Διαφωνίες στη ροή της ιστορίας.

Παιδιά να ανοίξω ενα νέο θεμα?
Σκεφτόμουν αν υπήρχε κάτι στην ιστορία της Κάντυς που σας ενόχλησε ή σας εκνεύρισε?
Και δεν εννοώ τα γνωστά και πολυσυζητημένα ζητήματα (θάνατος του Αντονυ, χωρισμός με τον Τέρρυ, θανατος του Στίαρ κλπ).
Αλλά περιστατικά με μικρότερη σημασία, που δεν επαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά επηρέασαν και αυτά τη ροή της.
Εμένα για παράδειγμα με ενόχλησε που ο Νηλ ερωτεύτηκε την Κάντυ. Είχαν διαδραματιστεί τόσα πολλά μεταξύ τους που το ολο θέμα μου φάνηκε υπερβολικό.
Έτσι η Μιζούκι, μετέτρεπε την Κάντυ σε μια ηρωίδα σαπουνόπερας που κανένας δεν μπορούσε να αντισταθεί στη γοητεία της. Ούτε καν ο ορκισμένος εχθρός της! Δεν ξέρω΄αλλά δε μου φάνηκε ρεαλιστικό.
Εσείς τι λέτε? Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σας ενόχλησε ή που κατά τη γνώμη σας δεν κολλούσε με την όλη ιστορία?

Στο μάνγκα χαλάστηκα και εγώ που όλοι τους ερωτεύονταν την Κάντυ (αν και είναι ένα πολύ καλό επιχείρημα για να στηρίξεις την άποψη πως ούτε ο Άλμπερτ μπόρεσε τελικά να μην πιαστεί στα δίχτυα της ). Για το Νηλ, όμως, ήμουν 1000% σίγουρη πως θα την ερωτευόταν. Στην αρχή της εφηβείας του και με δεδομένο πως τα αγοράκια καθυστερούν να "ωριμάσουν" στο μυαλό ήταν έρμαιο στις βουλές της Ελίζας... Αργότερα, όμως, γοητεύτηκε και εκείνος από το ατίθασο κορίτσι που διέφερε από τα σαχλοκούδουνα της υψηλής κοινωνίας. Το τί γέλιο έχω ρίξει διαβάζοντας τα ποιήματα που του έγραφε εκείνη η "φίλη" της Ελίζας, δε λέγεται...

Εκεί που τραβούσα τα μαλλιά μου ήταν στο ανιμέ...
Από τη γιαγιά της Πάτυ που έκανε τον υπεργολάβο στα Δημόσια Έργα μέχρι την ίδια την Κάντυ που πήρε τα όρη και τα βουνά προκειμένου να ξεχάσει τον Τέρρυ, οι καταστάσεις ήταν τόσο δραματικές που από ένα σημείο και μετά βαριόμουν να τα δω...
Σχεδόν είχα αποβάλει από τη μνήμη μου ιστορίες όπως εκείνη με το γιατρό Μισέλ ή την άλλη με τον Τομ και μιά μικρούλα ορφανή που προαλειφόταν για σύζυγός του και πόσες άλλες που δεν κόλλαγαν με τπτ και δεν έδιναν την παραμικρή ώθηση στο ανιμέ. Εννοείται πως θα προτιμούσα να μην είχαν παρεκλίνει τόσο πολύ από το μάνγκα και να υπήρχαν περισσότερες σκηνές μεταξύ Κάντυ και Άλμπερτ.

καλα με τους σιδηρόδρομους ηταν όλη απιστευτη μα απίστευτη η ιστορια

ενα μικρο κοριτσακι, απροστατευτο περιπου 17 ετων στην αγρια δυση με σκληροτραχηλους ορισιβιους άνδρες να δουλευουν στο ορυχείο πως σας φαινεται;

Κι εμένα με ενόχλησαν αρκετά σημεία ακόμη και στο μάνγκα.
Ένα από αυτά είναι όταν η Κάντυ το έσκασε από το κολλέγιο του Αγίου Παύλου και προσπαθούσε να γυρίσει πίσω στην Αμερική που συνάντησε την οικογένεια Κάρσον (νομίζω έτσι την έλεγαν?) Εδώ καιγόμασταν να δούμε τι θα γίνει τελικά, αν θα βρει ξανά τον Τέρρυ και διαβάζαμε για τη Σούζυ και για τον πυρετό της....

akaliakoukou έγραψε:

Κι εμένα με ενόχλησαν αρκετά σημεία ακόμη και στο μάνγκα.
Ένα από αυτά είναι όταν η Κάντυ το έσκασε από το κολλέγιο του Αγίου Παύλου και προσπαθούσε να γυρίσει πίσω στην Αμερική που συνάντησε την οικογένεια Κάρσον (νομίζω έτσι την έλεγαν?) Εδώ καιγόμασταν να δούμε τι θα γίνει τελικά, αν θα βρει ξανά τον Τέρρυ και διαβάζαμε για τη Σούζυ και για τον πυρετό της....

Συμφωνώ μαζί σου, Ακάλια!!!Είχαμε το άγχος μας αν θα ξαναβρεθούν μαζί, είχαμε και τον πυρετό της Σούζυ.
Εμένα δεν μου κολλάει και το ταξίδι στη Φλόριντα. Να έχεις τον πόνο σου να συναντηθεί η Κάντυ με τον Τέρρυ, να έχεις και άλλο ένα επεισόδιο χωρίς ουσία.
Και τα επεισόδια με τους σιδηρόδρομους τα θεωρώ περιττά. Καλύτερα, όπως λέει και η Alde να μας έδειχναν περισσότερες σκηνές με την Κάντυ και τον Άλμπερτ.

Συμφωνώ με ολα όσα είπατε.Ειδικά αυτά τα επεισόδια με τους σιδηροδρόμους με εκνεύρισαν πολύ. Αν θυμάστε μάλιστα, την πρώτη φορά που προβλήθηκε η Κάντυ, το 1984, είχαν σταματήσει τη σειρά εκεί. Και έμενες με την απορία για το τέλος της ιστορίας.

Παράθεση :

Το τί γέλιο έχω ρίξει διαβάζοντας τα ποιήματα που του έγραφε εκείνη η "φίλη" της Ελίζας, δε λέγεται... Laughing

Καλέ πότε έγιναν αυτά? Εγώ σταμάτησα να διαβάζω το μάνγκα μετά το θάνατο του Αντονυ και δε τα ξέρω!
Τώρα που το θυμήθηκα τι λέτε για το επεισόδιο που ο Νηλ την είχε κλειδώσει σε ενα δωματιο και εκείνη πήδηξε απο το μπαλκόνι και το' σκασε κολυμπώντας? Άλλο κι αυτό! Απορώ πως τα σκεπτόταν αυτά η Μιζούκι!

^Ποιος ξερει?>???
Εκεινο το πειρστατικό που έγινε στο ραντζο του θετου΄πατέρα του τομ που τους έδειξε πώς ητνα στο ροντεο..πολυ΄στεναχωρηθηκε η Καντυ..εμενα προσωπικά δνε ξερω..με μαγνιτιζει η συγκεκριμενη σκηνη

Γιατί ρε κορίτσια το επεισόδιο που αρραβωνιαζόταν ο Τομ το μικρό κοριτσάκι το θυμάστε??? ή εκείνα τα βαρετά επεισόδια στο ορφανοτροφείο που η κάντυ έκανε τη βοηθό του γιατρού? ένα άλλο ακόμα πιο βαρετό επεισόδιο ήταν με το αγοράκι που έπαιζε χαρτιά και νόμιζε η κάντυ οτι είναι φάντασμα.... Γενικώς υπήρχαν στο ανιμε κάτι πολύ κουφά επεισόδια

Δεν θα σταθώ στα ρεφίλ του άνιμε, τα οποία όντως τα θεωρούσα και τα θεωρώ εντελώς χαζά, ειδικά εκείνα με τους σιδηροδρόμους, θα σταθώ όμως (επειδή μιλάμε για την ροή της ιστορίας) όσο κι αν γίνομαι κουραστική, στο θάνατο του αγαπημένου μου Στήαρ!!!
Ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω ΓΙΑΤΙ έπρεπε να πάει στον πόλεμο και να πεθάνει.
Πραγματικά ήταν πολύ άδικο και δεν εξυπηρετούσε τίποτα μα τίποτα ο θάνατός του!!!!

Πραγματικά ο θάνατος του ήταν εντελώς ακατανόητος... Γιατί ο θάνατος του Άντονυ όσο και να με πονάει λες οτι τον έβαλε για να γνωρίσει τον Τέρρυ αλλά του Στήαρ δεν καταλαβαίνω που κολλάει στην ιστορία

Όντως!!!
Δεν εξυπηρετούσε σε κάτι όσο αναφορά τη ροή της ιστορίας...
ήταν εντελώς άδικος.

Αυτό με χαλάει πάρα πολύ!...

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να πάει στον πόλεμο.

Ή τουλάχιστον ας πήγαινε ο Νηλ!

Αχ, καλή μου Δέσποινα και Μιμή, ούτε κι εγώ έχω καταλάβει γιατί έπρεπε να πεθάνει και ο Στήαρ... . Δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμβεί αυτό. Εκτός αν η Μιζούκι ήθελε το κοινό της να κλαίει από το πρωί ως το βράδυ και να έχει ψυχολογικά τραύματα. Όσο δεν έχω ξεπεράσει το θάνατο του Άντονυ, άλλο τόσο δεν έχω δεχτεί και το θάνατο του Στήαρ. Είμαι 30 χρονών και κάνω ακόμα και σήμερα λες και έχω χάσει δικά μου πολυαγαπημένα πρόσωπα όταν βλέπω την Κάντυ...Λες και υπήρξαν στη ζωή μου αυτές οι φιγούρες και δεν αντέχω την απουσία τους... Αλλά για να μην ξεφεύγω κι από το θέμα θα πω ότι κι εμένα με ενόχλησε πολύ το επεισόδιο που αναφέρει και η Μιμή με το αγόρι που έπαιζε χαρτιά και η Κάντυ νόμιζε ότι ήταν φάντασμα. Επεισόδια χωρίς νόημα, ίσα-ίσα για να περνάει η ώρα και να φτάσουμε σε ένα τέλος γεμάτο κενά και απορίες...

οντως...ο θανατος του στιαρ μας ηταν χωρις λογο εμενα με ενοχλησε πολυ το οτι καποια ατομα (βαζω την ντοροθυ και τον κυριο ραγκαν ) ενω στο ανιμε ειναι πολυ καλοι στο μανγκα τους εχει πολυ κακους... δικη μου γνωμη...τωρα αυτο δεν αλλαζει την μορφη της ιστοριας αλλα ας παω σε αυτο...σχετικα με τον θανατο του αντονυ δεν μπορω να μιλισω....δεν αντεχω να το κανω...ηδη εχω μια πολυ ασχημη εμπειρια πανω σε αυτο...το μονο που εχω να πω ειναι πως ΔΥΣΤΥΧΩΣ...δεν γινοταν αλλιως με πειραξε ομως το οτι στην ροη της ιστοριας...τ μανγκα...παει <<μπροστα>> ενω το ανιμε σε αφηνει σε βαρετα επεισοδια (αυτα με το αγορι με τα χαρτια που ειπε η ΜΙΜΙ κλπ ) πιστευω το εκανε η μιζουκι για να αναψειτα αιματα και την αγωνια...επειδη ομως βιαζομαι παρα παρα πολυ....θα ξαναμιλισω σε αυτο λιγο αργοτερα που θα εχω χρονο...

Θα κάνω ένα σύντομο οφ τόπικ για να ξεκαθαρίσω κάτι για όσους δεν το ξέρουν!
Η Λορένα έχει κάνει μια πολύ καλή ανάλυση (δίνω το λινκ στο "βοήθεια" λίγα λόγια για τα νέα μέλη μας) και γράφει ακριβώς πώς έγιναν τα πράγματα.

Η Μιζούκι έγραψε τη νουβέλα (το βιβλίο δηλαδή) και μαζί με την Ιγκαράσι το μάνγκα.
Αργότερα η ΤΟΕΙ έφτιαξε το άνιμε (την τηλεοπτική σειρά δηλαδή) και εκεί δεν είχε δικαίωμα η Μιζούκι να επέμβει και από ότι έχει πει και η ίδια έχει πάρα πολλές ενστάσεις για το άνιμε.
Στο μόνο που δεν συμφωνώ μαζί της είναι ο Κλιν, τον οποίο όλοι τον λατρεύουμε ενώ η Μιζούκι δεν τον ήθελε (ήταν προσθήκη της ΤΟΕΙ, όπως και τα απαίσια ρεφίλ)

Οπότε, όσο αναφορά το άνιμε, δεν φταίει η Μιζούκι!!!

Δηλ. η Ντοροθυ του μαγκα, ναι ειναι αυτη που βοηθάει την Καντυ, οταν ο Αλμπερτ την κανει μέλος της οικογένειας , δεν ειναι η καλή, δική μας Ντοροθυ! προτιμώ του ανιμέ και δεν την θεωρω καθολου παρεκλιση απο την ιστορια..η Καντυ στις δυσκολες στιγμές, χρειαζοτανε εναν δικό της άνθρωπο, να την βοηθήσει και να την στηρίξει και τον βρηκε σε αυτην την κοπελιτσα..και κακως που δεν ειδαμε και τι απέγινε η Ντοροθυ..

οσο για τον Νηλ, και εγω ημουν σιγουρη πως θα ερωτευοτανε την καντυ, αργα και σταθερά, ετσι ξενερωτα που μεγάλωσε μια δυναμικη προσωπικότητα σαν την Καντυ θα τον ελκυε αργά η γρήγορα!!! μετα δεν θα ειχαμε και την σκηνη του αρραβωνα που την διακοπη η παρουσια του Αλμπερτ!

ΜΙΜΙ έγραψε:

Πραγματικά ο θάνατος του ήταν εντελώς ακατανόητος... Γιατί ο θάνατος του Άντονυ όσο και να με πονάει λες οτι τον έβαλε για να γνωρίσει τον Τέρρυ ....

...αλλά επειδή και αυτός της ξύνιζε και την ήθελε να μένει με τον Άλμπερτ τελικά, έριξε τον προβολέα στη Σούζυ...

Πάντως, κορίτσια, δε νομίζω πως ένας σόφρων άνθρωπος θα σκεφτόταν τόσους τρόπους για να εξοντώσει σωματικά και ψυχικά τους ήρωές του... Ώρες ώρες αναρωτιέμαι τί τραύματα κουβαλάνε παιδιά που είχαν δει το θάνατο του Άντονυ :affraid: :pale: σε μικρότερη από τη δική μου ηλικία τότε (γιατί τώρα η βία στα παιδικά έχει καταντήσει αναπόσπαστο κομμάτι τους...)

akaliakoukou έγραψε:

Θα κάνω ένα σύντομο οφ τόπικ για να ξεκαθαρίσω κάτι για όσους δεν το ξέρουν!
Η Λορένα έχει κάνει μια πολύ καλή ανάλυση (δίνω το λινκ στο "βοήθεια" λίγα λόγια για τα νέα μέλη μας) και γράφει ακριβώς πώς έγιναν τα πράγματα.

Η Μιζούκι έγραψε τη νουβέλα (το βιβλίο δηλαδή) και μαζί με την Ιγκαράσι το μάνγκα.
Αργότερα η ΤΟΕΙ έφτιαξε το άνιμε (την τηλεοπτική σειρά δηλαδή) και εκεί δεν είχε δικαίωμα η Μιζούκι να επέμβει και από ότι έχει πει και η ίδια έχει πάρα πολλές ενστάσεις για το άνιμε.
Στο μόνο που δεν συμφωνώ μαζί της είναι ο Κλιν, τον οποίο όλοι τον λατρεύουμε ενώ η Μιζούκι δεν τον ήθελε (ήταν προσθήκη της ΤΟΕΙ, όπως και τα απαίσια ρεφίλ)

Οπότε, όσο αναφορά το άνιμε, δεν φταίει η Μιζούκι!!!

ακαλια μου....αυτο που ειπες δεν το καταλαβα....δηλαδη η μιζουκι δεν μπορουσε να κανει τιποτα πανω στο ανιμε???? αφου το σεναριο δεν ηταν δικο της??? :| :| αν δεν σου ειναι κοπος μπορεις να μου δωσει μια καλυτερη επεξηγηση????

Εκτός απο ολα αυτά βρε παιδιά, δε σας φαίνεται πως απο τότε που πήγε η Κάντυ στο νοσοκομείο έγινε ολίγον τι αγαθιάρα και υπερ του δεόντως γκαφατζού? Πιο καλά φρόντιζε τους αρρώστους οταν ηταν στο ορφανοτροφείο ,παρά οταν έγινε νοσοκόμα που πολλές φορές εκανε λάθη που ήταν αδικαιολόγητα. Π.χ τα ίδια πράγματα που πριν τα διεκπεραίωνε αποτελεσματικά , στο νοσοκομείο , που υποτίθεται οτι είχε αποκτήσει και περισσότερη εμπειρία τα θαλάσσωνε!
Τουλάχιστον στο ανιμε, δεν ξερω τι γινόταν στο μάνγκα. Εσείς τι λέτε?
Α επίσης με ενόχλησε οτι στο τέλος δεν τιμωρήθηκαν ο Νηλ και η Ελίζα. Να λάβουμε μια ηθική ικανοποίηση, κάτι τέλος πάντων!

Natalia μου, κι εγώ κουβαλάω το αποθημένο να δω την Ελίζα και τον Νηλ να τιμωρούνται!!!

natalia έγραψε:

Εκτός απο ολα αυτά βρε παιδιά, δε σας φαίνεται πως απο τότε που πήγε η Κάντυ στο νοσοκομείο έγινε ολίγον τι αγαθιάρα και υπερ του δεόντως γκαφατζού? Πιο καλά φρόντιζε τους αρρώστους οταν ηταν στο ορφανοτροφείο ,παρά οταν έγινε νοσοκόμα που πολλές φορές εκανε λάθη που ήταν αδικαιολόγητα. Π.χ τα ίδια πράγματα που πριν τα διεκπεραίωνε αποτελεσματικά , στο νοσοκομείο , που υποτίθεται οτι είχε αποκτήσει και περισσότερη εμπειρία τα θαλάσσωνε!
Τουλάχιστον στο ανιμε, δεν ξερω τι γινόταν στο μάνγκα. Εσείς τι λέτε?
Α επίσης με ενόχλησε οτι στο τέλος δεν τιμωρήθηκαν ο Νηλ και η Ελίζα. Να λάβουμε μια ηθική ικανοποίηση, κάτι τέλος πάντων!

ναταλια, νομιζω και εδω πως η Μιζουκι πιανει πολυ καλά την ψυχολογία της ηρωιδας της που ειναι εκ φυσεως μια χαριτωμένη γκαφατζού!!!!

στο ορφανοτροφειο, δεν λειτουργουσε υπό πίεση, γι' αυτο τα κατάφερνε! στην σχολη, βαλε το αγρυπνο βλέμμα της Μαιρη- Τζεην απο την μια, βαλε το ψυχρό βλέμμα της Φλαννυ απο την άλλη και την γρηγοραδα και την εμπειρια των γιατρων ενος μεγάλου νοσοκομειου με εξαντλητικους ρυθμους- η Καντυ δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τους κανόνες και την τακτικότητα, βλέπε κολλέγιο- ήρθε και εδεσε αριστα το γλυκο!!! μην κοιτας τι εκανε με την κυρια Πονυ και τον γιατρο Λεοναρντ, εκει ήταν στα νερα της και στον επαρχιωτικο τρόπο ζωης της!

λοιπον θα το ξαναλύσω το θεμα πιο περιεκτικά γιατι η Μιζουκι κανει αριστη δουλειά..όπως και το δευτερο σκελος της σκεψης σου!

Και για να συνεχίσω να πω επίσης πως όταν ηταν πλάι στον γιατρο Μαρτιν, εκει δεν εκανε καμια ''γκαφατζοσύνη'',και ειχε βρει το προγραμμα της μαλλον γιατι ειχε ξαναβρει τις ριζες της-ήταν παλι νοσοκόμα φτωχων, μικρων παιδιων- και τον πραγματικο της εαυτο πλαι σε αυτον τον απλό, ανοικτο άνθρωπο και δεν ανησυχουσε μην κανει αυτο η το αλλο και φαει κατσαδα, βασικο! γενικα δεν απέδιδε υπο πιεση.. το αντιθετο δηλ. της Φλαννυ που ενεργουσε πάντα με προγραμματισμό και το καταλαβαινω απόλυτα! οποτε ναταλια μου, δεν ειναι κατι να αναρωτιεσαι ετσι πιστευω πως δεν θα τα καταφερνε και σε ενα συγχρονο, μεγαλο νοσοκομειο και θα ειχε μια ποικιλια απο γκαφες !

Τωρα για την τιμωρια Ελιζας και Νηλ, παλι εδω η Μιζουκι αντιγραφει την πραγματικη ζωή! μαλλον τιμωρια για αυτους τους δυο δεν θα υπήρχε και στον αληθινο κοσμο μας, ποσω μαλλον σε εκεινον που ξετυλιγεται η ιστορια!

τουλαχιστον να λαβουμε μια ηθικη ικανοποιηση με την ευτυχια της καντυ!

Να σου πω Αριαδνη μου δε το ειχα σκεφτει ετσι! Νομιζα οτι και αυτό εντάσεται στα υπόλοιπα άσχετα επεισόδια (βλ. ορυχεια, ιστοριες ανευ μεγαλης σημασιας για το ορφανοτροφειο) απλά για να βρουν κατι να συνεχιστει η σειρα. Δε μου περασε απο το μυαλο παρα το οτι και εγω κατω απο συνθηκες πιεσης δε μπορω να λειτουργησω
Για το δευτερο σκελος ομως διαφωνω. Αλλωστε με ολα αυτα που συνεβησαν στην Καντυ, δεν μπορεις να πεις οτι η συγγραφεας αντιγραφει την πραγματικη ζωη. Χωρια ολο αυτο το θανατικο. Πεθανε ο Αντονυ, σκοτωθηκε ο Στιαρ, πεθανε η Ροζμαρυ, ολοι νεοι στο ανθος της ηλικιας τους , και η θεια Ελροη, οχτακοσιων χρόνων δεν ειχε ουτε πιεση. Είναι τωρα ρεαλιστικο αυτό?
Αλλωστε η Καντυ anime ειναι που οι περισσοτεροι το γνωρισαμε στα παιδικα μας χρονια! Με ολα τα παραπανω (ειδικα με τον θανατο του Αντονυ ) αποκτησαμε ψυχικα τραυματα. Αν μη τι αλλο επρεπε να κανει κατι για να εξιλεωθει για αυτα που εκανε στην παιδικη μας ψυχουλα τοτε και να τιμωρισει τους ακατανομαστους

natalia έγραψε:

. Χωρια ολο αυτο το θανατικο. Πεθανε ο Αντονυ, σκοτωθηκε ο Στιαρ, πεθανε η Ροζμαρυ, ολοι νεοι στο ανθος της ηλικιας τους , και η θεια Ελροη, οχτακοσιων χρόνων δεν ειχε ουτε πιεση. Είναι τωρα ρεαλιστικο αυτό?
Αλλωστε η Καντυ anime ειναι που οι περισσοτεροι το γνωρισαμε στα παιδικα μας χρονια! Με ολα τα παραπανω (ειδικα με τον θανατο του Αντονυ ) αποκτησαμε ψυχικα τραυματα. Αν μη τι αλλο επρεπε να κανει κατι για να εξιλεωθει για αυτα που εκανε στην παιδικη μας ψυχουλα τοτε και να τιμωρισει τους ακατανομαστους

natalia και πάλι να σου πω: ο Στιαρτ σκοτωθηκε γιατι ήθελε να προσφερει, γιατι ειχε συνειδηση και μια καλη ψυχούλα- ο Νηλ που να τα βρει αυτα και γιατι να ενδιαφερθει για κατι αλλο περα απο την απολαυση του; και η Ελιζα πως να πάθει καταθλιψη; τι να φοβηθει, μηπως πεινάσουν τα παιδια της και δεν εχει αυριο δουλεια και μεινει στο δρόμο η θα κλαψει για τα φτωχα παιδακια του Σικαγου...το πολυ, πολυ να πονοκεφαλιασει αν δεν της πετυχει το μανικιουρ :roll: και δεν βρει το καλυτερο φορεμα για τους χορους που πηγαινει..

δεν αμφισβητω καθολου την καλη υγεια της Ελρου, στα πουπουλα μεγαλωσε, εχει και καλη κραση!!!!

Τωρα για τον Αντονυ, εχεις δικιο, παιδικο ψυχικο τραυμα!

Αριαδνη μου και πάλι θα διαφωνήσω. Ο Στίαρ πήγε στον πόλεμο αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να μη σκοτωθεί! Οσο για τη θεια Ελροη το 'οτι εχει χρηματα και μεγάλωσε στα πουπουλα δε σημαίνει οτι ειναι φυσιολογικό στην ηλικια της να μην εχει κανενα προβλημα υγειας και να φευγουν ανθρωποι νεωτεροι απο αυτή. Να σου θυμήσω οτι και η Ροζμαρυ με τον ιδιο τρόπο μεγάλωσε, αλλα εφυγε οταν ο Αντονυ ηταν πολύ μικρός. Το οτι είναι ευκατάστατη της προσφέρει καλύτερες προσβάσεις στο χώρο της υγείας και της εξασφαλίζει καλές ιατρικες υπηρεσίες , δεν την κανει όμως αθάνατη, ούτε ατρωτη στις αρρώστιες
Οσο για την Ελίζα θα μπορούσε να δυστυχήσει με τις επιλογές που θα έκανε στην προσωπική της ζωη (και οχι δεν εννοω απλά να μη της κάθεται ο εκάστοτε γκόμενος βλ. Αντονυ, Τερρυ) ή με το να γεννούσε παιδιά που θα της δημιουργούσαν προβλήματα. Για το Νηλ πια, δεν χρειαζόταν μεγάλη φαντασία! Και μόνο που ανέλαβε αυτός τις επιχειρήσεις του πατέρα του ηταν αρκετό για να φαλιρίσουν οικογενειακώς! Τουλάχιστον η Ελίζα ηταν κακιά αλλά της έκοβε . Ο Νήλ ομως ηταν εποιηκώς ηλήθιος. Για να πετύχει κανείς σε αυτού του είδους της επιχειρήσεις χρειάζεται και ικανότητες, οχι μόνο να 'σαι σκληρός με τους εργαζόμενους (οπως ειχε γραψει γι'αυτον η Μιζούκι). Χώρια που θα μπορούσε να έχει εθιστεί στον τζόγο, το ποτό,και δεν ξέρω και εγώ τι αλλο και να σπαταλήσει όλη του την περιουσία. Εδώ υπάρχουν περιπτώσεις που αυτά έχουν συμβεί στην αληθινή ζωή (προσωπικά ξέρω ηδη δυο) και δε θα μπορούσε να το γράψει η Μιζούκι στην ιστορία?
Το οτι κάποιος είναι πλούσιος δε σημαίνει οτι ειναι ευτυχισμένος (οσο και κλισε αν ακούγεται και αυτό). Το οτι υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα (ιδίως στην εποχή μας) είναι σίγουρο. Αυτό όμως δε σημαίνει πως οσοι δεν πνίγονται στα χρήματα περνάνε χάλια και οσοι εχουν πολλά είναι μες στην καλή χαρά. Αυτό μου θυμήζει κάποια σενάρια απο κάτι παλιές ελληνικές ταινίες, οπου οποιος οικονομικά αδύνατος είχε και ολα τα κακά της μοίρας επάνω του και όπου πλούσιος, περνούσε μονίμως υπέροχα, χωρίς να ανησυχεί για τίποτα!