Γουίλιαμ Άλμπερτ Άρντλευ

Ο Άλμπερτ πρώτη φορά συνάντησε την Κάντυ όταν βρισκόταν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Την είχαν παρασύρει τα νερά του ποταμού και κυριολεκτικά της έσωσε τη ζωή! Η Κάντυ όπως τον είδε με τα μαλλιά και τα μούσια κατατρόμαξε, αλλά σύντομα κατάλαβε πόσο καλός είναι και τον εμπιστεύτηκε. Ο Άλμπερτ είναι κυριολεκτικά ο φύλακας άγγελός της. Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής της είναι παρόν, να τη βοηθήσει και να τη στηρίξει.







Ο Άλμπερτ είναι πραγματικά μια ελεύθερη ψυχή, λατρεύει τα ζώα και τη φύση και κάνει συνεχώς πολλά ταξίδια. Του αρέσει να γνωρίζει νέα μέρη και ανθρώπους.



Πρόκειται για μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που κατά τη γνώμη μου, μετά την Κάντυ είναι ο κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας. Γι'αυτό και θα κάνουμε προσεχώς μια εκτενέστερη αναφορά σ'αυτόν...

















William Albert Artley


Ημερομηνία γέννησης: 28 Ιουνίου 1890
Χρώμα μαλλιών: χρυσόξανθο
Χρώμα ματιών: γαλάζιο
Ύψος: 1,85
Βάρος: 75 kg
Ζώδιο: Καρκίνος

Σημείωση: η χρονολογία γέννησης του Άλμπερτ έχει υπολογιστεί με βάση την ηλικία που απαιτείται (στις ΗΠΑ 21 έτη) έτσι ώστε να μπορέσει να υιοθετήσει την Κάντυ, η οποία τότε ήταν 13 χρονών (τη χρονιά της υιοθεσίας της, 1911)
Άρα ο Άλμπερτ και η Κάντυ έχουν ελάχιστη διαφορά ηλικίας 8 έτη.
Τα στοιχεία για την ταυτότητα της Κάντυ έχουν δημισιευτεί από την Mizuki το 1977 για το περιοδικό Nakayoshi.

Ένας από τους σημαντικότερους χαρακτήρες στην ιστορία της Κάντυ είναι ο Άλμπερτ.
Έχει τρεις διαφορετικές ταυτότητες στην ιστορία, και οι τρεις πολύ σημαντικές…

Ο πρίγκιπας του λόφου





Η Κάντυ τον συνάντησε στο λόφο της Πόνυ όταν ήταν 6 χρονών (μάνγκα)
Ήταν μια βροχερή μέρα και η Κάντυ έκλαιγε απαρηγόρητη, γιατί της είχε γράψει η Άννυ, η καλύτερή της φίλη που την είχαν υιοθετήσει οι Μπράιτον, ότι οι γονείς της της είχαν απαγορεύσει να συνεχίσει την επικοινωνία μαζί της, επειδή δεν ήθελαν να μαθευτεί ότι μεγάλωσαν στο ίδιο ορφανοτροφείο. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά της αυτό το μυστηριώδες αγόρι.
Η Κάντυ έμεινε να τον κοιτάζει έκπληκτη! Της έκανε τρομερή εντύπωση η σκωτσέζικη φορεσιά που φορούσε καθώς και η γκάιντα που κρατούσε στα χέρια του!
Τα διάσημα πια λόγια που της είπε είναι: κοριτσάκι, είσαι πιο χαριτωμένο όταν γελάς, παρά όταν κλαις…



Το αγόρι εξαφανίστηκε ξαφνικά, έτσι όπως εμφανίστηκε μπροστά της, χωρίς να της αποκαλύψει την ταυτότητά του.
Άφησε μόνο ένα οικόσημο, με έναν αετό και χαραγμένο πάνω του το γράμμα «Α»
Η Κάντυ τον ονόμασε «Ο πρίγκιπάς μου». Λίγες στιγμές μόνο μαζί του ήταν αρκετές για να τον έχει πάντα μέσα στην καρδιά της… δεν τον ξέχασε ποτέ!!!
Είχε πάντα μαζί της το μεταγιόν του πρίγκιπά της μαζί με το σταυρό που της χάρισε η κυρία Πόνυ και αργότερα τη φωτογραφία του Άντονυ… αυτά ήταν ο θησαυρός της!!!




Άλμπερτ.




Την πρώτη φορά που συνάντησε την Κάντυ, ήταν στο ποτάμι. Είχε παρασύρει την βάρκα της το ρέμα και η Κάντυ έπεσε από έναν καταρράκτη. Ο Άλμπερτ της έσωσε τη ζωή!
Η Κάντυ όταν άνοιξε τα μάτια της και τον είδε με τα μαλλιά, τα μούσια και τα γυαλιά κατατρόμαξε!!!
Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι καλός και τον εμπιστεύτηκε.
Ο Άλμπερτ από την πρώτη στιγμή που είδε την Κάντυ, ένιωσε να την ξέρει καιρό… του θύμιζε κάποια όμορφη γυναίκα…
Ήταν πάντα για την Κάντυ ένας πιστός φίλος. Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής της, ήταν εκεί να την παρηγορήσει και να την στηρίξει.
Όταν πέθανε ο Άντονυ, βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά του και τα λόγια του την έκαναν να νιώσει καλύτερα.
Αργότερα τον συνάντησε στο Λονδίνο, που είχε πάει να σπουδάσει.
Ο Άλμπερτ εργαζόταν τότε σε έναν ζωολογικό κήπο.
Όταν είδε ότι ο Τέρυ είναι κοντά στην Κάντυ, ήσυχος ότι υπάρχει κάποιος να την φροντίζει και να την προσέχει, έφυγε για την Αφρική, θέλοντας να γνωρίσει από κοντά τα άγρια ζώα.
Γενικά ο Άλμπερτ είναι μια ελεύθερη ψυχή, αγαπάει τη φύση και τα ζώα και του αρέσει να κάνει ταξίδια, να γνωρίζει νέα μέρη και ανθρώπους.
Με την Κάντυ συναντήθηκαν ξανά πολύ αργότερα, στο νοσοκομείο στο Σικάγο.
Στο ταξίδι της επιστροφής του, το τρένο που τον μετέφερε βομβαρδίστηκε και ο Άλμπερτ έχασε τη μνήμη του.
Η Κάντυ τον φρόντισε με την ίδια αγάπη και στοργή που είχε σταθεί κι εκείνος δίπλα της όλα αυτά τα χρόνια.
Το μόνο που ήξερε όμως για κείνον, ήταν το μικρό του όνομα κι ότι είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ήξερε αν έχει συγγενείς, ούτε πού έβρισκε τα χρήματα για να κάνει όλα αυτά τα ταξίδια. Γι αυτό το τελευταίο όμως αναρωτήθηκε μόνο προς το τέλος.



Όταν το νοσοκομείο δεν μπορούσε πια να τον κρατήσει και δεν είχε καθόλου χρήματα, η Κάντυ, παρά τις αντιρρήσεις του κόσμου, αποφάσισε να μείνει μαζί του όσο την έχει ανάγκη.
Νοίκιασαν μαζί ένα διαμέρισμα στο Σικάγο και συγκατοίκησαν. Βέβαια, είχαν να αντιμετωπίσουν τα κουτσομπολιά του κόσμου που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την συγκατοίκηση δύο νέων διαφορετικού φύλου.
Όταν η Κάντυ χώρισε με τον Τέρυ και πάλι ο Άλμπερτ ήταν κοντά της, να ακούσει τον πόνο της και να της δώσει δύναμη και κουράγιο..



Όταν πέθανε ο Στήαρ, πάλι ο Άλμπερτ ήταν δίπλα της. Κι όταν ο Νηλ την ξεγέλασε και την πήγε σʼεκείνο το απομονωμένο μέρος, ο Άλμπερτ την αναζήτησε μέσα στη νύχτα και τη γύρισε πίσω.
Η συγκατοίκηση γενικά έδεσε τα δύο παιδιά.. σε σημείο να φοβούνται και οι δυο, για το πώς θα είναι η ζωή τους όταν ο Άλμπερτ βρει ξανά τη χαμένη του μνήμη…
Όταν αυτό έγινε, ο Άλμπερτ της το έκρυψε για ένα διάστημα, θέλοντας να ζήσει λίγο καιρό ακόμη κοντά της…



Μια όμορφη μέρα την πήγε για πικνίκ στην εξοχή, και εκεί δώσανε μια υπόσχεση ο ένας στον άλλο…να μοιράζονται στη ζωή τις χαρές και τις λύπες τους!
Δεν μπόρεσαν για πολύ καιρό ακόμα να μείνουν μαζί.  Τα κακόβουλα σχόλια των γειτόνων εναντίων τους έγιναν αιτία να αναγκαστεί ο Άλμπερτ να φύγει, αφήνοντας απλά στην Κάντυ ένα γράμμα, στο οποίο της έλεγε ότι ξαναβρήκε τη χαμένη του μνήμη…

Γουίλιαμ Άλμπερτ Άρτλευ



Ακούσαμε αρχικά γι αυτόν το «θείο Γουίλιαμ» όταν μίλησαν γιʼαυτόν η θεία Ελρόυ, ο Άντονυ, ο Άρτσι και ο Στήαρ.
Λένε ότι είναι το πιο ισχυρό μέλος της οικογένειας. Η ʽκεφαλήʼ των Άρτλευ.
Ο θείος Γουίλιαμ είναι εκείνος που υιοθέτησε την Κάντυ και της έδωσε το όνομα των Άρτλευ.
Πολύ πιθανόν να είναι και ο μοναδικός κληρονόμος των Άρτλευ και ο τελευταίος που φέρει το όνομά τους.
Ο Γουίλιαμ από πολύ μικρός έχασε τους γονείς του. Η αδελφή του, η Ρόζμαρυ που ήταν και μητέρα του Άντονυ, πέθανε πολύ νέα, λίγα χρόνια μετά τη γέννησή του.
Έτσι ο Άλμπερτ μεγάλωσε πολύ θλιμμένος και μόνος του… γενικά φερόταν λίγο παράξενα για πλουσιόπαιδο. Αποφεύγει τον πολύ κόσμο και προτιμάει να βρίσκεται ανάμεσα στη φύση και τα ζώα.
Αποκάλυψε την αληθινή του ταυτότητα προς το τέλος της ιστορίας..
Σαν «θείος Γουίλιαμ» ο Άλμπερτ πολλές φορές βοήθησε την Κάντυ.
Το δώρο που της έστειλε για παράδειγμα στη γιορτή του Μάη, (δύο κουστούμια, ένα του Ρωμαίου κι ένα της Ιουλιέτας) την βοήθησαν να το σκάσει από το δωμάτιο απομόνωσης και να παρεβρεθεί στη γιορτή.

Απορίες…
Τι ακριβώς σχέση είχαν οι Άρτλευς με την Σκοτία?
Πώς είχε βρεθεί ο Άλμπερτ στο λόφο της Πόνυ?
Πότε έμαθε να παλεύει?
Είχε ιατρικές γνώσεις? (στην Αφρική δούλευε σε μία κλινική)
Πώς αναρωτιόταν ποια του θυμίζει η Κάντυ? Δεν τη θυμόταν από τη συνάντησή τους στο λόφο?

... Πραγματικά Άκαλιά μου... καλά έκανες και τα μάζεψες όλα αυτά εδώ ......χαράς το κουράγιο σου.... Μπράβο και πάλι μπράβο....
Όσον αφορά τώρα για τα συμπερασματά σου....Το είχα ακούσει και εγώ αυτό το συγκεκριμένο στο τελευταίο επεισόδιο.... αλλά είναι έτσι δοσμένο... που σχεδόν δεν το καταλαβαίνεις.... και δεν σου δημιουργεί καν την είκονα ότι θα υπάρξει κάτι παραπάνω μεταξύ τους......

akaliakoukou έγραψε:

«Πόσο ευτυχισμένη είμαι!!! Ο Τέρυ ξαναγύρισε στη Σουζάννα, η Άννυ και ο Άρτσι τα πάνε μια χαρά κι εγώ ξαναβρήκα τον πρίγκιπα των παιδικών μου χρόνων!!»

Νομίζω ότι αυτό είναι το σαφές φινάλε που τόσο καιρό έψαχνα!!!!!


…

Και στον οποίο λίγα επεισόδια πριν είχε εξομολογηθεί πως ήταν ο πρώτος της έρωτας (και παντοτινός )

Aldebaran έγραψε:

Και στον οποίο λίγα επεισόδια πριν είχε εξομολογηθεί πως ήταν ο πρώτος της έρωτας (και παντοτινός )

Σε ποιο επεισόδιο έγινε αυτό???
Μπερδεύτηκα....

akaliakoukou έγραψε:

Aldebaran έγραψε:

Και στον οποίο λίγα επεισόδια πριν είχε εξομολογηθεί πως ήταν ο πρώτος της έρωτας (και παντοτινός )

Σε ποιο επεισόδιο έγινε αυτό???
Μπερδεύτηκα....

Νομίζω λίγο προτού φύγει για Νέα Υόρκη.
Αναφέρεται τόσο στην τελεόραση όσο και στο περιοδικό!!!

akaliakoukou έγραψε:

Νομίζω λίγο προτού φύγει για Νέα Υόρκη.
Αναφέρεται τόσο στην τελεόραση όσο και στο περιοδικό!!!

Και εγώ το θυμάμε που το του είπε...

Καλησπέρα!!Γράφω εδώ σε καινούριο θέμα μία από τις αναπάντητες ερωτήσεις,που βρίσκονται στο θέμα"Γουίλλιαμ Άλμπερτ Άρντλεη" για να είναι κάπως συγκεντρωμένες οι απόψεις και γιατί ίσως να είναι ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης.
Τί λέτε;
Εγώ θα προσπαθήσω να συναρμολογήσω τα στοιχεία,που μας δίνει η συγγραφέας Μιζούκι με γενικά ιστορικά στοιχεία και να προσπαθησω να απαντήσω στο ερώτημα.Και βλέπουμε!!Συμφωνείτε;

Αυτός ο αέρας μυστηρίου του 'Αλμπερτ θεωρώ είναι από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία της πλοκής της ιστορίας. Γιατί να μη υπάρχουν 'Αλμπερτ και στην αληθινή ζωή.

alfaalfa έγραψε:

Αυτός ο αέρας μυστηρίου του 'Αλμπερτ  θεωρώ είναι από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία της πλοκής της ιστορίας. Γιατί να μη υπάρχουν 'Αλμπερτ και στην αληθινή ζωή.

αχ, ειπες την μαγική φράση

candymayia έγραψε:

Καλησπέρα!!Γράφω εδώ σε καινούριο θέμα μία από τις αναπάντητες ερωτήσεις,που βρίσκονται στο θέμα"Γουίλλιαμ Άλμπερτ Άρντλεη" για να είναι κάπως συγκεντρωμένες οι απόψεις και γιατί ίσως να είναι ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης.
Τί λέτε;
Εγώ θα προσπαθήσω να συναρμολογήσω τα στοιχεία,που μας δίνει η συγγραφέας Μιζούκι με γενικά ιστορικά στοιχεία και να προσπαθησω να απαντήσω στο ερώτημα.Και βλέπουμε!!Συμφωνείτε;

καντυμαγια να μας λύσεις απορίες σχετικά με τον Αλμπερτ το συζητάς, εννοείται πως θέλουμε

dolly έγραψε:

Το είχα ακούσει και εγώ αυτό το συγκεκριμένο στο τελευταίο επεισόδιο.... αλλά είναι έτσι δοσμένο... που σχεδόν δεν το καταλαβαίνεις.... και δεν σου δημιουργεί καν την είκονα ότι θα υπάρξει κάτι παραπάνω μεταξύ τους......

Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή θεωρητικά η Κάντυ είναι παιδικό έργο..Στα παιδιά ξινίζουν τα ερωτικά θέματα..Εγώ ούτε με τον Αντονυ είχα συνειδητοποιήσει ότι παίζει κάτι σχετικό!!

Η αγάπη μου για τον Άλμπερτ άργησε μιά μέρα. Ή μπορεί και χρόνια.

Το σίγουρο είναι πως άρχισα να εκτιμώ την παρουσία του και την προσφορά του αφότου χώρισαν η Κάντυ και ο Τέρυ.

Ξαναδιαβάζοντας το περιοδικό κάποια χρόνια πριν - νομίζω κάποιες candy sisters είχαν φτιάξει ένα μπλογκ ή κάτι σχετικό -
ο Άλμπερτ ανέβηκε ακόμη περισσότερο στα μάτια μου. Από ένα σημείο και μετά δεν ήταν μόνο ο προστάτης / φίλος αλλά κάτι
περισσότερο. Κορίτσια, (και αγόρια;;; ) όλες μας έναν τέτοιο σύντροφο δεν ψάχνουμε; Να είναι εκεί στις δύσκολες
στιγμές, να νιώθουμε κοντά του ασφάλεια και σιγουριά, να μοιραζόμαστε τη σκληρή πραγματικότητα, να μας σέβεται, να μας εκτιμά,
να μας εμπιστεύεται (αμοιβαία είναι όλα αυτά και όχι μονόπλευρα σε μιά σχέση). Την εποχή της συγκατοίκησης, ο Άλμπερτ αν και αμνησιακός,
τα πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά στην Κάντυ που τα είχε τόσο πολύ ανάγκη. Όχι πως δεν ήταν δυνατή η ίδια. Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο
δυνατό, έλεγε ο... Αδόλφος. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει κάποιος όσο δυνατός και αν είναι να πρέπει να είναι και μόνος.
Γιατί αν το καλοσκεφτούμε, αν η Κάντυ δεν μένει με τον Άλμπερτ στο τέλος, τότε μένει μόνη της. Η ιταλική συνέχεια αυτό το σκοπό είχε.
Να βρει η αγαπημένη μας ηρωίδα τον άνθρωπό της και να μείνουν μαζί για πάντα. Βασίστηκε στο μη ξεκάθαρο τέλος του περιοδικού και έδωσε
την γνωστή τραγελαφική συνέχεια. Για μένα όμως ήταν ξεκάθαρο. Τον πρίγκηπα έψαχνε τον πρίγκηπα βρήκε. Και μάλιστα έναν πρίγκηπα αληθινό
ίσως όχι στην καταγωγή αλλά στους τρόπους και τα αισθήματα.

Λοιπόν μια ακόμα Αλμπερτικιά στην παρεα μας αλλά ουρανία μου δυστυχως - δυστυχως δεν νομίζω εμείς τα κοριτσάκια να βρούμε Αλμπερτ! Οταν τον έφτιαξε ο Θεός και η φαντασία της Μιζούκι, το καλούπι έσπασε ,αν ηταν η Κάντυ τυχερή τώρα ένας Θεός ξέρει!

Χα χα χα Δίκιο έχεις Αριάδνη. Μετά τον Άλμπερτ το χάος.

Μεταξύ μας, δεν πιστεύω πως υπάρχουν ιδανικοί χαρακτήρες όπως του Άλμπερτ και της Κάντυ.
Κι αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που τους φαντάζομαι ως το ιδανικό ζευγάρι, χωρίς ατέλειες.

Απ την άλλη ένς Τέρυ και μιά Σουζάν, η Αννα με τον Αρτσι και η Πατυ με τον Στήαρ, είναι αληθινοί, πιο ανθρώπινοι αν μπορώ να τους περιγράψω έτσι. Με τα λάθη και τις αδυναμίες τους με τα στραβά τους και τα καλά τους. Δε νοείται άνθρωπος χωρίς πάθη, χωρίς εντάσεις, χωρίς ανομολόγητους έρωτες, χωρίς πληγωμένο "εγώ". Ίσως όχι μαζεμένα σε έναν μόνο (εξαιρείται ο Νηλ στο παρόν φόρουμ : ολα τα κακά της μοίρας του) αλλά όλοι μας στην καρδιά μας και στα βάθη του μυαλού μας κάτι κρύβουμε που στην πορεία μας ορίζει και μας καθορίζει.

Και δεν πιστεύω σε "λαχεία". Την τύχη μας εμείς την καθορίζουμε ως ένα σημείο. Κάθε τι που κάνουμε καθημερινά είναι και μιά επιλογή.
Το αν θα έχουμε κοντά μας τον άνθρωπο που μας αξίζει να μοιραστούμε τη ζωή μας δεν το επιτάσσει η μοίρα αλλά εμείς το επιλέγουμε.
αν ο σύντροφός μου δε με κάλυπτε συναισθηματικά πνευματικά και σωματικά θα ήταν παρελθόν, όπως και εγώ για εκείνον.
Δεν είναι κακό να είσαι μόνος, κρίμα και άδικο είναι να παραμένεις με κάποιον που δε σου αξίζει.

Uranya έγραψε:

Χα χα χα  Δίκιο έχεις Αριάδνη. Μετά τον Άλμπερτ το χάος.

Μεταξύ μας, δεν πιστεύω πως υπάρχουν ιδανικοί χαρακτήρες όπως του Άλμπερτ και της Κάντυ.
Κι αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που τους φαντάζομαι ως το ιδανικό ζευγάρι, χωρίς ατέλειες.

Απ την άλλη ένς Τέρυ και μιά Σουζάν, η Αννα με τον Αρτσι και η Πατυ με τον Στήαρ, είναι αληθινοί, πιο ανθρώπινοι αν μπορώ να τους περιγράψω έτσι. Με τα λάθη και τις αδυναμίες τους με τα στραβά τους και τα καλά τους. Δε νοείται άνθρωπος χωρίς πάθη, χωρίς εντάσεις, χωρίς ανομολόγητους έρωτες, χωρίς πληγωμένο "εγώ". Ίσως όχι μαζεμένα σε έναν μόνο (εξαιρείται ο Νηλ στο παρόν φόρουμ : ολα τα κακά της μοίρας του) αλλά όλοι μας στην καρδιά μας και στα βάθη του μυαλού μας κάτι κρύβουμε που στην πορεία μας ορίζει και μας καθορίζει.

Και δεν πιστεύω σε "λαχεία". Την τύχη μας εμείς την καθορίζουμε ως ένα σημείο. Κάθε τι που κάνουμε καθημερινά είναι και μιά επιλογή.
Το αν θα έχουμε κοντά μας τον άνθρωπο που μας αξίζει να μοιραστούμε τη ζωή μας δεν το επιτάσσει η μοίρα αλλά εμείς το επιλέγουμε.
αν ο σύντροφός μου δε με κάλυπτε συναισθηματικά πνευματικά και σωματικά θα ήταν παρελθόν, όπως και εγώ για εκείνον.
Δεν είναι κακό να είσαι μόνος, κρίμα και άδικο είναι να παραμένεις με κάποιον που δε σου αξίζει.

 Πολύ ορθολογική η προσέγγισή σου, Ουρανία. Συμφωνώ εν μέρει για τη δική μας ζωή... εμείς ορίζουμε την τύχη μας...  τουλάχιστον όσον αφορά στο ποιόν θα έχουμε κοντά μας. Στην Κάντυ, όμως, εντάξει... όλη η... Μιζούκι συνομώτησε για να βρει η Κάντυ την ιδανική αγάπη.
Ήταν πολύ σκληρός (για εμάς, τους... δυτικούς) ο τρόπος που επέλεξε η Ιαπώνισσα - φόνισσα να βγάλει από τη μέση τον Τέρρυ... δεν "πέθανε" τη Σουζάννα για να εξαναγκάσει τον Τέρρυ να μείνει μαζί της... και δε νομίζω πως καμία από εμάς θα είχε σε υπόληψη τον Τέρρυ αν εκείνος σκεφτόταν μόνο την πάρτη του  και τον έρωτά του για την Κάντυ.

Ο Αλμπερτ ο τελειος και γλυκος Αλμπερτ .... απο την αρχη της ιστοριας μεχρι το τελος ηταν ο κυριος πρωταγωνιστης μαζι με την Καντυ.Μακαρι να βρισκαμε εναν Αλμπερτ και εμεις στη ζωη μας !

Από τις πολύ ψαγμένες ισπανικές σελίδες στο Facebook, αλίευσα την πληροφορία ότι η ημερομηνία γέννησης του Άλμπερτ είναι 21 Μαρτίου.
Χρόνια πολλά στον Άλμπερτ, λοιπόν.      

Σπόιλερ:

Fay έγραψε:

Από τις πολύ ψαγμένες ισπανικές σελίδες στο Facebook, αλίευσα την πληροφορία ότι η ημερομηνία γέννησης του Άλμπερτ είναι 21 Μαρτίου.
Χρόνια πολλά στον Άλμπερτ, λοιπόν.      

Σπόιλερ:

 Φαίη ρησπέκτ...

Και εννοείται πως δεν το γνώριζα...  τον είχα για Διδυμάκι,   αλλά, να που τελικά, είναι ο ερχομός της άνοιξης αυτοπροσώπως...

Να τον χαιρόμαστε, λοιπόν      

Και απ΄ό,τι έμαθα εγώ,  δέχτηκε ευχές...:

Αλντε πες μου πως δεν θα έπινες αυτόν τον καφε

ariathniM έγραψε:

Αλντε πες μου πως δεν θα έπινες αυτόν τον καφε

Ω, ναι!!!

Aldebaran έγραψε:

ariathniM έγραψε:

Αλντε πες μου πως δεν θα έπινες αυτόν τον καφε

Ω, ναι!!!

Eιναι αυτό που λέμε Αλμπέρτο καφεδάκι με όλη την σημασια

Η άσχετη παρατήρηση της ημέρας!  

Σπόιλερ:

Αν και κούκλος ο Αλμπερτούκος  
δεν ξέρω αν θα μπορούσε ποτέ να νιώθει άνετα μέσα σε τέτοια ρούχα...

Και, ίσως αυτός να ήταν και ένας από τους λόγους που προτίμησε να κάνει στροφή στη ζωή του,
παίρνοντας των ομματιών του και τη γυναίκα του,
να πάνε να ζήσουν μια πιο ταιριαστή σ΄αυτούς ζωή
στην Αγγλία των προγόνων του.

Σπόιλερ:

Μα, Κούκλος, ,  όμως!!!

Το ότι είχε γενέθλια προχθές ο άνθρωπος και καμιά μας δε φιλοτιμήθηκε να του ευχηθεί, ας μην το σχολιάσω. Βέβαια, παραμένει και λίγο φλου η σχετική ημερομηνία. Άλλοι λένε στις 21 Μαρτίου, άλλοι στις 28 Ιουνίου. Μέσα στο μυστήριο που τον περιβάλλει, μυστηριώδης είναι και η ημερομηνία γέννησής του.