Θέλω κοντά σου να μείνω... κάθε πληγή ν' απαλύνω

Η σχέση του Άλμπερτ με την Κάντυ περνάει από ένα πολύ δύσκολο
στάδιο: αυτό της συγκατοίκησης.
Και συμβαίνει δύο φορές:
Όταν τη σώζει στο ποτάμι περνούν το βράδυ παρέα... οι δυό τους
και τα ζωάκια του Άλμπερτ.
Η Κάντυ δε νιώθει άσχημα με την παρουσία ενός μεγαλύτερου
άντρα και συμπεριφέρεται όπως και αν ήταν κοντά της η Άννυ, ο Στήαρ
ή ο Άρτσι... (με τον Άντονυ... θα ήταν αλλιώς...)
Είναι χαρούμενη... όπως τότε στο ορφανοτροφείο... και η ίδια του
ζητάει να την πάρει μαζί του μακριά από τα βλαμένα και τους Ράνγκαν.

Τη δεύτερη φορά, που έχει ο Άλμπερτ ανάγκη τη στήριξη και τη βοήθειά
της αποφασίζει να συγκατοικήσουν με οποιοδήποτε κόστος...
Μοιράζονται τις δουλειές, [τις περισσότερες μάλλον ο Άλμπερτ τις κάνει
(μα που βρίσκονται τέτοιοι άντρες;;;;;; )] τις σκέψεις, τις ανησυχίες τα
προβλήματα τις χαρές...
Και είναι τόσο όμορφη η συγκατοίκησή τους που ο Άλμπερτ δε θέλει
να αποχωριστεί την Κάντυ παρά τα πλούτη και τα μεγαλεία που τον περιμένουν
στην πολυτελή κατοικία των Άρντλεϋ...
Και όταν αναγκάζεται να φύγει, η καρδιά του έχει φυλακιστεί...

Θα ελεγα οτι στην δευτερη περιπτωση της συγκατοικησης εχουμε μια κλασικη περιπτωση οπου αποδεικνυεται περιτρανα οτι δεν μπορει να υπαρξει φιλια μεταξυ ανδρων και γυναικων! Ειναι αδυνατον να ζει μια γυναικα τοσο κοντα με εναν ανδρα εντελως φιλικα: καποιος απο τους δυο, ή και οι δυο θα σκεφτουν το κατι παραπανω!

Ο Αλμπερτ πεφτει στην "παγιδα" που του εστησε η ιδια η ζωη, ή καλυτερα η Μιζουκι Αρχιζει να ζει με την Καντυ, να περναει μαζι της πολυ χρονο καθε μερα, και αυτο οχι απλα του αρεσει, αλλα του δινει σκοπο να ζησει και να θυμηθει! Μα ποιος δεν θα ηθελε να ζησει με την γλυκια μας Καντυ, που ηταν παντα ενας αγγελος, που μονο προσφερε και χαριζε απλοχερα την αγαπη της! Ποιος στραβος δεν θελει το φως του???

Οσο για την Καντυ, οσο εχει στο μυαλο της τον Τερρυ, δεν κανει αλλες σκεψεις: ζει για την στιγμη που θα συναντησει τον ηθοποιο! Αναπνεει για να τον ξαναδει, να τον ακουμπησει, να ακουσει τη φωνη του! Ε, πως να το κανουμε, ειναι ερωτευμενη Οταν χωριζει απο τον Τερρυ, οταν γκρεμιζονται τα ονειρα της, βρισκει στον συγκατοικο της το στηριγμα που εχει αναγκη, τον ωμο να κλαψει. Ομως αυτα ειναι επικινδυνα παιχνιδια, καλη μου Καντυ Δεν παιζουμε ετσι με τη φωτια

Οσο για τους αντρες που κανουν δουλειες στο σπιτι, εχω να πληροφορησω την αγαπητη Juanita οτι υπαρχουν, οσο κ'αν αυτο φαινεται απιστευτο...και εχω συναντησει αρκετους, κυριως εκτος Ελλαδος ομως

domniki έγραψε:

Οσο για την Καντυ, οσο εχει στο μυαλο της τον Τερρυ, δεν κανει αλλες σκεψεις: ζει για την στιγμη που θα συναντησει τον ηθοποιο! Αναπνεει για να τον ξαναδει, να τον ακουμπησει, να ακουσει τη φωνη του! Ε, πως να το κανουμε, ειναι ερωτευμενη Οταν χωριζει απο τον Τερρυ, οταν γκρεμιζονται τα ονειρα της, βρισκει στον συγκατοικο της το στηριγμα που εχει αναγκη, τον ωμο να κλαψει. Ομως αυτα ειναι επικινδυνα παιχνιδια, καλη μου Καντυ Δεν παιζουμε ετσι με τη φωτια

Οσο για τους αντρες που κανουν δουλειες στο σπιτι, εχω να πληροφορησω την αγαπητη Juanita οτι υπαρχουν, οσο κ'αν αυτο φαινεται απιστευτο...και εχω συναντησει αρκετους, κυριως εκτος Ελλαδος ομως

H ιστορία της Κάντυ και του Τέρρυ είναι αυτό που λέμε στις μέρες μας:
εμείς κάνουμε σχέδια και ο Θεός χτυπιέται από τα γέλια...
Βέβαια σύμφωνα με τον Κοέλο όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί ώστε να το αποκτήσεις! Και η Κάντυ μας βρίσκει επιτέλους τον Πρίγκηπά της αφού η όλη της ιστορία είναι αυτή: η αναζήτηση του μεγάλου της έρωτα.

Όσο για τους άντρες... αν είναι να ξενιτευτώ για να τους βρω...

Στην Ελλάδα είναι είδος προς εξαφάνιση :shock: και όποια πρόλαβε τον κύριο οίδε ή μάλλον καπάρωσε

JUANITA έγραψε:

H ιστορία της Κάντυ και του Τέρρυ είναι αυτό που λέμε στις μέρες μας:
εμείς κάνουμε σχέδια και ο Θεός χτυπιέται από τα γέλια...

Ή αλλιως ο κοσμικος φαρσερ εχει κεφια...

JUANITA έγραψε:

Βέβαια σύμφωνα με τον Κοέλο όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί ώστε να το αποκτήσεις!

Ασε τον Κοελο και τις βολτουνταριστικες θεωριες του. Οσες φορες θελησα κατι πααααρα πολυ, το συμπαν συνομωτησε για να μην το αποκτησω

JUANITA έγραψε:

Όσο για τους άντρες... αν είναι να ξενιτευτώ για να τους βρω...

Στην Ελλάδα είναι είδος προς εξαφάνιση :shock: και όποια πρόλαβε τον κύριο οίδε ή μάλλον καπάρωσε

Δεν υπαρχουν καπαρωματα στα ζητηματα εσωτερικης καυσεως

domniki έγραψε:

Ασε τον Κοελο και τις βολτουνταριστικες θεωριες του. Οσες φορες θελησα κατι πααααρα πολυ, το συμπαν συνομωτησε για να μην το αποκτησω

Καλά... δεν πετυχαίνει σε όλους...
Η Κάντυ ήταν από τις τυχερές...

domniki έγραψε:

Δεν υπαρχουν καπαρωματα στα ζητηματα εσωτερικης καυσεως

Σωστά... πόσες φορές πέφτουμε στους χειρότερους και τους κρατάμε από συμπόνια΄ή/και έλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού...
Βρίθει ο τόπος...

Παράθεση :

Σωστά... πόσες φορές πέφτουμε στους χειρότερους και τους κρατάμε από συμπόνια΄ή/και έλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού...
Βρίθει ο τόπος...

Ααααααααααααααααααααααααααααχ!!!!!!
Τι είπες τώρα!!!!! ::

Ευτυχώς, ποτέ δεν είναι αργά!!!
Όλα διορθώνονται!!!

akaliakoukou έγραψε:

Ευτυχώς, ποτέ δεν είναι αργά!!!
Όλα διορθώνονται!!!

Aρκει να μην εχεις βαλει την υπογραφη σου...ολα τα αλλα διορθωνονται... ακομα και οι υπογραφες παιρνονται πισω, τωρα που το καλοσκεφτομαι, αλλα με νομικα κοστη ::

Νομίζω ότι το μυστικό της επιτυχημένης συγκατοίκησης Candy -Αλμπερτ ήταν το γεγονός ότι όταν άνοιγε ο ένας την πόρτα του σπιτιού εξαφανιζόταν και δεν ήξερε ο άλλος πότε θα γυρίσει...

Turrican έγραψε:

Νομίζω ότι το μυστικό της επιτυχημένης συγκατοίκησης Candy -Αλμπερτ ήταν το γεγονός ότι όταν άνοιγε ο ένας την πόρτα του σπιτιού εξαφανιζόταν και δεν ήξερε ο άλλος πότε θα γυρίσει...

Αχα, μαλιστα. Δηλαδη στην επιτυχημενη συγκατοικηση δεν υπαρχει περιορισμος της ελευθεριας του αλλου

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο. Απλα ο ερωτας ειναι κτητικος και απαιτει αποκλειστικοτητα, ενω η σχεση Καντυ-Αλμπερτ δεν ηταν ερωτικη κατα την περιοδο της συγκατοικησης.

Γενικα ειναι γεγονος οτι οσο λιγοτερο καταπιεστικη ειναι μια σχεση (ερωτικη, φιλικη), τοσο μεγαλυτερες πιθανοτητες εχει να επιβιωσει στο χρονο.

Επισης οταν υπαρχει ενα καποιο σασπενς και δεν ειναι ολα δεδομενα, ο ενας πρεπει να κερδιζει τον αλλο καθε μερα ::
Ε, μια τετοια σχεση εχει μεγαλυτερο ενδιαφερον

Ε...ναι! Αρκεί να μην φεύγει απο το σπίτι για να πάει να συναντήσει τον ηθοποιό!

Turrican έγραψε:

Ε...ναι! Αρκεί να μην φεύγει απο το σπίτι για να πάει να συναντήσει τον ηθοποιό!

Τα κέρατα υπονοούν κάτι???

Επεισόδιο 97 η Candy "την κάνει" διακριτικά και πάει να δει θέατρο!!!


-"Ω! Πρέπει να βιαστώ θα χάσω το τρένο! Φεύγω! Φεύγω!!!"
-"Ε! Candy περίμενε με!!! "
-"Όχι δε χρειάζεται να έρθεις μαζί μου στο σταθμό! Δεν θέλω να πάθεις καμία γρίπη εξαιτίας μου, ωωωω! Αντίο!!!" :bball:

Turrican έγραψε:

Επεισόδιο 97 η Candy "την κάνει" διακριτικά και πάει να δει θέατρο!!!


-"Ω! Πρέπει να βιαστώ θα χάσω το τρένο! Φεύγω! Φεύγω!!!"
-"Ε! Candy περίμενε με!!! "
-"Όχι δε χρειάζεται να έρθεις μαζί μου στο σταθμό! Δεν θέλω να πάθεις καμία γρίπη εξαιτίας μου, ωωωω! Αντίο!!!" :bball:

Σ'αυτο το επεισοδιο η Καντυ πεταει στα συννεφα, θα συναντησει τον Τερρυ, επιτελους μετα απο τοσο καιρο μακρυα του Αχ, ειναι τοσο υπεροχο να συναντας τον καλο σου μετα απο καιρο. Να ξερεις οτι σε λιγο θα τον δεις. Ε, πως να εχει μυαλο για Αλμπερτ, να συνοδους στο τρενο, για οτιδηποτε αλλο εκτος απο τον Τερρυ???? Αν ειχατε να δειτε τον/την αγαπημενο/η σας μετα απο 6 μηνες και θα τον/την βλεπατε σε λιγο, δεν θα πετουσατε στα συννεφα???

ναι...αλλα αν ηξερα απο τα πριν οτι εμπλεκεται καμια σουζανα στη μεση θα αφηνα τον ηθοποιο στα θεατρα και στα εργα του και θα γυρνουσα πισω στον χρυσοξανθο γαλανο αμνησιακο!!!!!!!!!...κι οσον αφορα τους αντρες που κανουν δουλιες πρεπει να ξενυτευτεις για να τουσ βρεις... στην ελλαδαειναι ειδος προς εξαφανηση!

ntalia έγραψε:

ναι...αλλα αν ηξερα απο τα πριν οτι εμπλεκεται καμια σουζανα στη μεση θα αφηνα τον ηθοποιο στα θεατρα και στα εργα του και θα γυρνουσα πισω στον χρυσοξανθο γαλανο αμνησιακο!!!!!!!!!...κι οσον αφορα τους αντρες που κανουν δουλιες πρεπει να ξενυτευτεις για να τουσ βρεις... στην ελλαδαειναι ειδος προς εξαφανηση!

Α, δηλαδη αν διεκδικει τον αντρα σου μια αλλη γυναικα, ενω αυτος ειναι τρελα ερωτευμενος μαζι σου, εσυ θα τον παρατησεις και θα φυγεις???? Η Καντυ παντως δεν τα παραταει! Αφηνει την παρασταση στη μεση και τρεχει να ξεκαθαρισει τα πραγματα. Δυστυχως πετυχαινει την Σουζανα πανω στην αποπειρα αυτοκτονιας, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια

Οσο για τους αντρες που κανουν δουλειες, θα συμφωνησω...στην Ελλαδα μετριουνται στα δαχτυλα του ενος χεριου

ισως επειδη δεν ειμαι τοσο δυναμικος χαρακτηρας οπως η καντυ γι αυτο...θυμασαι εκεινη την σκηνη που συναντιεται με την σουζανα και της λεει να φυγει και να τον αφησει ησυχο...αυτο ειναι προσβολη...εγω δεν θα το αντεχα...θα τον αφηνα...βεβαια θα πονουσα θα πληγονομουν αλλα εχω και μια αξιοπρεπεια...τωρα αν εκεινος σκοτωνοταν για μενα ας αφηνε για λιγο την τεχνη και την σουζανα κι ας ερχοταν να μου πει ξεκαθαρα πως νοιωθει...!

Οι άντρες που βοηθάνε δεν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Είναι πολλοί και κάνουν τη δουλειά τους πολύ καλά. Φτάνει να μην πέσουν σε υποχόνδριες ψυχαναγκαστικές.
Όταν έχεις παιδί, και εργάζονται και οι δύο, είναι αδιανόητο να έχεις τέσσερα χέρια κολλημένα στο τηλεκοντρόλ και έναν πωπό βουλιαγμένο στον καναπέ. Οι δουλειές στο σπίτι μοιράζονται όπως και ο καναπές και οι έξοδοι. Σωστή επικοινωνία χρειάζεται εκατέρωθεν.
Ο δικός μου είναι ένας Άλμπερτ με τα όλα του, ή έστω πολύ κοντά στην εικόνα που έχουμε για τον αγαπημένο μας χαρακτήρα. Σίγουρα έρχονται στιγμές όπου η δική του η κούραση είναι μεγαλύτερη από τη δική μου και τότε δεν έχω καμιά απαίτηση. Ειδικά όταν έχω προλάβει να ξεκουραστώ ενώ εκείνος όχι.

Μου κάνει εντύπωση που ο Άλμπερτ γνωρίζει να κάνει τόσα πράγματα και μάλιστα τόσο καλά, ειδικά όταν ξέρουμε ότι δεν είναι ο οποιοσδήποτε εργένης αλλά ο μοναδικός κληρονόμος μιάς πλούσιας οικογένειας. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως έχει βιώσει απίστευτη μοναξιά μετά το θάνατο της αδερφής του και μην έχοντας άλλα παιδιά στην ηλικία του να παίξει, δημιούργησε τα δικά του παιχνίδια και τους δικούς του φίλους - τα ζωάκια του. Όπως και να έχει, αν ήμουν στη θέση της Κάντυ και έπρεπε να διαλέξω μεταξύ των τριών εκλεκτών πανέμορφων "μνηστήρων", τον Άλμπερτ θα επέλεγα. Γιατί θες ένα σύντροφο κοντά σου όταν "ξεφτίσει" ο ρομαντισμός και το πάθος. Τα τριαντάφυλλα και οι ρόλοι δε σου γεμίζουν την κατσαρόλα ούτε χαμηλώνουν το ύψος της στοιβας των ασιδέρωτων. Όλα χρειάζονται σε μιά σχέση αλλά η συντροφικότητα είναι το σημαντικότερο.

Πολύ ωραία εξελίσσεται η συζήτηση και (ξαναδιάβασα) με μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα γράφτηκαν εδώ....
Μεγάλο το θέμα της αγάπης και υπάρχει άφθονη αγάπη γύρω μας
Το ζητούμενο είναι πότε σταματάει ο Έρωτας και πότε ξεκινάει η Αγάπη.
Ο Έρωτας είναι ένα συναίσθημα πολύ εγωιστικό. Θέλεις να είναι καλά το αντικείμενο του πόθου σου αλλά θέλεις να είναι ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Εκεί ήταν πάντα και η ένστασή μου στο θέμα του Άλμπερτ και της Κάντυ, αν υπήρχε έρωτας ή όχι. Νομίζω ότι δεν υπήρχε έρωτας. Έχω ερωτευτεί χωρίς ανταπόκριση και έχω νιώσει πώς είναι αυτός που αγαπάω να παντρεύεται με μία άλλη και ότι όνειρα έκανα να βλέπω να τα πραγματοποιεί με μία άλλη όχι μαζί μου.
Εκεί είναι η ένστασή μου με τα αισθήματα του Άλμπερτ, αν ήταν ερωτευμένος με την Κάντυ, πώς την έσπρωχνε στην αγκαλιά του Τέρυ???
Ο Άλμπερτ ήταν πάντα ο ΦΙΛΟΣ, ο μεγάλος αδελφός, η οικογένεια που η Κάντυ αναζητούσε, αυτός μαζί με την κ.Πόνυ και την αδελφή Μαρία ήταν η οικογένειά της. Φίλος αδελφός και προστάτης της.
Πολύ αληθινή, αγνή, γλυκιά σχέση, και ίσως είναι και αυτό που μένει στο τέλος... ο έρωτας κάποια στιγμή φεύγει και μένει αυτή η μεγάλη ανιδιοτελής αγάπη
Όμως, δεν πρέπει να ζήσεις και τον έρωτα????

Όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον θέλεις να είναι ευτυχισμένος... ο Άλμπερτ έστειλε την Κάντυ στο Ρόκστοουν να βρει τον Τέρρυ, πιστεύοντας πως αν συναντούσε ο ένας τον άλλον ξανά ίσως να ξαναφούντωνε ο έρωτάς τους..., άλλωστε, η παγίδα που είχε στήσει ο Νήλ αποδεικνύει πως ο Τέρρυ ήταν η αχίλλειος πτέρνα της... δε γνώριζε ο έρμος πως είχαν αλλάξει τα συναισθήματά της. Μα δεν ήταν μόνο αυτός που φέρθηκε έτσι... η Κάντυ άφησε τον Τέρρυ στη Σουζάννα, γιατί καταλάβαινε πως ποτέ, ούτε εκείνη ούτε ο Τέρρυ, θα ήταν ευτυχισμένοι έχοντας στηρίξει την ευτυχία τους στη δυστυχία κάποιου άλλου. Και η επιλογή της αυτή έβγαλε τον Τέρρυ από τη δύσκολη θέση να το κάνει εκείνος... η σκηνή στα σκαλιά του νοσοκομείου είναι από τις πιο δυνατές στο μάνγκα. Για μένα, στο μάνγκα, η Κάντυ δείχνει πως είναι και ερωτευμένη με τον Άλμπερτ... το ίδιο και στη νουβέλα... η Κάντυ μιλάει μόνο για τον Άλμπερτ, όπως κάποτε έκανε για τον Άντονυ, και αργότερα για τον Τέρρυ.

Akaliakoukou όλοι μας έχουμε ερωτευτεί κάποιον ή κάποιαν χωρίς αίσιο τέλος.
Πονάει σίγουρα πολύ να βλέπεις τον έρωτά σου να είναι αλλού μετά τη ρήξη της σχέσης σας αλλά αυτό είναι κάτι που δεν εξαρτάται από εσένα. Δεν μπορείς να πιάσεις τον άλλον και να τον ρωτήσεις γιατί έφτιαξε τη ζωή του με άλλον άνθρωπο και όχι με εσένα. (εκτός και αν είσαι η Λαιδη ΝΤι κατά κόσμον άντζελα Δημητρίου   ) Είναι δικαίωμά του από τη στιγμή που δεν είστε μαζί να είναι όπου αλλού θέλει. Τώρα αν εσύ εξακολουθείς να τρέφεις ελπίδες πάνω σε μιά σβησμένη φωτιά, τον εαυτό σου μόνο πληγώνεις. Αν δεν απελευθερώσεις το μυαλό σου από τις ψευδαισθήσεις του δεν πρόκειται να απελευθερωθείς.

Εδώ η Σουζάνα άφησε τον Τερη της ελεύθερο να πάει μακριά της. Γιατί έστω και αργά, έστω και αν εκείνη τη στιγμή τον είχε περισσότερο ανάγκη από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο στον κόσμο, κατάλαβε πως δεν μπορεί να τον κρατάει φυλακισμένο κοντά της. Και ο Τέρης έφυγε, πήγε να βρει τον εαυτό του, ξαναγεννήθηκε από το μηδέν και ξαναγύρισε στη Σουζάνα. Και αυτή τη φορά χωρίς τύψεις. Γιατί και εκείνος με τη σειρά του κατάλαβε ότι δεν ωφελούσε σε κάτι η αυτοκαταστροφή που δεν μπόρεσε να κάνει την Κάντυ ευτυχισμένη. Και αφού ο καθένας είχε τραβήξει το δρόμο του δε χρειαζόταν να δυστυχήσει και άλλος άνθρωπος εξαιτίας του.

Σ' αυτό που θέλω να σταθώ Akaliakoukou μου είναι πως δεν μπορείς με το στανιό να κρατήσεις κάποιον κοντά σου. Αν η καρδιά του/της ανήκει αλλού, τότε είναι μονόδρομος να τον απελευθερώσεις. Κυρίως για να σταματήσεις να πληγώνεσαι βλέποντάς τον. Ο ερωτευμένος Άλμπερτ όταν έμαθε που βρισκόταν ο Τέρη, τι έκανε; Ήταν τόσο σίγουρος ότι η Κάντυ θα έψαχνε να βρει εκείνον (τον φίλο της τον  Άλμπερτ) που την έστειλε κατευθείαν στον Τέρυ.  Θυμάσαι τί είχε πει στην Κάντυ ο Άλμπερτ όταν του εξιστορούσε τι έγινε στη Νέα Υόρκη; την είπε: καημένη μικρούλα. και εγώ στη θέση του (του Τέρη) το ίδιο θα έκανα. Ή κάπως έτσι, γιατί δεν έχω το μάγκα μπροστά μου να το τσεκάρω.

Όλοι οι ήρωες της Μιζούκι, το ίδιο κάνουν. Με εξαίρεση τον Νηλ, που όχι μόνο δε θέλει να καταλάβει αλλά απαιτεί από την Κάντυ να τον αγαπήσει, ακόμη και όταν ξέρει πως η καρδιά της χτυπάει για άλλονε.

Κάπως έτσι θα απαλύνε τις πληγές της αν η Μιζουκι είχε δώσει αυτό το τέλος. Αλλά δεν, ακόμα και σήμερα αναρωτιόμαστε.

ariathniM έγραψε:

...
Κάπως έτσι θα απαλύνε τις πληγές της αν η Μιζουκι είχε δώσει αυτό το τέλος. Αλλά δεν, ακόμα και σήμερα αναρωτιόμαστε.

Καλά... οι αλμπερτικές ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε...

ήμασταν εξαρχής πεπεισμένες με ποιόν καταλήγει η Κάντυ...

Επισήμως βέβαια η συγγραφέας δεν έδωσε ποτέ απάντηση...

ariathniM έγραψε:

Επισήμως βέβαια η συγγραφέας δεν έδωσε ποτέ απάντηση...

Αριάδνη μου, επισήμως και σχετικά πρόσφατα η Μιζούκι άφησε να εννοηθεί ότι ενδεχομένως, υπό πολύ τραβηγμένες και παράλογες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι και ο Τέρρυ ο περίφημος Ανοχίτος.
Εμείς, οι αλμπερτικές, εξαρχής είχαμε αντιληφθεί ότι η Κάντυ δεν μένει μόνη της στο τέλος... έχει τον Άλμπερτ κοντά της... και όχι σαν μπαμπά, ούτε καν σαν θείο.
Και αναφέρομαι τόσο στα γράμματα της παλιάς νουβέλας όπου είναι ξεκάθαρο για ποιόν χτυπάει η καμπάνα στον Επίλογο, αλλά και, προτού... ανακαλύψουμε την ύπαρξή τους, στο μάνγκα. Πάλι για τις αλμπερτικές ήταν ξεκάθαρο ότι αυτόν που έψαχνε η Κάντυ από 6 χρονών, αυτόν βρήκε: τον Πρίγκηπά της! Αυτός είναι που "ερωτεύτηκε" ως όραμα - οπτασία - αποκύημα της φαντασίας της αν θες, στα έξι της και από τα 12 και μετά ήταν διαρκώς πλάι της, σε δύσκολες και εύκολες στιγμές, να της απαλύνει τον πόνο ή να μοιραστεί τη χαρά της.  

Και ας μην ξεχνάμε ότι το μάνγκα της Κάντυ ανήκει στα Shojo... όχι επειδή μας αρέσει ένας, άλλος χαρακτήρας να ακυρώσουμε ολόκληρη κατηγορία μάνγκα

Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι η Κάντυ μένει με τον Άλμπερτ και τον παντρεύεται σύμφωνα με την τελευταία νουβέλα, δεν αναιρεί το δικαίωμα κάποιου να φαντασιώνεται το δικό του τέλος της ιστορίας, όπως ανέφερε η Μιζούκι, στη Γαλλία... η Κάντυ μπορεί να μείνει με τον Τέρρυ, το Νηλ, τη Σούζυ, τον Τομ ή την Πάττυ. Γούστα είναι αυτά, απλά δε συνάδουν με το χαρακτήρα του δυναμικού αγοροκόριτσου της Μιζούκι.

Aldebaran έγραψε:

ariathniM έγραψε:

Επισήμως βέβαια η συγγραφέας δεν έδωσε ποτέ απάντηση...

Αριάδνη μου, επισήμως και σχετικά πρόσφατα η Μιζούκι άφησε να εννοηθεί ότι ενδεχομένως, υπό πολύ τραβηγμένες και παράλογες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι και ο Τέρρυ ο περίφημος Ανοχίτος.
Εμείς, οι αλμπερτικές, εξαρχής είχαμε αντιληφθεί ότι η Κάντυ δεν μένει μόνη της στο τέλος... έχει τον Άλμπερτ κοντά της... και όχι σαν μπαμπά, ούτε καν σαν θείο.
Και αναφέρομαι τόσο στα γράμματα της παλιάς νουβέλας όπου είναι ξεκάθαρο για ποιόν χτυπάει η καμπάνα στον Επίλογο, αλλά και, προτού... ανακαλύψουμε την ύπαρξή τους, στο μάνγκα. Πάλι για τις αλμπερτικές ήταν ξεκάθαρο ότι αυτόν που έψαχνε η Κάντυ από 6 χρονών, αυτόν βρήκε: τον Πρίγκηπά της! Αυτός είναι που "ερωτεύτηκε" ως όραμα - οπτασία - αποκύημα της φαντασίας της αν θες, στα έξι της και από τα 12 και μετά ήταν διαρκώς πλάι της, σε δύσκολες και εύκολες στιγμές, να της απαλύνει τον πόνο ή να μοιραστεί τη χαρά της.  

Και ας μην ξεχνάμε ότι το μάνγκα της Κάντυ ανήκει στα Shojo... όχι επειδή μας αρέσει ένας, άλλος χαρακτήρας να ακυρώσουμε ολόκληρη κατηγορία μάνγκα

Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι η Κάντυ μένει με τον Άλμπερτ και τον παντρεύεται σύμφωνα με την τελευταία νουβέλα, δεν αναιρεί το δικαίωμα κάποιου να φαντασιώνεται το δικό του τέλος της ιστορίας, όπως ανέφερε η Μιζούκι, στη Γαλλία... η Κάντυ μπορεί να μείνει με τον Τέρρυ, το Νηλ, τη Σούζυ, τον Τομ ή την Πάττυ. Γούστα είναι αυτά, απλά δε συνάδουν με το χαρακτήρα του δυναμικού αγοροκόριτσου της Μιζούκι.

Αλήθεια αλντε το είπε η Μιζουκι αυτό αυτόν τον καιρο, ιδέα δεν ειχα. Τώρα το ακουω