Xα χα χα ...
να και ένας άντρας για τον οποίο συμφωνούμε...
(αν και... εδώ που τα γράφουμε, το να διαφωνούμε για το ποιά νερομπογιά είναι ομορφότερη, είναι κομματάκι ανησυχητικό...
)
Απλά... σκεφτόμουν το τέλος που έδωσε η Μιζούκι για το οποίο κάποιοι χάρηκαν ιδιαιτέρως...
... και αναρωτιόμουν το εξής: πέρα από νερομπογιές και ανύπαρκτους χαρακτήρες, ποιά γυναίκα δυναμική, όπως η Κάντυ, θα "έκλεινε" την πόρτα στην αγάπη και θα μαράζωνε μόνη της εγκαταλείποντας τα εγκόσμια περιμένοντας πότε και αν ο -κάποτε- καλός της θα την ξαναθυμόταν;;;
Αλλά, ακόμη και στην περίπτωση που η Κάντυ τελικά παντρευόταν τον Άλμπερτ, όχι από έρωτα όπως υποστηρίζουν οι αλμπερτικές, αλλά σαν επιστέγασμα μια βαθιάς φιλίας, η -δειλή- παρουσία του Τέρρυ (που έχει ταυτιστεί με τον ανολοκλήρωτο έρωτα) μέσα από ένα γράμμα, χρόοοονια μετά, θα ήταν ικανή να την κάνει να αναθεωρήσει τη μέχρι τότε ζωή της, να γκρεμίσει όσα είχε χτίσει στο μεταξύ με τον Άλμπερτ και να ζήσει τελικά τον έρωτα (λέμε τώρα) κοντά στον Τέρρυ ;;;
Τελικά... ποιόν επιλέγουμε στη ζωή μας;;; Αυτόν που μας συμπαραστέκεται σε κάθε δύσκολη αλλά και όμορφη στιγμή, ή εκείνον που χρόοοοονιαα πριν ερωτευτήκαμε και πλέον δε μας συνδέουν παρά μόνο αναμνήσεις;;;
Τι είναι δλδ ποιό δυνατό;;; ένα μακρινό, σχεδόν ξεχασμένο, συναίσθημα ή η πραγματικότητα που βιώνεις καθημερινά;;;