Όσο είμαστε ζωντανοί - Σχόλια Αναγνωστών

anna έγραψε:

ariel έγραψε:

Ξέρεις ποιο σημείο μου άρεσε πολυ; εκεί που ο τερρυ ζήλεψε το νοσοκομείο... την είχε κάθε μέρα νω εκείνος οχι...Πολύ τερρυ!!!

Μπραβο Ελενα! Το διαβασα μονορούφι!! (οσο για τη σπηλιά σου, κάνει μονο για νεραιδες!!! πανεμορφη!)

εχετε στο μυαλο σας καμια συγκεκριμενη νεραιδα μαντεμουαζελ???? καποια με γοργονισιο ονομα μηπως?? χμμ!!! θα βγαλω πλακατ: "δωστε τη σπηλια της libra στο λαο!!!"

εεεε τι;; πάλι δεν έπιασε η προβολή!!!! να ηταν μπαγιατικα τα αυγα της σαλαμαδρας ή μήπως παραήταν φρεσκα;;; οπως και να 'χει τζαμπα δυο ωρες ανακατευα!!

TZENHG13 έγραψε:

Libra, δεν ανοίγεις ενότητα με σπήλαια στο φόρουμ, να ανεβάσεις μερικές φωτογραφίες, να απολαύσουν τα κορίτσια αυτά που δεν μπορούν να δουν από κοντά???

Πολύ καλη ιδέα Τζένη!!! Δεν το κάνεις βρε Ελενα;;; Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον!!!

μολις διαβασα και αυτο το φικ σου. αρκετα σημαντικες οι δικες σου προσθηκες. Το αποτελεσμα βεβαια ειναι αυτο που με ηρεμει. οχι απλα ο Τερρυ με την Καντυ together 4ever!! αλλα και οι υπολοιπες καταληξεις (νηλ και Ελιζα φυλακη!!! )

μου αρεσε πολυ το τελευταιο κεφαλαιο!!!! Τερρυ Γκραντσεστερ!!! οπως κι αν ειναι ειναι ΘΕΟΣ!!!
αγαπημενη του φραση: "η καλη μου νεραιδα!!!"
αγαπημενη αστεια του φραση: "ξερεις ποσα φακιδοπαιδακια θα σου εκανα..?!!"

me li-k-e!!!!!!!!!!!!

μπραβο libra υπεροχο το φικ σου!!! συγχαρητηρια!!!!

εμενα η φραση του τερρυ που μου εκανε εντυπωση και γυσικα μου αρεσε παρα πολυ και ξεχασα να προσθεσω ηταν η εξης...

"στο διαολο η καριερα μου και η ζωη μου ρομπερτ ! πρεπει να φυγω το καταλαβαινεις?"

δεν ξερω αλλα οταν το ειπε αυτο ο τερρυ πως να το πω...ενιωσα ενα κυμα απεραντης αγαπης και θαυμασμου...
για να μην μπω καλυτερα οτι μου ρθε να μπω στην οθονη και να τον φιλησω!!!!!!ααααααχχχχχχχχ...

Θα ήθελα να σας αναλύσω μερικά σημεία στα οποία όταν τα έγραφα ένιωθα πιο κοντά στους ήρωες. Ένιωθα μαζί τους τον πόνο τους και την αγωνία τους και γενικώς, τα έχω ξεχωρίσει περισσότερο από κάποια άλλα. Μέσα στο κείμενο έχουν σίγουρα μεγαλύτερη σημασία αλλά για προφανής λόγους δεν μπορώ να μεταφέρω όλα τα κεφάλαια εδώ:


Τέρρυ

Κώδικας:

«Μην ανησυχείς. Όλες θα πάρετε», μιλώντας περισσότερο σε αυτόν, παρά στην κοπέλα που είχε μπροστά του.

Εδώ είδα τον Τέρρυ πνιγμένο στη μοναξιά του να νιώθει ότι μοιράζει κυριολεκτικά τα κομμάτια του χωρίς να μπορεί να δώσει τον εαυτό του εκεί που πραγματικά θέλει.

Κώδικας:

«Εκείνη;…» αμέσως όμως μόλις πρόφερε αυτή τη λέξη το μετάνιωσε και πριν ο Άλμπερτ προλάβει να μιλήσει ο Τέρρυ είπε βιαστικά:«Όχι-όχι. Μην μου πεις. Δεν έπρεπε να σε ρωτήσω».

«Αυτό αρκεί. Να είναι ζωντανή και να χαμογελάει. Κι ας μην μπορώ να ζήσω μαζί της το χαμόγελό της».

Κώδικας:

Ο Τέρρενς ένιωσε ότι χρειαζόταν να μιλήσει. Να βγάλει από μέσα του το βάρος που τον έπνιγε. Το βάρος που τον υποχρέωνε να ορκιστεί πίστη και αγάπη στην αιώνια μοναξιά.
Το πρώτο από τα πολλά που θα ακολουθούσαν και θα γίνονταν μάρτυρες της αβάσταχτης ύπαρξης της ακόμα ζωντανής ψυχής του

Κώδικας:

'Παιδί μου;' σκέφτηκε ο Τέρρυ. 'Άλλο και τούτο πάλι!'.

Η αναπάντεχη αποδοχή του πατέρα του ήταν κάτι που σίγουρα θα τάραζε την ψυχή του Τέρρυ.

Κώδικας:

 Ποιος ήταν αυτός για να μην του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία όταν ο ίδιος θα πούλαγε την ψυχή του στο διάβολο για να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του!

Κώδικας:

Άλλαξε ρούχα και έκατσε μπροστά στον καθρέφτη. Έμεινε για ώρα να κοιτάζει αφηρημένος το είδωλό του.

Κώδικας:

«Να πάρει Σουζάνα! Άσε με πια ήσυχο. Ούτε στα όνειρά μου δεν με αφήνεις να την έχω. Δεν σου ζήτησα ποτέ να κάνεις καμία θυσία. Χίλιες φορές να ήμουν νεκρός. Νεκρός. Γιατί και που είμαι ακόμα ζωντανός; Δεν υπάρχει ζωή μακριά της».

Ο τέρρυ νιώθει εγκλωβισμένος να πνίγεται στον κλοιό της Σουζάνα. Την ημέρα η αποδοχή της κατάστασης και η συνειδητή απόφαση να σταθεί και να την στηρίξει είναι κάτι πλήρως ελεγχόμενη, αλλά όταν νιώθει στον ύπνο του, όταν έχει αφεθεί στο υποσυνείδητό του, να πολιορκείται και εκεί, αντιδράει ενστικτοδώς και ξεσπάει όλο το βάρος που φέρει μέσα του με το να εύχεται να μπορούσε να ήταν νεκρός.

Κώδικας:

Ο Τέρρυ αυθόρμητα φόρεσε και πάλι το απαθές προσωπείο που είχε πάντα όταν βρισκόταν μαζί της.

Κώδικας:

Μα πως μπορούσε αυτός να κρίνει μια γυναίκα που στερήθηκε τον άντρα που αγάπησε και το παιδί της για τόσο καιρό;

-Κι αν δεν υπήρχε αύριο; Αν σήμερα ήταν όλα όσα είχε; Θα έκανε ότι έκανε κι ο πατέρας του; Θα τα παράταγε όλα για να γυρίσει στη γυναίκα που αγαπούσε ή τελικά ο ίδιος ήταν πιο δειλός και θα θυσίαζε τα πάντα; Τη ζωή του, την ψυχή του, την αγάπη του, στο όνομα του καθήκοντος.

Κώδικας:

«Είναι αργά πια για μας αγάπη μου… πολύ αργά…», κι εξαφανίστηκε μέσα από την αγκαλιά του…

Αχ αυτά τα όνειρα. Ακόμα μια φορά το υποσυνείδητό του τον ταρακουνάει. Νιώθει ότι την χάνει ακόμα κι εκεί και απελπίζεται.

Κώδικας:

Άσε με να ζω στα όνειρά μου, ότι τάχα είσαι ακόμα δική μου, ότι τάχα θυμάσαι πόσο σε αγάπησα, ότι τάχα με σκέφτεσαι όσο εγώ... άσε με να το πιστεύω γιατί μόνο έτσι αντέχω να ζω.

Κώδικας:

Πήρε τις σελίδες και τις έσφιξε στο στήθος του. Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του. Δάκρυα χαράς κύλησαν από τα μάτια του. Δάκρυα ανακούφισης. Όλες του οι αγωνίες σβήστηκαν.
-Ένιωθε και πάλι γεμάτος συναισθήματα. Η άδεια ψυχή του πλημύρισε με αυτά και ήταν τόσα που νόμιζε και ο ίδιος ότι δεν μπορούσε να τα αντέξει.

Κώδικας:

Όταν την είδε στην αγκαλιά του Άλμπερτ, ένιωσε πως την είχε στη δική του αγκαλιά. Ένιωσε το κεφάλι της στο στήθος του και την ανάσα της στα χέρια του.

Κώδικας:

Και τη ζωή μου θα έδινα για εκείνη Άλμπερτ. Αυτό που δεν μπορώ να δώσω είναι η ζωή των άλλων…

Εδώ εγώ κορίτσια πλάνταζα μόνη μου! Ένιωθα τόσο αδύναμο τον Τέρρυ μπροστά στον πόνο της Σουζάνα που ειλικρινά ήθελα να πυροβολήσω τη Μιζούκι και ευχόμουν ποτέ να μην βρεθεί άνθρωπος στη θέση και το δείλημα αυτού του χαρακτήρα.

Κώδικας:

 Έμειναν σφιχτά αγκαλιασμένοι για ώρα. Νιώθοντας ο ένας την παρουσία του άλλου, τη ζεστασιά, την αγάπη, την προσμονή. Όλες τις αγωνίες και τις ώρες μοναξιάς που έζησαν, όλα τα όνειρα που δεν έζησαν, όλες τις ελπίδες, όλα όσα λαχτάρισαν τα έκλεισαν εκεί για ώρα που κανείς τους δεν μπορούσε να υπολογίσει, παίρνοντας δύναμη, ζωή, ανάσα και ελπίδα ο ένας από τη σιωπή του άλλου.

Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να περιγράψει με λόγια τον πόνο και τη χαρά που νιώθουν οι ήρωες εκείνη τη στιγμή. Όσα λόγια και να πει κανείς δεν μπορούν ούτε να φτάσουν ούτε να καλύψουν τη συναισθηματική φόρτιση.

Κώδικας:

«Σ'αγαπάω Κάντυ. Σ'αγαπάω!», είπε ο Τέρρυ νιώθοντας όλη του την ψυχή να βγαίνει και να απελευθερώνεται στο αχνό φως του δωματίου. Ένα φως που λαχταρούσε τόσο η ψυχή του και που για χρόνια ήταν κλεισμένη στο σκοτάδι.

Κώδικας:

Κοιμήθηκε βαθειά με ένα αχνό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη του που πρόδιδε τη γαλήνη της ψυχής του. Μια γαλήνη που δεν είχε νιώσει όλα αυτά τα χρόνια.
-Το επόμενο πρωί ο Τέρρυ ξύπνησε μόνος στο κρεβάτι και πετάχτηκε απότομα. 'Ήταν όνειρο;' σκέφτηκε έντρομος.
-Η ελπίδα, η χαρά, η αισιοδοξία είχαν αρχίσει να φωλιάζουν στην καρδιά του ξανά.

Ο Τέρρυ αφήνεται πλήρως στα εγκλωβισμένα αυτά συναισθήματα που έχει μάθει να εξωτερικεύει μόνο με την Κάντυ. Συνεπώς δεν μιλάμε για μια καταπίεση 2 χρόνων που η Κάντυ δεν είναι κοντά του, αλλά σχεδόν όλης του της ζωής.

Κώδικας:

Κάθε λίγο της έριχνε κλεφτές ματιές από τον καθρέφτη. Η Κάντυ ήταν πανέμορφη απόψε, αλλά στα δικά του μάτια δεν υπήρξε ποτέ λιγότερο όμορφη γι'αυτόν.

Για τον Τέρρυ που η κάντυ όλα τα χρόνια ζούσε μόνο στα όνειρά του, η μορφή της, είναι μια υπενθύμηση ότι δεν βλέπει και πάλι κάποιο όνειρο. Η εξωτερική της εμφάνιση ήταν κάτι υποκειμενικό που νομίζω ότι ποτέ ο Τέρυ δεν στηρίχτηκε σε αυτή.

Κώδικας:

 Στην ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να αποχωριστεί την Κάντυ θόλωσε. Χρόνια ντυμένα με μοναξιά, απελπισία και συναισθηματικό κενό σκέπασαν τη σκέψη του. Η ιδέα να μην την έχει δίπλα του, να νιώσει και πάλι εγκλωβισμένη την ψυχή του μούδιαζαν το μυαλό του.

Κώδικας:

Φύγε Κάντυ. Φύγε. Δεν θέλω να σε κρατήσω με το ζόρι. Ξέρω πολύ καλά πως είναι να είσαι κλεισμένος μέσα σε κλουβί.

Κώδικας:

Στο διάολο και η καριέρα μου και η ζωή μου Ρόμπερτ. Πρέπει να φύγω, το καταλαβαίνεις;

Εδώ ο Τέρρυ είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει όλα αυτά που τόσα χρόνια στερείται. Κανένας και τίποτα δεν θα στεκόταν εμπόδιο μπροστά του.

Κώδικας:

«Πες το Κάντυ. Θέλω να το ακούσω από το στόμα σου…», της ψιθύρισε ο Τέρρυ.

Κάντυ

Κώδικας:

Μου είναι τόσο δύσκολο να τον ξεχάσω Πάτυ! Μήπως κι εγώ δεν τον αγαπώ; Κάνω τόσους μήνες προσπάθεια και ξαφνικά αυτό! Γιατί να είναι τόσο σκληρή η ζωή μαζί μας Πάτυ;

Κώδικας:

Αν τον θυμόταν όμορφο, σήμερα της φαινόταν ωραιότερος.
...Που ποτέ ξανά δεν θα μπορούσε να ακούσει τη φωνή του να καλεί το όνομά της.

Κώδικας:

Άλλωστε όσο κι αν αυτό με πληγώνει, της χρωστάω πολλά. Της χρωστάω τη ζωή του Τέρρυ!

Τι περνάει κι αυτό το κοριτσάκι! Όχι μόνο να μην μπορεί να βρίσει τη γυναίκα που της έφαγε τον άντρα που αγαπάει, αλλά να νοιώθει ότι της χρωστάει και μεγάλη χάρη.

Κώδικας:

«Η καρδιά μου Άλμπερτ παραλογίζεται. Το όνομα που φωνάζει είναι γραμμένο σε φωτεινές επιγραφές και σε αφίσες. Μέχρι εκεί μπορώ να δω αυτό το όνομα Άλμπερτ. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο. Ένα άπιαστο όνειρο γραμμένο με φωτεινά θεατρικά γράμματα»

«Θα αλλάξεις γνώμη Άλμπερτ. Όπως θα αλλάξω κι εγώ αισθήματα».

Κώδικας:

Το μυαλό της ταξίδευε αλλού. Αλλιώς την είχε φανταστεί αυτή την ημέρα. Αλλά μόνο την είχε φανταστεί… Και μόνη της. Πάντα μόνη της. Ο Τέρρυ δεν ήταν ποτέ μαζί της.

Όλος ο αρραβώνας της Κάντυ για μένα ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Από τη μία φοβάται τη μοναξιά και από την άλλη αγαπάει τον Τέρρυ που δεν μπορεί να τον φτάσει. Μια μεγάλη ψυχολογική πίεση που στο τέλος βέβαια οδηγεί την Κάντυ να πάει να βρει τον Τέρρυ. Αν δεν είχε πιεστεί τόσο ψυχολογικά νομίζω πως δεν θα έκανε ποτέ αυτό το βήμα.

Κώδικας:

Κι όταν μετά από ώρες είχε κουραστεί να κλαίει, να σκέφτεται, να πονάει, πήρε μια κόλα χαρτί:

...Κι αν η μοίρα σε αυτή τη ζωή δεν μας άφησε να είμαστε μαζί, είναι μαζί οι καρδιές μας. Και αυτές δεν μπορεί να τις χωρίσει κανείς.

Κώδικας:

Είσαι τόσα πολλά περισσότερα Τέρρυ! Περισσότερα από ότι ποτέ φανταζόμουν!

Κώδικας:

Δεν έκλαιγε όμως πια. Δεν μιλούσε. Δεν γελούσε. Απλά κοιτούσε το κενό και αναπολούσε.

Κώδικας:

 Έριξε τα μάτια της και παρέμεινε στην καρέκλα ακίνητη. Αμίλητη. Ανέκφραστη.
Η Κάντυ δεν έκλαψε, δεν ρώτησε τίποτε άλλο. Παρά μόνο κοιτούσε χαμένη την πόρτα.

Στα τελευταία κεφάλαια παρουσιάζω συχνά την Κάντυ να είναι κουρασμένη. Αυτό γιατί πιστεύω ότι μετά από τον πολύμηνο αγώνα δρόμου να ξεχάσει και να καταπιεστεί, έχει φτάσει σε ένα σημείο που η ψυχολογική κούραση είναι πια εμφανής και η πιο εύκολη εκδήλωσή της είναι η παραίτηση.

Κώδικας:

 Σκεφτόταν τον Τέρρυ στο χειρουργείο και το μυαλό της μπλόκαρε. Μόνο προσευχόταν. Προσευχόταν σε ότι είχε μέσα της πιο ιερό. Σε ότι αγαπούσε και πίστευε πιο πολύ. Σχεδόν δεν ανέπνεε, λες και η αναπνοή της μπορεί να του κόστιζε τη ζωή.

Κώδικας:

Η Κάντυ σηκώθηκε και στάθηκε όρθια. Με την καρδιά χίλια κομμάτια, κρεμόταν από τα χείλη του. Προσπαθούσε να καταλάβει από το πρόσωπό του τι είχε συμβεί. Φοβόταν να ακούσει, αλλά δεν άντεχε και άλλο την αναμονή. Όλα ήταν πια μια λέξη. Όλα είχαν κριθεί. Η καρδιά της χτύπαγε πιο δυνατά από όσο μπορούσε να αντέξει. Ένας κόμπος στο λαιμό της δεν την άφηνε να ανασάνει. Ένιωθε την ψυχή της να σπαρταράει μέσα της.
Η Κάντυ που τόσην ώρα αργοπέθαινε, χρειάστηκε όλη τη δύναμη που της είχε απομείνει για να ακούσει τα λόγια του γιατρού. Έβαλε τα χέρια της στο στόμα της για να μην ακουστεί, αλλά έβγαλε μια δυνατή κραυγή. Τα γόνατά της λύγιζαν. Ο Άλμπερτ γύρισε προς το μέρος της και είδε την άσπρη της ποδιά κόκκινη από το αίμα

Η απόφαση να αποβάλει η Κάντυ ήταν πολύ σκληρή, αλλά όπως έχω ξαναπει ο κόμος αποβάλει για πολύ λιγότερους λόγους. Μια τέτοια ψυχολογική πίεση νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να την αφήσει ανεπηρέαστη και γι'αυτό συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν. Άλλωστε η Κάντυ έχει εκδηλώσει ψυχοσωματικές αντιδράσεις όταν χώρισαν οπότε μπροστά σε έναν πιθανό χαμό του Τέρρυ η αποβολή ήταν θέμα χρόνου.

Κώδικας:

«Έχεις όλη τη ζωή σου μπροστά σου Κάντυ» της είπε καθώς η Κάντυ έκλαιγε σιωπηλά στην αγκαλιά της.

Σε αυτό το σημείο η Κάντυ χρειάζεται μεγάλη ψυχολογική βοήθεια. Αν ψάξουμε να βρούμε μέσα μας ποιον θα θέλαμε να έχουμε δίπλα μας σε τέτοιες στιγμές θα καταλήξουμε (κατ' εμέ) στο εξής: Στον άντρα που είναι ο συνυπεύθυνος για την εγκυμοσύνη και στη μάνα μας. Η Κάντυ δεν έχει νιώσει την παρουσία μιας μητέρας στη ζωή της αλλά και δεν έχει κανέναν δίπλα της γιατί ο Τέρρυ είναι σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Η Έλενορ για μένα είναι ο απομηχανής θεός για να καλύψει αυτό το κενό και να μην είναι μόνη η έρμη η Κάντυ σε μια τόσο δύσκολη στιγμή.

Κώδικας:

 Είδε τη μορφή του ταλαιπωρημένη και ωχρή. Έκατσε δίπλα του αμίλητη να τον κοιτάζει. Πόσο όμορφο ήταν το πρόσωπό του ακόμα και τώρα! Δεν τόλμησε όμως να τον πλησιάσει. Δεν τόλμησε να τον αγγίξει. Έμεινε μόνο δίπλα του για λίγο σιωπηλή. Ένιωθε ανακούφιση τώρα πια. Όλη η αγωνία που πέρασε, όλοι οι φόβοι σβήστηκαν. Ο Τέρρυ ήταν ζωντανός. Πλησίασε το κρεβάτι του. Ακούμπησε με τα δάχτυλά της τα χείλη του και έκανε να φύγει.

Δεν θα τον ξύπναγε ποτέ η Κάντυ αν δεν ξύπναγε ο ίδιος από μόνος του. Παρά τα όσα είχαν γίνει και της είχαν συμβεί δεν θα τόλμαγε ποτέ να φέρει τον Τέρρυ σε δύσκολη θέση. Για μια ακόμα φορά η μεγαλοψυχία της θα ξεπέρναγε όλα τα στάνταρ. Η ανακούφιση που τον βλέπει ζωντανό της δίνει τη δύναμη που έχει χάσει με όσα έχουν συμβεί.

Άλμπερτ

Κώδικας:

Έτσι με μια πρόταση έφυγε η Κριστίν από τη ζωή μου.

-Η μορφή της είναι πια θολή. Η φωνή της ζει μόνο μέσα στην ανάμνησή μου, αλλά το κομμάτι της ψυχής μου που σημάδεψε θα μένει για πάντα δικό της

-Η ίδια θα έχει δική της οικογένεια και σε σένα μπορώ να εξομολογηθώ ότι δεν θα ήθελα να ξέρω πως περνάει τη ζωή της με μια οικογένεια που δεν είναι δική μου.

-Όπως σου είπα Κάντυ, ναι, η απουσία σταματάει να πονάει. Αυτό που τελικά πονάει περισσότερο είναι οι αποφάσεις που δεν πήραμε όταν έπρεπε να πάρουμε.

Εδώ ο Άλμπερτ έχει περάσει 7 χρόνια μετανιώνοντας για την απραξία του και για τις αποφάσεις του. Η πίκρα του είναι μεγαλύτερη από όσο μπορεί αν δείξει στην Κάντυ. Γιατί όπως και η Κριστίν, έτσι κι αυτός έχει αποφασίσει να μην αντικαταστήσει αυτό που είχαν.

Κώδικας:

Όταν η βραδιά τελείωσε ο Άλμπερτ πήγε σε ένα μπαρ και ήπιε. Απόψε η συγκίνηση τον είχε νικήσει. Πόναγε πολύ που έβλεπε σήμερα την Κάντυ να αρραβωνιάζεται έναν άντρα που δεν αγαπάει. Πόναγε που ο ίδιος ήταν τόσο αδύναμος για να τη βοηθήσει. Πόναγε που για μια ακόμη φορά η μοίρα είχε κάνει τους ανθρώπους παιχνιδάκια της και έπαιζε ζάρια με τις καρδιές τους. Πόναγε γιατί εξάρες δεν έφερε απόψε κανείς.

Σε όλο τον αρραβώνα ο Άλμπερτ νιώθει ανίσχυρος και ξαναπερνάει τα όσα είχε και ο ίδιος νιώσει κάποτε, μόνο που τώρα βλέπει την καλή του κάντυ να περνάει το ίδιο λούκι.

Κώδικας:

 Η 'δική του' Κριστίν ήταν εκεί. Και τώρα; Είχε πάρει πολλές δύσκολες και πολύπλοκες αποφάσεις στη δουλειά του, αλλά αυτή του φαινόταν ακατόρθωτο να την πάρει.

Κώδικας:

Κι από την άλλη βέβαια πως θα μπορούσε ο ίδιος να συνεχίσει γνωρίζοντας ότι μπορούσε να κάνει κάτι και δεν το έκανε; Γνωρίζοντας ότι για δεύτερη φορά δεν πάλεψε και δεν προσπάθησε γι'αυτήν.

Κώδικας:

Σήκωσε τα χέρια της και ακούμπησε τις παλάμες της στα μάγουλά του κλείνοντας έτσι το πρόσωπό του στα χέρια της. Ο Άλμπερτ που λάτρευε αυτή της την κίνηση τη φίλησε πιο έντονα, τύλιξε τα χέρια του στη μέση της και τη σήκωσε ψιλά στην αγκαλιά του συνεχίζοντας να τη φιλάει.

Εδώ νομίζω ότι είναι και η πιο ευτυχισμένη στιγμή του Άλμπερτ. Όχι μόνο τα ξαναβρίσκει με την Κριστίν, αλλά και η ίδια του δείχνει την αγάπη της σαν να μην έχει συμβεί τίποτα μεταξύ τους. Άλλωστε αυτά που μας λείπουν σε αυτούς που χάνουμε είναι οι μικρές λεπτομέρειες και όταν ξαναβρίσκει μετά από τόσα χρόνια αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, νιώθει περισσότερο ευτυχισμένος από ποτέ.

Κώδικας:

Κριστίν, θέλω να ξέρεις ότι όσα δεν έκανα και όσα δεν είπα, για όλα θα επανορθώσω τώρα. Όσα δάκρυα χύσαμε και όσες πικρές στιγμές μοναξιάς ζήσαμε, τόσες και ακόμα περισσότερες στιγμές ευτυχίας σου υπόσχομαι. Δεν θα αφήσω κανένα εμπόδιο να μπει ανάμεσά μας. Θέλω να με πιστέψεις ότι θα κάνω τα πάντα για να ξανακερδίσω την εμπιστοσύνη σου και να είμαστε και πάλι μαζί

Κώδικας:

«Νηλ! Νηλ! Που στο διάολο είσαι;»
Ο Άλμπερτ ανέβηκε τα σκαλιά τρέχοντας.
Έριξε μια δυνατή γροθιά στο πρόσωπο του Νηλ που τον προσγείωσε στο πάτωμα. Έσκυψε, τον άρπαξε από τον γιακά, τον σήκωσε όρθιο και τον κόλλησε στον τοίχο:
«Εάν πεθάνει παλιοαλήτη θα φροντίσω να σαπίσεις στη φυλακή», είπε και τον έσπρωξε απαξιωτικά.

Πόσο ευαριστήθηκα αυτή τη σκηνή δεν θα φανταστείτε. Τον Άλμπερτ που είναι τέρας ψυχραιμίας, να τα πέρνει κρανίο και να ξεσπάει. Θεώρησα ότι θα έκανε μεγάλη προσπάθεια να συγκρατήσει τον εαυτό του και να μην συνεχίσει να χτυπάει τον Νηλ. Έναν Νηλ που θα τον κοίταγε σαν την αγελάδα το τρένο...

Κώδικας:

Ο Άλμπερτ ξεφύσησε με μεγάλη ανακούφιση που η Κάντυ ήταν καλά και κούνησε ικανοποιημένος το κεφάλι του.
Μπήκε μέσα σιγά και έκατσε δίπλα της. Κοίταξε το χλωμό της πρόσωπο και δάκρυσε. Έπιασε το χέρι της, το φίλησε και της ψιθύρισε:
«Μην με ξανατρομάξεις ποτέ τόσο Κάντυ!»

Κι εδώ ο Άλμπερτ νιώθει ανακούφιση. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που θα δει την κάντυ σε τέτοια κατάσταση. Την έχει νταντέψει πολλές φορές, αλλά αυτό ήταν κάτι περισσότερο από ντάντεμα.

Σουζάνα
Για μένα η Σουζάνα είναι μια τραγική μορφή στην ιστορία. Καλή ή κακή ήταν ερωτευμένη με τον Τέρρυ. Όταν έγιναν όσα έγιναν, ένιωσε απελπισμένη. Σκεφτείτε ένα κοριτσάκι 18-19 χρονών να μένει ανάπηρο και να βλέπει τη ζωή της μαύρη και άραχνη. Αφού φέρθηκε όπως φέρθηκε θεωρώ ότι μετά από λίγο καιρό και με τα κατάλληλα ερεθίσματα θα έβλεπε την αλήθεια κατάματα.

Κώδικας:

Για μια ακόμα φορά ήρθε στο μυαλό της η στιγμή του ατυχήματος. Έκλεισε τα μάτια της με πόνο. Άραγε αν δεν είχε συμβεί ποτέ αυτό το ατύχημα πως θα ήταν η ζωή της τώρα; Άκουσε τα χειροκροτήματα των θεατών να την αποθεώνουν και για μια στιγμή θυμήθηκε πως είναι να σε θαυμάζουν και να σε αγαπούν.

Κώδικας:

Δάκρυα για τον Τέρρυ που ήταν τόσο καλός απόψε.
Δάκρυα για τον Τέρρυ που τον είχε, χωρίς να τον έχει.
Δάκρυα για τη ζωή της, που προχώραγε αβέβαιη και σκοτεινή.
Δάκρυα για το πάθος της ζωής της, το σανίδι, που δεν μπορούσε ποτέ πια πάνω του να σταθεί.

Κώδικας:

Η Σουζάνα είπε βουρκωμένη στη μητέρα της: «Μαμά είναι όλα τόσο όμορφα από αυτό το ύψος! Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω».

Είναι και η πρώτη ηλιαχτίδα ελπίδας για τη Σουζάνα σε όλο το στόρυ!

Κώδικας:

'Άραγε ο Τέρρυ θα με κοιτάξει ποτέ όπως με κοιτάζει ο Αλεχάνδρο;', ήταν πια η μόνιμη σκέψη που βασάνιζε το μυαλό της Σουζάνα.

Κώδικας:

«Αχ, ναι καλέ μαμά! Αυτό τον εμπόδιζε να το κάνει μέχρι τώρα. Το ότι δεν είχα αυτό το φόρεμα», είπε ενοχλημένη η Σουζάνα.
«Η συνταγή ενός πετυχημένου γάμου», σχολίασε η Σουζάνα και γύρισε το βλέμμα της λυπημένη και πάλι προς το παράθυρο. Όλα έμοιαζαν τόσο λάθος!

Κώδικας:

 Πόσο μικρή ένιωθε μπροστά στην Κάντυ;

Κώδικας:

 Η Σουζάνα κοίταξε το μεγάλο κτίριο, πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: «Εντάξει Τέρρυ. Μπορούμε να πηγαίνουμε».

Κώδικας:

Σήμερα όπως ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να με αγαπήσεις κι αν σε αγάπησα εγώ έστω και λίγο -που σε αγάπησα πολύ Τέρρυ, το ξέρεις- το μόνο που μένει να κάνω είναι να σε διώξω μακριά.

Κώδικας:

Τα μάτια της Σουζάνα πλημμύρισαν με δάκρυα. Αυτή τη φορά όμως ήταν δάκρυα χαράς. Γιατί κάποιος την αγαπούσε. Γιατί κάποιος την είχε ξεχωρίσει. Γιατί κάποιος θα έκανε τα πάντα για να την κερδίσει. Αυτήν και μόνο αυτή. Τη Σουζάνα!

Εδώ νομίζω ότι η Σουζάνα εισπράτει επιτέλους την αγάπη που δεν έχει ξαναεισπράξει στη ζωή της.

Ρίτσαρντ

Κώδικας:

Το ταξίδι της επιστροφής ήταν βαρύ για τον Ρίτσαρντ. Κάθε λεπτό το καράβι τον έφερνε πιο κοντά στην Αμερική και πιο κοντά στο χωρισμό του με την Έλενορ.

Κώδικας:

«Το ξέρω», είπε πικραμένος ο Ρίτσαρντ όταν βεβαιώθηκε ότι ήταν πια μόνος στο γραφείο του.

Είναι η επιβεβαίωσή του ότι χαλάλισε τα πάντα για το τίποτα. Για σκέψου απογοήτευση!

Κώδικας:

«Ξέσπασε καλή μου, κλάψε. Δεν θα σου ρίξω άδικο σε τίποτα από όσα λες. Έχεις δίκιο ότι σας πρόδωσα και τους δύο. Αλλά τώρα πια που το αναγνωρίζω θα κάνω ότι μπορώ για να διορθώσω όλα τα λάθη που έγιναν».

Έλενορ

Κώδικας:

Έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Έμεινε ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα και κατέβηκε στο σαλόνι.

Κώδικας:

Πως ήταν δυνατόν; Μετά από τόσα χρόνια έκλαιγε και πάλι πικρά για αυτόν τον άντρα.

Κώδικας:

'Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ περισσότερο Ρίτσαρντ'

Κώδικας:

Ήταν ακόμα επιφυλακτική, αλλά όλα όσα κάποτε την έκαναν να τον αγαπήσει και να τον ερωτευτεί ήταν ακόμα εκεί.

Κώδικας:

«Απόψε Τέρρυ θα δώσω τη μεγάλη μου πρεμιέρα»

Κώδικας:

Ένιωθε ανακούφιση που ο Τέρρυ τραβούσε ελεύθερος πια τον δρόμο της καρδιάς του. Ότι κι αν έβρισκε σε αυτό το δρόμο, θα ήταν ο δρόμος που είχε επιλέξει ο ίδιος.

Μπράβο Αδελφούλα για την ανάλυση!!!!!!

Ενα μπραβο και απο μένα για την ανάλυση!!! πολύ καλη δουλειά!!!!!

ααααααχχχχ...συγλονιστηκα !!!!!!!!! (αληθεια λεω )

μπραβο πολυ καλη δουλεια !!!

Και ρίχνοντας μια ματιά στο αγγλικό manga ξετρύπωσα αυτό, που λείπει από το ελληνικό manga.
Βρήκα και εξώφυλλο έτοιμο

libra έγραψε:

Και ρίχνοντας μια ματιά στο αγγλικό manga ξετρύπωσα αυτό, που λείπει από το ελληνικό manga.
Βρήκα και εξώφυλλο έτοιμο

αχ πολλα λείπουν απο το ελληνικο μάνγκα!!! γιατι η σκηνη που του λεει σ΄αγαπω!!!

και διαφέρει και η μετάφραση σε αρκετά σημεία... άραγε πόσο να διαφέρει και η αγγλική από τη γιαπωνέζικη!
Κοίταζα σήμερα το πρωί τυχαία τη σκηνή που μπαίνει ο Άρτσι στο δωμάτιο του Τέρρυ μετά το μπάχαλο στο σταύλο και τσακώνονται. Μόλις φεύγει, οι σκέψεις του Τέρρυ είναι άλλες στο αγγλικό και άλλες στο ελληνικό.
Επίσης το γράμμα που της αφήνει πριν φύγει για Αμερική, είναι άλλα λέει η θειά μου και άλλα ακούν τα αυτιά μου. Στο ελληνικό φαίνεται ότι την παρατάει για πάντα και φεύγει, ενώ στο αγγλικό ότι φεύγει, αλλά θα ξαναβρεθούν (αυτό προκύπτει και από τις σκέψεις του στο καράβι)...

Kαλυτερα να αρχισω να διαβαζω το αγγλικο μανγκα!!!!!

ασχετο και μιας και το εθεσε και η λολα που μπορει κανεις να διαβασει το αγγλικο μανγκα??
ααααχχχχχ...συμφωνω κι εγω τι γλυκια , ωραια και συγκηνητικη σκηνη !!!!

ρίξε μια ματιά εδώ: https://candy-candy.forumgreek.com/forum-f20/topic-t309.htm

libra έγραψε:

ρίξε μια ματιά εδώ: https://candy-candy.forumgreek.com/forum-f20/topic-t309.htm

ευχαριστω πολυ λιμπρα !!!!!!!!!!

lola1301 έγραψε:

Kαλυτερα να αρχισω να διαβαζω το αγγλικο μανγκα!!!!!

και τα δύο θα σε συμβούλευα. Άλλωστε δεν θα σου φτάσει μόνο η μία φορά

Αχ μπράβο σου λίμπρα!!!! Να σου πω την αλήθεια εγώ είμαι στο ελληνικό μάνγκα ακόμα γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο και το πάω τεύχος τέυχος όποτε μπορώ!!! Θα ήθελα εσύ που ξέρεις αν βρεις χρόνο να εβαζες κάποιες σελίδες με τρανταχτές διαφορές του αγγλικού και του ελληνικού όπως έκανες παραπάνω!!! Θα σου ήμουν ευγνώμων γιατί μέχρι να τελειώσω το ελληνικό και να πιάσω το αγγλικό οι κόρες μου θα πηγαίνουν γυμνάσιο....

ΜΙΜΙ μου δεν έχω κάνει ακόμα τέτοια ανάλυση.
Σήμερα θυμήθηκα τη σκηνή και έκανα απλά την αντιπαραβολή γιατί τα άνοιξα και τα δύο.
Αν όμως ασχοληθώ κάποια στιγμή να είσαι σίγουρη ότι θα επισημάνω της διαφορές

libra έγραψε:

ΜΙΜΙ μου δεν έχω κάνει ακόμα τέτοια ανάλυση.
Σήμερα θυμήθηκα τη σκηνή και έκανα απλά την αντιπαραβολή γιατί τα άνοιξα και τα δύο.
Αν όμως ασχοληθώ κάποια στιγμή να είσαι σίγουρη ότι θα επισημάνω της διαφορές

Αχ μπράβο λίμπρα μου σε ευχαριστώ πολύ Με την ησυχία σου!!!

Λοιπόν διάβασα και το δικό σου φικ.... και φυσικά μου άρεσε και αυτό. Το δικό σου βέβαια φινάλε είχε happy end αλλά είχε και την Μιζουκική ανθρωποθυσία του χωρίς να θέλω να γίνω μακάβρια.... Ήταν γλυκό και συγκινητικό... πραγματικά πολύ όμορφο.....

Σε ευχαριστώ και από εδώ. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το Μιζουκικό φινάλε ήταν και η μεγάλη διαφωνία της ΤΖΕΝΗG13, αλλά με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις λέω εγώ