Ενα γράμμα από τον Αλμπερτ

Προς Κάντυ

Αγαπητή Κάντυ,
με ενθουσιασμό διάβασα το τελευταίο σου γράμμα που μας βρήκε εμένα και τον Τζωρτζ εδώ στο Σάο Πάολο!! Απόψε έχουμε καταλύσει σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο στην πλατεία δημοκρατίας, προχθές επισκεφτήκαμε τις φυτείες των Αρντλευ στα περίχωρα αυτής της μεγάλης και αχανής πολιτείας!
Κάντυ πόσα πρέπει να αλλάξουν στον κόσμο αυτό για να ονομαστεί δίκαιος και όμως είδα παιδάκια ανήλικα, πεινασμένα, ξυπόλιτα, άρρωστα σκλάβους κυριολεκτικά της εργασίας και μετά σκέφτηκα με πόση αγάπη μεγάλωσες εσύ και τα παιδιά του ορφανοτροφείου! Με πόση στοργή αλήθεια σας περίεθαλψαν οι δύο αυτές γυναίκες, αυτό ποτέ μην το ξεχάσεις Κάντυ αυτές είναι οι δύο πραγματικές σου μητέρες, αν ήσουν εδώ μαζί μου τώρα θα το καταλάβαινες αυτό καλά, αυτή είναι η πόλη των μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων.

Απόψε καθισμένος στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου σκεφτομαι οτι σε λίγο θα μπει ο Μάης, το Σικάγο θα γιορτάσει ξανά την εργατική πρωτομαγιά, τα λουλούδια στον λόφο της Πόνυ θ' ανθίσουν αυτή τη φορά με μεγαλύτερη θέρμη και αγάπη και συ...και συ κορίτσι μου θα έχεις σε λιγότερο από ένα μήνα τα γενεθλία σου, δεν το ξέχασα, πως θα ήταν δυνατόν να το ξεχάσω...
Και συ θα είσαι πιο όμορφη από ποτέ, πάντα είσαι αυτήν την εποχή του χρόνου.

Πολλά αντίο ήρθαν στο δρόμο μας, πολλές φορές χωρίς να φταίει ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος από εμάς...Κάντυ την μέρα που ήρθα στο λόφο σου ήμουν και εγώ το ίδιο λυπημένος με εσένα, εσύ από μια φίλη που δεν σου έγραφε πια και εγώ από έναν κηδεμόνα που δεν καταλάβαινε τα 'πιστεύω μου' και τις εαυσθήσιες μου! Πρώτη φορά ανέβαινα σε κεινο το λόφο, ήταν φαίνεται ο λόφος του πεπρωμένου μας για μένα και για σένα, όταν σε είδα αποφάσισα να παίξω την γκάιντα για να κάνω εκείνο το όμορφο μουτράκι με τα πράσινα μάτια να γελάσει λίγο από χαρά και ευτυχία! Οταν γέλασες ναι ήσουν πολύ πιο όμορφη και έτσι σε κράτησα στην μνήμη μου!!!
Γέλασα τόσο όταν έμαθα οτι με αποκαλούσες 'πρίγκηπα του λόφου', δεν ξέρω αν είμαι πραγματικός πρίγκηπας, θα χαιρόμουν αν γινόμουν ο δικός σου μοναδικός, αγαπημένος πρίγκηπας,

Απόψε Κάντυ ούτε εγώ μπορώ να κοιμηθώ, πολλά αντίο ήρθαν στο δρόμο μας, ας μην αφήσουμε όμως να έρθουν άλλα!!!Δεν ξέρω αν απόψε τελικά τα καταφέρω να κοιμηθώ, δεν ξέρω αν θα δω κάποιο όμορφο όνειρο, θα΄θελα πολύ να δω εσένα να μου χαμογελάς σαν τότε που με στεγνωμένα δάκρυα άκουγες την μελωδία της γκάιντας και ένα μικρό γελάκι άνθιζε στο μικρό σου πρόσωπο.

Απόψε δεν ξέρω αν θα κοιμηθώ αν το κάνω όμως θέλω να αντικρύσω εσένα!!!

Από
Ουίλιαμ Αλπμερτ Αρντλευ.

Δικός σου για πάντα!!!

Σημείωση: Το γράμμα είναι φανταστικό, από το μυαλό μου, οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις και πρόσωπα είναι απλώς συμπτωματική!!

Αγαπητή Κάντυ,

Τα έχω πραγματικά χάσει με την πολυτισμικότητα του Σάο Πάολο, το ίδιο και ο Τζωρτζ, οι μειονότητες και οι διαφορετικές διάλεκτοι είναι κάτι που το συναντάς σύνεχεια εδώ, όπως φυσικά και οι αρίστης ποιότητας ποικιλίες καφέ! Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ μαζί μου και ν' απολαύσουμε μαζί το βραζιλιάνικό καφέ, πόσο θα ήθελα να δεις και συ την ζωντάνια της πόλης!
Τις νύκτες ακούς δεκάδες τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, ισπανικά διάφοροι περιέργοι διάλεκτοι αντηχούν παντού! όπως το ίδιο εκωφαντικά αντηχεί και η ανέχεια και η φτώχεια των μεταναστών και των ανθρώπων που φτάνουν στο λιμάνι του Ριο ντε τζανέιρο στιβαγμένοι κατα εκατοντάδες αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.Το ξέρεις πως δεν μπορώ να κλείσω τ' αυτιά μου στις φωνές τους, στις ικεσίες τους και συ το ίδιο θα σκεφτόσουν!! Ο Ιησούς της Βραζιλίας, ας είναι μαζί τους!

Το απόγευμα με τον Τζωρτζ επισκεφτήκαμε ένα μουσείο, το κεντρικό διάσημο μουσείο της πόλης με τα σπάνια εκθέματα, γελάσαμε και οι δύο σκεφτόμενοι εσένα πως θα περιφερόσουν στο χώρο με την ακατάσχετη περιέργεια σου όλα να τα μάθεις , να τα γνωρίσεις όλα και την πολυλογία σου να προλάβεις να τα σχολιάσεις. Ναι είναι αλήθεια μιλάς ακατάπαυστα στο έχουν ξαναπεί, έτσι ή θα βρω μόνο εγώ τον μπελά μου!!!

Εχω βρει ένα πάρκο με σπάνια ζώα από τα δάση του Αμαζονιου και μια μικρή λιμνούλα, εκεί πηγαίνω για να ηρεμήσω τα βραδάκια όταν η ζέστη είναι ανυπόφορη και ο Τζωρτζ κάθεται στο γραφειάκι του για να ρυθμίσει τις υποθέσεις της επόμενης μέρας! Κάντυ, εμάς πάντα μας ένωνε η φύση και το υγρό στοιχείο, ειδικά το δεύτερο, ειδικά αυτό. Τα δακρυά σου ήταν η αιτία μικρή μου να σε γνωρίσω, το ποτάμι σε ξανάφερε κοντά μου, μικρούλα μου...Σε αναγνώρισα από την πρώτη στιγμή πως λοιπόν να γινόταν αλλιώς.. το οικόσημο στο λαιμό σου ήταν αψευδής μάρτυρας της ταυτότητας σου, άστραφτε σαν σε αγκαλιασα, μου θύμισε τα υγρά, πράσινα ματάκια που όμοια τους ξαναείδα μόνο μια φορά!!!Μου θύμισε την μικρούλα που κάποτε σε έναν λόφο παρηγόρησα, μου θύμισε και εκείνη που το πορτραίτο της υπάρχει πια άψυχο μα επίσης ζωντανό στην μνήμη μου να μου θυμίζει παλιές, καλές στιγμές από μια αδελφική αγάπη που δεν ευδοκίμησε!

Μετά θυμάσαι το πικ νικ μας στο δάσος , τότε που ο Στηαρ ζούσε, τότε που εγώ δεν ήμουν ο Θείος Γουίλιαμ, τότε που απολάμβανα ξέγνοιαστος το κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου!! Τότε που σε ένα άλλο μερος του κόσμου γινόταν ένας αποτρόπαιος πόλεμος αλλά εμείς δεν τον ζούσαμε!

Μου θυμίζει και το παρακλάδι της λίμνης Μίσιγκαν εκεί που ξάπλωνα τότε που είχα χάσει την μνήμη μου και αναλογιζόμουν ποιός είμαι; ένας άγνωστος στον κόσμο των σκιών, από το κόσμο αυτό εσύ μ' έβγαλες, καλή μου! Θυμάσαι εκείνο το βράδι, ηρθες στο παρκο με βρήκες με παρακάλεσες να με φροντίζεις, μου είπες 'σε νιώθω σαν αδελφό μου, αφέσου στα χέρια μου, ξέρω τι χρειάζεσαι, εσύ έκανες τόσα για μένα, άσε μου κάτι λίγο να σου ξεπληρώσω', έτσι είπες, εγώ γιατί δεν ηθελα εξ' αρχής...Ηταν ο εγωισμός μου, ο κρυφός μου εγωισμός να τα καταφέρω μόνος μου ή η απελπισία μου πως εγώ δεν κάνω πια για τον κόσμο των ζωντανών ή φοβόμουν να αφεθώ στα χέρια ενός μικρού κοριτσιού, φοβόμουν που αυτό θα μ' οδηγούσε. Τώρα ξέρω που με οδήγησε...στον κόσμο ίσως των ταξιδιωτών..
Κάντυ τελικά αφέθηκα και μετά πόνεσα και τώρα είμαι άλλος άνθρωπος, Κάντυ πες μου πως πια δεν με βλέπεις σαν αδελφό θα ' θελα να' σουν εδώ να το άκουγα από τα χείλη σου!!! Πως μοιάζει η λίμνη αυτή με την δική μας, τα παπάκια κροάζουν μετέχωντας στην σιγαλιά της νύκτας με άναρθρες κραυγούλες και εγώ νιώθω την ψυχή μου ξεκάθαρη να καθρεπτίζεται στα νερά όπως ποτέ ξανά και όλα αυτά χάρης σε σένα καλή μου.

Για πάντα δικό σου,
ο πρίγκηπας του λόφου της Πόνυ...
ο δικός σου πρίγκηπας

Γλυκειά μου Κάντυ,
Το γράμμα σου με βρίσκει λίγο πριν αποχωρήσω από το Σάο Παολο, οι δουλειές πήγαν πολύ καλά, όλα βαίνουν καλώς και εγώ απέκτησα πολλές μα πολλές ακόμα εμπειρίες. Και πολλούς καινούριους φίλους!
Αυτή τη στιγμή κάθομαι σε ένα μικρό, ήσυχο καφέ, νοτιοδυτικά της πόλης, εδώ οι δρόμοι δεν είναι τόσο πολυσύχναστοι και εγώ μπορώ ήσυχα να συλλογισθώ τα δικά μου και φυσικά να διαβάσω στο φως του ήλιου το γράμμα σου! Πριν από λίγο δοκίμασα την τοπική φεσουάδα( ένα πεντανόστιμο, καθαρά βραζιλιάνικο πιάτο από τηγανιτό κρέας, ρύζι και ανάμεικτα μπαχαρικά) και άλλες τοπικές λιχουδιές!
Στο είπα ότι η πόλη έχει πολλές κοινωνικές αντιθέσεις, παραγκουπόλεις σε όλο το μήκος του λιμανιού, μου θυμίζουν λίγο τις κακόφημες περιοχές του σικάγου με την φοβερή εγκληματικότητα και τις στρατιές των ανέργων. Ιδιοι είναι οι άνθρωποι Κάντυ είτε στην Αγγλία, είτε στο Σικάγο, είτε στην αφρική, κοινή λοιπόν η μοίρα των φτωχών ανθρώπων, κοινός και ο αναστεναγμός τους! Μακάρι η θεία να τα έβλεπε όλα αυτά, τότε ίσως να εγκατέλειπε τις ιδέες της!

Μου γράφεις πως κάθε μέρα περιμένεις τον κύριο μαρς, τον ηλικιωμένο ταχυδρόμο που έρχεται κάθε βδομάδα στο ορφανοτροφείο να σας φέρει γράμματα, τον περιμένεις με τον ίδιο ενθουσιασμό που περίμενες τα γράμματα της Αννυ όταν ήσουν παιδί!Μου γράφεις επίσης πως το οικόσημο μου βροντά στο στήθος σου, Κάντυ να' ξερες πόσο ευτυχισμένο με κάνεις με αυτά σου τα λόγια. Μου γράφεις πως δεν είσαι πολυλογού, θα διαφωνήσω!

Χτες με τον Τζωρτζ επισκεφτήκαμε έναν ζωολογικό κήπο, ιδιόρυθμο θα έλεγα με πολλά σπάνια φίδια( καλή μου εδώ υπάρχει η πιο σπάνια συλλογή φιδιών στο κόσμο). Γελώντας είπα στον Τζωρτζ θα σου πάρω ένα δώρο, ένα σπάνιο φίδι σαν σουβενίρ τώρα που θα επιστρέψουμε, με επέπληξε ζωηρά γι' αυτήν μου την πρόταση! Ναι ζωηρά κάτι άγνωστο με την ιδιοσυγκρασία του.' Ξέρετε κύριε Ουιλιαμ πως η δεσποινίς Κάντυ σιχαίνετα τα φίδια, μπορείτε όμως να της πάρετε ένα δακτυλίδι' ' Τί είπες Τζωρτζ του είπα'; ' Την αγαπάτε κύριε και έχετε δίκιο, κάντε την γυναίκα σας Κάντυ και κεινον τον μάγεψε η καλοσύνη και η καλή σου καρδιά όπως και μένα
Κάντυ κάποτε μισολυπόθιμη σου υποσχέθηκα οτι θα σε κάνω ευτυχισμένη, τώρα σε ρωτώ' Θα θελες να γίνεις γυναίκα μου; Θα' θελες να μοιραστούμε καλές και άσχημες στιγμές, οτι επιτρέψει ο Κύριος. Αγάπη μου τα χέρια μου τρέμουν καθώς γράφω, μην παρατείνεις το μαρτύριο, η σκέψη μου είναι στον λόφο. Οταν σε κοιτώ να γελάς η ζωή μου παίρνει νόημα και εγώ ξέρω γιατί ζω.
Πες μου ναι και κάνε με να περάσω στην χώρα των ρομαντικών ηρώων, κάνε με αφανή πρίγκηπα στην καρδιά σου, την δική μου αν την ανοίξεις θα δεις την μορφή σου. Μαζί θα βλέπουμε πολλά ηλιοβασιλέματα στο λόφο

Αυριο το πρωί πριν φύγω θα επισκεπτώ ένα εκκλησσάκι του Αγιου Ιωάννη, όσοι έχουν μια ευχή το επισκέπτονται και ένα αίτημα προς τον αγιο, ας ελπίσουμε ν' ακούσει το δικό μου!

Υ.Σ. Σου εσωκλείω καρτ-ποσταλ απο τους προορισμούς μου, καθώς και μια σπάνια φωτογραφία του Αγίου Παύλου.

δικός σου για πάντα, Αλμπερτ

Υ.Σ.2 Κάντυ φαντάσου πόσο ερωτευμένος είμαι για να θέλω να υποστώ την πολυλογία σου και την μαγειρική σου για μια ζωή. Ευτυχώς έχω μάθει κάποιες τοπικές, νόστιμες, βραζιλιάνικες συνταγές και είμαι έτοιμος να σου της μαγειρέψω μόλις γυρίσω! Η κυρία Πόνυ και η Αδελφή Μαρία θα πρέπει να με ευγνωμονούν που θα σε πάρω μαζί μου την επόμενη φορά!

Μεταξύ μας μόνο ένας άνδρας ερωτευμένος μαζί σου θα μπορούσε να τα αντέξει όλα αυτά( βλέπω το προσωπάκι σου να συνοφρυώνεται και ανησυχώ).
Κάντυ το επόμενό μας ταξίδι θα είναι το ταξίδι του μέλιτος!

Κάντυ σ' αγαπώ :little star:


τελος

Αγαπητέ Αλμπερτ,

Οταν η πόρτα του ορφανοτροφείου χτυπήσει ξανά δεν θα είναι κάποιο άγνωστο πρόσωπο, κάποιος φίλος, κάποιος 'αδελφός' , κάποιος σύντροφος από τα παλιά, κάποιος ασθενής αλλά θα είναι ο άνδρας πλέον με τον οποίο θα μοιραστώ κάθε στιγμή, κάθε σκέψη, κάθε λύπη, δάκρυ και χαρά από εδώ και πέρα, θα είσαι συ Αλμπερτ. Σε παρακαλώ έλα γρήγορα κοντά μου, κάνε με ευτυχισμένη άλλωστε το υποσχέθηκες σε μια πολύ αδύναμη στιγμή μου, κράτα τώρα την υποσχεση σου! ω, Αλμπερτ το ξέρω πως θα την κρατήσεις, πάντα κρατάς τις υποσχέσεις σου! Διερωτάσαι ακόμα για την απάντηση μου;
Η κυρία Πόνυ λέει οτι αδύνατίζω επικίνδυνα, εκείνη δεν ξέρει, λέει οτι με πιάνει να χαμογελώ ανεξήγητα, εκείνη δεν ξέρει, όμως όλοι οι ερωτευμένοι του κόσμου αυτού ξέρουν, καταλαβαίνουν το μεγάλο καρδιοκτύπι μου.

Ναι τα λουλούδια ανθίζουν ξανά στον λόφο της Πόνυ και είναι πιο ζωντανά και εύδωδιαστά από ποτέ( ή έτσι φαίνονται σε μένα), τον τελευταίο καιρό βλέπω παντού θαύματα, ακόμα και η μαγειρική μου αρχιζει να μ' αρέσει( την οποια θα ανεχθείς και συ, το έχεις ξανακάνει, γιατί με πειράζεις;, σ' αρέσει να με πειράζεις!!). Μ' αρέσει να ζω και ν' αναπνέω τον αέρα αυτού του λόφου, κάθετι εδώ πάνω γνωρίζει την συναισθηματική μου κατασταση καλύτερα από τον κάθε φίλο.
Η αγάπη σου με γεμίζει δύναμη να αντιμετωπίσω όλο τον κόσμο και την κακία του, ακόμα και την Ελίζα, τον Νηλ, τους Ράγκαν ακόμα και την αυστηρή θεία!!! Και ξέρω πως με την τελευταία θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο
Αλμπερτ πάρε με μαζί σου την επόμενη φορά θέλω να γεμίσω με εικόνες από άλλα μέρη, θέλω να αναπνέω τον καθαρό αέρα που αναπνεεις, θέλω η φλυαρία μου να έχει στόχο εσένα!!! Μόνο εσένα


Η Κάντυ σου,
eternelly your's, έχεις χαιρετισμούς από την αφελφή Μαρία και την κυρια Πόνυ, είναι και οι δυο πολύ συγκινημένες με τα νέα μου!

Αφιερωμένο σε σένα alderaban και σε όσους ανέχτηκαν τις συγγραφικές μου επιδόσεις.