Εκκαθάριση

- Σας παρακαλώ όλους, να εργαστείτε με ακρίβεια και συνέπεια.
- Θέλω να καθαριστούν τα πάντα εν όψει Χριστουγέννων.
- Και κυρίως η σοφίτα. Αυτή να καθαριστεί το συντομότερο.
Και οτιδήποτε πολύτιμο να έρθει στο γραφείο μου το συντομότερο .Και όλα τα χαρτιά και τα κουτιά. Ανεξαρτήτως αξίας.
Και τώρα στις δουλειές σας παρακαλώ.
Η θεία Ελρόυ από την κορυφή της σκάλας όπου βρισκόταν και έδινε εντολές, έκανε νόημα στους υπηρέτες της να αποχωρήσουν.
Παραμονές γιορτών, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Κάθε φορά, με αφορμή την καινούρια χρονιά άδειαζαν και ξεκαθαρίζαν όλες οι αποθήκες.
Φέτος, εν όψει καινούριας δεκαετίας, 1920 άδειαζαν και όλες τις σοφίτες.
Στη βίλλα του Σικάγου είχαν μεταφέρει και όλα τα αντικείμενα και τα έγραφα του Lakewood.
Έγγραφα παλιά και κρυμμένα.
Περίπου δύο ώρες αργότερα, μετά την εντολή εκκαθάρισης, όλα τα παλιά έγγραφα βρίσκονταν στοιβαγμένα στο γραφείο της θειας Ελρόυ.

Κι ανάμεσά τους ήταν τα έγγραφα μιας υιοθεσίας . Την υιοθεσία της Σάρας, της μικρής μιγαδας, που υιοθετήθηκε ως η κόρη των Αρντλαιη. Βιολογική κόρη του Άλφρεντ, του συζύγου της Ελρόυ και της Grace, μιας μαύρης σκλάβας στο Μεξικό.
Η Grace έφυγε για την Αφρική με την απελευθέρωση της. Παντρεύτηκε εκεί ξανά.
Ο Άλφρεντ μεγάλωσε την Σάρα σαν μικρή κυρία. Της έδωσε την μόρφωση των κοριτσιών της καλής κοινωνίας.
Την πάντρεψε αργότερα με έναν νεαρό Σκωτσέζο, που είχε μετοικήσει στο Σικάγο.
Τον Τζέφρυ Ρανγκαν. Και έφτιαξαν μια ωραία οικογένεια, με τα δύο παιδιά τους και τα πλούτη τους.
Το αγκάθι η μικρή ανηψια του Τζέφρι, η Καθριν.
Ήρθε από τη Σκωτία στο Σικάγο. Έγκυος στην κόρη της.
Ο σύζυγος της, ο δούκας του Εδιμβούργου, αγνοούμενος σε ναυάγιο κι εκείνη έφυγε στην Αμερική για να ξαναστήσει τη ζωή της.
Η Σάρα δεν ήθελε το κορίτσι, τη μικρή Κάντυ κι έτσι την έστειλαν σε ορφανοτροφείο.
Και η Κάθριν ,όταν κάπως ξαναστάθηκε στα πόδια της έφυγε για την αγγλοκρατουμενη Αφρική.
Συνάντησε την Grace τυχαία στην Αφρική.
Αρχικά καμαριέρα, ήταν η Grace στο ξενοδοχείο που έμενε η Κάθριν τον πρώτο καιρό.
Όλα αυτά τα παλιά μυστικά κρύβονταν στις σαβούρες της σοφίτας.
Και τώρα, η Ελρόυ έπρεπε να τα βγάλει στο φώς.
Γιατί ένα γράμμα του βρετανικού ναυαρχείου είχε φτάσει στα χέρια της και αποκάλυπτε ότι ο επί χρόνια αγνοούμενος δούκας του Εδιμβούργου ήταν τελικά ζωντανός.
Και τώρα έψαχνε σύζυγο και κόρη.
Την κόρη, που κατοικούσε ως ορφανό στο σπίτι του μικρού αλόγου και την σύζυγό του στην Αφρική.
Και τον Τζέφρυ Ράνγκαν επίσης, διαχειριστή της περιουσίας του για όσο απουσίαζε ο δούκας.
Μόνο που ο Τζέφρυ πέρασε τα χρήματα του δούκα στους λογαριασμούς του.
Και τώρα;
Και τώρα, η θεία Ελρόυ ετοίμαζε τα αποκαλυπτήρια για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
Το βράδυ όπου όλοι θα μάθαιναν τα πάντα για την Σάρα, την μικρή μιγάδα και για τη νεαρή Δούκισσα Κάθριν και την κόρη της.
Και τότε, ποιος ξέρει τι θα γινόταν τότε.
« Όλα θα αλλάξουν ύστερα», σκεφτόταν η Eλρόυ

" Έτοιμες κορίτσια;". Η Πάττυ, ντυμένη με ένα μακρύ,πράσινο ,μεταξωτό φόρεμα, χτυπούσε την πόρτα του δωματίου της Κάντυ.
Της άνοιξε η Ντόροθυ.
"Ελάτε δεσποινίς Πάττυ,τώρα τελειώνουμε. Τρείς ώρες παλεύουμε με τα μαλιά της δεσποινίδας Κάντυ".
"Κρίμα το πιστολάκι και τα σύνεργα, που έφερα", πήρε τον λόγο η Άννυ.
"Ήθελα να της φέρω και καλή κομμώτρια. Θα μας ντρόπιαζε. Ρεζίλι θα μας έκανε. Κι έτσι,αρκέστηκε σ'εμένα και στην Ντόροθυ",συνέχισε δήθεν θυμωμένη η Άννυ.
"Μα δεν την ξέρεις΄Τώρα θα την μάθεις; Κουνιέται συνεχώς, σαν μαΐμού", απάντησε γελώντας η Πάττυ.
" Ε, όχι και μαΐμού", γκρίνιαξε η Κάντυ και φάνηκαν ακόμα πιο έντονα οι φακίδες της.
" Έτσι γράφει εδώ",συνέχισε γελώντας η Πάττυ και άρχισε να διαβάζει το γράμμα που κρατούσε στα χέρια της.
" Προς της αξιότιμη Δεσποινίδα Candy White Ardlay.
Aγαπημένη μου μαΐμούδιτσα Κάντυ,
θα φτάσουμε λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου ο Τζωρτζ κι εγώ.Θα συναντηθούμε σύντομα στο μεγάλο σαλόνι της έπαυλης.Ντυθείτε,όσο πιο όμορφα μπορείτε.Απόψε, έχουμε μεγάλη γιορτή.
Πολλά φιλιά από τον Τζωρτζ κι εμένα σε όλους σας.
Άλμπερτ".
"Μάλιστα, τέλεια! Ιδέα κι αυτή να πάει στη Νέα Υόρκη πριν την πρωτοχρονιά! Και τώρα να έρχεεται με την ψυχή στο στόμα",κατσούφιασε η Κάντυ.
" Μα Κάντυ μου, ο Άλμπερτ είχε δουλειά. Οι επιχειρήσεις δεν γνωρίζουνε από γιορτές και αργίες', απάντησε γλυκύτατα η Πάττυ.
" Ναι σωστά", απάντησε κάπως θυμωμένα η Κάντυ κι ακούμπησε το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
"Κάντυ μη, θα λερωθείς  Κάντυ … Κάντυ", φώναξαν τα κορίτσια όλα μαζί και εβαλαν τα γέλια.
Η Κάντυ, η Άννυ και η Πάττυ… Φίλες αχώριστες όλη τους τη ζωή. Γιατί έτσι το ένιωθαν και ας μην ήταν έτσι ακριβώς.Ετοιμάζονταν για την πρωτοχρονιάτικη δεξίωση.Φορούσαν και οι τρείς μεταξωτά φορέματα με φουρφουρένια μανίκια και ανοιχτή πλάτη κι από πάνω μια εσάρπα καρώ.Σκωτσέζικη.Το καρώ των Ardlay.
Φόρεμα από βαθυγάλαζο ,μεταξωτό φορούσε η Κάντυ.Ένα ωραίο βαθυπράσινο η Πάττυ.Κι ένα χρυσοκίτρινο η Άννυ.Στα μαλλιά τους φορούσαν τιάρες και ακριβά κοσμήματα. Βραχιόλια, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια. Ένα πλήρες σετ με τα καλύτερα διαμαντικά τους.Απαστράπτουσες όλες τους.Και γεμάτες χαρά και ζωντάνια και όρεξη για πειράγματα και αστεία.Ως αξιότιμες δεσποινίδες της καλής κοινωνίας.

Στην άλλη πλευρά της έπαυλης, ο Στήαρ και ο Άρτσι στο δωμάτιό τους,προετοιμάζονταν για την γιορτή κουβεντιάζοντας.
" Λες να αργήσει πολύ ο Άλμπερτ;", αναρωτήθηκε για μια φορά ακόμα ο Άρτσι,που πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο.
" Λίγο πριν την αλλάγή του χρόνου θα έρθει,έτσι είπε", του απάντησε ήρεμα ο Στήαρ.
" Θα προλάβουμε; Θα είναι στην ώρα του; Δεν μπορώ να το καθυστερήσω. Ή τώρα ή ποτέ", ρώτησε κάπως νευρικός ο Άρτσι.
" Θα προλάβουμε", τον καθησύχασε ο Στήαρ." Άμα πει κάτι ο θείος".
Έτσι τον έλεγε τον Άλμπερτ πια ο Στήαρ." Ο θείος". Μισοαστεία, μισοσοβαρά, με ένα καλοπροαίρετο πείραγμα και πολύ όρεξη για χιούμορ και για γέλιο.
Γελούσε τόσο πολύ ο Στήαρ ,τόσο πολύ. Ο πόλεμος είχε τελειώσει μόλις δυο χρόνια πριν και ο Στήαρ επέστρεψε μετά από έξι μήνες. Έξι μήνες μετά την λήξη του πολέμου, ο Στήαρ, που ήταν αγνοούμενος και αιχμάλωτος πολέμου,επέστρεψε στην κατοικία των Ardlay.Ήτανε τόσο μεγάλη η συγκίνηση 'ολων,που η μεγαλοπρεπής δεξίωση για την επιστροφή του έγινε γνωστή μέσω των εφημερίδων σε ολόκληρη τη χώρα.Για ένα διάστημα ο Στήαρ έδινε παντού συνεντεύξεις.Του πρότειναν να γυρίσουν την ζωή του ταινία με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή. "Θα το σκεφτώ", απάντησε ο Στήαρ και ακόμα δεν ήξερε γιατί δεν απάντησε αρνητικά αμέσως." Μήπως να πω στον Τέρρυ να με παίξει;", αναρωτιόταν μόνος του κάποιες φορές.
Ο Τέρρυ… Σε πείσμα του Άρτσι, είχαν γίνει οι καλύτεροι φίλοι ο Στήαρ και ο Τέρρυ.Έπιαναν τα χέρια του Τέρρυ και οι μικροκατασκευές, τον βοηθήσουν να ελέγχρι την νευρικότητά του πριν ή μετά την παράσταση.Ο Τέρρυ ερχόταν συχνά για παραστάσεις στο Σικάγο.Όσο συχνότερα μπορούσε. Αφορμή για να βλέπει και την Κάντυ.Με τον Στήαρ, έγιναν φίλοι αμέσως, όπως ήταν παλιότερα και με τον Άλμπερτ.Μαζί με τον Άλμπερτ και τον Άρτσι,που ακολουθούσε βαρύθυμος,απλώς και μόνο για να μην βρεθεί να κάνει παρέα με τον Νηλ, περπατούσαν συχνά στις όχθες της λίμνης Μίτσιγκαν και συζητούσαν για την ποτοαπαγόρευση και την πολιτική.
Και τώρα,παραμονή πρωτοχρονιάς,περίμεναν τον Άλμπερτ για να γιορτάσουν με όλη την οικογένεια και με εκλεκτούς φίλους." Και ποιος ξέρει τί θα γινόταν στη γιορτή", σκεφτόταν κοιτάζοντας στη βεράντα ο Στήαρ."Σύσσωμη η οικογένεια είχε να μαζευτεί πριν από τον πόλεμο.Από το τελευταίο κυνήγι αλεπούς γύρω στα 1910. Τότε που...". Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του.
"Κρίμα... πολύ κρίμα. Ρόζμαρι… Άντονυ… Πόσο ,μα πόσο κρίμα...".
Όμως σε λίγο είχανε γιορτή. Και σε αντίθεση με τις άλλες χρονιές, ο Στήαρ και ο Άρτσι θα παρουσιάζονταν στην πρωτοχρονιάτικη δεξίωση μαζί με τους γονείς τους.

- Nήλ; Είσαι έτοιμος;
-Ελίζα έρχομαι! Μισό λεπτό!
Πότε; Ακόμα να ετοιμαστείς Νηλ;
Η Ελίζα μπήκε στο δωμάτιο του Νηλ και τον περίμενε να φύγουν. Να ετοιμαστεί για την Πρωτοχρονιά. Κάθησε στο μικρό σαλόνι και περίμενε. Κοιτάζοντας το ρολόι του τοίχου.
- Νηλ! Έτοιμος;
-Ελίζα, έρχομαι! Μισό λεπτό!
-Νήλ! Πόσες γραβάτες έχεις αλλάξει! Αφού καμία δεν ήτανε καλή!
- Η δωδέκατη;
-Ναι... Μήπως να βάλω άλλη;...Έμφανίστηκε τρέμοντας στο σαλονάκι του ο Νηλ και κόκκινος σαν άστακος.
- Η δωδέκατη; Και όλα αυτά για την Κάντυ;
- Για τους Ardlay, Ελίζα, για τους Ardlay. Ποια Κάντυ…
-Eυχάριστο αυτό!! Δεν σκόπευα να εκτεθώ στην Daisy.
- Φυσικά Ελίζα, η Daisy! Δεν σκόπευες να εκτεθείς στην Daisy!
-Ετοιμάσου να φύγουμε. Nous serons en retatd!! Θα αργήσουμε! Μία καθωσπρέπει κυρία και ένας καθωσπρέπει κύριος οφείλουν να είναι πάντοτε στην ώρα τους.
- Μάλιστα, αδελφούλα.

Η Ελίζα και ο Νηλ! Δύο χρόνια μετά το πέρας του αρραβώνα του Νηλ με την Κάντυ και τα πράγματα δεν έλεγαν να αλλάξουν. Ο Νηλ σκεφτόταν ακόμα την Κάντυ και η Ελίζα προσπαθούσε να τον συνετίσει  προτείνοντάς του ως αντικαταστάτρια την Daisy Dealmann. Την καλύτερη της φίλη και μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες του κύκλου τους.
Όσο για την ίδια την Ελίζα, περνούσε τα πρωινά της στα δικηγορικά γραφεία, προσπαθώντας να ακυρώσει την υιοθεσία της Κάντυ.  
Και τα απογεύματα, έβγαινε για τσάι με τις φίλες της, όπου κουβέντιαζαν για μόδα και κινηματογράφο.
Σε μία από τις ταινίες, που είχαν κυκλοφορήσει πρόσφατα, τον " Άμλετ", την μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού του William Shakespeare στην μεγάλη οθόνη πρωταγωνιστούσε ο Τέρρυ μαζί με την διάσημη ηθοποιό Έλενορ Μπέικερ στο ρόλο της μητέρας του Άμλετ, της Γερτρούδης.
Και η Ελίζα δεν σταματούσε να μιλά στις φίλες της για την γνωριμία της με τον Τέρρυ. Και για το πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της στη διάρκεια των σπουδών τους στο Λονδίνο, όπου και οι δύο φοιτούσαν στο βασιλικό κολλέγιο του Αγίου Παύλου, ως γόνοι καλών οικογενειών.
Εκείνο, που δεν ήξερε η Ελίζα ήταν πως η Έλενορ Μπέικερ ήταν η βιολογική μητέρα του Τέρρυ.
Εκείνο, που δεν έλεγε η Ελίζα ήταν πόσο η ίδια ήταν ερωτευμένη μαζί του και πως έκανε τα πάντα για να διαλύσει την σχέση του με την Κάντυ. Κι εκείνο,που δεν έλεγαν οι φίλες της Ελίζας, και ιδίως η Daisy Dealmann,που ακόμα απέβλεπε στον Νηλ και στην περιουσία του, ήταν πόσο πολύ είχαν κουραστεί από τις ιστορίες για τον Τέρρυ.Και πόσο πολύ έψαχναν όλους τους αριστοκράτες της Ευρώπης, ακόμα και τους Ρώσους εμιγκρέδες, μήπως και έβρισκαν κάποιον άλλον κατάλληλο. Για να ησυχάσουν. Για το καλό της Ελίζας, βέβαια! Πάντα για το καλό της. Και με το αζημίωτο φυσικά!!
Η Ελίζα όμως δεν ήξερε γι'αυτο. Κι έτσι τώρα απαστράπτουσα μέσα στα ρουμπίνια της και στο ολομέταξο κόκκινο φόρεμά της και με τις μπούκλες της πιασμένες ψηλά, σ 'έναν ωραίο κότσο και περασμένη την σκωτσέζικη εσάρπα της στους ώμους της, περπατούσε πάνω- κάτω στο σαλονάκι του Νηλ,που δεν έλεγε να τελειώσει με τις γραβάτες του.
-Έτοιμος, αδελφούλα!
- Επιτέλους αδελφούλη, απάντησε η αδελφούλα, δείχνοντάς του τα δόντια της.

Στο αυτοκίνητο, ο κύριος και η κυρία Ράνγκαν περίμεναν τα δυο παιδιά τους, που είχανε αργήσει.
- Σου πέρασε ο πονοκέφαλος καλή μου;
- Καλύτερα είμαι, ναι! Σ'ευχαριστώ Geoffrey!
- Μήπως να μην πάμε απόψε;
-Θα αστειεύσαι βέβαια! Είναι Πρωτοχρονιά!
- Ναι, αλλά αν δεν νιώθεις καλά...
- Geoffrey, φαντάζεσαι να περάσουμε Πρωτοχρονιά μόνοι με το προσωπικό και τα παιδιά;... Και τα σχόλια των Ardlay και τις διευκρινήσεις για την απουσία μας;...
-Ναι, αλλά αν δεν νιώθεις καλα…
- Θα πέσουν οι μετοχές της εταιρείας σου Geoffrey! Kι έπειτα ποιος την ακούει την μεγάλη θεία!
- Ομολογώ θα είναι δραματικό!
Οπότε θα πάμε! Ήδη νιώθω καλύτερα!
-Όπως αγαπάς!
-Πάμε, να και τα παιδιά!
-Alain, nous partons! Φεύγουμε, είπε με τα άψογα γαλλικά της η Σάρα στον Αλσατό σωφέρ τους.

- Mα Janet,είναι φυσικό! Λείπατε τόσο πολύ καιρό! Είναι φυσικό να έχουν μεγαλώσει τα αγόρια.
-Μα είχα τόσο καιρό να τους δω! Μα πέρασε τόσος καιρός! Γιατί να μην τους έχουμε μαζί μας;
- Μα, δεν είχε δασκάλους στο ορυχείο. Όσο για το σχολείο το ξέρεις, τα αφρικανικά σχολεία είναι αποφευκτεα.
- Το ξέρω!
-Τότε;
-Ε, να ήθελα...
H Janet δεν τελείωσε τη φράση της. Κόίταξε την Ελρόυ, την Μεγάλη θεία, που καθότανε δίπλα της, χαζεύοντας έξω από το παράθυρο.
" Ξαστεριά απόψε", σκέφτηκε η Janet και τυλίχτηκε στην μάλλινη εσάρπα της.
" Μετά την Αφρική, η Αμερική θα είναι πάντα κρύα", μουρμούρισε.
Κοίταξε τον άντρα της, τον Benjamin. Kουβέντιαζε με τους γιούς τους, τον Άρτσι και τον Στήαρ.
" Τον Άλισταιρ", μουρμούρισε η Janet. " Που παραλίγο να τον χάσουμε στον πόλεμο Θεέ μου. Τί εξαφάνιση!".
Τα αγόρια της, ντυμένα με τα κιλτ τους, πολύ κοντά στην πόρτα της εισόδου, για να υποδεχτούν τιυς καλεσμένους τους. Μόνο ο Άντονυ έλειπε από την συντροφιά! Ο Άντονυ που...
Λίγο πιο πέρα, στην άλλη είσοδο της σάλας και στην βεράντα, που έβγαζε στην πίσω αυλή, ήτανε τα κορίτσια. Των αγοριών της τα κορίτσια! Και η Κάντυ τους! Θετή κόρη των Ardlay! " Θετή κόρη, ναι!", μουρμούρισε η Janet.
Mια κόρνα διέκοψε τις σκέψεις της! Τα φώτα δυνάμωναν! Η ορχήστρα άρχισε να παίζει ένα βαλς. Εκείνο το βαλς που...

- Ο κύριος και η κυρία Ράνγκαν. Η δεσποινίς Ελίζα Ράνγκαν. Ο κύριος Νηλ Ράνγκαν.
Καλωσορίσατε!
- Δεσποινίς Ardlay!
- Νεαρέ κύριε Ράνγκαν!
Και γέλασαν! Μπροστά στα μάτια της μουτρωμένης Ελιζας, της αποσβολωμένης Σάρας, του απορρημένου Geoffrey!
Tρία χρόνια μετά τον αποτυχημένο αρραβώνα τους, ο Νηλ και η Κάντυ είχανε γίνει φίλοι.Η επιμονή του Άρτσι και ο γλυκός τρόπος του Στήαρ, έκαναν τον Νηλ να καταλάβει ότι ο μόνος τρόπος για να μην είναι υποχείριο της Ελίζας και της μαμάς του, ο μόνος τρόπος για να τον υπολογίζουν ο πατέρας του και εκείνοι και ο μόνος τρόπος για να μπει στην παρέα τους, ήταν να φέρεται καλά στην Κάντυ.
Και ο Νηλ, τρομαγμένος από την ροή των πραγμάτων, ζήτησε συγγνώμη. Η Κάντυ δέχτηκε την συγγνώμη χωρίς περιστροφές.Τα αγόρια όμως έβαλαν περιορισμούς και ρήτρες.Ο νεαρός κύριος Ράνγκαν και η δεσποινίς Ardlay,όφειλαν να αυτοαποκαλούνται έτσι.Και να μιλάνε στον πληθυντικό.Το ίδιο ίσχυε και για την Ελίζα, που από τότε χαιρετούσε άηχα, μουτρωμένα την Κάντυ.
Οι Ράνγκαν έφτασαν νωρίτερα, από τους καλεσμένους της δεξίωσης και κατευθύνθηκαν προς την Μεγάλη θεία Ελρόυ και την Janet Cornwall.Για να τις χαιρετήσουν.
Οι υπόλοιποι καλεσμένοι άρχισαν να φτάνουν, κι ανάλογα με την είσοδο που έφταναν, τους υποδέχονταν τα κορίτσια ή τα αγόρια.Η μουσική έπαιζε και άρχιζαν οι συζητήσεις, οι αναγνωριστικές σκηνές και τα απεριτίφ.
- Οι γονείς σου θα έρθουν Πάττυ; την ρώτησε κάποια στιγμή η Κάντυ.
- Θα έρθουν ναι, είναι στην Νέα Υόρκη με τον Άλμπερτ.
- Με τον Άλμπερτ; Οι δικοί μου γονείς είναι με τον Άλμπερτ, αντέδρασε η Άννι.
- Τότε, θα έρθουν όλοι μαζί, απάντησε με ένα χαμόγελο η Κάντυ.Στο σημείωμά μου έγραφε ότι θα έρθει λίγο πριν τα μεσάνυχτα, μαζί με κάποιους πολύ σημαντικούς καλεσμένους!
- Και πού το ξέρεις ότι οι πολύ σημαντικοί καλεσμένοι είναι οι γονείς μας; Μπορεί να είναι άλλοι, απάντησε με ενα πονηρό χαμόγελο η Πάττυ.
- Πάττυ...!
-Κάντυ!, φώναξαν και τα δύο κορίτσια μαζί!

- Ο κύριος Ardlay με την κυρία του.
- Η δεσποινίς Ardlay me ton κύριο Travis.
- H δεσποινίς Louise Fitzpatrick με τον δούκα του Kent.
- H δεσποινίς Daisy Dealman με τον αδελφό της.

" Επιτέλους Louise και Daisy! Επιτέλους! Αν και μου έμειναν ακόμα διαμάντια να μετρήσω!".
Η δεσποινίς Ελίζα Ράνγκαν απομακρύνθηκε σε μια γωνιά της σάλας με τις φίλες της. Παραμονή Πρωτοχρονιάς! Οι Ardlay γιόρταζαν με συγγενείς και φίλους.Η ολόφωτη έπαυλη, τα ολοφώτιστα δέντρα,τα κατάφωτα συντριβάνια και οι λίμνες, τα τριαντάφυλλα στα βάζα από τα θερμοκήπια του κήπου, όλα έδιναν έντονο, πολύ γιορτινό τόνο! Κόντευαν μεσάνυχτα κι εκεί που φαινόταν ότι όλοι πια είχαν φτάσει, ακούστηκαν νέες αναγγελίες!
- Ο δούκας του Εδιμβούργου και η δούκισσα Κάθριν.
- Ο κόμης Ardlay!
- O κύριος Georges Devigne.
- O δούκας Grandchester  με την κυρία Ardlay.
- O νεαρός κύριος Grandchester μαζί με την μητέρα του!
Στην κεντρική είσοδο τα αγόρια χαιρέτησαν με επισημότητα, ενουσιασμό και θέρμη! Τον κόμη William Albert Ardlay! Toν κύριο Georges Devigne. Toν νεαρό κύριο Grandchester τον χτύπησαν στην πλάτη.Κι αγκάλιασαν κυριολεκτικά την αστραφτερή μητέρα του, αντί για χειροφίλημα.
Οι αναγγελίες συνεχίζονταν.
- Ο κύριος και η κυρία Brighton.
- O κύριος και η κυρια O' Bryan.
- O κόμης του Southampton με την κόρη του.
- Ο πρίγκιπας του Αννοβέρου με τον γιό του.
- Ο δούκας της Alsace- Lorraine και η αδελφή του.
-Η κόμισσα Ο'Bryan!
" Γιαγιά μου!". " ¨Ηρθε κοριτσια!".
- Κόμισσα Ο 'Bryan, Πάττυ; φώναξε παιχνίδιζοντας η ¨Αννι.
- Ε, ναι!
- Κάντυ παιδί μου!
- Κυρία Brighton! Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω!
- Άννι μου!
- Μαμα, πόσο καιρό έχω να σε δω!
- Δεσπονίς Ardlay!
- Κόμη Ardlay! Άλμπερτ, επιτέλους! Georges! Kι εσύ εδώ, φώναξε η Κάντυ ενθουσιασμένη και τους ακολούθησε στην άκρη της σάλας μ'ένα ποτό στο χέρι.
- Φέραμε θησαυρό!
- Το ξέρω! Εσάς!
- Εμάς! Και κάτι άλλο!
- Δεσποινίς Ardlay!
- Δούκα Grandchester! Τέρρυ! Έλενορ!
Οι καμπάνες των πύργων χτύπησαν μεσάνυχτα!
" Ευτυχισμένο το 1920! Καλή χρονιά!".
- Στην υγειά σου Κάντυ! Καλή χρονιά!
- Στην υγειά σας! Καλή χρονιά!
- Δεσποινίς Ardlay!
- Kύριε Cornwall!
- H θεία Ελρόυ κάτι, θέλει κάποιους να σου γνωρίσει.
- Έρχομαι Στήαρ!
- Δούκα Grandchester! Tέρρυ, Έλενορ! Με συγχωρείτε! Επιστρεφω αμέσως!
- Να έρθω μαζί σου Καντυ; Ο Τέρρυ ήτα κάπως ανήσυχος.
-Καλύτερα όχι, όχι ακόμα, απάντησε ο Στήαρ.
- Θα παρακολουθώ από απόσταση, επέμενε ο Τέρρυ.
- Αυτό ναι, αυτό μπορεί να γίνει!, συνέχισε ψύχραιμος ο Στήαρ.
- Μα τί συμβαίνει; συνέχισε να αναρωτιέται ο Τέρρυ, σαν να μην  ήτανε μπροστά.
- Θα το μάθεις σε λίγο, απάντησε ο Στήαρ και απομακρύνθηκε με την Κάντυ στην άλλη άκρη της σάλας.
- Κάντυ παιδί μου, η θεία Ελρόη μιλούσε ήρεμα κοιτώντας την Κάντυ στα μάτια, όπως ποτέ μέχρι τώρα.
- Κάντυ παιδί μου να σου συστήσω τον δούκα του Εδιμβούργου και την σύζυγό του, την δούκισσα Κάθριν.Η δούκισσα Κάθριν είναι συγγενής μου παιδί μου. Από την μητέρα της. Η μητέρα της δούκισσας ήτανε της οικογένειας Ardlay, παιδί μου.
- Μεγάλη θεία, εγώ δεν είμαι Ardlay! Θέλω να πω... είμαι θετή σας κόρη!
- Janet, συνέχισε σε παρακαλώ, απάντησε η Ελρόυ.
- Κάντυ παιδί μου, πριν από κάποιο καιρό, ο δούκας του Εδιμβούργου, που στέκεται πλάι σου, είχε χαθεί σε ναυάγιο. Ήταν αγνοούμενος για χρόνια.Και όταν βρέθηκε, έπασχε από αμνησία. Και πριν ελάχιστο καιρό,ξεκίνησε να ψάχνει την οικογένειά του. Την σύζυγό του και την κόρη του. Την κόρη τους.
- Την κόρη τους; Εγώ; Εγώ είμαι η κόρη τους;
- Εσύ παιδί μου.
Η Janet έκλαιγε. Ο Στήαρ, όση ώρα εκείνη μιλούσε, ήταν πολύ κοντά της.Σχεδόν της κρατούσε το χέρι.Με ένα βλέμμα, ο Στήαρ κάλεσε την Πάττυ για βοήθεια.Και η Πάττυ την Άννι. Και η Άννι τον Άρτσι.
Και ο Άρτσι τον Τέρρυ. Και ο Τέρρυ τους γονείς του. Και οι γονεις του τον Άλμπερτ αι τον Georges. Και ο Άλμπερτ με τον Georges, τους γονείς της Άννι και της Πάττυ.
Και όλοι μαζί έκαναν έναν κύκλο και περίμεναν.
Η Κάντυ έκλαιγε. Στάθηκε δίπλα στην Μεγάλη θεία Ελρόυ και έκλαιγε!
- Κόμη Ardlay, αγαπητέ Άλμπερτ, αγαπητή θεία Ελροη, δεν έχω λόγια.Σας ευχαριστώ πολύ για την προσπάθειά σας να αποκτήσω βιολογικούς γονείς. Και σας ευχαριστώ πολύ που τους βρήκατε! Και σας ευχαριστώ πολύ για όλα όσα κάνατε για μένα όλα αυτά τα χρόνια! Και να ήθελα να πιστέψω ότι όλο αυτό ήταν φάρσα, μάλλον δεν μπορώ! Οπότε δεν είναι! Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε στην οικογενεια Ardlay! Σας ευχαριστώ όλους!
- Δούκα του Εδιμβούργου, δούκισσα Κάθριν, μπαμπά και μαμά, είμαι πολύ χαρούμενη που σας ξαναβρίσκω.Σας περίμενα όλη μου τη ζωή! Και σας θέλω για πάντα στην ζωή μου.
- Στην ζωη μας, συνέχισε ο Τέρρυ, αγκαλιάζοντας την Κάντυ σφιχτά, μπροστά σε όλους.
- Στην ζωή μας, επανέλαβαν όλοι και αγκάλιασαν τον δούκα και την δούκισσα και την κόρη τους.
- Σας ευχαριστούμε για όλα όσα κάνατε για την κόρη μας όλα αυτά τα χρόνια! Είναι το μόνο που μπορώ να πω, συνέχισε ο δούκας του Εδιμβούργου.
- Σας ευχαρισυούμε από καρδιάς, συμπλήρωσε η δούκισσα Κάθριν.
- Μήπως να επιστρέψουμε στον χορό; Βλέπω να έρχεται εδώ η δεσποινίς Ελίζα, επενέβη γρήγορα ο Στήαρ.
Ο Τέρρυ και η Έλενορ, ως καλοί ηθοποιοί, άρχισαν να λικνίζονται στους ήχους του βαλς.
Περνώντας από την ορχήστρα παρήγγειλαν καντρίλιες, όπου χόρεψαν όλοι με όλους.
Και μόνο τότε, μέσα στην ενέργεια και στο πανδαιμόνιο του χορού, η Σάρα αναγνώρισε μια μελαψή κυρία, που χόρευε με τον δούκα Grandchester και ύστερα με τον Άλμπερτ.
" Δεν είναι δυνατόν! Η Grace! Aυτή είναι η μιγάδα που...Μαμά!". Κι 'έπεσε λιπόθυμη στο πάτωμα, στη μέση της σάλας.

-Mαμά...
- Μαμά...
- Σάρα...
-Παιδί μου...
Κάντυ, γρήγορα, βοήθησέ την...
-Καλέστε ένα γιατρό...
-Μισέλ, Φλάνυ, πού είστε;
Η Σάρα ήτανε ακόμα λυπόθυμη στο πάτωμα και γύρω της, ένα πλήθος πρσκεκλημμένων και προσωπικού προσπαθούσαν να την συνεφέρουν. Ο Νηλ και η Ελίζα μαζί με τον πατέρα τους, έπεσαν τόσο πολύ ασφυκτικά πάνω στη Σάρα, που σχεδόν δεν την άφηναν να αναπνεύσει και η Κάντυ τους απομάκρυνε αμέσως.Λίγο πιο πέρα, όσο η Κάντυ με τη βοήθεια της καμαριέρας προσπαθούσε να συνεφέρει τη Σάρα, ο Στήαρ και η Πάττυ προσπαθούσαν να συνεφέρουν την Ελίζα και τον Νηλ, ενώ ο Άρτσι και η Άννυ προσπαθούσαν να συνεφέρουν τον κυριο Ράγκαν. Και την ίδια στιγμή, ο Τέρρυ προσπαθούσε να τηλεφωνήσει στομ Μισέλ και στην Φλάννυ, που αν και καλεσμένοι είχαν αργήσει πολύ να έρθουν.Και ούτε το σπίτι, ούτε το νοσοκομείο απαντούσαν.
-Μα κανείς δεν έμενε στο πόστο του απόψε; Όλοι μα όλοι γιορτάζουνε απόψε; αναρωτιόταν και πάλι ο Τέρρυ.
Στο σαλόνι,επικρατούσε ακόμα κάποια αναστάτωση και ο Άλμπερτ με τη θεία Ελρόυ, προσπαθώντας κάπως να ηρεμήσουν τους προσκεκλημμένους.Και να τους διασκεδάσουν.
Και η Grace έντρομη πλησίασε τη Σάρα όπως ήταν πεσμένη στο πάτωμα.
-Σάρα παιδί μου...
-Μαμά, αντέδρασε η Σάρα και ξύπνησε στην αγκαλιά της Grace. H Σάρα σηκώθηκε μαζί με την Grace απομακρύνθηκαν στην άκρη του σαλονιού μέσα στο θερμοκήπιο και στον γυάλινο κήπο.Κι εκεί κάθησαν στους μπαμπυδένιυς καναπέδες με τα αφράτα μαξιλάρια.Κι εκεί μίλησαν για ώρες και η Σοφία έβγαλε από μέσα της όλο το παράπονο της και το κλάμα της για την μαμά της, που την άφησε.
Και η Grace εξηγούσε στη Σάρα πως ήτανε καλύτερο για την Σάρα να μεγαλώσει στην Αμερική, με ανθρώπους της σειράς της, παρά να πήγαινε στην Αφρική παρέα με την Grace. Kι ενώ τα έλεγε αυτά, στο νου της Grace ερχότανε η Σάρα με τα καρώ της φουστανάκια και τα μποτάκια της και με τα χέρια της ολάνοιχτα φώναζε " Μαμα μη μ'αφήσεις".
Και πάλι έτσι ήτανε και τώρα. Και η Σάρα πάλι έκλαιγε και έλεγε στριμωγμένη στην αγκαλιά της Grace, της μητέρας της" Μαμά μου μην μ'αφήσεις".
-Και τώρα τί θα κάνουμε μαμά; Και τώρα τί θα γίνει;
- Να μην ανησυχείς παιδί μου! Όλα καλά θα πάνε!