Το διλημμα

Με καποια επιφυλαξη αποφασισα να γραψω και εγω τη δικη μου εκδοχη για την συνεχεια της Καντυ.Δεν εχω ξαναγραψει ποτε καποια ιστορια οποτε θα σας παρακαλουσα να ειστε επιεικεις! Την ιστορια θα την ανεβαζω σιγα σιγα καθως δεν την εχω ολοκληρωσει ακομα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1


Πολύ κουρασμένα τα τρία κορίτσια –Κάντυ Πάτυ και Άννυ- ξάπλωσαν στα κρεβάτια τους.Η Κάντυ έκλεισε τα μάτια της και στο μυαλό της έρχονταν τα γεγονότα της ημέρας. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του θείου Γουίλιαμ!Είναι απίστευτο!Ο Άλμπερτ ο αγαπημένος της φίλος είναι ο μεγάλος θείος Γουίλιαμ!!Και κάτι ακόμα πιο καταπληκτικό Ο Άλμπερτ είναι ο πρίγκηπας του λόφου!Ο πρίγκπας της είναι ο Άλμπερτ!Πρώτη μίλησε η Άννυ -Τι σκέφτεσαι Κάντυ? -Προσπαθώ να συνέλθω Άννυ.Δάκρυα χαράς πλυμμήρισαν τα μάτια της Κάντυ-Δε μπορώ ακόμα να πιστέψω ότι ο πρίγκηπάς μου που αναζητούσα τόσα χρόνια ήταν ουσιαστικά τόσο κοντά μου!Η Κάντυ έκλεισε τα μάτια . Έφερε στο νου της το όμορφο πρόσωπο του Άλμπερτ.Τη ζεστή ματιά του, το γλυκό του χαμόγελο.Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε το χείλη της.-Μα γιατί χαμογελάς? Ρώτησε η Πάτυ.,-Χωρίς ιδιαίτερο λόγο απάντησε η Κάντυ και συνέχισε να χαμογελά.Η Πάτυ και η Άννυ κοιτάχτηκαν με απορία.Μα τι μου συμβαίνει? Αναρωτήθηκε η Κάντυ.Τον Άλμπερτ τον γνωρίζω από μικρό παιδί,γιατί τώρα αισθάνομαι παράξενα μόνο που τον σκέφτομαι?Αύριο θα τον συναντήσω και ελπίζω να ξεκαθαρίσουν όλα.

Στην έπαυλη των Άρντλευ ο Άλμπερτ καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα στη βεράντα του δωματίου του.Σκεφτόταν όσα έγιναν νωρίτερα σήμερα.Πόσο ευτυχισμένη έδειχνε η Κάντυ!Επιτέλους!Το μικρό κοριτσάκι του είχε περάσει τόσα βάσανα τόσες λύπες της άξιζε να είναι χαρούμενη, να χαμογελά!Στο μυαλό του είχε κολλήσει το πρόσωπο της Κάντυ Από την συγκατοίκηση τους και μετά την σκεφτόταν πολύ έντονα.Και κάθε φορά που την σκεφτόταν ένα ρίγος διαπερνούσε το σώμα του.Μα τι έχω πάθει? Η Κάντυ είναι η καλύτερη μου φίλη η θετή μου κόρη. Δε μπορεί να την σκέφτομαι έτσι!Αλλά γιατί όχι? Πάντα ένιωθε μια έλξη γι΄αυτό το κοριτσάκι.Ήθελε να είναι κοντά της να την στηρίζει και να της παραστέκεται σε κάθε δυσκολία.Κατά τη διάρκεια της συγκατοίκησης τους, άρχισε να νιώθει διαφορετικά γιʼαυτήν.Τα συναισθήματά του γίνονταν πιο έντονα.Όμως τότε η Κάντυ πονούσε για τον Τέρυ.Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να είναι δίπλα της σα φίλος και σαν αδελφός.Να τη αγαπά σιωπηλά.Και μετά ξαναβρήκε τη μνήμη του.Έπρεπε να φύγει από κοντά της.Έπρεπε να ξεχάσει τον έρωτα που ένιωθε γιʼαυτήν. Ηταν ανάρμοστο!Ήταν?Και τώρα?Τώρα η Κάντυ ξέρει ποιος είναι. Άραγε πώς να αισθάνεται?Τόσα χρόνια αναζητούσε τον πρίγκηπά της,την πρώτη της αγάπη.Αυτός ήταν ο πριγκηπάς της!Ο Άλμπερτ ντράπηκε.Δε γίνεται σκεφτηκε!Είμαι ο θετός της πατέρας!Αύριο της υποσχέθηκε ότι θα την συναντούσε στο λόφο.Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά με την επικείμενη συνάντησή τους.Μήπως να της μιλήσω για τα συναισθήματά μου?Όχι όχι το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να τη φέρω σε αμηχανία.Όχι ακόμα.Όλη τη νύχτα την πέρασε στη βεράντα μʼαυτές τις σκέψεις.

Πριν καλά καλά ξημερώσει,η Κάντυ συκώθηκε από το κρεβάτι της.Ντύθηκε γρήγορα
κ΄ έτρεξε στο λόφο της Πόνη, όπου περίμενε τον Άλμπερτ. Αλλά και ο Άλμπερτ μόλις ξημέρωσε έφυγε αμέσως για τον λόφο της Πόνη.Ανυπομονούσε πολύ να τη δει.Τη βρήκε ξαπλωμένη κάτω από το αγαπημένο της δέντρο.-Κάντυ, κοιμάσαι υπναρού? Η Κάντυ πετάχτηκε, η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. –Άλμπερτ! Φώναξε και έτρεξε στην αγκαλιά του.
Ο Άλμπερτ της χαιδεψε τρυφερά τα μαλλιά.Τι όμορφα που αισθάνομαι κοντά της, σκέφτηκε.-Τι ωραία που είσαι εδώ, Άλμπερτ , είπε η Κάντυ κοιτάζοντάς τον στα μάτια .-Και εγώ χαίρομαι που είμαι κοντά σου , μικρούλα .Τι λες πάμε για πικ-νικ στον δάσος? Ρώτησε ο Άλμπερτ.-Έχω προμήθειες στο αυτοκίνητο.-Τέλεια , είπε η Κάντυ , πάμε όμως πρώτα στο ορφανοτροφίο για να ενημερώσω την κυρία Πόνη και την αδελφή Μαρία . Σε λίγο οι δυο τους ήταν μέσα στο αυτοκίνητο.Δίπλα στον Άλμπερτ η Κάντυ , ήταν πιο χαρούμενη από ποτέ.-Αχ , Άλμπερτ σκέφτηκε , πόσο πιο εύκολα είναι όλα όταν είμαι κοντά σου.Όμως κʼ ο Άλμπερτ σκεφτόταν πόσο πιο ελεύθερος αισθανόταν δίπλα στην Κάντυ.Έφτασαν σε ένα όμορφο σημείο ανάμεσα σε ψηλά δέντρα.Εκεί άπλωσαν το τραπεζομάντιλο με τα φαγητά και το κρασί που είχε φέρει ο Άλμπερτ.-Τι νόστιμα που είναι όλα! Αναφώνισε η Κάντυ.-Σιγά , Κάντυ αν φας ακόμα λίγο θα χρειάζεσαι καινούρια ρούχα , την πείραξε ο Άλμπερτ γελώντας.-Άλμπερτ!Σταμάτα να με πειράζεις! Η Κάντυ τον χτύπησε ελαφρά στο πράτσο.Έπιναν κρασί συζητώντας ανέμελα.
Η Κάντυ ξάπλωσε στο χορτάρι, ζαλισμένη από το κρασί- Κάντυ, νομίζω ότι ήπιες πολύ μικρούλα μου!Γέλασε ο Άλμπερτ και ξάπλωσε δίπλα της.Ξαφνικά σοβάρεψε.-Κάντυ, να σε ρωτήσω κάτι?-Τι είναι Άλμπερτ?Ο Άλμπερτ την κοίταξε στα μάτια.-Σκέφτεσαι ακόμα τον Τέρρυ , Κάντυ? Η Κάντυ ξαφνιάστηκε.-Α…Άλμπερτ….γιατί ρωτάς?-Είναι παράξενο Κάντυ που ρωτάω?Δεν είμαστε φίλοι?Απλά ενδιαφέρομαι για σένα. Ο Άλμπερτ σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να καταλάβει η Κάντυ πως αισθανόταν.-Δεν ξέρω Άλμπερτ.Είμαι μπερδεμένη.Νομίζω ότι δεν τον ξεπέρασα.Αλλά από την άλλη νομίζω ότι έκανα το σωστό!
Ο Άμπερτ την κοιτούσε πολύ σοβαρά.Δεν μιλούσαν οι δυο τους.Γιατί είναι τόσο σοβαρός ο Άλμπερτ? Αναρωτήθηκε σιωπηλά η Κάντυ. Όπως ήταν ξαπλωμένη γύρισε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στέρνο του.Άκουγε την καρδιά του που χτυπούσε τρελά.Αλλά και η δική της δεν πήγαινε πίσω. Σκέφτηκε τον Τέρυ.Όντως δεν τον ειχε ξεπεράσει. Στο μυαλό της σχηματίστηκε η εικόνα του. Έκλεισε τα μάτια της.Σαγαπώ Τερ…Άλπερτ σκέφτηκε.Η εικόνα του Τέρυ άρχισε να ξεθωριάζει και τη θέση της έπαιρνε η εικόνα του Άλμπερτ. Η Κάντυ τρομαγμένη πετάχτηκε από την αγκαλιά του Άλμπερτ. Κάθισε δίπλα του και τον κοιτούσε φοβισμένη.-Τι σου συμβαίνει Κάντυ?ρώτησε απορημένος ο Άλμπερτ.Της θυμισα τον Τέρυ σκέφτηκε και συνοφρυώθηκε.- Τοσο πολύ σου λείπει ο Τέρυ, Κάντυ?τη ρώτησε και η φωνή του ακούστηκε πικραμένη.-Άλμπερτ, ψηθυρισε η Κάντυ και χαμήλωσε το βλέμμα.Δεν πρέπει να καταλάβει ότι σκέφτομαι αυτόν.-Δεν…δεν είναι αυτό …Ο Άλμπερτ σηκωθηκε . Πάμε να φύγουμε Κάντυ,πέρασε η ώρα. Η Κάντυ σηκώθηκε με δάκρυα στα μάτια. Άλμπερτ σαγαπώ σκέφτηκε, μόλις μπήκαν στο αυτοκίνητο. Ποτέ δεν πρέπει να καταλάβει τι αισθάνομαι. Είναι λάθος.

Πίσω στο ορφανοτροφείο η Κάντυ έμεινε μόνη με τις σκέψεις της.Η Άννυ είχε ήδη φύγει με τον Άρτσυ και η Πάτυ είχε πάει μια βόλτα με τα παιδιά στο ράντσο του Τομ.Το βραδυ όταν επέστρεψε η Πάτυ της διηγήθηκε τι είχε συμβεί με τον Άλμπερτ και της είπε πόσο προβληματισμένη ήταν.-Κάντυ έχεις σκεφτεί ότι και ο Άλμπερτ μπορει να νιώθει το ίδιο?τη ρώτησε η Πάτυ. –Μα Πάτυ ποτέ δε μου έχει δείξει κάτι, αλλά από την άλλη σήμερα ήταν τόσο διαφορετικός…-Κάντυ πρέπει να ξεκαθαρίσεις τα αισθήματά σου.-Πάτυ δε γίνεται να είμαι με τον Άλμπερτ.Ακόμα και αν παραβλεψουμε την υιοθεσία μου ποτέ δε θα γίνω αποδεκτή στον κύκλο του. Και αυτό θα τον κάνει δυστυχισμένο.-Μα τι λες Κάντυ?φώναξε η Πάτυ. –Είναι ο Άλμπερτ!Ποτέ δεν σκέφτεται τέτοιου είδους τυπικότητες δεν τον νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Σύνελθε Κάντυ!-Εχεις δίκιο Πάτυ.Ο Άλμπερτ δεν είναι τέτοιος χαρακτήρας.Αύριο πρέπει να πάω στο Λέικγουντ να τον δω, σκέφτηκε η Κάντυ.
Ο Άλμπερτ καθόταν στο γραφείο του με το κεφάλι του ανάμεσα στα χέρια του.Ο Τζωρτζ μπήκε μέσα και κάθισε απέναντι του.-Τι συμβαίνει Γουίλιαμ ? τον ρώτησε.Ο Άλμπερτ του είπε όσα προηγήθηκαν με τη Κάντυ.-Τζωρτζ πρέπει να καταπολεμήσω αυτό που αισθάνομαι γιαυτήν.-Και ποιος σου είπε Γουίλιαμ ότι μπορούμε να τα βάλουμε με την καρδιά μας?Σε ξέρω από μικρό παιδί .και πρώτη φορά σε βλέπω έτσι. Μπορεί να είχες και άλλες σχέσεις στο παρελθόν αλλά με την Κάντυ είναι αλλιώς και το ξέρεις.Και να σου πω τι πιστεύω , ότι νιώθει ακριβως τα ίδια για σένα.Ο Άλμπερτ ταράχτηκε με τα λόγια του Τζωρτζ. Ίσως έχει δίκιο, σκέφτηκε.Ναι η Κάντυ ήταν διαφορετική σήμερα, πολύ πιθανόν να είναι και αυτή ερωτευμένη μαζί του. Φυσικό είναι να μην έχει ξεπεράσει τον Τέρυ. Χρειάζεται χρόνο. Πρέπει να είμαι υπομονετικός μαζί της! Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Μικρούλα μου, σαγαπώ τόσο πολύ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2


Την επόμενη μέρα η Κάντυ ξύπνησε με αρκετά καλή διάθεση. Τα λόγια της Πάτυ την ηρέμησαν. Καθώς έπαιζαν με τα παιδιά άκουσαν τον ταχυδρόμο. –Καλημέρα! Του φώναξε η Κάντυ μόλις τον είδε.Ο κύριος Μάθιους πλησίασε.-Καλημέρα Κάντυ παιδι μου. Έχω ένα γράμμα για σένα και της έδωσε ένα φάκελο. Μόλις είδε η Κάντυ τον αποστολέα όλη η καλή της διάθεση εξανεμίστικε. Η Σουζάνα? Σκέφτηκε και έτρεξε στο δωμάτιό της. Άραγε να έπαθε κάτι ο Τέρυ? Άνοιξε το γράμμα και το διάβασε με μεγάλη αγωνία. Όταν τελείωσε το άφησε επάνω στο γραφείο της θυμωμένη. Η Σουζάνα λοιπόν ήταν ευτυχισμένη με τον Τέρυ και την ευχαριστούσε. Πέρασε από το μυαλό της να της απαντήσει αλλα απόδιωξε την ιδέα.Όχι σκέφτηκε! Εγώ προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου από αυτή την ιστορία. Δεν έχω καμία όρεξη να αρχίσω αλληλογραφία μαζί της. Θ α προσπαθήσω να κλείσω το κεφάλαιο Τέρυ! Θα πάω να βρω τον Άλμπερτ. Θα του μιλήσω για το γράμμα και ίσως καταφέρω να του εκφράσω όσα νιώθω γιʼαυτόν. Με αυτές τις σκέψεις ετοιμάστηκε και βγήκε στον κήπο.- Κάντυ που πας? Τη ρώτησε η αδελφη Μαρία. –Αδελφή Μαρία πρέπει να δω τον Άλμπερτ. –Είσαι καλά παιδί μου?τη ρώτησε η κυρια Πόνυ. Από χθες είσαι λίγο ανήσυχη. –Κυρία Πόνυ μην ανησυχείτε για μένα είμαι καλά απάντησε η Κάντυ με ένα χαμόγελο και απομακρύνθηκε.
Ο Άλμπερτ αφού πήρε το πρωινό του στη βεράντα πήγε στο γραφείο του να υπογράψει κάποια έγγραφα και μετά απόλαυσε έναν περίπατο στον κήπο. Άλλωστε για λίγες μέρες αποφάσισε να μην πάει στα γραφεία της εταιρείας. Μετά τον περίμενε ένα ταξίδι στη Βραζιλία. Πρέπει να δω την Κάντυ, σκέφτηκε. Θυμήθηκε τη χθεσινή μέρα. Πόσο του άρεσε που η Κάντυ είχε ξαπλώσει πάνω στο στέρνο του. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά! Θυμήθηκε τα λόγια του Τζωρτζ. Η Κάντυ ,ερωτευμένη μαζί μου? Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. –Μπορώ να μάθω το λόγο που είστε χαρούμενος κύριε Άρντλει? Ή να πω καλύτερα μεγάλε θείε Γουίλιαμ? Ο Άλμπερτ σαστισμένος γύρισε και είδε την Κάντυ να τον κοιτάζει γελώντας. –Καλημέρα και σε εσάς δεσποινίς Κάντυ πως είστε? Της είπε με ένα αστείο χαμόγελο και άνοιξε τα χέρια του καθώς η Κάντυ έτρεξε στην αγκαλιά του. –Άλμπερτ ψυθίρισε καθώς έπεφτε πάνω του.- Πιο σιγά μικρούλα θα με ρίξεις! Ο Άλμπερτ γέλασε. –Τι κάνεις εσύ εδώ? Σκεφτόμουν να έρθω εγώ να σε δω.- Άλμπερτ ήθελα πολύ να σε δω έπρεπε να σου μιλήσω. Έχω τόσα πολλά να σου πω. –Μα χθες είμασταν μαζί Κάντυ. Τι μπορεί να έγινε από χθες μέχρι σήμερα? Ο Άμπερτ την κοίταξε απορημένος.-Έλα να καθίσουμε να μου τα πεις. Την πήρε από το χέρι και κάθισαν σε ένα παγκάκι. Η Κάντυ έτρεμε. Πώς να του πω ότι τον αγαπάω? Ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του? Ας του πω πρώτα για το γράμμα της Σουζάνας. Ο Άλμπερτ κατάλαβε την αμηχανία της .- Μικρούλα μου ξέρεις ότι μπορείς να μου πεις τα πάντα, της είπε και της χάιδεψε τρυφερά το χέρι. –Να, ξέρεις Άλμπερτ, σήμερα πήρα ένα γράμμα από η Σουζανα. Έγραφε πόσο ευτυχισμένη είναι με τον Τέρυ και αναστατώθηκα λιγάκι. Και είναι και κάτι άλλο…Η Κάντυ χαμήλωσε τα μάτια . Ο Άλμπερτ δεν την άφησε να συνεχίσει. Στο άκουσμα αυτών, άφησε απότομα το χέρι της Κάντυ και σηκώθηκε. Η Κάντυ ξαφνιάστηκε. –Άλμπερτ, τι συμβαίνει ήθελα να σου πω επίσης ότι εγώ…-Μην συνεχίζεις άλλο Κάντυ. Ο Άλμπερτ γύρισε και την κοίταξε. Από τα μάτια του είχε χαθεί η συνηθισμένη τρυφερότητα.-Μόνο γιαυτό ήρθες Κάντυ?Να μου πεις οτι σκέφτεσαι ακόμα τον Τέρυ, ότι δε μπορεις να τον ξεπεράσεις? Ο τόνος της φωνής του είχε γίνει απότομος. Τώρα ήταν η σειρά της Κάντυ να σηκωθεί. Βρέθηκε πολύ κοντά του.-Γιατί μου μιλάς έτσι Άλμπερτ? Τον ρώτησε στον ίδιο τόνο.Δε μπορώ να καταλάβω τι σου έκανα. Νόμιζα ότι είμασταν φίλοι ότι μπορούσα να σου πω τα πάντα. Αλλά αυτός ήταν ο παλιός Άλμπερτ. Τώρα είσαι ο μεγάλος θείος Γουίλιαμ και μάλλον είναι χάσιμο χρόνου για εσένα οι φιλίες μαζί μου. Ας μου το έλεγες να μην τρώω το χρόνο σου. Η Κάντυ έκανε να φύγει. Ο Άλμπερτ έμεινε στη θέση του για μια στιγμη ανήμπορος να αντιδράσει. Τα λόγια της μικρής τον πόνεσαν σαν χίλιες μαχαιριές. –Κάντυ!!! Της φώναξε και άρχισε να τρέχει ξωπίσω της. Την πρόλαβε , την έπιασε απότομα από το χέρι και την τράβηξε κοντα του. –Άφησε με, με πονας!Του είπε η Κάντυ και τα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλα της. –Εσύ Κάντυ ξέρεις πόσο με πόνεσες με αυτά που μου είπες? Πως μπορείς να λες τέτοια πράγματα για εμένα εσύ? Είσαι ότι πιο πολύτιμο έχω.Οι στιγμές που περνάω σου είναι ανεκτίμητες! Δε με νοιάζουν οι τίτλοι και η περιουσία που έχω, αλλωστε άλλοι τα διάλεξαν για μένα. Αυτό που με κάνει περισσότερο ευτυχισμένο είναι να είμαι κοντά σου. Καθώς της έλεγε όλα αυτά και την κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια η Κάντυ ένιωθε τα γόνατά της να τρέμουν . Τότε ο Άλμπερτ με μια κίνηση την πηρα απότομα στην αγκαλιά του και κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά της με ένα φιλί όλο πάθος. Αμέσως ξαναβρηκε την αυτοκυριαρχία του , χαλάρωσε τα χείλη του και συνέχισε να τη φιλάει τρυφερά. Η Κάντυ νόμιζε ότι η καρδιά της θα σπάσει! Αφέθηκε στη γλύκα των χειλιών του.Εβαλε τα χέρια της γυρω από το λαιμό του και ανταποκρίθηκε δειλά. –Καρδιά μου πόσο πολύ σε αγαπάω! της είπε σιγά ο Αλμπερτ και την κράτησε τρυφερά στην αγκαλια του. –Άλμπερτ και εγω σαγαπάω.Αυτό ήθελα να σου πω πριν, η Κάντυ τον κοίταξε στα μάτια.- Τι ανόητος που ήμουν ! Συγχώρεσέ με Κάντυ!- Όχι Άλμπερτ εγώ σου ζητώ συγνώμη δεν έπρεπε να σου μιλήσω έτσι! –Έλα τώρα μικρούλα, μην τα σκέφτεσαι αυτά,ο Άλμπερτ ξάπλωσε στο χορτάρι και τράβηξε απαλά την Κάντυ να ξαπλώσει δίπλα του. Έμειναν για λίγη ώρα ξαπλωμένοι, χαμένοι στις σκέψεις τους με ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Ο Άλμπερτ την κοιταξε με ένα πονηρό χαμόγελο-Πάντως μικρουλα οφείλω να ομολογήσω ότι δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου! Είσαι μία μικρή ατίθαση! Η Κάντυ γύρισε και τον κοίταξε κάνοντας μια αστεία γκριμάτσα. –Σταμάτα να με πειράζεις, του είπε και γελώντας άρχισε να τον χτυπάει απαλά στην κοιλιά. Ο Άλμπερτ της έπιασε τα χέρια και γελώντας την ξάπλωσε απαλά πάνω στο χορτάρι.Τα πρόσωπά τους βρέθηκαν πολύ κοντά και τότε άκουσαν βήματα να πλησιάζουν. –Μα τι στο καλό συμβαίνει εδώ? Ήταν η φωνή του Αρτσι. Η Κάντυ πετάχτηκε πάνω. Είχε γίνει κατακόκκινη! Ο Άρτσι με την Άννυ τους κοιτούσαν σαστισμένοι.Ο Άλμπερτ σηκώθηκε αργά γελώντας –Τίποτα σπουδαίο η μικρή ατίθαση νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τους άντρες! Τους είπε γελώντας. –Άλμπερτ ! Η Κάντυ ντρεποταν πολύ!-Μα είσαι τόσο αναίσθητος? Η Άννη με τον Αρτσι εξακολουθούσαν να κοιτούν με το στόμα ανοιχτό! –Ελα τώρα Κάντυ δε χρειάζεται να ντρέπεσαι τόσο, τα παιδιά είναι φίλοι μας. Αν και είσαι γλύκα όταν κοκκινιζεις! Ο Άλμπερτ την έπιασε από τη μέση και έσκυψε να τη φιλήσει μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παιδιών. Τελευταία στιγμή η Καντυ τον έσπρωξε! –Ελάτε παιδιά μην κοιτάτε έτσι ,πάμε μέσα να πιούμε τσάι, είπε ο Άλμπερτ γελώντας.Αφού κάθισαν στην τραπεζαρία πρώτος μίλησε ο Άρτσι –Λοιπον εμείς ήρθανε να σας ανακοινώσουμε καταπληκτικά νέα αλλά μάλλον έχετε και εσεις να κάνετε ανακοινώσεις! –Όλα με τη σειρά τους είπε ο Άλμπερτ. Λοιπόν παιδια ακούμε. –Ε να η Άννυ και εγώ αποφασίσαμε να παντρευτούμε! Σε τρεις μήνες θα γίνουν οι αρραβώνες! –Φανταστικά! Φώναξε η Κάντυ και έτρεξε συγκινημένη να αγκαλιάσει τη φιλη της.-Συγχαρητήρια παιδιά! Χαίρομαι πολύ και για τους δυο σας! Είπε ο Άλμπερτ. Αν θέλετε μπορείτε να κάνετε τους αρραβώνες εδώ στο Λέικγουντ. –Τέλεια!Είπε η Άννυ.Οι τέσσερις τους κάθισαν στην τραπεζαρία. Η Κάντυ γρήγορα συνήλθε και έπαψε πια να ντρέπεται. Το βράδυ κανονίστικε να μείνουν όλοι εκεί. Η βραδυα πέρασε με πειράγματα αστεία και πολλά γέλια!Αφού η Άννυ και ο Άρτσι πηγαν στα δωμάτιά τους η Κάντυ ρώτησε τον Άλμπερτ –Σε ποιο δωμάτιο θα κοιμηθώ? Ο Άλμπερτ την κοίταξε με ένα πονηρο χαμόγελο –Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές γλυκιά μου? Μαζί μου φυσικά!!!-ΑΛΜΠΕΡΤ!!!!!!! Η Κάντυ πηγε κατά πάνω του με σφιγμένες τις γροθιές αλλά με μια κίνηση ο Άλμπερτ την ακινητοποίησε και γελώντας την πήρε στην αγκαλιά του!-Ηρέμισε μικρή ατιθάση σε πειράζω! Έλα θα σε πάω εγώ στο δωμάτιό σου.Εξω από το δωμάτιό της η Κάντυ κούρνιασε στην αγκαλιά του Άλμπερτ –Δε θέλω να αποχωριστώ την αγκαλιά σου, του είπε.-Η πρόταση μου ισχύει μικρούλα! Της είπε ο Άλμπερτ γελώντας. Η Κάντυ τον κοίταξε λίγο αγριεμένη αλλά δεν κρατήθηκε και γέλασε και αυτή.Τη φίλησε τρυφερά – Καληνυχτα αγάπη μου!Η Κάντυ τον ξαναφίλησε και του είπε- Ακόμα και στον ύπνο μου εσένα θα σκέφτομαι.Καληνύχτα!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3


Tη μεθεπομενη η Καντυ βρισκοταν στο Σικαγο, στην κλινικη.Ο Αλμπερτ επισης ηταν στο Σικαγο στο γραφειο με σωρους από εγγραφα μπροστα του.Οι μερες κυλουσαν με πολλη δουλεια!Οι δυο τους δεν ειχαν πολύ ελευθερο χρονο αλλα οποτε ξεκλεβαν λιγες ωρες φροντιζαν να τις περνουν μαζι κανοντας πικ-νικ,περπατωντας στους δρομους του Σικαγο, η στην επαυλη των Αρντλει.
Η Αννυ, με την Καντυ και τον Αρτσυ ετοιμαζοταν ενθουσιασμενη για τους αρραβωνες.Η Πατυ στο ορφανοτροφειο απολαμβανε στιγμες ξενοιασιας με την παρεα των παιδιων και του Τομ.Οι δυο τους ηρθαν πολύ κοντα και καποιες φορες επισκεφτηκαν την Καντυ στο Σικαγο.
Στην επαυλη των Αρντλει η θεια Ελροι παρακολουθουσε σιωπηλα τον Αλμπερτ.Εβλεπε ποσο ευτυχισμενος ηταν κοντα στην Καντυ.Δεν αργησε να αντιληφθει ότι οι δυο τους περνουσαν ολο τον ελευθερο τους χρονο μαζι και το ενστικτο της της ελεγε ότι κατι τρεχει μεταξυ τους.Μα δεν είναι στα καλα του ο Γουιλιαμ, αναρωτιοταν.Παντα ηταν ασυμβιβαστος και ελευθερο πνευμα, αλλα όχι να χασει και το μυαλο του για ένα εκθετο!Ειχε καταπιει το γεγονος ότι ότι την εβαλε στην οικογενεια σαν υιοθετημενη κορη αλλα τωρα να τη βαλει και σα συζηγο του??Αυτο παει πολύ!!Αποφασισε να δρασει.Ηξερε ότι αν του μιλουσε δε θα εβγαζε ακρη.ετσι αποφασισε να καταστρωσει ένα σχεδιο για να του αποσπασει την προσοχη από την Καντυ.Μια άλλη κοπελα ισως…Αλλα ποια?Καποια του κυκλου τους αλλα και κοντα στο πνευμα του Αλμπερτ…Ένα χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο της!Μα φυσικα…
Ο Αλμπερτ με την Καντυ περπατουσαν διπλα διπλα.Επιτελους,ελευθεροι από τις υποχρεωσεις μπορουσαν να φορεσουν ανετα ρουχα και να ξεχαστουν για λιγο τρωγοντας παγωτο και πειραζοντας ο ενας τον αλλον.Ξαφνικα η Καντυ σταματησε μπροστα σε μια αφισα.Τα ποδια της αρχισαν να τρεμουν και τα ματια της βουρκωσαν.Ο Τερυ,ερχεται!Ο θιασος του ερχεται αυριο στο Σικαγο με την παρασταση Αμλετ!Η Καντυ εμεινε ακινητη, ανημπορη να κουνηθει!Ο Αλμπερτ γυρισε να δει τι συμβαινει και το χαμογελο εξαφανιστηκε από τα χειλη του.-Καντυ,της ειπε, πρεπει να πας!-Ε? Η Καντυ γυρισε και τον κοιταξε με εκπληξη.-Εγω Αλμπερτ…δεν …δεν νομιζω ότι είναι καλη ιδεα!-Και όμως Καντυ!Ειναι ο μονος τροπος για να ξεκαθαρισεις τα αισθηματα σου.Συνεχισαν αμιλητοι μεχρι το διαμερισμα της Καντυ.Φτανοντας ο Αλμπερτ την κοιταξε σοβαρα και της ειπε –Κοιτα Καντυ καταλαβαινω ότι εισαι σε φοβερο διλημμα. Ξερω ότι με αγαπας, αλλα δεν εχεις ξεπερασει ακομα τον Τερυ.Ισως δεν επρεπε να κανω καποια κινηση μεχρι να ξεκαθαρισεις μεσα σου.Σε πιεσα με τον τροπο μου.-Όχι Αλμπερτ, δε φταις εσυ σε καμια περιπτωση απλως…-Αφησε με να τελειωσω Καντυ,τη διεκοψε ο Αλμπερτ,από εδώ και στο εξης θα απομακρυνθω από κοντα σου. Θα σε αφησω απερισπαστη να αποφασισεις.Σε τρεις μερες φευγω για τη Βραζιλια και θα επιστρεψω για τους αρραβωνες των παιδιων.Παρε οσο χρονο θελεις για να αποφασισεις και όταν εισαι ετοιμη μπορεις να μου ανακοινωσεις την αποφαση σου οποια και αν είναι αυτή.Μεχρι τοτε Καντυ θα σου γραφω γραμματα,φιλικα παντα, οποτε εχω χρονο.-Αλμπερτ,μην το κανεις αυτό,ειπε η Καντυ με δακρυα στα ματια,σε χρειαζομαι,σαγαπω!-Αντιο Καντυ.ο Αλμπερτ γυρισε γρηγορα να φυγει για να μη δει η Καντυ ότι και τα δικα του ματια ηταν δακρυσμενα.Αυτο που εκανε τον σκοτωνε αλλα δε γινοταν αλλιως.Η Καντυ στο διαμερισμα της επεσε στο κρεβατι της με αναφιλητα και την πηρε ο υπνος τα ξημερωματα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4


Το επομενο πρωι η Καντυ ξυπνησε κακοκεφη και ετοιμαστηκε να παει στην κλινικη.Εχει δικιο ο Αλμπερτ,σκεφτηκε.Πρεπει να μεινουμε χωρια λιγο καιρο.Οταν ειμαι κοντα του δε μπορω να σκεφτω τιποτʼάλλο.Ειναι όμως πραγματικα αυτος που θελω?Μηπως μενω κοντα του επειδη μου παρεχει ασφαλεια και σιγουρια?Σιγουρα τον αγαπω αλλα ειμαι ερωτευμενη?Σκεφτομενη αυτά η Καντυ εφτασε στην κλινικη.Η μερα περασε βασανιστικα αργα.Οταν τελειωσε τη δουλεια ειχε ηδη αποφασισει να παει να δει την παρασταση.Αφου ετοιμαστηκε πηγε στο θεατρο. Εκει συναντησε την Αννυ και τον Αρτσυ.-Καντυ εσυ εδώ? Τη ρωτησε ο Αρτσυ που δεν περιμενε ότι θα ερχοταν.-Αρτσυ θα τα πουμε μετα αυτά ,απαντησε η Καντυ,παμε μεσα σε λιγο αρχιζει.
Ο Τερυ επανω στην σκηνη ηταν υπεροχος!Η Καντυ τον θαυμαζε συγκινημενη! Όταν τελειωσε το εργο μαζευτηκαν στη σαλα του θεατρου οπου δινοταν δεξιωση.Η Καντυ συζητουσε με την Αννυ και τον Αρτσυ όταν ακουσε μια γνωριμη φωνη πισω της.-Δεν ηξερα ότι μια φακιδομουρα Ταρζαν παρακολουθει παραστασεις!
Η Καντυ γυρισε αποταμα.-Τερυ,φωναξε και τον αγκαλιασε,ποτε θα σταματησεις να με λες ετσι? –Μαλλον ποτε φακιδομουτρακι! Απαντησε ο Τερυ γελωντας.-Χαιρομαι πολύ που σε βλεπω Καντυ!-Τερυ ησουν υπεροχος!-Σευχαριστω Καντυ μου.Τωρα όμως πρεπει να σε αφησω για λιγο.Πρεπει να δω ένα σωρο κοσμο.Θα σε δω σε λιγο. Η Καντ παρακολουθουσε τον Τερυ να μιλαει με τον κοσμο.Φαινοταν τοσο ευτυχισμενος.-Καντυ πως εισαι? Τη ρωτησε η Αννυ.-Αχ Αννυ νομιζα ότι τον ξεπερασα αλλα τωρα που τον ξαναβλεπω…το μονο που θελω είναι να πεσω στην αγκαλια του.Η Αννυ αγκαλιασε τη φιλη της με στοργη.Στο μυαλο της Καντυ ηρθε ο Αλμπερτ.Ενιωσε τυψεις!-Αννυ δε μπορω άλλο εδώ πνιγομαι!θα παω στο σπιτι μου.Εκανε να φυγει.-Περιμενε Καντυ θα σε παμε με το αυτοκινητο,της φωναξε ο Αρτσυ.-Σευχαριστω Αρτσυ προτιμω να περπατησω.Η Καντυ βγηκε από το θεατρο.Τερυ ποσο μου εχεις λειψει!Αλλα εισαι με την Σουζανα!Τα μαγουλα της ηταν μουσκεμα από τα δακρυα.
Στο θεατρο ο κοσμος αρχισε να φευγει.Ο Τερυ πλησιασε τον Αρτσυ. –Μηπως ξερεις που είναι η Καντυ?.Ο Αρτσυ τον κοιταξε αγριεμενα –Τερυ ασε ησυχη την Καντυ.Υποφερει πολύ εξαιτιας σου!-Αρτσυ σε παρακαλω,ο Τερυ τον κοιταξε θλιμμενα.Πες μου που μενει πρεπει να της μιλησω.Ξερω ότι δε με συμπαθεις αλλα την αγαπω σταληθεια. Ο Α ρτσυ ηρεμος τωρα του απαντησε.-Η Καντυ προσπαθει σκληρα να σε ξεπερασει και τωρα που βρηκε επιτελους την ευτυχια…Τελος παντων…Ο Τερυ απορησε.-Τι εννοεις βρηκε την ευτυχια?Κοντα σε καποιον αλλον?Αυτο εννοεις?Αρπαξε τον Αρτσυ από το γιακα.-Ασε με Τερυ!Ο Αρτσυ τον εσπρωξε θυμωμενα.-Δεν προκειται να σου πω τιποτα.Αν θελει να σου τα πει η ιδια.Και του εδωσε τη διευθυνση της Καντυ.
Σε λιγο ο Τερυ ηταν στο σπιτι της Καντυ.Η Καντυ δεν πιστευε στα ματια της!-Τερυ τι κανεις εδώ?-Καντυ αγαπη μου επρεπε οπωσδηποτε να σε δω. Δεν αντεχα άλλο μακρια σου!Και την εσφιξε στην αγκαλαια του.-Ελα Καντυ εχουμε πολλα να πουμε.Καθησαν σε δυο πολυθρονες και η Καντυ αρχισε να του λεει ποσο δυστυχισμενη ηταν όταν εφυγε από τη Νεα Υορκη.Του ειπε επισης ποσο τον σκεφτοταν ολο αυτόν τον καιρο.Ο Τερυ ακουγε σιωπηλος.Και τελος του ειπε για τον Αλμπερτ!Ο Τερυ σηκωθηκε ταραγμενος!-Τι????Ο Αλμπερτ???Ποτε δεν περιμενα ότι εσυ και ο Αλμπερτ…Την κοιταξε με βλεμμα ολο θυμο και πικρα μαζι. –Τερυ ουτε εγω περιμενα να τρεφω ερωτικα αισθηματα για τον Αλμπερτ.Η Καντυ χαμηλωσε το βλεμμα.-Καντυ δε θαφησω κανεναν να σε παρει από εμενα, φωναξε ο Τερυ και την αρπαξε στην αγκαλια του.Το φιλι του ηταν αγριο!-Τερυ σταματα με πονας!-Με συγχωρεις Καντυ μου,ειπε ο Τερυ και την φιλησε ξανα τρυφερα αυτή τη φορα.Η Καντυ ενιωσε την καρδια της να σπαρταραει!Τοσο καιρο περιμενε αυτή την στιγμη, αλλα τωρα….-Τερυ σε παρακαλω πρεπει να φυγεις!Σε παρακαλω χρειαζομαι χρονο! –Ενταξει Καντυ θα φυγω προς το παρον.Αλλα θα μεινω στο Σικαγο για δυο μερες ακομα.Δεν προκειται να παραιτηθω .Θα σε διεκδικησω Καντυ.Θα τα ξαναπουμε!Η Καντυ εμεινε ακινητη για αρκετη ωρα προσπαθωντας να συγκροτησει την σκεψη της.
Ο Αλμπερτ δε μπορουσε να ησυχασει.Ηταν σιγουρος ότι η Καντυ πηγε να δει τον Τερυ.Τι να εγινε αραγε μεταξυ τους?Μπηκε στʼαυτοκινητο και κινησε για το σπιτι της Καντυ.Ξαφνικα ειδε τον Τερυ να βγαινει από το διαμερισμα της!Ο Τερυ ηταν με την Καντυ!Εκανε να κατεβει από το αυτοκινητο και να τρεξει να τη βρει.Χρειαστηκε πολλη προσπαθεια για να μην το κανει.Δεν πρεπει να τη δω.Πρεπει να κανει τις επιλογες της.Οποιος αγαπαει δεν καταπιεζει τον αλλον.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5


Η θεια Ελροι επινε τσαι και κουβεντιαζε στον κηπο της επαυλης με την καλεσμενη της.-Μεγαλωσες αγαπητη μου Καρολαιν,ειπε χαμογελαστη,ποσα χρονια εχω να σε δω? –Πανε αρκετα χρονια κυρια Ελροι,χαιρομαι πολύ που σας ξαναβλεπω.Εμαθα ότι ο Γουιλιαμ προσφατα ανελαβε τα καθηκοντα του σαν αρχηγος της οικογενειας. Δυσκολευομαι να τον φανταστω με κοστουμι κλεισμενο σε ένα γραφειο,ειπε η κοπελα και γελασε. –Καιρος ηταν,απαντησε αυστηρα η θεια Ελροι,αλλα μη νομιζεις ότι εχει αλλαξει και πολύ. Καρολαιν για να ειμαι ειλικρινης μαζι σου σε καλεσα για να μιλησουμε για τον Γουιλιαμ. Η Καρολαιν σαστισε. –Τι εννοειται? Ρωτησε δειλα. –Ξερω ότι παλια κανατε πολύ παρεα οι δυο σας Η θεια την κοιταξε μεσα στα ματια. –Επισης ξερω ότι ειχατε κατι παραπανω από μια απλη φιλια. Η Καρολαιν κοκκινησε και χαμηλωσε το βλεμμα. –Γιατι σκαλιζετε το παρελθον κυρια Ελροι? Όλα αυτά εχουν τελειωσει .Προσπαθησε να κρυψει ένα δακρυ που κυλησε από τα ματια της. –Καρολαιν δε χρειαζεται να κρυβεσαι από μενα κοριτσι μου. Αν αγαπας ακομα το Γουιλιαμ,ειμαι σιγουρη ότι μπορεις να τον ξανακερδισεις. Εγω θα κανω ότι περναει από το χερι μου. Η Καρολαιν ειχε μεινει αφωνη! Η Ερλοι της εξηγησε ότι είναι πια καιρος να παντρευτεί ο Γουιλιαμ και η Καρολαιν θα ηταν η ιδανικη νυφη γιαυτον. Από την πλευρα της η Κρολαιν δεν ειχε ξεπερασει ποτε τον Γουιλιαμ.Ηταν μια πανεμορφη κοπελα με μακρια καστανα μαλλια και μεγαλα γαλαζια ματια. Αδυνατη με απαλο διαφανο δερμα, κανεις δεν εμενε ασυγκινητος στη θεα μιας τετοιας ομορφιας!Σαν χαρακτηρας ηταν παντα χαμογελαστη ευγενικη και με καλους τροπους. Ηταν όμως πολύ δειλη από τη φυση της και χρειαζοταν παντα τη βοηθεια και την συμπαρασταση καποιου. Τα χρονια που περασαν μαζι ηταν τα πιο ευτυχισμενα της ζωης της. Περνουσαν πολύ ωραια οι δυο τους αν και στον Γουιλιαμ αρεσε πολύ συχνα να απομονώνεται. Οι δυο τους εκαναν σχεδια για το μελλον. Μονο που η Καρολαιν δεν καταλαβαινε την αναγκη του Γουιλιαμ για ελευθερια. Ενώ εκεινη ηθελε να παρευρίσκεται σε ολες τις κοινωνικες εκδηλωσεις της υψηλης κοινωνιας εκεινος προτιμουσε να περναει τον καιρο του κοντα στη φυση με τα αγαπημενα του ζωα.Τη ζωη που η Καρολαιν λατρευε εκεινος την σιχαινοταν. Βεβαια τοτε δεν επρεπε να φανερωθει ακομα η ταυτοτητα του στους κοσμικους κυκλους. Ακομα και αργοτερα όταν η θεια Ελροι σκεφτηκε ότι ειχε ερθει ο καιρος να εμφανιστει και να αναλαβει τα ηνια της οικογενειας και των επιχειρησεων, εκεινος αποφασισε να παρατεινει ακομα καποια χρονια την ελευθερια του. Την αποφαση να χωρισουν την πηρε ο Γουιλιαμ όταν αποφασισε να γυρισει τον κοσμο με ένα σακιδιο στον ωμο! Η Ελροι αποφασισε να συναντηθουν οι δυο τους στους αρραβωνες του Αρτσυ.
Επιτελους!Αλλη μια κουραστικη μερα τελειωσε. Ο Αλμπερτ δεν εβλεπε την ωρα να φορεσει ανετα ρουχα και να ξεκουραστει στη βεραντα της επαυλης. Ολη την ημερα σκεφτοταν την Καντυ. Ηταν πολύ δυσκολο να συγκεντρωθει στη δουλεια του. Καθως περνουσε από τον κηπο της επαυλης ακουσε τη θεια Ελροι να κουβεντιαζει με καποιον. Η άλλη φωνη του φανηκε γνωριμη. –Μα τι στο καλο? Σκεφτηκε και πλησιασε. Εμεινε να κοιταζει την Καρολαιν σαστισμενος. Όταν τον αντιληφθηκε η θεια Ελροι τον καλοσωρισε και αποσυρθηκε αφηνοντας τους δυο νεους μονους. Στην αρχη ηταν και οι δυο αμηχανοι, αλλα στη συνεχεια αρχισαν να θυμουνται περιστατικα από τον καιρο που ηταν πολύ κοντα οι δυο τους και αρχισαν να νιωθουν πιο ανετα. Περασαν αρκετη ωρα μιλωντας και κανοντας βολτα στον κηπο.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6


Η Καντυ περασε την ημερα της στην κλινικη φροντιζοντας τους αρρωστους. Δεν επετρεψε στον εαυτο τηε να σκεφτει τιποτε άλλο.Μονο όταν τελειωσε και περπετουσε προς το σπιτι της αρχισε να σκεφτεται τη χθεσινη συναντηση της με τον Τερυ. Ολους τους προηγουμενους μηνες κάθε φορα που τον σκεφτοταν εκλαιγε. Ηθελε τοσο πολύ να είναι μαζι οι δυο τους. Τωρα που συναντηθηκαν και της ειπε ότι την αγαπαει και ότι θα κανει τα παντα για να είναι μαζι θα επρεπε να πεταει στα συννεφα!Αλλα όχι!Κατι εχει αλλαξει μεσα της. Τωρα υπαρχει ο Αλμπερτ! Στην σκεψη του και μονο ενιωσε μια ζεστασια να την τυλιγει. Σκεφτοταν τη ζεστη αγκαλια του , την τρυφερη του ματια, το γλυκο φιλι του. Όλα αυτά εκαναν το κορμι της να ριγησει. Πρωτη φορα ενιωθε ετσι.Ειχε νυχτωσει εδώ και ωρα και ειχε ξεχαστει με το περπατημα.Τοτε η ματια της επεσε σε ένα πρωτοσελιδο. Πηρε την εφημεριδα στα χερια της και αρχισε να τη διαβαζει. Το αρθρο εγραφε για τον Τερυ! Εγραφε για το μεγαλο ταλεντο του νεαρου ηθοποιου και ειχα φωτογραφιες του μαζι με την Σουζανα. Ανεφερε ότι οι δυο τους είναι πολύ ευτυχισμενοι και δεν αποκλειεται να παντρευτουν συντομα. –Μα αν είναι ετσι τοτε τι θελει επο εμενα? Αναρωτηθηκε η Καντυ. Όταν εφτασε στο σπιτι της την περιμενε ο ΤερυΕιχε απογευματινη παρασταση και τελειωσε νωρις.-.Επιτελους Καντυ νομιζα ότι δε θα ερχοσουν ποτε! Ο Τερυ πλησιασε να την αγκαλιασει. Η Καντυ απομακρυνθηκε αποτομα. –Τερυ τι γινεται με εσενα και την Σουζανα?Ο Τερυ ξαφνιαστηκε μτ την ερωτηση. –Καντυ παμε σε παρακαλω επανω στο διαμερισμα σου να κουβεντιασουμε?- Όχι Τερυ,απαντησε αποτομα η Καντυ,θελω να μου πεις τωρα!Ο Τερυ δεν ειχε άλλη απιλογη. –Καντυ ξερεις εγω και η Σουζανα τον τελευταιο καιρο ηρθαμε πολύ κοντα. Στην αρχη πιστευα ότι δε θα μπορουσα ποτε να την ερωτευτω. Τη φροντιζα απλως οσο πιο πολύ μπορουσα. Αλλα με τον καιρο αρχισα να νιωθω διαφορετικα γιαυτην. Ειμασταν και οι δυο ευτυχισμενοι.Μεχρι που ηρθα στο Σικαγο Καντυ! Όταν ειμαι κοντα σου ξεχναω τα παντα. Εισαι η μεγαλη μου αγαπη Καντυ.Η Καντυ τον κοιταξε οργισμενη!Ωστε αυτος είναι ο πραγματικος χαρακτηρας του Τερυ!-Τερυ εισαι αστατος και επιπολαιος!Πληγωσες εμενα πριν μερικους μηνες και τωρα εισαι ετοιμος να πληγωσεις και την Σουζανα!Φυγε δε θελω να σε ξαναδω. Η Καντυ ανεβηκε τρεχοντας την σκαλα.Ο Τερυ ετρεξε πισω της και την αρπαξε από το χερι.-Καντυ μονο εσενα θελω! Εσενα ηθελα παντα.Πρεπει να με πιστεψεις! –Αν με ηθελες Τερυ δε θα με αφηνες να φυγω από τη Νεα Υορκη!Θα με ειχες εμπιοδισει!Αλλα ησουν δειλος!Και τωρα σου ειπα να φυγεις!Η Καντυ ανεβηκε μερικα σκαλια ακομα αλλα ο Τερυ την προλαβε. Την εσφιξε στην αγκαλια του και τη φιλησε βιαια! Η Καντυ παλευε να του ξεφυγει αλλα ηταν πολύ δυνατος.Τοτε σηκωσε το χερι της και τον χαστουκισε δυνατα!Ο Τερυ σηκωσε το χερι του να τη χτυπησει και αυτος . Εκεινη τη στιγμη ενιωσε πισωτου ένα δυνατο χερι να κραταει το δικο του και μια φωνη να του λεει –Ουτε να το σκεφτεσαι! Ο Τερυ αφησε αποτομα την Καντυ σπρωχνοντας την στη σκαλα. Γυρισε και ειδε τον Αλμπερτ ο οποιος τον ειχε αφησει και ηταν κοντα στην Καντυ.-Καντυ αγαπη μου εισαι καλα? Χτυπησες? –Ειμαι καλα Αλμπερτ,ειπε η Καντυ αναμεσα σε λυγμους.Τοτε ο Τερυ βρεθηκε μπροστα στον Αλμπερτ και του εριξε μια μπουνια στο προσωπο.Ο Αλμπερτ εκανε ένα βημα πισω,η μυτη του αιμορραγουσε.Ορμησε πανω στον Τερυ και χωρις μεγαλη συσκολια τον εριξε κατω.Τον επιασε από το γιακα,τον σηκωσε και του ειπε –Δεν περιμενα από σενα τετοια ανανδρη συμπεριφορα!Οποιος φερεται ετσι σε μια γυναικα δεν αξιζει να λεγεται αντρας.Τωρα εξαφανισου και να μην ξαναπλησιασεις την Καντυ.Τον αφησε και πλησιασε την Καντυ. Την σηκωσε στα χερια και μπηκαν στο διαμερισμα.Ο Τερυ εμεινε αρκετη ωρα απεξω φανερα μετανιωμενος!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7


Νωριτερα όταν εφυγε η Καρολαιν ο Αλμπερτ ηταν πολύ ανησυχος. Αναρωτιοταν γιατι η θεια Ελροι ειχε καλεσει την Καρολαιν. Που τη θυμηθηκε? Γιαυτον αυτή η ιστορια ανηκε στο παρελθον. Την ειχε αγαπησει αλλα σιγα σιγα συνειδηποιωντας ότι δεν ταιριαζουν ουτε στο ελαχιστο τα αισθηματα του αρχισαν να ξεθωριαζουν. Της ειχε ξεκαθαρισει ότι δεν ηταν διατεθειμένος να μπει σε ένα χρυσο κλουβι και να την ακολουθει από δεξιωση σε δεξιωση. Ετσι χωρισαν. Στο μυαλο του ηρθε το γλυκο προσωπακι της Καντυ. Ο αυθορμητισμος της, η αγαπη της γιαι καθετι αυθεντικο, η απεχθεια της για τον καθωσπρεπισμο. Ταιριαζαν τοσο πολύ οι δυο τους. Πηρε την αποφαση να παει να τη δει, παρολο που της ειχε πει ότι θα κραταγε αποστασεις. Δε θα την πιεζε. Θα πηγαινε απλα να τη δει και θα την αποχαιρετουσε. Αλλωστε την επομενη θα εφευγε για τη Βραζιλια. Ετσι πηγε στο διαμερισμα της Καντυ και ειδε τον Τερυ να της φερεται ασχημα.Το μυαλο του θολωσε!Δεν ανεχοταν τετοια συμπεριφορα απεναντι σε καμια γυναικα! Πολύ περισσοτερο απεναντι στην Καντυ!
Στο διαμερισμα ο Αλμπερτ ξαπλωσε την Καντυ στο κρεβατι καθισε διπλα της και της χαιδευε απαλα τα μαλλια. Η Καντυ μπρουμυτα εκλαιγε με λυγμους.-Συγχωρεσε με Αλμπερτ. Εγω φταιω για όλα! Ο Αλμπερτ τη γυρισε προς του και την αγκαλιασε τρυφερα. –Ηρεμησε τωρα κοριτσακι. Δε φταις εσυ σε τιποτα. Δεν επρεπε ποτε να απομακρυνθω. Αν ημουν κοντα σου τποτε από αυτά δε θα ειχε συμβει. Αλλα σου υποσχομαι ότι δε θα αφησω ποτε ξανα κανεναν να σε πειραξει. Και όταν λειπω σε ταξιδια θα φροντισω να είναι παντα καποιος κοντα σου για να εισαι ασφαλης. Η Καντυ ανασηκωθηκε.Αυτο δεν της αρεσε!-Όχι Αλμπερτ δε θελω καποιον να με παρακολουθει οπου πηγαινω!Θα είναι ασφυκτικα!Τοτε ειδε το πουκαμισο του και εβγαλε μια κραυγη!-Αλμπερτ το πουκαμισο σου είναι γεματο αιματα! Ο Αλμπερτ σηκωθηκε το κοιταξε και γελασε.-Δεν είναι τιποτα σοβαρο γλυκια μου! Το αιμα ηταν από το χτυπημα που δεχτηκε νωριτερα στη μυτη. Η Καντυ σηκωθηκε και τον πλησιασε.- Πρεπει να δω αν είναι κατι πιο σοβαρο από ένα απλο χτυπημα. –Μικρουλα μου σου ειπα δεν είναι τιποτα. Η αιμορραγία εχει ηδη σταματησει. –Μηπως πονας καπου αλλου? Στην κοιλια μηπως? Ρωτησε η Καντυ και βγαζοντας του το πουκαμισο αρχισε να τον εξεταζει στην κοιλια και στο στηθος. Ο Αλμπερτ διασκεδαζε με την ανησυχια της και την κοιταξε με ένα πονηρο χαμογελο. –Θελεις να με εξετασεις η ψαχνεις ευκαιρια να με αγγιξεις? Η Καντυ γουρλωσε τα ματια. –Αλμπερτ ακομα και τετοιες στιγμες δε χανεις ευκαιρια να με πειραξεις! Ξεχνας ότι ειμαι νοσοκομα και σε βλεπω σαν τραυματια? Του γυρισε την πλατη δηθεν ενοχλημενη. Ο Αλμπερτ δε μπορουσε να συγκρατησει τα γελια. Την γυρισε απαλα προς το μερος του –Ελα εδώ κοριτσακι,. πλησιασε και τη φιλησε απαλα στα χειλη, μονο σαν τραυματια με βλεπεις?. Η Καντυ δεν αντεξε. Τυλιξε τα χερια της γυρω από το λαιμο του και αρχισε να τον φιλαει με παθος. Ο Αλμπερτ την ξαπλωσε ξανα στο κρεβατι. Η Καντυ ενιωθε το γυμνο του στερνο τα δυνατα του μπρατσα να την αγκαλιαζουν με τρυφεροτητα. Μια παραξενη αισθηση, μια πρωτογνωρη γλυκητητα απλωνοταν σε ολο της το σωμα. –Αλμπερτ συνειδητοποιησα ότι μονο εσενα θελω. Ότι ενιωθα για τον Τερυ ανηκει στο παρελθον. Αυτό εξηγουσα στον Τερυ πριν αλλα…Ο Αλμπερτ ακουμπησε το δαχτυλο του στα χειλη της. –Δε χρειαζεται να πεις τιποτα αγαπη μου ! Ξερω….Και συνεχισε να τη φιλαει. Η Καντυ σταματησε ξαφνικα. –Αλμπερτ ποσο θα προχωρησουμε εμεις οι δυο? Καταλαβαινεις τι εννοω…Μηπως είναι λιγο νωρις?Μηπως προχωραμε πολύ? Η Καντυ σαν απειρη που ηταν φοβοταν μηπως κανει κατι αναρμοστο.Ειχε απολυτη εμπιστοσυνη στον Αλμπερτ αλλα δεν ηταν σιγουρη αν ηταν σωστο…Από την άλλη ενιωθε τοσο υπεροχα στην αγκαλια του που το αισθανοταν σαν το πιο σωστο πραγμα στον κοσμο. Ο Αλμπερτ για άλλη μια φορα την καθυσηχασε. –Μη φοβασαι αγαπη μου! Απλως θα μεινω κοντα σου αποψε να σε κραταω στην αγκαλια μου. Όλα τα αλλα μπορουν να περιμενουν. Ποτε δε θα κανω κατι που να σε φερει σε δυσκολη θεση. Χρειαστηκε να επιστρατευσει ολη την αυτοκυριαρχια του.Η αγαπη του για την Καντυ ηταν τοσο μεγαλη που του επετρεπε να φανει εγκρατης. Ηθελε να είναι απολυτα ετοιμη η Καντυ! Του εφτανε να την κραταει στην αγκαλια του. Ετσι τους βρηκε το πρωι,κουρνιασμενους ο ενας στην αγκαλια του αλλου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Πριν καλα καλα ξημερωσει η Καντυ ανοιξε τα ματια της.Δεν ειχε ξυπνησει ακομα εντελως όταν ενιωσε δυο χερια να την κρατουν απαλα από τη μεση. Γυρισε και ειδε τον Αλμπερτ να κοιμαται διπλα της.Τοτε θυμηθηκε τα χθεσινοβραδινα γεγονοτα. Αραγε ηταν σωστο να κοιμαται με έναν αντρα χωρις να είναι παντρεμενη? Αναρωτηθηκε. Ντραπηκε!Αλλα από την άλλη δεν εκαναν κατι . Απλως κοιμηθηκαν αγκαλια. Θυμηθηκε ποσο κοντα ειχαν βρεθει και ότι σταματησαν λιγο πριν χασουν τον ελεγχο. Ποσο ηθελε να συνεχισει να τη φιλαει! Ανασηκωθηκε λιγο ακουμπωντας στον αγκωνα της και τον κοιτουσε που κοιμοταν.Ποσο ομορφος ηταν!Τα τελεια χαρακτηριστικα του προσωπου του, το γυμνασμενο του σωμα! Ενιωσε την καρδια της να χτυπαει δυνατα! Φανταζοταν τα χερια του να τη χαιδευουν. Κοκκινισε! Μα τι σκεφτομαι!! Είναι αναρμοστο! Αλλα γιατι? Τοσο κακο είναι να θελει να είναι οσο πιο κοντα γινεται με τον ανθρωπο που αγαπαει? Σαν υπνωτισμενη αρχισε να του χαιδευει απαλα το μπρατσο και εσκυψε πολύ κοντα στο προσωπο του και τον φιλισε τρυφερα στα χειλη. Ο Αλμπερτ ολη αυτή την ωρα ηταν στην πραγματικοτητα ξυπνιος, ενιωθε τη ματια της Καντυ ακουγε την ανασα της να γινεται ολο και πιο βαρια. Ειχε παραλυσει! Όταν ενιωσε το αγγιγμα της και στη συνεχεια το φιλι της ηταν σα να τον διαπερνουσε ηλεκτρικο ρευμα! Συγκρατησου! Ειπε στον εαυτο του. Ηξερε ότι αν ανοιγε τα ματια του τωρα θα εχανε τον ελεγχο! Η Καντυ συνεχισε να τον χαιδευει στο προσωπο στο λαιμο και στο γυμνο του στερνο! Δεν αντεξε άλλο. Την επιασε από τη μεση και κολλησε τα χειλη του στα δικα της. Συνεχισε να τη φιλαει και να τη χαιδευει απαλα στην πλατη. Τα χειλη του προχωρησαν στο λαιμο της.Ενα σιγανο βογκητο βγηκε από τα χειλη της καθως τα δαχτυλα του πηγαιναν προς τα κουμπια της πιτζαμας της! Τοτε σα να ξυπνουσε από ονειρο απομακρυνθηκε και πεταχτηκε απότομα από το κρεβατι!Ακουμπησε στην πλατη μιας καρεκλας λαχανιασμενος.Η Καντυ ξαπλωμενη στο κρεβατι ακουγε τους δυνατους χτυπους της καρδιας της με κλειστα τα ματια. Δε μπορουσε να συνελθει από το αγγιγμα του!- Καντυ με συγχωρεις!Δεν επρεπε να σου φερθω ετσι! Ειπε ο Αλμπερτ μολις συνηλθε. Η Καντυ ανοιξε τα ματια της και τον κοιταξε. –Τι ακριβως θελεις να σου συγχωρησω? Αυτό που εγινε, εγινε με τη δικη μου συναινεση, Αλμπερτ. Δεν εκανες κατι παρα τη θεληση μου. Ο Αλμπερτ την κοιτουσε μπερδεμενος.-Καντυ ξερεις δεν πρεπει να ξεπερναμε τα ορια. Εισαι ακομα μικρη και δεν καταλαβαινεις αλλα καποια πραγματα πρεπει να γινονται στην ωρα τους.Υπαρχουν ξερεις καποιοι ηθικοι κανονες...Ο Αλμπερτ της μιλουσε για κανονες που ο ιδιος δεν αποδεχοταν. Παραηταν ανοιχτομυαλος για να εχει τετοιες αντιληψεις! Όμως ηταν η Καντυ!Οσο και να την ποθουσε επρεπε να είναι απολυτα βεβαιος ότι τον ποθει και αυτή και ότι δεν κανει παρορμητικες κινησεις! Η Καντυ εξαλλη με αυτά που ακουγε πεταχτηκε από το κρεβατι και βρεθηκε μπροστα του.Τα λογια βγηκαν από μεσα της σα χείμαρρος!-Και ποιος βαζει αυτους τους κανονες Αλμπερτ?Ποιος αποφασιζει τι πρεπει και τι δεν πρεπει να κανει ένα ερωτευμενο ζευγαρι? Μπορει να ειμαι μικρη όπως λες αλλα μην ξεχνας ότι ειμαι νοσοκομα! Ξερω πολύ καλα πως λειτουργει το ανθρωπινο σωμα! Ντραπηκε λιγο με αυτό που ειπε αλλα συνεχισε. –Νομιζα Αλμπερτ ότι εισαι αντισυμβατικος, ότι κανεις αυτό που λεει η καρδια σου όχι αυτό που υπαγορευουν καποιοι ανοητοι αγραφοι νομοι! Του γυρισε την πλατη. Ο Αλμπερτ ηρθε πισω της και την επιασε από τη μεση.Αντιθετα από την Καντυ ηταν πολύ ηρεμος-Μικρουλα μου εννοειται ότι ακολουθω την καρδια μου.Δε με νοιαζει τι λεει ο κοσμος. Αλλα πρεπει να καταλαβεις ότι θελω να εισαι απολυτα ετοιμη!Εισαι πολύ παρορμητικη ωρες ωρες. Ας μη βιαζομαστε! Ότι γινει μεταξυ μας θελω να είναι ομορφο και για τους δυο μας και να μη μετανιωσεις ποτε για τιποτε! Η Καντυ γυρισε και τον κοιταξε. Ένα χαμογελο ειχε σχηματιστει στο προσωπο της. Ειχε δικιο σε οσα της ειπε. –Αλμπερτ ποσο δικιο εχεις!Συγνωμη που πολλες φορες ενεργω απερισκεπτα και σε φερνω σε δυσκολη θεση. Πρεπει να αποκτησω αυτοελεγχο. Ο Αλμπερτ γελασε.- Μαρεσεις ακριβως όπως εισαι Καντυ!Μην αλλαξεις ποτε, ακους? Κοιταξε εξω από το παραθυρο. –Ξημερωσε.Παω να ετοιμασω πρωινο. Σελιγο θα ερθει ο Τζωρτζ να με παρει.
Ένα χτυπημα ακουστηκε στην πορτα κα η Καντυ πηγε να ανοιξει. Μολις ανοιξε την πορτα δεν πιστευε στα ματια της! Απεξω στεκοταν ο Τερυ! –Τερυ!! Φωναξε και πηγε να κλεισει την πορτα. Ο Τερυ κρατησε την πορτα και ειπε –Μη φοβασαι Καντυ δε θα σου κανω κακο. Θελω μονο να με ακουσεις για λιγο. Ο Αλμπερτ ακούγοντας τη φασαρια βγηκε από την κουζινα και επιασε τον Τερυ από το γιακα. –Νομιζω ότι χθες ήμουν σαφης ότι δε θελω να ξαναπλησιασεις την Καντυ! –Αλμπερτ σε παρακαλω δεν ηρθα να προκαλεσω φασαρια. Ακουστε μονο τι εχω να σας πω.Ο Τερυ φαινοταν να είναι ρακος. Η Καντυ επιασε τον Αλμπερτ. –Αστον Αλμπερτ να μας πει. Περασε μεσα Τερυ.Ο Τερυ φανερα μετανιωμενος και με δακρυα σττα ματια ειπε –Θελω να ζητησω συγνωμη και από τους δυο σας. Φερθηκα πολύ ανόητα και ανανδρα. Με ειχε τυφλωσει η ζηλεια και δεν ηξερα τι εκανα! Ειμαι αδικαιολογητος.Καντυ εισαι το πιο καλοκαρδο κοριτσι που εχω γνωρισει! Και εγω σου φερθηκα με αυτό τον τροπο!Εβαλε το προσωπο του μεσα στα χερια του να κρυψει τα δακρυα του. Όταν συνηλθε συνεχισε.-Αλμπερτ σε θεωρω τον καλυτερο μου φιλο.Μου εχεις σταθει οσο κανενας άλλος! Ελπιζω μια μερα να με συγχωρησετε! Εκανε να φυγει αλλα η Καντυ τον σταματησε. Πλησιασε και εβαλε τα χερια του μεσα στα δικα της. –Καλε μου Τερυ και βεβαια σε συγχωρω! Θελω να εισαι ευτυχισμενος! Περασε τα χερια της γυρω από το λαιμο του και τον αγκαλιασε. Όταν τον αφησε πλησιασε ο Αλμπερτ.-Τερυ φιλε μου πραγματικα ευχομαι να βρεις την ευτυχια!Το αξιζεις! Αλλα το ότι χτυπησες την Καντυ δεν μπορω να σου τιο συγχωρησω!Ισως καποια μερα να βρω τη δυναμη. – Αλμπερτ!Η Καντυ τον κοιταξε αυστηρα. –Εχει δικιο Καντυ, ειπε ο Τερυ , ουτε εγω προκειται να συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου γιαυτο! Μου αρκει όμως η δικη σου συγχωρεση1Ετσι θα μπορεσω να γινω ευτυχισμενος.Ευχομαι και εσας τους δυο κάθε ευτυχια, σας αξιζει. Αντιο!
Όταν εφυγε ο Τερυ, εμειναν για λιγο αμιλητοι. Μετα από λιγο ηρθε ο Τζωρτζ.- Καλημερα Καντυ, Αλμπερτ. Αφου δεν ηρθες στο σπιτι κατάλαβα ότι εμεινες εδώ. Σου ετοιμασα τις βαλιτσες, είναι στο αυτοκινητο. Εδώ σου εχω ρουχα για να αλλαξεις τωρα. –Ευχαριστω Τζωρτζ. ώστε ηρθε η ωρα να φυγουμε? Ο Αλμπερτ σηκωθηκε απροθυμα. –Λυπάμαι Αλμπερτ. Θα σε περιμενω στο αμαξι. Ο Τζωρτζ αποχαιρετησε την Καντυ και εφυγε. Η Καντυ επεσε στην αγκαλια του Αλμπερτ. –Αχ Αλμπερτ ποσο θα μου λειψεις! Πως θα περασει ο καιρος? –Καντυ μου και εμενα θα μου λειψεις οσο δε φανταζεσαι!Θα σε σκεφτομαι συνεχεια. Θα σου γραφω οσο πιο συχνα μπορω. Σε παρακαλω να προσεχεις τον εαυτο σου. Με αυτά τα λογια και με πολλα φιλια την αποχαιρετησε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9




Το καλοκαιρι σιγα σιγα πλησιαζε στο τελος του. Η Καντυ φροντιζε να μενει απασχολημενη ολη την ημερα, φροντιζοντας τους αρρωστους στην κλινικη και βοηθωντας την Αννυ να προετοιμασει τους αρραβωνες της. Εγραφε στον Αλμπερτ πολύ συχνα και στα γραμματα της δεν εκρυβε καθολου τα συναισθηματα της και το γεγονος ότι ενιωθε τρομερη μοναξια μακρια του. Ο Αλμπερτ από την άλλη δεν ειχε πολύ χρονο, ωστοσο της εγραφε και αυτος οσο πιο συχνα μπορουσε. Στο Σαο Παολο οι μερες κυλουσαν βασανιστικα αργα αναμεσα σε συναντησεις και βαρετα συνεδρια. Η Καντυ δεν εφευγε ποτε από το μυαλο του. Μια μερα ενώ καθοταν στη βεραντα του πολυτελους δωματιου του, μολις ειχε τελειωσει τη δουλεια του για εκεινη την ημερα και απολαμβανε λιγες στιγμες χαλαρωσης ακουσε τον Τζωρτζ να τον πλησιαζει. – Καλησπερα Αλμπερτ! Μπορω να καθισω λιγο μαζι σου αν δεν ενοχλω? –Καθισε Τζωρτζ! Φυσικα και δεν ενοχλεις! Ο Τζωρτζ καθισε στη διπλανη πολυθρονα. –Ξερεις Αλμπερτ, θα ηθελα να σου μιλησω. – Για ποιο θεμα Τζωρτζ? Τον ρωτησε ο Αλμπερτ με περιεργεια. – Επειδη είναι λεπτο θεμα και αφορα εσενα, αν δε θελεις να το συζητησεις θα το καταλάβω. – Μα τι λες τωρα Τζωρτζ? Ξερεις πολύ καλα ότι δεν εχω μυστικα από εσενα και μπορεις να μου πεις οτιδηποτε. Ο Τζωρτζ πηρε θαρρος από τα λογια του Αλμπερτ και συνεχισε. – Θελω να σε ρωτησω για εσενα και την Καντυ! Γνωριζω ηδη ότι εχετε μια πολύ ομορφη σχεση. –Ναι ποτε δεν το εκρυψα αυτό από εσενα. Αλλα τι ακριβως θελεις να μαθεις? Ρωτησε ο Αλμπερτ ολο απορια. – Ξερεις Αλμπερτ από τοτε που ανελαβες την αρχηγεια της οικογενειας τα φωτα της δημοσιοτητας εχουν πεσει επανω σου. Εχεις διαπιστωσει ότι πολλοι δημοσιογραφοι γραφουν αρθρα για σενα και πασχιζουν να μαθουν για την προσωπικη σου ζωη. Ο Αλμπερτ κουνησε το κεφαλι του ενοχλημενος. –Το ξερω πολύ καλα Τζωστζ και κανω τα παντα για να τους αποφευγω. Εχω συζητησει αυτό το θεμα και με την Καντυ και συμφωνησαμε να ειμαστε πολύ προσεκτικοι και να κρατησουμε μυστικη την σχεση μας προς το παρον τουλαχιστον.- Και εχεις σκεφτει Αλμπερτ το μελλον αυτης της σχέσης? Τον ρωτησε ο Τζωρτζ. Ο Αλμπερτ ξαφνιαστηκε με την ερωτηση. Φυσικα το ειχε σκεφτει! Ηθελε να περασει την υπολοιπη ζωη του με την Καντυ. Ηταν απολυτα σιγουρος γιαυτο! Αυτό ειπε στον Τζωρτζ χωρίς δισταγμο. –Τοτε Αλμπερτ, πρεπει να διευθετηθουν κάποια νομικα ζητηματα, δε νομιζεις? Η Καντυ είναι η υιοθετημένη κορη σου!Το ξεχασες? –Όχι Τζωρτζ δεν το ξεχασα! Ηθελα να σου πω να το τακτοποιησεις μολις επιστρεψουμε στο Σικαγο. Ο Τζωρτζ κουνησε το κεφάλι του. – Συμφωνοι λοιπον. Το πρωτο πραγμα που θα κανω μολις επιστρεψουμε. Δε χρειαζεται βεβαια να μου πεις να το κρατησω μυστικο από ολους! Ο Αλμπερτ γελασε καθως ο Τζωρτζ σηκωνοταν να παει στο δωματιο του.Ο Αλμπερτ εμεινε μονος του και στο μυαλο του ηρθε η Καντυ. Μικρη μου ατιθαση, ακομα δε θα σου πω τιποτα. Αλλα όταν ακυρωθει η υιοθεσια σου, θα σου κανω προταση γαμου! Επρεπε να σκεφτει με τι τροπο θα της εκανε την προταση. Επρεπε να είναι η πιο ρομαντικη πρόταση που ειχε γινει ποτε! Με αυτές της σκεψεις περασε αρκετη ωρα χωρις να το καταλαβει. Η φωνη του Τζωρτζ τον επανεφερε αποτομα στην πραγματικότητα. Γυρισε προς το μερος του και ειδε ότι ειχε μια παραξενη προβληματισμενη εκφραση στο προσωπο του. –Τι συμβαινει, Τζωρτζ? Ο Τζωρτζ συνεχισε να τον κοιταζει με σκοτεινο βλεμμα. –Αυτό που θα σου πω, Αλμπερτ, δε θα σου αρεσει αλλα δε μπορω να κανω αλλιως. Ερχεσαι σε παρακαλω στην αιθουσα υποδοχης? Τωρα ο Αλμπερτ τον κοιτουσε φανερα σαστισμενος. –Μα τι συμβαινει? –Καλυτερα ελα μαζι μου! Ο Τζωρτζ εκανε ένα βημα και ο Αλμπερτ τον ακολουθησε. Αμεσως μολις κατεβηκαν, τις ειδε! Η θεια Ελρου με την Καρολαιν! Ο Αλμπερτ εμεινε αφωνος. Όταν συνηλθε από την εκπληξη τις πλησιασε. –Θεια Ελρου, Καρολαιν! Τι κανετε εδώ? Η θεια του γυρισε προς το μερος του –Γουιλιαμ! Σκεφτηκα ότι εχω αναγκη να αλλαξω για λιγο παραστασεις και ζητησα από την Καρολαιν να με συνοδευσει! Δε χαιρεσαι που μας βλεπεις? Ο Αλμπερτ προσπαθησε να κρυψει τη δυσαρεσκεια του. – Ναι…φυσικα χαιρομαι. Απλως δεν το περιμενα! Τοτε η Καρολαιν γυρισε προς το μερος του. Τα μεγαλα πανεμορφα ματια της καρφωθηκαν στα δικα του.- Χαιρομαι που σε βλεπω Γουιλιαμ! Ο Αλμπερτ χαμογελασε. Τοτε μιλησε παλι η θεια.- Καρολαιν αγαπητη μου πηγαινε στο δωματιο σου να ξεκουραστεις. Αργοτερα αποψε εμαθα ότι δινεται μια δεξιωση από έναν πολύ καλο φιλο της οικογενειας μας. Ειμαι σιγουρη ότι ο Γουιλιαμ θα ηθελε πολύ να σε συνοδευσει! Καθως σηκωνοταν η Καρολαιν και κατευθυνοταν προς το δωμαιτο της,ο Αλμπερτ γυρισε ενοχλημενος προς τη θεια του. –Μπορω να μαθω από ποτε κανονιζεις το προγραμμα μου? –Ελα τωρα Γουιλιαμ!Ξερω πολύ καλα ότι από την ημερα που ηρθες, συνεχως δουλευεις. Ενας νεος θα επρεπε να διασκεδαζει και λιγο.Αλλωστε δεν εφερα εδώ την κοπελα για να κλειστει στο ξενοδοχειο! Ο Αλμπερτ ηταν ετοιμος να της απαντησει ότι αφου την εφερε εκεινη εδώ ας την συνοδευε εκεινη σε οποιαδηποτε δεξιωση ηθελε! Δεν ηθελε όμως να μαλωσει με τη θεια του , αλλωστε δεν ειχε κανενα νοημα!Ηταν πολύ ξεροκεφαλη. Ετσι αποφασισε να ετοιμαστει και να συνοδευσει με βαρια καρδια την Καρολαιν στη δεξιωση! Μετα από λιγη ωρα εμπαιναν και οι δυο στην πολυτελη λιμουζινα που τους πηγαινε κατευθειαν στη δεξιωση. Ότι απεχθανοταν ο Αλμπερτ ,ηταν αναγκασμενος να το υποστει! Ουτε που προσεξε την Καρολαιν που ελαμπε στο βραδυνο της φορεμα! Δεν προσεξε επισης και καποιους δημοσιογραφους στο απεναντι πεζοδρόμιο που τραβουσαν φωτογραφιες! Στη δεξιωση ο Αλμπερτ βαριοταν αφανταστα αλλα ηταν πολύ ευγενικος και μιλουσε με ολους. Η Καρολαιν δεν εφευγε στιγμη από διπλα του! Ηταν πολύ γοητευτικη και οι περισσοτεροι αντρες κοιτουσαν με ζηλεια τον νεαρο κληρονομο των Αρντλει!Αλλα και οι γυναικες, γοητευμενες απο την ομορφια, τους λεπτους τροπους και το χιουμορ του Αλμπερτ θα ηθελαν να είναι στη θεση της Καρολαιν!
Επιτελους η δεξιωση τελειωσε και μεσα στη λιμουζινα ο Αλμπερτ αρχισε να ξεκουμπωνει το σακακι του και να ξεσφιγγει τη γραβατα του.- Βλεπω ότι δεν εισαι και πολύ ανετος με αυτά τα ρουχα! Του ειπε η Καρολαιν και του χαρισε το πιο γοητευτικο της χαμογελο. –Πολύ σωστα Καρολαιν! Απαντησε ο Αλμπερτ χαμογελωντας της.- Γουιλιαμ ξερω ότι εισαι κουρασμενος, αλλα θα μπορουσαμε να περπατησουμε λιγο?Ισως στον κηπο του ξενοδοχειου? Ο Αλμπερτ δεν ειχε καμια διαθεση, αλλα δεν ηθελε να φανει αγενης και ετσι δεχτηκε. Σε λιγο οι δυο τους περπατουσαν πλαι πλαι στα πλακοστρωτα δρομακια του κηπου. Η Καρολαιν ηταν ευχαριστη παρεα. Κουβεντιαζαν για διαφορα θεματα και οποιοσδηποτε στη θεση του θα πετουσε στα συννεφα, διπλα σε αυτή την αιθερια και τοσο γλυκια υπαρξη. Το μυαλο του Αλμπερτ όμως ηταν αλλου. Σε ένα άλλο κοριτσι, εντελως διαφορετικο. Αν ηταν εδώ η Καντυ μαζι του, σιγουρα δε θα περπατουσαν ηρεμα στον κηπο. Πιθανότατα θα κυνηγιοντουσαν, θα σκαρφαλωναν στα δεντρα η θα κυλιοντουσαν στο γρασιδι! Κάνοντας αυτές τις σκεψεις δε μπορεσε να συγκρατησει ένα χαμογελο! Αφού επεστρεψαν στο ξενοδοχειο,ο Αλμπερτ συνοδεψε την Καρολαιν στο δωματιο της. Εξω από την πορτα του δωματιου της σταματησαν και τον κοιταξε χαμογελώντας – Ευχαριστω πολύ Γουιλιαμ για την υπεροχη βραδια! Του ειπε και του εδωσε ένα απαλο φιλι στο μαγουλο. Ο Αλμπερτ ξαφνιάστηκε με αυτή την κινηση.-Καρολαιν! –Με συγχωρεις,απαντησε εκεινη χωρις να παρει τα ματια της από τα δικα του, αλλα δε μπορουσα να αντισταθω! Με αυτά τα λογια χαθηκε στο δωματιο της. Ο Αλμπερτ εμεινε λιγη ωρα ακινητος μη μπορωντας να πιστεψει αυτό που εγινε λιγες στιγμες πριν!
Πισω στο δωματιο του, ξαπλωμενος στο κρεβατι του δεν τον επαιρνε ο υπνος. Μα τι εκανε η Καρολαιν?Ειναι δυνατον αν τρεφει ακομα αισθηματα γιαυτον? Ο τροπος που τον κοιτουσε δεν αφηνε περιθωρια για αμφιβολιες. Γιαυτο ηρθε εδώ? Σιγουρα η Καρολαιν είναι πανεμορφη, γοητευτικη, εκλεπτυσμένη και πολύ εξυπνη. Διαφερει αρκετα από πολλες κοπελες της υψηλης κοινωνιας. Οι περισσοτερες είναι κενες και το μονο που τους ενδιαφερει είναι τα ακριβα ρουχα, τα κοσμηματα και το πώς θα τυλιξουν στα διχτυα τους καποιον πλουσιο γαμπρο! Σιγουρα και της Καρολαιν της αρεσαν τα ακριβα ρουχα και ντυνοταν παντα με πολύ γουστο αλλα κατω από το ωραιο περιβλημα ειχε και περιεχομενο. Όλα αυτά όμως δεν ειχαν καμια σημασια για τον Αλμπερτ!Αυτος ειχε χαρισει την καρδια του σε μια άλλη γλυκια υπαρξη. Την πιο γλυκια ολου του κοσμου! Την μικρη του ατιθαση! Επρεπε οπωσδηποτε να βρει έναν τροπο να ξεκαθαρισει στην Καρολαιν ότι δε μπορει να τη δει παρα μονο σα φιλη! Επρεπε να το κανει τα συντομοτερο δυνατον.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10


Στο Σικαγο, οι μερες της Καντυ περνουσαν μονοτονα. Πολύ δουλεια στην κλινικη και όταν δε δουλευε συναντιοταν με την Αννυ και συζητουσαν για τον αρραβωνα της κυριως,αλλα δεν παρελειπε να παραπονιεται για το ποσο της ελειπε ο Αλμπερτ. Ειχε κουραστει πολύ! Χρειαζοταν οπωσδηποτε μια αλλαγη. Η ρουτινα την σκοτωνε! Ετσι αποφασισε να ζητησει λιγες μερες αδεια από το γιατρο και να παει στο ορφανοτροφειο. Σιγουρα θα της εκανε καλο να βρισκεται με τα παιδια, την αδελφη Πονυ, την αδελφη Μαρια και την Πατυ! Ο γιατρος με χαρα της επετρεψε να λειψει για οσες μερες το ειχε αναγκη! Ετσι η Καντυ ολο χαρα ανακοινωσε στην Αννυ και στον Αρτσυ ότι εφευγε την επομενη μερα με το πρωινο τρενο.
Στο ορφανοτροφειο όλα τα παιδια ηταν μαζεμενα στην τραπεζαρια και ετρωγαν το μεσημεριανο τους φαγητο μαζι με την κυρια Πονυ, την αδελφη Μαρια την Πατυ και το Τομ, ο οποιος ερχοταν ολο και πιο συχνα για επισκεψη. Ξαφνικα μια φωνη τους εκανε να πεταχτουν από τις θεσεις τους! –Κυρια Πονυ αδελφη Μαρια, Πατυ , Παιδια!!!! Γυρισα!!!!Αποτομα βγηκαν ολοι εξω και από μακρια ειδαν την Καντυ που ερχοταν τρεχοντας! Η Μινα ετρεξε προς το μερος της και όταν εφτασε κοντα της πηδηξε επανω της , την εριξε κατω αρχισε να τη γλυφει χαρουμενη! –Σιγα Μινα!!!!Φωναξε γελωντας η Καντυ. Τα παιδια ειχαν ερθει κοντα της και όταν σηκωθηκε επεσαν όλα στην αγκαλια της! Αφου καταφερε να τους ξεφυγει επεσε στην αγκαλια της κυριας Πονυ και της αδελφης Μαρια. –Ποσο μου λειψατε!!!Ειχα τοση αναγκη να σας δω!! Η Καντυ εκλαιγε από χαρα. Στη συνεχεια αφου αγκαλιασε την Πατυ και τον Τομ μπηκαν μεσα στην τραπεζαρια. –Καντυ, εχουμε ηδη ξεκινησει και τρωμε. Πεινας? Τη ρωτησε η κυρια Πονυ. –Πεθαινω της πεινας!! Απαντησε με μια αστεια γκριματσα η Καντυ και ολοι γελασαν. Καθως ετρωγαν μιλουσαν ολοι μαζι, ολοι ηθελαν να πουν τα νεα τους στην Καντυ! Αυτή τους ακουγε ολους ευτυχισμενη.Μολις τελειωσαν το φαγητο, τα παιδια πηγαν απροθυμα στα κρεβατια τους για το μεσημεριανο τους υπνο και η Πατυ με την Καντυ μαζεψαν και επλυναν τα πιατα μιλωντας και γελωντας ασταματητα! –Ποσο ευτυχισμενο είναι το κοριτσακι μας! Ειπε η αδελφη Μαρια συγκινημενη. Ο Τομ παρακολουθουσε και αυτος την Καντυ και την Πατυ χαμογελωντας. Όταν τελειωσαν, η Καντυ ειπε,- εμεις παμε με την Πατυ στο λοφο, ελα Πατυ νε παραβγουμε στο τρεξιμο! –Μα Καντυ, ξερεις ότι δεν ειμαι τοσο γρηγορη οσο εσυ. Είναι αδικο! Διαμαρτυρήθηκε η Πατυ! –Καντυ ασε την Πατυ, το λογο πηρε ο Τομ, αν θελεις να αποδειξεις ότι εισαι σε φορμα να τρεξεις με εμενα! –Και τι νομιζεις Τομ? Ότι μπορεις να με νικησεις? Η Καντυ τον προκαλεσε. Ο Τομ γελασε. –Εσυ τι λες Καντυ? Δε μπορω? –Ενταξει Τομ ξεκιναμε! Και αρχισαν να τρεχουν προς το λοφο.Η Πατυ τους ακολουθουσε περπατωντας. – Αυτό το κοριτσι δε θα μεγαλωσει ποτε, ειπε η αδελφη Μαρια χαμογελωντας.
Πρωτος εφτασε ο Τομ. Η Καντυ ηταν μολις λιγα βηματα πισω του.Ξαπλωσαν και οι δυο λαχανιασμενοι στο χορταρι. Η Πατυ ηρθε σε λιγο και καθισε κοντα τους γελωντας. –Λοιπον Τομ, το παραδεχομαι, εισαι πιο γρηγορος από μενα. Ειπε η Καντυ γελωντας. -Αλλα στο σκαρφαλωμα δε με ξεπερνας! –Όχι όχι Καντυ!!Δεν υπαρχει περιπτωση να σκαρφαλωσω τωρα στο δεντρο.-Καντυ δε σοβαρολογεις! Ειπε η Πατυ κοιτωντας την με απορια!- Κοιταξτε με! Τους ειπε η Καντυ και τους εκλεισε το ματι πονηρα και αρχισε να σκαρφαλωνει. –Ουφ!Αναστεναξε ο Τομ! –Αυτή δε θα αλλαξει ποτε! Η Καντυ φτανοντας αρκετα ψηλα καθισε σε ένα κλαδι και κοιταξε τη θεα. Τι ωραια που αισθανοταν! Το απαλο φθινοπωρινο αερακι ηταν τοσο αναζωογονητικο! Αν ηταν ο Αλμπερτ εδώ θα ηταν σιγουρα εδώ πανω μαζι της! Ενιωσε μια θλιψη στην σκεψη του!Αραγε τι να κανει τωρα?Θυμηθηκε τα πειραγματα τους, τα γελια τους και φυσικα τα φιλια! Μονο με τη θυμηση της αγκαλιας του και των φιλιων του, ενιωσε την καρδια της να χοροπηδαει! Εμειναν μονο δυο εβδομαδες μεχρι την επιστροφη του και τρεις εβδομαδες μεχρι τους αρραβωνες της Αννυ και του Αρτσυ.
Επιτελους η Καντυ αποφασισε να κατεβει. Κοντευε να φτασει στο εδαφος, όταν ειδε την Πατυ με τον Τομ να καθονται πολύ κοντα ο ενας στον αλλον και να γελανε. Ο Τομ κρατουσε αγκαλια την Πατυ από τους ωμους και εκεινη τον κοιτουσε στα ματια. Α, κατεργαρηδες! Εμενα δε μου ειπατε τιποτε! Τωρα θα σας δειξω εγω! Σκεφτηκε η Καντυ με ένα πονηρο χαμογελο.Με ένα πηδημα βρεθηκε μπροστα τους και με τα χερια στη μεση τους κοιταξε αυστηρα και ειπε –Τι γινεται εδώ με εσας τους δυο, μπορω να μαθω? Πεταχτηκαν και οι δυο τραμαγμενοι και η Καντυ εβαλε τα γελια! –Σας τρομαξα ε? Καλα να παθετε που δε μου ειπατε τιποτα! Ειπε η Καντυ μη μπορωντας να συγκρατησει τα γελια! –Τωρα θα δεις τι θα παθεις. Ο Τομ πεταχτηκε επανω και την κοιτουσε θυμωμενα! Της επιασε σφιχτα το χερι και της το εβαλε πισω από την πλατη της. –Ενταξει, ενταξει Τομ με συγχωρεις! Ειπε η Καντυ γελωντας ακομα. Ο Τομ την αφησε και χαμογελασε,-ετσι για να μην ξεχναμε ποιος είναι ο αρχηγος! Η Πατυ τους κοιτουσε τοση ωρα γελωντας.Η Καντυ καθισε διπλα στη φιλη της και της ειπε κλεινοντας της το ματι –Ξερεις Πατυ, εχω πολλα να σου πω για τον Τομ! Εισαι σιγουρη ότι θελεις να εισαι μαζι του? Ο Τομ της εριξε ένα αγριο βλεμμα. –Και εγω θα πω στον Αλμπερτ όλα τα καμωματα σου! Ότι συναγωνιζεσαι στο τρεξιμο με τα αγορια, σκαρφαλωνεις ακομα στα δεντρα και παλευεις σαν αγορι! Πως θα γινεις αποδεκτη στους κυκλους του με αυτά τα καμωματα δεσποινης μου? Μου λες? Τωρα ηταν η σειρα του Τομ να απολαυσει τη νικη του. –Ο Αλμπερτ, αγαπητε μου με θελει ετσι ακριβως όπως ειμαι! Του απαντησε η Καντυ με ένα χαιρεκακο χαμογελο. – Ελατε παιδια σταματηστε τον καυγα! Καιρος να συμφιλιωθητε! Ειπε η Πατυ, που σκεφτηκε ότι αν δεν τους σταματουσε ηταν ικανοι να καυγαδιζουν μεχρι το πρωι. Εδωσαν τα χερια και αγκαλιαστηκαν. – Η Καντυ είναι αδελφη μου, ειπε ο Τομ σοβαρα, μπορει να την πειραζω και να μαλωνουμε ακομα, αλλα αν καποιος τολμησει να της κανει κακο θα εχει να κανει μαζι μου! –Τομ, η Καντυ τον κοιταξε συγκινημενη, εισαι ο καλυτερος αδελφος του κοσμου! Ο Τομ αγκαλιασε και τα δυο κοριτσια βαζοντας τα χερια του στους ωμους τους και καθως κατεβαιναν από το λοφο ειπε –Ειμαι πολύ χαρουμενος που κραταω αγκαλια τα δυο από τα τρια πιο αγαπημενα μου κοριτσια! Η Πατυ τον κοιταξε απορημενη –και ποιο είναι το τριτο? Ο Τομ γελασε –μα η άλλη μου αδελφη φυσικα, η Αννυ! Γελωντας εφτασαν στο ορφανοτροφειο.
Οι μερες για την Καντυ στο ορφανοτροφειο περνουσαν πολύ ευχαριστα. Μια μερα πριν φυγει η Καντυ, ο Τομ και η Πατυ της ειπαν ότι ηθελαν πολύ να ερθουν στο Σικαγο να περασουν λιγες μερες μαζι της.Τοτε η Καντυ, ειχε την καταπληκτικη ιδεα να τους πει να φυγουν τη επομενη κιολας μερα μαζι της.- Τελεια Καντυ ,ειπε ο Τομ, αλλα πρεπει να ενημερωσω τον πατερα μου και αν δε με χρειαζεται τις επομενες μερες στο ραντσο, φευγουμε αυριο. Παω τωρα να του το πω και θα ερθω σε λιγο. Ο πατερας του Τομ δεν ειχε αντιρρηση, μπορουσε να τα καταφερει και χωρις τον Τομ για λιγες μερες. Τα κοριτσια χοροπηδουσαν από τη χαρα τους!Τωρα θα περνουσαν γρηγορα οι μερες μεχρι να ερθει ο Αλμπερτ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Εξω από την επαυλη των Αρντλει σταματησε ένα πολυτελες αυτοκινητο και κατεβηκε μια ομορφη νεαρη κοπελα. Μπαινοντας στο σπιτι την υποδεχτηκε η θεια Ελροι
–Χαιρομαι που σας βλεπω θεια μου! Ηρθα αμεσως μολις μπορεσα. Εχω καταπληκτικά νεα!
-Καλως ηρθες γλυκια μου!Ελα στο γραφειο μου να τα πουμε.
Αφου βολευτηκαν στις αναπαυτικες πολυθρονες,η Ελιζα αρχισε να λεει τα νεα της.
-Θεια , το σχεδιο μου στεφθηκε με επιτυχια!

-Τι εννοεις Ελιζα? Μπες στο θεμα σε παρακαλω!
–Ενταξει θεια. Θυμασαι που πηγες στο Σαο Παολο με τη Καρολαιν και επισκεφτηκατε τον θειο Γουιλιαμ?
-Φυσικα το θυμαμαι. Δεν περασε δα και τοσος καιρος.Αλλα τι σχεση εχει αυτό με το σχεδιο σου?
–Το σχεδιο μας θεια ηταν να χωρισουμε την Καντυ από το θειο Γουιλιαμ και από ότι μου εγραψες, η Καρολαιν βγηκε με το θειο και προσπαθησε να τον γοητευσει αλλα χωρις μεγαλη επιτυχια.
–Ελιζα αυτά όλα τα ξερω!
Η θεια Ελροι αρχισε να εκνευριζεται! Δεν της αρεσαν τα πολλα λογια.
–Αυτό που δεν ξερετε όμως θεια μου, είναι ότι ολες τις φορες που βγηκαν μαζι ο θειος Γουιλιαμ με την Καρολαιν, τους ακολουθουσε ενας φωτορεπορτερ, παλιος γνωστος μου, ο οποιος κατοπιν δικης μου εντολης τους φωτογραφησε!
Η θεια την κοιτουσε με το στομα ανοιχτο!
–Θελεις να πεις Ελιζα ότι εχουν δημοσιευτει φωτογραφιες του Γουιλιαμ με την Καρολαιν?
–Όχι ακομα θεια επειδη ο ρεπορτερ ειχε δουλειες στη Βραζιλια και επρεπε να μεινει λιγες μερες παραπανω. Αλλα χθες επεστρεψε και σημερα το πρωι ολες οι εφημεριδες του Σικαγο εχουν τις φωτογραφιες του θειου με την νεαρη δεσποινιδα Καρολαιν Σμιθ και αφηνουν να εννοηθει ότι ισως συντομα να υπαρξει γαμος!
Η Ελιζα ειχε ένα θριαμβευτικο χαμογελο. Τα ματια της θειας ειχαν σκοτεινιασει.Ενιωθε το αιμα της να βραζει!
-Τι εκανες Ελιζα????
Η θεια φωναζε εκτος εαυτου!
-Εκανες βουκινο την προσωπικη ζωη του Γουιλιαμ Αλμπερτ Αρντλει!!!! Νομιζεις ότι με αυτόν τροπο ο Γουιλιαμ θα δεχτει την Καρολαιν σα γυναικα του! Δεν υπαρχει περιπτωση να παντερευτει καποια μονο και μονο για τα ματια του κοσμου η από υποχρεωση.
Η Ελιζα τρόμαξε βλεποντας την σε αυτην την κατασταση.
–Θεια μου ηρεμήστε σας παρακαλω! Ξερω καλα ότι ο θειος δε θα υποκυψει σε κανεναν εκβιασμο. Αλλα σκεφτητε λιγο, τις εφημεριδες θα τις δει η Καντυ! Και θα καταλαβει επιτελους ότι δεν εχει καμια δουλειά στην οικογενεια μας!
Η θεια ηρεμησε λιγο.
–Ελιζα ξερω ότι δεν ηθελες να βλαψεις την οικογενεια μας, αλλα το εκανες! Ακομα και αν η Καντυ τον αφησει, δεν ηθελα με τιποτα να βγαινουν τα προσωπικα της οικογενειας μας στη φορα.
Η Ελιζα ενιωσε ασχημα που η θεια της δεν εκτιμουσε την προσπαθεια της. Ασχετα με το τι ελεγε, εκεινη αισθανοταν πολύ ωραια που θα εκδικιοταν την Καντυ!
Η Καντυ, η Πατυ και ο Τομ εφτασαν στο Σικαγο και αφου κατεβηκαν από το τρενο πηραν μια αμαξα για να πανε στο διαμερισμα της Καντυ. Αφου έφτασαν, τακτοποιησαν τα πραγματα τους.
-Παιδια, πρεπει να παω να ψωνισω τροφιμα για να ετοιμασω το βραδυνο μας φαγητο, ειπε η Καντυ και κετευθυνθηκε προς την πορτα.
–Περιμενε, ερχομαι να σε βοηθησω, της ειπε ο Τομ.
Αφου τελειωσαν με τα ψωνια, η Καντυ σταματησε σε έναν παγκο με εφημεριδες και η ματια της επεσε στο εξωφυλλο. Αρπαξε την εφημεριδα και αρχισε να την ξεφυλλιζει μεχρι να βρει το αρθρο που την ενδιεφερε. Ξαφνικα εβγαλε μια κραυγη! Εγινε κατασπρη και αφηνοντας την εφημεριδα να της πεσει από τα χερια αρχισε να περπαταει με αργα βηματα προς το σπιτι της με το βλεμμα στο κενο. Ο Τομ σαστισε! Πηρε την εφημεριδα και ετρεξε πισω της ρωτωντας την τι συμβαινει. Η Καντυ συνεχισε να περπαταει, σε μια στιγμη σταματησε, γυρισε και απλα τον κοιταξε. Ο Τομ τρόμαξε! Το βλεμμα της δεν ειχε καμια απολυτως εκφραση! Δε φανερωνε θλιψη, στενοχωρια, ξαφνιασμα, θυμο, τιποτα. Το απολυτο κενο!
Όταν εφτασαν στο διαμερισμα, η Καντυ, χωρις να ριξει ουτε μια ματια στην Πατυ, πηγε κατευθειαν στο δωματιο της. Η Πατυ κοιταξε τον Τομ με απορια. Αυτος εχοντας την ιδια απορια με εκεινη της εξηγησε τι εγινε νωριτερα. Τοτε ανοιξαν και οι δυο την εφημεριδα. Και ειδαν το αρθρο: Ο ΝΕΑΡΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΝΤΛΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΑΡΟΛΑΙΝ ΣΜΙΘ! ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΓΑΜΟΣ! Και παρακατω ειχε φωτογραφιες των δυο τους να περπατουν κοντα κοντα χαμογελωντας ο ενας στον αλλον! O Τομ χτυπησε τη γροθια του στο τραπεζι!
–Θα τον σκοτωσω! Φωναξε. Ποιος νομιζει ότι είναι? Νομιζει ότι επειδη εχει τεραστια περιουσία μπορει να παιζει ετσι με την καρδια μιας κοπελας?
Η Πατυ πρωτη φορα τον εβλεπε ετσι!
- Τομ σε παρακαλω ηρεμησε! Του ειπε ικετευοντας τον.
– Πώς να ηρεμισω Πατυ? Καταλαβαινεις τι εκανε αυτος στην Καντυ? Της φουσκωσε τα μυαλα ότι δηθεν δεν τον νοιαζει η περιουσια του και τα πλουτη. Αλλα γρηγορα καταλαβε ότι δεν του αρμοζει να εχει διπλα του μια παρακατιανη και με την πρωτη ευκαιρια ετρεξε στην αγκαλια της πρωτης χαζογκομενας του κυκλου του! Ο Τομ ηταν εκτος εαυτου!
–Τομ, πρεπει να ειμαστε ψυχραιμοι. Η Καντυ μας χρειαζεται κοντα της. Σε λιγες μερες θα ερθει και ο Αλμπερτ και θα του ζητησουμε εξηγησεις. Αλλα μεχρι τοτε, σε παρακαλω, ηρεμησε , για χαρη της Καντυ.
–Εχεις δικιο Πατυ, ο Τομ ηταν τωρα πιο ηρεμος. Παμε να δουμε πως είναι η Καντυ. Πηγαν στο δωματιο της και την ειδαν να καθεται σε μια πολυθρονα διπλα στο παραθυρο και να κοιταει εξω από το τζαμι.
–Καντυ μου πως εισαι? Ρωτησε η Πατυ και γονατισε μπροστα της. Η Καντυ γυρισε και την κοιταξε με το ιδιο αδειο βλεμμα που ειχε πριν από λιγη ωρα.
-Ειμαι καλα Πατυ. Απλα θελω να μεινω λιγο μονη μου αν δεν σας πειραζει, τους ειπε και η φωνη της ηταν εντελως αχρωμη. Δε φανερωνε κανενα απολυτως συναισθημα!
Ο Τομ και η Πατυ αρχισαν να ετοιμαζουν το δειπνο αμιλητοι. Σε λιγο χτυπησε το κουδουνι. Ηταν ο Αρτσυ με την Αννυ.
–Πατυ, Τομ! Φωναξε η Αννυ και επεσε στην αγκαλια τους. Δεν το πιστευω ότι εισαστε εδώ! Που είναι η Καντυ?
Ο Τομ και η Πατυ την κοιταξαν με ανησυχια.
- Παιδια τι συμβαινει? Ρωτησε ο Αρτσυ, που καταλαβε από το βλεμμα τους ότι κατι δεν παει καλα.
Ο Τομ ξεσπασε! –Τι να συμβαινει Αρτσυ!!Μια χαρα τα καταφερε ο θειος σου!Παλι η Καντυ μαζευει τα κομματια της!
Ο Αρτσυ και η Αννυ κοιτουσαν σαστισμενοι.
–Τι θελεις να πεις Τομ?
– Θελω να πω Αρτσυ, ότι εσεις οι πλουσιοι νομιζετε ότι σας ανηκει ο κοσμος και μπορειτε να παιζετε με τα αισθηματα των αλλων! Ειπε ο Τομ και του πεταξε την εφημεριδα.
Ο Αρτσυ και η Αννυ την κοιτουσαν με γουρλωμενα ματια!
–Αποκλείεται! Φωναξε ο Αρτσυ! Καποιο λαθος εχει γινει! Δεν θα το εκανε ποτε ο Αλμπερτ!
Η Αννυ ετρεξε στο δωματιο της Καντυ.
–Καντυ μου, γονατισε διπλα στην πολυθρονα της, πως εισαι γλυκια μου. Μη με κοιταζεις ετσι. Μιλησε μου πες κατι. Η Καντυ την κοιτουσε ανεκφραστη.
- Γεια σου Αννυ. Χαιρομαι που εισαι εδώ. Της ειπε με την ιδια αχρωμη φωνη.
Η Αννυ σηκωθηκε και απομακρυνθηκε τρομαγμενη. Όταν πηγαν στο σαλονι μιλησε πρωτη.
–Παιδια, πρωτη φορα βλεπω ετσι την Καντυ και με φοβιζει πολύ. Θα προτιμουσα να την εβλεπα να κλαιει, τουλαχιστον θα ξεσπουσε. Τωρα δεν ξερω…φοβαμαι!
Ολοι συμφωνησαν και αποφασισαν να δωσουν λιγο χρονο στην Καντυ. Όταν ετοιμαστηκε το δειπνο, καθησαν στο τραπεζι. Η Καντυ τους ειπε ότι δεν πεινουσε και εξακολουθουσε να καθεται στην πολυθρονα της κοιταζοντας εξω από το παραθυρο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12


Την ιδια στιγμη που συνεβαιναν αυτά στο Σικαγο, ο Αλμπερτ ηταν στο δρομο της επιστροφης. Ειχε καταφερει να τελειωσει νωριτερα με τις δουλειες του και ηταν πολύ ευτυχισμενος που επιτελους θα εβλεπε την Καντυ. Του ειχε λειψει τοσο πολύ! Δεν εβλεπε την ωρα να ξαναδει το χαμογελαστο της μουτρακι, να την σφιξει στη αγκαλια του, και να τη γεμισει με φιλια! Το επομενο μεσημερι εφτασαν επιτελους στο Σικαγο.
–Τζωρτζ αν εχεις την καλοσυνη, να πας στα γραφεια της εταιρειας, να δεις αν όλα είναι ενταξει και να επικοινωνησεις με τους δικηγουρους μας για την ακυρωση της υιοθεσιας της Καντυ, ειπε ο Αλμπερτ στον Τζωρτζ και συνεχισε, εγω θα παω στο διαμερισμα της και θα σε δω το βραδυ στην εταιρεια.
–Ενταξει Αλμπερτ, κανενα προβλημα, μεινε ησυχος!
Σε λιγη ωρα ανοιγε την πορτα του διαμερισματος της Καντυ με το κλειδι του. Μολις μπηκε, ειδε την Πατυ, τον Τομ, την Αννυ και τον Αρτσυ να τον κοιτουν με ανυσηχο βλεμμα.Ο Αλμπερτ ξαφνιαστηκε που τους ειδε ολους εκει.
–Γεια σας παιδια, τι κανετε ολοι εδώ? Η Καντυ είναι στην κλινικη?
Κανεις τους δε μιλουσε. Τοτε ο Τομ μη μπορωντας να κρατηθει ορμησε κατά πανω του και τον αρπαξε από το σακακι.
- Πως τολμας και ερχεσαι εσυ εδώ?
Ο Αλμπερτ τον κοιτουσε με απορια και ανησυχία.
-Τι συμβαινει Τομ? Τι είναι αυτά που λες? Κοιταξε τους αλλους.
-Παιδια, πειτε μου, που είναι η Καντυ?
Εσπρωξε τον Τομ και αρχισε να προχωραει μεσα στο διαμερισμα. Το βλεμμα του φανερωνε μεγαλη ανυσηχια.Κανεις δε μιλουσε. Η Πατυ και η Αννυ κοιτουσαν δακρυσμενες. Τοτε ανοιξε αποτομα η πορτα του δωματιου της Καντυ και την ειδαν να βγαινει και να πηγαινει αποτομα προς τον Αλμπερτ. Πριν προλαβει αυτος να την αγκαλιασει του φωναξε:
-Πως μπορεσες? Ησουν ο μονος που πιστευα ότι ποτε δε θα με προδωσει!Παντα ησουν κοντα μου, νομιζα ότι με αγαπουσες, ότι μπορουσα να στηριχτω σε σενα! Πως μπορεσες? Τοσο υποκριτης εισαι λοιπον?
Ο Αλμπερτ σαστισε και πλησιασε να την αγκαλιασει.
–Καντυ, τι είναι αυτά που λες?
Η Καντυ εκανε ένα βημα πισω.
-Μη με πλησιαζεις! Του φωναξε.
Ο πονος που ενιωσε ηταν αβασταχτος. Από τα ματια της ετρεχαν δακρυα, το κορμι της τρανταζοταν από λυγμους και από το μυαλο της περασαν σαν αστραπη ολες οι ασχημες στιγμες που ειχε ζησει στο παρελθον.! Ναι, ειχε πονεσει πολλες φορες στο παρελθον. Όταν εμενε στους Ραγκαν και της φερονταν ασχημα, αργοτερα όταν αποφασισαν να την στειλουν στο Μεξικο, ο χωρισμος της από τον Τερυ και ακομα χειροτερα ο θανατος του Αντονυ! Τοσος πονος, αλλα όλα μπορεσε και τα ξεπερασε, σταθηκε στα ποδια της, χαρη στον Αλμπερτ! Ηταν παντα κοντα της. Αυτό που ζουσε τωρα όμως, ηταν πολύ χειροτερο, ακριβως επειδη ενιωθε ότι ο Αλμπερτ εφευγε από κοντα της. Δεν μπορουσε να το αντεξει, την σκοτωνε! Ξαφνικα, μετα απο έναν λυγμο, σηκωσε το κεφαλι ψηλα, τα δακρυα σταματησαν να τρεχουν από τα ματια της και το βλεμμα της απεκτησε την ιδια απαθεια που ειχε και πριν.Απομακρυνθηκε με αργα βηματα και κλειστηκε παλι στο δωματιο της.
Ο Αλμπερτ εμεινε να την κοιταζει. Δε μπορουσε να καταλαβει τιποτα.Τη μια στιγμη την εβλεπε να σπαραζει, στα ματια της εβλεπε τον τεραστιο πονο, την συντριβη και την αμεσως επομενη στιγμη η ματια της αδειασε! Γυρισε προς τους αλλους.
–Μπορει καποιος να μου πει τι γινεται εδώ?
Ο Τομ του εδειξε τις εφημεριδες. Και ο σημερινος τυπος ασχολουνταν με το ιδιο θεμα. Ο Αλμπερτ ενιωθε ότι δεν τον κρατουσαν τα ποδια του! Τα ματια του αστραψαν!
–Ψεματα! Φωναξε.-Παιδια, πρεπει να με πιστεψετε. Τιποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθεια!
Ο Αρτσυ μετα από πολύ ωρα που εμεινε σιωπηλος, μιλησε
– Αλμπερτ, ξερω ότι δεν εισαι τετοιος χαρακτηρας. Αλλα υπαρχουν φωτογραφιες! Δεν ξερω τι να υποθεσω.
Ο Τομ τον κοιτουσε αγριεμενος και μονο για χαρη της Πατυ δεν μιλουσε. Τοτε ο Αλμπερτ ανεκτησε την ψυχραιμια του.
–Μαλλον προκειται για καποια παρεξηγηση.Αποψε θα λυθουν όλα. Αλλα πρωτα πρεπει να φωναξουμε έναν γιατρο να δει την Καντυ. Αρτσυ πηγαινε σε παρακαλω να φωναξεις το γιατρο Μαρτιν. Αννυ και Πατυ ετοιμαστε κατι για φαγητο. Η Καντυ πρεπει οπωσδηποτε να φαει κατι. Ο Αρτσυ εφυγε και τα κοριτσια πηγαν αμεσως στην κουζινα. Ο Αλμπερτ καθησε διπλα στον Τομ.
- Τομ σε παρακαλω, ξερω ποσο αναστατωμενος εισαι, αλλα θελω να με ακουσεις.
Ο Τομ δεν εκανε καμια κινηση και ο Αλμπερτ συνεχισε.
- Με την Καρολαιν γνωριζομαστε εδώ και πολλα χρονια. Παλια καναμε πολύ παρεα, ειχαμε ερθει πολύ κοντα. Νομιζα ότι την αγαπουσα. Αλλα συντομα καταλαβα ότι ειμαστε τελειως διαφορετικoι. Δεν ειχα σκοπο να περασω μια βαρετη ζωη κοντα της. Ετσι χωρισαμε. Μετα από όλα αυτά τα χρονια την ξαναειδα. Ειχε ερθει με τη θεια μου στη Βραζιλια και χωρις να εχω καμια διαθεση ,την συνοδευσα σε καποιους χορους. Το εκανα μονο από ευγενεια. Φαινεται ότι καποιος δημοσιογραφος μας ακολουθησε και εβγαλε τις φωτογραφιες. Αυτό είναι ολο. Την Καντυ την αγαπαω! Δε μπορω να φανταστω τη ζωη μου μακρια της. Πρεπει να με πιστεψεις Τομ!
Ο Τομ τον ακουγε με προσοχη. Γυρισε και τον κοιταξε. Στα ματια του ειδε τη βαθια θλιψη. Ειδε ότι δε μπορει να λεει ψεματα.
–Με συγχωρεις Αλμπερτ. Με την Καντυ μεγαλωσαμε μαζι. Είναι αδελφη μου! Δεν αντεχω να τη βλεπω ετσι. Αλλα και εσενα σε πιστευω. Τωρα πρεπει να βοηθησουμε την Καντυ να καταλαβει.
Ο Τζωρτζ, αφου χωριστικαν με τον Αλμπερτ στον σταθμο, πηγε κατευθειαν στα γραφεια της εταιρειας. Μολις μπηκε στο γραφειο του, η ματια του επεσε πανω στις εφημεριδες. Εμεινε να τις κοιταει με το στομα ανοιχτο!Αμεσως μολις διαβασε το αρθρο, ετρεξε εξω από το γραφειο του και μπηκε στο αυτοκινητο του. Οδηγησε με μεγαλη ταχυτητα. Μολις εφτασε στο διαμερισμα της Καντυ, ειδε τον Αλμπερτ να μιλαει με τον Τομ.
–Αλμπερτ, πρεπει να σου πω κατι…
Από το βλεμμα του Αλμπερτ, καταλαβε ότι γνωριζε ηδη! Ο Αλμπερτ πηρε το λογο.
–Τζωρτζ, καλεσε αμεσως τους δημοσιογραφους ολων των εφημεριδων του Σικαγο. Θελω να κανω ανακοινωση.Σε δυο ωρες θα σε δω στο γραφειο.
–Εγινε Αλμπερτ!
Ο Τζωρτζ εφυγε.Το φαγητο ηταν ετοιμο και ο Αλμπερτ ειπε στην Αννυ
– Αννυ, πηγαινε σε παρακαλω να παρακαλεσεις την Καντυ να φαει λιγο.Ισως εσενα σε ακουσει.
Η Αννυ εβαλε σε ένα πιατο φαγητο και πηγε στο δωματιο της Καντυ.
-Καντυ, σε παρακαλω, φαε λιγο!
–Δεν εχω ορεξη Αννυ. Δεν πειναω.
– Καντυ καντο για μενα σε παρακαλω, η Αννυ τωρα εκλαιγε, σε λιγες μερες αρραβωνιαζομαι Καντυ! Πως θα αρραβωνιαστω χωρις την καλυτερη μου φιλη? Σε παρακαλω κανε μου τη χαρη και φαε λιγο.
Η Καντυ κοιταξε την Αννυ και πηρε το πιατο στα χερια της. Εφαγε λιγες μπουκιες και το ξαναεδωσε στην Αννυ. Εντωμεταξύ ειχε φτασει και ο Αρτσυ με το γιατρο Μαρτιν. Ο Αρτσυ τον ειχε ηδη ενημερωσει για την κατασταση της Καντυ. Ο γιατρος εμεινε για λιγο με την Καντυ για να τη εξετασει. Όταν βγηκε από το δωματιο της, ολοι τον κοιταξαν περιμενοντας να μιλησει. Ο γιατρος φαινοταν ανυσηχος.
–Τα πραγματα δεν είναι και πολύ καλα, τους ειπε. Σωματικα δε φαινεται να εχει καποιο προβλημα, αλλα αυτό που με ανυσηχει είναι η ψυχολογικη της κατασταση.
Ολοι τον κοιταξαν απορημενοι.
–Μα είναι δυνατον? Η Καντυ είναι πολύ δυνατη. Εχει περασει πολλες πικρες, αλλα ποτε δεν ηταν σαυτη την κατασταση. Ο Αλμπερτ δε μπορουσε να το πιστεψει!
Ο γιατρος συνέχισε
–Αυτό ακριβως Αλμπερτ. Εχει περασει πολλα και παντα τα ξεπερνουσε. Αυτή τη φορα όμως, φαινεται ότι δε μπορει να αντεξει τοσο πονο και απλα αρνειται ό,τι συνεβη. Είναι ενας μηχανισμος αμυνας του υποσυνειδητου για να μπορεσει να αντεξει τον πονο. Γιαυτο δεν ξεσπαει, δεν κλαιει, δε δειχνει κανενα συναισθημα, σα να μη συνεβη.
. – Τι μπορουμε να κανουμε γιατρε? Η Πατυ με τον Τομ μιλησαν ταυτοχρονα.
–Πρεπει με καποιο τροπο να δει καταματα αυτό που την τρομαζει τοσο πολύ, να το αποδεχτει και να εκδηλωσει όλα τα συναισθηματα της. Μετα θα είναι πολύ ευκολο να το ξεπερασει. Αλμπερτ, εσυ περισσοτερο από ολους πρεπει να σταθεις διπλα της. Ξερω ότι θα εκανες τα παντα γιαυτην, αλλα πρεπει να εισαι υπομονετικος. Δε θα συνελθει από τη μια στιγμη στην άλλη.Και τωρα με συγχωρειτε, πρεπει να επιστρεψω στην κλινικη.
Ο γιατρος Μαρτιν εφυγε και σε λιγο επρεπε να φυγει και ο Αλμπερτ. Η Αννυ επεσε στην αγκαλια του κλαιγοντας.
- Αλμπερτ, δεν μπορω να αρραβωνιαστω χωρις την Καντυ! Πρεπει να συνελθει πριν τους αρραβωνες! Σε παρακαλω…!
Ο Αλμπερτ την κοιταξε στα ματια
–Αννυ σου υποσχομαι, η Καντυ θα γινει γρηγορα καλα.Θα κανω τα παντα.
Λεγοντας αυτά τα λογια εφυγε. Δεν ειχε ιδεα τι επρεπε να κανει. Ηξερε μονο ότι το φταιξιμο ηταν δικο του και θα εκανε τα παντα για να δει και παλι την Καντυ να χαμογελαει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13


Η αιθουσα συνεδριασεων στα γραφεια της εταιριας ηταν γεματη με δημοσιογραφους.Ο Αλμπερτ στεκοταν νευρικος. Μολις ησυχασαν ολοι αρχισε να μιλαει με σοβαροτητα.
–Κυριοι σας καλεσα ολους εδώ εξαιτιας των δημοσιευματων που αφορουν ένα πολύ προσωπικο μου θεμα. Θελω να διαψευσω όλα αυτά τα δημοσιευματα! Με την δεσποινιδα Σμιθ μας συνδεει μονο μια απλη φιλια και τιποτα παραπανω! Οσο για τις φωτογραφιες στις οποιες ειμασταν μαζι, θελω να επισημανω ότι βρεθηκαμε εντελως τυχαια στο Σαο Παολο της Βραζιλιας, οπου ημουν σε επαγγελματικο ταξιδι και από ευγενεια την συνοδευσα σε καποιες κοινωνικες εκδηλωσεις. Θα ηθελα επισης να σας παρακαλεσω, την επομενη φορα που θα θελησετε να δημοσιευσετε οτιδηποτε αφορα την προσωπικη μου ζωη, να ζητησετε επιβεβαιωση πρωτα από εμενα. Θα σας ημουν υποχρεος αν αυτή μου την ανακοινωση την δημοσιευατε στα αυριανα σας φυλλα. Σας ευχαριστω ολους για τον κοπο σας να ερθετε ως εδώ.
Με αυτά τα λογια βγηκε βιαστικα από την αιθουσα συνεδριασεων και κατευθηνθηκε στο γραφειο του. Καθισε στην καρεκλα του και ακουμπησε τους αγκωνες του στο γραφειο. Τι επρεπε να κανει τωρα? Πως μπορουσε να βοηθησει την Καντυ? Τοτε του ηρθε μια ιδεα! Πηγε γρηγορα στο γραφειο του Τζωρτζ και του μιλησε για το σχεδιο του. Μετα μπηκε στο αυτοκινητο του και οδηγησε προς την επαυλη. Πηγε κατευθειαν στο δωματιο της θειας Ελρου. Χωρις να χτυπησει, ανοιξε την πορτα και μπηκε. Η θεια του ξαφνιαστικε που τον ειδε ετσι αποτομα.
- Γουιλιαμ! Δεν σε περιμενα! Μα τι τροπος είναι αυτος? Ξεχνας ότι πρεπει να χτυπας την πορτα? Και…αλλα βλεποντας την εκφραση του σταματησε.
– Θεια ασε τις τυπικοτητες και εξηγησε μου καλυτερα για τα δημοσιευματα. Ακουγοταν πολύ θυμωμενος.
- Νομιζεις Γουιλιαμ ότι εχω καποια σχεση με αυτά?
Η θεια του φωναζε και αυτή.
–Νομιζεις ότι εμενα με ευχαριστει να βλεπω τα προσωπικα της οικογενειας μας να βγαινουν στη φορα? Φυσικα και δεν εχω καμια σχεση. Φαινεται ότι παρα τα αυστηρα μετρα που ειχες παρει, καποιος φωτογραφος καταφερε και σε πλησιασε.
Ο Αλμπερτ βλεποντας την, καταλαβε ότι του ελεγε αληθεια.
- Θεια πρεπει να ξερεις ότι το τακτοποιησα. Πριν από λιγο εδωσα ανακοινωση στον τυπο διαψευδοντας τα παντα. Επισης δε θελω να μου αναφερεις ξανα την Καρολαιν.Και κατι τελευταιο πριν φυγω. Θα λειψω για λιγες μερες και θα σε δω ξανα στους αρραβωνες του Αρτσυ.
Με αυτα τα λογια εφυγε. Η θεια Ελρου εμεινε να κοιταζει την πορτα αμιλητη.
Αφου εφυγε από την επαυλη, πηγε πισω στην Καντυ. Στο διαμερισμα ηταν ακομα όλα τα παιδια. Η Καντυ καθοταν τωρα μαζι τους στο σαλονι. Ο Αλμπερτ την επιασε από το χερι και την σηκωσε αργα. Αυτή τον κοιτουσε με απορια.
–Παιδια θα παρω την Καντυ μαζι μου για λιγες μερες. Καντυ θα σε βοηθησω να ετοιμασεις τα πραγματα σου.
Η Καντυ τον κοιταξε με απορια.
–Αλμπερτ που θα παμε? Δεν ξερω αν θελω να ερθω μαζι σου…
Χωρις να απαντησει ο Αλμπερτ την τραβηξε απαλα από το χερι και την πηγε στο δωματιο της. Σε λιγο κρατωντας τη βαλιτσα της στο ένα χερι του και στο άλλο το χερι της Καντυ απευθηνθηκε στην παρεα.
–Συγνωμη για ολη τη φασαρια. Ειμαι απολυτως υπευθηνος για ολη αυτή την αναστατωση, αλλα σας υποσχομαι ότι η Καντυ θα είναι παλι ο εαυτος της πολύ συντομα. Θα σας δουμε ολους ξανα στους αρραβωνες.
Ο Τομ τον πλησιασε.
–Αλμπερτ, σου εχω απολυτη εμπιστοσυνη εισαι πραγματικα αξιολογος και σωστος αντρας.
– Τομ σε ευχαριστω πολύ. Δε θα σε απογοητευσω.
Ανοιξε την πορτα και εφυγε.
Μεσα στο αυτοκινητο η Καντυ ηταν σιωπηλη. Μετα από μερικες ωρες και αφου αρχισε να νυχτωνει, εφτασαν. Η Καντυ γουρλωσε τα ματια από την εκπληξη!Ηταν στο σπιτακι οπου εμενε ο Αλμπερτ, πολύ πριν αναλαβει τα καθηκοντα του ως αρχηγός των Αρντλει, μαζι με τα ζωα του.
Ο Αλμπερτ της χαμογελασε.
- Ελα μεσα Καντυ. Κανει κρυο εξω. Θα αναψουμε φωτια.
Εβγαλε μερικες τσαντες με τροφιμα από το αυτοκινητο και την ακολουθησε μεσα. Το σπιτι ηταν σε πολύ καλυτερη κατασταση από ότι θυμοταν η Καντυ. Το σαλονι ειχε έναν ανετο κανεπε και δυο πολυθρονες μπροστα στο τζακι. Στο πατωμα ηταν στρωμενα ζεστα χαλια σε πολύ ωραια χρωματα. Μια πορτα οδηγουσε στην κουζινα, μια άλλη στην κρεβατοκαμαρα, οπου υπηρχε ένα διπλο κρεβατι Άλλη μια πορτα οδηγουσε σε ένα ευρυχωρο μπανιο.
–Καντυ πηγαινε αν θελεις να κανεις ένα ζεστο μπανιο και να φορεσεις πιο ανετα ρουχα και εγω θα αναψω φωτια και θα ετοιμασω κατι για να φαμε.
Η Καντυ κοιτουσε γυρω της ξαφνιασμενη. Τελικα εκανε αυτό που της ειπε ο Αλμπερτ. Σε λιγο καθοταν με τα μαλλια της βρεγμενα μπροστα στο τζακι. Ο Αλμπερτ εστρωσε το τραπεζι και την καλεσε να καθισει μαζι του για να φανε.
–Δεν πειναω Αλμπερτ, του ειπε η Καντυ.
Χωρις να της απαντησει ο Αλμπερτ πηρε το πιατο της και καθισε διπλα της.
–Καντυ θα φας.
Την κοιταξε με βλεμμα που δεν σηκωνε αντιρρησεις και αρχισε να την ταιζει. Η Καντυ δεν ειχε άλλη επιλογη. Όταν τελειωσε εφαγε και αυτος και αφου μαζεψε τα πιατα ξανακαθισε διπλα της. Με απαλες κινησεις την εφερε μπροστα του και ξαπλωσε το κεφαλι της στο στερνο του.
–Αγαπη μου, της μιλησε τρυφερα, ποτε δε θα σε αφησω. Ποναω πολύ περισσοτερο από σενα όταν σε βλεπω ετσι. Πρεπει να συνελθεις. Δε μπορω να ζησω χωρις εσενα πλαι μου. Όλα μου φαινονται ανουσια όταν δεν εισαι διπλα μου Καθως της τα ελεγε αυτά της φιλουσε απαλα τα μαλλια. Η Καντυ τον ακουγε με κλειστα τα ματια. Ενιωθε την ζεστη του ανασα στα μαλλια της. Δεν επετρεψε όμως στον εαυτο της να παρασυρθει. Σε λιγο κοιμηθηκε στην αγκαλια του και ο Αλμπερτ την σηκωσε και την πηγε στο δωματιο. Την ακουμπησε στο κρεβατι και καθισε διπλα της. Της χαιδευε τα μαλλια. Ηθελε τοσο πολύ να ξαπλωσει διπλα της, να την κρατησει σφιχτα στην αγκαλια του, να ακουσει την καρδια της να χτυπαει ξανα γιαυτον, να την φιλησει τρυφερα στα χειλη….Αλλα επρεπε να περιμενει! Αυριο θα προσπαθουσε να την κανει να συνελθει. Ηξερε ότι δε θα ηταν ευκολο για την Καντυ. Θα επρεπε να αντιμετωπισει όλα αυτά που την πονανε! Ηταν κατι που επρεπε να γινει. Με αυτές τις σκεψεις τη φιλησε στο μετωπο και πηγε να ξαπλωσει στον καναπε.
Η μερα που ξημέρωσε ηταν πολύ κρυα. Το φθινοπωρο ειχε μπει για τα καλα. Ο Αλμπερτ ξυπνησε νωρις, αναψε τη φωτια και ετοιμασε το πρωινο. Στο μυαλο του ηρθε η Καντυ και το δυσκολο εργο που ειχε μπροστα του. Θυμηθηκε το γελαστο της προσωπακι, τα λαμπερα πρασινα ματια της, που όταν τον κοιτουσαν ελιωνε! Που πηγε ολη αυτή η λαμψη των ματιων της? Που πηγε το ζωηρο κοριτσακι που δεν εχανε ευκαιρια να τον πειραζει, να τον προκαλει και να πεφτει στην αγκαλια του κάθε φορα που χαιροταν η ηταν λυπημενη? Τον σκοτωνε να τη βλεπει ανεκφραστη, απομακρη. Και ηξερε ότι αυτος εφταιγε!Εξαιτιας του η Καντυ ηταν σε αυτην την κατασταση. Αυτος, που ηθελε να φερεται παντα σαν κυριος! Λες και θα χαλαγε ο κοσμος αν αρνιοταν να συνοδευσει την Καρολαιν!Ετσι κι αλλιως δεν ειχε καμια διαθεση να παει μαζι της σε καμια δεξιωση. Ο Αλμπερτ ειχε ηδη παρει τις αποφασεις του! Από εδώ και στο εξης, θα φεροταν διαφορετικα! Θα εδειχνε σε ολους ότι δε θα καταπιεζε άλλο τον εαυτο του! Αρκετα καταπιεζοταν καθημερινα με το φορτιο που ειχε αναλαβει σαν αρχηγος της οικογενειας! Τον προσωπικο του χρονο θα τον περνουσε όπως ηθελε αυτος και με οποια ηθελε! Και αυτη που ηθελε να ειναι για παντα κοντα του ηταν η Καντυ. Μονο γιαυτην αξιζε να παλεψει με ολους και με όλα! Για αυτή θα εκανε τα παντα! Ακουσε σιγανα βηματα πισω, γυρισε και ειδε μια γνωστη φιγουρα με πλουσιες ξανθες μπουκλες!
– Καλημερα μικρουλα! Πως κοιμηθηκες?
Γυρισε και της χαμογελασε.
– Καλημερα, η Καντυ προσπαθησε να χαμογελασει.
Κάθισαν στο τραπεζι και πηραν το πρωινο τους αμιλητοι. Σε λιγο η Καντυ σηκωθηκε να μαζεψει τα πιατα. Ο Αλμπερτ την αφησε κα πηγε στο καθιστικο. Όταν τελειωσε η Καντυ πηγε και αυτή στο καθιστικο και καθισε σε μια πολυθρονα κοντα του. Ο Αλμπερτ τοτε με χερι που ετρεμε ελαφρα, την πλησιασε κρατωντας τις εφημεριδες στο χερι του.
–Καντυ γλυκια μου, αρχισε να της μιλαει με απαλη φωνη, συγχωρεσε με για αυτό που θα κανω τωρα. Αργοτερα θα καταλαβεις οτι δε γινοταν αλλιως. Η Καντυ υψωσε το βλεμμα και τον κοιταξε με απορια. Τοτε αυτος εβαλε στην ποδια της τις εφημεριδες, ανοιχτες στη σελιδα με τα αρθρα και τις επιμαχες φωτογραφιες. Η Καντυ βλεποντας τα έβγαλε μια κραυγη και το βλεμμα της σκοτεινιασε. Αρχισε να ανασαινει με δυσκολια. Τον κοιταξε.
–Γιατι μου το κανεις αυτό? Η φωνη της ισα που ακουγοταν.
- Καντυ πρεπει να δεις τις φωτογραφιες! Κοιτα Καντυ και αφησε ελευθερο τον εαυτο σου να νιωσει! Κλαψε αν θελεις, φωναξε, βρισε με, χτυπα με! Αλλα βγες από αυτην την απαθεια! Θελω να μου πεις και να μου δειξεις ακριβως πως νιωθεις κοιτώντας αυτές τις φωτογραφιες.
Η Καντυ δεν αφησε στιγμη το βλεμμα της από το δικο του. Μα τι την εβαζε να κανει? Δεν καταλαβαινε ότι την πληγωνε, την σκοτωνε? Σε μια στιγμη χαμηλωσε το βλεμμα της στις εφημεριδες. Στο μυαλο της αρχισαν να έρχονται οι σκηνες που εκτυλιχθηκαν λιγες μερες πριν. Στον παγκο με τις εφημεριδες, όταν η ματια της ειχε πεσει πανω στις φωτογραφιες του Αλμπερτ διπλα σε μια πανεμορφη κοπελα. Ο τιτλος του αρθρου με τεραστια, κεφαλαια γραμματα! Τοτε το στηθος της αρχισε να τρανταζεται από λυγμους! Τα δακρυα πλυμμηρισαν τα ματια της! Η φωνη εβγαινε με δυσκολια.
- Πως μπορεσες και το εκανες αυτό?
Τωρα φωναζε και στραφηκε στον Αλμπερτ που ειχε γονατισει διπλα της.
–Καταλαβες ότι δεν ειμαι αρκετα καλη για να ειμαι διπλα σου και δεν ειχες το θαρρος να ερθεις να μου το πεις? Θελεις λοιπον να σου πω πως ακριβως νιωθω? Ακου λοιπον, η φωνη της ετρεμε.
– Εχεις νιωσει ποτε πως είναι να βλεπεις το ονειρο σου να πεθαινει? Ειχα κανει πολλα ονειρα ονειρα για εμας Αλμπερτ! Ονειρα που μου επετρεψες εσυ να κανω. Με αφησες να πιστεψω ότι μπορουμε να ζησουμε μαζι αυτό το ονειρο! Αλλα μετα το ειδα να πεθαινει, να χανεται μπρος στα ματια μου!
Ξαφνικα σηκωθηκε αποτομα, ανοιξε την πορτα και αρχισε να τρεχει εξω από το σπιτι. Ετρεχε οσο πιο γρηγορα μπορουσε προς το δασος. Ο κρυος αερας της χτυπουσε το προσωπο, αλλα δεν την ενοιαζε. Τα δακρυα ετρεχαν καυτα από τα ματια της.
Πρεπει να φυγω μακρια του, σκεφτοταν. Δεν προκειται ποτε να γινω μια αληθινη κυρια ανταξια του.
Σταματησε να τρεχει και ακουμπησε σε ένα δεντρο να παρει ανασα. Τοτε ακουσε βηματα πισω της και μια λαχανιασμενη ανασα. Γυρισε και ειδε τον Αλμπερτ να στεκεται σε ένα άλλο δεντρο λαχανιασμενος. Πλησιασε να την αγκαλιασει,αυτή εκανε ένα βημα πισω και του ειπε με φωνη που ετρεμε και με τα δακρυα να τρεχουν στα μαγουλα της.
- Αλμπερτ δεν σου ταιριαζω…δεν εχω καμια σχεση με την κοπελα από τις φωτογραφιες και…
Ο Αλμπερτ την επιασε απο τη μεση.
- Μη μιλας Καντυ! Τωρα είναι η σειρα μου να μιλησω, της ειπε με αποφαστικοτητα.
–Καταρχην, ειμαι πολύ ευτυχισμενος που δεν εχεις καμια σχεση με την Καρολαιν! Ναι, δεν της μοιαζεις καθολου, ευτυχως! Βασικα δε μοιαζεις με κανενα άλλο κοριτσι της υψηλης κοινωνιας. Αυτος είναι ενας από τους χιλιαδες λογους που σε λατρευω!
Την κοιταξε τρυφερα και συνεχισε.
- Ηταν μεγαλη ανοησια από μερους μου να δεχτω να συνοδευσω την Καρολαιν! Δεν επρεπε ποτε να υποκυψω στις πιεσεις της θειας μου, οσο και αν αυτό μου επεβαλλαν οι κανονες καλης συμπεριφορας. Εχω ορκιστει στον εαυτο μου ότι σε ότι αφορα την προσωπικη μου ζωη θα κανω, στο εξης, αυτό που θελω εγω!
Η Καντυ δε μπορουσε να παρει το βλεμμα της από τα ματια του. Πηγε να μιλησει, αλλα δεν την αφησε.
–Μου ειπες πριν Καντυ ότι ειδες το ονειρο που καναμε μαζι να πεθαινει. Λοιπον, σε πληροφορω ότι τα ονειρα δεν πεθαινουν, Καντυ, σκοτωνονται! Και οι μονοι που εχουν τη δυναμη να σκοτωσουν τα ονειρα μας Καντυ ειμαστε εμεις. Λοιπον, τι θα κανεις Καντυ? Θα αφησεις το ονειρο μας να ζησει?
Η Καντυ τον κοιτουσε σα χαμενη. Χωρις να το σκεφτει, επεσε στην αγκαλια του τρεμοντας. Δε μπορουσε να αρθρωσει λεξη. Μετα από μερικα δευτερολεπτα προσπαθησε να μιλησει,
-Αλμπερτ, θα είναι δυσκολο, ξερεις με τη θεια σου και ολο τον κυκλο σου…
Ο Αλμπερτ την απομακρυνε λιγο και της ειπε
–Δε δινω δεκαρα για κανεναν Καντυ! Δε μπορω να ζησω χωρις εσενα. Θελω να ξανακουσω από τα χειλη σου ότι με αγαπας. Λοιπον, θα ζησουμε το ονειρο μαζι?
Η Καντυ τον κοιταξε ισια μεσα στα ματια.
– Αλμπερτ, θελω παρα πολύ να ειμαστε μαζι! Δε φανταζεσαι ποσο πολύ το θελω! Μετα όμως από όλα αυτά….χρειαζομαι χρονο ξερεις να συνηθισω…δηλαδη πριν από καιρο δεν ειχα συνειδητοποιησει τις δυσκολιες που θα παρουσιαζονταν. Όλα τα εβλεπα ροδινα! Μολις τωρα καταλαβα ότι πρεπει να παλεψουμε σκληρα! Και θελω να παλεψω για σενα, αλλα δεν ξερω αν ειμαι αρκετα δυνατη και επισης φοβαμαι ότι…,η Καντυ διστασε για μια στιγμη αλλα σηκωσε τα ματια και συνεχισε, ότι καποια στιγμη θα καταλαβεις ότι ολο αυτό είναι ένα λαθος και θα εισαι δυστυχισμενος.
Ο Αλμπερτ, καθως την κοιτουσε, προσπαθουσε να παραμεινει ψυχραιμος. Ηθελε να την αρπαξει από τη μεση, να κολλησει τα χειλη του στα δικα της, να την κανει να καταλαβει ότι δε θα την αφηνε ποτε. Όμως, καταλαβε ότι για άλλη μια φορα επρεπε να της δωσει χρονο. Τωρα όμως ηταν κοντα του και αυτό ηταν πλεονεκτημα! Της χαμογελασε γλυκα.
– Ενταξει Καντυ, καταλαβαινω! Ωστοσο, θελω μια χαρη από σενα.
Η Καντυ απορησε.
–Θελω να με αφησεις να κερδισω ξανα την αγαπη και την εμπιστοσυνη σου! Μη με απομακρυνεις. Θελω να με αφησεις να σε φλερταρω ξανα! Θα κανω ότι χρειαστει για να σε ξανακερδισω. Συμφωνοι?
Η Καντυ του χαμογελασε.
–Συμφωνοι!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
           
Ο Αλμπερτ ετοιμαζε  το φαγητο, όταν ηρθε ο Τζωρτζ.Του ειχε ζητησει να ερχεται κάθε μερα και να τους φερνει προμηθειες. Η Καντυ τον ειδε πρωτη, καθως εκεινη την ωρα εφερνε ξυλα από την αυλη για το τζακι.
- Γεια σου Τζωρτζ!
Ο Τζωρτζ ακουμπησε κατω τις τσαντες με τα τροφιμα.
– Γεια σου Καντυ! Πως εισαι? Φαινεσαι καλυτερα!
– Ναι Τζωρτζ ειμαι πολύ καλυτερα, ευχαριστω! Πως είναι τα παιδια?
–Ολοι είναι καλα. Εχουμε ερθει ολοι στο Λεικγουντ. Αλλωστε σε λιγες μερες είναι οι αρραβωνες του Αρτσυ και της Αννυ, οι οποιοι θα γινουν στην επαυλη του Λεικγουντ.
Η Καντυ αναπηδησε.
– Αχ ναι, εχεις δικιο! Θα επρεπε να ειμαι μαζι τους, να τους βοηθησω! Θα πω στον Αλμπερτ…
- Δεν εχεις να πας πουθενα νεαρη μου!
Ακουστηκε η φωνη του Αλμπερτ, ο οποιος τους ακουσε και στεκοταν τωρα στην πορτα.
- Γεια σου Τζωρτζ, σευχαριστω που ηρθες.
–Γεια σου Αλμπερτ, του ειπε ο Τζωρτζ, θα παω να τακτοποιησω τα πραγματα στην κουζινα.
Η Καντυ γυρισε προς το μερος το Αλμπερτ.
– Μα Αλμπερτ! Ειμαι καλα τωρα, διαμαρτυρηθηκε, θα ηθελα να συμμετεχω στις προετοιμασιες!
– Μην ανυσηχεις, γλυκια μου, ο Αλμπερτ την ειχε πλησιασει και την κοιταζε στα ματια, θα τα καταφερουν μια χαρα και χωρις εμας!
Κοιταζοντας η Καντυ μεσα στα γαλανα του ματια, ηξερε ότι δε μπορουσε να του φερει αντιρρηση, ετσι χαμογελασε και τον κοιταξε πονηρα.
–Δεν ηξερα ότι με κρατας ομηρο!
Ο Αλμπερτ γελασε με αυτό το σχολιο!
–Θα επρεπε να το εχεις καταλαβει από τον τροπο που σε πηρα σχεδον σηκωτη από το Σικαγο! Ακριβως αυτό εισαι! Ομηρος! Και θα φυγουμε από εδώ  όταν το αποφασισω εγω! Καθως επιασε το προσωπο της και την κοιτουσε με τρυφεροτητα στα ματια, η Καντυ ενιωθε τα γονατα της να λυγιζουν. Τοτε εσκυψε και τη φιλησε απαλα στα χειλη. Η Καντυ εκλεισε τα ματια. Ποσο ειχε πεθυμησει αυτή τη γλυκια αισθηση των φιλιων του! Ο Αλμπερτ απομακρυνθηκε και κρατωντας την από τη μεση την οδηγησε μεσα στο σπιτι.
Η Καντυ τον ακολουθησε μπερδεμενη. Περιμενε κατι περισσοτερο από ένα συντομο απαλο φιλι. Αλλωστε την ειχε συνηθησει σε πιο παθιασμενα φιλια! Ο Αλμπερτ, βλεποντας την Καντυ να ξαφνιαζεται, καταλαβε τις σκεψεις της και καταφερε να κρυψει ένα χαμογελο. Επρεπε να προχωρησει σιγα σιγα.
Μεσα στο σπιτι ειδαν τον Τζωρτζ.
-Αλμπερτ, εχω στο αυτοκινητο αυτό που μου ζητησες.
–Πολύ ωραια Τζορτζ, παμε εξω να σε βοηθησω να τα μεταφερουμε μεσα στο σπιτι.
Η Καντυ τους κοιτουσε με απορια. Μα τι άλλο φερνει ο Τζωρτζ? Σε λιγο τους ειδε να κουβαλουν ένα μεγαλο κουτι και να το αφηνουν στη μεση του σαλονιου.
– Εγω πρεπει να φυγω τωρα, τους ειπε ο Τζωρτζ, θα σας ξαναδω μεθαυριο.
– Ευχαριστω για όλα Τζωρτζ, ειπε ο Αλμπερτ και πηγε στην κουζινα να δει το φαγητο.
–Τζωρτζ να πεις χαιρετισματα σε όλα τα παιδια και ότι μου λειπουν πολύ, του ειπε και η Καντυ με τη σειρα της. Α, και κατι ακομα.
Η Καντυ υψωσε τη φωνη της για να βεβαιωθει ότι την ακουει ο Αλμπερτ από την κουζινα.
–Θα ηθελα πολύ να ημουν κοντα τους, αλλα με εχει απαγαγει ενας πολύ πολύ κακος ανθρωπος! Μπορουν όμως να ερθουν να με σωσουν!
Ο Τζωρτζ γελασε και εφυγε.  Αλμπερτ ακουγοντας τα τελευταια λογια της Καντυ, παραλιγο να ριξει την κατσαρολα που κρατουσε στα χερια του! Χαμογελασε και σιγα σιγα  χωρις να τον αντιληφθει πηγε από πισω της και την επιασε αποτομα από τη μεση.
–Ποιος είναι πολύ πολύ κακος?
Της ειπε βαζοντας το στομα του πολύ κοντα στο αυτι της. Η Καντυ τρομαξε και πηγε να ελευθερωθει από την αγκαλια του, αλλα αυτος την εσφιξε περισσοτερο. Τοτε η Καντυ προσποιουμενη ότι ποναει του ειπε με σχεδον σβησμενη φωνη,
-Δε…δε μπορω να ανασανω Αλμπερτ!
Ο Αλμπερτ τρομαξε και την αφησε από την αγκαλια του.
–Συγνωμη αγαπη μου, δεν ηθελα να σε πονεσω.
Η Καντυ γελωντας αρχισε να τρεχει λεγοντας του
–Ελα τωρα να με πιασεις απαγωγεα!
Ανοιξε την πορτα και ετρεξε στην αυλη. Ο Αλμπερτ αφου συνηλθε από το ξαφνιασμα ετρεξε πισω της. Βγαινοντας εξω, κοιταξε δεξια αριστερα, δεν την εβλεπε πουθενα. Μα που να πηγε το τερατακι, αναρωτηθηκε. Τη φωναξε, αλλα καμια απαντηση. Βγηκε από την αυλη και πηγε κατά το δασος. Η Καντυ ειχε προλαβει και ειχε σκαρφαλωσει πανω σε ένα δεντρο και τον κοιτουσε που στεκοταν από κατω. Αθορυβα κατεβηκε από το δεντρο και λιγο πριν φτασει στο εδαφος πηδηξε στην αγκαλια του. Ο Αλμπερτ, που δεν ηταν προετοιμασμενος για κατι τετοιο, εχασε την ισορροπια του και επεσε στο εδαφος με την Καντυ από πανω του. Τωρα ηταν η σειρα του να της κανει πλακα.
–Αλμπερτ, η Καντυ τον κοιτουσε τρομαγμενη.
–Αλμπερτ μιλα μου. Χτυπησες?Πονας?
Επιασε με το χερι της το προσωπο του. Ο Αλμπερτ με τα ματια κλειστα δεν αντιδρουσε. Η Καντυ τωρα ειχε τρομαξει για τα καλα! Χωρις να φυγει από πανω του του σηκωσε απαλα το κεφαλι για να δει αν εχει καμια πληγη.
–Αλμπερτ σε παρακαλω!
Η Καντυ σχεδον εκλαιγε!
– Σε παρακαλω ανοιξε τα ματια σου! Θεε μου, τι θα κανω τωρα?
Καθισε διπλα του και τον κουνουσε απαλα. Ηταν απελπισμενη! Τοτε ο Αλμπερτ πεταχτηκε αποτομα, της επιασε τα χερια και την αναγκασε να ξαπλωσει. Η Καντυ ακομα τρομαγμενη τον κοιτουσε με δακρυα στα ματια.
–Αλμπερτ, δεν είναι αστεια αυτά!
Του φωναξε καθως ηταν πεσμενη ανάσκελα με τον Αλμπερτ από πανω της να της κραταει τα χερια στο εδαφος  .
–Αυτό λεω και εγω μικρουλα μου!
Της χαμογελασε καθως το προσωπο του πλησιαζε το δικο της. Η Καντυ προσποιουμενη τη θυμωμενη, γυρισε το προσωπο της στο πλαι. Ο Αλμπερτ ξαφνιάστηκε με την κινηση της αυτή, αφησε τα χερια της και καθισε διπλα της. Η Καντυ ανασηκωθηκε στους αγκωνες της.
–Τοσο ευκολα το βαζετε κατω κυριε Αρντλει?
Τον κοιτουσε με ένα προκλητικο χαμογελο. Ο Αλμπερτ γυρισε και την κοιταξε ξαφνιασμενος. Τον ειχε μπερδεψει! Τελικα ηθελε να τη φιλησει ή όχι? Βλεποντας την να τον κοιταει προκλητικα, επιασε το προσωπο της και κολλησε τα χειλη του στα δικα της με ένα παθιασμενο φιλι. Η Καντυ τυλιξε τα χερια της γυρω από το λαιμο του και επεσε παλι στο εδαφος. Ο Αλμπερτ, βλεποντας ότι ανταποκρινεται, συνεχισε να τη φιλαει με παθος. Σταματησαν για να παρουν ανασα. Οι καρδιες και των δυο κοντευαν να σπασουν! Την κοιταξε σοβαρα στα ματια.
–Ποτε δε θα το βαλω κατω σε ότι αφορα εσενα Καντυ! Σου ορκίστηκα ότι θα κανω τα παντα!
Τη φιλησε ξανα, απαλα αυτή τη φορα, χαιδευοντας την στο μαγουλο. Σηκωθηκε αργα και της εδωσε το χερι του.
–Δεσποινις Αρντλει, το φαγητο είναι ετοιμο! Επιτρεψτε μου να σας συνοδευσω. Η Καντυ του εδωσε το χερι της και αγκαλιασμενοι πηγαν στο σπιτι.
-Αλμπερτ τι εχει μεσα το κουτι?
Ειχαν τελειωσει το φαγητο τους και μαζευαν το τραπεζι, όταν η Καντυ θυμηθηκε αυτό που ειχε φερει νωριτερα ο Τζωρτζ.
–Αυτό είναι εκπληξη Καντυ! Θα το ανοιξουμε σε λιγο.
–Δε μπορεις να μου πεις τουλαχιστον τι είναι? Η Καντυ τον κοιτουσε παρακλητικα.
– Μικρη περιεργη, θα πρεπει να κανεις λιγο ακομα υπομονη, της ειπε ο Αλμπερτ γελωντας.
Αφου επλυναν τα πιατα, ο Αλμπερτ πηγε να φερει ξυλα για τη φωτια. Μολις μπηκε στο σαλονι, ειδε την Καντυ να περιεργαζεται το κουτι.
– Δεν ξερεις ότι η περιεργεια σκοτωσε τη γατα? Της ειπε χαμογελωντας.
–Ευτυχως που δεν ειμαι γατα, του απαντησε κανοντας μια αστεια γκριματσα!
Ο Αλμπερτ πλησιασε γελωντας και ανοιξαν μαζι το κουτι. Προς μεγαλη εκπληξη της Καντυ εβγαλε από μεσα ένα γραμμοφωνο! Γουρλωσε τα ματια της
– Αλμπερτ! Τι το θελουμε εδώ το γραμμοφωνο?
–Σκεφτηκα ότι μιας και θα περασουμε λιγες μερες εδώ μονοι μας θα πρεπει να κανουμε κατι να περναει ευχαριστα η ωρα μας. Ωραιο το σκαρφαλωμα στα δεντρα και το κυνηγητο και οι πλακες, αλλα δε θα επρεπε να κανουμε και κατι πιο εποικοδομητικό?
Η Καντυ τον κοιτουσε ακομα απορημενη.
- Όπως? Τον ρωτησε.
-Οι αρραβωνες της Αννυ και του Αρτσυ πλησιαζουν Καντυ. Και αν δε με απατα η μνημη μου, εμεις δεν εχουμε χορεψει ποτε μαζι. Θα ηταν λοιπον καλη ιδεα να εξασκηθουμε λιγο. Αλλωστε θα ειμαι ο συνοδος σου και δεν εχω σκοπο να σε αφησω  να χορεψεις με αλλον!
Η Καντυ τον κοιτουσε στην αρχη παραξενεμενη, αλλα ετοιμολογη όπως παντα του ειπε.
-Βγαζετε αυθαιρετα συμπερασματα κυριε Αρντλει!
Ο Αλμπερτ την κοιταξε μπερδεμενος. Τι στο καλο εννοει τωρα?
-Καταρχας δε με ρωτησατε αν θελω να με συνοδευσετε!
Η Καντυ τον κοιτουσε και του χαμογελουσε.
Ο Αλμπερτ εκρυψε ένα χαμογελο.
-Ενταξει λοιπον δεσποινις μου. Θα το θεσω αλλιως. Εχετε δυο επιλογες, ή θα σας δυνοδευσω εγω στη δεξιωση, ή θα ζητησω από καποιον αλλον να το κανει…ας πουμε…από τον Νηλ!
Η Καντυ τον κοιταξε με γουρλωμενα ματια.
-Γουιλιαμ Αλμπερτ Αρντλει! Μην τολμησεις! Του φωναξε θυμωμενη.
Ο Αλμπερτ εβαλε τα γελια. Πλησιασε στο γραμμοφωνο και το εβαλε σε λειτουργια.
Ακουστηκε μια μελωδια. Ένα βαλς! Την πλησιασε, της απλωσε το χερι και υποκλιθηκε.
–Δεσποινης μου, μου χαριζετε αυτό το χορο? Η Καντυ ηρεμησε αμεσως, του χαμογελασε και του εδωσε το χερι της. Αυτος της το φιλησε απαλα. Περασε το ένα χερι του λιγο πανω από τη μεση της και με το άλλο του χερι επιασε απαλα το δικο της. Αρχισαν να στροβιλιζονται στους ρυθμους του βαλς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15
 
Χαμενη στην αγκαλια του Αλμπερτ , η Καντυ εκλεισε τα ματια της και αφεθηκε στη μουσικη. Ο Αλμπερτ ακουγε την καρδια της, ενιωθε το κορμι της τοσο κοντα στο δικο του, η τοσο οικεια μυρωδια της τον τρελαινε. Επιταχυνε λιγο το βημα του, καθως ο ρυθμος εγινε πιο γρηγορος. Η Καντυ, που δεν το περιμενε, εχασε το βημα της και επεσε στην αγκαλια του. Οι ματιες τους συναντηθηκαν.
-Συγνωμη Αλμπερτ, εχασα λιγο το ρυθμο. Μαλλον χρειαζομαι εξασκηση! Δεν ειμαι τοσο καλη στο χορο.
Ο Αλμπερτ την κοιταξε με ένα πονηρο χαμογελο.
-Αν αυτό σημαινει ότι θα πεφτεις στην αγκαλια μου κάθε φορα που χορευουμε, τοτε δε με ενοχλει καθολου!
Η Καντυ, γελωντας, τον εσπρωξε απαλα και απομακρυνθηκε λιγο από την αγκαλια του.
-Κυριε Αρντλει!Που πηγαν οι τροποι σας? Ετσι μιλατε σε μια δεσποινιδα?
Η Καντυ προσπαθησε να παρει σοβαρο υφος, αλλα δεν τα καταφερε και εβαλε τα γελια. Ο Αλμπερτ την πλησιασε ,την επιασε  από τη μεση και της ειπε σοβαρα
-Σας ζητω ειλικρινα συγνωμη αν σας προσβαλα, δεσποινις μου, αλλα όταν ειμαι κοντα σας ξεχναω τους τροπους μου.
Χωρις να την αφησει και κοιτωντας την επιμονα στα ματια πλησιασε πολύ κοντα στο προσωπο της.
-Ωστοσο, αν το επιθυμείτε, μπορω να σας αφησω από την αγκαλια μου και να σας φερομαι με τους λεπτους αριστοκρατικους τροπους που θα φερομουν σε οποιαδηποτε άλλη δεσποινιδα.
Η Καντυ κοιτωντας τον στα ματια, ενιωθε να βουλιαζει σε μια καταγαλανη θαλασσα. Χωρις να το σκεφτει, σηκωθηκε στις μυτες των ποδιων της , επιασε το προσωπο του και τον φιλησε. Ο Αλμπερτ δεν το περιμενε, ηταν ένα ευχαριστο ξαφνιασμα! Για αρκετη ωρα ηταν και οι δυο τους χαμενοι σαυτο το φιλι, απαλο στην αρχη , αλλα που γινοταν ολοενα και πιο βαθυ, πιο παθιασμενο. Τα χερια της Καντυ περιπλανηθηκαν στο καλογυμνασμενο σωμα του Αλμπερτ, πρωτα στο στερνο του, μετα στα δυνατα του μπρατσα και τελος στην πλατη του. Ο Αλμπερτ τη χαιδευε απαλα στην πλατη. Σταματησαν ξεπνοοι για να παρουν ανασα.Οι καρδιες τους χτυπουσαν δυνατα καθως κοιτουσαν ο ενας τον αλλον με λατρεια, με ποθο. Η Καντυ τυλιξε τα χερια της γυρω από το λαιμο του και τον ξαναφιλησε. Ο Αλμπερτ ενιωσε την καρδια του ετοιμη να ξεκολλησει από το στηθος του. Την σηκωσε στην αγκαλια του και την οδηγησε στον καναπε μπροστα από το τζακι. Συνεχισε να τη φιλαει και να τη χαιδευει. Ηταν και οι δυο τους σα μαγεμενοι, χαμενοι σε ένα δικο τους κοσμο. Ο Αλμπερτ ηταν αυτος που συνειδητοποίησε τι κανουν. Την ωρα που τα χερια του βρισκονταν στην πλατη της και προσπαθουσαν να ξεκουμπωσουν το φουστανι της, σταματησε. Σηκωθηκε αποτομα και εμεινε καθιστος κρατωντας το κεφαλι αναμεσα στα χερια του. Η ανασα του εβγαινε λαχανιασμενη. Ειχε κλειστα τα ματια του και προσπαθουσε να επιβληθει στον εαυτο του. Η μαχη που δινοταν μεσα του ηταν σκληρη! Η Καντυ περεμεινε ξαπλωμένη στην αρχη με κλειστα τα ματια. Σε λιγο ηταν και αυτή καθιστη διπλα του και εκανε να τον αγκαλιασει.
-Αλμπερτ εισαι καλα? Τι..τι σου συμβαινει? Η φωνη της ετρεμε.
Ο Αλμπερτ μολις ενιωσε τα χερια της να τον αγγιζουν τινάχτηκε. Μια φωνη μεσα του, του φωναζε << Φυγε τωρα! Φυγε μακρια της! Αν μεινεις ένα δευτερολεπτο ακομα θα είναι αργα.>> Σηκωθηκε αποτομα και πηγε προς την πορτα.
-Πρεπει να βγω για λιγο, να παρω αερα. Με συγχωρεις.
Η φωνη του ηταν βραχνη. Χωρις να την κοιταξει, ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.
Η Καντυ εμεινε να κοιταζει την πορτα με γουρλωμενα ματια, ακινητη. Δε μπορουσε να καταλαβει. Αρχισαν να περνουν διαφορες σκεψεις από το μυαλο της.
<< Μα τι στο καλο συμβαινει? Εδειχνε ότι με θελει! Και εγω, θεε μου, ποσο υπεροχα αισθανομαι στην αγκαλια του! Γιατι εφυγε? Μηπως κανω κατι λαθος? Γιατι δε μου εξηγει? Νομιζει ότι αυτό που κανουμε είναι ανηθικο! Με θεωρει ανηθικη!!! Αλλωστε εγω τον προκαλεσα. Τι ανοητη που ειμαι! Σιγουρα μια καθως πρεπει δεσποινιδα δε θα φεροταν ποτε ετσι!>>
Ηταν θυμωμενη μαζι του,αλλα πιο πολύ με τον εαυτο της. Από τα ματια της ετρεχαν δακρυα. Αισθανοταν μεγαλη ντροπη! Επρεπε να φυγει από κοντα του. Ετρεξε να τον βρει.
 Ο Αλμπερτ περπατουσε με γοργο βημα χαμενος στις σκεψεις του.
<< Τι μου κανει αυτή η μικρη! Παντα καταφερνα να επιβληθω στον εαυτο μου οταν επρεπε. Τωρα είναι τοσο δυσκολο. Μαζι της χανομαι, είναι σα να με υπνωτιζει, σα να ειμαι σε εκσταση! Την αγαπω, τη θελω τοσο πολύ που υποφερω! Ποσο ακομα να περιμενω? Μηπως ηρθε η ωρα? Όχι! Αν η Καντυ δεν είναι ακομα εντελως ετοιμη? Αν μετανιωσει? Είναι πολύ παρορμητικη. Πρεπει να την προστατεψω. Πρωτα πρεπει να βεβαιωθει η ιδια ότι με θελει. Μαλλον τωρα είναι η καταλληλη στιγμη να της κανω την προταση. Αν δεχτει σημαινει ότι στα αληθεια με θελει. Και τοτε…>>
Χαμογελασε με αυτές τις σκεψεις.
Η Καντυ γεματη θυμο τον βρηκε να χαμογελαει.Πλησιασε και του ειπε θυμωμενη.
-Αλμπερτ θελω να φυγω! Σε παρακαλω παρε με από εδώ. Πηγαινε με στο Λεικγουντ, στο ορφανοτροφειο, οπουδηποτε!
Ο Αλμπερτ την κοιταξε απορημενος.Τα μαγουλα της ηταν κατακοκκινα γεματα δακρυα.
-Μα τι εγινε Καντυ? Τι σου εκανα? Νομιζα ότι….
Χωρις να το καταλαβει η Καντυ του φωναζε.
-Δεν ξερεις? Να σου πω λοιπον. Τη μια στιγμη εισαι τρυφερος, με αγκαλιαζεις, με φιλας και την άλλη σηκωνεσαι και φευγεις χωρις καμια εξηγηση. Προφανως δε θελεις να εισαι μαζι μου! Ξερω ότι φερθηκα παρορμητικα, αλλα δεν ειμαι ανηθικη! Μονο με εσενα μου συμβαινει αυτό και δεν ξερω γιατι! Και εσυ με απορριπτεις. Μαλλον δεν ταιριαζω στο μεγαλο Γουιλιαμ Αρντλει!Μια καθως πρεπει κοπελα θα φεροταν διαφορετικα. Θελω λοιπον να φυγω!
Δε μπορουσε να συνεχισει. Το κορμι της τρανταζοταν από τους λυγμους, τα δακρυα ετρεχαν ποταμι. Σηκωσε τα ματια και ειδε τον Αλμπερτ να την κοιταζει με ένα βλεμμα που δεν ειχε ξαναδει. Ηταν εξοργισμενος!! Τωρα ηταν η σειρα του να φωναξει
-Να φυγεις? Νομιζεις ότι σε απορριπτω? Δεν καταλαβαινεις τιποτα λοιπον? Τι άλλο πια πρεπει να κανω για να καταλαβεις? Πριν από λιγο ημουν τοσο ευτυχισμενος στην αγκαλια σου! Ηταν τοσο δυσκολο να συγκρατηθω, ενας θεος ξερει πως τα καταφερα.Αλλα το εκανα μονο για εσενα. Θελω να μη μετανιωσεις για τιποτα, να με θελεις πραγματικα με το σωμα και με την ψυχη σου! Αν μετα από τοσες προσπαθειες που κανω δεν καταλαβαινεις πως νιωθω… λυπαμαι.
Η Καντυ τον κοιτουσε με εκπληξη και η ματια της φανερωνε και κατι άλλο…Φοβο? Τον φοβοταν? Ηταν δυνατον?
Σταματησε, πηρε μια βαθια ανασα. Φαινοταν πιο ηρεμος, αλλα μεσα του κοντευε να εκραγει από απογνωση.
-Καντυ δεν υπαρχει κατι το ανηθικο!Δε χρειαζεται να αισθανεσαι ντροπη μαζι μου! Ισως μια κοπελα της υψηλης κοινωνιας να φεροταν διαφορετικα, αλλα δε με ενδιαφερει στο ελαχιστο. Εσυ με κανεις να αισθανομαι τοσο υπεροχα οσο καμια άλλη. Δεν επρεπε να φωναξω, σου ζητω συγνωμη.Σε παρακαλω μη με κοιτας ετσι! Βλεπω φοβο στο βλεμμα σου και αυτό με σκοτωνει! Με τιποτα δε θελω να σε χασω. Θελω να μεινεις κοντα μου. Σε παρακαλω μη φυγεις!
        Την ειχε πιασει από τους ώμους και την κοιτουσε στα ματια. Η Καντυ ηταν τωρα και αυτή πιο ηρεμη.
-Αλμπερτ, δε φταις εσυ. Εγω υπηρξα για άλλη μια φορα ανοητη. Επρεπε να καταλαβω. Εισαι αντρας, για σενα είναι πιο δυσκολα τα πραγματα. Σαν νοσοκομα ξερω πολύ καλα τι σου συμβαινει όταν…ξερεις…
Η Καντυ χαμηλωσε το βλεμμα, κοκκίνισε λιγακι. Ο Αλμπερτ την κρατουσε ακομα από τους ωμους, ένα χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του. Η Καντυ συνεχισε.
-Φερθηκα πολύ εγωιστικα, δεν ελαβα καθολου υπόψη μου τα δικα σου συναισθηματα. Οσο για το αν φοβαμαι, ναι φοβαμαι πολύ, αλλα όχι εσενα, πως θα μπορουσα αλλωστε? Φοβαμαι όλα αυτά που αισθανομαι, τα οποια είναι πρωτογνωρα για μενα. Νιωθω και τα δικα σου συναισθηματα Αλμπερτ. Είναι τοσο εντονα αυτά που αισθανομαστε που μου προκαλουν δεος! Κανω τρελες σκεψεις για τους δυο μας, που ποτε πριν δεν εκανα για κανεναν!Τελικα μηπως είναι λαθος που κανω τετοιες σκεψεις? Φοβαμαι!
Επεσε στην αγκαλια του κλαιγοντας. Ο Αλμπερτ τωρα γελουσε και της φιλουσε τρυφερα τα μαλλια.
-Ησυχασε καρδια μου. Τιποτα από όλα αυτα δεν είναι λαθος. Είναι ότι πιο σωστο και ομορφο υπάρχει. Και εγω κανω σκεψεις για μας και πραγματικα τρομαζω. Φοβαμαι μηπως παρασυρθω κοντα σου, δεν ελεγξω τον εαυτο μου και σε πληγωσω. Τοτε δε θα συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου.
Η Καντυ σηκωσε το κεφαλι και τον κοιταξε.
-Να εισαι σιγουρος πως ότι και να κανεις δεν προκειται να με πληγωσεις! Το μονο που θελω είναι να βρισκομαι ακριβως εδώ, στην αγκαλια σου!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
 
Εμειναν ετσι, χαμενοι ο ενας στην αγκαλια του αλλου. Μετα από λιγο ακουσαν βηματα. Γυρισαν και ειδαν την Αννυ, τον Αρτσυ, τον Τομ και την Πατυ.
-Καντυ, Αλμπερτ! Σας ψαχναμε στο σπιτακι. Τι κανετε στο δασος με τοσο κρυο? Ο Αρτσυ μιλησε πρωτος.
Ο Αλμπερτ πηγε κοντα τους και απαντησε χαμογελωντας.
- Ε, να τιποτα το σπουδαιο…κυνηγαω έναν μικρο ατιθασο μπελα! Συνηθισμενα πραγματα! Ότι κανει κάθε πλουσιος επιχειρηματιας στην καθημερινοτητα του!
Ολοι γελασαν! Η Καντυ του εριξε μια αγρια ματια.
-Ατιθασος μπελας? Αυτό ειμαι?
Ο Αλμπερτ την αγκαλιασε από τη μεση και της ειπε τρυφερα
- Ναι αυτό εισαι! Αλλα ο πιο γλυκος μπελας ολου του κοσμου.Ελατε παιδια παμε μεσα να μας πειτε τα νεα σας.
Καθονταν και οι εξι μπροστα στο τζακι και επιναν τσαι.
-Λοιπον Αννυ Αρτσυ πως πανε οι προετοιμασιες? Η μεγαλη μερα πλησιαζει.
-Είναι όλα ετοιμα, Αλμπερτ, εκτος από καποιες λεπτομερειες, απαντησε η Αννυ ενθουσιασμενη.
-Μιλας εσυ για μπελαδες, Αλμπερτ! Για ελα στη θεση μου. Πριν φυγουμε από το Σικαγο ημουν κάθε μερα στα μαγαζια! Μα γιατι δε μπορουν να αποφασισουν οι γυναικες επιτελους τι θελουν! Απαντησε ο Αρτσυ με μια αγανακτισμενη εκφραση.
-Ποιος ειπε ότι δε μπορουμε γλυκέ μου? Απλα μας αρεσει να σας ταλαιπωρουμε, γιατι σας αγαπαμε, του ειπε η Αννυ με ένα γλυκο και αθωο χαμογελο.
Ολοι γελουσαν.Τα κοριτσια αρχισαν να μιλανε για τους αρραβωνες, τον στολισμο της επαυλης, τα φορεματα τους, πως θα φτιαξουν τα μαλλια τους…Οι αντρες τις ακουγαν βαριεστημενα. Ο Αλμπερτ σηκωθηκε και ειπε στον Τομ και στονΑρτσυ.
-Παιδια παμε μια βολτα, αν καθίσουμε άλλο λιγο εδώ θα πεθανουμε από πληξη!
Οι αλλοι δυο σηκωθηκαν προθυμα.
Όταν βγηκαν εξω ο Αλμπερτ τους ειπε
-Λοιπον παιδια σας ειπα να βγουμε εξω γιατι χρειαζομαι τη βοηθεια σας σε κατι.
Τον κοιταξαν απορημενοι.
-Εχω σκοπο να κανω προταση γαμου στην Καντυ, την επομενη των αρραβωνων!
Μολις το ακουσαν ο Αρτσυ και ο Τομ ετρεξαν κατά πανω του. Τον αγκαλιασαν και τον χτυπουσαν φιλικα στην πλατη.
-Σιγα παιδια! Δεν πρεπει να μας ακουσουν. Θελω να είναι εκπληξη. Εχω ηδη παρει το δαχτυλιδι, αλλα θελω να είναι η πιο ρομαντικη προταση που εγινε ποτε. Εδώ θελω τη βοηθεια σας. Ακουστε το σχεδιο μου.
Όταν τελειωσε, ο Τομ μιλησε πρωτος
-Καταπληκτικο Αλμπερτ! Βεβαια θα σε βοηθησουμε.
-Τελικα Αλμπερτ, το κοριτσι θα γινει δικο σου!
-Αν ηταν μονο στο δικο μου χερι Αρτσυ, θα ειχε γινει ηδη δικο μου. Αλλα για την Καντυ είναι ακομα δυσκολα τα πραγματα. Δε θα της ζητησω να μου απαντησει αμεσως. Θα εχει οσο χρονο θελει για να το σκεφτει.
Μετα από λιγο οι τρεις αντρες επεστρεψαν. Καθισαν ολοι στο τραπεζι και ετρωγαν βραδινό. Τα κοριτσια παρατηρησαν τις κλεφτες ματιες που ανταλλαζαν μεταξυ τους και κατι συνομωτικα γελακια.
-Τι σκαρωνετε εσεις οι τρεις?
-Μα τι λες Πατυ? Τιποτα δεν σκαρωνουμε. Πως σου ηρθε? Ο Τομ την κοιτουσε με ένα αθωο βλεμμα.
Τα κοριτσια τους κοιτουσαν με δυσπιστια. Τοτε η Αννυ πεταχτηκε.
-Αρτσυ αν τολμησεις και κανεις καμια από τις πλακες σου στη δεξιωση, αλίμονο σου!
-Αυτό δεν το ειχα σκεφτει Αννυ, αλλα τωρα μου εβαλες ιδεα! Τι λετε παιδια?
Κοιταξε τους αλλους δυο
-Να κανουμε κατι για να ταραξουμε λιγο τα ηρεμα νερα της αριστοκρατιας?
Ο Αλμπερτ και ο Τομ γελουσαν δυνατα.
-Αρτσυ μην τολμησεις! Η Αννυ ηταν εξω φρενων.
Η Καντυ τοτε της ειπε καθησυχαστικα
-Μην ανησυχεις Αννυ. Αν θελουν να ταραξουν τα νερα, δε χρειαζεται να το κανουν στη δεξιωση. Αρκει να φερουν εδώ ένα δημοσιογραφο να δει εμενα με τον Αλμπερτ. Τοτε να δεις ταραχες και απανωτα εγκεφαλικα!
Ολοι γελασαν με την ψυχη τους. Ο Αλμπερτ γυρισε και την κοιταξε
-Ακομα και αυτό να γινοταν, γλυκια μου, δε θα εδινα δεκαρα τακιστη.
Τοτε ο Αρτσυ θυμήθηκε το λογο που ηρθαν εξαρχης εδώ και πεταχτηκε από τη θεση του.
-Παιδια παραλιγο να ξεχασουμε να τους πουμε το πιο σημαντικο. Πατυ, Αννυ, Τομ, μηπως θελετε να το πειτε εσεις?
-Όχι Αρτσυ, πες τους το εσυ.
Ο Αλμπερτ και η Καντυ τον κοιτουσαν με απορια.
-Τι συμβαινει Αρτσυ? Γιατι σοβαρεψες ξαφνικα?
-Να μαθαμε για τα δημοσιευματα και τις φωτογραφιες Αλμπερτ.
-Τι μαθατε δηλαδη?
-Μαθαμε ποιος κρυβεται από πισω. Χθες ειδαμε στην επαυλη την Ελιζα και την Καρολαιν. Χωρις να μας αντιληφθουν ακουσαμε αυτά που ελεγαν. Φαινεται πως η Ελιζα εβαλε το φωτογραφο να τραβηξει τις φωτογραφιες.
Η Καντυ χτυπησε τη γροθια της στο τραπεζι.
-Επρεπε να το εχω καταλαβει! Ποτε επιτελους θα με αφησει ησυχη!
 Ο Αλμπερτ ηταν εξω φρενων!
-Καταρχας τι δουλεια εχουν η Ελιζα και η Καρολαιν στην επαυλη? Ποιος τις καλεσε? Αστο, δε χρειαζεται να μου πεις, ξερω. Η θεια Ελρου! Και να υποθεσω ότι θα είναι και στους αρραβωνες!
Ο Αρτσυ δε χρειαστηκε να απαντησει, ένα βλεμμα του εφτανε. Ο Αλμπερτ επιασε το κεφαλι του.
- Μα τι στο καλο…εγω δεν υποτιθεται ότι ειμαι ο αρχηγος της οικογενειας? Μετα τους αρραβωνες πρεπει να τους βαλω ολους στη θεση τους.
Η Πατυ, πιο ηρεμη από ολους, πηρε το λογο.
-Ας ηρεμησουμε λιγο. Δε θα βγαλουμε τιποτα αν χασουμε την ψυχραιμια μας. Δεν καταλαβαινετε ότι αυτό θελει η Ελιζα? Καντυ η καλυτερη εκδικηση για την Ελιζα είναι να σε βλεπει χαμογελαστη και ευτυχισμενη.
-Εχεις δικιο Πατυ, απλα μου εχει κανει τοσα πολλα …Αλλα θα προσπαθησω να ειμαι ψυχραιμη.
Ο Αλμπερτ ηταν ακομα πολύ εκνευρισμενος. Ο Τομ με ένα εκδικητικο χαμογελο γυρισε προς την Καντυ
- Αυτό να κανεις εσυ Καντυ. Αλλα εμεις δε θα το αφησουμε να περασει ετσι. Πρεπει να σκεφτουμε να της δωσουμε ένα μαθημα που θα της μεινει αξεχαστο!
Στραφηκε προς τον Αλμπερτ και τον Αρτσυ και τους κοιταξε με νοημα. Αυτοι οι δυο καταλαβαν και του χαμογελασαν.

                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17
Η μερα των αρραβωνων της Αννυ και του Αρτσυ εφτασε. Ο Αλμπερτ και η Καντυ ξεκινησαν το πρωι για την επαυλη του Λεικγουντ. Η Καντυ ηταν ενθουσιασμενη! Σε ολη τη διαδρομη δεν σταματουσε να μιλαει. Ο Αλμπερτ την ακουγε χαμογελαστος. Καποια στιγμη η Καντυ εμεινε σιωπηλη. Ο Αλμπερτ γυρισε προς το μερος της και την κοιταξε.
-Τι σιωπη επεσε ξαφνικα?
-Ε να, σκεφτομαι…
-Καλο είναι αυτό. Να μπορεσω να συγκεντρωθω λιγο στην οδηγηση, της ειπε ο Αλμπερτ γελωντας.
-Αλμπερτ! Τοσο ενοχλητικη ειμαι?
-Ελα τωρα αστειευομαι! Αν δεν ημουν μαζι σου θα πεθαινα από πληξη! Αλλα σοβαρα τωρα, τι σκεφτεσαι?
-Να Αλμπερτ τις προηγουμενες μερες περασα υπεροχα κοντα σου και ξερω ότι μετα τους αρραβωνες θα πρεπει να ξαναγυρισεις στη δουλεια σου. Δε θα βλεπομαστε πολύ, ξερω ποσο απασχολημενος θα εισαι.
Η Καντυ ηταν πολύ λυπημενη.
-Η αληθεια είναι μικρουλα μου, ότι οντως θα ειμαι πολύ απασχολημενος. Εχω αφησει την επιχειρηση στο ελεος του Θεου και του Τζωρτζ! Με περιμενει πολύ δουλεια. Αλλα δεν υπαρχει περιπτωση να  μη βλεπομαστε. Εισαι το αντιδοτο στην ρουτινα και στην πληξη της καθημερινότητας μου! Σου υποσχομαι ότι θα συναντιομαστε οσο πιο συχνα γινεται!
Γυρισε προς το μερος της και της χαμογελασε. Η Καντυ εγειρε το κεφαλι της και ακουμπησε στον ωμο του. Ξαφνικα πεταχτηκε και τον κοιταξε ανησυχη.
-Αλμπερτ μηπως δεν πρεπει να εμφανιστουμε μαζι στην επαυλη? Θα είναι ολοι μαζεμενοι εκει!
-Μην ανησυχεις καθολου γιαυτο. Θα εμφανιστουμε μαζι και δε με νοιαζει καθολου τι θα πουν.
Σε λιγο εφτασαν. Καθως κατεβαιναν από το αυτοκινητο, η Καντυ αρχισε να νιωθει νευρικοτητα. Ο Αλμπερτ επιασε το χερι της και της χαμογελασε. Μπαινοντας μεσα ειδαν τους υπηρετες να στολιζουν τη σαλα. Ολοι ετρεχαν περα δωθε. Η Αννυ ηταν στη μεση με την Πατυ και εδιναν οδηγιες. Η Καντυ ετρεξε κοντα στις φιλες της και τις αγκαλιασε. Η Αννυ ηταν πολύ νευρικη.
-Αχ Καντυ ειμαι τοσο αγχωμενη! Νομιζω ότι κατι θα παει στραβα. Θελω να είναι όλα τελεια !
Η Καντυ γελασε.
-Αννυ μου όλα είναι τελεια! Και ακομα πιο τελειο είναι ότι εσυ και ο Αρτσυ ειστε μαζι. Μην το ξεχνας αυτό. Θα δεις όλα θα πανε καλα.
Τους πλησιασε και ο Αλμπερτ.
-Τι κανουν τα ομορφα κοριτσια? Αννυ μην ανησυχεις για τιποτα γλυκια μου. Ακομα και αν τιποτα δεν παει καλα, εμεις θα περασουμε καταπληκτικα αποψε. Αλλωστε όταν ειμαστε και οι εξι μαζι παντα περναμε τελεια!
Τα κοριτσια γελασαν. Η Αννυ στραφηκε προς τον Αλμπερτ και τον αγκαλιασε.
- Σε ευχαριστω πολύ Αλμπερτ! Εχεις τον τροπο να ηρεμεις τους αλλους.
-Ναι, ο Αλμπερτ εχει αυτή την εκπληκτικη ικανοτητα. Μεχρι και ένα αγριο λιονταρι καταφερε να ηρεμησει και να δαμασει, ειπε η Καντυ.
- Με τα λιονταρια δεν εχω προβλημα. Με ακουν και μπορω να συνεννοηθώ μια χαρα μαζι τους. Με καποιο άλλο αγριμακι δυσκολευομαι ακομα!
Τα κορίτσια κοιταξαν την Καντυ γελωντας. Η Καντυ κοκκινησε.
-Αλμπερτ θα σταματησεις επιτελους να με πειραζεις?
Χωρις να τις αντιληφθουν, ειχαν ερθει κοντα τους η θεια Ελρου και η Ελιζα.
-Γουιλιαμ! Επιτελους αποφασισες να εμφανιστεις.
Ο Αλμπερτ γυρισε και είδε τη θεια του να τον κοιταει με ένα αυστηρο βλεμμα και την Ελιζα με τη γνωστη ειρωνεία να καρφωνει την Καντυ.
-Και εφερε και την Καντυ μαζι του, συμπληρωσε η Ελιζα κοιτωντας την Καντυ ψυχρα.
Ο Αλμπερτ κοιταξε την Ελιζα με παγωμενο και αυστηρο βλεμμα.
-Το ποιον φερνω μαζι μου Ελιζα δεν σε αφορα καθολου! Όπως επισης δεν σε αφορα τιποτα που να εχει σχεση με εμενα η την Καντυ! Αλλα εχουμε χρονο να τα πουμε αυτά μετα τους αρραβωνες. Απαιτω από εσενα από δω και στο εξης να δειχνεις σεβασμο στην          Καντυ και σε ολους οσους ανηκουν στην οικογενεια!
Η Ελιζα χαμηλωσε τα ματια. Η Καντυ κοιτουσε τον Αλμπερτ ξαφνιασμενη. Δεν ειχε συνηθισει να τον ακουει να μιλαει με τοσο αυστηρο και επισημο τροπο. Στραφηκε προς το μερος του. Αυτος της χαμογελασε και την επιασε από το μπρατσο.
-Ελα Καντυ θα σε συνοδευσω στο δωματιο σου να ξεκουραστεις. Ο Τζωρτζ εχει ενημερωσει τις καμαριερες και το δωματιο σου θα είναι σιγουρα ετοιμο.
Καθώς εκαναν να φυγουν τους σταματησε η θεια Ελρου.
- Καντυ χαιρομαι που εισαι κοντα μας, ειπε στην ξαφνιασμενη Καντυ με ηρεμη φωνη. Γουιλιαμ, αφου συνοδευσεις την Καντυ στο δωματιο της, θα ηθελα να σε δω στο γραφειο μου.
-Ενταξει θεια. Σε λιγο θα ειμαι εκει.
Mολις μπηκαν στο δωματιο της, η Καντυ εμεινε με ανοιχτο το στομα. Το δωματιο ηταν πολύ ομορφα διακοσμημενο και ειχε παντου βαζα με λουλουδια!
-Αλμπερτ! Είναι πολύ ομορφο!
Η Καντυ πηδηξε πανω στο κρεβατι.
-Και τι μαλακο στρωμα! Μου φαινεται ότι θα μεινω στο κρεβατι μεχρι αυριο το πρωι!
-Όχι βεβαια! Θυμησου ότι εχουμε και μια δεξιωση που πρεπει να παρεβρεθουμε.Το ξεχασες?
Η Καντυ σηκωθηκε από το κρεβατι και πλησιασε τον Αλμπερτ.
-Πως θα μπορουσα να το ξεχασω? Θα με συνοδευσει ο πιο γοητευτικος αντρας του Σικαγο!
-Μονο του Σικαγο? Ο Αλμπερτ την κοιταξε με ένα χαμογελο.
Η Καντυ τυλιξε τα χερια στη μεση του και τον κοιταξε στα ματια.
-Θελετε κομπλιμεντα κυριε Αρντλει? Ενταξει λοιπον, ειστε ο πιο γοητευτικος αντρας ολης της Αμερικης! Ευχαριστημενος?
Ο Αλμπερτ εσκυψε και της εδωσε ένα τρυφερο φιλι.
-Ειμαι ο πιο ευτυχισμενος αντρας ολης της Αμερικης, επειδη θα συνοδευσω το πιο ομορφο, το πιο γλυκο κοριτσι του κοσμου!
Η Καντυ ακουμπησε το κεφαλι της στο στηθος του χαμογελωντας. Ξαφνικα, θυμηθηκε!
-Αλμπερτ, τωρα θυμηθηκα ότι δεν πηγα να αγορασω φορεμα για τους αρραβωνες! Τωρα δεν προλαβαινω! Αχ θεε μου τι θα κανω?
Ο Αλμπερτ γελωντας την πηρε από το χερι και ανοιξε τη ντουλαπα.
-Για κοιτα εδώ! Υπαρχει καποιο φορεμα που νομιζεις ότι θα σου αρεσει?
Η Καντυ εκπληκτη, ειδε ότι η ντουλαπα ηταν γεματη με φορεματα.
-Αλμπερτ, όλα τα σκεφτεσαι! Είναι όλα φανταστικα. Δεν ξερω ποιο να διαλεξω.
-Αν θελεις μπορω να σε βοηθησω εγω να διαλεξεις. Το απογευμα πριν την δεξιωση θα τα δοκιμασεις όλα και θα διαλεξουμε μαζι αυτό που σου πηγαινει περισσοτερο.Τι λες?
-Καταπληκτικη ιδεα!
-Τωρα πρεπει να παω να δω τη θεια Ελρου. Αν αργησω λιγο ακομα θα ορμησει εδώ μεσα και θα με παρει σηκωτο! Εσυ ξεκουρασου και θα σε δω σε λιγο στο τραπεζι για το μεσημεριανο φαγητο.
Της εδωσε ένα φιλι και εφυγε.
Στο γραφειο της η θεια τον περιμενε σκεφτική. Σε λιγο χτυπησε η πορτα και μπηκε.
-Θεια, ηθελες να με δεις?
-Ναι Γουιλιαμ καθισε.
Η θεια Ελρου ηταν αρκετα φιλικη, πραγμα που ξαφνιασε τον Αλμπερτ.Περιμενε να είναι εξαλλη μαζι του, που ελειπε τοσες μερες μακρια από την επιχειρηση και την οικογενεια, χωρις να δωσει κανενα σημειο ζωης. Κάθισε σε μια πολυθρονα και περιμενε να μιλησει.
-Γουιλιαμ παιδι μου ηθελα να σε δω για να μιλησουμε για εσενα και την Καντυ.
Ο Αλμπερτ αρχισε να θυμωνει.
-Θεια δε θελω να συζητησω τιποτα γιαυτο το θεμα!
-Ακουσε με πρωτα σε παρακαλω.
Η θεια δεν ειχε το συνηθισμενο αυστηρο της υφος.
-Εχω καταλαβει εδώ και καιρο ότι εχετε μια ιδιαιτερη σχεση οι δυο σας. Στην αρχη ημουν εξαλλη μαζι σου, γιαυτο ηρθα με την Καρολαιν στο Σαο Παολο. Ηθελα να σου αποσπασω την προσοχη από την Καντυ.Γρηγορα όμως καταλαβα ότι τα αισθηματα σου γιαυτο το κοριτσι είναι πολύ βαθια. Ετσι περιμενα την καταλληλη στιγμη για να μιλησουμε.
Ο Αλμπερτ την κοιτουσε σα χαμενος!Ποτε δεν περιμενε ότι η θεια του θα εδειχνε τοση κατανοηση.
-Θεια, πραγματι την Καντυ την αγαπαω πιο πολύ και από τη ζωη μου. Τις προηγουμενες μερες περασε πολλα εξαιτιας των δημοσιευματων στις εφημεριδες. Από ότι καταλαβαινεις και τα δικα της αισθηματα για μενα είναι δυνατα.
Η θεια κουνησε το κεφαλι της με κατανοηση.
-Ωστοσο Γουιλιαμ πρεπει να σκεφτειτε πολύ καλα πριν προχωρησετε. Ειδικα εσυ που γνωριζεις καλυτερα τον κυκλο μας. Η Καντυ είναι κατά βαθος ακομα παιδι. Επιπλεον δεν ξερει ποσο σκληροι είναι οι ανθρωποι του κυκλου μας.
-Θεια με ξερεις πολύ καλα. Δεν προκειται να λαβω υπόψη μου κανεναν. Θα παλεψω εναντια σε ολους.
Ο Αλμπερτ ειχε σηκωθει ορθιος και κοιταξε τη θεια του αποφασιστικά.
-Γουιλιαμ ξερεις ότι τα πραγματα δεν είναι ευκολα! Θα πρεπει να ειστε και οι δυο πολύ δυνατοι. Είναι πολύ πιθανο να βγειτε και οι δυο πολύ πληγωμενοι από αυτή την ιστορια.
-Θεια θα κανω ότι περναει από το χερι μου να μην επιτρεψω σε κανεναν να πληγωσει την Καντυ. Οσο για μενα, ξερω πολύ καλα πως είναι τα πραγματα και μπορω να ειμαι δυνατος και για τους δυο μας.
-Υποσχεσου μου τουλαχιστον Γουιλιαμ ότι θα το σκεφτεις πολύ καλα πριν κανεις το επομενο βημα. Μην κανεις κατι επιπολαιο. Σε παρακαλω!
Ο Αλμπερτ πλησιασε τη θεια του και της εδωσε ένα φιλι στο μαγουλο.
-Αν εχω εσενα με το μερος μου θεια, δε φοβαμαι τιποτα.
Της χαμογελασε και βγηκε από το γραφειο.
Στο δωματιο του ο Αλμπερτ ηταν ξαπλωμενος στο κρεβατι του και σκεφτοταν. Νωριτερα ειχε διακρινει μια συμπαθεια της θειας του προς την Καντυ. Αυτό ηταν κατι που δεν το περιμενε. Η πρωτη μαχη λοιπον ειχε δοθεί και ειχε βγει νικητης! Αλλα ηξερε πολύ καλα ότι τωρα αρχιζουν τα δυσκολα. Από τη μια επρεπε να δεχτει η Καντυ την προταση γαμου που θα της εκανε. Από την άλλη ενας τετοιος γαμος θα ηταν σκανδαλο για την υψηλη κοινωνια. Δεν τον ενδιεφερε βεβαια τι θα σκεφτονταν, αλλα επρεπε αν προστατεψει την Καντυ. Η Καντυ δε θα γινει ευκολα αποδεκτη. Όχι ότι τον ενδιεφερε και ηταν σιγουρος ότι ουτε την Καντυ θα την ενδιεφερε. Αλλα θα υπαρξουν κουτσομπολια, καποιοι ισως προσπαθησουν να τους ριξουν λασπη.Θα κατάφερναν αραγε να βγουν και οι δυο τους νικητες? Αξιζε παντως να παλεψει. Ακομα και αν στο τελος εχαναν τη μαχη. Οι στιγμες μαζι της είναι ανεκτιμητες. Πρεπει να παλεψει με ολες του τις δυναμεις, εναντια σε ολους! Ναι αυτό θα κανει! Πρεπει να νικησουν!
Η Καντυ αφου εκανε ένα μπανιο ξαπλωσε και αυτή στο κρεβατι της. Το δωματιο του Αλμπερτ ηταν ακριβως διπλα στο δικο της. Τον ειχε ακουσει πριν λιγο να μπαινει στο δωματιο του. Δε μπορουσε να ησυχασει ξεροντας ότι είναι τοσο κοντα της. Σκεφτηκε να κατεβει στη σαλα να δει τις ετοιμασιες, να βρεθει κοντα στην Αννυ και στην Πατυ. Ετσι θα περνουσε η ωρα ευχαριστα. Βγηκε στο διαδρομο και σταθηκε εξω από την πορτα του Αλμπερτ. Κοιτουσε την κλειστη πορτα. Η επιθυμια της να ανοιξει και να μπει ηταν τοσο μεγαλη που δεν σκεφτηκε καν να χτυπησει. Ανοιξε την πορτα και βρεθηκε στο δωματιο του. Τον ειδε ξαπλωμενο στο κρεβατι του με κλειστα τα ματια. Φορουσε το παντελονι του αλλα από πανω δε φορουσε τοποτα.Το τζακι ηταν αναμμενο και το δωματιο ηταν αρκετά ζεστο. Η Καντυ εμεινε να τον κοιταει. Η θεα του σωματος του της προκαλουσε δυνατα συναισθηματα. Χωρις να σκεφτει τιποτα πλησιασε και κάθισε στο κρεβατι διπλα του. Σαν υπνωτισμενη ακουμπησε το χερι της πανω το στηθος του. Ο Αλμπερτ ανοιξε τα ματια του και την κοιταξε σαστισμενος.
-Καντυ! Τι κανεις εδώ?
Η Καντυ σα να ξυπνησε αποτομα, κοκκίνισε και  τραβηξε το χερι της.
-Συ..συγνωμη! Δεν ηθελα να σε ενοχλησω. Δεν ξερω γιατι ειμαι εδώ. Θα φυγω αμεσως!
Εκανε να σηκωθει από το κρεβατι, αλλα το χερι του Αλμπερτ την κρατησε. Γυρισε και τον ειδε να την κοιταζει γελωντας.Διασκεδαζε τοσο πολύ μαζι της όταν ηταν σε αμηχανια, ετσι σκεφτηκε να την πειραξει.
-Δεν σου εχουν μαθει να χτυπας πριν μπεις σε ένα δωματιο, μικρη ατιθαση?
 Της ειπε καθως την τραβουσε απαλα να ξαπλωσει κοντα του.
-Ελα τωρα Αλμπερτ, μεναμε τοσο καιρο στο ιδιο σπιτι! Δεν εχω συνηθισει σε τετοιες τυπικοτητες μαζι σου.
Η Καντυ του χαμογελασε χαριτωμενα.
-Δεν σκεφτηκες όμως ότι θα μπορουσα να ειχα μολις βγει από το μπανιο και να ημουν γυμνος! Όχι ότι θα με ενοχλουσε αυτό βεβαια!
Ο Αλμπερτ γελουσε πονηρα. Η Καντυ ειχε κοκκινίσει για τα καλα τωρα.
-Αλμπερτ! Τι…τι είναι αυτά που λες τωρα? Δεν το σκεφτηκα.
Ο Αλμπερτ την εσφιξε πανω του και αρχισε να την φιλαει.
-Σε πειραζω αγαπη μου! Εννοειται ότι μπορεις να μπαινεις ότι ωρα θελεις στο δωματιο μου χωρις φυσικα να χτυπησεις. Και να εισαι σιγουρη ότι θα ειμαι ντυμενος!
Γελασαν και οι δυο. Έμειναν για λιγο αγκαλιασμενοι στο κρεβατι μεχρι που η Καντυ θυμηθηκε ότι ηταν ωρα για φαγητο.
-Αλμπερτ, πρεπει να  κατεβουμε για φαγητο!
-Ολο το φαγητο σκεφτεσαι Καντυ! Δεν εχω καμια διαθεση να κατεβω κατω και να δω τα μουτρα της Ελιζας και του Νηλ! Μηπως να πω σε καποιον να μας φερει το φαγητο εδώ?
-Ναι βεβαια πολύ καλη ιδεα! Να φαμε οι δυο μας στο δωματιο σου!!! Μα τι λες τωρα Αλμπερτ? Θελεις να παθει εγκεφαλικο η θεια σου? Εμπρος σηκω!
Ο Αλμπερτ σηκωθηκε απροθυμα.
-Γιατι εχεις παντα δικιο?
-Ε όχι και παντα! Αλλωστε δε μου λες συνεχεια ότι ειμαι παρορμητικη? Αποφασισα λοιπον να το διορθώσω.
-Αυτό και αν είναι νέο! Η δεσποινης ατιθαση θα παψει να είναι παρορμητικη! Αυτό σημαινει ότι θα εισαι και σοβαρη και λογικη με καθως πρεπει τροπους?
-Αν αυτό σας ευχαριστει κυριε Αρντλει!
 Η Καντυ τον κοιτουσε με ένα αστειο χαμογελο.
-Μην τολμησεις! Ειπαμε εσυ εισαι ο πιο γλυκος μπελας! Θα είναι πολύ βαρετα αν αλλαξεις!
-Ενταξει, λοιπον δε θα αλλαξω! Αλλα να θυμασαι ότι εσυ μου ζητησες να μεινω όπως ειμαι!
Γελωντας βγηκαν από το δωματιο και κατεβηκαν στην τραπεζαρια.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18


Πλησιαζε η ωρα για την δεξιωση των αρραβωνων. Η Καντυ στεκοταν μπροστα στην ανοιχτη ντουλαπα και δοκιμαζε το ένα φορεμα μετα το άλλο. Δε μπορουσε να αποφασισει. Ηταν το ένα καλυτερο από το άλλο.
-Αλμπερτ, ειπες ότι θα με βοηθουσες! Σπουδαια βοηθεια! Γιατι δε μου λες επιτελους ποιο μου πηγαινει καλυτερα?
Ο Αλμπερτ διασκεδαζε πολύ μαζι της. Η αληθεια είναι ότι ουτε και ο ιδιος μπορουσε να αποφασισει. Οποιο φορεμα και να φορουσε, ηταν υπεροχο πανω της.
-Αγαπη μου, ο,τι και να φορεσεις εσυ θα σε βρισκω ακαταμαχητη!
Η Καντυ χαμογελασε.
-Οποτε αν είναι ετσι εχω μια ιδεα. Πηγαινε να ετοιμαστεις εσυ και εγω θα αποφασισω. Καλυτερα να μην ξερεις από πριν τι θα φορεσω. Ετσι θα είναι εκπληξη. Ετσι κι αλλιως πρεπει να βιαστω, σε λιγο θα παω να βοηθησω και την Αννυ.
-Ενταξει λοιπον γλυκια μου. Θα σε δω σε λιγο.
Με ένα φιλι βγηκε από το δωματιο της και η Καντυ εμεινε μονη της μπροστα στην ανοιχτη ντουλαπα.
Στο δωματιο της Αννυ, ολοι ηταν στο ποδι. Μολις μπηκε η Καντυ ολοι εμειναν να την κοιταζουν με ανοιχτο το στομα. Φορουσε ένα στενο , μακρυ, πρασινο φορεμα  που τονιζε το αδυνατο σωμα της και πισω ηταν εξωπλατο.
-Καντυ, τι ομορφη που εισαι!
-Αννυ εσυ εισαι πολύ πιο ομορφη και το ξερεις! Ότι και να κανω δεν σε φτανω στην ομορφια!
Τα δυο κοριτσια αγκαλιαστηκαν. Τοτε ηρθε και η Πατυ στο δωματιο.
-Ναμαι και εγω! Πως παμε? Αννυ ακομα δεν εχεις ντυθει?
-Δεν ηθελα να ντυθω μονη μου Πατυ χωρις τις φιλες μου! Τωρα που εισαστε εδώ, θα με βοηθησετε?
Η Καντυ με την Πατυ βοηθησαν την Αννυ και όταν ηταν ετοιμη την κοιταξαν με εκπληξη. Το φορεμα της Αννυ ηταν μπορντο με στρας, μακρυ, στενο από πανακριβο υφασμα! Τα κοριτσια ηταν πολύ συγκινημενα! Εκεινη την ωρα χτυπησε η πορτα και μπηκε ο Τζωρτζ.
-Δεσποινις Αννυ οι καλεσμενοι είναι ολοι κατω και σας περιμενουν.
-Ευχαριστω Τζωρτζ. Κοριτσια κατεβαινουμε?
Η φωνη της Αννυ ετρεμε ελαφρα από την αγωνια. Η Καντυ με την Πατυ της εδωσαν θαρρος και προχωρησαν. Εξω από το δωματιο περιμεναν οι γονεις της και κατεβηκαν ολοι μαζι στη μεγαλη σαλα.
Στο κεντρο της σαλας στεκονταν ο Αρτσυ με τον Αλμπερτ. Μολις ο Αρτσυ ειδε την Αννυ του ξεφυγε ένα επιφωνημα θαυμασμου.
-Αλμπερτ νομιζω ότι δε με κρατανε τα ποδια μου. Ψυθιρισε ο Αρτσυ κοντα στο αυτι του Αλμπερτ.
-Κουραγιο Αρτσυ, χαμογελασε ο Αλμπερτ, αν πεσεις τωρα δε θα σου το συγχωρησει ποτε η Αννυ!
Εκανε χιουμορ αλλα και ο ιδιος δεν ηταν καλυτερα. Μεχρι εκεινη την στιγμη νομιζε ότι η Καντυ ηταν το πιο ομορφο κοριτσι του κοσμου. Τωρα όμως εβλεπε μπροστα του μια γυναικα! Δε θυμαται να ειχε ξαναδει τετοια ομορφια! Δυσκολευτηκε πολύ να παρει τα ματια του από πανω της.
Αμεσως μολις κατεβηκε την σκαλα η Αννυ, την πλησιασε ο Αρτσυ και την οδηγησε στο κεντρο της σαλας κοντα στον Αλμπερτ και στη θεια Ελρου. Ο Αλμπερτ σαν αρχηγος της οικογενειας εκανε την προποση και εδωσε τις ευχες του στο ζευγαρι. Ολοι σηκωσαν τα ποτηρια τους και ευχηθηκαν. Μετα από αυτό καθησαν στην τραπεζαρια. Η Καντυ καθοταν  διπλα στην Πατυ και στον Τομ και απεναντι τους καθονταν η κυρια Πονυ και η αδελφη Μαρια. Ευτυχως η Ελιζα με τον Νηλ καθονταν αρκετα μακρια τους. Αφου τελειωσαν με το φαγητο, το ζευγάρι ξεκινησε το χορο. Μετα τον πρωτο χορο, ο Νηλ πλησιασε την Καντυ.
-Καντυ θα ηθελα να μου χαρισεις αυτό το χορο.
Πριν προλαβει να του απαντησει η Καντυ, βρεθηκε διπλα του ο Αλμπερτ.
-Νηλ, η Καντυ συνοδευεται. Αν θελει, θα χορεψει μαζι σου αργοτερα.
Ο Νηλ απομακρυνθηκε ντροπιασμενος και ο Αλμπερτ εσκυψε και φιλησε το χερι της Καντυ. Κοιτωντας την συνεχως στα ματια και χωρις να πει κουβεντα την σηκωσε και την οδηγησε στην πιστα.
-Εισαι πραγματικα εκθαμβωτικη αποψε, της ψιθυρισε στο αυτι, εχω μεινει αφωνος.
Η Καντυ του χαρισε το πιο γοητευτικο της χαμογελο.
-Και εσυ εισαι πολύ ομορφος με το κοστουμι.
-Βρισκεις? Εγω το νιωθω σαν ξενο!
Χορεψαν πολλους χορους, αλλα ο Αλμπερτ σαν οικοδεσποτης επρεπε να χορεψει και με άλλες κοπελες. Αλλα και η Καντυ δεν προλαβαινε να καθίσει για πολύ ωρα. Ολοι οι νεαροι ηθελαν να χορεψουν μαζι της. Η Ελιζα στεκοταν σε μια ακρη και παρακολουθουσε. Κανεις δεν της ειχε ζητησει να χορεψουν . Ολοι ηταν μαγεμενοι με την Καντυ. Κοντευε να σκασει από το κακο της! Σε μια στιγμη ο Αλμπερτ, ο Τομ και ο Αρτσυ κοιταχτηκαν με νοημα. Τοτε ο Τομ πλησιασε την Ελιζα.
-Δεσποινίς, μου χαρίζετε αυτό το χορο?
Η Ελιζα τον κοιταξε με ένα ψυχρο βλεμμα  και απαντησε θυμωμενα.
-Πως τολμας εσυ, ενας χωριατης να ζητας από μενα να χορεψουμε? Θα επρεπε να ντρεπεσαι!
-Ω, συγνωμη δεσποινις μου! Δεν ηθελα να σας προσβαλω, αλλωστε και εγω δεν εχω διαθεση να χορεψω με μια ψηλομυτα σαν και εσενα! Αλλα να, σε εβλεπα να στεκεσαι μονη σου και σε λυπηθηκα!
Ένα εκδικητικο χαμογελο ειχε σχηματιστει στα χειλη του Τομ. Η Ελιζα τωρα ηταν εκτος εαυτου!
-Εσυ λυπηθηκες εμενα? Πως τολμας!
Καποιοι που στεκονταν διπλα της, ειχαν γυρισει και την κοιτουσαν με αποδοκιμασια. Όταν καταλαβε ότι ειχε τραβηξει πανω της την προσοχη, ηθελε να ανοιξει η γη να την καταπιει! Πυρ και μανια εκανε να φυγει, αλλα ένα χερι την συγκρατησε. Γυρισε και ειδε τον Αρτσυ.
-Αρτσυ! Αφησε με να φυγω. Αρκετα ρεζιλεύτηκα με το χωριατη!
-Αγαπητη μου Ελιζα! Δε μπορεις να φυγεις ετσι από τους αρραβωνες του ξαδελφου σου! Είναι ντροπη τι θα πει ο κοσμος?
Ο Αρτσυ την κοιτουσε και χαμογελουσε. Η Ελιζα το μονο που ηθελε ηταν να ξεφυγει και να παει να κρυφτει στο δωματιο της. Πολλοι από τους καλεσμενους ειχαν γυρισει και τους κοιτουσαν. Η Αννυ που ειδε από μακρια την σκηνη ηταν ετοιμη να βαλει τα κλαματα. Μα τι κανει ο Αρτσυ? Γιατι δεν την αφηνει να τελειωνουμε? Τοτε τους πλησιασε ο Αλμπερτ. Κοιταξε την Ελιζα αυστηρα και μετα στραφηκε προς τους καλεσμενους που ηταν κοντα στο συμβαν και τους χαμογελασε ηρεμα.
-Κυριες και κυριοι ζητω συγνωμη για την συμπεριφορα της ανιψιάς μου. Θα σας παρακαλουσα να ξεχασετε το περιστατικο και να συνεχισετε το χορο.
Ολοι συνεχισαν τις συζητησεις και δεν εδωσαν άλλη σημασια στην Ελιζα. Όμως για τον Αλμπερτ δεν ειχε τελειωσει.
-Ελιζα δε θα ανεχτω τετοια συμπεριφορα. Ο Τομ είναι καλεσμενος της Αννυ και του Αρτσυ και απαιτω να δειχνεις σεβασμο. Τωρα θελω να του ζητησεις συγνωμη.
Η Ελιζα πρωτη φορα στη ζωη της ενιωθε τετοια ντροπη, αλλα δεν ειχε άλλη επιλογη. Εσκυψε το κεφαλι και ζητησε συγνωμη από τον Τομ. Μετα από αυτό αποσυρθηκε στο δωματιο της και δεν ξαναβγηκε μεχρι το επομενο πρωι. Οι τρεις αντρες κοιταχτηκαν θριαμβευτικα. Τα κοριτσια τους πλησιασαν. Η Αννυ ηταν ακομα αναστατωμενη.
-Αρτσυ φερθηκες πολύ επιπολαια. Το ξερεις ότι παραλιγο να χαλουσες την δεξιωση? Τι θα γινοταν αν η Ελιζα συνεχιζε?
Ο Αλμπερτ πλησιασε την Αννυ.
-Αννυ γλυκια μου, ελα να χορεψουμε.
Την οδηγησε στην πιστα και καθως χορευαν της εξηγησε.
-Όλα ηταν προσχεδιασμενα Αννυ. Επρεπε να δωσουμε στην Ελιζα ένα μαθημα. Ξεραμε ακριβως τι καναμε.
 Η Αννυ ηρεμησε και συνεχισε να χαμογελαει.
H θεια Ελρου παρακολουθουσε ολη αυτή την ωρα από μακρια. Προσπαθουσε να κραταει το γνωστο αυστηρο της υφος, αλλα δεν τα καταφερνε. Επιτελους, καποιος επρεπε να βαλει στη θεση της την Ελιζα. Το τελευταιο διαστημα την εκνευριζε φοβερα. Εβλεπε και την Καντυ που περιφεροταν με ανεση αναμεσα στον κοσμο. Από όπου κι αν περνουσε, γυριζαν και την κοιτουσαν με θαυμασμο! Ποσο διαφορετικη ηταν από ολες τις άλλες κοπελες της ηλικιας της! Δεν ειχε πανω της τιποτα το ψευτικο. Το χαμογελο της ηταν αυθεντικο, δε χαμογελουσε επειδη επρεπε, αλλα επειδη το ενιωθε. Η θεια Ελρου αναρωτηθηκε ποτε ακριβως η Καντυ καταφερε να την κερδισει. Κατά βαθος ηξερε την απαντηση, από την πρωτη στιγμη που τη γνωρισε! Ποτε όμως δεν τολμησε να το παραδεχτει, ουτε στον ιδιο τον εαυτο της. Ποσα βασανα περασε αυτή η μικρουλα! Ωστοσο καταφερε και τα ξεπερασε όλα και συνεχιζει να χαμογελαει και το πιο σημαντικο η καρδια της είναι αγνη, δε νιωθει μισος για κανεναν! Επρεπε να μιλησει μαζι της. Τωρα είναι η καταλληλη στιγμη. Πλησιασε προς το μερος της Καντυ.
-Καντυ, παιδι μου θα μπορουσες να ερθεις για λιγο στο δωματιο μου? Θα ηθελα να σου μιλησω.
Η Καντυ ξαφνιαστηκε.
-Ναι βεβαιως θεια Ελρου!
Αφησε το ποτηρι με την σαμπανια που κρατουσε σε ένα τραπεζι και ακολουθησε τη θεια.
Στο δωματιο της θειας, η Καντυ στεκοταν μπροστα στη θεια λιγο φοβισμενη. Περιμενε τα χειροτερα.
-Μεγαλη θεια τι συμβαινει?
Η θεια κάθισε σε μια πολυθρονα και την κοιταξε.
-Καντυ θα μπω κατευθειαν στο θεμα. Γνωριζω για την σχεση σου με το Γουιλιαμ! Γιαυτο το θεμα θελω να σου μιλησω.
Η Καντυ ενιωθε να ζαλιζεται! Λιγο η σαμπανια, λιγο αυτό που ακουσε, νομιζε ότι θα πεσει. Κάθισε σε μια πολυθρονα απεναντι από τη θεια. Χαμηλωσε το βλεμμα.
-Θεια…ξερετε εγω και ο Αλμπερτ…ο Γουιλιαμ θελω να πω….
-Καντυ αφησε με σε παρακαλω να μιλησω. Το γνωριζω εδώ και αρκετο καιρο και στην αρχη ημουν εξαλλη και με τους δυο σας.
Στην αρχη? Δηλαδη τωρα δεν είναι? Η Καντυ την κοιτουσε μπερδεμενη. Η θεια συνεχισε.
-Όταν λειπατε με τον Γουιλιαμ, φανταστηκα ότι θα ήσασταν στην καλυβα και ετσι ηρθα με τον σοφερ μου. Σας παρακολουθουσα από μακρια. Ειδα ποσο νοιαζεται ο Γουιλιαμ για σενα και ποσο ευτυχισμενος είναι μαζι σου.
Η Καντυ δε μπορουσε να πιστεψει στα αυτια της. Η Μεγαλη θεια Ελρου εδειχνε να την συμπαθει! Επρεπε να μιλησει, να πει κατι.
-Θεια είναι αληθεια ότι αγαπω πολύ τον Αλμπερτ και εκεινος με αγαπαει!
-Καντυ παιδι μου πρεπει να ξερεις και κατι άλλο. Όλα αυτά τα χρονια ημουν πολύ σκληρη απεναντι σου. Ετσι επρεπε να ειμαι. Εντελως ξαφνικα ηρθες στην οικογενεια μας και ησουν τελειως διαφορετικη. Στον κυκλο οπου ανηκουμε, ειτε μας αρεσει ειτε όχι, πρεπει να ακολουθουμε καποιους κανονες. Εσυ ησουν παντα ελευθερο πνευμα, δεν εμπαινες σε καλουπια. Δε  μπορουσα να παραδεχτω ουτε στον ιδιο μου το εαυτο ότι από την πρωτη στιγμη σε συμπαθησα παρα πολύ!
Αυτό και αν ηταν  εκπληξη για την Καντυ! Κοιτουσε τη θεια με γουρλωμενα ματια και ανοιχτο το στομα.
- Μεγαλη θεια, δεν το περιμενα ποτε! Σας ευχαριστω με κανετε πολύ ευτυχισμενη!
Πλησιασε και γονατισε μπροστα στη θεια Ελρου. Η θεια την αγγιξε απαλα στα μαλλια.
-Καντυ κοριτσι μου, πρεπει όμως να σου πω  καποια πραγματα, τα οποια μαλλον θα σε δυσαρεστησουν. Ξερεις ποσο αυστηροι είναι οι κανονες στον κυκλο μας. Αν μαθευτει η σχεση σου με το Γουιλιαμ δε θα σας αφησουν σε χλωρο κλαρι. Ακομα και αν παντρευτειτε, τα πραγματα δε θα ειναι ευκολα για τους δυο σας. Δε είναι τοσο το θεμα της υιοθεσιας σου, αυτό λυνεται. Ολοι θα πεσουν επανω σας να σας κατασπαραξουν και ειδικα εσενα Καντυ. Θα αναγκαστεις να κανεις μεγαλες υποχωρησεις σαν σύζυγος του Γουιλιαμ Αρντλευ, ισως να στερηθεις πολλες ελευθεριες σου. Χρειαζεται να εχετε πολύ δυναμη και πολύ υπομονη για να αντεξετε. Αν στο τελος δεν αντεξετε θα καταληξετε και οι δυο πολύ πληγωμενοι. Σκεψου τα όλα αυτά Καντυ. Ότι αποφαση και να παρεις να ξερεις ότι θα σε υποστηριξω!
Αφου τελειωσαν την συζητηση, η Καντυ κατεβηκε στη σαλα, πηρε ένα ποτηρι με σαμπανια και αρχισε να σκεφτεται οσα της ειπε η θεια.  Ηξερε ότι ειχε δικιο. Αν συνεχιζε με τον Αλμπερτ θα αλλαζε η ζωη της. Τωρα ηταν πολύ ευτυχισμενη μαζι του, αλλα ως σύζυγος του, θα ηταν? Ο Αλμπερτ θα εκανε ότι περνουσε από το χερι του για τη βλεπει ευτυχισμενη, όμως καποια πραγματα δεν ηταν στο χερι. Θα μπορουσε να εναντιωθει σε όλα και σε ολους? Και αν το εκανε, μηπως στο τελος θα το μετανιωνε? Συνεχιζε να σκεφτεται και να πινει σαμπανια, μεχρι που αρχισε να βουιζει το κεφαλι της. Άλλο ένα διλλημα! Δε μπορω να το σκεφτω όμως τωρα, θα το σκεφτω αυριο.Τωρα πρεπει να διασκεδασω!, σκεφτηκε η Καντυ και ηπιε άλλη μια γουλια σαμπανια.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19
 
 
Το κεφαλι της Καντυ αρχισε να γυριζει. Ενιωθε να ζεσταινεται. Επρεπε οπωσδηποτε να βγει εξω να παρει αερα. Χωρις να την αντιληφθουν, κατευθύνθηκε προς την εξοδο του προσωπικου. Εξω εβρεχε. Τοσο το καλυτερο σκεφτηκε  ισως με τη βροχη να φυγει η θολουρα και η ζαλαδα. Εξω στον κηπο ηταν όλα ησυχα. Αρχισε να περπαταει στη βροχη. Σκεφτηκε παλι οσα της ειπε η θεια. Ηταν όλα μπερδεμενα στο μυαλο της. Συζυγος του Γουιλιαμ Αρντλει….συζυγος…..Μα ο Αλμπερτ δεν της ειχε μιλησει ποτε για γαμο! Αυτή η συνειδητοποίηση τη χτυπησε σαν κεραυνος! Γιατι δεν της ειχε πει ποτε ότι σκοπευει να την παντρευτει? Μηπως δεν το εχει σκοπο? Καταλαβαινει και ο ιδιος ότι ενας τετοιος γαμος είναι αταιριαστος? Ακομα χειροτερα, μηπως τη βλεπει ακομα σαν παιδι και όχι σα γυναικα? Αλλωστε πολλες φορες όταν ερχονται πολύ κοντα οι δυο τους, αυτος κανει πισω. Της ειχε εξηγησει βεβαια, αλλα ηταν οντως αληθεια αυτά που της ειχε πει? Οι αμφιβολιες αρχισαν παλι να την κυριευουν. Σηκωσε ψηλα το κεφαλι προς τον ουρανο. Η βροχη επεφτε τωρα κατευθειαν πανω στο προσωπο της.
Ο Αλμπερτ ειδε την Καντυ να πηγαινει προς τα διαμερισματα του προσωπικου. Αναρωτηθηκε γιατι, αλλα αποφασισε να μην την ακολουθησει. Όταν όμως διαπιστωσε ότι καθυστερουσε να επιστρεψει, ανησυχησε. Ειδε ότι η πορτα της εξοδου του προσωπικου ηταν ανοιχτη. Δεν είναι δυνατον να βγηκε εξω! σκεφτηκε και πηρε ένα σακακι και βγηκε να τη βρει. Σε λιγο την ειδε να στεκεται κατω από τη βροχη με το κεφαλι ψηλα.Μα τι στο καλο κανει εδώ?. Σαστισμενος  και ανησυχος πηγε προς το μερος της. Ηταν μουσκεμα και το φουστανι της ειχε γινει ένα με το σωμα της. Την αγγιξε στον ωμο.
-Καντυ τι κανεις μες στη βροχη? Σου συμβαινει κατι?
Η Καντυ γυρισε αργα προς το μερος του και του χαμογελασε. Επεσε στην αγκαλια του. Ο Αλμπερτ εκπληκτος την αγκαλιασε και την οδηγησε κατω από ένα υποστεγο στον κηπο.
-Καντυ εισαι μουσκεμα! Πρεπει να παμε στο δωματιο σου να φορεσεις στεγνα ρουχα.
-Ναι Αλμπερτ θα παμε. Όμως πρωτα θελω να μου απαντησεις σε κατι.
Σηκωσε τα  ματια της και τον κοιταξε με παραπονο. Ηταν πολύ σοβαρη.
-Πες μου, Αλμπερτ, πως με βλεπεις? Θελω να πω μπορεις να με δεις σα γυναικα ή με θεωρεις παιδι?
Ο Αλμπερτ δεν πιστευε στα αυτια του!
-Μα τι σε επιασε και μου κανεις τετοιες ερωτησεις? Παμε μεσα πρωτα να μην αρρωστησεις και θα συζητησουμε ο,τι θελεις.
-Όχι! Θελω να μου απαντησεις τωρα!
-Καντυ δε μπορει να σοβαρολογεις! Εδώ, κατω από τη βροχη και ενώ μεσα αρραβωνιαζεται η καλυτερη σου φιλη, εσυ θελεις να μιλησουμε για το πώς σε βλεπω?
Ο Αλμπερτ ηταν σε απογνωση! Η Καντυ εφυγε από την αγκαλια του . Πηγε να κανει μερικα βηματα, αλλα εχασε την ισορροπια της. Με μια γρηγορη κινηση, ο Αλμπερτ την επιασε πριν πεσει.
-Καντυ εχεις πιει πολύ! Εισαι μεθυσμενη, γιαυτο δεν ξερεις τι λες!
Η Καντυ εβαλε τα γελια και ο Αλμπερτ τη μιμηθηκε. Γελουσαν και οι δυο με την ψυχη τους.
- Αλμπερτ, ζαλιζομαι πολύ αλλα αισθανομαι πολύ ομορφα! Μονο που νομιζω ότι αποφευγεις να μου απαντησεις. Δε θελεις να ειμαστε μαζι για παντα, ετσι δεν είναι? Για σενα ειμαι μονο ένα χαριτωμενο κοριτσακι! Ποιος θα ηθελε να παντρευτει ενα παιδι?
Η Καντυ μολις καταλαβε τι ειπε, πανικοβληθηκε! Εβαλε το χερι στο στομα της και χαμηλωσε το κεφαλι.
-Συγνωμη! Δεν επρεπε να το πω αυτό. Συγχωρεσε με δεν ξερω τι λεω!
Ο Αλμπερτ ξαφνιασμενος με αυτά που ακουγε, την εσφιξε στην αγκαλια του. Αναρωτιοταν γιατι βασανιζεται με τετοιες σκεψεις. Αυτος επρεπε να νιωθει ανασφαλεια. Νωριτερα ειχε δει πως την κοιτουσαν ολοι οι νεαροι. Ειχε νιωσει ένα τσιμπημα ζηλιας καθως την εβλεπε να χορευει με αλλους. Ποιος δε θα ηθελε να την εχει κοντα του! Σκεφτηκε να της τα πει όλα αυτά, όμως ποιο το νοημα? Ετσι κι αλλιως ηταν πολύ μεθυσμενη για να καταλαβει. Αυριο θα καταλαβαινε η Καντυ πολλα πραγματα. Αυριο θα της εκανε προταση γαμου. Την σηκωσε στην αγκαλια του και μπηκαν στην επαυλη από την εισοδο του προσωπικου. Καθως ηταν ολοι πολύ απασχολημενοι, δεν τους πηρε ειδηση κανεις. Στον επανω οροφο, συναντησαν τον Τομ και την Πατυ.
-Τομ, φιλε μου, ευτυχως που εισαι εδώ! Η Καντυ εχει πιει λιγο παραπανω κα πρεπει να της δωσουμε καφε για να συνελθει. Πηγαινε σε παρακαλω να βρεις τον Τζωρτζ και πες του να φερει ένα καφε στο δωματιο της.
Πριν προλαβει να ολοκληρωσει ο Αλμπερτ, η Καντυ του ξεφυγε και βρεθηκε κοντα στον Τομ και την Πατυ.
-Τομ! Πατυ! Ποσο χαιρομαι που σας βλεπω! Τομ θελω να μου απαντησεις εσυ σε κατι. Με τι μοιαζω περισσότερο? Με παιδι ή με γυναικα?
Ο Τομ τα εχασε και κοιταξε τον Αλμπερτ. Εκεινος χτυπησε με την παλαμη του το μετωπο του σε απογνωση.
-Μην της δινεις σημασια Τομ δεν ξερει τι λεει. Πηγαινε σε παρακαλω να βρεις τον Τζωρτζ.  Ελα Καντυ γλυκια μου παμε στο δωματιο σου.
Ο Τομ βλεποντας την ετσι, θελησε να διασκεδασει μαζι της.
-Καντυ αν θες να ξερεις, δεν εισαι καθολου γυναικα! Εισαι ένα ατιθασο και ζωηρο αγοροκοριτσο!
Η Καντυ γουρλωσε τα ματια και κοιταξε αγρια τον Τομ.
-Τομ ανοητε, τωρα θα δεις τι θα παθεις. Θα σε πιασω!
Αρχισε να τον κυνηγαει, ενώ ο Τομ γελουσε ασταματητα. Η Πατυ τους κοιτουσε μη μπορωντας να πιστεψει αυτό που συνεβαινε, ενώ ο Αλμπερτ επιασε την Καντυ καθως αυτή παλευε να του ξεφυγει. Την πηρε σηκωτη και την πηγε στο δωματιο της.Η Πατυ τους ακολουθησε, ενώ ο Τομ πηγε γελωντας να φερει τον καφε. Η Καντυ ξαπλωσε στο κρεβατι της και κλαψουριζε.
-Αυτος ο Τομ! Συνεχεια με στενοχωρει! Δεν ξερει τι λεει! Δεν του αξιζει η Πατυ!
-Καντυ αγαπη μου, ηρεμησε σε παρακαλω. Πατυ σε παρακαλω βοηθησε την να βγαλει το φορεμα της και να φορεσει ένα νυχτικο. Εγω θα περιμενω εξω.
Τα δυο κοριτσια εμειναν μονα τους στο δωματιο και καθως εβγαζαν το φορεμα της Καντυ, μιλουσαν και γελουσαν ασταματητα. Φορωντας το νυχτικο της η Καντυ, πηδηξε πανω στο κρεβατι της.
-Αχ Πατυ!Τι καλα που ειμαστε μαζι! Δεν περναμε πολύ ωραια!
Η Πατυ ξεπλωσε διπλα της και αρχισαν παλι να γελανε. Σε λιγο ανοιξε η πορτα και μπηκαν μεσα ο Αλμπερτ, ο Τομ, η Αννυ και ο Αρτσυ. Ο Τομ, όταν κατεβηκε κατω, τους ειπε για την κατασταση της Καντυ και ετσι ηρθαν και οι δυο στο δωματιο της. Η Αννυ ηθελε να τη δει επειδη  ανησυχησε και ο Αρτσυ επειδη ηθελε να διασκεδασει μαζι της.
-Καντυ, αναρωτιομουν γιατι μας τελειωσε η σαμπανια και να η απαντηση. Την ηπιες ολη εσυ! Της ειπε ο Αρτσυ γελωντας.
Ολοι γελασαν εκτος από την Αννυ.
-Δε ντρεπεσαι Αρτσυ? Κοιτα την πως είναι. Χρειαζεται συμπαρασταση και εσεις την κοροιδευετε!
Πηγε κοντα στη φιλη της και την αγκαλιασε.
-Καντυ πως αισθανεσαι?
-Μια χαρα Αννυ. Διασκεδαζω αφανταστα, αν και το κεφαλι μου γυριζει ασταματητα!
Τωρα γελουσαν και τα κοριτσια. Ο Αλμπερτ πλησιασε με τον καφε.
-Ελα γλυκια μου. Πιες λιγο, θα σε βοηθησει.
Η Καντυ ηπιε μια γουλια και εκανε μια γκριματσα. Εκεινη την ωρα χτυπησε η πορτα. Η Πατυ ανοιξε και προς μεγαλη τους εκπληξη ειδαν τη θεια Ελρου να τους κοιταει με το πιο αυστηρο της υφος.
-Εδώ ειστε λοιπον μαζεμενοι ολοι! Καλα το φανταστηκα! Μηπως θελετε να μεταφερουμε τη δεξιωση στο δωματιο της Καντυ? Γουιλιαμ, εσυ ειδικα επρεπε να εισαι στη σαλα. Δεν το περιμενα να φερθεις τοσο ανεύθυνα.
Ο Αλμπερτ σηκωθηκε και την κοιταξε ηρεμα.
-Θεια, η Καντυ αισθανθηκε μια αδιαθεσία και την συνοδευσα στο δωματιο της. Η Πατυ τη βοηθησε να αλλαξει και ο Αρτσυ και η Αννυ απλα ανησυχησαν και ηρθαν να βεβαιωθουν ότι είναι καλα. Αυτό είναι ολο.
-Μαλιστα! Τελος παντων δε θελω να μαλωσω μαζι σας, δε θα βγαλω ακρη. Αρτσυ , Αννυ, οι τελευταιοι καλεσμενοι φευγουν. Πρεπει να κατεβείτε να τους χαιρετησετε.
Μαζι με την Αννυ και τον Αρτσυ βγηκε από το δωματιο. Ενας αναστεναγμός ανακουφισης ξεφυγε από τα χειλη της Πατυ.
-Τρομαξα τοσο πολύ! Φανταζεστε τι θα γινοταν αν καταλαβαινε ότι η Καντυ είναι μεθυσμενη?
Ο Αλμπερτ γελασε .
-Δε θελω ουτε να το σκεφτομαι! Καντυ τον καφε!
Στραφηκε προς την Καντυ η οποια ειχε σηκωθει και στεκοταν μπροστα από το παραθυρο. Γυρισε προς το μερος του.
-Ειμαι ηδη πολύ καλυτερα! Αλλα μαλλον η δεξιωση τελειωσε! Κριμα και ηθελα  να χορεψω και άλλο!
Οι τρεις φιλοι της γελασαν. Ο Τομ πλησιασε τον Αλμπερτ και τον χτυπησε φιλικα στην πλατη.
-Φιλε μου εμεις θα παμε στα δωματια μας τωρα. Καλο κουραγιο με τον μπελα από εδώ!
Γελασαν και ο Τομ με την Πατυ εφυγαν για τα δωματια τους. Ο Αλμπερτ κοιτουσε την Καντυ που επινε ήρεμα τον καφε της. Ειχε διασκεδασει τοσο πολύ μαζι της. Ποσο χαριτωμενη ηταν! Κάθισε στο κρεβατι διπλα της και της χαιδεψε τα μαλλια.
-Αισθανεσαι καλυτερα αγαπη μου?
Η Καντυ ακουμπησε το αδειο φλιτζάνι στο κομοδινο.
-Αλμπερτ, αληθεια με αγαπας?
-Εισαι η ζωη μου Καντυ! Θα σου το λεω μεχρι να πεθανω.
-Θελω να μεινεις κοντα μου. Να ξαπλωσεις διπλα μου.
Τυλιξε τα χερια της γυρω από το λαιμο του και αρχισε να τον φιλαει με παθος.
Ο Αλμπερτ ανημπορος να αντιδρασει ανταποκριθηκε προθυμα στο φιλι της. Πως μπορουσε να της αντισταθει? Ηταν ακαταμαχητη. Στο μυαλο του ηρθε η εικονα της νωριτερα στη βροχη. Ηταν πανεμορφη! Τα μαλλια της βρεγμενα και ακαταστατα και το φορεμα της κολλημενο πανω της, τονιζε ακομα περισσοτερο το υπεροχο σωμα της. Ακου αν την εβλεπε σα γυναικα!!! Μα ηταν η πιο ανοητη ερωτηση που ειχε ακουσει ποτε. Η ανασα του γινοταν ολο και πιο βαρια και το φιλι τους ολο και πιο βαθυ. Σταματησε να τη φιλαει, ξαπλωσε και εβαλε το κεφαλι της να ακουμπησει πανω στο στηθος του.Την ηθελε παρα πολύ! Ακομα μια φορα όμως επρεπε να κανει πισω! Ηταν μεθυσμενη. Οσο και να τον ηθελε και αυτή, δε μπορουσε να εκμεταλλευτει την κατασταση της! Θα εμενε διπλα της, παρολο που ηξερε πολύ καλα ότι τον περιμενε  μια πολύ δυσκολη νυχτα
-Κοιμησου αγαπη μου. Θα ειμαι διπλα σου, δε θα φυγω από κοντα σου!
Η Καντυ ηρεμη, αποκοιμηθηκε στην αγκαλια του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
Το επομενο πρωι, η Καντυ ανοιξε τα ματια της και τεντωθηκε. Καθως απλωσε το χερι της, ενιωσε καποια άλλη παρουσια διπλα της. Σηκωσε το κεφαλι της και ειδε τον Αλμπερτ να κοιμαται διπλα της. Σηκωθηκε αποτομα και καθισε στο κρεβατι της κοιταζοντας τον εκπληκτη. Αλμπερτ! Μα τι κανει στο κρεβατι μου? Θεε μου δε θυμαμαι τιποτα από χθες το βραδυ! Και το κεφαλι μου παει να σπασει. Επιασε το κεφαλι της. Πανικοβληθηκε! Κοιμηθηκα με το Αλμπερτ! Δεν είναι δυνατον να μη θυμαμαι τιποτα! Τοσο πολύ ηπια? Αρχισε να σκουνταει τον Αλμπερτ. Καθως σηκωσε το σεντονι, ειδε ότι δε φορουσε τιποτα από πανω. Ο πανικος της μεγαλωσε.
-Αλμπερτ, ξυπνα! Τι εγινε χθες το βραδυ? Γιατι εισαι εδώ?
Ο Αλμπερτ πεταχτηκε. Ανασηκωθηκε στους αγκωνες του και κοιταξε την πανικοβλητη Καντυ.
-Τι ωραιο ξυπνημα! Παραλιγο να παθω εμφραγμα!
Η Καντυ αγνοησε το σχολιο και τον κοιτουσε θυμωμενα.
-Αλμπερτ, δε θυμαμαι τιποτα από τη χθεσινη νυχτα. Μονο ότι ημουν ζαλισμενη από την σαμπανια. Αχ θεε μου! Υποτιθεται ότι η πρωτη φορα είναι σημαντικη για ένα κοριτσι και εγω δε θυμαμαι τιποτα! Νομιζω ότι θυμαμαι την Αννυ την Πατυ τον Τομ και τον Αρτσυ να είναι εδώ. Όλα είναι τοσο μπερδεμενα! Και το κεφαλι μου παει να σπασει
Εβαλε το κεφαλι της μεσα στα χερια της και αρχισε να κλαιει. Ο Αλμπερτ επεσε ξανα στο κρεβατι με τα χερια στο προσωπο του.
- Σιγα Καντυ ένα ένα. Εισαι σε πανικο. Θα σου τα εξηγησω όλα. Αλλα περιμενε λιγακι να ξυπνησω καλα. Τη μιση νυχτα εμεινα ξυπνιος!
Η Καντυ πεταχτηκε από το κρεβατι.
-Φυσικα ειμαι σε πανικο! Τι περιμενες δηλαδη? Ξυπναω και σε βλεπω ξαπλωμενο γυμνο διπλα μου και δε θυμαμαι τιποτα από τη χθεσινη νυχτα! Δε νομιζεις ότι θα επρεπε να θυμαμαι την πρωτη μου φορα?
Δε μπορουσε να σταθει ορθια και καθισε στην πολυθρονα. Ο Αλμπερτ σηκωθηκε και ηταν τωρα καθιστος στο κρεβατι.
-Καταρχας Καντυ δεν ειμαι γυμνος! Φοραω το παντελονι μου. Και τι είναι αυτά που λες? Ποια πρωτη φορα?
Εβαλε τα γελια , πλησιασε την Καντυ και γονατισε μπροστα της.
-Καντυ δε μου εχεις καμια εμπιστοσυνη? Δεν εγινε τιποτα μεταξυ μας. Τουλαχιστον όχι αυτό που εννοεις. Πως θα μπορουσα να εκμεταλλευτω την κατασταση σου? Ησουν μεθυσμενη!
Η Καντυ αφησε έναν αναστεναγμο ανακουφισης.
-Συγνωμη Αλμπερτ! Απλα πανικοβληθηκα! Και το κεφαλι μου ποναει πολύ! Αραγε θα θυμηθω ολες τις λεπτομερεις από χθες?
-Ναι Καντυ, μολις περασει ο πονοκεφαλος θα αρχισεις να θυμασαι. Αλλα τωρα θελω να κανεις ένα ζεστο μπανιο να χαλαρωσεις και εγω θα παω στο δωματιο μου να αλλαξω ρουχα. Δεν πρεπει κανεις να καταλαβει ότι εμεινα στο δωματιο σου. Σε λιγο θα φερω πρωινο.
Την πηρε στην αγκαλια του. Η Καντυ αισθανθηκε παλι ανακουφιση και την ασφαλεια που ενιωθε παντα κοντα του.
Μετα από λιγη ωρα μπηκε ο Αλμπερτ με το δισκο με το πρωινο.
-Τι ωραια! Γουργουριζει η κοιλια μου. Όμως Αλμπερτ εφερες πολύ φαγητο. Δε νομιζω να μπορεσω να φαω όλα αυτά!
-Μα Καντυ μονο τον εαυτο σου σκεφτεσαι? Πειναω και εγω ξερεις!
Η Καντυ εκανε μια αστεια γκριματσα και γελασαν. Σιγα σιγα η Καντυ αρχισε να θυμαται εικονες από τη χθεσινη νυχτα.
-Αλμπερτ θυμαμαι που ημουν εξω στη βροχη και κατι σου ελεγα….θεε μου! Τι είναι αυτά που σου ελεγα? Μα τι με ειχε πιασει? Και μετα μαλωσα με τον Τομ! Αυτος ο Τομ δε χανει ευκαιρια να με πειραζει! Αλλα και ο Αρτσυ!
-Και εσυ αγριμακι δεν εκανες πισω! Με μεγαλη δυσκολια καταφερα να σε σταματησω πριν του ορμίσεις!
Ο Αλμπερτ γελουσε με την ψυχη του. Η Καντυ τον κοιταξε εκνευρισμένη.
-Ναι Αλμπερτ γελα! Επρεπε να με υποστηριξεις. Αλλα και εσυ το διασκεδαζες.
-Ας προσεχες Καντυ να μην επινες τοσο πολύ! Αληθεια όμως τι σε επιασε και ηπιες τοσο πολύ?
-Δεν ειμαι σιγουρη. Θυμαμαι ότι αρχισα να πινω πολύ μετα από την κουβεντα που ειχα με τη θεια Ελρου. Αλλα δε θυμαμαι τι μου ειπε. Ηταν όμως φιλικη μαζι μου.
Ο Αλμπερτ εμεινε με ανοιχτο το στομα.
-Με τη θεια Ελρου? Για ποιο πραγμα μιλησατε? Δεν καταλαβαινω. Και αφου ηταν φιλικη μαζι σου γιατι αναστατωθηκες και αρχισες να πινεις?
-Λυπαμαι Αλμπερτ δε μπορω να θυμηθω!
Η Καντυ κουνησε το κεφαλι της. Ηθελε να θυμηθει, αλλα της ηταν αδυνατο.Εκεινη την στιγμη ακουσαν ένα χτυπημα στην πορτα. Η Καντυ σηκώθηκε να ανοιξει. Ηταν η Αννυ ο Αρτσυ ο Τομ και η Πατυ.
-Καλημερα παιδια! Ελατε μεσα.
Η Πατυ αγκαλιασε την Καντυ.
-Ηρθαμε να δουμε πως εισαι Καντυ. Πως αισθανεσαι σημερα?
-Ειμαι πολύ καλυτερα. Ποναει ακομα λιγο το κεφαλι μου βεβαια…
Ο Αρτσυ αρχισε παλι να την πειραζει.
-Λογικο είναι να σε ποναει! Ειπαμε, ότι χθες ηπιες ολες τις σαμπανιες των Αρντλευ!
Η Καντυ τον κοιταξε περιπαιχτικά.
-Δεν πειραζει Αρτσυ! Ο αγαπητος μας θειος Γουιλιαμ από δω θα αντικαταστησει ολες τις σαμπανιες!
Γυρισε προς τον Αλμπερτ που την κοιτουσε αυστηρα.
-Θειος????? Ενταξει Καντυ όπως θελεις. Ως θειος λοιπον πρεπει να σας επαναφερω ολους στην ταξη και να φροντισω να τηρουνται αυστηρα οι κανονες της οικογενειας. Γιαυτο λοιπον τα κοριτσια της οικογενειας θα φερονται σαν καθως πρεπει δεσποινιδες, δηλαδη τερμα το σκαρφαλωμα στα δεντρα και το τρεξιμο και απαγορευεται αυστηρα να πινετε παραπανω από δυο ποτηρια σαμπανια!
-Ευτυχως που δεν ανηκουμε στην οικογενεια Αρντλευ Τομ! Ειπε η Πατυ κλεινοντας το ματι στον Τομ!
Ολοι γελουσαν δυνατα. Η Καντυ κοιταξε τον Αλμπερτ. 
-Ναι καλα Αλμπερτ! Δεν πειθεις ξερεις ως αυστηρος θειος!
-Τωρα εγινα παλι Αλμπερτ? Δεν πειθω, ε?  Ελα εδώ να σου δειξω!
Αρχισε να κυνηγαει την Καντυ ενώ τα γελια τους ακουγονταν μεχρι τον κατω οροφο.
Εκεινη την στιγμη ανοιξε η πορτα και εμφανιστηκε η θεια Ελρου. Φαινοταν εξαλλη. Ολοι παγωσαν, εκτος από τον Αλμπερτ που την κοιτουσε ηρεμος και χαμογελαστος.
-Παλι εδώ ειστε μαζεμενοι? Δε μπορειτε να κατεβειτε στην τραπεζαρια να παρετε το πρωινο σας, σα φυσιολογικοι ανθρωποι? Και τι φασαρια είναι αυτή? Που νομιζετε ότι βρισκεστε? Γουιλιαμ ποτε επιτελους θα σοβαρευτεις? Εσυ εισαι αυτος που πρεπει να δωσει το καλο παραδειγμα.
Ο Αλμπερτ πλησιασε τη θεια και της εδωσε ένα φιλι στο μαγουλο.
-Αγαπητη μου θεια απλως διασκεδαζουμε. Δε χαιρεσαι να βλεπεις τα ανηψια σου να περνουν καλα με τους φιλους τους? Δεν εχουμε χαρες στο σπιτι μετα τους αρραβωνες του Αρτσυ?
-Γουιλιαμ δε μπορω να τα βγαλω περα μαζι σου. Τελος παντων εγω φευγω τωρα για το Σικαγο. Καποιος πρεπει να ασχοληθει με τις επιχειρησεις της οικογενειας. Οι Ραγκαν εχουν ηδη αναχωρησει. Ελπιζω ότι εσυ και ο Αρτσυ θα ερθετε αυριο στο Σικαγο και στην επιχειρηση.Και τελος, ελπιζω να μεινει ορθια η επαυλη τωρα που θα μεινετε μονοι σας!
-Μην ανησυχεις για τιποτα θεια! Αυριο θα ειμαστε στην επιχειρηση και εγω και ο θειος Γουιλιαμ. Οσο για την επαυλη, μολις πριν λιγο ο θειος Γουιλιαμ μας εβαλε πολύ αυστηρους κανονες!
Η θεια κοιταξε τον Αρτσυ αυστηρα.
-Τολμας και με ειρωνευεσαι Αρτσυ?
Ο Αλμπερτ πηρε το λογο.
-Θεια μου ο Αρτσυ ηθελε να κανει ένα αστειο! Μην ανησυχεις παντως για τιποτα. Να προσεχεις!
Η θεια ανοιξε την πορτα και εφυγε.
Τα παιδια αρχισαν παλι να γελανε, πιο σιγα αυτή τη φορα.
Ο Αλμπερτ, ο Αρτσυ και ο Τομ καθονταν στο γραφειο του Αλμπερτ και συζητουσαν χαμηλοφωνα. Όλα ηταν ετοιμα. Τα κοριτσια ειχαν παρει την Καντυ για μια βολτα στον κηπο. Σε λιγο χτυπησε η πορτα και μπηκε η Πατυ.
-Παιδια τελειωσατε? Δε μπορουμε να μεινουμε άλλο εξω. Κανει πολύ κρυο!
Ο Αλμπερτ σηκωθηκε.
-Ναι Πατυ όλα είναι ετοιμα. Εγω πηγαινω στη βιβλιοθηκη και θα περιμενω να φερετε την Καντυ. Θελω να σας ευχαριστησω για τη βοηθεια σας. Θα σας δω αυριο, όταν περασουμε με την Καντυ από το ορφανοτροφειο.
Ο Αρτσυ πλησιασε και τον αγκαλιασε.
-Ειμαι πολύ περηφανος που εχω έναν τετοιο θειο! Ευχομαι να πανε όλα καλα.
-Μη βιαζεσαι Αρτσυ. Ειπαμε, σημερα θα γινει μονο προταση. Θα της δωσω οσο χρονο χρειαζεται για να απαντησει.
Ο Τομ τους πλησιασε.
-Η Καντυ θα είναι πολύ χαζη αν απορριψει την προταση σου Αλμπερτ. Αν και ειμαι σιγουρος ότι θα δεχτει. Χαιρομαι που η αδελφη μου θα εχει εσενα διπλα της.
-Ευχαριστω και τους δυο σας. Είναι πολύ σημαντικο να εχει κανεις τοσο υπεροχους φιλους. Λοιπον ας ξεκινησουμε τωρα.
Βγηκαν ολοι από το γραφειο. Ο Αλμπερτ πηγε στη βιβλιοθηκη, ο Τομ με τον Αρτσυ βγηκαν από τη μπροστινη πορτα της επαυλης και κατευθυνθηκαν προς το αυτοκινητο του Αρτσυ και η Πατυ πηγε να βρει την Αννυ με την Καντυ. Σε λιγο θα εφευγαν για το ορφανοτροφειο και αυριο θα περνουσαν από εκει και η Καντυ με τον Αλμπερτ. Η Καντυ φυσικα δεν ειχε ιδεα για το σχεδιο τους.
-Ελα Αννυ παμε μεσα επιτελους! Μα καλα δεν κρυωνεις?
-Κοιτα Καντυ, δεν είναι υπεροχος αυτος ο καιρος? Νομιζω ότι σε λιγες μερες θα χιονισει. Α κοιτα, ερχεται και η Πατυ!
Η Πατυ τις πλησιασε και κοιταξε πονηρα την Καντυ.
-Καντυ ακολουθησε μας. Εχουμε ετοιμασει μια εκπληξη για σενα. Πρωτα όμως θα σου δεσουμε τα ματια.
Χωρις να δινει σημασια στις ερωτησεις της Καντυ, πηγε πισω της και της εδεσε τα ματια με ενα  μαντηλι.
-Πατυ! Μα τι είναι όλα αυτά? Περιμενετε, που με πηγαινετε?
Η Αννυ με την Πατυ γελουσαν.
-Μη φοβασαι Καντυ. Θα σε οδηγησουμε εμεις. Δε μας εχεις εμπιστοσυνη?
Η Καντυ δε μπορουσε να κανει αλλιως. Αφησε τις φιλες της να την καθοδηγησουν. Καταλαβε ότι μπηκαν στην επαυλη αλλα δεν ειχε ιδεα που βρισκονταν. Ανοιξε μια πορτα και μπηκαν σε ένα δωματιο. Η Αννυ και η Πατυ αφησαν να τους ξεφυγει ένα επιφωνημα εκπληξης , μετα τα βηματα των κοριτσιων απομακρυνθηκαν και μια πορτα ανοιξε και μετα εκλεισε παλι. Τοτε ακουσε μια γνωριμη φωνη διπλα της.
-Μπορεις να ανοιξεις τωρα τα ματια σου.
Η Καντυ εβγαλε το μαντηλι και της κοπηκε η ανασα με αυτό που αντικρυσε! Βρισκοταν στη βιβλιλοθηκη. Το τζακι ηταν αναμμενο και παντου στο δωματιο ηταν αναμμενα κερια. Μπροστα της στεκοταν ο Αλμπερτ. Πριν προλαβει να πει κουβεντα, ειδε τον Αλμπερτ να γονατιζει να πιανει το χερι της και να της το φιλαει απαλα.
-Α..Αλμπερτ…τι κανεις?...Τι είναι όλα αυτά?
Ο Αλμπερτ την κοιτουσε χαμογελαστος.
-Καντυ, η αγαπη μου για εσενα δε γνωριζει συνορα. Είναι απεραντη και αιωνια όπως απεραντος και αιωνιος είναι ο ουρανος.
Σταματησε για να ελεγξει το ελαφρυ τρεμουλο της φωνης του. Η Καντυ τον κοιτουσε χωρις να μπορει να αρθρωσει κουβεντα. Δακρυα αρχισαν να μαζευονται στα ματια της.
- Καντυ, καποτε σου ειχα πει ότι θελω να μοιραζομαστε τα παντα. Αλλωστε ότι εχω αποκτησει και ότι θα αποκτησω στο μελον δεν εχει καμια αξια αν δεν το μοιραστω μαζι σου! Θελω να ακουσω ξανα από τα χειλη σου ότι με αγαπας.Θελω να ειμαστε μαζι για παντα. Να ξυπναω κάθε μερα κοιταζοντας το προσωπο σου και το τελευταιο πραγμα που θα βλεπω πριν κλεισω τα ματια μου το βραδυ να είναι η μορφη σου. Θελω να σε νιωθω διπλα  μου κάθε στιγμη, κάθε λεπτο, κάθε δευτερολεπτο. Να φιλω τα χειλη σου να αγγιζω κάθε χιλιοστο του κορμιου σου. Αν θελεις και εσυ, σου ορκιζομαι ότι θα βαλω σκοπο της ζωης μου τη δικη σου ευτυχια. Ετσι κι αλλιως η δικη μου ευτυχια είναι εξασφαλισμενη αν ειμαι κοντα σου! Με λιγα λογια, θελεις να γινεις γυναικα μου?
Εβγαλε από την τσεπη του ένα βελουδινο κοκκινο κουτακι, και το ανοιξε. Η Καντυ κοιτουσε σαν υπνωτισμενη το περιεχομενο του κουτιου. Ηταν ένα δαχτυλιδι από λευκοχρυσο και επανω ηταν σχηματισμενο από μικρα διαμαντακια ένα τριανταφυλλο! Καθως της το φορουσε στο δαχτυλο, η Καντυ αφησε τα δακρυα της να τρεξουν. Γονατισε μπροστα του και τον αγκαλιασε. Τοτε σαν να αναψε ένα λαμπακι στο μυαλο της θυμηθηκε οσα της ειχε πει
 η θεια Ελρου. Αφησε την αγκαλια του και τον κοιταξε τρομαγμενη.
-Καντυ τι σου συμβαινει? Δε θελω να μου απαντησεις τωρα αγαπη μου. Εχεις οσο χρονο θελεις..
-Η θεια Ελρου…
Μια εκφραση αποριες σχηματιστηκε στο προσωπο του Αλμπερτ.
-Καντυ! Εγω σου κανω προταση γαμου και εσυ σκεφτεσαι τη θεια Ελρου? Δε νομιζεις ότι είναι λιγο ακυρο?
Η Καντυ σηκωθηκε και σταθηκε διπλα στο τζακι κοιτωντας το δαχτυλιδι που μολις της ειχε χαρισει ο ανθρωπος που λατρευε.
-Αλμπερτ, ξερεις μολις θυμηθηκα τι μου ειπε χθες η θεια!
Ο Αλμπερτ την πλησιασε χαμογελωντας.
-Ωραια στιγμη διαλεξεις για να θυμηθεις Καντυ!
-Αλμπερτ σοβαρα τωρα. Δεν ξερεις ποσο ευτυχισμενη με κανεις! Όμως Αλμπερτ δεν ξερω αν πρεπει να σε παντρευτω!
-Αν πρεπει? Τι θα πει πρεπει? Και θα μου πεις επιτελους τι ειπατε με τη θεια μου?
-Κοιτα Αλμπερτ, η θεια Ελρου ηταν πολύ καλη μαζι μου. Ωστοσο, ανησυχει πολύ για εμας τους δυο. Και εχει δικιο. Για φαντασου το σκανδαλο! Ολες οι εφημεριδες να γραφουν ότι ο σπουδαιος Γουιλιαμ Αρντλευ παντρευτηκε μια ορφανη που υπηρξε θετη του κορη? Ολοι θα μιλουν για μας Αλμπερτ. Δε με πειραζει καθολου που δε θα γινω αποδεκτη στον κυκλο σου αλλα σκεφτομαι πως θα αισθανεσαι εσυ όταν θα ακους να κουτσομπολευουν τη γυναικα σου. Υστερα είναι και το άλλο. Οσο και να θελω να ειμαι κοντα σου, δεν ξερω ποσο θα αντεξω να ειμαι κλεισμενη μεσα σε μια επαυλη ολη μερα και να μην κανω απολυτως τιποτα.
- Περιμενε Καντυ ας τα παρουμε ένα ένα . Δεν προκειται να σε κλεισω σε ένα χρυσο κλουβι. Αν θελεις, εννοειται ότι θα συνεχισεις να δουλευεις. Οσο για τα κουτσομπολια, αυτά αργα ή γρηγορα θα σταματησουν. Παντα ετσι γινεται. Δε με νοιαζει καθολου το τι θα γραψουν οι εφημεριδες. Ουτε τα κουτσομπολια θα ακουω, επειδη απλα δε θα πηγαινω καπου που δε θα εισαι αποδεκτη εσυ.
Την πλησιασε και την επιασε από τη μεση.
-Καντυ, νομιζω ότι σου τα εχω πει όλα. Δεν εχω κατι άλλο να σου πω. Τωρα πια η αποφαση είναι δικη σου.
Η Καντυ εβγαλε το δαχτυλιδι και του το εδωσε.
-Αλμπερτ, μεχρι να αποφασισω δεν είναι σωστο να φοραω το δαχτυλιδι σου. Ξερεις δε θελω σε καμια περιπτωση να σε δω  μια μερα δυστυχισμενο εξαιτιας μου. Σου υποσχομαι ότι θα σκεφτω την προταση σου, όμως…
Ο Αλμπερτ της εκλεισε το στομα με το χερι του και εβαλε το δαχτυλιδι ξανα στο κουτακι του.
-Μην πεις τιποτα τωρα Καντυ. Περιμενω την απαντηση σου. Μονο σε παρακαλω μην αργησεις.
Αγκαλιαστηκαν και εμειναν ο ενας στην αγκαλια του αλλου για πολλη ωρα. Άλλο ένα φοβερο διλλημα για την Καντυ! Από τη μια θα μπορουσε να τα βαλει με μια κοινωνια που ηταν ετοιμη να την κατασπαραξει? Από την άλλη πως θα αντεχε να ζησει μακρια του?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21
 
 
Οι μερες περνουσαν βασανιστικα αργα για την Καντυ και τον Αλμπερτ. Ο Νοεμβριος εφυγε και εδωσε τη θεση του σε έναν παγωμενο Δεκεμβριο. Η Καντυ περνουσε κάθε λεπτο της ημερας στην κλινικη, φροντιζοντας τους αρρωστους που ειχαν αυξηθει πολύ, εξαιτιας των χαμηλων θερμοκρασιων. Το χαμογελο ειχε εξαφανιστει από τα χειλη της. Το προσωπο της ειχε παρει μια μονιμη θλιμμενη εκφραση και τα ματια της ειχαν χασει την συνηθισμενη τους λαμψη και ηταν πρησμενα και κατακκοκινα, αποτελεσμα της αυπνιας. Κάθε νυχτα η Καντυ στριφογυριζε στο στρωμα της μη μπορωντας να κοιμηθει παρα μονο κατά τα ξημερωματα. Ο υπνος κάθε άλλο παρα ησυχος ηταν. Ξυπνουσε και τα δακρυα ετρεχαν στο προσωπο της. Ολη την ημερα προσπαθουσε να παραμενει ηρεμη και ανεπηρεαστη, αλλα οι νυχτες ηταν πολύ δυσκολες. Διαφορες σκηνες περνουσαν από το μυαλο της. Ποσο ηθελε να τρεξει στην αγκαλια του Αλμπερτ και να του πει ότι τον λατρευει και θελει οσο τιποτα στον κοσμο να περασει κοντα του την υπολοιπη ζωη της. Φανταζοταν την ευτυχια που θα ενιωθαν και οι δυο τους. Κανοντας αυτές τις σκεψεις μια γλυκια ανατριχιλα διαπερνουσε το κορμι της! Αλλα αμεσως μετα εβλεπε μπροστα της αυστηρα προσωπα, γεματα ειρωνια να την κοιτουν ψυχρα και να τη χλευαζουν και ο Αλμπερτ ανημπορος, να την κοιτα λυπημενος. Όχι, δεν ηθελε με τιποτα να βλεπει το προσωπο του λυπημενο! Πολλες φορες σκεφτηκε να τον συναντησει και να του πει ότι δε γινεται να τα καταφερουν οι δυο τους, ότι θα κατεληγαν και οι δυο δυστυχισμενοι. Πως μπορουσε όμως? Πως μπορουσε να πει στον μοναδικο ανθρωπο που λατρευε ότι τον απορριπτει? Ετσι περνουσαν οι μερες και πλησιαζαν τα Χριστουγεννα. Δεν ειχε ιδεα πως θα τα περνουσε. Ηξερε που ηθελε να βρισκεται τα Χριστουγεννα, όμως αυτό ηταν αδυνατον. Μαλλον θα πηγαινε στο ορφανοτροφειο. Εκει θα συναντουσε και την Πατυ, η οποια εμενε εκει και βοηθουσε την κυρια Πονυ και την αδελφη Μαρια στο δυσκολο εργο τους. Τον Αρτσυ και την Αννυ τους εβλεπε σχεδον καθημερινα, αλλα δεν συζητουσε ποτε μαζι τους για τον Αλμπερτ. Οι δυο τους ειχαν προσπαθησει καποιες φορες να ξεκινησουν κουβεντα μαζι της, όμως η Καντυ τους εκανε σαφες ότι δεν ηθελε να μιλησουν γιαυτο το θεμα.
Για τον Αλμπερτ ξεκινουσε μια ακομα κουραστικη μερα. Καθοταν στο γραφειο του στον τελευταιο οροφο της εταιριας και διαβαζε εγγραφα. Η κάθε μερα του ηταν ιδια με την προηγουμενη. Συσκεψεις, υπογραφες και παλι συσκεψεις! Φροντιζε να καθεται μεχρι αργα στο γραφειο. Ετσι ελπιζε ότι θα γυριζε στο σπιτι κατακοπος και θα κοιμοταν ευκολα. Εκανε λαθος! Αμεσως μολις εκλεινε τα ματια του, ερχοταν μπροστα του μια γνωριμη μορφη με καταξανθα μαλλια, λαμπερα πρασινα ματια και ένα ακαταμαχητο χαμογελο. Πολλες φορες ειχε καταπνιξει την επιθυμια να τρεξει στο διαμερισμα της, να την κλεισει στην αγκαλια του και να τη φυλακισει εκει μεσα για παντα. Κατάλαβαινε τους ενδοιασμους της, αλλα ηξερε ότι ηταν κατι που επρεπε να αποφασισει η ιδια. Αλλωστε την ειχε διαβεβαιωσει σε ολους τους τονους ότι θα εκανε τα παντα για να την προστατεψει. Βεβαια, θα επρεπε να φανει και η ιδια πολύ δυνατη. Ηξερε ότι ηταν δυνατη, ισως η πιο δυνατη γυναικα που εχει γνωρισει, αλλα ενας γαμος μαζι του θα της αλλαζε τη ζωη. Ισως δεν ηταν ετοιμη για μια τετοια μεγαλη αλλαγη. Ηξερε πως οσο περνουσαν οι μερες και δεν ειχε καμια απαντηση, τοσο λιγοστευαν οι πιθανοτητες η απαντηση να ειναι θετικη. Γνωριζοντας τον παρορμητικο χαρακτηρα της Καντυ, θα ετρεχε στην αγκαλια του ευτυχισμενη λεγοντας του το πολυποθητο ναι. Οσο λοιπον καθυστερουσε, οι πιθανοτητες λιγοστευαν. Αυτό τον σκοτωνε. Σηκωθηκε από το γραφειο του και πλησιασε στο παραθυρο. Το χιονι εξω επεφτε πυκνο. Αναρωτιοταν που να βρισκεται η Καντυ και τι να κανει. Αραγε τι να σκεφτεται? Σιγουρα βασανιζεται.Γιατι δε με εμπιστευεται?Γιατι να είναι όλα τοσο περιπλοκα? Ξαφνικα μια σκεψη τον ταρακουνησε. Η Καντυ βασανιζεται! Το τελευταιο πραγμα που θελω είναι να την κανω δυστυχισμενη! Για να μη μου εχει απαντησει ακομα, μαλλον σημαινει ότι δεν μπορει να με αντικρυσει και να μου δωσει αρνητικη απαντηση.Οσο και να ποναω, πρεπει να τη βοηθησω να βγει από αυτό το διλλημα! Άλλη μια φορα εγω θα ειμαι αυτος που θα τη βγαλει από τη δυσκολη θεση! Ας είναι τουλαχιστον αυτή ευτυχισμενη! Κάθισε ξανα στο γραφειο του και με χερι που ετρεμε αρχισε να της γραφει ένα γραμμα.
Η Καντυ ειχε τελειωσει νωρις από τη δουλεια και περπατουσε στους δρομους του Σικαγο. Γυρω της εβλεπε χαμογελαστα προσωπα που χαζευαν τις στολισμενες βιτρινες των καταστηματων.Σε τρεις μερες ηταν παραμονη Χριστουγεννων. Όλα ηταν γιορτινα. Η καρδια της σφιχτηκε. Μια μερα πριν την παραμονη θα εφευγε για το ορφανοτροφειο. Επρεπε όμως πρωτα να δωσει μια απαντηση στον Αλμπερτ. Θα του εγραφε ένα γραμμα αποψε. Οσο και να σπαραζε μεσα της επρεπε να το κανει. Μπροστα στην πορτα της ειδε έναν φακελο. Αναγνωρισε την σφραγιδα των Αρντλευ. Κάθισε στον καναπε και με τρεμαμενα χερια ανοιξε τον φακελο.
<<Αγαπημενη μου Καντυ,
ελπιζω να εισαι καλα. Ηταν πολύ δυσκολη η αποφαση να σου γραψω αυτό το γραμμα, ωστοσο επρεπε να το κανω. Καταλαβαινω ότι η προταση μου σου εφερε μεγαλη αναστατωση. Επισης καταλαβαινω πολύ καλα τη δυσκολη θεση στην οποια βρισκεσαι. Γιαυτο Καντυ, σε βγαζω από αυτή τη δυσκολη θεση! Σε αφηνω ελευθερη!Δεν εχεις καμια απολυτως υποχρεωση απεναντι μου. Δεν χρειαζεται να μου δωσεις καμια απαντηση, μιας και εχω ηδη καταλαβει ότι η απαντηση σου είναι αρνητικη. Θελω να ξερεις γλυκια μου, ότι δεν σου κρατω κακια και θα σε σκεφτομαι παντα.Θελω να εισαι τουλαχιστον εσυ ευτυχισμενη και να γελας παντα! Αλλωστε μην ξεχνας εισαι πιο ομορφη όταν γελας! Και κατι τελευταιο. Τα εγγραφα για την ακυρωση της υιοθεσιας σου ηταν ετοιμα για να τα υπογραψω. Τωρα βεβαια δεν υπαρχει λογος να λυθει η υιοθεσια σου. Να ξερεις ότι μπορεις παντα να βασιζεσαι σε μενα σε ότι χρειαστεις! Θα σε αγαπαω παντα, όμως δεν προκειται να σε ξαναφερω σε δυσκολη θεση!
                             Με παντοτινη αγαπη
                                 Αλμπερτ>>
 
Τα ματια της Καντυ ειχαν πλημμυρίσει με δακρυα. Δυσκολευοταν να αναπνευσει από τα αναφιλητα. Ώστε λοιπον αυτό ηταν!Τελειωσαμε! Θελεις να ειμαι ευτυχισμενη? Μα αυτό είναι αδυνατον! Ποτε δε θα ξαναβρω την ευτυχια. Την ειχα και την εχασα. Επεσε στον καναπε τρεμοντας. Σε λιγο χτυπησε η πορτα. Ηταν η Αννυ και ο Αρτσυ. Μολις την αντίκρισαν σε αυτή την κατασταση παγωσαν.
-Καντυ! Τι επαθες καλη μου? Εσυ τρεμεις! Μιλησε μου επιτελους, τι σου συμβαινει?
Η Καντυ επεσε στην αγκαλια της φιλης της και ξεσπασε.
-Όλα τελειωσαν Αννυ! Εννοω με τον Αλμπερτ τελειωσαμε!
Η Αννυ δε μπορουσε να το πιστεψει. Μα καλα ποσο ανοητη και ξεροκεφαλη είναι πολλες φορες η φιλη της? Κάθισαν κα ι οι δυο τους στον καναπε και της επιασε τα χερια. Ο Αρτσυ στεκοταν αμιλητος μπροστα στο τζακι.
-Καντυ μου, γιατι το λες αυτό? Ξερεις πως είναι ο Αλμπερτ ολο αυτόν τον καιρο? Ξερεις ποσο πολύ υποφερει? Θα εκανε τα παντα για σενα Καντυ! Γιατι τα κανεις όλα τοσο δυσκολα?
Η Καντυ σηκωθηκε και της πεταξε το γραμμα.
-Οριστε Αννυ! Το ελαβα πριν από λιγο.
Η Αννυ πηρε το γραμμα και αρχισε να το διαβαζει. Γουρλωσε τα ματια της από εκπληξη και το εδωσε στον Αρτσυ, ο οποιος τις παρακολουθουσε ησυχα. Μολις το διαβασε ο Αρτσυ, ξεσπασε. Ηθελε από καιρο να μιλησει στην Καντυ αλλα από διακριτικοτητα δεν το εκανε. Τωρα όμως δεν αντεχε άλλο. Την κοιταξε  θυμωμενα.
-Και τι περιμενες Καντυ? Τι νομιζεις ότι εννοει με αυτά που σου γραφει? Ότι δεν σε αγαπαει? Ακριβως το αντιθετο! Με αυτό το γραμμα δειχνει την απεραντη αγαπη του για σενα! Θελει να σε βγαλει από τη δυσκολη θεση. Δεν καταλαβαινεις τιποτα λοιπον? Ο Αλμπερτ είναι νεκρος χωρις εσενα! Εισαι η ζωη του Καντυ και το ξερω πολύ καλα ότι το ιδιο ισχυει και για σενα!
Η Καντυ τον ακουγε μουδιασμενη. Τοτε πηρε το λογο παλι η Αννυ.
-Ακου Καντυ. Ο Αλμπερτ δεχτηκε την προσκληση των Σμιθ να περασει τις ημερες των γιορτων μαζι τους στη Νεα Υορκη. Αμεσως μετα την Πρωτοχρονια πρεπει να φυγει για επαγγελματικο ταξιδι στο Παρισι, οπου θα παραμεινει για πολύ καιρο. Σε δυο μερες θα φυγει για τη Νεα Υορκη. Είναι η τελευταια σου ευκαιρια Καντυ. Και μην περασει από το μυαλο σου ότι σκεφτεται την Καρολαιν! Δεν υπαρχει αυτή η περιπτωση. Εμεις πρεπει να φυγουμε. Σκεψου καλα Καντυ αυτά που σου ειπαμε και αποφασισε συντομα!
Μολις εφυγαν οι φιλοι της, η Καντυ παρεμεινε ακινητη μπροστα στο παραθυρο. Ηταν ακομα μουδιασμενη. Τα ποδια της ετρεμαν. Μα τι κανω? Πρεπει να κανω κατι τωρα! Αλλιως θα τον χασω για παντα! Μηπως όμως τον εχω ηδη χασει?Μονο ενας τροπος υπαρχει να το μαθω!Αρπαξε το παλτο της και ετρεξε εξω από το διαμερισμα της. Σε λιγη ωρα εφτασε στην επαυλη των Αρντλευ. Χτυπησε την πορτα με ανυπομονησια. Η πορτα ανοιξε και χωρις να δωσει σημασια στιν μπατλερ ορμησε μεσα κοιτωντας γυρω της. Μπροστα της εμφανίστηκε ο Τζωρτζ. Η Καντυ τρανταζοταν από αναφιλητα. Ο Τζωρτζ την πλησιασε ανησυχος.
-Καντυ! Τι κανεις εδώ? Γιατι κλαις? Τι σου συμβαινει?
-Τζωρτζ πρεπει να δω τον Αλμπερτ αμεσως! Είναι στο γραφειο του?
Εκανε να τρεξει προς το γραφειο του Αλμπερτ, αλλα ο Τζωρτζ την επιασε από το χερι.
-Περιμενε Καντυ. Ο Αλμπερτ δεν είναι εδώ. Εχει παει στο Λεικγουντ. Ηθελε να περασει δυο μερες μονος του πριν φυγει για τη Νεα Υορκη.
Ακουγοντας αυτά τα λογια, η Καντυ κατερρευσε. Τελευταια στιγμη την επιασε ο Τζωρτζ και την οδηγησε στη σαλα οπου την ξαπλωσε στον καναπε. Σε λιγο ηρθε η θεια Ελρου. Βλεποντας την Καντυ σε αυτην την κατασταση φωναξε στους υπηρετες να φερουν ένα ποτηρι νερο. H μεγαλη θεια γονατισε μπροστα της και της μιλουσε με ηρεμη φωνη.
-Καντυ κοριτσι μου, συνελθε σε παρακαλω. Μιλησε μου!
Η Καντυ ανοιξε τα ματια της και για μια στιγμη δε ηξερε που βρισκοταν. Αμεσως όμως συνειδητοποίησε την κατασταση και αρχισε παλι να κλαιει με αναφιλητα.
-Θεια Ελρου συγνωμη! Ηθελα να δω τον Αλμπερτ να του πω ότι….
Σταματησε καθως δε μπορουσε να μιλησει άλλο. Η θεια Ελρου της επιασε το χερι με τρυφεροτητα.
-Εγω πρεπει να ζητησω συγνωμη Καντυ και από τους δυο σας. Αυτές τις μερες καταλαβα πολλα. Ο Γουιλιαμ ηταν σε πολύ κακη κατασταση και φταιω εγω. Ελπιζω να με συγχωρεσεις Καντυ για το κακο που σας εκανα. Αλλα να ξερεις κοριτσι μου ποτε δεν είναι αργα. Πηγαινε στο Λεικγουντ να τον βρεις.
-Μα θεια…εχει ηδη κανονισει να περασει τις γιορτες με την Καρολαιν! Δεν θα ηταν σωστο να το ακυρωσει! Επιπλεον, τον εκανα να περιμενει τοσες μερες! Μπορει να με ξεπερασε και…
Η Καντυ μιλουσε γρηγορα, ηταν σε απογνωση! Η θεια την κοιταξε με αυστηρο υφος.
-Καντυ! Ποσες φορες σου εχω πει ότι μια σωστη δεσποινιδα δε μιλαει ακαταπαυστα!
Η Καντυ κατεβασε το κεφαλι και η θεια συνεχισε πιο ηρεμα.
-Για να σου απαντησω λοιπον σε αυτά που ειπες. Ναι, δεν είναι σωστο να ακυρωσει το ταξιδι στη Νεα Υορκη και προσωπικα δε θα το ενεκρινα ποτε! Όμως ο Γουιλιαμ ποτε δε νοιαζεται αν κατι είναι πρεπον. Απλα κανει αυτό που θελει. Οσο για το αν σε ξεπερασε…αυτό θα πρεπει να το ανακαλυψεις από μονη σου. Δε νομιζεις ότι αξιζει τον κοπο να προσπαθησεις?
Η Καντυ σηκωθηκε αποτομα.
-Ποτε μπορω να φυγω?
 Τοτε μιλησε ο Τζωρτζ ο οποιος ολη αυτή την ωρα ακουγε τις δυο γυναικες ανεκφραστος.
-Αν μου επιτρεπεται κυρια Ελρου. Σε λιγο θα αναχωρησουν για το Λεικγουντ ο κυριος Αρτσυ και η δεσποινις  Αννυ. Θελουν να επισκεφτουν τον κυριο Γουιλιαμ.Θα τους παω εγω με το αυτοκινητο. Μπορω να παρω μαζι και τη δεσποινιδα Καντυ αν το επιθυμει.
Η Καντυ ενθουσιαστηκε. Το χαμογελο εμφανίστηκε παλι στο προσωπο της. Εκεινη την ωρα μπηκαν στη σαλα η Αννυ με τον Αρτσυ. Μολις ειδαν την Καντυ ξαφνιαστηκαν. Η θεια Ελρου τους εξηγησε και αφου τους συμβουλευσε να προσεχουν και να μην ξεχνουν τους κανονες καλης συμπεριφορας, μπηκαν στο αυτοκινητο και ξεκινησαν. Τοτε ο Αρτσυ ειχε μια ιδεα.
-Καντυ, τι θα ελεγες να εκανες κατι σαν εκπληξη στον Αλμπερτ? Εννοω να μην του πεις απλα ότι δεχεσαι, αλλα μιας και δεν σε περιμενει να ετοιμασουμε κατι ξεχωριστο.
-Καταπληκτικο Αρτσυ! Και μολις μου ηρθε μια ιδεα. Τζωρτζ μπορουμε να περασουμε πρωτα από τα μαγαζια? Χρειαζομαι καποια πραγματα. Α και επισης δεν εχω προλαβει να αγορασω δωρα Χριστουγεννων! Ισως μπορω να τα παρω τωρα.
-Βεβαιως Καντυ. Δεν πρεπει όμως να αργησεις πολύ. Εχουμε αρκετες ωρες δρομου μεχρι το Λεικγουντ!
Αφου τελειωσαν και με τα ψωνια, ηταν ετοιμοι για το ταξιδι τους στο Λεικγουντ! Η Καντυ ενιωθε μεγαλη αγωνια. Η Αννυ που καθοταν διπλα της, της κρατουσε το χερι και της εδινε θαρρος. Ο Αρτσυ με τον Τζωρτζ προσπαθουσαν να τη διασκεδασουν λεγοντας αστεια. Σε ολη τη διαδρομη κατεστρωναν σχεδια. Ετσι εφτασαν επιτελους εξω από την επαυλη. Μπαινοντας στη μεγαλη σαλα, η Καντυ ενιωθε ότι θα λιποθυμουσε!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22



Ο Αλμπερτ αμεσως μολις εφτασε στην επαυλη, εδωσε αδεια στο προσωπικο, ηθελε να μεινει μονος του να σκεφτει. Πηγε στο γραφειο του, πηρε ένα μπουκαλι με κονιακ και ένα ποτηρι και κάθισε στην αναπαυτικη πολυθρονα του εχοντας μπροστα του το κουτακι με το δαχτυλιδι. Ηταν πλεον σιγουρος ότι ειχε χασει την Καντυ για παντα. Στο μυαλο του ερχονταν ολες οι στιγμες που ειχε περασει μαζι της. Η Καντυ μικρο κοριτσακι στο λοφο της Πονυ, η Καντυ λιγο μεγαλυτερη στον καταρρακτη, η Καντυ να κλαιει στην αγκαλια του για το θανατο του Αντονυ και αργοτερα για το χωρισμο της με τον Τερυ. Το χαμογελο της, το πιο ομορφο, το πιο γλυκο χαμογελο του κοσμου, το προσωπο της που κοκκινιζε κάθε φορα που την πειραζε η υπεροχη μυρωδια της, τα γλυκα της χειλη! Πως θα συνεχιζε τη ζωη του από εδώ και μπρος? Χωρις την Καντυ όλα ηταν ανουσια! Μαζι της θα μπορουσε να τα βγαλει περα με τις τοσες βαρετες υποχρεωσεις, όλα θα ηταν πιο ευκολα αν ηταν κοντα του. Ξαναγεμισε το ποτηρι του. Και η Καντυ υποφερει! Ισως πιο πολύ από μενα! Όμως είναι δυνατη, παντα ηταν. Πρεπει να ειμαι και εγω δυνατος! Θεε μου πως θα μπορεσω να τη βγαλω από το μυαλο μου? Χαμενος στις σκεψεις του, ακουσε ένα χτυπημα στην πορτα. Απορησε. Ποιος είναι? Εχουν φυγει ολοι.
Μολις εφτασαν, ειδαν ότι η επαυλη ηταν πολύ ησυχη. Καταλαβαν ότι ολο το προσωπικο για καποιο λογο ειχε φυγει. Η Αννυ επιασε το χερι της φιλης της και την κοιταξε στα ματια.
-Καντυ εισαι ετοιμη?
-Αννυ τρεμουν τα ποδια μου! Αν δε με θελει πια? Αλλωστε το ταξιδι για τη Νεα Υορκη  είναι ηδη κανονισμενο. Αν εχει καταλαβει ότι είναι αταιριαστος ενας τετοιος γαμος?
Ο Αρτσυ πλησιασε τα δυο κοριτσια.
-Καντυ όπως παντα βιαζεσαι να βγαλεις συμπερασματα. Σοβαρα πιστευεις ότι ο Αλμπερτ θα εχει προβλημα να ακυρωσει το ταξιδι? Ελα τωρα, δε θελω ηττοπαθεια. Δειξε θαρρος, όπως κανεις παντα! Πηγαινε με τον Τζωρτζ να ετοιμασετε τη βιβλιοθηκη και εγω με την Αννυ θα παμε να βρουμε τον Αλμπερτ.
Μολις μπηκαν στο γραφειο του Αλμπερτ η Αννυ με τον Αρτσυ, ανοιγοκλεισαν τα ματια τους για να προσαρμοστουν στο σκοταδι που επικρατουσε. Ο Αλμπερτ απορησε που τους ειδε.
-Αρτσυ Αννυ, τι κανετε εδώ?
-Γεια σου Αλμπερτ! Ο Τζωρτζ μας ειπε ότι θα ησουν εδώ και ηρθαμε να σου κρατησουμε συντροφια. Δεν πρεπει να μενεις μονος.
-Ο Τζωρτζ? Μα γιατι ηρθατε? Ειπα στον Τζωρτζ ότι θελω να μεινω για λιγο μονος!
Η Αννυ πλησιασε τον Αλμπερτ που ειχε σηκωθει και τον αγγιξε στο μπρατσο.
-Μη θυμωνεις Αλμπερτ! Ειμαστε φιλοι σου το ξεχασες? Νοιαζομαστε για σενα και θελαμε να σου φτιαξουμε λιγο το κεφι!
-Αννυ, εκτιμω το ενδιαφερον σας, όμως δε νομιζω ότι ειμαι και η καλυτερη παρεα αυτή την στιγμη και τιποτα δεν είναι ικανο να μου φτιαξει το κεφι.
Επιασε το μπουκαλι και πηγε να ξαναγεμισει το ποτηρι του, αλλα ο Αρτσυ τον σταματησε.
-Αλμπερτ παμε λιγο κατω στη βιβλιοθηκη να καθίσουμε να τα πουμε!
-Ας καθίσουμε εδώ, γιατι να παμε στη βιβλιοθηκη?
Τα δυο παιδια πηγαν κοντα του και χαμογελωντας τον επιασαν από τα χερια.
-Ελα Αλμπερτ! Η βιβλιοθηκη είναι στολισμενη  και η ατμοσφαιρα εκει είναι σαφως πιο γιορτινη από εδώ!
Χωρις να δινουν σημασια στις διαμαρτυριες του, τον τραβηξαν εξω από το γραφειο του και εφτασαν εξω από την πορτα της βιβλιοθηκης. Ο Αρτσυ τον κοιταξε με ένα χαμογελο.
-Μετα από εσας μεγαλε θειε Γουιλιαμ!
Ο Αλμπερτ ανοιξε την πορτα και γουρλωσε τα ματια με αυτό που αντίκρισε!  Η βιβλιλοθηκη ηταν στολισμενη γιορτινα, όπως ακριβως του ειχε πει η Αννυ, όμως δεν ηταν αυτό που τον εξεπληξε. Κατω στο δαπεδο ηταν δεκαδες κερια που ξεκινουσαν από την πορτα οπου στεκοταν, σχηματιζαν έναν διαδρομο και κατεληγαν στο κεντρο του δωματιου οπου σχηματιζαν μια τεραστια καρδια! Μεσα στην καρδια στεκοταν η Καντυ! Ο Αλμπερτ δεν ηξερε αν ονειρευοταν η αν το κονιακ τον εκανε να βλεπει οραματα.
-Καντυ εισαι σταληθεια εδώ? Μηπως ονειρευομαι? Γιατι εισαι εδώ?
Πλησιασε και εφτασε στην καρδια μπροστα από την Καντυ και την κοιτουσε σαν υπνωτισμενος. Η Καντυ τον κοιταξε με ένα ντροπαλο χαμογελο. Η φωνη της εβγαινε με δυσκολια.
-Γιατι ειμαι εδώ? Για όλα αυτά που εχεις κανει για μενα όλα αυτά τα χρονια. Για τη χαρα που εφερες στη ζωη μου. Για ολες τις στιγμες που σταθηκες στο πλαι μου. Μου εδωσες φτερα και με βοηθησες να πεταξω περα από τις λυπες προς την απολυτη ευτυχια. Μου κρατησες το χερι και μαζι αγγιξαμε τα αστερια. Όταν ειμαι διπλα σου αισθανομαι πληροτητα. Ειμαι ετοιμη να θυσιασω τα παντα για να ειμαι πλαι σου. Η ζωη μου θα εχει νοημα μονο αν τη μοιραστω μαζι σου. Αγαπω ότι εχει σχεση με σενα, τη γη που πατας, τον αερα που ανασαινεις. Με λιγα λογια Γουιλιαμ Αλμπερτ Αρντλευ, εγω η Καντυ Γουαιτ Αρντλευ δεχομαι να γινω γυναικα σου!
Χαμηλωσε το βλεμμα και ψιθυρισε.
-Αν φυσικα με θελεις ακομα.
Δεν καταλαβε ποτε βρεθηκε στην αγκαλια του. Με μια αποτομη κινηση, την ειχε πιασει από τη μεση και την κρατουσε σφιχτα. Η Καντυ με δυσκολια ανασαινε, όμως δεν την ενοιαζε. Ακομα και αν πεθαινε, θα ηταν ευτυχισμενη που θα πεθαινε στην αγκαλια του. Ο Αλμπερτ εβαλε το κεφαλι του αναμεσα στις ξανθες μπουκλες της. Η φωνη του εβγαινε βραχνη από την συγκινηση.
-Αγαπη μου με ρωτας αν σε θελω ακομα? Δεν υπαρχει τιποταλλο που να θελω περισσοτερο!
Ξαφνικα την σηκωσε και αρχισε να γυριζει γυρω γυρω. Η Καντυ γελουσε δυνατα.
Εξω από τη βιβλιοθηκη, ο Αρτσυ, η Αννυ και ο Τζωρτζ περιμεναν ανυπομονα. Πολλες φορες ο Αρτσυ θελησε να ανοιξει την πορτα, αλλα τον σταματησε η Αννυ με ένα αυστηρο βλεμμα. Μολις όμως ακουσαν την Καντυ να γελαει δυνατα, δεν αντεξε. Ανοιξε διαπλατα την πορτα. Ο Αλμπερτ και η Καντυ δεν τους πηραν ειδηση. Ηταν σε έναν δικο τους κοσμο, χαμενοι ο ενας μεσα στα χειλη του αλλου! Ο ηχος της σαμπανιας που ανοιγε και τα χειροκροτηματα τους επανεφεραν στην πραγματικοτητα. Γυρισαν με δακρυσμενα ματια από την συγκινηση. Η βιβλιοθηκη γεμισε από χαρουμενες φωνες, γελια και πολλες αγκαλιες. Ο Αρτσυ αγκαλιασε πρωτος τον Αλμπερτ.
-Ώστε τελικα Αλμπερτ, το πηρες το κοριτσι?
-Ναι Αρτσυ, με ταλαιπωρησε πολύ, αλλα αξιζε!
Η Καντυ εκλαιγε στην αγκαλια της Αννυ.
-Αννυ μου, σε ευχαριστω που μου ανοιξες τα ματια! Αν δεν ησουν εσυ και  ο Αρτσυ, θα ημουν πολύ δυστυχισμενη!
-Καντυ, γιαυτο δεν είναι οι φιλοι? Όμως ακομα και αν δεν ειμασταν εμεις, παλι θα βρισκατε καποιον τροπο να ειστε μαζι με τον Αλμπερτ! Τετοια αγαπη σαν τη δικη σας δε χανεται!
Ο Τζωρτζ εβαλε σαμπανια στα ποτηρια και σηκωσε το δικο του.
-Στην ευτυχια της Καντυ και του Αλμπερτ! Καλε μου φιλε, σε γνωριζω από όταν ησουν μικρο παιδι, το ιδιο και την Καντυ. Θα κανω ότι περναει από το χερι μου για να σας βλεπω παντα ευτυχισμενους.
Ο Αλμπερτ τον αγκαλιασε με δακρυα στα ματια.
-Φιλε μου Τζωρτζ, είναι η δευτερη φορα που παρακους τις εντολες μου και φερνεις την Καντυ στο Λεικγουντ. Μακαρι να συνεχισεις να το κανεις!
Ολοι γελασαν με αυτό το σχολιο και ο Αλμπερτ συνεχισε.
-Δε χρειαζεται να σας πω ποσο ευτυχισμενος ειμαι, αλλωστε ειστε τοσο καλοι φιλοι που το ξερετε, θελω να απευθυνθω όμως στην Καντυ.
Γυρισε και κοιταξε την Καντυ στα ματια με λατρεια.
-Αγαπη μου, σου ορκιζομαι ότι θα κανω τα παντα για να βλεπω κάθε μερα αυτό το υπεροχο χαμογελο σου. Τις μερες που περασα μακρια σου ημουν νεκρος και εσυ σημερα με ανεστησες! Σε ευχαριστω!
Γονατισε, της επιασε το χερι και το φιλησε απαλα. Ένα αινιγματικο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη της Καντυ.
-Μηπως ξεχασες κατι αγαπη μου?
Ο Αλμπερτ την κοιταξε με απορια και η Καντυ του εδειξε το πισω μερος της παλαμης της κουνοντας τα δαχτυλα της. Ο Αλμπερτ πεταχτηκε ορθιος.
-Το δαχτυλιδι! Το αφησα πανω στο γραφειο μου. Παω αμεσως να το φερω.
Πριν προλαβει να κανει ένα βημα, πλησιασε ο Αρτσυ κρατωντας το βελουδινο κουτακι.
-Μηπως εννοεις αυτό? Φανταστηκα ότι η Καντυ θα ανυπομονουσε να το φορεσει και ετσι το πηρα μαζι μου.
Ο Αλμπερτ κοιταξε τον Αρτσυ με ευγνωμοσυνη και γονατισε παλι μπροστα στην Καντυ. Της επιασε παλι το χερι και της φορεσε το δαχτυλιδι.Η Καντυ γονατισε μπροστα του.Τα δακρυα ετρεχαν από τα ματια της.
-Σαγαπω πιο πολύ και από τη ζωη μου Αλμπερτ!
-Τελικα ξερεις κατι Καντυ? Εισαι ομορφη ακομα και όταν κλαις! Αρκει να κλαις παντα από ευτυχια!
Αφου σηκωθηκαν και οι δυο, ο Αλμπερτ στραφηκε προς τον Αρτσυ.
-Νομιζω ότι ολοι καταλαβατε ποιος θα είναι ο κουμπαρος! Αρτσυ, τι λες? Θα μου κανεις την τιμη?
Ο Αρτσυ ηταν ενθουσιασμενος.
-Κουμπαρος του μεγαλου Γουιλιαμ Αρντλευ? Μα και βεβαια!!!
Ο Τζωρτζ εβαλε μουσικη στο γραμμοφωνο και η Καντυ με τον Αλμπερτ αρχισαν να χορευουν βαλς. Η Καντυ τον κοιταξε με ένα πονηρο χαμογελο.
-Από εδώ και στο εξης κυριε Αρντλευ θα ειμαι συνεχως κοντα σας!
Ο Αλμπερτ της ανταπεδωσε το χαμογελο.
-Αυτό ακριβως θελω και εγω δεσποινις Γουαιτ!Αληθεια, τι θα ελεγες Καντυ να ερχοσουν κάθε μερα μαζι μου και στο γραφειο?
Ο Τζωρτζ με τον Αρτσυ κοιταχτηκαν με ένα τρομαγμενο βλεμμα. Ο Αρτσυ εβαλε τα γελια.
-Αν γινει αυτό, για ποσο λες να αντεξει το κτιριο? Φανταζεσαι Τζωρτζ την Καντυ να τρεχει πανω κατω? Και επειδη δεν υπαρχουν δεντρα θα σκαρφαλωνει πανω στα γραφεια!
Ολοι γελασαν και η Καντυ εκανε έναν αστειο μορφασμο.
-Παντα υπερβολικος Αρτσυ!
Σε λιγο ηταν ολοι τους στην κουζινα και ετοιμαζαν σαντουιτς για να δειπνησουν. Κάθισαν στη βιβλιοθηκη μπροστα στο τζακι, ετρωγαν και πειραζαν ο ενας το αλλον.
Η Καντυ ξαφνικα θυμηθηκε το ταξιδι του Αλμπερτ.
-Αλμπερτ, εχεις κανονισει ένα ταξιδι στη Νεα Υορκη. Καταλαβαινω ότι είναι δυσκολο να το αναβαλλεις, ισως να εκτεθεις και….
Ο Αλμπερτ της εκλεισε το στομα με το δαχτυλο.
-Καντυ, νομιζεις ότι αυτή την στιγμη με νοιαζει το ταξιδι? Για σενα θα γυρνουσα τη γη αναποδα! Φυσικα θα ακυρωσω το ταξιδι! Δε με ενδιαφερει καθολου αν εκτεθω!
Γυρισε και κοιταξε τους υπολοιπους.
-Αν θελετε μπορειτε να μεινετε εδώ να περασουμε ολοι μαζι τα Χριστουγεννα και την Πρωτοχρονια.
Ολοι ενθουσιαστηκαν με την ιδεα.
-Αλμπερτ, μηπως θα μπορουσαμε να παμε μια μερα και στο ορφανοτροφειο?
-Φυσικα γλυκια μου! Μπορουμε να παμε την ημερα των Χριστουγεννων και να τους καλεσουμε ολους να περασουν μαζι μας την παραμονη της Πρωτοχρονιας. Μονο που δε θα είναι εδώ το προσωπικο και θα πρεπει να μαγειρεψουμε μονοι μας. Δε νομιζω να σας ενοχλει..
Κανενας δεν ειχε προβλημα με αυτό! Η Καντυ ευτυχισμενη επεσε στην αγκαλια του Αλμπερτ. Σε τρεις μερες ηταν η παραμονη των Χριστουγεννων. Θα περασει τις γιορτες με τον ανθρωπο που λατρευει! Ποτε της δεν ειχε νιωσει τοση ευτυχια! Αργοτερα εμειναν μονοι τους η Καντυ με τον Αλμπερτ, καθως οι υπολοιποι πολύ κουρασμενοι πηγαν στα δωματια τους.Καθισμενοι ακομα κατω μπροστα στο τζακι και  κουρνιασμενοι ο ενας στην αγκαλια του αλλου, απολαμβαναν τις μοναδικες στιγμες, χωρις να σκεφτονται τιποτε άλλο περα από την αγαπη τους. Καθως ο Αλμπερτ τη φιλουσε τρυφερα, η Καντυ θυμηθηκε το επαγγελματικο ταξιδι του Αλμπερτ στο Παρισι και το προσωπο της συννεφιασε.
-Τι επαθες αγαπη μου?
-Αλμπερτ, σκεφτομαι ποσο πολύ θα μου λειψεις όταν θα φυγεις για το Παρισι!
Ο Αλμπερτ την κοιταξε με ένα πονηρο χαμογελο. Της εδωσε ένα απαλο φιλι στο μετωπο.
-Θα σου λειψω, ε?
Άλλο ένα φιλι στο ένα μαγουλο.
-Τι μπορουμε να κανουμε για αυτό?
Άλλο ένα φιλι στο άλλο μαγουλο.
Εξακολουθουσε να την κοιταζει με πονηρο χαμογελο. Στο προσωπο της Καντυ ηταν ζωγραφισμενη η απορια. Ο Αλμπερτ συνεχισε.
-Τι θα ελεγες να αλληλογραφουμε καθημερινα?
Ένα ακομα φιλι στην ακρη της μυτης της.
-Μπα…δεν είναι και τοσο καλη ιδεα. Τα γραμματα αργουν να φτασουν.
Ανασηκωθηκε λιγο και την κοιταξε σοβαρα χωρις να μιλαει. Η Καντυ ειχε αρχισει να εκνευριζεται, μιας και δεν καταλαβαινε που το πηγαινε ο Αλμπερτ.
-Αλμπερτ θελεις να καταληξεις καπου? Αν είναι ετσι καντο!
Ο Αλμπερτ εβαλε τα γελια.
-Ειδες πως είναι να σε κρατανε σε αγωνια?Τωρα καταλαβαινεις τι περασα εγω τοσο καιρο!
Η Καντυ δεν ηξερε τι να πει. Κατεβασε το κεφαλι.
-Συγνωμη, Αλμπερτ! Όμως και εγω ξερεις δεν ημουν σε καλη κατασταση!
Ο Αλμπερτ την πηρε στην αγκαλια του.
-Ας τα ξεχασουμε τωρα αυτά! Η αληθεια παντως είναι ότι όταν θα ειμαι στο Παρισι δε θα μου λειψεις καθολου!
Η Καντυ εφυγε αποτομα από την αγκαλια του και τον κοιτουσε μπερδεμενη.
-Αλμπερτ! Μα τι λες….
-Ελα εδώ μικρη μου! Παντα ετοιμη να εκραγεις! Αυτό που θελω να πω είναι ότι δε θα μου λειψεις, επειδη θα εισαι μαζι μου!
Η Καντυ δεν πιστευε στα αυτια της!Επεσε αποτομα στην αγκαλια του και καθως ο Αλμπερτ δεν περιμενε αυτή της την κινηση επεσε στο πατωμα,γελωντας,  με την Καντυ από πανω του!
-Βλεπω δε χανεις ευκαιρια να πεφτεις πανω μου, Καντυ!
-Αλμπερτ!!!! Τι είναι αυτά που λες παλι!
Η Καντυ πηγε να σηκωθει, όμως ο Αλμπερτ την κρατησε σφιχτα πανω του και σφραγισε τα χειλη της με τα δικα του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23




Η Καντυ κοιμοταν βαθια όταν ενιωσε ένα απαλο χαδι στα μαλλια της. Ανοιξε αργα τα ματια και αντικρισε δυο γαλαζια ματια να την κοιτουν με λατρεια.
-Καλημερα ωραια κοιμωμενη!
Ο Αλμπερτ ηταν ξαπλωμενος διπλα της και της χαιδευε απαλα τα μαλλια και το προσωπο. H Kαντυ τον κοιταξε νυσταγμενη.
-Καλημερα Αλμπερτ! Τι ωρα είναι? Πρεπει να κατεβουμε για πρωινο? Ποση ωρα εισαι εδώ?
-Είναι περασμενη η ωρα. Εχουμε παρει ηδη το πρωινο μας.
Η Καντυ πεταχτηκε.
-Τι? Παλι αποκοιμηθηκα!
Ο Αλμπερτ την επιασε απαλα, αναγκαζοντας την να ξαπλωσει.
-Ηρεμησε γλυκια μου! Σου εφερα εδώ το πρωινο σου. Αλλωστε εισαι σε διακοπες, μην το ξεχνας.
Η Καντυ γυρισε και τον αγκαλιασε.
-Αλμπερτ εισαι τοσο γλυκος! Με κακομαθαινεις το ξερεις?
-Δε με ενοχλει καθολου! Πειραζει που θελω να περιποιουμαι την πριγκιπισσα μου?
Η Καντυ σηκωθηκε πηγε στο μπανιο, και σε λιγο καθοταν στο κρεβατι της με τον Αλμπερτ διπλα της και επαιρνε το πρωινο της. Όταν τελειωσε, ο Αλμπερτ πηρε το δισκο και ειπε στην Καντυ να ντυθει με ζεστα ρουχα και να κατεβει κατω.
      Σε λιγο η Καντυ ηταν κατω στη μεγαλη σαλα.
-Αλμπερτ, γιατι μου ειπες να φορεσω ζεστα ρουχα?
-Ελα Καντυ παμε εξω στον κηπο!
        Ολη τη νυχτα χιονιζε και το χιονι ειχε σχηματισει ένα παχυ χαλι. 
Μολις βγηκαν εξω, η Καντυ στεκοταν και θαυμαζε το χιονισμενο τοπιο. Ξαφνικα ενιωσε κατι παγωμενο να τη χτυπαει στο προσωπο. Ξαφνιασμενη γυρισε και ειδε τον Αλμπερτ να την κοιταει γελωντας.
      -Α, κυριε Αρντλευ! Θελετε πολεμο? Τωρα θα δεις!
Πηρε χιονι στα χερια της, του το πεταξε και αρχισε να τρεχει. Ο Αλμπερτ την κυνηγουσε προσπαθωντας να την πετυχει με μια χιονομπαλα.Ετρεχαν και επαιζαν για πολύ ωρα. Κουρασμενοι και οι δυο κατεληξαν πεσμενοι πανω στο χιονι αγκαλιασμενοι να ανταλλασουν παθιασμενα φιλια.
-Αλμπερτ, ξερεις σκεφτομαι ότι πρεπει να κανουμε δεξιωση αρραβωνων και αυτό με αγχωνει!
-Καντυ, τιποτα δεν πρεπει! Αν σε αγχωνει δε θα κανουμε δεξιωση. Ξερεις ότι και εγω δεν τα παω καλα με τις δεξιωσεις. Απλα είναι και αυτές μερος του ρολου μου ως κληρονομου της οικογενειας των Αρντλευ. Όμως σε ότι εχει σχεση με την προσωπικη μας ζωη, δε θα σταθουμε σε τυπικοτητες και σε πρεπει. Θα κανουμε ότι μας ευχαριστει!
Η Καντυ ανακουφισμενη, του εδωσε ένα φιλι στο μαγουλο.
-Σε ευχαριστω πολύ Αλμπερτ. Ωστοσο, πρεπει να ανακοινωσουμε ότι αρραβωνιαστηκαμε.
-Εχω μια ιδεα Καντυ. Τι θα ελεγες να κανουμε ένα παρτι αρραβωνων σε πολύ κλειστο κυκλο, με ανθρωπους δικους μας που μας αγαπουν και τους αγαπαμε?
-Τι ακριβως εννοεις Αλμπερτ?
-Την παραμονη της Προτωχρονιας, που θα ερθουν τα παιδια από το ορφανοτροφειο με τη κυρια Πονυ και την αδελφη Μαρια. Θα είναι και ο Τομ με την Πατυ και οποιος άλλος θελεις. Και την επομενη της Πρωτοχρονιας θα δωσουμε ανακοινωση στις εφημεριδες ότι αρραβωνιαστηκαμε!
Η Καντυ ενθουσιαστικε με την ιδεα.
-Αλμπερτ καταπληκτικο! Θα είναι όμως και η θεια Ελρου! Αληθεια, μηπως θα επρεπε να της το πουμε από τωρα? Δικαιουται να ξερει.
-Της τηλεφωνησα νωρις το πρωι και της ειπα τα νεα! Χαρηκε παρα πολύ. Απογοητευτηκε βεβαια, με την ακυρωση του ταξιδιου στη Νεα Υορκη και ειχε τη φαεινη ιδεα να παμε μαζι σα ζευγαρι, αλλα της εκανα σαφες ότι εχουμε σκοπο να μεινουμε εδώ και να περασουμε μαζι με τους φιλους μας τις γιορτες.
Η Καντυ στο ακουσμα της προτασης της θειας Ελρου ενιωσε ένα παγωμενο ρευμα να διαπερναει το σωμα της. Να παρευρεθουν στη Νεα Υορκη, στην οικια των Σμιθ αναμεσα στην αφροκρεμα της Αμερικης…και μονο με την σκεψη την επιανε πανικος!
Η Αννυ με τον Αρτσυ τους βρηκαν αγκαλιασμενους πανω στο χιονι. Ο Αρτσυ εβαλε τα γελια.
-Εσεις οι δυο δεν εχετε καθολου μυαλο! Ξαπλωμενοι πανω στο χιονι! Πως θα συνεχισετε να μας φιλοξενειτε  μεγαλε θειε Γουιλιαμ αν αρρωστησετε?
Ο Αλμπερτ σηκωθηκε και βοηθησε και την Καντυ να σηκωθει. Κοιταξε τον Αρτσυ αυστηρα.
-Αρτσυ αν συνεχισεις να με αποκαλεις θειο, θα σε αποκληρωσω!
Ο Αρτσυ εκανε ένα μορφασμο και ολοι γελασαν. Η Καντυ αναρωτηθηκε που να είναι ο Τζωρτζ.
-Αννυ, που είναι ο Τζωρτζ?
-Εχει φυγει από πολύ νωρις Καντυ. Καποιος επρεπε να παει στην επιχειρηση, μιας και οι αντρες της οικογενειας αποφασισαν ότι οι διακοπες τους εχουν ηδη ξεκινησει! Και καλα ο Αλμπερτ εχει δικαιολογια, μολις αρραβωνιαστηκε . Ο Αρτσυ όμως? Ποιος ακουει τη θεια!
Ο Αρτσυ την πλησιασε και την επιασε από τη μεση.
-Εγω αγαπητη μου ειμαι ο κουμπαρος! Αρα ειμαι και εγω δικαιολογημενος.
Ο Αλμπερτ γελασε.
-Καημενε Τζωρτζ! Τι γκρινια εχεις να ακουσεις από τη θεια! Σε εσενα θα ξεσπασει!
Κοιταξε το ρολοι του.
-Αρτσυ Αννυ ετοιμασατε το φαγητο? Είναι ωρα για το γευμα.
Σε λιγο καθονταν στην τραπεζαρια και ετρωγαν με ορεξη τα νοστιμα φαγητα που ετοιμασαν η Αννυ και ο Αρτσυ.
 Αργα το βραδυ, η Καντυ με τον Αλμπερτ καθονταν ησυχοι ο ενας στην αγκαλια του αλλου και απολαμβαναν τις στιγμες που περνουσαν μαζι. Ξαφνιαστηκαν όταν ειδαν τον Τζωρτζ να μπαινει στη σαλα..
-Τζωρτζ, τι κανεις εδώ τετοια ωρα? Συμβαινει κατι?
-Όχι Αλμπερτ. Όλα είναι καλα. Απλα η κυρια Ελρου μου εδωσε αδεια για αυριο και ετσι ηρθα εδώ. Σκεφτηκα να ειμαι μαζι σας τα Χριστουγεννα. Επισης πρεπει να σας ενημερωσω ότι η κυρια Ελρου θα ερθει και αυτή την παραμονη των Χριστουγεννων, δηλαδη μεθαυριο.
Η Καντυ κοιταξε τον Αλμπερτ ανήσυχη. Δεν αισθανοταν ακομα ανετα με την παρουσια της θειας. Ο Αλμπερτ την κοιταξε καθησυχαστικά.
-Μην ανησυχείς Καντυ! Ξερω ότι δε θα ειμαστε τοσο ανετα οσο θα είναι εδώ η θεια, όμως τουλαχιστον σε συμπαθει.
Απευθυνθηκε στον Τζωρτζ.
-Τζωρτζ, αν πεινας υπαρχει φαγητο στην κουζινα. Μαγειρεψαμε με την Καντυ και είναι πεντανοστιμο!
-Ευχαριστω Αλμπερτ. Θα φαω κατι και μετα θα παω στο δωματιο μου. Το ταξιδι ηταν πολύ κουραστικο. Θα σας δω αυριο. Καληνυχτα.
Ο Αλμπερτ με την Καντυ εμειναν μονοι στο καθιστικο και καθισαν αμιλητοι  στον καναπε μπροστα στο τζακι.
-Ξερεις Αλμπερτ σκεφτομουν ότι η θεια Ελρου θα θελει να μαθει λεπτομερειες για τα σχεδια μας. Ποτε θα κανουμε επισημα τους αρραβωνες, τι ειδους δεξιωση θα κανουμε….
Ο Αλμπερτ περασε το χερι του γυρω από τους ωμους της και της απαντησε με απαλη φωνη.
-Αν θελει να μαθει λεπτομερειες θα της πουμε. Δε νομιζεις ότι πρεπει να ξερει?
-Ναι φυσικα! Όμως δεν προκειται να δεχτει να κανουμε αρραβωνες σε κλειστο κυκλο! Και σιγουρα θα θελει να κανουμε το γαμο το συντομοτερο δυνατον!
-Γιατι ανησυχείς τοσο Καντυ? Ότι και να λεει η θεια, εμεις θα κανουμε ότι θελουμε!
Η Καντυ ηρεμησε και κουρνιασε στην αγκαλια του. Οι δυο τους παρεμειναν σιωπηλοι.
Η μερα που θα εφτανε η θεια Ελρου ηρθε! Οι πεντε τους ηταν στη μεγαλη σαλα και την περιμεναν. Αστειευονταν και πειραζαν ο ενας τον αλλον ωσπου ο Αλμπερτ ακουσε τον ηχο του αμαξιου και τους προειδοποιησε γελωντας.
-Παιδια συναγερμος! Ηρθε! Αλλαξτε υφος, σοβαρευτειτε και προσεξτε πως μιλατε!
Ηταν πολύ δυσκολο να σοβαρευτουν βλεποντας το αστειο υφος του Αλμπερτ. Ο Τζωρτζ ανοιξε την πορτα και φανηκε η θεια Ελρου με την συνοδεια της. Ανεβηκε σιγα σιγα την σκαλα με τους υπηρετες να την συνοδευουν. Ο Αλμπερτ πλησιασε με επισημο υφος και την καλωσορισε.
-Αγαπητη μου θεια καλως ηρθες! Χαιρομαστε πολύ που εισαι εδώ μαζι μας.
-Ευχαριστω πολύ Γουιλιαμ! Και εγω χαιρομαι που σας βλεπω ολους.
Πλησιασε και χαιρετησε ολους έναν έναν. Οι υπηρετες μετεφεραν τα πραγματα της στο δωματιο της. Κοιταζοντας γυρω της σταματησε το βλεμμα της στον Αλμπερτ και του ειπε αυστηρα.
-Γουιλιαμ που είναι το προσωπικο?
-Θεια, τους εδωσα αδεια για τις γιορτες! Αλλωστε δεν ειχα σκοπο να περασω εδώ τις γιορτες.
-Θα μπορουσες να τους ξανακαλεσεις όταν αλλαξες γνωμη! Ευτυχως εφερα μαζι μου αρκετο προσωπικο! Αληθεια ποιος μαγειρευε τις προηγουμενες μερες?
-Εμεις θεια! Τα καταφεραμε μια χαρα στην κουζινα και τα φαγητα μας ηταν νοστιμοτατα! Καποια μερα θα μαγειρεψουμε και για σενα! Τι λες?
Η θεια τον κοιταξε αγριεμενη.
-Γουιλιαμ Αρντλευ! Ποτε επιτελους θα καταλαβεις τη θεση σου και θα σοβαρευτεις? Δεν εχεις καμια δουλεια στην κουζινα! Αυτό πρεπει να το μαθει καλα και η Καντυ από εδώ και μπρος! Και τωρα με συγχωρειτε θα παω στο δωματιο μου να ξεκουραστω. Θα σας δω ολους σε λιγο στο γευμα!  Γουιλιαμ και Καντυ θα συζητησουμε για τη δεξιωση των αρραβωνων σας και ποτε είναι καλη στιγμη για το γαμο!
Τα παιδια αναστεναξαν με ανακουφιση όταν την ειδαν να φευγει. Ο Αλμπερτ την κοιτουσε οση ωρα μιλουσε ,με ένα χαμογελο αδιαφορο. Η Καντυ ειχε παγωσει στη θεση της! Ενιωθε ασφυξια! Ετρεξε εξω για να παρει αερα. Η Αννυ εκανε να την ακολουθησει αλλα ο Αλμπερτ την σταματησε.
-Ασε Αννυ, θα παω εγω!
Τη βρηκε να καθεται σε ένα παγκακι. Δε γυρισε να τον κοιταξει και ετσι απλα καθισε διπλα της χωρις να της μιλησει. Τελικα εσπασε την σιωπη η Καντυ. Η φωνη της ηταν δυνατη και θυμωμενη.
-Ξερω τι θα πεις! Ότι θα κανουμε αυτό που θελουμε εμεις ό,τι και να λεει η θεια! Μου τα εχεις ξαναπει Αλμπερτ, όμως εγω όταν ειμαι κοντα της νιωθω ότι πνιγομαι! Δε θελω να ερθω σε αντιπαραθεση μαζι της, ετσι λοιπον αφου το θελει ας κανουμε και δεξιωση αρραβωνων, ας καλεσει ολη την αφροκρεμα του Σικαγο και ολης της Αμερικης αν θελει! Ας κανουμε και το γαμο οποτε θελει αυτή και με οποιους καλεσμενους θελει! Και το νυφικο μου ας το διαλεξει εκεινη!
Η Καντυ ειχε κοκκινισει και μιλουσε ακαταπαυστα. Ο Αλμπερτ την κοιτουσε χαμογελωντας. Ξαφνικα την αρπαξε και αρχισε να τη φιλαει στα χειλη! Όταν ξεκολλησε τα χειλη του από τα δικα της, ηταν η σειρα του να μιλησει.
-Τελικα πρεπει να σε φιλαω για να σταματας να μιλας. Γιατι δε μου εχεις εμπιστοσυνη? Σου υποσχεθηκα ότι θα κανουμε αυτό που θελουμε εμεις! Όμως ξερεις κατι Καντυ? Πρεπει να ξεπερασεις το φοβο σου για τη θεια. Τωρα εχεις εμενα διπλα σου. Μπορω να της μιλησω μονος μου και να της πω τα σχεδια μας, όμως θα προτιμουσα να της μιλουσαμε μαζι!Αλλωστε από εδώ και περα, ειμαστε επισημα μαζι. Τι λες?
Η Καντυ αντι για απαντηση πλησιασε και αρχισε να τον φιλαει.
-Συμφωνοι Αλμπερτ! Μαζι λοιπον! Αποψε. Βεβαια ειναι παραμονη Χριστουγεννων σημερα και θα ηθελα να περασουμε μια ησυχη και ευθημη βραδυα αλλα μαλλον δεν εχουμε άλλη επιλογη!
-Καντυ να εισαι σιγουρη ότι θα περασουμε μια καταπληκτικη βραδυα αποψε.
Το απογευμα η Καντυ με τον Αλμπερτ καθονταν και επιναν τσαι μαζι με τη θεια Ελρου. Ξεκινησε την κουβεντα ο Αλμπερτ.
-Ξερεις θεια, θελαμε να σε ενημερωσουμε για τα σχεδια μας.
Η θεια Ελρου τον κοιτουσε με καχυποψια. Τι θα της ξεφουρνιζε παλι? Ο Αλμπερτ αγνοησε το βλεμμα της και συνεχισε.
- Αποφασισαμε λοιπον να μην κανουμε ανοιχτη δεξιωση για τους αρραβωνες!
Η θεια του τον κοιτουσε θυμωμενα αλλα δε μιλησε ακομα. Η Καντυ πηρε το λογο δειλα.
-Αυτό που θελουμε είναι να βρεθουμε εκεινη την ημερα με λιγους δικους μας ανθρωπους που τους αγαπαμε και μας αγαπουν. Ετσι, οι αρραβωνες θα γινουν την παραμονη της Πρωτοχρονιας και ο Αλμπερτ εεε ο Γουιλιαμ καλεσε τα παιδια από το ορφανοτροφειο, την κυρια Πονυ και την αδελφη Μαρια . Φυσικα θα είναι και η Αννυ με τον Αρτσυ, η Πατυ και θα θελαμε να ειστε και εσεις.
Η Καντυ, αφου τελειωσε ενιωσε ανακουφιση. Απορουσε με τον ιδιο της τον εαυτο για το θαρρος της. Η θεια προσπαθησε να κρατησει την ψυχραιμια της  και ετσι κρατησε χαμηλους τονους.
-Καταλαβαίνετε ότι αυτό ερχεται σε αντιθεση με τις παραδοσεις της οικογενειας? Συνηθιζουμε να κανουμε δεξιωση στους γαμους και στους αρραβωνες.
Ο Αλμπερτ τη διεκοψε.
-Με ολο τον σεβασμο θεια, δε θελουμε να κανουμε κατι μονο και μονο επειδη είναι μερος της παραδοσης. Πρεπει να καταλαβεις ότι όλα αυτά είναι εντελως ξενα για την Καντυ και δεν αισθανεται ανετα. Οσο για εμενα , ξερεις ότι παντα αντιστεκομουν σε όλα αυτά. Τωρα λοιπον που ανελαβα τα ηνια της οικογενειας θελω να χαλαρωσουν αρκετα αυτοι οι ανοητοι κανονες! Δε μπορουμε να ειμαστε δεσμιοι των παραδοσεων. Εχουμε αναγκη να ζησουμε τη ζωη μας όπως εμεις θελουμε!
Η θεια καταλαβαινε ότι ηταν αποφασισμενος να κανει αυτό που θελει και δεν ειχε νοημα να του παει κοντρα.
-Γουιλιαμ, ξερεις ότι διαφωνω, όμως τελικα θα κανεις αυτό που θελεις. Ενταξει λοιπον ας γινουν οι αρραβωνες όπως θελετε! Στο γαμο όμως θα κανουμε δεξιωση! Αλλωστε και εσυ Καντυ δεν ονειρευεσαι να φορεσεις ένα ομορφο νυφικο και ολοι να σε θαυμαζουν? Ξερω πως όλα τα κοριτσια αυτό ονειρευονται!
Η θεια ειχε δικιο. Η Καντυ πραγματι ονειρευοταν έναν πριγκηπικο γαμο όπως όλα τα κοριτσια, ωσοσο αυτό δεν ηταν γιαυτην προτεραιοτητα.
-Εχετε δικιο θεια, από μικρη ονειρευομουν τον τελειο γαμο με το τελειο νυφικο. Όμως το πιο σημαντικο για μενα είναι ότι θα περασω τη ζωη μου με τον ανθρωπο που λατρευω!
Ο Αλμπερτ την κοιταξε με ένα γλυκο χαμογελο.
-Εχουμε καιρο να τα πουμε για το γαμο. Θεια αυριο θα παμε  ολοι στο ορφνοτροφειο. Εννοειται ότι μπορεις να ερθεις μαζι αν το επιθυμεις!
Η θεια δεν ενθουσιαστηκε με την ιδεα, ηθελε όμως να περασει με την οικογενεια της την ημερα των Χριστουγεννων. Ετσι δεχθηκε.
Το ιδιο βραδυ καθονταν ολοι στο γιορτινο τραπεζι και απολαμβαναν το φαγητο. Στην αρχη, ηταν αρκετα συγκρατημενοι, αλλωστε μπροστα στη θεια Ελρου δε μπορουσαν να εκφραστουν ελευθερα Καθως προχωρουσε, όμως η βραδια, αρχισαν να γινονται πιο ευθυμοι. Φυσικα, την αρχη την εκανε ο Αλμπερτ, εβαλε μουσικη στο γραμμοφωνο και σηκωσε την Καντυ για να χορεψουν. Ακολουθησαν ο Αρτσυ με την Αννυ, μεχρι και η θεια Ελρου χορεψε στην αρχη με τον Τζωρτζ και στη συνεχεια με τους αλλους αντρες της παρεας. Αργοτερα τραγουδησαν χριστουγεννιατικα τραγουδια. Η θεια Ελρου παντα ειχε το γνωστο αυστηρο της υφος, όμως διασκεδαζε πολύ βλεποντας τους ολους τοσο ευτυχισμενους να πειραζονται και να γελουν. Παραδεχτηκε στον εαυτο της ότι αυτή η παραμονη ηταν καλυτερη από ολες τις άλλες. Σκεφτοταν πως θα περνουσε αν τελικα πηγαινε στους Σμιθ, στη Νεα Υορκη. Στη δεξιωση θα ηταν τοσος κοσμος, γνωστοι και αγνωστοι, με τους οποιους ειχε μονο τυπικες σχεσεις. Ποσο πιο ωραιο και ζεστο ηταν το κλιμα εδώ παρεα με τα ανίψια της! Και το σημαντικοτερο, ενιωθε ότι ηταν ευπροσδεκτη! Ηξερε ασφαλως τη γνωμη που ειχαν τα παιδια γιαυτην, οτι ηταν αυστηρη και παλαιων αρχων. Ωστοσο της φερονταν με τοση καλοσυνη! Ηταν τοσο συγκινημενη που ηθελε να τους αγκαλιασει ολους έναν έναν! Παρατηρουσε τον Αλμπερτ με την Καντυ! Ποσο ευτυχισμενοι ηταν και οι δυο τους. Κανεναν δε θα αφησω να τους πειραξει! Θα παλεψω με ολες μου τις δυναμεις αν χρειαστει, αρκει να τους βλεπω παντα ετσι ευτυχισμενους! Την ανησυχούσε, όμως το γεγονος ότι οι δυο τους ειχαν αποκτησει μεγαλη οικειοτητα. Τις σκεψεις της διεκοψαν οι χαρουμενες φωνες των παιδιων. Γυρισε προς το μερος τους και ειδε ότι ο Αλμπερτ με την Καντυ στεκονταν κατω από ένα κλαρακι γκι και ο Αρτσυ τους παροτρυνε να φιληθουν. Ο Αλμπερτ ειχε αγκαλιασει την Καντυ, ενώ εκεινη προσπαθουσε να του ξεφυγει. Η φωνη της θειας τους εκανε να σταματησουν τα γελια.
-Αρτσυ, Γουιλιαμ! Θα επρεπε να ντρεπεστε! Τι τροπος είναι αυτος? Δεν καταλαβαινετε ότι φερνετε σε δυσκολη θεση τα κοριτσια με τετοιες ανοησιες?
Η Αννυ και η Καντυ χαμηλωσαν τα ματια ενώ ο Αρτσυ εκανε ένα νευμα ολο νοημα στον Αλμπερτ. Ο τελευταιος κρατησε την Καντυ πιο σφιχτα και χωρις καμια προειδοποιηση τη φιλησε! Η Καντυ επαθε σοκ! Ανοιξε διπλατα τα ματια της και προσπαθουσε να ξεφυγει από την αγκαλια του! Η θεια κοντευε να παθει εμφραγμα. Το φιλι κρατησε μονο μερικα δευτερολεπτα και μεσα στις επευφημιες του Αρτσυ, ο Αλμπερτ γυρισε προς τη θεια του γελωντας.
-Συγνωμη θεια, αλλα ετσι προσταζει το εθιμο και εσυ σα λατρης των παραδοσεων δε θα επρεπε να εχεις αντιρρηση!
Η θεια Ελρου τον κοιταξε εξοργισμενη αλλα δεν ειχε νοημα να ερθει σε αντιπαραθεση μαζι του. Σιγουρα όμως θα εκανε μια συζητηση μαζι του!

            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24
 
Την ημερα των Χριστουγεννων, πηγαν ολοι για επισκεψη στο ορφανοτροφειο. Τα παιδια ηταν κατενθουσιασμενα! Τοσα πολλα δωρα δεν ειχαν ξαναδει ποτε στη ζωη τους. Η Καντυ και η Αννυ επαιζαν μαζι τους και θυμηθηκαν τις μερες που ζουσαν και αυτές εδώ ανεμελες και ευτυχισμενες. Ολοι ειχαν ευχαριστη διαθεση στο τραπεζι ακομα και η θεια Ελρου. Στην αρχη ηταν λιγο σφιγμενη, αλλωστε δεν ειχε συνηθίσει να περναει τις γιορτες στα ορφανοτροφεια. Σιγα σιγα όμως αρχισε να νιωθει ολο και πιο ανετα. Σε αυτό βοηθησαν πολύ η αδελφη Μαρια και η κυρια Πονυ, οι οποιες παντα χαμογελαστες κουβαντιαζαν μαζι της. Σκεφτοταν ποσος πονος υπαρχει στον εξω κοσμο, ποσα παιδια μεγαλωνουν χωρις τις οικογενειες τους. Αυτές οι δυο κυριες είναι αγιες! Είναι αφοσιωμενες σε έναν ιερο σκοπο και προσπαθουν καθημερινα να μη λειπει ποτε το χαμογελο από τα χειλη αυτων των παιδιων. Βαθια συγκινημενη, αρχισε να αναθεωρει πολλες από τις αποψεις της.
Μετα το φαγητο, βγηκαν ολοι εξω να παιξουν με το χιονι.Η θεια μαζι με την κυρια Πονυ και την αδελφη Μαρια εμειναν στο σπιτι και επιναν τσαι. Τα παιδια ετρεχαν περα δωθε γελωντας δυνατα. Η Καντυ με τον Αλμπερτ τα βοηθησαν να φτιαξουν έναν πολύ μεγαλο χιονανθρωπο. Μετα από πολύωρο παιχνιδι μπηκαν ολοι μεσα και καθισαν κοντα στη φωτια να ζεσταθουν. Εντωμεταξυ οι τρεις κυριες κουβεντιαζαν για τις αναγκες του ορφανοτροφειου. Η θεια Ελρου εδειξε μεγαλο ενδιαφερον και υποσχεθηκε να κανει ότι περναει από το χερι της για να κανει τη ζωη των παιδιων του ορφανοτροφειου πιο ευκολη. Σε αυτό βεβαια ειχε ηδη βοηθησει και ο Αλμπερτ δωριζοντας μεγαλα ποσα για την ανακαίνιση και την επεκταση του ορφανοτροφειου.
Όταν επεσε η νυχτα, ηταν ωρα για τους επισκεπτες να επιστρεψουν στο Λεικγουντ. Μαζι τους πηγαν και η Πατυ με τον Τομ.
Την επομενη μερα η θεια Ελρου μαζι με τον Αλμπερτ, τον Αρτσυ και τον Τζωρτζ επρεπε να επιστρεψουν στο Σικαγο.
Τα τρια κοριτσια και ο Τομ εμειναν στην έπαυλη. Η Καντυ προσπαθούσε να παραμενει απασχολημενη ώστε να μην σκεφτεται τον Αλμπερτ. Μιλουσαν στο τηλεφωνο πολλες φορες την ημερα, όμως αυτό δεν τους ηταν αρκετο. Πολλες φορες ηταν κακοκεφη και ξεσπουσε στον Τομ, ο οποιος βεβαια δεν εχανε ευκαιρια να την πειραζει! Τα αλλα δυο κοριτσια διασκεδαζαν πολύ να τους βλεπουν να καβγαδιζουν και να κυνηγιουνται σε ολη την επαυλη.
Τρεις μερες μετα την αναχωρηση του Αλμπερτ και των υπολοιπων, η υπομονη της Καντυ ειχε εξαντληθει! Δεν εβλεπε την ωρα να επιστρεψει ο Αλμπερτ και επιπλεον ο Τομ αρχισε ξανα τα γνωστα του πειραγματα. Η Καντυ αρχισε να τον κυνηγαει στη μεγαλη σαλα και δεν καταλαβε ότι η πορτα ανοιξε και καποιος ειχε μπει στην επαυλη. Τρεχοντας και φωναζοντας επεσε πανω στον Αλμπερτ! Εκεινος ξαφνιαστηκε, ο Τομ στην άλλη ακρη της σαλας λαχανιασμενος κρατουσε την κοιλια του από τα γελια. Η Καντυ στην αγκαλια του ξαφνιασμενου Αλμπερτ, σηκωσε αργα το κεφαλι της και τον κοιταξε με ένα αθωο βλεμμα.
-Αλμπερτ! Ηρθες επιτελους!
Ο Αλμπερτ την εσφιξε στην αγκαλια του.
-Καντυ μονο τρεις μερες ελειψα και…
Δεν τον αφησε να τελειωσει. Τυλιξε τα χερια της γυρω από το λαιμο του, αναγκαζοντας τον να σκυψει και του εδωσε ένα τρυφερο φιλι. Ο Αλμπερτ δεχτηκε το φιλι της με μεγαλη χαρα και δε θα την αφηνε, αν δεν τραβουσε την προσοχη τους ο Τομ με τα γελια του. Η Καντυ γυρισε και τον κοιταξε εξαλλη.
-Τομ! Μα επιτελους ποτε θα ωριμασεις!
Ο Τομ την κοιταξε κοροιδευτικα.
-Κοιτα ποια μιλαει! Να ηξερες Αλμπερτ τι εκανε όταν ελειπες! Εισαι σιγουρος ότι θελεις να την παρεις μαζι σου στο Παρισι? Είναι ικανη να σκαρφαλωσει σα μαιμου στον πυργο του Αιφελ!
Ο Αλμπερτ γελουσε και κρατουσε την Καντυ, που εριχνε αγριες ματιες στον Τομ. Εντωμεταξυ ειχε ερθει και ο Αρτσυ, ο οποιος ετρεξε να αγκαλιασει την Αννυ.
-Μα καλα πως σας αφησε η θεια και φυγατε, Αλμπερτ?
- Δουλευαμε και οι δυο παρα πολλες ωρες Καντυ , κοιμομασταν ελαχιστα και ετσι τελειωσαμε νωριτερα. Ο Τζωρτζ παρεμεινε να διεκπεραιωσει καποιες τελευταιες εκκρεμοτητες και θα ερθει μαζι με τη θεια την παραμονη.
Οι εξι νεοι ηταν πολύ χαρουμενοι που ηταν παλι ολοι μαζι και απολαμβαναν την συντροφια τους. Αργα το βραδυ εμειναν μονοι ο Αλμπερτ με την Καντυ. Ο Αλμπερτ την κοιταξε στα ματια σοβαρα.
-Να ηξερες ποσο μου ελειψες!
Η Καντυ τον κοιταξε γλυκα και καθως πλησιασε το προσωπο της, εκλεισε τα ματια της. Το φιλι του ηταν απαλο σχεδον ανεπαισθητο. Την επιασε από τη μεση και αρχισε να τη χαιδευει τρυφερα στην πλατη, καθως το φιλι γινοταν ολο και πιο βαθυ, πιο αγριο. Όταν σταματησαν, ο Αλμπερτ την πηρε αγκαλια και η Καντυ ακουμπησε το κεφαλι της στο δυνατο του στηθος. Ποσο την ηρεμουσε η αγκαλια του! Ακουγε την ανασα του, τους χτυπους της καρδιας του. Μαζι του αισθανοταν ανετα, δε χρειαζοταν να μιλανε, της ηταν αρκετο να είναι στην αγκαλια του. Σε λιγη ωρα, αποκοιμηθηκαν αγκαλιασμενοι. Αργα τη νυχτα ο Αλμπερτ ενιωσε ένα ριγος. Το τζακι ειχε σβησει και κρυωνε. Αγγιξε την Καντυ, ηταν παγωμενη. Την πηρε αγκαλια και την πηγε στο δωματιο της. Εκει την εβαλε να ξαπλωσει και αναψε το τζακι.
- Αλμπερτ, τι εγινε?
-Τιποτα αγαπη μου. Αποκοιμηθηκαμε κατω στον καναπε του σαλονιου. Σου αναψα το τζακι, εισαι παγωμενη.
Της εδωσε ένα φιλι στο μετωπο. Η Καντυ ενιωσε ότι τα χειλη του ηταν κρυα.
-Αλμπερτ και εσυ κρυωνεις. Ελα ξαπλωσε διπλα μου. Και το δικο σου δωματιο θα είναι κρυο.Εισαι πολύ κουρασμενος για να αναψεις και εκει φωτια.
Εκανε χωρο στο κρεβατι. Ο Αλμπερτ ηταν διστακτικος. Να κοιμηθει μαζι της? Το ειχε ξανακανει και θυμαται τι μαρτυριο ηταν γιαυτον να τη νιωθει διπλα του ολη τη νυχτα. Όμως ειχε δικιο η Καντυ,  ηταν πολύ κουρασμενος. Τις τρεις προηγουμενες μερες ειχε κοιμηθει ελαχιστα. Η Καντυ τον κοιτουσε με ένα χαμογελο.
- Ελα Αλμπερτ. Η θεια δεν είναι εδώ να μας δει και τα παιδια δε θα πουν τιποτα. Αλλωστε δε θα κανουμε κατι αναρμοστο. Απλα θα κοιμηθουμε.
Ο Αλμπερτ χαμογελασε, ξαπλωσε διπλα της και την κοιταξε πονηρα.
-Ειμαι τοσο κουρασμενος Καντυ που ουτε αναρμοστες σκεψεις δε μπορω να κανω!
Αυτό βεβαια δεν ηταν αληθεια. Όπως την κρατουσε αγκαλια, δε μπορουσε να ελεγξει τη φαντασια του. Ποσο ακομα επρεπε να περιμενουν? Γυρισε και κοιταξε την Καντυ. Εκεινη ειχε κλεισει τα ματια. Δεν κοιμοταν ακομα, ένα χαμογελο ειχε σχηματιστει στο προσωπο της και τα μαγουλα της ειχαν κοκκινισει. Τι σκεφτεσαι Καντυ?Σκεφτομαστε το ιδιο? Η Καντυ ανοιξε τα ματια της και τον ειδε να την κοιταζει. Κοκκινισε πιο πολύ και χαμηλωσε το βλεμμα. Τωρα ο Αλμπερτ βεβαιωθηκε! Τη φιλισε απαλα στο μετωπο. Συντομα αγαπη μου! Σου υποσχομαι θα είναι όλα τελεια!
Μια μερα πριν την παραμονη και στην επαυλη στο Λεικγουντ επικρατουσε αναβρασμος προετοιμασιων. Η θεια Ελρου φροντισε να στειλει υπηρετικο προσωπικο για να ετοιμασουν την επαυλη.Ολοι ετρεχαν πανω κατω προσεχοντας και την παραμικρη λεπτομερεια. Η Καντυ με τις φιλες της ξυπνησαν πολύ νωρις το πρωι. Ετοιμαστηκαν γρηγορα και ξεκινησαν μαζι με τον Τζωρτζ, ο οποιος ειχε ερθει μαζι με το προσωπικο το προηγουμενο βραδυ, για το Σικαγο. Εκει η Καντυ θα αγοραζε το φουστανι που θα φορουσε το βραδυ των αρραβωνων της. Ηταν τοσο κουραστικο να δοκιμαζει το ένα φουστανι μετα το άλλο. Πολλες φορες σκεφτηκε να σταματησει και να διαλεξει ένα από τα τοσα που δοκιμασε, αλλα οι φιλες της ηταν ανενδοτες. Δε θα συμβιβαζονταν παρα μονο με το καλυτερο!
-Αννυ εχω φορεσει πολλα φορεματα καποια από αυτά μου αρεσουν πραγματικα. Γιατι να συνεχισω να δοκιμαζω και αλλα?
Η Αννυ την κοιταξε αυστηρα.
-Σταματα τη γκρινια Καντυ! Ειπαμε θα παρουμε το καλυτερο.
Τοτε τις πλησιασε η Πατυ κρατωντας ένα πρασινο φουστανι. Ηταν ένα κομματι πανακριβο, πολύ μοντερνο και ασυνηθιστο για εκεινη την εποχη.
-Για δοκιμασε και αυτό Καντυ. Το ειδα και μου εκανε μεγαλη εντυπωση.
Η Καντυ το πηρα βαριεστημενα και μπηκε παλι στο δοκιμαστηριο. Όταν βγηκε σε λιγα λεπτα, οι δυο φιλες της την κοιτουσαν με ανοιχτο το στομα! Η Καντυ, κοιτουσε τα ποδια της που φαινονταν κατω από το φορεμα.
-Δε νομιζω να αρμοζει…
Η Αννυ τη διεκοψε.
-Αυτό είναι Καντυ! Είναι τελειο πανω σου!
-Μα Αννυ, είναι κοντο μπροστα, φαινονται οι γαμπες μου! Παραειναι προκλητικο για τον κυκλο μας!
Η Πατυ πηρε το λογο.
-Καντυ γυρνα σε παρακαλω και κοιταξου στον καθρεφτη.
Η Καντυ γυρισε και εμεινε εκπληκτη. Το φορεμα ηταν εντυπωσιακο!Ειχε σκουρο πρασινο χρωμα, το επανω μερος ηταν στενο με εντονο κέντημα στο μπουστο. Ηταν ανοιχτο μπροστα, μεχρι το στηθος.
Το μπουστο ηταν στενο τονιζοντας τις καμπυλες του στηθους και στη μεση γινοταν πιο φαρδυ. Το κατω μπροστινο μερος ηταν πιο κοντο, εφτανε μεχρι τα γονατα. Στο πισω μερος, η πλατη ηταν ολη ακαλυπτη μεχρι τη μεση. Από τη μεση και κατω η φαρδια γραμμη του εφτανε μεχρι τους αστραγαλους.
-Είναι αληθεια πανεμορφο, αλλα σκεφτείτε τη θεια! Θα παθει εγκεφαλικο!
-Καντυ αντι για τη θεια, σκεψου τον Αλμπερτ! Τι λες? Δεν πιστευεις ότι θα ξετρελαθει?
Η Καντυ κοιταξε την Αννυ, η οποια την κοιτουσε με ένα πονηρο χαμογελο. Τελικα αποφασισαν. Η πωλητρια εβαλε το φορεμα σε ένα κουτι και το παρεδωσε στον Τζωρτζ.  Αργα το βραδυ εφτασαν στην επαυλη πολύ κουρασμενες. Η Καντυ ετρεξε να βρει τον Αλμπερτ. Μολις τον ειδε ετρεξε στην αγκαλια του.
-Αλμπερτ αγορασα το πιο ωραιο, το πιο απιθανο φορεμα που εχεις δει!
Τα ματια της ελαμπαν από χαρα.
-Που είναι Καντυ? Παμε να μου το δειξεις.
Η Καντυ κουνησε το κεφαλι της αρνητικα.
-Σε καμια περιπτωση! Θα το δεις αυριο το βραδυ!Θελω να είναι εκπληξη. Σου λεω όμως ότι θα ξετρελαθεις! Για τη θεια δεν ειμαι και τοσο σιγουρη…
-Τωρα Καντυ ειμαι πολύ περιεργος! Γιατι δεν εισαι σιγουρη για τη θεια?
Η Καντυ χαμογελασε.
-Δε θα σου πω τιποτε άλλο! Απλα θα πρεπει να κανεις υπομονη. Παντα μου ελεγες ότι εγω ειμαι η ανυπομονη!
H μεγαλη βραδια εφτασε.
Η Καντυ με τα κοριτσια ηταν στο δωμαιο της και ετοιμαζονταν. Η Αννυ την εβαφε κι η Πατυ της χτενιζε τις υπεροχες χρυσες μπουκλες της. Ξαφνικα η πορτα ανοιξε και μπηκε μεσα ο Αρτσυ. Ισα που προλαβε η Καντυ να ριξει κατι επανω της, μιας και ακομα δεν ειχε ντυθει, ηταν μονο με τα εσωρουχα!
-Ατσυ! Πως μπαινεις ετσι μεσα? Δεν σου εχουν μαθει να χτυπας?
-Συγνωμη Καντυ, αλλα είναι εξαιρετικα επειγον και ξεχασα τους τροπους μου.
Τα κοριτσια τον κοιταξαν ανησυχα. Η Αννυ ρωτησε ολο αγωνια.
-Τι συμβαινει Αρτσυ? Επαθε κανεις κατι? Με τρομαζεις!
-Κανεις δεν επαθε τιποτα, από οσο ξερω τουλαχιστον! Απλα εχουμε καποιους απροσμενους  και ανεπιθύμητους επισκεπτες.
Η Καντυ τον πλησιασε.
-Τι εννοεις Αρτσυ? Τι επισκεπτες? Και γιατι εισαι τοσο ανησυχος?
-Ε…να μολις πριν λιγο εφτασαν ο Νηλ με την Ελιζα!
Τα κοριτσια γουρλωσαν τα ματια! Ειχαν μεινει αφωνες! Η Πατυ ηταν πιο ψυχραιμη.
-Γιατι ηρθαν? Δεν επρεπε να είναι στη Νεα Υορκη?
-Ναι Πατυ αυτό νομιζα και εγω.Αλλα για καποιο λογο ηρθαν εδώ. Να σας πω την αληθεια μου φανηκαν πολύ αναστατωμενοι. Ιδιαιτερα η Ελιζα. Αμεσως μολις εφτασαν ζητησαν να δουν τον Αλμπερτ! Αυτή τη στιγμη είναι και οι τρεις τους στο γραφειο του. Δεν εχω ιδεα τι μπορει να συμβαινει!
Η Καντυ φαινοταν ανησυχη.
-Αρτσυ, εσυ που εισαι αυθεντια στο να κρυφακους, δεν καταφερες να ακουσεις κατι?
Ο Αρτσυ γελασε.
-Προσπαθησα Καντυ, αλλα με ειδε η θεια Ελρου που στεκομουν εξω από την πορτα και με εδιωξε!
Οι τεσσερις τους κοιταζονταν σιωπηλα  χωρις να ξερουν τι να υποθεσουν. Την σιωπη ελυσε η Πατυ.
-Παιδια αντι να αναρωτιομαστε, γιατι δεν ετοιμαζομαστε για τη γιορτη? Σε λιγο θα πρεπει να κατεβουμε για το δειπνο. Ειμαι σιγουρη τι οι υπολοιποι θα είναι ηδη ετοιμοι! Οτιδηποτε και να συμβαινει, ειμαι σιγουρη ότι ο Αλμπερτ θα το λυσει και θα μας ενημερωσει.
Ολοι συμφωνησαν. Ο Αρτσυ εφυγε και αφησε τα κοριτσια να ετοιμαστουν.
Στον κατω οροφο, στο γραφειο του Αλμπερτ, η ατμοσφαιρα ηταν τεταμενη. Ο Αλμπερτ καθοταν πισω από το γραφειο του και η Ελιζα και ο Νηλ σε δυο πολυθρονες μπροστα του.
-Λοιπον Ελιζα, Νηλ θα μου πειτε τι συμβαινει?Γιατι ηρθατε εκτακτως από τη Νεα Υορκη?
Τα δυο αδελφια κοιταχτηκαν και ο Νηλ φωναξε στην Ελιζα.
-Τι με κοιτας Ελιζα? Εσενα αφορα. Εσυ να του πεις! Εσυ τα εκανες θαλασσα!
Η Ειζα κατεβασε το κεφαλι και παρεμενε αμιλητη.
Ο Αλμπερτ αρχιζε να χανει την υπομονη του. Τοτε η Ελιζα σηκωσε το βλεμμα και τον κοιταξε. Τα ματια της ηταν δακρυσμενα, πραγμα που εκανε τον Αλμπερτ να τα χασει.
-Μεγαλε θειε Γουιλιαμ, εκανα μια μεγαλη ανοησια, η οποια μπορει να σπιλωσει το ονομα της οικογενειας. Ισως να μη με συγχωρησετε ποτε! Αλλα ζητω την κατανοηση σας, καθως ότι εκανα δεν το εκανα με προθεση να προσβαλλω την οικογενεια.
-Ελιζα μπορεις σε παρακαλω να αφησεις τον προλογο και να μπεις κατευθειαν στο θεμα?
-Ναι βεβαια! Λοιπον, πριν λιγους μηνες γνωρισα έναν νεαρο τον οποιο νομιζα ότι αγαπουσα.
Ο Αλμπερτ αναστεναξε και σηκωσε τα φρυδια του.
-Νομιζες?
-Ναι , δηλαδη ημουν σιγουρη! Αυτος ο νεαρος λοιπον, μου ζητησε να αρραβωνιαστουμε. Εγω φυσικα δεχτηκα, επειδη και ομορφος ηταν και πολύ πλουσιος, δηλαδη ανταξιος της οικογενειας μας.
Ο Αλμπερτ κοιταξε το ρολοι του. Αρχισε να εκνευριζεται. Τι ανοησιες καθεται και μου λεει? Γιατι θα επρεπε να με ενδιαφερουν οι ερωτες της?
-Όλα καλα λοιπον Ελιζα. Αν ζητας την εγκριση μου, την εχεις!
-Όχι, θειε δεν είναι όλα καλα! Με αυτόν τον νεαρο εκανα ένα τρομερο λαθος! Αχ.. ντρεπομαι τοσο πολύ! Δε μπορω να το πω!
Εβαλε το προσωπο της στις παλαμες της και αρχισε να κλαιει.
Ο Αλμπερτ στραφηκε στο Νηλ.
-Νηλ, μηπως μπορεις εσυ να μου πεις τι είναι αυτό το τοσο φοβερο που εκανε και για το οποιο ντρεπεται?
Ο Νηλ ξεροκαταπιε.
-Ε…να ξερετε θειε Γουιλιαμ, η Ελιζα με αυτόν νεαρο ειχαν…ειχαν ολοκληρωμενες σχεσεις! Καταλαβαινετε τι εννοω!
-Καταλαβαινω! Και ποιο είναι το προβλημα?
Τον κοιταξαν και οι δυο ξαφνιασμενοι. Ο Αλμπερτ συνεχισε αταραχος.
-Θελω να πω, αφου προκειται να παντρευτειτε! Δε χρειαζεται να το μαθει κανενας άλλος!
-Ναι όλα θα ηταν ενταξει αν δε διελυε τον αρραβωνα! Πριν δυο μερες μου ανακοινωσε ότι μετανιωσε και δε με θελει!
Ο Νηλ ξεσπασε.
-Εσυ φταις Ελιζα! Με τετοιο χαρακτηρα, κανεις δε μπορει να σε ανεχτει!
Η Ελιζα συνεχισε να κλαιει.
-Και τωρα θειε, μπορει να μαθευτει στον κυκλο μας και δεν προκειται κανεις να με παντρευτει!
Ο Αλμπερτ καταλαβε. Πραγματι, τα πραγματα δεν ηταν ευκολα για τα κοριτσια που εκαναν ένα τετοιο ¨μοιραιο¨λαθος. Δεν συμφωνουσε με ολους αυτους τους ανοητους ηθικους κανονες, αλλα κατά βαθος χαιροταν που επιτελους η Ελιζα θα επαιρνε το μαθημα της. Αλλωστε, ας φεροταν καλυτερα για να μην τον εχανε το νεαρο. Τοτε του ηρθε μια ιδεα. Πηρε αυστηρο υφος.
-Ακου Ελιζα, αυτό που εκανες είναι αναρμοστο! Τωρα θα υποστεις τις συνεπειες, δηλαδη οντως θα είναι εξαιρετικα δυσκολο εως αδυνατο να βρεις καποιον υποψηφιο γαμπρο από την υψηλη κοινωνια! Δυστυχως θα πρεπει να συμβιβαστεις με καποιον κατωτερο.
Η Ελιζα ξεσπασε.
-Προτιμω να πεθανω! Πως γινεται εγω η Ελιζα Ραγκαν να παντρευτω καποιον κατωτερο?
Ο Αλμπερτ συνεχισε να την κοιταει αυστηρα.
-Ξερεις Ελιζα, υπαρχει ένα συναισθημα αγνωστο σε σενα που λεγεται αγαπη! Η αγαπη λοιπον δεν κοιταει καταγωγη ουτε ονοματα ουτε χρηματα. Αν ηξερες να αγαπας, θα ειχες βρει σιγουρα καποιον και θα ησουν ευτυχισμενη μαζι του. Τωρα εισαι καταδικασμενη να ζεις μεσα στη δυστυχια. Ακομα και να βρεθει καποιος να σε αγαπησει, δε θα εισαι εσυ ευτυχισμενη, επειδη δεν ξερεις να αγαπας. Αλλα τωρα στο θεμα μας. Ξερεις ότι αν το μαθει η θεια Ελρου, δε θα είναι τοσο επιεικεις μαζι σου οσο εγω, ετσι δεν είναι?
Η Ελιζα ενευσε καταφατικα.
-Ε, λοιπον δε θα της το πω αν κανουμε μια συμφωνια οι δυο μας. Διαφορετικα ,είναι ικανη να σε κλεισει σε μοναστηρι για την υπολοιπη ζωη σου και εγω δε θα την εμποδισω καθολου!
Η Ελιζα τον ακουγε προσεκτικα. Δεν της αρεσε καθολου αυτό που της ζητουσε, όμως δεν ειχε άλλη επιλογη.