σχολια για γραμματα απο geo

αίμα, δάκρυα και ιδρώτας...

Εγώ το καταλαβαίνω ως ¨: καρδιά μυαλό και σώμα..

Θα σου κοπεί η ανάσα... θα σε ξαφνιάσει... κάτι τέτοιο για το gasp...

ariathniM έγραψε:

στο τεταρτο γραμμα τι ακριβως λεει ο Αλμπερτ , κάντυ σου ετοιμασα ένα δωρο από τα δακρυα, το αίμα μου και δεν θυμάμαι τι άλλο sweat δηλαδή τι εννοεί; και συ you will gasp in this καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί; ντολλυ εσύ, geo αν είσαι on line!

gasp θα πει δυσκολη αναπνοη/ασθμα αν θυμαμαι καλα....τωρα.... ξερω γω....θα εκπλαγεις τοσο πολυ που δεν θα μπορεις να αναπνευσεις? σου κανει σαν μεταφραση???

υπαρχει κανενας εμπειρος καπου εδω κοντα?????

Aldebaran έγραψε:

αίμα, δάκρυα και ιδρώτας...

Εγώ το καταλαβαίνω ως ¨: καρδιά μυαλό και σώμα..

Θα σου κοπεί η ανάσα... θα σε ξαφνιάσει... κάτι τέτοιο για το gasp...

καλα ε απαντησαμε την ιδια ωρα και μεταφρασαμε το ιδιο πραγμα!!!! ε δεν παιζομαστε με τιποτα!!!!

ωπα, ο Αλμπερτ εκπλήξεις, α δεν ειναι καθόλου προβλέψιμος τελικά, για να δουμε τι θα δούμε!

ariathniM έγραψε:

στο τεταρτο γραμμα τι ακριβως λεει ο Αλμπερτ , κάντυ σου ετοιμασα ένα δωρο από τα δακρυα, το αίμα μου και δεν θυμάμαι τι άλλο sweat δηλαδή τι εννοεί; και συ you will gasp in this καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί; ντολλυ εσύ, geo αν είσαι on line!

ελατε βρε κοριτσια!!!!!!ειναι προφανες!! εκλεισε τον Ρουβα για να τραγουδησει πριβε στα γεννεθλια της..

juliet έγραψε:

-Νίνα είναι η πρώτη φορά (ίσως και η τελευταία) που θα διαφωνήσω μαζί σου. Για να είμαι δίκαιη δεν κατάφερα να διαβάσω τα γράμματα με προσοχή απλώς βιαστικά τα πέρασα λόγω έλλειψης χρόνου και οφείλω να ομολογήσω οτι ο Αλμπερτ ναι τη βλέπει ερωτικά με αφορμή την γραμμή που της γράφει: Δεν στο αποκάλυψα ή κάτι τέτοιο...την απάντηση την αφήνω στη φαντασία σου, συν οτι πρόσπάθεια κάνει για να τη γειώσει και να της κόψει τα μπαμπα, θείο, κύριο Αρντλευ, επαναλαμβάνοντας οτι θέλει να είναι ο Αλμπερτ (αν σου θυμίζει κάτι, σου θύμισε χμ). Δηλαδή προς τα εκεί το πάει...

-Αριάδνη έχουμε ήδη στρωθεί στους καφέδες, ελα και εσύ μία μέρα

-Η Κάντυ αλλού για αλλού αρμενίζει, ναι μες την τρελή χαρα και την ευτυχία είναι, φαίνεται σαν να έχει ξεπεράσει τις πληγες του παρελθόντος θα συμφωνήσω αλλά αυτά τα γράμματα που αφορούν τον Αλμπερτ δεν μπορούν να προσδιορίσουν και τα συναισθήματα της προς τον Τέρυ. Αυτά εκδηλώνονται μέσα από τη δική της προσωπική κατάθεση αγάπης στον Τέρυ όταν αναρωτιέται αν είναι αργά για αυτούς και όταν μας επιβεβαιώνει οτι ακόμα αδυνατεί να τον αντικρύσει. Και ακριβώς επειδή με τον Αλμπερτ είναι χείμαρρος και τριλαλα αυτό είναί ένα σημείο που έρχεται σε αντιπαράθεση με το γράμμα της προς τον Τέρυ όπου το ύφος της είναι πιο σοβαρό, πιο ώριμο και σαφώς πιο ερωτικό.

Αυτά τα ολίγα προς τον παρόν.

Μμμμμ καλα κανεις και διαφωνεις Juliet θα εχει ενδιαφερον!

Απο την αλλη αν δεκτω την οπτικη οτι ο Αλμπερτ ειναι ερωτευμενος μαζι της και η Καντυ στην κοσμαρα της (που ειναι!!!!!) τοτε δεν θα ειναι πολυ σκληρο για τον Αλμπερτ;

Δεν ξερω ...... το οτι της ξεκοβει τα πατερας και κορη και τις τυπικοτητες εμενα μου φαινεται απολυτα φυσιολογικο για τον Αλμπερτ. Ειχαν πολυ μεγαλη οικειοτητα μεταξυ τους, αυτος ειναι ενας πολυ απλος ανθρωπος, γιατι θα πρεπει τωρα να συμπεριφερονται με πιο τυπικο τροπο και να αφησουν να δημιουργηθει ενα χασμα μεταξυ τους;;;; Επισης αυτο το " το αφηνω στη φαντασια σου....." μετα της γραφει οτι προτιμουσα την ζωη μαζι σου παρα να γυρισω στην ζωη σαν Ουιλιαμ Αρντλευ........και αυτο δεν ειναι φυσιολογικο και δικαιολογημενο; Μετα αυτος ειναι που της αποκαλυπτει οτι αμεσως μετα που την εσωσε στο ποταμι αποφασισε να την υιοθετησει........μιλαμε για ενα μικρο παιδι.........θα ταιριαζε στο προφιλ του Αλμπερτ να την εβλεπε ερωτικα αργοτερα;;;;;;;

Δεν ξερω μπορει να τον εχω εξιδανικευσει............

Juliet τι εννοεις αν μου θυμιζει κατι;...........εννοεις το φικ σου μηπως και τις αποριες που ειχα τοτε παλι........

nuitetoile21 έγραψε:

ariathniM έγραψε:

στο τεταρτο γραμμα τι ακριβως λεει ο Αλμπερτ , κάντυ σου ετοιμασα ένα δωρο από τα δακρυα, το αίμα μου και δεν θυμάμαι τι άλλο sweat δηλαδή τι εννοεί; και συ you will gasp in this καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί; ντολλυ εσύ, geo αν είσαι on line!

ελατε βρε κοριτσια!!!!!!ειναι προφανες!! εκλεισε τον Ρουβα για να τραγουδησει πριβε στα γεννεθλια της..

dolly έγραψε:

geo σε ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες μαζί μας το περιεχόμενο των γραμμάτων....

Αlde ως συνήθως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.... Το κορίτσι αναζητεί απελπισμένα την αγκαλία του Άλμπερτ γιατί είναι η μόνη σταθερή αξία στη ζωή της .... Είναι ο μόνος που της φέρνει χαρά και αισιοδοξία σε αντίθεση με τις αναμνήσεις και τις σκέψεις γύρω από τον Τέρρυ που την κάνουν να μελαγχολεί....
Μου φαίνεται απόλυτα λογικό ότι γράφει η Κάντυ προς τον Τέρρυ να διακρίνεται από σοβαρότητα και ωριμότητα.... Έχει κυρίως να κάνει γιατί είναι μια κατάσταση που τη πληγώνει.... Μπαίνοντας για λίγο στη θέση της ,σκεφτόμενη μια παρόμοια κατάσταση που πέρασα προ αμνημονεύτων ετών... ακόμα και τώρα που έχουν περάσει τόσα χρόνια όταν θυμάμαι εκείνες τις στιγμές πάλι να θυμώνω και στεναχωριέμαι... Όχι γιατί δεν ξεπέρεσα τη συγκεκριμένη κατάσταση ή δεν προχώρησα τη ζωή μου.... Άλλα πολύ απλά όταν κάτι μας πληγώνει τόσο πολύ και μας κάνει να αναθεωρούμε τη ζωή μας γενικότερα, αφήνει το στίγμα του για πάντα... Ιδιαίτερα όταν νοίωθεις και πιστεύεις ότι κάτι δεν πραγματοποείται για λόγους πέρα από σένα....

Όσο για τον Άλμπερτ, είμαι σίγουρη ότι τρέφει ερωτικά συναισθήματα για την Κάντυ και με τον τρόπο του προσπαθεί να την προσεγγίσει προς αυτή την κατεύθυνση δινοντάς της παράλληλα χρόνο.....

Dolly τελικά το έχει η μοίρα μας να συμφωνούμε μόνο ως προς το οτι διαφωνούμε
Φυσικά και το γράμμα της Κάντυ απέναντι στον Τέρυ διέπεται από σοβαρότητα γιατί κρύβει πόνο μέσα του αλλά δεν μόνο το πως αλλά και το τι γράφει, η συνάρτηση και των δύο μας αποκαλύπτουν τα συναισθήματα της. Συναισθήματα ερωτικά που εδώ δεν εκφράζονται αλλά ο Τέρυ ανηκει σε μία συζήτηση. Επιφυλλάσομαι των γραμμάτων της προς τον Αλμπερτ γιατί δεν τα έχω διαβάσει ολόκληρα αλλά σε αυτά που γρήγορα είδα, δεν είδα πουθενά καμία παραπάνω διάθεση στην Κάντυ από το κηδεμόνας, θειος, μπαμπάς. Μόνο οι προτροπές του Άλμπερτ με πείθουν οτι κάτι υπάρχει από τη δική του πλευρά αλλα΄προς το παρόν μου φαίνεται μονόπλευρο.

nina έγραψε:

juliet έγραψε:

-Νίνα είναι η πρώτη φορά (ίσως και η τελευταία) που θα διαφωνήσω μαζί σου. Για να είμαι δίκαιη δεν κατάφερα να διαβάσω τα γράμματα με προσοχή απλώς βιαστικά τα πέρασα λόγω έλλειψης χρόνου και οφείλω να ομολογήσω οτι ο Αλμπερτ ναι τη βλέπει ερωτικά με αφορμή την γραμμή που της γράφει: Δεν στο αποκάλυψα ή κάτι τέτοιο...την απάντηση την αφήνω στη φαντασία σου, συν οτι πρόσπάθεια κάνει για να τη γειώσει και να της κόψει τα μπαμπα, θείο, κύριο Αρντλευ, επαναλαμβάνοντας οτι θέλει να είναι ο Αλμπερτ (αν σου θυμίζει κάτι, σου θύμισε χμ). Δηλαδή προς τα εκεί το πάει...

-Αριάδνη έχουμε ήδη στρωθεί στους καφέδες, ελα και εσύ μία μέρα

-Η Κάντυ αλλού για αλλού αρμενίζει, ναι μες την τρελή χαρα και την ευτυχία είναι, φαίνεται σαν να έχει ξεπεράσει τις πληγες του παρελθόντος θα συμφωνήσω αλλά αυτά τα γράμματα που αφορούν τον Αλμπερτ δεν μπορούν να προσδιορίσουν και τα συναισθήματα της προς τον Τέρυ. Αυτά εκδηλώνονται μέσα από τη δική της προσωπική κατάθεση αγάπης στον Τέρυ όταν αναρωτιέται αν είναι αργά για αυτούς και όταν μας επιβεβαιώνει οτι ακόμα αδυνατεί να τον αντικρύσει. Και ακριβώς επειδή με τον Αλμπερτ είναι χείμαρρος και τριλαλα αυτό είναί ένα σημείο που έρχεται σε αντιπαράθεση με το γράμμα της προς τον Τέρυ όπου το ύφος της είναι πιο σοβαρό, πιο ώριμο και σαφώς πιο ερωτικό.

Αυτά τα ολίγα προς τον παρόν.

Μμμμμ καλα κανεις και διαφωνεις Juliet θα εχει ενδιαφερον!

Απο την αλλη αν δεκτω την οπτικη οτι ο Αλμπερτ ειναι ερωτευμενος μαζι της και η Καντυ στην κοσμαρα της (που ειναι!!!!!) τοτε δεν θα ειναι πολυ σκληρο για τον Αλμπερτ;

Δεν ξερω ...... το οτι της ξεκοβει τα πατερας και κορη και τις τυπικοτητες εμενα μου φαινεται απολυτα φυσιολογικο για τον Αλμπερτ. Ειχαν πολυ μεγαλη οικειοτητα μεταξυ τους, αυτος ειναι ενας πολυ απλος ανθρωπος, γιατι θα πρεπει τωρα να συμπεριφερονται με πιο τυπικο τροπο και να αφησουν να δημιουργηθει ενα χασμα μεταξυ τους;;;; Επισης αυτο το " το αφηνω στη φαντασια σου....." μετα της γραφει οτι προτιμουσα την ζωη μαζι σου παρα να γυρισω στην ζωη σαν Ουιλιαμ Αρντλευ........και αυτο δεν ειναι φυσιολογικο και δικαιολογημενο; Μετα αυτος ειναι που της αποκαλυπτει οτι αμεσως μετα που την εσωσε στο ποταμι αποφασισε να την υιοθετησει........μιλαμε για ενα μικρο παιδι.........θα ταιριαζε στο προφιλ του Αλμπερτ να την εβλεπε ερωτικα αργοτερα;;;;;;;

Δεν ξερω μπορει να τον εχω εξιδανικευσει............

Juliet τι εννοεις αν μου θυμιζει κατι;...........εννοεις το φικ σου μηπως και τις αποριες που ειχα τοτε παλι........

Όχι, όχι δεν εννοώ το φικ αλλά την προσπάθειά κάποιου άλλου άντρα (μάγνκα άντρα) να ξεκόψει τα περιφερή απο το μυαλό της αγαπημένης του και αυτή να τον φωνάζει απλώς το όνομα του. Ο Άλμπερτ είναι λογικό στο πρώτο γράμμα να της λέει οτι μεταξύ τους δεν χρειάζεται η επισημότητα αλλά στα υπόλοιπα γράμματα δεν υπάρχει ανάγκη να επιμένει τόσο..έχω την εντύπωση..θα τα ξαναδιαβάσω όμως για να επανέλθω δριμύτερη.

nuitetoile21 έγραψε:

ariathniM έγραψε:

στο τεταρτο γραμμα τι ακριβως λεει ο Αλμπερτ , κάντυ σου ετοιμασα ένα δωρο από τα δακρυα, το αίμα μου και δεν θυμάμαι τι άλλο sweat δηλαδή τι εννοεί; και συ you will gasp in this καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί; ντολλυ εσύ, geo αν είσαι on line!

ελατε βρε κοριτσια!!!!!!ειναι προφανες!! εκλεισε τον Ρουβα για να τραγουδησει πριβε στα γεννεθλια της..

Μη λες τέτοια... Την έχω ικανή να ξεχάσει το τεκνό δίπλα της για χάρη του Ρουβά... :affraid: Άσε που η Ζυγούλη θα της κάνει τις κοτσίδες μαλλάκια για τη Bibi bo της κόρης της...

Juliet έγραψε:

Όχι, όχι δεν εννοώ το φικ αλλά την προσπάθειά κάποιου άλλου άντρα (μάγνκα άντρα) να ξεκόψει τα περιφερή απο το μυαλό της αγαπημένης του και αυτή να τον φωνάζει απλώς το όνομα του. Ο Άλμπερτ είναι λογικό στο πρώτο γράμμα να της λέει οτι μεταξύ τους δεν χρειάζεται η επισημότητα αλλά στα υπόλοιπα γράμματα δεν υπάρχει ανάγκη να επιμένει τόσο..έχω την εντύπωση..θα τα ξαναδιαβάσω όμως για να επανέλθω δριμύτερη.

Καταλαβα.......αχ το μυαλο σου εσενα στον Καναμε........

Ok διαβασε τα με προσοχη γιατι εγω νομιζω οτι στο πρωτο γραμμα μονο της το ξεκοβει και μαλιστα κανοντας χιουμορ! Αφου της απευθυνεται πρωτα "formal" για να δειξει ποσο "γελειο" ειναι να μιλανε ετσι μεταξυ τους.....μετα της λεει........"αν σου εγραφα ετσι δεν θα θυμωνες; καλυτερα να μιλαμε οπως παντα μεταξυ μας" κατι τετοιο.

Θα τα ξαναδιαβασω κι εγω......

nina έγραψε:

Juliet έγραψε:

Όχι, όχι δεν εννοώ το φικ αλλά την προσπάθειά κάποιου άλλου άντρα (μάγνκα άντρα) να ξεκόψει τα περιφερή απο το μυαλό της αγαπημένης του και αυτή να τον φωνάζει απλώς το όνομα του. Ο Άλμπερτ είναι λογικό στο πρώτο γράμμα να της λέει οτι μεταξύ τους δεν χρειάζεται η επισημότητα αλλά στα υπόλοιπα γράμματα δεν υπάρχει ανάγκη να επιμένει τόσο..έχω την εντύπωση..θα τα ξαναδιαβάσω όμως για να επανέλθω δριμύτερη.

Καταλαβα.......αχ το μυαλο σου εσενα στον Καναμε........

Ok διαβασε τα με προσοχη γιατι εγω νομιζω οτι στο πρωτο γραμμα μονο της το ξεκοβει και μαλιστα κανοντας χιουμορ! Αφου της απευθυνεται πρωτα "formal" για να δειξει ποσο "γελειο" ειναι να μιλανε ετσι μεταξυ τους.....μετα της λεει........"αν σου εγραφα ετσι δεν θα θυμωνες; καλυτερα να μιλαμε οπως παντα μεταξυ μας" κατι τετοιο.

Θα τα ξαναδιαβασω κι εγω......

Ναι, ναι καλά το πας...

Εδώ η Κάντυ και πως η ίδια βλέπει την αθωτότητα στη σχέση της με τον Άλμπερτ:
He deserved it because he misunderstood our relationship accusing me of being immoral and fired me!

I fondly remember the days when we lived together like a real brother and sister. Well, we are now father and daughter, you know.

Εδώ ο Αλμπερτ και τα υπονοούμενα και ο νοων νοείτο γιατί το έχουμε πει οτι αυτός ο έρωτας είναι της σιωπής:

Of course, I thought I would tell you at once --- but I couldn’t. The reason why: I’ll leave it to your imagination, Candy. But it is true that I preferred the life with you rather than to return to the Ardray right away.

Και εδώ ο Άλμπερτ να ξεκόβει τις επισημοποιήσεις και τις συγγένειες:

Dear Miss Candice White Ardray,

I was honored to receive your letter. It was highly regrettable for me as well that I had to return home without having an opportunity for a long conversation. Furthermore, I learned that I had surprised your good self. Again, please accept my sincere apology. And now, I…

…Just kidding, Candy, if I write to you in this way you will be angry with me, won’t you? So will you write me more relaxed, too? You know, in the way you always chat with me, promise me.
Now start again.

Of all the things to say, father is too much. Even though, you are in fact my adopted daughter. If you write something like that again, I’ll give you a nickname “grandma”, you got that?!
εδώ ναι τον θυμηθηκα τον Καναμε.

Πατέρα η μία, Oni-sama η άλλη, τα νεύρα κουρέλια τους έχουν κάνει...και τι να πω για τον Άλμπερτ δεν είναι και καθαρόαιμος να πεις έχει ένα μέλλον...

Καλημερα κι απο δω, καθυστερημενα και με ανοιξιατικη ψιχαλα.
(ευφημισμος για "παλι σκ*τοκρυο...) :x

Η αληθεια να λεγεται τα Αγγλικα της Χιτομι ειναι ετσι κι ετσι και πολλα πραγματα ειναι ακατανοητα αν δεν εχεις πολυ καλη γνωση της γλωσσας. Ομολογω πως μου ζητησε να μην τα ανεβασω στα Αγγλικα (γιατι ντρεπεται) αλλα δεν εχω κουραγιο και χρονο να κατσω να τα μεταφρασω ολα. Γιαυτο ειπα πως αν τελικα τα χρησιμοποιησω στο φικ θα βελτιωσω λιγο τα Αγγλικα, ωστε τουλαχιστον να βγαζουν γραμματικο και συντακτικο νοημα.

Να σας πω τι νομιζω εγω απο ολα αυτα...

Λοιπον, οπως αντιλαμβανομαι εγω το μανγκα τουλαχιστον (οχι το ανιμε) ο Αλμπερτ αρχισε να ερωτευεται την Καντυ οταν μενανε μαζι. Η καλλιτεχνια της Ιγκαρασι δεν μπορει να το κρυψει αυτο το πραμα. Κατι ματιες και κατι αναστεναγμοι και να, ελα να υποσχεθουμε να μοιραζομαστε τα καλα και κατα κακα της ζωης... ξερω γω... αν καποιον τον βλεπεις μονο φιλικα και αδερφικα δε σου ερχεται διαρκως στο μυαλο. Αφηνω τα λιονταρια και τις αλλες αυτοθυσιες απεξω απο αυτο, γιατι ειπαμε αυτος ειναι νομιμος ανθρωπινος αλτρουισμος. Κι εγω να'μουνα δε θα καθομουνα να περιμενω να την κατασπαραξει ο λεων, δε λεω πως θα πηγαινα να ηρεμησω το κτηνος αλα Αλμπερτ, αλλα μπορει να του πεταγα καμια πετρα, ξερω γω...

Τωρα... πες πως εισαι ο Αλμπερτ. Εχεις περασει τα πανδεινα στη ζωη σου με ορφανια και μια δυσκολη παιδικη ηλικια, συν το βαρος του οτι εισαι ο κληρονομος μιας τεραστιας περιουσιας, βιομηχανιων, τραπεζων και δεν ξερουμε και τι αλλα. Κατα βαθος εισαι ανθρωπος ηρεμος και προτιμας μια λιγοτερο εντυπωσιακη ζωη, κοντα στη φυση, τα ζωα και βοηθωντας τους συνανθρωπους σου. Προτιμας να ταξιδευεις τον κοσμο με ενα σακο στην πλατη απο το να εισαι ο προεδρος στα meetings με τους οικονομικους και marketing συμβουλους σου.

Αυτο ουτε καλο ειναι ουτε κακο. Ο καθενας μας εχει αλλες αναγκες απο τη ζωη του, αλλα ονειρα και φιλοδοξιες και διαφορετικο τροπο να εκφραζει το τι εχει μεσα του. Οποτε απο αυτη την αποψη, ως Αλμπερτ εισαι μαλλον ατυχος γιατι τη μοιρα του οικονομικου μεγιστανα, με την Ελρου να σου πιπιλιζει το κεφαλακι σου, δεν τη γλιτωνεις. Καπου εχεις και τυψεις γιατι αυτη η σοβαρη γυναικα, οσο και στριμμενη ναναι, ειναι ο μονος σου συγγενης και ξερεις μεσα σου πως οσο και να σε πρηζει κατα βαθος σε αγαπαει και θελει να σε δει να κανεις αυτο που θεωρει σωστο για την οικογενεια σας. Μπορει η γυναικα να μην τα βλεπει σωστα, αλλα ειπαμε, συνηθως οι γονεις και οι κηδεμονες εχουν την ταση να προβαλλουν στα παιδια τους τις δικες τους φιλοδοξιες.

Επειτα, εκεινη την εποχη που γινονται ολα αυτα, η τιμη της οικογενειας και η εννοια του χρεος και του καθηκοντος, δεν ηταν οπως ειναι σημερα που αμα θες τα παρατας ολα και πας και κανεις οτι θες. Εσυ ως Αλμπερτ οταν μεγαλωνες, οι δασκαλοι σου και οι γυρω σου παντα σου φερονταν με το σεβασμο που αρμοζει σε εναν ανθρωπο της κοινωνικης σου θεσης, αλλα ταυτοχρονα και με τις προσδοκιες και απαιτησεις που υπαγονται σε αυτη τη θεση.

Κι εσυ καυμενε Αλμπερτ, ενα παιδι εισαι. Ενα παιδι που ηθελε να ζησει μια φυσιολογικη παιδικη ηλικια. Με τους γονεις σου, την αγαπημενη σου αδερφη και τα ανηψακια σου. Δυστυχως τιποτα απο ολα αυτα δε σου εκατσε, οποτε απο νεος επρεπε να κατσεις και να φιλοσοφησεις πραγματα που αλλοι στην ηλικια σου δεν μπορουσαν καν να τα φανταστουν.

Το εντυπωσιακο με το χαρακτηρα του Αλμπερτ ειναι πως παρολο που ποτε δε βιωσε φτωχεια οσο μεγαλωνε, την εκανε μερος της ζωης του ειτε μεσα των επαφων με ατομα σαν την Καντυ και τις φυλες της Αφρικης, ειτε μεσα απο τη συνειδητη του επιλογη να παρει τον ομματιων του με το διασημο σακο του και να κοιμαται στις καλυβες και στις ερημιες κατω απο τ'αστερια. Και παρολο που κι εμεις δεν εχουμε βιωσει τετοιου τυπου φτωχεια, ταυτιζομαστε με την ανθρωπια, τη γενναιοδωρια και την ταπεινοτητα του.

Ποιος ξερει τι αλλο εζησε αυτος ο ανθρωπος οσο ταξιδευε. Αυτα η συγγραφεας δε μας τα παρουσιασε ποτε και ειναι κριμα γιατι θα μπορουσε να ειναι ενας πολυ ενδιαφερον εμπλουτισμος της ολης ιστοριας. Τελοσπαντων.

Αυτο που βλεπουμε μεσα απο το μανγκα ειναι πως οι πιο πολλες (ισως οι μονες) ευτυχισμενες στιγμες στη ζωη αυτου του νεου αντρα ειναι καπως συγχετισμενες με την Καντυ. Η συναντηση στο λοφο, στο ποταμι και η επικοινωνια τους μετα, στο Λονδινο αλλα πολυ περισσοτερο με τη συγκατοικηση. Και μεσα απο τα γραμματα που συζηταμε. Αν σκεφτει κανεις ποσο πιο τυπικες ηταν εκεινες οι εποχες, η συγκατοικηση και μονο ειναι σημαντικη (και σκανδαλωδης φυσικα!)

Το οτι η Καντυ δε σκεφτηκε καν να τον αφησει μονο του δειχνει ποσο μα ποσο τον νοιαζοταν και ποση εμπιστοσυνη του ειχε - γιατι δε χωρει αμφιβολια πως αν και εκεινη ειχε βρεθει σε μια παρομοια κατασταση ο Αλμπερτ θα την περιμαζευε και θα την προσεχε (κορωνα στο κεφαλι του).

Το θεμα τωρα ειναι πως εκει που δεν το περιμενεις, σιγα σιγα αρχιζουν και σου δημιουργουνται συναισθηματα που δεν τα ειχες υπολογισει. Τι κανεις τοτε; Μαλλον, τι κανεις τοτε αν εισαι ο Αλμπερτ;

Το πρωτο που κανεις ειναι να μη δειξεις απολυτως τιποτα και να εισαι ο πανταχου πληρων καλος και αγαπημενος φιλος. Η Καντυ ειναι ερωτευμενη με τον Τερρυ και το μονο που θες ειναι να ειναι ευτυχισμενη. Τα δικα σου τα αισθηματα το καταλαβαινεις μπορουν να εχουν μονο δευτερευουσα θεση στην καρδια της.

Το δευτερο που κανεις ειναι να τη σπρωξεις προς τον Τερρυ με το γραμμα απο το Ροκσταουν, γιατι την αγαπας και δεν αντεχεις να τη βλεπεις να ειναι ψυχολογικα διαλυμενη οπως ηταν το βραδυ που γυρισε αρρωστη απο τη Νεα Υορκη.

Το τριτο που κανεις ειναι να παρεις τα κρυφα σου αισθηματα και να απομακρυνθεις οταν ξερεις πως το να μενεις μαζι της περισσοτερο σταδιακα σε κανει εσενα ολο και πιο δυστυχισμενο. Ριχνεσαι με τα μουτρα στη δουλεια, αλλα δεν τολμας να ξεκοψεις και τελειως γιατι κατα βαθος η επαφη σας εστω και με τα γραμματα σου κραταει ζωντανη την ελπιδα. Και οπως λεγανε και οι Λατινοι Dum Spiro Spero.

Και ετσι κυλλαει ο καιρος με αλληλογραφια και εσενα ισως κρυφα να ελπιζεις πως καποια μερα, οταν η καρδια της Καντυ θα εχει γιατρευτει πια, μπορει ισως κι εκεινη να σε δει αλλιως. Η εν πασει περιπτωση, μπορει εσενα σιγα σιγα να σου περασει και να προχωρησεις με τη ζωη σου κοντα σε καποιον αλλο ανθρωπο.

Τα γραμματα εχουν κατα τη γνωμη μου αυτο ακριβως το παιχνιδι. Τα Μιστερ Αλμπερτ κλπ εχουν να κανουν με την Ιαπωνικη κουλτουρα οπως μου εξηγησε και η Χιτομι, οποτε δεν κολλαω στις τυπικοτητες.

Στην αρχη η Καντυ με το σοκ των αποκαλυψεων σου αρχιζει τα με το σεις και με το σας. Εκει ειναι που σαν Αλμπερτ σε πιανει πανικος. Τωρα που επιτελους δεν υπαρχουν πια μυστικα να σας χωριζουν, εκεινη τεσταρει τα νερα να δει που στεκεσαι μαζι σου. Κι εσυ αρπαζεις την ευκαιρια να τη συνεφερεις και να της θυμισεις πως τιποτα δεν αλλαξε, γιατι τιποτα δεν μπορει ποτε να αλλαξει οταν εσυ κατα βαθος την αγαπας τοσο πολυ.

Δειλα δειλα της πετας και αυτο το "προτιμουσα τη ζωη μου κοντα σου". Τωρα... οπως σας ειπα το επομενο γραμμα ειναι ενα συντομο ποιημα. Τι μπορει να λεει, δεν ξερω...

αρνακι ασπρο και παχυ της μανας του καμαρι;
γιατι θες να φυγεις που θα πας, αφου σ'αγαπω και μ'αγαπας;

Τι να πω... τα επομενα γραμματα ετσι κι αλλιως τα ξερουμε, ειναι η καρτ-ποσταλ και αυτο το ελα να ταξιδεψουμε μαζι και ναι, ανυπομονω καθε μερα να ερθεις και η ζωη μου αξιζε ολα της τα βασανα μονο και μονο επειδη σε γνωρισα.

Οποτε... ξερω κι εγω... τελικα ολοι οι αντρες σε αυτο το μανγκα ειναι οι τραγικοι ηρωες. Ο Αντονυ μας εφυγε νωρις, ο Τερρυ δεθηκε σε μια σχεση καθηκοντος και ο Αλμπερτ ειναι μαλλον καταδικασμενος να εχει μια κρυφη αγαπη χωρις ανταποκριση...

Και δεν εχει σημασια αν εισαι και γαμω τα παιδια, στον κοσμο της Μιζουκι δεν υπαρχει ευτυχια για σενα....

Τωρα ψυχοπλακωθηκα οριστικα

geobacter έγραψε:

Καλημερα κι απο δω, καθυστερημενα και με ανοιξιατικη ψιχαλα.
(ευφημισμος για "παλι σκ*τοκρυο...) :x

Η αληθεια να λεγεται τα Αγγλικα της Χιτομι ειναι ετσι κι ετσι και πολλα πραγματα ειναι ακατανοητα αν δεν εχεις πολυ καλη γνωση της γλωσσας. Ομολογω πως μου ζητησε να μην τα ανεβασω στα Αγγλικα (γιατι ντρεπεται) αλλα δεν εχω κουραγιο και χρονο να κατσω να τα μεταφρασω ολα. Γιαυτο ειπα πως αν τελικα τα χρησιμοποιησω στο φικ θα βελτιωσω λιγο τα Αγγλικα, ωστε τουλαχιστον να βγαζουν γραμματικο και συντακτικο νοημα.

Να σας πω τι νομιζω εγω απο ολα αυτα...

Λοιπον, οπως αντιλαμβανομαι εγω το μανγκα τουλαχιστον (οχι το ανιμε) ο Αλμπερτ αρχισε να ερωτευεται την Καντυ οταν μενανε μαζι. Η καλλιτεχνια της Ιγκαρασι δεν μπορει να το κρυψει αυτο το πραμα. Κατι ματιες και κατι αναστεναγμοι και να, ελα να υποσχεθουμε να μοιραζομαστε τα καλα και κατα κακα της ζωης... ξερω γω... αν καποιον τον βλεπεις μονο φιλικα και αδερφικα δε σου ερχεται διαρκως στο μυαλο. Αφηνω τα λιονταρια και τις αλλες αυτοθυσιες απεξω απο αυτο, γιατι ειπαμε αυτος ειναι νομιμος ανθρωπινος αλτρουισμος. Κι εγω να'μουνα δε θα καθομουνα να περιμενω να την κατασπαραξει ο λεων, δε λεω πως θα πηγαινα να ηρεμησω το κτηνος αλα Αλμπερτ, αλλα μπορει να του πεταγα καμια πετρα, ξερω γω...

Τωρα... πες πως εισαι ο Αλμπερτ. Εχεις περασει τα πανδεινα στη ζωη σου με ορφανια και μια δυσκολη παιδικη ηλικια, συν το βαρος του οτι εισαι ο κληρονομος μιας τεραστιας περιουσιας, βιομηχανιων, τραπεζων και δεν ξερουμε και τι αλλα. Κατα βαθος εισαι ανθρωπος ηρεμος και προτιμας μια λιγοτερο εντυπωσιακη ζωη, κοντα στη φυση, τα ζωα και βοηθωντας τους συνανθρωπους σου. Προτιμας να ταξιδευεις τον κοσμο με ενα σακο στην πλατη απο το να εισαι ο προεδρος στα meetings με τους οικονομικους και marketing συμβουλους σου.

Αυτο ουτε καλο ειναι ουτε κακο. Ο καθενας μας εχει αλλες αναγκες απο τη ζωη του, αλλα ονειρα και φιλοδοξιες και διαφορετικο τροπο να εκφραζει το τι εχει μεσα του. Οποτε απο αυτη την αποψη, ως Αλμπερτ εισαι μαλλον ατυχος γιατι τη μοιρα του οικονομικου μεγιστανα, με την Ελρου να σου πιπιλιζει το κεφαλακι σου, δεν τη γλιτωνεις. Καπου εχεις και τυψεις γιατι αυτη η σοβαρη γυναικα, οσο και στριμμενη ναναι, ειναι ο μονος σου συγγενης και ξερεις μεσα σου πως οσο και να σε πρηζει κατα βαθος σε αγαπαει και θελει να σε δει να κανεις αυτο που θεωρει σωστο για την οικογενεια σας. Μπορει η γυναικα να μην τα βλεπει σωστα, αλλα ειπαμε, συνηθως οι γονεις και οι κηδεμονες εχουν την ταση να προβαλλουν στα παιδια τους τις δικες τους φιλοδοξιες.

Επειτα, εκεινη την εποχη που γινονται ολα αυτα, η τιμη της οικογενειας και η εννοια του χρεος και του καθηκοντος, δεν ηταν οπως ειναι σημερα που αμα θες τα παρατας ολα και πας και κανεις οτι θες. Εσυ ως Αλμπερτ οταν μεγαλωνες, οι δασκαλοι σου και οι γυρω σου παντα σου φερονταν με το σεβασμο που αρμοζει σε εναν ανθρωπο της κοινωνικης σου θεσης, αλλα ταυτοχρονα και με τις προσδοκιες και απαιτησεις που υπαγονται σε αυτη τη θεση.

Κι εσυ καυμενε Αλμπερτ, ενα παιδι εισαι. Ενα παιδι που ηθελε να ζησει μια φυσιολογικη παιδικη ηλικια. Με τους γονεις σου, την αγαπημενη σου αδερφη και τα ανηψακια σου. Δυστυχως τιποτα απο ολα αυτα δε σου εκατσε, οποτε απο νεος επρεπε να κατσεις και να φιλοσοφησεις πραγματα που αλλοι στην ηλικια σου δεν μπορουσαν καν να τα φανταστουν.

Το εντυπωσιακο με το χαρακτηρα του Αλμπερτ ειναι πως παρολο που ποτε δε βιωσε φτωχεια οσο μεγαλωνε, την εκανε μερος της ζωης του ειτε μεσα των επαφων με ατομα σαν την Καντυ και τις φυλες της Αφρικης, ειτε μεσα απο τη συνειδητη του επιλογη να παρει τον ομματιων του με το διασημο σακο του και να κοιμαται στις καλυβες και στις ερημιες κατω απο τ'αστερια. Και παρολο που κι εμεις δεν εχουμε βιωσει τετοιου τυπου φτωχεια, ταυτιζομαστε με την ανθρωπια, τη γενναιοδωρια και την ταπεινοτητα του.

Ποιος ξερει τι αλλο εζησε αυτος ο ανθρωπος οσο ταξιδευε. Αυτα η συγγραφεας δε μας τα παρουσιασε ποτε και ειναι κριμα γιατι θα μπορουσε να ειναι ενας πολυ ενδιαφερον εμπλουτισμος της ολης ιστοριας. Τελοσπαντων.

Αυτο που βλεπουμε μεσα απο το μανγκα ειναι πως οι πιο πολλες (ισως οι μονες) ευτυχισμενες στιγμες στη ζωη αυτου του νεου αντρα ειναι καπως συγχετισμενες με την Καντυ. Η συναντηση στο λοφο, στο ποταμι και η επικοινωνια τους μετα, στο Λονδινο αλλα πολυ περισσοτερο με τη συγκατοικηση. Και μεσα απο τα γραμματα που συζηταμε. Αν σκεφτει κανεις ποσο πιο τυπικες ηταν εκεινες οι εποχες, η συγκατοικηση και μονο ειναι σημαντικη (και σκανδαλωδης φυσικα!)

Το οτι η Καντυ δε σκεφτηκε καν να τον αφησει μονο του δειχνει ποσο μα ποσο τον νοιαζοταν και ποση εμπιστοσυνη του ειχε - γιατι δε χωρει αμφιβολια πως αν και εκεινη ειχε βρεθει σε μια παρομοια κατασταση ο Αλμπερτ θα την περιμαζευε και θα την προσεχε (κορωνα στο κεφαλι του).

Το θεμα τωρα ειναι πως εκει που δεν το περιμενεις, σιγα σιγα αρχιζουν και σου δημιουργουνται συναισθηματα που δεν τα ειχες υπολογισει. Τι κανεις τοτε; Μαλλον, τι κανεις τοτε αν εισαι ο Αλμπερτ;

Το πρωτο που κανεις ειναι να μη δειξεις απολυτως τιποτα και να εισαι ο πανταχου πληρων καλος και αγαπημενος φιλος. Η Καντυ ειναι ερωτευμενη με τον Τερρυ και το μονο που θες ειναι να ειναι ευτυχισμενη. Τα δικα σου τα αισθηματα το καταλαβαινεις μπορουν να εχουν μονο δευτερευουσα θεση στην καρδια της.

Το δευτερο που κανεις ειναι να τη σπρωξεις προς τον Τερρυ με το γραμμα απο το Ροκσταουν, γιατι την αγαπας και δεν αντεχεις να τη βλεπεις να ειναι ψυχολογικα διαλυμενη οπως ηταν το βραδυ που γυρισε αρρωστη απο τη Νεα Υορκη.

Το τριτο που κανεις ειναι να παρεις τα κρυφα σου αισθηματα και να απομακρυνθεις οταν ξερεις πως το να μενεις μαζι της περισσοτερο σταδιακα σε κανει εσενα ολο και πιο δυστυχισμενο. Ριχνεσαι με τα μουτρα στη δουλεια, αλλα δεν τολμας να ξεκοψεις και τελειως γιατι κατα βαθος η επαφη σας εστω και με τα γραμματα σου κραταει ζωντανη την ελπιδα. Και οπως λεγανε και οι Λατινοι Dum Spiro Spero.

Και ετσι κυλλαει ο καιρος με αλληλογραφια και εσενα ισως κρυφα να ελπιζεις πως καποια μερα, οταν η καρδια της Καντυ θα εχει γιατρευτει πια, μπορει ισως κι εκεινη να σε δει αλλιως. Η εν πασει περιπτωση, μπορει εσενα σιγα σιγα να σου περασει και να προχωρησεις με τη ζωη σου κοντα σε καποιον αλλο ανθρωπο.

Τα γραμματα εχουν κατα τη γνωμη μου αυτο ακριβως το παιχνιδι. Τα Μιστερ Αλμπερτ κλπ εχουν να κανουν με την Ιαπωνικη κουλτουρα οπως μου εξηγησε και η Χιτομι, οποτε δεν κολλαω στις τυπικοτητες.

Στην αρχη η Καντυ με το σοκ των αποκαλυψεων σου αρχιζει τα με το σεις και με το σας. Εκει ειναι που σαν Αλμπερτ σε πιανει πανικος. Τωρα που επιτελους δεν υπαρχουν πια μυστικα να σας χωριζουν, εκεινη τεσταρει τα νερα να δει που στεκεσαι μαζι σου. Κι εσυ αρπαζεις την ευκαιρια να τη συνεφερεις και να της θυμισεις πως τιποτα δεν αλλαξε, γιατι τιποτα δεν μπορει ποτε να αλλαξει οταν εσυ κατα βαθος την αγαπας τοσο πολυ.

Δειλα δειλα της πετας και αυτο το "προτιμουσα τη ζωη μου κοντα σου". Τωρα... οπως σας ειπα το επομενο γραμμα ειναι ενα συντομο ποιημα. Τι μπορει να λεει, δεν ξερω...

αρνακι ασπρο και παχυ της μανας του καμαρι;
γιατι θες να φυγεις που θα πας, αφου σ'αγαπω και μ'αγαπας;

Τι να πω... τα επομενα γραμματα ετσι κι αλλιως τα ξερουμε, ειναι η καρτ-ποσταλ και αυτο το ελα να ταξιδεψουμε μαζι και ναι, ανυπομονω καθε μερα να ερθεις και η ζωη μου αξιζε ολα της τα βασανα μονο και μονο επειδη σε γνωρισα.

Οποτε... ξερω κι εγω... τελικα ολοι οι αντρες σε αυτο το μανγκα ειναι οι τραγικοι ηρωες. Ο Αντονυ μας εφυγε νωρις, ο Τερρυ δεθηκε σε μια σχεση καθηκοντος και ο Αλμπερτ ειναι μαλλον καταδικασμενος να εχει μια κρυφη αγαπη χωρις ανταποκριση...

Και δεν εχει σημασια αν εισαι και γαμω τα παιδια, στον κοσμο της Μιζουκι δεν υπαρχει ευτυχια για σενα....

Τωρα ψυχοπλακωθηκα οριστικα

Πόσο δίκιο έχεις geo μου!!! Αυτή η Μιζούκι όλους τους αντρικούς χαρακτήρες/ήρωες τους καταδίκαζε και σε κάτι. Λες και βγάζει ένα μίσος για τους άντρες μου κάνει ώρες ώρες!!! Κι εγώ ψυχοπλακώθηκα!!

Εχω κολήσει εκεί που της λέει γεμάτος ειλικρίνεια οτι ποτέ δεν της αποκάλυψε την ταυτότητα του σαν ο ΄πρίγκηπας ' του λόφου γιατί ήθελε να έχει στην σκέψη της πάντα έναν πρίγκηπα στην ηλικία του Αντονυ( αν έχω καταλάβει καλά την μετάφραση) ! πόσο δύσκολο είναι να ερωτευτείς έναν τετοιο άνδρα, αχ είναι πρίγκηπας, πρίγκηπας αληθινός! είναι τόσο , μα τόσο ρομαντικός και ονειρικος όπως ακριβώς τον φανταζόμουν!

Καλά geo φοβερή ανάλυση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παιδια

ελαβα σημερα το υπολοιπο μισο του 6ου γραμματος και το ανεβασα στο θεμα ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Καλη αναγνωση!

geobacter έγραψε:

Παιδια

ελαβα σημερα το υπολοιπο μισο του 6ου γραμματος και το ανεβασα στο θεμα ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Καλη αναγνωση!

Ευχαριστουμεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!! Εισαι σουπερ geo!!!!!

geo μου, σ' ευχαριστουμε, από οτι κατάλαβα ο Αλμπερτ ποτέ δεν πήγε στο δυτικό μέτωπο, ήταν θεμα συγκεριας που βρέθηκε σε κεινο το τραίνο και ανατινάκτηκε, οι άλλοι πέθαναν, αυτός έχασε την μνήμη του, μάλιστα τωρα πολλά ξεκαθαρίζουν πάντως είναι πολύ ηρεμος άνθρωπος, παρα πολύ, χαίρεσαι να τον ακους ή μάλλον να τον διαβάζεις!!

Να πω και εγώ τις ευχαριστίες μου..

Geo, και από εμένα ένα μεγάλο ευχαριστώ για το σημερινό γράμμα!!!

Tι ρομαντικούλια γραμματάκια...

Ειδικά αυτό της Κάντυ...

Αλλά και ο Αλμπερτούκος, το μυαλό του σ΄αυτήν το έχει...

Πότε θα γυρίσει να πάει να τη δει...

Aldebaran έγραψε:

Tι ρομαντικούλια γραμματάκια...

Ειδικά αυτό της Κάντυ...

Αλλά και ο Αλμπερτούκος, το μυαλό του σ΄αυτήν το έχει...

Πότε θα γυρίσει να πάει να τη δει...

ε μα εννοειται!!!!!
σε ποιον περιμενες να το εχει??? στον τζωρτζ μηπως!!!!!!
στηην καντυ βεβαιααααααα!!!!!!

Ναι οντως..!! Μεσα στον ρομαντισμο....!
Αφου κοντεψα να κοιμηθω...