Αξέχαστα επεισόδια-σκηνές απο την Κάντυ

το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι, αλλά δεν μπορώ να καταλήξω γιατί πολύ απλά με το που εμφανίζεται ο Τέρρενς στο πλάνο, εγώ ξεχνάω τα πάντα και λιώνω.
Τι να διαλέξω;
Την κορμοστασιά του πάνω στο άλογο την ώρα που αρπάζει την Κάντυ και τη σηκώνει;
Τη σκηνή που πετάει το σακάκι του;
Τη σκηνή που κατεβάζει τις κουρτίνες κάτω από τα νεύρα του;
Τη σκηνή που τη φιλάει για πρώτη φορά;
Τη σκηνή που χαστουκίζει την Κάντυ όταν συνειδητοποιεί ότι εκείνη δεν καταλαβαίνει τίποτα για τα αισθήματά του;
Τη σκηνή που συνειδητοποιεί ότι η Κάντυ είναι σωριασμένη στις σκάλες;
Τη σκηνή που κάθεται όλη νύχτα δίπλα της στην απομόνωση;
Τη σκηνή που χαστουκίζει την Ελίζα για να υπερασπιστεί την αγαπημένη του;
Τη σκηνή που την πιέζει να μην αποκαλύψει πουθενά ότι η Έλενορ είναι μάνα του;
Τη σκηνή που την τρομάζει με το φάντασμα στη Σκωτία κι αυτή πέφτει στην αγκαλιά του και καπάκι, το φιλί του στο μέτωπό της;
Τη σκηνή που ρωτάει τους φίλους της που βρίσκεται η Κάντυ στη δεξίωση μετά το θέατρο;
Τη σκηνή που την περιμένει στις σκάλες του νοσοκομείου;
Τη σκηνή που διαβάζει το γράμμα της που του λέει ότι μένει με τον Άλμπερτ;
Τη σκηνή που τη συναντάει στο σταθμό της ΝΥ και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να την αγκαλιάσει;
Τη στιγμή που συνειδητοποιεί την ύπαρξή της στην ταράτσα του νοσοκομείου;
Τη σκηνή του χωρισμού στις σκάλες;
Τη σκηνή στο Ροκστοουν που ξανασηκώνεται στα πόδια του;
Τη σκηνή που παρακολουθεί το χιονισμένο δρόμο από το νοσοκομείο;

Κάθε σκηνή είναι ένα κομμάτι από τον Τέρρενς και που δείχνει έντονα τα συναισθήματά του για την αγαπημένη του...
Ευτυχώς που είναι απλά ένας φανταστικός χαρακτήρας!!!

libra έγραψε:

Κάθε σκηνή είναι ένα κομμάτι από τον Τέρρενς και που δείχνει έντονα τα συναισθήματά του για την αγαπημένη του...
Ευτυχώς που είναι απλά ένας φανταστικός χαρακτήρας!!!

Αγαπητη με εκανες αλοιφη για κάλους! Ο Τερρυ εχει κατι το μαγικο! Ο,τι και να πεις ειναι λιγο

Να προσθεσω την σκηνη μετα τον χωρισμο που βλεπει το χιονι να πεφτει και σκεφτεται "Aντιο αγοροκοριτσο, αντιο για παντα. Οι μερες που περασαμε μαζι χαθηκαν για παντα. Θα μεινουν ομως οι αναμνησεις. Ηρθες και γεμισες την ζωη μου φως και χαρα. Δεν επρεπε να συναντηθουμε ποτέ εμεις οι δυο"

libra έγραψε:

το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι, αλλά δεν μπορώ να καταλήξω γιατί πολύ απλά με το που εμφανίζεται ο Τέρρενς στο πλάνο, εγώ ξεχνάω τα πάντα και λιώνω.
Τι να διαλέξω;
Την κορμοστασιά του πάνω στο άλογο την ώρα που αρπάζει την Κάντυ και τη σηκώνει;
Τη σκηνή που πετάει το σακάκι του;
Τη σκηνή που κατεβάζει τις κουρτίνες κάτω από τα νεύρα του;
Τη σκηνή που τη φιλάει για πρώτη φορά;
Τη σκηνή που χαστουκίζει την Κάντυ όταν συνειδητοποιεί ότι εκείνη δεν καταλαβαίνει τίποτα για τα αισθήματά του;
Τη σκηνή που συνειδητοποιεί ότι η Κάντυ είναι σωριασμένη στις σκάλες;
Τη σκηνή που κάθεται όλη νύχτα δίπλα της στην απομόνωση;
Τη σκηνή που χαστουκίζει την Ελίζα για να υπερασπιστεί την αγαπημένη του;
Τη σκηνή που την πιέζει να μην αποκαλύψει πουθενά ότι η Έλενορ είναι μάνα του;
Τη σκηνή που την τρομάζει με το φάντασμα στη Σκωτία κι αυτή πέφτει στην αγκαλιά του και καπάκι, το φιλί του στο μέτωπό της;
Τη σκηνή που ρωτάει τους φίλους της που βρίσκεται η Κάντυ στη δεξίωση μετά το θέατρο;
Τη σκηνή που την περιμένει στις σκάλες του νοσοκομείου;
Τη σκηνή που διαβάζει το γράμμα της που του λέει ότι μένει με τον Άλμπερτ;
Τη σκηνή που τη συναντάει στο σταθμό της ΝΥ και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να την αγκαλιάσει;
Τη στιγμή που συνειδητοποιεί την ύπαρξή της στην ταράτσα του νοσοκομείου;
Τη σκηνή του χωρισμού στις σκάλες;
Τη σκηνή στο Ροκστοουν που ξανασηκώνεται στα πόδια του;
Τη σκηνή που παρακολουθεί το χιονισμένο δρόμο από το νοσοκομείο;

Κάθε σκηνή είναι ένα κομμάτι από τον Τέρρενς και που δείχνει έντονα τα συναισθήματά του για την αγαπημένη του...
Ευτυχώς που είναι απλά ένας φανταστικός χαρακτήρας!!!

-κουναει το κεφαλι-

Για να μην μπορω να θυμηθω με λεπτομερειες καμια απο τις παραπανω σκηνες, παει να πει οτι πασχω απο αγρια αλμπερτιτιδα. Ή μαλλον οτι ζω στον πλανητη Αλμπερτ οπου οι παραπανω σκηνες περασαν στο ντουκου.

:sweety1:

Λορένα έγραψε:

Λοιπόν.. το επεισόδιο που μου έμεινε αξεχαστο στην καντυ, ηταν η βραδιά που έπεσε απο τα σκαλιά και την μαζεψε ο Τερρυ και την πηγε στο ιατρειο.

Νομιζω πως ειναι λιγακι φαντασιωση να πεφτεις αβοηθητη και αναισθηση και να σε σηκωνει απαλα το αγορι, να σε κοιτα με αγωνια και να σε κρατά στην αγκαλιά του, ενω εσυ εισαι "αλλού".
Μετά να σε μεταφερει στο ιατρειο, να βλεπει να δακρυα σου να κυλανε και να σου χαιδευει το μαγουλο. Αν ακουσει δε και αλλο ονομα.. να παραμιλας, φουντωνει και απο ζηλεια.

Γενικότερα το anime ομως με αφησε σε μια κατασταση προσμονης, πως τα καλυτερα έρχονται.. και ποτέ δεν ηρθαν.
Δυστυχώς για μενα, η σκηνη που περιγράφεις Τιτικα στο anime ειναι μια απολυτη ξενερα.
Θα μπορουσε να ηταν η καλυτερη και πιο ερωτικη, αν ελειπε αυτη η απαισια φωνη (που εισαι Παυλιδη..) να φωναζει : εεεεεεεεελα Κααααντυ! (αλήθεια... ποσες φορές το επανελαβε?)
Εκνευριζομαι και μονο που το ακουω, γι'αυτο και αν τυχει και το δω, προτιμω να το εχω στο μουγκο!

Στο manga τώρα το απόλυτο ερωτικό τευχος ηταν το 24 (νομιζω) που ειχε την γιορτη του Μαη, τον χορο το φιλι και το αλογο, ολα μαζι και σε ένα μονο τευχος.

Αν δεν το εχετε διαβάσει απλά..... ΧΑΝΕΤΕ!!!

Εκεί είναι όσα περιγράφεις Τιτικα και πολλά ακομη παραπανω.

Βλεπουμε πως συναντιουνται στο δασος η καντυ με τον Τερρυ, τον χορο, το πως νευριαζει που εκεινη αναφερει τον Αντονυ, το φιλι τα χαστουκια, και την βιαιη και αποφασισμενη αντιδραση του να την κανει να ξεχασει. Την τραβολογα μεχρι τους σταυλους, την ριχνει πανω στα αχυρα, παιρνει το αλογο ενω εκεινη τον παρακολουθει φοβισμενη, την ανεβαζει πανω, και ξεκινανε την.. θεραπεια!
Στο τελος και αφου ειναι καθισμενοι στο γρασιδι, βλεπει το πληγωμενο της χερι, και της το δενει τρυφερα με το μαντηλι του.

αχ αχ αχ

Θυμαμαι οταν το διαβασα για πρωτη φορα, ειχα γινει κατακκοκινη απο ντροπη. Πιο ερωτικο τευχος απο αυτο, δεν ειχα ξαναδει!

αχ αχ αχ!

Λορενα μου, συμφωνω απολυτα!!!

Αξεχαστη θα μου μεινει η σκηνη του θανατου του Αντονυ απο τις χειροτερες που εχω δει ποτε στην τηλεοραση και στον κινηματογραφο. Επρεπε να βαλουν οριο ηλικιας τοτε

Μου αρεσε πολυ η σκηνη που η Καντυ βρισκει το θειο Ουιλλιαμ που ειναι στην πραγματικοτητα ο Αλμπερτ. Το δωματιο της σκηνης ειναι πανεμορφο. Το χαλι, το παραθυρο, η κουρτινα που ανεμιζει και ο Αλμπερτ που σηκωνεται απο την πολυθρονα, αλλα δε φαινεται ακομα καλα. Πολυ μυστηριωδη.

Virginia1 έγραψε:

Αξεχαστη θα μου μεινει η σκηνη του θανατου του Αντονυ απο τις χειροτερες που εχω δει ποτε στην τηλεοραση και στον κινηματογραφο. Επρεπε να βαλουν οριο ηλικιας τοτε

Πόσο συμφωνώ μαζί σου!

Εμένα παιδιά η αγαπημένη μου σκηνή είναι το φιλί Τέρρυ- Καντυ και ο θάνατος του Άντονυ πραγματικά εκαί σπάραξα... Αλλά το φιλί ήταν όλα τα λεφτά

εγω τ να πω???? το πρωτο επεισοδιο της καντυ που ειδα ηταν ο θανατος του αντονυ και κλαμα!!!!!! κλαμα!!!!!! εφτασα στο σημειο να ανεβασω πυρετο.... παπαπαπααππαπαπαπα δεν μποτω ουτε να σκεφτομαι εκεινη τη στιγμη αλλα απο την αλλη οσο και να προσπαθω να μην το παραδεχτω ειναι το αγαπημενο μου επεισοδιο και το πρωτο που ειδα της καντυ

Για μένα αξέχαστες ήταν δύο σκηνες! η σκηνή στη σκάλα του χωρισμού κάντυ - τέρρυ και η σκηνή του θανάτου του άντονυ

σωστα κικι!!!! και η σκηνη στις σκαλες ηταν αξεχαστη!!!! ειδικα το σημειο της αγκαλιας!!!! ο ρομαντισμος στα υψη... οι ηθοποιοι να παιζουν ρεσιταλ..... απλα αξεχαστο!!!!!

Οπότε κορίτσια καταλίγυμε πάνω κάτω στα ΄πιδια αποτελέσματα!

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το επεισόδιο 97 του ανιμέ στα γαλλικά. Ο Άλμπερτ λέει τα εξής:

"Ah.. cette Candy, elle ne changera jamais.
Reviens vite, j'ai besoin de toi. Tu es ma mémoire, sans toi que deviendrai -je?. Tout est si paisible et rassurant quand tu es là."

Μια μεταφρασούλα, παρακαλώ, από κάποιον γαλλομαθή;

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

«Α.. αυτή η Κάντυ, δεν θα αλλάξει ποτέ.
Γύρνα γρήγορα, σε χρειάζομαι. Είσαι η μνήμη μου, χωρίς εσένα τι θα απογίνω;
Όλα είναι τόσο γαλήνια και καθησυχαστικά όταν είσαι κοντά».


Μεταφρασούλα από τον Γούγλη...
και νομίζω ότι και στο γαλλικό μάνγκα κάτι αντίστοιχο φαίνεται να λέει ο Άλμπερτ.

Ευχαριστώ!

Fay έγραψε:

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το επεισόδιο 97 του ανιμέ στα γαλλικά. Ο Άλμπερτ λέει τα εξής:

"Ah.. cette Candy, elle ne changera jamais.
Reviens vite, j'ai besoin de toi. Tu es ma mémoire, sans toi que deviendrai -je?. Tout est si paisible et rassurant quand tu es là."

Μια μεταφρασούλα, παρακαλώ, από κάποιον γαλλομαθή;

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

Τι φωνή την ερωτεύτηκα αστραπιαία