Εσείς θα επιστρέφατε;;;

Η ερώτηση είναι απλή:

Αν ο εφηβικός σας έρωτας:
- μιά δεκαετία (πάνω κάτω) μετά τον επίσημο χωρισμό σας
- στο οποίο διάστημα και ζούσε με μιά άλλη γυναίκα
- και δε σας είχε στείλει ούτε ένα σημείο ζωής,
ξαφνικά σας έλεγε πως σας αγαπάει ακόμα, θα παρατούσατε τη μέχρι τότε ζωή σας για
να επιστρέψετε σ΄αυτόν;;;;

Θέλω να μου απαντήσετε ειλικρινά για τον εαυτό σας και όχι να προβάλετε σ΄εσάς το τί θα θέλατε να είχε συμβεί στην Κάντυ

Και για να κάνω την αρχή, απάντησα "ίσως".

Θα επέστρεφα σ΄αυτόν μόνο υπό προϋποθέσεις:
- είχαν μεσολαβήσει τουλάχιστον άλλα 30 χρόνια
- σε όλα αυτά δεν είχα σταυρώσει άντρα και
- ούσα σε πλήρη απόγνωση, φοβόμουν το ράφι...


Αν δεν συνέβαιναν τα παραπάνω, δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγυρίσω κοντά του...

Απάντησα ΝΑΙ

Αν ήμουν η Κάντυ και είχα νιώσει για τον Τέρρυ όσα είχε η Κάντυ και είχα χωρίσει έτσι άδικα και τελικά θα μπορούσα να ζήσω επιτέλους μαζί του, εννοείται ΝΑΙ!!!!!

akaliakoukou έγραψε:

Απάντησα ΝΑΙ

Αν ήμουν η Κάντυ και είχα νιώσει για τον Τέρρυ όσα είχε η Κάντυ και είχα χωρίσει έτσι άδικα και τελικά θα μπορούσα να ζήσω επιτέλους μαζί του, εννοείται ΝΑΙ!!!!!

Bρε, ρωτάω τί θα έκανες εσύ και όχι αν ήσουν η Κάντυ...

Και πάλι ΝΑΙ απαντώ!

Αν αυτή τη στιγμή ήμουν παντρεμένη ή είχα σχέση, ίσως να απαντούσα κάτι άλλο.
Όμως τη στιγμή που και εγώ και η Κάντυ δεν έχω κάτι πάγιο στη ζωή μου, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΝΑΙ!!!!

(Εννοείται ότι μιλάω υποθετικά για κάποιον εφηβικό έρωτα που δεν έχω ζήσει, αλλά αν είχα ζήσει κάτι ανάλογο με την Κάντυ και τον Τέρρυ, κατ'αρχήν δεν θα τον χάριζα στη Σουζάννα...)

Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές το θέμα, διότι υπάρχει ένας Άλμπερτ στη ζωή μου, με τον οποίο όμως δεν έχει υπάρξει έρωτας αλλά δυνατή και μεγάλη αγάπη και φιλία.

Υποκειμενικά καθαρά απαντώ, σύμφωνα με τα δεδομένα μου και τα βιώματά μου.

akaliakoukou έγραψε:

Και πάλι ΝΑΙ απαντώ!

Αν αυτή τη στιγμή ήμουν παντρεμένη ή είχα σχέση, ίσως να απαντούσα κάτι άλλο.
Όμως τη στιγμή που και εγώ και η Κάντυ δεν έχω κάτι πάγιο στη ζωή μου, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΝΑΙ!!!!

(Εννοείται ότι μιλάω υποθετικά για κάποιον εφηβικό έρωτα που δεν έχω ζήσει, αλλά αν είχα ζήσει κάτι ανάλογο με την Κάντυ και τον Τέρρυ, κατ'αρχήν δεν θα τον χάριζα στη Σουζάννα...)

Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές το θέμα, διότι υπάρχει ένας Άλμπερτ στη ζωή μου, με τον οποίο όμως δεν έχει υπάρξει έρωτας αλλά δυνατή και μεγάλη αγάπη και φιλία.

Υποκειμενικά καθαρά απαντώ, σύμφωνα με τα δεδομένα μου και τα βιώματά μου.

Καλά... και εγώ είπα πως θα επέστρεφα αν όμως είχαν περάσει τα χρόνια και δεν είχα κάτι άλλο στη ζωή μου και βέβαια βρισκόμουν σε πλήρη απόγνωση...
Όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν τα "θέλω" μας, οι προτεραιότητές μας, οι ανάγκες μας γενικώς. Αλλάζουμε ως άνθρωποι, ωριμάζουμε ακόμη και αν κάποιοι από εμάς παλιμπαιδίζουν αιωνίως (ναι.. σε μένα αναφέρομαι... )Αναπόφευκτα αλλάζουν και οι άνθρωποι τριγύρω μας. Το να επιστρέψω σε κάποιον που για 10 χρόνια δεν γνώριζα τίποτα για την πραγματική του ζωή έτσι, απλά και μόνο επειδή κάποτε τον είχα ερωτευτεί, για μένα πάντα, θα ήταν ένα ολέθριο λάθος αφού θα άφηνα μιά εικόνα του παρελθόντος ή ένα συναίσθημα που κάποτε βίωσα να στρεβλώσει την πραγματική εικόνα όχι μόνο τη δική του αλλά κυρίως τη δική μου. Αλίμονο αν στα 30 μου παρέμενα η ίδια που ήμουν στα 15... Αυτό θα σήμαινε δύο πράγματα: ή ότι η φύση κάτι μου στέρησε πνευματικώς, ή ότι η ζωή μου κύλησε ανώφελα αδιάφορα και νεκρά χωρίς να υπάρξουν σ΄αυτό το διάστημα εμπειρίες και άνθρωποι ικανοί να με πάνε ένα βήμα παραπέρα...

Ψήφισα ΟΧΙ
Γιατί απλά σε μένα έχει συμβεί.
Ο πρώτος μου εφηβικός έρως ήταν στα 15. Ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος έμπειρος σε όλα και εγώ μυρμηγκάκι τότε. Δεν είχαμε καθημερινή επαφή, εγώ σχολείο, φροντηστήρια, βγαίναμε κρυφά, εκείνος ζητούσε πολλά εγω δεν έδινα τίποτα κλπ. Κράτησε περίπου ένα χρόνο μια σχέση έτσι στα κρύφά, μετά χωρίσαμε, αλλά αραιά και που με έπαιρνε τηλ, και μαθαίναμε νέα και ενώ συνεχίζαμε να έχουμε αισθήματα δε μπορούσα να είμαι μαζί του. Εγώ τον ήθελα πάρα πολύ ξέρετε πρώτο καρδιοχτύπι, φιλί, ραντεβού....

Σπόιλερ:

Έπειτα κόψαμε, χαθήκαμε και μετά από μεγάλο διάστημα έμαθα πως είχε αναγκαστικά παντρευτεί λόγω εγκυμοσύνης της κοπέλας. Η κάτω κεφαλή έφαγε την πάνω! Έπαθα σοκ!
Ακριβώς 6 χρόνια από τότε τον συνάντησα στο νοσοκομείο που έκανα πρακτική και άρχισα να καρδιοχτυπώ όπως την πρώτη φορά. Την επόμενη με πήρε τηλ και μου είπε τι είχε γίνει και πως δεν περνούσε καλά. Κατά τον ίδιο τρόπο είχε συμβεί και στους γονείς του κορίτσια.

Λοιπόν 1 χρόνο πριν γνωρίσω τον πρίγκιπα με πήρε πάλι τηλ. και μου είπε πως χώρισε! Πως με θέλει πως τα αισθήματα δεν έχουν αλλάξει.
Είχα και εγώ χωρήσει από μακροχρόνια σχέση τότε. Πίστευα πως είχα κι εγώ τα ίδια συναισθήματα και βγήκα μαζί του 3 φορές.
Αλλά κάτι δεν κολούσε. Μετά απο 10 χρόνια περίπου, δεν ήταν το ίδιο. Δε μπορώ να το περιγράψω αλλά δεν μας έβγαινε.
Ευτυχώς!

Κατερινάκι μου έκανες λάθος και αντί για "Όχι" ψήφισες "Ναι"

Λοιπόν εγώ ψήφισα ίσως γιατί εγώ να πω την αλήθεια δεν είχα κάποιον τρελό εφηβικό έρωτα ο έρωτας μου είναι ο άντρας μου, οι πιο παλιές μου σχέσεις δεν ήταν κάτι σημαντικό. Οπότε δεν ξέρω αν είχα ερωτευτεί τόσο δυνατά σ εκείνη την ηλικία πως θα αντιδρούσα, νομίζω πως αν ήμουν παντρεμένη δεν θα τα παράταγα όλα αν όπως είπε η άλντε ήμουν μπακούρι το πιο πιθανό να γύρναγα. Γενικά δεν είμαι και άνθρωπος του ρίσκου αλλά ποτέ δεν ξέρεις στη ζωή

akaliakoukou έγραψε:

Κατερινάκι μου έκανες λάθος και αντί για "Όχι" ψήφισες "Ναι"

Δεν είχα πατήσει υποβολή ψήφου!
Τώρα λογικά θα φαίνεται το "Οχι" μου!

Παράθεση :

Λοιπόν εγώ ψήφισα ίσως γιατί εγώ να πω την αλήθεια δεν είχα κάποιον τρελό εφηβικό έρωτα ο έρωτας μου είναι ο άντρας μου, οι πιο παλιές μου σχέσεις δεν ήταν κάτι σημαντικό. Οπότε δεν ξέρω αν είχα ερωτευτεί τόσο δυνατά σ εκείνη την ηλικία πως θα αντιδρούσα, νομίζω πως αν ήμουν παντρεμένη δεν θα τα παράταγα όλα αν όπως είπε η άλντε ήμουν μπακούρι το πιο πιθανό να γύρναγα. Γενικά δεν είμαι και άνθρωπος του ρίσκου αλλά ποτέ δεν ξέρεις στη ζωή

Μιμη μου ο έρωτας για το αντρούλη μου είναι μεγάλος και δε μπορώ να τον συγκρίνω καθόλου με τον εφηβικό μου .... Τώρα βλέπω τη διαφορά..
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Εγώ τότε που ενώ ήμουν ελεύθερη, δεν κατάφερα να ξαναζεσταθώ μαζί του. Πιστεύω πως ο φόβος πως δε θα ξαναπάει καλά ή το ερώτημα τι θέλει πράγματι μετά από τόσα χρόνια να επηρρεάζουν....

KATEΡΙΝΑ έγραψε:

...
Εγώ τότε που ενώ ήμουν ελεύθερη, δεν κατάφερα να ξαναζεσταθώ μαζί του. Πιστεύω πως ο φόβος πως δε θα ξαναπάει καλά ή το ερώτημα τι θέλει πράγματι μετά από τόσα χρόνια να επηρρεάζουν....

Το καλό Κατερινάκι μου είναι που δεν έπεσες στην παγίδα να είσαι με κάποιον απλά και μόνο για να μην είσαι μόνη σου...
Η μοναξιά είναι από τους πλέον κακούς συμβούλους...

Βέβαια, μπορεί κάποιοι να το επιχείρησαν και σήμερα να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με την επιλογή τους... Άλλωστε, η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθεί και, ίσως, αν δεν πάρεις το ρίσκο κάποια στιγμή να κοπανιέσαι.. :mpouaaa:

Ναι κι εγώ πιστεύω οτι πολλες φορές το να ρισκάρεις σου βγαίνει σε καλό αλλά επειδή εγώ δεν είμαι καθόλου του ρίσκου για να το έκανα πρέπει να ήμουν τρελά ερωτευμένη και να μην είχα τίποτα να χάσω..

ισως...αναλογα την αγαπη αυτου του ερωτα.... αν εινουν τοσο ερωτευμενη μαζι του ναι...μα αν ηταν ενα τρελο καρδιοχτυπι που κρατησε για λιγο εννοειται οχι... τωρα οπως τα βλεπει κανεις

stavroylaki έγραψε:

ισως...αναλογα την αγαπη αυτου του ερωτα.... αν εινουν τοσο ερωτευμενη μαζι του ναι...μα αν ηταν ενα τρελο καρδιοχτυπι που κρατησε για λιγο εννοειται οχι... τωρα οπως τα βλεπει κανεις

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Σταυρουλάκι

Το ερώτημα μόνο απλό δε μου φάνηκε, γιατί από τη μια θα έδινα και την ίδια μου τη ζωή για να γυρίσω το χρόνο πίσω και να είμαστε πάλι μαζί με τον "Τέρρυ" μου :<3: , από την άλλη όμως, ψήφισα όχι και η απάντηση βρίσκεται στους στίχους του παρακάτω τραγουδιού από την αρχή μέχρι το τέλος που εκφράζουν απόλυτα τα συναισθήματά μου και τη λογική μου για όσα έζησα μαζί του και δεν θα άλλαζα ούτε στιγμή :

¨Οχι βέβαια, η ζωή προχωράει. Καλύτερα να έχεις την εντύπωση του τέλειου εφηβικου ρομαντικου έρωτα. Το ποταμι δεν κυλάει προς τα πίσω...

Ψήφισα όχι, γιατι απλούστατα δε θα ήταν ποτέ το ίδιο. Αυτο που ζούμε υπαρχει μόνο εκείνη τη στιγμή και το ζούμε με το μυαλό, τις εμπειρίες και την ψυχοσύνθεση εκείνης της εποχής. Προτιμώ να ζω με την ανάμνηση , παρά να σκοτώσω το πάθος και την ορμή ενός περασμένου έρωτα, που πλέον δε θα 'ναι ίδιος γιατι απλά εγώ δεν είμαι η ίδια.

Δεν έχω καταλάβει την ερώτηση.
Ποιός να γυρίσει και γιατί;

Η Κάντυ στον Τερρυ; Αφού έμειναν με άλλους συντρόφους στο τέλος.
Να τους παρατήσουν και να ξαναγυρίσουν στα παλιά ενοείς;

Διάβασα όλες τις απαντήσεις από την αρχή και πήρα μπρος.

Απάντησα και εγώ "όχι" γιατί μετά από τόσα χρόνια κανένα συναίσθημα δεν παραμένει αναλοίωτο.
Ακόμη, επηρεάστηκα από το κειμενάκι κάτω από την απάντηση της ιωάννας.
Είναι οι στίχοι από ένα αγαπημένο τραγούδι των Πυξ Λαξ και ταιριάζει απόλυτα στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ψήφισα ΟΧΙ.
Και αυτό γιατί πολύ απλά δεν τα κατάφερε να με πείσει για "καινούργια αρχή", "νέο ξεκίνημα" κλπ κλπ.
Αρχή είναι μόνο μία. Και το τέλος επίσης. Άλλωστε ήμουν ήδη αλλού.