Καλοκαιρινός Φθινοπωρινός διαγωνισμός - Η Ψηφοφορία

Ο διαγωνισμός έλαβε τέλος! Παρακάτω, θα παραθέσω τις δύο ιστοριούλες που λαμβάνουν μέρος στο διαγωνισμό.

Είναι και οι δύο πολύ ωραίες... οι συγγραφείς μας έχουν βάλει κάτι από την ψυχούλα τους, τη νιότη και την εμπειρία τους και το αποτέλεσμα τις δικαιώνει...

Η ψηφοφορία ξεκινά από σήμερα και θα κρατήσει 10 ημέρες (... και νύχτες ) και μπορούν όλα τα μέλη να λάβουν μέρος.



Καλή επιτυχία στα κορίτσια μας! :\~/: Νομίζω πως θα είναι δύσκολη η επιλογή!

Ιστορία Πρώτη


«Ποτέ δεν μου είχαν πει πως υπήρχε αυτό το Δάσος… Να ναι καλά ο αδελφός μου που μου το έδειξε αυτό το μέρος… Άνοιξη είναι θέλω και εγώ να διασκεδάσω…»
Αυτή ήταν η φωνή που ακουγόταν μέσα σε ένα καταπράσινο δασός… ήταν η γλυκιά φωνή μιας κοπέλας… Μιας ξανθομάλλας κοπέλας με υπέροχα πράσινα μάτια… άκουγε στο όνομα «Ροσμαρί» . Έχοντας γλυτώσει από τα μαθήματα της αυστηρής θειας της… ήθελε να χαρεί την φύση με τον καλύτερο τρόπο… Έχοντας έναν αδελφό ο όποιος ήξερε τα πάντα για τα δάση την έδειξε έναν δρόμο που θα την οδηγούσε σε ένα όμορφο δασός κοντά στην λίμνη.. Αλλά την είχε προειδοποιήσει να μην πάει πολύ μακριά διότι μπορεί να χαθεί πολύ εύκολα… Η Ροσμαρί δεν έδωσε σημασία στα λόγια του και προχωρούσε ανέμελη στο δασός…
Άνοιξη… η εποχή που όλα αναγεννιούνται και περνούν ζωή…Έρχονται τα χελιδόνια… Ανθίζουν τα λουλούδια και βγάζουν φύλλα τα δέντρα… Ξαφνικά.. Η Ροσμαρί μας βρήκε κάτω από ένα δέντρο κάτι που την συνάρπασε… Ήταν μια τριανταφυλλιά με λευκά τριαντάφυλλα… Η ροσμαρί τα κοιτούσε μαγεμένη… Κόβει ένα διστακτικά και το βάζει κοντά στην μύτη της… Η μυρωδιά ήταν μαγική… ενώ η δροσιά που είχε μέσα του το μικρό τριαντάφυλλο την έκανε να νιώσει ότι πετάει… Έβαλε το τριαντάφυλλο στα μαλλιά της και συνέχιζε να τρέχει ανέμελη στο δασός…
Έφτασε στην λίμνη… Όπου οι ηλιαχτίδες του ήλιου έπεφταν πάνω στο νερό και μαζί με την θεά των βουνών το τοπίο ήταν ακόμα πιο μαγευτικό… Η ροσμαρί ξαπλώνει στο γρασίδι κοιτώντας τον καταγάλανο ουρανό… κλείνει τα μάτια της έτοιμη να κοιμηθεί… Ξαφνικά όμως ακούει μια βροντή που την κάνει να ανοίξει τα μάτια της τρομαγμένη… Ο ουρανός ήταν γεμάτος από μαύρα σύννεφα και βροντές… Ενώ ξεκίνησαν να πέφτουν στάλες νερού που μετατράπηκαν σε δυνατό χαλάζι… Η κοπέλα έτρεξε προς το σπίτι της αλλά είχε ξεχάσει την διαδρομή…. Τότε θυμήθηκε τα λόγια του αδελφού της και νιώθοντας ότι τρέχει σε ένα λαβύρινθο σωριάζεται πάνω στο δέντρο στο όποιο προηγουμένως βρήκε από κάτω την τριανταφυλλιά…Άρχισε να κλαίει… να φωνάζει βοήθεια μέχρι που ένιωθε ότι κάνεις δεν θα την ακούσει και σώπασε…
Λιποθύμησε..

Όταν άνοιξε τα μάτια της βρισκόταν σε ένα κρεβάτι… Αλλά μισοκοιμόταν… Νόμιζε πως ονειρευόταν ακόμα.. Μισοκοιμισμένη γυρνά το κεφάλι της προς το παράθυρο… Αλλά το μάτι της πήγε προς τη Γλάστρα που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο.. Στη γλάστρα υπήρχε φυτεμένη η άγρια τριανταφυλλιά που είχε βρει στο δάσος… Σηκώθηκε απότομα.. Συνειδητοποίησε τρομαγμένη πως δεν βρισκόταν στο σπίτι της.. Πως βρέθηκε εδώ??
Ξαφνικά ένας άντρας με υπέροχα κρυσταλλένια γαλάζια μάτια εμφανίστηκε μπροστά της… Βλέποντας τον ξαφνιάστηκε… έμοιαζε με άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό.. το μονό που του έλειπαν είναι τα φτερά και το στέμμα… Τόσο όμορφος και με καλοσυνάτο ύφος… Το αγόρι κατευθύνθηκε προς την Ροσμαρί και την έβαλε να ξαπλώσει…
-Ξεκουράσου.. Σε βρήκα στο δασός… Κάτω από μια αγρία τριανταφυλλιά την οποία κρατούσες σφιχτά… Έκανα ιππασία και γυρνούσα εκείνη την στιγμή στο αρχοντικό μου λόγω της βροχής… Αλλά δεν μπορούσα να σε αφήσω έτσι.. και σκέφτηκα πως η τριανταφυλλιά αυτή μάλλον σου άρεσε πολύ και μόλις σταμάτησε η βροχή έστειλα υπηρέτες να την σκάψουν και στην φέρουν εδώ… Όμορφη δεσποινίς…
Η ροσμαρί ντράπηκε κάπως…
-Αλήθεια όμορφη δεσποινίς ποιο είναι το όνομα σας?
-Ροσμαρί… Ροσμαρί Άρντλευ …
Τότε ο νέος κάνει μια βαθιά υπόκλιση που έκανε την ροσμαρί να ντραπεί περισσότερο..
-Εγώ ονομάζομαι Τζον.. Χάρηκα πολύ.. Ώστε είσαι κόρη των Άρντλευ? Από όσο ξέρω πλέον οι Αρχηγοί των Άρντλευ…
-Ναι… Έχουν πεθάνει.. Τους γονείς μου εννοείς.. Τώρα πλέον την Αρχηγία αυτή την έχει αναλάβει η Αδελφή του πατερά μου.. η αυστηρή θεια ελρου..
-Λυπάμαι για τους γονείς σου… είπε ο Τζον και την χάιδεψε τρυφερά…
Η Ροσμαρί ντράπηκε παρά πολύ και τραβηχτικέ απότομα… ο Τζον ξαφνιάστηκε..
-ΕΕ.. ίσως πρέπει να φύγω… Θα ανησυχούν για μένα όλοι στην οικογένεια..
-Μην ανησυχείς θα τους ενημερώσουμε και όλα θα πάνε καλά… Έτσι και αλλιώς δεν νομίζω να θες να ακούς τις γρίνιες της αυστηρής σου θειας… Είπε ο Τζον και άρχισε να γελά.
Το ίδιο και η ροσμαρί… Άρχισαν να αναπτύσσουν μια υπέροχη φιλία…
Μετά από λίγο η Ροσμαρί έφυγε από το αρχοντικό του Τζων για να αντιμετωπίσει την μεγάλη πρόκληση… Την θεια της….

Γυρνώντας στο σπίτι της… Την είχαν ενημερώσει ότι η θεια ελρου είχε φύγει για μια σημαντική συναντηση… Ανακουφισμένη που δεν θα ακούσει τις γκρίνιες της… Πήγε στο δωμάτιο της… Σκεπτόταν την συνάντηση της με το υπέροχο αγόρι που γνώρισε… Ένιωθε την κάρδια της να χτυπά δυνατά… Ήταν μια τόσο δυνατή αίσθηση την οποία δεν είχε ξανανιώσει…. Ξαφνικά κοιτά το ρόλοι απογοητευμένη… Έπρεπε να πάει στο μάθημα μουσικής της….
Μετά το μάθημα το όποιο δεν εξιλεώθηκε για την ιδία πολύ καλά… Ο καθηγητής της είπε πως έχει τελειώσει μαζί της και ότι δεν θα ξανακάνει μάθημα μουσικής…
Καταχαρούμενη πήγε στον αδελφό της….
-Αλμπερντ! Δεν θα το πιστέψεις! Τέλος τα μαθήματα με τον κύριο Τνιφραζ!
-Ε? τόσο απλά? Υποτίθεται ότι είχες άλλη μια χρόνια…
-Δεν ξέρω πάντως αυτό μου είπε…Αχ τελεία! Ήταν που ήταν αυστηρός… Ειπε χαρούμενη!
Ο αλμπερντ ήταν σε σκέψεις… Πως γίνεται αυτό? … Επίσης ήταν πολύ περίεργος για τον λόγο συνάντησης με τους μπραουν η θεια ελρου…
Ξαφνικά μια υπηρέτρια ήρθε στο δωμάτιο…
-Δεσποινίς Ροζμαρυ? Έχετε ένα επισκέπτη… Με το όνομα Τζον..
Η ροζμαρυ ενθουσιάστηκε και πήγε τρέχοντας να τον βρει…
Ο πανέμορφος καστανομάλλης με γαλάζια μάτια Τζον την περίμενε πάνω σε ένα άλογο… Με το που την είδε τα μάτια του φωτίστηκαν.. Ένιωθε ακριβός όπως και η Ροζμαρυ.. Μια έντονη αίσθηση η οποία δεν μπορούσε να διώξει κάνεις…Κατέβηκε από το περήφανο του άλογο πλησιάζοντας την Ροζμαρυ… Την φίλησε το χέρι και με επίσημο ύφος είπε:
-Θα μου κάνετε την τιμή να έχω μια βόλτα μαζί σας?
Η ροζμαρυ γέλασε κοκκινίζοντας αλλά με ένα επίσημο ύφος αποκρίθηκε..
-Φυσικά…
Τότε ο Τζον την βοήθησε να ανέβει στο άσπρο άλογο και μαζί ξεκίνησαν μια υπέροχη βόλτα…. Πέρασαν από δάση και μικρούς λόφους.. από την λίμνη και από τα κτήματα των αρντλευ… Ο Τζον καβαλούσε το άσπρο άλογο με τόση χάρη και κρατώντας σφυχτά την Ροζμαρυ ενιωθε την καρδια του να χτυπα δυνατα…
-Ροζα μου προσεχε μην πεσεις… Κρατησου καλα!
-Μην ανησυχεις προσεχω! Ειπε χαμωγελοντας η Ροζα χωρις να αντιδρασει με το παρατσουκλι που της δωθηκε..
Η καρδια της χτυπουσε δυνατα…Ηταν σιγουρο πλεον… Ο Τζον είναι κατι παραπανω από ένας υπεροχος φιλος… Είναι ο ανθρωπος που αγαπαει! Το ειχε συνηδειτοποιησει πλεον… Είναι ερωτευμενη με τον Τζον.. Το φωναζε μεσα της «Σαγαπω…. Σαγαπω…» «Αχ τζον θα ηθελα να με αγαπας για παντα! Θα ηθελα να με αγαπας και εσυ τοσο οσο εγω…» Η ροζα ενιωθε την καρδια της να σπαει στα δυο από την ευτυχια.. Κοιταξε τον τζον… τα μαλλια του ειχαν μπερδευτει στο πορσωπο του… Κοιτουσε μπροστα… Τοσο γλυκος.. η Ροζα δεν αντεξε… Τον εποιασε γλυκα στο μαγουλο… Ο Τζον γυρισε και την κοιταξε.. Ενιωθε το ιδιο με εκεινη… Ηθελε περα από κάθε άλλο να διξει τα συναισθηματα του… Αλλα δεν το τολμουσε… Πιστευε πως η Ρόζα δεν ενιωθε το ιδιο… Ξαφνικα το αλογο αρχισε να τρανταται.. Η Ρόζα κρατιοταν σφυχτα και ο Τζον ελενχε το αλογο… Η Ροζα αρχισε να βρισκει σατηρικο ολο το θεμα και αρχισε να γελα.. Το ιδιο και ο Τζον και ξαφνικα κραταει πιο σφυχτα την Ροζα και μαζι πηδαν από το αλογο και πεφτουν πανω σε ένα καμπο με λουλουδια γελωντας… Το αλογο σταθηκε πιο περα….
Εκει τα δυο παιδια ξαπλωσαν κοιτωντας τα συννεφα… Τοσο ομορφα και ρομαντικα… Ο ροζα κρατουσε το Χερι του Τζον σφυχτα… Ξαφνικα ο Τζον σηκωνεται σοβαρος ετοιμος να πει κατι σημαντικο… Το προσωπο της Ροζας πηρε μια ανησυχη εκφραση…
«Κοιταξε Ροζα… Ισως… Ισως παρεξηγησεις ότι σου πω… Αλλα…. Ναι… Αλλα ειμαι ριψοκινδυνος ανθρωπος και θα ρισκαρω να πω κατι που νιωθω πρωτη φορα τοσο εντονα… Είναι… είναι μια αισθηση τοσο δυνατη… Δεν… δεν την εχω ξανανιωσει…. Εεεε…. Να…. Με απλα λογια…. Σαγαπω!!!!!!»
Το προσωπο της Ροζμαρυ φωτιστηκε.. Ενιωθε ακριβως το ιδιο…. Δεν μπορουσε να πιστεψει τι συνεβαινε… Συγκινημενη πεφτει στην γλυκια και ασφαλεις αγκαλια του λεγωντας με λυγμους χαρας και σχεδον λυτρωσης.. «Και εγω το ιδιο Τζον… και εγω το ιδιο… Οσο τιποτα άλλο… Εχω γνωρισει πολλα αγορια… Αλλα εσυ εισαι κατι το διαφορετικο.. νιωθω πως μπορεις να εισαι ο ανθρωπος που…. Θα μπορουσε να με συντροφευσει στην υπολοιπη ζωη μου!!!» «Ροζα…. Αυτό θα μπορουσε να γινει πραγματικοτητα….» «Θα μιλησω στην θεια ελρου εγω!!! Ξερω τι θα πω!!!» «Ωραια λοιπον… Ας γυρισουμε πισω στο σπιτι… Αργησαμε ηδη» ..
Ετσι το ζευγαρι ανεβηκε στο αλογο και ετρεξε ευθεις προς τους αρντλευ…
Οι μερες περνουσαν… Ο Τζον με την Ροζα ηταν πιο αγαπημενοι και ερωτευμενοι από ποτε… Η θεια ελρου ελειπε ολο και πιο πολύ από το σπιτι ενώ καθημερινα ολο και καποιος καθηγητης θα της ελεγε πως τα μαθηματα μαζι της τελειωσαν!! Η Ροζα με ολη αυτή την υπεροχη ροη των πραγματων ηταν στον /εβδομο ουρανο… Ο Αδερφος της ο Αλμπερντ όμως ηταν ιδιαιτερα περιεργος για το τι συμβαινει… Ετσι παρακολουθησε κρυφα την συνελευση των συναρχηγων των αρντλευ την οποια εκανε η θεια εντελως απροειδοποιητα.. και βεβαια χωρις την παρουσια του ιδιου…
Η θεια ελρου ηταν ιδιαιτερα ενθουσιασμενη και ετοιμασε τον λογο της:
«Θα ηθελα να κανω μια σημαντικη ανακοινωση…. Η ανηψια μου η Ροζαμρι σε μερικους μηνες θα εχει σχεδον ενηλικωθει… Και θα πρεπει να τραπει σε γαμο… Για αυτό τον λογο αποφασισα να την παντρεψω σε 2 εβδομαδες από σημερα με τον Τζοναθαν Μπραουν!»
Ο αλμπερντ τα παιξε! Ώστε για αυτό ακυρωνοντουσαν με την σειρα όλα της τα μαθηματα και η θεια ελρου ηταν συνεχεια εξω από το σπιτι…. Ετρεξε να το πει στην Αδερφη του! Αλλα πριν προλαβει να το κανει την ειχαν ηδη ενημερωσει… Την βρηκε να κλαιει με λυγμους στο δωματιο της…
«Ελα Ροζα μην κλαις σε παρακαλω!!» «Σνιφ… πώς να μην κλαιω? Θα παντρευτω καποιον που δεν αγαπωωωω… Γιατι να μου το κανει αυτό η θεια? Γιατι? ….» «Ροζα!!! Σταματα να κλαις γιατι δεν μπορεις να κανεις τιποτα! Σε 2 εβδομαδες παντρευεσαι με έναν μπραουν… Τι να κανουμε? Ετσι εχουν τα πραματα!!» «Σνιφ… Μα δεν θελω!! Αγαπαω αλλον!!» «Ροζα… Μερικες φορες πρεπει να κανουμε πραγματα που δεν θελουμε… Παρε για παραδειγμα εμενα… Για αυτό σηκωσε το κεφαλι και δεξου ότι συμβαινει…» Ξαφνικα οι υπηρετριες της Ροζας μπαινουν να την ετοιμασουν για την συναντηση με τον μελλοντικο της συζηγο….
Η Ροζα με βαρια καρδια ετοιμαστηκε για να συναντησει το Μελλοντικο της συζηγο… Που την περιμενε με την ψυχη στα ουρανια… Η Ροζα με σκυμμενο το κεφαλι και με δακρυσμενα ματια βγαινει στην πορτα…. Το φορεμα της σκουρο πρασινο με πρασινα μπιχλιμπιδια ενώ στο κεφαλι φορουσε μια καταπρασινη κορδελα που κρατουσε τα μακρια σγουρρα ξανθα μαλλια της… Κοιταει τον συζηγο της…
Δεν πιστευε αυτό που εβλεπε… Ο Τζον!!! Κι όμως… Αυτος ηταν!!! Ενιωθε πως ονειρευοταν… Ο ομορφος Τζον με το Ασπρο πουκαμισο το μαυρο παντελονι και τα πολυτελη παπουτσια… Τα γαλαζια ματια του ειχαν ματια μονο για την Ροζα… Χαμογελασε και ανοιξε τα χερια του… Η Ροζα τρεχωντας πεφτει στην αγκαλια του… Συγκινημενη ψιθυρισε στο αυτι του…..
«Σαγαπω και θα σε αγαπω για παντα!!!»
Ο Τζον συγκινημενος…
«Και εγω Ροζα μου… Και εγω… !!!!»

Την συνεχεια την φανταζεστε… Παντρευτηκαν και εκαναν ένα μοναχογιο… Τον αντονυ… Τον ξανθομαλλι με τα γαλανα ματια…. Παροτι εχωντας αποκτησει έναν υπεροχο γιο.. Το μελλον τους ηταν αβεβαιο…

...
ΤΕΛΟΣ

Ιστορία Δεύτερη


Ένα μαγικό καλοκαίρι

Η πρωινή δροσιά τύλιγε τον ροδόκηπο.Ανάμεσα από τις πρώτες νεογέννητες ηλιαχτίδες, η σκιά ενός νεαρού ξανθού κοριτσιού, έκανε παιχνίδια επάνω στα μικρά πέτρινα δρόμακια.
Όταν είχε ξυπνήσει ήταν ακόμη σκοτεινά έξω, αλλά με τίποτα στον κόσμο δεν θα έχανε το τελευταίο της πρωινό, να το περάσει χωρίς να επισκεφθεί τον ροδόκηπο.
Αυτά τα τριαντάφυλλα ήταν ο κόσμος της.Μια πανδαισία χρωμάτων και ευωδιών. Τα είχε φυτέψει, φροντίσει και μεγαλώσει μόνη της.Ήταν τα παιδιά της.Αν και η μητρότητα ήταν πολύ πρώιμο συναίσθημα για την νεαρή της ηλικία, έτσι όμως ένιωθε.Για μια στιγμή σκέφτηκε να βγάλει ένα φυντάνι και να το πάρει μαζί της, γνώριζε εκ των πρωτέρων όμως, ότι τα τριαντάφυλλα της δεν θα ευδοκιμούσαν στα κρύα βράδια της Σκωτίας.Γιατί μπορεί να ήταν καλοκαίρι, αλλά ακόμη και οι καλοκαιρινές νύχτες στην Σκωτία ήταν αρκετά ψύχρες.Μ' ένα αναστεναγμό σκέφτηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο της πραγματικά ξένοιαστο καλοκαίρι.Από τον Σεπτέμβρη θα έμπαινε στην "φυλακή"! Γιατί μόνο σαν φυλακή μπορούσε να δεί το βασιλικό κολέγιο του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.Δύο χρόνια! Δύο ολοκληρα χρόνια θα πρεπε να περάσει σ'εκείνη την φυλακή μόνη της.Ο αδερφός της ο Μπέρτ ήταν ακόμη πολυ μικρός για να την ακολουθήσει.Η ξαδέρφη της Σάρα μαζί με την θεία Ελρόη, θα ήταν η αναγκαστική και υποχρεωτική της παρέα.
Η Ρόζμαρι αναστέναξε ελαφρά σε όλες αυτές τις σκέψεις και ευχήθηκε μέσα της πραγμάτικά να είχε αντιδράσει στην εντολή του πατέρα της να φοιτήσει στην Αγγλία.Δέν ήταν δειλή, ήξερε όμως ότι δεν είχε πολλά περιθώρια να διαφωνίσει με τον πατέρα της.Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά είδε το μέλλον της προδιεγεγραμμένο.
Θα φοιτούσε στο κολέγιο και θα επέστρεφε στην Αμερική για να συναινέσει σε ένα κανονισμένο γάμο." Και ο έρωτας? Η αγάπη? " Αυτά δεν είχαν σημασία για μια οικογένεια σαν την δική της.¨Ηταν μια Άρντλει.Και σαν μια Άρντλει, έπρεπε να ακολουθεί την οικογενειακή παράδοση. Με αυτές τις σκέψεις η Ρόζμαρι χάιδεψε με το βλέμμα της μια τελευταία φορά τα αγαπημένα της τριαντάφυλλα και κατευθήνθηκε προς την έπαυλη για το πρόγευμα.
................................................
Το φρέσκο δροσερό χορτάρι έφευγε κάτω από τα πόδια του αλόγου με γρήγορη ταχύτητα.Ο νεαρός αναβάτης ένιωθε τον αέρα να του μαστιγώνει το πρόσωπο και τον καλωσόριζε ευχάριστα.Οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή, δεν θα ήταν τόσο ευχάριστο όσο με τον άνεμο που έπαιζε με τα καντανά του μαλλιά.Ένιωθε την ενέργεια του αλόγου, την αδρεναλίνη του στα ύψη, ένιωθε ελεύθερος.Όσο ελεύθερος μπορούσε να νιώθει ένας Γκράντζεστερ.
Πάντως σίγουρα πιο ελεύθερος απ'οτι αισθανόταν τον καιρό που βρισκόταν στο κολέγιο σπουδάζοντας οικονομικά.
Τα καλοκαίρια του τα περίμενε ανυπόμονα.Αγαπούσε τον πατρικό του πύργο στην Σκωτία και τις ώρες του, τις σπαταλούσε είτε κάνοντας ιππασία,είτε ξιφασκία με τον δάσκαλο του κ.Μπέικερ.Από όλο το υπηρετικό προσωπικό και τους δασκάλους που ήταν στην υπηρεσία του Δούκα Γκράντζεστερ, ο δάσκαλος ξιφασκίας ήταν ο αγαπημένος του Ρίτσαρντ.
Ο κ.Μπέικερ ήταν ένας αμερικάνος πρώην ηθοποιός,ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Αγγλία με την οικογένεια του.Σε μια προσπάθεια να έχει ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον, προσπάθησε να αναζητήσει εργασία στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου.Δυστυχώς οι προσπάθειες του ήταν άκαρπες.Δεν ήταν κακός ηθοποιός, απλά πάρα πολύ άτυχος.Σαν να μην έφτανε αυτό, έχασε την γυναίκα του στο δεύτερο χρόνο της παραμονής τους εκεί και έμεινε μόνος του να προσπαθεί να συντηρίσει την δεκάχρονη μοναχοκόρη του.Οι επιλογές του ήταν δυστυχώς περιορισμένες.Τα μαθήματα υποκριτικής ήταν σπάνια.Τα χρήματα πενιχρά, και το μέλλον του φαινόταν σκοτεινό, ως την ημέρα που εντελώς τυχαία ο Δούκας του Γκράντζεστερ του πρότεινε να τον προσλάβει ως δάσκαλο ξιφασκίας για τον μεγάλο του γιό Ρίτσαρντ.Αναγκάστηκε να στείλει την κόρη του πίσω στην Αμερική, σε μια θεία του, για να μπορέσει να εργαστεί και να εξοικονομίσει χρήματα για το μέλλον της.Έτσι και ξεκίνησε να εργάζεται στον πύργο του Δούκα στην Σκωτία.
Ο Τέρενς Μπέικερ συμπάθησε τον νεαρό Ρίτσαρντ αμέσως.Ήταν ένας ανυπόμονος ζωηρός και μερικές φορές αυθάδης νεαρός κύριος, που όμως προσπαθούσε πάντα να ακολουθεί τις εντολές του πατέρα του και να είναι τυπικός με το πρωτόκολο το οποίο ακολούθούσε μια οικογένεια σαν την δική του, στης οποίας κυλούσε βασιλικό αίμα πάππου προς πάππου.
Γνώριζε βέβαια ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο καλοκαίρι που θα εργαζόταν για τον Δούκα Γκράντζεστερ, γιατί ο νεαρός Ρίτσαρντ φέτος τελείωνε τις σπουδές του στο κολέγιο και από τον νέο χρόνο θα ξεκινούσε να εργάζεται στο πλευρό του πατέρα του στις επιχειρήσεις τους.
Γι'αυτό και ακριβώς το λόγο, ζήτησε από την κόρη του να έρθει να περάσουν το τελευταίο του καλοκαίρι στην Ευρώπη παρέα και να επιστρέψουν αισίως στην Αμερική μαζί το ερχόμενο φθινοπωρο.
.....................................................

Ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ στα γαλήνια νερά του Ατλαντικού, ένα πλοίο διέσχιζε τον ωκεανό με προορισμό την Αγγλία.
Η νεαρή Έλενορ επέστρεφε στην Αγγλία μετά από αρκετά χρόνια απουσίας.Πόσο της είχε λείψει ο πατέρας της! Το να χάσει την μητέρα της σε μια τόσο τρυφερή ηλικία ήταν τραυματικό για την παιδίκη της ψυχή,αλλά αυτό που πραγματικά την είχε συντρίψεί, ήταν ότι έπρεπε να αποχωριστεί και τον πατέρα της.Όλα αυτά τα χρόνια ο πατέρας της είχε στην ουσία εγκαταλέιψει το θέατρο που τόσο λάτρευε για να μπορέσει να την συντηρησεί.Ζούσε με την θεία της και είχε φροντίσει να μην της λείψει πότε τίποτα.Με τα χρόνια η Έλενορ έγινε μια εκθαμβωτική νεαρή κοπέλα.Τα φίνα λεπτά χαρακτηριστικά της θύμιζαν έργο τέχνης, σαν ένα πλάσμα που υπήρχε μόνο στην φαντασία των καλλιτεχνών.Μικρά σαρκώδη χείλη σε σχήμα καρδιάς που έμοιαζαν ανοιξιάτικα ροδοπέταλα,κόμψή ίσια μύτη και δύο σκούρες μπλε θάλασσες, τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της.Όλα αυτά πλαισιομένα από μια πλούσια κατάξανθη κόμμη.Η Έλενορ ήταν πραγματικά ένα νεραιδένιο πλάσμα.Και ειδικότερα στα μάτια των ανδρών.Είχε κληρονομίσει το ταλέντο του πατέρα της και λάτρευε το θέατρο.Ήταν το μεγάλο της όνειρο.Και τώρα αυτό το όνειρο θα ξεκινούσε να πάρει σάρκα και οστά.Του είχε ζητήσει να φοιτήσει σε κάποια αγγλική σχολή θεάτρου και ΄φετος, η επιθυμία της θα γινόταν πραγματικότητα.
Δεν την πείραζε που θα περνούσε ένα ολόκληρο καλοκαίρι κάνοντας μαθήματα. Θα θυσίαζε όλα τα καλοκαίρια του κόσμου για να μπορέσει να κάνει το όνειρο της αληθινό.
Την ώρα που σκέφτόταν όλα αυτά κάνοντας μια βόλτα στο κατάστρωμα του πλοίου, είδε μια κοπέλα που της φάνηκε ότι έκλαιγε.Την πλησίασε αργά.Ήταν πόλυ κόντα στην ηλικία της, πάρα πολύ όμορφη και δροσερή σαν νεογέννητο τριαντάφυλλο.Δεν ήθελε να φανεί αγενής και την στιγμή που πήγε να απομακρυνθεί η κοπέλα σήκωσε το πρόσωπο της και την κοίταξε με το βλέμμα της θολωμένο από τα δάκρυα.
- ω... δεν ήθελα να σε ενοχλήσω, συγνώμη, είπε η Έλενορ και έστριψε να φύγει.
- όχι μη... δεν με ενοχλείς, είπε συνεσταλμένα η κοπέλα σκουπίζοντας τα δάκρυα της και προς έκπληξη της Έλενορ χαμογέλασε.
Της χαμογέλασε και αυτή.
- Θα ήθελες να κάτσω να σου κάνω παρέα? Με λένε Έλενορ.
- Πολύ θα το ήθελα αυτό Έλενορ, ονομάζομαι Ρόζμαρι Άρντλει.
- Χάρηκα πολύ Ρόζμαρι, και της πρόσφερε το χέρι της, είμαι η Έλενορ Μπέικερ.
Τα δυο κορίτσια κοιτάχτηκαν και χωρίς να το καταλάβουν άρχισαν να γελάν.Όλη αυτή η τυπικότητα τους φάνηκε τόσο αστεία ξαφνικά.Στο κάτω κάτω δεν ήταν παρά δυο κοριτσόπουλα δεκαέξι ετών.
Άρχισαν να κουβεντιάζουν σε εύθυμο τόνο και είπαν αμέσως η μια στην άλλη για τον λόγο που ταξίδευαν στην Αγγλία.
- Και μέχρι το φθινοπωρο που θα πας στο κολέγιο, που θα περάσεις το καλοκαίρι σου Ρόζυ? ρώτησε η Έλενορ την νέα της φίλη.
- Η οικογένεια μου έχει μια έπαυλη στην Σκωτία, θα μείνουμε εκεί με την θεία μου Ελρόη και την ξαδέρφη μου Σάρα, δεν είναι και το καλύτερο μου!...
- Αλήθεια λές?! Και γω στην Σκωτία θα πάω! Ο πατέρας μου εργάζεται σε ένα πύργο εκεί, και γω θα κάνω μαθήματα στο τοπικό κολεγιο, είπε όλο χαρά η Έλενορ.
- Μαθήματα?! Όλο το καλοκαίρι?!
- Ναι! είπε η ενθουσιασμένη, μαθήματα υποκριτικής!
- Ω! Θέλεις να γίνεις ηθοποιός Νέλι?!
- Ναι! Είναι το όνειρο της ζωής μου! Και ο πατερας ηθοποιός είναι, αλλά οι ατυχίες της ζωής δεν τον άφησαν να εξελιχθεί όπως θα'θελε.Θα κάνει όμως τα πάντα για μένα να ακολουθήσω το όνειρο μου!
- Τι τυχερή που είσαι, είπε η Ρόζμαρι και μια σκία σκέπασε το ωραίο πρόσωπο της.
- Αχ καλή μου Ρόζυ και σύ μπόρεις να το κάνεις! Να ακολουθησεις το όνειρο σου!
- Εγώ?!... εγώ θα ήθελα να φροντίζω τα τριαντάφυλλα μου... και να παντρευτώ απο έρωτα! όχι σαν ένα επιχειρηματικό συμβόλαιο!
- τότε αυτό να κάνεις Ρόζυ! Νά βρεις τον έρωτα της ζωής σου και να μην παντρευτείς απο υποχρέωση!
Η Ρόζμαρι έσκιψε το κεφάλι.
- Αυτό έχει ήδη κανονιστεί.... ο πατέρας μου ξεκίνησε τις διαδικασίες να με αρραβωνιάσει ...
- Ποπό... καημένη μου Ρόζυ... εγώ πότε δεν θα ακολουθήσω τέτοιου είδους πρωτόκολα! Είμαι αποφασισμένη να μείνω ελέυθερη! Δεν θέλω έρωτες! Θέλω μόνο το θέατρο, με αυτό είμαι ερωτευμένη!
Καθώς τα έλεγε όλα αυτά η Έλενορ έλαμπε σαν τον ήλιο και η Ρόζμαρι μοιράστηκε την χαρά και την αισιοδοξία της, αυτόματα ένιωσε καλύτερα.
- Λοιπόν ξέρεις τι πιστεύω Νέλι μου?...Ότι θα περάσουμε ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Οι δύο νέες φίλες άρχισαν να γελάνε χαρούμενα όταν πέρασε απο μπροστά τους ένας νεαρός αξιωματικός του ναυτικού. Σταμάτησε και τις χαιρέτησε τυπικά όπως χαιρετάν όλοι οι ευγενικοί κύριοι τις νεαρές δεσποινίδες.
- Δεσποινίδες μου!
- Κύριε, είπαν με μια φωνή οι κοπέλες.
Το βλέμμα του νεαρού σταμάτησε για λίγο παραπάνω στα καταπράσινα σαν σμαράγδια μάτια της Ρόζμαρι.Τις στιγμές που πέρασε βυθισμένος στα μάτια της, ένιωσε το δροσερό αεράκι ενός λόφου και τον πλημμύρισε το άρωμα μυριάδων τριαντάφυλλων.Από την πλευρά της η Ρόζμαρι ένιωσε τα μάγουλα της να πέρνουν φωτία και η καρδία της άρχισε να χτυπάει σαν τρελή! Τι της συνέβαινε?! Δεν μπρούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από αυτόν τον νεαρό ναυτικό! Η Έλενορ παρακολουθούσε με περιέργεια την σκηνή ανάμεσα τους και χαμογέλασε παιχνδίαρικα.Κάταλάβε ότι η φίλη της είχε σαστίσει μπροστά σε αυτόν τον κομψό νέο και αντίστοιχα αυτός έδιχνε να έχει μαγευτεί από την Ρόζμαρι.Ξερόβηξε σίγα... Τέσσερα ζευγάρια μάτια γύρισαν και την κοίταξαν.
Αμηχανία. Κάνείς δεν μίλησε. Την στιγμή που πήγε να πει κάτι η Έλενορ, ακούστηκε μια νεαρή γυναικεία φώνη από πίσω.
- Ρόζμαρι! Ρόζμαρι! Τι κάνεις τόση ώρα μόνη σου στο κατάστρωμα? Η θεία άρχισε να ανυσηχεί και είπε να έρθε να σε βρω!... α! είπε σαστισμένη η Σάρα και κοίταξε την τριάδα, έχεις παρέα βλέπω! και ανασήκωσε τα φρύδια της ειρωνικά.
- μμμ ναι Σάρα, να σου συστήσω την φίλη μου Έλενορ Μπέικερ και τον κύριο.... κόλλησε!
- Στέφαν Μπράουν! Αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, στις υπηρεσίες σας κυρίες μου! και έκανε ένα στρατιωτικό χαιρετισμό.
- Σάρα Άρντλει καταγοητευμένη, είπε η Σάρα και έδωσε το ΄χερι της στον Στέφαν ο οποίος το φίλησε τυπικά.
- Φαντάζομαι συστηθήκατε με την ξαδέρφη μου Ρόζμαρι Άρντλει και την εε,...κοίταξε υποτιμητικά την Έλενορ.Τόση ομορφιά έπρεπε να είναι απαγαρευμένη! Σκέφτηκε με ζήλια και κακία μέσα της.
- Ελενορ Μπέικερ! είπε έντονα για να την συμπληρώσει.
Η Σάρα την αγνόησε επιδειχτικά, πέρασε το χέρι της στο μπράτσο της Ρόζμαρι και είπε, - Λοιπόν Ρόζυ δεν νομίζω ότι είναι σωστό να αφήσουμε περισσότερο την θεία μας να περιμένει! Η κοπέλα σαστισμένη ακόμη κοίταξε τον Στέφαν για μια στιγμή και μετα γυρνόντας στην φίλη της είπε,
- Νέλι μου θα μας κάνεις την τιμή να πάρεις το δείπνο σου μαζί μας?!
- ωω... δεν ξέρω...
- Δεν ακούω τίποτα! είπε ξαφνικά εντελώς αποφασισμένη στην νέα της φίλη.-Θα έρθεις μαζί μας για το δείπνο! και κείνη την στιγμη έπιασε με το ελευθερο της χέρι εκείνο της Έλενορ και της χαμογέλασε πλατιά.Η Σάρα κάκιωσε στο λεπτό με την εγκαρδιώτητα της ξαδέρφης της και χωρίς να χάσει καιρό έιπε,
- Τότε νομίζω ότι δεν είναι σωστό να μην καλέσουμε και τον κ.Μπράουν!
-.. ε ναι φυσικά, απάντησε ντροπαλά.
- Κανονίστηκε λοιπόν! Κ.Μπράουν μας επιτρέπεται να πάμε να ετοιμαστούμε και χαχάνισε.
-... ναι βεβαίως...
Η Ρόζμαρι σκέφτηκε πόσο ξεδιάντροπα φλέρταρε η Σάρα με τον κ.Μπράουν και νευριάσε.- Μην το καθυστερούμε άλλο, τότε, εις το επανηδειν! είπε και κρατώντας ακόμη την Έλενορ έκαναν μεταβολή και προχώρησαν.Την 'ωρα που έφτανα στις καμπίνες, η Έλενορ, έσκιψε και ψιθύρισε στο αυτί της φίλης της.
-.. Ρόζυ δεν μπορώ να έρθω στο δείπνο.... δεν έχω βραδυνό φόρεμα, κοκκίνησε καθώς το είπε.
- Νέλι, έχω εκατοντάδες φορέματα, που θα περνούσα μια ζωή, χωρίς να τα φορέσω όλα ούτε μια φορά το καθένα! και της έκλεισε το μάτι.
- Σ'ευχαριστώ πολύ Ρόζυ μου!
Άφησαν την Σάρα στην καμπίνα της και πήγαν σε αυτή της Ρόζμαρι για να ετοιμαστούν.
......................................................

Ακόμη ένα μάθημα ξιφασκίας τελέιωσε και μαθητής με δάσκαλο απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου κουβεντιάζοντας για διάφορα θέματα.
- Λοιπόν κ Ρίτσαρντ νομίζω ότι πλεον δεν υπάρχει κάτι άλλο, που δε σας έχω διδάξει, γίνατε καταπληκτικός ξιφομάχος!
- Σ'ευχαριστώ καλέ μου κ. Μπέικερ, είχα όμως έναν ταλαντούχο δάσκαλο! Λυπάμαι που του χρόνου δεν θα κάνουμε άλλα μαθήματα...
- μμμ και γω κ Ρίτσαρντ, αλλα χαίρομαι για τον χρόνο που περάσαμε παρέα, σας ευχαριστώ, του ειπέ με χαμογελο , αλλά αρκετά σκεπτικός.
- Σας αποσχολεί κάτι δάσκαλε?
-... όχι... ε, ίσως αλλά δεν θέλω να σας απασχολήσω με τα δικά μου προβλήματα.
- Το ξέρω ότι ακόμη δεν έχω γίνει ο Δούκας του Γκράντζεστερ, αλλά αν πραγματικά περνάει απ'το χέρι μου, θα ήθελα να σας βοηθήσω.
Ο κ. Μπέικερ τον κοίταξε με τρυφερότητα σαν να κοιτούσε τον γιο του και τελικά είπε,- Πολύ καλά , θα σας πω κ Ρίτσαρντ τι με απασχολεί... και μ'ενα μικρό ξεφύσημα, άρχισε να του λέει για την κόρη του που θα ερχόταν και θα περνούσε το καλοκαίρι στην Σκωτία, για την σχολή υποκριτικής και ότι κατεύθανε σε δυο μέρες, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να παει να την παραλάβει.Είχε υποσχεθεί στον Δούκα, εκείνη την ημέρα να κάνει μια επίδειξη ξιφασκίας, στην βασιλική λέσχη που ήταν μέλος ο δούκας.Θα ήταν μεγάλη προσβολή να του αρνηθεί ή να ζητήσει να μην πάει.
- Δηλαδή ανυσηχείς για το ποιός θα παραλάβει την κόρη σου απο το λιμάνι δάσκαλε?! Εγώ θα πάω!
Ο κ. Μπέικερ τον κοίταξε με έκπληξη.- Δεν ξέρω...κ. Ρίτσαρντ δεν ξέρω αν είναι σωστό.Ο νεαρός τον κοίτουσε και ήξερε τι εννοούσε, ναι δεν ήταν σωστό ένας νεαρός να ταξιδεύει με μια ελευθέρη κοπέλα ασυνόδευτη.
- Δεν θα πάω μόνος μου κ.Μπέικερ, θα πάρω μαζί μου και έναν από τους οδηγούς του πατέρα μου!
Το πρόσωπο του φωτίστηκε.- Σ'ευχαριστώ πολύ Ρίτσαρντ παιδί μου! και τον χτύπησε φιλικά στον ώμο.
- Δικιά μου η ευχαρίστηση δάσκαλε! είπε χαρούμενος.
Σε δύο μέρες θα πήγαινε να παραλάβει την κόρη του δασκάλου του απο το λιμάνι του Σάουθαμπτον.

..........................................................

Οι δυο νέες φίλες μπήκαν στην μεγάλη σάλα του πλοίου, όπου θα έπερναν το δείπνο τους με την Σάρα, την θεία Ελρόη και τον κ.Μπράουν.Τα βλέμματα των ανδρών αλλά και των γυναικών στράφηκαν επάνω τους.Δυο νεράιδες είχαν πατήσει το πόδι τους στην γη! Η Ρόζμαρι φόρεσε ένα πράσινο φόρεμα με λευκές σατέν κορδέλες, δεμένες κάτω από την καμπή του στήθούς σε αυτοκρατορικό στύλ και η Έλενορ είχε διαλέξει ένα απαλό ροζ με σκούρες μπλε κορδέλες από βελούδο στον ίδιο σχεδόν τόνο με τα μάτια της.Οδηγήθηκαν στο τραπέζι τους και δεν άργησε να φανεί ο κ.Μπράουν.
- Καλησπερά κ.Μπράουν, είπε η Έλενορ.
- Καλησπερά δις Μπέικερ...δις Άρντλει και με αυτό χάθηκε πάλι μέσα στα μάτια
της Ρόζμαρι.
- ....κ.Μπράουν έκανε ντροπαλά η κοπέλα αλλά του χάρισε ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο.Αυτό το χαμόγελο σε συνδιασμό με την γλυκήτητα της φωνής της, τον σκότωνε!
Δεν άργησαν να εμφανιστούν και η Σάρα με την θεία Ελρόη.- Ω! κ.Μπράουν να σας συστήσω την θεία μας κ.Ελρόη Άρντλει.
- Κυρία μου, είπε ο Στέφαν και έκανε μια υπόκλιση.
- Κ.Μπράουν, απάντησε τυπικα η θεία και όλοι πηγαν να καθήσουν.Πριν καλά το κατάλάβει η Ρόζμαρι, είδε την Σάρα να στρογγυλοκάθεται δίπλα στον Στέφαν! Ε! ήταν απιστευτή! Η Ελενορ το προσεξε και της έκανε νόημα να κάθήσει απέναντι του, και ήξερε πολύ καλα τι έκανε, ο Στέφαν όλο το βράδυ δεν είχε μάτια παρά μόνο για την φιλή της.Το δείπνο σερβιρίστηκε και η ψιλοκουβέντα άρχισε, την οποία κατα κανόνα μονοπωλούσε η Σάρα με την φλυαρία της λέγοντας κυρίως αερολογίες και φλερτάρωντας ασύστολα τον νεαρό αξιωματικό.Η θεία Ελρόη παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις συζητήσεις μεταξύ των νεαρών.Ο κ.Μπράουν της ήταν πολύ συμπαθής.Όπως η ίδια ανακάλυψε κατόπιν ερωτήσεων, ήταν γόνος παλιάς ναυτικής στρατιωτικής οικογενείας και ακολουθούσε τα βήματα των προγόνων του, υπηρετώντας στο βασιλικό ναυτικό.
- Φαντάζομαι επιστρέφετε στην υπηρεσία σας κ.Μπράουν στο Λονδίνο?
- Για την ακρίβεια έχω μετατεθεί στην Αμερική, όταν δεν ταξιδεύω, αλλά τώρα επισκέπτομαι τους παππούδες μου, που ζουν στο Λονδίνο.
- Δηλαδη η οικογένεια σας ζει στην Αγγλία?
- Όχι, όχι κυρία, οι γονείς μου απεβίωσαν όταν ήμούν πολύ μίκρος, με μεγάλωσαν οι παππούδες μου.
- Αυτό δε σας εμπόδισε όμως να ακολουθήσετε τα βήματα του πατέρα σας όμως!
- Και να το επιθυμούσα, δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά κ.Άρντλει. Ο παππούς μου είναι πολύ αυστηρός με τις παραδόσεις στην οικογενεια μας.Το δείπνο συνεχίστηκε περίπου στους ίδιους ρυθμούς.Στην όλη διάρκεια της βραδυάς η Ρόζμαρι και ο Στέφαν αντάλλασαν κρυφά βλεμματα γεμάτα τρυφερότητα και προς καλή τους τύχη, η μόνη που το προσεξε ήταν η Ελενορ.
Η Έλενορ για την οποία η θεια Ελρόη δεν είχε σχηματίσει και την καλύτερη γνώμη.Ένα κορίτσι μόνο να ταξιδεύει χωρίς συνοδία! Απαράδεχτό! Της είχε κάνει όμως εντύπωση, το πόσο χαρούμενη έγινε η Ρόζμαρι, από αυτή την φιλία και έχοντας μεγάλη αδυναμία στην ανηψιά της,σκεφτηκε ότι θα ήταν καλή καλοκαιρινή παρεά για την Ρόζυ.Ήδη η μελαγχολιά που είχε όταν έφυγαν απο το Λέικγουντ είχε εξαφανιστεί.Οπότε θα το άφηνε προς το παρόν το θέμα της νέας φιλίας.Ούτως η άλλως η Ρόζμαρι σε λίγο καιρό θα γνώριζε τον μέλλοντα μνηστήρα της, αν όλα πήγαιναν καλά στις συμφωνίες του πατέρα της.Στην σκέψη του γάμου η θεία Ελρόη φαντάστηκε ότι ο κ.Μπράουν θα ήταν ένας καλός υποψήφιος για την άλλη της ανηψιά Σάρα.
Η βραδυά έφτασε αισίως στο τέλος της και η Σάρα σα να είχε μαντέψει τις σκέψεις της θείας είπε,- Θα σε δούμε αυρίο το βράδυ Στέφαν στον αποχαιρετηστήριο χορό?!και τον κοίταξε όλο γλυκά μάτια.Η Ρόζμαρι είχε εκνευριστεί πραγματικά με την Σάρα σε όλο το δείπνο.Κι η Έλενορ ανασήκωσε τα μάτια στον ούρανό, σκεπτόμενη τι ανυπόφορη κοπέλα ήταν η Σάρα.Ο Στέφαν ΄σαστισε για μια στιγμή καθώς είδε τον θυμό της Ρόζμαρι, αλλά απάντησε ευγενικά στην Σάρα.
- Μα φυσικά, θα χαρώ να μου χαρίσετε ένα χορό, αλλά όταν το είπε αυτό δεν κοιτούσε την Σάρα αλλά την Ρόζμαρι!
- Τότε ως αύριο κ.Μπράουν, είπε η θεία και αποχώρησε απο την αίθουσα μαζί με τα τρία κορίτσια.Οι δύο φιλενάδες αποφάσισαν να μοιραστούν την ίδια καμπίνα εκείνο το βράδυ. Μέχρι να τις πάρει ο ύπνος κουβέντιαζαν για όλα όσα έγιναν σήμερα και κυρίως για το δείπνο, την Σάρα και φυσικά για τον Στέφαν!
- Ρόζυ του αρέσεις! χαχάνισε παιχνιδιάρικα η Έλενορ.
- ...δεν ξέρω Νέλι μου... όλο το βράδυ μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του η ανόητη ξαδέρφη μου! Ο θυμός της δεν είχε περάσει, και δεν ήταν μόνο θυμός αλλά και ζήλια!
- Η αλήθεια είναι ότι η ξάδέρφη σου είναι όλίγον τι ξεδιάντρόπη!
- Ολίγον?!
- Ε ... ναι εως πολύ θα λεγα! Συν της άλλης είναι και ακατάπαυστα φλύαρη!
Ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.
- Εσύ πώς νίωθεις Ρόζυ μου?....σου αρέσει ο Στέφαν?! Η Ρόζμαρι δίστασε λίγο...- νομίζώ... άχ! δεν ξέρω... απλά δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ στην ζωή μου!
- Είσαι ερωτευμένη! Ποπό! είπε η Έλενορ όλο χαρά.
- ...αν αυτο είναι... τότε ναι είμαι! απάντησε ξαφνικά αλλά δεν έδιχνε χαρούμενη.
- Μην κατσουφιάζεις Ρόζυ, ο έρωτας μας φέρνει ευτυχία και όχι λύπη! Γιάτι αυτά τα μούτρα τωρά?!
- Γιατί με έχουν λογοδόσει με άλλον Έλενορ!
- Λογοδόσει όχι παντρέψει ακόμη!
- Μα...
- Όχι μα! Έτσι είναι καλή μου! Κάνεις και τίποτα δεν σε εμποδίζει να είσαι με αυτόν που αγαπάς! Η Ρόζμαρι κοίταξε την φιλη της και έπεσε στην αγκαλιά της.- Σ'ευχαριστώ Νέλι μου! Αν δεν σε γνώριζα πραγματικά δεν θα ήξερα τι να κάνω! Τα δύο κορίτσια αγκαλιάστηκαν θερμά και γέλασαν.Δεν ήξεραν ποιά μοίρα τις ένωσε, αλλά γνώριζαν ήδη ότι αγαπούσαν η μια την άλλη σαν αδερφές!

...................................................

Η επόμενη μέρα που ξημέρωσε ήταν και η τελευταία πριν την άφιξη του πλοίου στο λιμάνι του Σάουθαμπτον.Το πρωινό πέρασε ευχάριστο για τις δυο φιλενάδες, κουβεντιάζοντας κάνόντας βόλτες επάνω στο ηλιόλουστο κατάστρωμα.Είχαν καθήσει σ'ένα παγκάκι για να ξεκουραστούν όταν είδαν τον Στέφαν που τις πλησιάσε χαμογελαστός.- Καλημέρα κυρίες μου!
- Καλημέρα κ.Μπράουν! είπαν με μια φώνη και ήταν τόσό αστείο που έβαλαν τα γέλια και οι τρεις.Η Έλενορ δεν γινόταν να μην προσέξει πως κοιτάζαν ο ένας τον άλλο η φίλη της και ο Στέφαν και άρπαξε την ευκαιρία.Σηκώθηκε αργά,σχεδόν θεατρικα απο το παγκάκι και εκανε αέρα στο πρόσωπο της με το χέρι.-..... Ρόζυ μου νομίζω ότι με πείραξε ο ήλιος λιγάκι.... Η Ρόζμαρι είδε την φίλη της έκπληκτη, πριν ένα λετπτό ήταν μια χαρά...- ωωω πρόλαβε να πει γιατι η Έλενορ την διέκοψε, - Μην ανυσηχείς θα πάω στην καμπίνα μου να ξεκουραστώ για λίγο...και συνέχισε να κουνάει θεατρικά το χέρι της κάνοντας αέρα.
- Δις Έλενορ μπορούμε να κάνουμε κάτι? ρώτησε ο Στέφαν.
- μμμ... μην ανυσηχείτε αλήθεια! έκανε μια παύση, για την ακρίβεια μπορείτε να κρατήσετε συντροφιά στην Ρόζυ, δεν θέλω να την ταλαιπωρώ, θα πάω μόνη μου στην καμπίνα.Η Ρόζμαρι άνοιξε διάπλατα τα μάτια! " Νέλι είσαι απίθανη ηθοποιός τελικά!" σκέφτηκε και η καρδία της γέμισε χαμόγελο.- Θα σας δω το βράδυ στον χορό κ.Μπράουν! γειά σας προς το παρόν!¨εκανε μεταβολή και έφυγε.Αμηχανία.Η Ρόζμαρι σκεφτόταν τι να πει όταν ο Στέφαν....
- Δις Ρόζμαρι θα θέλατε να συνεχίσουμε τον περίπατο σας?! την ρώτησε χαμογελώντας.
- Ευχαριστώ πολύ κ.Μπράουν.
- Ω! θα προτιμούσα να με φωνάζεται Στέφαν!
- Και μένα Ρόζμαρι, Στέφαν.Της πρόσφερε το μπράτσο του και άρχισαν την βόλτα τους συζητώντας.Μίλησαν για τα παιδικά τους χρόνια, για τις οικόγένειες τους και η Ρόζμαρι του είπε για την μεγάλη της αγάπη τα τριαντάφυλλα." ...έτσι εξηγέιται το άρωμα που ένιωσα όταν την πρωτοείδα! "σκέφτηκε ο Στέφαν και δεν συγκρατήθηκε, - Τα ζηλεύω αυτά τα τριαντάφυλλα....Είχαν φτάσει έξω από την καμπίνα της.Έμεινε άφωνη.- ...ζηλέυω την φροντίδα που τους δίνεις....θα θελα να είμαι στην θέση τους!
- ...ω Στέφαν, τα μάγουλα της πήραν φωτιά.Με μια ελαφριά κίνηση έφερε το χέρι του στο μάγουλο της και το άγγιξε τρυφερά με τα ακροδάχτυλα του.
-....Ρόζυ... ψυθίρισε.
Εκείνη την στιγμή ένιωσαν ότι ήταν μόνοι οι δυό τους στον κόσμο όλο.Η αγάπη που έβγαινε από τις καρδιές τους πλυμμίριζε τον αέρα γύρω τους.Είχαν χαθεί ο ένας στα μάτια του άλλου, κοιτάζοντας βαθιά μέχρι τις ψυχές τους και ήδη γνώριζαν αυτό που δεν είχε πει κανείς.Χωρίστηκαν με την υπόσχεση του βραδυνού χορού.
- ...θα σε δω το βράδυ Στέφαν...
-...θα μετρώ τα λεπτά Ρόζυ...

....................................................

Η ώρα του χορού δεν άργησε να έρθει.Αυτές θα ήταν και οι τελευταίες ώρες για τους επιβάτες και όλοι ήθελαν να διασκεδάσουν, αύριο το πλοίο έφτανε στην Αγγλία.Η Ρόζμαρι με την Έλενορ, την Σάρα και την θεία Ελρόη μπήκαν στην αίθουσα χορού.Η μουσική γέμιζε τον χώρο με γλυκές μελωδίες και ήδη πολλά ζευγάρια είχαν ξεκινήσει να χορευόυν.Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν ένας νεαρός ΄ζητησε την Έλενορ να χορέψουν, και μετά από λίγο ένας δεύτερος την Σάρα, αν και αυτή είχε σκάσει απ'το κακό της γιατί ο Στέφαν δεν είχε κάνει ακόμη την εμφάνιση του.Η Ρόζμαρι οδήγησε την θεία της σε ένα μικρό σαλονάκι και πήγε να της φέρει κάτι να δροσιστεί, όταν άκουσε πίσω της μια γνώριμη ανδρική φωνή.
- Ρόζμαρι...
- Στέφαν!
- Λοιπόν... θα μου χαρίσεις αυτό τον χορό?!
- Με ευχαρίστηση, μόνο να πάω κάτι δροσιστικό στην θεία μου γιατί με περιμένει.
- Θα σε συνοδεύσω τότε.
Το υπόλοιπο της βραδιάς το πέρασαν χορεύοντας οι δυό τους, χωρίς να αλλάξουν παρτενέρ και με μια Σάρα να βράζει απ'τον θυμό της.Κάποια στιγμή οδηγήθηκαν προς το ανοιχτό κατάστρωμα της σάλας και σταμάτησαν τον χορό για να ξεκουραστούν λίγο.
- Πώς είναι τα πόδια σου? την ρώτησε εύθυμα.
- Ω! Μια χαρά! Πονάνε λίγο, αλλά θα μπορούσα να χορεύω όλη την νύχτα...μαζί σου! απάντησε κάπως τολμηρά.Ο Στέφαν έπιασε το χέρι της και το έφερε σιγά στα χείλη του.
- Ρόζυ... θα ήθελα να σε ξαναδώ στην Αγγλία.
- ....ω, Στέφαν και γώ θα το ήθελα αυτό, όμως θα περάσω το καλοκαίρι μου στην Σκωτία, όχι στο Λονδίνο...είπε και μελαγχόλησε.
- Θα έρθω τότε στην Σκωτία να σε δω!
- Θα το κάνεις αλήθεια Στέφαν αυτό?! τον κοιτούσε με ελπίδα και έκπληξη μαζί.
- ..... θα μπορούσα και στην άλλη άκρη της γης να πάω για να σε δω ξανά Ρόζυ...
- ω! Στέφαν !
- Ίσως είναι λίγο βιαστικό και ξέρω ότι έχεις ακόμη δυο χρόνια στο κολέγιο, αλλά θα ήθελα να ζητήσω και επίσημα την άδεια του πατέρα σου, να σε φλερτάρω και να αλληλογραφώ μαζί σου.... φυσικα αν το θες και σύ αυτό, συμπλήρωσε ντροπαλά.
-.... δεν ξέρω... ο πατέρας μου έχει, να... " αχ! γιατί έιχαν γινει έτσι τα πράγματα?! Γιάτι να μην μπορούσε να διαλέξει τον άντρα που θα παντρεύοταν?!"
-.... δηλαδή δεν θέλεις Ρόζυ..... είπε απογοητευμένος ο Στέφαν.
- Φυσικά και θέλω Στέφαν! αλλά....
- Αλλα κατάλαβα! Ο πατέρας σου έχει βρεί ήδη υποψήφιο μνηστήρα, έτσι?!
Έγνεψε καταφατικά λυπημένη.
- ... χμμ, τότε νομίζω ότι θα βάλει στην λίστα του ακόμη έναν! είπε όλο αισιοδοξία."ω! Στέφαν !" είπε μέσα της και χώρις να το πολυσκεφτεί τον αγκάλιασε σφιχτά!Την κράτησε γερά μέσα στην αγκαλιά του.Οι καρδιές τους άρχισαν ένα τρελό χορό.Πολύ αργά της έδωσε ενα τρυφερό φιλί στα χείλη, σαν επισφράγισμα της αγάπης που ένιωθαν και οι δυο.
-....σ'αγαπώ Ρόζυ , της ψυθίρισε αργά.
-... και σ'αγαπώ Στέφαν!
Η βραδιά δεν θα μπορούσε να τελείωσει ωραιότερα!

..................................................

Στο λιμάνι του Σάουθαμπτον, είχε μαζευτεί άρκετός κόσμος και περίμενε την άφιξη του πλοίου από την Αμερική.Ανάμεσα τους ήταν και ένας ψηλός όμορφος νεαρός μαζί με τον οδηγό της άμαξας του.
- Κ.Ρίτσαρντ, πώς θα ξέρουμε ποιά είναι η κόρη του κ.Μπέικερ...?
- Θα κρατάς αυτή την ταμπέλα με το όνομα της Τζέιμς! είπε ο Ρίτσαρντ και σήκωσε το βλέμμα ψηλά.
- ...δεν κατάλαβα πολύ καλά κύριε...
Αυτός ο Τζέιμς ήταν καλός οδηγός, αλλά λίγο χαζούλης σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ.
- Θα δει το όνομα της γραμμένο η δις Μπέικερ και θα σε πλησιάσει αυτή! Και τότε θα την οδηγήσεις σε μένα εδώ στην άμαξα.Εκείνη την ώρα το πλοίο φάνηκε στον ορίζοντα.- Ορίστε να το πλοίο! Πήγαινε να πιάσεις μια καλή θέση στην έξοδο των επιβατών.
- Μάλιστα κ.Ρίτσαρντ!
- Και μην ξεχάσεις να κρατάς την ταμπέλα ψηλά για να την δει! - Μάλιστα κύριε!
Ο Ρίτσαρντ ευχήθηκε μέσα του ο Τζέιμς να κάνει σωστά την δουλειά του, γιατί άμα έχανε την κόρη του δασκάλου του, θα ήταν καταστροφή!

..............................................

Το πλοίο έδεσε στο λιμάνι και άρχισε η αποβίβαση.Η Έλενορ με την Ρόζμαρι αποχαιρετήθηκαν και κανόνισαν να βρεθούν στην Σκωτία το συντομότερο δυνατό.Αγκάλιάστηκαν και χωρίστηκαν με την Έλενορ να προχωράει πρώτη προς την έξοδο.Η Ρόζμαρι αποχαιρέτησε τον Στέφαν με την υπόσχεση να του γράψει και να συναντηθούν γρήγορα, ένιωθε τελικά ότι το ταξίδι της στην Αγγλία δεν ήταν ατυχία, όπως νόμιζε αρχικά αλλά μια μεγάλη στροφή στην ζωή της.Ήταν ευτυχισμένη.
Καθώς κατέβαινε την σκάλα του πλοίου η Έλενορ είδε έναν κοκκινομάλλη, στρουμπουλό κύριο να κρατάει μια ταμπελα που είχε γραμμένο επάνω..." Το όνομα μου??!! Τι στην ευχή?... Που είναι ο μπαμπάς?!"
Όλη περιέργεια πλησίασε τον κάπως αστειούλη κύριο, όπως της φάνηκε ,έπρεπε να μάθει γιατί κρατούσε μια ταμπέλα με τ'όνομα της."... μάλλον ο μπαμπάς δε μπορούσε να έρθει....και έστειλε αυτόν...?! "
- Συγνώμη κύριε....
- Καλημέρα Δις! Είστε η Δις Έλενορ Μπέικερ?!
- Ναι ...εγώ είμαι , αλλά....
- Α, πολύ ωραία δις, ακολουθήστε με παρακαλώ, και πήρε την βαλίτσα της χωρίς καθυστέρηση.Η κοπέλα τον κοίταξε έκπληκτη, μα βλέποντας τις επιλόγες της, τον ακολούθησε.Πλησίασαν σε μια άμαξα, στην οποία δίπλα στεκόταν ένας ψηλός καστανός νεαρός.Ο Ρίτσαρντ την στιγμή που είδε τον οδηγό του συνοδεία με μια νεαρή κοπέλα, ξεφύσηξε ανακουφισμένος.Ο Τζέιμς πήγε λίγο πιο μπροστά λαχανιασμένος,- Την βρήκα κ.Ρίτσαρντ !είπε με κομμένη ανάσα.
- Το βλέπω Τζέιμς, τώρα τακτοποίησε την βαλίτσα της Δις Μπέικερ σε παρακάλω.Με αυτό γύρισε και αντίκρυσε την ακόμη έκπληκτη Έλενορ.....Η γη άνοιξε και σκόρπισε λουλούδια?!....ο ουρανός είχε γινεί ροζ..?!!....τα αστέρια χόρευαν βαλς ανάμεσα στα σύννεφα...?!....μια νεράιδα έστεκε μπροστά του...?!
Ένα ήταν σίγουρο,ήταν ένα πλάσμα θέικό! Ο Ρίτσαρντ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό..." αυτά τα χείλη! αυτά τα μάτια! ".Ήθελε να απλώσει τα χέρια του και να χαιδέψει τα μεταξένια της μαλλιά, να χαθεί μέσα στην ευωδία τους.Η Έλενορ για πρώτη φορά στην ζωή της κοκκίνησε.Είχε συνηθήσει τους άντρες να την κοιτούν με θαυμασμό και να δέχεται τα κομπλιμέντα τους.Εκείνη όμως την στιγμή, με αυτόν εδώ τον νεαρό άντρα ένιωσε τα μάγουλα της να αρπάζουν φωτιά! Το βλέμμα διαπεραστικό, χωρίς να είναι ξεδιάντροπο, της τρυπούσε την ψυχή.Η ομορφιά του ήταν μοναδική.Ήταν το ίδιο αρρενωπός και γλυκός μαζί!Είχε ένα μικρό ειρωνικό γελάκι στις γωνίες των χειλιών του...." μην κοιτάς τα χείλια του!" μάλωσε τον εαυτό της.Κάποιος έπρεπε να μιλήσει, τελικά με δυσκολία ο Ρίτσαρντ βρήκε την αυτοκυριαρχία του πρώτος.
- Καλημέρα,Δις Μπέικερ, καλωσήρθατε.
- Καλώς σας βρήκα... είπε δισταχτικά.
Ο Ρίτσαρντ στο άκουσμα της μελωδικής φωνής της παραλίγο να ξαναχαθεί, αλλά συγκρατήθηκε και καθάρισε τον λαιμό του.
- Δις Μπέικερ,είμαι ο Ρίτσαρντ Γκράντζεστερ, ο γιός του Δούκα, ο πατέρας σας με έστειλε να σας πάω στην Σκωτία.
- Το υπέθεσα, ότι κάτι θα του έτυχε την στιγμή που είδα τον οδηγό σας.
- Δεν χρειάζεται να ανυσηχείτε, είχε απλά μια υποχρέωση με τον πατέρα μου που δεν γινόταν να αναβληθεί....ελπίζω να μην σας ενοχλεί, που θα σας συνοδέψω εγώ στην Σκωτία...., την κοίταξε με αγωνία.
Η Έλενορ τον κοίταξε λίγο πιο τολμηρά, αυτός ο νεαρός, τόσο τυπικός άγγλος την προκαλούσε να τον πειράξει.
- Χμμ... δεν θα ήταν και δυσάρεστο να κάνω μαθητεία στην βρετανική μου προφορά, είπε πειραχτηκα μιμούμενη την δική του προφορά.
Ο Ρίτσαρντ άνοιξε τα μάτια διάπλατα με το θάρρος-θράσος αυτής της κοπέλας, αλλά δεν πτοήθηκε.
- .... καλή ηθοποιός....μήπως να περιμένατε την σκηνή του θεάτρου..?!της απάντησε κοροιδευτικά.Του χάρισε ενα σαγηνευτικό χαμόγελο, που έλιωσε την καρδιά του και μπήκαν στην άμαξα.Ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την Σκωτία, το οποίο πέρασε μέσα στον ίδιο παιχνιδιάρικο τόνο,κάπου ανάμεσα στο φλερτ και το πείραγμα.Απολάμβαναν τόσο πολυ και οι δυο αυτό το παιχνίδι, που δεν κατάλαβαν τις ώρες του ταξιδιού, μέχρι την στιγμή που η άμαξα διάβηκε την πύλη του πύργου.Ελάχιστα πριν βγουν έξω,ο Ρίτσαρντ έκανε κάτι αρκετά παράτολμο.Η Έλενορ προσπάθησε να στρώσει μια μικρή φουρκέτα στα μαλλιά της,όταν της γλύστρισε απο τα χέρια και έπεσε στο πάτωμα της άμαξας.Ο Ρίτσαρντ σήκωσε την φουρκέτα, αργά την έφερε στα χείλη του, αφήνοντας ένα αόρατο φιλί επάνω της και πολύ προσεχτικά την τοποθέτησε στα μαλλιά της έκπληκτης και μαγεμένης κοπέλας.Τα μάτια τους διασταυρώθηκαν.Ένας αιώνας πέρασε...?!Η πραγματικότητα σκληρή μαζί τους και η πόρτα της άμαξας άνοιξε.
Το σμίξιμο της Έλενορ με τον πατέρα της ήταν συγκινητικό.Μέτα απο χρόνια, γονιός και παιδί έσμιγαν μέσα σε δάκρυα και αγκαλίες.Πέρασαν τις επόμενες δυο ημέρες,αναπληρωνόντας, ελάχιστο του χαμένου χρόνου.Πατέρας και κόρη. Χρόνια μακρυά, μα με καρδιές πάντα κοντά.Την τρίτη μέρα το πρωι, ο κ.Μπέικερ συνόδεψε την κόρη του στο τοπικό κολέγιο.Την εβδομάδα της η Έλενορ θα την περνούσε παρακολουθόντας μαθήματα και τα σαββατοκύριακα θα επέστρεφε στον ΄πυργο, να περνάει χρόνο με τον μπαμπά της.Εκείνες τις δύο μέρες που πέρασε στον πύργο, δεν είχε ξανά την ευκαιρία να δει τον Ρίτσαρντ, έτσι έφυγε για το κολέγιο, δίχως μια τελευταία ματία.Ένιωθε ένα αγκάθι στην καρδία. Ήθελε να τον δει απεγνωσμένα, αλλά παράλληλα ήταν μπερδεμένη για τα αισθήματα της.Πρώτη φορά ένιωθε έτσι στην ζωή της και πανικοβλήθηκε.Δεν μπορούσε να διαχυριστεί αυτό το συναίσθημα.
Από την πλευρά του ο Ρίτσαρντ δεν απείχε πολύ από τα συναισθήματα της Έλενορ.Την στιγμή που την αποχωρίστηκε από κοντά του, ήθελε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να ξαναζήσουν τις στιγμές του ταξιδιού.Πέρασαν τρεις μέρες που δεν την είχε δει και την τέταρτη, την ώρα της ξιφασκίας δεν άντεξε και ρώτησε τον δάσκαλο του, όσο πιο αδιάφορα μπορούσε.
-.... δάσκαλε, είσαι πολύ χαρούμενος σήμερα...φαντάζομαι αιτία είναι η άφιξη της κόρης σου?!
- Ναι κ.Ρίτσαρντ ! Το να έχω την κόρη μου εδώ, μετά απο τόσα χρόνια, δεν περιγράφει την χαρά μου!, το πρόσωπο του έλαμψε.Ο Ρίτσαρντ χαμογέλασε.- ..βέβαια θα είναι λίγο δύσκολο, θα την βλέπω μόνο τα σαββατοκύριακα,συμπλήρωσε.
-...ορίστε?!
-.. ναι όλη την εβδομάδα θα την περνάει στο κολέγιο...
Ο Ρίτσαρντ γνώριζε για τα μαθήματα υποκριτικής,δεν είχε φανταστεί ομώς την τροπή των γεγονότων...
- ...δηλαδη έφυγε..?
- Ναι την συνόδεψα χτές το πρωι.
-...α, είπε το παλικάρι χαμένο." πότε θα την ξαναδω?", η σκέψη ήταν αβάσταχτη.Σαν μάγος ο κ.Μπέικερ του απάντησε.
- Ελπίζω να επιστρέφει τις παρασκεύες....
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο νεαρός άγγλος, άρχισε να δουλεύει σενάρια στο μυαλό του, οπου ξέκλεβε στιγμές με την κοπέλα των ονείρων του!Πώς θα γινόταν όμως να μην γίνει αντιλυπτος απο τον δάσκαλό του?! και ειδικά από τον πατέρα του..?! Ο Δούκας ήδη είχε κανονίσει να του γνωρίσει την μέλλουσα μνηστή του!Μια λίστα απο υποψήφιες νύφες.Η επιλογή θα ήταν η καλύτερη κοινωνική και οικομική συμφωνία που θα μπορούσε να κλείσει ο πατέρας του.
Ο έρωτας δεν είχε καμία θέση σ'ενα γάμο αριστοκρατών.Ο Ρίτσαρντ βλαστήμησε μέσα του και σκέφτηκε πως έπρεπε να κερδίσει όσο χρόνο χρειαζόταν.Στο μυαλό και την καρδία του υπήρχε μόνο ένα πράγμα, η Έλενορ!
...........................................................

Οι επόμενες τρεις εβδομάδες πέρασαν χωρίς να συμβεί τίποτα το συνταρακτικό στους τέσσερις ήρωες μας.Η Ρόζμαρι περνούσε βαρετά τις μέρες της παρέα με την φλύαρη Σάρα και την θεία Ελρόη.Έγραψε δυό γράμματα, ένα στην φίλη της Έλενορ και ένα στον Στέφαν και περίμενε με αγωνία τα δικά τους.Η Έλενορ ήταν ενθουσιασμένη με τα μαθήματα της και τρομερά απασχολημένη.Ξέκλεψε κάποιες στιγμές για να απαντήσει στο γράμμα της φίλης της, αλλά δεν ανέφερε κάτι για τον Ρίτσαρντ.Ήθελε να τα πεί απο κοντά.Τον οποίο Ρίτσαρντ,τον είχε δει παρά ελάχιστες φορές,απο μακρυά, όπου αντάλλαξαν κρυφά βλέμματα.Ο δε Ρίτσαρντ, όλο αυτό το διάστημα έβραζε σαν ηφάιστειο μέσα του! Δεν είχε καταφέρει τίποτα απολύτως για τρεις βδομάδες! έσπαγε το κεφάλι του να βρεί μια λύση, και σκέφτηκε πως η επίσκεψη του φίλου του σε λίγες μέρες, ίσως να τον βοηθούσε.Ο Στέφαν έπλεε σε πελάγη ευτυχιάς με το γράμμα της Ρόζμαρι.Βρισκόταν ακόμη στο Λονδίνο στους παππούδες του, όταν έλαβε ακόμη ένα γράμμα και αποφάσισε πως ήταν καιρός να επισκεφθεί την Σκωτία. Θα έκανε έκπληξη στην Ρόζμαρι! Γι'αυτό και δεν της ανέφερε κάτι στην απάντηση του.

...........................................................

Ήταν Παρασκευή απόγευμα, όταν η Έλενορ επέστρεφε απο το κολέγιο.Την ώρα που η άμαξα της σταματούσε στην είσοδο του πύργου, μια δεύτερη σταμάτησε, ΄λιγα μέτρα πίσω από την δική της.Με έκπληξη η κοπέλα είδε να αποβιβάζεται ο...
- Στέφαν?!!
- Έλενορ ?!
Οι δύο νεοι δεν πίστευαν ότι έβλεπαν ο ένας τον άλλο σε αυτό εδώ το μέρος. Η χαρά και ο ξαφνιασμός τους, ήταν τόσος που ξέχασαν τις τυπικότητες και αγκαλίαστηκαν φιλικά χωρίς να το σκεφτούν.Από την κορυφή της σκάλας, ο Ρίτσαρντ, που είχε βγει για να καλωσορίσει τον φίλο του, είδε την σκηνή και ένιωσε ένα μαχαίρι να μπαίνει στην καρδία του. Το κορίτσι των ονείρων του να αγκαλιάζει τόσο θερμά τον φίλο του!
- Υποθέτω, εσείς οι δύο γνωρίζεστε..., είπε ψυχρά και η Έλενορ με τον Στέφαν, γύρισαν και τον κοίταξαν ξαφνιασμένοι.
Η Έλενορ ήταν σοκαρισμένη, είχε να δει και να ακούσει τον Ρίτσαρντ τόσες πολλές μέρες και όταν αυτό συνέβει, την βρήκε στην αγκαλία του Στέφαν...?! Τι θα είχε φανταστει..?!Ο Στέφαν δεν ήταν χαζός.Πρόσεξε το ύφος του φίλου του, όπως και το πληγωμένο του βλέμμα την ώρα που κοιτούσε την Έλενορ.Κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να χάσει χρόνο.Έπρεπε να του δίξει ότι η κοπέλα που αγκάλιασε ήταν απλά μια καλή φίλη, γι'αυτόν υπήρχε μόνο η Ρόζμαρι!
- Ρίτσαρντ! Φίλε μου ! , τον αγκάλιασε και του χτύπησε φιλικά την πλάτη,- ναι με την Έλενορ γνωριστήκαμε στο πλοίο που μας έφερνε στην Αγγλία.
- α..., έκανε δίσπιστα ο νεαρός ευγενής.
- Ταξίδευε με την καλή της φίλη Ρόζυ...το τελευταίο ο Στέφαν το είπε με ιδιαίτερη έμφαση κα τρυφερότητα, αφήνοντας να εννοηθει η στοργή του για την Ρόζμαρι.
Η Έλενορ με τα μάτια της επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του νεαρού ναυτικού και ο
Ρίτσαρντ ευθύς χαλάρωσε.
- Τότε νομίζω, η Δις Μπέικρ θα μας κάνει την τιμή, να πάρει ένα τσάι μαζί μας, αφού ήδη γνωρίζεστε, είπε με λαχτάρα.
- Πολύ ευχαρίστως κ.Γκράντζεστερ, απάντησε γλυκά η κοπέλα και κόιταξε με τρυφερότητα τον Ρίτσαρντ.
Οι επόμενες ώρες, πίνοντας το τσάι τους παρέα οι τρεις νέοι, πέρασαν εύθυμα, όλο νέα και πειράγματα.Η Έλενορ είπε στον Στέφαν ότι δεν είχε ακόμη καταφέρει να επισκεφθεί την Ρόζμαρι. Ήταν τρομερά απασχολημένη με το κολέγιο. Είχαν ξεκινήσει την προετοιμασία για την παράσταση που θα ανέβαζαν στο τέλος του καλοκαιριού, με την λήξη των μαθημάτων.Θα ανέβαζαν την "Δωδεκάτη Νύχτα" του Σαίξπηρ και η Έλενορ κατάφερε να πάρει τον ρόλο της "Βιόλα".Πετούσε στα ουράνια! Ο Ρίτσαρντ την άκουγε μαγεμένος, όση ώρα μιλούσε για τα όνειρα τη

πολύ ωραίες ιστορίες...μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω....ψήφισα την δεύτερη γιατί μου αρέσουν οι μεγάλες ιστορίες και αυτές που έχουν πολύ ωραίο τέλος.Δεν ξερω ποιός το έγραψε [ αν και υποψιαζομαι κάποιον......] αλλα εχει πολυ ωραια πλοκη και για τα δυο ζευγαρια!!!!!!1

παιδια....εγω αμα δω κι αλλους ερωτες θα φριξωωω!!!!!!!

παλι καλα π και τα δυο ηταν αρκετα(!)συγκρατημενα...!!!!!

Και οι δύο ιστορίες είναι πολύ όμορφες! Μπράβο στις συγγραφείς και στις τόσο ρομαντικές ιδέες τους

Και εμένα μου άρεσαν πολύ οι δυό ιστορίες...

και οι δύο γεμάτες με ρομαντικές πινελιές για τις πολύ ευαίσθητες ψυχούλες.


Ψήφισα τη δεύτερη επειδή ήταν πιό χορταστική και,


επειδή δεν ήθελα να τελειώσει τόσο γρήγορα, προσπαθώ, μέσω της ψήφου,

να εξαναγκ... εμμμ... να πείσω

τη συγγραφέα να γράψει συνέχεια...

Κατάφερα επιτέλους να διαβάσω τις δύο ιστορίες και μου άρεσαν πάρα πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!
Μπράβο και στις δύο συγγραφείς για το χρόνο που αφιέρωσαν, για την αγάπη τους και για τις υπέροχες ιδέες τους που μας χάρισαν αυτές τις δύο ρομαντικές ιστορίες!!!!

Κορίτσια, να με συγχωρείτε για την καθυστέρηση, αλλά, λόγω της χτεσινής απεργίας και της απουσίας δωρεάν υπηρεσιών διαδικτύου , δεν μπόρεσα να σας ανακοινώσω τα νέα του διαγωνισμού...

... Ο οποίος έλαβε τέλος μέσα σ΄ένα πανηγυρικό κλίμα : σαμπάνιες,σερπαντίνες, λουλούδια και πλήθος κόσμου υποδέχτηκε στο φινίς τις δύο συμμετέχουσες του διαγωνισμού:
Νικήτρια αναδείχτηκε η Πάπυρους με το φικ Νο 2,
ενώ, τη δεύτερη θέση κατέλαβε η πολλά υποσχόμενη στον τομέα της συγγραφής και όχι μόνο Σταυρούλα!

Και τις δύο τις περιμένει ένα όμορφο καντυκό δωράκι,

Σπόιλερ:

με πολύ αγάπη από το φορουμάκι μας και την ευχή να βαδίζουν ολοένα και ανώτερα!!!

Κορίτσια, ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή σας, και αν και όποτε λάβετε το δωράκι και θελήσετε, βάλτε και μιά φωτογραφία του έτσι για ζηλέψουν (λέμε τώρα...) οι μη συμμετέχουσες...

μπράβο Ελίζα...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σπόιλερ:

πολύ ωραία ιστορία!!!!!!!!!!!1

και συ σταυρουλα εγραψες πολυ ωραια!

αλλά καλή μας Άλντε....αυτοί που ψήφισαν δεν παίρνουν δώρα??

candy-candy έγραψε:

...

αλλά καλή μας Άλντε....αυτοί που ψήφισαν δεν παίρνουν δώρα??

Να με φαληρίσετε, θέλετε;;;;

όχι χρυσό μου....[ ποιός μιλάει και πόσο χρονών είναι τέλος πάντων.... ]

μπραβοοοο παπιρουςςςς....!!!!!!

Σταυρουλακι η ιστορια σ ηταν τελεια....

αποκλειεται να εγραφα καποια σαν κ αυτη

Σπόιλερ:

Εγω το λεγα πως με την παπι αντιπαλο θα ειχα μηδεν ψηφους... .....

Anyway.... Αληθεια ποιος με ψηφισε???
Εγω δεν ψηφισα κανεναν... ...
να αποκαλυφθει παρακαλω...

Αα!! και κοριτσια αφηστε τα σταυρουλακι, Τελεια και η δικια σου ιστορια
Ηταν αηδια....

Σπόιλερ:

Τα πολλα μου μπραβο στην Παπι

Ευχαριστω πολυυυ πολυυυ κοριτσια που ψηφισατε την ιστορια μου
Ευχαριστω που σας αρεσε τοσο πολυ αν και κατα την δικια μου γνωμη αν μπορουσα να την ξαναγραψω, ισως να την αλλαζα λιγουλακι :roll:
Θελω επισης να συνχαρω την Σταυρουλακι μας γιατι εμενα μου αρεσε παααρρααα πολυ η ιδεα της αληθεια!!!!

Σπόιλερ:

Νομιζω ολοι ξερουμε οτι το χεις και πραγματικα σε θαυμαζω, γιατι εγω στην ηλικια σου δεν εγραφα ετσι!!!!
Και παλι πολλα ευχαριστωωωω!!!!

Ως συνηθως τελευταια και καταιδρωμενη φτανω!!!Φυσικα δεν προλαβα να ψηφισω....

Συγχαρητηρια παπιρους μου αρεσε η πλοκη της ιστοριας σου, ο τροπος που συνδυασες τα ζευγαρια .... συνεχεια θα εχουμε

Σταυρουλάκι μπραβο και σε σενα ειμαι βεβαιη οτι στην εκθεση δε θα εχεις κανενα προβλημα... κατεβαζει το μυαλουδακι σου μπολικες ιδεες!!!!!


Με το καλο και στον επομενο διαγωνισμο!

KATEΡΙΝΑ έγραψε:

Ως συνηθως τελευταια και καταιδρωμενη φτανω!!!Φυσικα δεν προλαβα να ψηφισω....

Συγχαρητηρια παπιρους μου αρεσε η πλοκη της ιστοριας σου, ο τροπος που συνδυασες τα ζευγαρια .... συνεχεια θα εχουμε

Σταυρουλάκι μπραβο και σε σενα ειμαι βεβαιη οτι στην εκθεση δε θα εχεις κανενα προβλημα... κατεβαζει το μυαλουδακι σου μπολικες ιδεες!!!!!


Με το καλο και στον επομενο διαγωνισμο!

Σε ευχαριστω πολυ Κατερινα μου δεν ξερω αν θα εχουμε συνεχεια γιατι εχω ενα φικ σε εξελιξη οταν το τελειωσω ισως

papirous έγραψε:

....Ευχαριστω που σας αρεσε τοσο πολυ αν και κατα την δικια μου γνωμη αν μπορουσα να την ξαναγραψω, ισως να την αλλαζα λιγουλακι :roll:
....

Να υποθέσω πως στη φάση που βρίσκονται τα ζευγάρια στην ιστορία σου, η Ρόζυ θα έμενε έγκυος (εκτός γάμου...) και θα παρατούσε το βρέφος σ΄ένα ορφανοτροφείο στην Αμερική, μετά θα παντρεύονταν και θα έμενε έγκυος στον Άντονυ οπότε ο Άλμπερτ χρόνια αργότερα θα υιοθετούσε την ανηψιά του;;;

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

Aldebaran έγραψε:

Να υποθέσω πως στη φάση που βρίσκονται τα ζευγάρια στην ιστορία σου, η Ρόζυ θα έμενε έγκυος (εκτός γάμου...) και θα παρατούσε το βρέφος σ΄ένα ορφανοτροφείο στην Αμερική, μετά θα παντρεύονταν και θα έμενε έγκυος στον Άντονυ οπότε ο Άλμπερτ χρόνια αργότερα θα υιοθετούσε την ανηψιά του;;;

δεν ειχα αυτο στο νου μου αλλα εσυ φταις αλντε που μου βάζεις ιδεες!!!!

Με χαρα εχω να σας ανακοινωσω οτι το δωρακι μου μαλλον εφτασε θα παω ταχυδρομειο αργοτερα....θα σας εχω νεοτερα πολυ συντομα!!!!!

[img] [/img]

Αυτο ειναι το δωρακι μου!!!!!!!
Σας Ευχαριστωωωωωω πολυυυυυυ πολυυυυυ!!!! Ολες ακομη μια φορα που σας αρεσε η ιστορια μου και την ψηφισατε!!!!
Και τωρα ειμαι κατοχος αυτου του υπεροχου δωρου!!!!!!

πολύ ωραία το δωράκι σου, μου άρεσε ιδιαίτερα η κούπα της Κάντυυυυ

Και τα τρία είναι υπέροχα, αλλά κι εμένα περισσότερο η κούπα μου αρέσει!!!

Μπράβο, papirus!!!! Εύχομαι ολόψυχα να τα χαρείς και η συλλογή σου να γίνει ακόμα πιο μεγάλη!!!

Την κούπα την ερωτεύτηκα και εγώ... στο τσακ ήμουν να μη σου τη στείλω και να υποστηρίξω πως φταίνε τα ΕΛ.ΤΑ. που δεν το είχες λάβει...

Σπόιλερ:

Οσονούπω θα ταξιδέψει και το δώρο της Σταυρούλας

Σπόιλερ:

καλά Άλντε τώρα όμως περιμένω τα χριστούγεννα καθώς περιμένω να πάρω μέρος στον χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό ...

Σπόιλερ: