Ο πρίγκηπας της δική σας καρδιάς!

domniki έγραψε:

libra έγραψε:

βρε κορίτσια, εμένα που μου την έδωσε να κάνω τη διάσχιση της Σκωτίας περπατώντας, ας μου πετάξει καμιά σας καμιά πέτρα στο κεφάλι μπας και συνέλθω.

Γιατι περπατωντας? Τάμα εκανες? Βρε υπαρχουν τοσα μεταφορικα μεσα, πολυ πιο ξεκουραστα και ανετα.

@ΜΙΜΙ, φετος θα παιχτει στο θεατρο μια παρασταση με τιτλο "Αυτος ο αλητης ο Κοελιο εχει παρει πολυ κοσμο στο λαιμο του" Μια κωμωδία που διερωτάται μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο καθένας μας με τη θέλησή του. Ποια είναι τα όρια της θέλησης, του πείσματος και του αναπάντεχου, οπως γραφει και το Αθηνοραμα. Απο προσωπικη εμπειρια, οποτε θελησα κατι πολυ και προσπαθησα γι'αυτο, το συμπαν συνωμοτησε για να μην το αποκτησω. Καλως? Κακώς? Δεν θα μαθω ποτε

Έλα ντε? Μου την έδωσε και θέλω να την περπατήσω τη Σκωτία.... Η τρέλα δεν πάει στα βουνά αγάπη μου. Οι τρελοί πάνε

Η παράσταση που αναφέρεις θα παιχτεί και 8/9 στο Αττικό Άλσος. Αν προλάβω εισιτήριο θα πάω να τη δω (καθότι μεγάλη φαν των '2 ξένων' και των Εβελίνα, Αλέξανδρου και φυσικά του αείμνηστου Νίκου)

libra έγραψε:

Έλα ντε? Μου την έδωσε και θέλω να την περπατήσω τη Σκωτία.... Η τρέλα δεν πάει στα βουνά αγάπη μου. Οι τρελοί πάνε

Η Σκωτια θελει αυτοκινητο, δεν περπατιεται. Ακουστε με που την επισκευτηκα πριν τρια χρονια σαν τουριστρια. Οι αποστασεις ειναι μεγαλες και οι δρομοι στενοι, με ανηφορες, κατηφορες, ομιχλες και βροχες. Καλυτερη εποχη απο Μαη μεχρι Αυγουστο, Ιουλη κατα προτιμηση. Ενα αυτοκινητο να νοικιασετε και απο κει και περα ειναι ευκολα τα πραματα, σε καθε πολη και χωριο εχει πανσιον ή χωρο για καμπινγκ να μεινετε.

Συγγνωμη,
για καποιον περιεργο λογο τα μηνυματα αυτα δε με ειδοποιησε το μεηλ μου οποτε εχω χασει πολλα επεισοδια!

Σας πεταω μερικες πετρουλες και υπαρχουν πολλα ωραια μερη για περπατημα εδω. Και σκαρφαλωμα για τους πιο ενεργητικους.

Σε σχεση με τα αλλα, οπως ισως εχετε καταλαβει, δεν ειμαι μοιρολατρικος ανθρωπος και οτι και να ειναι τα γεγονοτα, νομιζω πως τι να κανει κανεις, σαματις εχει και επιλογη, βρισκει καπως το κουραγιο και συνεχιζει. Ειτε με προσευχες, ειτε με ταματα, ειτε με ψυχοφαρμακα, ειτε με τσαμπουκα, κακην κακως προχωραει. Δε λεω πως πρεπει ζορι στανιο να μας αρεσουν τα γεγονοτα, αλλα σε γενικες γραμμες βασανα ολος ο κοσμος περναει, ποτε πιο υποφερτα, ποτε πιο απαισια και η ανθρωποτητα εξακολουθει να ειναι εδω. Αρα, για μενα, καπως, καπου, κατι μας δινει κουραγιο να συνεχισουμε τον αγωνα.

Επισης, η ζωη δε χρωσταει σε κανεναν την ευτυχια - τα οντα που εξελλισονται και επιβιωνουν ειναι αυτα που προσαρμοζονται καλυτερα στις συνθηκες, οποτε καλο ειναι αφενος να εχει κανεις καλη ερμηνεια των συνθηκων του στο περιβαλλον του ωστε να μη χρονοτριβει ματαια, αφετερου να μαθαινει απο τα λαθη του ωστε να μην τα επαναλαμβανει και ταλαιπωρειται κοροιδιστικα.

Σας συνιστω το εξαιρετικο βιβλιο του Βικτωρ Φρανκλ που επιβιωσε το Αουσβιτς - και το ποσο η εσωτερικη του δυναμη τον γλιτωσε απο τους φουρνους (Man's search for meaning).

καλη μου geo, συμφωνω με αυτα που λες αλλα ο καθε ανθρωπος σαν διαφορετικη οντοτητα εχει και αλλο βαθμο προσαρμοστικότητας στις καταστάσεις και αλλη υγεια και άλλο σθένος, τι θα γινοτανε αν ο κυριος Φρανγκλ ειχε επιληψια, τοτε θα ειχε την ιδια τυχη για επιβιωση στο ιδιο περιβαλλον;!

μετα αν θυμασαι τον'ολιβερ Τουιστ'την ιστορια του ορφανου παιδιου, ποτε δεν μπορεσε να αφομειωθει στο περιβαλλον μαζι με τα αλλα παιδια που ζουσαν στις ιδιες ασχημες συνθηκες και εκλεβαν για να ζησουν και πιστευω και χρονια να καθοτανε μπορει να μην προσαρμοζοτανε ποτε, γιατι ηταν πιο εαισθητο παιδι και αδυναμο απο φυσικου του, χωρις να φταιει σε κατι και αλλωστε ο καθενας πάντα αλλιως αντιδρα στο οτιδηποτε!

Ariathni,
sorry gia ta blaxofragkika alla eimai sti douleia

Kai bebaia exeis dikio, omos i periptosi poy perigrafeis einai symfoni me tin arxiki mou topothetisi. Ta thetika kai ta arnitika tis zois sou den ta dialegeis kai px mia arrosteia apo gennisimiou sou einai mazi sou oli sou ti zoi. Apo kei kai pera prospatheis na prosarmosteis oso mporeis oste na epibioseis kai na pernas oso ginetai kalytera.

Opos eipa i zoi de sou xrostaei tipota, oute kan tin idia sou tin yparksi - eksallou an thymasai, stin arxaia Sparti ta paidia me problimata anapirias px, ta petagane ston Kaiada (leei o mythos). Ayto itan mia drastiki epidrasi sti fysiki epilogi poy apo moni tis kathorizei epibiosimotita. An px zousa ego tote etsi gkabi pou imouna prin tin egxeirisi laser, de tha eixa kamia pithanotita na ti glitoso.



I theia mou tyflothike 12 xronon (de thymamai giati, imouna poly mikri). Ta katafere omos na spoudasei nomiki, teleiose proti aristouxa sti xronia tis (me keino to systima tyflis anagnosis), emathe agglika, gallika kai prin apo liga xronia kai ispanika. Pantreutike, ekane ena paidi kai o antras tis (episis tyflos) kapoia stigmi tin afise gia ti baby-sitter tou giou tous (auti eblepe). Ksanapantreutike kai mesa se 3 xronia o antras tis pethane apo kardiaki prosboli. Parolauta, eksakolouthei na einai enas apo tous pio thetikous anthropous pou exo gnorisei sti zoi mou kai den mporo kan na sou po poso ti thaymazo.

Oso gia ton kyrio Frankl, tha itan krima an san epiliptikos itan protos protos gia tous fournous kai i anthropotita tha exane polla apo tin empeiria tou, alla pos ksereis an exeis xasei kati an den to eixes pote? Eimaste oloi perastikoi apo do pera kai oso ki an de mas aresei oudeis anantikatastatos...

Αλλο τυχη και αλλο ευτυχια.
Ξερω πολλους τυχερους ανθρωπους, που δεν ειναι ποτε ευτυχισμενοι και δεν θα τους δεις ποτε να γελανε! Αλλοι παλι μπορει να εχουν να παλεψουν με χιλια δυο προβληματα και ειναι παντα χαμογελαστοι.
@geobacter, θα χαρακτηριζες την θεια σου τυχερη? Θα την χαρακτηριζες ευτυχισμενη? Πιστευεις οτι αυτος ο ανθρωπος θα μπορουσε να ηταν πιο ευτυχισμενος αν δεν ειχε τα προβληματα υγειας που εχει? Φανταζεσαι το ποσο ευτυχισμενη θα ενιωθε αν μπορουσε εστω για μια στιγμη να δει το παιδι της? Φυσικα και τωρα ευτυχισμενη ειναι...αυτο ειναι η προσαρμογη. Αλλιως θα επρεπε να ειχε παραιτηθει απο τη ζωη.
Προσωπικα θα ηθελα να ειχα πετυχει καποια πραγματα με λιγοτερη δυσκολια. Πεστε με τεμπελα, αλλα ειναι υπεροχα οταν τα πραγματα ερχονται βολικα και ανετα. Αυτο δεν σημαινει οτι οι δυσκολιες ή οι αποτυχιες θα με κανουν δυστυχισμενη. Απλα μερικες φορες ειναι αυτο το γαμωτο, το γιατι. Οχι οτι πιστευω πως υπαρχει απαντηση στο γιατι τα πραγματα συμβαινουν ετσι οπως συμβαινουν. Απλα συμβαινουν...

[quote="domniki"]Αλλο τυχη και αλλο ευτυχια.
Ξερω πολλους τυχερους ανθρωπους, που δεν ειναι ποτε ευτυχισμενοι και δεν θα τους δεις ποτε να γελανε! Αλλοι παλι μπορει να εχουν να παλεψουν με χιλια δυο προβληματα και ειναι παντα χαμογελαστοι.


Μαλλον αυτο ειναι μεγάλη αλήθεια

Domniki,
symfono me ta grafomena sou.

To mono thema pou gia mena einai kapos aspro/mauro einai to thema tis eutyxias, mias pou ayto einai kata ti gnomi mou prosopiki epilogi.

Sigoura i theia mou tha protimouse na eblepe to paidi tis - alla omos yparxoun polles miteres poy kakopoioun i kai skotonoun ta paidia tous (dystyxos). Den ksero an akousate gia mia gynaika edo pou eimai poy skotose kai ta 3 tis paidia prin apo 3 bdomades kai meta epese apo to mpalkoni tou diamerismatos tis - auti glitose kai tora einai ypo kratisi. Pragmatika tragiki istoria kai ta paidakia itan glykytata toulaxiston apo tis fotografies kai ta legomena geitonon kai syggenon. Pos mporei kaneis na skotonei ta paidia tou... :-(

Opote gia mena, to oti exeis ta prosonta (fysika kai psyxika) gia na eutyxiseis sti zoi sou de tha pei pos ola einai rodina.

Ego de skeftomai pote to parelthon (oute ti efaga proxthes de thymamai gia na eimai eilikrinis) kai an tha mporousan kapoia pragmata na mou erthoun eukolotera/dyskolotera, ti simasia exei tora, oti egine egine. Arkei na ematha kati apo tis dyskoles empeiries (se alla ematha, se alla stournos!)

Auto pou lene oi anonymoi alkoolikoi einai poly sofo, nomizo:

Lyse ta problimata pou mporeis.
Afise ta problimata pou den mporeis na lyseis (diladi poy den anikoun sti sfaira epirrois sou)
kai to simantikotero:
Mathe na ksexorizeis ta men apo ta de.

Nomizo pos oi perissoteroi ekei skontautoyme. Tha mporouse kai i theia mou na katarietai tin ora kai ti stigmi pou oi giatroi ti balane sto xeirourgeio kai pithanos apo diko tous lathos emeine tyfli oli tis ti zoi. Tha mporouse na eixe kleistei ston eauto tis, se ena monastiri i kai na eixe autoktonisei. Omos, dialekse (i epilogi poy legame) na palepsei me oti mesa eixe, oste na ginei oso pio eutyxismeni mporouse. I eutyxia den einai metrisimi opos einai ta portokalia, oute olos o kosmos niothei eutyxia me ta idia pragmata. Skeftomai tous talaiporous sti Xili pagideumenous mesa se ekeino to oryxeio tora, ante fantasou tora na eisai ekei mesa kai na sou lene pos tha se bgaloun kata ta Xristougenna! Ypotheto pos giautous eutyxia ayti ti stigmi toulaxiston einai ena zesto piato fai kai o ixos tou trypaniou na kanei proodo kathe mera oste na tous ftasei mia ora arxytera.

Skepsou auto. Bgaineis apo to grafeio tou afentikou sou, o opoios se kalese na sou pei poso tromera euxaristimenos einai mazi sou kai molis sou edose proagogi se mia fantastiki thesi kai me mistho 50% parapano apo osa pairneis tora. Sto dromo pou odigas otan gyrnas spiti sou, den exei oute kinisi oute tipota, einai mia yperoxi liakada me ena drosero aeraki kai o ouranos pentakatharos kai galanos. Otan gyrizeis spiti, briskeis ena gramma sto kouti apo tin eforeia - kanane lathos kai sou epistrefoun 10,000 euro. Otan anebaineis pano i kori sou ormaei stin agkalia sou, mamaka mou, perasa stis Panellines proti sti sxoli mou kai me exoun kai oi efimerides kai i tileorasi! O antras sou gyrnaei spiti me ena matso louloudia kai se agkaliazei pathiasmena kai sou leei poso se agapaei.

Eisai eutyxismeni, den eisai?

Tha mporouse na yparxei periptosi na ginontai ola auta ta omorfa kai na mi niotheis eutyxismeni?

Gia skepsou to ligo kai tha deis pos einai dynato....


Opos anebaines sto asanser xtypise to kinito sou.
Itan i mana sou mes ta klammata kai sou eipe pos skotothike i aderfi sou se autokinitistiko - tin aderfi sou kyriolektika ti latreues....

Mpaineis tora pali sto spiti sou. Parola ta alla yperoxa nea, pos niotheis? Eisai akoma etoimi na arxiseis ta xoropidita kai tis sampanies?

Giauto leo pos epeidi ta gegonota tis zois dystyxos den ta dialegeis, apolause ta kala, palepse kai beltiose opos mporeis kalytera ta kaka kai iremise to myalo sou oste na mporei na blepei pote aksizei na paleueis kai pote oxi. Giati yparxoun fores pou oti kai na kaneis, den mporeis na epirreaseis ta gegonota (seismous, limous kai katapontismous).

Omos ksereis poio einai to problima - to na pairnei kaneis eutyhyni gia tin eutyxia tou einai poly dyskolo kai nomizo pos syneidita i asyneidita oloi to paleuoume kai to antistekomaste. Giati mas kseboleuei, mas ponaei kai mas kanei na blepoyme ton eauto mas ypo ligotero kolakeutiko fos. Otan prepei na koitaxteis ston kathrefti kai na peis, nai, eftaiksa. Kai nai, exo kanei kai epiloges pou de me ofelisan i akoma kai me eblapsan. Omos EGO eimai ypethynos/i gia tis epiloges mou kai ta apotelesmata pou fernoun sti zoi mou kai oxi i mana mou, o asxetos kathigitis mathimatikon, to afentiko mou, o blakas allos odigos, ta astra mou, i moira mou, ta straba mou podia, ta gonidia tou patera mou klp, klp

Loipon to parakana simera me to mpla mpla!! Geia sas!!

Οταν αναφερομουν σε τυχερους αλλα οχι ευτυχισμενους, δεν εννοουσα περιπτωσεις οπως το παραδειγμα που ανεφερες, οταν δηλαδη καποιος χανει ενα αγαπημενο του προσωπο, ενω η ζωη του ειναι ροδινη. Αναφερομουν σε ανθρωπους που εχουν ολα τα θετικα που περιεγραψες, χωρις το αρνητικο του θανατου. Πιστεψε με, υπαρχουν πολλοι τετοιοι τυποι ανθρωπων, που ακομα και ολα τα καλα να εχουν δεν ειναι ποτε ευτυχισμενοι.

Οσο για την ευθυνη των επιλογων μας, σαφεστατα την εχουμε! Αν εχουμε κατι σ'αυτη την ζωη ειναι αυτη η ευθυνη! Υπαρχει κανεις που να μπορει να την αποποιηθει? Απλα η επιτυχια ή η αποτυχια των προσπαθειων μας δεν εξαρταται μονο απο τις δικες μας πραξεις. Και αυτο συμβαινει γιατι δεν ζουμε σε ενα γυαλινο αποστειρωμενο δωματιο, απομονωμενοι απο τους αλλους ανθρωπους. Ζωη σημαινει αλληλεπιδραση.

Σιγουρα ομως δεν εχουμε καμια ευθυνη ή επιλογη για το ποιοι ειναι οι γονεις μας, για το περιβαλλον που μεγαλωσαμε, για τις αρχες και τα προτυπα που μας εδωσαν. Φυσικα και ειναι εφικτο να ξεφυγουμε απο ενα νοσηρο οικογενειακο περιβαλλον, αλλα σιγουρα δεν ειμαστε υπευθυνοι για την δημιουργια του. Δινω το παραδειγμα του οικογενειακου περιβαλλοντος γιατι το θεωρω το σημαντικοτερο για την διαμορφωση της προσωπικοτητας ενος ανθρωπου. Οσο μακρια και αν τρεξουμε, παντα κατα βαθος ζηταμε την αναγνωριση, την αποδοχη και την αγαπη των γονιων μας.

Ουτε παντοδυναμοι ειμαστε, ουτε παντογνωστες, ουτε πανταχου παροντες. Ειμαστε απλα ανθρωποι και εχουμε ελαχιστο χρονο για να απολαυσουμε τη ζωη.

Δομνικη,
συμφωνω και παλι μαζι σου.

Ορισμενοι ανθρωποι ειναι τοσο συνηθισμενοι στο να αυτο-μιζεριαζονται, που οτι και καλο να τους τυχει, αυτοι βλεπουν το ποτηρι παντα μισο-αδειο. Αυτο νομιζω ειναι θεμα ανατροφης, κοινωνικης εκπαιδευσης, ψυχολογιας και ισως και βιολογιας. Υπαρχουν ανθρωποι με μεγαλυτερη ταση προς την καταθλιψη για παραδειγμα και αυτο μπορει να ειναι μερικες φορες και αποτελεσμα κληρονομικοτητας.

Επειτα ειναι ευκολοτερο να καθεσαι να γκρινιαζεις (λογια) απο το να κανεις (πραξη) κατι προκειμενου να βελτιωσεις τη ζωη σου. Πολλοι ξερουν να κανουν κριτικη αλλα δεν εχουν τιποτα να προτεινουν ωστε να αλλαξει μια κατασταση. Ειναι ενας τροπος πνευματικης αυτοικανοποιησης το να αποδεικνυουν στον εαυτο τους πως "να, που εχω δικιο" και "η ατιμη η κοινωνια φταιει" και "ο κοσμος ειναι κακος" και "τι καημενος που ειμαι που εμενα μου ερχονται ολα στραβα" και "καμια γυναικα δε θα μπορεσει να με καταλαβει" και "ναι, καλα, του Παντελη του ηρθαν ολα ευκολα, τι αναγκη εχει αυτος" και αλλα τετοια παρομοια.

Με αυτο τον τροπο βολευεις τη συνειδηση σου και βρισκεις και αλλη μια ακομα δικαιολογια να παραμεινεις αδρανης και να μην κανεις αλλαγες στη συμπεριφορα και αντιληψη σου που ισως και να καναν τη ζωη σου ευκολοτερη. Για μερικους ανθρωπους αυτη η συνηθεια ειναι τοσο ισχυρη που το κανουν σχεδον αυτοματα, χωρις καν να το συνειδητοποιουν.

Οπως ειπα νωριτερα, για να εισαι ευτυχισμενος, πρεπει και να το θελεις. Αυτο αξιζει να κατσει να το σκεφτει κανεις πολυ καλα γιατι σαν προταση ειναι ευκολο, στην πραξη νομιζω πολυ δυσκολο. Δεν θελουν ολοι να ειναι ευχαριστημενοι με τη ζωη τους, παρα τα οσα λενε - το να κανεις κατι εχει μεσα του αυτοματα το ρισκο της αποτυχιας. Μερικοι τη φοβουνται τοσο που προτιμανε να μην κανουν τιποτα (περα απο το να μουρμουριζουν τους υπολοιπους, κυριως με τη μορφη της αρνητικης κριτικης).

Η συμβουλη μου στον εαυτο μου ειναι οταν γνωριζω τετοιους ανθρωπους και βλεπω πως ψαχνουν για το επομενο θυμα να αρχισουν να γκρινιαζουν και να μιζεριαζουν, ειμαι οπου φυγει φυγει. Η γνωμη μου ειναι πως οταν κανεις χανει την αισθηση της προοπτικης για μακροχρονα διαστηματα και αρχιζει και μοιρολατρει για "ψυλλου πηδημα" που λενε, τοτε τρεις ερμηνειες εχω. Η ειναι -

Αχαριστος, ψυχοπαθης η ενας ανοητος ανθρωπος, δηλαδη πολλη φασαρια αλλα λιγη ουσια. Η τελευταια κατηγορια μοιαζει να ειναι η πλειοψηφια απο τη μεχρι στιγμης εμπειρια μου. Λυπαμαι, αλλα με καθε ειλικρινεια, δεν εχω χρονο να ασχολουμαι με καμια απο τις περιπτωσεις αυτες...

Το καλο παντως ειναι πως οι περισσοτεροι ανθρωποι σχετιζομαστε με ατομα παρομοιας κοσμοθεωριας και συνηθως εχουμε "ρανταρ" που εντοπιζει τις καταστασεις που δε μας ταιριαζουν. Μερικες φορες ξεχναμε να εμπιστευτουμε το ενστικτο μας ομως - κι εκει αρχιζουν τα προβληματα.

Παλι εκτος θεματος βγηκα...........

geobacter έγραψε:

Η γνωμη μου ειναι πως οταν κανεις χανει την αισθηση της προοπτικης για μακροχρονα διαστηματα και αρχιζει και μοιρολατρει για "ψυλλου πηδημα" που λενε, τοτε τρεις ερμηνειες εχω. Η ειναι -

Αχαριστος, ψυχοπαθης η ενας ανοητος ανθρωπος, δηλαδη πολλη φασαρια αλλα λιγη ουσια. Η τελευταια κατηγορια μοιαζει να ειναι η πλειοψηφια απο τη μεχρι στιγμης εμπειρια μου.

Συμφωνω Τις περισσοτερες φορες μαλιστα αυτοι οι ανθρωποι βρισκουν λόγους εντελως ανουσιους για να παραπονιουνται. Ειναι εντυπωσιακο! Παλια στην προηγουμενη δουλεια μου ειχαμε μια συναδεφλο που εχτιζε σπιτι. Ειχε αγορασει το οικοπεδο και το εχτιζε με την αδερφη της. Επροκειτο να παντρευτει συντομα και ειχε μια ευτυχισμενη σχεση με τον αντρα της. Γκρινιαζε για τα πλακακια που επρεπε να διαλεξει, για τα σανιδια που επισης δεν μπορουσε να επιλεξει, για τις κουρτινες, κ.ο.κ. Τι θα γινοταν δηλαδη αν δεν ηταν τελεια τα πλακακια, ή αν δεν ταιριαζαν οι κουρτινες με τον καναπε??? Ημαρτον δηλαδη! Η δικια μου εξηγηση ηταν οτι ειχε λυσει ολα της τα προβληματα και ασχολουνταν με τα επουσιωδη. Ε, τετοια επουσιωδη παντα υπαρχουν και αρα παντα ειχε κατι προχειρο να ασχολειται και να μας πρηζει Αυτους παντως τους κατατασσω στην ιδια κατηγορια με τους αχαριστους που αναφερεις! Οταν δεν εισαι ευγνωμων που εχεις την ευχερεια να χτισεις μονος σου ενα σπιτι, οτι εισαι καλα και εχεις μια καλη δουλεια, εναν αντρα που σε αγαπαει, μια οικογενεια που σε στηριζει (η συγκεκριμενη συναδελφος ειχε 3 αδερφια), τοτε ονομαζεσαι αχαριστος! Ημαρτον και παλι

Κοριτσια συγγνωμη για την παρεμβαση, αλλα δεν κρατιεμαι θα το πω!!!

Αυτες οι off topic συζητησεις σας, ειναι οι καλυτερες! Ανεξαρτητα με το ποια μιλαει, η τροπη και η καταληξη της κουβεντας, ειναι μερικες φορες συναρπαστικη! Κοιτα τωρα αναλυση τυχης και ευτυχιας στο θεμα "ο πριγκηπας της δικης σας καρδιας"!!! Καταπληκτικο!

Δικιο εχεις βρε Αριελ, χαχαχα!

Α, ρε και να'ξεραν οι "πριγκηπες" τι καταπληκτικες γυναικες εχουν, σοκ θα παθαινανε αν βλεπανε τις φιλοσοφιες μας εδω!!

Ομως και το σωστο να λεγεται, ειναι ανησυχητικη αυτη η ταση να βγαινουμε διαρκως εκτος θεματος. Αν τουτο δω ηταν διαγωνισμος εκθεσης, μηδεν θα παιρναμε για "πληρη αδυναμια κατανοησης και ακολουθησης της θεματικης ενοτητας"

geobacter έγραψε:

Δικιο εχεις βρε Αριελ, χαχαχα!

Α, ρε και να'ξεραν οι "πριγκηπες" τι καταπληκτικες γυναικες εχουν, σοκ θα παθαινανε αν βλεπανε τις φιλοσοφιες μας εδω!!

Ομως και το σωστο να λεγεται, ειναι ανησυχητικη αυτη η ταση να βγαινουμε διαρκως εκτος θεματος. Αν τουτο δω ηταν διαγωνισμος εκθεσης, μηδεν θα παιρναμε για "πληρη αδυναμια κατανοησης και ακολουθησης της θεματικης ενοτητας"

Γιατι;;; αφου απο εκει ξεκινησε η συζητηση και απλα εξελιχθηκε!!! Εμεις φταιμε ή ο Δαρβινος;

Χαχαχαχαχαχα!

Αρκει να μη φταιει η ΜΙΖΟΥΚΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

geobacter έγραψε:

Χαχαχαχαχαχα!

Αρκει να μη φταιει η ΜΙΖΟΥΚΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ε, οχι δεν φταιει και για ολα.... αλλα για τα υπολοιπα τωρα που μου το θυμισες!!!

ariel έγραψε:

Γιατι;;; αφου απο εκει ξεκινησε η συζητηση και απλα εξελιχθηκε!!!

Ακριβώς! Η συζήτηση είναι κάτι ζωντανό Θα μπορούσαμε να την κρατήσουμε αυστηρά και αποκλειστικά "on topic", αλλά κάτι τέτοιο καταντά βαρετό και κουραστικό μετά από τόσες σελίδες

Πριν το σύζυγό μου είχα κι εγώ τις εμπειρίες μου! Σε 2 σταθμούς είχα κατέβει. Ηρεμία, ρομαντισμό, στήριξη και συμπαράσταση δεν είχα ποτέ. Έπρεπε να τρέχω από πίσω τους για να πηγαίνουν όλα καλά! (Αφήστε που ήταν και κοντοί)Άπό την πρώτη στάση βρήκα εύκολα το εισητήριο για τη δεύτερη! Εκεί κόλησα γιατί με έκανε να νομίζω πως με αγαπάει. Πως? Μα με το να μου ζητάει συνέχεια βοήθεια, με το να υποκρίνεται με ένα αναγκαίο ψευτορομαντισμό, να προσπαθει να προχωρησει στη ζωή τους αλλά να μένει πάντα στάσιμος. Ήταν συνέχεια το θύμα..Με έκανε να χάσω την αυτοπεποίθησή μου και ενώ ήθελα να φύγω και να προχωρήσω δεν έβρησκα τη δύναμη! Έχασα 5 χρόνια από τη ζωή μου! Τα καλύτερά μου χρόνια για να χαλάλισα για να στηρίξω έναν άνθρωπο που δεν προσπαθούσε για κάτι καλύτερο! Είχα χάσει τον εαυτό μου και τη χαρά μου! Όλοι μου έλεγαν φύγε άστοντελικά μετα το θάνατο ενός αγαπημένου θείου μου που πριν φύγει με είχε συμβουλέψει το ίδιο κατάφερα να φυγω! Ο τελευταίος μου σταθμος ήταν και ο Πρίγιπάς μου!!
Η ιστορία μας ακούγεται σαν παραμύθι. Λίγο μετά που χώρισα με κυνηγούσαν να γνωρίσω ένα καλό παιδί, ψηλό όμορφο, ξανθό! Με τα χίλια ζόρια το κατάφεραν. Δε μου άρεσε καθόλου στην αρχή, είχε μαζευτεί και πολύς κόσμος εκείνη τη βραδια, ένιωθα άβολα και για αυτό έδωσα και μια δεύτεη ευκαιρία. Αυτή ήταν και η χαριστική βολή! Μιλήσαμε πιο χαλαρά και όταν μου είπε πως του αρέσουν η θάλασσα και τα ταξίδια λεω εδώ είμαστε! Έβγαζε μια ηρεμία και ένα ρομαντισμό μιας άλλης εποχής! Ένιωσα μια οικειότητα αμέσως, λες και τον ήξερα χρόνια! Σε 20 μέρες μετά ήρθε και με ζήτησε από τους δικούς μου.
Σήμερα κλείνουμε 4 χρόνια γάμου και είμαι ευτχισμένη.
Είναι σαν τον Άλμπερτ, μποέμ, ώριμος, ήρεμος, η ζεστή αγκαλια που θέλεις για να ηρεμίσεις... Μη με πάρετε στο ψιλό...
Ζω το παραμύθι μου...
Σε εσάς τις ελεύθερες όπως το λέω και στην συντεκνοκουμπαροφιλενάδα μου, μην αφήνετε πόρτες κλειστές. Να δείνετε την ευκαιρία όταν σας ζητηθεί και που ξέρετε ίσως και΄εσείς να ζήσετε ένα όμορφο παραμύθι !!!!!!

KATEΡΙΝΑ έγραψε:

(Αφήστε που ήταν και κοντοί)

σαν να ακούω τη Θεοπούλα από το Παρά 5

KATEΡΙΝΑ έγραψε:

Σε 20 μέρες μετά ήρθε και με ζήτησε από τους δικούς μου.

έχω ακούσει κι έχω ακούσει ιστορίες, αλλά σε ενημερώνω επίσημα ότι 20 μέρες είναι το συντομότερο χρονικό διάστημα που έχω ακούσει στη ζωή μου. Και πάλι σας εύχομαι τα καλύτερα

Αχ κατερινάκι μου τι ρομαντική ιστορία!!!! Να τα χιλιάσετε και πάλι και πάντα να υπάρχει ο ρομαντισμος στο γάμο σας (όπως κατάλαβες είμαι φουλ ρομαντική)

ΜΙΜΙ σε ευχαριστω πολύ! Εύχομαι κ σε σενα το καλύτερο! Έχω ζήσει στιγμές που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν είχα φανταστεί! Τα δυο πιο έντονα :
Τα πρώτα μου γενέθλια μαζί του, που μου είχε αφήσει μια ανθοδέσμη στο κομοδίνο όταν έφυγε για τη δουλειά και ξύπνησα από τη μυρωδιά των λουλουδιών....
Η πρώτη επέτειος γνωριμίας που είχαμε πάει για φαγητό και εκεί που πίναμε το κρασάκι μας μου έδωσε ένα κουτάκι με ένα ζευγάρι σκουλαρίκια...
Αυτά μόνο στις ταινίες τα είχα δει. Ο πρώην μέχρι και τον καφέ μας εγώ τον πλήρωνα...άσε!
Λίμπρα μου μπορεί να σου θυμίζω Θεοπούλα αλλά ναι ήταν κοντοί σε σχλεση με τον άντρα μου. Όσο για τις 20 μέρες που να έβλεπες τον πατέρα μου... ΣΟΚ έπαθε!
Είχα την εντύπωση πως κανένας ψηλός δε θα γυρνούσε να κοιτάξει προς τα κάτω, γιατί μη νομιζεις το 1,60 δεν το περνάω! Μιλάμε τόση χαμηλή αυτοπεποίθηση είχα. Τώρα όμως δε φοβάμαι τίποτα παρά μόνο το Θεό. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να αισθανόμαστε όταν έχουμε βρει πραγματικά το άλλο μας μισό.

KATEΡΙΝΑ έγραψε:

ΜΙΜΙ σε ευχαριστω πολύ! Εύχομαι κ σε σενα το καλύτερο! Έχω ζήσει στιγμές που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν είχα φανταστεί! Τα δυο πιο έντονα :
Τα πρώτα μου γενέθλια μαζί του, που μου είχε αφήσει μια ανθοδέσμη στο κομοδίνο όταν έφυγε για τη δουλειά και ξύπνησα από τη μυρωδιά των λουλουδιών....
Η πρώτη επέτειος γνωριμίας που είχαμε πάει για φαγητό και εκεί που πίναμε το κρασάκι μας μου έδωσε ένα κουτάκι με ένα ζευγάρι σκουλαρίκια...
Αυτά μόνο στις ταινίες τα είχα δει. Ο πρώην μέχρι και τον καφέ μας εγώ τον πλήρωνα...άσε!
Λίμπρα μου μπορεί να σου θυμίζω Θεοπούλα αλλά ναι ήταν κοντοί σε σχλεση με τον άντρα μου. Όσο για τις 20 μέρες που να έβλεπες τον πατέρα μου... ΣΟΚ έπαθε!
Είχα την εντύπωση πως κανένας ψηλός δε θα γυρνούσε να κοιτάξει προς τα κάτω, γιατί μη νομιζεις το 1,60 δεν το περνάω! Μιλάμε τόση χαμηλή αυτοπεποίθηση είχα. Τώρα όμως δε φοβάμαι τίποτα παρά μόνο το Θεό. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να αισθανόμαστε όταν έχουμε βρει πραγματικά το άλλο μας μισό.

αχ...κατερινακι μου οντως τι ομορφη ιστορια !!!
οπως ειπε και η μιμι εμαι κι εγω πολυ ρομαντικη!!!
αχ...επρεπε αν χες γινει μελος πριν απο κανα μηνα να μπορουσα να διηγηθω απ'την αρχη κι εγω την ιστορια μου...
πως γνωρησα το πριγκιπα μου...ενω δεν το ειχα ακομη καταλαβει πως ηταν αυτος...και πως κατεληξα μαζι του σημερα...
και να σκεφτεις πως πριν απο λιγο καιρο τα φτιαξαμε...ειναι ο πρωτος μου πριγκιπας,,,και φοβαμαι πηπως ζω ενα ονειρο...
και ξυπνησω...και δεν τον εχω κοντα μου...αυτο σιγουρα θα με πληγωσει αλλα δεν θελω να σκεφτομαι ετσι...
θυμαμαι σαυτο το θεμα οτι θα θελα να γνωρησω εναν αντρα σαν τον αλμπερτ...τλκ κατεληξα να ερωτευθω και να με ερωτευθει ενας
αντρας σαν τον τερρυ !