Αγαπημένο καντυκό ζωάκι

εγω θα το λυπομουνα το καημενο

αχ ναι τα πάντα είναι γλυκήτατα

Όταν ήμουν μικρή (ίσως πρώτη-δευτέρα δημοτικού) είχα ζητήσει από το θείο μου να μου πάρει για δώρο ένα χνουδωτό κουκλάκι να κοιμάμαι μαζί του. Θυμάμαι την έκπληξή μου, όταν αντίκρισα ένα μεγάλο πάντα!!! Τότε δεν ήξερα τι ήταν και νόμιζα απλά ότι θα κοιμάμαι με ένα αρκουδάκι μαύρο που φοράει άσπρη πάνα, γιατί είναι μωρό... Βέβαια, η χαρά μου δεν κράτησε και πολύ, γιατί μετά από τέσσερις-πέντε μέρες το πάντα μετακόμισε στην πολυθρόνα του σαλονιού και φυλακίστηκε εκεί από τη μαμά μου, γιατί το βράδυ σκέπαζα το φίλο μου κι εγώ έμενα ξεσκέπαστη!!!!!!!!Αναφέρω όλα τα παραπάνω, γιατί έγιναν η αφορμή να λατρέψω τα πάντα από παιδάκι... Θυμάμαι όποτε δεν με πρόσεχε η μητέρα μου, ξεκλείδωνα την πόρτα κι έμπαινα στο σαλόνι να το δω, να το χαιδέψω και να του πω να μη φοβάται και πως το αγαπάω πολύ-πολύ!!! Και τι έκπληξη όταν σε μεγαλύτερη ηλικία ανακάλυψα πως το αρκουδάκι μου δε φορούσε πάνα, αλλά ήταν έτσι γιατί ανήκε στην οικογένεια των πάντα!!!

Σπόιλερ:

αχ τ ωραιαα ιστοριο0λα ιωαννα..........

τ γλυκα κ αθωα π ειναι τα μικρο0λα!!!!!!!!!!!

Σπόιλερ:

ωραια ιστορία Ιωαννα για τα πάντα ναι μωρε ειναι γλυκούλικα και λιχουδικα και δεν γινεται να μην τα αγαπήσεις- ε, στην Κάντυ δεν υπάρχει πάντα , παραλειψη, θα ταιριαζε με το τρυφερό καντυκό κλίμα και θα' χε μπόλικους θαυμαστες

Όντως πολύ όμορφη και τρυφερή ιστορία Ιωάννα!

Είχα και εγώ μια τρυφερή, αλλά κυρίως αστεία ιστορία με αρκούδο.
Ήθελα και εγώ ένα μεγάλο αρκούδο και τον ζητούσα από τους γονείς μου, αλλά στην επαρχία που ζούσαμε δεν υπήρχε.
Η ξαδέρφη μου που σπούδαζε εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλονίκη, αφού έμαθε αυτή μου την επιθυμία, αποφάσισε να μου δωρίσει έναν για τη γιορτή μου.

Δυστυχώς όμως η διαδρομή με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ ήταν 7 ώρες περίπου, έτσι η ξαδέρφη μου αναγκάστηκε να κρατήσει στην αγκαλιά της έναν μεγάλο καφέ αρκούδο κατά τη διάρκεια όλης της διαδρομής, πράγμα καθόλου εύκολο. Ευτυχώς ήταν χειμώνας και δεν έσκασε από τη ζέστη! Δεν θυμάμαι γιατί δεν τον είχε βάλει στο χώρο με τις αποσκευές, ίσως φοβήθηκε μην τον κλέψει κανείς, γιατί το λεωφορείο έκανε στάση σε πολλούς σταθμούς, οπότε οι άνθρωποι που έπαιρναν τις αποσκευές τους θα τον έβλεπαν και ίσως κάποιος να υπέκυπτε στον πειρασμό και να τον έπαιρνε.

Ο αρκούδος ήταν γένους αρσενικού, φορούσε παπιγιόν, αλλά λόγω της ταλαιπωρίας του ταξιδιού αυτό λύθηκε. Η ξαδέρφη μου έδεσε την κορδέλα του παπιγιόν στο αυτί του και έτσι ο αρκούδος άλλαξε φύλο, γιατί έτσι έμοιαζε περισσότερο με κοριιτσάκι. Όταν επιτέλους έφτασε σε εμένα αποφάσισα να τον κάνω πάλι αγοράκι, βάζοντας του ένα κασκόλ της αγαπημένης μου ομάδας και ονομάζοντας τον Έντυ, το όνομα του αγαπημένου μου μπασκετμπολίστα της ομάδας αυτής.

Ναι, θα ήταν πολύ ωραία να υπήρχαν πάντα στην Κάντυ Αριάδνη, με πρώτους και καλύτερους εμάς θαυμαστές! Μάλλον η σειρά Τάο-Τάο, με έκανε να αγαπήσω τόσο τα ζωάκια αυτά από μικρή, τη θυμάστε;

ναι απο την σειρά Ταο-ταο έχουμε και εμεις αυτη την μεγάλη αγάπη στα ζωάκια αυτά. Και γενικά βλέπαμε σειρες με αρκουδακια !

candy-candy έγραψε:

Παράθεση :

Είναι πολύ ωραίο το βιντεάκι! αφιερωμένο στον Άλμπερτ!

χαχαχα σωστό..δεν το σκέφτηκα!

Παράθεση :

κατά κάποιο τρόπο, δεν υπάρχει η υποδομή για αυτό!

πολύ σωστό@ τα κλείνουμε κυριολεκτικά μέσα!

ariathniM έγραψε:

ναι απο την σειρά Ταο-ταο έχουμε και εμεις αυτη την μεγάλη αγάπη στα ζωάκια αυτά. Και γενικά βλέπαμε σειρες με αρκουδακια !

Κι εμένα μου αρέσουνε πολύ αυτές οι σειρές!

Lovely bears!

Πώς και δεν την είχα πάρει είδηση αυτή την ψηφοφορία????
Από το άνιμε λατρεύω τον Κλιν κι από το μάνγκα την Πούπε.
Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το πώς τα θυμάστε όλα...
Οκ, υποκλίνομαι!!!!

Στο επεισοδιο 13 που η καντυ συναντα για δευτερη φορα τον Αλμπερτ, ένα κουνελάκι θηλυκο ερωτευεται το κλιν το θυμόσαστε;

Κλιν!

Ημουν μεταξύ δύο και ψήφισα και τα δύο.
Κλυν και Πούπε.
Ο Κλυν έκανε τη διαφορά στο τηλεοπτικό σε σύγκριση με το περιοδικό και ήταν η μόνη αλλαγή που δέχτηκα χωρίς διαμαρτυρίες
Ο Πούπε ήταν ο ασβός του Άλμπερτ που δεν αποχωριζόταν ποτέ. μου έκανε εντύπωση το πόσα χρόνια έζησε σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες. δηλαδή από το Λέικγουντ στο Λονδίνο από το Λονδίνο στην Αφρική από την Αφρική στην Ευρώπη και από την Ευρώπη ξανά στην Αμερική. Χάρη στον Πούπε ο Άλμπερτ επέζησε στον Πόλεμο.