Ενα φαν-φικ με τον Άντονυ ζωντανό

Ελπίζω να σας άρεσε το φαν-φικ με τον Τέρρυ και την Κάντυ γιατί ακολουθεί αυτό που θα δημοσιεύω εδώ με τον Άντονυ ζωντανό! Τα σχόλεια παρακαλώ[wow]είτε καλά ,είτε κακά[/wow] να τα γράφετε... Τερρικές θα κάνω τον Τέρρυ όπως ήταν πριν συμβούν όσα συνέβησαν με την Κάντυ...Και ξεκινάω έχω όλο το καλοκαίρι μπροστάμου....

KΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Πληροφορίες...
Έχουμε μείνει στη στιγμή που ο Άντονυ έπεσε απ'τ'άλογο και συνεχίζουμε …


Ο χρόνος για την Κάντυ σταμάτησε και έβλεπε ξανά και ξανά τη σκηνή με το άλογο. Η Κάντυ πλησίασε τον Άντονυ και τον πήρε στην αγκαλιά της το όμορφο ξανθό κεφάλι του.

-Άντονυ!!! άρχισε να φωνάζει η Κάντυ και να κλαίει χωρίς σταματημό.
Ξαφνικά από το στόμα του Άντονυ άρχισαν να ακούγονται λέξεις.

-Και εγώ σʼαγαπώ Κάντυ. …. Κάντυ…
H Kάντυ τον κοίταξε στο πρόσωπο και τον ακούμπησε δε γίνεται να πέθανε ήταν τόσο ζεστός. Μα πριν προλάβει να μιλήσει έπεσε λιπόθυμη.
Ξαφνικά τα μάτια του Άντονυ άνοιξαν ξανά.
-Άντονυ , Άντονυ μην πεθάνεις εσένα μόνο αγαπώ τόσο πολύ Άντονυ ,Άντονυ. Είσαι το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο μην πάθεις τίποτα Άντονυ… είπε η Κάντυ μέσα στο παραμιλητό της
Ο Άντονυ άκουσε αυτές τις λέξεις αναστατωμένος κοίταξε το κεφάλι της Κάντυ που αιμορραγούσε . Έπειτα φώναξε το Στήαρ και τον Άρτζι που ήταν κοντά και έβαλαν τη Κάντυ άνω σε ένα άλογο
-Πάμε γρήγορα στο σπίτι την Κάντυ.είπε ο Άντονυ προσπαθόντας να δίξει ήρεμος
-Πως χτύπησε;ρώτησε ο Στήαρ ανήσυχος
-Έπεσα α'τ'άλογο και νόμιζε πως πέθανα,λιποθύμησε και χτύπησε σε μια πέτρα. .
Ο Στήαρ καιο Άρτζι δεν χρειάζονταν άλλες πληροφορίες.Ανέβασαν τη Κάντυ σε ένα άλογο και ξεκίνησαν για το σπίτι..

''Άντονυ,Στήαρ,Άρτζι...''προσπαθούσε να πει η Κάντυ σε όλη τη διαδρομή.
Όταν έφτασαν ο Άρτζι γρήγορα πήγε να φωνάξει τον Οικογενειακό γιατρό ενώ ο Στήαρ εξήγησε στη Θέια Ελρόυ τη έγινε ο Άντονυ πήγε την Κάντυ στο δωμάτιο της. Η Ντόροθυ[που επέρστρεψε] την ξέντυσε και της έβαλε το νυχτικό της.Μέχρι να γίνουν όλα αυτά τα γεγονότα ο γιατρός έφτασε και πήγε στο δωμάτιο της Κάντυ.
''Πώς χτύπησε έτσι;''είπε ο γιατρός
''Έπεσε πάνω σε μια πέτρα πήρε το λόγο ο Άντονυ.
''Δεν είναι πολύ σοβαρό...''είπε ο γιατρός
''Ωραία.''είπε ο Άντονυ με ανακούφηση
Είχε πια βραδιάσει και ήταν ώρα για ύπνο.
-Έλα Άντονυ πάμε για ύπνο είπε η Θέια Ελρόυ.
-Θα μείνω με την Κάντυ.είπε ο Άντονυ με τόνο που όλοι κατέλαβαν πως δεν δέχονταν αντηρίσεις
Και χώρις να μιλήσει η Θεία Ελρόυ πήγε στο δωμάτιο της για να κοιμηθεί.
Ωατόσο στο δωμάτιο της Κάντυ..

-Κύριε Άντονυ θα κάτσετε μαζί της όλο το βράδυ;
-Ναι Ντόροθι και εσύ θα πας να κοινηθείς.
-Μα κύριε Άντονυ δεν μπορώ δεν γίνετε..
Ο Άντονυ την κοίταξε με ένα επιβλητικό μα συγχρόνος γλυκό βλέμμα και της είπε να κοιμηθεί.Η Ντόροθι τον άκουσε και έφυγε απ'το δωμάτιο

''Γλυκια μου Κάντυ.Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει.Θα είσαι η προστατευόμενη μου.Κανένας δεν θα σε πληγώσει ξανά.
-Άντονυ εσύ είσαι;είπε η Κάντυ και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της
-Κάντυ;είπε ο Άντονυ με ξαφνιασμέννο ύφος.Είσαι καλά;
-Ναι Άντονυ μια χαρά αλλά βαριέμαι ,βαριέμαι πολυ.Θέλω να ....είπε μα ξαφνικά σταμάτησε.Η Κάντυ σάστησε.Ο Άντονυ τη φιλούσε.
-Άντονυ...είπε μα ο Άντονυ βγήκε απ'το δωμάτιο.
Η Κάντυ βγήκε απ'το δωμάτιο και άχισε να τον ψάχνει ο Άντονυ ήταν δίπλα απ'τη πόρτα της.Μα εκείνη με τόση βιαδύνη πήγε να τον βρει αλλού.Πήγε στο δωμάτιο του Στήαρ και του Άρτζι.Ο Άντονυ την ακολουθούσε σιωπηλά.Είχ καταλάβει πως τον έψαχνε.Ο Άρτζι και ο Στήαρ ήταν ξαπλομένοι στα κεβάτια τους και μιλούσαν

-Άραγε να γίνει γρήγορα καλά η Κάντυ Στήαρ;
-Σύγουρα Άρτζι είναι πολύ δυνατή.
Τότε η πόρτα άνοιξε να μπήκε μέσα η Κάντυ.
-Κάντυ;! αναφώνησαν και τα δύο αδέρφια μαζί.
-Σςςς!Μη φωνάζεται.Θα σας ακούσουν
-Κάντυ που είναι ο Άντονυ;είπε ο Στήαρ μςζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπο του
Δεν ξέρω.Μιλούσαμε και ξαφνιά με...μα πριν προλάβει να τελειώσει η Κάντυ έπεσε κάτω από τη κούραση.Τότε ο Άντονυ που κτυφάκουγεμπήκε μλεσα τη σήκωσε στα χέρια και την πήγε στο δωμάτιο της,ακολουθθούμενος από τους Άρτζι και Στήαρ.Μόλις την άφησε στο κρεβάτι της τους εξήγεισε με κάθε λεπτομέρια τι είχε συμβεί.Τότε τα αδέρφια του χαμογέλασαν και πήγαν στο δωμάτιο τους ήσυχοι πια να κοιμηθούν.Ενώ ο Άντονυ συνέχησε να μιλά στην Κάντυ που δεν ξανασηκώθηκε μες τη νύχτά.....

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ο ήλιος είχε ανεβεί ψηλά μα η Κάντυ ακόμα να ξυπνήσει. Ο Άντονυ κοίταζε πόσο γαλήνιο ήταν το πρόσωπο της καθόλου δεν είχε κοιμηθεί όλη νύχτα μα δεν τον πείραζε. Ο χρόνος που περνούσε κοιτώντας τη Κάντυ του έδινε παραπάνω απʼτην ενέργεια που χρειάζονταν για να βγάλει όλη τη μέρα, όταν στο δωμάτιο ʽʼεισέβαλαν ʽʼο Άρτζι και ο Στήαρ. Η Κάντυ ξύπνησε από τα βήματα τους.
-Καλημέρα Άρτζι ,Στήαρ και Άντονυ. Άντονυ χτες το βράδυ έφυγες τόσο απότομα…γιατί;
-Δεν έφυγα πήγα να πιω νερό και μέχρι να γυρίσω εσύ ξεπόρτισες. είπε ο Άντονυ με αστείο τρόπο,ελπίζοντας να μην θυμάται τι έγινε το προηγούμενο βράδυ
-Μην φοβάσαι Κάντυ ο Άντονυ ήταν εδώ όλη τη νύχτα μαζί σου…είπε ο Στήαρ γελώντας
-Αλήθεια Άντονυ; ρώτησε η Κάντυ και ο Άντονυ άλλαξε θέμα
- Κάντυ πονάς; ρώτησε ο Άντονυ με ενδιαφέρον
-Όχι αισθάνομαι μια χαρά μόνο που…πριν τελειώσει τη φράση της ακούστηκε ένα γουργουρητό απʼτο στομάχι της ʽʼτα λέει όλα το στομάχι μουʼʼ είπε και όλοι ξέσπασαν σε γέλια
-Άντε Κάντυ πάμε να φάμε.
-Πηγαίνετε εγώ θα ντυθώ και θα 'ρθω.
-Καλά θα σε περιμένουμε είπαν τα ξαδέρφια και κατέβησαν τα σκαλιά
Η Κάντυ άρπαξε βιαστικά ένα φόρεμα και ντύθηκε.. Μετά ξάπλωσε για λίγο στο κρεβάτι για να σκεφτεί ότι είχε γίνει.
ʽʼΟ Άντονυ χτες με φίλησε και έκατσε μαζί μου όλο το βράδυ.Πόσο γλυκός είναι….Άντονυ πόσο σʼαγαπώ!!!;;;ʼʼ μα τις σκέψεις της διέκοψε η Ντόροθυ που μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
-Κάντυ γιατί ντύθηκες μόνη σου και δεν με φώναξες;
-Ντόροθυ δεν είμαι ούτε μωρό ούτε κούκλα..
-Καλά αλλά άλλη φορά θα με φωνάζεις…Κάντυ ξέρεις πως ο κύριος Άντονυ όλη τη νύχτα σου μιλούσε;
-Όλη τη νύχτα; είπε η Κάντυ και πήρε μια έκφραση ντροπής
-Ναι Κάντυ. Άντε τώρα όμως πάμε κάτω όλοι σε περιμένουν
Και κατέβησαν για πρωινό. Αφού έφαγαν πρωινό η Κάντυ πήγε στο δωμάτιο της γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα τα του γιατρό χρειάζονταν ξεκούραση.
ʽʼΜου μιλούσε όλη νύχτα; μα εγώ θυμάμαι πως με φίλησε και βγήκε απʼτο δωμάτιο. Μετά πήγα στο δωμάτιο του Άρτζι και του Στήαρ και λιποθύμησα .Άααα!Αυτός με σήκωσε και με έφερε εδώ.ʼ ʼΜέσα στο δωμάτιο μπήκανε τα αγόρια και πάλι δεν τέλειωσε τις σκέψεις της.
-Κάντυ !είπε φωνάζοντας ο Στήαρ θα πάμε στο σχολείο του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.
-Τι ;τόσο μακριά Πώς;
-Το ζήτησε ο Θείος Γουίλιαμ
-Όλοι;
-βέβαια Κάντυ. Πήρε το λόγω ο Άρτζι
-Καλά τότε. Αφού το θέλει ο μεγάλος θείος Γουίλιαμ…Πότε;
-Την επόμενη βδομάδα. μίλησε και ο Άντονυ
Μετά απʼαυτή τη σύντονη κουβέντα τα αγόρια άφησαν την Κάντυ να ετοιμαστεί αυτή όμως έγραψε ένα γράμμα για την αδερφή Μαρία και την κυρία Πόνυ.

Αγαπητή αδερφή Μαρία και γλυκιά κυρία Πόνυ,
Τι κάνετε; Πώς είναι τα παιδιά; Μου λείπετε πολύ. Θέλω τόσο να ρθω να σας δω και μόλις έχω ευκαιρία θα το κάνω. Εγώ είμαι μια χαρά .Με τον Στήαρ ,τον Άρτζι και τον Άντονυ περνάμε πολύ ωραία, γελάμε ,λέμε αστεία και άλλα πολλά Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να μάθετε πως ο Μεγάλος Θείος Γουίλιαμ θέλει να πάω στο Λονδίνο της Αγγλίας για να σπουδάσω και δεν γίνεται να τον παρακούσω .Ξέρετε πάω να φοιτήσω Μην ανησυχείτε όμως θα είμαι μαζί με τον Άντονυ, τον Στήαρ και τον Άρτζι.Θα μου λείψετε πολύ όλοι σας. Σας φιλώ γλυκά.
Σας αγαπώ πολύ.


Με αγάπη
Κάντυ

Το έβαλε μέσα σε ένα όμορφο μικρό ροζ ,μυρωδάτο φάκελο και το έδωσε στον Τζορτζ να το στείλει…

Παιδιά τον άλλο μήνα τη συνέχεια γιατί πρέκυψαν κάποια θέματακια....

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα και είχε φτάσει η μέρα της αναχώρησης. Η Κάντυ ήταν στο δωμάτιο της και σκεφτόταν πως θα πέρναγε στο καινούριο της σχολείο. Όταν ξαφνικά ο Στήαρ μπήκε στο δωμάτιο μετά από έναν ελαφρύ χτύπο στην πόρτα.

-Στήαρ!;
-Γεια Κάντυ. Είσαι έτοιμη να φύγουμε η άμαξα που θα μας πάει στο λιμάνι σε μια ώρα θα είναι εδώ.
-Ναι Στήαρ είπε η Κάντυ με έναν πιο μελαγχολικό τόνο
-Κάντυ ο Άντονυ μου είπε να σου πω να τον συναντήσεις στο κήπο.
-Γιατί Στήαρ ;
-Δεν ξέρω Κάντυ….
Η Κάντυ ετοιμάστηκε βιαστικά και κατέβηκε στονκήπο. Το βαθύ άρωμα των τριανταφύλλων την πλημμύριζε. Πόσο θα τις έλειπαν αυτά τα τριαντάφυλλα .Όμως γρήγορα θυμήθηκε τον σκοπό που είχε κατεβεί ο Άντονυ κάπου την περίμενε.
-Άντονυ; Που είσαι Άντονυ;
-Εδώ είμαι Κάντυ.
-Γιατί με φώναξες εδώ Άντονυ;
-Ήθελα να περπατήσουμε για τελευταία φορά στον κήπο μαζί πριν φύγουμε για την Αγγλία. Θα μου λείψει ο κήπος Κάντυ.
-Και εμένα Άντονυ. Αλλά μην στεναχωριέσαι. Δεν θα ζήσουμε για πάντα στην Αγγλία, θα επιστρέψουμε. Είπε η Κάντυ προσπαθόντας του φτιάξει λιγάκι το κέφι.
-Δίκαιο έχεις Κάντυ είπε ο Άντονυ χαμογελώντας
-Κύριε Άντονυ ,Κάντυ που είστε η άμαξα ήρθε.. φώναζε ο κηπουρός
-Ήρθε η ώρα να φύγουμε Κάντυ,
Μα η Κάντυ δεν τον άκουγε κοίταζε τη γλυκιά Κάντυ που τόσο αγαπούσε και μύριζε όλα τα λουλούδια σαν να προσπαθούσε να ρουφήξει όλο το άρωμα τους να το πάρει μαζί της
–Κάντυ;
-Ναι Άντονυ; Πρέπει να φύγουμε.
-Εντάξει Άντονυ. Πάμε.
Ο Στήαρ και ο Άρτζι περίμεναν ήδη έξω απʼτην άμαξα.
-Άντονυ ,Κάντυ άντε που ήσασταν; Σας περιμένουμε μια ώρα. Είπε ο Άρτζι ανυπόμονα
-Κάναμε μια βόλτα στον κήπο με τα τριαντάφυλλα. Είπε η Κάντυ γελώντας
-Κύριοι ,κυρία Κάντυ πρέπει να φύγουμε αν θέλουμε να προλάβουμε το πλοίο είπε ο Τζορτζ και τα παιδιά μπήκαν βιαστικά στην άμαξα
Στο λιμάνι παντού κόσμο φώναζε, αποχαιρετούσε συγγενείς , εργάτες κουβαλούσαν τσάντες και έπιπλα. Παιδιά του λιμανιού έπαιζαν με σκυλιά και γάτες στην άκρες του λιμανιού.
-Από δω παιδιά αυτό είναι το πλοίο μας είπε ο Στήαρ
-Σαλπάρουμε! Σαλπάρουμε! Φώναξε μια αντρική βαριά φωνή
-Κύριοι ,κυρία Κάντυ φεύγουμε
Τα παιδιά με τον Τζόρζ ανέβηκαν στο πλοίο και πήγα στς καμπίνες τους.

Κεφάλαιο τέταρτο

Η μέρα πέρασε γρήγορα και ήρθε τα βράδυ. Ο Στήαρ ο Άρτζι ,ο Άντονυ και η Κάντυ πήγαν στην γιορτή για το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου μαζί με τον Τζορτζ. Η μουσική ήταν τόσο γλυκιά. Παντού γύρω απʼτην Κάντυ υπήρχαν όμορφες κυρίες με νυχτερινές τουαλέτες και κύριοι με όμορφα, κομψά κουστούμια. Όλοι αποχαιρετούσαν τον καπετάνιο. Ο καπετάνιος ήταν τόσο χαρούμενος. Η Κάντυ άρχισε να πίνει σαμπάνια για αυτό την έπιασε λόξυγκαςκαι αποφάσισε να ανένεβειστο κατάρτι για να πάρει λίγο καθαρό αέρα. Έτσι απομακρύνθηκε απʼ τους άλλους πήρε την πράσινη εσάρπα της και ανέβηκε τα σκαλιά που οδηγούσαν στο κατάρτι. Άνοιξε την πόρτα και είδε την πυκνή ομίχλη που σκέπαζε το πλοίο .Προχώρησε προς τα κάγκελα όπου άρχισε να σκέφτεται πόσο χαρούμενη ήταν που γνώρισε ανθρώπους σαν το καπετάνιο. Ξαφνικά ένα αεράκι πήρε την εσάρπα της και την στρωβηλύστηκε στο κατάστρωμα και οι Κάντυ άρχισε να την κυνηγά. Η εσάρπα πήγε κοντά σε έναν νεαρό με καστανά μαλλιά και φόραγε μια σκούρη μπλε κάπα. Και έμοιαζε τόσο του Άντονυ εκείνη άρχισε να περπατάει προς το μέρος του. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν Άντονυ. Αυτός ήταν μέσα και έπινε σαμπάνια μαζί με τον Άρτζι και τον Στήαρ.
<<Μα αυτός κλαίει…>> παρατήρησε παραξενεμένη η Κάντυ και έμεινε να τον κοιτάζει για μερικά λεπτά η μηχανή βούι΄ζε και το αγόρι σήκωσε τα μάτια του απʼτη θάλασσα. Η Κάντυ πήγε να φύγε αλλά εκείνος σήκωσε τα πράσινα μάτια του και την κοίταξε.
-Τι έκανες εκεί; Φώναξε στην Κάντυ με νευρικό τόνο
Η Κάντυ γύρισε και τον κοίταξε
-Εεε…ναι…ψέλλισε και χαμογέλασε <<προσπάθησα να σου μιλήσω αλλά φαινόσουν πολύ λυπημένος και δεν ήθελα να γίνω ενοχλητική γιʼαυτό …>>είπε γρήγορα αλλά το αγόρι την έκοψε
-Φαινόμουν λυπημένος;Τι παρατήρηση ήταν αυτή;Άκου σε εκεί φαινόμουν λυπημένος! Είπε και άρχισε να γελά δυνατά
<<Πριν δυο λεπτά τον είδα να κλαίει και τώρα γελάει.. μα είμαι σίγουρη ότι έκλαιγε…>>σκέφτηκε
-Μα τι είναι αυτά που λες δεσποινίς με τις φακίδες μπορείς να μου πεις; Μπορείς ε μπορείς; Είπε χωρίς να σταματήσει να γελά
-Δεσποινίς με τις φακίδες;!Αναφώνησε η Κάντυ έκπληκτη μα σύγχρονος λυπημένη Τι εννοείς; συνέχισε
Ξέρεις το πρόσωπο σου είναι γεμάτο φακίδες με συνχωρείς βέβαια λυπάμαι πολύ γι' αυτό μικρή μου..
-Πώς τολμάς να το λες αυτό; Φώναξε η Κάντυ εξαγριωμένη πια
Εμένα μʼαρέσουν οι φακίδες μου .Άκουσε εκεί αγένεια!
-Α!Κατάλαβα! Θέλεις να πεις πως σʼαρέσει και η μικρή σου μύτη;
-Φυσικά και μʼαρέσει. Είπε η Κάντυ που είχε αρχίσει να βρίσκει τον αυτό έλενχο της
Τότε ήρθε ο Τζορτζ και το αγόρι έφυγε
-Τζορτζ ποιος είναι αυτό;
-Καλά κα. Κάντυ δεν ξέρετε τον κύριο Γκραντζεστερ;
-Α! Ώστε αυτός είναι ο κ. Γκράντζεστερ. Αναφώνησε η Κάντυ και ακολούθησε τον Τζορτζ στο εσωτερικό του πλοίου.

Κεφάλαιο πέμπτο

Ο ήλιος είχε πια ρίξει όλες του τις ακτίνες στο ουρανό και τον πλοίο που ήταν η Κάντυ είχε φτάσει στο προορισμό του. Οι γλάροι πετούσαν γύρω απʼτο πλοίο όλο χαρά ενώ η Κάντυ πήγαινε στο κατάστρωμα όπου την περίμεναν ο Άντωνη ,ο Στήαρ και ο Άρτζι. Τόσος κόσμος στη προκυμαία περίμενε να δει δικούς του ανθρώπους ,ανθρώπους που τους περίμεναν καιρό και αυτό φαινόταν. Τόσες άμαξες … Η μηχανή του πλοίου σφύριζε και η Κάντυ τώρα καθόταν δίπλα στα αγόρια και στον Τζορτζ.
-Καλημέρα Κάντυ. Γεια Κλιν. Είπε ο Στήαρ που είδε πρώτος την Κάντυ.
-Γεια σας παιδιά είπε η Κάντυ όλο χαρά
-Κοιμηθήκατε καλά κυρία Κάντυ;ρώτησε ο Τζορτζ
-Πολύ ωραία Τζορτζ ευχαριστώ είπε η Κάντυ και τεντώθηκε
Το πλοίο σταμάτησε και οι επιβάτες άρχισαν να κατευθύνονται προς την έξοδο.
Η Κάντυ και οι υπόλοιποι ήταν απʼτους πρώτους που κατέβηκαν απʼτο καράβι
Καθώς κατέβηκαν η Κάντυ είδε εκείνο το αγόρι που είχε δει το προηγούμενο βράδυ στο κατάρτι.
-Κάντυ είπε ο Άντονυ γλυκά πρέπει να φύγουμε
Έτσι οι Άρτλευ μαζί τους και ο Τζότζτ επιβιβαστήκαν στην άμαξα που θα τους πήγαινε στη σχολή. Η Κάντυ ήταν τόσο χαρούμενη που θα ήταν μαζί με τον Άντονυ, τον Στήαρ και τον Άρτζι. Δεν την ένοιαζε πως θα ήταν το σχολείο την ένοιαζε να είναι μαζί τους .
Ας κάνουμε μια βόλτα στο Λονδίνο ε; Τι λέτε; Είπε ο Άρτζι αποφασιστικά στον Τζορτζ
-Ναι.συμφώνησε ο Στήαρ. Αν μπούμε στο σχολείο θα κάνουμε να βγούμε πολύ καιρό σύμφωνα με τους κανονισμούς
-Θα πάμε λοιπόν στο ζωολογικό κήπο. είπε ο Τζορτζ
-Ααααα! είπε παραπονιάρικα ο Άρτζι
-Γιατί στο ζωολογικό; είπε ο Στήαρ
-Θα πάμε τον Κλιν στο ζωολογικό κήπο. είπε σοβαρά ο Τζορτζ
-Τζορτζ τι θες να πεις με αυτό ε; είπε η Κάντυ συνχησμένη
-Ηρέμησε Κάντυ προσπάθησε να την καθησυχάσει ο Άντονυ. Τζορτζ γιατί;Γιατί πρέπει να πάμε τον Κλιν στο ζωολογικό;
-Γιατί το σχολείο που πρόκειται να παρακολουθήσετε απαγορεύει τα ζώα
-Δηλαδή δεν μπορώ να κρατήσω τον Κλιν; Είπε η Κάντυ κοιτώντας λυπημένη τα αγόρια με τη σειρά
Σιωπή απλώθηκε για λίγο την οποία έσπασε ο Άρτζι
-Κάντυ λυπάμαι γιʼαυτό αλλά ο Τζορτζ έχει δίκαιο
-Μα δεν μπορώ να βάλω τον Κλιν στο ζωολογικό κήπο
-Και η Κάντυ έλεγε πως ο Κλιν είναι διακοσμιτικό και το φορέσει στο λαιμό της; πρότεινε ο Άντονυ
Μα πριν προλάβουν να απαντήσουν ένα αυτοκίνητο κόρναρε που είχε ως αποτέλεσμα τα άλογα να πάθουν υστερία.
-Βοήθεια! φώναξε η Κάντυ και τυλίχτηκε πάνω στον Άντονυ,
Ήταν εκεί το αγόρι από το πλοίο με το αυτονίκητο του! Πήγε κοντά στο αυτοκίνητο και έπειτα το προσπέρασε. Ο αμαξάς βγήκε και είδε ότι μια ρόδα είχε σπάσει.
-Μα τι οδηγός είναι αυτός; είπε ο Άρτζι θυμωμένος
Ο οδηγός άλλαξε γρήγορα τη ρόδα και συνέχισαν το δρόμο τους…

για να πω την αλειθεια συγκυνηθηκα καπως τι καπως παρα παρα πολυ!!!!!!!! να ρωτησω κατι???? μηπως να συνεχισουμε ολοι εμεις την σειρα και να εχουμε συγγραφεα την sierra???? σιγουρα θα δεχομασταν περισοτερρες προβολες απο οτι το δραμα της mizuki

Κοριτσια ξαναγραφω!!!!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Πλεον ενα τεραστιο ολολευκο επιβλητικο κτιριο ηταν μπροστα μας!Ο Αρτζι το κοιταξε αναστεναξε και κατευηκε στο καθισμα του.Ο Αντωνη κοιταγε την Καντυ με τα μεγάλα κάτα πράσινα του μάτια ,αλλά η κάντυ ούτε βλεμμα.Δεν ειχε καταλαβει οτι την κοιταγε.Κοιταγε εξω απ'το παραθυρο χωρις να ξερεις τι την περιμενε εκει μέσα.Η αμαξα σταματησε και τα παιδια βγηκαν ενα ενα απ'την άμαξα .Ανοιξαν τις μεγαλες πυλες και μπηκαν στην σχολη.
-Γεια σας αδερφη Γκρει.ειπε ο στηαρ σκηφτος
-παρακλω αγορια πηγαινεται με την αδερφη μαργαριτα στα δωματια σας και συ καντυ μαζι μου
-Μαλιστα κυρια.ειπε η καντυ και την ακολουθησε
Ετσι ετοιμαστηκαν και ο καθενας αλλαξε δρομο μεσα στη τεραστια σχολη
Αφου η καντυ τακτοποιησε τα πραγματα της μεσα στο δωματιο και αλλαξε ακουσε εναν κροτο στην ποστρα.
-Παρακαλω?ειπε και καθισε στο κρεβατι
η πορτα ανοιξε και ενα μικρο κοριτσι με καστανα μαλλια μπηκε στο πρασινο δωματιο.
-Ε ...γεια σου Καντυ!ειπε το κοριτσι καπως ντροπαλα
-Γεια!Εσενα ως σε λενε?
-Πατυ!Ειμια πιο παλια στη σχολη
-Α!Χαιρμοαι πολύ Πατυ
-Ξερεις καντυ ειναι αργα!ρεπει να κοιμηθουμε!
-καληνυχτα!
Και ετσι η πατυ βγηκε απ'το δωματιο τα φωτα εσβησαν και η καντυ εμεινε ξαπλωμενη με κλειστα ματια στο νεο της κρεαβατι!Αυτη η μερα ειχε τελειωσει!