Θα αποδεχοσασταν εναν Τερρυ;

Ας θεσω κι εγω μια απορια:

Ειστε ερωτευμενες με εναν ωραιο νεο. Καργα ερωτευμενες. Ειναι και ανερχομενος ηθοποιος ή οτι αλλο θελετε, παντως τα παει καλα. Στη δουλεια του εχει μια συναδελφο που του κολλαει. Αυτος δεν πολυ δινει σημασια, αν και δεν του ειναι τελειως αδιαφορη. Μια ωραια πρωία γινεται ενα ατυχημα, ο,τι θελετε πειτε οτι ειναι, και η συναδελφος σωζει τη ζωη του καλού σας, χανοντας ομως το ποδι της. Ο καλός σας ειναι μεσα στην υποχρεωση και τις τυψεις.

Πώς θα χαρακτηριζατε τον καλό σας αν πρωτον δεν σας ελεγε τιποτα για το περιστατικο, το μαθαινατε εμμεσα μονες σας, και τελικα ο καλος σας σας αφηνε για τη συναδελφο λογω της υποχρεωσης που αισθανεται; Γιατι δεν ειναι ερωτας, εσας αγαπαει, σε αυτην εχει μονο υποχρεωση και τυψεις που του κλαιγεται.

Μιλαμε βεβαια για γιαπωνεζικο σεναριο. Αλλα στο δικο μου δυτικο μυαλο, αυτα περι θυσιας και υποχρεωσης ειναι χαζομαρες! Και θεωρω τελειως δειλο, αδυναμο και αναξιο θαυμασμου ενα ατομο που υποκυπτει ετσι και στην ουσια κοροϊδευει τους παντες, και τον εαυτο του, και την αγαπημενη του και τη συναδελφο!

"Ο Τερρυ ξερει να θυσιαζεται". Ελεος. Γιαπωνεζικες φανφαρες που αμαυρωνουν τελειως τον Τερρυ και για μενα τον κανουνε να χασει ο,τι δυναμισμο και αξιο λογου βλεπω σε εναν αντρα! Ξερει να σκυβει το κεφαλι και να παρατα την αληθεια για κατι που δεν προκαλεσε, δεν εφταιξε και δεν θελει; Αντρας ειναι αυτος;

Θα αφησω τις ειρωνιες και τα υφακια στο κολεγιο, αντε να πω οτι ητανε συμπεριφορα αντιδρασης. Αλλα να σκυψει το κεφαλι, να μην πει τιποτα στην Καντυ και τελικα να διαλεξει Σουζανα.... οχι ρε κοριτσα. Σε τετοιον αντρα δεν μπορω να βασιστω.

Εσεις βασιζεστε; Αν σας συνεβαινε στην πραγματικοτητα, θα του πλεκατε το εγκωμιο; Ή θα τον στολιζατε αλλιως;






Υ.Γ. Για να σας προλαβω, και τον Αλμπερτ βριζω για το ανεκδιηγητο "κι εγω στη θεση σου το ιδιο θα εκανα". Γιαπωνεζικες ιδεολογιες και τριχες κατσαρες. Απλα πιστευω οτι ο Αλμπερτ λογω χαρακτηρα, κοινωνικης θεσης και ισχυος θα εβρισκε τροπο να απελευθερωθει.

Ας πω πρωτα για μενα

Απ' οσο με ξερω, εμενα θα με τρωγαν οι τυψεις.
Να εχω τον αντρα που ειμαι ερωτευμενη και να ξερω πως η αλλη, εμεινε αναπηρη για μια ζωη για εκεινον. Η υπερτατη θυσια? Εγω θα μπορουσα να κανω κατι αναλογο? Δεν ξερω κατα ποσο θα "ετρωγε" αυτο την σχεση μας, παντως θα ηταν κατι που θα με λυπουσε.
Να ξεκαθαρισω ομως.. πως δεν πορευομαι στην ζωη, με αυτες τις ηθικες αξιες (τις γιαπωνεζικες) και της αυτοθυσιας (τουλαχιστον οχι τοσο οσο η Καντυ).


Ο Τερρυ τωρα. Μπορω να κατανοησω (σε βαθμο αηδιας) την ολη του παθητικη αντιδραση. Σιγουρα βρεθηκε σε πολυ δυσκολη θεση. Ομως ο αντρας εμενα μου αρεσει στα δυσκολα. Μετα το πρωτο σοκ θα ηθελα να ειναι σε θεση να παρει την κατασταση στα χερια του, και να ξεκαθαρισει τι και πως.
Εκει ας πουμε φαινεται η δυναμικοτητα καποιου και το ποσο ειναι δυνατον να ανταπεξελθει στην οποια δυσκολια του παρουσιαζεται.

Ο δικος μου χαρακτηρας ειναι ακριβως ετσι (απο αναγκη μαλλον). Εχω μαθει να αντιδρω αμεσως και λυνω καταστασεις (στον βαθμο που μπορω). Το να αφεθω, για μενα ειναι πολυτελεια, απλα.. δεν γινεται
Θα με απογοητευε στον Τερρυ ακριβως αυτο : το οτι θα περιμενα να μπορουσε να χειριστει μια κατασταση καλυτερα απο μενα. Η παθητικοτητα του, θα με εκανε να φανταστω πως πιθανον η προηγουμενες εξεγερσεις του ηταν μαλλον εκ του ασφαλους, και στα δυσκολα φανηκε.
Θα με εκανε επισης να αναρωτηθω σε μια πιθανη δικη μας συμβιωση, ποιος θα εμπαινε μπροστα στα δυσκολα. Και.. προσωπικα δεν μπορω συνεχεια να μπαινω μπροστα. Μια φορα θα ηθελα να μπει και καποιος αλλος ή εστω να μπουμε και οι δυο.

Μα γιατι να αισθανεσαι τυψεις;;;;

Εφταιγες εσυ για το ατυχημα;;;

Υποχρεωσες την κοπελα να τον σωσει;;;

Τη διεταξες να το κανει, εισαι ηθικος αυτουργος;;;

Για αποφασεις και παθηματα αλλων, ποιος ο λογος να αισθανεσαι τυψεις;;;

Αν ειναι ετσι, τοτε με το παραμικρο που κλαιγεται καποιος για τη μοιρα του, πρεπει εμεις να τα βαφουμε μαυρα!

:roll:

Συμφωνω απολυτα με το οτι εδειξε παθητικοτητα ο Τερρυ. Εκει που στο κολεγιο βγηκε και υπερασπιστηκε την Καντυ και τα βροντηξε ολα για χαρη της, τωρα μπρος τη Σουζανα εκατσε σουζα, δεν ειπε κουβεντα και εσκυψε το κεφαλι!

Οντως αν ειναι να υποκυπτεις ετσι, τοτε πώς θα ειναι μια ζωη με ενα τετοιο ατομο; Αν ειναι να μην μπορει να παρει αποφασεις με δυναμισμο και να το ριχνει στα τσιγαρα, τα ποτά και τα ξενυχτια, τότε τι σχεση και σπιτικο θα κανει;

Ηθελε η Μιζουκι να βρει λογο να χωρισει Τερρυ με Καντυ. Και το εκανε με γιαπωνεζικη νοοτροπια. Δεν υπαρχει περιπτωση ενας βερος Βρετανος Τερρυ να αντιδρουσε ετσι. Αλλα επειδη κρινουμε με το τι βλεπουμε και οχι με το τι θα συνεβαινε ρεαλιστικα, αυτος ο Τερρυ για μενα απετυχε. Ολα αυτα περι θυσιας και καθηκοντος ειναι που κανουνε το Καντυ-Καντυ τελικα ξένο και μη αρεστο στα ματια μου σε πολλα σημεια.

Η Σουζάνα δεν έπεσε από την καρέκλα όταν πήγε να κρεμάσει τον πίνακα του Τέρρυ ούτε έτρεχε στην παραλιακή με 200/min και 2 σταγόνες αίμα στο αλκοόλ της προκειμένου να είναι στην ώρα της στην πρόβα. Θυσιάστηκε στην κυριολεξία για να μην πεθάνει ο Τέρρυ. Δεν έκοψε το πόδι της βγάζοντας την παρανυχίδα της.
Νομίζω (και χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο της) πως όταν η Λορένα αναφέρεται σε τύψεις εννοεί αυτές που θα νιώθει όταν εκείνη θα είναι ευτυχισμένη κοντά στον άντρα που για να ζει αργοπεθαίνει κάποια άλλη...
Προσωπικά, δε νομίζω πως αν ήμουν η Κάντυ που γνωρίζουμε ή η Αλντε που ξέρω όσο με ξέρω (γιατί δε μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο) θα μπορούσα να το παίζω τραλαλι ευτυχία που θα είχα τον Τέρρυ κοντά μου...
Μα με τίποτα...

αργουην θα μιλησω και εγω για μενα! ολη αυτη η κατάσταση μου θυμίζει αρχαια, ελληνική τραγωδία, όλοι οι ηρωες τραγικοι ειναι! αν συνεβαινε, χωρις να πω τιποτα αθορυθα θα απομακρυνομουν και να μην μου το ζητούσαν! δεν θα μπορουσα να βρισκομαι με αυτον τον άνδρα ξεροντας οτι υπάρχει ενα ατομο σε αυτην την κατάσταση! δηλ. ειναι σαν να σου κάνει πλάκα η ζωή και για μενα πάντα αυτη η κοπέλα θα εμπαινε ανάμεσα μας, σαν σκια ακομα και παρουσσα να μην ήταν!

κάποιες φορές ειναι να μην πέσει ο προβολεας ! τι να πω, δεν ειναι θεμα θυσίας μάλλον ιδιοσυγκρασίας! εγω δεν θα μπορουσα απλά!

Ακριβως Aldebaran αυτο εννοω

Σε πρωτη φαση, δεν θα ειχα προβλημα να μενω μαζι του, και στην αρχη τουλαχιστον καλα θα τα πηγαιναμε

Ομως.. οταν θα μαθαινα συχνα -πυκνα πως ζουσε η αλλη κοπελα, ανημπορη αναπηρη, χανοντας φιλες, κτλ με μονη συντροφια την μανα της.. δεν ξερω

Οπως δεν ξερω και αν την εβλεπα τυχαια στο δρομο στο αναπηρικο καροτσι και γω θα ημουν με τον καλο μου, τι θα εκανα. Το βλεμμα που θα μας εριχνε, δεν θα μπορουσα να το αντεξω. Βλεμμα ανεκφραστο (ισως) με καποια αδιορατη ζηλια, για την ζωη που στερηθηκε, την αγαπη που δεν βγηκε, και δυσκολο και να βρει αλλου( εστω και αν μονη της το εκανε)

Φυσικα και δεν ειπα πως φταιω. Φυσικα το ξερω πως εγω θα ημουν η πρωτη του αγαπη, οτι το ατυχημα ηταν τυχαιο και εμενα αγαπουσε. Αλλα.. μετα το ατυχημα, ολα θα αλλαζαν. Πιστευω η μετεπειτα σχεση θα ηταν ενα φανταμα της προηγουμενης.
Πιστευω πως καποια στιγμη θα επαιρνα αποφαση να χωρισω, αφου θα εφτανα στα ορια της καταθλιψης.

Πολλες φορες ειναι δυσκολο να βρεις ποιος ειναι το τριτο προσωπο.
Ηταν η αλλη, που μπηκε αναμεσα μας ενω ημασταν ερωτευμενοι? Ημουν εγω που μενω μαζι του, ενω εκεινη του γλιτωσε την ζωη? Ειμαι εγω, που βλεπω πως εκεινη τον αγαπα πολυ και εκεινου δεν του ηταν αδιαφορη?

Διχως ιχνου Μιζουζικης επιροης (δηλ περι δικης μου θυσιας), θα τον χωριζα γιατι δεν θα μπρουσα να το αντιμετωπισω ολο αυτο, και καποια στιγμη θα τον αφηνα να το αντιμετωπισει μονος του. Ο ερωτας θα μου ειχε φυγει με τον καιρο, και.. εφοσον δεν εφταιγα σε τιποτα, θα συνεχιζα τον δρομο μου μονη, κανοντας μια νεα αρχη.

Απ'οτι φαινεται δηλαδη, εγω που δεν θα ειχα προβλημα να μεινω και να διεκδηκησω τον αντρα που αγαπω ειμαι η κακοψυχη εγωιστρια...

Συναισθηματικα ειναι υποχρεωμενος ο Τερρυ, ναι. Και η Καντυ ομοιως. Οφειλουνε ευγνωμοσυνη στη Σουζανα. Αλλα απο την ευγνωμοσυνη και παντοτινη φιλια στο να χαλασουνε τη σχεση τους και να μεινει ο Τερρυ με τη Σουζανα επειδη αυτη εμεινε αναπηρη... αυτο το θεωρω χαζο και λαθος, αφου δεν υπαρχει αγαπη μεταξυ Τερρυ και Σουζανας, μονο η Σουζανα εκανε σαν τρελη. Και αν μου το εκανε ο δικος μου αυτο, αν μια πορωμενη τον εσωζε, μετα του κλαιγοτανε και αυτος τελικα εμενε μαζι της, τοτε θα του ελεγα οτι ετσι δεν τιμαει πραγματικα τα παντελονια που φοραει, καθε αλλο.

Να πεις ενα γερο ευχαριστω, ναι. Να εισαι παντα φιλη και κοντα με την κοπελα, ναι. Αλλα να παρατησεις την πραγματικη σου αγαπη απο ταχα μου ηθικη υποχρεωση... αυτο ειναι χαζομαρα. Με απωθει ενας τετοιος ανθρωπος, δεν του λεω μπραβο.

Και μια που το λετε ετσι... τοτε ρε κοριτσια, τι σταμνες και βαθια ντεκολτε, για να χωρισουμε ενα ζευγαρι αμα εχουμε στο ματι το αγορι, ας τον παιρνουμε απο πισω συνεχεια και ας βρουμε ευκαιρια να του σωσουμε τη ζωη! Μια χαρα θα πρεπει μετα να μεινει μαζι μας!
:roll:

arwyn-t εγω δεν ειπα ποτε πως οποια διεκδικησει τον Τερρυ (εκτος Σουζανας) ειναι η εγωιστρια, και εγω θα το εκανα. Ειπα πως με τον καιρο ολη αυτη η κατασταση θα ηταν ψυχοφθορα.

Δεν ειμαι καθολου βεβαιη πως το ατυχημα δεν θα δηλητηριαζε με τον καιρο την σχεση μας και αν θα καταφερναμε να κρατησουμε τις ισορροπιες.

Φιλια με την κοπελα αυτη δεν θα μπορουσε να υπαρξει. Για ποια φιλια μιλαμε? Να την επισκεπτεσαι και να την αναγκαζεις να βλεπει την ευτυχια σου και τα παιδια (αργοτερα) με τον αντρα που και οι δυο θελατε? ΄Η να αναλαβεις τα εξοδα της?
Δεδομενης της αναπηριας δυσκολο για την κοπελα να το ξεπερασει και να συνεχισει την ζωη της.


Και τελειωνω : δεν κατηγορησα κανεναν και καμια. Ειπα πως θα τον διεκδικουσα, αλλα.... δεν ξερω κατα ποσο θα αντεχαν τα αισθηματα μου σε βαθος χρονου με μια τετοια κατασταση.
Δεν ξερω κατα ποσο θα αντεχα να βλεπω το αγορι μου να εχει επαφη (και το ειδος της επαφης) με την αλλη κοπελα.
Δεν μιλω για απιστια.. Μιλω για το οποιο ανθρωπινο ενδιαφερον σαν ατομο. Για το αισθημα ευγνωμοσυνης που του εσωσε την ζωη, για την αμηχανια και παθητικοτητα (που μαλλον θα συνεχιζε να εχει το αγορι μου). Με τον καιρο θα ενιωθα εγω η τριτη
θα αντεχα μια επισκεψη με τους τρεις μας? θα αντεχα τον κοσμο να κρυφομιλει και να λεει, πως η αλλη αξιζε να τον εχει? (οσο και αν δεν με νοιαζει, θα με επηρεαζε)

Ολα αυτα.. σιγουρα θα με αλλαζαν και.. θα ηταν θεμα καθαρα δικο μου. Μακαρι να μην αλλαζαν και να το ξεπερνουσαμε.

Μου κανει εντυπωση που καμια τερρυκια δεν εχει πει την αποψη της μεχρι στιγμης...

Μονο για τον Αλμπερτ ξενυχτατε;;; Υποπτο...

arwyn-t έγραψε:

Μου κανει εντυπωση που καμια τερρυκια δεν εχει πει την αποψη της μεχρι στιγμης...

Μονο για τον Αλμπερτ ξενυχτατε;;; Υποπτο...

ελα μην μου τα πειραζεις τα κοριτσια!
ακομα δεν μπηκαν να το δουν. αυτο ειναι ολο!
περιμενε!!!!!


οσο για μενα........
τι να σας πω....
μαλλον θα εκανα οτι και η καντυ.
θα τον αφηνα να επιλεξει.

αλλα να πω κατι?
το οτι θυσιαστηκε μια κοπελα για καποιον γιατι απαραιτητα να σημαινει πως ο αλλος πρεπει να ξεγραψει τα ονειρα του και να μεινει μαζι της????
συμφωνω με την αργουην
μπορεις να εισαι φιλος/η με την κοπελα και ολα μια χαρα
και αν αυτη εχει πραγματικη ομορφια μεσα της θα χαιρεται με την ευτυχια των αλλων και δεν θα αισθανεται ασχημα.

elpidaki έγραψε:

μπορεις να εισαι φιλος/η με την κοπελα και ολα μια χαρα
και αν αυτη εχει πραγματικη ομορφια μεσα της θα χαιρεται με την ευτυχια των αλλων και δεν θα αισθανεται ασχημα.

Ελπιδακι.. αυτα δεν γινονται!

Λορένα έγραψε:

elpidaki έγραψε:

μπορεις να εισαι φιλος/η με την κοπελα και ολα μια χαρα
και αν αυτη εχει πραγματικη ομορφια μεσα της θα χαιρεται με την ευτυχια των αλλων και δεν θα αισθανεται ασχημα.

Ελπιδακι.. αυτα δεν γινονται!

γιατι γινεται το παραπανω περιστατικο με το ατυχημα??????????

Για να δούμε λοιπόν...

Ο Τέρρυ είναι ένας νέος ευαίσθητος, ευέξαπτος, έξυπνος, κυκλοθυμικός, δίκαιος, εσωστρεφής, ταλαντούχος, όμορφος, ιδεαλιστής, ρομαντικός, τρυφερός, εριστικός, καλλιεργημένος, υπερόπτης (ξεχνάω κάτι και είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.

Ξέρω πόσο με αγαπάει και κάθε φορά μου το δείχνει και με το παραπάνω. Είμαι πολύ ξεχωριστή γι'αυτόν και είμαι συνέχεια στο μυαλό του και στην καρδιά του όπως είναι κι αυτός για μένα.

Και ξαφνικά γίνεται το αναπάντεχο και συμβαίνουν όσα συμβαίνουν.
Και με ρωτάς αν θα το ανεχόμουν;
....
Αυτό και άλλα 100 πικρά ποτήρια θα ανεχόμουν από τον παραπάνω χαρακτήρα.
Υπάρχουν στιγμές στην πραγματική ζωή μας που ανεχόμαστε άλλα κι άλλα, και αυτό δεν θα αντέξουμε;

Προσωπικά πάλι εγώ ασπάζομαι τη συμπεριφορά του Τέρρυ. Μπορεί να μην με συμφαίρει, αλλά τον αναιβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια μου η απόφαση να μείνει με τη Σουζάνα. Δεν θα μπορούσα να δεχτώ ότι θα την εγκατέλειπε ανάπηρη και αυτός θα έκανε τη ζωούλα του.

Και για αν επανέλθω θεωρώ ούτως ή άλλως ότι ο Τέρρυ είναι ένας και μοναδικός και όλα αυτά που του προσάπτεται οι Αλμπερτικές είναι πτέσματα, λεπτομέρειες και παραβλέπονται πολύ-πολύ εύκολα και το μωρό παραμένει αψεγάδιαστο στο δικό μας μυαλουδάκι (ή τουλάχιστον στο δικό μου).

libra έγραψε:

Προσωπικά πάλι εγώ ασπάζομαι τη συμπεριφορά του Τέρρυ. Μπορεί να μην με συμφαίρει, αλλά τον αναιβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια μου η απόφαση να μείνει με τη Σουζάνα. Δεν θα μπορούσα να δεχτώ ότι θα την εγκατέλειπε ανάπηρη και αυτός θα έκανε τη ζωούλα του.

Και για αν επανέλθω θεωρώ ούτως ή άλλως ότι ο Τέρρυ είναι ένας και μοναδικός και όλα αυτά που του προσάπτεται οι Αλμπερτικές είναι πτέσματα, λεπτομέρειες και παραβλέπονται πολύ-πολύ εύκολα και το μωρό παραμένει αψεγάδιαστο στο δικό μας μυαλουδάκι (ή τουλάχιστον στο δικό μου).

ναι σιγουρα ειναι μεγαλειωδης η πραξη του να μεινει με τη σουζανα....αλλα η καντυ τι εφταιγε????
γιατι να πληρωσει τη νυφη????
και μαλιστα τη σουζανα νυφη....

ποιος το κατηγορησε μωρε το παιδι???
ολοι το αγαπαμε! πλακα κανουμε μεταξυ μας! ετσι για να περναμε ευχαριστα! (φαντασου ποσο βαρετο θα ηταν το φορουμ χωρις τα καβγαδακια μας!!!!....παπαπαπα.....)

elpidaki έγραψε:

libra έγραψε:

Προσωπικά πάλι εγώ ασπάζομαι τη συμπεριφορά του Τέρρυ. Μπορεί να μην με συμφαίρει, αλλά τον αναιβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια μου η απόφαση να μείνει με τη Σουζάνα. Δεν θα μπορούσα να δεχτώ ότι θα την εγκατέλειπε ανάπηρη και αυτός θα έκανε τη ζωούλα του.

Και για αν επανέλθω θεωρώ ούτως ή άλλως ότι ο Τέρρυ είναι ένας και μοναδικός και όλα αυτά που του προσάπτεται οι Αλμπερτικές είναι πτέσματα, λεπτομέρειες και παραβλέπονται πολύ-πολύ εύκολα και το μωρό παραμένει αψεγάδιαστο στο δικό μας μυαλουδάκι (ή τουλάχιστον στο δικό μου).

ναι σιγουρα ειναι μεγαλειωδης η πραξη του να μεινει με τη σουζανα....αλλα η καντυ τι εφταιγε????
γιατι να πληρωσει τη νυφη????
και μαλιστα τη σουζανα νυφη....

ποιος το κατηγορησε μωρε το παιδι???
ολοι το αγαπαμε! πλακα κανουμε μεταξυ μας! ετσι για να περναμε ευχαριστα! (φαντασου ποσο βαρετο θα ηταν το φορουμ χωρις τα καβγαδακια μας!!!!....παπαπαπα.....)

Η Κάντυ ήταν θύμα των περιστάσεων. Πάντα υπάρχει και αυτό...
Άλλωστε το λέει και ο Άλμπερτ, ότι γι'αυτή του τη μεγαλοψυχία τον αγάπησε η Κάντυ και έχει δίκιο.

[quote="libra"][quote="elpidaki"]

libra έγραψε:

Η Κάντυ ήταν θύμα των περιστάσεων. Πάντα υπάρχει και αυτό...
Άλλωστε το λέει και ο Άλμπερτ, ότι γι'αυτή του τη μεγαλοψυχία τον αγάπησε η Κάντυ και έχει δίκιο.

παντα υπαρχει ναι, αλλα ειναι κινουμενο σχεδιο
αν μιλησουμε για την πραγματικη ζωη...τι φταιει η κοπελα και η καθε κοπελα?
ναι υπαρχει το καθηκον και η υποχρεωση αλλα το καθηκον ειναι προς την καρδια και οχι προς αυτο που θελει ο κοσμος.
ετσι πιστευω...
(και να σκεφετι κανεις οτι ειμαι αλμπερτικια!!!!! παει!!!! το χασα!!!!)

elpidaki έγραψε:

παντα υπαρχει ναι, αλλα ειναι κινουμενο σχεδιο
αν μιλησουμε για την πραγματικη ζωη...τι φταιει η κοπελα και η καθε κοπελα?
ναι υπαρχει το καθηκον και η υποχρεωση αλλα το καθηκον ειναι προς την καρδια και οχι προς αυτο που θελει ο κοσμος.
ετσι πιστευω...
(και να σκεφετι κανεις οτι ειμαι αλμπερτικια!!!!! παει!!!! το χασα!!!!)

Αυτο ακριβως!

Προσωπικα, αναγω τα παντα στην πραγματικη ζωη και ενας Τερρυ στην πραγματικη ζωη να παρατησει την καρδια του για μια απλη υποχρεωση... δεν το θεωρω ουτε σωστο ουτε αξιο θαυμασμου. Ειναι μια κοροϊδια για τα ματια του κοσμου, ενα ψεμμα.

Και η καθε Καντυ δεν φταιει σε τιποτα και εχει καθε δικαιωμα να θυμωσει.

Με αγαπαει, με λατρευει, αλλα με παραταει για την αλλη, μια αλλη που δεν αγαπαει αλλα εχει υποχρεωση. Και του λεω μπραβο γι'αυτο; Εγω οχι. Με τιποτα. Του λεω οτι η αγαπη του ειναι στην ουσια κουφια. Γιατι για την αγαπη σου τα παρατας ολα, μαχεσαι και την κερδιζεις. Δεν λογαριαζεις τιποτα. Ουτε ατυχηματα, ουτε τιποτα.

Μην την παρατησει αναπηρη; Μα... εφταιξε γι'αυτο; Της ζητησε να τον σωσει; Ακρωτηριασε εκεινος το ποδι της; Ετσι ετυχε, ετσι της πετυχε! Για αποφαση δικη της και ατυχια δικη της, αυτος να δεθει με υποχρεωση ζωης;;;

Libra, ειλικρινα θα αφηνες τον ερωτα της ζωης σου ετσι; Δεν αγαπαει την αλλη, αγαπαει εσενα, και θα δεχτεις να αφησει εσενα για την αλλη; Ρε κοριτσια, ο γυναικειος εγωισμος σας και η κτητικοτητα τοοοοοοοοσο περιπατο πηγανε;;

arwyn-t έγραψε:

elpidaki έγραψε:

παντα υπαρχει ναι, αλλα ειναι κινουμενο σχεδιο
αν μιλησουμε για την πραγματικη ζωη...τι φταιει η κοπελα και η καθε κοπελα?
ναι υπαρχει το καθηκον και η υποχρεωση αλλα το καθηκον ειναι προς την καρδια και οχι προς αυτο που θελει ο κοσμος.
ετσι πιστευω...
(και να σκεφετι κανεις οτι ειμαι αλμπερτικια!!!!! παει!!!! το χασα!!!!)

Αυτο ακριβως!

Προσωπικα, αναγω τα παντα στην πραγματικη ζωη και ενας Τερρυ στην πραγματικη ζωη να παρατησει την καρδια του για μια απλη υποχρεωση... δεν το θεωρω ουτε σωστο ουτε αξιο θαυμασμου. Ειναι μια κοροϊδια για τα ματια του κοσμου, ενα ψεμμα.

Και η καθε Καντυ δεν φταιει σε τιποτα και εχει καθε δικαιωμα να θυμωσει.

Με αγαπαει, με λατρευει, αλλα με παραταει για την αλλη, μια αλλη που δεν αγαπαει αλλα εχει υποχρεωση. Και του λεω μπραβο γι'αυτο; Εγω οχι. Με τιποτα. Του λεω οτι η αγαπη του ειναι στην ουσια κουφια. Γιατι για την αγαπη σου τα παρατας ολα, μαχεσαι και την κερδιζεις. Δεν λογαριαζεις τιποτα. Ουτε ατυχηματα, ουτε τιποτα.

Μην την παρατησει αναπηρη; Μα... εφταιξε γι'αυτο; Της ζητησε να τον σωσει; Ακρωτηριασε εκεινος το ποδι της; Ετσι ετυχε, ετσι της πετυχε! Για αποφαση δικη της και ατυχια δικη της, αυτος να δεθει με υποχρεωση ζωης;;;

Libra, ειλικρινα θα αφηνες τον ερωτα της ζωης σου ετσι; Δεν αγαπαει την αλλη, αγαπαει εσενα, και θα δεχτεις να αφησει εσενα για την αλλη; Ρε κοριτσια, ο γυναικειος εγωισμος σας και η κτητικοτητα τοοοοοοοοσο περιπατο πηγανε;;

καλέ αυτό είναι για το στόρυ της Κάντυ.
Στην πραγματική ζωή ΔΕΝ γίνονται αυτά:
1. Σιγά να μην δεχόταν ο κάθε Τέρρυ να χαραμίσει τη ζωούλα του για κάποια Σουζάνα
2. Ας το πάρουμε από πιο πριν. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ άντρας σαν τον Τέρρυ που να περπατάει σε αυτόν τον πλανήτη.
3. Η λέξη έρωτας της ζωής είναι στις μέρες μας σχετικό. Αποδέχομαι περισσότερο τον όρο, "έρωτας της χρονιάς" (άντε και της πενταετίας), αλλά της ζωής, είναι βαριά κουβέντα.
4. Δεν βρίσκεις εύκολα Σουζάνες επίσης, οπότε το πιθανότερο θα ήταν α είχαμε τον Τέρρυ σε αναπηρικό καροτσάκι κι αυτό είναι ένα άλλο σενάριο που τελεί υπό συζήτησης
5. Δεν βρίσκεις Κάντυ εύκολα.
Άρα ... σήμερα απλά δεν θα είχαμε αυτή την ιστορία.

Κι όμως...

... η ζωή αντιγράφει την τέχνη και η τέχνη τη ζωή...

Σα σενάριο δε μου φαίνεται κουφό... Θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί, ίσως με άλλες παραμέτρους... αλλά να συμβεί...

Εγώ πάντως εμμένω στην άποψη της Λορένας που με καλύπτει πλήρως...

Όσο για το αν θα έμενα με έναν Τέρρυ, αν, μετά απ΄όσα είχαν συμβεί, επέλεγε να έρθει σε μένα μάλλον θα την έκανα με ελαφρά...
Όχι πως πρέπει ντε και καλά να μείνει με την άλλη κοπέλα αλλά θέλω να περνώ στιγμές πραγματικής ευτυχίας με τον άνθρωπό μου και όχι να μη μπορώ να χαρώ ούτε μία από αυτές σκεφτόμενη έναν άνθρωπο που δυστυχεί...

arwyn-t έγραψε:

Μου κανει εντυπωση που καμια τερρυκια δεν εχει πει την αποψη της μεχρι στιγμης...

Μονο για τον Αλμπερτ ξενυχτατε;;; Υποπτο...

Μα κανεις κατι ερωτησεις βρε κοπελια!!! Θα αποδεχοταν οι τερρικες εναν τερρυ; μμμμ... αποδεχονται οι γαβροι τον ολυμπιακο;

Καλος ο γυναικειος εγωισμος και η κτητικοτητα, αλλα εγω βαζω πιο πανω την αξιοπρεπεια!

ariel έγραψε:

arwyn-t έγραψε:

Μου κανει εντυπωση που καμια τερρυκια δεν εχει πει την αποψη της μεχρι στιγμης...

Μονο για τον Αλμπερτ ξενυχτατε;;; Υποπτο...

Μα κανεις κατι ερωτησεις βρε κοπελια!!! Θα αποδεχοταν οι τερρικες εναν τερρυ; μμμμ... αποδεχονται οι γαβροι τον ολυμπιακο;

Καλος ο γυναικειος εγωισμος και η κτητικοτητα, αλλα εγω βαζω πιο πανω την αξιοπρεπεια!

Το να μενεις με καποια απο τυψεις και υποχρεωση, οχι απο πραγματικη αγαπη, ειναι αξιοπρεπεια; Ειναι αληθινο; Ειναι ουσιαστικο; Ή ειναι ενα ψεμμα που το επιβαλλεις στον εαυτο σου; Ζοριζεσαι και πιεζεσαι; Αξιοπρεπεια το λετε αυτο;

Η αξιοπρεπεια περιεχει αληθεια, εντιμοτητα, τιμιοτητα. Οταν δεν υπαρχει πραγματικη αγαπη, οταν δε σε δενει τιποτα με τον αλλο παρα ενα ατυχημα για το οποιο δεν εφταιγες κιολας, τοτε... πού ειναι η αληθεια, η εντιμοτητα και η τιμιοτητα σε μια πραξη υποχρεωσης; Πού ειναι η αξιοπρεπεια σε μια πραξη ψεμματος;

Αξιοπρεπεια θα ητανε να μην αποδεχοτανε η Σουζανα το να μεινει ο Τερρυ μαζι της. Αξιοπρεπεια θα ητανε να του ελεγε οτι εκανε αυτη ο,τι εκανε, αλλα η αγαπη ειναι μεταξυ Τερρυ και Καντυ και εκει πρεπει να μεινει.

Το οτι εμεινε ο Τερρυ με τη Σουζανα δεν ειναι αξιοπρεπεια, ειναι κατ'εμε βλακεια, που μονο η γιαπωνεζικη φυσικα νοοτροπια θεωρει αυτονοητο καλο. Ενας βερος Βρετανος Τερρυ δεν θα εσκυβε το κεφαλι. Αλλα επειδη βερο Βρετανο δεν εγραψε η Μιζουκι, ε, αυτον που εγραψε, εναν Τερρυ που "θυσιαστηκε", εγω τον θεωρω λαθος.

Βλεπουμε τη ζωη απο τελειως διαφορετικη οπτικη γωνια.
Η γυναικα που περιγραφεις, που κυνηγα και πιεζει, εμενα μου θυμιζει Σουζανα κι εγω Σουζανα δεν θα γινομουν ποτε! Οταν πραγματικα αγαπας, μερικες φορες πρεπει και να υποχωρεις, οπως η Καντυ, τι νοημα ειχε να βαζανιζει τον αγαπημενο της;
Ο τερρυ δεν ειχε επιλογη! Τα ηθικα διλληματα μπορουν να γκρεμισουν μια αγαπη, το εχουμε δει και σε αλλες εκδοχες. Καπου γραφεις οτι αν ο Αλμπερτ ήταν στη θεση του, με τα λεφτα και τη θεση του θα καθαριζε. Ενα τετοιο λαμογιο εγω θα το οικτηρουσα, εσυ θα το θαυμαζες; Και για να μην ξεχνιωμαστε, αν ηθελε ο τερρυ, μπορουσε να γυρισει στον μπαμπακα του και να καθαρισει ο δουκας για τον υιο, αλλα δεν το εκανε! Σηκωσε τον σταυρο του μονος του!
Η αξιοπρεπεια περιεχει αληθεια, εντιμοτητα, τιμιοτητα, πραγματι... Ο τερρυ δεν ειπε ποτε οτι αγαπα τη Σουζανα, μονο οτι θα σταθει διπλα της, οπως το απαιτησε. Το τι θα παρει η σουζανα απο τον τερρυ, το ειδαμε απο την πρωτη στιγμη....

ariel έγραψε:

Βλεπουμε τη ζωη απο τελειως διαφορετικη οπτικη γωνια.
Η γυναικα που περιγραφεις, που κυνηγα και πιεζει, εμενα μου θυμιζει Σουζανα κι εγω Σουζανα δεν θα γινομουν ποτε! Οταν πραγματικα αγαπας, μερικες φορες πρεπει και να υποχωρεις, οπως η Καντυ, τι νοημα ειχε να βαζανιζει τον αγαπημενο της;
Ο τερρυ δεν ειχε επιλογη! Τα ηθικα διλληματα μπορουν να γκρεμισουν μια αγαπη, το εχουμε δει και σε αλλες εκδοχες. Καπου γραφεις οτι αν ο Αλμπερτ ήταν στη θεση του, με τα λεφτα και τη θεση του θα καθαριζε. Ενα τετοιο λαμογιο εγω θα το οικτηρουσα, εσυ θα το θαυμαζες; Και για να μην ξεχνιωμαστε, αν ηθελε ο τερρυ, μπορουσε να γυρισει στον μπαμπακα του και να καθαρισει ο δουκας για τον υιο, αλλα δεν το εκανε! Σηκωσε τον σταυρο του μονος του!
Η αξιοπρεπεια περιεχει αληθεια, εντιμοτητα, τιμιοτητα, πραγματι... Ο τερρυ δεν ειπε ποτε οτι αγαπα τη Σουζανα, μονο οτι θα σταθει διπλα της, οπως το απαιτησε. Το τι θα παρει η σουζανα απο τον τερρυ, το ειδαμε απο την πρωτη στιγμη....

Ο Τερρυ δεν αγαπαει τη Σουζανα, αλλα παραταει την αγαπη του, την Καντυ, και μενει διπλα της απο υποχρεωση. Στην ουσια η Σουζανα δεν παιρνει αγαπη, παιρνει υποκρισια αγαπης και φροντιδας. Μια επιβεβλημενη συμβιωση, που σιγουρα το λετε και ολες σας, αγαπη δεν εχει.

Ο Αλμπερτ θα φροντιζε να εχει η Σουζανα μια αξιοπρεπεστατη ζωη, μεσα στη χλιδα, με ο,τι ηθελε απο πολυτελεια. Αλλα υποκριτικη αγαπη δεν θα της εδινε, θα της προσεφερε τα παντα, αλλα την αγαπη του θα την κρατουσε για την Καντυ.

Τι ειναι καλυτερο; Τι ειναι αληθινοτερο; Να σε φροντιζουνε πουλωντας σου ψευτικη αγαπη, ή να σε φροντιζουνε αλλά να ξερεις τα συκα συκα και η σκαφη σκαφη;

Εγω οικτηρω και αποδοκιμαζω την "φροντιδα" του Τερρυ, που ειναι ενα ψεμμα στην ουσια, και επιδοκιμαζω τη υποθετικη σταση του Αλμπερτ.

Και δεν ειναι λαμογιά το να μενεις σωστος στις αρχες και την καρδια σου, επειδη εχει τα χρηματα ο Αλμπερτ τον λεμε λαμογιο; Να σου πω, αμα ο Τερρυ ζητουσε την επεμβαση του πατερα του, καλυτερα θα ητανε για ολους στο τελος. Καλυτερα να τελειωσει μαχαιρι μια ψευτοσυμβιωση, παρα να χαλιουνται τοσες ζωες.

Τελικα ομως, καθομαστε και χτυπιομαστε για μια φανταστικη ιστορια μιας Γιαπωνεζας. Δεν αξιζει. Σας διαβεβαιωνω οτι στην πραγματικοτητα κανενας Τερρυ δεν θα εκανε τετοια πραματα. Ρωτηστε τους συζυγους και τους φιλους σας αν θα σας παρατουσανε για μια που απλα τους εσωσε τη ζωη. Βαζω στοιχημα οτι οχι. Ποια το ειπε, "οι αντρες αγαπανε μια φορα δυνατα", και θα αφησουνε τετοια αγαπη για μια που δεν τους κανει κούκου; Δεν νομιζω...

Χμμ... ενας βερος Βρεταννος παντρευτηκε τη Νταιανα γιατι "ετσι επρεπε". Στο τελος δυστυχησαν ολοι, η Νταιανα πεθανε και ο Καρολος παντρευτηκε αυτη που αγαπουσε παντα, την Καμιλλα.

Ενδιαφερον ε, πως η αληθινη ζωη καμια φορα τα φερνει πιο εξωπραγματικα και απο τα παραμυθια...

geobacter έγραψε:

Χμμ... ενας βερος Βρεταννος παντρευτηκε τη Νταιανα γιατι "ετσι επρεπε". Στο τελος δυστυχησαν ολοι, η Νταιανα πεθανε και ο Καρολος παντρευτηκε αυτη που αγαπουσε παντα, την Καμιλλα.

Ενδιαφερον ε, πως η αληθινη ζωη καμια φορα τα φερνει πιο εξωπραγματικα και απο τα παραμυθια...

checkmate in three lines!!