Ο μεγάλος έρωτας

Οταν πριν πολλα πολλα χρονια μια μικρη Domniki ανοιγε την τηλεοραση μια Παρασκευη 5μμ, δεν φανταζοταν οτι θα συναντουσε τον πρωτο της ερωτα. Kαι το ονομα αυτου Terry Granchester. Απο τοτε....

"Τιποτα δεν εχει αλλαξει
και τιποτα δεν ειναι οπως παλια
μενει ομως ακομα ενα πεισμα
που δεν ειναι συνηθεια μοναχα"

Ο Τερρυ ειναι ο πιο περιπλοκος χαρακτηρας της σειρας, αυτος που μεταμορφωνεται για χαρη της Καντυ, αυτος που κανει θυσιες και ονειρευεται την ζωη μαζι της. Αλλα ταυτοχρονα ειναι και τραγικος ηρωας, ισως ο πιο τραγικος της σειρας



Ο Τερρυ ειναι ο ατιθασος συμμαθητης της στο σχολειο και μετεπειτα διασημος ανερχομενος ηθοποιος του θιασου του Στρατφορντ.




Σνομπ, ειρων, νευρικος, τσαμπουκας στην επιφανεια,



αλλα τρυφερος, μελαγχολικος, κατατρεγμενος και ευαισθητος στο βαθος.



Προερχεται απο μια οικογενεια με πολλα προβληματα, εχει γνωρισει την απορριψη της μητερας αλλα και του πατερα του, ειναι εσωτερικος στο σχολειο του Αγιου Παυλου και ασφυκτιά. Ωσπου φευγει απο το σχολειο (για να "σωσει" την Καντυ) και αναζητα το ονειρο του. Ομως δεν την ξεχνα. Παντα την σκεφτεται και οταν ερχεται η καταλληλη στιγμη της στελνει το εισιτηριο χωρις επιστροφη για να μεινει για παντα κοντα του. Και εκει που ο θεατης σκεφτεται οτι αυτοι οι δυο ανθρωποι θα μεινουν για παντα μαζι ευτυχισμενοι, ερχεται η συγγραφεας (καταστροφεας, τυφλα να'χει ο Terminator) και ανατρεπει τα παντα.

Ο Τερρυ και η Καντυ χωριζουν, υπακουοντας στους κανονες θυσιαζουν την αγαπη τους για να γινει ευτυχισμενος ενας αλλος ανθρωπος.




Ε, λοιπον, "δεν χωριζουν ομως ετσι οι ζωες των ανθρωπων που αγαπηθηκαν με τοσο κοπο". Πως να το κανουμε, τα εχει πει ολα ο ποιητης. Ο ανεκπληρωτος ερωτας της Καντυ με τον Τερρυ ομολογω οτι με συνταραξε οταν εβλεπα την σειρα για πρωτη φορα, και ακομα και σημερα αποτελει αγκαθι στην καρδια. Ειναι αυτο το "γιατι" !!!!

Να τονισω οτι ο Τερρυ που ολοι οι Ελληνες τηλεθεατες αγαπησαμε δεν θα ηταν τιποτα χωρις την υπεροχη φωνη του Αργυρη Παυλιδη. Η συγγραφεας Μιζουκι μπορει να του εδωσε ζωη, η ζωγραφος Ιγκαρασι μορφη, αλλα ο Παυλιδης του εδωσε ψυχη.

Turrican έγραψε:

Θα ήθελα να δω αν ζούσε ο Anthonny πως θα διεκδικούσαν την ίδια κοπέλα και ποιο μέρος του χαρακτήρα τους θα έβγαζαν...χμ...

Νομιζω οτι αν ζουσε ο Αντονυ, ο Τερρυ δεν θα ειχε πολλες ελπιδες...για να εχει καποιες ελπιδα στον ερωτα, πρεπει να εχει και ευκαιρια, το γνωστο time-slot. Aν ζουσε ο Αντονυ, δεν θα υπηρχε χρονικο παραθυρακι για τον Τερρυ, και ο Αντονυ θα ηταν "ακοιμητος φρουρος". Δεν νομιζω να μην διεκδικουσε την Καντυ, ακομα και αν ο Τερρυ εκανε τις κινησεις του.

Χθες και προχθες εβλεπα τα επεισοδια πριν τον χωρισμο (επ.91-99). Ειναι τοσο τραγικα και θλιβερα! :: Απορω πως τα εβλεπα οταν ημουν μικρη. Ειναι πραγματικα σπαραξικαρδια αυτα τα επεισοδια!

Η σκηνη που η Σουζανα εξομολογειται τα αισθηματα της στον Τερρυ και ταυτοχρονα η Καντυ βλεπει εφιαλτη και φωναζει το ονομα του Τερρυ ειναι ανατριχιαστικη :affraid: Ο κινδυνος καραδοκει...η Σουζανα λεει "Δεν θα αφησω καμια να σε παρει απο μενα" και η Καντυ πετιεται στον υπνο της :affraid:

Στη συνεχεια η Καντυ ειναι τοσο χαρουμενη που θα συναντησει επιτελους τον Τερρυ. Ο χρονος σταματαει οταν τον συνανταει στο σταθμο Οταν πινουν πορτοκαλαδα στο καφε και τον πιτσιλαει με το καλαμακι της, ειναι ολα τοσο υπεροχα και ρομαντικα Εκει ειναι που η Καντυ υποψιαζεται οτι κατι συμβαινει. Διαισθανεται το βαρος των προβληματων του Τερρυ ::

Στην σκηνη που ειναι στο σπιτι του και πεφτουν κατα λαθος στο πατωμα με τα ποτηρια του τσαγιου και θυμουνται τις μερες τους σχολειου, μου ηρθε να βαλω τα κλαματα! :: Δεν το αντεχω αυτο

Παλι με επιασε ο τραγουδιστικος οιστρος μου

Με το βοριά

Βοριάς είν η αγάπη σου
και ποιος θα με γλυτώσει
νοτιάς φυσάει στα χείλη σου
και τα 'χω πελαγώσει

Με αγαπάς σε αγαπώ στο μαύρο κύμα πάνω
με το νοτιά σ' αναζητώ, με το βοριά σε χάνω

Στην πρύμνη σου 'δωσα φιλί
στην πλώρη την ψυχή μου
την πλώρη πήρες κι έφυγες
κι έχασα τη ζωή μου

Με αγαπάς σε αγαπώ στο μαύρο κύμα πάνω
με το νοτιά σ' αναζητώ, με το βοριά σε χάνω

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας

Προσφατα εβλεπα καποιες σκηνες απο τα επεισοδια που ο Τερρυ φτανει στο Σικαγο για την παρασταση του Βασιλια Ληρ. Τα επεισοδια ειναι ψυχοβγαλτικα!

Η αγωνια, η προσπαθεια να συναντηθουν, η προσμονη....η Καντυ κλαιει και μονο που τον βλεπει στη σκηνη, παρολο που ξερει οτι ισως και να μην συναντηθουν, τα ματια της γεμιζουν δακρυα. Η σκηνη ειναι γεματη συναισθηματα.

Και ας αναφερθω στην σκηνη με το τρενο: ο Τερρυ περιμενει με το ρολοι στο χερι και μπαινει την τελευταια στιγμη στο τρενο, ενω η Σουζανα τρωει τα λυσακα της. Βλεπει την αγωνια στα ματια του Τερρυ, αλλα το χειροτερο, βλεπει τον ερωτα στα ματια του Τερρυ. Οταν τελικα φευγει το τρενο, ο Τερρυ δεν μπορει να ησυχασει, και καταλαβαινει οτι η Καντυ πλησιαζει στο τρενο βγαινει στην πορτα και την βλεπει!!! Ναι, μετα απο τοσο καιρο, μετα απο τοση προσμονη, την βλεπει με την στολη της νοσοκομας και ειναι τοσο ερωτευμενος Μπορει να βλεπονται απο μακρια, μπορει ισα-ισα που να προλαβαινουν ο ενας τον αλλο, αλλα τα συναισθηματα ειναι τοσο δυνατα και τοσο εντονα Ερωτας ειναι βρε παιδια...αχ

Χτες καθόμουν και έβλεπα ξανά κάποια επεισόδια της Κάντυ...
μου ήρθαν στο μυαλό οι παρακάτω στίχοι:

Μα δεν τελειώνουν
οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν
πονάνε, υποφέρουνε, ματώνουν,
κι αρχίζουν πάλι απ'την αρχή!..


Μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε
το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε...

akaliakoukou έγραψε:

Μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε
το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε...

Aμαν akaliakoukou μου, γιορτιαρες μερες...αλλα ειναι πολυ ομορφο να πιστευουμε οτι δεν πεθαινουν οι μεγαλες αγαπες...ρομαντικο και ονειροπολο girl

Περίεργο...δεν έχω γράψει τίποτε για τον Τέρρυ...Αλήθεια ...Τι θα θέλατε να ακούσετε για τον αγαπημένο σας;
Χμμμ μόνο καλά λόγια θα γράψω για εκείνον μην ανησυχείτε...χαχαχα


Ο Τέρρυ είναι όλοι οι εφηβικοί έρωτες μαζί.Είναι η προσωποποίηση της ανασφάλειας αλλά και του απίστευτού πάθους...τι κρίμα αυτά τα δύο ποτέ τους να μην χωρίζουν...
Θέλει τόλμη να είσαι μαζί του.Κουβαλάει πολλά στις "αποσκεύες" του και ποτέ δεν μπορεί κάποιος να τον ψυχολογήσει.Πίσω απο το παγωμένο βλέμμα του κρύβεται ένας ωκεανός συναισθημάτων έτοιμων να εκραγούν...Μίσος ,ανάγκη για αγάπη,ανασφάλεια και μεγάλη πικρία!Όλα ανακατεμένα...Κύριος λόγος είναι τα άσχημα παιδικά του χρόνια.Στερήθηκε την μεγαλήτερή και πιο ανιδιοτελή αγάπη που δικαιωματικά ανήκει σε κάθε άνθρωπό, εκείνη της μητέρας.
Αποξενωμένος απο τον πατέρα του που δημιούργησε καινούργια οικογένεια για τους κοινωνικούς τύπους,και χωρίς ποτέ να βρει την πρέπουσα θέση ανάμεσα τους,ο Τέρρυ εκδιώχνεται απο την μητριά του στην προσωπική του φυλακή το κολέγιο του Αγίου Παύλου.
Εκεί κάνει ότι μπορεί για να αποδείξει πως δίκαια του ανήκει ο τίτλος του παλιόπαιδου που εξευτελίζει το καλό του όνομα με κάθε ευκαιρία.
Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού το όνομα αυτό τον στοιχειώνει και ήταν η αιτία να χωρίσουν οι δικοί του.
Η Κάντυ είναι για εκείνον η προσωπική του λύτρωση!!
Πολλές φορές έχετε πει πως ο Τέρρυ ξέρει να θυσιάζεται.Το δέχομαι...Το ότι μένει με την Σουζάννα είναι η απόδειξή πως δεν μπορεί να χτίσει την ευτυχία του στα συντρίμμια της ζωής κάποιου άλλου.
Αν και δεν μπορούσε ο ίδιος να πάρει αυτή την απόφασή και η Κάντυ έκοψε τους όποιους δεσμούς βίαια ώστε να τον βοηθήσει να προχωρήσει,δεν μπορούμε παρά να του αναγνωρίσουμε πως ακόμη και όταν κύλησε κάποια στιγμή στα παλιά του πάθη λυγίζοντας που την έχασε,βρήκε το θάρρος να ξαναγυρίσει στην φυλακή του.

Συχνά αναρωτιόμουν μήπως βάζει την καριέρα του πάνω απο την Κάντυ...το ότι άργησαν τόσο πολύ να συναντηθούν και μια ατάκα του που λέει...η ζωή μου όμως είναι εδώ...δεν μπορώ να φύγω τώρα...κάπου νομίζω ανάμεσα στα γράμματά της Κάντυ γίνεται αυτό...
Άλλαξα λίγο γνώμη επειδή θεώρησα πως ήθελε να σταθεί στα πόδια του και να διεκδηκήσει την Κάντυ επάξια...ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και νοσοκόμα η Κάντυ έφερε ένα πολύ μεγάλο όνομα!
Βέβαια εκείνη έτρεξε ξωπίσω του έχοντας μόνο εφόδιο το κουράγιο της να αντέξει τις κακοτοπιές ενός τόσο μεγάλου ταξιδιού...Κρύφθηκε σε αμπάρια και διακινδύνεψε την ζωή της μέσα στον υπόκοσμό των λιμανιών που δεν θα χαρίζονταν σε μια κοπέλα 15 χρονών.
Αλλά ο Τέρρυ δεν τα γνώριζε όλα αυτά...Νόμιζε πως της εξασφάλισε τις σπουδές στο κολέγιο με την απόφασή του να φύγει...
Τέλος πάντων...
Επειδή πολλά σας τα πα και σας κούρασα...θα πω,πως ο Τέρρυ είναι ένας πρίγκηπας πολύ διαφορετικός απο όλους τους άλλους...Είναι βαθιά ερωτεύσιμος και γι αυτό κατανόω τις καλές μου Τερρικές που του είναι πιστές τόσα χρόνια!...Ένας πανέμορφός ηθοποιός που σε καθηλώνει!

Το τραγούδι που του ταιριάζει (με συγχωρήτε αν του το έχετε ήδη αφιερώσει) είναι το πόσο πολύ σε αγάπησα πότε δεν θα το μάθεις.

Misspepper77 αφιερωσες

Η αγαπη της Καντυ για τον Τερρυ, τον αλλαξε μια για παντα! Η δυναμη της αγαπης της ηταν καταλυτικη.

Η σχεση της Καντυ με τον Τερρυ ειναι ενα παραδειγμα του ποσα μπορει να κανει η αγαπη! Δεν ξερω αν ειναι καταστροφικη ή λυτρωτικη για τον Τερρυ. Ουτε και ο ιδιος μπορει να αποφασισει. Την στιγμη που κλεινει την πρασινη κουρτινα πισω του, και πεφτει η αυλαια της αγαπης του για την Καντυ, αναρωτιεται αν θα επρεπε να την ειχε συναντησει. Η φωνη της Καντυ ειναι που του επιβεβαιωνει οτι ηταν ευτυχες γεγονος η συναντηση τους...ο ιδιος αμφιβαλει.

Το μονο που ειναι σιγουρο ειναι οτι ο Τερρυ αγαπησε αληθινα την Καντυ. Μπορει να μην ηταν καλο στην εξωτερικευση των συναισθηματων του, αλλα προσπαθησε να της το δειξει οσο καλυτερα μπορουσε. Πιστευω οτι τα καταφερε

Το "Ποσο πολυ σ'αγαπησα" ειναι υπεροχο τραγουδι, απο τα αγαπημενα μου. Αν και πιστευω οτι η Καντυ εμαθε ποσο πολυ την αγαπησε, οι τελευταιοι στιχοι ειναι χαρακτηριστικοι:

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ,
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή

Τι τα θέλετε....η συνέχεια είναι γνωστή. Αν και μετά απο τον Anthony εμένα δε μου πέφτει λόγος, ομολογώ ότι φάση με τους Candy-Terry μου θύμισε σε κάποια σημεία της, την ιστορία με το γεράκι και τον λύκο όπου ένα ερωτευμένο ζευγάρι ήταν καταδικασμένο να ζει μαζί αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να νοιώσει ο ένας τον άλλο. Μονάχα μερικές κλεφτές στιγμές στο ηλιοβασίλεμα και στο ξημέρωμα μπορούσαν να ιδωθούν πριν την μεταμόρφωση.Από αυτές τις κλεφτές στιγμές έχουμε μπόλικες μεταξύ τους και μάλιστα από απόσταση....

Πράγματι οι μεγάλες αγάπες δεν τελειώνουν γιατί όσο είμαστε ζωντανοί μπορούμε να ελπίζουμε (πότε επιτέλους θα γράψει η Μιζούκι την συνέχεια

Α! Καλέ μου Τούρυ
Την συγκεκριμένη ταινία την λατρεύω και θα σου πω,πως σε σχέση πάντα και με το τραγούδι που αφιέρωσα στον ηθοποιό μας,όλη η ζωή μας δεν είναι τίποτε άλλο απο στιγμές.
Μπορεί όντως να αντάλλασσαν ένα βλέμμα οι πρωταγωνιστές πριν την μεταμόρφωση ,αλλά ήταν αρκετό για να νοιώσουν ο ένας τον άλλο.
Ίσως γι αυτό και η Μιζούκι να τους έβαλε να ειδωθούν απο μακριά στο τρένο,για να δείξει τι δύναμη κρύβει η προσμονή.Ξέρω...καταραμενη Γιαπωνέζα

Ax Αυτή η συγγραφέας μας έκανε διαρκώς την καρδιά περιβόλι.
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Όταν έφευγε ο Τέρρυ από το Λονδίνο η Κάντυ παρά την τρεχάλα της στο τσακ δεν τον πρόλαβε.
Έπρεπε και εκείνη να βρει το δρόμο της και το σίγουρο λιμάνι της ήταν το ορφανοτροφείο.
Αλλα και εκεί φτάνοντας, ο Τέρρυ μόλις είχε φύγει. Στο νωπό χιόνι φαίνονταν ακόμη τα βήματά του.
Στο Σικάγο πάλι ο ένας από τους δύο έπρεπε να φύγει χωρίς να καταφέρουν να συναντηθούν παρά μόνο γισ ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Και όταν επιτέλους βρέθηκαν τετ α τετ δεν μπόρεσαν να αγκαλιάσουν ο ένας τον άλλον, να ανταλλάξουν ένα φιλί και να μείνουν για πάντα μαζί.
Σα να ήθελε η Μιζούκι να βρεθούν από κοντά μονάχα για να αποχαιρετιστούν για πάντα. Να πουν το σκληρό αντίο ο ένας στον άλλο κάτι που δεν πρόλαβαν να κάνουν στο κολέγιο.

Aldebaran έγραψε:

Ax Αυτή η συγγραφέας μας έκανε διαρκώς την καρδιά περιβόλι.
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Όταν έφευγε ο Τέρρυ από το Λονδίνο η Κάντυ παρά την τρεχάλα της στο τσακ δεν τον πρόλαβε.
Έπρεπε και εκείνη να βρει το δρόμο της και το σίγουρο λιμάνι της ήταν το ορφανοτροφείο.
Αλλα και εκεί φτάνοντας, ο Τέρρυ μόλις είχε φύγει. Στο νωπό χιόνι φαίνονταν ακόμη τα βήματά του.
Στο Σικάγο πάλι ο ένας από τους δύο έπρεπε να φύγει χωρίς να καταφέρουν να συναντηθούν παρά μόνο γισ ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Και όταν επιτέλους βρέθηκαν τετ α τετ δεν μπόρεσαν να αγκαλιάσουν ο ένας τον άλλον, να ανταλλάξουν ένα φιλί και να μείνουν για πάντα μαζί.
Σα να ήθελε η Μιζούκι να βρεθούν από κοντά μονάχα για να αποχαιρετιστούν για πάντα. Να πουν το σκληρό αντίο ο ένας στον άλλο κάτι που δεν πρόλαβαν να κάνουν στο κολέγιο.

Αμαν, μου κανατε την καρδια περιβολι πρωινιατικα

Πραγματικα, καθε στιγμη μετα την παγιδα της Ελιζας ειναι γεματη πονο και απογοητευση για το ζευγαρι Καντυ-Τερρυ

Αυτη η Μιζουκι γεννηθηκε για την καταστροφη !@@#$

...Σίγουρα η Μιζούκι πρέπει να είχε πολλά αποθυμένα όπως μου φαίνεται και τα μοίρασε απλόχερα σε όλα τα παιδάκια της ηλικίας μας... Είναι σαν να έχει πρόβλημα με την πραγματική αγάπη και τον έρωτα γενικότερα.... μόλις αρχίζε να διαφαίνεται ότι κάτι παίρνει το δρόμο του τσουπ τα προβλήματα.... τσουπ τα ανυπέρβλητα εμπόδια.... τσουπ το κλάμα χωρίς τελειωμό... Σε όλη τη σειρά μια χαρά έδινε στην Κάντυ και δέκα πίκρες την ακολουθούσαν

Όσον αφορά τώρα για τους δύο ερωτευμένους μας, τον Τέρρυ και τη Κάντυ έδωσε μια καινούργια version του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας αλά Ιαπωνικά...
Γιατί αφού ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο, οι πρωταγωνιστές μας μετά δεν είδαν άσπρη μέρα. Μόλις αντιλήφθηκαν τι ήταν ο ένας για άλλον, τους χώρησαν.. και από κει και πέρα ξεκίνησε το παιχνίδι του παρα πέντε... στο λιμάνι...στο λόφο της Πόνυ... στο Σικάγο.... (και άλλο ένα παραλίγον υπάρχει στο ανιμέ αλλά αφού δεν είναι στο original magna δεν το αναφέρω). Και μετά ήρθε η παράσταση του Ρωμαίου και της Ιουλίετας στη Νέα Υόρκη, και εκεί είπαμε ότι θα χαμογελάσει λιγάκι το χειλάκι τους αλλά που.... Τα χτυπήματα ήταν τελειωτικά κανονικό χαρακίρι....
Πιστεύω πλέον ότι ούτε η επιλογή του έργου που έπαιζε ο Τέρρυ ήταν τυχαία μάλλον για προμύνημα το βλέπω τώρα για του τι επρόκειτο να επακολουθήσει .....
Βέβαια από λογοτεχνικής απόψεως ένας έρωτας που δεν έχει αίσιο τέλος εξιδανικεύεται και ζει αιώνια χωρίς τη φθορά της καθημερινότητας... γιατί τι θα ήταν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αν ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα... ένα παραμύθι που δεν θα ασχολούμασταν παραπάνω... ΄Ετσι και η Κάντυ με τον Τέρρυ αν τελικά κατέληγαν μαζί και δεν τους χώριζαν τόσο άδικά πιστέψτε με δεν θα ασχολούμασταν μαζί τους....
Ο ερωτάς τους πιστεύω ότι μας συγκινεί γιατί ήταν ο έρωτας δυο διαφορετικών χαρακτήρων, που ο ένας κάλυπτε - συμπλήρωνε τα κενά του άλλου, έτσι ώστε να είναι τέλειοι μαζί... Δεν ήταν μια τρυφερή-ήρεμη αγάπη δύο καλών ανθρώπων (πχ Άντονυ-Κάντυ), ήταν μια αγάπη με πειράγματα- ζήλια- θυμό-πείσματα-δυναμικότητα- πάθος-κατανοήση-έρωτα-χωρισμό.... είχε τα πάντα για αυτό ήταν και πέρα για πέρα αληθινή και απόλυτη...

Τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει με το άνιμε και έκατσα και είδα όλα σχεδόν τα επεισόδια.
Προχτές το βράδυ ήρθε η μαμά μου σπίτι και με βρήκε να κλαίω και ακούστε διάλογο:
-Δεσποινάκι μου, τι έγινε???
-Τίποτα, βλέπω την Κάντυ.
-Αμάν βρε Δέσποινα, τρόμαξα!!!

Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς είναι δυνατόν, μετά από τόσα χρόνια και τόσες φορές που έχω δει το άνιμε και έχω διαβάσει το μάνγκα, να με επηρεάζει ακόμα τόσο πολύ...

Μια σκέψη με βασανίζει.
Ο Τέρρυ τελικά, κατάλαβε πόσο πολύ τον αγάπησε η Κάντυ???
(βασίζομαι πάντα στο μάνγκα)
Ο Τέρρυ έδειξε πολλές φορές στην Κάντυ τα αισθήματά του.
Έφυγε από το κολλέγιο για να μην διώξουν εκείνη.
Με το που έφτασε στην Αμερική, πριν κάνει οτιδήποτε άλλο, πήγε στο σπίτι της Πόνυ.
Της έστειλε το εισητήριο χωρίς επιστροφή, καθαρά συμβολικό, ήθελε να την κρατήσει για πάντα κοντά του.
Στην σκάλα, ξέσπασε σε ένα απελπισμένο αγκάλιασμα, η Κάντυ ένιωσε τον Τέρρυ να κλαίει. Η Κάντυ εκείνη τη στιγμή του χωρισμού, το κατάλαβε... στο μάνγκα έλεγε
"Ο Τέρρυ κλαίει! Ο Τέρρυ μ'αγαπάει! Πάντα μ'αγαπούσε! Είναι σκληρό να πρέπει να τον αφήσω ακριβώς τώρα"

Και στο τέλος, η Κάντυ είδε τον Τέρρυ να καταρρέει στο ΡοκΣτόουν. Τον είδε αδύναμο να σταθεί στα πόδια του. Είδε πόσο πολύ του στοίχησε ο χωρισμός τους. Και η ίδια η μητέρα του της επιβεβαίωσε ότι ο Τέρρυ την αγαπάει. Της είπε, "η αγάπη που νοιώθει για σένα τον έκανε να αντιληφθεί την παρουσία σου. Αυτό του έδωσε τη δύναμη να συνέλθει"...

Ο Τέρρυ όμως, ένιωσε ποτέ πόσο πολύ τον αγάπησε η Κάντυ???

Να συμπληρώσω πως πριν ξεκινήσει την καριέρα του ως ηθοποιός πέρασε από το Ορφανοτροφείο για να δει το μέρος που η Κάντυ έζησε ίσως τα πιό ευτυχισμένα της χρόνια.

Ίσως να μην ήταν τόσο εμφανές από την πλευρά της Κάντυ (εμείς που διαβάζαμε το μάνγκα από τη δική της κατά κάποιο τρόπο σκοπιά το καταλαβαίναμε εύκολα) αλλά νομίζω πως με κάποιες πράξεις το απέδειξε.
Στη Σκωτία (γιατί νωρίτερα δεν ήταν κατασταλαγμένη) πήγε γιατί εκεί κοντά θα ήταν και ο Τέρρυ. Αυτό βέβαια εκείνος δεν το γνώριζε, αλλά η Κάντυ:
α. Έψαχνε πάντα αφορμή για να βρίσκεται κοντά του.
β. Προσπάθησε και πέτυχε να τον αποδεχτεί η παρέα της
γ. Δε δίστασε να περάσει μαζί του ένα ρομαντικό απόγευμα στον πύργο του
δ. Παρά τις απαγορεύσεις από τους κανονισμούς του Κολεγίου, (μετά τη Σκωτία) καθόταν πάντα μαζί του στον δεύτερο λόφο της Πόνυ.
Να μην ξεχάσουμε τη φυσαρμόνικά της προκειμένου ο Τέρρυ να κόψει το βλαβερό για την υγεία του τσιγάρο.


Αργότερα, ως νοσοκόμα, δε δίστασε να παρατήσει τη βάρδια της με όλα τα αρνητικά αποτελέσματα που ενδεχομένως να είχε στη σταδιοδρομία της προκειμένου να δει την παράσταση.
Από την Σουζάνα ο Τέρρυ θα μάθει πως εκείνο το βράδυ η Κάντυ έφτασε μέχρι το ξενοδοχείο του για να μπορέσει να τον δει.

Η απόφαση που πήρε η Κάντυ ίσως και να ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης της αφού καταλάβαινε το δράμα που περνούσε ο Τέρρυ και χωρίς δεύτερη κουβέντα και εγωισμούς τον απάλλαξε από την παρουσία της.

Ο Τέρρυ μπορεί να μην είδε από πρώτο χέρι το δράμα που πέρασε η Κάντυ (και εμείς μαζί της) μέχρι να βρει το λιμάνι της (δε θέλω χαζές ερωτήσεις για το ποιός ήταν το λιμάνι της ) αλλά ξαναβλέποντάς την να δακρύζει για την κατάντια του στο Ρόκστοουν κατάλαβε πόσο πολύ τον είχε αγαπήσει.

Η απόφαση που πήρε η Κάντυ ίσως και να ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης της αφού καταλάβαινε το δράμα που περνούσε ο Τέρρυ και χωρίς δεύτερη κουβέντα και εγωισμούς τον απάλλαξε από την παρουσία της.




Συμφωνω απολυτα με την Aldebaran η Καντυ με αυτην της πραξη εδειξε ποσο πολυ αγαπαει τον Τερυ, χωρις εγωισμους και χωρις να σκεφτει ουτε στιγμη τα δικα της θελω αφησε τον Τερυ εξω απο την ζωη της, πραγματικα αυτη η πραξη ειναι αξια θαυμασμου και η μεγαλυτερη αποδειξη της αγαπης της.(σε αντιθεση με την Σουζανα........................μην τα ξαναλεω παλι και νευριασω πρωι πρωι)

origdim έγραψε:

Η απόφαση που πήρε η Κάντυ ίσως και να ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης της αφού καταλάβαινε το δράμα που περνούσε ο Τέρρυ και χωρίς δεύτερη κουβέντα και εγωισμούς τον απάλλαξε από την παρουσία της.

Εδω θα διαφωνησω. Μετα την αποπειρα αυτοκτονιας της Σουζανα, η Καντυ σκεφτεται ενω περιμενει να βγει ο Τερρυ απο το δωματιο της:

"Η Σουζανα αγαπα τον Τερρυ παρα πολυ. Καποιος απο τους τρεις μας πρεπει να υποχωρησει".

Θεωρω οτι η Καντυ υποχωρει για να διευκολυνει την Σουζανα, που εχει ηδη προσπαθησει να αυτοκτονησει μια φορα και βρισκεται σε δεινη θεση. Εμμεσως αποφασιζει και για τον Τερρυ.

Ο Τερρυ απλα ειναι ανισχυρος να αντιδρασει, με οποιοδηποτε τροπο. Στην σκηνη στις σκαλες, προσπαθει να την πεισει να την συνοδεψει, και υποχωρει μονο οταν καταλαβαινει ποσο υποφερει και η ιδια η Καντυ. Νομιζω οτι εκει καταλαβαινει ποσο πολυ τον αγαπα η Καντυ: οταν βλεπει την οδυνη στα ματια της. Ολος ο κοσμος του καταρρεει και αυτος ειναι πολυ αδυναμος για το οτιδηποτε!

Πιστευω οτι η μεγαλυτερη αποδειξη της αγαπης της Καντυ για τον Τερρυ ειναι στο σχολειο. Οταν αυτος φευγει απο το σχολειο και τρεχει με την αμαξα να τον προφτασει. Εκει νομιζω οτι τα δινει ολα...εκει καταρρεει στην αποβαθρα. Εκει προσπαθει και του φωναζει οτι τον αγαπαει.

Απο την αλλη, η μεγαλυτερη αποδειξη της αγαπης του Τερρυ για την Καντυ, θεωρω οτι ειναι η αποπειρα του να πεισει τον πατερα του να μιλησει στην διευθυντρια του σχολειου για να μην την αποβαλλουν. Εκει ειναι που τα δινει ολα για ολα, που κανει την υπερβαση, που παρακαλαει καποιον που υποτιμα, καποιον που απορριπτει, καποιον που δεν θελει να τον βλεπει ουτε ζωγραφιστο. Και αποτυγχανει...κουρελιαζει τον εγωισμο του για την αγαπημενη του...αυτο τα λεει ολα παιδια! Δεν νομιζω να υπαρχει αλλος που εχει κανει τετοια υπερβαση για χαρη της Καντυ...ο Τερρυ ειναι ο ΗΡΩΑΣ μου

Οπως θα ελεγε και η Βαμβουνακη, ο εγωισμος μας ειναι αυτος που μας εμποδιζει απο το να αγαπησουμε αληθινα. Ο Τερρυ τον ξεπερναει, ξεπερναει ουσιαστικα τον εαυτο του για χαρη της Καντυ. Αχου, δεν μπορω, θελω να τον αγκαλιασω....ειναι τοσο υπεροχος Ειναι αυτο που λεει η Καντυ αργοτερα στον Αλμπερτ ενω κλαιει: "Ξερει να θυσιαζεται". Δεν ειναι κατι συνηθισμενο αυτο. Γι'αυτο και η Καντυ τον θαυμαζε και τον ερωτευτηκε.

Αμαν ρε παιδια, εγινα κουρελι μεσημεριατικα!

Αυτή η Μιζούκι πρέπει να είχε πολλά απωθημένα και τα έβγαλε όλα στο ζευγάρι Κάντυ - Τέρρυ. Μετά την παγίδα της Ελίζας (δεν την άφηνε ο Τέρρυ να πνιγεί στη λίμνη, θα είχε γλιτώσει πολλά) δεν κατάφεραν να έχουν μια καλή στιγμή, όλο εμπόδια και στο τέλος ήρθε και ο χωρισμός.

domniki έγραψε:

Απο την αλλη, η μεγαλυτερη αποδειξη της αγαπης του Τερρυ για την Καντυ, θεωρω οτι ειναι η αποπειρα του να πεισει τον πατερα του να μιλησει στην διευθυντρια του σχολειου για να μην την αποβαλλουν. Εκει ειναι που τα δινει ολα για ολα, που κανει την υπερβαση, που παρακαλαει καποιον που υποτιμα, καποιον που απορριπτει, καποιον που δεν θελει να τον βλεπει ουτε ζωγραφιστο. Και αποτυγχανει...κουρελιαζει τον εγωισμο του για την αγαπημενη του...αυτο τα λεει ολα παιδια!

Συμφωνώ απόλυτα με αυτο το σχόλιο. Η υπέρβαση του εγώ μας είναι η απόδειξη της πραγματικής αγάπης....

ntmhx έγραψε:

domniki έγραψε:

Απο την αλλη, η μεγαλυτερη αποδειξη της αγαπης του Τερρυ για την Καντυ, θεωρω οτι ειναι η αποπειρα του να πεισει τον πατερα του να μιλησει στην διευθυντρια του σχολειου για να μην την αποβαλλουν. Εκει ειναι που τα δινει ολα για ολα, που κανει την υπερβαση, που παρακαλαει καποιον που υποτιμα, καποιον που απορριπτει, καποιον που δεν θελει να τον βλεπει ουτε ζωγραφιστο. Και αποτυγχανει...κουρελιαζει τον εγωισμο του για την αγαπημενη του...αυτο τα λεει ολα παιδια!

Συμφωνώ απόλυτα με αυτο το σχόλιο. Η υπέρβαση του εγώ μας είναι η απόδειξη της πραγματικής αγάπης....

Ακριβως! Και δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ικανοι για κατι τετοιο! Θελει μεγαλειο ψυχης και απολυτη αγαπη. Θελει να μπορεσουμε να αγαπησουμε τον αλλο περισσοτερο απο τον εαυτο μας, να βαλουμε τον αλλο πανω απο 'μας...αχ

Ίσως αν ήμουν ο Τέρρυ και μάθαινα ότι αμέσως μόλις έφυγα για την Αμερική κάποια ψυχή κατά σύμπτωση τα βρόντηξε και ήρθε στο ίδιο μέρος , μάλλον θα είχα μια σοβαρή ένδειξη ! Θα συμπληρώσω στο ενδιαφέρον post της domniki ότι ο Τέρρυ στο επεισόδιο στο σχολείο ήταν πρόθυμος να παραιτηθεί και του ονόματος του! Βέβαια κανείς δεν μπορεί με ακρίβεια να κατανοήσει τα κίνητρα μιας τόσο αντιφατικής προσωπικότητας! Ήταν πάντως σίγουρα μια καλή ένδειξη!

Ένα πράγμα που έχω να παρατηρήσω σε σχέση πάντα με αυτά που έχουν ειπωθεί,είναι ότι τελικα η Κάντυ δείχνει μια κάποια ίσως παρόρμηση στα συναίσθήματά της σε σχέση με τον Τέρρυ.Κομβικό σημείο που έθιξε η Δομνίκη είναι το ότι τρέχει ξωπίσω του με την άμαξα τότε στο λιμάνι.Ο Τέρρυ παρόλλαυτά ,όπως έχω ξαναπεί ,θυσιάζεται στην συγκεκριμενη περίπτωση,προκειμενου να την προστατέψει απο μια αυστηρή ποινή στο σχολείο του Αγίου Παύλου και δεν γνωρίζει τίποτε για τις όποιες αποφάσεις έλαβε για της ζωή της η Κάντυ μετέπειτα.Θα διαφωνήσω με τον Τούρυ λοιπόν όσον αφορά το σημείο της ένδειξης,γιατί πολύ απλά ο Τέρρυ είναι βαθιά νυχτωμένος με ότι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Το λιγότερό που μπορεί να φανταστεί είναι ένα κορίτσι λαθραία σε ένα αμπάρι να τον έχει ακολουθήσει.Η Κάντυ βέβαια έχει το ορφανοτροφείο να πάει,είναι το σπίτι της εκεί.Δεν τα βρόντηξε ακριβώς, όσο ήθελε να νοιώθει την οικειότητα του σπιτιού της παρά το αυστηρό περιβάλλον του Αγίου Παύλου.