Tο τέλος της ιστορίας

Γειά σου aimee, τι καταπληκτικο άβαταρ είναι αυτό!!!

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα! Το avatar βρήκα σε ένα ξένο φόρουμ, δεν είναι μια γλύκα;

Γεια σας! Βρήκα τυχαία το forum και ναι συγκινήθηκα! Με γυρνάει τόσο πίσω στο χρόνο (πριν 14 χρόνια) που σαν άλλη candy candy είδα τους δικούς μου παλιούς φίλους να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου. Νομίζω οτι η ιστορία της Candy έχει μεγαλώσει γενεές ολόκληρες. Ελπίζω μία μέρα να βγει σε DVD για να μπορούν και τα δικά μας παιδιά να απολαύσουν αυτά που αξέχαστα παιδικά (αν και μόνο παιδικό δεν ήταν)! Και μια που μιλάτε για το τέλος της ιστορίας νομίζω οτι αυτό δεν ήταν τέλος ήταν κάτι σαν να το παράτησε. Η αγαπητή κυρία Mizuko μας έβαλε για καρότο τον Τέρυ και εμείς τρέχαμε απο επισόδιο σε επισόδιο για να δούμε αυτόν τον έρωτα να εκπληρώνεται αλλά αλίμονο ακόμα και το καρότο μας πήρε. Εγώ προσωπικά δεν αποδέχομαι αυτό το τέλος. Μένει στο ορφανότροφειο, ακολουθεί τον 'Αλμπερτ και; και; κυρία Μιζούκι, σας παρακαλώ δώστε ένα τέλος.

juliet έγραψε:

Η αγαπητή κυρία Mizuko μας έβαλε για καρότο τον Τέρυ και εμείς τρέχαμε απο επισόδιο σε επισόδιο για να δούμε αυτόν τον έρωτα να εκπληρώνεται αλλά αλίμονο ακόμα και το καρότο μας πήρε.

Θυμαμαι οτι οταν εβλεπα τα επεισοδια πριν 20 χρονια, μετα το επεισοδιο του χωρισμου στις σκαλες περιμενα καθε φορα με αγωνια να δω μηπως και ξαναεμφανιστει ο Τερρυ. Τελικα τον εμφανιζουν 3 επεισοδια πριν το τελος, για ν τον απομακρυνουν και παλι αδοξα

Διάβασα όλες τις απαντήσεις σας και τις αναφορές σας περι του τέλους της ιστορίας και έχω να πω με τη σειρά μου τα εξής: ο Άλμπερτ αν και ο πρίγκηπας του λόφου για την Κάντυ θεωρώ οτί δεν την γοήτευσε ποτέ όσο ο Τέρυ. Ο Τέρυ ήταν αληθινός έρωτας για την Κάντυ η οποία τον γνώρισε σε μια ηλικία κατάλληλη ώστε να μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματά της απόλυτα σωστά. Ο Άλμπερτ υπήρχε δίπλα της σαν προστάτης και οικογένεια για εκείνη δεν θα ήθελα να τους δω να μένουν μαζί και να ερωτεύονται στο τέλος. Άλλωστε και η ίδια η Κάντυ τον έβλεπε πάντα σαν μεγαλύτερο αδελφό της. Οσο για τον Τέρυ και την επιλογή του να μείνει με την Σουζάννα την βρίσκω απλα μια τεράστια και άχαρη θυσία για χάρη της Σουζάννας, η οποία επειδή του έσωσε τη ζωή και έκανε την απόπειρα αυτοκτονίας για χάρη του τον ανάγκασε (εκβίασε λέω εγώ!!!) να μείνει κοντά της και να αφήσει την Κάντυ. Το ερώτημα μου είναι το εξής: Το αν θα χώριζε ο Τέρυ την Σουζάννα και θα γυρνούσε στην Κάντυ θα μας χάλαγε όλες ή ότι η Μιζούκι έβαλε με το έτσι θέλω τον Τέρυ να επιλέγει την Σουζάννα λόγω της αναπηρίας της; Από πότε δηλαδή χρωστάμε ή μας χρωστάνε αντάλλαγματα για την ανιδιοτελή αγάπη ή βοήθεια που προσφέρουμε ή μας προσφέρουν; Και γιατί πρέπει να λυπόμαστε πάντα τους άλλους και ποτέ τα δικά μας θέλω και τα δικά μας όνειρα και να τα θυσιάζουμε στο βωμό του καθήκοντος; Επιμένω ότι η Κάντυ και ο Τέρυ ανήκουν μαζί και θα ήταν το καλύτερο τέλος για την ιστορία έστω και μετά απο τόσα χρόνια! (Μιζούκι ακούς.....?)

Cerry έγραψε:

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας κορίτσια κι όπως έχω ξαναπεί μόνο όταν είσαι μαζί με το άλλο σου μισό νοιώθεις πραγματικά ολοκληρωμένη/ος!!!!!
Κι έτσι ο κόσμος ίσως και να γινόταν λίγο καλύτερος διότι θα υπήρχε παντού πραγματική αγάπη και αληθινά συναισθήματα!
Κάντυ και Τέρρυ πρέπει και είναι σωστό να είναι μαζί ακόμη κι αν δεν το θέλει η Μιζούκι για εμάς έτσι τελειώνει η Κάντυ!!!!!!

Συμφωνώ απόλυτα!!!!!

Ειναι τοσο αδικο να πρεπει σωνει και καλα να μεινει ο Τερρυ με την Σουζανα Με αγανακτει και με ξεσηκωνει ο αναγκαστικος χωρισμος Και οπως πολυ καλα λεει η Ακαλιακουκου, αν μας ερωτευτει καποιος πρεπει να του κανουμε το χατηρι επειδη μας ερωτευτηκε?

Συμφωνώ απόλυτα με την Ακάλια!!! Ωραία τα είπες.

ZIZIKA έγραψε:

Καλημέρα!!!!
Έχω ξενυχτήσει τόσα βράδυα διαβάζοντας τις συζητήσεις σας
και τώρα επιτέλους μπορώ να σας μιλήσω κι εγώ!!!
Όταν ήμουν μικρή ήθελα την Κάντυ με τον Τέρυ και μάλιστα μου είχε ακουστεί εντελώς άσχετο το να μείνει τελικά με τον Άλμπερτ.Μεγαλώνοντας όμως και χάρη σε εσάς,ξαναδιάβασα το manga (που για μένα αυτό σημαίνει και είναι Κάντυ Κάντυ!!!) και αναθεώρησα.Ανακάλυψα απ΄την αρχή τον Άλμπερτ και τον βρήκα τρυφερό,γλυκό και γοητευτικό,μα πάνω από όλα τον βρήκα συγκροτημένο,σταθερό,υπεύθυνο και σοβαρό.Αξιόλογο άτομο,ικανό να κάνει μια γυναίκα να νιώσει ασφαλής και ευτυχισμένη.
Εξακολουθώ να αγαπώ τον Τέρυ και να τον θεωρώ γοητευτικό και πολύ ερωτεύσιμο,ικανό να εμπνεύσει άγρια και δυνατά πάθη,απλά ο Άλμπερτ μου κάνει για ήσυχο,ήρεμο λιμανάκι.Μάλλον έχει να κάνει αποκλειστικά με τον χαρακτήρα μου,αλλά εγώ προτιμώ τα ήσυχα,σίγουρα και ασφαλή μονοπάτια.Ο παράφορος έρωτας και το τρελλό πάθος με τρομάζουν,ενώ πιστεύω πως δεν μπορούν να διαρκέσουν για πάντα.Με απλά λόγια,τον Τέρυ θα τον ερωτευόμουν,τον Άλμπερτ θα τον παντρευόμουν!
Όπως και να΄χει,η Μιζούκι έγραψε ένα υπέροχο έργο,με πολύ αληθινούς χαρακτήρες,μοναδικούς και αξιαγάπητους!Όλοι μου θυμίζουν κάτι από εμένα και τους οικείους μου..Μια πλευρά μας..Την ανθρώπινη φύση που κρύβει μαζί σκοτάδι και φως!Η ανασφαλής και φοβισμένη Άννυ,η δειλή και ντροπαλή Πάτυ,ο χιουμορίστας Στήαρ, ο άβουλος και παθητικός Νηλ που δεν αντιστέκεται στην αδελφή του παρόλο που νιώθει πως αυτό που κάνουν είναι λάθος,η εγωίστρια Σουζάνα που αδικεί τον Τέρυ μα τελικά πάνω απ΄όλα τον εαυτό της,ο Άρτσυ που συμβιβάζεται με την Άννυ,αφού δεν μπορεί να έχει την Κάντυ,ο Τέρυ,πληγωμένο παιδί που καταφεύγει στον σαρκασμό,ακόμα και η κακιά,εγωπαθής,φίλαυτη και ζηλιάρα Ελίζα που έτσι την μεγάλωσαν και τέτοια ανατροφή της δώσαν...Όχι,με κανέναν δεν μπορώ να θυμώσω,κανέναν δεν κατηγορώ.Παλεύουν όλοι τους με όσα μέσα έχουν,όπως ξέρουν και μπορούν.
Ειδικά όμως η Κάντυ,είναι τόσο ανθρώπινη,οικεία και αναγνωρίσιμη!Μικρή την έβρισκα γλυκανάλατη και υπερβολικά καλή.προτιμούσα την Άννυ που την έβρισκα πιο αληθινή και κοντά σε μένα.Πλέον όμως θεωρώ την Κάντυ μια βαθια χριστιανική μορφή και μου κάνει εντύπωση πως ένα τόσο θεολογημένο έργο έχει γραφτεί από μια γιαπωνέζα!!!Η Κάντυ είναι καλή,έχει αγνή και άδολη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο,δεν ζητά κανένα αντάλλαγμα,δέχεται προσβολές και την κακία με απίστευτη ταπείνωση και καρτερικότητα,αποδέχεται ό,τι της έρχεται στη ζωή χωρίς γιατί και θυμό,σαν θέλημα Θεού,θυσιάζεται για τους άλλους σαν να΄ναι το πιο απλό πράγμα της γης,ξέρει να συγχωρεί και έχει απίστευτη καταννόηση για όλους,δικαιολογεί τα πάντα,είναι πάντα γελαστη και κρύβει τον πόνο και τα προβλήματά της.Όλη της η ζωή είναι ένας απίστευτος σταυρός,τίποτα δεν της δίνεται εύκολα,ούτε για πολύ.Είναι ένα καθαρά χριστιανικό πρότυπο.Και την αγαπώ πολύ για αυτό.Ένα μικρό κορίτσι διαθέτει τόσες αρετές και κάθε του κίνηση είναι κι ένα μάθημα ζωής για όλους.Μακάρι όλοι να καταφέρουμε κάποτε να γίνουμε έτσι!!!
Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα το άλλαζα ούτε στο ελάχιστο,ούτε φυσικά ο,τιδήποτε άλλο.Ο Τέρρυ υπήρξε ο εφηβικός έρωτας της Κάντυ,όλες έχουμε έναν που τον θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη.Πόσες τον παντρευτήκαμε...ανεκπλήρωτος,άφθαρτος και αιώνια εξειδανικευμένος.Αυτή είναι και η αξία του!Ο Άλμπερτ με πείθει πως θα την κάνει ευτυχισμένη.Μπορώ να σκεφτώ ατέλειωτα σενάρια και άπειρες εκβάσεις αυτού του έργου,όμως προτιμώ να αφεθώ σ΄αυτήν που είναι απρόβλεπτη,τραγική μα και όμορφη όπως η αληθινή ζωή!!!!
Συγνώμη που σας κούρασα μα τόσον καιρό που διαβάζω,ανυπομονούσα τόσο πολύ να σας πω κι εγώ κάτι για όλα αυτά!!!!!

διαβάζοντας αυτό το πόστ ένιωσα σαν να βγήκε απο το μυαλό μου !!!
και εγώ μικρή ηθελα τον Τέρυ με την κάντυ αλλά πλέον διαβάζοντας το κόμικ της Κάντυ θέλω τον άλμπερτ μαζί με την Κάντυ....
Φανταστείτε τι ζευγάρι θα έκαναν οι δυό τους !!! Με την έμφυτη καλοσύνη τους και την δύναμη και τα χρήματα του άλμπερτ θα βοηθούσαν πολύ κόσμο. Μόνο ο Άλμπερτ δεν στεναχώρησε ποτέ την Κάντυ και της αξίζει ένας τέτοιος άντρας.


Εγώ πάντως παντρευτηκα τον πρώτο έρωτα της ζωής μου (αχ Τέρυ!!!)

alia έγραψε:

ZIZIKA έγραψε:

Καλημέρα!!!!
Έχω ξενυχτήσει τόσα βράδυα διαβάζοντας τις συζητήσεις σας
και τώρα επιτέλους μπορώ να σας μιλήσω κι εγώ!!!
Όταν ήμουν μικρή ήθελα την Κάντυ με τον Τέρυ και μάλιστα μου είχε ακουστεί εντελώς άσχετο το να μείνει τελικά με τον Άλμπερτ.Μεγαλώνοντας όμως και χάρη σε εσάς,ξαναδιάβασα το manga (που για μένα αυτό σημαίνει και είναι Κάντυ Κάντυ!!!) και αναθεώρησα.Ανακάλυψα απ΄την αρχή τον Άλμπερτ και τον βρήκα τρυφερό,γλυκό και γοητευτικό,μα πάνω από όλα τον βρήκα συγκροτημένο,σταθερό,υπεύθυνο και σοβαρό.Αξιόλογο άτομο,ικανό να κάνει μια γυναίκα να νιώσει ασφαλής και ευτυχισμένη.
Εξακολουθώ να αγαπώ τον Τέρυ και να τον θεωρώ γοητευτικό και πολύ ερωτεύσιμο,ικανό να εμπνεύσει άγρια και δυνατά πάθη,απλά ο Άλμπερτ μου κάνει για ήσυχο,ήρεμο λιμανάκι.Μάλλον έχει να κάνει αποκλειστικά με τον χαρακτήρα μου,αλλά εγώ προτιμώ τα ήσυχα,σίγουρα και ασφαλή μονοπάτια.Ο παράφορος έρωτας και το τρελλό πάθος με τρομάζουν,ενώ πιστεύω πως δεν μπορούν να διαρκέσουν για πάντα.Με απλά λόγια,τον Τέρυ θα τον ερωτευόμουν,τον Άλμπερτ θα τον παντρευόμουν!
Όπως και να΄χει,η Μιζούκι έγραψε ένα υπέροχο έργο,με πολύ αληθινούς χαρακτήρες,μοναδικούς και αξιαγάπητους!Όλοι μου θυμίζουν κάτι από εμένα και τους οικείους μου..Μια πλευρά μας..Την ανθρώπινη φύση που κρύβει μαζί σκοτάδι και φως!Η ανασφαλής και φοβισμένη Άννυ,η δειλή και ντροπαλή Πάτυ,ο χιουμορίστας Στήαρ, ο άβουλος και παθητικός Νηλ που δεν αντιστέκεται στην αδελφή του παρόλο που νιώθει πως αυτό που κάνουν είναι λάθος,η εγωίστρια Σουζάνα που αδικεί τον Τέρυ μα τελικά πάνω απ΄όλα τον εαυτό της,ο Άρτσυ που συμβιβάζεται με την Άννυ,αφού δεν μπορεί να έχει την Κάντυ,ο Τέρυ,πληγωμένο παιδί που καταφεύγει στον σαρκασμό,ακόμα και η κακιά,εγωπαθής,φίλαυτη και ζηλιάρα Ελίζα που έτσι την μεγάλωσαν και τέτοια ανατροφή της δώσαν...Όχι,με κανέναν δεν μπορώ να θυμώσω,κανέναν δεν κατηγορώ.Παλεύουν όλοι τους με όσα μέσα έχουν,όπως ξέρουν και μπορούν.
Ειδικά όμως η Κάντυ,είναι τόσο ανθρώπινη,οικεία και αναγνωρίσιμη!Μικρή την έβρισκα γλυκανάλατη και υπερβολικά καλή.προτιμούσα την Άννυ που την έβρισκα πιο αληθινή και κοντά σε μένα.Πλέον όμως θεωρώ την Κάντυ μια βαθια χριστιανική μορφή και μου κάνει εντύπωση πως ένα τόσο θεολογημένο έργο έχει γραφτεί από μια γιαπωνέζα!!!Η Κάντυ είναι καλή,έχει αγνή και άδολη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο,δεν ζητά κανένα αντάλλαγμα,δέχεται προσβολές και την κακία με απίστευτη ταπείνωση και καρτερικότητα,αποδέχεται ό,τι της έρχεται στη ζωή χωρίς γιατί και θυμό,σαν θέλημα Θεού,θυσιάζεται για τους άλλους σαν να΄ναι το πιο απλό πράγμα της γης,ξέρει να συγχωρεί και έχει απίστευτη καταννόηση για όλους,δικαιολογεί τα πάντα,είναι πάντα γελαστη και κρύβει τον πόνο και τα προβλήματά της.Όλη της η ζωή είναι ένας απίστευτος σταυρός,τίποτα δεν της δίνεται εύκολα,ούτε για πολύ.Είναι ένα καθαρά χριστιανικό πρότυπο.Και την αγαπώ πολύ για αυτό.Ένα μικρό κορίτσι διαθέτει τόσες αρετές και κάθε του κίνηση είναι κι ένα μάθημα ζωής για όλους.Μακάρι όλοι να καταφέρουμε κάποτε να γίνουμε έτσι!!!
Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα το άλλαζα ούτε στο ελάχιστο,ούτε φυσικά ο,τιδήποτε άλλο.Ο Τέρρυ υπήρξε ο εφηβικός έρωτας της Κάντυ,όλες έχουμε έναν που τον θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη.Πόσες τον παντρευτήκαμε...ανεκπλήρωτος,άφθαρτος και αιώνια εξειδανικευμένος.Αυτή είναι και η αξία του!Ο Άλμπερτ με πείθει πως θα την κάνει ευτυχισμένη.Μπορώ να σκεφτώ ατέλειωτα σενάρια και άπειρες εκβάσεις αυτού του έργου,όμως προτιμώ να αφεθώ σ΄αυτήν που είναι απρόβλεπτη,τραγική μα και όμορφη όπως η αληθινή ζωή!!!!
Συγνώμη που σας κούρασα μα τόσον καιρό που διαβάζω,ανυπομονούσα τόσο πολύ να σας πω κι εγώ κάτι για όλα αυτά!!!!!

διαβάζοντας αυτό το πόστ ένιωσα σαν να βγήκε απο το μυαλό μου !!!
και εγώ μικρή ηθελα τον Τέρυ με την κάντυ αλλά πλέον διαβάζοντας το κόμικ της Κάντυ θέλω τον άλμπερτ μαζί με την Κάντυ....
Φανταστείτε τι ζευγάρι θα έκαναν οι δυό τους !!! Με την έμφυτη καλοσύνη τους και την δύναμη και τα χρήματα του άλμπερτ θα βοηθούσαν πολύ κόσμο. Μόνο ο Άλμπερτ δεν στεναχώρησε ποτέ την Κάντυ και της αξίζει ένας τέτοιος άντρας.


Εγώ πάντως παντρευτηκα τον πρώτο έρωτα της ζωής μου (αχ Τέρυ!!!)

συμφωνωαπολυτα μαζι σου αλια !!!
οντως θα εκαναν ενα υπεροχο ζευγαρι οι δυο τους!!!
ααααααααχχχχχχ...