Ποιό το μήνυμα της αγαπημένης μας σειράς;

Ποιό είναι το μήνυμα που ριζώθηκε βαθιά μέσα σας από το αγαπημένο μας ανιμέ:

Αυτο που πιστεύω πως μου έχει διδάξει γενικά η ιστορία της Κάντυ και θεωρώ ότι είναι το μηνυμα της, είναι το να μη το "βάζεις ποτέ κάτω" ότι και να σου συμβεί στη ζωή...

Νομιζω οτι το μηνυμα ειναι η αδολη αγαπη και η προσφορα στον συνανθρωπο. Ειναι τοσο τρυφερη σειρα, που ακομα και τωρα με συγκινουν πολλα επεισοδια.

Και εγώ την αγάπη επέλεξα γιατί με τη δύναμή της μπορείς να συγχωρείς και να προχωράς στη ζωή σου.

Ψήφησα "όλα τα παραπάνω"
Πολύ λίγες σειρές, ανάμεσα σ'αυτές και η Κάντυ Κάντυ, δίνουν στα παιδιά τόσα πολλά διδάγματα... Θεωρώ ότι περνάνε μηνύματα, αξίες, μιλάνε για την αληθινή αγάπη, τη φιλία, την αυτοθυσία...
Η αγάπη της Κάντυ για τους γύρω της είναι μια αστείρευτη πηγή...
Η αγάπη της κ.Πόνυ και της αδελφής Μαρίας επίσης.
Δίνει στα παιδιά από πολύ νωρίς την εικόνα της φρίκης του θανατου και μάλιστα πεθαίνει ένας πολύ πολύ αγαπημένος ήρωας. Ίσως ο πιο αγαπημένος από όλους. Όμως μας δείχνει επίσης τη δύναμη της ψυχής και του χρόνου...
Τι να πω, για τον Τέρρυ? Που απαρνιέται την αγαπη για να εκτελέσει το καθηκον του?
Για τον πρίγκηπα, που είναι παρόν από την αρχή μέχρι το τέλος?
Για την Άννυ, την Πάττυ τον Άρτσι και τον Στήαρ???
Την επιλογή της Κάντυ να γίνει νοσοκόμα για να απαλύνει οσο μπορεί τον ανθρώπινο πόνο????
Κάθε επεισόδιο έχει να μας διδάξει και κάτι.
Οι ήρωες μέσα από τις επιλογές τους, δίνουν διδάγματα ζωής...

Μόνο μία σειρά μου περνάει από το μυαλό, αντίστοιχη με την Κάντυ σε αυτά τα θέματα. Στα διδάγματα ζωής. Και αυτή είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που είχα την δυνατότητα να μεγαλώσω με αυτές τις δύο σειρές....

Θα έλεγα και εγώ αυτό που είπε η ntmhx , να μη το βάζεις κάτω!!!
Συνέβησαν τόσα τρομερά πράγματα, γίναμε μάρτυρες τόσης αδικίας....

H Κάντυ μας ευλόγησε με πολλά και ουσιαστικά μηνύματα για την ζωη.Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε έναν μικρό οδηγό ζωής
Πρώτα απ' όλα κινητήριος δύναμη της ήταν η αγάπη και την έδινε αφείδωλα σε όλες τις διαπροσωπικές της σχέσης,αυτό ήταν που της έδινε κουράγιο να συνεχίσει και της ίδιας.Δεν θα σταθώ στον πόνο ή στην απώλεια που βίωσε μέσα απο συνθήκες αντίξοες για εκείνη,αλλά ουσιαστικά πως δεν το έβαζε κάτω,το πάλευε.Τι πιο ουσιαστικό μήνυμα απο αυτό;Το χαμόγελο παιδιά είναι που μας βγάζει νικητές σε αυτή τη ζωή

Πιστεύω ότι το μήνημα της Κάντυ είναι η αγάπη για τη ζωή... Ότι το αύριο είνάι μια καινούργια μέρα που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία, ανεξάρτητα με το τι μας έχει συμβεί και οι δυσκολίες της ζωής είναι για να μας κάνουν απλά πιο δυνατούς....

Εγώ ψήφισα το όλα τα παραπάνω γιατί και η ζωή έτσι είναι. Συμπεριλαμβάνει πολλές καταστάσεις, ανθρώπους και συναισθήματα και κάθε τι που ζούμε κάτι μας μαθαίνει και κάτι μας προσθέτει για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα μας και της πορείας μας. Ποιος/ποια από εμάς δεν έχει ζήσει κάτι από όλα αυτά;

όλα τα παραπάνω μηνύματα περνούσαν

Ολα τα παραπανω και πιο πολυ η αγαπη η ανιδιοτελεια η αυτοθυσια και η καλοσυνη της Καντυ. .

misspepper77 έγραψε:

H Κάντυ μας ευλόγησε με πολλά και ουσιαστικά μηνύματα για την ζωη.Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε έναν μικρό οδηγό ζωής
Πρώτα απ' όλα κινητήριος δύναμη της ήταν η αγάπη και την έδινε αφείδωλα σε όλες τις διαπροσωπικές της σχέσης,αυτό ήταν που της έδινε κουράγιο να συνεχίσει και της ίδιας.Δεν θα σταθώ στον πόνο ή στην απώλεια που βίωσε μέσα απο συνθήκες αντίξοες για εκείνη,αλλά ουσιαστικά πως δεν το έβαζε κάτω,το πάλευε.Τι πιο ουσιαστικό μήνυμα απο αυτό;Το χαμόγελο παιδιά είναι που μας βγάζει νικητές σε αυτή τη ζωή

Οντως οδηγος ζωης ....

dolly έγραψε:

Πιστεύω ότι το μήνημα της Κάντυ είναι η αγάπη για τη ζωή... Ότι το αύριο είνάι μια καινούργια μέρα που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία, ανεξάρτητα με το τι μας έχει συμβεί και οι δυσκολίες της ζωής είναι για να μας κάνουν απλά πιο δυνατούς....

Συμφωνω με την dolly ...

Και εγω ψηφισα ολα τα παραπανω.

Η φιλια, η αγαπη, ο πονος, το καθηκον, ολα μαζι δεμενα σ'αυτη την σειρα

Νομίζω το βασικότερο μήνυμα που θέλει να μας περάσει είναι αυτό της ανιδιοτελούς αγάπης και της αισιόδοξης στάσης απέναντι στις δυσκολίες της ζωής.
Η Κάντυ μεγάλωσε χωρίς τους πραγματικούς της γονείς,στάθηκε όμως <<τυχερή>> μέσα στην ατυχία της γιατί στο ορφανοτροφείο γνώρισε πολλή αγάπη...αγάπη μητρική από την Κα Πόνυ και την αδελφή Μαρία αλλά και αδελφική από τα υπόλοιπα παιδιά του ορφανοτροφείου

Για μένα,οι άνθρωποι που έχουν εισπράξει αγάπη δε φοβούνται να την ανταποδώσουν...
Αυτό συνέβη και με την Κάντυ...έδωσε πολλή αγάπη σε φίλους και αγαπημένους!!!!
Τους στήριξε,τους βοήθησε σε δύσκολες στιγμές,τους συμπαραστάθηκε όταν χρειάστηκε χωρίς να βαρυγκομά...
Οι περισσότεροι φίλοι της ανταπέδωσαν αυτήν την αγάπη

Κάτι άλλο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι ότι δεν εμφανίζονται σχεδόν καθόλου στην ιστορία μηνύματα αντεκδίκησης...Ακόμα και γι' αυτούς που ήθελαν αποδεδειγμένα να της κάνουν κακό δε σκέφτεται να τους εκδικηθεί,να τους κάνει να πληρώσουν για όσα βάσανα της προξένησαν...

Excellent topic despenides!!!

I'm wondering which Candy are we talking about. Arwyn once asked me why the CCFS was written for grown ups as to the previous novel for teens and the anime/manga for children.

I only know CCFS and the manga and anime so I'll comment there. I agree with Akalia that our beloved CandyCandy have all the lovely messages above inbedded to the story but for me, what sets the works of Mizuki/Nagita and/or Igarashi apart was the "themes".

MANGA/ANIME : "Happiness is not something one can get from someone, but finding it on your own."

CC Final Story: "Happiness is living beside someone you love."

Candy experienced many trials and disappointments in the story, no doubt she wanted to be happy like any of us. Dorothy and Albert told her that happiness doesn't come from people we love or nice to us, it comes from ourselves. Even if important people in our lives are taken away, separated, or disappoint us; we can still find happiness because we are at peace with ourselves.

Eventually as we grow, being at peace and getting to know our true selves over the years, we as social beings find a higher satisfaction sharing our lives with our loved ones. As Michael McCandless (his life story depicted in the book and movie Into the Wild) "Happiness is not real if not shared."

Εστιάζω στην αγαπημένη μου Κάντυ , άλλωστε αυτή είναι η ηρωίδα της σειράς, είναι σαν τον ζεστό ήλιο, οι άλλοι, όλοι οι άλλοι είναι οι κομήτες που περιστρέφονται γύρω απο εκείνη και κάποιος φυσικά στο τέλος θα γίνει και ο δορυφόρος της: ψήφισα το πρώτο, η κάντυ έδωσε τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς να περιμένει την παραμικρή ανταπόδωση..έβλεπε στους άλλους το καλό ακόμα και κει που δεν υπήρχε!
και παιδιά η Κάντυ τολμούσε, μην φοβόμαστε και εμείς την απόρριψη

αυτό μου ήρθε τώρα και μου ήρθε για καλό νομίζω..

μια νέα κοπέλα στο φόρουμ μας , την χαρακτήρισε πριγκίπισσα των παιδικών χρόνων μας, ε, λοιπόν είναι/

Ψήφισα το πρώτο, γιατί νομίζω πως είναι το βασικό. Από εκεί πηγάζουν όλα τα καλά.
Συμφωνώ και με το: όλα τα παραπάνω, αλλά πιστεύω πως τα μηνύματα και τα διδάγματα αυτής της παιδικής σειράς είναι πάρα πολλά και κάθε φορά που θα ξαναβλέπουμε ένα επεισόδιο, θα ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο που θα προστίθεται ως δίδαγμα....
Συμφωνώ και με όλες τις απόψεις σας παιδιά....

Ψηφισα τον ερωτα - Αλμπερτ

Ενα απο τα σημαντικοτερα μηνυματα που πηρα ειναι οτι οσο δυσκολη κι αν ειναι η ζωη, αξιζει να τη ζεις, γιατι ροδα ειναι και γυριζει, θα ερθουν και καλες στιγμες.

Επισης ολοι οι ανθρωποι ειναι σημαντικοι και αξιζει να τους σεβομαστε, ακομα και τον Νιλ.

Τελος οτι οσο πλουσιος και δυνατος και να σαι, ολοι καποτε πεθαινουν. Ομως ο θανατος δε μπορει να νικησει ουτε την ψυχη, ουτε την αγαπη ( Αντονυ)

Ήμουν ανάμεσα στο όλα τα παραπάνω και στην αγάπη. Ψήφισα την αγάπη τελικά, γιατί με τη δύναμή της η Κάντυ ξεπέρασε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες και συνέχισε να ζει ευτυχισμένη.

ας πω και εγω την γνωμη μου...
διαλεξα το ενα..μπορει και να διαλεγα τον πονο λογω που αυτο με αγγλιζει περισοτερρο αλλα η αγαπη ηταν αυτη που νικησε!!!!

επειδη δεν εχω πολυ χρονο θα διεφκρινισω αλλη φορα το λογο

Mε την αγάπη ξεπερνουσε όλες τις δυσκολίες και συνέχιζε. Το σήριαλ ήταν γεματο αγάπη, αγάπη, αγάπη!

΄Ψήφισα όλα τα παραπάνω. Κάθε επεισόδιο της Κάντυ ήταν γεμάτο ανθρωπιά, καλοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγάπη, χαρά. Ακόμη και ο πόνος δε θα μπορούσε να λείψει αφού χάρη σε αυτόν εκτιμάμε τις στιγμές που είμαστε ευτυχισμένοι.