ΧΩΡΙΣΜΟΣ.....

θελω τη γνωμη σας....σημερα χωρισα απο ενα κομματι της ζωης μου μετα απο δυο χρονια...ηταν επιλογη μου για λογους ψυχολογιας... το οτι ειναι επιλογη μου δεν σημαινει πως δεν ποναω...ειδικα οταν δν καταλαβαινει οταν του εξηγω....οταν με κατηγορει για ολα κ λεει οτι τον κατεστρεψα...ολα αυτα που λεει δν ισχυουν κ δεν τα εννοει....ομως τα λογια ειναι πικρα κ πονανε..... με εβαλε να τον διαγραψω απο παντου κ ειπε πως μονο οταν αξιζει τον κοπο να ασχοληθει μαζι μου να τον ξαναενοχλησω....

Αφού η επιλογή ήταν δική σου, τότε σίγουρα θα σου πάρει λιγότερο χρόνο να τον ξεπεράσεις και να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει καλύτερα. Άλλωστε, μιά σχέση ψυχοφθόρα, με έλλειψη καταννόησης και αλληλοκατηγόριες αργά ή γρήγορα εκεί θα οδηγούσε... Μπουμπού μου, να σκέφτεσαι πως είσαι νέα, όμορφη, δοτική και δυναμική, και σίγουρα ο πρίγκηπάς σου θα είναι κάπου εκεί έξω και θα σε περιμένει!!!

Σπόιλερ:

ειναι πολυ ωραια αυτα που λες κ σε ευχαριστω.... ηταν μια ψυχοφθορα σχεση... 2 χρονια μαζι κ χωρια καυγαδες κτλ... τον αγαπαω..οπως και εκεινος...ομως η αγαπη δεν φτανει για μια σχεση νομιζω....

Περα απο τον χωρισμο, σε πειραξε που δεν σε καταλαβε.

Αυτο μην το περιμενεις απο κανεναν, οσο καλα και αν του φερθεις. Ειναι ο εγωισμος που τον εμποδιζει, ειναι πολλα. Τα λαθη μας δεν τα παραδεχομαστε και οταν λεμε πως αγαπαμε και ο αλλος μας χωριζει, σπανια βλεπουμε αν καναμε κατι που πειραξε τον αλλον.
Σταδιακα θα το ξεπερασεις. Απλα σταματα να ζητας το δικιο σου (δεν θα το βρισκεις παντα, και προσπαθησε να μην σε χαλαει τοσο)

αυτο αποδειχτηκε δυστηχως στον τροπο που μιλησε....ασχημα κ ταπεινωσε το επιπεδο κ οσα εχουμε ζησει....κ ηρθε πριν μια ωρα να ζηταει συγνωμη κ να θελει να ειμαστε μαζι...πως μπορεις να εισαι με καποιον ομως που μετα απο δυο χρονια σου λεει πως δεν αξιζεις τιποτα???? οσο κ αν τον αγαπας....

Επειδή ξέρω λίγο καλύτερα την κατάσταση, πιστεύω ότι πρέπει να το δεις πιο ψύχραιμα και να προσπαθήσεις να μην στεναχωριέσαι (όσο μπορείς βέβαια)
Για μένα απαραίτητη προυπόθεση στο να κάνω μια σχέση είναι ΠΡΩΤΟΝ να έχει υπάρξει έρωτας και δεύτερον να μπορώ να συννενοηθώ με τον άλλο. Να του λέω καλημέρα και να μου δείχνει τον ήλιο. Όχι τα αστέρια!!!!

Επίσης, όσο και να σε νευριάσει ο άλλος, δεν μπορείς να του σέρνεις τα δώδεκα ευαγγέλια και μετά να περιμένεις με ένα "συγγνώμη" να ξαναγίνουν όλα μέλι γάλα!!!!!!!

επειδη ακριβως ξερεις την κατασταση...ξερεις και τις αντιδρασεις μου.........κ ναι...εκλεισα μηνα με τον πονοκεφαλο παλι.... τελικα ισως να ειναι η πιο τελεια σχεση μου ο πονοκεφαλος....χαχαχα...γελαω κ ας ποναω μεσα μου...δεν εχει σημασια....

Α,καλά κι εγώ κοντεύω τρίμηνο με τα ξενύχτια.... το βιολογικό μου ρολόι τα χει παίξει τελείως...
δεν πάμε καλάααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

Ξέρεις τι χρειαζόμαστε έτσι?????

ΔΙΑΚΟΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

διακοπες.....αχχχχχ τι λεξη κ αυτη....

Αχ κοριτσάκι, τι να σου πω! Ξέρεις για πόσους έχω κλάψει και αν με ρωτήσεις τώρα ούτε που θυμάμαι λεπτομέρειες και απορώ τι έκανα μαζί τους? Έτσι είναι αυτά! Ο μοναδικός άνθρωπος από τον οποίο χώρισα χωρίς κλάματα και δράματα είναι και ο μόνος που αποδείχθηκε με τα χρόνια ότι αξίζει το σεβασμό και την εκτίμισή μου. Οι προσβολές δεν δικαιολογούνται με τίποτα και αν θες τη γνώμη μου καλά έκανες και έδωσες τέλος. Θα σου πω δυο ατάκες που μου είπαν σε ανάλογη φάση κάποιες μεγαλύτερες φίλες μου και είναι πέρα για πέρα αληθινές:

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε τα προβλήματά σου και

Ο καλύτερος γκόμενος είναι ο επόμενος, oh yeahhhhhhhh!!!

Κοιτα,
το σημαντικοτερο πραγμα σε μια σχεση ειναι ο σεβασμος αυτου που εισαι.

Τιποτα δε δικαιολογει μια συμπεριφορα που σε κανει να νιωθεις ανασφαλεια για την αξια σου, για την ποιοτητα της αγαπης σου και για την ειλικρινεια των προθεσεων σου μεσα στη σχεση.
Οταν καποιος σου λεει "με κατεστρεψες", στην ουσια ειναι ενα ανωριμο ατομο που δε θελει να ειναι υπευθυνο για τα αισθηματα του. Ειναι ευκολο να κατηγορεις και να μειωνεις, το θεμα ειναι να εχεις την ωριμοτητα να κανεις ενα βημα μπροστα και να πεις, ναι, εφταιξα και ναι θα κανω οτι μπορω ωστε τα πραγματα να βελτιωθουν και για τους δυο.

Σιγουρα που και που ολα τα ζευγαρια λογοφερνουν και λενε πραγματα που δεν τα εννοουν, αλλα σε μια σχεση οπου υπαρχει ακομα σεβασμος, συντομα επερχεται η ισορροπια, οι συγγνωμες και η σχεση μεγαλωνει μεσα απο καθε δυσκολια.

Λες πως τον αγαπας. Σιγουρα τον ειχες συνηθισει - και ενα φυτο στο σαλονι σου θα το αγαπουσες αν το ειχες συνηθισει και θα στεναχωριοσουνα αν το εβρισκες ξεραμενο και νεκρο μια μερα. Ομως εισαι διατεθιμενη να παραμεινεις με καποιον ο οποιος εχει αποδειξει πως δινει χτυπηματα κατω απο τη ζωνη; Που ειναι η δικη σου αυτοεκτιμηση, θα ξεπουληθεις ψυχικα μονο και μονο για να του αρεσεις; Δε νομιζεις πως αξιζεις καλυτερα;

Δεν το συζητω καν πως σιγουρα καποια μερα οταν θα εχεις γνωρισει εναν ανθρωπο αξιολογο που θα σε αγαπαει και θα σε δεχεται για αυτο που ΕΙΣΑΙ, τοτε θα ευχαριστεις τα καλα σου αστρα που χωρισες τωρα. Προσωπικα εχω χωρισει αρκετες φορες για διαφορους λογους και ουτε μια φορα δεν το εχω μετανιωσει, η επομενη σχεση ηταν παντα σκαλια καλυτερη.

Ο "πριγκηπας" εδω, οντας και Σκανδιναβος, δεν ειναι των τσακωμων και σιγουρα δεν ειναι των εξυβρισμων. Αν καμια φορα γκρινιαξω, μου λεει "σε ευχαριστω που μου ειπες πως νιωθεις, δεν ειχα καταλαβει πως αυτη η συμπεριφορα σε ενοχλουσε. Θα προσπαθησω απο δω και περα να το κανω διαφορετικα". Και προσπαθει. Αλλες φορες το πετυχαινει, αλλες οχι, αλλα τουλαχιστον δεν εχω ποτε καμια αμφιβολια πως το εννοει και πως πραγματικα θελει να κανει οτι μπορει προκειμενου να ειμαστε και οι δυο ευχαριστημενοι.

Απο κει και περα, τα εχω πει αλλου. Τσακωμοι για βλακειες δεν ειναι αποδεχτοι - δεν εχουμε χρονο για σαχλαμαρες δηλαδη.

Να κοιτας μπροστα. Κρατα μεσα σου τις καλες στιγμες τις σχεσεις σαν ενα υπεροχο ενθυμιο, μια ομορφη ασπρομαυρη φωτογραφια. Ο πρωην σου δεν ειναι κακος ανθρωπος, απλα δεν ταιριαζαν οι αναγκες σας. Ουτε εσυ εισαι κακια και αναισθητη που τον αφησες. Βρηκες πρωτη το κουραγιο να κανεις το σημαντικο βημα του να απελευθερωσετε ο ενας τον αλλο ωστε να μπορεσετε και οι δυο να βρειτε εναν συντροφο που θα σας ταιριαζει καλυτερα.

Να εισαι περηφανη που βρηκες το κουραγιο. Κοιτα γυρω σου ποσοι και ποσοι ανθρωποι προτιμανε να συμβιβαστουν με τη γκρινια, την ελλειψη τρυφεροτητας και συντροφικοτητας μονο και μονο για να ειναι "ζευγαρι". Εφοσον η σχεση δε σε καλυπτε (για οποιοδηποτε λογο, αυτα προσωπικα ειναι) σιγουρα εκανες το σωστο να δωσεις τελος σε μια ιστορια η οποια εμοιαζε να σου εφερνε περισσοτερη ταλαιπωρια απο χαρα.

ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αξιζει τοσο ωστε να του επιτρεπεις να σε κανει δυστυχισμενη.

Αντε κουραγιο, ολα θα πανε καλα κι εμεις εδω ειμαστε, να ερχεσαι να μας λες τον πονο σου. Ο δικος μου σημερα ειναι φρικτος πονολαιμος και αυπνια........

geobacter

Θα βγω οφ τόπικ να σας πω κάτι.
Κατ'αρχήν καλές μου Geo και Ελένη, θα έπρεπε να είχατε γίνει ψυχολόγοι.
Συμφωνώ τόσο πολύ σε αυτά που λέτε, όμως δυστυχώς εγώ δεν θα μπορούσα να τα εκφράσω με τον τρόπο που εκφράζεστε!!!
Τώρα όσο αναφορά τον πονόλαιμο και πέσατε σε ειδικό!!!!!
Θα σας δώσω μία συνταγή. Μου την είπε η πολύ καλή μου φίλη η Μαρία.
Την ευγνωμονώ γιατί με έχει κάνει να αγαπήσω τροφές που μου έφερναν εμετό
Λοιπόν, τώρα που σας γράφω στο τσουκάλι έχω φτιάξει την συγκεκριμένη συνταγή.
Για κάποιο λόγο τα τελευταία χρόνια δεν μπορω να πιω το γάλα, ενώ παλιά το έπινα σκέτο.
Το να του βάλω κακάο δεν κάνει καλό στο στομάχι, κι εγώ τις τελευταίες μέρες έχω πρόβλημα με στομαχόπονο.
Το μέλι με το γάλα Geo, είναι ότι καλύτερο για τον πονόλαιμο!!!
Όμως το γάλα κάνει καλό και στο στομάχι, και επίσης ηρεμεί τα νεύρα και μπορούμε να κοιμηθούμε σαν πουλάκια.
Ακούστε λοιπόν τη συνταγή!
Γρήγορη, πανεύκολη και γευστικότατη.
Βάζεις σε ένα τσουκάλι ή κατσαρολάκι νερό,(λίγο νερό!) μόλις βράσει ρίχνεις λίγο κριθαράκι. Το αφήνεις να βράσει για κανένα δεκάλεπτο και όταν έχει αρχίσει να τελειώνει το νερό προσθέτεις στην κατσαρόλα γάλα!!! Αρκετό γάλα και λίγο αλάτι. (για όσους δεν έχουν πρόβλημα με πίεση μπορούν να βάλουν παραπάνω αλάτι)
Αυτό είναι. Αφήνεις το γάλα να βράσει ΠΡΟΣΟΧΗ να ειστε από πάνω και να ανακατεύετε μην τυχόν και χυθεί το γάλα έξω και μόλις το κριθαράκι ψηθεί το γεύμα είναι έτοιμο. Το τρως σαν σούπα.
Είναι καταπληκτικό!!!!!!
Ελπίζω να βοήθησα κι εγώ λίγο....

Που να το βρω εδω το κριθαρακι η ερμηηηη
τσαγια με μελι ομως πινω, αυτα βοηθανε καπως. Παω να μου φτιαξω ενα τωρα, ουφφφφφφ

Ευχαριστω ρε Ακαλια ομως, θα δω τι αλλο μπορω να κανω. Πωπω τωρα μου ηρθε στο μυαλο τραχανας... μμμ... α ρε να ειχα ενα τραχαναδακο εδω με λιγη φετουλα... σταματαω εδω γιατι αυτο το θεμα προβλεπω να ΠΑΡΑΒΓΕΙ εκτος τοπικ!!!

geobacter έγραψε:

Που να το βρω εδω το κριθαρακι η ερμηηηη
τσαγια με μελι ομως πινω, αυτα βοηθανε καπως. Παω να μου φτιαξω ενα τωρα, ουφφφφφφ

Ευχαριστω ρε Ακαλια ομως, θα δω τι αλλο μπορω να κανω. Πωπω τωρα μου ηρθε στο μυαλο τραχανας... μμμ... α ρε να ειχα ενα τραχαναδακο εδω με λιγη φετουλα... σταματαω εδω γιατι αυτο το θεμα προβλεπω να ΠΑΡΑΒΓΕΙ εκτος τοπικ!!!

Συγνώμη θα το συνεχίσω για λίγο το και θα πω στη geo οτι σήμερα έφαγα τραχανα!!!! ζήλεια...

το τσαι με το μέλι κάνουν πολύ καλό στον λαιμό.

Όσο για τον χωρισμό.... Μεγάλη συζήτηση. Είναι δύσκολο να αποφασίζεις να χωρίσεις κάποιον ενώ τον αγαπάς. Το έχω περάσει και εγώ και ευτυχώς η συνέχεια με δικαίωσε. Προφανώς κάτι δεν κολλούσε για να το αποφασίσεις. Ο χρόνος θα δείξει.... Εξάλλου πάντα ο επόμενος είναι καλύτερος και εσύ θα είσαι πιο έμπειρη ώστε να μην κάνεις πάλι τα ίδια λάθη....

κοριτσια μου πραγματικα ευχαριστω παρα παρα πολυ για ολα αυτα που μου εχετε γραψει..... μου κανουν παρα πολυ καλο.... η αληθεια ειναι πως ετσι οπως εχουν γινει η ζωες μας η σχεσεις μας πρεπει να μας βοηθανε να ξεφευγουμε και οχι να προσθετει αλλο ενα προβλημα στα τοσα που εχουμε... οσο κ αν με ενοχλει ο τροπος που μου μιλησε στο τελος μας δν τραβηξα αλλο το σκοινι.... εγω θα θυμαμαι τα καλα...κ εκεινος... οταν ηρεμησει θα κανει το ιδιο πιστευω.... :roll:

Ο χωρισμος σου ειναι κατι τελειωτικο για σενα? Υπαρχουν ζευγαρια που χωριζουν και τα ξαναφτιαχνουν πολλες φορες, και το θεωρουν πολυ συνηθισμενο. Προσωπικα δεν μπορω να το καταλαβω αυτο και για μενα ο χωρισμος σημαινει οτι το εχω σκεφτει πολυ καλα πριν προχωρησω σε κατι τετοιο. Μ'αυτη την βαση, η αποφαση του χωρισμου ειναι κατι ανακουφιστικο.

Αν η σχεση σε εκανε δυστυχισμενη, τοτε ειναι λογικο να ηθελες να χωρισεις. Η ζωη δεν ειναι παντα ευκολη, ουτε οι σχεσεις ειναι κατι απλο. Χρειαζονται προσπαθεια, αλλα και απο τα δυο μελη. Δεν γινεται να προσπαθει μονο ο ενας. Νομιζω οτι παντα μεσα μας ξερουμε τι θελουμε. Αρκει να ρωτησουμε τον εαυτο μας, αλλα και να απαντησουμε ειλικρινα. Ειναι δυσκολο να ειμαστε ειλικρινεις με τους αλλους, αλλα ακομα δυσκολοτερο να ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας. Και φυσικα ειναι απαραιτητο να βαζουμε ορια και να τα τηρουμε. Αυτο ειναι κατι που συμβουλευουν ολοι οι ψυχολογοι.

Μπορει να κλαις σημερα γιατι δεν εχεις το μαγικο κουμπι που θα σβησει τα αισθηματα σου γι'αυτον τον ανθρωπο, αλλα πρεπει να σκεφτεις τους λογους που σε οδηγησαν σ'αυτη την αποφαση σου. Ελπιζω να ειναι σοβαροι και σημαντικοι. Πόσο χρονων ειστε?

δεν εχω προβλημα να ακουσω την ιστορια σου..... εχω γερα νευρα κ το εχω αποδειξει πολλες φορες...... εγω ειμαι 21 κ εκεινος 25....ομως τις περισσοτερες φορες φεροταν σαν 5....κ εμενα αυτο με κουραζει....δν βγαζω την ουρα μου απ εξω ουτε νομιζω οτι φταιει μονο αυτος.... δυο μαλωνουνε δυο φταινε και συμφωνω με αυτο...ομως ακαλια....εσυ ξερεις την ιστορια.....και οσοι την ξερουν δεν νομιζω να ριχνουν τη βαρυτητα σε μενα... δν μπορουσα να τον μαθω πως να ειναι σωστος σε μια σχεση....γιαυτο λοιπον καλυτερα μονη μου παρα με μια πιεστικη σχεση....το παλεψα δυο χρονια..... ειχαμε χωρισει κ γυρισα πισω να το παλεψω...αλλα δν γινοταν....δν συμφωνουσαμε σε τιποτα.....πηγαινα πασο....προσπαθουσε κ εκεινος αλλα το εχανε καπου....

bouboulojito έγραψε:

δεν εχω προβλημα να ακουσω την ιστορια σου..... εχω γερα νευρα κ το εχω αποδειξει πολλες φορες...... εγω ειμαι 21 κ εκεινος 25....ομως τις περισσοτερες φορες φεροταν σαν 5....κ εμενα αυτο με κουραζει....δν βγαζω την ουρα μου απ εξω ουτε νομιζω οτι φταιει μονο αυτος.... δυο μαλωνουνε δυο φταινε και συμφωνω με αυτο...ομως ακαλια....εσυ ξερεις την ιστορια.....και οσοι την ξερουν δεν νομιζω να ριχνουν τη βαρυτητα σε μενα... δν μπορουσα να τον μαθω πως να ειναι σωστος σε μια σχεση....γιαυτο λοιπον καλυτερα μονη μου παρα με μια πιεστικη σχεση....το παλεψα δυο χρονια..... ειχαμε χωρισει κ γυρισα πισω να το παλεψω...αλλα δν γινοταν....δν συμφωνουσαμε σε τιποτα.....πηγαινα πασο....προσπαθουσε κ εκεινος αλλα το εχανε καπου....

Ποιοι ηταν οι λογοι που εισασταν μαζι? Τι αγαπουσες σ'εκεινον? Τι αγαπουσε σε 'σενα? Εκεινος ηταν ευτυχισμενος μαζι σου?

Εισαι τοσο νεα! Θα γνωρισεις τοσους ανθρωπους και θα εχεις απειρες ευκαιριες. Μην ανησυχεις

Domniki έγραψες δύο γραμμούλες και με κάλυψες.... Συμφωνώ απόλυτα!!!!!

Λοιπον,

εγω δε βλεπω τιποτα μελοδραματικο στο χωρισμο. Και εχω περασει αρκετους. Ο χωρισμος ειναι μερος της ζωης, οπως και η χαρα και η λυπη και η αγωνια και ο ενθουσιασμος και ο θανατος κλπ κλπ

Φυσικα δεν ειναι ευχαριστο οταν διαπιστωνεις πως για οποιοδηποτε λογο η λογους φτανεις σε ενα σημειο στη ζωη σου οπου δεν μπορεις να δεις μελλον με ενα συγκεκριμενο ανθρωπο. Το θεμα ειναι πως εδω μιλαμε για τη δικη σου τη ζωη. Τις δικες σου αναγκες. Τα δικα σου ονειρα και προσδοκιες.

Ο αλλος, δεν υπαρχει σε αυτο τον κοσμο για να ικανοποιει τις αναγκες και τις απαιτησεις σου. Νομιζω πως ειναι λαθος να προσπαθεις να τον αλλαξεις τον αλλο, να τον "στρωσεις" και να τον βελτιωσεις. Οπως κι εσυ, ετσι και ο αλλος εχει τις δικες του φιλοσοφιες και ιδεες για το πως πρεπει να ειναι μια σχεση η μαλλον πως θελει αυτος να τη βιωσει και οσο δικαιες ειναι οι δικες σου οι αποψεις, αλλο τοσο δικαιες ειναι κι εκεινου.

Το θεμα ειναι να ξερεις εσυ σαν ανθρωπος τι περιμενεις πανω κατω και τι δεχεσαι. Για παραδειγμα, μπορεις να πεις πως οσο και ερωτευμενη και να ειμαι, δε θα κανω σχεση με εναν ναρκομανη, εναν παντρεμενο, εναν συναδερφο κλπ κλπ, τα κριτηρια σου ειναι δικα σου. Οπως επισης βοηθαει να κανεις λιγο διαλογο με τον εαυτο σου να καταλαβεις τι θελεις απο τον εαυτο σου, απο τη ζωη σου και τους αλλους. Αυτα δε θα στα μαθει κανενας αλλος, μονη σου πρεπει να το παλεψεις.

Τι θα πει τον αγαπας καποιον; Το οτι θελεις το καλο του; Εισαι παντα σιγουρη πως ξερεις τι ειναι καλο για καποιον αλλο; Ξερεις παντα τι ειναι καλο για σενα; Σοκολατες τρως; Το ξερεις πως δεν ειναι και οτι το καλυτερο για το σωμα σου, ομως τις τρως.
Τι αλλο ειναι αγαπη; Το να θες να εισαι μαζι με καποιον; Αυτο ειναι αγαπη η μηπως ειναι η ικανοποιηση της δικης σου αναγκης να μην εισαι μονη σου; Θες καποιον να φροντιζεις; Μπορεις να υιοθετησεις ενα σκυλακι επισης για τον ιδιο σκοπο (και δε θα σε πρηζει κιολας). Και ουτω καθεξης.

Αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι πως σε αυτη τη ζωη το καλυτερο/περισσοτερο που μπορεις να πετυχεις ειναι καποια μερα να καταλαβεις τον εαυτο σου (και μονο). Δεν εχεις κανενα αληθινο ελεγχο πανω στον αλλο, ουτε στη συμπεριφορα του, ουτε στα αισθηματα του, ουτε στις σκεψεις του. Το μονο που μπορεις να χρησιμοποιησεις σαν κριτηριο ειναι το πως σου φερεται ο αλλος. Αν τη συμπεριφορα του την αισθανεσαι σαν ειλικρινη και ανιδιοτελη (στο βαθμο που αυτο ειναι ανθρωπινως εφικτο), αν σε βοηθαει να καλυτερευσεις τον εαυτο σου σαν ατομο, αν σου προσφερει ζεστασια και συμπαρασταση και αν χαιρεται και προσπαθει να μοιραζεται τις σκεψεις, τα ονειρα και τις ανησυχιες του μαζι σου, τοτε εχει νοημα να προσπαθεις να κρατησεις και να βελτιωσεις μια σχεση.

Αν τα πραματα ειναι συνηθως γκρινια, καυγαδες, μουτρα, ψυχροτητα, αδιαφορια και μια γενικοτερη συμπεριφορα που δειχνει ελλειψη σεβασμου και προς αυτον και προς εσενα, τοτε τι το βασανιζεις. Ειναι αγαπη αυτο η εξαρτηση; Μηπως ειναι ο φοβος του να αντιμετωπισεις τη ζωη μονη σου; Οπως και να χει, με ολα του τα στραβα, τουλαχιστον μαζι του ειχες μια αγκαλιτσα (στις καλες σας). Απο κει και περα ΕΣΥ πρεπει να διαλεξεις την ποιοτητα της σχεσης που θελεις και να ΠΡΑΞΕΙΣ αναλογα.

Δυστυχως οπως ξερεις ειναι πολλοι και πολλες αυτοι που δε θελουν να αναλαβουν την ευθυνη της ευτυχιας τους. Οταν ημουνα φοιτητρια εμενε στο διπλανο μου διαμερισμα μια κοπελιτσα, φοιτητρια ηταν νομιζω κι αυτη. Ειχε μια σχεση με εναν πανιβλακα. Επινε, μια δουλευε μια δε δουλευε και καποια στιγμη αρχισε και να τη χτυπαει. Τα ακουγα μερικες φορες δυστυχως και καλουσα την αστυνομια. Μια μερα την ειδα να τρεχει κλαμμενη στο δρομο, πεταχτηκα εξω και τη μαζεψα στο δικο μου το σπιτι και τηλεφωνησαμε στην αστυνομια μαζι. Την ειχε πιασει και της χτυπαγε το κεφαλι στον τοιχο. Και αυτη η χαζη αντι να τον ξεφορτωθει (νεα κοπελα με ολα της τα καλα του Θεου!) εξακολουθουσε να μου λεει πως τον αγαπαει...

Λοιπον, τι αλλο να σου πω, αν με την αγαπη ανοιγεις την πορτα στον καθενα να σου συμπεριφερεται οπως θελει χωρις εσυ να εχεις ορια σαν ανθρωπος και εισαι ξεφραγο αμπελι, μη σου κανει εντυπωση πως ορισμενοι ανθρωποι θα το εκμεταλλευτουν. Ποιος δε θελει να εχει ενα αβουλο πλασμα διπλα του να του κανει ολα τα χατηρια και να τον κοιταει σα Θεο...

Γιαυτο ειπα και πριν. Πρωτα απ'ολα, θα φροντιζεις τον εαυτο σου. Μια ζωη την εχεις και θα κοιτας να την περνας με ανθρωπους αξιολογους. Κανενας δεν εχει τη μαγικη φορμουλα για τις σχεσεις και κανενας δεν ταιριαζει με ολο τον κοσμο, αυτο θα ηταν αρρωστο! Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσπαθεις να βελτιωνεσαι σαν ατομο και να φροντιζεις τη σχεση σου με νυχια και με δοντια να μην κατανταει βαρετη και μονοτονη και να αρχισει ο ενας να λαμβανει τον αλλο σα δεδομενο.

Αντι να καθεσαι να κλαις για την (ψιλο-μαπα) σχεση που τελειωσε, σκεψου τι εμαθες και τι μπορεις να κανεις απο δω και περα ωστε η επομενη σχεση να ειναι καλυτερη. ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ειναι να εχεις μια σχεση πολυ πιο ικανοποιητικη απο τουτη δω, αλλα πρωτα κατσε και σκεψου τι θελεις και πως το θελεις γιατι ο περισσοτερος κοσμος αφηνει μονο το παθος του ερωτα να τον κατευθυνει χωρις καμια περαιτερω σκεψη. Μια σχεση διαρκειας χρειαζεται περισσοτερα απο τον αρχικο ενθουσιασμο. Αν αυτο το εχεις υποψη σου και το καταλαβαινεις, θα βλεπεις και σε ποιες περιπτωσεις αξιζει να κανεις μια συντομη σχεση μεχρι να ξεθυμανει το παθος και μετα ας παρει ο καθενας το δρομο του και σε ποιες αξιζει να το βασανισεις λιγο παραπανω το θεμα.

Αντε γεια σας, παω να κανω review σε μια παρουσιαση του πριγκηπα γιατι ειναι εντελως ανορθογραφος........ φιλακια και κουραγιο!!

Δεν θα ελεγα "μελοδραματικο" τον χωρισμο. Ειναι μια δυσαρεστη εμπειρια, το γκρεμισμα ενος ονειρου. Οταν μαθατε οτι δεν υπαρχει Αη Βασιλης, δεν στεναχωρηθηκατε? Καπως ετσι...Επισης, οσο πιο πολυ εχεις επενδυσει συναισθηματικα στην σχεση, τοσο πιο οδυνηρος ειναι ενας χωρισμος.

Θυμαμαι πριν απο αρκετα χρονια ειχε χωρισει ενας καλος μου φιλος. Εκλαιγε και μου ελεγε ποσο την αγαπουσε. Η κοπελα ηταν αυτη που ειχε τελειωσει την σχεση. Ηξερα οτι τον ειχε απατησει, του φεροταν ασχημα, αλλα αυτος την συγχωρουσε και ηθελε να ειναι μαζι. Δεν μπορουσε να αποδεχτει οτι η κοπελα δεν ηθελε σχεση μαζι του. Θυμαμαι λοιπον οτι τοτε τον ειχα ρωτησει τι αγαπουσε σ'εκεινη και μου απαντησε τον χαρακτηρα της!!! Η δικια μου απαντηση ηταν: "Μα ποιον χαρακτηρα της? Αυτη σε απατησε και σου φερθηκε ασχημα! Ειναι δυνατον να αγαπας τον χαρακτηρα της???"...κ'ομως, αυτος ειχε πεισει τον εαυτο του γι'αυτο!

Συμφωνω με την geobacter: δεν μπορουμε να ειμαστε ζευγαρι με τον καθενα. Ολοι μας εχουμε καποιες αναγκες και οταν δεν μπορει να τις καλυψει ο αλλος, τοτε ή πρεπει να το αποδεχτουμε και να συμβιβαστουμε ή να τελειωσουμε την σχεση. Πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν, οποτε δεν μπορω να ελπιζω οτι θα αλλαξουν βασικα πραγματα και ο βατραχος θα μεταμορφωθει σε πριγκιπα. Αλλωστε μια χαρα ειναι και ο βατραχος για την βατραχινα του

Η ωριμοτητα ερχεται με τα χρονια και τις εμπειριες. Δεν ειναι κατι με το οποιο γεννιομαστε. Για μια πετυχημενη σχεση χρειαζεται ωριμοτητα και απο τα δυο μερη. Οπως επισης χρειαζεται να κατανοησουμε οτι το ετερο μας ημισυ δεν ειναι ενας αντικαταστατης των γονιων μας, ουτε και χρειαζεται να μας φερεται οπως μας φερονται οι γονεις μας. Αυτο ειναι ενα βασικο λαθος που κανουμε οι περισσοτεροι στις σχεσεις. Επισης οταν καποιος δεν μπορει να ικανοποιησει τις προσδοκιες μας, δεν σημαινει οτι φταιει ή ειναι κανενα τερας. Κανει το καλυτερο που μπορει, αλλα και παλι δεν ειναι αυτο αρκετο. Τοτε ή συμβιβαζομαστε ή ψαχνουμε για κατι αλλο.