Χριστούγεννα... ό,τι να 'ναι... Οι συμμετοχές

Χριστουγεννιάτικη ιστορία 1

Εκκαθάριση
- Σας παρακαλώ όλους, να εργαστείτε με ακρίβεια και συνέπεια.
- Θέλω να καθαριστούν τα πάντα εν όψει Χριστουγέννων.
- Και κυρίως η σοφίτα. Αυτή να καθαριστεί το συντομότερο.
Και οτιδήποτε πολύτιμο να έρθει στο γραφείο μου το συντομότερο .Και όλα τα χαρτιά και τα κουτιά. Ανεξαρτήτως αξίας.
Και τώρα στις δουλειές σας παρακαλώ.
Η θεία Ελρόυ από την κορυφή της σκάλας όπου βρισκόταν και έδινε εντολές, έκανε νόημα στους υπηρέτες της να αποχωρήσουν.
Παραμονές γιορτών, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Κάθε φορά, με αφορμή την καινούρια χρονιά άδειαζαν και ξεκαθαρίζοντας όλες οι αποθήκες.
Φέτος, εν όψει καινούριας δεκαετίας, 1920 άδειαζαν και όλες τις σοφίτες.
Στη βίλλα του Σικάγου είχαν μεταφέρει και όλα τα αντικείμενα και τα έγραφα του Lakewood.
Έγγραφα παλιά και κρυμμένα.
Περίπου δύο ώρες αργότερα, μετά την εντολή εκκαθάρισης, όλα τα παλιά έγγραφα βρίσκονταν στοιβαγμένα στο γραφείο της θειας Ελρόυ.

Κι ανάμεσά τους  ήταν τα έγγραφα μιας υιοθεσίας ,της Σάρας, της μικρής μιγαδας, που υιοθετήθηκε ως η κόρη των Αρντλαιη. Βιολογική κόρη του Άλφρεντ, του συζύγου της Ελρόυ και της Grace, μιας μαύρης σκλάβας στο Μεξικό.
Η Grace έφυγε για την Αφρική με την απελευθέρωση της. Παντρεύτηκε εκεί ξανά.
Ο Άλφρεντ μεγάλωσε την Σάρα σαν μικρή κυρία. Της έδωσε την μόρφωση των κοριτσιών της καλής κοινωνίας.
Την πάντρεψε αργότερα με έναν νεαρό Σκωτσέζο, που είχε μετοικήσει στο Σικάγο.
Τον Τζέφρυ Ρανγκαν. Και έφτιαξαν μια ωραία οικογένεια, με τα δύο παιδιά τους και τα πλούτη τους.
Το αγκάθι η μικρή ανηψια του Τζέφρι, η Καθριν.
Ήρθε από τη Σκωτία στο Σικάγο.  Έγκυος στην κόρη της.
Ο σύζυγος της, ο δούκας του Εδιμβούργου, αγνοούμενος σε ναυάγιο κι εκείνη έφυγε στην Αμερική για να ξαναστήσει τη ζωή της.
Η Σάρα δεν ήθελε το κορίτσι, τη μικρή Κάντυ κι έτσι την έστειλαν σε ορφανοτροφείο.
Και η Κάθριν ,όταν κάπως ξαναστάθηκε στα πόδια της έφυγε για την Αγγλοκρατουμενη Αφρική.
Συνάντησε την Grace τυχαία.
Αρχικά καμαριέρα, ήταν η Grace στο ξενοδοχείο που έμενε η Κάθριν τον πρώτο καιρό.
Όλα αυτά τα παλιά μυστικά κρύβονταν στις σαβούρες της σοφίτας.
Και τώρα, η Ελρόυ έπρεπε να τα βγάλει στο φώς.
Γιατί ένα γράμμα του βρετανικού ναυαρχείου είχε φτάσει στα χέρια της και αποκάλυπτε ότι ο επί δύο χρόνια αγνοούμενος δούκας του Εδιμβούργου ήταν τελικά ζωντανός.
Και τώρα έψαχνε σύζυγο και κόρη.
Την κόρη, που κατοικούσε ως ορφανό στο σπίτι του μικρού αλόγου και την σύζυγό του στην Αφρική.
Και τον Τζέφρυ Ράνγκαν επίσης, διαχειριστή της περιουσίας του για όσο απουσίαζε ο δούκας.
Μόνο που ο Τζέφρυ πέρασε τα  χρήματα του δούκα στους λογαριασμούς του.
Και τώρα;
Και τώρα, η θεία Ελρόυ ετοίμαζε τα αποκαλυπτήρια για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
Το βράδυ όπου όλοι θα μάθαιναν τα πάντα για την Σάρα, την μικρή μιγάδα και για τη νεαρή Δούκισσα Κάθριν και  την κόρη της.
Και τότε, ποιος ξέρει τι θα γινόταν τότε.
« Όλα θα αλλάξουν ύστερα», σκεφτόταν η  Έλρόυ.

Χριστουγεννιάτικη ιστορία 2

Μοναχικά Χριστούγεννα

Αυτά τα Χριστούγεννα για την Κάντυ μας, ήτανε μοναχικά και χωρίς νόημα! Ο Τέρρυ ήτανε μακρυά της με την Σουζάννα, ο Άρτσι είχε παντρευτεί ήδη την Άννυ και ήταν σε ταξίδι του μέλιτος στον Καναδά, η Πάττυ στην γιαγιά της!
Ω Θεέ μου έλεγε και ξαναλεγε η Κάντυ γιατί τόσο μόνη στην γέννηση του Θεανθρώπου δεν το αξίζω. Ο Άλμπερτ ήταν η μόνη της ελπίδα για αυτό πήρε πένα και χαρτι ! Του έγραψε ένα ταξιδιαρικο, νοσταλγικό και ολίγον αγαπησιαρικο γράμμα και μόλις ήρθε ο ταχυδρόμος στην πόρτα του ορφανοτροφείου του το παρέδωσε.
Άλμπερτ τουλάχιστον έλα εσύ , σε χρειάζομαι φίλε μου, έλεγε καθώς έφτιαχνε μια χριστουγεννιάτικη πουτίγκα για τα παιδιά. Αφού, κάτι έμαθα στο Λονδινο γιατί κανείς δεν μου το αναγνωρίζει , σιγομουρμουρισε , ξέρω να κάνω ωραία πουτίγκα των Χριστουγέννων οκ , με έμαθε και η Άννυ! Γιατί όμως τόσο μόνη και έξω έχει αρχίσει να χιονίζει. Ο λόφος σε λίγο θα γίνει κάτασπρος. Άλμπερτ θα μου στείλεις κάποιο όμορφο δωράκι να το βάλω κάτω από το δεντράκι μου, σίγουρα θα το κάνεις!
Ξάφνου ένας θορυβος γνώριμος ακούγεται και μια γνωστή φωνη: Κάντυ, Κάντυ μου δεν έφερα δώρο αλλά ίσως να ειναι εγώ το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες ποτέ να περιμένεις. Κάνω λάθος;
Άλμπερτ, Άλμπερτ μου ποτέ ήρθες;
Πριν από λίγο, είδα τον γείτονα σου τον Τομ , μου είπε πως θα σαι μέσα. Θεέ μου , είσαι πανέμορφη. Λάμπεις
Δεν σε περίμενα, σου έστειλα γράμμα, καραμέλες, μια χριστουγεννιάτικη κάρτα.
Τώρα είμαι δω χαμόγελα μου δεν σου έφερα δώρο αλλά σου κάνω μια πρόταση...
Μια πρόταση?
Κάντυ,θες να γίνεις γυναίκα μου; Θες να γίνεις η σύζυγος του Μεγάλου θείου Ουίλιαμ;
Άλμπερτ δεν μιλάς σοβαρά; Είναι κάποιο από τα αστεία σου;
Όχι, Κάντυ μιλάω πιο σοβαρά από ποτέ δέχεσαι; Να και ο Τομ χτυπά την πόρτα , τον θες για κουμπάρο μας;
Δεν ξέρω τι να πω , είμαι πιο ξαφνιασμένη από ποτέ ε , λοιπόν ναι Άλμπερτ δέχομαι!
Κάντυ μου, δεν έχω δακτυλίδι αλλά θα σου αγοράσω ένα με την πρώτη ευκαιρία στο Λεικγουντ
Και η μεγάλη Θεία Ελεούσα τι θα πει;
Την ώρα που η Κάντυ ρωτούσε τον Άλμπερτ για την μεγάλη Θεία και τις μελλοντικές αντιδράσεις της στον ενδεχόμενο γάμο τους ο Τομ μπήκε μέσα φορτωμένος Δώρα μα και έξαλλος. Τα είχε ακούσει όλα από το παράθυρο και ποτέ δεν θα το φανταζοτανε πως η παιδική, ταπεινη του φίλη θα γινότανε γυναίκα ενός εκατομμυριουχου που μέχρι πρότινος το έπαιζε και πατριός της!
Αυτή ήτανε η δική του φίλη , της δικής του κοινωνικής κάστας, ητανε Χριστούγεννα θα του έφτιαχνε να πιούνε ενγκονκ και θα μιλούσανε με τα μικρά του ορφανοτροφείου περί ανέμων και υδάτων κοντά στο τζακι. Αλλα αυτός ο πολύ ξανθός άνδρας τα είχε όλα καταστρέψει. Η Κάντυ θέλησε να τον αγκαλιάσει μα κεινος την εμπόδισε." Τομ τι έπαθες;"
Κάντυ έχεις πουληθει , είσαι σαν όλες τις άλλες σε αυτόν τον κόσμο, πουλημένη για τα χρηματα και τις απολαύσεις τις πολυτελείς. Απορώ γιατί , γιατί σ 'ερωτεύτηκα να πάρει ο διάολος; Είναι Χριστούγεννα και μου τα...χάλασες, άκου εκεί να γίνω και κουμπάρος.
Ο Άλμπερτ σιωπηλός έψαχνε έναν τρόπο να ανταπάντησει στον μονόλογο του Τομ, αυτό δεν θα μπορούσε να το φανταστεί! Είχε απλά ξαφνιαστεί.
Πετώντας τα δώρα κάτω με άσχημο τρόπο και χτυπώντας δυνατά την πόρτα , ο Τομ με δάκρυα στα ματια έτρεξε μακρυά στο χιονισμένο λόφο της Πόνυ, ο καυμπου ήτανε ένα πεισμωμενο αγορι! Η Κάντυ δεν μπορούσε ούτε καν να σαλεψει, μάζεψε από κάτω τα δωράκια ενώ ο Άλμπερτ κατευθύνθηκε προς το αναμμένο τζάκι!
Κοίτα να δεις Κάντυ, ποιος θα το περίμενε ο Τόμας ερωτευμένος μαζί σου, τουλάχιστον θα έχουμε και δώρα στις κάλτσες για τα παιδιά, εγώ δεν σκέφτηκα να φέρω
Και γω  Άλμπερτ δεν σκέφτηκα πως σήμερα παραμονή Χριστουγέννων, εσύ θα μου εκανες πρόταση γαμου και ο παιδικός μου φίλος θα δηλωνε βαθιά ερωτευμένος μαζί μου είμαι σε κατάσταση σοκ! Περίμενε θα πάω γρήγορα σπίτι του να τον βρω να του εξηγήσω!
" Κάντυ, δεν θα χε νοημα κανένα αυτήν την στιγμη ότι έγινε έγινε, κουμπάρος ο Αρτσι και είναι το πιο σωστό!εσύ εξακολουθεί ς να θες να είμαστε μαζί;"
" Όλοι θα λένε ότι είπε ο Τομ, πως σε θέλω για τα λεφτά, την εξουσία σου"
Αδιαφορώ , θέλω να μαστε μαζί!  αδιαφορώ για τον Τομ, την μεγάλη Θεία , τους Άντριους, τους Ραγκαν!
Άλμπερτ έξω χιονίζει και είμαι ευτυχισμένη τα μοναχικά Χριστούγεννα έγιναν πολύχρωμα
ναι και γω σε αγαπώ και θα το περάσουμε μαζί!

Χριστουγεννιάτικη ιστορία 3

Χριστούγεννα...

Χριστούγεννα... η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι εκείνη της Κάντυ που περπατούσε μόνη της μέσα στη νύχτα, με μόνη παρηγοριά το μουσικό κουτί του Στήαρ.... το βράδυ που άφησε τον Τέρρυ...
Χιόνια και κρύο το σκηνικό... καμία ένδειξη ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα, το μόνο που μπορούσε να ζεστάνει την καρδιά της ήταν η μελωδία από το μουσικό κουτί
Πόσο οικείο αυτό το συναίσθημα... του αποχωρισμού από κάποιον που αγαπάμε... είτε μας χωρίσει η απόσταση, ή ο χωρισμός ή ο θάνατος...
Η απώλεια είναι απώλεια και λίγο πολύ όλοι μας την έχουμε βιώσει.
Για πάρα πολλά χρόνια έζησα τα Χριστούγεννα με τέτοια παγωνιά στην καρδιά μου, κυρίως λόγω του συναισθηματικού κενού.
Είναι δύσκολη η μοναξιά. Κι όσο περνάνε τα χρόνια και αναλογίζομαι τα όνειρα που είχα κάνει παιδί και πώς θα ήθελα να είναι η ζωή μου στην ηλικία των σαράντα συν, και πώς είναι τελικά, ώρες ώρες απογοητεύομαι...
Πάντα έπαιρνα κουράγιο από την Κάντυ και την δύναμη ψυχής που είχε και λίγο πολύ είχα ταυτιστεί με τους χαρακτήρες, όμως ποτέ πριν από τα δύο τρία τελευταία χρόνια δεν είχα εστιάσει στις δύο αυτές εξαιρετικές γυναίκες, την κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία...
Μέχρι που ξεκίνησε ένας πόλεμος στη Συρία που άλλαξε τη ζωή πολλών ανθρώπων και μαζί και τη δική μου...
Είδα τα πρώτα προσφυγάκια να φτάνουν στο νησί, πήγα να βοηθήσω εθελοντικά και κατέληξε να έχω αφήσει όλα όσα έκανα μέχρι τώρα και να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό
Κι αντί να βελτιωθεί η κατάσταση με την πάροδο του χρόνου, χειροτερεύει...
Ποια Χριστούγεννα και ποιο δέντρο και ποια φωτάκια και γλυκά...
Κρύο και βροχή και και οικογένειες που κοιμούνται μέσα σε σκηνές που τις δέρνει ο αέρας και το κρύο, νερό και λάσπες παντού και το πιο εντυπωσιακό είναι τα παιδάκια που ακόμα κι έτσι δεν χάνουν το χαμόγελο...
Υπάρχουν κυρίες Πόνυ και αδελφές Μαρίες, όμως είναι λίγες και με λίγη δύναμη...
Με τρομάζει η αδιαφορία και ο φθόνος του κόσμου...
Τη στιγμή που κάποιοι από εμάς γκρινιάζουμε που πήραμε κιλά και δεν έχουμε τι να φορέσουμε (με ντουλάπες που ξεχειλίζουν από ρούχα) και δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε άλλα 150 στολίδια για το δέντρο και άλλες δυο τρεις σειρές φωτάκια, όσο μελαγχολούμε που δεν έχουμε βρει ακόμη το ταίρι μας και σπάμε το κεφάλι μας για το τι θα μαγειρέψουμε να φάμε τα Χριστούγεννα, υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που δεν έχουν τα μίνιμουμ στάνταρ... ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, ένα κρεβάτι να κοιμηθούν, ένα μπάνιο ζεστό και μία τουαλέτα, ένα πιάτο φαΐ...
Όλα όσα θεωρούμε δεδομένα, για κάποιους είναι πολυτέλεια.. για φαντάσου...
Ας μην περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να ευαισθητοποιηθούμε.
Σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, και ό,τι κάνουμε μπορεί να είναι "σταγόνες στον ωκεανό", όμως είναι κάτι.
Κάποια στιγμή πήγα Αθήνα και αγόρασα ένα πιροσκί με κιμά για να κεράσω μία φίλη μου, όμως τελικά δεν συναντηθήκαμε. Έπεσα τυχαία σε μία άστεγη και της πρόσφερα το πιροσκί... έλαμψε το πρόσωπό της, σαν να της έκανε ο άγιος Βασίλης το μεγαλύτερο δώρο... πρόσεξα τα μάτια της, σαν μωρό παιδί.... της είπα καλή όρεξη και έφυγα...
Είναι συγκλονιστικό το πόσο εύκολα μπορείς να δώσεις χαρά σε έναν άνθρωπο
Ας μην περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να σκεφτούμε τον συνάνθρωπο
Μία απλή καθημερινή που μας περισσεύει κάτι από το φαγητό μας, με αξιοπρέπεια να το προσφέρουμε σε έναν άνθρωπο, τόσο απλό.
Έχουμε ρούχα που δεν τα φοράμε, ας τα δώρίσουμε κάπου που τα έχουν ανάγκη.
Απλά πραγματάκια.
Θα κλείσω με ένα τραγούδι του Μάικλ Τζάκσον εστιάζοντας στους στίχους

"If you want to make the world a better place
Take a look at yourself, and then make a change"

(Αν θέλεις να κάνεις τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος
ρίξε μια ματιά στον εαυτό σου και έπειτα κάνε μια αλλαγή)

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=PivWY9wn5ps&feature=emb_logo


...."As I, turn up the collar on
My favorite winter coat
This wind is blowing my mind
I see the kids in the streets,
With not enough to eat
Who am I to be blind?
Pretending not to see their needs"....