Η ευτυχία της Κάντυ!!

Παιδιά αν γίνεται μην μου ανοίξετε ποστ με σχόλια ανγνωστών, άλλωστε τρέχουν αλλά δύο αξιόλογα φικ αυτή τη στιγμή στο φορουμ μας, αν τελείωσουν με το καλό εκείνα θ' ανοίξω μόνη μου εγώ. Σας ευχαριστώ!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ο Αλμπερτ καθόταν στο γραφειάκι του στο Λεινγουντ, είχε σηκωθεί από το πρωί, σχεδόν αξημέρωτα να διαβάσει κάποιους φακέλους και να πιει το πρωινό καφεδάκι του συντροφιά με το πρωινό φως του ήλιου και το κελάηδα των πουλιών που περιτρυγίριζαν το παραθύρι του. Οι τριανταφυλιές του Λεινγουντ ήταν όλες ανθισμένες, στεφάνια από κόκκινα, κίτρινα, μωβ, ροζ τριαντάφυλλα και ποικιλίες από άσπρα κρινάκια, γαρύφαλλα, μανόλιες, μαργαρίτες, άγριες ορχιδέες , μεγαλοπρεπείς υιάκινθους , ντροπαλές καμπανούλες και άσπρα, όμορφα σκυλάκια στόλιζαν τον υπέροχο κήπο του παλιού αυτού αρχοντικού! Μάης σκέφτηκε σε λίγο θα μπει, ο Μάης των θαυμάτων, ο γελαστός Μάης των θαυμάτων και των ανθισμένων λουλουδιών! Και ευθύς η ματιά του καρφώθηκε στο πορτραίτο της Ροζ-μαρι, του φάνηκε σαν να άκουγε την γλυκειά, λεπτή χροια της φωνής της, χρόνια πριν:' Αλμπερτ τώρα που πέθανε η μαμά, εγώ θα σε φροντίσω, θα' μαι πολύ καλή μαζί σου.'Μα θεία μου, ο Ουιλιαμ είναι μόνο ένα παιδί, έχει ανάγκη να παίξει, να γελάσει, να πάρει φως, αέρα, γιατί να μην μεγαλώσει όπως κάθε άλλο παιδί στην ηλικία του,[/b[b]] γιατί να' ναι πάντα τόσο μοναχικός, καλή μου θεια σε τι αυτό θα εξυπηρετήσει, ας αφησουμε το παιδί να μεγαλώσει χαρουμενα, φτανει η τοση απομόνωση' ' Αλμπερτ, κοίτα τον μικρό μου άγγελο, είναι ίδιος εσύ, κοιτα τα γαλάζια του μάτια έχουν κάτι από ουρανό και αυγουστιατικη μαγεια' σκορπια λόγια τα εφερνε ο αερας, τα εφερναν τα πέταλα των λουλουδιών στον μαγιάτικο ουρανό, στα αυτιά του μικρότερου αδελφού, σκόρπια λόγια από μια αδελφή που πια δεν θα έβλεπε, από ενα πρόσωπο που πάντα φυλούσε στην μνημη του με σεβασμό και αγάπη!
Ξαφνικά τα βήματα στον διάδρομο τον έβγαλαν από τις σκέψεις, η πολυτελής, τετράφυλλη πόρτα άνοιξε και η μεγάλη θεία μπήκε μέσα!
' Με ζήτησες Ουιλιαμ'
΄Ναι θεία , περάστε, ο Αλμπερτ σηκώθηκε ντροπαλά να φιλήσει την αριστοκράτισσα μα εκείνη δεν το δέκτηκε ,αρκέσου μόνο σε ένα χειροφίλημα του είπε'
' Γιατί θεια είστε πάντα τόσο επιφυλακτική, θα μπορούσατε να γίνεται λίγο πιο διαχυτική!
'Ξεχνάς πως πρέπει πάντα να διατηρούμε την ιεραρχία κι την σκωτζέζικη εθυμοτυπια, δεν έχουμε και όλη την μέρα δική μας , πες μου τί με θες'
' Πάντα ίδια θεια, αυτής σας η στάση μου στέρησε και την παιδική μου ηλικία, η απομόνωση τόσων χρόνων δεν μου έκανε καλό, γιατί πάντα ήσασταν και ειστε ο μεγάλος αυστηρος κριτής μου'
' Σε μεγάλωσα με σιδερένια γροθιά επενδυμένη όμως απ' έξω με απαλό μετάξι, έτσι έπρεπε για το καλό των Αρντλευ μα αν με φώναξες γι' αυτό..'
' Καθίστε θεία, πήρα κάπιοες σημαντικές αποφάσεις για την ζωή μου, το μέλλον μου, θα' θελα τις ακούσετε'
' Ακούω'
' Θεια, αποφάσισα να αρραβωνιαστώ την Κάντυ, αν και εκείνη με δεκτεί φυσικά' Θα δίνατε εσείς την συναίνεσή σας στον αρραβώνα αυτό, είστε η μόνη πια που έχω!
Αγέρωχη και ανέκφραστη η αριστοκράτισσα κοίταζε και αυτή το πορτραίτο της ανηψιάς της
' Να δώσω την συναίνεσή μου, αστεία υπόθεση το είχα καταλάβει απο καιρό Ουιλιαμ, ήξερα οτι θα γινόταν αυτή η συζήτηση, τί θα χρησίμευε ένα ναι η ένα όχι δικό μου, ξέρεις πως νιώθω γι' αυτό το κορίτσι! Ενας αρχηγός των Αρντλευ δεν ζητά συναίνεση για τις αποφάσεις του, ουτε επικύρωση ειδικά για εκείνες που αφορούν τα προσωπικά του θέματα, οι επιθυμίες του είναι διαταγές, αστεία υπόθεση θα την χαρακτήριζα Ουιλιαμ να ζητάς την δική μου συναίνεση την 'ωρα που όλα τα εχεις σκεφτεί αρκετά' Την ζητω γιατι σας αγαπώ θεια, σκεφτηκε ο Αλμπερτ από μεσα του και εχω εμπιστοσύνη στην κριση σας αλλά τι θα άλλαζε αυτό να το γνωρίζε...
' Θεια νιώθω οτι πονάτε, σας βεβαιώνω οτι..
'Καθε λέξη περιττή, αν έρθει εδώ πες μου να μετακομίσω, δεν θα' θελα να είμαι στα πόδια της ούτε εκείνη στα δικά μου, θα' ταν ανώφελο'
' Θεια σε κεινη χρωστάω την ζωή μου, την υπόσταση μου'
' Περιττή καθε άλλη κουβέντα, έχω πονοκέφαλο, ζητώ να αποσυρθώ' 'καταλαβαίνω θεια'


Ο Αλμπερτ έμεινε μόνος, θεία σε βεβαιώνω θα την αγαπήσεις, είναι η χαρά της ζωής, είναι δεν υπάρχουν λόγια, αν και σεις βάζετε την τυπολατρεία και το πρωτόκολλο λίγο στην άκρη.. τότε , πήγε προς το παράθυρο, χτες είχε έρθει από το Σαο Παολο, ο Τζωρτζ και ένας υπηρέτης ξεφόρτωναν τα μπαγάζια από την μαυρη λιμουζίνα που βρίσκοταν έξω από την καγκελόπορτα της βίλας εκεί υπήρχαν πολλά δώρα για εκείνη,η ψυχή της είναι σαν αυτά τα τριαντάφυλλα, μαγευτική, όμως και ευαίσθητη και ευάλωτη συνάμα, θέλει οξυγόνο για ν' αναπνεύσει να τα έβλεπε όλα αυτά η μεγάλη θεια, πόσο δίκιο είχε ο Αντονυ που ονόμασε τα τριαντάφυλλα εκείνα'γλυκεια Κάντυ'ελεύθερα και όμορφα σαν το κοριτσακι του, ο Αλμπερτ ποτέ δεν θα είχε το κουράγιο να το κάνει, μέσα στις αποσκευές του φυλάγε κάτι πολύ πολύτιμο για την μικρουλα του καντυ και στην σκέψη αυτη χαμογέλασε νωχελικά! Η θεια αργα η γρηγορα θα την συνήθιζε αν όχι ας μετακόμιζε, κανείς μα κανέις δεν θα χαλούσε την ευτυχία τους, άλλωστε η μεγάλη θεια δεν ήταν τοσο κακιά όσο φαινότανε, ήθελε πάντα να κρατά τους τυπους για το καλό των αρντλευ αυτό ήταν το πρώτο που την ενδιεφερε, δεν ήταν όμως τόσο κακιά και ο Αλμπερτ βαθιά μεσα του το ηξερε καλά αυτό!

Δουλεια όμως τώρα Κάντυ θα μου φας όλη την μέρα!!!

Ο Αλμπερτ κοίταξε έξω από την μπαλκονόπορτα, τις συστάδες των δέντρων και των πρασινάδων που κάλυπταν την γκακελόπορτα του εξοχικού σπιτιού, τώρα που αυτή θα γίνει κυρία του σκέφτηκε όλα θα ξαναπάρουν ζωή! Για μια ακόμη φορά βυθήστηκε στις σκέψεις του, τα όμορφα, γαλάζια μάτια του πήραν ζωή, θυμότανε καλά την φραση στο γραμμα του'τα άλλα Κάντυ τα αφήνω στην φαντασία σου'!
'Μικρούλα μου πόσο ευτυχισμένο με κάνεις, γι' αυτο τοτε δεν εφευγα από κοντα σου να γυρίσω στους Αρντλευ!, είχε και αυτος δικαιωμα για λίγο μερίδιο στην ευτυχία μαζί της, γιατί μόνο ευτυχία εφερνε η κάντυ σε οποιον ηταν κοντα της! Μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες στην ζωή του ήταν τότε που βραχήκανε στην μικρή λιμνούλα με τον κύκνο του Στηαρ, τότε νόμισε οτι τον είχε επισκευάσει και θα κάνανε μια ρομαντική βόλτα, σε λίγο βρεθήκανε στο νερό και οι δυο έγιναν μουσκίδι, είχαν αντιγραψει για τα καλά τον αδικοχαμένο Στηαρ! Πάντα το υγρό στοιχειο τους έφερνε κοντά ενω από τον Τέρρυ πάντα το νερό, ο ωκεανός τους απομάκρυνε, τα δάκρυα που έχυνε η μικρούλα για τον όμορφο ηθοποιο, αυτο σκέφτηκε και η καρδια του σφίχτηκε αμέσως, πόσο την είχε πληγωσει ο χωρισμός της από τον Τερρυ, τωρα αυτη τη στιγμή ουτε ήθελε να το θυμάται!
Μετά καθίσανε στο τζάκι να στεγνώσουνε, ας πάγωνε εκεί ο χρόνος και ας μην χρειαζότανε να την αποχωρισθεί ποτε πια, της είπε τα νέα του Τέρρυ, είχε ξανασταθεί στα πόδια του αλλά οι δρόμοι τους είχαν χωρίσει...Μικρούλα, τον αγαπάς ακόμα τον Τερρυ, δακρυζεις στο μαξιλάρι σου για εκείνον! Σιγοτραγουδάς το όνομα του κάθε φορά που διαβαζεις ενα αρθρο για μια ερμηνεία του;Θα έφτανες στα πέρατα της γης για τον ηθοποιο σου; Να του εγραψες ποτέ; Εγώ αραγε τι να σημαίνω για σένα; με σκέφτεσαι καθόλου; Καντυ εκείνη την ώρα μπροστα από το τζάκι θα' θελα να με δεις σαν άνδρα αποκλειστικά και μόνο έτσι, όχι σαν φίλο πια και σαν ασθενή και όχι, όχι σαν πατέρα, αυτό θα με εξουθένωνε! Ποσο θα ήθελε αυτός ο μεγάλος θειος Γουιλιαμ να πάρει μια ξεχωριστή θεση στην καρδιά της σαν αυτη που ειχε ο Τερρυ πρωτα!
Λιγο πιο κει στο μεγάλο, υπερπολυτελές σαλόνι η Ντόροθυ σέρβιρε τσαι στην Ελίζα και στην Σοφια που είχαν καταφτάσει κατ' επείγον μετά από πρόσκληση της Ελρου!
' Θεια γιατί είστε αναστατωμένη, ποιος ο λόγος;
' Το είχα καταλάβει από το μνημόσυνο του Στηαρ δεν έπαιρνε τα μάτια από πάνω της, δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο , μια οικογένεια στα φουστάνια μιας ξετσίπωτης, αγωνίστηκα τόσο για το καλό όνομα των Αρντλευ'
'Θεια μιλήστε ξεκάθαρα, μην τρέμετε σε ποιον αναφερεστε;'
' οσο ζω ποτε δεν θα ξεχάσω πως εσύ μας την κουβαλησες εδώ και τώρα από τους στάβλους και την φτωχεια θα μπει στα σαλόνια και στις δεξιώσεις, πρώτη κυρία του Σικάγου, μια κουρελού
Η μεγάλη Θεια ένιωθε ανυπεράσπιστη! τα νεα ήταν πολύ, πολύ πρόσφατα για να τα χωνέψει!
' Μα επιτέλους θεια σας παρακαλώ, μιλήστε ξεκάθαρα'΄
'Ο ουιλιαμ μου δήλωσε απερίφραστα πως θα παντρευτεί την Κάντυ'
' Την κάντυ' αυτό πήγαινε πολύ, το σερβίτσιο έφυγε από τα χέρια της Ελίζας και έσπασε με θόρυθο κάτω. Δεν μπορεί δεν είχε ακουσει καλά, αυτό ηταν σενάριο εμπιστημονικής φαντασίας για να είναι αληθινό και όμως η θεια έδειχνε να μην αστειευται καθόλου, το προσωπο της είχε πάρει την πιο σοβαρή του έκφραση οταν τα έλεγε αυτά! Ax, τοτε που παρουσιαστηκε στην οικογένεια, σαν μεγάλος θείος και απέτρεψε το γάμο Κάντυς-Νηλ, τότε, τότε να' ταν άραγε ερωτευμένος με την προστατευομένη του;
'Την κάντυ, δεν γίνεται θεία, δεν μπορεί πως το επιτρεπετε αυτό το βρωμοθύλικο, η παρακατιανή, πρωτη κυρια του Σικάγου'
'θεια Ελρου μα είναι ο θετός της πατέρας' ήταν η σειρά της Κυριας Ραγκαν να ρίξει λίγο από το φαρμάκι της και να κάνει τα πράγματα πιο περιπλοκα για την μισητη εχθρό!
'Του είναι δύσκολο να λύσει νομίζεις την υιοθεσία αν εκείνη του πει ναι' άλλωστε η Κάντυ είναι ανήλικη ακόμα και υποκειται στην καλή θεληση του Ουιλιαμ, οτι πει, αυτό και θα γίνει, αν μπορουσα να κάνω κάτι θα το έκανα χρόνια πριν, όχι τωρα που είναι η μεγάλη κεφαλή των αρντλευ!
'Συνετείστε τον εσείς'
' Πως με τι τρόπο έναν άνδρα 27 χρονών , πανίσχυρο οικονομικά και κοινωνικά, μεγάλο κληρονόμο, αν τα ήξερα αυτά δεν θα βιαζόμουν να τον αφήσω στην θέση μου' το πρόσωπο της μεγάλης θειας σκυθρωπιαζε ολοένε περισσότερο!
'Αν βρίσκαμε κάποια να κεντρίσει το ενδιαφέρον του, μια πανέμορφη κυρια που να κινείται στους δικούς μας κυκλους'
'Ολα τα σκέφτηκα και τα μελέτησα, είναι ερωτευμένος και αποφασισμένος, αν δεν ήταν απομονωμένος τοσα χρονια δεν θα τον τυλιγε η πρώτη τυχάρπαστη, αχ, εγώ φταιω Σοφία για πολλά..για πολλά'
' Μην ριχνετε στον εαυτό σας φταιξιμο θεια , εσεις κάνατε για την οικογένεια αυτη οτι καλύτερο ...Αυτό το παλιοθήλυκο που πλήγωσε τον Νηλ μου'
' Ναι σε λίγο καιρό Σοφια θα υποκλίνεσαι μπροστά της και συ και τα παιδιά σου και το υπηρετικό σας προσωπικό, ακόμα και γω, γιατί όμως την προσφωνείς έτσι πέρσι θυμάμαι παρακαλούσες να την κάνεις νύφη σου'
'Θεια αυτή η αθλια τα είχε με έναν ηθοποιο, ξεπεσμένο αγγλο αριστοκράτη'
'Πως'
' Μιλα Ελίζα , πες την αλήθεια στην θεια σου πριν να είναι αργά'
'Τον ξερετε θεια τον Τερρυ Γκρατσαστερ, μέλος του θιάσου του Στρατφορντ, μαζι ειχαμε δει μια παρασταση'
'Ναι θυμήθηκα'
'Τους ειχε κάνει τσακωτους η διευθυντρια στο κολέγιο του Αγιου Παυλου σε έναν σταβλο, τους συνιθίζει τους στάβλους η καντυ μας'
'Είναι απειλή θεια για το κοινωνικό σύνολο'
'Αρκετά δεν θέλω να ακούσω άλλες βρωμιες, τα ξέρει αυτά ο Θειος σου'
Ειμαι σιγουρη όχι
' Πρεπει να τα μάθει' μπορεί τοτε να υπήρχε μια ελπίδα να έφευγε μακρυα της και με αυτη τη σκέψη η θεια δεν μίλησε άλλο για το καυτό, οικογενειακό θέμα!

Την θεία πλέον δεν μπορούσε να την πάρει ο ύπνος μετά τις αποκαλύψεις της Ελίζας! Για ένα βράδι είχε μάθει πολλά ανήκουστα και ακατανόμαστα πραγματα για το παρελθόν αυτής της τυχοδιώκτριας, πως όμως να ανοίξει τα μάτια του μεγαλύτερου της ανηψιου που έδειχνε να κοιμάται τον ύπνο του δικαιου! Η μικρή έχει εραστή, έλεγε και ξαναλεγε με σφιγμένα χείλη! έναν ξετσίπωτο ηθοποιο , εξώλης και προωλης σαν εκείνη που ζούσε εκλυτο βιο, έναν αλητηριο! Τον θυμόταν καλά τον νεαρό τότε που με όλα τα εγγονια της πήγαν να δουν την παράσταση του βασιλιά Ληρ, τότε που εκείνη η θρασύτατη αναζήτησε μια θέση αναμεσά τους, έτσι εξηγούντανε όλα ήταν ερωτευμένη με τον ξεπεσμένο ευγενή! Τον θυμότανε καλά ακόμα καλά τον νεαρό, η Ελίζα της είχε εκμυστηρευτεί οτι ήταν γόνος μιας μεγάλης δυναστειας στην Αγγλία και το εξοχικό του σπίτι στην Σκωτία ήταν θεσπέσιο, ναι ήταν αυτός που είχε προσκαλέσει η Ελίζα στο λευκό παρτυ, στο οποιο ποτε δεν είχε ερθει, τοσο σνομπ πια αυτός ο αδύνατος νεαρός
, όνομα δεν είχε συγκρατήσει αλλά το ταλέντο και το εκφραστικό πρόσωπο του στον ρόλο του βασιλιά της Γαλλιας την είχαν πείσει! Ωστε λοιπόν αυτή η νεα ελπίδα του σαιξπηρικού θεατρου, αυτος ο ανερχόμενος ηθοπιος ήταν ο εραστης της μέλλουσας νύφης τους. Να' χε άραγε δίκιο η Ελίζα;
Η Κάντυ για εκεινη εκπροσωπούσε την αμαρτία, την είχε σχεδόν δαιμονοποιησει αυτή τη μικρή. Γιατί όμως την μισούσε τόσο; Τί συμβόλιζε; κατι κακό, μπήκε σε μια τιμια οικογενεια και όλα τα ανετρεπε,
ηθη, εθιμα, παραδοσεις και θεσμούς, τοτε ηταν μονο μια υπηρετρια, μια αδύμαμη υπηρετρια που βασιζότανε στους άλλους για την επιβιωση της
κάτι την συγκρατούσε τωρα κυριος οιδε τι νεες αλλαγες θα εφερνε
μετα τον γαμο ως κυρια Ουιλιαμ Αρντλευ. Δεν της άρεσε αυτο το άτυπο και φιλελευθερο που είχε η μικρή, πως τα κατάφερνε πάντα να καταπατά τον τύπο, τις συμβάσεις, τους τυπους ευγενίας, για τον κύκλο που κινουνταν όλα αυτά ήταν προσιτά μα στον δικό τους τον υψηλό κύκλο αυτό ήταν μεγάλο ελάττωμμα και ήταν ακριβώς αυτό που την φόβιζε περισσότερο.
Στην εποχη της ενα εκθετο θα παρεμεινε εκθετο, σημερα τα εκθετα άκουσον, άκουσον και οι πρωην υπηρετριες μεγάλων κυριων και δεσποινίδων
γινονται κυριες και διοικουν οικους σκεφτηκε με αποστροφη,
σε λιγο θα δουμε και την Ντοροθυ σε ρολο οικονομικού διαχειριστη
των υποθεσεων τους.Χαλασε ο κοσμος πια, η ουρα να κυβερνα το κεφαλι!
Η Θεια μετα τον θανατο του Στηαρ επαιρνε υπνωτικα να κοιμηθει αυτη
η μαγιατικη νυκτα δεν θα αποτελουσε εξαιρεση! Ποια ήταν η χειροτερη
συμφορα απο όσες την ειχανε βρει, δυσκολο να πει, οι θανατοι δυο πολυαγαπημενων εγγονών η το ζητημα αυτης της καταραμενης. Ειχε υποσχεθει στον ανηψιο της να μην παρει θεση και να μείνει αμετοχη, έλα όμως που το θεμα επαιρνε αλλη διασταση τωρα, η μελλουσα νυφη της ηταν μια ξετσιπωτη μικρη, ο Ουιλιαμ ως μελλων συζυγος ειχε καθε λογο να το μαθει ποια θα εμπαζε σπιτι του! Της χρωστουσαν χαρη για την ζωη του Ουιλιαμ ωραια ας της εδιναν λεφτα να φυγει απο την μεση αλλα αυτη είχε θεσει τον πηχη πολύ ψηλα, ηθελε κοινωνικη και οικονομικη ισχυ!

Προβολη, εξουσια και τωρα θα τα εβρισκε, όλα στα ποδια της και εναν ομορφο ανδρα να την λατρευει, κοπελες της καλης κοινωνιας δεν ειχαν ουτε την μιση τυχη της ξεδιαντροπης, ασε που και αλλα εκθετα πια θα ονειρευοντουσαν να γινουν κυριες, ηξερε αλλο ενα παραδειγμα! Ομως θες έτσι , θες αλλιώς είχε σωσει την ζωή του ανηψιου της, παρα τις μαυρες σκέψεις που έκανε, αυτο έπρεπε να της το αναγνωρίσει, έπρεπε να το δεκτεί μα της ήταν πάντα πολύ δύσκολο. Θυμότανε τοτε στο μνημόσυνο του Στηαρ όλη η μεγάλη οικογένεια των Αρνλευ είχε μαζευτεί η Κάντυ δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Και ο Ουιλιαμ στα μαύρα ομορφότερος από ποτέ, έχει τα μάτια της Ροζμαρί και το χρωμα των μαλλιών του Αντονυ, τόσο φωτεινό πρόσωπο ακόμα και όταν είναι θλιμμένος η ομορφιά του δεν χάνει στιγμή την λάμψη της! Το βλέμμα του, η σκέψη του ήταν στην Κάντυ, Η μεγάλη θεια τον παρατηρούσε από μακρυά, όταν πλησιασε δίπλα της, ο τροπος που την κοιτούσε που της χαμογελούσε, που ακουμπησε το προσωπό του στο δικό της δεν αφηνε περαιτερω παρεξηγήσεις. Η Ελρου κατάλαβε, καταλαβε έφερε το μαντηλι της και σκούπισε τον ιδρωτα της, ο μεγάλος της ανηψιός ήταν ερωτευμένος, ίσως τοτε στην συγκατοικηση να είχε γίνει κάτι το αναστρεψιμο, αν τον είχε αφήσει τοτε στα εφηβικά του χρόνια να βγαινει περισσότερο έξω, μετάνιωνε τωρα για πολλά, με πόση τρυφερότητα τοτε της έπιασε τα χερια, της έριξε την μαυρη της ζακέτα για να μην κρυώσει! από παιδί τον μάλωνε για τις παιδιάστικες πράξεις του, αλίμονο αν ήξερε... τι θα αντιμετωπιζε την φυγή του, την εξαφάνιση του, τον τραυματισμό του και τωρα αυτό.. είχε αντιμετωπίσει πολλά στην ζωή της έπρεπε να παραμείνει ψυχραιμη αν ήθελε να διατηρησει την υγεια της, για το καλό των Αρντλευ είπε καθως ο ύπνος την επαιρνε!

Και η Ελιζα απο την αλλη στριφογυρισε στο κρεβατι της απελπισμενη. Η νεα αυτη αποκαλυψη εφερνε νεα δεδομενα στην ζωη της! Ο χειροτερος εχθρος της θα γινοταν πρωτη κυρια κι ολοι θα την σεβοταν, θα είχε υπηρετες περισσοτερους απο εκεινη, φορεματα περισσοτερα, αμαξες, σεβασμο καθολικο, προβολη απο την οικογενεια, ταξιδια, πολυτελη ζωή και ενα θειο Ουιλιαμ στα ποδια της να ικανοπιοει καθε τρελη της επιθυμια! Και την καρδια του Τερρυ, το χειροτερο,γιατι ο Τερρυ την λατρευε ψυχη τε και σωματι και ας ηταν με την Μαρλοου. Τωρα η θεση της ηταν επισφαλης και της ίδιας και του Νηλ, η Κάντυ δεν θα είχε τις καλυτερες προθέσεις απεναντι της και ο λογος της πια θα παιρνουσε! αχ, ας μπορούσε να κάνει κάτι να το σταματήσει, εδώ και πολύ καιρό με τον αδελφό της προσπαθούσε να σαμποτάρει την σχέση της Αννυς και του Αρτσι πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα και κει, εδώ έπρεπε να βάλει το μυαλό της να σκεφτει κάτι πολύ, πολύ αναρεπτικό..μα αυτη η Ελίζα Ραγκαν να έχει στερέψει από ιδέες, πως γινονταν; ήταν πάντα ευρηματική στο να βάζει εμπόδια στους άλλους και να τους κάνει την ζωή δύσκολη, αχ, η ανόητη ορφανή ουτε τωρα υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει από τα νύχια της! το ορκιζότανε στον εαυτο της.

Η θεια το πρωί κατευθύνθηκε προς το γραφείο του αλμπερτ και εκεί του μίλησε για τις φοβίες και τις αντιρρήσεις της για το γάμο αυτό. Του μιλησε πολύ σοβαρά, ο ουιλιαμ πάντοτε θα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα και στο κορμί αλλά και στην ψυχή της αφού ο ηθοποιος είχε πάρει από καιρό την πρωτιά, για εκείνον είχε εγκαταλείψει ένα σπουδαίο σχολείο, για εκείνον έκανε θυσίες, πολλές θυσίες και μετά οι φήμες ήταν καταλυτικές, οι άνδρες γενικά είχαν μεγάλη αδυναμια στην Κάντυ! Ο αλμπερτ την άκουγε με μεγάλη προσοχή( τα λόγια της γινόταν καρφιά στην καρδια του, η φιγούρα του Τερρυ γιγαντωνοταν μπροστά του), στο τέλος την διαβεβαίωσε ότι στην καρδια της μπορεί να μην ήταν πρώτος αυτή τη στιγμή όμως η Κάντυ του ήταν αγνή σαν τα κρινάκια που είχαν στο πάρκο τους και η Ελιζα δεν θα έπρεπε να κρίνει εξ’ ιδιων τα αλλότρια, λοιπον ας μην την τύφλωναν το μίσος και η οιηση της Ελιζας. Στο τέλος η Ελρου υποχωρησε, ο ανηψιός της ήταν ερωτευμένος μεχρι εκεί που δεν πήγαινε, στο μόνο που έλπιζε ήταν να μην δεχόταν εκείνη, να μην είχε ξεχάσει τον νεαρό, αν μην ήθελε αυτό το γάμο. Στο μυαλό της ήρθε γρήγορα και η εικόνα της συγκατοικησης του Αλμπερτ με την Κάντυ τοτε στο διαμερισματάκι της Κάντυ στο Σικάγο, υπήρχαν μεγάλες πιθανότητς να τον είχε ερωτευτεί, ο Ουιλιαμ ήταν ένας πανέμορφος άνδρας, ποια δεν θα τον ήθελε, μακάρι η αγάπη της Κάντυ για τον Τερρυ να είχε αποδεικτεί μεγαλύτερη της αγάπης της για τον Ουιλιαμ.
Στο ιδιο ελπιζε και η Ελίζα και αν κάποτε απευχοταν ο Τερρυ να πέσει στην αγκαλια ης Καντυ τωρα με τις προυπάρχουσες συνθηκες το ηθελε σαν τρελή να συμβεί! Δεν μπορούσε να πιστεψει ότι η κοινωνική της επιβίωση θα εξαρτιοταν από τις ορεξεις και την ευνοια της πρωην υπηρετρια της. Δεν ειχε μαθει καμια να είναι πιο πάνω απ’ αυτήν! Ένα άτομο μισούσε τωρα η Ελιζα πιο πολύ στον κοσμο από την Καντυ, τον βλάκα τον Αλμπερτ, αυτός ήταν η πηγη όλων των κακών που τους ειχανε βρει, αν είχε παντρευτει τον Νηλ, μετα από λίγο θα την πέταγαν εξω χωρις δεκαρα, ταπεινωμένη και ατιμασμένη, ο τοπος δεν θα την χωραγε, αυτός ο βλάκας τα είχε καταστρεψει όλα όμως, τον μισούσε, τον μισούσε , ήθελε να του κάνει κακό. Αχ, η Κάντυ μπορουσε να έχει και τον σκύλο χορτατο και την πίτα ολόκληρη, δηλ. να έχει και τον Τερρυ και τον Αλμπερτ και αυτό ήταν που την τρελαινε περισσότερο.

Μερος 2

Η Καντυ κατευθυνόταν στην φαρμα του Στηβενς, ο Τομ είχε περάσει και την είχε πάρει πρωι-πρωι, ο κυριος Στηβενς είχε άλλη μια κρίση καρδιας. Ο αισιοδοξος χαρακτηρας και το χαμογελο της Καντυ έκαναν τον Τομ να ξεχάσει για λίγο τις φουρτούνες του και τα βάσανα του,’ Κάντυ όταν γελάς ακόμα και η συννεφιά υποχωρεί, της είπε με θαυμασμό, εσύ παιδί μου ποτε δεν το βαζεις κατω, είσαι από την φυση σου αισιόδοξη εγώ καντυ φοβάμαι για τον πατερα βλέπεις είναι ότι έχω και δεν έχω στον κόσμο αυτό!’
Και όμως η καημένη από μέσα της καρδιοχτυπούσε ήταν Πέμπτη σήμερα ο κυριος Μαρς θα ερχόταν με την αλληλογραφία, αν είχε κάποιο γράμμα του Αλμπερτ της, είχε ενημερώσει την αδελφή Μαρια να έχει τον νου της αλλά ηταν αλλιώς αν η ιδια ηταν εκεί, αχ, η γλυκεια προσμονή ενός γράμματος!

Την τελευταια φορά που του είχε στείλει γράμμα ήταν πολύ διαχυτική μαζί του, Αλμπερτ το οικόσημο σου βροντά στο στήθος μου , του είχε γράψει και άλλα πολλά που έκαναν τα μαγουλά της να κοκκινίζουν! Τι θα της απαντούσε, αχ, έτρεμε ακόμα και να το σκεφτεί! Μα τώρα είχε δουλειά ένας ασθενής της την χρειαζόταν’ Αλμπερτ φύγε γρηγορα από το μυαλό μου μονολόγησε!’

Ο κυριος Στηβενς την δέχτηκε με μεγάλη εγκαρδιότητα’ Κορίτσι μου, καρδια μου, της είπε είσαι μια από τις λίγες χαρες στην ζωή μου, πόσο χαριτωμένη είσαι με την άσπρη σου ποδιά, γύρισες κοντά μας παιδί μου, πόσο πιο σιγουροι θα νιώθουμε πια’; Η Κάντυ τον ευχαρίστησε για τους καλους του λόγους, διπλα του στεκόταν ο γιατρός του Λεινγουντ, ο γιατρός για τον οποιο η Κάντυ είχε δουλέψει πριν πάρει την απόφαση να σπουδάσει νοσοκόμα στην σχολή της Μερυ-Τζεην, αυτός της είχε εμφυσήσει και την λαχταρα να γίνει νοσοκόμα και να προσφέρει στον άνθρωπο, ειδικά στον κάθε φτωχό άνθρωπο της αμερικανικής επαρχίας , του τοπου της που η ιατρικοφαρμακευτική περίθαλψη είχε γινει άγνωστη λέξη για τους φτωχους καυμπους του καιρου της.

O γιατρος λοιπον Λεοναρντ καταχαρηκε που ειδε την Καντυ’Καντυ μου, γλυκο μου αγαπημενο μου παιδι τι ευτυχια να σε συναντω μετα από τοσο καιρό και μαλιστα σαν διπλωματούχο νοσοκομα ΄που έχει μάλιστα δουλέψει στα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Σικάγου , οποτε περνω από το ορφανοτροφειο να δω καποιο αρρωστο παιδακι παντα ρωτω τις δυο κυριες για νεα σου, παιδί μου εγώ ποτε δεν σε ξεχασα’ ο γιατρός έβγαλε το μαντηλάκι του και σκούπισε τα δακρυά του.’ Αντε γιατρέ σε πήραν τα ζουμιά, τι θα γίνει με την στηθάγχη μου και εμείς αγαπάμε την Καντυ ετσι δεν κάνουμε φώναξε ο κυριος Στηβενς από την άλλη’’ Για να αστειεύεσαι θα πει οτι όλα είναι καλύτερα, κάντυ σε θέλω λίγο ιδιαιτέρως, είπε ο γιατρός έλα μαζί μου’ Η Κάντυ τον ακολούθησε χωρίς καμία αντίρρηση

‘ Γιατρε Λεοναρντ τι ακριβως έχει ο πατερας του Τομ;’
‘ Αυτό ακριβώς θέλω να συζητήσω μαζί σου, είναι αγχωμένος, πολύ αγχωμένος και πολύ φοβάμαι οτι αυτό είναι που πρκαλεί τις κρίσεις καρδιάς’
‘Και η αιτία;’
Τότε ο γιατρός της εξήγησε πως του είχε γίνει έμμονη ιδέα του κυριου Στηβενς να παντρέψει τον καημένο τον Τομ και μάλιστα όσο το δυνατότερον γρηγορότερα και αυριο αν ηταν δυνατόν και γι’ αυτό πάθαινε αυτές τις απανωτές κρίσεις πανικού, αν δεν τον δω νοικοκυρεμένο δεν ησυχάζω, θα μπλέξει με σουρλουλουδες έλεγε θα μου το φανε το κτήμα, θα μου το μπλέξουν το παιδί!
‘ Εγώ Κάντυ του το τονίζω ότι είναι μικρός ο Τομ για παντρεια, μην το πιέζει και αυτός μου απαντά πως τα καπάτσα τα θηλυκά του χωριού θα του το φάνε το παιδί και το κτήμα, τέτοιο χαιβανι δηλ. που είναι ο Τομ και άλλα τετοια και το χειρότερο Κάντυ δεν το ξέρεις’
‘ Υπάρχει χειρότερο;’
΄Ναι, θέλει να τον παντρεψει μαζί σου’
‘ Μαζί μου είπατε’
‘ Ναι για το λόγο αυτό σχεδιάζει να’ ρθει στην κυρια Πόνυ να ζητήσει το χερι σου, σε θέλει λέει και ας μην έχεις δευτερο βρακί ν’ αλλάξεις, να πάνε στα κομμάτια και οι υιοθεσίες και οι εγωιστάκηδες οι Αρντλευ , εκεινο που μετρα πάνω από όλα ειναι το καλό κοριτσι, παιδι μου να σου πω την αλήθεια καθόλου δεν τον αδικώ που θελει να σε κάνει νύφη του’ καθως είπε αυτα τα λόγια ο γιατρός κοιταξε την Κάντυ καλύτερα , μεγάλο δίκιο είχε ο γερο-καουμπου Στηβ τουτο το χαριτωμένο, ξανθό κοριτσι ήταν ενας αγγελος επί γης!

Η Κάντυ ταράχτηκε, μα τι λέτε είναι δυνατόν , θεούλη μου!
‘ Κάντυ παιδί μου έλα μέσα’
‘ Κάντυ πρόσεξε τώρα αυτά θα σου πει, εγώ σε προετοίμασα να ξέρεις, ευθύνη δεν φερω’
Η κάντυ μπήκε στο υπνοδωμάτιο με τρόμο!
‘ Κάντυ θα σου μίλησε ο γιατρός για τον γιο του τον Τσαρλς φυσικά, νεαρο γιατρό τώρα μας ήρθε από το πανεπίστημιο του μισιγκαν, θα τον αφήσει στα πόδια του, είναι και ομορφονιός, όλα τα κοριτσια του χωριού είναι ξετρελαμένα μαζί του, βέβαια Κάντυ πολλά γίνανε αφότου ΄΄εφυγες’
‘ Μα τι κάθεσαι και λες στο κορίτσι πρωινιάτικα’
‘Ομορφονιός ο γιατρουδάκος δεν λέω αλλά σαν τον Τομ μου κανείς, ο Τομ Κάντυ είναι ο ομορφότερος άνδρας στο Λεικγουντ, ε, τι ΄λες εσύ; Και όχι ότι σαν πατέρας τα βλέπω αλλιώς τα πράγματα. Η κακομοιρα η Κάντυ ξεροκαταπιε στην θεα του μεγαλοσωμου άνδρα. Hταν έτοιμη να δώσει εξετάσεις, τι θα του έλεγε αυτην τον Τομ μόνο σαν αδελφό μπορουσε να τον δει, εξάλλου η καρδιά της εδώ και κάποιους μήνες ήταν αλλού δοσμένη. ξεροκαταπιε, ποσο μαγαλόσωμος ήταν ο κυριος Στηβ,τοτε που ήταν μικρούλα και εβλεπε τον όγκο του φοβάτανε, μετά σιγά, σιγά τον συνίθισε και πλεον τον θεωρουσε έναν από τους καλύτερους φίλους της, τωρα είχε γίνει και ασθενής της, τι παράξενο! Ο κυριος Στηβ είχε σηκωθεί πάνω, είχε πετάξει τα σεντόνια του. Περιμενε εναγωνιωδώς μια απάντηση της κάντυ, μια καλή γνωμη της για τον μονακριβό του και τότε χαλί θα γίνονταν να τον πατήσει! Ξανθούλα, ομορφούλα , γεμάτη φακίδες με άνα τεράστιο χαμόγελο που σε γέμιζε ζωή έτσι την ονειρευότανε αυτός την νύφη του! και ο Τομ του, το μονάκριβο σπλάχνο του δεν θα του έφερνε αντίρρηση.

‘Κάντυ δεν υπάρχει καλύτερο παιδί από τον Τομ μου μα τι λέω εσύ το γνωρίζεις από μικρό παιδί( γιατρε ο Τομ βρήκε την καντυ μαζί με την φίλη της την Αννυ μια μέρα μωρό και εκείνος στην έχω πει την ιστορία, χα, χα) καλύτερα από τον καθένα και με την προίκα του Κάντυ, 70 αγελάδες του έχω και 15 άλογα και με δικό του ράνζο και κάθε χρόνο με βραβεία στο ροντεο , βέβαια έχω κάνει τα κουμάντα μου εγώ που με βλέπεις και παιδί μάλαμα, τουτα τα χερια τον ανεθρεψαν και τον έκαναν άνδρα, λοιπόν τι λες δεν παντρεύεστε;’ η κάντυ ένιωθε αμήχανα όσο ποτέ, καλύτερα να είχε απέναντι της την Μαιρη -Τζεην καλύτερα να είχε την Φλάννυ να της βάζει τις φωνές, καλύτερα να αντιμετώπιζε για μια ακόμη φορά το ψυχρό βλέμμα της μεγάλης θειας παρα αυτό, ήταν τελειωτικά πάνω από τις δυνάμεις της.
‘ Εγώ κυριε Στηβενς’
‘ Κάντυ μην του φέρνεις αντιρρήσεις σε ότι λέει, θα τον χασουμε από καρδιακή προσβολή στην κατασταση που είναι, μέχρι να περάσει η κριση τουλάχιστον, πες ναι’ την σκοντούσε ο γιατρός από εκεί.
‘ Ναι, δηλαδή, ναι..ναι…’
‘ Αυτό περίμενα να ακούσω καντυ από το στόμα σου, σ’ ευχαριστώ θεε μου μεγαλοδυναμε που με αξιωσες να δω αυτήν την ώρα, τις χαρες του γιου μου, θα πάρεις παιδί μετρημένο και μπρατσωμένο όχι κανα μαμούχαλο σαν τους γόνους των Αρντλευ, παιδί από τα λίγα τι περιμένει δηλ. ο κυριος Αρντλευ, λίγοι του πέφτουμε, παιδί που στίβει την πέτρα’
‘ Πες ναι Κάντυ, πες ναι’, ο για΄τρος συνέχιζε να σκουντά πιο κει με μεγαλύτερη δύναμη ακόμα.
‘ Τρεις μέρες θα το κάψουμε το Λεινγουντ, ε ρε γλέντι που θα γίνει και κακός χαμός να’ ρθει και η θειά σου η ψηλομύτα που αν της πέσει η μύτη δεν την μαζεύει από κάτω να ρίξει κανα χορό! Χα, χα, χα, φαντάσου την σκηνή κάντυ, μου, ε ρε της παλιογριας θα της φύγει η μασέλα από το νάζι έφυγε η στεναχωρια τώρα γιατρε πάρε τα εργαλεία σου και τα σαμπραγκαλα σου, τους χαιρετισμούς μου στον ομορφονιό τον Τσαρλς που έκαψε τις γειτονιές και τα περιχωρα, όλες αρρωσταίνουν τελευταία, κάντυ θα τα μάθεις τα νέα, είναι σου λέω μεγάλος καζανόβας ο γιος του κυριου, γιατρος του έρωτος όχι ψέματα’!!!.

Ανησυχούσα και εγώ σαν πατέρας, ο Τομ μου είναι άπειρος στα θέματα του έρωτα και όλο σύχναζε σε κακόφημα στεκια μου έλεγαν και όλο αδυνάτιζε, να πλέξει με τίποτα σουρλουλούδες, να ξωκείλει !
‘Βρε τι είναι αυτά που λες στο κορίτσι και δεν κοκκινίζεις, κορίτσι- πραγμα και δεν το λυπάσαι;’‘

Και συ γιατρε γιο έχεις , 24 χρονών παλικάρι και η Καντυ ξένη δεν είναι, κοπέλα σαν την κάντυ χρειαζεται ο Τομ( άπειρη σαν και εκείνον), να’ ρθω από την θειά να σε ζητήσω κάντυ να της ανέβει το σακχαρο και η πιεση, χα, χα, χα..
‘Αφού τελείωσε το συνηκέσιο να σ’ αφήσουμε και συ να ξεκουραστείς, έλα Καντυ πάμε εμείς’‘ Εμείς καντυ όπως είπαμε μια από τις επόμενες μέρες, θα περασω από το σπίτι του μικρού αλόγου..…’


‘ Αστα κάντυ αυτά θα τα κανονίσω εγώ μην ανησυχείς, για άλλο θεμα σε θέλω’
‘Μα γιατρε ακουγόνταν αποφασισμένος, παναγίτσα μου μετά τον Νηλ και άλλος γαμπρός μας προέκυψε!!!’‘

Καντυ θες να συνεργαστούμε μαζί, στο είχα ξαναπεί και τότε το λίγο που με βοήθησες ότι η νοσοκόμα είναι πολύτιμη βοηθός για τον γιατρό της επαρχίας. Όσο δουλέψαμε μαζί είδα την αυτοθυσία, την εργατικότητα και την καλή σου καρδιά, η γυναίκα μου γέρασε πια τι να σου κανει και δαυτην, όλη μέρα ορθοστασια!. Α, έχω και τον γιο μου μαζί φέτος Κάντυ, έναν εξαίρετο νέο και ευλπιστώ και εξαίρετο γιατρό, αρίστευσε στην σχολή του, σπούδασε γενική ιατρική και έχει και γνώσεις χειρουργικής, τι θα έλεγες, δεχεσαι λιοπόν, να συνεργαστούμε, παραλληλα θα βοηθάς και τα παιδιά του ορφανοτροφειου όποτε είναι ανάγκη’
΄Εγω δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστησω είναι ότι χρειαζομαι αυτη τη στιγμή’
‘ Δεν θα κάνεις πολλά, εμενα και τον Τσαρλς θα ακολουθεις στις εξορμήσεις μας να πάρε την κάρτα μου και την διευθυνση μου να σε πετάξουν αυριο στο χωριο, οι αδελφες αποκλειεται να έχουν αντίρρηση!’ Μάλιστα, ευχαριστώ γιατρε Λεοναρντ’
‘ Κάντυ να συζητησουμε τον μισθό σου’
Δεν χρειαζεται σας εχω απόλυτη εμπιστοσυνη! ναι τι χαρουμενη που ήταν τοτε που είχε συνεργαστει με τον γιατρό Μαρτιν ηταν πολύ καλά, είχε από την μικρή του κλινική τις καλύτερες των αναμνησεων, τις καλύτερες, στα μεγάλα νοσοκομεία στεναχωριονταν, στα μικρα ιατρεια ένιωθε πιο χρήσιμη. Αλλωστε ο γιατρος Λεοναρντ ήτν ενας μικρος θησαυρός, ένας πολύ, πολύ ζεστος άνθρωπος, τι τυχη ήταν αυτη, ανελπιστη μετα θα βοηθουσε και τις δυο γυναικες αλλά θα επαιρνε και δώρα και γλυκισματα στα παιδιά, απορουσε και αυτη πως είχε σταθεί τόσο τυχερή, αν συνέχιζε την αλληλογραφια με τον Αλμπερτ θα του εγραφε τα καλά νεα! Στον ξανθό της άγγελο ήθελε να τα πει πρώτα, πρώτα αν τα μάθαινε ο Αλμπερτ τοτε θα ενιωθε οτι κάποιος θα εβρισκε σωστή την αποφασή της και θα την αποδεχόνταν. Πλεον είχε ανάγκη την επικυρωση του για κάθε σοβαρή ενέργεια στην ζωή της, ήταν ο φυλακας-'αγγελος της ζωής της και την αγαπούσε πραγματικά!! ήατν σίγουρη γι' αυτό.

Η Καντυ σαν βγήκε έξω από το ραντζο αντικρυσε τον Τομ που ήρθε με την αμαξα να την επιστρεψει πίσω. Είχε δίκιο ο κυριος Στηβ, ο Τομ είχε αδυνατησει και έδειχνε σκυθρωπός και κουρασμένος όσο ποτε.
‘ Κάντυ πως είδες τον πατέρα; Είναι αυτός Κάντυ που αγαπώ περισσότερο όσο κανέναν άλλον στο κόσμο αυτό, αν πάθει κάτι εγώ..’
‘ Μα καλά τομ πως του ήρθε να μας παντρέψει; Εγώ πάντα θυμάμαι την ιστορία με την Νταιανα και πως κατέληξε!’
‘ Δεν πιστεύω να του έφερες αντίρρηση Κάντυ πες του ναι, εγώ φταίω για όλα, εγώ και τα νυκτοπερπατήματα μου ,Κάντυ εγώ πάντα σε έβλεπα σαν αδελφή και τίποτα παραπάνω’
‘ Μα και εγώ πάντα σε έβλεπα σαν αδελφό μου τομ, πως γίνεται τώρα ν’ αλλάξει η σχέση μας’
‘ Πες μου τι σου είπε ο γιατρός;’
‘ Αυριο να πάω κοντά του να εργαστώ σαν νοσοκόμα , να βοηθώ αυτόν και τον γιο του τον Τσαρλς, αυτά μου είπε’
‘ Τι είπες;’Ο Τομ έπιασε τα γκέμια του αλόγου, Κάντυ ας αλλάξουμε προορισμό ας πάμε στην πόλη, πρωι είναι ακόμα θέλω να σου μιλήσω για κάτι σοβαρό.

Στην πόλη η φιέστα για το ροντεο των καουμπόυς είχε μόλις αρχίσει, η άμαξα του τομ περιφερόταν ανάμεσα στα ξύλινα αλογάκια, στα σαλούν , στα μαγαζακια που ψήνανε χοτ-ντογκς, στα φώτα, η κάρδια της σπάραζε, αναμνήσεις από το παρελθόν την κατέκλυζαν όπως τότε πριν 7 χρόνια που έκανε την ίδια διαδρομή, παρεα με τον αγαπημένο της Αντονυ.
‘Ξερω τι σκέφτεσαι Κάντυ, τον Αντονυ, αυτόν σκέφτομαι και εγώ κάθε φορά που έρχεται αυτό το πανηγύρι, ήταν σπουδαίο παιδί, αριστοκράτης στην καρδιά, όχι ψέματα και ντόπρος ως εκεί που πήγαινε. Ούτε εγώ θα συμμετέχω φέτος στο ροντέο, όχι, έχω προβλήματα κάντυ! Οι δύο τους έκατσαν σε ένα σαλούν και παρήγγειλαν.

Ο Τομ άρχισε την διήγηση.
‘Περσι που εσύ πήγες πάνω στα ορυχεία εγώ κάντυ πίστεψα πως για λίγο είχα βρει την ευτυχία. Αγάπησα μια κοπέλα , πανέμορφη, καλή και φρόνιμη αν και πολύ φτωχή την κριστίν, αυτήν αμέσως έδειξε ενδιαφερον, φέτος απόφασισα και εγώ να την αρραβωνιαστώ και ας είμαι 19 χρονών μόνο, χαρές που θα έκανε ο πατέρας αν το μάθαινε μιας και αυτή ήταν η μόνη του επιθυμια, πέρσι τέτοιες μέρες κάναμε βόλτες στα σοκάκια μαζί, για χάρης της είχα πάρει μέρος στο ροντέο και είχα κερδίσει. Πέρσυ όμως όλα αυτά, γιατί φέτος ήρθε αυτός ο γιατρός της δεκάρας, ο γιατρός του έρωτα όπως τον αποκαλούν , ο Τσαρλς Λεοναρντ’
‘ Ο τσαρλς λεοναρντ, είπε, ο μελλοντικός μου εργοδότης;’

‘Ναι καντυ την αγαπησα και αυτή το ίδιο και είπαμε φετος να δώσουμε λόγο με το καλό να χαρεί και ο γερο- στηβ, τώρα που είναι ζωντανός! Μεχρι που ήρθε αυτός όλα ήταν ήσυχα και έκανα όνειρα. Η ευτυχία μου δεν κρατησε όμως για πολύ, πριν 5 μήνες ήρθε από τις σπουδές του στην πόλη μας, ο Τσαρλς διπλωματούχος αριστούχος γιατρός. Είναι όμορφος επικίνδυνα όμορφος και κοσμοπολιτης, έχει έναν άλλο αέρα για τα δεδομένα της επαρχίας μας( μακάρι να είχα φύγει και εγώ όπως εσύ να γνωρίσω και άλλα ήθη , να διευρύνω τα όρια μου, ίσως τότε να μην την έχανα) και δεν μυριζει φρεσκο γαλα από τις αγελάδες, κοπριά και χορτάρι. Είναι όμως και πανούργος, πολύ πανούργος και συμφεροντολόγος πολύ και συ θα το διαπιστώσεις αυτό από την πρωτη στγμή!
Καμιά σχέση με τον πατερα του που πάνω από όλα βάζει το καθήκον για τους ασθενείς του και δεν τον ενδιαφερουν τα υλικά αγαθά, αυτός είναι αριβίστας, επαγγελματίας.’
Ο Τομ συνέχιζε τον μονόλογο του, η Κριστίν πήγε με τον πατέρα της στο ιατρείο του Λεοναρντ( είχε πνευμονία ο γέρος) και ο νεαρός τον κούραρε καιρό, δεν ξέρω τι της είπε τι της έταξε, έχασε τα μυαλά της , μου ξεμυαλίστηκε( δεν την αδικώ τι θα της πρόσφερα εγώ), δεν θέλει να ακούσει πια για αρραβώνα μαζί μου, ούτε να με ξαναδεί, καταλαβες τώρα την πηγή της δυστυχίας μου’
‘ Μα ο γιος του γιατρού τέτοιος άνθρωπος, μήπως αγαπημένε μου φίλε κάνεις κάποιο λάθος’
‘Όχι Κάντυ έχει ξεμυαλίσει και άλλες δυστυχώς, κυκλοφορεί με αερα γόη, αυτό τρελαίνει τα ανίδεα τα θηλυκά πρόσεξε και συ , η μόνη χαμένη θα είναι η Κριστιν μου, την κοροιδευει απλώς, αυτός θέλει νύφη με περιουσία! Εγω κάντυ μου ξενυκτώ στα καμπαρε της πόλης με μπουκάλια βοτκα, δυο-τρεις φορές με πήγαν αναίσθητο στο σπίτι το άγριο ξημέρωμα, βλαστημώντας την τύχη μου γι’ αυτό και ο γερο στηβ ανησυχεί και θέλει να με παντρέψει μαζί σου, νομίζει ότι με έχει μπλέξει κάποια επιτηδια για να μας φάει το ράντζο, αυτά είναι τα νέα μου’
‘ Μήπως τα παραλες;’ Αν δεν σε θέλει κακό για εκείνη γιατί είσαι ένας νέος αξιοσέβαστος που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από κανέναν τσαρλς κοσμοπολίτη’


‘ Αχ, κάντυ τι αναγκη έχεις εσύ τον έχεις γερά δεμένο τον γαιδαρό σου’
‘Τι εννοείς, ε πες μου’
‘Εννοώ ότι ο Αλμπερτ σου, εσένα σε λατρεύει, χαζούλα, δεν έχει μάτια για άλλη’
‘ Τι λες τομ’
‘Ελα μην κάνεις την ανίδεη τώρα είναι τρελός και παλαβός μαζί σου’ Είναι ο πιο καλός, ο πιο όμορφος, ο πιο πλούσιος, ο πιο τίμιος άνδρας που έχω γνωρίσει και σ’ αγαπά πραγματικά κάντυ, εσένα καμιά άλλη, άκου τον παιδικό σου φίλο, άλλαξα κάντυ, ο πόνος και η απόρριψη με άλλαξαν και τα βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα!’ Αυτος είναι άνδρας και όχι ο Τσαρλς, αν έβλεπαν τον Αλμπερτ οι χαζοβιόλες…δεν θα έκαναν έτσι για αυτόν τον βλάκα αλλά εκείνος ανήκει σε σένα, αποκλειστικά, είναι όμορφος τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά, μακάρι να του έμοιαζε ο Τσαρλς λιγάκι, δεν θα μ’ ένοιαζε τότε αν μου έπαιρνε την κριστίν, θα’ ξερα ότι θα ήταν σε καλά χέρια, τουλάχιστον..
‘ Πως το συμπέρανες αυτό;’
‘Τότε που σου έκαναν πάρτυ οι μητέρες μας και συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί, εγώ, εσύ, η Αννυ τον πρόσεχα τα μάτια του μόνο εσένα κοίταζαν με συγκίνηση ,κατι τον ρώτησα στον κόσμο του αυτός, αχ, κάντυ αν ανοίξεις την καρδιά του καντυ γραφει μέσα μετά τον Αντονυ είναι ο μόνος που σου ταιριάζει, εγώ θέλω το καλό σου’Εκείνη την στιγμή οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν ρυθμικά, άκου κάντυ , αλήθεια λέω

Η Κάντυ εκείνο το ίδιο βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί, τα παιδιά είχαν πέσει από νωρίς για υπνο, οι δύο ‘μητέρες συζητούσαν στο κεντρικό δωμάτιο, το φωτάκι ήταν αναμμένο, οι ψίθυροι τους ακούγονταν μέχρι τα υπνοδωμάτια των παιδιών. Δεν είχε λάβει γράμμα του Αλμπερτ εδώ και δύο μήνες, ο κύριος Μαρς είχε έρθει, γράμμα από τον Αλμπερτ όμως δεν είχε φέρει παρα μόνο έναν φάκελο από την φίλη της την Πάττυ που της εύχοταν χρόνια πολλά για τα γενεθλία της στα οποια και δεν μπορούσε να βρίσκεται μιας και μετά την ολιγοήμερη διαμονή της στο σπίτι του μικρού αλόγου τώρα βρισκόταν στην Φλόριντα με την γιαγιά της’ Κάντυ κάνω φιλότιμες προσπάθειες να ξεπεράσω τον Στηαρ μου, της έγραφε δεν είναι εύκολο, στην Ευρώπη ο πόλεμος συνεχίζεται, αυτός ο πόλεμος έγινε η αιτία να χάσω ότι πολυτιμότερο είχα και εγώ δεν μπορώ πια να δω τους γονείς μου! Όχι ότι αυτό με λυπεί!
Και κείνοι ποτέ δεν είχαν χρόνο για μένα πάντα οι δουλειές τους έχουν το πρώτο λόγο, ίσως με τον πόλεμο ν’ αναγνωρίσουν πια ότι η ανθρώπινη επαφή έχει μεγαλύτερη αξία από την επαγγελματική καταξίωση, καταλαβαίνεις Κάντυ γιατί όταν σε γνώρισα ο καλύτερος φίλος μου ήταν μια χελώνα, γιατί είμαι δειλή και φοβισμένη, πάντα μου έλειπε η αγάπη που εσύ καλή μου φίλη είχες απλόχερα! Η γιαγιά μου λέει ανεξαρτοποιήσου, πάντα μου φερνει ως παράδειγμα εσένα και τον δρόμο που χάραξες στην ζωή, αλήθεια είσαι αξιοθαύμαστο κορίτσι Κάντυ, παράδειγμα για όλους μας, ειδικά για μένα και την Αννυ. Με ρωτάει συνέχεια η γιαγιά για τον ομορφούλη τον φίλο σου τον ηθοποιό, όπως τον αποκαλεί τον Τερρυ, τον ρωμαίο σου, γιατί δεν είστε μαζί, τέτοιος έρωτας και να μην φτερούσει, της εξήγησα, πνέη τα λίσθια κατά της Σουζάνας, λέει ότι τέτοιον έρωτα δεν ξαναγνώρισε και είναι άδικο, άδικο για σένα, δεν ξέρω τι να της απαντήσω, τι είναι σωστότερο για την καλυτερη μου φίλη! Το καλοκαίρι θα έρθω να το περάσουμε μαζί, σου στέλνω αυτό το μικρό σταυρουδάκι και την αγάπη μου. Όταν το φοράς θα με σκέφτεσαι! Χαιρετισμούς στην Αννυ!!

‘ Καλή μου πάττυ πάντα με σκέφτεσαι, τι δεν θα’ δινα εγώ να εσαι ευτυχισμένη, τι δεν θα’ δινα να είναι εδώ ο Στηαρ μαζί μας! Μετά σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν τα λόγια του Τομ, Κάντυ η ευτυχία σου είναι ο Αλμπερτ, μόνο αυτός μετά τον Αντονυ θα μπορούσε να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, άκου πως χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες μοιάζει και ο Αντονυ να συμφωνεί μαζί μου!’ Μα Τομ του είπε είναι ο θετός μου πατερας, όλα λύνονται σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός της είπε εκείνος γελώντας’ Η Κάντυ ξαναζούσε την στιγμή τότε που με τον Αντονυ της είχαν ανεβεί τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο καμπαναριό της εκκλησίας, άκουγε ξανά τις καμπάνες να χτυπούν και το ευτυχισμένο προσωπάκι του Αντονυ να κοιτάζει το δικό της και τα περιστέρια να ξεχύνονται σαν κύμα στο γαλάζιο ουρανό, η ζωή γύρω τους να λάμπει, τα μικρομάγαζα ν’ ανοίγουν, τα αλογάκια να στρυφογυρίζουν, ο κόσμος να χαμογελά και ένας μεγάλος ήλιος να υπόσχεται..να υπόσχεται..!’ Αντονυ, γιατί, γιατί να μ’ αφήσεις όλα λοιπόν ψεματα, η ευτυχία μου κράτησε όσο οι σταγόνες μιας ψιχάλας, Τέρυ γιατι χαθηκες και εσύ, έβλεπε τώρα με τα μάτια ανοικτά, μισοκοιμισμένη την σκηνή του χωρισμού στις σκάλες του νοσοκομείου εκείνη την κρύα μέρα. Τέρυ ακόμα έχω την αίσθηση των χεριών σου καθώς μ’ αγκάλιαζαν’ Ότι αγαπώ εγώ πεθαίνει, σκέφτηκε λυπημένη!’

‘ Αλμπερτ νόμιζα ότι εσύ τουλάχιστον, θα ήσουν πάντα μαζί μου, που χάθηκες και συ εγώ,ε γώ σε σκέφτομαι ασυναίσθητα χωρίς να το θέλω, όταν κάνω δουλειές, όταν η κυρία Πόνυ με κατσαδιάζει, όταν ο ουρανός είναι φωτεινός, όταν ένα νέο λουλούδι ανθίζει στο λόφο, όταν τα παιδιά κρέμονται από το λαιμό μου, φωναζοντας με αρχηγό! Γιατί να είμαι τόσο διαχυτική στο τελευταίο μου γράμμα, εσύ ήσουν τόσο συγκρατημένος! Μήπως σε πείραξε αυτό, στο υπόσχομαι θα είμαι όσο ανοικτή εσύ θες! Σε τρεις μέρες είναι τα γενέθλια μου, άραγε θα μπορέσεις να είσαι εδώ! Αλμπερτ όλο χάνεσαι, τόσα αντίο έχουν μπει στο δρόμο μας δεν θέλω και άλλα!

Οσα σου είπα στα γράμματα είναι αλήθεια Αλμπερτ, το οικόσημο σου πραγματικά χτυπάει στο στήθος μου ακόμα και τούτην την ώρα. Χτυπαει στον ασταθή, δυνατό ρυθμό της ψυχής μου! Αν ήσουν εδώ να το δεις!! Καλέ, αγαπημένε μου φίλε, μην μ’ αφήνεις και συ όχι τώρα που σε συνήθισα , υποσχέθηκες να μοιραζόμαστε τα πάντα, χαρές και λύπες, αύριο ας ανοίξει η πόρτα κι ας είσαι εσύ, μόνο εσύ καλέ μου, να μου πεις μια καλημέρα’ Αυτά σκεφτόταν η Κάντυ και δεν είχε προσέξει πως η ώρα είχε πάει δύο το ξημέρωμα και πως αύριο θ’ άρχιζε μια καινούρια δουλειά και έπρεπε να είναι γεμάτη όρεξη και ενεργητικότητα! Μετά πονοκεφάλιαζε και για την υπόσχεση που είχε δώσει στον τομ πως θα έκαναν τους ερωτευμένους εωσότου ο κυριος Στηβ συνερχόταν!!!’ Μέχρι να συνέρθει Κάντυ και εγώ θα κόψω τις καταχρήσεις και τα ξενύκτια μου, δεν θέλω να τον στεναχωρώ θέλω να πετύχω μόνο αυτόν τον αχρείο τον Τσαρλς σε κάποιο σαλούν της πόλης, να του μάθω εγώ τι θα πει αληθινός καουμπόυ’ Και έτσι με αυτές τις σκέψεις , ευχάριστες και δυσάρεστες την πήρε ο ύπνος και ήταν τρεις το ξημέρωμα!


Μερος 3

Και στην έπαυλη των Ράγκαν εκείνη η νύχτα είχε αποδεικτεί μεγάλη. Στις τρεις το πρωι είχε φέρει τον Νηλ, ο μάθοιυ ο οδηγός των Ράγκαν μισολυπόθημο, χτυπημένο στο πρόσωπο γεμάτο αίματα. Η κυρία Ράγκαν κατέβηκε σαν τρελή στις σκάλες, όλο το υπηρετικό προσωπικό είχε ξυπνήσει από τις φωνές της, το ίδιο και η Ελίζα και ο κυριος Ράγκαν! Όλοι ήταν στο πόδι, ο Μαθιού είχε φέρει ένα μαντήλι και το μούσκευαν στο νερό για να ανακουφίσουν τον αναίσθητο Νηλ. Ο οδηγός εξήγησε τι είχε συμβεί, τον κύριο Νηλ τον είχε χτυπήσει ένας άξεστος, νεαρός καυμπου, ο Μαθιου δεν ήταν όμως σίγουρος αν μπορούσε ξανά να τον αναγνωρίσει, ήταν καστανός, με στιπνά μακρυά μαλλιά λίγο πιο πάνω από τους ώμους και ωραία, λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά , ήταν όμως σκοτάδι εκείνη την ώρα τώρα αν τον ξαναεβλεπε δεν θα ήταν σίγουρος αν μπορούσε να εξακριβώσει την ταυτοτητα του, του είχαν κάνει όμως εντύπωση τα λεπτά χαρακτηριστικά που για καυομπου είναι ασυνήθιστα!
‘ Είσαι σίγουρος ότι επρόκειτο για καυμπου, ρώτησε καταχλωμη η κυρία Ράγκαν’
‘Μάλιστα, φορούσε το αμπέχωνο του καουμπόυ και το καπέλο του και μετά όλη αυτή η βιαιη συμπεριφορά του προς τον κύριο Νηλ, τα χτυπήματα, μόνο έναν άξεστο, βρωμιάρη καουμπόυ θα φανέρωναν’
‘Και η αιτία του καυγά, ρώτησε ο κύριος Ράγκαν ανήσυχος, ο Μάθιου δεν ήξερε ν’ απαντήσει ούτε τι μπορούσε να κάνει τέτοια ώρα σε ένα κακόφημο σαλέ κάποιος σαν τον μικρό κύριο Ράγκαν!
‘Έναν γιατρό, γρήγορα έναν γιατρό, έσκουξε η κυρια Ράγκαν χάνω το παιδί, το παιδάκι μου’
‘ Αγαπητή μου ξεχνάς ότι ο θείος Γουιλιαμ είναι δώ μαζί μας στο Λεινγουντ, τι σκάνδαλο θα ξεσπάσει αν μαθευτούν τα καμώματα του Νηλ, το αναλογίζεσαι, τι θα πει η μεγάλη θεια για τον κανακάρη μας, ο κύκλος στον οποιο κινούμαστε’
‘ Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος όλος εγώ θέλω το παιδί μου, το παιδάκι μου, Νηλ άνοιξε τα ματάκια σου παιδί μου, εγώ σου μιλώ μητέρα σου!
‘Ναι μαμά, αναλογίσου τι θα πει ο βλάκας ο Αλμπερτ, αν το μάθει κάνε λίγη υπομονή να αποσιωποιήσουμε το περιστατικό’ Ο μάθιου τότε θυμήθηκε την ύπαρξη στην πόλη ενός πολύ καλού γιατρού, του ιατρού Λεοναρντ, μάλιστα μαζί του δούλευε και ο γιος του με γνώσεις χειρουργικής, αν τους έφερναν και τους δυο στην οικεια των Ραγκαν τώρα!

‘Φωνάξτε κάποιον σας παρακαλώ τον οποιοδήποτε, συμφορά που με βρήκε’
΄Σε παρακαλώ μην ουρλιάζεις αγαπητή μου, Στιουαρτ πήγαινε εσύ να φέρεις τον γιατρό, σαν παλιός μας οδηγός ξέρεις καλύτερα τα κατατόπια’
‘Μάλιστα’
‘Και συ χρυσή μου πέταξε λίγο νερό στο πρόσωπό σου, μην κάνεις έτσι αν ο γιος μας έφτασε μέχρι εδώ, φταίμε πρωτίστως εγώ και συ και η άσχημη ανατροφή που πήρε από παιδί, ήμουν σίγουρος ότι κάποια μέρα θα φτάναμε σε τέτοια έκτροπα
‘Μα το παιδί μας πεθαίνει τι κάθεσαι και μου λες τέτοια ώρα’
‘Δεν θα πεθάνει, μεθυσμένος είναι, μην κάνεις έτσι αλλά έχεις δίκιο, η συζήτηση αυτή έπρεπε να είχε γίνει καιρό πριν και όχι τώρα’ καιρό πριν σκέφτηκε ο κύριος Ράγκαν, τα δυο μου παιδιά μεγάλωσαν χωρίς κανένα όριο, τα συνεχή ταξίδια μου η ματαιοδοξία και η υπερπροστατευτικοτητα της μητέρας τους οδήγησαν στην κατάσταση αυτή, ποτέ δεν κόπιασαν για το παραμικρό αν είχε παντρευτεί την Κάντυ ο Νηλ, εκείνο το κορίτσι μπορεί και να τον άλλαζε μα όλα αυτά είναι απλά υποθέσεις’ Τα δυο του παιδιά είχαν την εκτίμηση της καλής κοινωνίας, καλά παιδιά όμως δεν ήταν με τίποτα και η οικογενειακή ευτυχία που είχε προσπαθήσει να κτίσει έστω και με την απουσία, έστω και με την απραξία του ένιωθε ότι θα κατέρρεε από καιρό σε καιρό και κάτι το αναστρέψιμο θα συνέβαινε! Αραγε υπήρχε καιρός να το σταματήσει!

Σε λίγη ώρα ο νεαρός γιατρός Τσαρλς είχε καταφτάσει στην έπαυλη των Ράγκαν για να δει τον ασθενή! Η κυρία Ράγκαν παραξενεύτηκε θα περίμενε ίσως τον πατέρα του, έναν πιο ηλικιωμένο γιατρο, να κουράρει τον πολυαγαπημένο της γιο!
‘Ηρθα εγώ, αγαπητή κυρία, γιατί μου είπαν ότι ο γιος σας είναι χτυπημένος και έχω γνώσεις χειρουργικής, για να δω, α, μάλιστα..’
‘ Τι συμβαίνει γιατρέ; Πείτε μας’
‘ Είναι σε κατάσταση μέθης, όχι όμως οξείας η αναπνοή του είναι φυσιολογική, έχει υποθερμία, όπως το περίμενα, φέρτε σας παρακαλώ κουβέρτες να τον σκεπάσουμε και ζάχαρη να του χορηγήσουμε από το στόμα, έχει πάθει υπογλυκαιμικό σοκ γι’ αυτό δεν επικοινωνεί καλά με το περιβάλλον, τα κάνει αυτά το μεθύσι.βλέπετε.δεν είναι συστηματικός χρήστης γι’ αυτό τα έπαθε όλα αυτά, δεν το αντέχει ο οργανισμός του το ποτό φαίνεται..
‘ Ο Νηλ μου γιατρέ είναι ένας άγγελος, είπε η κυρια Ράγκαν και σκούπισε τα μάτια της, δεν μπορώ να δικαιολογήσω την τωρινή κατάσταση του’
‘ Σας καταλαβαίνω’, όση ώρα ο γιατρός έδινε οδηγίες η Ελίζα πιο κει σιωπηλή, δάγκωνε συνέχεια τα χείλη της, σκεφτόταν ότι ο γιατρός ήταν κούκλος, σε ομορφιά μόνο ο Τέρρυ θα μπορούσε να τον συναγωνιστεί, ο Αντονυ ήταν νεκρός, ο Τέρρυ μια μακρινή ανάμνηση και επιτέλους ένα πανέμορφο αρσενικό το οποιο δεν θα ήταν υποχρεωμένη να μοιραστεί με την ακατανόμαστη αφού η Κάντυ σίγουρα δεν θα γνώριζε καν την ύπαρξη του. Αυτό και αν ήταν τύχη!!! Ας έπαιρνε το παλιοθήλυκο τον άχρηστο τον Αλμπερτ, αν υπάρχουν τέτοιοι κούκλοι δίπλα από το σπίτι της, ποια θα έδειχνε ερωτικό ενδιαφέρον για τον ξενέρωτο τον καλό και εναρετο θειούλη!!! Οι σκέψεις της διεκόπηκαν ξαφνικά από την φωνή του γιατρού!

‘ όχι δεν είναι χτυπημένος στο κεφάλι το σημαντικότερο, το μάτι είναι μελανιασμένο θα βάζετε πάνω πάγο, θα φύγει με τον καιρό, η μύτη είναι ανοικτή, θα την δέσουμε με γάζες, στο χείλη που είναι λίγο ξεσκισμένο θα βάλουμε ιώδιο, δεν χρειάζονται ράμματα, να τος συνέρχεται σιγά, σιγά, σας το είπα είχε πάθει υπογλυκαιμία, δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας…για την μύτη θα κάνετε έναν κόπο να περάσετε αυριο από το ιατρείο, να την ξαναδώ ιδού η κάρτα μου’

Οντως ο Νηλ συνερχόταν βγάζοντας άναρθρες κραυγές από τον πόνο, σε λίγο ξερνούσε ότι είχε πιει.
‘ Αφήστε τον να κάνει εμετό, είναι η φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, θα συνέρθει αύριο φέρτε τον να τον δω αυτά, δεν έχω κατι άλλο να προσθέσω μόνο πως δεν συντρέχουν λόγοι σοβαρής ανησυχίας!
‘Ορίστε η αμοιβή σας’
‘ Καλή μου κυρία, δεν μπορώ να τα δεκτώ, είναι πολύ παραπάνω απ’ όσα θα είχα ποτέ σκοπό να ζητήσω!’
‘ Ακούστε προσεκτικά γιατρέ, οι Ράγκαν είναι παρακλάδι της ιστορικής οικογένειας των Αρντλευ, αν το σημερινό μαθευτεί θα ξεσπάσει μεγάλο σκάνδαλο στον κύκλο που κινούμαστε βλέπετε..το παραμικρότερο…γίνετε θέμα! Αλλωστε σας αναστατώσαμε, δεν σας αφήσαμε ν’ απολαύσετε το βραδυνό σας ύπνο, μην πιστέψετε ούτε στιγμή ότι εξαγοράζω την σιωπή σας μ’ αυτά τα λεφτά, αξίζετε το κάθε δολάριο! Στο πρόσωπο του νεαρού γιατρού από την ώρα που ειδε το ποσό σχηματιστηκε ένα μεγάλο, φωτεινό χαμόγελο
‘ Ευγενική μου κυρια σας συναισθάνομαι απόλυτα, άλλωστε παιδί είναι ο γιος σας το έριξε και λίγο έξω…να τον καταδικάσουμε γι’ αυτό, όχι, όχι…Βεβαίως γνωρίζω την ιστορική οικογένεια των Ράγκαν , όλοι την σέβονται στο τόπο μας, βλέπω με τα ίδια μου τα ματια πόσο αξιοπρεπείς είστε όλοι, μα παρακαλώ μην κάνετε άσχημες σκέψεις, λογαριάστε στην εχεμύθειά μου, άλλωστε το ιατρικό απόρρητο δεν θα επέτρεπε ποτέ..χμ, σας περιμένω αξιοσέβαστη κυρία αύριο.καληνύχτα σας, καλή μου δεσποινίς, ο γιατρός έδωσε φίλησε με ιδιαίτερη χαρά το χέρι της Ελίζας!
΄’ στιουαρτ, συνόδεψε τον γιατρό, σπίτι του, νατάσσα, μαθιου βοηθηστε με να ανεβάσουμε τον κύριο στο κρεβάτι του! Και συ χρυσέ μου μάθε σε παρακαλώ το όνομα αυτού του βρωμιάρη καουμπου που κατάντησε έτσι τον Νηλ μου, του αξίζει η έσχατη τιμωρία γι’ αυτό που έκανε..
‘ Ακούστε όλοι τώρα που έφυγε ο γιατρός, πήρε το λόγο ο κυριος Ράγκαν, μην διαρεύσει τίποτα για τα σημερινά, αν διαρεύσει και κοίταξε αυστηρά το υπηρετικό προσωπικό, θα απολυθείτε και συ Ελίζα κόρη μου μην εκμυστερευτείς τίποτα στις φίλες σου, προς θεού αν τα μάθει ο θείος Ουιλιαμ , από εκείνον εξαρταται η οικονομική και κοινωνική επιβιώση μας, αν τα μάθει, τι γνώμη θα σχηματίσει για μας, αγαπητή μου και την ανατροφή που δώσαμε στα παιδιά μας το πρωί θα κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση’
‘ Είναι ανάγκη;’
‘ Φοβάμαι πως ναι’-‘Πολύ καλά λοιπόν’


Η Ελίζα από την ώρα που της φίλησε το χέρι ο γιατρός ήταν στον κόσμο της.. Δεν είχε ξαναδει κάτι πιο όμορφο, με την άσπρη του στολή ήταν ένας κούκλος, αχ…αχ.. ένας άγγελος, θα έκανε τα πάντα να τον ξαναδει και να του μιλήσει, τα μαγουλά της ήταν ξαναμμένα, αχ..ας ερχόταν η επόμενη μέρα

Η Κάντυ αργοπορημένη έφτανε την άλλη μέρα στην δουλειά της και έψαχνε μέρος να βάλει την άμαξα του κυριου Καλτραιτ, δώρο στην ίδια την κάντυ από εκείνον μετά τον ερχομό της στο ορφανοτροφείο!! Η Κάντυ χτυπούσε το κεφάλι της δυνατά και έπαιρνε αστείες γκριμάτσες’ θεούλη μου πρώτη μέρα στην δουλειά και πως τα κατάφερα έτσι να αργήσω μια ώρα , πω, πω τι θα πει τώρα ο γιατρός Λεοναρντ για μένα, αχ, αυτό δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ ή μάλλον το πάθαινα κάποιες φορές στην σχολή της μαίρης τζέην αλλά εκεί ήμουν εκπαιδευόμενη, σαν ν’ ακούω την τσιριχτή φωνή της διευθύντριας, πάλι αργοπορημένη επεισοδιακή μικρή, η συνέπεια δεν είναι το δυνατό σου σημείο Κάντυ, η συνέπεια είναι οτι χρειάζεται μια νοσοκόμα μου’ Καθώς κατευθυνόταν στο ιατρείο είδε ξαφνικά ένα χέρι να κουνιέται και μια λεπτή σιλουέτα να προχωρά προς αυτήν και μια γνώριμη φωνή να την καλεί’ Κάντυ, δεσποινίς Κάντυ, πόσο καιρός!’
‘ Ντόροθυ, καλή μου Ντόροθυ, εσύ εδώ;’
Η Ντοροθυ είχε φτάσει προς την αγαπημένη της φίλη πια, λίγα βήματα την χώριζαν, η μια επεσε στην αγκαλιά της άλλης!
‘Κάντυ μου έγινες σωστή κυρία, πως ομόρφυνες έτσι και εγώ που νόμιζα πως δεν θα σε ξαναδώ’‘Ντόροθυ πόσες αναμνήσεις…’
‘ Καλή μου Κάντυ πόσες φορές δεν σε ταπείνωσαν για χάρη μου’ Οι αναμνήσεις κατέκλυσαν τα δύο κορίτσια, πολύ συχνά η Ντόροθυ σε κεινα τα δύσκολα χρόνια στάθηκε αδελφή για την Κάντυ και η Κάντυ το ίδιο για εκείνη! Η Ντοροθυ της εξήγησε ότι πια είχε γίνει προσωπική υπηρέτρια της μεγάλης θείας, χάρης σε σένα Κάντυ μου έφυγα από εκείνο το σπίτι, των τόπο των βασάνων μας, θυμάσαι; είμαι εδώ για να πάρω κάποια φορέματα της μεγάλης Θείας από την προσωπική της ράφτρα στο Λεικγουντ και βιάζομαι, με περιμένει ο οδηγός να με ξαναπάει στην έπαυλη’
‘ Και εγώ βιάζομαι , δουλεύω σε αυτό το ιατρείο, σήμερα ξεκινώ’
‘ Αλήθεια Κάντυ, το είχα μάθει πως ήσουν διπλωματούχος νοσοκόμα τότε θα έρθω μια μέρα σε ένα ρεπό μου να σε δω, θα έρθω σίγουρα, να με περιμένεις, έχουμε τόσα να πούμε, εμείς οι δύο!’ Καθώς η Ντοροθυ απομακρυνόταν η Κάντυ θυμόταν πάντα αυτό που της είχε πει η φίλη της κάποτε πριν χρόνια όταν την είχαν υιοθετήσει οι Αρντλευ: Κάντυ, μόνος του ο καθένας κερδίζει την ευτυχία, μην περιμένεις κάποιον άλλον να στην δώσει, μόνη σου θα την βρεις μέσω του προσωπικού σου αγώνα και του μόχθου, μόνο σε όποιον αγωνίζεται καθημερινά και τίμια, ο Θεός δίνει την ευτυχία!!! Αυτά ήταν τα λόγια σε συνδυασμό με το παράδειγμα του Τέρρυ και την συμπαράσταση του αλμπερτ που την οδήγησαν να βρει τον δρόμο της στην ζωή, αυτά τα λόγια την ενδυνάμωσαν και τώρα να’ την είχε καταφέρει κάτι να κάνει στην ζωή της και αυτή, να φανεί με την σειρά της χρήσιμη, όμως πάνω στην βιασύνη της και στην χαρά της που την είδε η Κάντυ δεν είχε προσέξει τα μάτια της παιδικής της φίλης, πόσο θλιμμένα και μοναχικά έδειχναν στο φως της μέρας.

Ο γιατρός Λέοναρντ, πάντα ευδιάθετος καλοδέχτηκε την μικρή του φίλη , δεν έκανε όμως το ίδιο και ο γιος του που ήταν έξαλλος με την αργοπορία της, έξω από το μικρό ιατρείο, υπήρχε ουρά από αρρωστους που περίμεναν, υπομονετικά να έρθει η σειρά τους.
‘Δεσποινίς που είστε σας περιμέναμε από τις οχτώ, μια ώρα για εμάς και τους ασθενείς στο επάγγελμά μας είναι πολύτιμη, αυτό έπρεπε να το γνωρίζετε καλά!’Αχ, λυπάμαι, λυπάμαι, άργησα χτες να κοιμηθώ και....’
‘Τσαρλς , μην παίρνεις την Κάντυ από τα μούτρα ακόμα δεν ήρθε, λοιπόν να κάνω τις συστάσεις , γιε μου από εδώ σου παρουσιάζω την καλύτερη και ομορφότερη νοσοκόμα του Σικάγου, είμαι σίγουρος γι’ αυτά που σου λέω γιέ μου..’
‘ Σκέψου τότε πως θα είναι η χειρότερη δηλαδή, είπε ο άλλος με σαρκαστική διάθεση’ Η κάντυ μαζεύτηκε στην γωνιά της τούτος ο γιατρός αν είχε γυαλιά θα ήταν ίδιος η Φλάννυ, το ίδιο ψυχρό βλέμμα και η σαρκαστική συμπεριφορά, μπρρρ, η ίδια λεπτή ειρωνεία..
‘ Δεσποινίς μου μην με κοιτάτε σαν χάνος, βάλτε την ποδιά σας και φωνάξτε τον επόμενο ασθενή’
‘ μάλιστα γιατρέ, αμέσως, ίδιος είναι η φλάννυ, σιγομουρμούρησε η Κάντυ’
‘ Είπατε κάτι, δεσποινίς μου’
‘ Τίποτα, είπε η δύσμοιρη η Κάντυ κάνοντας άλλη μια γκριμάτσα’
‘ Είμαι από τις τέσσερις στο πόδι, δεν θα ανεχθώ μια συμπεριφορά που να περνά τα εσκεμμένα.’
‘Καημένε Τσαρλς τι σου φταίει το κορίτσι και τα βάζεις τώρα μαζί του, η Κάντυ είναι πάντα πρόθυμη, χαμογελαστή και καλοσυνάτη, κορίτσι μου μ’ ευχαριστεί πολύ που αυτό δεν άλλαξε από τότε που δουλέψαμε μαζί, εκείνες τις δυο βδομάδες, πριν πας στην σχολή νοσοκόμων, η Κάντυ τσαρλς θα μπορούσε να μην δουλεύει να απολαμβάνει την ζωή μιας κοσμικής κυρίας όπως κάνουν τόσες και τόσες νεαρές καλών οικογενειών είναι βλέπεις θετή κόρη των Αρντλευ, εκείνη όμως διάλεξε τα δύσκολα, όχι μόνο δούλεψε στο Αγία Αννης και στο γενικό νοσοκομείο του Σικάγου με υποδειγματική θέληση αλλά επίσης πέρσι τέτοια εποχή βρισκόταν πάνω στην δύσβατη, απαγορευμένη περιοχή των ορυχείων , βοηθώντας τους τραυματισμένους εργάτες, με κίνδυνο της ίδιας της, της ζωής , έχει κουράγιο και μεγάλα αποθέματα ψυχής αυτό το κορίτσι, δηλ. ότι χρειάζεται μια νοσοκόμα, είναι τιμή μας που την έχουμε κοντά μας. Ουτε εγώ δεν θα άντεχα σε κείνα τα μέρη με τους τόσους εγκληματίες και τις στερήσεις, μπράβο παιδί μου, εγώ πάντα ρώταγα την κυρία Πόνυ για σενα, ποτέ δεν έπαψα να ρωτάω’
‘Γιατρέ Λεοναρντ, να ξέρατε τι σημαίνουν για μένα τα λόγια σας, πέρασα δύσκολες στιγμές εκεί πάνω’
‘Είναι η αλήθεια Κάντυ και μόνο αυτή, α, πρέπει να δω έναν εξωτερικό ασθενή, εσείς οι δυο συνεργαστείτε για το καλό των ασθενών! Φεύγω, κάντυ θα καθίσεις μέχρι τις 5 όπως συμφωνήσαμε’

‘ Ώστε λοιπόν είστε θετή κόρη των Αρντλευ’ είπε ο Τσαρλς και τα καστανά μάτια του έλαμψαν ξαφνικά!’
‘ Μάλιστα’
‘ Για κοίτα κάτι συμπτώσεις, φέρτε τον επόμενο ασθενή, παρακαλώ’
Ο επόμενος ασθενής ήταν ένα παιδάκι με χτυπημένο το κεφάλι, ο γιατρός του έκανε προσεκτικά ράμματα και η Κάντυ του έδινε τα νυστέρια και τις βελόνες, τις οποιες πρώτα είχε απολυμάνει καλά καθώς έβλεπε το γιατρό επιδέξια να κάνει την δουλειά του η κάντυ σκεφτόταν όσα της είχε πει ο Τομ για τον νεαρό, ναι όντως ήταν πολύ όμορφος, έπρεπε και η ίδια με την σειρά της να το παραδεκτεί! Τα λαμπερά του καστανά μάτια φώτιζαν την κάτασπρη επιδερμίδα ενώ τα σκούρα καστανά μαλλιά του έπεφταν με χάρη στους ώμους! Αλλά όμως σε αυτά τα ωραία χαρακτηριστικά έλειπε η ευγένεια , αυτό ήταν που ξένιζε την Κάντυ, τα μάτια του Τέρρυ ήταν όμορφα και μελαγχολικά, γεμάτα θλιψη και μαγεία, ίσως αυτό τα έκανε πολύτιμα συνάμα και ο Αλμπερτ …ναι πόσο δίκιο είχες Τομ , σκέφτηκε, τα χαρακτηριστικά του Αλμπερτ έχουν πάνω τους μια ευγένεια, την ευγένεια της ψυχής του και την καλοσύνη του που τα κάνει μοναδικά, όσο για το χαμόγελο του, πάντα φωτεινό και άφθονο ναι ο Αλμπερτ δεν συγκρινόταν με αυτόν τον νεαρό, τα μάτια του έχουν ειρωνεία και εγωισμό, καμία σχέση με την καλοσύνη που σχηματίζεται στο πρόσωπο του πατέρα του!!!


Το πολυτελές αυτοκίνητο των Ράγκαν σε λίγο έφτανε στο ιατρείο του Λεοναρντ! Η κυρία Ράγκαν μετά βίας είχε πείσει τον Νηλ οτι χρειαζόταν αλλαγές στην μύτη, κάτι όμως η ζαλάδα που ένιωθε, κάτι ο φόβος του μην πάθει τίποτα, κάτι το αυστηρό βλέμμα του κυριου Ραγκαν και οι νύξεις του για το χθεσινοβραδυνό περιστατικό τελικά πείστηκε και ακολούθησε την μητέρα του και την αδελφή του. Η Ελίζα ολόκληρο το πρωινό έκανε τιτάνιες κούρες ομορφιάς, διάλεγε ρούχα και ασχολήθηκε σχολαστικά με το μαλλί της , η περίσταση το απαιτούσε εξάλλου, έπρεπε να αρέσει στο νεαρό γιατρό, όμως με διακριτικότητα να μην το πάρει και πάνω του που μια καλλονή των αμερικάνικων σαλονιών σαν εκείνη τον γλυκοκοίταζε! Βεβαια η κυρία Ράγκαν το φυσούσε και δεν κρύωνε που ένας γιατρουδάκος της επαρχίας του αμερικανικού νότου, φρόντιζε τον γιό της, μόνο ένας καθηγητής θα ήταν ισάξιος του ονόματος της οικογενείας και όχι κάποιος που κούραρε τον λαουτζίκο ! Αφεντικά και δούλοι τώρα γινήκαμε ίσοι, στοχαζόταν με παράπονο, ενώ η κόρη της δίπλα ασχολούνταν με την κοκεταρια της, ρίχνοντας κρυφά γελάκια στον καθρέπτη ενώ ο γιος της έμοιαζε με βρεγμένο σκύλο που τον τράβαγαν, η ώρα ήταν τέσσερις όταν έφτασαν!

Προσεκτικά ανέβηκαν τα σκαλοπατάκια που οδηγούσαν στο ιατρείο, η ουρά δεν τους πτόησε καθόλου, ούτε οι τραυματίες, έπρεπε να προηγηθούν έναντι όλων των άλλων, έναντι του ενοχλητιού όχλου που παράδερνε στον διάδρομο!

Η κυρία Ράγκαν σκεφτόταν πως δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα να έρθουν στο χώρο του γιατρού, με τον τόσο κόσμο θα ήταν καλύτερα εκείνος να ξαναερχόταν σπίτι τους, τόσα ζευγάρια μάτια άξεστων χωριατών θα τους έβλεπαν ενώ η ελίζα έστρωνε τις ωραίες καστανές μπούκλε της, κοίταζε με έπαρση δεξιά και αριστερά βέβαιη για την ομορφια της, και γεμάτη αυτοπεποίθηση μπήκε μέσα!

‘ Κάντυ εσύ εδώ, τι δουλειά έχεις;’ Αναφώνισε, η Ελίζα έπαθε το σοκ της ζωής της! η κάντυ την συνίθιζε σε κάτι τέτοια, να εμφανίζεται από το πουθενά
‘ Εσύ τι δουλειά έχεις εδώ Ελίζα, εγώ εδώ δουλεύω ως νοσοκόμα, ξεχνάς ότι έχω σπουδάσει’, γεμάτη έκπληξη η Κάντυ έκλεισε την πόρτα πίσω της ενώ οι τρεις Ράγκαν κατευθύνονταν προς το γιατρό , οι γάζες και τα φάρμακα έπεσαν από τα τρεμάμενα χέρια της! Είχε ξεχάσει και τι την είχε διατάξει ο γιατρός να κάνει, στην θέα του Νηλ , ένιωσε ανατριχίλα σε όλο της το κορμί!
‘Γειά σου Κάντυ , τι κάνεις; ψέλισε και ο Νηλ αποκαμωμένος, η κυρία Ράγκαν πιο διαχυτική από τα παιδιά της φίλησε την Κάντυ στο μάγουλο!

‘ Καλό μου παιδί, τι έκπληξη και αυτή να συναντιόμαστε στο ίδιο μέρος, μετά από εκείνο το ξεχασμένο, περσυνό συμβάν, καλή μου δείχνεις καλύτερα από ποτέ’ H Eλίζα πήγε κοντά στην μητέρα της, ‘ πως της μιλάς έτσι γεμάτο ευγένεια, ω, μητέρα θέλω να φύγει από εδώ μέσα, να μας αδειάσει την γωνιά, θέλω να την ξεμαλλιάσω’
‘ Αλοίμονο Ελίζα ξεχνάς παιδί μου με ποια εχουμε να κάνουμε ότι αυτή θα γίνει η μέλλουσα μεγάλη θεία δεν είναι μια τυχαία, ούτε για μένα είναι εύκολο, αυτό Ελίζα, το κάνω για την οικογένεια μας.! Σε παρακαλώ το καλό που σου θέλω μην κάνεις σκηνές, ειδικά εδώ μέσα παρουσία ενός επαρχιώτη γιατρού! Ο νηλ ένιωθε πολύ άσχημα, ο πόνος στην καρδιά του ήταν μεγαλύτερος από τον πόνο που του είχε χαρίσει το τραύμα του!

Τα έξυπνα μάτια του γιατρού έκαναν ένα γύρω το δωμάτιο, εστίασε και στα τέσσερα, έκπληκτα πρόσωπα κατάλαβε ότι ανάμεσα στους παραβρισκόμενους υπήρχε μια κρυφή αντιπαλότητα, μια μικρή έχθρα που σιγά, σιγα διαφαινόταν στον ορίζοντα, οπότε παρακίνησε την Κάντυ να φύγει πριν την προκαθορισμένη της ώρα! Η Κάντυ δεν ήθελε δεύτερη κουβέντα, ούτε δεύτερη προτροπή ήδη μάζευε τα πράγματα της , σχεδόν ανακουφισμένη, έβλεπε τρια άτομα που μόνο αναγούλα της έφερναν, τι μικρή που είναι η ζωή, αναλογιζότανε, συνάντησε τόσα πρόσωπα σήμερα από το παρελθόν, τα περισσότερα όμως της έφεραν στο μυαλό πολύ κακές αναμνήσεις, ευτυχώς ξαναβρήκε την καλή της την Ντόροθυ, υπήρχε και μια θετική εξέλιξη!
Η κυρία ράγκαν παρακάλεσε το γιατρό αφού εξετάσει το γιο της, την επόμενη φορά να έρθει σπίτι τους για οποιαδήποτε άλλη ιατρικά φροντίδα θα χρειαζόταν o νηλ και εκείνος αφου πήρε άλλη μια γερή επιταγή με χαρά και με μεγάλη προθυμία το υποσχέθηκε καθώς και μεταβίβασε τους ειλικρινείς και θερμούς του χαιρετισμούς στον αξιότιμο κύριο Ράγκαν! Η υγεία του Νηλ, σε λίγο θα ήταν ξανά θεσπέσια!!

Την ίδια ώρα ο Αλμπερτ περιφερόταν γεμάτος σκέψεις στον ολάνθιστο, μαγιάτικο κήπο, τον κήπο που φρόντιζε τόσο ο Αντονυ , παρέα με τον κύριο Ουίτμαν , τον κήπο που καθόταν κάποτε αυτός για ώρες μαζί με την αδελφή του, μικρό, απροστάτευτο παιδάκι στα γόνατα της, τον κήπο που έφερε μέσα του την γλυκειά Κάντυ, τα άσπρα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα που είχαν το όνομα της!!!’ Ροζμαρι ας ήσουν εδώ κοντά μου να δεις τα πέταλα από τα αγαπημένα σου τριαντάφυλλα, πως στριφογυρίζουν στον αερα και τα μπουμπούκια, τί όμορφα που ανθίζουν για να υποδεκτούν την άνοιξη, την αγαπημένη σου εποχή, τόσα χρώματα, τόσα σχήματα και η άνοιξη να απλώνεται παντού, ας ήσουν εδώ, θα σου εξομολογούμουν πολλά…. Ροζ-μαρι την άνοιξη είναι σαν να ξαναγιεννιέσαι, να ανθίζεις και συ μαζί με την φύση… Εγώ είμαι τόσο μόνος… από τότε που σ’ έχασα, ήσουν η μόνη που μπορούσα να της πω πράγματα, τα διαισθανόσουν εσύ όλα καλύτερα, τί μου συνέβαινε, μυστικά στην καρδιά μου και ας ήμουν μόνο ένα μικρό παιδάκι !Ο ήλιος είναι τόσο ζεστός, κρίμα που δεν είσαι και συ εδώ να τον χαρείς…ροζμαρι…..κάντυ, είναι ωραίο να μοιραζόμαστε τα πράγματα, είναι τόσο όμορφα να μπορούμε να μοιραζόμαστε και τα υπόλοιπα, χαρές, λύπες, τη ζωή! Ημουν μόνος… τόσο μόνος και η μοναξιά ξέρεις Κάντυ, κάποτε γίνεται και από επιλογή, όμως τώρα θέλω να ζήσω μαζί σου, θα ήθελα να σ’ είχα στα χέρια μου αυτή τη στιγμή, να μπορούσα να δω το πρόσωπο σου αυτήν την μέρα, θα ήταν πολύ πιο φωτεινό Κάντυ, πολύ πιο φωτεινό στα χέρια μου…να μοιραστώ μαζί σου τον ήλιο, τον αέρα, την μυρωδιά των ρόδων, την ευωδία από τα κρίνα, απλά πράγματα, να μοιραζόμασταν το φως της μέρας μόνο αυτό θα σου ζητούσα, μόνο αυτό θα αξίωνα αν όμως εσύ αγαπάς ακόμα εκείνον, στα γραμματά σου φαινόσουν τόσο ενθουσιώδης αλλά μπορώ να πιστέψω σε ένα θαύμα, εκείνος ήταν ο μεγάλος σου έρωτας, μπορώ να τον συναγωνιστώ άραγε.. το ήξερα ακόμα και όταν σε κράταγα ανήμπορη στην αγκαλιά μου, πόσο θα υπέφερες θα ήθελα να σε δω ευτυχισμένη, αν μ’ άφηνες λίγο να προσπαθήσω, ο κύριος Μάρτιν μου είπε…..!

‘ Τα τριαντάφυλλα ξανάνθισαν, είμαι πια τόσο γέρος για να τα δω καλά αλλά εκείνα είμαι σίγουρος κάθε χρόνο είναι το ίδιο όμορφα όπως τότε! Βήματα ακούστηκαν. Ο Αλμπερτ γύρισε πίσω, η σκιά ενός κοντού, γερασμένου άνδρα που περπατούσε αργά σχηματίστηκε από πίσω!
‘Εγώ είμαι κύριε Αρντλευ, ίσως και να μην με θυμόσαστε, πέρασαν τόσα χρόνια και εγώ σας θυμάμαι αμυδρά, μοιάζετε τόσο με εκείνον που αγαπούσε τα τριαντάφυλλα όσο λίγοι, εδώ μέσα άφησε λίγη από την ευγένεια της ψυχής του, νιώθω ακόμα την πνοή του, ακούω την φωνή του σαν χθες!’
Ανάμεσα στα παρτέρια με τα λουλούδια, στους θάμνους, στις φυλλωσιές και τα μικρά συντριβανάκια του πάρκου ο Αλμπερτ γνώρισε τον γέρο, ασπομάλλη Ουίτμαν, τον παλιο τους κηπουρό!!
‘Κύριε Αρντλευ, δεν ξέρω πως πήρα το κουράγιο να εμφανιστώ μπροστά σας, τα πόδια μου πια δεν με κρατούν’
‘ Κύριε Ουιτμαν, εσείς;’ τα μαλλιά του Αλμπερτ χρυσόφεγγαν στο φως του ήλιου, τόσο που ο κύριος Ουιτμαν νόμιζε ότι έβλεπε σαν όραμα τον Αντονυ! Ελάτε καθίστε στο πεζούλι’
‘ Μαζί σας με εσάς των αρχηγό της οικογενείας των Αρντλευ, θα ήταν ανήκουστο, εγώ ο ταπεινός υπηρέτης σας να αξιωθώ τέτοιας μεγάλης τιμής, μετά από όσα κάνατε για μένα’
‘Θα ήταν υπέροχο, ειλικρινά υπέροχο, ελάτε κάντε μου την χάρη, αυτός ο κήπος άλλωστε είναι και δικός σας, πρωτίστως δικό σας! Ο γέρος υπάκουσε, το χαμόγελο στο πρόσωπο του Αλμπερτ δεν του άφηνε πια καμιά μα καμιά αμφιβολία, ο Αλμπερτ θα τον βοηθούσε! Η ταλαιπωρημένη του ψυχή ίσως έβρισκε το λιμανάκι της, αλλωστε η ομορφιά της μαγιάτικης μέρας κάτι τετοιο προμήνυε!! Όλα ήταν όπως τα άφησε και ένας νέος, όμορφος, ξανθός άνδρας με καθαρό πρόσωπο και φιλικό χαμόγελο ήταν στο πλάι του, ακριβώς όπως ήταν και εκείνος, το ίδιο εύθραστος, τα χρυσά του μαλλιά καθρεπτίζονταν στο συντριβανάκι και τα γαλάζια του μάτια έδιναν υποσχέσεις!

Η Θεία εκείνο το ίδιο βράδυ στο γραφείο του ανιψιού της , ρώταγε τον Αλμπερτ επίμονα για τον ερχομό του κυρίου Γουίτμαν, ξαφνιάστηκε που τον είδε μπροστά της να ποτίζει τα λουλούδια, το μεθυστικό άρωμα από τις βρεγμένες βιολέτες και τις πασχαλιές είχε φτάσει μέχρι την καμαρή της και την παρακίνησε να βγει στην πύλη!! Ο Αλμπερτ της εξήγησε πως τον είχαν διώξει από την προηγούμενη δουλειά του( λόγω πια των γηρατιών του δεν ήταν και πολύ χρήσιμος στα αφεντικά του) και τώρα γέρος, οδοιπόρος και ανήμπορος κάπου και αυτός ήθελε να ακουμπήσει στα στερνά του, οι Ράγκαν δεν τον ήθελαν πια, είχαν νέο κηπουρό, μετά από αρνησή τους ήρθε εκεί!
‘ Οι ράγκαν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν διαπίστωσε με λύπη ο Αλμπερτ
Μα και η θεία δεν τον ήθελε εκεί, αναμεσά τους της θύμιζε έντονα τον Αντονυ της, όταν τα μπουμπούκια άνθιζαν τέτοια εποχή του χρόνου της θύμιζαν τον Αντονυ και αυτός ο γερό-κηπουρός που είχαν στην υπηρεσία τους οι Ράγκαν για πάνω από 30 χρόνια της έφερνε στο νου το αδικοχαμένο παιδί, αφού ο κύριος Γουίτμαν ερχόταν κάθε πρωι , πριν η μέρα ξημερώσει και τον βοηθούσε να αναστήσουν τον πανέμορφο κήπο, είχε εξαιρετικές γνώσεις πάνω στα άνθη, ειδικά στα ρόδα και ο Αντονυ αυτό το γνώριζε καλά!!
‘ Τον αγαπούσατε πολύ έτσι θεία, ακόμα δεν ξεπεράσατε τον θανατό του’ ο Αλμπερτ της απεύθηνε τον λόγο με προσμονή η θεία όμως δεν απάντησε, ζήτησε από τον Αλμπερτ να της ετοιμάσει μόνο λίγο τσάι, ο ανηψιός της υπάκουσε αμέσως! Μετά από λίγη ώρα σιωπής και αφού η θεία απολάμβανε το τσαι της, τον ρώτησε με αδημονία αν η Κάντυ είχε απαντήσει θετικά στην πρόταση του, ο Αλμπερτ με ένα αναστεναγμό της είπε πως ακόμα δεν την είχε συναντήσει, οπότε δεν της είχε γίνει πρόταση!
‘Ουιλιαμ, πες μου, τόσα χρόνια ένιωθες πολύ μόνος;’
‘ Μόνος θεία, πολύ μόνος και απελπισμένος πολλές φορές, πάντα εκπλιπαρούσα για λίγη στοργή και αγάπη από μέρου σας, δυστυχώς ποτέ δεν ένιωσα σαν παιδί, πάντα σήκωνα το βάρος των Αρντλευ στους ώμους μου και τις δικές σας επικρίσεις, ποτέ δεν υπήρξατε πραγματικά ευχαριστημένη μαζί μου, μα ήμουν και εγώ ένα παιδί, ένα παιδί σαν όλα τα άλλα, σαν τα ανήψια σας, σαν τον Αντονυ’ Γι’ αυτό λοιπόν τα ριψοκίνδυνα ταξίδια και οι μοναχικές αποδράσεις στην φύση , η αγάπη για τα ζώα και οι εξαφανίσεις σκέφτηκε η αριστοκράτισσα, ένιωθε μόνος, αν μπορούσε τώρα θ’ άλλαζε μερικά πράγματα από την διαπαιδαγωγησή του, ώστε η μοναξιά και η απόγνωση να μην κυρίευαν τελειωτικά την καρδιά του, ήταν όμως πλέον αργά, το κακό είχε γίνει !
Η θεία δεν μίλησε άλλο κοιτούσε το αγγλικό, πανάκριβο πορσελάνινο σερβίτσιο του τσαγιού, το αγγλικό τσαι ζεσταίνει γρήγορα μια κρύα καρδιά, ο Αλμπερτ το γνώριζε καλά αυτό!
‘ Η κάντυ, παιδί μου νομίζεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένο;’ Ρώτησε συγκινημένη εκείνη, του απεύθυνε τον λόγο γλυκά σαν να ήταν κάποια άλλη!‘
Ναι θεία είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό εγώ και εκείνη και εχουμε περάσει πόνο, χωρισμό και μοναξιά μαζί. Ξέρουμε από δυσκολίες και μέρες άφταστου πόνου μετά η κάντυ είναι η ίδια η ευτυχία προσωποποιημένη.. ‘ Η θεία με ένα νεύμα τον διέκοψε!
‘Ας γίνει τότε, ας γίνει, αφού πιστεύεις ότι με τον ηθοποιό δεν είχαν ανάρμοστες σχέσεις, δεν θα άντεχα επουδενί η κεφαλή των Αρντλευ να πάρει γυναίκα από δεύτερο….η θεία δεν ολοκλήρωσε ..η τιμή πάνω από όλα Ουίλιαμ και συ να το έχεις υπόψην σε αυτά τα θέματα δεν χωρούν αμφισβητήσεις και παραχωρήσεις, όσο και αν δεν το εγκρίνω ας γίνει’ είπε με φωνή που ίσα που έβγαινε από το στόμα της.
‘ Σ’ ευχαριστώ θεία, δεν θα το μετανιώσετε, η Κάντυ είναι η πιο καλή και τιμια γυναίκα στον κόσμο, θα σταθεί ισάξια στο πλάι μου σας δίνω τον λόγο μου’
Αργότερα σχεδόν μεσάνυκτα ο Τζωρτζ συνάντησε τον Αλμπερτ, σε μια βδομάδα έπρεπε να φύγουν για δουλειές στο Σικάγο και στην Νέα Υορκη, θα μιλούσαν με ισχυρούς , τραπεζικούς παραγοντες , οι συναντήσεις τους δεν επιδέχονταν καμία βολή και μεταβολή! Ο Αλμπερτ αυτό το γνώριζε καλά, ήταν ο αρχηγός των Αρντλευ και οι υποχρεώσεις του έτρεχαν. .αλλά εκείνος το μόνο που ήθελε ήταν να είναι κοντά σε εκείνη, τώρα μάλιστα που και η Θεία υποχωρούσε, ένα κρυφό γελάκι του ξέφυγε παρουσία του Τζωρτζ, ο οποίος παραξενευόταν να βλέπει τον Αλμπερτ τόσο εύθυμο τις τελευταίες μέρες, η αλλοτινή μελαγχολία του είχε υποχωρήσει, τα μάτια του είχαν μέσα γαλάζιο, ασυνέφιαστο ουρανό, βέβαια ο Τζωρτζ χαιρόταν να τον βλέπει τόσο γελαστό από το Σαο πάολο ακόμα, το δικό του χαμόγελο είχε σκοτεινιάσει χρόνια πριν στο άκουσμα του θανάτου εκείνης! Αφού όμως ο καλός του φίλος ήταν ευτυχισμένος , ένα κομμάτι της Ροζ-μαρι θα ήταν παντοτινά ευτυχισμένο στους ουρανούς, κρυμμένο από τους πολλούς και αυτό τον γαλήνευε!

Το βράδυ εκείνο ήταν κόλαση και για την Ελίζα, δεν μπορούσε παρα να σκέφτεται την Κάντυ και το αίμα της να βράζει, το παλιοθήλυκο, η τελευταία των γυναικών πάντα ανάμεσα στα πόδια της, όταν έβαζε στο στόχαστρο έναν ωραίο άνδρα, να’ σου και η’ αθώα’, άπειρη Κάντυ μπροστά να απειλεί να πάρει ότι περισσότερο επιθυμούσε, να απειλεί την ευτυχία της, την ευτυχία που σε κείνη άνηκε, σε κείνη μόνο! Μακάρι να έβγαινε από την μέση με τον οποιοδήποτε τρόπο, η ζήλεια της την έπνιγε σε απελπιστικό βαθμό, θα ήθελε να σπάσει ότι αντικείμενο έβρισκε μπροστά της, αν την είχε μπροστά τηςθα της εκτόξευε στο κεφάλι ότι είχε και δεν είχε το δωμάτιο!

Στο σαλόνι άκουγε την άγρια( για πρώτη φορά ) φωνή του πατέρα της να μιλάει αυστηρά στον Νηλ! Η φωνή όσο πήγαινε υψωνόταν , ακόμα και η μητέρα της μπήκε στο δωμάτιο τρομακρατημένη, ο κυρίος Ράγκαν δεν αστειευόταν , ήταν έξαλλος με τον γιο του, θα τον έπαιρνε μαζί του στο σικάγο αυτή τη φορά, θα τον έστρωνε στην δουλειά, ήταν καιρός να βγάλει το δικό του ψωμί!
‘ Για όλα φταίει η ξετσίπωτη αν τον είχε παντρευτεί δεν θα είχαμε φτάσει εδώ και σεις μητέρα πως μπορέσατε να της μιλάτε με τόση ευγένεια στο ιατρείο’ Η κυρία Ράγκαν της εξήγησε πως δεν γινόταν αλλιώς κάτι άλλο θα δυσαρεστούσε τον Ουίλιαμ και θα είχε οικονομικό αντίκτυπο στις επιχειρήσεις του πατέρα της που τόσα χρόνια, τροφοδοτούνταν από τους Αρντλευ!
‘Θυμάσαι Ελίζα πόση περιφρόνηση ένιωσες και με το δίκιο σου βέβαια για κεινη την φίλη σου την Λουιζα από την Αγγλία, όταν η οικογένεια της πτώχευσε’ Η Ελίζα θυμότανε!
‘ Δεν θα ήθελες να συμβεί το ίδιο και με σένα, σε βεβαιώ και εγώ την μισώ με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή τελευταία, θα ήθελα να την δω ταπεινωμένη, άφραγκη να μας αδειάζει την γωνιά’
Η κυρία Ράγκαν έκανε συνειρμούς, ο μεγάλος Θείος δεν θα έπρεπε να είχε κάνει την πρότασή του ακόμα, ούτε θα έπρεπε να ήξερε κάτι η Κάντυ αλλιώς δεν θα δούλευε σε ένα μικρό, επαρχιώτικο ιατρείο, είχαν μεν αλληλογραφία αλλά για γάμο δεν θα έπρεπε να της είχε κάνει λόγο ακόμα! Πόσο θυμωμένη θα ένιωθε η θεία αν τα μάθαινε, πόσο ταπεινωτικό για όλη την οικογένεια να δουλεύει ως βοηθός-νοσοκόμα η μέλλουσα μεγάλη Θεία της οικογενείας Αρντλευ, αν όμως… .μια σκοτεινή σκέψη πέρασε από το μυαλό της κυρίας Ραγκαν, εκείνος ο γιατρουδάκος αγαπάει πολύ το χρήμα, της είχε δώσει την εντύπωση άπληστου , πεινασμένου, κόλακα επαρχιώτη και αύριο θα ξαναερχότανε , αν τον έπειθε να κάνει κάτι, ναι είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο στο μυαλό της, ένα πανέξυπνο σχέδιο! Αν τον έπειθε να κάνει τον ερωτευμένο στην Καντυ, με το αζημιωτο βέβαια, η πρόταση δεν είχε γίνει ακόμη είχαν καιρό και ο γιατρός με την Κάντυ όλη αυτή την περίοδο θα δούλευαν μαζί! Ναι, αυτό ήταν θα την ταπείνωνε, θα την ξεσκέπαζε μπροστά στα μάτια του μεγάλου θειου και των άλλων τώρα πριν γίνει ο γάμος, πρώτα θα συννενοούνταν με τον γιατρό και μετά θα ανακοίνωνε τις προθέσεις της στην κόρη της, δεν είχε όμως επουδενί καταλάβει ότι η κορούλα της άρχιζε να ερωτεύεται το γιατρό, γρήγορα και σταθερά δυστυχώς η κυρία Ράγκαν ήταν πανούργα σχετικά με τους άλλους με την δική της οικογένεια και τις ιδιοτροπίες των παιδιών της καθώς και τα συναισθήματα τους δεν έβλεπε πέρα από την μύτη της ή έκανε πως δεν έβλεπε όλα της φαίνονταν κόσμια και αγγελικά, πάντα οι άλλοι έφταιγαν!

Την ίδια στιγμή ο κύριος Λεοναρντ ρωτούσε τον γιο του πως του φάνηκε η Κάντυ, ο Τσαρλς μόνο παρατηρήσεις είχε να κάνει σχετικά με την νεα τους νοσοκόμα, δεν την είχε συμπαθήσει καθόλου, δεν ήταν αυτό που περίμενε, άραγε τι την χώριζε με τους Ράγκαν, κουβέντα όμως δεν έκανε στον πατέρα του για τα συμβάντα και τον καυγά του Νηλ, άλλωστε πληρωνόταν αδρά για την εχεμύθεια του, δεν θα ήθελε να μην τα έχει καλά με μια τόσο ισχυρή κυρία, μπορούσε για το επαγγελματικό μέλλον του να αποδεικνυόταν χρησιμότατη. Είχε μεγαλώσει με φοβερές στερήσεις, οι επαρχιώτες δεν πλήρωναν καλά, δεν είχαν να πληρώσουν και ο πατερας του δεν ζητούσε εξάλλου, ήταν καλοκάγαθος άνθρωπος για εκείνον γιατρός σήμαινε λειτούργημα, ιερό για τον Τσαρλς όμως σήμαινε σκαλοπάτι να ανέρθει στην καλή κοινωνία και να αποκτήσει λεφτά , πολλά λεφτά.
‘ Δεν έχεις δίκιο παιδι μου, η Καντυ είναι το καλύτερο κορίτσι, θα εφτανε να πάει στο μέτωπο αυτό στο έχω ξαναπεί, τότε που δουλέψαμε μαζί, είδα καθαρα την μεγαλοψυχια της,το θάρρος της, την αντοχή της ποτε δεν σκεφτόταν τον εαυτό της ήρθε μαζί μου σε ένα αποκλεισμένο σπιτάκι από τα χιόνια στα βουνά και ξεγγεννήσαμε μια γυναίκα, ετοιμόγεννη, η Καντυ είναι σαν ήλιος στο χειμώνα, είναι σαν κήπος στην έρημο, μια τέτοια γυναίκα θα ήθελα να πάρεις Τσαρλς’ είπε με βαθειά φωνή και συγκηνιμένος έκλεισε το παραθυρο του σπιτιού τους!

Μερος 4

Το πρωί της επόμενης μέρας ο Αλμπερτ περίμενε τον τζωρτζ καθισμένος στον κήπο, έπρεπε να τακτοποιήσουν κάποια πράγματα ακόμα αλλά και νομικά ζητήματα για το δεκαπενθήμερο, κουραστικό ταξίδι που θα ακολουθούσε για δουλειές στο Σικάγο και στην αμερικανική μεγαλούπολη της νέας Υορκης!!
Είναι ωραίο να νιώθεις τις ζεστες ακτίνες του ήλιου στο δέρμα σου, μονολόγησε ο Αλμπερτ, πέρσι τέτοια εποχή όταν ήμουν αμνησιακός μόνο αρνητικές σκέψεις έκανα, σήμερα δόξα τω θεώ.. ξαφνικά άκουσε φωνές έξω από την πύλη και είδε τον Τζωρτζ να έρχεται αναστατωμένος κατα κει.
Τι φωνές είναι αυτές; Ο Αλμπερτ πετάχτηκε αμέσως πάνω!
Κύριε Αλμπερτ υπάρχει κάποιος κύριος έξω και επιμένει να σας δει, λέει πως είστε πολύ φίλος με τον γιο του, τον γνωρίζετε καλά!
Φίλος με τον γιο του, ο κύριος Γκράτσεστερ από την Αγγλία, μια στιγμιαια σκέψη πέρασε από το μυαλό του δεν μπορεί, θεε μου ας μην είναι αυτό, ας μην είναι ο πατέρας του τέρρυ, Τέρρυ όχι τώρα φώναξε ο Αλμπερτ σε μια στιγμή πλήρης αδυναμίας, όχι ο Τέρρυ , όχι τώρα που όλα πάνε καλά ξαναείπε!
Το ονομά του είναι στήβενς τζόντζον και επιμένει πολύ να σας δει , έχει κάποια σοβαρή πρόταση να σας θέσει.κύριε Ουιλιαμ, θέλει να την κουβεντιάσει μόνο με εσάς, ποιά είναι η επιθυμία σας;! Εχει φέρει και ένα μοσχαράκι που μας αναστάτωσε, δώρο για εσάς και την κυρία Ελρου καθώς και άλλα πράγματα!
ΤΖόνσον είπες μα το ονομά του το ακούω για πρώτη φορά, δεν.. να σκεφτώ αλλά δεν μου θυμίζει κάτι..Ξερει την κάντυ από παιδί όπως διατείνεται, θέλει να σας δει για το μέλλον της προστατευομένη σας , το θέμα του δεν περιμένει υποστηρίζει.
Για το μέλλον της κάντυ, πολύ καλά Τζωρτζ ας περάσει τότε, περιμένω στο γραφείο!!
O αλμπερτ όση ώρα περίμενε στο προσωπικό του χώρο έκανε άσχημους συλλογισμούς μην έπαθε κάτι η κάντυ του , όταν είδε τον μεγαλόσωμο άνδρα να προβάλει στην είσοδο λίγο ησύχασε, θα μάθαινε τώρα. Ο κύριος Στηβ κοιτούσε αμήχανος και ντροπαλός την πολυτέλεια του γραφείου, ήταν σαν να έπεφτε από τα σύννεφα με ότι αντίκρυζε και ο Αλμπερτ με την σειρά του ένιωθε αμήχανα ένας τραχύς καυμπόυ να ξέρει την κάντυ.

Είστε ο Ουιλιαμ Αρντλευ, ο ίδιος προσωπικά, θέλω τον ίδιο.Μάλιστα, εγώ είμαι ο ίδιος, τι θα θέλατε! Καθίστε και πείτε μου τον λόγο της επισκέψεως σας!Ονομάζομαι Στηβ Τζονσον έχω μια φάρμα, εδώ πολύ κοντά σας, είμαι ο πατέρας του τομ, του παιδιού που μεγάλωσε μαζί με την Κάντυ στο ορφανοτροφείο!
Μα φυσικά, γιατί δεν το είπατε από την αρχή τον έχω γνωρίσει τον γιο σας, εχουμε μιλήσει, για κοιτάξτε σύμπτωση, το χαμόγελο του Αλμπερτ άνοιξε διάπλατα, ώστε πατέρας του Τομ.. σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω κυριε ΤΖονσον, σας ακούω προσεκτικά.
Κυριε Αρντευ, σας περίμενα πολύ πιο μεγάλο η αλήθεια αυτή είναι είπε ο στηβ με σκυμμένο κεφάλι βάζοντας το καπέλο του στο στήθος και τα χέρια του σταυρωτά εγώ.. εγώ έχω τον Τομ, μόνον αυτόν, κανέναν άλλον η γυναίκα μου μας αφησε έχει 10 χρόνια τώρα, λίγο μετά όταν υιοθετήσαμε τον αγαπημένο μου γιο! Δεν τον χάρηκε και εμένα τώρα με πειραξε καρδιά!
Τι μου λέτε θα σας συστήσω στον καλύτερο καρδιολόγο του Σικάγου, μην ανυσηχήτε, το θέμα σας θα τακτοποιηθεί, δεν ηξερα τόσο καιρό..
Δεν ήρθα γι’ αυτό κύριε Γουιλιαμ, τα χαρακτηριστικά του κυρίου Στηβ, πήραν μια μεγάλη επισημότητα, σηκώθηκε από την καρέκλα!
Ηρθα να ζητήσω το χέρι της θετή σας κόρη εκ ‘μερους του γιου μου Τομ!
Τα χαρτιά σκόρπισαν από το γραφείο του Αλμπερτ αυτοστιγμεί, το χαμόγελο του χάθηκε, ήταν η σειρά του να σηκωθεί βιαια από το γραφείο, τα μάτια του πετάχτηκαν στο άκουσμα των λόγων, τα χέρια του χτύπησαν με ορμή το γυαλί του γραφείου, οι παλάμες του ίδρωσαν.
Το χέρι της θετής μου κόρης είπατε, μα τι λέει η Καντυ για όλα αυτά , μου φαίνεται ότι θα χρειαστώ εγώ καρδιολόγο σε λίγο.
Τα παιδιά αγαπιούνται καιρό τωρα μα κυριε αρντλευ σε μένα το ομολόγησαν και οι δυο, άλλωστε σαν θέλουν τα γονικά, όλα γίνονται! Εγώ ποτέ δεν συμφωνούσα με την ελευθερια που έδωσε ο Λινγκον στις γυναίκες, χα, χα, χα κύριε Ουιλιαμ να έχουν γνώμη οι γυναίκες και δικαίωμα ψήφου, να έχουν γνώμη ποιον θα πάρουν αστεία πράγματα εδώ είναι Νότος, είμαστε συντηρητικοί εμείς, βέβαια!!
Αγαπιούνται, είπατε!
Καιρό τώρα, μάλιστα και ο Τομ δεν είναι όποιος-όποιος, προικιωμένος και προκομένος, χα, χα ότι καλύτερο για την κάντυ, η φάρμα μου έχει όλα τα καλά, μόνο η φάρμα του κυριου Καλτραιτ την ξεπερνάει σε πλούτο και ζωντανά, τι λέτε δίνουμε τα χερια να το συμφωνήσουμε, καλύτερο παιδί δεν θα βρείτε, όπου θέλτε ψάξτε, το όνειρο της μακαρίτισσας αυτό ήταν να τον δει ζευγαρωμένο με μια καλή γυναίκα και εμένα αυτό είναι να τον δω ευτυχισμένο, η κάντυ είναι η καλύτερη επιλογή, εγώ πολύ το έψαξα. Εκείνη την ώρα η μεγάλη θεία έκανε αισθητή την παρουσία της στο χώρο με μεγάλα βήματα και τον μεγαλοπρεπή αέρα που την διέκρινε.

Μερος 4

Το πρωί της επόμενης μέρας ο Αλμπερτ περίμενε τον τζωρτζ καθισμένος στον κήπο, έπρεπε να τακτοποιήσουν κάποια πράγματα ακόμα αλλά και νομικά ζητήματα για το δεκαπενθήμερο, κουραστικό ταξίδι που θα ακολουθούσε για δουλειές στο Σικάγο και στην αμερικανική μεγαλούπολη της νέας Υορκης!!
Είναι ωραίο να νιώθεις τις ζεστες ακτίνες του ήλιου στο δέρμα σου, μονολόγησε ο Αλμπερτ, πέρσι τέτοια εποχή όταν ήμουν αμνησιακός μόνο αρνητικές σκέψεις έκανα, σήμερα δόξα τω θεώ.. ξαφνικά άκουσε φωνές έξω από την πύλη και είδε τον Τζωρτζ να έρχεται αναστατωμένος κατα κει.
Τι φωνές είναι αυτές; Ο Αλμπερτ πετάχτηκε αμέσως πάνω!
Κύριε Αλμπερτ υπάρχει κάποιος κύριος έξω και επιμένει να σας δει, λέει πως είστε πολύ φίλος με τον γιο του, τον γνωρίζετε καλά!
Φίλος με τον γιο του, ο κύριος Γκράτσεστερ από την Αγγλία, μια στιγμιαια σκέψη πέρασε από το μυαλό του δεν μπορεί, θεε μου ας μην είναι αυτό, ας μην είναι ο πατέρας του τέρρυ, Τέρρυ όχι τώρα φώναξε ο Αλμπερτ σε μια στιγμή πλήρης αδυναμίας, όχι ο Τέρρυ , όχι τώρα που όλα πάνε καλά ξαναείπε!
Το ονομά του είναι στήβενς τζόντζον και επιμένει πολύ να σας δει , έχει κάποια σοβαρή πρόταση να σας θέσει.κύριε Ουιλιαμ, θέλει να την κουβεντιάσει μόνο με εσάς, ποιά είναι η επιθυμία σας;! Εχει φέρει και ένα μοσχαράκι που μας αναστάτωσε, δώρο για εσάς και την κυρία Ελρου καθώς και άλλα πράγματα!
ΤΖόνσον είπες μα το ονομά του το ακούω για πρώτη φορά, δεν.. να σκεφτώ αλλά δεν μου θυμίζει κάτι..Ξερει την κάντυ από παιδί όπως διατείνεται, θέλει να σας δει για το μέλλον της προστατευομένη σας , το θέμα του δεν περιμένει υποστηρίζει.
Για το μέλλον της κάντυ, πολύ καλά Τζωρτζ ας περάσει τότε, περιμένω στο γραφείο!!
O αλμπερτ όση ώρα περίμενε στο προσωπικό του χώρο έκανε άσχημους συλλογισμούς μην έπαθε κάτι η κάντυ του , όταν είδε τον μεγαλόσωμο άνδρα να προβάλει στην είσοδο λίγο ησύχασε, θα μάθαινε τώρα. Ο κύριος Στηβ κοιτούσε αμήχανος και ντροπαλός την πολυτέλεια του γραφείου, ήταν σαν να έπεφτε από τα σύννεφα με ότι αντίκρυζε και ο Αλμπερτ με την σειρά του ένιωθε αμήχανα ένας τραχύς καυμπόυ να ξέρει την κάντυ.

Είστε ο Ουιλιαμ Αρντλευ, ο ίδιος προσωπικά, θέλω τον ίδιο.Μάλιστα, εγώ είμαι ο ίδιος, τι θα θέλατε! Καθίστε και πείτε μου τον λόγο της επισκέψεως σας!Ονομάζομαι Στηβ Τζονσον έχω μια φάρμα, εδώ πολύ κοντά σας, είμαι ο πατέρας του τομ, του παιδιού που μεγάλωσε μαζί με την Κάντυ στο ορφανοτροφείο!
Μα φυσικά, γιατί δεν το είπατε από την αρχή τον έχω γνωρίσει τον γιο σας, εχουμε μιλήσει, για κοιτάξτε σύμπτωση, το χαμόγελο του Αλμπερτ άνοιξε διάπλατα, ώστε πατέρας του Τομ.. σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω κυριε ΤΖονσον, σας ακούω προσεκτικά.
Κυριε Αρντευ, σας περίμενα πολύ πιο μεγάλο η αλήθεια αυτή είναι είπε ο στηβ με σκυμμένο κεφάλι βάζοντας το καπέλο του στο στήθος και τα χέρια του σταυρωτά εγώ.. εγώ έχω τον Τομ, μόνον αυτόν, κανέναν άλλον η γυναίκα μου μας αφησε έχει 10 χρόνια τώρα, λίγο μετά όταν υιοθετήσαμε τον αγαπημένο μου γιο! Δεν τον χάρηκε και εμένα τώρα με πειραξε καρδιά!
Τι μου λέτε θα σας συστήσω στον καλύτερο καρδιολόγο του Σικάγου, μην ανυσηχήτε, το θέμα σας θα τακτοποιηθεί, δεν ηξερα τόσο καιρό..
Δεν ήρθα γι’ αυτό κύριε Γουιλιαμ, τα χαρακτηριστικά του κυρίου Στηβ, πήραν μια μεγάλη επισημότητα, σηκώθηκε από την καρέκλα!
Ηρθα να ζητήσω το χέρι της θετή σας κόρη εκ ‘μερους του γιου μου Τομ!
Τα χαρτιά σκόρπισαν από το γραφείο του Αλμπερτ αυτοστιγμεί, το χαμόγελο του χάθηκε, ήταν η σειρά του να σηκωθεί βιαια από το γραφείο, τα μάτια του πετάχτηκαν στο άκουσμα των λόγων, τα χέρια του χτύπησαν με ορμή το γυαλί του γραφείου, οι παλάμες του ίδρωσαν.
Το χέρι της θετής μου κόρης είπατε, μα τι λέει η Καντυ για όλα αυτά , μου φαίνεται ότι θα χρειαστώ εγώ καρδιολόγο σε λίγο.
Τα παιδιά αγαπιούνται καιρό τωρα μα κυριε αρντλευ σε μένα το ομολόγησαν και οι δυο, άλλωστε σαν θέλουν τα γονικά, όλα γίνονται! Εγώ ποτέ δεν συμφωνούσα με την ελευθερια που έδωσε ο Λινγκον στις γυναίκες, χα, χα, χα κύριε Ουιλιαμ να έχουν γνώμη οι γυναίκες και δικαίωμα ψήφου, να έχουν γνώμη ποιον θα πάρουν αστεία πράγματα εδώ είναι Νότος, είμαστε συντηρητικοί εμείς, βέβαια!!
Αγαπιούνται, είπατε!
Καιρό τώρα, μάλιστα και ο Τομ δεν είναι όποιος-όποιος, προικιωμένος και προκομένος, χα, χα ότι καλύτερο για την κάντυ, η φάρμα μου έχει όλα τα καλά, μόνο η φάρμα του κυριου Καλτραιτ την ξεπερνάει σε πλούτο και ζωντανά, τι λέτε δίνουμε τα χερια να το συμφωνήσουμε, καλύτερο παιδί δεν θα βρείτε, όπου θέλτε ψάξτε, το όνειρο της μακαρίτισσας αυτό ήταν να τον δει ζευγαρωμένο με μια καλή γυναίκα και εμένα αυτό είναι να τον δω ευτυχισμένο, η κάντυ είναι η καλύτερη επιλογή, εγώ πολύ το έψαξα. Εκείνη την ώρα η μεγάλη θεία έκανε αισθητή την παρουσία της στο χώρο με μεγάλα βήματα και τον μεγαλοπρεπή αέρα που την διέκρινε.

H θεία έκπληκτη ρωτούσε να μάθει ποιος ήταν αυτός ο ατσούμπαλος καουμπόυ μπρος της, αν είχε πάρει άδεια για ακρόαση να παραστεί στο γραφείο του μεγάλου θείου και γιατί γίνονταν τόση φασαρία στο πάρκο! Ο κύριος στηβ εντελώς χαλαρός, τώρα μάλιστα που είχε πει αυτό που ήθελε στην κεφαλή των Αρντλευ, αυτό για το οποιο είχε έρθει και νομίζοντας πως το θέμα απλά είχε τακτοποιηθεί, χαχάνιζε εκωφαντικά, πιανοντας σφικτά το καπέλο του στο στήθος του και κάνοντας νευρικές κινήσεις με τα πόδια του, με τέτοια ένταση που το πορσελάνινο κινέζικο ανθοδοχειο έπεσε από το γραφειο του δύστυχου Αλμπερτ και έσπασε με κρότο κάτω, τα νερά γέμισαν τον τόπο και έκαναν την μεγάλη θεία να τον κοιτάζει έντρομη! Μόνο οι λεπτομέρειες έμελλε να κανονιστούν τωρα για το γάμο, γούρι σκεφτηκε ο αποφασισμένος καουμπου, το σπάσιμο του βάζου!
‘ Να μας ζήσουν συμπεθέρα τα παιδιά, να τα χαιρόμαστε, να γλεντήσουμε στις χαρές τους, μια χαρά κρατιέσαι για την ηλικία σου, χα, χα, σου έφερα εγώ πεσκέσια και ένα μοσχάρι καλοαναθρεμμένο για σένα συμπεθέρα μου να χορτάσεις , να’ σαι γερή στο γλέντι, να το κάψουμε αντάμα’ ο άλμπερτ και εκείνος φανερά ενοχλημένος προσπαθούσε να συμμαζεύσει τα ασυμμάζευτα, τα μάτια του πηγαινοερχοταν πότε στην αναψοκοκκινισμένη θεα της ελρου πότε στον χαρούμενο , έξω καρδιά καουμπόυ.
Η Θεια αφηνιασμένη ζητούσε να λάβει εξηγήσεις ενώ ο Αλμπερτ μάζευε τα νερά και τα γυαλιά από το πάτωμα.
‘Ποιος είναι αυτός, ζήτησε ακρόαση, κρατήθηκαν οι τύποι της επισκέψεως σε έναν ευγενή Αρντλευ, γιατί ένας βρωμερός καουμπου με αποκαλεί συμπεθέρα του, εξηγησε μου Ουιλιαμ, μην με κοιτάς έτσι εσύ άξεστε’’ οι φωνές της ακούγονταν μεχρι τον κήπο και έκαναν τους υπηρέτες να αναρωτιούνται για τα τεκταινόμενα που λάμβαναν χώρα πίσω από τις κλειστές πόρτες μα κανείς δεν τολμούσε να μπει μέσα μετά την στομφώδης εισοδο της φοβερής κυρίας. Ο Αλμπερτ είχε σαστίσει ολόκληρος αλλά o κυριος στηβ, δεν φαινόταν να ενοχλείται από όλα αυτά, συνέχιζε ακάθεκτος!
‘ Δεν θέλουμε προίκα, κυρία συμπεθέρα, ας έρθει σπιτι μας μόνο με τα ασπρορουχά της, άμα η κοπέλα είναι καλή… τα άλλα όλα περιττά ο κύριος Στηβ έκλεισε πονηρά το μάτι στην Ελρου, εδώ που τα λέμε έχει κεντήσει η μακαρίτισσα η γυναίκα μου πολλά κεντητά εσώρουχα για την εκλεκτή του γιου μου, είμαστε νυκοκυραιοι συμπέθερε , βέβαια, μου επιτρεπεις να σε αποκαλώ ετσι κύριε αρντλευ, εσύ είσαι από μεγάλη γεννιά και από μεγάλο τζάκι εγώ ένας φτωχός καουμπόυ με τα υπαρχοντα του βέβαια’
‘ Μα για ποια, για ποια όλα αυτά έκραξε η αυστηρη Κυρια, σε ποια αναφερεται, μίλα επιτέλους Ουιλιαμ, για όνομα του θεού, βουβάθηκες’
‘Για την Καντυ θα γίνει γυναίκα του γιου μου, βεβαια, είπα να μην πάω στο ορφανοτροφείο να την ζητήσω από την κυρια Πόνυ, στην δική σας δικαιοδοσία ανήκει πλέον, έτσι σήμερα το πρωι αποφάσισα να σας έρθω’
Εκείνη την στιγμή ο Τζωρτζ ακούγοντας θόρυβο μπήκε γρήγορα μέσα, κατάλαβε με μια ματιά του Αλμπερτ το πρόβλημα και έβγαλε με γρήγορες κινήσεις τον αποφασιστικό κύριο έξω!


Η αυστηρή κυρια αποκαμωμένη πια, πιάστηκε από μια πολυθρόνα για να μην πέσει κάτω
‘ Θεια θελετε λίγο νερό να συνέρθετε’ ο Αλμπερτ ανάστατος σηκώθηκε ξανά με μια κίνηση του χεριού της η Ελρου αρνήθηκε.
‘Μετά τον γοητευτικό ηθοποιο να και ο ξαναμμένος καουμπου είπε σιγανα αποδυναμωμένη’
‘ Κάποια λογική εξηγηση
θα υπάρχει μεγάλη θεία για όλα αυτά’
‘Ουιλιαμ, οι εραστες μπαίνουν από παραθυρα και πόρτες και συ κοιμάσαι, ήταν λάθος να δωσω την συγκαταθεσή μου σ’ αυτό το γάμο, πολύ μεγάλος λάθος, τώρα το βλέπω καθαρά, αυτό το κορίτσι είναι γεμάτο εκπλήξεις’ η θεια έφερε το μαντηλι στο μετωπό της να σκουπίσει τον ιδρώτα της.
‘ θεια αποκλείεται αυτή η πρόταση να γίνεται με την συναίνεση της Κάντυ, κάποιο λάθος έχει γίνει τα παιδιά είναι μαζί από μικρά, είναι σαν αδέλφια, μάλλον πρόκειται για φαντασιώσεις του κυρίου Στηβ και μόνον, θα δω την Κάντυ τις προσεχείς μέρες και θα μάθω την αλήθεια από τα χείλη της, σας παρακαλώ ηρεμήστε’
' Βλέπεις γιατί ανυσηχώ για το καλό όνομα των Αρντλευ όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, γίνεται να μην ανυσηχώ για την γυναίκα που θα πάρεις;'η θεία κοίταξε αυστηρά τον Αλμπερτ!
'Ουιλιαμ, είπε με βροντερή φωνή αν η Κάντυ δεν βρεθεί τίμια και προσβαλλει με οποιοδήποτε τρόπο το όνομα των Αρντλευ θα με βρει απένατι της, όρκο δίνω στον πατέρα σου και αν σε πικράνει ή σε πληγώσει πάλι θα με βρει αντιπαλο της, με μεγάλη δύναμη θα την πολεμήσω, πληγώθηκες πολύ στην ζωή σου δεν πρέπει άλλο, δεν πρέπει, έγινα κατανοητή, θα περιμένω επεξηγήσεις για το συμβάν'η θεία άποχώρησε όχι πια με την ίδια ζωντάνια που πριν είχε έρθει.
'Δεν πρεπει αυτό που με τρωει να το αφήσω να με κατασπαράξει, μονολόγησε ο Αλμπερτ, πικραμένος και μόνος όσο ποτέ.

Η κυρια Ράγκαν έφερνε βόλτες πάνω –κάτω στο πολυτελές της δωμάτιο! Αυτό που είχε κάνει το απόγευμα ήταν εξωφρενικό για τα δικά της δεδομένα! Αλλά ναι μια μέρα θα την ευγνωμονούσαν όλοι που μεσολάβησε να φυγει αυτό το μίασμα μακρυα από την οικογενεια τους, αυτή η αλήτισσα, θα την ευγνωμονούσε η θεια Ελρου αλλά πάνω από όλα ο μεγάλος θειος όταν θα καταλάβαινε με τι υπόκοσμο πήγε να μπλέξει!
Η διαδικασία ήταν απλή, ο φιλόδοξος γιατρουδάκος είχε κάνει την εμφανισή του κατά το απόγευμα όπως συμφωνήσανε για να κάνει κάποιες αλλαγές στην πληγιασμένη ακόμα μύτη του Νηλ, η κυρια Ραγκαν δεν άργησε να μπει στο θέμα και να βάλει μπροστά το επίπονο σχεδιό της! Του εξήγησε με απλά , κατανοητά λόγια τι επρόκειτο να γίνει, πως σε λίγο καιρό η νοσοκόμα τους θα γινόταν μια από τις πλουσιότερες κυρίες, μάλιστα –άκουσον, άκουσον ποια θα ονομάζονταν κυρια- της Αμερικής και ήταν στα χέρια τους να το σταματήσουν, ο γιατρός άκουγε έκπληκτος τα λεγόμενα της, ναι και αυτος δεν συμπαθούσε καθόλου την Κάντυ αλλά τι μπορούσε να κάνει επι τουτου
- Πολλά αγαπητέ μου και θ’ ανταμηφθείτε για τις υπηρεσίες σας πολύ καλά, αυτό το παλιοθήλυκο-έχετε καταλάβει γιατί σκιώδης και φοβερό χαρακτήρα μιλάμε, το αντίθετο ακριβώς από την κόρη μου, την Ελίζα που έχει εξαίσια αγωγή το αντίθετο ακριβώς- δεν πρέπει να γίνει με κανένα τρόπο γυναίκα ενός από τους πιο εξέχοντες άνδρες αυτου του κόσμου! Σε κανένα δεν αξίζει αυτή η γυναίκα!
- και τι σας κάνει κυρια μου να νομίζετε ότι αξίζει να την φορτωθώ εγώ, γιατί εκεί δεν το πάτε η κάνω λάθος; Ο τόνος του Τσαρλς ήταν έντονος και η φωνή του το ίδιο! Ο εγωισμός του έδινε ρεσιτάλ εκείνη την ώρα! Άκου αυτός ο φέρελπις γιατρός άνδρας μιας αθλίας νοσοκόμας χωρίς φράγκο στην τσέπη, κανείς δεν ήξερε από που κρατά η σκούφια της μπορεί ο Αρντλευ να ήταν κοροιδο, αυτος όμως ήθελε προίκα και όνομα!
- όχι σε κανέναν άνδρα δεν αξίζει αυτή η λέρα, τουναντιον αγαπητέ μου δεν σας ζητώ αυτό, όχι να την παντρευτείτε , αλίμονο να πάρετε ένα έκθετο από τα σκουπίδια ενός ορφανοτροφείου, κανείς άνδρας του επιπέδου σας δεν θέλει τα απόνερα αλλά να με βοηθήσετε να την ξεφορτωθούμε και εγώ και σεις! Για πάντα, για πάντα.. οι λέξεις τις έδιναν μια περίεργη ηδονή οταν της άκουγε η κυρία Ράγκαν στα αυτια της, να εκδικηθεί την Κάντυ, τωρα άμεσα και να σώσει το καλό όνομα των Αρντλευ υπήρχε μεγαλύτερη ηδονή από αυτο στον κόσμο!
- με ποιο τρόπο και τι θα πάρω εγώ, ας μιλήσουμε για την αμοιβή μου, καταλαβαίνω που το πάτε δεν είμαι χθεσινός! Τα μάτια της κυριας Ραγκαν άστραψαν, μιλούσαν οι δυο τους την ίδια γλώσσα!
- ένα πολύ καλό ποσό στο τέλος αν καταφερετε και την εκθέσετε ανεπανόρθωτα σε δημόσια θέα μπροστά στα μάτια του μέλλοντος συζύγου της να πιστέψει πως είναι ερωμένη σας!! Αυτός και όλος ο καλός κόσμος, είστε έξυπνος, πολύ έξυπνος και δουλεύετε μαζί της σχεδόν την μισή μέρα, είστε γοητευτικός, παιχνιδάκι θα είναι για εσάς, μετά φυσικά αφου την εκθέσετε θα την παρατήσετε και σεις στα κρυα του λουτρού, δύσκολο είναι;! Ο Τσαρλς ακούγοντας τις λέξεις, μια μια που τον κολάκευαν με τα χέρια του έκανε τα μαλλιά του πίσω αυτάρεσκα! ναι αλίμονο ήταν έξυπνος, γοητευτικός, δίκιο είχε η κυρια Ράγκαν μα η Κάντυ θα άφηνε τόσο εύκολα τα εκατομύρια και η ευκαιρία που τόσο ζητούσανέ πότε θα έρχονταν!
Η κυρια Ράγκαν κατάλαβε τους ενδοιασμόυς του θα βρεθεί η ευκαιρία τον καθυσήχασε με τα μάτια της! αρκεί αν το αποφασίσετε!
- πολύ ωραία, δεν θέλω χρήματα, όχι δεν είναι αυτό που ζητώ, οι αναμνήσεις τον πήγαν πίσω τότε που σαν μικρό παιδάκι είχε βιώσει την φτωχεια, την αμφισβήτηση δίπλα στον πατέρα του! με κίνδυνο της ζωής του ο κύριος Λεοναρντ πήγαινε στα πιο απόκρημνα μέρη του Λεινγουντ να σώσει ασθενείς, τους πιο φτωχούς ασθενείς και χρήματα δεν έπαιρνε ποτέ ερχόταν πίσω ρακένδυτος σχεδόν, τα ρούχα του είχαν λιώσει πάνω του! δεν είχε παιχνίδια, δεν είχε ωραία ρουχα σαν τα άλλα παιδάκια που δεν είχαν πατέρα γιατρό! όχι αυτο δεν θα συνεχιζότανε! αυτός θα γινότανε πλούσιος και να η ευκαιρια που ζητούσε ναι θα πουλούσε έρωτα στην αδαή νοσοκόμα του, ένα τεστ άλλωστε να δοκιμάσει κατα πόσο περνούσε η μπογιά του! ήταν και θέμα ανδρισμού στο κάτω-κάτω! Οι στερήσεις τόσων χρόνων τώρα έβγαιναν στην επιφάνεια!! θέλω να αναρριχηθώ, το θέλω με κάθε τρόπο είπε χαμηλόφωνα, να γίνω γιατρός αξιώσεων!!
- Τι ζητάτε, μιλήστε καθαρά, θα το κάνω!, εδώ που έφτασα σκέφτηκε η Σοφία!
- Κάτι απλό για εσάς, εξαιρετικά όμως πολύτιμο για εμένα αγαπητή μου κυρία, όπως ήδη ξέρετε έχω σπουδάσει στην ιατρική σχολή της Βοστώνης, μάλιστα ήμουν άριστος στο τμήμα μου ανάμεσα σε 300 φοιτητές ιατρικής, πολλοί μέλη πλουσιών οικογενειων σαν την δική σας και γόνοι ευγενών, όμως ας περάσουμε στο δια ταύτα. αξίζω κυρια μου μιας πολύ καλύτερης τύχης από αυτην που έχω τώρα, θα ήθελα λοιπόν...έβαλε εδώ ο Τσαρλς ένα κάποιο γέμισμα στην φωνή του, θα ήθελα δια μέσου των γνωριμιών σας! μια θέση προισταμένου σε ένα πολύ καλό νοσοκομείο του Σικάγου, είτε στου Αγιου Ιακώβου, είτε στο γενικό νοσοκομείο που δούλευε και η καλή μας Κάντυ!
- προιστάμενος μα είστε παιδί ακόμα!
- Είμαι ο καλύτερος , τον Νοέβριο θα προκυρηχθεί διαγωνισμός για την θεση του επιμελητή στο παθολογικό τμημα του αγιου Ιακώβου, ενός νοσοκομείου κόσμημα για την πόλη μας έχω και εξαιρετικές γνώσεις χειρουργου αν..
-Και τι ζητάτε να γράψω εγώ σ' αυτες τις εξετάσεις;
- Φυσικά και όχι εγώ θα γράψω αλλά σε όλη την χωρα έχει μαθευτει, θα υπάρξουν σεβαστές υποψηφιοτητες στον ιατρικό κόσμο αν εσείς με τις γνωριμίες σας με προωθούσατε θα σας ήμουν υπόχρεος!
- Κατάλαβα απολύτως, έτσι θα γίνει, επιτρεψτε μου τώρα να αποσυρθώ! ειδοποιηστε με όταν θα είναι ο καιρός και αφού θα επιτύχετε σ' αυτο που είπαμε πρώτα ως προυπόθεση!

Τωρα η Σοφια βυθισμένη στο πολυτελέστατο καναπέ σκεφτότανε πόσο αριβίστας και κακοπροαιρετος ήταν αυτός ο γιατρος, ειλικρινά αν τελείωνε επιτυχώς η υπόθεση, ουτε θα ήθελε να ξανακούσει για δαυτον, κάποιος που πουλούσε τα πάντα στο βωμό του χρήματος ήταν ικανός για όλα! κατα βάθος τουτος ο νεαρός άνδρας της θύμιζε την δική της νεανική ηλικία το ίδιο φιλοχρήματη ήταν και η ίδια κάπως έτσι ήθελε να ανέρθει στην υψηλή κοινωνία και είχε προσδοκίες μεγάλες προσδοκίες να γίνει κάποια μια μέρα, τωρα όλα αυτά τα είχε αποθήσει από την μνήμη της και ήξερε καλά πως δεν έπρεπε να εμπιστεύεται άτομα της ιδίας λογικής με εκείνη!
Αυριο πρωι-πρωι θα τα έλεγε στην Ελίζα πως δηλ. σκόπευε να παγιδεύσει την Κάντυ και να την διώξει μια για πάντα από την ζωή τους και όταν η δουλειά με το καλό θα τελείωνε, ε, τότε πια λουσμένη από το φως της νίκης της θα τα καταμαρτυρούσε στην μεγάλη θεία από εκείνη θα έπαιρνε τα εύσημα, ήταν σίγουρη αρκεί η δουλειά να ερχόταν σε αίσιο πέρας!


Το άλλο πρωι η Κάντυ χαρούμενη κατηφόρησε για το ιατρειο, ήταν τα γενεθλια της, σήμερα επιτέλους θα γινότανε 18 χρονών, το πρώτο βήμα για την ενηλικιωση της, η αδελφή Μαρία με ενθουσιασμό την ξύπνησε το πρωι και της το υπενθύμιζε χαμογελαστή! της έδωσε λεφτά να πάρει γλυκά να κεράσει τους εργοδότες της αλλά και να φέρει γλυκίσματα στα παιδιά, η μέρα απαιτούσε ένα παραπάνω έξοδο για την χαιδεμένη τους! Μετα θα ερχότανε ο Αρτσι μαζί με την Αννυ, σίγουρα μετά το ταξίδι τους στην Γαλλία της το είχαν υποσχεθεί και θα ήθελε όσο τίποτα άλλο να κρατήσουν την υπόσχεσή τους! μόνο ένα πράγμα την στεναχωρούσε πως σήμερα, ανήμερα των γενεθλίων της δεν θα έβλεπε ουτε τον καλό της τον Τερρυ, ουτε τον Αλμπερτ της, το πολυαγαπημένο της φίλο! το είχαν ξεχάσει και οι δύο καθώς φαινεται και καλά ο Τερρυ είχε τις σκοτούρες του αλλά και ο Αλμπερτ της με τον οποιο είχε επικοινωνιά τόσο καιρό, με τον οποιο μαζί είχαν περάσει τόσα πολλά και είχε δώσει όρκο να της συμπαραστέκεται πάντα και αυτός να το ξεχάσει, επιτρεπότανε ! ο πρίγκηπας της ο καλός πριγκηπας της που στο τελευταιο γραμμα τον είχε σχεδόν εκβιασει για την παρουσια του στον πολυαγαπημένο της λόφο αυτη την μερα, να το ξεχασει! το μυαλό της πήγε σε κάποια άλλα γενέθλια χρόνια πριν τότε που ζούσε σε έναν στάβλο! τοτε που ο ξανθος αγγελος της της είχε φερει την γλυκεια Κάντυ , η μερα που την γνωρισε θα ηταν η μέρα των γενεθλιων της, ο Αντονυ ποτέ δεν θα ξεχνούσε τα γενεθλια μου αναστεναξε!

Καθώς μπήκε στο ιατρείο απ' έξω είδε να την περιμένει μια πανέμορφη, ψηλή μελαχροινή κοπέλα, Η κάντυ έκανε να ανοίξει την πόρτα'περαστε' άκουσε την φωνή της να λέει μαλακά, η κοπέλα την ακολούθησε!
Τα μαυρα μάτια του κοριτσιού ηταν άγρυπνα, μελανχολικά αλλά εντουτοις τίποτα δεν αφαιρούσαν από την εξωτική ομορφιά της και το όμορφο, θλιμμένο χαμόγελο της! Θα εχει περάσει ΄πολλά τουτος ο άνθρωπος σκέφτηκε η Κάντυ, τα μάτια της φανερωνουν έντονη θλίψη!' Ειναι εδώ ο γιατρός τσαρλς Λεοναρντ;'
ρώτησε ευγενικά το όμορφο κορίτσι!
'Οχι είπε η Κάντυ, κανονικά θα έπρεπε να ήταν εδώ αλλά θα αργησε φαίνεται κάτι θα έτυχε, πολλές φορές μπορεί να τυχει κάτι την νυχτα'
' Εσεις είστε εδώ νοσοκόμα, εργαζεστε στο ιατρειο του κυριου Λεοναρντ;΄
'Μαλιστα είπε η Καντυ και δεν έχω πολύ καιρό που επιασα εδώ δουλειά'
Η Καντυ άφησε κάτω τα γλυκά στο γραφειάκι του γιατρού, μετά της ήρθε η φαενή ιδέα, σηκώθηκε πάνω, άνοιξε το κουτί και κερασε το συνεσταλμένο κοριτσι που το κοιτουσε αμήχανα!
' Εχω τα γενεθλια μου σήμερα, είπε η Κάντυ και της εκλεισε πονηρά το ματι, γίνομαι επιτέλους 18 χρονών και παίρνω πια την ζωή στα χερια μου! το κοριτσι συγκατανευσε με ένα κουνημα του κεφαλιού , 'είστε πολύ χαριτωμενη δεσποινίς μου' της είπε, παιρνοντας το γλυκό
'εσεις να δειτε πόσο είπε χαρωπά η Κάντυ, ποτέ της δεν ζήλεψε την ομορφιά καμιάς γυναίκας, χαιρόνταν μάλιστα να βλέπει όμορφα κοριτσια και τουτη η κοπέλα είχε κάτι από την χαριτωμενιά και την θλίψη της Αννυς, ήταν μόνο πιο ψηλή!
Το κοριτσι έκανε να φυγει ποια να πω οτι ζητησε τον γιατρό φωναξε ξωπίσω της η Κάντυ!
Ή Κριστίν πείτε του στο γιατρό Τσαρλς Λεοναρντ, αχ τι καλά που με ρωτησατε' και η κοπέλα χάθηκε στο διάδρομο, η Καντυ έβλεπε την λυγεροκορμη κορμοστασιά να χυνεται έξω και έπεσε σε σκέψεις, η Κριστιν κάτι της θύμιζε το όνομα!! μα ναι η κριστίν αυτο το όνομα της το είχε αναφέρει ο Τομ, ήταν η ωραία κοπέλα που είχε ξελογιάσει τον παιδικό της φίλο, αυτη που μετεπειτα ξελόγιασε ο γιατρός Τσαρλς με την σειρά του! αχ, ας το θυμότανε λίγη ωρα πριν θα της μιλούσε, τι να ήθελε άραγε τα μάτια της ήταν ανυπόμονα και σκοτεινά, το ύφος της σε τίποτα δεν θύμιζε κοπέλα ευτυχισμένη, δεν πρόβαλλε καλλά, καλά να ξεκουνήσει από την θέση της όταν στην πόρτα φάνηκε το καστανό κεφάλι του νεαρού γιατρού! Μετά την συμφωνία του με την κυρια Ράγκαν , φορούσε το καλύτερο του χαμόγελο όταν έβλεπε την μικρή του νοσοκόμα!
'γιατρε σας ζητουσε μια κοπέλα, με το όνομα Κριστίν, μια πολύ, πολύ χαριτωμένη κοπέλα θα έλεγα' η Κάντυ το είπε σχεδόν με μια ανάσα και περίμενε την αντιδραση του νεαρού!
' Καλά αφησε τα αυτά Κάντυ, μα για ποιον είναι τα γλυκά, ναι κάτι μου ελεγε χτες ο πατερας μου, ποιο καλό κορίτσι έχει τα γενέθλια του σήμερα και σε ποιο όμορφο κορίτσι εγώ θα δώσω άδεια το μεσημέρι;'
' γιατρε, εγώ...
' μην λες τίποτα Κάντυ, αυτό είναι για σενα, δωράκι από μενα', ο Τσαρλς έβγαλε από την ιατρική, ασπρη μπλουζα του ένα κουτάκι και της το εδωσε χωρίς να ξεχνάει ουτε μια στιγμή να χαμογελά και να ελπίζει στην αποδοχή της, στην πραγματικότητα χαμογελούσε σε όλα όσα θα του πρόσφερε η πανουργα κυρια Ράγκαν, στην πραγματικότητα χαμογελούσε στα λεφτα και στην δόξα που τον περίμενε! Η κακομοιρα η Κάντυ απέμεινε να τον κοιτά διστακτική, καθως της έτεινε το χερι με το δωράκι!
' ελα δεξου το' ο Τσαρλς παρατηρουσε προσεκτικά την Κάντυ! ήταν χαριτωμένη κοπέλα, όχι όμως και καλλονή, ήταν σχετικά κοντη στο υψος και λίγο απεριποιητη για τα γουστα του! Στην Βοστώνη και στο Μισιγκαν που σπούδαζε είχε σχεσεις με πραγματικές καλλονές, την κάντυ θα την ονόμαζε απλώς 'ομορφούλα' τίποτα άλλο παραπέρα, μπορεί να πέρναγε και απαρατηρητη από μπροστά του, τωρα όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει, έπρεπε να κερδίζει την εμπιστοσύνη και την αγάπη της για το δικό του το καλό! αν ήταν αλλιώς τα πράγματα ποτε δεν θα γυριζε να κοιτάξει μια ασήμαντη νοσοκόμα! Αν ήταν αλλιως τα πράγματα, θα είχε μια καλλονή στο πλάι του με θεση και οικονομική ισχή, ώστε και αυτός να μπει στους κυκλους της υψηλής κοινωνίας! μετά την κάντυ δεν την συμπαθουσε ουτε σαν χαρακτήρα, ουτε σαν άνθρωπο, η τοση ζωντάνια, χαρά και καλοσύνη τον αηδίαζε, αυτός ο απότομος αυθορμητισμός της ήταν οτι χειρότερο! οτι χειροτερο που είχε δει, το αντιθετο ακριβώς ήθελε σε μια γυναίκα! μετα σκέφτηκε την Κριστίν, όμορφη κοπέλα αλλά χωρις λεφτά και χωρίς φιλοδοξιες, βεβαια είχε τον εγωισμό της δεν ήταν σαν τουτο εδώ το κουτορνίθι, δεν ήταν όμως και ο τύπος του! Αν είχε λεφτά..θα το σκεφτοτανε, τι να ήθελε όμως σήμερα, γιατί είχε ερθει μέχρι το ιατρειο πρωι, πρωι! αλλά ας μην τα σκεφτοτανε αυτά είχε ένα κουτορνίθι να σαγηνεύσει! και αυτη την φορα το πείραμα θα πετυχαινε!
' Κάντυ να το δεκτείς το δωρο καθως και αυτη την ανθοδέσμη με τα ροζ τριαντάφυλλα από μένα, ροζ σαν τα μαγουλά σου κάντυ' η σιγανή, βραχνή φωνή του γιατρου Λεοναρντ, αντήχησε στο χώρο, και χωρις να το καταλάβει η Κάντυ βρεθηκε με μια αγκαλιά λουλούδια στα χερια της! αλλά και ο Τσαρλς της περασε το βραχιολάκι στο χερι με επειδικτες κινήσεις για να τον δει ο πατερας του, είχε καταλάβει την αδυναμία που έτρεφε ο γηραλέος γιατρός για την μικρή! Η Κάντυ δεν είχε τι να πει, είχε κοκκινήσει ολόκληρη σαν παπαρούνα και όντως τα μαγουλά της πήγαιναν ασορτί με το χρωμα των τριανταφύλλων! ε, είναι μεγάλο κουτορνίθι σκέφτηκε ο Τσαρλς δεν της φταιει κανείς για οτι πάθει, ο οργανισμός της τα θέλει για κοιτα πως συγκινείται για το τίποτα!
' Κάντυ να πας σπίτι σου σε λίγο, σου δίνω εγώ άδεια παιδί μου, να γιορτάσεις τα γενεθλία σου με τους δικούς σου ανθρωπους, η μέρα σου ανήκει', δάκρυα έφυγαν από τα μάτια της Κάντυ, ο Θεός ήταν τοσο καλός μαζί της, όλοι την αγαπούσαν!΄πάνω από όλα είχε την υγεια της και σήμερα πόσες προετοιμασίες δεν θα έκαναν οι δύο 'μητερες της ' για εκείνη!
πόσο γεναιοδωροι είναι όλοι μαζί της ακόμα και στον χωρο εργασίας της, την εκτιμούν και οι δύο γιατροι και αυτοί σκεφτότανε τόσο κακά για τον τσαρλς πριν από λίγο..ω, να μπορούσε να του ζητησει συγνώμη.. τι άλλο να ζητησει, αυτην την μερα ας έδιωχνε τις έννοιες, τις στεναχωριες, την απουσία του Τερρυ, του Αλμπερτ μακρυά, μακρυα.. υπήρχαν και άλλοι που την είχαν εννοια! Πόσο χαιρότανε και ο γιατρός Λεοναρντ με την ευγενή κίνηση του γιου του, δεν το έλεγε αλλά πλέον το είχε θέσει σαν όνειρο και σαν προτεραιότητα το γάμο του γιου του με την κάντυ και που λοιπόν ο τσαρλς θα έβρισκε και άλλο τετοιο κορίτσι, τόσο καλό και ηθικό, τοσο προσταυτικο με όλους, ο παλιοφιλος ο Στηβ είχε δίκιο όταν εξήρε τις αρετές της Κάντυ, α, βεβαια υπήρχε και ο Τομ, μα ο γιατρος ήταν βεβαιος οτι η μικρούλα δεν θα αντιστεκότανε στην ομορφιά και στην θεση του γιου του! άλλωστε κατα κάποιο τρόπο ήταν και συνάδελφοι! και αυτος ήθελε πριν πεθάνει να δει δυο εγγονάκια! o Τσαρλς κοιτουσε κατάματα τον πατερα του και καταλάβαινε ακριβώς τί σκεφτοτανε ο γερος του, καλύτερα έτσι θα ήταν και αυτός αψευδής μάρτυρας των ψευτικων υποσχέσεων του γιου του και ο ρόλος του θα ήταν πιο πειστικός! Αν η Κάντυ διατηρούσε τα δικαιωματα της πάνω στην περιουσία των Αρντλευ ο γιατρουδάκος θα την δεχότανε σαν γυναίκα του και θα της έκανε τα γλυκά μάτια, όταν στην αρχή ο πατερας του , τους σύστησε αυτό ήταν το πρώτο που του είχε περάσει από το μυαλό, τώρα όμως ήξερε καλά πως ο Ουιλιαμ Αρντλευ θα έλυνε την υιοθεσία και κεινη δν θα δικαιούνταν τίποτα!! αλλωστε τι να περιμένεις από μια ονειροπόλα ανοητη και έτσι να της τα χαρίσανε τα λεφτά αυτη δεν θα τα έπαιρνε θα επέμενε σε ανοητους συναισθηματισμους και αυτη σαν τον ανόητο τον πατερα του. Ο Τσαρλς ποτέ του δεν κατάλαβε αυτο τον τύπο των ανθρώπων, το χρημα κυβερνά σήμερα, χωρις χρημα τίποτα δεν κατακτιεται και αυτός ήταν νεος θα κατακτουσε τα πάντα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Κεφαλαιο 5
Από το προσωπικο ημερολογιο της Καντυ

8 Μαιου σήμερα και εγώ η Κάντυ Γουαιτ Αρντλευ είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα πάνω στην γη! Ο αλμπερτ μου έκανε πρόταση γάμου, Ο αλμπερτ μου ζήτησε να γίνω γυναίκα του, μ’α γαπάει, μ’ αγαπάει, τραγουδάω συνέχεια δεν έχω πια αμφιβολίες ουτε για τα δικά του αισθήματα θελω να βγω έξω σε όλο τον κόσμο να το πω, να το φωνάξω δυνατά πως δεν είχα κάνει λάθος, όλος ο κόσμος φίλος μου σήμερα! Με φίλησε όχι σαν μεγάλος αδελφός πλεον αλλά σαν άνδρας και το φιλί του είχε τόσο πάθος, ο μαγιατικος ήλιος λάμπει στον ουρανό, λάμπουν και τα ονειρα μου, αχ, τα λουλούδια στον λόφο της Πονυ , επιτελους θα ανθισουν και για μενα, η καρδιά μου είναι ο λόφος της πόνυ, ένας όμορφος, μικρός λόφος με αναμνησεις χίλιες δυο, τις αναμνησεις των παιδικών μου χρόνων, κοιτα πως ανθίζει ήδη η καρδιά μου, εχει γεμίσει μικρά, χρωματιστά πέταλα αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή:

Γυρισα ήδη χαρουμενη από το ιατρειο! O Τσαρλς δεν είναι πλεον εχθρος μου και οι μητερες μου είχαν ήδη αρχίσει τις ετοιμασίες για να με υποδεκτούν! To καλό τραπεζομάντηλο είχε στρωθεί, αγριολουλουδα το στόλιζαν σε ένα γυαλινο ανδοθοχείο και ένα κεικ ψήνονταν στο μικρό μας φουρνο και τα παιδιά κρεμασμένα από πάνω μου! Το τραπέζι είχε στηθεί έξω, όπως πριν ένα χρόνο τοτε που είχα μάθει την πραγματική ταυτότητα του πρίγκηπά μου!! Εγω τοποθετησα ήσυχα, ήσυχα το ψωμί και τα καλά μας , ασημένια μαχαιροπήρουνα, το πορσελάνινο σερβίτσιο και περίμενα.. Ημουν όμορφα ντυμένη με ένα άσπρο φορεματάκι που μου είχε χαρίσει ο Αλμπερτ περσι με ροζ ανθάκια ανάμεσα, στα μαλλιά μου είχα περάσει μια μαυρη κορδελα, δωρο της Αννυς και αυτή, ήμουν τολμώ να πω όμορφη, το αγοροκόριτσο ειχε δωσει την θεση του σε μια ωραια κοπέλα.. Πρωτος ήρθε ο κυριος Καλτραιτ με ένα μοσχαράκι δώρο για μένα και μετά ο Τζιμι μου, έφηβος πλεον και ωραιοτερος από ποτέ με έλιωσε στην ζεστή του αγκαλιά!! Και έπειτα η εκπληξη συνεχίστηκε, η Αννυ και ο Αρτσι μου, ευτυχισμενοι όσο ποτε μου προσφεραν μια αγκαλια λουλουδια με μια ευχετήρια καρτουλα από την Γαλλία, όπου έλειπαν ταξίδι. Στο τραπέζι μας ανακοινωσαν όλο χαρα ότι επροκειτο να παντρευτουν σε εξι μήνες, χαρες που εκανε η κυρία Πόνυ και η μοναξιά με πλημμύρισε εγω τι θα έκανα εγώ.. και ο Τερρυ μακρυά μου αλλά και ο ταχυδρόμος μας δεν μου είχε φερει κανένα γραμμα, καμιά καρτουλα από τον Αλμπερτ μου!! Οσα του είχα πει στα γραμματα δεν είχαν πιάσει και πολύ τόπο!
Πάντα φορουσα στο λαιμό το σταυρουδάκι της Πάττυς και από μεσα προσευχόμουν ολόθερμα στον Θεο να μ’ ακουσει και μενα μια φορά! Τελευταιος ήρθε ο καλός μου ο Τομ και κεινος χλωμός και καταπονημένος, μετά θα μάθαινα τι είχε συμβεί και κεινος μου έφερε μια ανθοδέσμη με λουλούδια , αυστηρα επιλεγμένα από τον κυριο Στηβ. Για πολύ λίγο ξέχασα τις άλλες μου εννοιες, όταν η αδελφή Μαρια με φωναξε κοντα της, μες στην γενική χαρά και ευθυμία με διέταξε χωρις περιστροφές να πάω στον λόφο να φερω την Εμιλυ, ένα κοριτσακι αιμοροφυλικό, ειχε ανέβει πάνω μες στην αναμπομπούλα και κανείς δεν το είχε προσέξει!! Που να ξέρω πως όλα ήταν ένα προσυμφωνημένο κόλπο εγώ σαν τρελή έτρεξα για να βρω το παιδί…να το φερω πίσω μονο που η Εμιλυ ήταν μέσα στο σπίτι του ξύλινου αλόγου, θα κυνηγουσα ένα φάντασμα..


Στο λοφάκι , πίσω από ένα δέντρο άκουσα τα μαγικά λόγια: μικρούλα είσαι πολύ πιο όμορφη όταν γελάς παρα όταν κλαις και ο χρόνος σταμάτησε…ο Αλμπερτ ηταν εκεί, τα ξανθά του μαλλια ανέμιζαν στον αερα, τα μάτια του, τα αγαπημενα γαλάζια του μάτια δεν μπορούσα να ξεχωρισω τι χρωμα είχαν , οι ακτινες του ήλιου με περιέπαιζαν ανελέητα, τυφλωναν και το λιγο ενστικτο που είχα εκείνη την στιγμή! Τι σημασία είχε εγώ βρεθηκα στην αγκαλιά του, τα χερια του είχαν ανοιξει διαπλατα να με υποδεκτούν, τα σκοτάδια είχαν γινει φως, οι εποχές για λίγο σταμάτησαν την αεανη κινησή τους και απομειναμε οι δυο μας στον λόφο σαν δυο ακουνητα αγάλματα που είχαν σωθεί από μεγάλη τρικυμία!! Τοτε ο Αλμπερτ μου τοποθετησε ένα δακτυλίδι, διαμαντενιο στο χέρι , ένα διαμαντενιο ανθάκι το στολιζε( παραγγελια για μενα από το Σαο Παολο)!!
- Κάντυ Γουαιτ , θες να γίνεις γυναίκα μου, τα γλυκά του λόγια αντηχησαν στα αυτιά μου αλλά διχως να ξερω το γιατί ένιωσα να με διαπερνά ο φοβος!! Ο Αλμπερτ ηταν σκυφτος στο ένα γόνατο σαν τους ιππότες έμοιαζε που γυριζουν χρονια μετά από σταυροφοριες και γονατιστοί εκλιπαρουν την αγάπη της λατρεμένης τους!!
Κοντοστάθηκα, εκανα λίγο πίσω και τοτε τα μάτια σου καλέ μου σκοτεινιασαν!! Ο ηλιος δεν τα τυφλωνε πια και μπορουσα καλά να δω καθαρα μέσα τους!
- Υπάρχει ο Τερρυ, θα ‘ θελα…’ μην μιλάς άλλο του είπα, οι λεξεις μαζί σου χανουν και το νοημα τους ή μαλλον παιρνουν ενα άλλο νοημα, μια άλλη ροή, με το χερι μου του εκλεισα το στόμα, σ’αγαπώ, σ΄αγαπω πάντα σ’αγαπουσα, παρατατικός, ενεστωτας, αοριστος όλοι οι χρονοι χορευουν στο κεφάλι μου!! Από τοτε που σε είδα κοριτσακι ακόμα σε αυτον εδώ το λόφο και σ’ εχασα μετα ξαφνικα λες και σε καταπιε το δάσος, με το εμβλημα σου γυρνουσα αλλά όταν σ’ εχασα από το σπίτι, όταν νομιζα πως δεν θα σε ξαναδώ, όταν σ’ εψαχνα στους δρομους του Ροκ-στοουν με άνα σκίτσο του γιατρου Μαρτιν στο χερι και νομιζοντας πως ησουν ακόμα αμνησιακός τοτε η αγάπη αυτή θεριεψε μέσα μου, εγινε φωτια και μ’ εκαψε για τα καλά!! Ναι με όλη την καρδιά μου θελω να γινω γυναίκα σου!!
- Καντυ με κάνεις τον πιο χαρουμενο άνδρα της γης και τοτε, αχ, τοτε…με φίλησε, εσκυψε και με φίλησε με πάθος πρωτογνωρο για εκείνον, άκουγα την ανάσα του, τα μαλλια του τα επαιρνε ο αερας ,, μεθυστικός που ηταν ο απογευματινός ήλιος σε λίγο θα εδυε πίσω από το λόφο.. η αγκαλια του τοσο ασφαλής και μεγάλη, γεμάτος πάθος τουτη την φορά για την γυναικα που αγαπουσε..
- ‘ Θυμασαι μου είπε στην δευτερη συναντηση μας που σου είπα πως είμαι ένας άνθρωπος μόνος και δυστυχισμένος, το ίδιο και εγώ μου είπες με εκεινη την παιδιαστικη αφελεια σου που τοσο μου άρεσε από τοτε με κερδισες, φιλικα τουλαχιστον, είπα με τουτο το πλασματάκι μιοαζω!!

- Μην συνεχίζεις ετσι καλέ μου, είσαι, είσαι ο πιο καλός, ο πιο τιμιος, ο πιο δίκαιος ανθρωπος σε όλο τον κοσμο, αξιζει να σ' αγαπουν και να σε σεβονται..αχ, ποσο δικιο ειχε ο Τομ που μου ειπε πως εισαι η ευτυχια μου!!!

O Αλμπερτ με κοιταξε ξαφνιασμένος , με μια απότομη κίνηση μου έπιασε τα χερια:
‘ Ετσι είπε , είμαι η ευτυχία σου’ αυτή η φραση είναι ότι ήθελα να ακούσω, μετά είπε σοβαρά:



- Ο Τομ , είπες, ανέφερες το όνομα του Τομ, δεν εχεις κάτι με τον Τομ, ετσι Κάντυ! Το χαμόγελο του Αλμπερτ άνθισε διάπλατα στο πρόσωπό του, όταν έλαβε την τελείως αρνητική απαντησή μου!! Ο’ πρίγκηπας μου, επιτέλους χαμογελούσε’
Αλμπερτ εσύ να δεις ποσο χαριτωμένος είσαι όταν χαμογελάς και το κάνεις καλέ μου τόσο συχνά, αυτό το χαμογελο σου με εβγαλε και μένα τόσες φορές από τα σκοτάδια και με έφερε στην ζωή, σε μια ζωή που από εδώ και πέρα θα μοιραστούμε μαζί! - Ξερω Αλμπερτ το περιστατικό με τον πατερα του Τομ μου το είπε προτυτερα ο ίδιος είναι εδώ στο γενέθλιο τραπέζι μου αλλά ο καλός μου φίλος έχει και άλλες έννοιες , έτσι δεν γελάσαμε όσο θα έπρεπε’ τότε σκέφτηκα τον Τομ και τις σκοτουρες του που μου τις είχε εξομολογηθεί το ίδιο απόγευμα των γενεθλίων μου!

Ο ήλιος είχε δύσει αλλά εμείς σφιχταγκαλιασμένοι καθόμασταν πλαι, πλάι κάτω από την βαριά σκια μιας βελανιδιάς, ξαπλωμένοι στις ανθισμένες μαργαρίτες που μας περιέβαλαν τόσο όμορφα, είχαμε τόσα να πούμε για το παρελθόν και την αλληλογραφία μας!! Σημερα είναι 8 του μηνός, σαν όνειρο μου έρχεται η χτεσινή μέρα και θα την κρατήσω καλά για πάντα στο νου και στην ψυχή μου, η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου! Την γραφω εδώ σε αυτό το φύλλο χαρτιού, έτσι ώστε και αν μια μέρα γεράσω και αν μια μέρα χάσω τα λογικά μου, τουτο εδώ το χαρτί σαν προάγγελος καλών ειδήσεων να μου την θυμίζει πάντα, σ’ ευχαριστώ πριγκηπά μου, σ’ ευχαριστώ Θειε Ουιλιαμ αλλά ποτέ ξανά δεν θα σε χρειαστω με τουτη την ταυτοτητα σου, ακόμα έχω το φιλί σου να μου καιει τα χείλη!!, ακόμα έχω την ματια σου , φυλαγμένη στην ματιά μου!!
Ήταν 8 το βραδυ όταν η Κάντυ και ο Αλμπερτ γυρισαν στο μικρό τραπέζι που είχε στηθεί έξω από το ορφανοτροφείο, η γενική χαρα ήταν ακόμη απλωμένη στα πρόσωπακια των παιδιών! Ο Αλμπερτ της επιφυλασσε και άλλες εκπλήξεις και άλλες συγκινήσεις την περίμεναν! Μας πως όμως τους πήρε τοση ώρα στο λόφο, η Αννυ και ο Αρτσι είχαν φύγει αλλά στην παρέα είχε προστεθεί ο πάντα θλιμμένος και αινιγματικός Τζωρτζ , η Κάντυ όταν τον είδε έπεσε στην αγκαλιά του και εκείνος της προσέφερε μια αγκαλιά άσπρα τριαντάφυλλα της ποικιλίας ‘γλυκειά Κάντυ’
- Με τόσες ανδοθέσμες παιδί μου, είπε στοργικά η κυρια Πόνυ, θα φτιαξουμε ανθόκηπο !! σε λίγο την πήρε η συγκίνηση όταν έμαθε τα χαρμόσυνα νέα!!
- Κυριε Ουιλιαμ να δείτε πως έκανε τις τελευταίες μέρες όταν ο ταχυδρόμος ερχότανε χωρίς γράμματα από εσάς, σαν θεριό μες στο κλουβί.. ειχα φοβηθεί μην μας πάθει καταθλιψη, ευτυχώς είχε την δουλειά για να ξεχνιέται. Όλοι γελασανε μα πιο πολύ από όλους ο Αλμπερτ, βεβαια τα της δουλειας θα τα συζητουσαν σε λίγο καιρό με την καλή του!! Τοτε μια υπέροχη ιδέα ήρθε στο μυαλό της αδελφής Μαριας : ‘Να γίνει ο γάμος σας μαζί με τον γάμο του Αρτσι και της Αννυ’
- ‘ Θαυμάσια ιδεα ‘ αποκρίθηκε ο Αλμπερτ εντελώς αυθόρμητα, η Κάντυ συγκατάνευσε θετικά με ένα κουνημα του κεφαλιού, κοιτωντας απορημένη την ανθοδεσμη με τα άσπρα τριανταφυλλα του Αντονυ, ο Αλμπερτ μάντεψε την απορία της, γρήγορα όπως και καθετί που την απασχολούσε και της εξήγησε , ήταν δώρο από τον αγαπητό της κύριο Ουινμταν , τα είχε περιποιηθεί τα τριαντάφυλλα αυτές τις λίγες μέρες που ήταν κοντά τους. Της τα έκανε δώρο μαζί με τους ειλικρινείς χαιρετισμούς του, την Κάντυ την έπιασαν τα κλάμματα , δακρυα ευτυχίας κυλούσαν από τα μαγουλά της , το παρελθόν της, το μοναδικό , δικό της παρελθόν δεν είχε χαθεί, ήταν εκεί στην ωραιοτερη του μορφή και της χαμογελουσε διαπλατα, μαζί και η φράση’ Κοριτσάκι είσαι πιο όμορφη όταν γελάς, παρά όταν κλαις’ πόση ευτυχία μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος όταν εχει τους αγαπημένους του κοντά του. Τότε ο Τζωρτζ σήκωσε το ποτήρι του ψηλά και έκανε πρόποση για τους επικείμενους αρραβώνες του κυριου του με την δεσποινίς Κάντυ, ο Αλμπερτ μοιρασε δώρα και γλυκίσματα στα παιδιά που τα είχε φερει από το Σαο Πάολο τα παιδιά δεν σταμάτησαν να βρίσκονται στα γονατά του και να τον αποκαλούν θείο Αλμπερτ, πόσο του άρεσε αυτό του Μεγάλου Θειου Ουιλιαμ! Όμως το προσωπάκι της Κάντυ σκυθρωπιασε όταν ο Αλμπερτ της αποκάλυψε πως αυριο το πρωι θα εφευγε για να τακτοποιησει τα της υιοθεσίας της!! Θα εφευγε για το Σικάγο, ο δικηγόρος των Αρντλευ θα τον περίμενε να λύσουν την υπόθεση, ήταν αναγκαίο και έπρεπε να γίνει!! Η Καντυ κατάλαβε, εμεινε για λίγο σιωπηρή καθώς έβλεπε τον καλό της να συνομιλεί με τον παιδικός της φίλο Τομ, ο Αλμπερτ έφερε στο πρόσωπο του απογοητευμένου Τομ την ηρεμία και την ευθυμία που τόσο ο νεαρός είχε ανάγκη μετά την ερωτική απογοητευση αλλά και το ανελέητο κυνηγητό των Ράγκαν! Γυρω στα μεσανυκτα όλοι έφυγαν αφήνοντας μια Κάντυ , μεθυσμένη από ευτυχία και χαρά, ελαμπε ακόμα και με την νυκτικιά της!! Λιγο κατάφερε εκείνη την νυκτα να κοιμηθεί και στα ονειρα της έβλεπε γάμους, παρανυφους και τουλια!! Φυσικά της ήταν αδύνατον να συνειδητοποιησει της μικρής τί σήμαινε να είναι κανείς στα 18 αρχηγός της μεγάλης οικογενειας των Αρντλευ , ούτε τι συμμαχίες αυτό θα δημιουργουσε αλλά και τί έχθρες ανάμεσα στα μέλη! Για την ωρα κοιμόνταν ησυχη και ευχαριστημένη από τις γεμάτες συγκινησεις της μέρας. Ο ξανθος της άγγελος δέσποζε στα ονειρά της και εγω Αλμπερτ θα γινω η ευτυχία σου, μονολογουσε στον ύπνο της γλυκά!


Η Ελίζα ήταν εξω –φρενών με την μητερα της, επιτέλους της είχε εκμυστηρευτεί τον ερωτα της για τον γόη-γιατρό και η Σοφία, την κατσάδιασε άσχημα και δεν αρκεστηκε εκεί μόνο της αποκάλυψε πως τον όμορφο Τσαρλς τον προοριζε για την Κάντυ, όχι βεβαια για καλό αλλά για να τους αδειάσει την γωνιά γρηγορα και να φύγει ατιμασμένη ! Όμως για την ανυπόμονη Ελίζα αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα!

- Πότε μητερα πήρατε την εν λόγω απόφαση χωρις την έγκρισή μου, εγώ τον αγαπώ τον Τσαρλς πως θα αντέξω να βλέπει ερωτικά την Κάντυ!!
- - Aλιμονο Ελίζα να σε δω γυναίκα αυτού του λιμοκοντορου, αν είναι έτσι να του δώσω χρήματα να παντρευτεί την Κάντυ καλύτερα να γλιτωνουμε μια και καλή και από αυτόν και από δαυτην την ακατανόμαστη!! Για το μόνο που ενδιαφερεται παιδί μου είναι για το χρήμα και για την δόξα, εγώ που έχω δει πολλά αυτόν τον φοβήθηκε το μάτι μου! Κοιταξε με αλήθεια σου λέω, γιατί δεν με πιστευεις!
Μα η Ελίζα αμετάπειστη , κουνουσε χέρια, πόδια και έκανε σαν παιδί!! Είχε βραχνιασει από το πολύ το κλάμα, αδίκως η κυρια Ραγκαν εξηγούσε και ξαναεξηγουσε! Εκεινη πιασμένη από το δρυινο κρεβατι της δεν ήθελε να ακούσει!

- Μα εσεις θα τον βοηθησετε να γίνει ένας καλός, μεγάλος γιατρός της καλής κοινωνίας μητερα!! Η κυρια Ραγκαν συνέχιζε να κάνει την πορεια του δωματιου της Ελίζας εντελώς εκνευρισμένη.
- Μισώ τους άνδρες που περιμένουν από τους άλλους να δημιουργηθούν, τι θα πει η καλή κοινωνία, η μεγάλη θεία αν μάθουν πως η κόρη ενός μεγαλοτραπεζιτη του βελινικούς του πατερα σου να εχει άνδρα έναν άσημο γιατρουδακο της επαρχίας, καταλαβαίνεις τωρα Ελίζα γιατι δεν θελω αυτό το γάμο, κάλιο να τον δω στο πλευρό της σαχλής της Ντοροθυ παρα διπλα σου!!

Καλά μητερα πειτε τωρα εσείς ότι θέλετε δεν θα περάσει όμως το δικός σας, θα δείτε σιγομουρμούρησε η Ελίζα και δεν είπε τίποτα άλλο πέρα από εκεί, ήσυχα, ήσυχα έπεσε να κοιμηθεί!!

Αλλά και μια άλλη διαμάχη διεξαγόνταν εκείνη την ωρα στο σπίτι του ιατρού Λεοναρντ!!

' Αλήθεια παιδί μου, σήμερα με ευχαρίστηση σε είδα να χαρίζεις στην Κάντυ εκείνη την χρυσή καδένα, τι σημαίνει αυτό, ήταν μια πράξη αβρότητας προς την βοηθό σου ή σήμαινε κάτι παραπάνω, είπε ο γηραλέος ιατρός, ανάβωντας την πίπα του!!

' Μα φυσικά και σήμαινε κάι περισσότερο πατέρα είπε ο Τσαρλς κάπως νυσταγμένα!!
- Ωστε παιδί μου, χρυσό μου παιδί, είναι αλήθεια δεν είναι απλώς της φαντασίας μου, εχεις αρχίσει να βλέπεις με άλλο μάτι την Κάντυ...δεν ξερεις πόση χαρά δίνεις στον γέρο πατέρα σου, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα.. Ο πανέξυπνος Τσαρλς τον παρακάλεσε να του το πει. Ο γιατρός ευθύς φτιαχνοντας την πίπα του, του μίλησε για τον κυριο στηβ και της ελπίδες που εκείνος έτρεφε για σύνδεσει της Κάντυ, ναι αυτό ήταν ένα σοβαρό εμπόδιο το ομολογούσε, είχε και την καρδιά του ο γερο-Στηβ αυτός τον κουραρε!

Ο γιατρος συνεχιζε να τακτοποιει τον καπνό μες στην πίπα του! Σκεφτονταν πως θα τα έβγαζε περα με τον γερο –Στηβ και το προξενιό που εκείνος ήλπιζε πρωτος πια να πετυχει, μα ο γιος του με την Κάντυ ήταν συνάδελφοι θα το καταλάβαινε άραγε αυτο ο γερο-Στηβ; η κάπως ειρωνική φωνή του γιου του διέκοψε απαλά τις σκέψεις του!
- Ώστε τετοια επιτυχία η μικρή, τρεις άνδρες, ίσαμε με κει πάνω να μοναμαχούμε για το χατίρι της, στο επόμενο ροντεο πρεπει να επιλύσουμε τις διαφορες μας σαν αντιζηλοι, τόσοι άνδρες για μια φακιδομυτα, ορφανή, νοσοκόμα, αυτό και αν είναι είδηση …να γελά κανεις!
- Τι μονολογεις εκεί Τσαρλς θα έπρεπε να ντρεπεσαι για τα λεγόμενά σου και φυσικά η Κάντυ αξίζει την οποιαδήποτε μάχη και με το παραπάνω.. είναι τοσο καλό …
- κορίτσι ξερω πατερα, ξερω το έχω ακούσει χιλίαδες φορές από τα χείλη σου μα και εσύ θα της έδινες έναν πολύ καλύτερο σύζυγο αν .., η φωνή του αρχισε να γινεται αισθητά πιο πιχτή και σοβαρή, αν με άφηνες τοτε πατερα να κάνω περαιτερω σπουδές στο κολεγιο της Σκωτιας, στην βασιλική ιατρική σχολή, θα γινόμουν σίγουρα ένας γιατρος αξιώσεων και μεγάλων προσδοκιών.
- Πάλι τα ίδια Τσαρλς, σπουδες χωρις αντικρυσμα, να τι πιστευω ότι θα έκανες εκεί, ένας γιατρος επαρχίας χρειάζεται υπομονή και αγάπη για τους ασθενείς του και όχι κλείσιμο πίσω από τόνους βιβλίων και θεωριών!
- Η αλήθεια είναι αγαπημένε μου πατερα πως ποτέ δεν μεριμνήσατε για την καριερα μου και το επαγγελματικό μου μέλλον, όχι όσο θα έπρεπε τουλάχιστον.
Ο γιατρος κοιταξε τον γιο του με πίκρα, οσο περηφανο τον έκανε αυτό το παιδί άλλο τόσο τον πίκρανε ώρες, ωρες, είπε να δώσει τοπο στην οργή αφου ο Τσαρλς με τιποτα δεν συνετιζόνταν, είναι απλά νεος, τιποτα άλλο μια μέρα όταν και με το καλό πάρει την Κάντυ θα καταλάβει καλύτερα πόσα στερήθηκα για να τον στείλω στην Βοστώνη και στο Μισιγκαν!

Ο Τσαρλς όμως κοιταζε τον πατερα του αναψοκοκκινισμένος ετοιμος να του επιτεθεί
- Ποτε δεν υπολογίσατε την πραγματική μου αξία είπε! Και όμως αν με είχατε στείλει στην Σκωτία τωρα θα είχαμε μια καλύτερη οικονομική κατάσταση, μα τα χρηματα και οι αποδοχές καθόλου δεν σ’ ενδιαφέρουν.. άκου πατερα θα είχαμε περισσότερα αν εγώ είχα μια καλύτερη επαγγελματική θεση, δεν αντέχω άλλο τους κακοπληρωτές. Εχει γίνει συνηθειο αυτό να μας έρχονται μόνο οι φτωχοί, τους τραβάμε πάνω μας σαν μαγνήτης!
- Μα και οι φτωχοί έχουν ανάγκη ιατρικοφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλωστε εδώ που θα φανούν οι πλουσιοι, μην κοιτάς οι Αρντλευ εχουν δικους τους γιατρους, καλά παιδι μου, ας τα αφήσουμε αυτά τωρα ότι εγινε ανήκει πια στο παρελθόν, το μελλον εχει πια την δική του αξία και αυτό ας κοιταξουμε, είπε με κάποια συγκίνηση ο ευσυγκίνητος πατερας!
Όχι δεν έπρεπε να συνεχίσει όσο και αν οι άσχημες σκέψεις κυριαρχούσαν στο κεφάλι του, αν παντρευότανε αυτό το ευλογημένο κορίτσι τότε θα κατευθύνονταν σε έναν άλλο δρόμο ο πολυαγαπημένος του γιος, δεν ήθελε να πιστεψει , δεν το χωρουσε ο νους του πως ο νεαρός ήταν ένας επικίνδυνος αριβίστας , που ηθελε να αποκτησει όσο το δυνατον περισσότερα… πάση θυσία και όσο το δυνατόν ταχύτερα.


Κεφαλαιο 6

Η κάντυ ειχε σηκωθει από τα χαράματα, γυρω στις έξι το πρωί., στις 7 έπρεπε να ετοιμαστεί να φύγει για το ιατρείο, δυο βδομάδες ειχαν περασει από την πρόταση γάμου του Αλμπερτ και όμως εκείνη η πρωτη η έξαψη δεν της είχε περάσει ακόμη. Τα παιδιά κοιμόντουσαν γαλήνια και κεινη είχε βρει λίγο χρόνο να συμπληρωσει το προσωπικό της ημερολόγιο που εδώ και λίγο καιρό κρατούσε! Σε ένα μικρο γραφειακι λίγο πιο κάτω από τα παιδικά, ξύλινα κρεβατάκια η Κάντυ ξεδίπλωνε όλο το λογοτεχνικό της ταλέντο, ξύνωντας το κεφάλι της και παίζοντας ανέμελα με τις μπούκλες τη, αυτό το τεχνασμα την βοηθούσε να συγκεντρωθεί αλλά οι κόλλες τις περισσότερες φορές έμειναν άδειες απελπιστικά! Διπλα της , η αδελφή Μαρια ειχε αποξηράνει την ανθοδεσμη του Αλμπερτ με τα λευκά τριανταφυλλα για να την εχει μπροστά της η Κάντυ και να της τον θυμίζουν, μα η Κάντυ δεν είχε ανάγκη τα λουλούδια για να σκεφτεί τον πρίγκηπα της, μια χαρά τα κατάφερνε και χωρίς αυτά. Όταν πέρασαν τα γενεθλια της όλοι οι χωροι στο ορφανοτροφειο είχαν γεμίσει ανθοδοχεία με πολύχρωμα λουλούδια, η αδελφή Πόνυ ιδιαίτερα καμάρωνε τα χρυσάνθεμα του Τομ, του δικου της παιδιού όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Και η Κάντυ χατίρι δεν της χαλούσε τα είχε στην πιο περιοπτη θέση του μικρου σπιτιού.

Από το προσωπικό ημερολόγιο της Κάντυ

Οι πρωινες ακτίνες του ήλιου μπαινουν από το παραθυράκι, είναι χλωμά φωτεινές τα παιδια κοιμούνται και εγω θα ημουν τόσο ευτυχισμένη αν και ο Τομ..συμεριζονταν την εννοια της ευτυχίας. Αργησα χτες να κοιμηθώ, διαβαζα το βιβλίο που μου χαρισε η καλή μου η Παττυ ‘ ιστορίες του ποταμού ]Τάμεσι λέγεται’, ο Αλμπερτ μου υποσχέθηκε ότι θα με πάει Αγγλια, ίσως στον μήνα του μέλιτος να τον δω από κοντά τον ξακουσμένο ποταμό, τοτε στο κολέγιο του Αγιου Παυλου ζούσα σαν φυλακισμένη αχ πάλι πλατιάζω τελωςπάντων στο βιβλίο αυτό υπάρχει μια ιστορία ενός νεαρού που μοιαζει πολύ με την ιστορία του Τομ. Η χαρά μου δεν λέγεται από τα τελευταία γεγονοτα, θα παντρευτω την πρωτη μου αγάπη μαζί μας θα παντρευτουν και η αννυ με τον Αρτσι, τι άλλο να ζητήσω , ναι αλλά αυτή η χαρα σκιαζεται από την δυστυχία του παιδικού μου φίλου μετά είναι και ο Τερρυ…. Ποτε μου δεν τον ξέχασα, μπορεί οι αναμνήσεις να ξεθωριάσουν σιγά, σιγά αλλά ένας μικρός πόνος πάντα μένει στην καρδιά μου και με πονά..


Ο καλός μου ο φίλος δεν μπορει εύκολα να βγει πια στα σαλούν την νυκτα στο Λεινγουντ, τον ψαχνουν οι Ραγκαν, από την μια αυτό είναι καλό , από την άλλη όμως.. τόση κλεισούρα πως θα την αντέξει! Ναι έχουν βάλει λυτους και δεμένους να τον βρουν αφου αυτός είναι ο νεαρός καουμπου που χτυπησε το σπλάχνο τους! Γι’ αυτό την επόμενη μέρα ήρθαν σύσσωμοι στο ιατρειο, όχι σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογώ την πράξη του Τομ αλλά του χρειαζονταν ένα ξυλίκι του Νηλ! Επρεπε να του το είχε δώσει ο κυριος Ράγκαν κάτι χρόνια πριν, δεν το έκανε..και να που ο κακός χαρακτηρας του εκανε την επανεμφάνιση του με κακές συνέπειες αυτή την φορά, έθιξε τον ανδρισμό του Τομ, μονο αυτό δεν έπρεπε να θίξει πάνω σε μια παρτιδα χαρτια που έπαιξαν οι δυο τους εκείνη την νύκτα, ο Τομ είναι πολύ καλό παιδί , φτάνει να μην τον θίξεις τοτε μπορεί να γίνει και οξύθυμος και ο Νηλ τι ήθελε μεσάνυκτα να τραβιέται με τους καουμπου , αυτος που ποτέ δεν ξεκόλλησε από τα φουστάνια της κυρίας Ράγκαν…. Αλλά τωρα τον ψαχνουν ο Μαθιου με τον Στιουαρτ στα σαλλουν της πόλης, εκτελούν εντολές της κυριας Ραγκαν, ευτυχώς κάποιοι του είπαν να προσέχει και τον φύλαξαν από τις κακοτοπιές!

Μα δεν είναι το μόναδικό χτύπημα που δέκτηκε ο Τομ αυτόν τον καιρό και η Κριστίν του δήλωσε απεριφραστα πως δεν τον αγαπά , αγαπά τον ωραίο γιατρό, τον εργοδότη μου, δεν έχει ματια για άλλον! Και αν το πρωτο γεγονός τον φόβισε το δευτερο τον τρομοκράτησε , ήξερε πως ήταν αναγκασμένος να χάσει την γυναίκα της ζωής του και αυτό ο ψυχισμός του δεν το αντέχει!

Τοτε ασε να χαθεί του είπα αποφασιστικά, δεν σ’ αγαπησε ποτέ τσάμπα τα δάκρυα που χύνεις γι’ αυτήν δεν αξίζουν! Αν σ’ αγαπουσε θα ήταν μαζί σου αυτην την ώρα, ω, Τομ είσαι τόσο νεος, κάτι καλό θα βρεθεί αργότερα στην ζωή σου, κοιτα εμένα, ημουν σαν χαμένη στην μοναξιά, ηττημένη και απελπισμένη σε ένα άδειο διαμέρισμα τωρα όμως είμαι χαρούμενη, πόσο δίκιο είχες όταν μου μιλούσες για τον Αλμπερτ, είναι η ευτυχία σου μοου είπες, ναι ήταν..

Δεν ξερω τελικά τι θα κάνει είναι πολύ αδυνατισμένος , δεν θέλω να καταρευσσει από ερωτική απογοτευση , τα πέρασα και τα ξέρω ,τελευταία το πρόσεξαν και οι αδελφές, το συζητησαμε το θέμα με τον Αλμπερτ, εκείνος τον συμβούλεψε να ξαναρχίσει την κοινωνική του ζωή και να μην φοβάται όσο θα είναι εκείνος ο Αρχηγος των Αρντλευ, οι Ραγκαν δεν θα του κάνουν κανένα κακό, ας επιχειρήσουν και θα τον βρουν μπροστά τους! Αλλά για να είναι πιο σίγουρος ας περιμένει τον γυρισμό του άλλωστε οι καουμπους της περιοχής δεν θα αφήσουν έναν δικό τους σε κακά χέρια, την ιστορία την ξέρουν. Επιτέλους ήθελε να δοθεί κάποια αφορμή για να κάνει τον Νηλ βουκινο κυρίως στην μεγάλη θεία! Του αρέσει πολύ η ιδέα να ξεπροστιάσει το αληθινό πρόσωπο αυτης της μεμψοιμερης οικογένειας..

Τωρα που ανέφερα την θεια Ελρου πως θα την αντιμετωπίσω; Μακάρι να μ’ αγαπούσε όσο την αγαπώ αλλά το βλέμμα της όλες τις φορές μου λέει το αντιθετο, σαν να μην υπάρχω για κεινη αλλά ας μην επεκταθώ αν ο Αλμπερτ είναι δίπλα μου, όλα μπορώ να τα αντιμετωπίσω και τα πιο δύσκολα!


Πριν από λίγο καιρό εδώ έγραψα τα δυο γραμματα στον Τερρυ και στην Σουζαννα, αν γυρίσω πίσω θα τα βρω ποτέ μου όμως δεν τα ταχυδρόμησα δεν ήθελα να ξαναγυρίσω στα παλια, άραγε τι κάνει ο Τερρυ ; πώς να τα περνά ; Δινει ακόμα παραστάσεις πάνω στο τελευταιο έργο το οποιο ο θιασος του Στρατφορντ ανέβαζε και είχε τοση μεγάλη επιτυχία, Τερρυ σαν άλλοτε, τότε που όλοι εξήραν το ταλέντο σου!
Τερρυ σε ζηλεύω, έχεις μια καταπληκτική μητέρα( μου εστειλε ένα γραμμα και εισητηρια πρωτης θεσης να σε δω αλλά δεν μπόρεσα για ευνόητους λόγους καταλαβέ με) και ένα θαυμάσιο ταλέντο για το οποιο σε λίγο θα μιλά όλος ο κόσμος, η κυρια Πόνυ έχει να το λέει πως είσαι ο ομορφότερος ηθοποιος της γεννιάς μας, μια φωτιά όταν ανεβαίνεις στο σανίδι, ακόμα έχει το άλμπουμ με τις φωτογραφιες σου από τις παραστάσεις.. Τερρυ γλυκέ μου, τα δάκρυα πέφτουν στο φυλλο του χαρτιού και το μουσκεύουν, δεν μπορώ να συνεχίσω, είναι η εικόνα σου, θα μου πάρει λίγο χρόνο ακόμα να ξεχάσω το όμορφο, εκφραστκό σου πρόσωπο που λάμπει όταν ανεβαίνει στην σκηνή.., αραγε πως θα νιώσεις αν μάθεις πως ο Αλμπερτ μου έκανε πρόταση γάμου; Ήταν ο μόνος για τον οποιον δεν ανησυχούσες, ειρωνια της τύχης ή κάτι καλύτερο; Τωρα θα με δεις γυναίκα του αλλά γίνομαι ευτυχισμένη Τερρυ , το ξερω πως αυτό θα ήθελες και συ, την ευτυχία μου δηλαδή!
Ξερεις πως ο Αλμπερτ είναι ο πιο καλός, ο πιο ανιδιοτελής άνθρωπος του κόσμου, ξερεις είναι ο μόνος που καταλαβαινει την σκέψη μου πριν καν την εκφράσω, είναι ο πρίγκηπας που κάθε γυναίκα θα ήθελε εσύ με γέμιζες δέος, αυτος όχι, δεν μπορώ να στο εξηγήσω καλύτερα, είναι κάποιοι συναισθηματικοι χρωματισμοί που δεν εξηγούνται με λόγια. Με γεμίζει με πληρότητα ίσως, δεν τον φοβάμαι μαζί του είμαι εγώ μα και μαζί σου εγώ ήμουν πάλι…. Όμως με πιο ταραχώδες τρόπο.
Αλλά να ο Αλμπερτ είναι φυσιολάτρης, είναι η γλυκύτα προσωποποιημένη και η ανεκτικότητα και η αγάπη..τα ξερεις όλα αυτά, γιατι να τα γραφω.. είναι ένας μικρός θησαυρός και τόσο ανθρωπινος, πάντα βάζει τους άλλους πάνω από συμφέρον, ιδιοτέλεια..

Τερρυ θέλω και συ να γνωρίσεις την ευτυχία ΄πως και εγώ , τα’ αξίζεις έχεις κάνει τόσο δρόμο ως εδώ και δεν ήταν σπαρμένος με ανθοπέταλα!

Καλέ μου φίλε σ’ευχαριστώ , ευτυχώς που υπάρχεις για να σου εξομολογούμαι,

Για μένα ήσουν πολύτιμος. θα' θελα να είσαι ευτυχισμένος, ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον πλανήτη!

Η κάντυ δακρυσμένη έκλεισε το ημερολόγιο ήταν ωρα να ξεκινήσει για την δουλειά της!

Από το ημερολογιο της Κάντυ


Εχει αρχίσει να καλοκαιριαζει, είμαστε στις αρχές του Ιουνιου και η κυρία Πόνυ όλο αρχίζει να μου φωνάζει: Κάντυ που πας έτσι κάθε πρωι ντυμένη , θα πουντιασεις, πέτα κάτι πάνω σου, είναι πρωι και όσο να’ ναι κάνει κρυο, αχ η κυρια Πόνυ ποτέ δεν παυει να με κατσαδιάζει και ας έγινα ολοκληρη γυναίκα και ας παντρευομαι σε λίγο! Η αλήθεια είναι πως ντύνομαι πολύ ελαφρά τωρα τελευταία χάρης στην Αννυ μου, κάθε απόγευμα έρχεται στο ορφανοτροφείο και καθόμαστε, μου έχει φέρει ωραια φορεματάκια από το Παρίσι με λίγο όμως τολμηρό μπούστο, το ομολογώ: Κάντυ μου οφείλεις να κάνεις εντύπωση στον Αλμπερτ , τωρα που θα γίνεις επίσημα γυναίκα του, λίγο να τον εντυπωσιάσεις λέει ναζιάρικα, μην είσαι απεριποιητη, κοιτα εμένα πόσο κομψά ντυνομαι για τον Αρτσι και κάνει μια στροφή τα ίδια σου έλεγα και με τον Τερρυ, τότε εγώ μελαγχολώ και η καημένη η Αννυ σταματά την συζήτηση εκεί, καταλαβαίνει πως το όνομα αυτό μου φέρνει μια ταραχή που δεν είμαι σε θέση ακόμη να ελέγξω! Μετα όμως αμέσως βρήσκω την συνυθισμένη , εύθυμη Κάντυ, έχει δίκιο όμως η αννυ πως να βγαίνω αναμαλιασμένη και απεριποιητη , όντας γυναίκα του μεγάλου θειου Ουιλιαμ, πως θα με παρουσιάζει ο Αλμπερτ στον κύκλο που θα κινείται , θεουλη μου πρέπει να σουλουπωθώ, ειδαλλως αυτοί που δεν με θέλουν πλάι του αμέσως θα βρουν πάτημα, μα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, τουλάχιστον για την Κάντυ Αρντλευ.

Χτες ήρθαν και δυο γράμματα: ένα της Πάττυς και ένα του Αλμπερτ, η Πάττυ έρχεται τον επόμενο μήνα, θέλει να παραμείνει εδώ μέχρι τον χειμώνα! Θελει να γίνει δασκάλα στα ορφανά παιδιά, να δραστηριοποιηθεί σε κάτι, να ξεχάσει ‘όπως μου γράφει’ χαρακτηριστικά το παρελθόν αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν να ξεχαστεί με τα παιδιά, να προσφέρει αχ, η αγγελική της ψυχή....πως μπορώ να της αρνηθώ, θα καθίσω αμέσως να της γράψω να της πω πως είναι καλοδεχούμενη, θα της γράψει και η Αννυ θα της πει τα καλά νέα και των δυο μας, χαρα που θα κάνει και τι δεν θα έδινα να την ξαναδώ χαμογελαστή, να φερνει την άνοιξη κάποτε έπρεπε να ξεπεράσει την δειλία της σήμερα την ίδια την ζωή και αυτό θέλει κουράγιο! Ο Αλμπερτ μου, έρχεται την επόμενη βδομάδα τελικά κατάφερε και έλυσε την υιοθεσία , όλα βεβαια τα έκανε ο φύλακας –αγγελός του ο Τζωρτζ, ετσι επιλύθηκε και αυτό το ζήτημα, δεν υπάρχει πλεον νομικό κώλυμα στην αγάπη μας, είμαστε ελευθεροι να ονομαστούμε σύζυγοι και ενώπιον του νόμου .

Μα μου γράφει και άλλα ευχάριστα πράγματα, ότι είδε τον αγαπημένο μου γιατρό τον κυριο Μάρτιν το παλιο αφεντικό μου, όλο ρωτάει για μένα και τα παιδάκια που κούραρα ρωτούν συνέχεια για μένα όταν επισκέπτονται την κλινική του, υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό να σε νοιαζονται τόσοι πολλοί, αγαπημένοι άνθρωποι ταυτόχρονα; Πηγαίνουν με τον Αλμπερτ στην λιμνούλα εκεί κοντά στο δημόσιο πάρκο του Σικάγου και δεν σταματούν να μιλούν για μια χαριτωμένη νοσοκόμα, χμ.., άραγε γι’ αυτό να με τρωει ο λαιμός μου, ο γιατρος υποσχέθηκε ότι τωρα θα κόψει τελείως το ποτό, μιας και πρέπει να κάνει οικονομίες για να μου πάρει ένα πολύ καλό, γαμήλιο δωρο, αυτά είναι σκέτες δικαολογίες , αυτό θα του έλεγα αν τον αντάμωνα. Ας κάνω όμως λίγο υπομονή, θα έρθει αυτός σε μένα πριν πάρει να φθινοπωριάσει ! Αχ, η λιμνούλα μας Αλμπερτ, τοτε που προσπαθούσα να σε πείσω ότι χρειαζόσουν την ιατρική μου φροντίδα και συ την αρνιόσουν πεισματικά, που να’ ξερα τότε ποιος ήσουν; τα κινητρα μου ήταν ανιδιοτελή και τότε Αυτή την φορά στο γράμμα σου υπογράφεις σαν ΄ο άγνωστος νέος της λιμνούλας’ προς την ξανθιά, νύμφη του δάσους του Λεινγουντ, πονηρούλη μου, φυσιολάτρη μου, πόσες και πόσες φορές δεν κοιμήθηκες κάτω από το θαμπό φως των αστεριών!! Μακάρι να το ξανακάναμε μαζί αυτό και μένα μ’ αρέσει η φύση, άλλωστε πολλές φορές μοιραστήκαμε τον ίδιο έναστρο ουρανό, φυσιολάτρη μου, ματάκια μου…. Ελπίζω η Πουπε να είναι πάντα μαζί σου, είναι η μόνη γυναίκα που ανέχομαι πλέον κοντά σου.
Ζηλεύω και εγώ Αλμπερτ , τί περιμένεις, γυναικα είμαι.. Αλμπερτ, μου γράφεις ακόμα πως πήγες στο διαμερισματάκι που νοικιάζαμε οι δυο μας στο Σικάγο και μοιραστήκαμε τοσες ευτυχισμένες στιγμές. Είδες τον παλιό μου ενοικιαστή, μου στέλνει και κεινος τα ειλικρινά του συγχαρητήρια για το γάμο μου μαζί σου, είχε καταλάβει από τότε πως δεν είμαστε αδέλφια, άκουσον , άκουσον από τον τρόπο λέει που με κοιτούσες. Ακόμα, ο πόνος του δεν λέει να απαλύνει από τον χαμό του γιου του στο μέτωπο, του είπες και τα νέα για τον Στηαρ μας για να τον παρηγορησεις λίγο, να του θυμίσεις πως και άλλοι θρηνούν τον χαμό αγαπημένο προσώπο, αχ, ο πόλεμος, πόσα μπορεί να κάνει! Καημένη Πάττυ, καημένη θειά Ελρόυ τον νιώσατε στο πετσί σας, αυτον τον πόλεμο!

Στηαρ μου, εγώ ποτέ δεν σε ξέχασα, έχεις πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και την Πάττυ σου θα την προσέχω πάντα, αν είναι θα την κρατήσω μαζί μου! Το σπιτάκι μας το εχει νοικιάσει ένα πολύ, πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι, στο υπόσχομαι Αλμπερτ μου, έτσι θα γίνουμε και εμείς , μην ζηλεύεις λοιπόν τους άλλους και μην μένεις εκεί, θα σου γινω μια πολύ καλή νυκοκυρούλα θα τριβεις τα μάτια σου! Η γυναικουλα σου κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μάθει να μαγειρεύει, η αδελφή Μαρία καθόλου δεν συμφωνεί με αυτην μου την πρωτοβουλία και όλο φωνάζει: Κάντυ μαγειρεύεις, πάλι νηστικά θα μείνουν τα παιδιά , Κάντυ φύγε αμέσως από την κουζίνα για το καλό όλων. Μα εγώ ‘άγνωστε νέε της λιμνούλας’ καθόλου δεν απογοητεύομαι, κάνω μόνο μια αστεία γκριμάτσα και συνεχίζω αμέριμνη το έργο μου.

Υπήρχε όμως και μια παράγραφος στο γραμμα σου που λίγο με ξένισε , θες να αφήσω την δουλειά μου πλάι στον γιατρό Λεοναρντ ή να το συζητήσουμε τουλάχιστον! Αλμπερτ εσένα δεν σε νοιάζουν οι κοινωνικές διακρισεις, γιατί δεν δέχεσαι να δουλεύω πλάι σε έναν γιατρό που μ’ εκτιμά και τον εκτιμώ! Θελω και εγώ το θέμα να το συζητήσω μαζί σου, όταν σε δω από κοντά.

Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν ξέρω αν έχω την δύναμη να συζητήσουμε: Τον τελευταίο καιρό ο Τσαρλς με φλερτάρει ασύστολα ή έτσι τουλάχιστον νομίζω, ακόμα και εγώ το καταλαβαίνω πια, δεν του εχω πει βέβαια ότι είμαι αρραβωνιασμένη, δεν θελω να συζυτώ για την προσωπική μου ζωή σε απλά γνωστούς, ίσως θα έπρεπε να το κάνω αλλά το υπέροχο, δακτυλίδι μου νομίζω το αποδεικνύει περίτρανα. Το είδε, είμαι σίγουρη ότι το είδε αλλά δεν σταματά τα κομπλιμέντα, τις πρώτες μέρες περνούσα τελειως απαρατηρητη από μπροστά του, τωρα όμως δεν ξερω συνέχεια επινοεί ευκαιρίες να βρίσκεται κοντά μου. Προχθες και ενώ ο γιατρός ετοιμαζόνταν να φύγει για μια εξωτερική, ιατρική υπόθεση να περιποιηθεί έναν αρρωστο, λίγο μακρύτερα από τα δικά μας μέρη, ο Τσαρλς επέμενε να παει αυτός στον άρρωστο και μάλιστα να πάρει και μένα μαζί του. Ο γιατρος προς καταπληξή μου, δέκτηκε αμέσως, με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη που λιγάκι με παραξένεψε: ‘είδες, σπουδαίο παιδί ο Τσαρλς Κάντυ, είδες θυσιάζεται για τους αρρώστους του, θα γινει καλός γιατρός και συ είσαι μια εξαίρετη νοσοκόμα μαζί κάνετε ένα ιδανικό ζευγάρι’
Χτες φορουσα ένα από τα αερινα , χρωματιστά φορεματάκια της Αννυς, αμέσως ο Τσαρλς το σχολιασε επειδικτικά : Ωραιοτατη δεσποινίς μου ξερετε να κάνετε εντυπωση πάντα πως μπορεί ένας άνδρας να μην αιχμαλωτιστεί από την γοητεια σας! Αχ, Αννυ εσύ μου είπες να φορώ αυτά τα φορεματάκια στην δουλειά για να συνιθίσω στην κομψότητα αλλα το έκρυψα το μπουστο μου μέσα από την άσπρη ποδιά μου πως κατάφερε να το δει, αυτο μου προξενεί εντυπωση, αχ , αυτη η παρισινή μόδα!!! Εσένα θα κατηγορήσω !!
Τα μάτια του όταν σε κοιτάζουν από κοντά μοιάζουν με του Τερρυ καταπληκτικά, έχουν έναν θυμό, ενα πάθος μα μολονότι έτσι του Τερρυ στο βάθος έκρυβαν απροσποιητη καλοσύνη ενώ του Τσαρλς μια περίεργη αρπακτικότητα! Την άλλη μέρα μου πέταξε πάλι υπονοούμενα που δεν θα’ θελα καν να γράψω


Τι να σημαίνουν άραγε αυτά τα λόγια, το βρήκα θα το συζητήσω με την Αννυ, αυτή θα μου πει, είναι τουλάχιστον εχέμυθη και καλή φίλη, είναι η μόνη που τότε μου ζήτησε να γραψω στον Τερρυ για την συγκατοίκηση μου με τον Αλμερτ, είναι διορατική αν όμως συνεχίσει θα του το πω: Αγαπητέ μου κύριε είμαι αρραβωνιασμένη με έναν άνδρα πολύ ανώτερο σας και πολύ πιο όμορφο από εσάς, πολύ πιο ανιδιοτελή οπότε κάντε τον κόπο να μην με ξαναενοχλήσετε!.

Ουτε γλυκίσματα να μου φερνετε την ώρα της δουλειάς, δεν θέλω τότε κεράσματα, είμαι μια προσηλωμένη νοσοκόμα! Εγινε και κάτι άλλο που με ανυσηχεί, σήμερα, ναι σήμερα πριν μπω στο ιατρείο καθώς ερχόμουν στο δρόμο, είδα εκείνο το όμορφο κορίτσι την Κριστίν, έκλαιγε απαρηγόρητα και ο Τσαρλς δίπλα της χειρονομούσε! Αυτή το έβαλε στα πόδια, έπεσε πάνω μου σχεδόν δεν με είδε, τι να σημαινουν όλα αυτά, δεν ξερω..να’ χει δίκιο ο Αλμπερτ που μου λέει ν’ αφησω την δουλειά…

Η Κάντυ άφησε το ημερολογιό της το έκλεισε με φροντίδα σχεδόν μητρική, έφτιαξε λίγο τα μαλλιά της , υπήρχε κατι που παρελειψε να γράψει, που όμως την έτρωγε για τα καλά και ούτε με την Αννυ τολμούσε να συζητήσει: την πρώτη νύκτα που θα βρισκόνταν με τον Αλμπερτ σαν αντρογυνο για μια άπειρη κοπέλα ήταν ένα θέμα σημαντικό! Αραγε τι θα' νιωθε αν ερχόνταν εκείνη η ώρα... Θα είχε την κατάλληλη οικειοτητα μαζί του.. άραγε γιατι να το σκέφτεται τόσο πια αυτό το λεπτό ζήτημα..

H κυρια Ράγκαν έπαιζε νευρικά την βεντέλια της, με την οποια όλο το απόγευμα εφερνε αερα, ήταν οφθαλμοφανές ότι ήταν νευρική!! Συνέχεια έκανε αέρα στον εαυτό της στραβοκοιτώντας τον γιατρουδάκο που είχε δίπλα της! Δεν ήταν η ζεστη που την άναβε αλλα τα νεα που της έφερνε ο νεαρός!
- Ώστε λοιπόν αυτά έχετε να μου πείτε πως ο Αλμπερτ με την Κάντυ αρραβωνιάστηκαν!
- Χωρις αμφιβολία καλή μου κυρία , χωρίς αμφιβολία πια, το πανάκριβο, ασημένιο δακτυλίδι που έχει στο δεξί της χέρι, μας το δηλώνει απερίφραστα!
- Θεε μου, αυτό που φοβόμουν έγινε μα εσείς τόσο καιρό..τί κάνετε; Μου φαίνεται πως δεν παιζετε καλά τον ρόλο σας γιατρέ!
- Δεν είναι εύκολο και το γνωρίζετε κυρία μου καλύτερα από μένα ο κυριος Ουιλιαμ είναι ασυναγώνιστος, από ότι μαθαίνω, δεν του λείπει η ομορφιά, δεν του λείπει η κοινωνική θέση, ουτε και τα πλούτη, το τελευταίο το είπε με μια στεντόρεια φωνή , πνιγμένη στην πίκρα και αυτό δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο από την κυρια Ραγκαν, τίποτα δεν περνούσε απαρατήρητο από την Σοφια Ράγκαν!

Όλες θα τον ήθελαν, γιατί όχι και η κάντυ, δωστε μου έναν λόγο γιατί να κοιτάξει εμένα αντι εκείνου; Είναι πιο δύσκολα τα πράγματα από ότι φανταζόμουν!! Όχι πως περνω και εγώ απαρατήρητος, αλλα να συναγωνιστώ και έναν εκατομυριούχο, αυτό πάει πολύ από πού και ως που!!

- Φυσικά γίνονται και πιο δύσκολα, αφου δεν παιζεται με πειθω τον ρόλο σας από ότι κατάλαβα, γιατρέ Λεοναρντ δεν είστε αρκετά φιλόδοξος νέος, κρίμα γιατί αλλα περιμενα , ειχα άλλη γνώμη σχηματισει για το ατομό σας, στην αρχή!!

- Ειμαι τοσο φιλόδοξος όσο θα έπρεπε, μην τολμήσετε ξανά να με αμφισβητησετε, τα μάτια του Τσαρλς θύμιζαν μπαρουτοσκονη ετοιμα να πάρουν φωτιά!! Να εκραγουν μπρος την αριστοκρατική κυρια, η Σοφια βλέποντας τα σαν συνετή γυναίκα χαμήλωσε τους τόνους. Δεν επρεπε άλλο να θίξει τον εγωισμό του και από αυτό είχε μπόλικο ο Τσαρλς!

- Πολύ καλά λοιπόν αποδείξτε μου την αξία σας, τότε. Κάντε κάτι και διαλύστε επιτέλους αυτόν τον αταιριαστο αρραβώνα, η μεγάλη οικογένεια των Αρντλευ θα σας χρωστά χάρη παντοτινά, εγω η ίδια θα φροντισω να εξοφληθειτε σύντομα!

- Την φλερτάρω συνεχώς , με κάθε ευκαιρία , μάθετε ότι δεν μου είναι καθόλου ευκολο, η μικρά δεν είναι του γούστου μου, ουτε σαν εμφάνιση, ούτε σαν προσωπικότητα. Τις προάλλες, της μίλησα για το ωραιο στήθος της και ας μην το πρόσεξα καθόλου, όχι μην κοκκινίζετε, δεν είπα κάτι φοβερό, είναι λόγια ενός ανδρα που σέβεται τον εαυτό του και γνωριζει λίγο από την τέχνη του έρωτα για να πείσει μια γυναίκα, χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου!

- Υπήρξε ερωτευμένη παλιά..

- Η κάντυ με ποιον; Όχι με τον κυριο Ουιλιαμ, φαντάζομαι για να μιλάτε σε αυτόν τον τόνο;

- Με έναν ασήμαντο ηθοποιό!! Καποιον που αφησε πλουτη και όνομα για να ακολουθήσει καρίερα ηθοποιου, τον Τερενς Γκρατσεστερ, γνωστό και ως Τερρυ Γκράχαμ, τον ξέρετε;

- Όχι δεν έτυχε , αλλωστε έχω την δική μου καριερα και δεν ασχολουμαι με το θεατρο, δεν ανήκω στο φιλοθεάμον κοινό! Ο κύριος Γουιλιαμ είναι ενήμερος για τον θεατρικό αυτό έρωτα της μνηστης του ;
- Περισσότερο απ΄ ότι φαντάζεστε, δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω το πώς αλλα μοιάζετε στον νεαρό ηθοποιό αρκετά, τουλάχιστον αυτό διατεινεται η κόρη μου η Ελίζα, μιας και εγώ δεν είχα την τυχη να τον δω από κοντά!! Λέγοντας την τελευταια φράση η κυρια Ράγκαν δαγκώθηκε!!

- Α, γι’αυτό, μια μέρα που ηρθα πολύ κοντά της και της επιασα τα χερια με πρόφαση μια ένεση την είδα διαφορετική, οι ίριδες των ματιών της είχαν διπλασιαστεί….της θυμίζω εκείνον καλό αυτό για την υποθεσή μας!! Πολύ καλό θα έλεγα! Ώστε ο πατερας μου είχε τα δικια του, όταν έλεγε πως η Κάντυ εχει πολλους θαυμαστές ανα την χώρα !! Βεβαια από τον πανέξυπνο γιατρό μας δεν πέρασε απαρατήρητη η τελευταια φράση της πλουσιας κυρίας, τουναντιον! ωστε η μικρή Ελίζα της τον λιγουρευόνταν μα και η κάντυ θα ήταν παιχνιδάκι για εκείνον αν δεν ήταν στην μέση ο εκατομυριούχος.

- Υπάρχει ένας τρόπος να φυγει από την μέση, η κυρια Ράγκαν άρχιζε να εξηγει το σχέδιο της στον πρόθυμο ακροατή της!! Εκεινος συμφωνούσε, κουνούσε συνεχώς το κεφάλι του καταφατικά και τα αποδεχόνταν όλα!! Σε λίγο προσεκτικά θελησε να τον φυγαδευσει από το σπίτι για να μην τους δουν, μάτια που δεν έπρεπε, η Σοφια πλάι σε έναν τετοιο αριβίστα και πλουσιομανή, ένιωθε τυψεις, φοβόντανε να την δουν μαζί του σαν ολόκληρος ο κόσμος να γνωριζε το τι συνομοτούσαν!! Αλλα ο Θεος αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νυκοκυρη, ετσι λένε και η ιστορία μας το αποδεικνύει περιτρανα, στις σκάλες καθως οδηγουσε τον Τσαρλς, ερχόνταν με την συνοδεια της η μεγάλη Θεια!! Και ω, του θαυματος η Ελρου στεκόνταν στην μαρμαρενια σκάλα με όλη την μεγαλοπρεπεια της και ρωτούσε να μάθει την ανιψιά της ποιος ήταν ο νεαρος που βρισκόνταν μπροστά της! Η Ελρου, η εξουσιομανής κυρια που λάτρευε τους τυπους δεν ήξερε σε πόσο δύσκολη και δεινή θεση έφερνε την ανιψιά της που την κοιτούσε με μάτια χαμένα από ντροπή και αμηχανία!! Ο Τσαρλς καταλαβαινοντας την σπουδαιότητα της γηραιας κυρίας και αναλογιζόμενος τα πλούτης της συστηθηκε χωρις να περιμένει να τον συστήσει η Σοφία! Η Ελρου είχε έρθει εκείνο το απόγευμα να πει τα νεα του αρραβώνα στην Σοφία να τα μάθουν από την ίδια!
- Γιατρος είπατε και κουράρετε τους Ράγκαν, μάλιστα! μα εμείς , η οικογένεια μας εχει άλλον γιατρο, Σοφια..
- Ναι θεια ενα μικρό κρυολόγημα η Ελίζα και ο νεαρος απο εδώ είναι ενας λαμπρος νέος...και..
- Μα Σοφια τι λες, η Ελίζα ήταν άρρωστη, γιατι δεν ενημερώθηκα!!
o τσαρλς σχεδόν διασκέδαζε με την δυσκολια στην οποια ειχε περιελθει η κυρια Ραγκαν! και φυσικά προσπαθούσε οσο το δυνατον περισσότερο να κάνει διαφήμιση στον εαυτο του! αυτος δεν ήταν σαν τον ασήμαντο ηθοποιο ,΄ήξερε να διεκδικεί την θέση του!!
ήξερε να γίνεται πιστευτος!
- Θεια περαστε και θα μιλήσουμε , μην κάθεστε έξω, παρακαλώ..

O Tσαρλς κατεβηκε την σκάλα γεμάτος αυτοπεποιθηση, καταλαβε από την απογευματινη του επισκεψη δυο πράγματα, σπουδαια για εκεινον : Η μοναχοκορη των Ραγκαν ειχε δαγκωσει την λαμαρινα γερα μαζί του και αυτό θα το χρησιμοποιουσε μελλοντικα για ιδιον όφελος αλλα και ειχε αντιληφθει πως επρεπε να χειριστει την υπόθεση για να κατακτησει την δυσκολη καρδιά της Κάντυ, ώστε να να κερδισει τα συμφωνηθεντα!!

Θα μελετουσε τον χαρακτηρα του Τερρυ της και θα τον μιμουνταν, η Σοφια του ειχε διηγηθει πολλα για τον γοητευτικό ηθοποιο!

Μα και η γνωριμια του με την Ελρου ήταν σπουδαιο πράγμα, καθως όλα εδειχναν ότι η κυρια εκείνη , ειχε εξουσια και σηματοδοτουσε πολλες και μεγάλες εξελίξεις στην πλουσιοτατη οικογενεια και ποσο χαρούμενος ήταν που ειχε φερει σε δυσκολη θέση την Σοφια Ραγκαν ενωπιον της, γελουσε σαρκαστικά μέσα του αν όλα πήγαιναν καλά και θα πήγαιναν θα πετύχαινε όλους τους σκοπούς που είχε θέσει! Η αυστηρή θωρια της Ελρους στην ακρη της σκάλας καθολου δεν τον είχε πτοήσει , τουναντιον τον γεμιζε ελπίδες για το μελλον αν μπορουσε να κερδισει μια θεση κοντα της απλως γαλαντομος θα επρεπε να είναι μαζί της και πολλα τα κερδη που θα εξοικονομουσε.

Η Σοφια γεμάτη αμηχανία οδηγούσε την μεγαλη θεια στο μεγάλο, πολυτελές σαλόνι με τα δρυινα επιπλα και τα πολύτιμα κειμήλια της οικογενειας, οπου παντα υποδεχότανε εξαιρετο κόσμο της καλής κοινωνίας εκεί! Δυο υπηρετριες της συνόδευαν την σχολαστική Ελρου με τα χέρια σταυρωμενα στις ποδιες τους! Η σιωπη που ακολουθουσε την συνοδεια της μεγάλης θειας ειχε απλωθει για τα καλά στην μεγάλη σάλα! άκρα σιωπη οπως και η Ελρου την ήθελε και την προτιμουσε!

Αποφασισε να θεσει σε εφαρμογή το σχεδιό της μιας και ειχε αντιληφθει από νωρις τον σκοπό της επισκεψεως και είχε δουλεψει τα λόγια που θα ελεγε μέσα της! Ηταν η ωρα, στο μυαλο της τριγυρνουσε η μορφή του Τσαρλς, αραγε θα τα καταφερνε, ηταν η μόνη ευκαιρια που είχαν!

Πραγματι αφου η Ελρου πήρε την θέση της στο σαλόνι και αφου απολαυσε το απογευματινό της τσαι, ανειγγειλε τους αρραβώνες του μεγάλου θειου με καποια συγκεχημένη πικρία, χαμηλοντας το βλεμμα αλλα και με συναισθηματα αγάπης προς τον μεγάλο της ανιψιό.

Μετα ζήτησε εξηγησεις γιατι η Σοφια εμπιστευοτανε την υγεια της Ελιζας τους σε έναν αγνωστο, νεαρο γιατρό ενώ η υγεια της κορης της ήταν πολυτιμότατη! Η Σοφια σαν έξυπνη γυναικα προσπέρασε την τελευταια παρατήρηση και επεστησε την προσοχή της θειας στους επικειμενους αρραβώνες!- Καλη μου θεια, σε τρεις μέρες δεν επίκειται η επιστροφή του Ουιλιαμ από το Σικάγο;
- Μαλιστα, Σοφια σε τρεις μερες!!
- Τι θα λέγατε καλή μου θεια να δωσω ένα μεγαλοπρεπή χορό προς τιμή του Μεγάλου θειου, σε μια βδομάδα όλη η τιμημένη οικογενεια των Αρντλευ θα μαζευτεί και θα γνωρισουν ασφαλώς την δυναμική προσωπικότητα του από κοντα! Καθως οσον ξερω ο θειος αποτελει ανεξευρενητο νησι για όλους μας!

Η Ελρου δεν ευχαριστηθηκε ακουγοντας αυτά τα λόγια που την βρηκαν απροετοιμαστη καταρχην ακόμα δεν ειχε ξεπερασει τον χαμό του Στηαρ, μετα γνωριζε την μυστικοπαθεια του Αλμπερτ και την θεληση του να μην προβαλει την ιδιωτική του ζωή στο ευρυ κονο και ειχε και δικιο: η Κάντυ πριν από λίγο καιρό ήταν η θετη του κορη, ετσι την ειχαν παρουσιασει, αλλωστε λογω Στηαρ ουτε η Αννυ με τον Αρτσι θα εκαναν κατι επισημο! Μεσα της ήξερε ποσο πληγωμενος ήταν ο Αλμπερτ, δεν ήθελε να ξαναπληγωθει, τα συναισθηματα της καντυ απλώς για εκεινη δεν μετρούσαν! Μην πληγωθει ο Ουιλιαμ ξανα αυτό την ετρωγε! Αλλα πριν από λιγο καιρο ειχαν δωσει τον χορό για έναν αρραβωνα που ποτε δεν ειχε πραγματοποιηθει, πως ξεχνουσε κατι τετοιο η Σοφια!

Εφερε καποιες αντιρρησεις , κανοντας την Σοφια να σκεφτει τα γεγονοτα με τον Νηλ μα η πρωτοφανης επιμονη της Σοφια επεισαν ακόμα και αυτην, ηταν για το καλο των Αρντλευ το ισχυρο επιχειρημα που παντα την εβγαζε εκτος μαχης αυτος ο χορος να δοθει! ομως η πικρια στην οψη της εδειχνε ξεκαθαρα πως θα ήθελε τα πραγματα να ήταν αλλιως!!

H Σοφια όταν εφυγε η Ελρου σκέφτηκε ότι η μεγάλη θεια θα της χρωστουσε παντοτινα ευγνωμοσύνη καθως και όλη η μεγάλη οικογένεια! Όχι δεν ηταν δυνατόν ο μελοντικός γιος της Καντυ να γινει ο επόμενος μεγάλος θειος, αυτό ήταν ένα σενάριο διολου φανταστικό να συμβει και έπρεπε με κάθε δύναμη να μην επιτραπεί να συμβει! H θεια αν μαθαινε τα σχεδια της θα τα επικροτουσε ασφαλως αλλα για την ωρα θα επρεπε να μεινουν μυστικά! Της διεφευγε ή μάλλον δεν ήθελε να δει ότι τα αισθήματα της Ελρους απέναντι στην Καντυ με τον καιρό ειχαν σχεδόν αλλαξει αφου το χαμόγελο του Αλμπερτ άνθιζε όταν εβλεπε το νεαρό κορίτσι ή ακομη και όταν άκουγε απλά να γίνεται λόγος και αυτή την σχέση στοργής η Ελρου κατάλαβε ευτυχώς ότι έπρεπε να την σεβαστεί αν ήθελε να μην χάσει τον μεγάλο της ανηψιό! Αλλωστε πολλα του είχε στερήσει, όλα αυτά τα χρόνια ας μην του στερουσε και την αγάπη, η Καντυ μπορει να ήταν το κάρμα του, ειχε ακουσει τον Αλμπερτ να διηγειται την συναντηση τους τοτε που εκεινος ήταν 14 χρονων στον λόφο του ορφανοτροφειου!!

Η Σοφια ειχε αγχος μόνο για την αποδοχή της προτασης της από τον Αλμπερτ , για τον Αρτσι δεν αγωνιουσε, αν ο μεγαλος θειος ελεγε το ναι, ο αρραβωνιαστικός της Αννυς θα ακολουθούσε!

Βεβαια, σκεφτοτανε και τον Τσαρλς, άραγε θα επαιζε σωστά τον ρόλο του αυτός ο άθλιος αριβίστας την κατάλληλη στιγμή, ειχαν μιλήσει, είχαν συμφωνήσει, αλλα η καημένη η Σοφια δεν γνωριζε ότι όταν σκάβεις το λάκκο του αλλονού, πεφτεις συνήθως αργα η γρήγορα ο ίδιος μέσα και η ίδια δεν θα αποτελούσε μελλοντικά εξαίρεση!! Τους πραγματικα, γνήσια ερωτευμένους πάντα ένα αγγελικό χερι στοργής τους προστατευει και αν κακοπάθουν αυτό κρατά πολύ λίγο.. εως ελάχιστα παντα προσωρινά, πραγμα που θα συμβει και με τους ήρωες της ιστορίας μας, παρακάτω!

Δεν ειχε καταλαβει σε βαθος παρα την συζήτηση που ειχε κανει με την Ελιζα την γοητεια που ασκούσε ο Τσαρλς στην μοναχοκόρη της, πιστευε οτι μια νεανικη τρελα ήταν θα περνουσε ανώδυνα ουτε προεβλεπε το γεγονος πως ο Τσαρλς πίστευε ότι ειχε πετυχει με ένα σπάρο δυο τρυγόνια και ότι σκαρωνε σκοτεινα σχέδια τοσο για την καντυ οσο και για την Ελίζα! Όταν θα τα μάθαινε θα ήταν πολύ αργά να επέμβη, τουλαχιστον οσον θα αφορουσε την μοναχοκορη της! Μολονότι πονηρή δεν ήταν καθόλου διορατική να δει το παθος που τοσο καιρο κατετρωγε το ανοητο κορίτσι!


Η Ελίζα επαιρνε την ίδια ώρα το τσαι της με μια ‘φίλη της ανάγκης’ όπως θα ονομάζαμε την Κλαρα Σμιθ, χωρις να γνωρίζει τις σπουδαιες απογευματινές επισκέψεις που ειχαν γινει στο αρχοντικό τους. Ηταν αμέριμνη ή σχεδόν αμέριμνη γιατι κατι μεσα της βαθεια την έτρωγε! !

Η Κλαρα ήταν η αρραβωνιατσικια ενός γάλλου γιατρού του Πωλ, που η Ελιζα ειχε καλέσει κάποτε στο εξοχικο τους σε ένα παρτυ που ειχε γίνει προς τιμήν της, εκει ο Πωλ που μεθαυριο θα πήγαινε στο γαλλικο μετωπο ειχε γνωρίσει και την Κάντυ, κατω από αντιξοες συνθήκες!! Κρεμασμενη πανω στον πύργο των Ράγκαν! μαλιστα μετα η Καντυ του ειχε παραχωρησει εναν χορό και εκεινος την ειχε συνοδευσει πίσω στο Σικάγο! Η Κλαρα όλα αυτα τα αγνοουσε , η ιδια Αμερικανίδα, άνηκε στην μεσσαια ταξη και δεν ειχε σε καμια περιπτωση τα πλουτη της Ελιζας!! ενα συνηθισμενο, μετριο σε ομορφια κοριτσι ήταν που ειχε την τυχη να την ερωτευτει ενα πολύ καλό παιδί! Η Ελιζα την καλουσε με τετοια προθυμια γιατι γνώριζε πως η Κλαρα ειχε σχεσεις με τον ιατρικο κόσμο και ασφαλως θα γνωριζε και τον Τσαρλς της!! και δεν ειχε πεσει εξω!!




Uploaded with ImageShack.us