Δύο χρόνια μετά-Τα γράμματα

Με έχουν συνεπάρει τόσο οι ιστορίες που διαβάζω, που δεν μπορώ παρά να πλάθω συνεχώς εικόνες και φανταστικές συνέχειες ... στην ήδη φανταστική ιστορία της Κάντυ.

Επειδή τα πάω καλύτερα με το διάβασμα, παρά με το γράψιμο, δεν νοιώθω ότι θα μπορούσα να ολοκληρώσω ένα φικ.
Θα ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας 2 γράμματα φανταστικά.
Το πρώτο το στέλνει ο Τέρρυ στην Κάντυ και το δεύτερο είναι η απάντησή της.
Έτσι φαντάζει σε μένα η δική τους συνέχεια....

Αγαπημένη μου Κάντυ

απόψε το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ. Κοιτάζω από το παράθυρο το χιόνι που πέφτει πυκνό και βλέπω ακόμα αχνά τα βήματά σου να σβήνουν στο σκοτάδι. Δύο χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που τα χέρια μου αγγίξαν τα δικά σου, που ένιωσα το σώμα σου κοντά στο δικό μου, που μύρισα τα μαλλιά σου, που κοίταξα μέσα στα δακρυσμένα μάτια σου και είδα μόνο εμένα. Κι όμως... μου φαίνεται σαν χτες! Ακόμα σε βλέπω μόλις κλείσω τα μάτια μου να μου χαμογελάς. Η μορφή σου πιο ζωντανή από ποτέ βρίσκεται συνέχεια μπροστά μου, μαζί μου, μέσα μου.

Δεν ξέρω γιατί σου γράφω απόψε. Έχω τόση ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου αυτά που σκέφτομαι. Είσαι ο καθρέφτης μου και ξέρω πως μόνο σε σένα θα μπορούσα να ανοίξω την ψυχή μου.

Δεν σε έχω βγάλει στιγμή από το μυαλό μου. Κάθε βράδυ η μορφή σου με ακολουθεί στις παραστάσεις μου. Κάθε νύχτα νιώθω ζωντανός παίζοντας θέατρο και έχοντας εσένα πάντα μαζί μου. Μόνο εκείνες τις ώρες μπορώ να είμαι εγώ. Όταν έχω κοντά μου ότι αγάπησα και αγαπάω περισσότερο σε ετούτη τη ζωή. Εσένα Ιουλιέτα μου και το θέατρο.

Η ζωή μου κυλάει τόσο ήρεμα! Απλά και καθημερινά. Πάει καιρός από τότε που κατάφερα να ξανασταθώ στα πόδια μου. Και το χρωστάω σε σένα αυτό. Σε σένα. Που όσο μακριά μου κι αν είσαι μόνο η σκέψη σου είναι αρκετή για να με κάνει να ελπίζω. Να ελπίζω πως μια μέρα, τυχαία σε κάποιο δρόμο, θα μπορέσω να αντικρύσω ξανά τα μάτια σου και το χαμόγελό σου. Ξέρω πως μέσα σε αυτά δεν θα υπάρχω πια εγώ. Μου φτάνει όμως να μπορέσω να σε δω για μια φορά ακόμη για να πάρω όλη τη δύναμη που χρειάζεται κανείς για να σηκώσει το βάρος ετούτης της ζωής.

Πόσο θα ήθελα να ήμασταν πάλι πίσω στις ξέγνοιαστες μέρες του κολεγίου. Αν ήξερα.. μόνο αν ήξερα τότε πως θα κύλαγε η ζωή μου όλα θα ήταν αλλιώς. Θα σε είχα πάρει μαζί μου από τότε να φεύγαμε μακριά. Θα σου είχα πει χιλιάδες φορές πόσο σε αγάπησα. Θα είχα περάσει κάθε δευτερόλεπτο κοντά σου. Όμως και τώρα έχω πάντα στην καρδιά μου τις στιγμές που ζήσαμε παρέα. Δεν θα διαμαρτυρηθώ για τη ζωή μου. Έχω μάθει να ζω με τη Σουζάνα και να είμαι δίπλα της. Αφού κι αυτή διάλεξε να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της δίπλα σε ένα άδειο κουφάρι, ας γίνει έτσι. Αν αυτή ήταν η μοίρα μου και το πεπρωμένο μου, δεν θα αντισταθώ. Μου φτάνει να ξέρω πως κάποτε αγάπησα και αγαπήθηκα από σένα. Κάποτε ένοιωσα τον απόλυτο έρωτα. Αυτόν που έρχεται μια φορά μέσα στη ζωή και που μας συντροφεύει για πάντα. Γιατί τα πάντα μου είσαι εσύ.

Εύχομαι να υπήρχε ένας τρόπος να πέρναγα την υπόλοιπη ζωή μου μαζί σου, γιατί μόνο τότε θα είχε νόημα αυτή η ζωή. Εύχομαι να ήμουν τώρα κοντά σου. Εύχομαι... Στο μονοπάτι που τραβήξαμε όμως, εύχομαι απλά να μην έχεις ξεχάσει τις στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί. Μην απαντήσεις ποτέ σε αυτό το γράμμα μου. Δεν θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι. Δεν θέλω να ξέρω αν με θυμάσαι ακόμα. Δεν θέλω να μάθω την σκληρή αλήθεια μετά από τόσο καιρό. Άσε με να ζω στα όνειρά μου, ότι τάχα είσαι ακόμα δική μου, ότι τάχα θυμάσαι πόσο σε αγάπησα, ότι τάχα με σκέφτεσαι όσο εγώ... άσε με να το πιστεύω γιατί μόνο έτσι αντέχω να ζω.

Αιώνια δικός σου
Τέρρενς Γκ. Γκράντσεστερ

Τρέμουν τα χέρια μου σαν διαβάζω το γράμμα σου καλέ μου. Τρέμει και η ψυχή μου στην ανάμνησή σου.

Πως θα μπορούσα να μην σου απαντήσω; Πως θα μπορούσα να μην σου πω;

Προσεύχομαι κάθε μέρα για σένα και για μένα.Προσεύχομαι για τη γαλήνη της ψυχής μας. Για τη δύναμη που χρειαζόμαστε σε αυτή τη ζωή. Πόσο δυνατός είσαι Τέρρυ που μου έγραψες αυτό το γράμμα; Εγώ σου είχα γράψει μα δεν βρήκα ποτέ τη δύναμη να στο στείλω, όμως τώρα, σαν καταιγίδα ήρθαν τα λόγια σου στη ζωή μου. Σαν καταιγίδα που από χρόνια περίμενα να ρθει και να ταράξει το τέλμα της ψυχής μου.

Αν κοιτάξεις μέσα στα μάτια μου θα δεις ακόμα εσένα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα Τέρρυ. Είσαι ακόμα εκεί. Είσαι ακόμα μέσα μου. Πάντα εσύ! Δεν προσπάθησα ποτέ να σε ξεχάσω. Δεν έβρισκα και δεν βρίσκω ακόμα το λόγο. Δεν θέλω να ξεχάσω τα όσα έχω νοιώσει για σένα. Είσαι κομμάτι της ζωής μου Τέρρυ και αυτό το κομμάτι μου έχω αποφασίσει να μην το αποχωριστώ ποτέ.

Τι κι αν δεν είμαστε μαζί; Εγώ σε νιώθω πάντα δίπλα μου. Τα λαμπερά σου μάτια φωτίζουν το σκοτάδι της ψυχής μου και το χαμόγελό σου κάνει την καρδιά μου να χτυπά. Κάθε πρωί είσαι η πρώτη μου σκέψη και κάθε νύχτα η τελευταία μου. Και είναι τόσο όμορφη η ζωή μου Τέρρυ με σένα στην καρδιά μου. Κάθε μέρα μπορώ και μοιράζομαι όλη αυτή την αγάπη μου για σένα με τα παιδιά στο λόφο της Πόνυ. Ο καλός μου Άλμπερτ έχτισε μια κλινική εδώ κι έτσι μπορώ και βοηθάω τον κόσμο. Ποια μεγαλύτερη γαλήνη θα περίμενα στη ζωή από το να βοηθάω τα παιδιά που μεγαλώνουν δίχως αγάπη και στοργή κι εγώ έχω τόση να τους δώσω!

Διαβάζω πόσο καλά τα πας με την καριέρα σου και είμαι τόσο ευτυχισμένη για σένα. Είναι αστείο, αλλά νιώθω ότι όσο είσαι καλός στο θέατρο, η αγάπη μας δεν θα σβήσει ποτέ. Θα ζει κάθε βράδυ στη σκηνή και το βράδυ θα αποκοιμιέται στο καμαρίνι σου, περιμένοντας το επόμενο βράδυ να αναστηθεί ξανά. Μην αφήνεσαι καλέ μου να σε παρασύρει η λύπη. Μην αφήνεις άδειο το κουφάρι σου να πλανάται. Εσύ, που μόνο ζωή είχες μέσα σου να δώσεις. Σ'αγαπάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Σ'ευχαριστώ που μου έγραψες. Σ'ευχαριστώ που μου άνοιξες την ψυχή σου. Σε ευχαριστώ που με έφερες πάλι κοντά σου.

Κι αν η μοίρα σε αυτή τη ζωή δεν μας άφησε να είμαστε μαζί, είναι μαζί οι καρδιές μας. Και αυτές δεν μπορεί να τις χωρίσει κανείς.

Αντίο λατρεμένε μου
Θα ζεις για πάντα στην καρδιά μου
Η δική σου Κάντυ Γ. Άρντελυ

Πολυ, πολυ ωραια, η σκηνη όπου η αγαπη της κάντυ θα κοιμάται στο καμαρίνι ενος θεατρου για να νιωθει και κει τον αγαπημενο της και καθε βραδυ θα αναστενεται ξανα και αυτη με την εμφανιση του στο σανιδι, πολυ περιγραφική!! και ο Τερρυ που ζει μονο και μονο μη την δει στο δρόμο!! και ας ξερει οτι στα μάτια της δεν θα δει εκεινον, αλλα απλως και μια ματια να του δειξει!! θυσια γινεται για την αγάπη του!! και οι δυο προσευχονται για την γαλήνη της ψυχής τους!!

μπραβο,

Πολυ ρομαντικα και τραγικα... Ομορφα γραμμενα... Μπραβο!

Παράθεση :

=libra
Κι αν η μοίρα σε αυτή τη ζωή δεν μας άφησε να είμαστε μαζί, είναι μαζί οι καρδιές μας. Και αυτές δεν μπορεί να τις χωρίσει κανείς.

libra!!!

Σας ευχαριστώ

Τα έγραψα σε στιγμή βαθειού ΤερρυΚαντικού πόνου

Πολύ όμορφα τα γραμματάκια σου Libra...

Eίμαι σίγουρη πως αν η Κάντυ δεν έμενε με τον Άλμπερτ, κάποια στιγμή θα αντάλλαζαν γράμματα, και μάλλον θα ήταν τόσο γεμάτα σε συναίσθημα όσο τα δικά σου!!!

μπραβο libra τα γραμματα σου ειναι πολυ ομορφα και ρομαντικα

libra . αγαπησα τον Τερυ μεσα απο τα γραμματα σου και τον ρομαντισμό μεσα απο τον οποιο τα έγραψες και μεσα απο τα δικα σου λόγια και μεσα απο τα αλλα κοριτσια, τον νιωθω τωρα πιο κοντα!

καληνυκτα!

καλη μου λιπρα !

Παναγια μου!!!!!!!! ειλικρινα αποψε αγαπητη μου libra με κανες να κλαψω... ισως τα πιο ωραια ρομαντικα ερωτικα γραμματα που εχω διαβασει ποτε και το εννοω αυτο !!!! πολλα παρα πολλα μπραβο απο μενα για αυτην την τοσο ωραια εμπνευση!!! και γω ονειρευομαι να μου στειλουν ενα τετοιο γραμμα καποτε...η' τουλαχιστον να μου πουν τετοια λογια...κουτο εε??

τελικα μαλλον θα αρχισω κι εγω να συμπαθω τον τερρυ λογω αυτων των ακαταμαχητων γραμματων... χωρις ομωσ να εγκαταλειπσω την μεγαλη μου αδυναμια...τον πριγκιπα του λοφου δηλαδη

[quote="ntalia"]Παναγια μου!!!!!!!! ειλικρινα αποψε αγαπητη μου libra με κανες να κλαψω... ισως τα πιο ωραια ρομαντικα ερωτικα γραμματα που εχω διαβασει ποτε και το εννοω αυτο !!!! πολλα παρα πολλα μπραβο απο μενα για αυτην την τοσο ωραια εμπνευση!!! και γω ονειρευομαι να μου στειλουν ενα τετοιο γραμμα καποτε...η' τουλαχιστον να μου πουν τετοια λογια...κουτο εε??

τελικα μαλλον θα αρχισω κι εγω να συμπαθω τον τερρυ λογω αυτων των ακαταμαχητων γραμματων... χωρις ομωσ να εγκαταλειπσω την μεγαλη μου αδυναμια...τον πριγκιπα του λοφου δηλαδη [/quo

τα ιδια ονειρευομαι και εγω!! οντως ερωτικα γραμματα , ακαταμαχητα..

ΤΙ ωραι γραμματα!!! Μπραβο Limpra!!!!!!


Με έκανες να μελανχορησω!!!!

Και παλι μπραβο!!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα καλά σας λόγια

Δεν ξέρετε πόση παρότρυνση μου έδωσαν τα σχόλιά σας!

Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι είναι γράμματα γραμμένα από γυναίκα. Πιθαν(ότατα)ον ένας άντρας να μην εκφραζόταν έτσι (αν και κορίτσια υπάρχει τουλάχιστον ένας άντρας στην Ελλάδα, που εκφράζετε έτσι, οπότε μην απογοητεύεστε... μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι ), οπότε ας μην περιμένουμε τον πρίγκηπα πάνω στο άσπρο άλογο....

Αριάδνη και Ντάλια, ο Τέρρυ είναι ερωτεύσιμος από μόνος του, αρκεί να κοιτάξεις λίιιιιιγο βαθύτερα. Χαίρομαι όμως που ήμουν το ερέθισμα να κοιτάξετε με άλλο μάτι τον καλό μας.
Κι αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, πιο ερωτεύσιμος Τέρρυ από αυτόν της Τζουλιέτ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Πωπω ρε Λιμπρα, λιμπρεττο καταπληκτικο τα γραμματα σου!!!
Πολυ συγκινηθηκα κι εγω, τερμα, εισαι καλλιτεχνης και σου βγαζω το καπελο!

libra έγραψε:

Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα καλά σας λόγια

Δεν ξέρετε πόση παρότρυνση μου έδωσαν τα σχόλιά σας!

Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι είναι γράμματα γραμμένα από γυναίκα. Πιθαν(ότατα)ον ένας άντρας να μην εκφραζόταν έτσι (αν και κορίτσια υπάρχει τουλάχιστον ένας άντρας στην Ελλάδα, που εκφράζετε έτσι, οπότε μην απογοητεύεστε... μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι ), οπότε ας μην περιμένουμε τον πρίγκηπα πάνω στο άσπρο άλογο....

Αριάδνη και Ντάλια, ο Τέρρυ είναι ερωτεύσιμος από μόνος του, αρκεί να κοιτάξεις λίιιιιιγο βαθύτερα. Χαίρομαι όμως που ήμουν το ερέθισμα να κοιτάξετε με άλλο μάτι τον καλό μας.
Κι αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, πιο ερωτεύσιμος Τέρρυ από αυτόν της Τζουλιέτ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

να με συγχωρεις αλλα επειδη ακομα δεν εχω βρει αντρα να εκφραζεται ετσι...να μου επιτρεπεις να πιστευω πως δεν υπαρχει...κι οντως παει καιρος που επαψα να περιμενω πριγκιπες με ασπρα αλογα...δυστυχως...

ntalia έγραψε:

να με συγχωρεις αλλα επειδη ακομα δεν εχω βρει αντρα να εκφραζεται ετσι...να μου επιτρεπεις να πιστευω πως δεν υπαρχει...κι οντως παει καιρος που επαψα να περιμενω πριγκιπες με ασπρα αλογα...δυστυχως...

εγώ πάλι τον βρήκα και μετά από πολλά χρόνια τον παράτησα γιατί δεν άντεχα άλλο τόσο σορόπι (ναι-ήταν κι αυτός ένας από τους λόγους)

δεν σου τον συστήνω γιατί είναι αλλού τώρα πια και όταν είναι αλλού, είναι αλλού (πρέπει επίσης εκτός από ρομαντικότατος και καρακούκλαρος να είναι ο πιο πιστός άντρας του πλανήτη-τα άσχημα δεν σας τα λέω για να μην σας χαλάσω την εικόνα ).

Εγώ βρήκα τον πρίγκηπά μου, αλλά όχι πάνω σε άλογο. ο δικός μου πρίγκηπας είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος με τον οποίο μπορώ να συννενοηθώ, με αγαπάει και τον αγαπάω, έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και κοινές απόψεις, μου αφήνει το χώρο μου και το χρόνο μου. Μου πήρε καιρό για να καταλάβω ότι αυτός έιναι ο πρίγκηπάς μου και ότι κακός τον φανταζόμουν σε άσπρο άλογο. είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος με ελατώματα και προτερήματα. τα μικρά σημεία κάνουν τη διαφορά άλλωστε. το θέμα είναι να είσαι έτοιμη να τον αναγνωρίσεις


@geobacter σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. το πιο περίεργο είναι ότι την ώρα που έγραφες το post ήμουν στο fanfiction και διάβαζα για χιλιοστή φορά κάποια κομμάτια του amor aeternus. το ξανάπα εχτές: τα μεγάλα πνεύματα επικοινωνούν

αχχχ...βρε libra μου τι τυχερη που εισαι...σου ευχομαι να εισαι παντα ευτυχισμενη με τον πριγκιπα σου!!!

ntalia έγραψε:

αχχχ...βρε libra μου τι τυχερη που εισαι...σου ευχομαι να εισαι παντα ευτυχισμενη με τον πριγκιπα σου!!!

ευχαριστώ καλή μου, αλλά το πάντα δεν υπάρχει στην ευτυχία. να είμαστε καλά και να έχουμε ευτυχισμένες στιγμές, να το δεχτώ, αλλά το πάντα...
περνάν τα χρόνια, αλλάζει ο άνθρωπος, αλλάζουν οι προτεραιότητες, αλλάζουν και τα κριτήρια της ευτυχίας...
πάντως το έλεγα και το ξαναλέω. τα μικρά κάνουν τη διαφορά και όχι τα μεγάλα. Αν περιμένουμε τα μεγάλα να έρθουν για να χαρούμε, θα περιμένουμε πάααααααααρα πολύ, ενώ πολλά μικρά έρχονται πιο εύκολα και μας κάνουν ίσως όχι γιγαντιαία ευτυχισμένους αλλά συχνά χαρούμενους

Λοιπον εγω νομιζω πως υπαρχουν τετοιοι αντρες. Μισο ποιημα του Παμπλο Νερουντα να διαβασει κανεις, πεφτει ξερος απο τη συγκινηση.

Ομως το θεμα ειναι (κατα τη γνωμη μου) πως τους τυπους που ειναι πολυ ευαισθητοι και καλλιτεχνικοι συνηθως τους βλεπουμε σα φιλους παρα σα συντροφους. Στην καθημερινη ζωη, με καθημερινους τυπους μπλεκουμε. Και του Τερρυ το "αντριλικι" του μας τραβαει πιο πολυ νομιζω, οχι τοσο οι ρομαντικες του εκφρασεις... χμμ...

Εγω εχω ενα απλο κριτηριο: να μη μου δημιουργει ο αλλος πονοκεφαλο, γιατι μου αρεσει η ηρεμια. Αμα εισαι γενικα ευχαριστημενος 70% με το συντροφο σου, τοτε προσωπικα πιστευω πως η σχεση ειναι πολυ καλη. Τουλαχιστον εμενα, αυτο το ποσοστο μου φτανει. Κανενας δεν ειναι τελειος, ουτε κι εμεις, τοτε γιατι να ειναι τελειος και υπεροχος και ο αλλος. Ασε που - ειπαμε - τελειος θα πει τελος, τερμα στην εξελλιξη. Αυτο κι ειναι μια απαισια προοπτικη νομιζω...

Λιμπρα, το τραγουδι ειναι αληθινο απο το φικ, λεγεται Skye Boat Song, ριξε μια ματια στο youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=86egt8PDmos

Δεν ειναι η αγαπημενη μου version, νομιζω πως το λενε πολυ γρηγορα, αλλα παντως το τραγουδι υπαρχει. Προσωπικα προτιμω τη βερσιον των King's Singers που ειναι a cappella αν θυμαμαι...

geobacter έγραψε:

Λιμπρα, το τραγουδι ειναι αληθινο απο το φικ, λεγεται Skye Boat Song, ριξε μια ματια στο youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=86egt8PDmos

Δεν ειναι η αγαπημενη μου version, νομιζω πως το λενε πολυ γρηγορα, αλλα παντως το τραγουδι υπαρχει. Προσωπικα προτιμω τη βερσιον των King's Singers που ειναι a cappella αν θυμαμαι...

Είναι πολύ καλό και από ότι είδα εδώ (και μπόρεσα και να καταλάβω-δεν φτάνει να διαβάζεις, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις και αυτό που διαβάζεις ) http://en.wikipedia.org/wiki/The_Skye_Boat_Song είναι ένα τραγούδι με βαρύτητα στη Σκωτσέζικη ιστορία.
Χάρηκα που το άκουσα. Μπόρεσα να το ταιριάξω με το φικ. Είναι πράγματι σαν νανούρισμα

τι όμορφα που γράφεις libra !!!
τα πας πολύ καλά και στο γράψιμο και ας μην το ξερεις