Άλμπερτ, τι στ' αλήθεια ξέρουμε για αυτόν;...

Άλμπερτ... ο χαρακτήρας που όσο μυστήριος βγήκε, τόσο μυστήριος βγήκε... Πραγματικά, παρά τις κάποιες αποκαλύψεις που έγιναν στο τέλος, ότι δηλαδή είναι ο Μεγάλος Θείος και ο Πρίγκηπας του Λόφου, ο Άλμπερτ αποκαλεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πάντα πηγενοερχόταν στην ιστορία. Κάθε φορά, στην ανάγκη, εμφανιζότανε, πόσο; Λίγες ώρες; Πάντως απλά αλάφρενε την κατάσταση και μετά άνοιγε η γη και τον κατάπινε. Έχω κάπιες βαριές απορίες όσων αφορά τον "καλό" κύριο Άλμπερτ...

1) Αφού ο Άλμπερτ υποτήθεται ότι ζούσε στο Λέικγουντ και η θεία Ελρόυ τον είχε καταχωνιάσει να μην τον βλέπει το φως του ήλιου, μέχρι να ενηλικηωθεί, πως βρέθηκε στην άλλη μεριά της λίμνης Μίτσιγκαν ντυμένος Σκωτσέζος να περιφέρεται στις ερημιές παίζοντας γκάιντα;;; Κατόπιν, γιατί εξαφανίστηκε; Μόλις η Κάντυ γύρισε δυό δεύτερα την πλάτη, εξαφανίστηκε. Σοβαρά, έστω ένα "γεια" δεν μπορούσε να το πει;

2) Η επόμενη φορά που συναντάμε τον Άλμπερτ είναι λίγα χρονάκια μετά -τότε που σώζει την Κάντυ από τον καταράκτη-. Μια ακόμη απορία έχω: πότε πρόλαβε σε λίγα χρονάκια ένα μικρό παιδάκι να γίνει κοτζάμ μαντράχαλος με μούσια και μαλλιά κ.λ.π.;;; Λίγα χρονάκια πέρασαν και ο άνθρωπος μεταλλάχτηκε. 14 είπαμε πως ήταν όταν κυκλοφορούσε σαν την αρσενική μαινάδα στους λόγγους και στα βουνά παίζοντας γκάιντα; Πέρασαν 6-7 χρονάκια μέχρι την επόμενη συνάντηση. Οκ, τα χε κλείσει τα 20. Μα έδειχνε πολύ μεγαλύτερος από 20χρονο.

3) Θυμάστε τότε που η Κάντυ βρήκε τις εφημερίδες; Υπενθυμίζω για να σας φρεσκάρω την μνήμη: Ο Άλμπερτ λύπει στην δουλειά του και την Κάντυ την πιάνει φώτιση και αρχίζει να καθαρίζει. Τότε ανακαλύπτει πως ο Άλμπερτ κάτω από το κρεβάτι του έκρυβε εφημερίδες. Οκ, καλά μέχρι εδώ. Όμως ΟΛΕΣ οι εφημερίδες ήταν γυρισμένες στην σελίδα που μιλά για τον Τέρρυ. Ο Άλμπερτ μάζευε ό,τι κυκλοφορεί στον τύπο που να αφορά την κατρακύλα του ανρθώπου, τα είχε αφήσει στην συγκεκριμένη σελίδα και τα έχωνε κάτω από το κρεβάτι του. Ο Άλμπερτ ο ίδιος λέει πως τις έκρυβε για να μην τις δει. Η Κάντυ να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και εκείνος να λέει τέτοια μπούρδα για να πείσει ποιον;;; Ο κόσμος, όταν δεν θέλει να δει κάποιος κάτι δυσάρεστο στις εφημερίδες, πετάει τις εφημερίδες, δεν τις γυρίζει στην κατάλληλη σελίδα και τις βάζει στίβα κάτω από το κρεβάτι.

4) Ο Άλμπερτ, όταν εξαφανίζεται, στέλνει στην Κάντυ ένα φόρεμα και το γράφει περίοπτα-περίοπτα "ΑΠΟ ΡΟΚΣΤΟΟΥΝ" (που κάτι μου λέει πως έγραψε επίτηδες τόσο περίοπτα την διεύθηνση αποστολέα, για να πάει εκεί η Κάντυ). Γιατί να θέλει ο Άλμπερτ να πάει η Κάντυ στο Ροκστόουν;;; Το μόνο που υπήρχε σ' αυτό το μέρος, ήταν ένας ξεπεσμένος Τέρρυ σ' όλο του το μεγαλείο. Εδώ ο Άλμπερτ δεν κοροϊδεύει κανέναν. Στέλνει πακέτο την Κάντυ να δει και να κλάψει και να πλαντάξει.

Αφού ο Άλμπερτ δε ήθελε να δει η Κάντυ τις εφημερίδες, γιατί δεν τις πέταγε; Μήπως ήθελε να τις δει; Αυτό σε τι θα βοηθούσε; Οκ, είχε χάσει την μνήμη του, μα την ΜΝΗΜΗ του, όχι την νοημοσήνη του. Και το ποιο ανεγκέφαλο ον στον πλανήτη γη θα καταλάβαινε πως αν το έβλεπε η Κάντυ, θα έκλαιγε 1 μήνα. Όταν μαθαίνουμε πως ο Άλμπερτ είναι ο Μεγάλος Θείος Ουϊλιαμ, μαθαίνουμε και πως αυτός κρυβόταν πάντα πίσω από όλα, αυτός κουνούσε τα νήματα, έλεγχε τις καταστάσεις... μήπως ο Άλμπερτ δεν είναι στα αλήθεια αυτός που νομίζαμε;.....

Eγω δεν θα πω τιποτα!  
Παρα μονο αυτο: 
  
   

Όντως, ο Άλμπερτ είναι η πιό μυστηριώδης παρουσία στην ιστορία.

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με βάση αυτά που γνωρίζω στηριζόμενη και εγώ στο μάνγκα αφού σ' αυτό αναφέρεσαι κατά κύριο λόγο.

1.  Η αρχική ιστορία της Μιζούκι άρεσε στον εκδότη ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να βγει σε μορφή μάνγκα  προτείνοντας στη συγγραφέα την φερέλπιδα τότε Ιγκαράσι. Το μάνγκα είναι ιστορίες για έφηβα κυρίως κοριτσάκια όπου ο αρχικός "έρωτας" είναι και ο τελευταίος. Έτσι, αφού ο Άλμπερτ θα ήταν ο "τυχερός" που δε θα τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι ή η εξορία, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ώστε η Κάντυ να ερωτεύεται αυτόν εξαρχής. Και με ποιόν τρόπο θα έμενε χαραγμένη στη μνήμη ενός εξάχρονου η μορφή ενός νεαρού αγοριού;;; Η Ιγκαράσι σκέφτηκε να κάνει  έτσι την εμφάνισή του ο Άλμπερτ προκειμένου να μην τον ξεχάσει ποτέ η Κάντυ και να έχει και λόγο ύπαρξης το μάνγκα. Άλλωστε, καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας όλοι αναρωτιόμασταν που χάθηκε εκείνο το παληκάρι.
Για το πως βρέθηκε στο λόφο από το Λέικγουντ, η εξήγηση είναι πως οι Άρντλευ -σύμφωνα με το μάνγκα νομίζω- είχαν γύρω από τη λίμνη Μίσιγκαν γύρω στα 20 εξοχικά... δεν ήταν μόνο το Λέικγουντ δικό τους. Και το ορφανοτροφείο κάπου γύρω από τη λίμνη Μίσιγκαν κατοικοέδρευε.
Τώρα... για το πώς εξαφανίστηκε, το μόνο που έχω να γράψω είναι "ποιητική αδεία" . (Αυτά για το μάνγκα... γιατί σε ένα από τα γράμματα της παλιάς νουβέλας αναφέρεται ο λόγος παρουσίας αλλά και η ταχύτατη εξαφάνιση του Άλμπερτ από εκεί. )

2. Και εδώ συμφωνώ... ο Άλμπερτ με τα μούσια στον καταρράκτη δείχνει κατά πολύ μεγαλύτερος απ΄ό,τι πραγματικά ήταν εκείνη την περίοδο. Η κατάσταση στο ανιμέ είναι ακόμη πιό τραγική. Στο μάνγκα τουλάχιστον, εκεί που ο φρουρός τον πυροβολεί πετυχαίνοντάς τον στα γυαλιά με αποτέλεσμα να φανούν τα μάτια του, ο Άλμπερτ δείχνει  μικρότερος... και ομορφότερος.

3. Ξεχνάς πως η Κάντυ με το νοικοκυριό είχε τσακωθεί. Όλες τις δουλειές τις είχε αναλάβει ο Άλμπερτ που εκείνο τον καιρό είχε ήδη ξαναβρεί τη μνήμη του.
Τις εφημερίδες δεν τις διάβαζαν τότε μόνο για τα καλλιτεχνικά αλλά και για τις εξελίξεις στον πόλεμο (μην ξεχνάς πως είχε πάει και ο ανηψιός του)  και για τα οικονομικά (ο Άλμπερτ δε θα έμενε ανενημέρωτος σε όσα αφορούσαν τις επιχειρήσεις του).
Όσο για το αν η εφημερίδα ήταν γυρισμένη στα καλλιτεχνικά και στον Τέρρυ... Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι πως και η Κάντυ όταν επέστρεφε από τη δουλειά της θα ξεκουραζόταν διαβάζοντας τα νέα...πόσες σελίδες νομίζεις πως είχε ο Τύπος τότε; Το πολύ μιά δυό.. όχι παραπάνω... Ο Άλμπερτ, που δεν έκανε και υπερωρίες στο γραφείο του σαν την άλλη την τρελλή, θα τις διάβαζε πρώτος. Πιστεύοντας πως όσες αναφέρονταν στον Τέρρυ θα πλήγωναν την Κάντυ θέλησε να τις "εξαφανίσει" από το οπτικό της πεδίο σε μέρος που πίστευε πως η Κάντυ δε θα έψαχνε ποτέ... και εκεί μάλλον τις είχε ξεχάσει...
Ας μην ξεχνάμε - αν και εδώ με απατάει η μνήμη μου - πως υπήρχε προηγούμενο όπου η Κάντυ πηγαίνοντας στο ψιλικατζίδικο ανακάλυψε εφημερίδα που έγραφε τα χειρότερα για τον ηθοποιό και έγινε ράκος... τσάμπα η εργασιοθεραπεία τόσων μηνών...

4. Ο Άλμπερτ, όταν στέλνει το δέμα από το Ρόκστοουν- είναι ήδη ερωτευμένος με την Κάντυ αλλά νομίζει πως η καρδιά της ανήκει ακόμη στον Τέρρυ. Το μόνο που θέλει είναι να τους κάνει να ξανασμίξουν, κάτι που νομίζει και η Ελεονόρ πως μπορεί να πετύχει, χωρίς όμως να λογαριάσουν τους ξενοδόχους. Η Κάντυ στο τραίνο της επιστροφής αναρωτιέται μήπως το ταξίδι εκεί έγινε για να πει ένα οριστικό αντίο στον Τέρρυ... ο μόνος που σκέφτεται είναι ο Άλμπερτ.

Στο συμπέρασμα τώρα... ρωτάς μήπως ο Άλμπερτ δεν είναι αυτός που νομίζουμε. Δλδ, κατά τη γνώμη σου, οι παραπάνω πράξεις τον καθιστούν ανέντιμο, δολοπλόκο και συμφεροντολόγο;;;;

Παράθεση :

Δλδ, κατά τη γνώμη σου, οι παραπάνω πράξεις τον καθιστούν ανέντιμο, δολοπλόκο και συμφεροντολόγο;;;;

Εμ, όχι, απλά ήθελα να προσθέσω και λίγο μυστήριο για φινάλε...  

Αλντε ξεχασες να αναφερεις στο δυο πως τα γενια και τα γυαλια ηταν κατι σαν καμουφλαζ για να ειναι ο αλμπερτ οσο το δυνατον πιο μη-διακριτικος

Η ώρα είναι περασμένη κι εγώ κάνω την κουκουβάγια...     

Ας απαντήσω στο πρώτο ερώτημα...
Στην νέα της νουβέλα η Μιζούκι έχει κάποια γράμματα, μεταξύ άλλων και ένα του Άλμπερτ στο οποίο εξηγεί τι έγινε ακριβώς εκείνη τη μέρα που τον είδε η Κάντυ στο λόφο της Πόνυ.

Επειδή είναι σε κλειστό φόρουμ και δεν έχω πάρει άδεια να το μεταφέρω αυτούσιο, θα απαντήσω μόνο στην ερώτηση πολύ συνοπτικά.
Ο Άλμπερτ το είχε σκάσει από το σπίτι εκείνη τη μέρα. Είχαν γιορτή και φορούσε κι εκείνος την παραδοσιακή φορεσιά των Άρτλευ.
Καθώς μιλούσε με την Κάντυ, είδε από μακριά τον Τζωρτζ που τον έψαχνε και έφυγε σφαίρα προς την αντίθετη κατεύθυνση για να μην τον δει ο Τζωρτζ, γι'αυτό εξαφανίστηκε έτσι ξαφνικά!

Κι εφόσον η αυπνία συνεχίζεται   απάντηση στο δεύτερο ερώτημά σου.
Το πιο σκούρο χρώμα των μαλλιών και τα μούσια ήταν μεταμφίεση! Ήταν ιδέα της θείας Ελρόυ, για να μην αναγνωρίσουν τον Άλμπερτ οι συγγενείς.

Χμμμ... σωστά λέει η παροιμία... της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά...   
Το γράμμα στο οποίο αναφέρομαι παραπάνω υπήρχε και στην παλιά νουβέλα (βέβαια στην καινούρια έχουν προστεθεί κι άλλα πράγματα που λέει ο Άλμπερτη στην Κάντυ, αλλά τα βασικά, πώς βρέθηκε στο λόφο δηλαδή εκείνη τη μέρα και πώς εξαφανίστηκε φαίνονται κι εδώ) και το έχω ανεβάσει μεταφρασμένο εδώ  

https://candy-candy.forumgreek.com/t425-topic

Πρόκειται για το τέταρτο γράμμα
το κάνω κι εδώ μια αντιγραφή για να δεις τι έγινε εκείνη τη μέρα στο λόφο αναλυτικά....  

4ο Γράμμα

Για την τρομερή Κάντυ

Δεν είναι δίκαιο, Κάντυ!
Πριν λάβω το γράμμα σου είχα ήδη ετοιμάσει το δώρο γεννεθλίων σου. Και γι'αυτό το δώρο έριξα αίμα, υδρώτα και δάκρυα, θα σου κοπεί η ανάσα όταν το δεις!
Γι'αυτό συγχώρεσέ με που δεν θα έρθω στα γεννέθλιά σου. Έι, μη θυμώσεις! Τι θα έλεγες αντί γι'αυτό να έρθεις εσύ στο Σικάγο; Η Άννυ επίσης είπε ότι θα της άρεσε να κάνατε μαζί ένα πάρτυ γεννεθλίων!

Πες μου αμέσως πόσα αυτοκίνητα να στείλω να έρθουν να σε πάρουν! Γιατί; Μα φυσικά γιατί θέλω να καλέσω και τα παιδιά από το σπίτι της Πόνυ, καθώς και την κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία.

Ένα πάρτυ γεννεθλίων στο λόφο της Πόνυ θα ήταν υπέροχο, αλλά δεν νομίζεις ότι δεν θα ήταν άσχημο να έρθεις στο Σικάγο εσύ για μια φορά, έστω για λίγο;

Για τα παιδιά θα είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουν καινούρια μέρη και για τις κυρίες θα είναι μια ευχάριστη ανάσα, πιστεύω. Τι λες γι'αυτό; Ενημέρωσέ με σύντομα.

Και τώρα,Κάντυ.
Πράγματι, δεν σου έχω πει τίποτα για μένα. Όταν διάβασα το γράμμα σου άρχισα για λίγο να αναπολώ το παρελθόν.

Γιατί ήμουν στο λόφο εκείνη τη μέρα.--- νιώθω ότι  έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε....

Εκείνη την περίοδο μου απαγορευόταν αυστηρά να βγω έξω. Έχει να κάνει με τη διαδοχή μου στην κεφαλή της οικογένειας Άρτλευ, όταν ήμουν ακόμη μικρό παιδί. Κάποια μέρα όταν θα έχω χρόνο θα σου μιλήσω γι'αυτά.

Τέλος πάντων, η μεγάλη θεία Ελρόυ και οι υπόλοιποι μεγάλοι σε ηλικία συγγενείς των Άρτλευ, ήθελαν να με κρύψουν. Γιατί θα προκαλούσε μεγάλο πρόβλημα μία δημόσια εμφάνισή μου και αν ο κόσμος ήξερε ότι η κεφαλή των Άρτλευ είναι ένα μικρό παιδί.

Πόσο ασφυκτικά κυλούσαν εκείνες οι μέρες.

Όταν η αδελφή μου η Ρόζμαρυ ήταν ακόμα ζωντανή, μπορούσα να το αντέξω, αλλά από τότε που πέθανε, ένιωθα εγκλωβισμένος κάθε μέρα.

Εκείνη τη μέρα, γινόταν ένα πάρτυ στους Άρτλευ. Τα παιδιά μπορούσαν να παίξουν με την γκάιντα και να πάρουν μέρος στο χορό φορώντας την εθνική ενδυμασία.

Αλλά δεν μου επιτρεπόταν να παραστώ.

Όταν άκουσα τις μελωδίες από τις γκάιντες, δεν μπορούσα να το αντέξω. Γιατί θα έπρεπε να ζω μια ζωή φυλακισμένος? Ο Τζωρτζ ήταν ο μόνος στον οποίο μπορούσα να μιλήσω και δεν είχα φίλους στην ηλικία μου.

Φόρεσα κι εγώ την σκοτσέζικη φορεσιά μου και βγήκα με την γκάιντα από το δωμάτιό μου κρυφά. Θα ήμουν ευχαριστημένος αν μπορούσα να παίξω για λίγο γκάιντα μαζί με τα άλλα παιδιά.

Αλλά με ανακάλυψαν πολύ γρήγορα. Η θεία Ελρόυ με επέπληξε πολύ αυστηρά. Η θεία Ελρόυ να ξέρεις, ήταν πολύ χειρότερη τότε.

Πραγματικά τρελάθηκα από το θυμό  μου. Ένιωσα ότι ήταν απαράδεκτο μια ζωή να με ελέγχουν οι Άρτλευ. Κι έτσι το έσκασα από την έπαυλη, προσποιούμενος ότι επέστρεφα πίσω στο δωμάτιό μου. (θα μπορούσα να οδηγώ αυτοκίνητο σε κείνη την ηλικία. Νομίζω ότι θα οδηγούσα καλύτερα από τον Στήαρ).

Απόλαυσα την ελευθερία στον έξω κόσμο. Περπατούσα εδώ κι εκεί και το τελευταίο μέρος που πήγα ήταν εκείνος ο λόφος...

Ξάπλωσα στο λόφο και κοιτούσα τον ουρανό. Συλλογιζόμουν πώς θα ζήσω τη ζωή μου από εδώ και πέρα.

Να έμενα εδώ και να προσληφθώ από κάποια αγροτική οικογένεια κάπου; Ή θα έπρεπε να επιστρέψω στην παλιά ζωή μου;

Ένιωθα αντιπάθεια απέναντι στον τρόπο σκέψης τους, η οποία δίνει τεράστια σημασία στην ευπρέπεια της οικογένειας Άρτλευ, αλλά ένιωθα και τις ευθύνες μου πάρα πολύ.

Γουίλιαμ Α. Άρτλευ.-- ήταν παρά τη θέλησή μου, ωστόσο, αυτό το όνομα μου έτυχε να αναλάβω.

Ο Τζωρτζ που με καταλαβαίνει, η μεγάλη θεία Ελρόυ, αυστηρή απέναντί μου αλλά μ'αγαπάει--τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων ήρθαν στο μυαλό μου.

Και αυτό ήταν όταν..

Όταν ένα μικρό κοριτσάκι ήρθε σκαρφαλώνοντας το λόφο, σκυθρωπό με σουφρωμένα χείλη. Κάντυ, ήσουν εσύ. Μπορώ ακόμη να θυμηθώ πεντακάθαρα το πρόσωπό σου εκείνη τη στιγμή.

Ο λόγος για τον οποίο εξαφανίστηκα σε χρόνο μηδέν τότε, ήταν γιατί είδα τη μορφή του Τζωρτζ να διακρίνεται πίσω από το γρασίδι, κάτω στο λόφο.

Τελικά με βρήκε.

Τρέξε!!!Έτρεξα κάτω το λόφο στη στιγμή, αλλά, λοιπόν με τσάκωσε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Μόλις με βρήκε ο Τζώρτζ, άρχισε να κλαίει με δάκρυα να κυλούν αργά στα μάγουλά του.

Δεν θα μπορούσα να πω τίποτα πια...

Λυπάμαι, Κάντυ.

Δεν ήξερα ότι με αναζητούσες μετά από αυτό. Πότε παρατήρησα ότι ήσουν εκείνο το κοριτσάκι; Λοιπόν, ήταν προ πολλού.

Ναι, όταν σε έσωσα από εκείνο τον καταρράκτη. (σε είχα κατατρομάξει τότε, συγνώμη, συγγνώμη)

Είδα τον σταυρό και το οικόσημο να κρέμονται από το λαιμό σου. Εκτός αυτού, δεν είχες αλλάξει πολύ από τότε.

Εκείνη την περίοδο επίσης αποφάσισα να σε υιοθετήσω.

Είναι εντάξει με όλα αυτά, Κάντυ; Υπάρχει κάτι άλλο το οποίο θα ήθελες να μάθεις;
Να μην μένεις ξυπνή τόσο αργά.
Περιμένω την απάντησή σου

Άλμπερτ

Πολυτιμο γραμμα, ευχαριστούμε ακαλια αχ το να ξενυκτας με τον Αλμπερτ είναι ωραιο  και τους δυο τους εφερε ο πόνος στον λόφο κεινη την μερα! οι εξηγήσεις του αλμπερτ  

Το παρελθόν του Άλμπερτ, ήταν, λοιπόν, πολύ άσχημο   Πέρασε όλη του την παιδική ηλικία κλεισμένος στον οίκο των Άρντλεϋ...

ειδες βαγγελη τι σημαινει να εισαι κροισος , δεν εχει μονο τα καλά αλλα και τα κακα του! ετσι εξηγειται η φραση του Αλμπερτ στην καντυ όταν πρωτοεγινε η γνωριμια τους'' είμαι ενας άνθρωπος μόνος και δυστυχισμένος''/ μονο αυτος ηξερε τι περασε η ψυχούλα του

Μπράβο βρε Δεσποινάκι μου!!!   


Τρικυμία εν κρανίω, έχω...   


Δε θυμάμαι που είχα διαβάσει πως ο Άλμπερτ δεν είχε εμφανιστεί στον πρώτο κύκλο της νουβέλας έτσι όπως τον ξέραμε...    να όμως που τελικά είχε εμφανιστεί...

Επίσης, σε κάποια παλιά ανάρτηση, εδώ;;;; στο ρετρό;;;; ούτε που θυμάμαι... είχα όμως αναφέρει στη Ντομνίκη πως όταν ο Άλμπερτ έσωσε την Κάντυ από το ποτάμι ήξερε καλά ποιά ήταν γιατί είχε δει το οικόσημο μαζί με το γνωστό σταυρό... τώρα... γιατί αυτή η εικόνα μου είχε μείνει στο μυαλό... ούτε που ξέρω... το σίγουρο είναι πως είχα ψάξει στο ανιμέ και στο μάνγκα και δεν είχα βρει κάτι σχετικό...

Τελικά... θα πρέπει να τα ξαναδιαβάσουμε... όλα από την αρχή...   

Αυτό που λες Χουανίτα μου με το οικόσημο και το μεγαγιόν είναι στην καινούρια νουβέλα της, σε αυτό το παραπάνω γράμμα!!! Δηλαδή στη νέα νουβέλα, έχουν προστεθεί αρκετά πραγματάκια μεταξύ άλλων και ταγράμματα μεγαλώσανε και έχουν παραπάνω πληροφορίες....
Συγκεκριμένα στο σημείο που λες για το οικόσημο γράφει τα εξής: (δεν πειράζει που θα μεταφέρω δύο γραμμούλες, έτσι?)

......Κι εγω δεν ξεχασα ποτε το κοριτσακι που συναντησα στην κορυφη του λοφου.
Γιʼαυτό και όταν σε εσωσα τοτε που επεσες από τον καταρραχτη, σε αναγνωρισα αμεσως. Ειχες έναν σταυρο στο λαιμο σου και το μενταγιον μου.
Και δεν ειχες αλλαξει και πολύ από τοτε. (Μη θυμωνεις!).......

Σπόιλερ:

ε, θα μαστε και μεις η παλια φρουρα 65-70 και θα ταιριαξει το όλο κόνσεπτ  ευτυχως εχουμε την νεα γεννια που δεν θα'ναι ξεμωραμένη τοτε  

Όχι Δέσποινα, δεν έχει να κάνει με τη νέα νουβέλα... από πιό παλιά θυμάμαι σε εικόνα τον Άλμπερτ να ανακαλύπτει το μενταγιόν στο λαιμό της Κάντυ... και νόμιζα πως ήταν από το ανιμέ...   

Αριάδνη μου, ζήτω που καήκαμε αν στα 70φεύγα μας ασχολούμαστε ακόμη με την Κάντυ....   

Στο μάνγκα παρατηρεί πάντως το μεταγιόν της το βράδυ που την είχε παγιδέψει ο Νηλ και του το είχε σκάσει, και τη βρήκε ο Άλμπερτ νυχτιάτικα στις ερημιές, τότε το παρατήρησε το μεταγιόν.
Για τη μέρα που τη βρήκε στο ποτάμι, δεν δείχνει κάτι τέτοιο το μάνγκα σίγουρα γιατί το τσέκαρα.
Για το άνιμε δεν θυμάμαι

Θέλω να ψάξω και στο γαλλικό...    Δεν μπορεί να μου έχει καρφωθεί η εικόνα και να μην την έχω δει ποτέ... Τι στο καλό;;; Στο μυαλό της Μιζούκι ήμουν όταν την ξαναέγραφε;;;   

βαζω αλντε στοίχημα πως και στα 70 θα ασχολούμαστε   ε, η ειμαστε καντυ-girls η οχι