στον καναπέ. Έκλεισαν και τους 2 μήνες από την αυτοκτονία της Σουζάνας. Κάπου εκεί ο Τέρρυ αποφάσισε να ξεμυτίσει. Με την πρόφαση ότι η μικρή σύνταξη της κυρίας Μάρλοου δεν τους έφταναν. Πάντως ήταν αλήθεια. 300$ δεν συντηρούσαν με τίποτα 2 ανθρώπους. Αρχικά η Σουζάνα και κατόπιν ο Τέρρυ, συνείσφεραν με τον μισθό από το θέατρο. πότε και ο Τέρρυ έπιασε δουλειά σε ένα καφενείο να ψήνει καφέ. Έτσι κλείσανε και τους 3 μήνες. Την ίδια ημέρα που ο Άλμπερτ φόρεσε ξανά στεφάνι, με μια υγιή ψυχικά αυτήν την φορά, ο Τέρρυ έλειπε στην δουλειά και η κυρία Μάρλοου καθόταν σκεφτική στον καναπέ. Για πρώτη φορά έπειτα από 3 μήνες ήθελε να κάνει μιαν ανάλυση των πραγμάτων. Τι της είχε πει ο Τέρρυ πως είπε η Σουζάνα πριν πέσει στο κενό. Γίνε ευτυχισμένος, αλλιώς δεν θα στο συγχωρήσω. Άραγε το είπε αλήθεια; "Πφφφ" μονολόγησε "Ξέρω καλά αυτόν τον άνθρωπο. Μπορεί, πολύ απλά, να είπε ένα παραμύθι για να δικαιολογήσει την φυγή του, όμως δείλιασε και αποφάσισε να κάτσε και να με στηρίξει μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Τελικά, όμως, αποφάσισε να αναβάλει την διαφυγή μέχρι αορίστου... Μπα, απολύεται. Το παλικάρι από την στιγμή που το βρήκανε να αλυχτάει στην ταράτσα του νοσοκομείου, έδειχνε ανήμπορος να φύγει, πόσο μάλλον να φύγει έτσι σκαστά-σκαστά. Για την ακρίβεια δεν έδειχνε καν να έχει την οποιαδήποτε διάθεση για να φύγει". Τότε θυμήθηκε το άλλο. Την παραμονή της αυτοκτονίας της Σουζάνας, καθόταν η κυρία Μάρλοου με την Σουζάνα για ένα ποτό και τα λέγανε. Η Σουζάνα είχε πει στην κυρία Μάρλοου ότι είχε ονειρευτεί την θεά Τύχη, η οποία κατόπιν παρότρυνσης του Έρωτα είχε έρθει να της πει πως μιας και θα πέθαινε θα της έδινε την δυνατότητα να αντιληφθεί τι γίνεται σε αυτήν και γύρω της. Η κυρία Μάρλοου αφού την διαβεβαίωσε ότι ήταν ένας σαχλός εφιάλτης λόγω του στρες, άρχισε να κακολογεί τον Τέρρυ. Τότε η Σουζάνα της είπε: "Μητέρα, ο Τέρρυ δεν φταίει σε τίποτα. Από την αρχή μου εξήγησε ότι αδιαφορούσε παντελώς και ότι ήταν μαζί με την Κάντυ. Εγώ εκμεταλεύτηκα την αναπηρία μου για να τον τουμπάρω με τύψεις. Δεν σου φτάνει που το παλικάρι τερμάτισε την ζωή του και μας αφοσιώθηκε 2 χρόνια; Εμ, συγγνώμη, μα δεν μπορούσα να τον αναγκάσω και να με αγαπήσει. Μπορεί να ήθελε να φύγει μα δεν το έκανε.". Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά η Σουζάνα είχε μιλήσει τόσο πολύ ώριμα, ιδιαίτερα εν σχέση με τον Τέρρυ. Τώρα η κυρία Μάρλοου το σκέφτηκε για πρώτη φορά: το όνειρο. Μήπως στα αλήθεια είχε δεχτεί την επίσκεψη της θεάς Τύχης; Την οποία είχε στείλει ο θεός Έρωτας; Τότε χτύπησε η πόρτα. "Τέρρυ; Εσύ είσαι;" φώναξε. "Ναι". Η κυρία Μάρλοου άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα ο Τέρρυ. "Ουφ" είπε "Είμαι χώμα ! Πάντως ορίστε το μεροκάματο: 50$ !". Η κυρία Μάρλοου πήρε διστακτικά τον φάκελο με τα λεφτά. "Τέρρυ, θέλω να μιλήσουμε." είπε η κυρία Μάρλοου. "Συγγνώμη, είμαι χώμα ! Σήμερα είχαμε πολύ κόσμο, θέλω να πάω να κοιμηθώ" αποκρίθηκε ο Τέρρυ και έκανε να φύγει. "Τέρρυ, σε παρακαλώ !" φώναξε επιτακτικά η κυρία Μάρλοου. "Εντάξει" παραδόθηκε ο Τέρρυ και την ακολούθησε. Κάθισαν αντικριστά, αυτή στον καναπέ κι αυτός στην μπερζέρα. "Τέρρυ, αυτό που σου είπε η Σουζάνα πριν... φύγει, ήταν αλήθεια;". "Ναι". "Ξέρεις τι μου είπε την παραμονή της αυτοκτονίας της;". "Τι;". Τότε η κυρία Μάρλοου του διηγήθηκε τα πάντα -αποκρύπτοντας, όμως, το όνειρο- και έμειναν να κοιτάει ο ένας τον άλλο. "Τέρρυ, μπορείς να φύγεις" είπε στο τέλος σπάζοντας την σιωπή. "Με διώχνετε;" ξεφώνισε ο Τέρρυ "Μα έκανα ό,τι μπορούσα να μας συντηρήσω !". "Όχι, Τέρρυ. Δεν σε διώχνω. Σε απαλλάσσω. Τόσον καιρό που έμενε εδώ πριν αυτοκτονήσει η Σουζάνα, σε κρατούσαμε αιχμάλωτο. Βασικά, η Σουζάνα σε κρατούσε ελπίζοντας να την ερωτευτείς κάποτε, κι εγώ απλώς συμφωνούσα μαζί της. Από τότε που η Σουζάνα πέθανε, ήσουν ελεύθερος να φύγεις όποτε ήθελες... Την Κάντυ την αγαπάς;". "Ν-ναι". "Κρίνοντας από τα τελευταία λόγια της Σουζάνας, κι αυτή τώρα θα ήθελε να κάνεις αυτό που θέλεις κι όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι να κάνεις. Τέρρυ, εγώ θα σου πω μόνο ένα πράγμα: αυτό που πρέπει να κάνεις στην ζωή σου είναι να κάνεις όπως εσύ θέλεις και όχι όπως θέλουν οι άλλοι. Μόνο αν το εκτελέσεις αυτό κατά γράμμα θα έχει κάποιο νόημα"

(TO BE CONTINUE)

*= Σπάνιο φαινόμενο...   

ΚΑΘΗΣΤΕΡΙΜΕΝΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Ο Τέρρυ όντως το εκτέλεσε κατά γράμμα. Τηλεγράφησε στην Κάντυ ότι η Σουζάνα μας άφησε χρόνους -παραλείποντας, βέβαια, ότι μας άφησε χρόνους πριν 3 μήνες, έπεσε σε κατάθλιψη και ότι το τηλεγράφημα τον παρότρυνε να το γράψει η μάνα της μακαρίτισσας-. Η Κάντυ το πήρε πολύ χαλαρά: αφού πλάνταξε στο κλάμα πήγε σε μια παμπ και κατέβασε τον Βόσπορο. Αν δεν περνούσε εκείνη την στιγμή η Άννυ να την μαζέψει, η κοπέλα θα είχε πέσει σε κόμμα. Σηκωτή την πήρε. Η Κάντυ, το μικρό χαρούμενο πλασματάκι με το ένα μάτι δακρυσμένο, το άλλο με το τικ, να αναβλύζει το ποτό από τα ρουθούνια και το στόμα, να μυρίζει αλκοόλ από το απέναντι πεζοδρόμιο. "Κάντυ, τι στο καλό; Εσύ υποτίθεται ότι μισείς το αλκοόλ, τώρα τι έγινε;" ρώτησε έκπληκτη η Άννυ. "Ας' το" ψέλλισε η Κάντυ. "Αμ, όχι, θα μου πεις ή σε αφήνω εδώ και γύρνα σπίτι σου όπως μπορείς" επέμεινε η Άννυ. Η Κάντυ συνέχισε τα ας' το, τίποτα, μπα μέχρι το σπίτι, όπου και κατέρρευσε στον καναπέ. Η Άννυ, όμως, δεν ήταν πρόθυμη να παραιτηθεί, ήθελε να μάθει τι έκανε την Κάντυ να πιει. Πήγε στην κουζίνα, γέμισε ένα ποτήρι νερό και της έβρεξε την μούρη να συνέλθει. "Ποιος ήρθε; Μας κατέλαβαν οι πίθηκοι;" φώναξε η Κάντυ. "Όχι, μα μου οφείλεις εξηγήσεις" είπε η Άννυ. "Μεγάλη ιστορία" είπε η Κάντυ. "Τότε περίμενε να κάτσω" είπε η Άννυ κι έκατσε στην πολυθρόνα. "Λοιπόόόν..." η Κάντυ πήρε βαθιά ανάσα για να πατήσει τα κλάματα "Τζάμπα υποχώρησααααα... Πήρα μια ζωή στον λαιμό μουουουουου... Τζάμπα και βερεσέ 3 χρόνια υπομονήήήήήή...". "Ορίστε;" "Άννυ... Η Σουζάνα μας τίναξε τα πέταλα" "Ε;" "Ανέβηκε στα κυπαρίσσια" "Παρακαλώ;" "Μας άφησε χρόνους" "Μίλα ελληνικά" "ΠΕΘΑΝΕ" "Α, οκ. Και που είν' το κακό; Τώρα δεν θα μπορείς να επιδιώξεις τον Τέρρυ;". Η Κάντυ κοίταξε την Άννυ με μισό μάτι "Δεν καταλαβαίνεις; Με την δική μου θέληση ο Τέρρυ έμεινε με την Σουζάνα. Εγώ απαρνήθηκα το θέλω μου γιατί θεώρησα ότι αυτό θα βοηθούσε την Σουζάνα. Όμως όόόχι βέβαια, η υποχώρηση μου της έκανε τόσο καλό μου πέθανε... Τζάμπα έκανα 3 χρόνια υπομονή". "Κάντυ, Κάντυ, ηρέμησε. Το 'χεις χάσει λίγο. Εσύ έβαλες τον Τέρρυ να φροντίζει την Σουζάνα, όχι να την αγαπήσει. Αν η κοπέλα ήθελε να καβαλήσει το καλάμι, δικό της πρόβλημα." είπε η Άννυ. "Χριστιανή μου, η Σουζάνα πέθανε ΕΞΑΙΤΙΑΣ μου" φώναξε η Κάντυ. "Πιφ" είπε η Άννυ "Ό,τι είχα να πω στο είπα. Το τηλεγράφημα που είναι;". "Στο κομοδίνο μου" ψέλλισε η Κάντυ. Η Άννυ έφυγε και επέστρεψε με το τηλεγράφημα στα χέρια. "Οκ, ανθρώπινο" είπε αφού το διάβασε μιά-δυό φορές "Γήινο. Άκου να δεις, θα πάω για μια επίσκεψη στην Νέα Υόρκη, θες να δω διακριτικά πως έχει η κατάσταση;". "Ποιον θα επισκεφτείς;" ρώτησε η Κάντυ που ψηλάφισε για να πάρει από το τραπέζι τα χαρτομάντιλα. "Κάτι θείους ή κάτι παρόμοιο" είπε η Άννυ σουφρώνοντας ειρωνικά τα χείλη "Αυτό είναι το πρόβλημα για τους εύπορους: πρέπει να ξέρεις όλους σου τους συγγενείς και να τους επισκέπτεσαι τακτικά.". Η Κάντυ το σκέφτηκε λίγο "Τι εννοείς όταν λες να δεις τι γίνεται;" είπε τελικώς. "Αδιάκριτα βλέφαρα δεξιά-αριστερά" είπε η Άννυ "Δεν θα το καταλάβει κανένας". "Άννυ, φτάνει μην σε καταλάβει κανείς, θέλω να μου φέρεις ό,τι είδες σε αυτό εδώ" ψάρεψε από το χάος των συμπράγκαλων απάνω στο τραπέζι του σαλονιού ένα θαλασσί μπλοκάκι, τράβηξε ένα στυλό διαρκείας από το σπιράλ και τα έδωσε στην Άννυ. "Τόσο προετοιμασμένη είσαι;" ρώτησε η Άννυ. "Τόσο απασχολημένη για να καθαρίσω το τραπέζι είμαι. Προετοιμασμένη; Δεν ξέρω." είπε η Κάντυ. Η Άννυ κούνησε καταφατικά το κεφάλι και το έβαλε στην τσέπη της. "Λοιπόν, πάω τώρα. Γεια, Κάντυ !" είπε. "Γεια" χαιρέτησε η Κάντυ. Η Άννυ βγήκε από το διαμέρισμα και έκλεισε την πόρτα πίσω της. Η Κάντυ αναστέναξε. Κοίταξε το ταβάνι και έμεινε έτσι μετέωρη για λίγη ώρα. Έπειτα έπεσε πάλι στον καναπέ ανάσκελα και βυθίστηκε σε λήθαργο με δίχως όνειρα...

(TO BE CONTINUE)

ΝΤΕΝΤΕΚΤΙΒ ΑΝΝΥ

"Οικογένεια, ξε-οικογένεια, βαρέθηκε το φυλλοκάρδι μου, Αμήν !" έλεγε η Άννυ ενώ σερνώτανε σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Έπειτα από έναν μήνα χοντρής δράσης, μπουνιές-κλωτσιές-πιστολίδι-καράτε, δεν μπορούσε να κλειστεί στα καλά του καθουμένου σε μια βίλα στην μεγαλούπολη και να φλυαρεί για επιχειρήσεις και πόλο. Έσφιξε τα δόντια να φαίνεται λεπτεπίλεπτη, μα όταν η τρίτη θεία της, είπε "Τώρα που ερχεται καλοκαίρι, εσείς που θα πάτε; Μονακό; Ή έχετε ιδιωτικό νησί;", η Άννυ σήκωσε τα χέρια ψηλά. Είπε πως ήθελε να επισκεφτεί το Νεοϋορκέζικο χρηματηστήριο και την κοπάνησε. Σερνόταν επί ώρες στους δρόμους μέχρι που δεν άντεξε και κατέρρευσε σ' ένα παγκάκι. "ΑΧ !!!" φώναξε και τινάχτηκε όρθια. Είχε κάτσει πάνω σε κάτι. Το έβγαλε από την τσέπη της. Το στυλό είχε βγει από το σπιράλ και του είχε φύγει το καπάκι. "Μιας και είμαι στους δρόμους, ας κάνω μια ερευνούλα...". Κοντοστάθηκε λίγη ώρα να θυμηθεί την διεύθηνση της Σουζάννας, μετά πήρε μια άμαξα και διέσχησε την πόλη ως την άλλη μερια για να βγει ακριβώς μπροστά στο διαμέρισμα. Κοίταξε το ρολόι στην εκκλησία: 10.00 π.μ. Έχωσε άτσαλα το χέρι της στο γραμματοκιβώτιο μπας κι έχει κάποιο γράμμα σχετικό. Ήταν ΓΕΜΑΤΟ σε διαφημιστηκά. Χιλιάδες φέι-βολάν. Έγραψε σε μια σελίδα του μπλοκ "ΟΧΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΚΑ" και το κόλλησε στο γραμματοκιβώτιο. "Και χάρη σας κάνω" μουρμούρισε. Τότε είδε μια γυναίκα να στρήβει στην γωνία και να ανεβαίνει στο κατώφλι. "Αμάν" σκέφτηκε η Άννυ "Θα με ρωτήσει τι θέλω μέσα στον κήπο". Τότε έπεσε σπασμώδικα στα 4 και άρχισε να ψιλαφεί δήθεν. "Συγγνώμη, δεσποινίς, θέλετε κάτι;" ρώτησε η γυναίκα. "Όχι, έπεσαν τα γυαλιά μου ενώ παιρνούσα απ' έξω, τα πήρε ο αέρας μέσα και βυθήστικαν στο παχύ γρασίδι" είπε. "Α, εντάξει" είπε η γυναίκα, έβγαλε μια αρμαθιά κλειδιά και ξεκλείδωσε. "Εμ, συγγνώμη..." είπε βιαστικά η Άννυ "Εσείς είστε η ιδιοκτήτρια;". "Ναι, η νοικοκυρά για την ακρίβεια. Πάω να πάρω το ενοίκιο" απάντησε η γυναίκα. "Μάλιστα" ψέλλισε η Άννυ. Η νοικοκυρά άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Η Άννυ συγκράτησε την πόρτα αθόρυβα, περίμενε να ανεβεί στον απάνω όροφο η νοικοκυρά και σύρθηκε κι αυτή μέσα. Έκλεισε την πόρτα και σύρθηκε πίσω από έναν φύκο σε γλάστρα. Ορνιθοσκάλησε στο μπλοκάκι "Το σπίτι ενοικιάζεται" και περίμενε κρατώντας την αναπνοή του. Μόλις άκουσε την νοικοκυρά να κατεβαίνει μουρμουρίζωντας "δεν έχουμε, δεν έχουμε, τον επιούσιον μόνο βγάζουμε πια, 4 νοίκια το φτάσαμε" και να βρωντάει την πόρτα πίσω της. Η Άννυ έγραψε γρήγορα στο μπλοκάκι "Δεν έουν λεφτά να πληρώσουν το νοίκι πλέον, εδώ και 4 μήνες" και ανέβηκε σβέλτα τις σκάλες. Στάθηκε ζαρωμένη μπροστά στην πόρτα και την καλοκοίταξε. "Βελανιδιά" μουρμούρισε "Αν είναι λεπτό θα μπορέσω να ακούω μέσα". Πέρασε την παλάμη της στην χαραμάδα ανάμεσα στην πόρτα και στο πάτωμα και ψιλάφησε. "Ω, ναι. Λεπτή, πολύ λεπτή" μουρμούρισε. Έστησε αυτί και άκουσε: "Κοιμόμουν, ποιος ήρθε;" "Η νοικοκυρά, προσθέτουμε στην συλλογή με τα χρωστούμενα νοίκια άλλο ένα" "Τι να κάνουμε; Τα λεφτά που βγάζω σ' έναν μήνα μαζί με την σύνταξη, κάνουν ίσα-ίσα το νοίκι, δηλαδή ή δεν θα πληρώνουμε το νοίκι ή δεν θα έχουμε να τρώμε;" "Γύρνα, πουλάκι μου, στο θέατρο να βγάλουμε μια δεκάρα παραπάνω" "Δε-δε-δεν είμαι έτοιμος. Οκ;" "Καλά, δεν θα την κάνουμε τώρα αυτήν την κουβέντα. Ετοιμάσου να πας στο καφέ". Η Άννυ μόνο αυτά ήθελε να ακούσει. Κουτρουβάλησε τις σκάλες κακήν-κακώς και βγήκε έξω από την πολυκατοικία. Έγραψε τώρα στο μπλοκακι "Ο Τέρρυ έχει παρατήσει το θέατρο". Τότε είδε να βγαίνει ο Τέρρυ. Πήδηξε άρον-άρον την καγκελόπορτα. Κρύφτηκε πίσω από τους θάμνους και τίναξε τα μαλλιά της και όλο της το πρόσωπο καλύφθηκε. Ο Τέρρυ την προσπέρασε και η Άννυ τον ακολούθησε. Ο Τέρρυ μπήκε σε ένα καφέ στον απέναντι δρόμο και χώθηκε πίσω από τον πάγκο. Η Άννυ έβγαλε ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου από την τσάντα της και τα φόρεσε. Μπήκε μέσα στο καφέ. "Καλησπέρα σας". "Καλησπέρα σας". Παρείγγειλε καφέ και κάθησε σε ένα τραπεζάκι: η καλύτερη δικαιολογία για να καθήσει και να ακούσει τίποτα άλλο. Ένας κοιλαράς μπήκε στο μαγαζί. "Νωρίς-νωρίς στο πόστο σου, έτσι Τέρρενς;" είπε με την βρωντερή φωνή του. "Μάλιστα" είπε ο Τέρρυ "Να σας πω, τώρα τελευταία έχω κάτι οικονομικά προβλήματα. Μήπως θα μπορούσατε να μου κάνετε μιαν αύξηση;". "Τι να σου πω, παλληκάρι μου. Το μαγαζί δεν βγάζει πια τόσα όσα έβγαζε κάποτε. Με το ζόρι βγάζει αυτά τα λίγα που παίρνεις. Ό,τι μπορώ κάνω να μην σου κάνω και περικοπές, συγγνώμη μα δεν είναι η στιγμή κατάλληλη". "Μάλιστα" ψιθύρισε ο Τέρρυ. "Μα γιατί δεν γυρνάς στο θέατρο;" ρώτησε ο μαγαζάτορας "Πάνω στην ακμή σου, αποσύρθηκες". "Δεν είμαι έτοιμος" μουρμούρισε ο Τέρρυ. "Πως δεν είσαι; 5 μήνες πάνε που πέθανε η κοπέλα". Αυτό μονάχα έφτανε μια χαρά. Κατέβζε τον καφέ, άφησε κάτι ψιλά στον τραπεζάκι και έφυγε σκοντάφτοντας από το μαγαζί...

(TO BE CONTINUE)

ΑΝΝΥ ΠΡΑΚΤΩΡ 0-0-0

Ήταν ένα ιδιαίτερα όμορφο πρωινό. Ο ήλιος είχε βγει πολύ νωρίτερα από ότι συνήθως. Πολλοί το λένε ρομαντικό. Όμως υπάρχουνε και αυτοί που το λένε σπαστικό γιατί αν από τις 6 το χάραμα σε χτυπά ο ήλιος στα μάτια, δεν μπορείς να χορτάσεις ύπνο. Αν λάβουμε και υπόψιν μας πως τα Αμερικάνικα σπίτια συνήθως δεν έχουνε παντζούρια, εμ, να μην πούμε και του στραβού το δίκιο; Ρομαντισμός σου λέει μετά... Η Κάντυ ήταν πρωινός τύπος. Ξημέρωνε, δεν ξημέρωνε, απ' το άγριο χάραμα ήτανε στο πόδι. Και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, έβαλλε μπρος και βγήκε στον διάδρομο κι άρχισε μέσα στην καλή χαρά να καθαρίζει τον διάδρομο και τις σκάλες με το τραγούδι στο στόμα, είχανε μαζευτεί και πουλάκια και ζωάκια κι όλα τα συναφή, τα οποία κάνανε τσαχπινιές και η κάμερα τους έκανε πολλά κοντινά. Φυσικά είχε σηκώσει όλη την πολυκατοικία στο πόδι, όμως κανείς δεν είπε κουβέντα γιατί πρώτον, η Κάντυ τραγουδούσε ωραία και, δεύτερον, πιο ωραία ξυπνάς με την Μελωδία της Ευτυχίας παρά με το ξυπνυτήρι. Εκείνη την στιγμή έφτασε και η άμαξα της Άννυ από την Νέα Υόρκη, όπου αντί η κοπέλα να περιμένει να ξημερώσει, να γυρίσει με το τρένο, να πάει σπίτι της να δει τον άντρα της και να έρθει μια νορμάλ ώρα στην Κάντυ, είχε πηδήξει σε μιαν άμαξα μόλις γύρισε από την παρακολούθηση και όλη την νύτα έβαζε τον αμαξά να ανεβάσει ταχύτητα. 2 μέρες με το τρένο τις έκανε μια νύχτα με το μόνιππο ένα πράγμα. Μπήκε φουριόζα στην πολυκατοικία κι άρχισε να ανηφορίζει σκοντάφτωντας τις σκάλες. Κάπου στα μισά κοντοστάθηκε και σκέφτηκε: Μήπως είναι αγένεια να έρθω επίσκεψη στις 5 το πρωί; όμως μετά σκέφτηκε Στο κάτω-κάτω ξύπνια θα 'ναι και φέρνω και πληροφορίες που δεν μπορούν να περιμένουν !!! και συνέχισε να τρέχει. Όταν έφτασε στον όροφο που έμενε η Κάντυ, έμεινε άφωνη. Η Κάντυ με τα ρακούν και τους σκίουρους να χορεύουν, το ελάφι να παίζει μπουζούκι, τα πουλάκια να σπάνε πιάτα, τα λαγουδάκια να χτυπάνε παλαμάκια... "ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ;;;" φώναξε. "Α ! Γεια σου Άννυ ! Τι κάνεις;" της είπε η Κάντυ και βγήκε από την πίστα. "Μόλις επέστρεψα. Εσύ τι κάνεις;" ρώτησε η Άννυ. "Σφουγγαρίζω" απάντησε η Κάντυ. "Έτσι σφουγγαρίζεις εσύ;" αναφώνησε η Άννυ "Τέλος-πάντων, πάμε μέσα. Σου έχω νέα !". Πήγανε μέσα στο διαμέρισμα. "Λοιπόν" της είπε η Άννυ "Κοίταξε εδώ !". Και της έδωσε περήφανη τις σημειώσεις της. Η Κάντυ τους ερηξε μια ματιά και κατόπιν είπε "Γιατί τα γράφεις τόσο λακωνικά;". "Έτσι κάνουν στις ταινίες" είπε η Άννυ. "Δεν βγάζω άκρη." είπε η Κάντυ. "Θα σου εξηγήσω: ο Μέγας Αστέρας του Μπρόντγουεϋ δουλεύει σερβιτόρος σε ένα καφέ !". Το καφέ η Άννυ το πρόφερε σαν να έλεγε η Κόλαση ή το Σορτσάκι γυμναστικής της κυρίας Πόνυ. Της είπε έπειτα λεπτομέρειες. "Όπως και να έχει, Κάντυ, το συμπέρασμα είναι πως το πεδίο είναι ελεύθερο. Και πως χωρίς την στύρηξη σου το παλληκάρι έγινε από Σούπερ-Σταρ, σερβιτόρος. Αν δεν δράσεις γρήγορα, μπορεί να γίνει και σκουπιδιάρης !". Τότε η Κάντυ κατάλαβε πως είχε έρθει αυτή η ώρα που μια ζωή περίμενε για να έρθει: Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΣΕ ΤΑ "ΘΕΛΩ" ΤΗΣ !!! "Έχεις δίκιο !!!" φώναξε χαρούμενη "Επιστρέφω αμέσως !!!". Και με αυτά τα λόγια χώθηκε στο υπνοδωμάτιο της και η Άννυ για κάπου ένα πεντάλεπτο της άκουγε να το σκαλίζει. Στο τέλος βγήκε αγκαλιά με επιστολόχαρτο και κοντυλοφόρο. Άρχισε να ορνιθοσκαλίζει στο χαρτί με όλη της την ενέργεια. "Τι γράφεις;" ρώτησε η Άννυ. "Γράμμα για τον Τέρρυ !!!" αναφώνησε η Κάντυ καταχαρούμενη. "Τι του γράφεις ακριβώς, εννοούσα." διόρθωσε η Άννυ ανυπόμονα. "Του γράφω να έρθει στον λόφο της Πόνυ, μόνο εκεί θα καταφέρουμε να συνεννοηθούμε με την ησυχία μας !!!" απάντησε η Κάντυ. Τότε η Άννυ είπε: "Έτσι σε θέλω, κοπέλα μου !!!"

(TO BE CONTINUE)

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ HUPPY END...

Ακολούθησαν 2-3 γράμματα να διασχήζουν την Ακτή του Χρηματηστηρίου για να κανονήσουν κουτσά-κουτσά τις λεπτομέρειες η Κάντυ και ο Τέρρυ. Η Κάντυ θα πήγαινε μιαμέρα νωρίτερα στον Λόφο να τακτοποιηθεί και την επόμενη μέρα ο Τέρρυ θα ερχόταν να την πάρει και να πάνε κατευθείαν στην εκκλησία. Αφού η Κάντυ διαβεβαιώθηκε πως όλοι οι φίλοι της θα έρχονταν στον γάμο, έφυγε από το Σικάγο, για πάντα αυτήν την φορά. Ήταν σίγουρη πως από εδώ και στο εξής θα δικαιωνόταν και θα ζούσε την όμορφη ζωή που δικαιούταν. Φυσικά όμως, η μοίρα θα της έθετε ένα ακόμη εμπόδιο στον δρόμο της, το οποίο ήτανε και το πιο τραγελαφικό και φαντασμαγορικό. Στον δρόμο έγραφε τα προσκλητήρια του γάμου, και δεν ξέχασε κανέναν φίλο της, εντός κι εκτός συνόρων. Εμ, αυτή ήταν και η πρώτη φορά που κατάλαβε πόσους φίλους είχε αποκτήσει μέσα σε 20 χρόνια. Πραγματικά, πιάστηκε το χέρι της να γράφει και να γράφει. Μα στο τέλος τα κατάφερε να μην παραμελίσει κανέναν απολύτως από όλους τους, να τα βάλλει σε φακέλους και να θυμηθεί όλες τις διευθήνσεις. Βέβαια αντιμετώπισε ένα προβληματάκι με τα γραμματόσημα, με δεν είχε σημασία γιατί τελικά όλα απέκτησαν γραμματόσημο. Μόλις τελείωσε και με το τελευταίο, το τρένο έφτασε στον προορισμό του. Η Κάντυ κατέβηκε με την βαλίτσα της στο ένα χέρι και καμιά εκατοστή επιστολές παραμάσχαλα στο άλλο. Τα παρέδωσε στο ταχυδρομείο και ξεκίνησε χαρούμενη όσο ποτέ για τον Λόφο της Πόνυ. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού την χαιρετούσαν και της ευχόταν καλά στέφανα. Στο τέλος έφτασε στον Λόφο. Δεν πήγε κατευθείαν στο ορφανοτροφείο. Εκεί θα πήγαινε αργότερα, μετά τον γάμο. Έτρεξε ως την κορφή καταχαρούμενη και κάθησε στην άκρη του λόφου. Τότε ήταν που άκουσε μια δυσάρεστα γνώριμη φωνή: "Αγναντεύουμε την θέα;". "ΛΟΥΪΖΑ;;;" φώναξε η Κάντυ και γύρισε απότομα, μα δεν είδε αυτό που περίμενε να δει. Μπροστά της στέκονταν δύο άλλες Κάντυ. "Μπράβο, μας θυμάσαι" είπε η Κάντυ με την φωνή της Λουίζας. "Μόνο τις φωνές φαντάζομαι" είπε η δεύτερη, ή μάλλον τρίτη Κάντυ που είχε την φωνή της Μαρί, της άλλης κολλητής της Ελίζας. "Τι στο καλό συμβαίνει;" φώναξε η Κάντυ με την φωνή της Κάντυ. "Τι έκανες στην Ελίζα και την ξεπάστρεψες;" είπε η Κάντυ με την φωνή της Λουίζας. "Τίποτα, με άφησε να φύγω" είπε η Κάντυ με την φωνή της Κάντυ. "ΨΕΥΤΡΑ !!! Η Ελίζα ανυπομωνούσε να σε σκοτώσει. Δεν θα σε άφηνε να φύγεις ποτέ των ποτών. Την επάστρεψες, παραδέξου το !" "Δεν ήταν έτσι !!!" φώναξε η Κάντυ με την φωνή της Κάντυ. "Την δολοφόνησες για να μην σε δολοφονήσει !". "Δεν ήταν έτσι και δεν ήταν έτσι !!!". "Έσωσες την ζωή σου παίρνοντας μιαν άλλη !". "Δεν ήταν έτσι και δεν ήταν έτσι, και ο Θεός δεν θα το επέτρεπε αν δεν ήταν έτσι !!!". "Τέλος-πάντων" είπε η Κάντυ με την φωνή της Λουίζας "Θα πάρουμε εκδίκηση χτυπώντας σε εκεί που πονάς !!! Θα παντρευτεί μια από εμάς τον Τέρρυ αντί εσένα !!!". "Δεν θα δεχόταν ποτέ !!!" φώναξε η Κάντυ με την φωνή της Κάντυ. "Μα δεν θα το ξέρει. Η ξαδέρφη της Μαρί ήταν μακιγιέρ και μόνο με μια φωτογραφία σου για πάτημα, μας έκανε σωσίες σου ! Θα παντρευτεί τον Τέρρυ ή εγώ ή η Μαρί. Στα χαρτιά του γάμου θα γράψουμε το όνομα μας αντί το δικό μας οπότε ο Τέρρυ θα μας παντρευτεί νόμιμα και με όλα τα χαρτιά !" είπε χαιρέκακα η Λουίζα. "Σατανικό, ε; Εγώ το σκέφτηκα !" είπε η Μαρί. "Αποκλείεται ! Ο Τέρρυ αποκλείεται να μην καταλάβει την διαφορά !" είπε η Κάντυ. "Κάντυ, είμαστε φτηστές εσύ, και είσαι τόσο προβλέψημη που θα μπορούμε να φερόμαστε και σαν εσένα !" είπε η Λουίζα. Τότε ήτανε που είδανε ένα σύννεφο σκόνης στον ορίζωντα. "Άχου, κατά φωνή κι ο γάιδαρος ! Να τος που έρχεται καβάλα στο άλογο του !" είπε η Λουίζα. "Δεν θα τολμήσετε να το κάνετε !" φώναξε η Κάντυ. "Α, ναι; Έτσι σου 'πανε;" είπε η Λουίζα. Ο Τέρρυ θα ήταν σε λιγότερο από λίγα λεπτά στο κατώφλι του ξενοδοχείου, εκεί είχανε δώσει ραντεβού. "Ορίστε, ζαχαρομπουμπού μου" είπε η Λουίζα που με την Μαρί είχαν ήδη αρχίσει να κατεβαίνουν τον Λόφο "Θα σε αφήσουμε να αγωνιστείς για αυτόν ! Όχι πως έχεις δα και κάποια ελπίδα !!!"

(TO BE CONTINUE)

ACABADO

Το μπέρδεμα για τον Τέρρυ ήτανε τεράστιο: 3 Κάντυ στέκονταν μπροστά του γεμάτες σιγουριά για τον εαυτό τους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήτανε ότι είχε παραισθήσεις, το δεύτερο ήτανε κρυπτονίτης και ραδιενεργές αράχνες, το τρίτο ότι η Κάντυ είχε 2 δίδυμες αδερφές και το τέταρτο πως κάτι δεν πήγαινε καλά. "Κάντυ;" ρώτησε. "Ορίστε;" απάντησαν και οι τρεις τους. "Ποια από εσάς είναι η αληθινή Κάντυ;" ρώτησε. "Εγώ !" απάντησαν πάλι και οι τρεις. Τότε ο Τέρρυ κατάλαβε πως η όλη υπόθεση θα έπαιρνε ώρα να ξεδιαλύνει. "Λοιπόν, μάλλον πρέπει να σας τεστάρω κάπως... για να δούμε, τι ξέρουμε μόνο εγώ και η Κάντυ... Με ποια στολή ήρθε μεταμφιεσμένη στην γιορτή του Μάη;". Καλά, αυτό το ήξεραν και οι πέτρες, πόσο μάλλον οι κολλητές της Ελίζας που ήξερε την αλήθεια και λάτρευε το κουτσομπολιό. "Πρώτα Ρωμαίος και μετά Ιουλιέτα !!!" βιάστηκαν να φωνάξουν και οι 3 τους. "Φτου" είπε ο Τέρρυ. Έπειτα έθεσε την επόμενη ερώτηση: "Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που με είδε η Κάντυ να παίζω και άφησε στο κάθησμα της το μαντήλι της;". "Ο Βασιλιάς Λυρ ήταν !!!" απάντησαν αμέσως και οι 3: Η Ελίζα είχε εμποδίσει την Κάντυ να κάτσει με τους Άντριου και εκείνη είχε αναρηχιθεί στον εξώστη. "Καλά, μάλλον ο τομέας τον ερωτήσεων είναι αποτυχημένος όσω αναφορά. Λοιπόν, για να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό... Όποια φτάσει πρώτη στην κορφή του Δέντρου του Ορφανοτροφείου θα είναι και η αυθεντική Κάντυ !" και έδειξε το Δέντρο του Ορφανοτροφείου. Επιτέλους, να κάτι που η Λουίζα και η Μαρί δεν μπορούν να με συναγωνιστούν !!! Τα κουτσομπολιά της Ελίζας δεν πρόκειται να τις βοηθήσουν τώρα !!! σκέφτηκε χαρούμενη η Κάντυ. Οι 3 τους έλαβαν θέση. Ο Τέρρυ μέτρησε αντίστροφα "1... 2... 3" και οι 3 τους πήδηξαν πάνω στα κλαδιά σαν τα πιθήκια. Η αληθινή Κάντυ αγκάλιασε τον κορμό, πήδηξε ένα μέτρο ψηλά και άρπαξε ένα κλαδί, τηνάτικε πάνω κι έπιασε ένα άλλο. Η Λουίζα κατάφερε να πιαστεί από ένα κλαδί και έπειτα πήδηξε και βούτηξε τον κορμό. Βύθησε τα νύχια της, τα οποί.α ήταν τόσο πνιγμένα στο μανό που είχαν γίνει σκληρά σαν πέτρα, και βρέθηκε λίγα κλαδιά κάτω από την Κάντυ. Η Μαρί έχωσε το πόδι της σεμια κουφάλα και πάτησε σβέλτα σε ένα κλαδί, άρπαξε ένα άλλο και τραβήχτηκε σβέλτα πάνω. "Χαχα ! Θα σας κάνω σκόνη !!!" φώναξε χαρούμενη η Κάντυ. Η Λουίζα τότε πήρε δραστικά μέτρα. Έβγαλε το τακούνι της. Μια τόσο άγρια δεσποινίς του σαλονιού σαν κι αυτήν χρειαζόταν ένα όπλο, έτσι πάντα κυκλοφορούσε με 10ποντα τακούνια τα οποία είχε ακονίσει έτσι ώστε να τρυπάνε και καβούκι χελώνας. Το εξφενδόνησε προς την Κάντυ μα αυτή με έναν πήδο βρέθηκε στην άλλη μεριά του δέντρου και το τακούνι καρφώθηκε στον κορμό. Η Κάντυ γέλασε "Έτσι θέλετε να το πάμε; Έτσι θα το πάμε, λοιπόν !" τράβηξε το τακούνι και το πέταξε στην Λουίζα, προσέχωντας να μην πέσει από την μυτερή πλευρά. Την χτύπησε στο πρόσωπο και τα νύχια της βγήκαν από τον κορμό και άρχησε να πέφτει. Άρπαξε, όμως, αντανακλαστικά το πόδι της Κάντυ και την παρέσυρε κι αυτήν. Στον δρόμο τράβηξαν κάτω και την Μαρί. Όταν ο Τέρρυ τις είδε πεσμένες η μία πάνω στην άλλη, κατάλαβε πως έπρεπε να το φτάσει στο ανώτατο όριο για να βγάλει μιαν άκρη με αυτές τις 3. "Η αληθινή Κάντυ" είπε με στόμφο "Θα θυμάται μια φορά που μέσα στα άγρια μεσανυχτα έφερνα βόλτες στο προαύλιο με το άλογο και εκείνη, μην αντέχωντας την φασαρία, μου πέταξε ένα μέρος της στολής της Ιουλιέτας". Και με αυτά τα λόγια τους έδειξε το αριστερό λουστρίνι της στολής. "Τέρρυ" φώναξε η αληθινή Κάντυ "Εγώ είμαι η Κάντυ, αυτή είναι η Λουίζα κι αυτή η Μαρί". "Μην την ακούς, Τέρρυ" φώναξε η Λουίζα "Αυτή είναι η Λουίζα και προσπαθεί να σε παραπλανήσει". "Σιωπή" φώναξε ο Τέρρυ "Θυμάμαι πως τα πόδια της Κάντυ, της Λουίζας και της Μαρί είχαν τεράστια διαφορά. Της Κάντυ ήταν το μικρότερο αδιαμφησβήτιτα. Σε όποια κάνει το λουστρίνι, αυτή θα είναι η Κάντυ !". ΄΄Εψαξε λίγο στην αυλή και βρήκε ένα παγκάκι, εκεί τους είπε να καθήσουν με την σειρά να δοκιμάσουν το λουστρίνι. "Πρώτη εσύ" είπε κι έδειξε την Λουίζα, η οποία έκατσε με σιγουριά, έβγαλε το τακούνι της και φόρεσε το λουστρίνι. Το πόδι της ήταν τουλάχιστον 4 νούμερα μεγαλύτερο από αυτό το παπούτσι. "Δεν σου κάνει, φύγε !" είπε ο Τέρρυ. "Μισό... μισό λεπτό. Κοίτα εκεί, ψηλά στον ουρανό !!!" φώναξε η Λουίζα. "Που;" ρώτησε ο Τέρρυ και κοίταξε τον ουρανό. Τότε η Λουίζα τράβηξε ένα μαχαίρι της και έκοψε την φτέρνα της. Τότε το παπούτσι της έκανε "Ορίστε, κοίτα: μου κάνει !". "Παράξενο. Τέλος-πάντων, έλα Κάντυ. Πρέπει να πηγαίνουμε !", ανέβηκαν στο άλογο του και άρχισαν να καλπάζουν αφήνοντας σήξυλη την αληθινή Κάντυ. Στον δρόμο, όμως, τα περιστέρια στα δέντρα φώναζαν:

Ρούκου, ρούκου, αίμα στο παπούτσι.
Μεγάλο πόδι, πόδι φαρδύ.
Ρούκου, ρούκου, για δες τη πώς πάει.
Η νύφη δεν είναι αληθινή.

Τότε ο Τέρρυ είδε πως το λουστρίνι είχε μουσκέψει από το αίμα και την γύρισε πίσω. "Τώρα εσύ" είπε κι έδειξε την Μαρί. Η Μαρί έκατσε, έβγαλε την γόβα της και έβαλε το πόδι της στο λουστρίνι. Όμως και το δικό της πόδι ήταν πολύ μεγαλύτερο. "Δεν σου κάνει, φύγε λοιπόν !" είπε ο Τέρρυ. "Μα, όχι... μισό... σου λύθηκε το κορδόνι !". "Α, ναι; Ευχαριστώ" είπε ο Τέρρυ κι έσκηψε. Τότε η Λουίζα τράβηξε ένα μαχαίρι και έκοψε το μεγάλο της δάχτυλο και είπε "Μα για δες ! Μου κάνει !". "Πως γίνεται;" είπε ο Τέρρυ "Καλά, μάλλον λάθος θα είδα. Πάμε, Κάντυ !" και με την Μαρί ανέβηκαν στο άλογο και ξείνησαν να καλπάζουν, αφήνοντας σήξυλη την αληθινή Κάντυ. Όμως και αυτήν την φορά τα περιστέρια στα δέντρα φώναζαν:  

Ρούκου, ρούκου, αίμα στο παπούτσι.
Μεγάλο πόδι, πόδι φαρδύ.
Ρούκου, ρούκου, για δες τη πώς πάει.
Η νύφη δεν είναι αληθινή.

Τότε παρατήρησε και αυτήν την φορά ο Τέρρυ πως το λουστρίνι πάλι πνιγότανε στα αίματα και γύρισαν πίσω. "Σειρά σου τώρα" είπε στην αληθινή Κάντυ, η οποία καμαρωτή σαν πέρδικα έκατσε στο παγκάκι, έβγαλε το παπούτσι της και φόρεσε επειδηκτικά το λουστρίνι, που της ήρθε κουτί. "Αυτή είναι η γυναίκα μου !!!" φώναξε ο Τέρρυ και την αγκάλιασε. Τότε βγήκαν από το Ορφανοτροφείο η κυρία Πόνυ, η Αδερφή Μαρία, ο Άλμπερτ, η Άννυ, ο Άρτσυ και όλοι, όλοι οι καλεσμένοι χαρούμενοι. "Τα είδαμε όλα" είπε ο Άρτσυ "Μα δεν μπορούσαμε να επέμβουμε γιατί δεν ξέραμε ούτε εμείς πια ήταν η αληθινή !". Η Λουίζα και η Μαρί πέταξαν κάτω τις περούκες τους και τις τσαλαπάτησαν οργισμένες, βγάζωντας αφρούς. "Την ευχή σας, μάνες !" είπε η Κάντυ. "Την έχεις !" είπαν δακρυσμένες η κυρία Πόνυ, η Αδερφή Μαρία και η Έλενορ Μπέικερ. "Την ευχή σου, πατέρα !" είπε η Κάντυ. "Την έχεις θυγατέρα μου ! Την έχετε, παιδιά μου ! Και να έρθει η ώρα η καλή να 'ναι γερά, χιλιόχρονα και τα δυσέγγονα σας !" είπε ο Άλμπερτ. Και ξεκίνησαν όλοι μια πομπή: Η Κάντυ και ο Τέρρυ καβάλα στην Θεοδώρα, πίσω οι καλεσμένοι και μετά τα προικιά της νύφης, όλοι για την εκκλησία. Και τα περιστέρια στα δέντρα τώρα φώναζαν:

Ρούκου, ρούκου, χωρίς αίμα το παπούτσι.
Αυτό το πόδι είναι το σωστό,
Ρούκου, ρούκου, για δες τη νύφη.
Αυτό το κορίτσι είν' το αληθινό.


ΤΕΛΟΣ