Συζητηση διχως τελος για το τελος

Mε την συγγραφεα που μπλεξαμε χρειαζομαστε τον uri geller αυτοπροσωπως την πυλη του ανεξηγητου του Χαρδαβελλα, υπομονη και τα χαπια μας!

Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως συμφωνώ απόλυτα με τον αγαπητό Τούρι . Το φινάλε του θα ήταν οτι καλύτερο για μένα. Η Κάντυ με τον πολυαγαπημένο μου Άντονυ αλλά δυστυχώς δεν γίνεται! Βέβαια θα συμφωνήσω και με την Ακάλια οτι υπάρχουν κάποια κενά στο να αποδειχθεί οτι η σχέση Άμπερτ-Κάντυ μπορεί να υπάρξει γιατι όπως και να το κάνουμε ο μεγάλος έρωτας της Κάντυ ήταν ο Τέρρυ μετά τον θάνατο του Άντονυ φυσικά . Πάντως οφείλω να ομολογήσω οτι ο Άλμπερτ στο περιοδικό είναι πολύ κούκλος σε σχέση με την σειρά στην τηλεόραση μου θυμίζει και τον Άντονυ.....

Αγαπητή nina συμφωνώ στα πάντα! Έχουμε επίσης το κάπως οξύμωρο να θυσιαστεί η Candy για χάρη της Σουζάνα ( θάβοντας τον εαυτό της) και μένοντας μακρυά από τον Τέρρυ άλλα απο την άλλη να μην κάνει την παραμικρή θυσία να σώσει τον αγαπημένο της επιστρέφοντας σε αυτόν (και σκέψου ότι το ήθελε) όταν τον βλέπει να παραπαίει στα όρια του αλκοολισμού και με την καριέρα του κατεστραμμένη! Πραγματικά εκεί θα έπρεπε να γυρίσει στον έρωτα της αφού διαπίστωσε ότι το φάρμακο που δοκίμασαν είχε πολλές παρενέργειες που ήταν αδύνατον και οι δύο να τις αντέξουν! Ό άνθρωπος της πλέον αντιμετώπιζε προβλήματα που απειλούσαν ακόμα και την φυσική επιβίωση του.

Αγαπητή ariathniM πραγματικά αυτά λένε χιλιάδες φαν ανά τον κόσμο! Πολλοί από εμάς δεν άντεξαν να περιμένουν το τέλος και επέλεξαν να το γράψουν μόνοι τους!

Εργατική ακαλιακουκου μου, εγώ το ξέρω ότι από την πλευρά της candy δε θα γινόταν τίποτα! Θα μπορούσε φυσικά να έλεγε κάπου μια ατάκα του στιλ " Νοστιμούλης είναι ο Άλμπερτ, εύχομαι να βρει μια καλή γυναίκα στη ζωή του!" ώστε να καταλάβουμε βρε παιδί μου ότι μπορεί και να τον δει και αλλιώς! Ανεβάζω τις σελίδες που αναφέρεις απο τη βρετανική απόδοση.




Στην πρώτη φωτο στην τελευταία σελίδα τον βλέπουμε να την αποχαιρετάει μόνος του στο παράθυρο! Αυτή η στιγμή είναι η κρισιμότερη διότι χρησιμοποιείται συνήθως ως σκηνοθετικό εύρημα (μαξιλάρι)για να προβάλουν τις κρυφές σκέψεις του χαρακτήρα αφού απαλλαγμένος απο τη φυσική παρουσία άλλων δεν χρειάζεται να κρύβει τις σκέψεις του! Και αντί να έχουμε μια αποκάλυψη, μια πικρία, μια μελαγχολία ο Άλμπερτ λέει! " Godspeed!!!" δίνοντας της την ευλογία του και στέλνοντας την στην ευχή της πανάγιας!!!!



Στην άλλη σελίδα λέει αυτό που αναφέρεις άλλα πάλι με αινιγματικό τρόπο
" Αν θα μπορούσα να ζήσω με αυτή όπως τώρα ( δηλαδή δεν έχει απαιτήσεις για κάτι παραπάνω (?) δεν χρειάζομαι την μνήμη μου να επιστρέψει! Και μετά λέει το τρελό: "Αν οι ημέρες περνούν τόσο ειρηνικά δεν θέλω τίποτα άλλο!!!!" Εγώ δε βλέπω σύμφωνα με αυτό που διαβάζω ερωτική διάθεση άλλα μάλλον μια ασκητική τάση απομονωτισμού πράγμα οικείο για αυτόν από την προηγούμενη ζωή του!

Mr Albert !!! και μετα απορω πως μου ξεφυγε τετοιος ερωτας
Και συνεχιζω με τις αποριες
Ειναι η ιδια συγγραφεας που "κεντησε" πραγματικα με τα προηγουμενα ειδυλλια? Αχ καλη μου Μιζουκι δεν αφηνεις την Ιγκαρασι να τελειωσει την ιστορια μηπως δουμε κι εμεις καμια ασπρη μερα και κανενα σκιτσο της προκοπης γιατι και το 2011 μας βλεπω να αναρωτιομαστε "τι θελει να πει ο ποιητης?"
Α! και τωρα που το θυμηθηκα καλη μου akaliakoukou νομιζω οτι μας χρωστας ενα τελος ή κανω λαθος? Αν ναι θα παω τιμωρια μονη μου Εγραψες μια πολυ ωραια σενεχεια δωσε μας και ενα ωραιο τελος να ησυχασουμε

Στην Ιαπωνία όταν μιά έφηβη αναφέρεται σε κάποιον μεγαλύτερό της (αλλά όχι έφηβο ) τον αποκαλεί υποχρεωτικά Mr ακόμη και αν πρόκειται για τον καλύτερό της φίλο , το γείτονα, τον ξάδερφο ή το σύντροφο. Αν δλδ ο Τέρρυ ήταν κανά δυό χρόνια μεγαλύτερος το σίγουρο είναι πως η Κάντυ θα τον αποκαλούσε με τον ίδιο τίτλο όπως και τον Άλμπερτ.

Η μετάφραση που έχει γίνει στα αγγλικά απέχει σε κάποια σημεία με τη γαλλική την οποία έχουν κάνει άτομα που μιλάνε φαρσί τόσο τα ιαπωνικά όσο και τα γαλλικά. Ίσως το έχω αναφέρει ξανά, αλλά η σημαντικότερη διαφορά είναι στο τέλος:
Ο Άλμπερτ λέει στην Κάντυ: Λατρεύω το χαμόγελό σου... Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.
ενώ στο αγγλικά (ιταλικά, ελληνικά) μεταφράστηκε όπως το αναφέρει ο Turrican παραπάνω.
Κάτι αντίστοιχο κουλό έχει και η σελίδα που ανάρτησε ο Τurrican δυό ποστ παραπάνω:
Ο Άλμπερτ δεν στέλνει την Κάντυ στην ευχή της Παναγίας, αλλά από μέσα του εύχεται να γυρίσει γρήγορα πίσω... (Όπερ και εγένετο... )

Δυστυχώς δεν έχω το μάνγκα πρόχειρο, αλλά νομίζω πως από το χωρισμό της με τον Τέρρυ μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει ποιός είναι ο Πρίγκηπάς της έχει περάσει περισσότερο από ένας χρόνος.
Πριν κανά δυό χρόνια, είχα διαβάσει σε κάποιο σάιτ πως το αρχικό μάνγκα που είχε δημοσιευτεί το Φεβρουάριο του '79 στην Ιαπωνία περιείχε το εξής σκηνικό:
Η Κάντυ έχει επιστρέψει άπραγη από το Ρόκστοουν και μόνη πιά μέσα στο μεγάλο σπίτι θυμάται τις ευτυχισμένες στιγμές που πέρασε με τον Άλμπερτ.
Είναι δυστυχισμένη, σκέφτεται την επιστροφή της στο Λόφο και τη μέρα που ο Άλμπερτ θα εμφανιστεί ξανά μπροστά της, αυτή τη φορά για πάντα.

Όταν κυκλοφόρησε με αυτή την ιστορία το μάνγκα, η Μιζούκι έλειπε στας Ευρώπας και γυρνώντας στη χώρα της έγινε πυρ και μανία με την Ιγκαράσι.
Γιατί, ναι μεν ήθελε την Κάντυ με τον Άλμπερτ μαζί αλλά δεν ήθελε να φαίνεται πως η ηρωίδα της έχει καρδιά αγκινάρα. Ζήτησε να αλλαχτεί (οι τόμοι που κυκλοφορούν είναι με τους νέους διαλόγους) και προσπάθησε μέσα από την αλληλογραφία των δύο να αφήσει να φανεί πως η Κάντυ με τον Άλμπερτ μένουν μαζί σε βάθος χρόνου.

Κατ΄εμέ βέβαια, ο χρόνος που είχε περάσει ήταν υπεραρκετός για να ξεχάσει η Κάντυ τον Τέρρυ αλλά δυστυχώς εγώ δεν είμαι η συγγραφέας....

Πάντως κάποια σημεία από αυτό που λες υπάρχουν στο μάνγκα και τα έχω.
Δεν μπορώ να σκανάρω τίποτα λόγω βλάβης του βλαμμένου του σκάνερ μου, θα δω τι έχω σώσει στον υπολογιστή και θα το ανεβάσω

χεχε, το βρήκα!!!

Παιδια η alderaban εχει απολυτο δικιο και με διαφωτισε στο εξης" Η Μιζουκι ειχε ξεκαθαρο τελος αν δεν ειχε ανωθεν και εκατερωθεν πιεσεις! Τωρα αν τα λεγομενα της alderaban ειναι σωστα ολα αλλαζουν, λυνονται και οι τελευταιες αποριες αλλα και ολα κολλουν μεταξυ τους και εχουμε την σαφη καταληξη της ιστοριας! godspeed σημαινει ευχομαι σε καποιον καλο κατευοδιο, αυτο λιγο με μπερδευει ως εκφραση, τι εννοει ο θειος οταν το απευθυνει στην Καντυ! Αυτο που λεει οτι οι Ιαπωνες χρησιμοποιουν πολυ τον τυπο ευγενειας ειναι αληθεια, οταν βλεπουν ενα μεγαλυτερο η αγνωστο μεχρι και υπολκιση κανουν μπροστα του. Θεωρειται προσβολη οταν οι τυποι δεν κρατιουνται!

Παιδια η Καντυ τον εβλεπε και ερωτικα τον Αλμπερτ απο ενα σημειο και επειτα, ποτε συνεβη αυτο: απο την στιγμη που τον εχασε, τοτε καταλαβε οτι κατι ενιωθε για εκεινον πολυ βαθυτερο περισσοτερο απο οσο μεχρις στιγμης νομιζε! Απο φιλια στην αρχη εξελιχθηκε σε ανιδιοτελη αγαπη, μετα σε τρυφεροτητα, μετα σε ερωτα και σιγουρα αν βλεπαμε την συνεχεια σε μεγαλο παθος. Και αν πιστευετε οτι μια φιλια δεν εξελισσεται σε αγαπη και σε ερωτα με παθος σας παραπεμπω στη ταινια¨ οταν ο Χαρι γνωρισε τη Σαλι¨Βεβαια οταν εισαι κολλητος με τον αλλο, μαθαιναις ολα τα κουσουρια και τις παραξενιες του και αρχιζεις και κεινα να σου ειναι πολυτιμα.Ετσι η Καντυ μονο με τον Αλμπερτ συγκατοικησε, ηξερε το αγαπημενο του φαγητο, που διαβαζε την εφημεριδα του, πως κοιμοταν, μαζι πινανε το πρωινο καφε τους και εκεινη σε κεινον ολα τα εμπιστευοτανε. Για κεινον ηξερε λεπτομερεις της ζωης του εκει, οχι για τον Τερυ!

Ακαλια που βρηκες το γιαπωνεζικο το magna; Αγαπητη μου εχεις εναν πολυτιμο θησαυρο στα χερια σου; Η ωρα ειναι περασμενη 6 και μιση το πρωι και εγω ολιγον ζαλισμενη! καλημερα

Παιδια να συμληρωσω ακομη και το εξης : Καποτε στο γυμνασιο ειχαμε εναν καθηγητη, θεολογο, τον ομορφοτερο ανθρωπο που γνωρισα ποτε( σε ψυχη εννοειται, μην παρεξηγηθω)! Αυτος λοιπον μας ελεγε οτι δεν υπαρχουν αναπαντητες προσευχες και αναπαντητα αιτηματα απο μερος του Θεου. ο Θεος απαντα παντα στις προσευχες μας, πολλες φορες μας λεει οχι αλλα εμεις δεν το δεχομαστε ως απαντηση και αλλες φορες η απαντηση αργη, η αλλοτε ειναι δυσδιακριτη να τη δουμε!
Ομως εχει δοθει η θα δοθει! Νομιζω και με την περιπτωση της Μιζουκι κατι τετοιο συμβαινει! Μαλλον το εχει κανει σαφες το τελος και εμεις δεν θελουμε απλα να το δουμε! Βεβαια δεν θα μιλαγα ετσι αν δεν ειχε προηγηθει το post της alderaban, αυτη μου εδωσε το εναυσμα και την επιιχειρηματολογια! Το εχε κανει σαφες με την αλληλογραφια Καντυ-Αλμπερτ, εσεις θα λεγατε ποτε οτι νιωθετε ευτυχισμενοι που οι γονεις σας, σας παρατησαν μπροστα στην πορτα του ορφανοτροφειου, μονο και μονο γιατι γνωρισατε μετα απο 12 χρονια καποιον; Εγω δεν θα το εκανα εκτος και αν αυτος ο καποιος ηταν το πεπρωμενο μου και το αλλο μου μισο και ο ανθρωπος που θα κανε βεβαιο το χαμογελο μου καθε μερα!

Σας παρακαλω κοιταξτε στο magna την φωτο που Καντυ και Αλπερτ ειναι ανεβασμενη πανω σε ενα δεντρο μετα την επισοδειακη διαλυση του αρραβωνα της με τον Νηλ, δειτε στα λιγα λεπτα που ειναι εκει πως κοιταζει ο ενας τον αλλον!Οχι μονο δειτε το, τα ματια ολα τα λενε. Η Ακαλια μπορει να σκαναρει την φωτο!εγω δεν ξερω ουτε καν πως ειναι το σκανερ!Ευχομαι σε ολους μας ο ερωτας να περασει πρωτα μεσα απο τον σεβασμο και την βαθια εκτιμηση που θα τρεφουμε για τον αλλον και μετα να μετατραπει σε ερωτα και παθος!

:lovebirds

Η ιαπωνικη κουλτουρα σιγουρα διαφερει απο την δυτικη και περι αυτου εχει γινει πολυς λογος.Η συγγραφεας παρα το γεγονος οτι τοποθετει το εργο της στην Αμερικη σιγουρα ειναι επηρεασμενη απο τα ηθη της χωρας της.Ομως η Καντυ δεν αντιπρoσωπευει μια τυπικη γιαπωνεζα εφηβη στις αρχες του 20ου αιωνα.Για παραδειγμα η αποφαση της να συγκατοικησει με τον Αλμπερτ -εναν μεγαλυτερο ανδρα που δεν γνωριζει οτι εχουν συγγενικη σχεση - ειναι ριζοσπαστικη ακομα και για τα δυτικα προτυπα της εποχης ποσο δε μαλλον για την πιο συντηρικη ιαπωνικη κοινωνια! Σε ποιο ιαπωνικο τυπικο εμπιπτει η πραξη της αυτη λοιπον? Ετσι ειτε θα θεωρησουμε οτι η τηρηση των τυπων ερχεται σε αντιθεση με τα πεπραγμενα της ηρωιδας δημιουργωντας πολλες παραδοξοτητες ειτε θα προσπερασουμε καποια δευτερευοντα στοιχεια (οπως ο χαιρετισμος προς τους μεγαλυτερους) που ενδεχομενως παραπεμπουν σε ιαπωνικες τελετουργιες.Η αλα καρτ χρηση των ιαπωνικων ηθων και τυπων δεν οδηγει σε ασφαλη συμπερασματα.
Οσο για τις μεταφρασεις σιγουρα διαφερουν απο χωρα σε χωρα. Οι Γαλλοι εχουν κανει και αυτοι τις δικες τους προσαρμογες τουλαχιστον στο anime μετα απο αντιδρασεις τηλεθεατων.Το αγγλικο manga οπως ειχα διαβασει εχει την πιο πιστη αποδοση απο το ιαπωνικο .
Τελος να συμπληρωσω κατι γενικο, οτι κανενας δεν ειναι απαλλαγμενος απο τον υποκειμενικο τροπο που ερμηνευει γεγονοτα και καταστασεις ειδικα οταν οι προτιμησεις μας ειναι δεδομενες και εχουν εκφραστει loud and clear!

nina έγραψε:

Η ιαπωνικη κουλτουρα σιγουρα διαφερει απο την δυτικη και περι αυτου εχει γινει πολυς λογος.Η συγγραφεας παρα το γεγονος οτι τοποθετει το εργο της στην Αμερικη σιγουρα ειναι επηρεασμενη απο τα ηθη της χωρας της.Ομως η Καντυ δεν αντιπρoσωπευει μια τυπικη γιαπωνεζα εφηβη στις αρχες του 20ου αιωνα.Για παραδειγμα η αποφαση της να συγκατοικησει με τον Αλμπερτ -εναν μεγαλυτερο ανδρα που δεν γνωριζει οτι εχουν συγγενικη σχεση - ειναι ριζοσπαστικη ακομα και για τα δυτικα προτυπα της εποχης ποσο δε μαλλον για την πιο συντηρικη ιαπωνικη κοινωνια! Σε ποιο ιαπωνικο τυπικο εμπιπτει η πραξη της αυτη λοιπον? Ετσι ειτε θα θεωρησουμε οτι η τηρηση των τυπων ερχεται σε αντιθεση με τα πεπραγμενα της ηρωιδας δημιουργωντας πολλες παραδοξοτητες ειτε θα προσπερασουμε καποια δευτερευοντα στοιχεια (οπως ο χαιρετισμος προς τους μεγαλυτερους) που ενδεχομενως παραπεμπουν σε ιαπωνικες τελετουργιες.Η αλα καρτ χρηση των ιαπωνικων ηθων και τυπων δεν οδηγει σε ασφαλη συμπερασματα.
Οσο για τις μεταφρασεις σιγουρα διαφερουν απο χωρα σε χωρα. Οι Γαλλοι εχουν κανει και αυτοι τις δικες τους προσαρμογες τουλαχιστον στο anime μετα απο αντιδρασεις τηλεθεατων.Το αγγλικο manga οπως ειχα διαβασει εχει την πιο πιστη αποδοση απο το ιαπωνικο .
Τελος να συμπληρωσω κατι γενικο, οτι κανενας δεν ειναι απαλλαγμενος απο τον υποκειμενικο τροπο που ερμηνευει γεγονοτα και καταστασεις ειδικα οταν οι προτιμησεις μας ειναι δεδομενες και εχουν εκφραστει loud and clear!

Σίγουρα το ιδανικό θα ήταν να μας παρουσίαζε η Μιζούκι μιά νουβέλα απαλλαγμένη από την ιαπωνική νοοτροπία. Τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά και όχι μόνο στη χρήση τίτλων ευγένειας.
Για παράδειγμα, ο Τέρρυ δε θα έμενε από καθήκον κοντά στη Σουζάννα αλλά φορώντας το καπελάκι του στραβά θα την έκανε με ελαφρά για να μείνει με την αγαπημένη του. Η Κάντυ μάλλον δε θα ήταν τόσο καλή -σε βαθμό υστερίας- αλλά ούτε και η Ελίζα τόσο κακιά... (κάτι σαν γιν και γιαν)
Παρόλα αυτά, η συγγραφέας παρουσίασε την ιστορία της στο ιαπωνικό κοινό, δοκιμάστηκε και κρίθηκε από αυτό, και, είτε το ήθελε είτε όχι (που δεν το νομίζω) όφειλε να εναρμονιστεί με την κουλτούρα τόσο της εποχής όσο και της χώρας της. Αλλιώς, μάλλον το πόνημά της θα είχε καταποντιστεί και ενδεχομένως να μην έφτανε ποτέ σ΄εμάς.

Όσο για την αγγλική μετάφραση ταυτίστηκε περισσότερο με το πως ήθελε μιά μερίδα φαν να προχωρήσει η ιστορία.
Αν βρεις την ισπανική μετάφραση του μάνγκα θα δεις και εικόνες που δεν είχαν συμπεριληφθεί για ανεξήγητο λόγο στο ιταλοελληνικό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην απόπειρα αυτοκτονίας της Πάττυ. (Να άλλη μιά εικόνα που ποτέ δε θα έβλεπες σ΄ένα καθαρά βασισμένο σε δυτικά πρότυπα κόμικ) Με μιά προσεκτική ματιά θα βρεις και άλλες.

Anyway, ίσως αν το τέλος ήταν εξαρχής ξεκάθαρο για όλους, να μην είχε λόγο ύπαρξης αυτό το φόρουμ και να είχαμε όλοι λησμονήσει την Κάντυ (ή τουλάχιστον δε θα μπλέκαμε σε τόσους ατέλειωτους διαλόγους . Αυτή μάλλον είναι και η γοητεία της αγαπημένης μας νουβέλας...

Απλώς να συμπληρώσω οτι η ρίζα του έργου είναι η ιαπωνική νοοτροπία και ο κορμός του τα δυτικοευρωπαικά πρότυπα ζωής! Έτσι οφείλουμε να το βλέπουμε, μετά το έργο της Μιζούκι έχει χρονολογικούς παραλογισμούς, αυτό δεν θα επιτρεπόταν ποτέ σε ένα παιδικό δυτικής κουλτούρας. Μάλιστα τα γαλλικά anime σου κάνουν ολόκληρο μάθημα ιστορίας, δεν επιτρέπουν χρονολογικά λάθη, τέτιοα ψύχωση έχουν με τις ημερομηνίες, κάτι φυσικά που δεν βλέπουμε στις νουβέλες της Μιζούκι!

Μια στιγμή βρε παιδιά! Εγώ κατάλαβα τι λέει η nina και θεωρώ ότι δεν πήρε απάντηση σε αυτό!!!

Και θέλω και εγώ να ρωτήσω. Αυτά τα περί Ιαπωνικής φιλοσοφίας-φιλολογίας - κοσμοθεωρίας τα έχει πει η ίδια η συγγραφέας ή είναι θεωρίες (δικές σας (μας) ή άλλων φίλων της σειράς); Νομίζω ότι μια τέτοια προσέγγιση αν και θα την παρακολουθούσα σίγουρα με κάποιο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, θα απέφευγα να την υιοθετήσω! Θα ήταν επικίνδυνο ρίσκο να ερμηνεύσω χωρίς να έχω εντρυφήσει σε αυτό, τις κατοβολές και τα ερεθίσματα του κάθε δημιουργού.

Η Candy είναι μια σύγχρονη ιστορία που κατά την δήλωση της συγγραφέως της, ο κεντρικός χαρακτήρας της ήθελε να μοιάζει με ένα σύγχρονο καθημερινό κορίτσι. Αν θέλετε να δούμε ιαπωνικές ιδιαιτερότητες θα μπορούσαμε να εστιάσουμε σε άλλα πράγματα όπως η παρουσία του θανάτου σε ένα παιδικό έργο (που παρόλα αυτά το έχουμε δει και σε δυτικά έργα). Απο εκεί και πέρα το παρακολούθησα - διάβασα χωρίς κανένα πρόβλημα ασυμβατότητας με τη δική μου κουλτούρα και κατανόησα επίσης άνετα χωρίς έξτρα εξωτερική βοήθεια τις ενέργειες των χαρακτήρων.

Δεν είναι για έμενα ανεξήγητη η απόφαση του Τέρρυ να δηλώσει αρχικά ότι θα μείνει με τη Σουζάνα! Και στη χώρα μας αν είχε θυσιάσει μια κοπέλα την σωματική της ακεραιότητα για έναν άντρα και αυτός πριν κλείσει μήνας έφευγε με μια άλλη, η κοινή γνώμη θα τον ισοπέδωνε! Θα τον ξεβράκωναν στον δρόμο φταίει δεν φταίει! Δεν το βρήκα γιαπωνέζικο αυτό! Το βρήκα απλώς....παιδικό!!! Ναι στην καρδιά ενός παιδιού που απευθύνεται το έργο, η πληροφορία αυτή δεν του προκαλεί καμία απορία! Είναι το αυτονόητο για ένα παιδί!!!

Στα σχετικά με τους χαρακτήρες πάλι από άλλα έχει ο μπαχτσές και στη δυτική και στην ανατολική λογοτεχνία! Δεν έχει να κάνει με χώρα άλλα με την κουλτούρα αυτού που συγγραφεί! Στο κάτω κάτω οι χαρακτήρες της candy δεν είναι καθόλου μονοδιάστατοι και επίπεδοι! Ούτε διαπιστώνω μια μονοφυσιτική φύση του καλού και του κακού! Περισσότερο μου θυμίζει το Ομηρικό "αμμίξας" με χαρακτήρες που κρύβουν μέσα τους μπερδεμένες φύσεις όπως αυτή του Τέρρυ! Το ίδιο έγινε και με τον Άντονυ όταν σε μια κρίση ανησυχίας έβγαλε κάτι διαφορετικό και....χαστούκισε την Candy.

Επίσης έχουμε και το εξής οξύμωρο μια άλλη γιαπωνέζα (Ιγκαράσι)να θέλει να στρέψει την ιστορία προς μια νέα κατεύθυνση (?) και να δει (απο ότι ακούω πάλι) ζευγάρι την Candy με τον Τέρρυ! Εδώ εύλογα αναρωτιέμαι η igarashi δεν υιοθετεί την ίδια ιαπωνική κουλτούρα; Δεν βαδίζει με τις ανατολικές αρχές; Άρα τι τα θέλετε..πάνε περίπατο όλα!! Οι άνθρωποι στα βασικά τουλάχιστον συμπεριφέρονται όπως εμείς!


Συνεπώς εγώ δεν μπορώ να ασπαστώ ότι καμία γιαπωνέζα θα προσφωνούσε κύριο Άλπερτ κάποιον που θα συγκατοικούσε και θα την έβλεπε κάθε βράδυ με τη νυχτικιά! Στο κάτω - κάτω σε άλλα σημεία του manga τον φωνάζει με σκέτο το όνομα του! Ούτε ξέρω αν οι χρονικοί παραλογισμοί είναι χαρακτηριστικό των ιαπωνικών ιστοριών!

Στη θεολογία το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να ερμηνεύσει κάτι το οποίο είναι άναρχο (χωρίς αρχή και τέλος) και έξω απο κάθε λογική αυτού του κόσμου!

Στα βυζαντινά χρόνια η θεολογία χρησιμοποίησε την μαθηματικότητα και τη λογική της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας κυρίως για να αναπτύξει επιχειρηματολογία κατά των φοβερών φοβερών λογίων- φιλοσόφων που κατά καιρούς δημιουργούσαν αιρέσεις!

Άν σήμερα θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο για να κατανοήσουμε τις άγνωστες βούλες της Mizuki ή να ασπαστούμε ένα δόγμα του στιλ πίστευε και μην ερεύνα τότε πραγματικά τα πράγματα θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολα!!!!!

Τούρι μου είσαι καταιγίστικος! Θα προσπαθήσω όσον αφορά εμένα ν' απαντήσω! Νομίζω οτι η Ιραγκασι έστρεψε την ιστορία προς τον Τέρυ όταν είδε ότι ο χαρακτήρας του πουλούσε πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κυρίως προς το ευρωπαϊκό κοινό, δεν νομίζω ότι σκέφτηκε την γιαπωνέζικη κουλτούρα, καθαρά την τσέπη της σκέφτηκε! Ούτε την Μιζούκι και τα θέλω της!

Μετά η γιαπωνέζικη κουλτούρα είναι διάχυτη, ειδικά στα σχέδια και τις μορφές: δες λίγο τον Καπαμαρού, τις κινήσεις των χαρακτήρων, τα συναισθήματα στα magna αυτά είναι πολύ πιο διάχυτα στα πρόσωπα των ηρώων απ' ότι σε άλλα παιδικά! Αν δεις τον Ρομπεν των δασων, αγγλικής παραγωγής, θα καταλάβεις άμεσα την διαφορά ή τον Ιβανόη, την χριστουγεννιάτικη ιστορία ή τις μεγάλες προσδοκίες, οι μορφές είναι πιο λεπτές, τα συναισθήματα δεν καθρεπτίζονται άμεσα στις μορφές των ηρώων, οι κινήσεις τους είναι προσεκτικά μελετημένες, με άλλα λόγια οι ήρωες των γιαπωνέζικων παιδικών είναι άμεσα πιο προσβάσιμοι και πιο αυθόρμητοι στο κοινό τους.

Και όμως την εξικίωση με τον θάνατο, την συναντάμε πολύ και σε παιδικά δυτικής κουλτούρας, όπως την εξικοίωση με την φτώχεια και την δυστυχία, όχι όμως και αυτό που κάνει ο Τέρυ που μένει δηλαδή με την Σούζι, σε καμιά περίπτωση! Στην δυτική νοοτροπία και το ίδιο του το παιδί εγκαταλείπει ο γονιός αν δεν μπορεί να το συντηρήσει ή ενδεχομένως το πετά σε ένα ίδρυμα!

Μετά να σου υπενθιμίσω το μυθηστόρημα του Λόρενς που γράφτηκε στις αρχές του 19 αιώνα και προκάλεσε σάλο, δεν λέω τίτλο για ευνόητους λόγους. Η λαίδη Τσάτερλυ απάτά τον ανάπηρο, από τον πόλεμο νεαρό άνδρα της, έσωθεν και έξωθεν του σπιτιού τους με τον κηπουρό τους! Και αυτός είναι ο άνδρας που της χάρισε τίτλο και πλούτη! Και τον πήρε να σκεφτείς με την συναίνεσή της, ερωτευμένη ούσα! όταν εκείνος δεν μπορεί πια να περπατήσει μετά τον πόλεμο, εκείνη στρέφει την προσοχή της σε άλλους άνδρες! Καμία σχέση δηλ. με την συμπεριφορά του Τέρυ που μένει κοντά στην Σούζι, θυσιάζοντας τα πάντα!

Μετά σε παραπέμπω στο παιδικό βιβλίο της Μπροντέ " Τζεην Ευρ" όπου η θεία της παρατά την ορφανή Τζέην σε ένα ίδρυμα όπου τα αδύναμα παιδάκια εκεί, αφήνονται στην τύχη τους και τελικά πεθαίνουν, όσοι επιβιώνουν είναι σαν θαύμα! Και πλείστα άλλα βιβλία, δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος!Άρα και ο θάνατος ,οι κακοτυχίες , η απόρριψη και η ασπλαχνιά είναι μέρος και της δυτικοευρωπαικής κουλτούρας! Όμως αλλιώς παρουσιάζεται ο θάνατος στην ασίατικη κουλτούρα, σε διαπερνά σαν ηλεκτροφόρο ρεύμα και σε ακολουθεί σε όλη σου την ζωή, πράγμα που δεν ισχύει τόσο στον δυτικό τρόπο γραφής!

Τώρα για την θεολογική άποψη, χρησιμοποίησα και παραδείγματα από την αγγλικη λογοτεχνία, θα μπορούσα να σου μιλήσω και για τον Όμηρο και για τους αναχρονιμούς του και να το συνδέσω με την Μιζούκι αλλά τώρα χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, μίλησα πολύ θα τα ξαναπούμε!

Ευχαριστω Turrican για την κατανοηση της τοποθετησης μου αλλα και για την περαιτερω αναλυση. Για καποια στιγμη σκεφτηκα οτι γραφω γιαπωνεζικα γι αυτο και παρεξηγουμε.Αλλα ok τωρα ισορροπησα.Η τοποθετηση σου με καλυψε πληρως και νομιζω οτι θετεις τα πραγματα με ορθολογικους συνειρμους.
Η ανθρωπια, η ευαισθησια, η ευγενεια και η αισθηση του καθηκοντος δεν νομιζω οτι ειναι αποκλειστικο χαρακτηριστικο των Ιαπωνων και οτι ολοι εμεις οι δυτικοι θα χειροκροτουσαμε τον Τερρυ αν επαιρνε το καπελακι του και την εκανε με ελαφρα πηδηματακια.Αν το εργο δεν ταιριαζε και στην δικη μας φιλοσοφια και κοσμοαντιληψη δεν θα εβρισκε τετοια απηχηση
Οσο για την εμπορικη στροφη της Ιγκαρασι δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να την καταδικασουμε ! Η Μιζουκι ειναι υπερανω χρηματων και το μονο που την ενδιαφερει ειναι η καλλιτεχνικη αρτιοτητα του πονηματος της! Καθε αλλο μαλιστα σε καθε ευκαιρια απευθυνοταν στους φαν και τους προετρεπε με καθε τροπο να μην αγοραζουν προιοντα της Καντυ γιατι δεν κερδιζε τιποτα απο αυτο! Και η αισθηση του καθηκοντος απεναντι στους φαν ωστε να τους δωσει ενα ολοκληρωμενο εργο που πηγε? Πηγε μαλλον περιπατο

Χα! Χα! Καταιγιστικός επειδή με προσέχετε και δε μου τα χώνετε!!!

Άρα λες ότι αν κάτι δεν συμπλέει με αυτό που εσύ ονομάζεις ιαπωνική κουλτούρα είναι αρπαχτή για τα χρήματα; Εγώ νομίζω απέδειξα ότι περισσότερη γιαπωνέζικη κουλτούρα όπως την ερμηνεύουμε με τα δικά μας κριτήρια έχουμε εμείς παρά φαίνεται να νοιώθουν οι ίδιοι οι γιαπωνέζοι ότι δεσμεύονται από αυτήν.

Απο αυτά που μου περιγράφεις επίσης βλέπω ότι εντοπίζεις την ιαπωνική κουλτούρα περισσότερο στην...Igkarashi ( που ήθελε Δυτικό άνοιγμα σύμφωνα με αυτά που πιστεύετε)παρά στη Mizuki! !

Το δικό μου μοναδικό άλλοθι περί "ιαπωνικού τρόπου" μου το καταρρίπτεις και εσύ αφού μου λες ότι ο θάνατος είναι συχνός και στις δυτικές ιστορίες οπότε δεν βλέπω και τρελή διαφοροποίηση!

Θα διαφωνήσω με αυτό που λες ότι στη δύση ο γονιός θα εγκαταλείψει το παιδί του πιο εύκολα σε ένα ίδρυμα λες και τα ορφανοτροφεία στην ιαπωνία είναι άγνωστο πράγμα!

Επίσης απορώ που πολλοί δεν μπορούν να δεχτούν τη θυσία του Τερρυ βαφτίζοντας το κάτι ξένο στην δυτική κουλτούρα!

Να σας φέρω ένα πιο γήινο παράδειγμα για να καταλάβετε γιατί μιλάμε;

Πόσοι Τερρυ (γυναίκες και άντρες) "έθαψαν" για πάντα τη ζωή τους όταν παντρεύτηκαν τον πατέρα ή την μητέρα ενός παιδιού- καρπού μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης;;; Είναι δυτικό ή ανατολικό αυτό λοιπόν; Κοιτάξτε γύρω σας αριστερά και δεξιά και θα δείτε τους χιλιάδες ανθρώπους που άλλον αγάπησαν και άλλο παντρεύτηκαν! Αυτούς που καταριούνται αυτόν ή αυτήν που τους κατέστρεψε τη ζωή! Αυτούς που βρίζουν τον εαυτό τους που δεν ήταν αλήτες να κοίταγαν την πάρτη τους!!!

Παιδιά η ιστορία είναι ζόρικη και ρεαλιστική φτιαγμένη για οποιαδήποτε κοινωνία! Δεν είναι τυχαίο που έκανε τον γύρο του κόσμου....

Γίνεται όμως να μελετάμε ενα magna, ξέχωρα από την κουλτούρα μέσα στην οποία εμφανίζεται και αναπτύσσεται, αναρωτιέμαι εγώ, η Κάντυ είναι σίγουρα ένα γιαπωνέζικο magna παντρεμένο με την δυτική κουλτούρα γι' αυτό και έκανε τέτοια επιτυχία! Και βέβαια υπάρχουν τα κλισέ της ευγένειας, του καθήκονος, όπως σε εμάς υπάρχει η έννοια του φιλότιμου, του κεφιού και της φιλοξενίας έντονες χαραγμένες στα κύταρρα μας. Οι γιαπωνέζοι σαν λαός έχουν ιδιαιτερότητες, π.χ δεν βρίζουν με την έννοια την δική μας και δύσκολα λένε την λέξη όχι!

Απάντησα στην ariathniM άλλα πριν με πρόλαβε η nina!! Συμφωνώ απόλυτα! Σε ευχαριστώ!

Εγώ μιλώ πάντα για την δυτική παιδική και ενήλικη λογοτεχνία γιατί έχω κάποιες γνώσεις στα μέτρα του δυνατού! Καληνύκτα

Σίγουρα υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες αγαπητή ariathniM και σε ευχαριστώ που το τονίζεις! Απλά ο δικός μου συλλογισμός έχει να κάνει με το αν αυτές φαίνονται σε αυτό το έργο και κατά πόσο επηρεάζουν αν υπάρχουν την πλοκή! Για την δυτικη λογοτεχνία νομίζω ότι λέμε τα ίδια! Απλά να προσθέσω ότι βιβλίσ με χαρακτήρες όπως η Constance απαγορεύτηκαν, λογοκρίθηκαν και δεν θεωρούνται τυπικά δυτικά δείγματα μα απαγορευμένη εξαίρεση.

Τουρι μου λογοκρίθηκε οχι γιατι η Κονστανς παρατα τον άνδρα της και πηγαινει με κάποιον άλλο, ίσα, ίσα, δεν ήταν αυτό που ενόχλησε το αγγλικό κοινό, ήταν οι σκηνές έρωτα που περιγράφονται και που για την εποχή ήταν προχωρημένες! Αν απλά παρατούσε τον ανάπηρο άνδρα της για κάποιον άλλο δεν θα εξεπλήττοντο οι Άγγλοι όπως οι Γιαπωνέζοι! Ακόμα στην αγγλική λογοτεχνία οι νεαρές γυναίκες θα έπρεπε να είναι άμεπτες ως προς την ηθική τους και έτσι να οδηγούνται στον γάμο, η Κωνστανς έχει γνωρίσει και άλλους άνδρες πριν παντρευτεί και έχει εμπειρίες κάτι που δεν συνιθιζόταν στην μεταβικτωριανή εποχή.

Αντίθετα αν ήταν γαλλίδα αυτό δεν θα ήταν εμπόδιο, οι Γάλλοι κλασικοί περιέγραφαν συχνότατα γυναίκες ελευθερίων ηθών όπως ο Δουμάς την Μαργαρία Γκωτιέ και ο Ζολά την Νανά. Αυτό θεωρούνταν σκάνδαλο για τους άγγλους όπου ο πουριτανισμός ήταν έκδηλος ενώ πίσω το παρασκήνιο ήταν ομολογουμένως πολύ διαφορετικό, οι Γάλλοι είναι όμως πιο φιλευλέθεροι, πιο ελαστικοί ως προς την ηθική, άρα βλέπεις οτι ο κάθε λαός κουβαλά το background του δεν γίνεται διαφορετικά. Και οι Ρώσοι προτάσσουν πρώτα το καθήκον προς την θρησκεία και την πατρίδα πολύ ζωντανά, παρά το καθήκον ως προς ένα άτομο.

Άρα αγαπητέ τούρι συμφωνούμε πως δεν γίνεται ένα magna να μην επηρεαστεί από την ηθική του λαού του. Η μαγεία της Κάντυ είναι οτι ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στις δύο κουλτούρες, αυτό την κάνει ξεχωριστή από κάθε άλλο παιδικό! Και αν η συγκατοίκηση του Αλμπερτ με την Κάντυ δεν ήταν 'λευκή' καταλαβαίνεις τι θέλω να πω πάλι θα είχαμε μερίδες του δυτικού κόσμου που θα αντιδρούσαν, μπορεί όμως οι Γιαπωνέζοι να μην αντιδρούσαν ως προς αυτό. Αντίθετα, ενέχει πάλι το καθήκον αφού ο Άλμπερτ ειναι τραυματίας πολέμου και η Κάντυ η νοσοκόμα του και τον φροντίζει με μεγάλο κόστος αυτό σίγουρα είναι αποδεκτό και από το γιαπωνέζικο και το δυτικό κοινό.

Επίσης ο θάνατος υπάρχει και στον δυτικό κόσμο, αλλά ο ήρωας, ηρωιδα το ξεπερνούν πιο εύκολα και συνεχίζουν από ότι στην ασιατική κουλτούρα που είναι πιο αισθαντικός αυτό ήθελα να πω. Γι' αυτό και στην Γαλλία είχαμε αντιδράσεις για τον θάνατο του Άντονυ.

καλημερα σε ολους.. θα ηθελα να κανω δυο σχολια. το ενα ειναι ασχετο με το θεμα,οποτε ξεκιναω με αυτο. Βρε παιδια συγγνωμη αλλα βλεποντας το anime και διαβαζοντας το manga παραλληλα, χαλιεμαι παρα πολυ που στο anime ο Τερρυ φωναζει την Καντυ ''φακιδομουρα''!! . Το ''φακισομουτρακι'' που υπαρχει στο περιοδικο δεν ειναι πιο γλυκο?? Δεν ακουγεται πιο ομορφα? Και παραλληλα δεν το πηγαινει κ καπου αλλου το θεμα? Δεν ξερω, θα ηθελα και τις δικες σας αποψεις πανω σε αυτο, οχι οτι ειναι κ κανα σοβαρο ζητημα, απλα αναρρωτιεμαι αν ειμαι πολυ μιζερη!
Το δευτερο σχολιο ειναι σχετικα με το τελος. Εμενα ενα πραγμα δεν μου κολλαει στην ολη υποθεση σχετικα με το ''μη-τελος'' της σχεσης του Τερρυ και της Καντυ. Μα ειναι δυνατον να χαλασε ολη η ιστορια τους απο μια πραξη??απο κατι που εκανε η Σουζανα ενστικτωδως? Μα το αντιλαμβανεστε? Εννοω πως αν μιλαμε για μεγαλο ερωτα που ολα τα ξεπερναει κτλ πως γινεται μια πραξη ενος δευτερευοντα ρολου να ειναι τοσο καθοριστικη? Δεν ειμαι κ πολυ σιγουρη αν καταλαβαινετε τι θελω να πω, δεν ξερω αν το εκφραζω σωστα, οπως το εχω στο μυαλο μου τωρα. Και απο την αλλη ενταξει η Σουζανα ηταν ερωτευμενη,αλλα αν ηταν τοσο ερωτευμενη ωστε παραλιγο να πεθανει για τον Τερρυ τοτε πως γινεται στην συνεχεια να ζηταει ανταλλαγματα, αυτο δεν ειναι αγαπη, κατα την γνωμη μου βεβαια. Τεσπα,πιστευω απλα πως αν η συγγραφεας δεν ηθελε την Καντυ με τον Τερρυ στο τελος θα επρεπε πρωτον να μην κανει τοσο εμφανες τον ερωτα τους (καλα το εμφανες ειναι λαθος λεξη τωρα αλλα καταλαβαινετε).και απο την αλλη θα επρεπε να μας δειξει πως ο Αλμπερτ την βοηθαει να τον ξεπερασει ωστε να ερωτευτει εκεινον, οπως ειχε γινει κ στην περιπτωση Αντονυ - Τερρυ. Απλα το θεμα ερωτα Καντυ - Αλμπερτ μου φαινεται απο την μια οτι πολυ πιθανο να το ειχε σχεδιασει απο την αρχη (πριγκιπας κτλ) αλλα απο την αλλη το ξεπεταξε με τοση βιασυνη που δεν γινεται πιστευτο.

Παροτι Αλμπερτικα (εδω και εναν χρονο) θα συμφωνησω μαζι σου nuitetoile21.

Δεν θα επρεπε να κανει τοσο εμφανη τον ερωτα καντυ-Τερυ ή.. εστω να δειξει κατι παραπανω για τον Αλμπερτ.

Μας εχει μπερδεψει τελειως με αυτο, σιγουρο συμπερασμα δεν μπορεις να βγαλεις

Σωστά μου θυμίζεις ariathniM ότι ο εραστής λογοκρίθηκε εξαιτίας των τολμηρών περιγραφών και όχι τόσο για τη θεματολογία του! Χωρίς να γνωρίζω τα ήθη που επικρατούσαν την εποχή που γράφτηκε η λογική μου και εμένα το ίδιο μου λέει.

Συμφώνησα επίσης και ότι ο κάθε λαός μπορεί να έχει μια δεδομένη κουλτούρα. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι τον δεσμεύει και τον επηρεάζει σε όλα τα επίπεδα φιλτράροντας τα πάντα! Με το ίδιο σκεπτικό διαβάζοντας ένας ξένος μια Ελληνική ιστορία manga (λέμε τώρα) θα έλεγε στα διάφορα forums ότι οι Ελληνίδες συνηθίζουν να παίρνουν την έγκριση του πατέρα τους για τον γαμπρό που θα πάρουν και όταν απευθύνονται σε γηραιότερους όπως οι παππούδες , πάνε και τους φυλάνε το χέρι! Επίσης ο χριστιανική τους ορθόδοξη θρησκεία τους απαγορεύει τις προγαμιαίες σχέσεις και ια ήταν αδύνατον να συμβεί κάτι με κάποιον άντρα! Καλά όλα αυτά άλλα πρέπει να δούμε και την πραγματικότητα!


Το συγκεκριμένο έργο γράφτηκε σε μια χώρα που ήταν όπως και να το κάνουμε 100 χρόνια μπροστά απο εμάς, δεν βρήκα κάποιο στοιχείο που να είναι ξένο με τι δική μου δυτική κουλτούρα! Αντιθέτως ξαναλέω μου φαίνεται να είναι εντελώς αντίθετο με την ιαπωνική κουλτούρα όπως εσείς την παρουσιάζετε. Σύμφωνα με αυτήν κανονικά οι Γαπωνέζες είναι γλυκομίλητες, χαμηλοβλεπούσες, κλαψιάρες και εντελώς μα εντελώς παθητικές! Η Candy απο την άλλη μεριά είναι θαρρετή, άμεση, αυθόρμητη και αν της πατήσεις και τον κάλο μπορεί και να παίξει ξύλο με τον κάθε άνδρα! Επίσης κατά την πλοκή της περισσότερα στοιχεία ελληνικής τραγωδίας ( πρέπει να το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν) βλέπω παρά αυτό που περιγράφετε Ιαπωνικό!

Δεν γνωρίζω αν το αναγνωστικό κοινό θα αντιδρούσε σε μια σχέση του Αλμπερτ και της Candy που θα προέκυπτε απο τη συγκατοίκηση! Θα μπορούσε να κατέληγε πχ σε γάμο! Ούτε φυσικά σκανδάλισε η σχέση Αρτσυ - Αννυ, Παττυ - Στηαρ! Θα μπορούσε η συγγραφέας να τις παρουσιάσει με παιδικό πλατωνικό τρόπο όπως και τελικά το έκανε σε όλες τις σχέσεις της ιστορίας! Περισσότερο σκανδαλιστική είναι η συγκατοίκηση με ένα άντρα ανεξαρτήτου λόγου και αίτιας, και αυτό φάνηκε από τα σχόλια των γειτόνων που δεν σεβάστηκαν...το ιατρικό απόρρητο ή κάποια άλλη αιτία! Ήταν κραυγαλέο και για τους ανατολικούς άλλα και για τους συνηθισμένους δυτικούς!


Για το θέμα του θανάτου εγώ συγκλονίστηκα! Δεν θυμάμαι να είχα δει κινούμενα σχέδια ή να διάβασα κόμικς και να βίωσα κάτι τέτοιο! Σε λογοτεχνία θα μπορούσα να δω νοσηρά περιβάλλοντα και καταστάσεις που θα περιέγραφαν μεταξύ άλλων και θανάτους ( Ντικενς) άλλα αυτό με σόκαρε! Ήταν μια ιστορία καθημερινή και όχι φαντασία! Δεν ήταν όμως μόνο ο θάνατος! Ταυτίστηκα με αυτό το κορίτσι και πόνεσα με την αδικία!!! Πολύ αδικία!

Και κάτι άλλο, μη θεωρούμε την ιαπωνική καθημερινότητα πουριτανή και σεμνότυφη! Έχουν τέτοιες διαστροφές και ελευθερία να τις εκφράζουν μέσα από την τέχνη που θα σοκαριστείτε! Υπάρχουν μάλιστα δεκάδες κατηγορίες μάνγκα που καλύπτουν και τις πιο εξεζητημένες ανάγκες!

Κι εγώ το ίδιο πιστεύω όπως έχω πει παραπάνω δεν μου κολλάει αυτός ο έρωτας γιατί όλη η ιστορία της Κάντυ χωρίζεται σε 2 μέρη στον έρωτα της με τον Άντονυ και στον έρωτα της με τον Τέρρυ κατα την γνώμη μου πάντα! Οπότε η ιστορία με τόν Άλμπερτ δε μου φαίνεται και τόσο δυνατή! Εγω ποτέ δεν τους φανταζόμουν ζευγάρι γιατί η ίδια η συγγραφέας δεν έδωσε τόσο εμφαση σε αυτόν τον έρωτα μέχρι εκεί τουλάχιστον που έχει γράψει!