καντυ-καντυ!ευτυχισμενο τελος για ολους!!

Λοιπον σημερα αποφασισα να γραψω και εγω την δικη μου ιστορια για την Καντυ!ελπιζω να σας αρεσει!τα γραμματα τα εβαλα ακριβως οπως τα βρηκα.
φυσικα τωρα ξεκιναω να την γραφω οποτε θα την προχωραω σιγα σιγα.

κεφαλαιο 1

Μεσα σε μονο ενα λεπτο ειχαν ερθει τα πανω κατω.
δεν μπορουσε να συνειδητοποιήσει αυτο που της συνεβαινε.μα τι στο καλο της ελεγε ο Αλμπερτ?

Δεν ηταν δυνατον!αυτος ηταν ο πριγκιπας της?

Ποσα και ποσα βραδυα ειχε περασει με αυτη την αναμνηση!

Ακομα το θυμαται σαν να ηταν χθες.ειχε ανεβει στον αγαπημενο της λοφο να διαβασει το γραμμα της αγαπημενης της φιλης η μαλλον οχι της αδερφης της,γιατι αυτο ηταν η Αννι για την Καντυ η αδερφη της!

Απο μικρες ηταν παντα μαζι.ηταν τελειως αντιθετες η μια απο την αλλη.
Η Καντυ ηταν η ζωηρη της παρεας,η απερισκεπτη αλλα συναμα και η πιο τολμηρη.
Εκανε παντα οτι της καρφωνοταν στο κεφαλακι χωρις να υπολογιζει τους κινδυνους και τις συνεπειες των πραξεων της.

Απο την αλλη η Αννι ηταν η ησυχη η συνεσταλμενη η φοβιτσιαρα οπως την ελεγε πειραχτικα η Καντυ.
Τι κοινο ομως θα μπορουσαν να εχουν αυτα τα δυο κοριτσια?
Μα φυσικα το μεγαλυτερο κοινο που θα μπορουσε ποτε να υπαρξει!
Την μεγαλη αγαπη που ετρεφε η μια για την αλλη.
Παντα ηταν μαζι αχωριστες!
Να ομως που η μοιρα καμια φορα τα φερνει αλλιως.
Την Αννι την υιοθετησε η οικογενεια Μπράιτον.

Και τωρα η μικρουλα Καντυ καθισμενη πανω στον λοφο κατω απο την σκια του πατερα της,ετσι της αρεσε να αποκαλει το μεγαλο δεντρο,γιατι ηταν παντα εκει να ακουει τα μυστικα της οτι μυστικα θα μπορουσε να εχει ενα τοσο μικρο κοριτσακι.
Να διαβαζει λοιπον το γραμμα της Αννι της.

Θυμαται οτι εκλαιγε γιατι δεν μπορουσε η καρδια της να αντεξει τοσο πονο και ξαφνικα ακουσε απο πισω της μια μουσικη!
τι παραξενη μελωδια!

Ξαφνικα απο το πουθενα εμφανιστηκε ενας νεαρος.
Ηταν πολυ ομορφος!ειχε ξανθα μαλλια και δυο ματια στο χρωμα του ουρανου!

Σαν αγγελος στεκοταν μπροστα της!!

Μα τι παραξενη στολη φοραει?
σκεφτηκε η καντυ και δεν διστασε να τον κοροιδεψει κιολας!
Μα τι θρασσος ειχε αυτη η μικρη!

τα τελευταια του λογια ομως θα εμεναν για παντα χαραγμενα στο μυαλο και στην καρδια της!

μικρη εισαι πιο ομορφη οταν γελας!

Τι απλα λογια αλλα ποσο μεγαλη σημασια ειχαν για την Καντυ ολα αυτα τα χρονια.

Παντα τα θυμοταν και αυτα και τον πριγκιπα της που την συντροφευε στην σκεψη της μεχρι τωρα.
Ποσες και ποσες φορες ειχε η ιδια αναρωτηθει ποιος αραγε να ηταν?
Για μια και μονο στιγμη της περασε απο το μυαλο οτι ηταν παιχνιδι της φαντασιας της.
Εαν δεν ειχε μαλλιστα και το οικοσυμο θα ηταν σιγουρη!αλλα το οικοσυμο ηταν η τρανταχτη αποδειξη οτι ο πριγκιπας της υπηρξε.και ηταν καπου εκει εξω.

ειχε πιστεψει οτι τον βρηκε στο προσωπο του Αντονι.
αλλα γρηγορα καταλαβε οτι αυτο ηταν λαθος.

Και να που τωρα μετα απο τοσα χρονια ο πριγκιπας της ηταν μπροστα της.να της γελαει και τα ματια του να λενε τοσα μα τοσα πολλα!

ο Αλμπερτ!!!

ποσα προσωπα τελικα εκπροσωπούσε ο Αλμπερτ για την Καντυ?

ηταν για αυτην..ο σωτηρας της,ο φιλος της,ο αδερφος της.ο <πατερας> της και τωρα ο πριγκιπας της!

Πως μπορει ενα προσωπο να εχει τοσες ταυτοτητες συνχρονως?
Και ομως ο Αλμπερτ ηταν για την Καντυ ολα αυτα και αλλα τοσα που ουτε και η ιδια θα μπορουσε ποτε να τα πει!

Απο τα ματια της αρχισαν να τρεχουν δακρυα!

Δακρυα χαρας συγκινησης και αγαπης πως αυτο το προσωπο του που η παρουσια του και μονο αλλαξαν την ζωη της!

Σε αυτον χρωστουσε σχεδον τα παντα!

-Αλμπερτ!!!εσυ....
-εγω μικρη μου,εγω..
-αχ Αλμπερτ...
-σσσσσ...φτανει τωρα ελα παμε

κατηφοριζανε μαζι αγκαλιασμενοι τον λοφο για το σπιτι της κυριας Πονυ.

στο σπιτι ειχε ετοιμαστει μια μεγαλη γιορτη.
Φωνουλες γεματες χαρα ακουγονταν απο παντου.
τι παραπανω θα μπορουσε να ζητησει η Καντυ?
ολα τα αγαπημενα της προσωπα ηταν εκει...

Η κυρία Πόνυ, η αδελφή Μαρία, ο Άρτσι, η Άννυ, η Πατυ, ο Τομ ο τζορτζ τα παιδια και φυσικα ο καλος της ο Αλμπερτ!

μηπως ομως της ελειπε καποιος?
της ελειπε και τον αναζητουσε οπως η βροχη το χωμα!αλλα δεν θα μπορουσε να στερησει απο τον εαυτο της αυτη την ευτυχια που ενιωθε την δεδομενη στιγμη.
οχι δεν θα μπορουσε.
το χρωστουσε σε ολους τους φιλους της
μα πιο πολυ στον ιδιο της τον εαυτο!

κεφαλαιο 2

περασε λιγος καιρος απο την τελευταια φορα που η Καντυ καθοταν σε αυτον τον λοφο.
ηταν τοτε που γινανε <<οι αποκαλυψεις>>
και τωρα ειχαν παρει ολα τον δρομο τους.

ο Αλμπερτ ειχε αναλαβει πλεον τα καθηκοντα του και ταξιδευε συνεχως.
ποσο πολυ της ελειπε!

ουτε η ιδια δεν μπορουσε να το εξηγησει στον εαυτο της.
της ελειπαν οι συζητησεις τους.
η συντροφια του,το γελιο του μα πιο πολυ της ελειπε ο ιδιος!τον ειχε αναγκη!!

μονο κοντα του αισθανοταν ασφαλεια.
η αγκαλια του ηταν το λιμανι της.
ενα λιμανι που ακομα και τα πιο αβυσσαλεα κυματα δεν θα μπορουσαν να του κανουν κακο.

εαν ηταν κοντα της θα μπορουσε να της πει την συμβουλη του...
διαβαζε και ξαναδιαβαζε το γραμμα που της ειχε στειλει η Σουζανα..

Αγαπητή Κάντυ,

Λυπάμαι που έπρεπε να φύγεις απʼτη Νέα Υόρκη με τον τρόπο που έφυγες. Τώρα ξέρω που βρίσκεται η καρδιά του Τέρρυ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως κάποια μέρα θα μʼαγαπήσει. Δεν μπορώ να περπατήσω καθόλου, αλλά μόνο και που ξέρω πως είναι στο πλάι μου, είμαι χαρούμενη. Τώρα πια συνειδητοποιώ πως είναι η ζωή μου και η καρδιά μου και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι δίπλα του και να τον περιμένω ακόμα και για πάντα αν χρειαστεί.

Σουζάνα.

τι ηθελε να της πει με αυτο το γραμμα?
ηταν ενα απλο ευχαριστηριο γραμμα η σημαινε κατι παραπανω?
πανω που προσπαθουσε να ηρεμησει τις εστειλε αυτο το γραμμα για να την ταραξει.
δεν ηξερε και η ιδια τι να κανει.
να απαντουσε και εαν ναι ,τι επρεπε να της γραψει?
να της εγραφε ποσο πολυ πονουσε..
και οτι και εαν εκανε δεν μπορουσε να τον ξεχασει?
η να της ελεγε ψεματα και να υποκρινοταν για μια ακομα φορα?

αρχισε να κατηφοριζει προς το σπιτι με την αποφαση να προσπαθησει να της γραψει.
Ισως η Σουζανα να περιμενε την απαντηση της.
Ισως ηθελε με αυτο τον τροπο να σιγουρευτει οτι η Καντυ δεν θα προσπαθουσε να διεκδικησει τον Τερρυ και οτι θα ηταν για παντα δικος της.

-πως εισαι Καντυ παιδι μου?
-καλα ειμαι αδελφη Μαρια.
-το γραμμα διαβαζες παιδι μου?
-ναι.το γραμμα.
-εισαι σιγουρη οτι εισαι καλα?
-ναι αδελφη Μαρια.μην ανυσηχεις.

και ξεκινησε για το δωματιο της.
αλλα η φωνη της αδελφης Μαριας την σταματησε και παλι.

-Καντυ παιδι μου ξερεις οτι οταν χρειαστεις την βοηθεια μας η θελησεις να συζητησεις το οτιδηποτε εμεις θα ειμαστε εδω!
-Το ξερω αδελφη Μαρια.και σας ευχαριστω πολυ.

Ετρεξε τοτε και επεσε στην αγκαλια της.
Οπως οταν ηταν μικρη.
Ποσο τυχερη αισθανοταν η Καντυ.
Μπορει ποτε να μην γνωρισε τους γονεις της αλλα οι δυο Αυτες γυναικες ηταν παντα κοντα της.
Ηταν οι μητερες της!
Που την περιβαλαν παντα με πολυ αγαπη!

[i]

Καθισε στο μικρο της γραφειακι,πηρε την πενα της και ενα χαρτι και αρχισε να γραφει στην σουζανα...

Αγαπητή Σουζάνα,

Θα πρέπει να μάθεις πως σε μίσησα όταν με έδιωξες απ΄το ξενοδοχείο στο Σικάγο. Νόμιζα πως εγώ αγαπούσα τον Τέρρυ πιο πολύ, αλλά όταν ήρθα στην Νέα Υόρκη και έμαθα πως του έσωσες τη ζωή, και ύστερα όταν αποπειράθηκες να αυτοκτονήσεις για χάρη του Τέρρυ και δική μου συνειδητοποίησα πως τον αγαπάς απʼτα βάθη της καρδιάς σου και έτσι ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Τώρα έχω το γράμμα σου και το διαβάζω ξανά και ξανά. Όταν ο Τέρρυ άφησε τον θίασο, κατάλαβα πως εσύ κι αυτός είχατε τα προβλήματα, όχι εγώ. Εγώ είμαι καλά. Ο Τέρρυ πια ανήκει στο παρελθόν και δεν κοιτάζω πίσω. Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον Τέρρυ και εσένα. Κάποια μέρα θα ιδωθούμε ξανά, ίσως όταν είμαστε πια πολύ γέροι και θα γελάμε πολύ με όλα αυτά. Το ξέρω πως θα τον φροντίσεις. Να είσαι πάντα στο πλευρό του. Καμιά φορά σε βλέπω στα περιοδικά, να χαμογελάς παρά το ότι είσαι στην αναπηρική καρέκλα. Τώρα ξέρω πως πήρα τη σωστή απόφαση.

Κάντυ.

Το διαβαζε και το ξαναδιαβαζε...
Ηταν ενα γραμμα πολυ προσεχτικα γραμμενο για την Σουζανα.
Με αυτο το γραμμα οσες αναστολες και να ειχε θα εφευγαν.
Θα πιστευε οτι η Καντυ ειχε ξεχασει πια τον Τερρυ.
Αλλα τιποτα απο ολα αυτα δεν ηταν αληθινο.

Δεν ειχε ξεχασει τον Τερρυ και ακομα και σημερα αναρωτιοταν εαν τελικα η αποφαση της να τον αφησει ηταν η σωστη.

Η λογικη της και το περισσοτερο κομματι της καρδια της της ελεγε οτι εκανε το σωστο.
οτι ετσι επρεπε να γινει.

Ο Τερρυ επρεπε να μεινει κοντα της και να την προστατευει.
Να της δωσει την αγαπη του.
Εξαλλου αυτη εκανε ολοκληρη θυσια για χαρη του.
θα μπορουσε να πεθανει για να τον σωσει.
Αυτο θα ηταν το τίμημα.

Η ζωη του Τερρυ η να μην τον εχει??

Οχι,παντα θα χρωστουσε ευγνωμοσυνη σε αυτη την κοπελα που ηταν εκει για να τον προστατευσει.
Αυτη του χαρισε την ζωη και ο Τερρυ θα της χαριζε την αγαπη του.
Αυτο ηταν το δικαιο,αυτο ηταν το σωστο!

Ποιος ομως οριζει το δικαιο και το σωστο?

Αλλα υπηρχε και ενα μικρο κομματι στην καρδια της.
Το οποιο ενω ηταν πολυ πολυ μικρο ηταν ικανο να αλλαξει ολη της την σκεψη!

Αυτο το μικρο κομματι,το μικροτερο απο ολα της ελεγε οτι κανει λαθος.
Οτι δεν θα επρεπε να δεχτει αυτη την θυσια.
Οτι δεν θα επρεπε να θυσιασει την αγαπη της.
Εαν ηταν αυτη στην θεση της Σουζανας ποτε δεν θα ζηταγε ανταλλαγματα.
Αυτο που εκανε ηταν εγωιστικο.
Καμια ανιδιοτελης πραξη δεν θα ζηταγε κατι τετοιο.

Με ποιο δικαιωμα αυτη ζητουσε και απαιτουσε να ορισουν την καρδια τους?

Για μια στιγμη και μονο θα ηθελε να ηταν αυτη που θα ηταν κοντα στον Τερρυ της!
Θα ηταν αυτη που θα του εδινε την καρδια της!
Θα ηταν κοντα του στις χαρες και στις λυπες του!
Θα ηταν κοντα του και θα τον χειροκτροτει στις θεατρικες του επιτυχιες!

πηρε το γραμμα στο χερι της και αφου το διαβασε για αλλη μια φορα το τσαλακωσε και το πεταξε στα σκουπιδια.

κεφαλαιο 3.

η Καντυ αποφασισε οτι θα ηταν καλυτερο για την ιδια να μεινει στο σπιτι της κυριας Πονυ.
θα βοηθουσε στο μεγαλωμα των παιδιων και συνχρονως θα τα φροντιζε σαν καλη νοσοκομα εαν τους συνεβαινει κατι.

-Καντυ παιδι μου εισαι σιγουρη για αυτη την αποφαση?
-ειμαι αδελφη Μαρια.εδω ειναι το σπιτι μου και ειναι το μονο μερος που με κανει ευτυχισμενη.
-δεν θελω να παρεις βιαστικες αποφασεις παιδι μου.μπορειςνα μεινεις εδω οσο θελεις και εαν αφου ηρεμησεις και θελεις και παλι να μεινεις εδω το ξανασυζηταμε.
-μα αδελφη Μαρια ειμαι και τωρα σιγουρη οτι αυτο θελω.
-οχι παιδι μου δεν εισαι.μπορεις ολους να τους ξεγελασεις παιδι μου αλλα οχι εμενα,σε ξερω πολυ καλα και καταλαβαινω οτι ακομα πονας.

η Καντυ εσκιψε το κεφαλι γιατι δεν θα μπορουσε να πει ψεματα σε αυτη την γυναικα.

-ακου Καντυ μου.ο πονος δεν εχει καταλαγιασει ακομα.
αλλα εισαι δυνατη και ειμαι σιγουρη οτι καποια στιγμη θα μπορεσεις να συνεχισεις και να ακολουθησεις τον δρομο σου.
αλλα μια τετοια αποφαση δεν ειναι συνετο παιδι μου να την παρεις ενω εισαι ακομα ετσι.
δεν θα ηταν σωστο.
με καταλαβαινεις παιδι μου?

-σας καταλαβαινω αδελφη Μαρια.

η Καντυ αισθανθηκε ντροπη.
τοτε η αδελφη Μαρια που ηξερε την Καντυ καλα και γνωριζε το πως αισθανοταν τωρα,της ειπε

-Καντυ μου μην αισθανεσαι ασχημα.
ολοι εχουμε αισθανθει ετσι καποια στιγμη στην ζωη μας.
αλλα αυτο δεν θα ηταν δικαιο για εσενα παιδι μου.
δεν θελω να δεσμευτεις με κατι που αργοτερα μπορεις να μετανιωσεις.
εισαι πολυ νεα ακομα και εχεις ολη την ζωη μπροστα σου.
-ευχαριστω πολυ αδελφη Μαρια.αυτο θα κανω.
-αντε πηγαινε τωρα να ετοιμαστεις γιατι η Αννι θα σε περιμενει.

η αμαξα με την Καντυ εφτασε στο σπιτι των Άρντλεϋ.καθως περνουσαν μπροστα απο τον κηπο με τα τριανταφυλλα η Καντυ θυμηθηκε τα λογια του Αντονι..

ʽΤα τριαντάφυλλα μαραίνονται πέφτουν τα φύλλα τους, αλλά δεν πεθαίνουν…ανθίζουν και πέφτουν, και ξανανθίζουν και ξαναπέφτουν, αλλά ζουν για πάντα… το ίδιο και οι άνθρωποι. Πεθαίνουν, αλλά ξαναζούν στις καρδιές των άλλων… ʽ

ναι Αντονι σκεφτηκε ειχες δικιο.
παντα θα σε θυμαμαι και παντα ενα μερος την καρδιας μου θα ανηκει σε εσενα.
μου λειπεις πολυ και εσυ και ο καλος μου ο Στήαρ αλλα σκεφτομαι οτι τωρα θα ειστε μαζι.
θα εχεις και τους γονεις σου παρεα!

Η Αννι πηγαινοερχοταν χαμενη στις σκεψεις της και περιμενε με ανυπομονησια να φτασει η Καντυ.
λαχταρουσε να της πει τα ευχαριστα νεα.
ηταν σιγουρη οτι η Καντυ θα χαιροταν πολυ με τα νεα της.

-Καντυ μου εφτασες!

και ενας αναστεναγμος ανακουφισης βγηκε απο τα χειλη της.

-τι ειναι Αννι μου τι συμβαινει?
-αχ Καντυ μου Καντυ μου ειμαι πολυ ευτυχισμενη!!!
-θα μου πεις τι συμβαινει η πρεπει να μαντεψω?
-Καντυ ο Αρτσι μου εκανε προταση γαμου!
το προσωπο της εκπεμπε ολη την ευτυχια που ενιωθε.
-Αννι!αυτο ειναι υπεροχο!
-ναι το ξερω!
-χαιρομαι τοσο πολυ για εσενα Αννι μου!σου αξιζει καθε ευτυχια!
-και εσενα Καντυ μου σου αξιζει και ειμαι σιγουρη οτι θα την βρεις!
-αχ Αννι εισαι τοσο γλυκια!
αλλα σημερα θα μιλησουμε για εσενα και οχι για εμενα!
αποφασισατε ημερομηνια?
-σε ενα μηνα απο σημερα!ειναι η μερα που γνωριστηκαμε και ειπαμε να το συνδιασουμε ετσι!
-ειναι πολυ ρομαντικο Αννι!
-που να σου και τον τροπο που μου εκανε την προταση?
-αχ ελα Αννι πες μου μην με σκας!
-αχ Καντυ μου δεν θα αλλαξεις ποτε εσυ!
και οι δυο φιλες γεματες ευτυχια βαλανε τα γελια.

-τι κανουνε εδω τα κοριτσια μου?
-Αρτσι!
πεταχτηκε η Καντυ και τον εσφιξε στην αγκαλια της.
-ειμαι πολυ χαρουμενη για εσας τους δυο!
-σε ευχαριστουμε πολυ Καντυ!
-λοιπον θα μου πει ενας απο τους δυο σας πως εγινε?
-πες της εσυ Αννι!
-καλα!εχθες το βραδυ μετα το δειπνο ο Αρτσι μετα το δειπνο μου ζητησε να παμε μια βολτα!
με εφερε εδω στον κηπο με τα τριανταφυλλα,γονατισε και κατω απο το φως του φεγγαριου μου ζητησε να γινω γυναικα του!

απο τα ματια της Καντυς ετρεχαν δακρυα ευτυχιας!δακρυα γεματα αγαπη για τους δυο νεους που θα γινονταν ζευγαρι!της αδερφης της και του αγαπημενου της φιλου!

-ελα Καντυ μην κλαις!
-συγνωμη δεν μπορω να το ελενξω.ειμαι τοσο χαρουμενη για εσας!
-Καντυ μου θα γινεις παρανυφος μου ετσι?
-μα και βεβαια Αννι!
-Θα πρεπει να με βοηθησεις και με τις ετοιμασιες γιατι δεν εχουμε πολυ καιρο στην διαθεση μας.
-εννοειται Αννι μου θα κανω οτι θελεις!

ετσι ο καιρος περνουσε με την Αννι και την Καντυ να κανουν ετοιμασιες για τον γαμο.
για τον γαμο ειχε καταφτασει και η Πατυ η οποια μολις πληροφορηθηκε τα νεα ταξιδεψε αμεσως για να βοηθησει την φιλη της και να μοιραστει την χαρα της.
οι τρεις κοπελες μαζι εκαναν τα ψωνια και οτι αλλο χρειαζονταν.
διαλεξαν ενα πολυ ομορφο νυφικο για την Αννι και δυο φορεματα για αυτες.

καθως γυριζαν το ματι της Καντυ επεσε σε ενα αποσπασμα εφημεριδας συγκεκριμενα σε ενα άρθρο για τον Τερρυ στο οποιο ελεγε ποσο καλες κριτικες πηρε ο Τερρυ για το παιξιμο του για τον Άμλετ.

ειχε και μια φωτογραφια του μαζι με την Σουζανα.ποσο ομορφος εδειχνε.η καρδια της την προδωσε.μια και μονο φωττογραφια ηταν ικανη να βγαλει εξω ενα σωρο συναισθηματα που η Καντυ με τοση προσπαθεια προσπαθουσε ολο αυτο τον καιρο να κρυψει.

οι δυο φιλες μολις αντιληφθηκαν τι συνεβει τραβηξαν την Καντυ χωρις να πουν κουβεντα.
ηξεραν καλα οτι μερικες στιγμες τα λογια ειναι περιττα.
εξαλλου τι θα επρεπε να της πουν?

Η Καντυ με την Πατυ επιστρεψανε στο σπιτι την αδελφης Πονυ.
η Καντυ δεν μπορουσε να φαει.
ενιωθε ενα κομπο στο λαιμο.
γιατι ειχε αναστατωθει τοσο πολυ?
κλειστηκε στο δωματιο της προσπαθωντας να βαλει σε μια ταξη τα συναισθηματα της.
ουτε και η ιδια μπορουσε να το εξηγησει αλλα το χερι της σαν να πηρε απο μονο του την πρωτοβουλια αρχισε να γραφει...

Αγαπητέ Τέρρυ,

Μόλις διάβασα ένα άρθρο για τον Άμλετ σου, στο οποίο έλεγε πως πήρες πολύ καλές κριτικές. Χάρηκα πολύ που το άκουσα. Συγχαρητήρια! Πίστευα πως μια τέτοια μέρα θα έρθει ξανά σύντομα. Σαν να ήμουν εκεί, άκουγα το δυνατό χειροκρότημα του κοινού για σένα να μην σταματά. Και σε έβλεπα να φοράς ένα άσπρο κοστούμι και να βγαίνεις ξανά και ξανά στο κάλεσμα της αυλαίας χαμογελαστός. Η κυρία Πόνυ και η αδερφή Μαρία είπαν πως είσαι ο καλύτερος Άμλετ που έχουν δει σʼόλη τους τη ζωή. Ενθουσιάστηκαν που είδαν τη φωτογραφία σου στην εφημερίδα και φέρονταν σαν κοριτσόπουλα.

Έχεις επισκεφτεί το σπίτι της κυρίας Πόνυ παλιότερα, σωστά; Εκείνη τη φορά ήμουν κι εγώ στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι της κυρίας Πόνυ. Ο χρόνος είναι ανήλεος στο πέρασμά του. Αν είχα κάνει μικρότερο διάλειμμα στο ταξίδι μου, θα σε είχα δει εκεί. Ήταν άραγε ο λόφος της Πόνυ ίδιος μʼαυτό που φανταζόσουν; Έμοιαζε με τον απατηλό λόφο της Πόνυ, σωστά; Μπορώ να σε φανταστώ να στέκεσαι μόνος σου στον λόφο της Πόνυ όταν ήρθες εδώ εκείνη τη χιονισμένη μέρα , παρόλο που δεν ήμουν εκεί. Γύρισα στην Αμερική τρέχοντας πίσω σου, και μετά σπούδασα για να γίνω νοσοκόμα, ενώ ονειρευόμουν να σε ξαναδώ κάποια στιγμή. «Έχω να κάνω κάτι που θέλω πολύ», αυτό είπες όταν έφυγες από το Σχολείο του Αγίου Παύλου. Ήθελες να δεις πως μπορείς να σταθείς μόνος σου, στα πόδια σου σʼαυτή τη ζωή. Πίστευα πως θα σε ξανασυναντήσω κάποια μέρα.

Χάρηκα τόσο πολύ όταν βρήκα εκείνο το άρθρο για σένα στην εφημερίδα την πρώτη φορά. Τέρενς Γκράχαμ... Έμαθα και τι θα πει το Γ. στο Τέρενς Γ. Γκράντσεστερ¹ όταν το είδα. Πάντα νόμιζα πως το Γ. σήμαινε Γορίλας! Έμαθα πως η μητέρα σου, η Έλεονορ Μπέικερ σε βάφτισε Γκράχαμ. Συγκινήθηκα όταν έμαθα πως άφησες το όνομα Γκράντσεστερ όταν έφυγες από την Αγγλία. Από αυτό κατάλαβα πόσο αποφασισμένος ήσουν. Επί τη ευκαιρία, οι άνθρωποι στο Μπρόντγουεϊ πρέπει να είναι πολύ καλοί στο να ανακαλύπτουν νέα ταλέντα . Εντόπισαν το ταλέντο σου αμέσως.

Κάθε φορά που έβλεπα τα νέα σου σκεφτόμουν πως έπρεπε να συνεχίσω και εγώ όπως κι εσύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη ήμουν όταν έμαθα πως ερχόσουν στο Σικάγο για μια παράσταση με τον θίασο του Στράτφορντ. Δεν ήξερες πως ήμουν στην Αμερική τότε και σκεφτόμουν τη μεγάλη έκπληξη θα σου έκανα με το να εμφανιστώ μπροστά σου ξαφνικά. Δυστυχώς η παράσταση ήταν μόνο για προσκεκλημένους θεατές. Δεν υπήρχε λόγος να λάβω μια τέτοια πρόσκληση αφού ήμουν απλά μια νοσοκόμα. Όταν είχα σχεδόν απελπιστεί ο Άρτσι και ο Στήαρ μου βρήκαν ένα εισιτήριο, πράγμα που ήταν μεγάλη τύχη. Παρόλα αυτά δεν ήταν η μέρα μου. Είχα τη νυχτερινή βάρδια και κανείς δεν ήθελε να πάρει τη θέση μου εκείνη την ημέρα. Αλλά επειδή στʼαλήθεια έπρεπε να δω την παράστασή σου, το έσκασα απʼτη δουλειά μου και πήγα στο θέατρο. Όπως ξέρεις, είμαι πολύ καλή στο να το σκάω. Αλλά ήμουν υπεύθυνη για τη δουλειά μου στο νοσοκομείο, όχι όπως στο Κολέγιο. Αργότερα εκείνο το βράδυ με επέπληξε η Φλάνυ που ήταν ανώτερή μου στη σχολή νοσοκόμων.

Απογοητεύτηκα που δεν σε είδα από το θεωρείο² εξαιτίας της φασαρίας που έκανε η Ελίζα. Παρόλα αυτά σε είδα από τα παρασκήνια. Ήσουν πραγματικά εξαιρετικός ως βασιλιάς της Γαλλίας! Έπρεπε να το λένε Βασιλιάς της Γαλλίας αντί για Βασιλιάς Ληρ, αυτό σκέφτηκα! Άκουγα την καθαρή και γεμάτη συναίσθημα φωνή σου και έβλεπα τον εξευγενισμένο τρόπο που φερόσουν κάτω απʼτους προβολείς. Σε έβλεπα θολά μέσα από τα μάτια μου που είχαν γεμίσει δάκρυα. Τρόμαξα με το πόσο δημοφιλής ήσουν. Έμεινα κατάπληκτη όταν είδα πως ήσουν περιτριγυρισμένος από ένα πλήθος κοριτσιών τότε. Φώναξα «Τέρρυ!» όσο πιο δυνατά μπορούσα αλλά μάταια, δεν ακουγόμουν. Ενώ πάλευα μέσα στο πλήθος, κοίταζα εσένα και τη Σουζάνα να επιβιβάζεστε στην άμαξα. Όπως το σκέφτομαι τώρα, αυτό ίσως ήταν μια πρόγευση του μελλοντικού μας χωρισμού.

Περνούσαμε τόσο κοντά ο ένας απʼτον άλλον και δε βρισκόμασταν. Στο σπίτι της Πόνυ, στο θέατρο και στο ξενοδοχείο στο Σικάγο. Όταν επισκέφτηκα το ξενοδοχείο που έμενες, Τέρρυ, εσύ με περίμενες στην είσοδο του νοσοκομείου, σωστά; Ω, πόσο εύχομαι να το ήξερα νωρίτερα. Ενώ εσύ ήσουν εκεί, εγώ έφευγα απʼτο ξενοδοχείο που με έδιωξε η Σουζάνα, και αφού ήμουν απίστευτα θλιμμένη που δεν κατάφερα να σε δω, περπατούσα άσκοπα μόνη και αφηρημένη στους δρόμους μέχρι την ανατολή. Μουρμούριζα στον εαυτό μου ξανά και ξανά «Τέρρυ, άραγε με ξέχασες κιόλας; .. Όχι, δε μπορεί να είναι έτσι». Ο Στήαρ μου είπε αργότερα πως ήσουν στη δεξίωση που οργάνωσε ο Δήμαρχος του Σικάγου μετά την παράσταση και πως από αυτόν έμαθες πως επέστρεψα στην Αμερική. Πρέπει να ξαφνιάστηκες πολύ που το άκουσες. Ήθελα πολύ να δω το ξαφνιασμένο σου ύφος, αλλά δεν ήμουν εκεί και το έχασα. Χάρηκα όταν μου είπε πως έφυγες αμέσως απ΄τη δεξίωση μόλις έμαθες πως ήμουν στο Σικάγο, χωρίς να σε νοιάξουν οι υπόλοιποι καλεσμένοι που ήθελαν να σου μιλήσουν. Πραγματικά είχαμε πολλές ευκαιρίες να βρεθούμε και άφθονο χρόνο εκείνη τη νύχτα, αν ήμασταν τυχεροί.

Αλλά χάρηκα όταν τελικά κατάφερα να σε δω για λίγο και έμαθα πως τα πας καλά. Μόλις πήρα το μήνυμα από το θυρωρό την επόμενη μέρα το μεσημέρι, έτρεξα στο σταθμό. Όταν έφτασα εκεί, το τρένο είχε ήδη φύγει. Τότε έτρεξα προς τα λιβάδια γιατί σκέφτηκα πως ήθελα να δω απλά και μόνο το τρένο στο οποίο υποτίθεται πως ήσουν μέσα. Σε βρήκα να στέκεσαι στο πλάτωμα. Τα μάτια μας συναντήθηκαν για μια στιγμή. Αυτό ήταν όλο... αλλά ήμουν αρκετά χαρούμενη. Οι γλυκές μας αναμνήσεις δεν έχουν τέλος, Τέρρυ. Αν ήξερα πως όλα αυτά θα γινόντουσαν, θα σου είχα γράψει περισσότερα γράμματα. Μακάρι να μπορούσα λάμβανα τα γράμματά σου πιο συχνά. Αλλά είναι πολύ αργά, σωστά;

Μετά τη σύντομη συνάντησή μας, ήρθα στη Νέα Υόρκη. Ποτέ δεν περίμενα πως αυτό θα ήταν ένα αποχαιρετιστήριο ταξίδι για εσένα και για μένα. Όταν έλαβα το εισιτήριο για τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα και ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Νέα Υόρκη που μου έστειλες νόμισα πως η μεγάλη μου αναμονή μέχρι να σε δω είχε ανταμειφθεί με αυτά τα δώρα. Ω, ναι! Ανυπομονούσα να έρθει εκείνη η μέρα και μέτραγα τις μέρες στα δάχτυλά μου. Επιπλέον είχαμε μια τόσο ιδιαίτερη ανάμνηση από αυτό το έργο, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Ήταν μεγάλη έκπληξη το ότι έπαιξες στʼαλήθεια τον Ρωμαίο. Όταν μπόρεσα να σε ξαναδώ στην Νέα Υόρκη, ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου γιατί είχαμε να ιδωθούμε τόσο καιρό. Κρατώ ακόμα αυτό το συναίσθημα για μένα. Εκείνο το καιρό ήμουν ανήσυχη που σε έβλεπα μελαγχολικό κάποιες φορές. Αλλά ήμουν πολύ χαρούμενη για να με νοιάξει. Τώρα ξέρω πως ήσουν συνέχεια ταραγμένος εξαιτίας της Σουζάνας. Λυπάμαι πολύ που δεν έκανα τίποτα για σένα όσο είχες προβλήματα. Αυτό με λυπεί πολύ τώρα. Μπορώ να πω πως δεν έφταιγες για το ατύχημα της Σουζάνας, αλλά η αλήθεια είναι πως σε προστάτεψε. Είναι αλήθεια πως θυσίασε τον εαυτό της στη θέση σου. Όταν έμαθα τις βαθύτερες σκέψεις της Σουζάνας για εσένα, είχα ήδη αποφασίσει να σε αποχαιρετίσω, Τέρρυ. Δεν άντεχα πλέον να σε βλέπω συγχυσμένο. Και ξέρω καλά πως δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι ενώ η Σουζάνα ήταν αφημένη μόνη της στην απελπισία της. Όταν σε αποχαιρέτησα με έσφιξες και μου είπες «Να είσαι ευτυχισμένη αλλιώς δε θα σε συγχωρήσω». Ευχαριστώ, Τέρρυ. Είμαι τόσο χαρούμενη τώρα. Έχω πάντα πολλούς φίλους που νοιάζονται για μένα πολύ. Πάνω απʼόλα, έχω ακόμα τις γλυκιές και όμορφες αναμνήσεις που μοιραστήκαμε εκείνο το καιρό στη καρδιά μου. Ποτέ όσο ζω δε θα ξεχάσω τη ζεστασιά του στήθους σου στη πλάτη μου.

Επιπλέον, Τέρρυ, ξέρω πως δεν ήσουν καλά αφότου χωρίσαμε. Ήσουν τόσο μπερδεμένος που μετά βίας μπορούσες να παίξεις τους ρόλους σου, και έπρεπε να αφήσεις τον θίασο... Είσαι τόσο χαζός Τέρρυ! Κι εγώ ακόμα πιο ανόητη που νοιαζόμουν μόνο για το δικό μου πόνο, ήμουν τόσο εγωίστρια. Πιστεύω πως ήταν θείο θέλημα να σε βρω από τύχη σʼεκείνο το θέατρο με τον περιπλανώμενο θίασο εκείνη τη νύχτα του χειμώνα. Φερόσουν σαν μεθυσμένος και τρέκλιζες. Παρολίγο να πηδήξω στη σκηνή, μπροστά σου και χτυπώντας σε στο στήθος να σου φωνάξω «Σύνελθε!». Ήθελα να το κάνω αυτό γιαʼσένα. Τέρρυ μπόρεσες να ακούσεις τη σκέψη μου εκείνη τη στιγμή άραγε; Σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στη μέση της παράστασης έγινες τόσο δραστήριος. Και έμοιαζες με άλλο άνθρωπο καθώς έπαιζες τόσο ζωηρά. «Είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εσύ. ΕΙΣΑΙ Ο ΤΕΡΡΥ» σιγομουρμούριζα στο μυαλό μου. Το έμαθες άραγε πως η μητέρα σου ήταν στο κοινό εκείνη τη μέρα; Αργότερα η μητέρα σου, η Έλεονορ Μπέικερ, με φώναξε να συναντηθούμε στα κρυφά. Μου είπε πως είχε ακυρώσει τη δουλειά της σε μια ταινία για να σε ακολουθήσει κρυφά. Ήταν τόσο ευγενική ώστε να μου στείλει μια πρόσκληση για τον Άμλετ τις προάλλες. Όμως της την έστειλα πίσω. Δεν έχω το κουράγιο να δω την παράστασή σου στο Μπρόντγουεϊ ακόμα.

Τέρρυ είμαι πίσω στο σπίτι της κυρίας Πόνυ και δουλεύω εδώ σαν νοσοκόμα. Έχουν γίνει τόσα πράγματα από τότε που χωρίσαμε. Ο αστειούλης φίλος μου, ο Στήαρ κατατάχθηκε εθελοντικά στην αεροπορία της Γαλλίας και σκοτώθηκε στον πόλεμο. Είμαι τόσο λυπημένη που χάνω έναν έναν τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, σαν το παιδικό τραγουδάκι με τα 10 ινδιανάκια³, μόνο ο Άλμπερτ είναι πάντα μαζί μου. Τέρρυ μάντεψε! Αυτός είναι τελικά ο θετός πατέρας μου, ο μεγάλος θείος Γουίλιαμ! Μας ξεγέλασε όλους μας. Δεν νομίζεις πως ο Άλμπερτ έπρεπε να γίνει ηθοποιός;

Ω Θεέ μου! Εκπλήσσομαι με το πόσες σελίδες σου έχω γράψει. Απορώ γιατί έγραψα ένα τόσο μεγάλο γράμμα που δεν πρόκειται ποτέ να σου στείλω, ποτέ. Ενθουσιάστηκα με το άρθρο για την επιτυχία σου με τον Άμλετ μάλλον. Είναι σχεδόν η ώρα που δύει ο ήλιος. Ακούω τις καμπάνες από την εκκλησία να ηχούν μέσα στα βουνά. Τέρρυ σε παρακαλώ πρόσεχε πολύ τη Σουζάνα. Διάβασα ένα άρθρο με συνέντευξή της όταν επέστρεψες στο Μπρόντγουεϊ από τον περιπλανώμενο θίασο μετά την εξαφάνισή σου:

«-Δις Σουζάνα, είχατε ανησυχήσει που ο Τέρρυ σας άφησε και εξαφανίστηκε;

-Όχι. Γιατί πάντα τον εμπιστεύομαι, ό,τι κι αν κάνει.»

Όταν διάβασα την συνέντευξη, δάκρυσα. Νομίζω πως η Σουζάνα Μάρλοου είναι πολύ γλυκός άνθρωπος. Κι εσύ το ίδιο , Τέρρυ. Τότε διάλεξες όχι εμένα, αλλά τη Σουζάνα μετά από πολλές οδυνηρές σκέψεις. Ακόμα μʼαρέσει το πως είσαι.

Τέρρυ, το σπίτι της κυρίας Πόνυ είναι πολύ μακρυά από το Μπρόντγουεϊ , αλλά ελπίζω να θυμάσαι πως είμαι πάντα μια αφοσιωμένη θαυμάστριά σου στην αμερικάνικη ύπαιθρο. Σε παρακαλώ να θυμάσαι πως πάντα θα σε χειροκροτώ όταν είσαι στη σκηνή.

Φακιδομούρα Ταρζάν.

ΥΓ=Σʼαγάπησα.

σ'αγαπησα!
οχι δεν υπαρχει παρελθον σε αυτο το συναισθημα.
ακομα σ'σγαπω!!!
σ'αγαπω με ολη την δυναμη της καρδιας μου!
σ'αγαπω οσο τιποτα αλλο στον κοσμο!
εισαι ολη μου η ζωη και μονο κοντα σου ειμαι ζωντανη!

ποσο θα ηθελα να μπορουσε να του γραψει!
να μπορουσε να το φωναξει σε ολο τον κοσμο και να μην αισθανεται ντροπη για αυτο.
αλλα οχι δεν μπορουσε.
ειχε δωσει μια υποσχεση και επρεπε να την εκτελεσει.
οσο και να την πληγωνε δεν μπορουσε να κανει πισω.
εσκυσε το χαρτι με την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα μπορουσε να το πει χωρις να λεει ψεματα στον εαυτο της.

κοιμηθηκε με ολες αυτες τις σκεψεις να την βασανιζουν.

την αλλη μερα ανοιξε το παραθυρο γεματη χαρα.
οι αχτινες του ηλιου εισχωρησαν μεσα στο δωματιο διωχνοντας με αυτον τον τροπο ολες τις σκιες της χθεσινης νυχτας.
μια καινουργια πολλα υποσχομενη μερα μολις ξεκινουσε!

εξω ειχε εναν υπεροχο λαμπερο ηλιο.

της Καντυ της φανηκε πως δεν ειχε ξαναδει πιο λαμπερο ηλιο σε ολη της την ζωη!
φορεσε ενα απο τα πιο αγαπημενα της φορεματα και αφου χτενισε και επιασε τα μαλλια της σφιχτα με τις κορδελες της πηγε να πιει το τσαι με την κυρια Πονυ και την αδελφη Μαρια.

σημερα ηταν ο γαμος της καλυτερης της φιλης!
απο στιγμη σε στιγμη θα πηγαινε η αμαξα να την παρει και να την οδηγησει στην επαυλη των Άρτλευ.

Η μεγαλη μερα της Αννι ειχε φθασει.
Η Αννι πιο ευτυχισμενη απο ποτε ετοιμαζοταν στο μεγαλο δωματιο.
Οι αγαπημενες της φιλες ηταν κοντα της σε αυτη την πιο ομορφη στιγμη της ζωης της!
Η Καντυ ειχε την εντυπωση οτι δεν ειχε δει πιο ομορφη νυφη!

-Αννι μου εισαι πανεμορφη!
-ελα τωρα Καντυ το λες γιατι με αγαπας πολυ!
-οχι δεν το λεω για αυτο.εισαι πραγματικα πανεμορφη!
-ευχαριστω πολυ!εαν και νομιζω οτι σημερα αλλη θα ειναι αυτη που θα κλεψει τις εντυπωσεις!
-ναι σιγα!
ειπε η Καντυ σιγουρη οτι η φιλη της της εκανε το κοπλιμεντο για να μην την πικρανει.

Η αληθεια ομως ηταν οτι η Καντυ ελαμπε ολοκληρη!
φορουσε μια πρασινη παλ τουαλετα που βρισκοταν σε τελεια αρμονια με τα ματια της.ειχαν χτενισει τα μαλλια της με ενα κοτσο που εδενε πισω και εδειχνε ολη την ομορφια του προσωπου της!
ηταν πραγματικα πολυ ομορφη!

εκεινη την ωρα ανοιξε η πορτα και εκανε την εμφανιση του ο Αλμπερτ.
Ο Αλμπερτ ομορφοτερος απο ποτε μεσα στο κουστουμι του,ειχε χτενισει τα μαλλια του προς τα πισω και τα ματια του ηταν πιο ομορφα απο ποτε.

αυτος ειναι ο Αλμπερτ μου?οδικος μου ο Αλμπερτ?
η Καντυ δεν πιστευε αυτο που εβλεπε μπροστα της.
ηταν λες και τον εβλεπε για πρωτη φορα στη ζωη της.
αλλα το χαμογελο του ηταν το ιδιο!
το χαμογελο που την εκανε να ξεχναει τα παντα!!
ναι ηταν ο δικος της Αλμπερτ!!!

Τα ιδια ομως συναισθηματα ζωγραφιζοταν και στο προσωπο του Αλμπερτ.
πρωτη φορα εβλεπε την Καντυ τοσο μα τοσο ομορφη.
δεν ειχε ματια για να κοιταξει αλλου!
ενιωσε ενα σκιρτημα στην καρδια του..
το ειχε ξανανιωσει παλι...
αλλα τωρα ηατν δυνατοτερο απο καθε αλλη φορα.
ποσο πολυ του ειχε λειψει!
καθε μερα την σκεφτοταν!
σκεφτοταν ολα αυτα που περασανε μαζι..
ολα αυτα που τους φερανε κοντα..
για ενα πραγμα ηταν πιο σιγουρος απο ποτε..
δεν μπορουσε να ζει αλλο μακρυα της!!!

καπου αναμεσα σε ολα αυτα χωρις ουτε καν ο ιδιος να το καταλαβει την ερωτευτηκε!
στην αρχη δεν ηθελα καν να το παραδεχτει στον εαυτο του.

δεν μπορουσε να συμβει αυτο.
ηταν αδυνατον.
αυτη ηταν η μικρη του η Καντυ!

η Καντυ που γνωρισε σε ηλικια μολις 6 χρονων.
που την προστατευε σαν φιλος στην αρχη βλεποντας ενα μικρο κοριτσακι να χρειαζεται την βοηθεια του.
και αργοτερα σαν πατερας..οταν ο ανηψιος του ο Αντονι του το ζητησε.

οχι δεν μπορουσε να συμβαινει!

ομως η καρδια μερικες φορες μας παιζει περιεργα παιχνιδια.

απο την στιγμη που εχασε την μνημη του αρχισε να βλεπει την Καντυ αλλιως!
ηταν κοντα του και τον βοηθουσε!
στεκοταν διπλα του και δεν διστασε να μεινει μαζι του για να ειναι αυτος καλα!
μετρουσε τις ωρες και τα λεπτα μεχρι να γυρισει κοντα του!
ζουσε για αυτες τις ωρες!
λατρευε να την βλεπει να κανει την μια γκαφα πισω απο την αλλη στις δουλειες του σπιτιου.
ηταν ανεπιτήδευτη μαθησεως!
πιο ατσαλη νοικοκυρα δεν ειχε ξαναματαδει.
μπορει να μην ειχε την μνημη του αλλα ηταν σιγουρος για αυτο.
δεν τον πειραζε ομως,διασκεδαζε τρομερα μαζι της και το μονο του ανχος ηταν μηπως ξαναβρει την μνημη του και χασει την Καντυ!
οταν του ειπε οτι θα παει στην Νεα Υορκη να βρει τον Τερρυ,ενιωσε να χανει την γη κατω απο τα ποδια του.

με ποιο δικαιωμα ομως μπορουσε να της το στερησει αυτο?
προσπαθουσε να πεισει τον εαυτο του οτι εαν η Καντυ ηταν ευτυχισμενη μαζι του τοτε θα ηταν και αυτος ευτυχισμενος.
αλλα οταν η Καντυ επεστρεψε συντετριμενη απο τον χωρισμο της,παρολο που ματωνε η καρδια του βλεποντας την σε αυτη την κατασταση,ωστωσω μεσα του για πρωτη φορα ενιωσε μια ελπιδα!
την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα μπορουσε να κανει την Καντυ να τον αγαπησει!!
μπορει οχι οπως την αγαπουσε αυτος τοσο δυνατα και τοσο εντονα αλλα τοσο ωστε να θελει να μεινει μαζι του!

» Ενα μικρο τελος για την Καντυ.
» Ιταλικό manga: Το τέλος της ιστορίας της Κάντυ.
» ΚΑΝΤΥ - ΤΕΡΥ Η ΚΑΝΤΥ ΑΛΜΠΕΡΤ ........... ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ....;;;;;;;
» Κάντυ-κάντυ συνέχεια όπως την θυμάμαι!
» Τι δεν μας αρεσει τοσο στην Καντυ-Καντυ;