Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΑΝΤΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ENΔΕΚΑΤΟ

Το πρωί της Κυριακής είχε φτάσει η Κάντυ, όλες αυτές τις μέρες είχε χάσει τον ύπνο της, ο Άλμπερτ είχε καταλάβει ότι κάτι απασχολεί την Κάντυ, αλλά δεν την πίεζε ήταν σίγουρος πως η Κάντυ από μόνο της αργά ή γρήγορα θα του εκμυστηρευτεί τι την απασχολεί. Η Κάντυ σηκώθηκε από το κρεβάτι της πολύ νωρίς είχε κάτσει στον κήπο κάτω από ένα δέντρο και έπινε τον τσάι της. Ήθελε πολύ να δει τον Τέρυ, από την άλλη σκεφτόταν ότι άμα το μάθαινε ο Άλμπερτ θα πληγωνότανε, το τελευταίο πράγμα στο κόσμο που ήθελε η Κάντυ ήταν να πληγώσει τον Άλμπερτ. Ο Άλμπερτ ξύπνησε και βγήκε και αυτός στον κήπο κρατώντας μια κούπα καφέ
-Καλημέρα μικρή μου, πολύ πρωί ξύπνησες σήμερα
-Καλημέρα, φαίνεται ότι χόρτασα ύπνο, τα παιδιά κοιμούνται ;
-Ναι, τι λες όταν ξυπνήσουν να πάμε στο σπίτι στο δάσος;
Η Κάντυ σάστισε, έπρεπε να του μιλήσει δεν μπορούσε άλλο να το κρύβει από τον Άλμπερτ, δεν το άντεχε, άλλωστε δεν θα έκανε κάτι κακό μόνο να μιλήσουνε θέλανε, έπειτα σκέφτηκε ότι ο καλός της Άλμπερτ θα δείξει κατανόηση και δεν θα της φέρει κάποια αντίρρηση, έτσι πήρε θάρρος και αποφάσισε να του μιλήσει
-Άλμπερτ, σήμερα θα είναι ο Τέρυ για δουλειές στο Σικάγο και μου είπε να συναντηθούμε στις 12:00 στο νοσοκομείο, θέλει να μιλήσουμε
Ο Άλμπερτ σηκώθηκε από την καρέκλα του έκπληκτος μαζί και νευριασμένος
-Τι; Πως; Πότε στο είπε;
-Όταν μάλωνε η Ρόζμαρυ και ο Ρίτσαρντ
-Έχεις πολύ θράσος Κάντυ να μου ζητάς κάτι τέτοιο
-Άλμπερτ τι είναι αυτά που λες. Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη ; Για ποία με πέρασες , να μιλήσουμε μόνο θέλει.
-Πολύ καλά λοιπόν, κάνε του κεφαλιού σου, είπε ο Άλμπερτ χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι
-Δεν σε αναγνωρίζω Άλμπερτ, τι είναι αυτά που λες θα έπρεπε να ντρέπεσαι
-Πας να βγεις και από πάνω
-Καλά πάω να ετοιμαστώ, όταν ηρεμήσεις ελπίζω να καταλάβεις
Η Κάντυ σηκώθηκε από το τραπέζι και μπήκε στο σπίτι, ο Άλμπερτ έμεινε στον κήπο, άναψε ένα τσιγάρο και χάζευε τον κήπο με τα τριαντάφυλλα του Άντονυ, θυμήθηκε την Κάντυ που του είχε μιλήσει για την σχέση της με τον Άντονυ και ότι του είχε πει ότι ήταν ερωτευμένη με τον πρίγκιπα του λόφου και εκείνος δεν ζήλεψε και μάλιστα ήθελε να της πει ποίος ήταν ο πρίγκιπας, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και δεν κατάφερε να της το πει. Με αυτήν την σκέψη κατάλαβε, ότι δεν υπάρχει λόγος να μην εμπιστευτεί την Κάντυ, η Κάντυ τον αγαπούσε και δεν πρόκειται να τον προδώσει ποτέ, όπως και αυτός αυτήν. Ο Άλμπερτ έτρεξε στο δωμάτιο τους, η Κάντυ είχε κλειδώσει, ο Άλμπερτ χτύπησε την πόρτα
-Να περάσω;
Η Κάντυ άνοιξε την πόρτα
-Πως θα πας στο νοσοκομείο;
-Με την άμαξα
-Θα πάρω τα παιδιά μια βόλτα έλεγα να πάμε στην Άννυ και στον Άρτσυ, όποτε θα περάσω από την πόλη, τι θα έλεγες να σε πάω με το αμάξι
Η Κάντυ τον κοίταξε με περιέργεια
-Συγγνώμη Κάντυ για πριν, δεν ξέρω τι με έπιασε, μάλλον ξέρω ζήλια είναι, αλλά πάει πέρασε τώρα, σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη
-Ω Άλμπερτ το ήξερα ότι θα δείξεις κατανόηση και δεν θα φέρεις καμία αντίρρηση για αυτήν την συνάντηση
Η Κάντυ έτρεξε στην αγκαλιά του Άλμπερτ και τον αγκαλιάζει, ο Άλμπερτ της δίνει ένα φιλί στο μέτωπο
-Ετοιμάσου εσύ και πάω να ξυπνήσω τα παιδιά να τα ετοιμάσω και ξεκινάμε
Ο Άλμπερτ πάει να βγει από το δωμάτιο
-Άλμπερτ!
-Τι είναι μικρή μου
-Κάθε μέρα αισθάνομαι πως σε αγαπάω όλο και πιο πολύ
-Και εγώ έτσι αισθάνομαι μικρή μου
Ο Άλμπερτ έφυγε από το δωμάτιο, καθώς η Κάντυ σκεφτόταν πόσο τυχερή είναι που έχει τον Άλμπερτ κοντά της. Ο Άλμπερτ και η Κάντυ και τα παιδιά ετοιμαστήκανε και ξεκινήσανε για το νοσοκομείο, ο Τέρυ ήταν εκεί καθισμένος στα σκαλιά και περίμενε, η Κάντυ κατέβηκε από το αμάξι και πήγε προς τον Τέρυ. Ο Τέρυ σηκώθηκε από το σκαλιά και έτρεξε στην Κάντυ. Ήθελε πολύ να την αγκαλιάσει, αλλά η Κάντυ δεν του έδωσε με τον τρόπο της το θάρρος να τον αφήσει.
-Κάντυ ήρθες είχα απογοητευτεί νόμιζα πως δεν θα έρθεις, ο Άλμπερτ σε έφερε; Του το είπες;
-Ναι δεν μου αρέσει να κρατάω μυστικά από τον Άλμπερτ
-Σωστά ποτέ δεν σου αρέσανε τα ψέματα Κάντυ, τι λες πάμε μια βόλτα στην λίμνη εδώ πιο κάτω έχω το αμάξι
-Πάμε, είπε πρόθυμα η Κάντυ
Μπήκανε στο αμάξι στην διαδρομή δεν ανταλλάξανε κουβέντα, ο Τέρυ είχε μια έκφραση ευχαρίστησης που ήταν μαζί και η Κάντυ όμως είχε ένα περίεργο συναίσθημα, έφτασαν στην λίμνη έκατσαν στο γρασίδι,
-Κάντυ είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαι δίπλα σου, όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψα ποτέ να σε σκέφτομαι, πάντα ήσουν το ιδανικό κορίτσι καμία δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί σου.
-Τέρυ δεν χρειάζεται
-Άσε με να συνεχίσω , θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Όταν με έδιωξες εκείνο το βράδυ από το σπίτι σου, πληγώθηκα πολύ συνηδειτοποίησα ότι εμείς οι δύο δεν θα καταφέρουμε ποτέ να ήμαστε μαζί και αυτό είναι που με τσάκισε, δεν μπορούσα να βλέπω την Σουζάνα, η ζωή μου ήταν μια κόλαση, άρχισα να δίνω πολλές παραστάσεις δούλευα συνέχεια από το πρωί εώς το βράδυ, ώσπου μια ημέρα δεν άντεξα εξήγησα στην Σουζάνα ότι δεν μπορώ να την παντρευτώ, ότι εσύ είσαι ο έρωτας της ζωής μου και δεν μπορούσα να ζήσω μακριά σου, έτρεξα κατευθείαν στο Σικάγο να σε βρω, είχα σκοπό να σου κάνω πρόταση γάμου και να μην σε αφήσω ποτέ πάλι να μου φύγεις, πήγα στο σπίτι σου δεν έμενες εκεί ρώτησα τον ιδιοκτήτη και εκείνος μου είπε πως είχες παντρευτεί τον Άλμπερτ, τότε ήταν που γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω μου μετά από λίγο καιρό γνώρισα την Τζούλιετ από την αρχή της εξήγησα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου και ότι δεν πρόκειται να πάρει καμία γυναίκα την θέση σου στην καρδιά μου, εκείνη έδειξε υπομονή και κατανόηση και μετά παντρευτήκαμε και κάναμε τον Ρίτσαρντ.
Η Κάντυ τον άκουγε με προσοχή η καρδιά της πήγαινε να σπάσει,
-Τέρυ η Τζούλιετ είναι πολύ καλός άνθρωπος και σ΄ αγαπάει.
-Είσαι ευτυχισμένη Κάντυ;
-Πολύ
-Αυτό μου φτάνει Κάντυ, το μόνο που ήθελα είναι να είσαι εσύ ευτυχισμένη, ο Άλμπερτ σε φροντίζει και σ΄αγαπάει
-Ναι είμαι πολύ τυχερή
-Μακάρι να γύριζα τον χρόνο πίσω Κάντυ να μην σε άφηνα να φύγεις τότε στο νοσοκομείο
-Ότι έγινε έγινε Τέρυ οι στιγμές που ζήσαμε ήταν πολύ όμορφες, όποτε καμιά φορά της θυμάμαι της σκέφτομαι με πολύ αγάπη
-Ακόμα σκαρφαλώνεις Ταρζάν;
-Τώρα που είμαι έγκυος δεν μπορώ, αλλιώς όποτε βρίσκω ευκαιρία σκαρφαλώνω, μάλιστα κάνω και μαθήματα στην Ρόζμαρυ
Ο Τέρυ έβαλε τα γέλια
-Ένας Τάρζαν φακιδομούρης γεννίεται
-Ω Τέρυ άρχισες πάλι να με πειράζεις, τόσα χρόνια περάσανε και δεν άλλαξες ακόμα
-Τίποτα δεν άλλαξε Κάντυ ακόμα σε θέλω σαν τρελός
-Τέρυ τι είναι αυτά που λες
-Και τι δεν θα έδινα για ένα σου φιλί
Ο Τέρυ είχε πλησιάσει την Κάντυ σε απόσταση αναπνοής, η ανάσα της Κάντυ είχε κοπεί, η αλήθεια είναι ότι το φιλί που είχαν ανταλλάξει με τον Τέρυ της είχε μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη της, το είχε εξιδανικεύσει στο μυαλό της.
-Δεν σε χόρτασα ποτέ μου Κάντυ και αυτό είναι που με πονά, όλα κρατήσανε πολύ λίγο
-Σε παρακαλώ Τέρυ μην συνεχίζεις
-Γιατί Κάντυ φοβάσαι πως δεν μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου
-Πάμε να φύγουμε, είπε η Κάντυ, αλλά δεν έκανε να σηκωθεί κάτι την σταματούσε, ο Τερύ την κοιτούσε στα μάτια και είχε πλησιάσει στο πρόσωπο της Κάντυ, πήγε να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά της, όλες οι αντιστάσεις της Κάντυ την είχαν προδώσει έκλεισε τα μάτια της περιμένοντας να δεχτεί το φιλί του Τέρυ, όμως στο νου της κατευθείαν ήρθε η μορφή του Άλμπερτ με μιας άνοιξε τα μάτια της και πετάχτηκε πάνω
- Όχι δεν μπορώ να τον κάνω αυτό στον Άλμπερτ, δεν του αξίζει, πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ
-Έχεις δίκιο Κάντυ δεν πρέπει
-Σε αυτήν την ζωή δεν ήταν γραφτό να ήμαστε μαζί Τέρυ
-Θα ελπίζω σε μια επόμενη ζωή να τα καταφέρουμε να ήμαστε μαζί, αυτή θα είναι η μόνη μου παρηγοριά
Μπήκαν στο αμάξι και έφυγαν ο Τέρυ άφησε τη Κάντυ στο νοσοκομείο την φίλησε στο μάγουλα και την άφησε να φύγει, τώρα πια το είχε συνειδοτηποιήσει ότι ποτέ δεν θα είναι μαζί με την Κάντυ, την είχε χάσει για πάντα.
Η Κάντυ πήρε μια άμαξα και πήγε στο σπίτι εκεί την περίμενε ο Άλμπερτ την υποδέχτηκε με ένα ζεστό χαμόγελο, η Κάντυ έτρεξε και τον αγκάλιασε
-Τα παιδιά τα έβαλα για ύπνο κουράστηκαν από το παιχνίδι, έχεις φάει, να βάλω να φάμε
-Δεν θα με ρωτήσεις τίποτα
-Τι να ρωτήσω μικρή μου είμαι σίγουρος για εσένα
-Καλέ μου Άλμπερτ είσαι ο καλύτερος άντρας στο κόσμο
Ο Άλμπερτ την αγκάλιασε στοργικά και την οδήγησε στο τραπέζι να φάνε
-Θυμάσαι Άλμπερτ που σου έλεγα ότι στο χέρι μας είναι να ξαναφτιάξουμε τις γραμμές της ζωής μας, άμα αυτές ξεχάσουν τον ρόλο τους
-Το θυμάμαι Κάντυ
-Τελικά είχα δίκιο
Ο Άλμπερτ την τράβηξε και την κάθισε στα πόδια του και της χάιδεψε τα μαλλιά
-Σ αγαπώ πολύ Άλμπερτ
-Εγώ πιο πολύ μικρή μου.

Μετά από έξι μήνες η Κάντυ έφερε στον κόσμο το τρίτο τους παιδί ένα υγιέστατο κοριτσάκι, η Κάντυ και ο Άλμπερτ ήταν πιο ευτυχισμένοι από ποτέ.( κσι ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα ).

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Τα χρόνια περνούσαν ευχάριστα για την οικογένεια Άρντλευ, η Κάντυ και ο Άλμπερτ ζούσανε μια ευτυχισμένη ζωή στο Λέικγουντ, τα δίδυμα είχαν μεγαλώσει είχαν τελειώσει το σχολείο και τον Σεπτέμβριο θα έφευγαν για σπουδές στο Παρίσι ο Άντονυ θα σπούδαζε οικονομικά για να πάρει τις βάσεις για να αναλάβει τις επιχειρήσεις του πατέρα του, η Ρόζμαρυ θα σπούδαζε ιατρική, ήταν κάτι που της άρεσε πολύ. Η μικρή Μαρία ήταν δεκατρία χρονών και ήταν μια μείξη του Άλμπερτ και της Κάντυ, ήταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Η Ρόζμαρυ με την σειρά της είχε γίνει μια πανέμορφη κοπέλα με αθλητικό κορμί, αλλά με μια ομορφιά που φρόντιζε να την κρύβει πίσω από τα τζιν που φορούσε, απέφευγε τα φορέματα, δεν αισθανότανε άνετα μέσα σε αυτά, ήθελε συνέχεια να φοράει τζιν και να σκαρφαλώνει πάνω σε δέντρα, είχε ξεπεράσει και την Κάντυ στο σκαρφάλωμα, ο Άλμπερτ της είχε πολύ αδυναμία, γιατί έμοιαζε πολύ στην Κάντυ, ήταν το ίδιο καλόκαρδη και το ίδιο αγοροκόριτσο σαν την μαμά της. Ο Άντονυ είχε γίνει ένας πολύ όμορφος νεαρός με ευγενικά αισθήματα, τα κορίτσια της ηλικίας του καρδιοχτυπούσανε για αυτόν, αλλά εκείνον δεν τον ενδιέφεραν τα κορίτσια που τον μόνο σκοπό είχαν να παντρευτούν κάποιον πλούσιο, ήταν πολύ ρομαντικός και περνούσε ώρες στον κήπο του Άντονυ.
Το καλοκαίρι είχε περάσει, ο Σεπτέμβριος είχε φτάσει και τα παιδιά έπρεπε να φύγουν στο Παρίσι για τις σπουδές τους. Η οικογένεια Άρντλευ ήταν σύσσωμη στο λιμάνι,
-Θέλω να προσέχετε, τους συμβούλευσε ο Άλμπερτ
-Και να μας γράφετε κάθε εβδομάδα, συμπλήρωσε η Κάντυ
-Να ντύνεστε καλά να μην κρυώσετε, είπε ο Άλμπερτ
-Άμα έχετε κάποιο πρόβλημα να μας το πείτε κατευθείαν εμείς θα βρεθούμε αμέσως στο Παρίσι, συνέχισε η Κάντυ
-Αμάν πήρατε φόρα και δεν λέτε να σταματήσετε με τις συμβουλές σας , τους είπε κοροϊδευτικά η Ρόζμαρυ
-Όταν θα κάνεις και εσύ παιδιά θα καταλάβεις, γκρίνιαξε ο Άλμπερτ
-Έλα μπαμπά αφού ξέρεις μου αρέσει να σας πειράζω, είπε η Ρόζμαρυ και αγκάλιασε τον Άλμπερτ
-Σε λίγα λεπτά φεύγει το πλοίο πρέπει να ανέβουμε, είπε ο Άντονυ
Τα παιδιά αγκάλιασαν και φίλησαν τους γονείς τους και την αδερφή τους, ο Άλμπερτ και η Κάντυ δάκρυσαν που αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους, ήταν η πρώτη φορά που τα αποχωριζόντουσαν, έμειναν αγκαλιασμένοι να κοιτάνε το πλοίο που έφευγε
-Όλα καλά θα πάνε, είπε ο Άλμπερτ για να καθησυχάσει την Κάντυ
Πήραν την Μαρία από το χέρι και φύγανε με δάκρυα στα μάτια για το σπίτι.
Στο πλοίο η Ρόζμαρυ έκανε ένα μπάνιο στην καμπίνα της και καθόταν στο κατάστρωμα και χάζευε τους γλάρους, πιο πέρα ακούει κάτι γέλια ήταν καθισμένο ένα μελαχρινό αγόρι με γαλάζια μάτια στα χείλη του είχε ένα τσιγάρο και ήταν αξύριστος, στην παρέα του ήταν τρεις κοπέλες από αυτές που σιχαινόντουσαν ο Άντονυ και η Ρόζμαρυ, οι οποίες είχαν περιτριγυρίσει τον νεαρό και γελούσαν με ότι αυτός έλεγε. Τι ηλίθιες σκέφτηκε η Ρόζμαρυ. Δεν έδωσε σημασία η Ρόζμαρυ και συνέχισε να χαζεύει τα παιχνίδια των γλάρων στο κύμα.
-Ει εσύ, γιατί δεν κάθεσαι στην παρέα μας να γίνεται πολλές, ακούστηκε το αγόρι
Η Ρόζμαρυ γύρισε υποτιμητικά
-Δεν σου φτάνουν τρεις;
-Α εσύ είσαι άγρια, θα μας δείρεις στο τέλος
-Όρεξη για συζήτηση έχεις μου φαίνεται, είπε η Ρόζμαρυ και πέρασε από μπροστά τους κατευθυνόμενη στην καμπίνα της
-Καλά μην μας δείρεις κυρία με τις φακίδες
-Είσαι απαραράδεκτος, ούρλιαξε η Ρόζμαρυ
Ο νεαρός ξέσπασε σε γέλια, Η Ρόζμαρυ τον προσπέρασε και πήγε στην καμπίνα της τι βλάκας σκέφτηκε ξάπλωσε στο κρεβάτι της και κοιμήθηκε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η Ρόζμαρυ είχε ενοχληθεί πολύ από την συμπεριφορά του νεαρού στο κατάστρωμα, τις υπόλοιπες ημέρες του ταξιδιού φρόντιζε να τον αποφεύγει, αρκετές φορές τα βλέμματα τους διασταυρωνόντουσαν, αλλά αμέσως γυρνούσαν και οι δύο το κεφάλι τους από την άλλη μεριά. Η Γαλλία άρχισε να φαίνεται η Ρόζμαρυ και ο Άντονυ είχαν κρεμαστεί από τα κάγκελα του πλοίου ανυπομονώντας να πατήσουν το πόδι τους στην Γαλλία, στο λιμάνι τους περίμενε ο Τζώρτζ ο οποίος είχε αναλάβει όλες τις λεπτομέρειες της εγκατάστασης των παιδιών στο Παρίσι, τους είχε νοικιάσει ένα πανέμορφο διαμέρισμα στις όχθες του Σηκουάνα, τα παιδιά κατέβηκαν από το πλοίο και τρέξανε στην αγκαλιά του Τζώρτζ.
-Ρόζαμρυ σε λίγους μήνες μέσα έγινες ολόκληρη δεσποινίς, με το δίκιο του ο πατέρας σου αγχώνεται να μην σε κλέψουνε, είπε γελώντας ο Τζώρτζ
-Αχ αυτός ο πατέρας μου, είπε αγανακτισμένη η Ρόζμαρυ
-Λοιπόν ξεκινάμε παιδιά θα κάνουμε μια στάση να στείλω ένα τηλεγράφημα στους γονείς σας ότι φτάσατε και πάμε στο σπίτι σας, είμαι σίγουρος θα ξετρελαθείτε
-Μην ξεχάσεις να του πεις του μπαμπά ότι θα προσέχω εγώ την Ρόζμαρυ μην την κλέψουνε οι γαμπροί, είπε κοροϊδευτικά ο Άντονυ
-Μην χάσεις αμέσως να κοροϊδέψεις
Ο Άντονυ έδωσε ένα φιλάκι στην αδερφή του και την αγκάλιασε
-Αφού ξέρεις μου αρέσει να σε τσαντίζω, είπε ο Άντονυ
Η Ρόζμαρυ όπως έμπαινε στο αμάξι βλέπει τον νεαρό να μπαίνει σε μια άμαξα
Που να πηγαίνει άραγε, σκέφτηκε η Ρόζμαρυ, ελπίζω να μην χρειαστεί να τον ξαναδώ γιατί και εγώ δεν ξέρω τι θα γίνει αν με προκαλέσει πάλι.
Τα δίδυμα μόλις μπήκαν στο διαμέρισμα πήραν μια έκφραση χαράς
-Είναι τέλειο, ξεφώνισε η Ρόζμαρυ
-Ρόυζ έλα να δεις την θέα
-Άπλα είναι τέλεια, τι όμορφο που είναι το Παρίσι και τα έπιπλα Τζώρτζ είναι πολύ όμορφα
-Πεινάσατε παιδιά
-Εγώ πολύ διαμαρτυρήθηκε ο Άντονυ
-Εδώ δίπλα έχει ένα πολύ όμορφο εστιατόριο θα ξετρελαθείτε είμαι σίγουρος
-Πηγαίνετε εσείς παραγγείλετε θα κάνω ένα μπάνιο και κατεβαίνω, νιώθω πολύ βρώμικη από το ταξίδι
-Εντάξει πρόσεχε μην σε κλέψει κανείς και μας κυνηγάει μετά ο μπαμπάς
-Λέτε στα είκοσι λεπτά που θα μείνω μόνη μου θα έρθει ο πρίγκιπας με το λευκό άλογο θα τον ερωτευτώ κεραυνοβόλα και θα φύγω μαζί του για το φεγγάρι
-Πότε δεν ξέρεις μικρή μου πότε θα σου χτυπήσει ο έρωτας την πόρτα, είπε ο Τζώρτζ
-Έννοια σου και εγώ θα κάνω την κουφή και δεν θα του ανοίξω
-Αυτά μας τα είπαν και άλλες αδερφούλα;
Η Ρόζμαρυ βγήκε από το μπάνιο έβαλε το τζίν της και ένα μακό άσπρο μπλουζάκι ξεμπέρδεψε τα μαλλιά της και τα άφησε βρεγμένα, άκουσε την πόρτα , άχ τι ξεχάσανε σκέφτηκε η Ρόζμαρυ, πήγε τρέχοντας στην πόρτα προς μεγάλη έκπληξη στην πόρτα στεκότανε ο νεαρός από το πλοίο με μια φανέλα άσπρη και ένα τζίν μπορεί να ήταν αδύνατος αλλά ήταν γυμνασμένος πολύ, η Ρόζμαρυ σάστισε
-Τι γυρεύεις εδώ εσύ, τον ρώτησε με κάπως αυστηρό ύφος
-Ηρέμησε ξανθούλα δεν θα σε φάω, λίγο καφέ ήρθα να σου ζητήσω
-Δεν έχω τώρα μετακόμισα
-Εκεί που έλεγα πόσο βαρετό είναι το Παρίσι με εσένα γειτόνισσα αποκτά ενδιαφέρον
-Τι μένεις εδώ δίπλα
-Ναι και μην παίρνεις αυτήν την γκριμάτσα γιατί οι φακίδες σου γίνονται πιο έντονες
Η Ρόζμαρυ άρχισε να βράζει μέσα της
-Είσαι κομπλεξικός
-Καλά κυρία φακιδομούρα κανονικά θα πρέπει να χαίρεσαι που θα έχεις εμένα γείτονα και θα ομορφύνω λίγο την ζωή σου
-Μην τολμήσεις να με ξαναενοχλήσεις ανάγωγε, είπε η Ρόζμαρυ και του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα
Σκληρό καρύδι η ξανθούλα σκέφτηκε ο νεαρός
Η Ρόζμαρυ κατέβηκε στο εστιατόριο δεν τους είπε τίποτα για τον απρόσμενο επισκέπτη έτρωγε αλλά η σκέψη της έτρεχε στον νεαρό ¨Μου αρέσει που σκεφτόμουνα πως θα έρθει ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο και ήρθε αυτός, τι άτυχη που είμαι ολόκληρο Παρίσι η πόλη του έρωτα και εγώ έχω για γείτονα αυτόν τον άξεστο, σνομπ για γείτονα, τα νεύρα μου δεν θυμάμαι να με έχει βγάλει άλλος άνθρωπος έξω από τα ρούχα μου άλλη φορά ίσως μια φορά που ήμουν στην Νέα Υόρκη με ένα αγοράκι Ρίτσαρντ τον λέγανε νομίζω που και εκείνο κορόιδευε τις φακίδες μου, αλλά τότε ήμουν μικρή τώρα όμως ααααααααααα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά μου φαίνεται¨
-Σε αναμμένα κάρβουνα κάθεσαι αδερφούλα τι σου συμβαίνει δεν σου άρεσε το φαγητό
-Όχι απλώς είμαι κουρασμένη
-Λογικό είναι λοιπόν παιδιά πάμε για ύπνο εγώ μένω εδώ πιο πάνω σε ένα ξενοδοχείο αύριο θα περάχω να σας πάρω στης 8 μην σας πάρει ο ύπνος
Ο Τζώρτζ καληνύχτισε τα παιδιά και έφυγε τα παιδιά πήγαν στο διαμέρισμα τους, ο Άντονυ ξάπλωσε κατευθείαν η Ρόουζ έμεινε στο παράθυρο να κοιτάει το ποτάμι εκεί που χάζευε τον κόσμο να πηγαινοέρχεται βλέπει τον νεαρό με δύο κορίτσια να προχωράει στην όχθη του ποταμιού
¨Έλεος πότε πρόλαβε και βρήκε φίλες τι χαζές που είναι οι γυναίκες που να με πληρώνανε ούτε μισό ραντεβού δεν θα έβγαινα μαζί του δεν λέω βέβαια είναι ωραίο αγόρι έχει πολύ όμορφα μάτια, άλλα είναι τόσο αχώνευτος, ει Ρόουζ ξεκόλλα να τον σκέφτεσαι αξία του δίνεις¨ μάλωσε τον εαυτό της, έπεσε στο κρεβάτι της, αλλά όσο και να μάλωνε τον εαυτό της ο νους της έτρεχε στον νεαρό.

KΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Το επόμενο πρωί τα δίδυμα ξύπνησαν ευδιάθετα ανυπομονούσαν να ξεκινήσουν την καινούργια τους ζωή, ο Τζώρτζ πέρασε και τους πήρε και τους πήγε σε ενa όμορφο καφέ να απολαύσουν το πρωινό τους με θέα τον πύργο τoυ Άιφελ, η Ρόζμαρυ τεντώθηκε στην καρέκλα της και ρούφηξε ανέμελα τον καφέ της.
-Πολύ ευδιάθετη είσαι σήμερα αδερφούλα
-Γιατί να μην είμαι, είμαι στην ομορφότερη πόλη στον κόσμο και ένα καινούργιο ξεκίνημα με περιμένει
-Χαίρομαι που είστε χαρούμενοι, θα το μεταβιβάσω στον πατέρα σας που αγχώνεται, δεν σας κρύβω ότι με τον ζόρι τον κρατάει η μητέρα σας για να μην έρθει να σας δει τι κάνετε
-Τι αν είναι δυνατόν δεν υποφέρεται μερικές φορές αυτός ο άνθρωπος μου φαίνεται ξέχασε τις δικές του περιπλανήσεις στον κόσμο όταν ήταν στην ηλικία μας και δεν έδινε και λογαριασμό σε κανέναν, γκρίνιαξε η Ρόζμαρυ
-Έλα μικρή μου μην τον παρεξηγείς ίσως επειδή έχει ταξιδέψει πολύ στην ζωή του μπορεί να καταλάβει τι κίνδυνοι παραμονεύουν και για αυτό αγχώνεται λίγο παραπάνω από το κανονικό
-Δίκιο έχει ο Τζώρτζ με το δίκιο του αγχώνεται ο μπαμπάς άμα σκεφτείς ότι είσαι το ίδιο επαναστάτρια με την μαμά, ο μπαμπάς δεν θα ξεχάσει ποτέ τους πονοκεφάλους που του προκάλεσε η μαμά όταν την έστειλε στην Αγγλία για σπουδές, όλο σε μπελάδες βρισκότανε, πολύ φοβάμαι ότι και με εσένα αδερφούλα τα ίδια θα έχουμε δεν ήμαστε ούτε μια μέρα στην Γαλλία και το μυαλό σου μου φαίνεται ότι πετάει πάνω από το κεφάλι σου, όλο αφηρημένη είσαι
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, σταμάτα Άντονυ να με πειράζεις εγώ είμαι πολύ προσεκτικό κορίτσι και έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα
Ο Άντονυ και ο Τζώρτζ ξέσπασαν σε γέλια
-Αυτό να λέγεται, είπε ειρωνικά ο Άντονυ
Η παρέα σηκώθηκε από το καφέ και κατευθύνθηκε στην σχολή, ήταν ένα υπέροχο κτίριο μέσα σε ένα τεράστιο πάρκο, ο τζώρτζ χαιρέτησε τα παιδιά και έφυγε θα πήγαινε για λίγο καιρό στην Σκότια για δουλείες και θα επέστρεφε μετά πάλι στην Γαλλία.
Τα παιδιά ενημερώθηκαν από την γραμματεία για το πρόγραμμά τους και κατευθύνθηκαν στα τμήματά τους, ο Άντονυ πήγε στην δυτική πλευρά του κτιρίου και η Ρόουζ στην ανατολική
-Άντε αδερφούλα να προσέχεις καλή αρχή, είπε ο Άντονυ και φίλησε την Ρόουζ το μέτωπο
Η Ρόουζ πήγε με γοργά βήματα στο τμήμα της μπήκε μέσα στην αίθουσα ήταν γεμάτη από κορίτσια κάθισε σε έδρανο μόνο της, δίπλα της κάθισε ένα κορίτσι μελαχρινό με μπλε μάτια
-Μπορώ να κάτσω ή περιμένεις παρέα, ρώτησε διστακτικά το κορίτσι
-Φυσικά και μπορείς το όνομα μου είναι Ρόζμαρυ μπορείς να με φωνάζεις Ρόουζ
-Χάρηκα Ρόουζ, εμένα με λένε Κάρυ και είμαι από την Νέα Υόρκη
-Εγώ από το Σικάγο, είχα πάει μικρή στην Νέα Υόρκη πολύ μου άρεσε
Την συζήτηση τους την διέκοψε ο καθηγητής που μπήκε, όταν τελείωσε το μάθημα όλοι είχαν ζαλιστεί σαν κοτόπουλα
-Τι λες Ρόουζ πάμε για φαγητό ξέρω ένα εστιατόριο κοντά στο σπίτι μου στον κεντρικό δρόμο
-Τέλεια ιδέα σε ποιο νούμερο είσαι εγώ μένω στο 58
-Εγώ στο 72
-Τι ωραία θα ήμαστε και γειτόνισσες
Τα κορίτσια σε όλο το δρόμο δεν σταμάτησαν να μιλάνε είχαν ενθουσιαστεί από την γνωριμία τους κάτσανε στο εστιατόριο, από έξω περνούσε ο Άντονυ η Ρόουζ τον είδε και πετάχτηκε έξω
-Ει τι γυρεύεις εσύ εδώ νόμιζα ότι είσαι σπίτι
-Γνώρισα μια κοπέλα από την Νέα Υόρκη και ήρθαμε για φαγητό
-Δεν έχασες χρόνο βλέπω άρχισες τις κοινωνικοποιήσεις
-Είναι πολύ καλή κοπέλα έλα να την γνωρίσεις, έχεις φάει
-Όχι ακόμα άλλα έχω κανονίσει με κάποια παιδιά από την σχολή να πάμε για φαγητό
-Κάρυ από εδώ ο δίδυμος αδερφός μου Άντονυ σπουδάζει στο οικονομικό τμήμα
-Χάρηκα, είπε η Κάρυ και του έδωσε το χέρι της
-Παρομοίως εμένα να με συγχωρέσετε έχω κανονίσει με περιμένουν, Κάρυ χάρηκα ελπίζω την επομένη φορά να έχουμε χρόνο να τα πούμε, είπε ευγενικά ο Άντονυ και έφυγε
¨Όσο χρόνο θέλεις¨ σκέφτηκε από μέσα της η Κάρυ, η οποία είχε γοητευτεί από την παρουσία του Άντονυ
-Δεν μοιάζετε πολύ για δίδυμα
-Εγώ μοιάζω στην μαμά μου και αδερφός μου στον μπαμπά μου, αλλά πιο πολύ λένε πως μοιάζει σε ένα ανιψιό που είχε, ο οποίος σκοτώθηκε όταν ήταν μικρός πέφτοντας από το άλογό του για αυτό τον ονομάσανε Άντονυ για να τιμήσουν την μνήμη του, έτσι τον λέγανε και εκείνον
-Τι λυπηρή ιστορία, είπε η Κάρυ
Τα κορίτσια φεύγανε από το εστιατόριο κανονίζοντας να βρεθούνε το απογευματάκι για να πάνε για γλυκό, ώσπου μια αντρική φωνή γνώριμη τους διέκοψε
-Κάρυ τι ευχάριστη έκπληξη
η Ρόουζ γύρισε και είδε έκπληκτη τον νεαρό γείτονα της ο οποίος είχε ένα γοητευτικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του πάντα αξύριστος, πράγμα που τον έκανε ακόμα πιο γοητευτικό και με ένα μπλε πουκάμισο που τόνιζε τα μάτια του, χωρίς αμφιβολία ήταν ακαταμάχητος.
-Ω εσύ εδώ και είχα χαρεί πως δεν θα σε ξαναδώ στην ζωή μου
-Έλα Κάρυ γιατί το λες αυτό
-Το ξέρεις πως δεν σε χώνευα από το σχολείο
-Μμμμμμ, από ότι βλέπω σου αρέσει να κάνεις παρέα με κορίτσια που έχουν φακίδες στην μύτη τους
-Πως τολμάς, ούρλιαξε η Κάρυ
-Αστον Κάρυ δεν πειράζει έτσι είναι οι κομπλεξικοί άνθρωποι μειώνουν τους άλλους
-Δεν θα μας συστήσεις Κάρυ με την κυρία φακιδομούρα ξέχασες τους τρόπους σου
-Βρες πρώτα τους δικούς σου και μετά θα συστηθώ εγώ μαζί σου
-Μου αρέσει που είσαι άγρια κυρία μου
-Ρίτσαρντ είσαι ανυπόφορος
-Τι? φώναξε σαστισμένα η Ρόουζ
-Τι έπαθες Ρόζμαρυ
-Α επιτέλους μάθαμε το όνομα σου κυρία μου
Η Ρόζμαρυ κοκκίνισε από τα νεύρα της μόλις κατάλαβε ότι αυτός ο νεαρός είναι το αγοράκι που χρόνια πριν είχε γνωρίσει στη Νέα Υόρκη και είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια
-Πάμε Κάρυ δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο με τον κύριο
-Δεν χανόμαστε γειτόνισσα
-Πως μένετε κοντά?
-Δυστυχώς ο κύριος μένει δίπλα μου,
Τα κορίτσια φύγανε από κοντά του
¨Τι κορίτσι σκέφτηκε δεν φοβάται να πει την γνώμη της , Ρόζμαρυ γνωστό όνομα νομίζω ότι είχα γνωρίσει ένα κοριτσάκι πριν χρόνια με αυτό το όνομα και με τέτοιες φακίδες ναι σίγουρα αυτή είναι μόλις άκουσε το όνομά μου σάστισε, πως τα φέρνει η ζωή και συναντιόμαστε πάλι¨
-Κάρυ πες μου ότι ο Ρίτσαρντ είναι ο γιος του Τέρυ Γκράντσεστερ
-Ρόουζ που τον ξέρεις
-Οι γονείς μας είχανε φιλία παλαιότερα και είχαμε βρεθεί και είχαμε γίνει μαλλία κουβάρια
-Μια συμβουλή θα σου δώσω Ρόουζ τέτοιοι άντρες ή σε πληγώνουν ή σε ερωτεύονται τρελά μέση κατάσταση δεν υπάρχει
-Τον ξέρεις καλά?
-Φοιτούσαμε στο ίδιο σχολείο, πάντα ήταν απόμακρος και απότομος και δεν είχε παρέες.
-Μμμμμμμ, δεν μου φαίνεται παράξενο
-Πολύ μιλήσαμε για αυτόν Ρόουζ
-Δεν μου φαίνεται τόσο απόμακρος προσποιείται μου φαίνεται
-Τι έγινε Ρόουζ παίζεις με την φωτιά μπορεί να καείς
-Μπορεί και όχι , είπε χαμογελαστά η Ρόουζ
-Ότι πεις, εσύ ξέρεις φιλενάδα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Το απόγευμα πέρασε η Κάρυ να πάρει την Ρόουζ για να πάνε για γλυκό, ανέβηκε στο σπίτι γιατί η Ρόουζ ακόμα δεν είχε ετοιμαστεί
-Άντονυ κάνε λίγο παρέα στην Κάρυ ώσπου να ετοιμαστώ
-Και να μην μου το ζητούσες αδερφούλα έτσι κι αλλιώς αυτό είχα σκοπό να κάνω, είπε ο Άντονυ και χαμογέλασε ευγενικά στην Κάρυ
¨Τι γλυκός που είναι, αχ και εγώ που νόμιζα ότι μόνο στα παραμύθια υπάρχουν τέτοιοι άντρες¨ σκέφτηκε η Κάρυ
-Να φτιάξω ένα τσάι Κάρυ
-Όχι ευχαριστώ, δεν νομίζω να αργήσει τόσο η Ρόουζ
-Δεν την ξέρεις καλά την αδερφή μου, θα την μάθεις σιγά σιγά, είναι τόσο αφηρημένη όταν κάνει κάτι μπορεί να κάνει 100 ώρες για να το τελειώσει, εγώ θα στο φτιάξω κι ας μην το πιεις
-Καλοσύνη σου
Ο Άντονυ έφτιαξε το τσάι και το πρόσφερε στην Κάρυ
-Τι ωραία τριαντάφυλλα, είπε με θαυμασμό η Ρόουζ κοιτάζοντας ένα βάζο με 11 ροζ τριαντάφυλλα
-Ναι μου αρέσουν πολύ στο σπίτι έχω έναν κήπο γεμάτο τριαντάφυλλα, ήταν του θείου μου που έχω το όνομά του δυστυχώς τον χάσαμε νέο
-Ναι μου την είπε την θλιβερή ιστορία η Ρόουζ
-Μου αρέσει να περνάω ώρες στον κήπο και να τα φροντίζω, είναι σαν παράδεισος όταν ανθίζουν βγάζουνε ένα μεθυστικό άρωμα, όταν θα έρθεις στο Λέικγουντ θα σε πάω να τον δεις είμαι σίγουρος ότι θα μαγευτείς
Η Κάρυ τον κοιτούσε με ενθουσιασμό ¨μου φαίνεται ότι έχω μαγευτεί ήδη είναι σαν άγγελος, κάποιος να με τσιμπήσει νομίζω πως ζω σε όνειρο¨
-Με μεγάλη μου χαρά
-Δεν μου αρέσει να κόβω τριαντάφυλλα, αλλά σε αυτό το διαμέρισμα δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς δεν μπορώ να μην βλέπω τριαντάφυλλα, οπότε αναγκαστικά αγοράζω
-Είμαι έτοιμη πάμε?, πετάχτηκε από το δωμάτιο της η Ρόουζ
-Naι πάμε
-Ωραία πάμε Άντονυ θες να έρθεις? ρώτησε η Ρόουζ
-Πολύ θα το ήθελα αλλά έχω κανονίσει που θα πάτε?
-Στο τέλος του δρόμου σε ένα ζαχαροπλαστείο
-Καλά να περάσετε και να προσέχετε να μην σας κλέψουν
Τα κορίτσια γέλασαν και ξεκίνησαν για την βόλτα τους
Ο Ρίτσαρντ χάζευε στο παράθυρο καπνίζοντας ένα τσιγάρο χαμένος στις σκέψεις του και γρατζουνώντας μια μπαλάντα στην κιθάρα του τις σκέψεις του τις διέκοψε η θέα της Ρόουζ να βγαίνει από το σπίτι ¨ΜΜΜ για πού το έβαλε η μικρή φακιδομούρα?¨ χωρίς δεύτερη σκέψη έβαλε τα παπούτσια του και το μαύρο παλτό του και κατέβηκε και αυτός κάτω περίεργος να δει που πάνε, τα κορίτσια μπήκαν στο ζαχαροπλαστείο ο Ρίτσαρντ κάθισε σε ένα καφέ απέναντι και την παρατηρούσε, είχε μαγευτεί με το γελαστό πρόσωπό της οι κινήσεις της έβγαζαν μια δίψα για ζωή ¨Αυτό το κορίτσι είναι πολύ ιδιαίτερο πλάσμα¨
Τα κορίτσια απολάμβαναν το γλυκό τους, η Κάρυ με δυσκολία μπορούσε να κρατήσει κρυφό τον ενθουσιασμό της για τον Άντονυ, η Ρόουζ το κατάλαβε και άρχισε να την πειράζει κάνοντας την να κοκκινίζει. Μετά από ώρα τα κορίτσια έφυγαν χαιρετηθήκανε και καθεμία κατευθύνθηκε για το σπίτι της, ο Ρίτσαρντ ακολουθούσε από πίσω την Ρόουζ, ξαφνικά δύο νεαροί άρχισαν να πειράζουν την Ρόζμαρυ
-Εί κοπελιά είσαι πολύ όμορφη
Η Ρόζμαρυ δεν τους έδωσε σημασία και επιτάχυνε το βήμα της
-Έλα κοπελιά είσαι αγενής ένα ευχαριστώ μπορείς να πεις για το κομπλιμέντο
-Σιγά μην σας πω και ευχαριστώ, τους φώναξε η Ρόουζ
Ο Ρίτσαρντ παρακολουθώντας το συμβάν, έτρεξε προς το μέρος της Ρόουζ
-Τι έγινε παιδιά, σας είπε η κοπέλα δεν ενδιαφέρεται να σας μιλήσει
Η Ρόουζ ξαφνιάστηκε από την παρουσία του Ρίτσαρντ
-Καλά ρε φίλε δεν της είπαμε κάτι κακό πολύ ζόρική είναι πάντως
-Σας είπα φύγετε, φώναξε ο Ρίτσαρντ
-Μπα και εσύ τι της είσαι? Ο φύλακας άγγελος?
-Το αγόρι της, είπε και αγκάλιασε την Ρόουζ, για αυτό δρόμο
-Καλά πάμε να την χαίρεσαι
Τα αγόρια φύγανε, η Ρόουζ είχε μείνει παγωμένη ξαφνικά καταλαβαίνει ότι ο Ρίτσαρντ την είχε αγκαλιάσει
-Κάτω τα χέρια σου
-Ηρέμησε φακιδομούρα είσαι πολύ αγενής, κανονικά έπρεπε να μου δώσεις και ένα φιλάκι για να με ευχαριστήσεις
-Είσαι απαράδεκτος, είπε η Ρόουζ και έφυγε τρέχοντας
Ο Ρίτσαρντ έμεινε να την κοιτά που έφευγε ¨Πολύ μου αρέσει αυτό το κορίτσι τελικά¨, η Ρόουζ έφτασε στο σπίτι ο Άντονυ δεν είχε έρθει ακόμα έβραζε από τον θυμό της έκανε ένα τσάι και κάθισε να ηρεμήσει στο παράθυρο ¨Του μίλησα λίγο απότομα του καημένου όσο αγενής και να είναι, το μόνο που ήθελε ήταν να με βγάλει από την δύσκολη θέση¨ δεν μπορούσε να ηρεμήσει, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο ποτάμι για να χαλαρώσει εκεί που περπατούσε είδε στο παγκάκι το Ρίτσαρντ να καπνίζει σε ένα παγκάκι, ¨αυτός είναι ευκαιρία να του ζητήσω συγγνώμη¨ σκέφτηκε και πήγε προς το μέρος του
-Πάλι καπνίζεις εσύ θα πεθάνεις, είπε η Ρόουζ και κάθισε δίπλα του στο παγκάκι
-Αν δεν με έχεις σκοτώσεις εσύ πρώτα
-Έχεις δίκιο για πριν σου φέρθηκα λίγο απότομα
-Λίγο?
-Καλά πολύ, σου ζητώ συγγνώμη
-Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη, μου φτάνει που κάθισες εδώ δίπλα μου Ρόζμαρυ
¨Θυμάται το όνόμα μου¨, σκέφτηκε η Ρόουζ
-Μπορείς να με λες Ρόουζ
-Εγώ προτιμώ να σε λέω Φακιδομούρα
-Α είσαι αδιόρθωτος
-Έλα σε πειράζω, το όνομα μου είναι Ρίτσαρντ και μπορείς άμα θες να με φωνάζεις Ξινομούρη δεν με πειράζει
Η Ρόουζ χαμογέλασε
-Επιτέλους σε έκανα να γελάσεις κυρία μου
-Ναι όντως
-Κυρία μου, μου φαίνεται ότι ήμαστε παλιοί γνώριμοι
-Και μένα έτσι μου φαίνεται, είσαι εκείνο το αχώνευτο αγοράκι που με πείραζε γα τις φακίδες μου πριν χρόνια στην Νέα Υόρκη
-Έχεις καλή μνήμη βλέπω
-Δεν ξεχνιέται τέτοιος καβγάς, είπε η Ρόουζ και ξέσπάσαν και οι δύο σε γέλια
-Τι γυρεύεις στην Γαλλία?
-Είμαι μουσικός παίζω πιάνο και κιθάρα και εδώ έχει μια πολύ καλή σχολή με πολύ καλούς δασκάλους και θα μάθω πολλά πράγματα πιστεύω
-Μμμμμμμμμμ, καλλιτέχνης λοιπόν σαν τον πατέρα σου
-Κατά κάποιον τρόπο
-Ενδιαφέρον
-Εσύ τι γυρεύεις εδώ?
-Σπουδάζω Ιατρική και μένω με τον δίδυμο αδερφό μου τον Άντονυ, αυτός σπουδάζει οικονομικά
-θα σου πάνε τα άσπρα
-Ωχ πέρασε η ώρα πρέπει να επιστρέψω σπίτι θα ανησυχεί ο αδερφός μου
-Να σε συνοδεύσω κυρία μου, μου επιτρέπεται?
-Μάλιστα κύριε μου
Τα παιδιά έφτασαν στο σπίτι
-Λοιπόν φτάσαμε κυρία φακιδομούρα καλό σας βράδυ, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα
-Καλό σας βράδυ κύριε ξινομούρη
Η Ρόουζ έκανε να μπει στο διαμέρισμα ο Ρίτσαρντ της άρπαξε τρυφερά το μπράτσο και την κοίταξε στα μάτια
-Πες μου πότε θα τα πούμε?
-Δεν είμαι του προγράμματος, πιστεύω στο πεπρωμένο αν είναι να συναντηθούμε θα συναντηθούμε, άλλωστε μια πόρτα μας χωρίζει, όνειρα γλυκά, είπε η Ρόουζ και μπήκε στο σπίτι εκεί την περίμενε ο Άντονυ
-Ρόουζ άργησες ανησύχησα
-Δεν είχα ύπνο και πήγα μια βόλτα στο ποτάμι
-Πέρασες καλά?
-Τέλεια
-Αυτό μου φτάνει, να προσέχεις μόνο αδερφούλα
-Μην αγχώνεσαι πάντα προσέχω καληνύχτα
-Καληνύχτα
Η Ρόουζ και ο Ρίτσαρντ ξάπλωσαν στα κρεβάτια τους, αλλά ο ύπνος δεν τους έπαιρνε……………….

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Τις επόμενες μέρες τα δίδυμα είχαν μπει κανονικά στον ρυθμό των μαθημάτων, είχαν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και φρόντιζαν να τον περνάνε όσο πιο ευχάριστα μπορούσαν η μεν Ρόουζ με ατέλειωτους περίπατους με την Κάρυ ο δε Άντονυ με βόλτες με τους συμφοιτητές τους. Η Ρόουζ ξύπνησε το πρωί της Κυριακής, είχε μια υπέροχη διάθεση και γιατί να μην είχε άλλωστε ήταν μια υπέροχη ηλιόλουστη φθινοπωρινή Κυριακή. Αποφάσισε να πάει στο πάρκο να περπατήσει, έβαλε το τζιν της και ξεκίνησε για τον πάρκο, όλες αυτές τις μέρες περνούσε πολλές ώρες στην Σχολή και στην Βιβλιοθήκη διαβάζοντας και ήταν ευκαιρία να δραπετεύσει λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας, έφτασε στο πάρκο βρήκε μια σκιά από ένα δέντρο και ξάπλωσε από κάτω ανέμελη ¨αχ νιώθω τόσο ωραία πόσο καιρό έχω να ξαπλώσω κάτω από την σκιά ενός δέντρου πολύ μου έλειψε, αλλά αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι να σκαρφαλώνω στα δέντρα¨ χωρίς δεύτερη σκέψη σκαρφαλώνει στο δέντρο, την σκηνή παρακολουθούσε ο Ρίτσαρντ ο οποίος είχε αράξει σε ένα άλλο δέντρο και καθόταν αμίλητος και την κοιτούσε, όταν είδε την Ρόουζ να σκαρφαλώνει στο δέντρο πετάχτηκε και έτρεξε στο μέρος της
-Καλημέρα κυρία φακιδόμουρα, βλέπω είσαι άσσος στο σκαρφάλωμα
Η Ρόουζ ξαφνιάστηκε που τον είδε όλες αυτές τις ημέρες τον σκεφτότανε
-Καλημέρα κύριε ξινομούρη
-Είδες τελικά συναντηθήκαμε το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον
, είπε πονηρά ο Ρίτσαρντ σκαρφαλώνοντας στο δέντρο και στρογγυλοκάθοντας δίπλα στην Ρόουζ
-Δεν νομίζω να μας αντέξει το κλαρί θα σπάσει
-Με διώχνεις από δίπλα σου?
-Δεν είπα αυτό αλλά νομίζω ότι θα σπά…..
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την φράση της η Ρόουζ το κλαρί σπάει και πέφτουν και οι δυο κάτω, ο Ρίτσαρντ από κάτω και η Ρόουζ από πάνω του
-Χτύπησες? ρώτησε ανήσυχα η Ρόουζ χωρίς να κουνηθεί από την θέση της
-Μπα όχι μια χαρά μου φαίνεται πως είμαι πολύ τυχερός
-Γιατί?
-Γιατί σε έχω στην αγκαλιά μου
Η Ρόουζ κοκκίνισε από την ντροπή της και σηκώθηκε κατευθείαν και σκούπισε τα ρούχα της
-Αν και μου φαίνεται ότι έφαγες πολύ αυτές τις ημέρες, άλλο λίγο να καθόσουν από πάνω μου θα έσκαγα
-Γιατί σου αρέσει να είσαι αγενής?
-Είναι στην φύση μου φαίνεται
-Μάλιστα, ε λοιπόν εγώ νομίζω προσποιείσαι κατά βάθος είσαι πολύ ευαίσθητος και αυτή είναι η άμυνα σου να μην αφήνεις την ευαίσθητη πλευρά σου να αποκαλυφθεί. Είπε η Ρόουζ δίνοντάς του το χέρι να σηκωθεί
-Καλά που διάλεξες τον κλάδο της ιατρικής φακιδομούρα, γιατί αν διάλεγες το κλάδο της ψυχολογίας θα αποτύγχανες
-Ναι καλά λέγε ότι θες
-Πεινάς?
-Λίγο
-Ξέρω ένα εστιατόριο μες το δάσος είναι περίπου μισή ώρα από εδώ με την μηχανή
έχει καταπληκτικό φαγητό
-Ε δεν ξέρω την μια λες πως πάχυνα και την άλλη θες να με ταΐσεις είσαι τρελός?
-Αρκετά θα έλεγα, όσο γα τα κιλά που σου είπε πλάκα σου έκανα είσαι υπέροχη,
Όλες οι αναστολές της Ρόουζ για την βόλτα είχαν εξανεμιστεί
-Καλά λοιπόν πάμε, αλλά δεν θα τρέχεις
-Στο υπόσχομαι
Τα δύο παιδιά ανέβηκαν στην μηχανή και ξεκίνησαν η Ρόουζ ένιωθε αμηχανία
-Μπορείς να με πιάσεις από την μέση για να μην πέσεις δεν δαγκώνω
-Τι είπες δεν ακούω
Ο Ρίτσαρντ φώναξε πιο δυνατά
-Λέω μπορείς να με πιάσεις από την μέση για να μην πέσεις δεν δαγκώνω
-Δεν σφάξανε
-Καλά κυρία μου
Τα παιδιά φτάσανε στον προορισμό τους ήταν ένα υπέροχο εστιατόριο φτιαγμένο με ξύλο και πέτρα μέσα στο δάσος, το μέρος ήταν γεμάτο από ζευγαράκια που απολάμβαναν το φαγητό τους.
-Πολύ πονηρό μέρος μου φαίνεται
-Γιατί το λες αυτό?
-Αν μας πάρει κανένα μάτι θα νομίζει ότι ήμαστε ζευγαράκι
-Ε και λοιπόν?
-Ρίτσαρντ τι είναι αυτά που λες είναι ντροπή
-Καλά, καλά μας πιάσαν οι ντροπές ξαφνικά βλέπω, τι θα φας?
-Φιλέτο μοσχάρι
-Και εγώ το ίδιο θα πιεις κρασί να μου κάνεις παρέα?
-Καλά λίγο όμως γιατί με ζαλίζει, δεν είμαι συνηθισμένη
Τα παιδιά φάγανε το φαγητό τους και ήπιαν όλο το μπουκάλι με το κρασί
-Έσκασα Ρίτσαρντ
-Ξεκούμπωσε το κουμπί από το τζιν σου θα νιώσεις καλύτερα
-Το έχω κάνει ήδη
Ο Ρίτσαρντ ξέσπασε σε γέλια
-Και εγώ το ίδιο έκανα
Τα παιδιά άρχισαν να γελάνε δυνατά
-Είσαι καταπληκτική, άλλο κορίτσι δεν θα τολμούσε να το κάνει αυτό θα το θεωρούσε μη πρέπον
-Εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια που συναναστρέφεσαι
-Και που ξέρεις με τι κορίτσια συναναστρέφομαι
-Σε είδα στο πλοίο και μια μέρα στο ποτάμι με δύο κοπέλες
-Μάλιστα και ζήλεψες?
-Δεν θα είσαι καλά γιατί να ζηλέψω
-Λες ψέματα
-Ω Ρίτσαρντ μερικές φορές είσαι ανυπόφορος
-Και μερικές άλλες?
¨Αξιαγάπητος¨, αλλά δεν άφησε την σκέψη της να ακουστεί
-Πάμε να φύγουμε κάτσαμε ώρα ο Άντονυ θα ανησυχεί και δεν σου κρύβω ότι ζαλίστηκα από το κρασί
-Είσαι γερό ποτήρι τελικά
Ο Ρίτσαρντ πλήρωσε το λογαριασμό και κατευθυνθήκανε προς την μηχανή
-Γιατί δεν με άφησες να πληρώσω εγώ
-Την επόμενη φορά θα σε αφήσω να πληρώσεις εσύ
-Γιατί θα υπάρξει κι άλλη?
-Φυσικά το πεπρωμένο βλέπεις κυρία μου, είπε χαμογελώντας και ανεβήκανε στην μηχανή
Η Ρόουζ είχε ζαλιστεί πολύ και δεν μπορούσε να ισορροπήσει πάνω στην μηχανή
-Ρίτσαρντ, φώναξε
-Ακούω μην φωνάζεις στο αυτί μου με κούφανες
-θα κάνω κάτι αλλά μην το πάρεις πάνω σου
-Τι
Η Ρόουζ τον έπιασε σφιχτά από την μέση ο Ρίσταρντ χαμογέλασε και ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα τον κυρίευσε και την Ρόουζ το ίδιο. Μετά από ώρα φτάσανε, ο Ρίτσαρντ την συνόδευσε ως την πόρτα της
-Είδες που δεν δαγκώνω τελικά
-Το είδα
-Λοιπόν κυρία μου χρωστάς ένα κέρασμα, αλλά θα περιμένει λίγο καιρό, φεύγω αύριο για ένα σεμινάριο μουσικής στην Ισπανία για ένα μήνα
Η Ρόουζ ταράχτηκε ¨Στην Ισπανία? Για ένα μήνα? Τι ατυχία ¨, δεν άφησε όμως να φανεί η στεναχώρια της
-Καλό ταξίδι
-Ευχαριστώ
Τα παιδιά χαιρετηθήκανε και αποχωριστήκανε, ¨Αντίο μικρή μου φακιδομούρα να με περιμένεις δεν θα αργήσω θα μου λείψεις¨ σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ
Η Ρόουζ μπήκε στο σπίτι και είχε μια μούρη ως το πάτωμα, ο Άντονυ ήταν στο σαλόνι και απολάμβανε τον καφέ του
-Ει τι έχεις εσύ δεν πέρασες καλά?
-Καλά πέρασα δεν έχω τίποτα
-Δεν θα πεις στον αδερφό σου τι έχεις?
-Τίποτα Άντονυ μια χαρά είμαι, είπε η Ρόουζ και χαμογέλασε για να μην ανησυχήσει τον αδερφό της
-Καλά όταν νιώσεις έτοιμη να μου πεις τι σε απασχολεί εγώ θα είμαι όλος αυτιά αδερφούλα, πάω μια βόλτα κανόνισα με την Κάρυ να πάμε για γλυκό θες να έρθεις μήπως?
-Μπα, καλά να περάσετε και να προσέχεις μην σε κλέψουνε είπε κοροϊδευτικά η Ρόουζ
-Εμένα δεν με κλέβουνε μην φοβάσαι εσύ να προσέχεις μήπως τελικά σε κλέψει ο πρίγκιπάς με το άλογο, μπορεί να έχει και μηχανή βέβαια το ίδιο πράγμα είναι, είπε πονηρά ο Άντονυ ο οποίος τους είχε δει από το παράθυρο, η Ρόουζ τον κοίταξε με απορία και ντροπή
-Έλα αδερφούλα το ξέρεις εγώ θέλω να είσαι ευτυχισμένη, όποτε θέλεις μου μιλάς, έσκυψε και την φίλησε στο μάγουλο και πήγε στην πόρτα
-Άντονυ
-Τι είναι αδερφούλα?
-Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο αδερφό
-Και εγώ δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη αδερφή , της χαμογέλασε και έφυγε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Οι μέρες περνάγανε βασανιστηκά για την Ρόουζ της έλειπε ο Ρίτσαρντ συνέχεια φρόντιζε να κρατάει το μυαλό της απασχολημένο διαβάζοντας, ένα μεσημέρι τα δίδυμα επιστρέφοντας από την Σχολή πήγανε στο διαμέρισμά τους και προς μεγάλη τους έκπληξη εκεί τους περίμενε ο ΄Αλμπερτ, η Ρόουζ με το που τον είδε όρμηξε στην αγκαλιά του καβαλώντας τον εκείνος έχασε την ισορροπία του και πέσανε στον καναπέ
-Μπαμπά μου πόσο μου έλειψες τι καλά έκανες που ήρθες, ξεφώνισε η Ρόουζ
-Και μένα μου λείψατε πολύ, είπε με δάκρυα στα μάτια ο Άλμπερτ
-Έλα αδερφούλα άστον τον μπαμπά να τον αγκαλιάσει και κανείς άλλος τον θες όλον δικό σου, είπε ο ΄Αντονυ και αγκάλιασε τον Άλμπερτ
-Καλωσόρισες πατέρα, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω
-Ήρθα για δουλεία στην Αγγλία την περασμένη εβδομάδα και δεν άντεξα ήρθα να σας δω δεν σας ενημέρωσα είπα να σας κάνω έκπληξη
-Είσαι ο καλύτερος, είπε η Ρόουζ
Η πόρτα χτύπησε και η Ρόουζ έτρεξε να ανοίξει προς μεγάλη της έκπληξη ήταν η Κάντυ
-Μαμά δεν το πιστεύω ήρθες και εσύ θα ουρλιάξω από την χαρά μου
-Ήδη ουρλιάζεις αδερφούλα
Τα παιδιά τρέξανε στην αγκαλιά της μάνας τους
-Είδατε δύο εκπλήξεις σας κρατούσα για σήμερα, είπε ο Άλμπερτ
-Για να σας δω μου φαίνεται πως αδυνατίσατε δεν τρώτε?
-Έλα μαμά μην αρχίζεις μια χαρά τρώμε, η Μαρία τι κάνει?
-Καλά είναι ήθελε και αυτή να έρθει, αλλά έχει σχολείο δεν μπορούσε να έρθει την αφήσαμε στον Άρτσυ και στην Άννι, της έχετε λείψει πολύ της καημένης νιώθει μόνη της
-Εγώ της λέω της μαμάς σας να σας κάνουμε και άλλο ένα αδερφάκι να έχει παρέα η Μαρία και δεν με ακούει
-Ω Άλμπερτ σταμάτα να λες τέτοια
-Καλά γλυκιά μου
-Λοιπόν δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν σας βλέπω από την πείνα
-Δίκιο έχεις μαμά και εγώ πεινάω, συμφώνησε ο Άντονυ
-Πάμε για φαγητό λοιπόν τι περιμένουμε? είπε η Κάντυ
Κατηφόρισαν όλοι μαζί στο ποτάμι και πήγαν στο εστιατόριο
-Πόσο καιρό θα κάτσετε, Ρώτησε ο Άντονυ
-Τρεις μέρες, είπε ο Άλμπερτ
-Μόνο για τόσο λίγο ήρθατε, γκρίνιαξε η Ρόουζ
-Έχει δουλειές ο μπαμπάς σας, άλλωστε είναι και η Μαρία λέμε τα Χριστούγεννα να έρθουμε για τις γιορτές θα φέρουμε και την Μαρία , σκέφτονται μάλιστα να έρθουνε ο Άρτσυ και η Άννι με τον Στήαρ
-Αχ τέλεια θα είναι, φώναξε η Ρόουζ
Από έξω περνούσε η Κάρυ
-Αχ περνάει η Κάρυ η φίλη μου μια στιγμή να την φωνάξω θέλω πολύ να την γνωρίσετε
Η Ρόουζ φώναξε την Κάρυ στο τραπέζι τους ο Άλμπερτ την κάλεσε να φάει, η παρέα συζητήσανε για τις σπουδές των παιδιών, μετά από ώρα αποφάσισαν να φύγουνε
-Λοιπόν παιδιά θα τα πούμε αύριο θα πάμε για πικ νικ στην εξοχή, Κάρυ είσαι ευπρόσδεκτη
-Καλοσύνη σας, αλλά έχω αρκετό διάβασμα
-Τι δεν θα κοιμηθείτε σπίτι, γκρίνιαξε Η Ρόουζ
-Δεν θέλουμε να σας στριμώξουμε, είπε η Κάντυ
-Έχουμε κλείσει δωμάτιο στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει πριν χρόνια , εδώ ανακαλύψαμε ότι η μαμά σας έχει μέσα της εσάς, υπέροχη μέρα που ήταν εκείνη
Τα παιδιά χαιρέτησαν τους γονείς τους και φύγανε
-Τι υπέροχους γονείς που έχετε και είναι τόσο ερωτευμένοι? Είπε η Κάρυ
-Ναι ήμαστε πολύ τυχερή που τους έχουμε, είπε ο Άντονυ

Η Κάντυ και ο Άλμπερτ έκαναν αγκαλιασμένοι περίπατο στον Σηκουάνα, καθώς ο ήλιος έδυε
-Τι υπέροχη πόλη Κάντυ και έχουμε τόσες όμορφες αναμνήσεις από εδώ
-Ναι γλυκιέ μου είχαμε περάσει υπέροχα, άμα εξαιρέσεις ότι έκανα εμετό κάθε τρεις και λίγο
-Σε είχαν ταλαιπωρήσει τα δίδυμα, μεγάλωσαν απότομα μου φαίνεται έτσι δεν σου φάνηκε και εσένα?
-Ναι πολύ η Ρόουζ μας έγινε σωστή δεσποινίδα και ο Άντονύ μας σωστό παλικάρι
-Δεν πρόσεξες πως κοιτούσε ο Άντονυ την Κάρυ, είπε ο Άλμπερτ πονηρά
-Άλμπερτ το μυαλό σου είναι πολύ πονηρό τελικά
-Μάλλον εσύ είσαι πολύ αγαθή τελικά μικρή μου
Το τριήμερο πέρασε πολύ ωραία για την οικογένεια. Η μέρα του αποχωρισμού είχε φτάσει ο Τζώρτζ τους είχε πάει στο λιμάνι, είχαν φτάσει νωρίς και πίνανε το καφέ τους
-Καλή κοπέλα η Κάρυ Άντονυ, είπε ο Άλμπερτ
Ο Άντονυ ενοχλήθηκε από την ερώτηση
-Έλα Άλμπερτ μην γίνεσαι αδιάκριτος
-Ένας πατέρας ποτέ δεν γίνεται αδιάκριτος, απλώς ενδιαφέρεται για τα παιδιά του
-Καλά μπαμπά άρχισες πάλι τις φιλοσοφίες περί πατρότητας
-Καλά κορόιδευε εσύ μικρή μου τον γέρο πατέρα σου
Η παρέα ξέσπασε σε γέλια
-Μέχρι πριν ήθελες και άλλο παιδάκι και τώρα μου έγινες γέρος, είπε η Κάντυ
-Α τα έχετε βάλει μαζί μου οικογενειακώς μου φαίνεται
-Μπαμπά όσο μεγαλώνεις γίνεσαι πολύ παραπονιάρης, είπε ο Άντονυ
Η Ρόουζ με την άκρη του ματιού της είδε από ένα πλοίο να κατεβαίνει ο Ρίτσαρντ ¨Αχ Θεέ μου επιτέλους γύρισε νόμιζα ότι δεν θα γυρνούσε πότε, είναι υπέροχος¨, η Κάντυ κατάλαβε που κοιτάει η Ρόουζ και χαμογέλασε πονηρά, έσκυψε διακριτικά στο αυτί της
-Ωραίος νεαρός
Η Ρόουζ παραξενεύτηκε την κατάλαβε η μαμά της
-Εντάξει καλός είναι
-Δεν θα μας τον γνωρίσεις?
-Τον ξέρετε ήδη
-Από πού?
-Είναι ο γιος του Τέρυ Γκραντσεστερ που πριν χρόνια είχαμε παίξει ξύλο
η Κάντυ σάστισε
-Μικρός που είναι ο κόσμος, μα ναι μοιάζει πολύ με τον πατέρα του ακόμα και στον τρόπο που καπνίζουνε το τσιγάρο
Ο Άλμπερτ άκουσε την συζήτηση
-Δεν θα μας τον γνωρίσεις μικρή μου, ρώτησε όλο περιέργεια θέλοντας να γνωρίσει τον νεαρό που έκλεψε την καρδιά της κόρης του
-Έλα μπαμπά είσαι πολύ περίεργος
Ο Ρίτσαρντ , όπως έσβηνε το τσιγάρο του ψάχνοντας να βρει ένα ταξί το βλέμμα του έπεσε στην Ρόουζ ¨Θεέ μου αυτή είναι, ποιοι είναι όλοι αυτοί? Πόσο μου έλειψε το χαμόγελό της¨
Ο Ρίτσαρντ σήκωσε το χέρι του και την χαιρέτησε χαμογελώντας, το ίδιο έκανε και η Ρόουζ δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της, ο Άλμπερτ τον χαιρέτησε και αυτός και του έκανε ένα νεύμα να έρθει προς το τραπέζι τους
-Μπαμπά θα σε σκοτώσω, τι είναι αυτό που κάνεις
-Άλμπερτ χώνεις την μύτη σου εκεί που δεν πρέπει
Ο Άλμπερτ έσκυψε στο αυτί της Κάντυ και της ψιθύρισε
- Πες μου πως δεν πεθαίνεις από περιέργεια να γνωρίσεις τον νεαρό Γκράντσεστερ που έκλεψε την καρδιά της κόρης μας
-Δίκιο έχεις, είπε η Κάντυ
Ο Ρίτσαρντ πλησίασε στο τραπέζι ο Άλμπερτ σηκώθηκε ευγενικά
-Καλώς τον Ρίτσαρντ είμαι ο Άλμπερτ Άρντλευ ο μπαμπάς της Ρόουζ, η Ρόουζ μας μίλησε για εσένα, οι γονείς σου καλά είναι?
¨Θα τον σκοτώσω αυτό τον μπαμπά μου, ρεζίλι θα νομίζει ότι μιλάω συνέχεια για αυτόν ¨ο Ρίτσαρντ έδωσε το χέρι του στον Άλμπερτ και αντάλλαξαν μια ζεστή χειραψία
-Καλωσόρισες Ρίτσαρντ από εδώ η μαμά μου Κάντυ, ο αδερφός μου Άντονυ και ο Τζώρτζ συνεργάτης του πατέρα μου, με τον πατέρα μου ήδη συστήθηκες, ο Ρίτσαρντ τους χαιρέτησε όλους
-Μεγάλωσες Ρίτσαρντ σε γνωρίσαμε παιδάκι πρέπει να ήσουν τεσσάρων και θυμάμαι που είχατε ένα φοβερό καβγά με την κόρη μου
-Καλά θυμάστε
-Κάθισε να πιεις ένα καφέ
-Όχι ευχαριστώ ψάχνω ταξί για να πάω σπίτι
-Που μένεις?
-Δίπλα στην Ρόουζ
-Πολύ ωραία θα φύγετε όλοι μαζί με τον Τζώρτζ αν περιμένεις 20 λεπτά μέχρι να φύγουμε εμείς
-Ευχαρίστως, είπε ο Ρίτσαρντ και κάθισε δίπλα στην Ρόουζ η οποία ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί ¨Είχα ξεχάσει πόσο όμορφος ήταν¨ ο Άλμπερτ άρχισε την ανάκριση παράλληλα έλεγε τις εμπειρίες της νιότης του, τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά για την Ρόουζ, το πλοίο σε λίγο θα έφευγε και οι γονείς ετοιμαστήκανε να φύγουν
-Λοιπόν έφτασε η ώρα του αποχωρισμού Ρίτσαρντ χάρηκα για την γνωριμία χαιρετίσματα στους γονείς σου, εάν επικοινωνήσεις μαζί τους
-Και εγώ χάρηκα πολύ κύριε Άρντλευ
Η Κάντυ χαιρέτησε τον Ρίτσαρντ και αγκάλιασε την Ροόυζ και τον Άντονυ
-Καλά ο μπαμπάς ξεπέρασε κάθε όριο, ψιθύρισε η Ρόουζ στην μαμά της
-Μην τον παρεξηγείς που ενδιαφέρεται, πάντως εγκρίνω, είπε η Κάντυ και έκλεισε το μάτι στην κόρη της, η Ρόουζ χάρηκε με την συγκατάθεση της μάνα της, ένιωσε μια ανακούφιση
-Μικρή μου να προσέχεις, άλλωστε σε αφήνω σε καλά χέρια στον Άντονυ και τον Ρίτσαρντ, κλείνοντας και αυτός το μάτι στην Ρόουζ, η Ρόουζ τον αγκάλιασε και τον φίλησε
-Θα μου λείψεις μπαμπά μου και ας είσαι γκρινιάρης
-Και μένα θα μου λείψεις μικρή μου
Η Κάντυ με τον Άλμπερτ πιαστήκανε χέρι χέρι με την Κάντυ και πήγανε προς το πλοίο
-Συμπαθητικός νεαρός έχει κάτι το ατίθασο που ξεσηκώνει την κόρη μας, είπε ο Άλμπερτ
-Όντως, συμφώνησε η Κάντυ
Τα παιδιά μπήκανε στο αμάξι του Τζώρτζ ,
-Σε ζάλισε ο πατέρας μας, είπε ο Άντονυ
-Ίσα ίσα είναι πολύ ευχάριστος άνθρωπος και σε κάνει να νιώθεις άνετα, αισθάνεσαι πως τον ξέρεις χρόνια και η μαμά σου είναι πολύ ζεστός άνθρωπος, Ρόουζ είσαι ίδια με την μητέρα σου και εσύ ΄Αντονυ είσαι ίδιος με τον πατέρα σου
Η Ρόουζ δεν μιλούσε καθόλου στην διαδρομή ο Άντονυ τα είχε βρει απόλυτα με Τον Ρίτσαρντ αν και φαινομενικά ήταν τόσο διαφορετικοί και οι δύο όμως ήταν δύο ευγενικές ψυχές, απλώς ο ένας το κάλυπτε, τα παιδιά φτάσανε στο σπίτι
-Ρόουζ του είπες για τον χορό που θα κάνει η Σχολή αύριο?
-Όχι δεν πρόλαβα
-Λοιπόν Ρίτσαρντ αύριο στις 8 έλα να πάμε από το σπίτι να πάμε
-Καλά αν και δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους χοροί θα έρθω
-Σε καταλαβαίνω φίλε μου και εγώ βαριέμαι αφόρητα, αλλά θα ήμαστε παρέα ωραία θα περάσουμε
-Εντάξει, λοιπόν θα τα πούμε αύριο, καλό απόγευμα
Η Ρόουζ μπήκε στο σπίτι η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, αύριο θα είναι στο χορό ο Ρίτσαρντ ποτέ δεν θα τολμούσε η ίδια να του το ζητήσει ο καλός της ο αδερφός όμως την έβγαλε από την δύσκολη θέση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΄ΕΒΔΟΜΟ

Η Ρόουζ ξύπνησε πήγε στην Σχολή της , στο μάθημα δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί το μυαλό της έτρεχε στον Ρίτσαρντ ¨Αχ πως θα περάσει η ώρα? Δεν αντέχω άλλο¨ Επιτέλους το μάθημα τελείωσε και η Ρόουζ ξεχύθηκε με την Κάρυ έξω από ην αίθουσα, άλλο λίγο και θα έβαζε τις φωνές μέσα στην αίθουσα
-Ρόουζ τι θα βάλεις σήμερα?
-Έχω ένα φόρεμα λευκό, λέω να το βάλω
-Εγώ θα βάλω ένα μοβ, θα περάσετε 8 η ώρα να με πάρετε μου είπε ο Άντονυ θα έρθει και ένας φίλος του μου είπε, ελπίζω να είναι όμορφος για να σου αρέσει
-Καλός είναι
-Τον ξέρεις? Πες τα μου όλα, πως τον λένε, τι χρώμα μαλλιά έχει, τι χρώμα ματιών έχει, ψηλός κοντός?
-Είναι καστανός με μακρύ μαλλί και μπλε μάτια κανονικό ύψος, αδύνατος, αλλά καλό γυμνασμένος και τον λένε……………………..Ρίτσαρντ Γκράνσεστερ
-Θεέ μου Ρόουζ με αυτόν, σου αρέσουν οι επικίνδυνες αποστολές μου φαίνεται, να προσέχεις μόνο φιλενάδα
-Δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται, στην πραγματικότητα είναι πολύ τρυφερός
-Τι έγινε ερωτευτήκαμε?
Η Ρόουζ κοκκίνισε και προτίμησε να μην μιλήσει, το πρόσωπό της όμως το μαρτυρούσε
-Ξέρεις αν έχει φιλενάδα στην Νέα Υόρκη
-Χα να γελάσω ο Ρίτσαρντ με μιαν γυναίκα καλό και αυτό
-Γιατί το λες αυτό?
-Είναι ο τύπος που δεν δίνει την καρδιά του εύκολα, αλλά πιστεύω άμα την πατήσει θα είναι σκυλάκι, έως τώρα δεν βρέθηκε η κατάλληλη να τον κάνει καλά που ξέρεις μπορεί να έφτασε η ώρα
-Όπως είπες μου αρέσουν τα δύσκολα
-Λοιπόν φτάσαμε, άντε τρέξε να ετοιμαστείς πέρασε η ώρα
Η Ρόουζ όπως ανέβαινε για το διαμέρισμά της είδε μια κοπέλα στην πόρτα του Ρίτσαρντ, ο Ρίτσαρντ άνοιξε την πόρτα ξαφνιάστηκε που είδε την Μόνικα μπροστά του μα πιο πολύ ξαφνιάστηκε που είδε την Ρόουζ πίσω από την Μόνικα, η Ρόουζ έκανε πως δεν τον είδε και μπήκε μέσα σο σπίτι κλαίγοντας
-Μόνικα τι θες εδώ?
-Ανησύχησα γλυκέ μου έχω δύο μήνες να λάβω νέα σου, με ξέχασες
-Μόνικα καλύτερα να φύγεις δε θέλω να με ξαναενοχλήσεις
-Έτσι ε τόσο εύκολα με πετάς
-Άκου να σου πω δεν σου υποσχέθηκα ποτέ τίποτα για αυτό άσε με ήσυχο
-Καλά λοιπόν, αντίο
-Κλείσε και την πόρτα
¨Ανάθεμα σε Μόνικα βρήκες την κατάλληλη στιγμή να έρθεις¨ σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ
Η Ρόουζ έκλαιγε για πολύ ώρα, ο Άντονυ μπήκε στο σπίτι, η Ρόουζ σκούπισε τα δάκρυα της
-Ρόουζ τι έγινε , γιατί είσαι έτσι?
-Καλά είμαι, να ξέρεις όμως όλοι οι άντρες είστε γουρούνια
-Όλοι?
-Καλά όχι όλοι εκτός από εσένα, τον μπαμπά, τον θείο Άρτσυ, τον Στήαρ και τον θείο Τόμ όλοι οι άλλοι είστε, είπε νευριασμένα
-Ουφ πάλι καλά με έβγαλες από έξω, άντε ετοιμάσου θα αργήσεις
-Δεν έχω όρεξη
-Καλά εγώ 8 θα πάω να πάρω την Κάρυ, όταν έρθει ο Ρίτσαρντ πες του ότι δεν θα έρθεις, να του πεις την διεύθυνση για να έρθει να μας βρει
-Δεν θα παραλείψω
Ο Άντονυ πήγε στο δωμάτιο του να ετοιμαστεί χαμογελώντας πονηρά ¨Καβγαδάκι μου μυρίζεται¨ Η Ρόουζ πήγε να κάνει μπάνιο και ξάπλωσε στον καναπέ
-Λοιπόν αδερφούλα, αν αλλάξεις γνώμη ξέρεις που θα μας βρεις
-Καλά να περάσετε
Η Ρόουζ κοιτούσε το ρολόι 8 ακριβώς η πόρτα χτύπησε, η Ρόουζ άνοιξε την πόρτα φορώντας το τζιν της, ο Ρίτσαρντ φορούσε ένα μαύρο κουστούμι με άσπρο πουκάμισο χωρίς γραβάτα
-Μμμμμ πρωτοποριακό ντύσιμο για χορό με τζιν θα έρθεις?
-Καλά να περάσεις δεν θα έρθω η διεύθυνση είναι εδώ, δίνοντας του στο χέρι ένα χαρτάκι με την διεύθυνση
η Ρόουζ πάει να κλείσει την πόρτα, ο Ρίτσαρντ έβαλε το χέρι του συγκρατώντας την πόρτα και τρύπωσε στο διαμέρισμά της
-Δεν σε κάλεσα να μπεις
-Δε πειράζει μου αρέσει να παίρνω πρωτοβουλίες
-Τι να σου πω?
-Να μου πεις γιατί δεν θες να έρθεις στον χορό
-Δεν έχω διάθεση
-Καλά λοιπόν ούτε εγώ θα πάω
-Γιατί?
-Όπως είπα και χθες στον αδερφό σου βαριέμαι τους χορούς, θα ερχόμουν μόνο και μόνο για να είμαι μαζί σου
-Μάλιστα, έφυγε η παρέα σου και βαρέθηκες να είσαι μόνος σου και είπες ας χαζολογήσω λίγο με την φακιδομούρα γειτόνισσα
-Πες το λοιπόν και με έσκασες, ζήλεψες την Μόνικα
-Ποιάν?
-Το μεσημέρι όταν έκανες ότι δεν με είδες στον διάδρομο
-Είμαι διακριτικός άνθρωπος δεν ήθελα να σας την χαλάσω
-Καλοσύνη σου
-Ώστε το παραδέχεσαι?
-Τι να παραδεχτώ φακιδομούρα?
-Τίποτα
-Αν εννοείς αν ήμαστε μαζί, όχι λοιπόν δεν ήμαστε μαζί, αν και δεν σε αφορά
-Δεν σε ρώτησα τίποτα
-Καλά ότι πεις
Η Ρόουζ ανακουφίστηκε
-Λοιπόν σου έφτιαξε κάπως η διάθεση σου?
-Κάπως
-Ετοιμάσου και φύγαμε
-Δεν θα με διατάζεις εσύ τι θα κάνω
-Καλά δεν θα σε παρακαλάω κιόλας, εγώ θα περάσω μια βόλτα
-Είδες τι ψεύτης που είσαι?
-Γιατί?
-Είπες ότι δεν σου αρέσουν οι χοροί και ότι θα πήγαινες μόνο για μένα
-Αφού εσύ δεν θέλεις να έρθεις μαζί μου τι να κάνω, από την άλλη δεν θέλω να προσβάλω τον αδερφό σου και να μην πάω
-Καλά να περάσεις
-Και εσύ το ίδιο γειτόνισσα, είπε ο Ρίτσαρντ και έκλεισε την πόρτα ¨Αχ Μόνικα με κατέστρεψες, άντε τώρα να την πείσω για την αγάπη μου είναι και σκληρό καρύδι¨
Η Ρόουζ έμεινε μόνη της να κοιτά από το παράθυρο τον Ρίτσαρντ να απομακρύνεται με την μηχανή του
-Ε λοιπόν θα πάω μην νομίζει κιόλας ότι με πείραξε που είδα αυτήν να μπαίνει στο σπίτι του
Η Ρόουζ αποφασιστικά πήγε και έβαλε το φόρεμα της χτένισε τα μαλλιά της, βάφτηκε ελαφρά και έφυγε πήρε ένα ταξί και πήγε στον χορό, μπήκε μέσα στην αίθουσα έκανε να την διασχίσει αρκετή ώρα, είχε πολύ κόσμο
-Ρόουζ εδώ, ακούστηκε η φωνή του Άντονυ που την πλησίασε, όταν τον είδε ανακουφίστηκε και τον αγκάλιασε
-Είσαι πανέμορφη σήμερα αδερφούλα θα μαγέψεις τα πλήθη, πολύ χαίρομαι που ήρθες
-Πάντα ξέρεις να μου φτιάχνεις την διάθεση
-Για αυτό είναι τα αδέρφια, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στο τραπέζι τους, τα δίδυμα όπως διέσχιζαν την αίθουσα τραβούσαν τα βλέμματα των παρευρισκόμενων και οι δύο έλαμπαν ήταν σαν άγγελοι το άσπρο φόρεμα αγκάλιαζε τέλεια το κορμί της ήταν δώρο του θείου της του Άρτσι πάντα ήξερε να της κάνει φίνα δώρα, ο δε Άντονυ φορούσε ένα μπλε κουστούμι που τόνιζε τα μάτια του, ο Ρίτσαρντ κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό και ένιωσε την ζήλια να τον κυριεύει που η Ρόουζ τραβούσε τα βλέμματα των αντρών
-Ήρθες φιλενάδα, πολύ χαίρομαι, είπε η Κάρυ και την αγκάλιασε
Η Ρόουζ χαιρέτησε την παρέα χωρίς να δώσει σημασία στον Ρίτσαρντ, ο οποίος δεν είχε πάρει το βλέμμα του από πάνω της, ένας νεαρός από την παρέα της ζήτησε να χορέψουνε βαλς και εκείνη δέχτηκε, ο Ρίτσαρντ ένιωθε να χάνει τον έλεγχο δεν άντεχε να την βλέπει να την ακουμπάει άλλος, πλησίασε το ζευγάρι
-Θα μου κάνεις την τιμή να μου δανείσεις την ντάμα σου?
-Ευχαρίστως
Ο Ρίτσαρντ την έπιασε από την μέση και άρχισε να την χορεύει
-Τελικά δεν άντεξες μακριά μου και ήρθες
-Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου
-Δεν νομίζω, είσαι πανέμορφη σήμερα
-Ευχαριστώ
Την μουσική σταμάτησε απότομα κάποιες φωνές, το ζευγάρι συνειδητοποιεί ότι οι φωνές έρχονται από το τραπέζι τους έκπληκτοι βλέπουν τον Άντονυ να μιλάει έντονα με έναν νεαρό, ο οποίος σήκωσε το χέρι του και έδωσε μια μπουνιά στον Άντονυ, ο Άντονυ αφηνιασμένος ορμάει πάνω του, η Ρόουζ με το που βλέπει ότι κάποιος βάρεσε τον αδερφό της τρέχει και καβαλάει τον νεαρό και αρχίζει με νύχια και με δόντια να του τραβάει τα μαλλιά, η Ρόουζ ήταν σε έξαλλη κατάσταση ο Άντονυ προσπαθούσε να την ξεκολλήσει από πάνω του
-Κατέβα από πάνω μου είσαι τρελή, φώναξε ο νεαρός
Ο Ρίτσαρντ προσπαθούσε και αυτός να την τραβήξει από πάνω του, ένας φίλος του νεαρού όρμηξε πάνω στον Άντονυ, Ο Ρίτσαρντ καταφέρνει και τραβάει την Ρόουζ και αρχίζει να γρονθοκοπεί τον νεαρό το ίδιο έκανε και ο Άντονυ με τον άλλον νεαρό, ώσπου οι νεαροί ζητήσανε έλεος και εκείνη τους αφήσανε να φύγουνε,
-Τελικά είμαστε αχτύπητο δίδυμο Άντονυ
-Ευχαριστώ πολύ φίλε μου για την συμπαράσταση
-Δεν κάνει τίποτα φίλε μου
Ο Άντονυ έτρεξε στην Ρόουζ
-Χτύπησες αδερφούλα
-Εγώ? Τι είναι αυτά που λες όποιος τα βάλει με τον αδερφό μου τον καθάρισα, είπε θριαμβευτικά η Ρόουζ
Η παρέα ξέσπασε σε γέλια, ο Ρίτσαρντ σκεφτόταν τι υπέροχο θηλυκό είναι η Ρόουζ
-Μα τι συνέβη, ρώτησε ο Ρίτσαρντ
-Αυτός ο ανεγκέφαλος πίεσε την Κάρυ να χορέψει, ενώ εκείνη δεν ήθελε και νευρίασα
-Πολύ καλά τους κάναμε δηλαδή, βέβαια χωρίς την βοήθεια της Ρόουζ δεν θα τα καταφέρναμε
-Εγώ θα φύγω Άντονυ ταράχτηκα με ότι έγινε, είπε η Κάρυ
-Θα σε συνοδεύσω Κάρυ ως το σπίτι, Ρίτσαρντ σε παρακαλώ μπορείς να συνοδεύσεις την Ρόουζ σπίτι
-Μείνε ήσυχος φίλε μου
Το ζευγάρι αποχώρησε
-Και τώρα οι δυο μας και για το υπόλοιπο της βραδιάς είσαι κάτω από την επίβλεψή μου
-Καλά μην το πάρεις και πάνω σου κύριε μου
-Πάμε μια βόλτα στο ποτάμι τα λες?
-Πάμε και εγώ χαλάστηκα με αυτό που έγινε δεν θέλω άλλο να κάτσω.
Το ζευγάρι έφυγε και πήγε με την μηχανή έως το ποτάμι και ξεκίνησαν τον περίπατο, ο Ρίτσαρντ πήρε μια μπύρα στο χέρι και έπινε
-Δεν με έπιασες από την μέση σήμερα, αφού είδες ότι δεν δαγκώνω
-Ναι, αλλά από ότι είδες σήμερα δαγκώνω εγώ
-Αν το είδα λέει σε φοβήθηκε το μάτι μου
-Και πολύ καλά έκανες
Κάτσανε σε ένα παγκάκι ο Ρίτσαρντ άναψε ένα τσιγάρο, όπως κάθισε στο παγκάκι βόγκηξε
-Πονάς? Χτύπησες?
-Λίγο?
-Που?
Ο Ρίτσαρντ έδειξε με ένα νεύμα την άκρη των χειλιών του, η Ρόουζ τον κοίταξε
-Αχ σκίστηκε λίγο
Η Ρόουζ έβγαλε ένα μαντήλι από την τσάντα της πήγε σε μια πέτρινη βρύση που είχε παρά πέρα και του φρόντισε απαλά την πληγή
-Καλή γιατρός θα γίνεις ξέρεις να περιποιείσαι τους ασθενής σου
-Το κατά δύναμη
Ο Ρίτσαρντ την κοίταξε βαθιά στα μάτια, η Ρόουζ υπνωτισμένη από την μπλε ματιά του τον κοιτούσε και αυτήν αμίλητη, κάτσανε έτσι για αρκετά λεπτά, Ξαφνικά ο Ρίτσαρντ σκύβει και την φιλάει στο στόμα, το φιλί του Ρίτσαρντ ήταν τόσο παθιασμένο που η Ρόουζ ήταν ανίκανη να αντιδράσει, όταν ανέκτησε τις δυνάμεις τον πέταξε από πάνω της
-Είσαι αλήτης την πέφτεις στα κορίτσια από εδώ και από εκεί, ντροπή σου για ποια με πέρασες, φώναξε η Ρόουζ και του δίνει μια σφαλιάρα, ο Ρίτσαρντ χωρίς δεύτερη σκέψη της ανταποδίδει την σφαλιάρα
-Λυπάμαι που σκέφτεσαι έτσι, δεν ξέρεις τίποτα για εμένα
-Πως τολμάς και με χαστουκίζεις
-Όπως τολμάς και εσύ
-Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου, είπε η Ρόουζ και χάθηκε στο σκοτάδι τρέχοντας
Ο Ρίτσαρντ την πήρε από πίσω θέλοντας να σιγουρευτεί ότι θα φτάσει ασφαλής σπίτι, όταν σιγουρεύτηκε ότι μπήκε σπίτι πήγε μια βόλτα και χάθηκε στις σκέψεις του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

Η Ρόουζ για τις επόμενες ημέρες ήταν κακοδιάθετη, είχε τσαντιστεί πολύ που ο Ρίτσαρντ τόλμησε να την φιλήσει και δεν φτάνει μόνο αυτό τόλμησε να την χαστουκίσει κιόλας, όμως κάθε βράδυ όταν έπεφτε στο κρεβάτι της να κοιμηθεί το μυαλό της έτρεχε σε αυτόν σκεφτότανε το βλέμμα του, το άγγιγμά του, το παθιασμένο φιλί του, δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά κατά βάθος το φιλί αυτό την είχε συγκλονίσει. Ο Ρίτσαρντ χανότανε στους ήχους των θλιμμένων ακόρντων που γρατζουνούσε στην κιθάρα του. και εκείνος είχε τσαντιστεί πολύ με την Ρόουζ δεν μπορούσε να χωνέψει που τον αποκάλεσε αλήτη και ότι συμπεριφέρεται έτσι με όλες τις κοπέλες, δεν του χωρούσε στο μυαλό ότι η Ρόουζ δεν είχε καταλάβεί πως με εκείνη είναι διαφορετικά.
Πέρασε ένας μήνας μετά το συμβάν, οι γιορτές είχαν φτάσει και όπως το είχε υποσχεθεί η Κάντυ θα πήγαιναν όλοι στην Γαλλία να περάσουν οικογενειακώς τις γιορτές, η Ρόουζ είχε πάει βόλτα για ψώνια στην είσοδο του σπιτιού αντικρίζει τον Ρίτσαρντ με μια βαλίτσα στο χέρι ¨Μάλλον πηγαίνει στην πατρίδα για τις διακοπές¨, σκέφτηκε η Ρόουζ, σε μια στιγμή σκέφτηκε να τον προσπεράσει και να μην του μιλήσει, αλλά την ίδια στιγμή το μετάνιωσε, ο Ρίτσαρντ σταμάτησε το βήμα του και στάθηκε απέναντι της
-Τι κοιτάς? Ελπίζω να μου ζητήσεις συγγνώμη για την συμπεριφορά σου
-Δεν ζητάω καμιά συγγνώμη, γιατί πολύ απλά δεν μετάνιωσα για τίποτα, ακόμα και αν κατάφερνα να γυρίσω τον χρόνο πίσω τα ίδια ακριβώς πράγματα θα έκανα
-Ω Ρίτσαρντ είσαι αδιόρθωτος
-Θα κάνουμε μια συμφωνία κυρία μου, την επόμενη φορά που θα σε φιλήσω θα μου το ζητήσεις εσύ
-Πολύ συμφέρουσα συμφωνία, έτσι δεν πρόκειται να με φιλήσεις ποτέ
-Μην βάζεις και το χέρι σου στην φωτιά φακιδομούρα, καλές γιορτές
-Αυτή η σιγουριά θα σε φάει, Φεύγεις?
-Πάω στην Αμερική για τις γιορτές
-Εμένα θα έρθουν οι δικοί μου
-Να τους δώσεις χαιρετίσματα
-Και εσύ καλό ταξίδι
-Ευχαριστώ πολύ, είπε ο Ρίτσαρντ και έσκυψε και την φίλησε απαλά στο μάγουλο
-Ει κλέβεις είπες θα με φιλήσεις μόνο εάν στο ζητήσω εγώ
-Λάθος κατάλαβες, εσύ θα μου ζητήσεις να σε φιλήσω στο στόμα, της χαμογέλασε και έφυγε

Οι γιορτές πέρασαν οι οικογένεια Άρντλευ πέρασε πολύ ωραία δεν σταμάτησαν να γελούν ,ήταν από τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής τους. Ο Άλμπερτ, η Κάντυ, η Μαρία, η Άννι, ο Άρτσυ και ο Στήαρ κάτσανε για δύο εβδομάδες στην Γαλλία, όταν έφυγαν η ρουτίνα επέστρεψε για τα δίδυμα, ξεκίνησαν τα μαθήματα, η Ρόουζ είχε αποφασίσει να γίνει παιδίατρος, ήταν κάτι που της άρεσε από μικρή και όνειρό της ήταν να ανοίξει μια παιδιατρική κλινική που θα γιατρεύει φτωχά παιδάκια, για να τα καταφέρει όμως είχε μπροστά της άλλα τεσσεράμιση χρόνια σκληρού διαβάσματος. Η Ρόουζ αναρωτιότανε εάν είχε επιστρέψει ο Ρίτσαρντ, ένα απόγευμα έφτιαξε ένα κέικ, για να έχει μια δικαιολογία για να του χτυπήσει την πόρτα, πήρε το θάρρος και πήγε στο διαμέρισμά του, ο Ρίτσαρντ άνοιξε την πόρτα και έκπληκτος είδε την Ρόουζ
-Καλησπέρα έφτιαξα λίγο κέικ και είπα να σου φέρω
-Δεν πιστεύω να έχεις βάλει δηλητήριο μέσα
-Μια δοκιμή θα σε πείσει
-Μυρίζει ωραία πάντως, πέρνα μέσα να το φάμε κερνάω καφέ
-Για λίγο όμως γιατί έχω διάβασμα
ο Ρίτσαρντ καθώς έφτιαχνε καφέ η Ρόουζ εξερευνούσε με τα μάτια της το διαμέρισμα του ,ήταν πολύ τακτικό, το πιάνο ήταν σε περίοπτη θέση στο σαλόνι όπως και η κιθάρα του, πολλά βιβλία σε ράφια και πολλές παρτιτούρες στοιβαγμένες σε μια γωνία
-Πολύ τακτικό το σπίτι σου, παράξενο για εργένη
-Μου αρέσει η τάξη στα πράγματά μου, το έχω πάρει από τον πατέρα μου
-Πως πέρασες στις γιορτές
-Οικογενειακά, εσύ?
-Πολύ ωραία ήτανε, από τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου
-Έχουμε ένα κτήμα σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης περίπου δυο ώρες μακριά από το σπίτι μου, εκεί είχα πάει, όταν είμαι σε αυτό το μέρος ηρεμώ απόλυτα, έχει μια τεράστια αυλή η οποία καταλήγει σε μια λίμνη και γύρω γύρω έχει τεράστια δέντρα , τα ηλιοβασιλέματα στην λίμνη είναι κάτι το μαγικό σαν να έχει κάνει συμφωνία ο ήλιος με την λίμνη, άμα η λίμνη τον αφήσει να ξεκουραστεί μέσα στα νερά της για το βράδυ εκείνος θα την ανταμείψει με ένα υπέροχο κιτρινοκόκκινο χρώμα, όταν πάμε το καλοκαίρι στην πατρίδα θα έρθεις να σε φιλοξενήσω θα σου αρέσει
Η Ρόζμαρυ είχε μαγευτεί από τα λόγια του και άρχισε και εκείνη να μιλάει για το Λείκγουντ, για το πάθος της για να γίνει γιατρός για να γιατρεύει φτωχά παιδάκια, εκείνος την άκουγε με προσοχή τον είχε συνεπάρει το πάθος της καθώς αυτή μιλούσε για τα παιδιά
-Δεν μου έχεις παίξει ποτέ μουσική?
-Παίζω συνήθως μόνος μου
-Και πως θα συνηθίσεις να παίζεις μπροστά σε κοινό όταν γίνεις διάσημος?
-Καλή ερώτηση
-Είμαι όλοι αυτιά
-θα σου παίξω όταν θα έρθεις στο κτήμα μου στην Αμερική, θα γίνεις το κοινό μου τι λες? Θα παίξω μόνο γα εσένα και θα έχω γράψει ένα τραγούδι για εσένα
-Σύμφωνοι λοιπόν, τιμή μου να παίξει μόνο για εμένα και ο μελλοντικός διάσημος μουσικός Ρίτσαρντ Γκράντσεστερ και όχι μόνο αυτό να γίνω και η μούσα του, αμάν πέρασε η ώρα δεν το κατάλαβα είμαι εδώ τέσσερις ώρες και δεν έχω διαβάσει τίποτα, πρέπει να φύγω
-Ευχαριστώ για το κέικ, ήταν πολύ νόστιμο

Τους επόμενους μήνες η Ρόουζ είχε έρθει πολύ κοντά με τον Ρίτσαρντ περνούσαν όλο τον ελεύθερο χρόνο μαζί σε ατέλειωτους περιπάτους στο δάσος και στα σοκάκια του Παρισιού, η Ρόουζ όταν ήταν μακριά του ένιωθε στεναχώρια, όταν όμως συναντιόντουσαν η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, ένιωθε μια ασφάλεια όταν ξάπλωνε ανέμελη στους ώμους του και εκείνος της διάβαζε ποίηση , δεν καταλάβαινε όμως πως αυτό το συναίσθημα ήταν έρωτας, καθότι της ήταν τελείως πρωτόγνωρο, εκείνος βέβαια το είχε καταλάβει από την αρχή ότι αυτό που νιώθει είναι έρωτας, αλλά έκανε υπομονή ώσπου να το καταλάβει και η ίδια η Ρόουζ. Ο Ιούνιος τελείωσε η Ρόουζ και ο Άντονυ ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους για την επιστροφή στην πατρίδα
-Πήγα και χαιρέτησα τον Ρίτσαρντ μου είπε ότι θα πάς στο κτήμα του να σε φιλοξενήσει
-Ναι μάλλον λέω να πάω
-Καλά θα κάνεις να πας για να ξεκουραστείς γιατί μας περιμένουν δύσκολοι καιροί, εάν μάλιστα μας δεχτούν στην Σχολή στην Αγγλία είναι πολύ αυστηρή Σχολή και θέλει συνεχώς μελέτη για να τα καταφέρουμε
-Όλα τα μπορούμε εμείς αδερφέ μου
-Λοιπόν είσαι έτοιμη? Ήρθε ο Τζώρτζ να μας πάρει
-Κατέβα εσύ πάω να χαιρετήσω τον Ρίτσαρντ
ο Άντονυ κατέβηκε η Ρόουζ χτύπησε την πόρτα του Ρίτσαρντ, ο Ρίτσαρντ της άνοιξε
-Έφτασε η ώρα του αποχωρισμού κυρία φακιδομούρα
-Μόνο για λίγο κύριε Ξινομούρη, στις 28 Ιουλίου θα έρθω στην Νέα Υόρκη, τα έχει κανονίσει τα εισιτήρια ο Τζώρτζ, θα έρθω με το τρένο
-Ωραία θα σε περιμένω στο σταθμό, ελπίζω να μην σε ξεχάσω
-Ικανός είσαι
-Θα είμαι εκεί μην ανησυχείς, έσκυψε και την φίλησε στο μέτωπο

Η Ρόουζ δεν ένιωθε λύπη που χωριζότανε με τον Ρίτσαρντ, γιατί σε λίγο καιρό θα τον ξανάβλεπε, άλλωστε ήταν χαρούμενη που θα έβλεπε την οικογένειά της , της είχαν λείψει πολύ όλοι. Οι μέρες πέρασαν και η Ρόουζ ήταν στο Λέικγουντ με την οικογένεια της, είχε έρθει και η Κάρυ για μερικές μέρες, περνούσαν πολύ ωραία , όλοι την ημέρα έκαναν μπάνιο στην λίμνη και το απόγευμα βόλτες στο Σίκαγο, ο Άντονυ με την Κάρυ είχαν ταιριάξει απόλυτα και δεν έκρυβαν τον έρωτά τους. Η ημέρα που η Ρόουζ θα έφευγε για την Νέα Υόρκη έφτασε, η χαρά της δεν μπορούσε να κρυφτεί, πετούσε στα σύννεφα. Στο σταθμό την πήγε ο Άλμπερτ με την Κάντυ
-Λοιπόν κοριτσάκι μου να προσέχεις
-Ναι μπαμπά μου μην ανησυχείς
-Όταν φτάσεις να μας στείλεις τηλεγράφημα
Ο Άλμπερτ αγκάλιασε και φίλησε τρυφερά την Ρόουζ
Η Κάντυ με την σειρά της την αγκάλιασε
-Ζήσε την κάθε στιγμή σου Ρόουζ, είπε η Κάντυ
-Μην φοβηθείς ποτέ την ζωή και την αγάπη κόρη μου, συμπλήρωσε ο Άλμπερτ
-Είστε οι καλύτεροι γονείς στο κόσμο, είπε η Ρόουζ με δάκρυα στα μάτια
-Και εμείς δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερα παιδιά, είπε η Κάντυ
Η Ρόουζ τους αγκάλιασε και ανέβηκε στο τρένο ευτυχισμένη όσο ποτέ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΄ΕΝΑΤΟ

Το τρένο έφτανε στην Νέα Υόρκη η Ρόουζ ανυπομονούσε να δει τον Ρίτσαρντ της είχε λείψει η συντροφιά του και οι ατέλειωτες συζητήσεις που κάνανε μα πιο πολύ της έλειπε η ζεστασιά της ματιάς του, τα μάτια λειτουργούσαν σαν μαγνήτης για εκείνη δεν χόρταινε να τα κοιτάει είχαν το βαθύ μπλε χρώμα του ωκεανού, μερικές φορές ένιωθε πως ήθελε να κολυμπήσει μέσα τους. Το τρένο έφτασε στον σταθμό η Ρόουζ κατέβηκε στο σταθμό και κοίταζε μέσα στο πλήθος να τον βρει, ξαφνικά νιώθει ένα άγγιγμα στην μέση της και την γνώριμη φωνή του Ρίτσαρντ να της ψιθυρίζει στο αυτί
-Μαύρισες κυρία φακιδομούρα και οι φακίδες σου εξαφανιστήκανε
Η Ρόουζ γύρισε και τον αγκάλισε
-Ακόμα δεν ήρθα και άρχισες τα πειράγματα
Εκείνος την φίλησε στο μάγουλο
-Αφού ξέρεις πως μου αρέσει να σε πειράζω, έλα πάμε στο αμάξι θα πάμε πρώτα σε ένα εστιατόριο μας περιμένουν οι γονείς μου για φαγητό
-Οι γονείς σου?
-Ναι μην φοβάσαι δεν δαγκώνουν
-Δεν είναι αυτό, αλλά…..
-Έλα άσε τις ντροπές, θα πάμε να φάμε και φύγαμε για το κτήμα
-Καλά να κάνουμε μια στάση να στείλω ένα τηλεγράφημα στους γονείς μου
Τα παιδιά φτάσανε στο εστιατόριο, ο Τέρυ καθόταν στο τραπέζι και κάπνιζε απολαμβάνοντας ένα κονιάκ, φορούσε ένα γκρί πουκάμισο, οι κρόταφοι του είχαν ασπρίσει το μαλλί του το είχε κουρέψει, η παρουσία του ήταν αφοπλιστικά γοητευτική, δίπλα καθότανε η Τζούλιετ επίσης μια πολύ όμορφη παρουσία, αλλά η Ρόουζ μόλις είδε τον Τέρυ σάστισε, τον ήξερε από περιοδικά δεν φανταζότανε ότι από κοντά βγάζει τέτοια γοητεία
-Καλωσόρισες Ρόουζ, σηκώθηκε ιπποτικά από το τραπέζι ο Τέρυ φιλώντας το χέρι της
Η Ρόουζ κοκκίνισε
-Από εδώ η Τζούλιετ
-Χάρηκα πολύ, είπε η Ρόουζ διστακτικά
-Μα είναι εκπληκτικό μοιάζεις πολύ με την μητέρα σου, τώρα καταλαβαίνω, γιατί έχει μαγευτεί ο γιος μου
-Πατέρα, είπε ενοχλημένος ο Ρίτσαρντ
-Όπως είχε μαγευτεί και ο Τέρυ με την Κάντυ στο Σχολείο του Αγίου Παύλου, είπε η Τζούλιετ χαμογελώντας
-Πως? Είπε απορημένα η Ρόουζ
-Έλα Τέρυ πες τους
-Με την μητέρα σου ήμασταν συμμαθητές, έπειτα από άγριους καβγάδες καταλήξαμε στο να ερωτευτούμε παράφορα, βέβαια δεν στα φέρνει η ζωή έτσι όπως τα θέλεις και αναγκάστηκα να την αφήσω για κάποιους λόγους, πονέσαμε και οι δύο για αυτόν τον χωρισμό, φέρθηκα λίγο δειλά και άτολμα θα έλεγα, αλλά την δεδομένη στιγμή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, όταν αποφάσισα να την ξανακερδίσω η μητέρα σου είχε παντρευτεί τον Άλμπερτ, χάρηκα γιατί ο Άλμπερτ είναι υπέροχος άνθρωπος και την έκανε ευτυχισμένη, όπως και εγώ βρήκα την Τζούλιετ και είμαι απόλυτα ευτυχισμένος.
-Δεν την ήξερα την ιστορία αυτή πολύ ενδιαφέρον, είπε η Ρόουζ
-Να ξέρεις Ρόουζ ότι οι γονείς σου είναι και οι δύο οι πιο εκπληκτικοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει, πάντα θα τους εκτιμάω και θα τους σκέφτομαι
-Καλοσύνη σας
Η παρέα απόλαυσε το φαγητό και το κρασί
-Λοιπόν εμείς φεύγουμε, είπε ο Ρίτσαρντ
-Ρόουζ χάρηκα, καλά να περάσετε να δώσεις χαιρετίσματα στους γονείς σου
-Παρομοίως, είπε η Ρόουζ
Τα παιδιά μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν για το κτήμα
-Τι ιστορία και αυτή με τον μπαμπά σου και την μαμά μου
-Όντως δεν το ήξερα
-Την καταλαβαίνω την μαμά μου απόλυτα, γιατί γοητεύτηκε από τον πατέρα σου, είναι πραγματικά πολύ γοητευτικός άντρας. Μοιάζετε πολύ
-Άρα και εγώ είμαι γοητευτικός
-Δεν είπα αυτό, εννοώ ότι μοιάζετε εξωτερικά

Τα παιδιά φτάσανε στο εξοχικό του Τέρυ
-Πράγματι είναι τέλειο, και τι υπέροχη ξύλινη προβλήτα
-Από εκεί θα κάνουμε τις βουτιές μας στην λίμνη, ξέρεις μακροβούτια
-Εσύ τι λες? Δεν με ξεπερνάει κανείς μόνο ο μπαμπάς μου
-Υπερβολική όπως πάντα
-Δεν με πιστεύεις?
-Όχι, άμα θες πάμε μια κόντρα
-Φύγαμε, είπε η Ρόουζ, με μια κίνηση βγάζει τα παπούτσια της και βουτάει στην λίμνη, το ίδιο έκανε ο Ρίτσαρντ, τα παιδιά κολυμπούσαν μέσα στο νερό
-Λοιπόν 1 2 3 πάμε, έδωσε το έναυσμα η Ρόυζ
Μετά από 3 λεπτά η Ρόουζ βγήκε στην επιφάνεια λαχανιασμένη, ψάχνοντας τον Ρίτσαρντ, ο οποίος μετά από λίγο ανεβαίνει και αυτός
-Τι έγινε ξεμείναμε από αναπνοή
-Φταίει που ακόμα δεν έχω χωνέψει το φαγητό μου
-Θα σε δω και αύριο που θα είσαι νηστική
Τα παιδιά κάτσανε στο τραπεζάκι στην λίμνη απολαμβάνοντας τον καφέ τους και βλέποντας τον ήλιο να χάνεται στα ήσυχα νερά της λίμνης
-Είχες δίκιο είναι υπέροχα Ρίτσαρντ

Οι μέρες περνούσαν ξέγνοιαστα για τα παιδιά, έκαναν μπάνιο στην λίμνη, μαγείρευαν και έκαναν ατέλειωτες συζητήσεις και παίζοντας της τραγούδια στο πιάνο, το τελευταίο βράδυ καθόντουσαν στο σπίτι, έξω είχε πιάσει βροχή, σαν να έκλαιγε και ουρανός που θα αποχωριζόντουσαν.
-Έχει ψύχρα σήμερα
-Θα ανάψω το τζάκι, μια στιγμή έρχομαι
Ο Ρίτσαρντ έφερε ξύλα και άναψε την φωτιά, τα παιδιά κάτσανε στο χαλί μπροστά από το τζάκι, ο Ρίτσαρντ έφερε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί με δύο ποτήρια, το άνοιξε γέμισε τα ποτήρια και αρχίσανε να πίνουνε
-Σήμερα είναι το τελευταίο μας βράδυ και ακόμα δεν μου έχεις εκπληρώσει την υπόσχεσή σου
-Ποια υπόσχεση?
-Μου είπες ότι άμα έρθω ότι θα είμαι η μούσα σου και θα μου έχεις γράψει ένα τραγούδι, ψέματα είπες
-Ποτέ δεν λέω ψέματα, μια στιγμή
Ο Ρίτσαρντ έφερε την κιθάρα του κάθισε απέναντί της, το φως από την φλόγα του τζακιού έπεφτε στα μάτια του, τονίζοντας το βλέμμα του, το οποίο είχε καρφωθεί στα μάτια της Ρόουζ τον κοιτούσε συνεπαρμένη. Άρχιζε να παίζει την εισαγωγή ενός υπέροχου κομματιού, μια υπέροχη μελωδία έβγαινε από την κιθάρα του Ρίτσαρντ, τα δάχτυλα του χάιδευαν την κιθάρα και αυτά της δίνανε ζωή, τότε αυτός άρχισε να τραγουδάει με μια ζεστή θεσπέσια φωνή

«Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω, κι ας μην έσκυψες ποτέ στο πρόσωπό μου με τα δυο σου χείλια να αφήσεις μια ανάσα στην ζωή μου.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει, καπνό και πυρετό, στο γυάλινο το κύμα το όνομα σου φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει ερωτευμένο το νερό.
Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου εγώ, για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται στη αγχόνη τ΄ ουρανού και ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι αρπάζει την μετέωρη ευχή μου.
Και σαν άστρο κοφτερό προς το νησί σου τα λόγια μου πετάει πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο, στην χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
Και σταγόνα την σταγόνα κυλάω εγώ σαν αλμυρό νερό στους ώμους και στον ακριβό λαιμό σου.
Και ας ξέρω πως του λόγου την ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει για να μου λιμάρει το σκοινί.
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν τα φώτα κάποιας γης, τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου που λένε είναι οι κορφές του παραδείσου.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια, δεν υπάρχει αυτή η στεριά, μια κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε, για αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
Και απ΄ τους κολασμένους περνάω εγώ σαν μια σκιά που σεργιανάει στον Άδη την δική σου μυρωδιά.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για εμάς αγάπη μου μικρή να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί.»

Η Ρόουζ ένιωθε τους παλμούς της καρδιάς της να ταράζουν το κορμί και το μυαλό της, είχε μαγευτεί από το τραγούδι και την ερμηνεία του Ρίτσαρντ
-Για σένα ήταν γλυκιά μου, της είπε ακουμπώντας την κιθάρα στο πάτωμα δίπλα του και ταυτόχρονα πλησιάζοντας το πρόσωπό της
-Φίλα με, είπε η Ρόουζ με μια πνιχτή φωνή
-Πού?, της ψιθύρισε ο Ρίτσαρντ στο αυτί μυρίζοντας τα μαλλιά της
-Στο στόμα, είπε αποφασίστηκα η Ρόουζ
Ο Ρίτσαρντ της σφράγισε το στόμα με ένα παθιασμένο φιλί, όλες οι αισθήσεις της υπακούσανε στο άγγιγμα του Ρίτσαρντ, ο οποίος την είχε κολλήσει στο σώμα του ξαπλώνοντας την, εκείνη δεν μπορούσε να αντισταθεί, ένιωθε έρμαιο στο κάθε φιλί του και στο κάθε του άγγιγμα ………………..
Το πρωί ξυπνήσανε αγκαλιασμένοι, ο Ρίτσαρντ της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο στόμα
-Χθες ήταν η καλύτερη βραδιά της ζωής μου κρίμα που πρέπει να φύγεις, της είπε
-Έλα μην γκρινιάζεις σε 3 εβδομάδες θα είμαστε και πάλι μαζί στην Γαλλία, κάνε υπομονή
-Ναι δίκιο έχεις, είπε κάπως δύσπιστα ο Ρίτσαρντ, σαν να είχε ένα προαίσθημα ότι αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία τους φορά που περνάνε την νύχτα μαζί, την έσφιξε στην αγκαλιά νομίζοντας ότι έτσι θα ξορκίσει τις σκέψεις του.

( Σημείωαη: Το τραγούδι φυσικά είναι το Ημερολόγιο του Χρήστου Θηβαίου-Συνήθεις ΄Υποπτοι, αν θέλετε να το ακούσετε πατήστε https://www.youtube.com/results?search_type=&search_query=ημερολογιο&aq=f)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

Τα δίδυμα είχαν επιστρέψει στο Παρίσι με την Κάρυ, σε λίγες μέρες θα επέστρεφε και ο Ρίτσαρντ , η Ρόουζ ανυπομονούσε να τον δει, να τον σφίξει στην αγκαλιά της. Τα μαθήματα είχαν αρχίσει κανονικά και η Ρόουζ σιγά σιγά έμπαινε στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η μέρα που θα έφτανε ο Ρίτσαρντ είχε φτάσει η Ρόουζ είχε βάλει φτερά στα πόδια της και έτρεξε στο σπίτι εκεί την περίμενε μια έκπληξη, ήταν ο Τζώρτζ με τον Άντονυ και την Κάρυ και συζητούσαν ευδιάθετα.
-Τζώρτζ τι ευχάριστη έκπληξη, είπε η Ρόουζ τρέχοντας να τον φιλήσει
-Ήρθα για να σας ανακοινώσω κάτι πολύ ευχάριστο στον Άντονυ το ανακοίνωσα ήδη, είπε ο Τζώρτζ
-Μα τι έγινε πέστε μου και μένα θα σκάσω από την αγωνία
-Βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων σας και τα πήγατε πολύ καλά, σχεδόν άριστα, οπότε η Σχολή της Αγγλίας σας έκανε δεκτούς και από ότι βλέπω θα έχετε και συντροφιά και την Κάρυ, την οποία έκανα και αυτήν δεκτή. Μεγάλη ευκαιρία αυτή Ρόουζ που σας δίνεται, οι γονείς σας στείλανε συγχαρητήριο τηλεγράφημα είναι πολύ περήφανοι για εσάς, δεν έχουμε χρόνο τα μαθήματα εκεί έχουν αρχίσει, πρέπει να πάμε το γρηγορότερο δυνατόν, αύριο φεύγουμε, έχω νοικιάσει ήδη ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο.
Η Ρόουζ ένιωθε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της, είχε διαγράψει από το μυαλό της το ενδεχόμενο να την δεχτούν στην Αγγλία, ¨Ω Θέε μου δεν είναι δυνατόν αυτό που μου συμβαίνει, θα φύγω μακριά από τον Ρίτσαρντ και πως θα ζήσω? Δεν θα πάω¨
-Τι έπαθες Ρόουζ, γιατί είσαι ανέκφραστη? είπε η Κάρυ
Ο Άντονυ κατάλαβε αμέσως το λόγο που η Ρόουζ δεν χαιρότανε με τα νέα, ήταν πολύ σκληρό για αυτήν να τον αποχωριστεί σκέφτηκε.
-Συγγνώμη δεν αισθάνομαι καλά πάω να ξαπλώσω λίγο, είπε η Ρόουζ και έτρεξε στο δωμάτιο της κοιτάζοντας την απορημένοι ο Τζώρτζ και η Κάρυ
-Δεν είναι τίποτα θα ήθελα να με αφήσετε μόνοι για λίγο με την αδερφή μου να μιλήσουμε, είπε ο Άντονυ , η παρέα συμφώνησε και έφυγε, ο Άντονυ χτύπησε την πόρτα του δωματίου της και μπήκε μέσα, η Ρόουζ ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και έκλαιγε, πρώτη φορά την έβλεπε τόσο στεναχωρημένη ο Άντονυ, κάθισε δίπλα της, την πήρε στην αγκαλιά του και της σκούπισε τα δάκρυα
-Δεν θέλω να πάω Άντονυ, ο Ρίτσαρντ, ξεσπώντας πάλι σε κλάματα
-Ηρέμησε αδερφούλα, όλα θα πάνε καλά, τώρα δεν σκέφτεσαι καθαρά, αλλά σκέψου είναι μεγάλη ευκαιρία για εσένα αυτή η Σχολή, θυμήσου να γίνεις παιδίατρος ήταν το όνειρο σου από μικρή και αυτή η Σχολή θα σου δώσει τα καλύτερα εφόδια για να τα καταφέρεις, ο Ρίτσαρντ θα καταλάβει αν σ΄ αγαπάει θα περιμένει
Η Ρόουζ σάστισε ¨ο Ρίτσαρντ αν μ΄ αγαπάει, ποτέ δεν μου το έχει πει, ούτε εγώ δεν του το έχω πει¨
-Αχ Άντονυ πως με καταλαβαίνεις
-Έλα σκούπισε τα δάκρυα σου, το ξέρω είναι δύσκολο να τον αποχωριστείς μα σκέψου είστε ακόμα πολύ νέοι και έχετε όλοι την ζωή σας μπροστά να την ζήσετε, σκέψου τα λόγια μου και αποφάσισε, όποια και αν είναι η απόφασή σου εγώ θα σε στηρίξω και θα μιλήσω στους γονείς μας
-Καλέ μου Άντονυ πως τα καταφέρνεις πάντα και με ανακουφίζεις
Ο Άντονυ την φίλησε και την άφησε μόνη της να σκεφτεί
Μετά από ώρα η πόρτα χτύπησε και η Ρόουζ έτρεξε να ανοίξει, ήταν ο Ρίτσαρντ, η Ρόουζ όρμηξε στην αγκαλιά του και αυτός την γέμισε με φιλιά
-Πόσο μου έλειψες, είπε η Ρόουζ
Το βλέμμα του Ρίτσαρντ έπεσε στις κούτες που είχε μαζέψει ο Άντονυ
-Μετακομίζετε?
Η Ρόουζ χαμήλωσε τα μάτια της
-Μας κάνανε δεκτούς από την Σχολή στην Αγγλία, είναι η καλύτερη στο κόσμο, ο Άντονυ θα πάει εγώ δεν θα πάω
-Γιατί?
-Γιατί δεν θέλω να σε χάσω
-Τι είναι αυτά που λες Ρόουζ?
-Σ΄ αγαπώ πολύ Ρίτσαρντ, μόνο πες μου πως με αγαπάς και εσύ όπως εγώ και θα μείνω μαζί σου
ο Ρίτσαρντ είχε ταραχτεί πολύ με τα νέα της Ρόουζ δεν ήθελε να αφήσει να φανεί η απογοήτευσή του και να την επηρεάσει ¨Πρέπει να προσποιηθώ δεν μπορώ να της στερήσω αυτήν την ευκαιρία είναι το όνειρο της ζωής της να γίνει παιδίατρος, πρέπει να πω ψέματα, δεν γίνεται αλλιώς¨ Ο Ρίτσαρντ έκανε ένα βήμα πίσω απομακρύνθηκε από την Ρόουζ
-Άντιο Ρόουζ, σου εύχομαι το καλύτερο το αξίζεις
Η Ρόουζ τα έχασε, άρχισε να τρέμει
-Θες να πεις, ότι δεν με αγαπάς? Όλα αυτά που ζήσαμε δεν σήμαιναν τίποτα για εσένα?
¨Σήμαιναν τα πάντα αγάπη μου, αλλά πρέπει να σε αφήσω ελεύθερη να ανοίξεις τα φτερά σου να πετάξεις ¨ σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ
-Όχι Ρόουζ τίποτα δεν σήμαιναν για εμένα, έτσι κάνω με τις γυναίκες, θυμάσαι εσύ το είπες
-Σε σιχαίνομαι μα πιο πολύ σιχαίνομαι τον εαυτό μου που σε αγάπησε και σε πίστεψε, ήσουν ένα ψέμα
Τα λόγια της Ρόουζ ήταν μαχαίρι στην καρδιά για τον Ρίτσαρντ
-Άντιο Ρόουζ
-Φύγε δεν θέλω να σε ξαναδώ, ούρλιαξε η Ρόουζ
Ο Ρίτσαρντ την κοίταξε για τελευταία φορά σαν να ήθελε να φυλακίσει την εικόνα της στο μυαλό του για πάντα ¨Αντίο αγάπη μου, εύχομαι μια μέρα να μάθεις πόσο πολύ σε αγαπώ¨ έκλεισε την πόρτα και άφησε τα δάκρυα του να πνίξουν τα μάτια του. Η Ρόουζ κατέρρευσε, ο Άντονυ την βρήκε σε χάλια κατάσταση την πήρε στην αγκαλιά του και την παρηγορούσε όλο το βράδυ ώσπου να την πάρει ο ύπνος. Η ώρα ήταν 4 ο Άντονυ δεν είχε ύπνο είχε στεναχωρηθεί πολύ που είδε σε τέτοια κατάσταση την Ρόουζ, χάζευε στο παράθυρο πίνοντας μπύρα, στο παγκάκι απέναντι στο ποτάμι είδε τον Ρίτσαρντ σε άσχημη κατάσταση με ένα μπουκάλι μπύρα και ένα τσιγάρο στο στόμα, ο Άντονυ κατέβηκε και τον πλησίασε
-Να κάτσω?
Ο Ρίτσαρντ χωρίς να του μιλήσει άνοιξε την σακούλα με τις μπύρες που είχε δίπλα του και την πρόσφερε στον Άντονυ
-Ευχαριστώ κέρνα μου και ένα τσιγάρο το σηκώνει η βραδιά
Ο Ρίτσαρντ του πρόσφερε ένα τσιγάρο άναψε και ένα αυτός, ο Άντονυ μέτρησε 10 μπουκάλια μπύρες άδεια και αμέτρητες γόπες από τσιγάρα σβησμένες άτσαλα κάτω.
-Ευχαριστώ Ρίτσαρντ
- Δεν κάνει τίποτα
-Όχι για το τσιγάρο, αλλά που την άφησες ελεύθερη , ήθελε μεγάλος θάρρος και αυταπάρνηση αυτό που έκανες
Ο Ρίτσαρντ δεν περίμενε από τον Άντονυ να καταλάβει ότι όλα αυτά που είπε στην Ρόουζ δεν τα πίστευε και ότι τα είπε μόνο και μόνο για να μην την κρατήσει πίσω.
-Δεν κάνει τίποτα φίλε μου
-Μην ανησυχείς μια μέρα θα το καταλάβει και η ίδια η Ρόουζ, είμαι σίγουρος
Κάτσανε αμίλητοι για ώρα και ήπιαν την μπύρα τους, αυτή η σιωπή από τον Άντονυ ήταν χίλιες λέξεις για τον Ρίτσαρντ, ήταν σαν να τον παρηγορούσε σιωπηλά και αυτό γαλήνευε την πονεμένη καρδιά του Ρίτσαρντ .
-Λοιπόν φίλε μου αντίο, εύχομαι κάποια μέρα οι δρόμοι μας να ξαναδιασταυρωθούν, τιμή μου που σε γνώρισα Ρίτσαρντ είσαι σωστό παλικάρι
Οι δυο άντρες δώσανε τα χέρια και ο Άντονυ έφυγε
-Άντονυ, φώναξε ο Ρίτσαρντ
ο Άντονυ γύρισε
-Να μου την προσέχεις και να φροντίζεις πάντα να είναι ευτυχισμένη
-Μην ανησυχείς φίλε μου

Τα παιδιά μπήκαν στο πλοίο που θα τους πήγαινε στην Αγγλία, η Ρόουζ καθόταν στο κατάστρωμα ώσπου να χαθεί η Γαλλία από τον ορίζοντα με μια απερίγραπτη θλίψη στην καρδιά της και ένα μόνιμο δάκρυ να κρατάει υγρή την ματιά της, σε μια γωνία στο λιμάνι ο Ρίτσαρντ έσβηνε το τσιγάρο του, έβαλε μπροστά την μηχανή, δάκρυα κύλησαν στα μάτια του
-Θα σε αγαπώ για πάντα, μουρμούρισε και έφυγε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η Ρόουζ μόλις είχε τελειώσει το μάθημα και πήγαινε στην βιβλιοθήκη, στον δρόμο συναντάει την Κάρυ
-Ρόουζ πάμε για καφέ
-Όχι ευχαριστώ, έχω διάβασμα, πάω στην βιβλιοθήκη
-Έλα Ρόουζ από τότε που ήρθαμε στο Λονδίνο μόνο στην Σχολή πηγαίνεις και όλο διαβάζεις, πάμε λίγο να ξεσκάσεις, σε παρακαλώ
-Δεν έχω όρεξη Κάρυ για καφέδες, εδώ έχω έρθει για έναν σκοπό να τελειώσω τις σπουδές με επιτυχία
Εκείνη την ώρα περνούσε ο Άντονυ
-Τι έγινε κορίτσια κερνάω καφέ σήμερα έχει ήλιο στο Λονδίνο και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε τι λες αδερφούλα?
-Αχ Άντονυ έχω διάβασμα
-Καλά σου πάει η καρδιά να χαλάσεις το χατίρι του αδερφού σου
Η Ρόουζ δεν μπορούσε να αρνηθεί στον Άντονυ, ο οποίος την κοιτούσε σαν θλιμμένο κουταβάκι
-Σου έχω πει εκατό φορές να μην παίρνεις αυτό το ύφος, σε κάνει πολύ αστείο
-Πάντα πιάνει όμως
-Με έπεισες πάμε
Ο Άντονυ της έδωσε ένα φιλί και ξεκίνησαν για την καφετέρια.
Ο Άντονυ όλο αυτά τα χρόνια, όπως και ο ΄Αλμπερτ και η Κάντυ ανησυχούσανε πολύ για την Ρόουζ, η οποία δεν έβγαινε καθόλου έξω, το μόνο που έκανε ήταν να διαβάζει και να πηγαίνει ατελείωτους περίπατους στο πάρκο, ο χωρισμός της με τον Ρίτσαρντ της είχε στοιχίσει πολύ, δεν μπορούσε να τον ξεπεράσει, μα πιο πολύ την πλήγωνε που εκείνος δεν την αγάπησε ποτέ. Ο ΄Αλμπερτ είχε αγχωθεί αρκετά με την κατάσταση της κόρης του και φρόντιζε με την Κάντυ να κάνουν συχνά πυκνά ταξίδια στην Αγγλία για να την βλέπουν. Κατά καιρούς την Ρόουζ την πλησιάζανε συμφοιτητές της, αλλά αυτή τους έκοβε από την αρχή κάθε ελπίδα, είχε κάνει όρκο μέσα της ότι δεν θα ξανάγαπήσει και δεν θα επιτρέψει ποτέ πάλι από τον εαυτό της να παρασυρθεί από αυτό το συναίσθημα.
Τα παιδιά φτάσανε στον προορισμό τους, στο καφέ καθότανε ένας συμφοιτητής του Άντονυ, ο Ρόμπερτ, ένας πανέμορφος νεαρός ξανθός με πράσινα μάτια, με άριστους τρόπους, ο Ρόμπερτ ήταν και αυτός από το Σικάγο, ο Άντονυ όταν τον είδε τον κάλεσε στην παρέα, ο Ρόμπερτ έδειχνε να έχει γοητευτεί από την παρουσία της Ρόουζ
-Έμενα να με συγχωρήσετε, αλλά πρέπει να πάω στην βιβλιοθήκη να πάρω κάποια βιβλία
-Ρόουζ αν μου επιτρέπεις να σε συνοδεύσω και εγώ εκεί πάω
-Δεν υπάρχει πρόβλημα, είπε ευγενικά η Ρόουζ
Τα παιδιά περπατούσανε και μιλούσανε για το Σικάγο , όταν φτάσανε στην βιβλιοθήκη πριν οι δρόμοι τους χωριστούν ο Ρόμπερτ της έκανε μια πρόταση
-Ρόουζ το Σάββατο τι θα έλεγες να πάμε για φαγητό?
-Ε δεν ξέρω, έχω διάβασμα
-Καλά σκέψου το δεν θέλω να σε πιέσω
Η Ρόουζ μετά από λίγη σκέψη δέχτηκε να πάει, εφόσον ο Ρόμπερτ της φερότανε πολύ ευγενικά και αυτό είναι που εκτίμησε η Ρόουζ σε αυτόν.
Το Σάββατο έφτασε και η Ρόουζ ετοιμάστηκε, έδειχνε πολύ όμορφη μέσα στο ρόζ φόρεμά της και μετά από πολύ καιρό το χαμόγελο είχε ξαναρχίσει δειλά δειλά να παρουσιάζεται στο πρόσωπό της. Ο Ρόμπερτ πέρασε την πήρε και πήγανε σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο και πέρασαν μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Η Ρόουζ με τον Ρόμπερτ συνέχιζαν να βγαίνουν και μετά από λίγο καιρό ο Ρόμπερτ με την υπομόνή του την κέρδισε και τελικά έγιναν ζευγάρι, η Ρόουζ δεν ένιωθε έρωτα για τον Ρόμπερτ, απλώς μια συμπάθεια, σκέφτηκε ότι έτσι ίσως να είναι καλύτερα, αναλογιζόμενη ότι τότε που είχε ερωτευτεί παράφορα τον Ρίτσαρντ οι πληγές της ήταν ακόμα ανοιχτές από αυτόν τον χωρισμό. Ο Άντονυ είχε καταλάβει, ότι η αδερφή του δεν ήταν ερωτευμένη με τον Ρόμπερτ, αλλά δεν τολμούσε να της πει τίποτα, ξέροντας ότι η Ρόουζ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για τον Ρίτσαρντ. Ο Άντονυ με τον Ρίτσαρτντ είχαν συχνή αλληλογραφία μεταξύ τους, τα γράμματα ο Ρίτσαρντ τα έστελνε στην διεύθυνση της Κάρυ, γιατί δεν ήθελε να τα δει η Ρόουζ. Ο Ρίτσαρντ όλο αυτόν το καιρό προχωρούσε τις σπουδές του στην μουσική και όπως όλα έδειχναν θα εξελισσότανε σε έναν διάσημο μουσικό. Ο Ρίτσαρντ είχε κλειστεί στον εαυτό του μετά τον χωρισμό του με την Ρόουζ, δεν είχε επαφή με κανέναν παρά μόνο με τον ΄Αντονυ μέσω αλληλογραφίας, είχε πέσει με τα μούτρα στην μελέτη και έγραφε συνέχεια τραγούδια, την Ρόουζ δεν την είχε ξεπεράσει ποτέ. Η μόνη του συντροφιά ήταν το ποτό και τα τσιγάρα και η ανάμνηση της Ρόουζ. Έκανε συχνά ταξίδια στην Αγγλία μόνο και μόνο για να βλέπει από μακριά την Ρόουζ έπινε ένα ποτό με τον φίλο του τον Άντονυ και μετά έφευγε.
Ο Άντονυ περίμενε τον Ρίτσαρντ στο λιμάνι
-Καλως όρισες φίλε μου καιρό έχουμε να βρεθούμε
-Πάνε πέντε μήνες και έξι μέρες από τότε πού ήρθα
¨Και από τότε που έχω να την δω¨, σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ
Οι δυό φίλοι κάτσανε για ποτό
-Πάλι για λίγο ήρθες?
-Αύριο φεύγω
-Ρίτσαρντ θέλω να ου πω κάτι που δεν τόλμησα να στο γράψω στο γράμμα
-Τι είναι Άντονυ?
-Η Ρόουζ εδώ και πέντε μήνες είναι μαζί με τον Ρόμπερτ ένα συμφοιτητή μου
Το βλέμμα του Ρίτσαρντ σκοτείνιασε
-Την αγαπάει?
-Είναι καλό παιδί και την προσέχει, άλλα η Ρόουζ είμαι σίγουρος ότι δεν είναι ερωτευμένη μαζί του
-Δεν πειράζει σιγά σιγά θα τον ερωτευτεί, πρέπει να με ξεχάσει εμένα
-Τι είναι αυτά που λες? Αν με άφηνες να της μιλήσω από την αρχή να της εξηγήσω ότι θυσίασες την αγάπη σου για να συνεχίσει τις σπουδές της Αγγλίας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί
Ο Ρίτσαρντ ήπιε την τελευταία γουλιά από το ποτό του, τράβηξε την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του και με τρεμάμενη φωνή είπε
-Μα δεν καταλαβαίνεις Άντονυ, πρέπει η ίδια να το καταλάβει, όχι να της το εξηγήσεις εσύ, αντίο φίλε μου θα τα πούμε πλέον στην Αμερική
-Αντίο Ρίτσαρντ
Ο Ρίτσαρντ έβαλε το παλτό του και κατευθύνθηκε έξω από το σπίτι της Ρόουζ ελπίζοντας να την δει. Κάθε φορά αυτό έκανε περίμενε με τις ώρες έξω από το σπίτι της ώσπου να την δει έστω για λίγο, αυτό του αρκούσε και μετά έφευγε σαν τον κλέφτη. Ο Ρίτσαρντ περίμενε στην απέναντι γωνία έξω από το σπίτι της, η βροχή είχε δυναμώσει αυτό όμως δεν τον πτόησε, περίμενε καρτερικά ώσπου να δει την Ρόουζ, είχε πάρει ένα μπουκάλι ουίσκι και έπινε. Η είδηση που του έδωσε ο Άντονυ για τον Ρόμπερτ τον είχε τσακίσει ¨ Πρέπει να χαρώ για την Ρόουζ που έφτιαξε την ζωή της, σταμάτα να είσαι εγωιστής Ρίτσαρντ ¨. Σε κάποια στιγμή είδε την Ρόουζ να περπατάνε κάτω από μια ομπρέλα αγκαλιασμένη με τον Ρόμπερτ, εκείνος την φίλησε απαλά στο στόμα και έφυγε, Ο Ρίτσαρντ όταν τους είδε μαζί ξέσπασε σε λυγμούς ¨Την έχασα για πάντα¨ σκέφτηκε, άναψε ένα τσιγάρο και έκανε να φύγει
Εκείνη την στιγμή κατεβαίνει η Ρόουζ που ήθελε να πάει στην Κάρυ να δανειστεί ένα βιβλίο, έκπληκτη πέφτει η ματιά της στον Ρίτσαρντ, στην αρχή δεν τον αναγνώρισε, απλώς η φυσιογνωμία της φάνηκε πολύ γνώριμη, όταν τον πλησίασε καλύτερα τον αναγνώρισε, ήταν το ίδιο υπέροχος με τότε μόνο που τα χρόνια που πέρασαν τον έκανα ακόμα πιο γοητευτικό, η Ρόουζ σάστισε
-Ρίτσαρντ……….Τι γυρεύεις εσύ εδώ?
-Καλησπέρα Ρόουζ
Η Ρόουζ είχε σκεφτεί πολλές φορές ότι άμα τύχαινε ποτέ και έβλεπε τον Ρίτσαρντ θα του έδινε μια σφαλιάρα, αλλά τώρα το μόνο πού ήθελε να κάνει είναι να τρέξει στην αγκαλιά του.
-Τι κάνεις εδώ?
-Περαστικός ήμουν,
-Τι περαστικός, τυχαία πέρασες από τον Λονδίνο, τυχαία και από το σπίτι μου?
-Όχι και τόσο τυχαία
-Άμα θυμάσαι καλά εσύ ήσουν αυτός που με χώρισε, εσύ ήσουν αυτός που δεν με αγάπησε
-Έχεις δίκιο, τον αγαπάς?
-Ποιόν?
-Αυτόν που σε γύρισε σπίτι
-Να μην σε νοιάζει
-Μην χαραμίσεις την ζωή σου Ρόουζ
¨Όπως την χαράμισες και εγώ που σε άφησα να φύγεις μακριά μου¨
-Δεν δέχομαι συμβουλές από εσένα, τι ξέρεις εσύ από αγάπη?
-Έχεις δίκιο Ρόουζ δεν ξέρω τίποτα
-Καλά που το κατάλαβες
-Εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη, έσκυψε και την φίλησε στο μέτωπο, η Ρόουζ έκλεισε τα μάτια της, πόσο της είχε λείψει η υφή των χειλιών του, όταν τα άνοιξε εκείνος είχε γυρίσει την πλάτη του και έκανε να φύγει
-Ρίτσαρντ
Ο Ρίτσαρντ γύρισε με αργό βήμα
-Ναι Ρόουζ
-Γιατί δεν με αγάπησες?
-Τόσα χρόνια αυτό κατάλαβες για εμένα?, είπε και έφυγε
Η Ρόουζ έμεινε να τον κοιτά που έφευγε, ήθελε να τρέξει να τον αγκαλιάσει να του πει να μην φύγει, αλλά κάτι την σταματούσε, ξαφνικά βλέπει τον Ρίτσαρντ να τρέχει προς ο μέρος της, τότε και εκείνη αφήνει πίσω κάθε ενδοιασμό και τρέχει προς το μέρος του και τον αγκαλιάζει, χωρίς δεύτερη σκέψη τα παιδιά αντάλλαξαν ένα φιλί, το οποίο από την ένταση και το πάθος που είχε έκανε την Ρόουζ να της κοπούν τα πόδια και να κρεμαστεί τελείως από τον Ρίτσαρντ, ο Ρίτσαρντ σταμάτησε το φιλί, την άφησε από την αγκαλιά του
-Μπορείς να καταλάβεις από αυτό το φιλί πολλά πράγματα Ρόουζ
-Ρίτσαρντ
-Αντίο Ρόουζ
Ο Ρίτσαρντ χάθηκε μέσα στην νύχτα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η Ρόουζ έβγαινε από την κλινική, το κεφάλι της πήγαινε να σπάσει από τον πονοκέφαλο είχε πολλά επείγοντα περιστατικά, τα οποία την κουράσανε πολύ.
¨Δεν βλέπω την ώρα να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και να ξαπλώσω ¨, σκέφτηκε η Ρόουζ.
Η Ρόουζ είχε κάνει το όνειρο της πραγματικότητα κατάφερε και έγινε παιδίατρος και άνοιξε μια κλινική για παιδιά, στην οποία βοηθούσε πολλά φτωχά και ορφανά παιδάκια, έχοντας βέβαια την πλήρη συγκατάθεση των γονιών της, οι οποίοι ήταν πολύ περήφανη για αυτήν της την επιλογή. Ο Ρόμπερτ της είχε κάνει πρόταση γάμου και αυτή είχε δεχτεί σε δύο εβδομάδες θα γινόταν ο γάμος. Η Ρόουζ δεν έδειχνε ευτυχισμένη με αυτήν της την απόφαση και ήταν κάτι που το είχαν καταλάβει οι γονείς της και ο Άντονυ, αλλά όσες προσπάθειες κάνανε για να της μιλήσουνε εκείνη τους σταμάταγε.
Όπως περπατούσε στον δρόμο το μάτι της έπεσε σε μια αφίσα με έντονα χρώματα, της κίνησε την περιέργεια και πλησίασε, της φαινότανε απίστευτο ήταν ο Ρίτσαρντ θα έδινε ρεσιτάλ πιάνου παραμονές του γάμου της στο Σικάγο στο θέατρο του δήμου, η καρδιά της χτύπησε δυνατά, όλα αυτά τα χρόνια είχε απαγορεύσει στον εαυτό της να τον σκέφτεται τώρα όμως βλέποντας αυτήν την αφίσα χιλιάδες αναμνήσεις ξεπήδησαν στο μυαλό της.
Μετά την τελευταία συνάντηση που είχαν με τον Ρίτσαρντ, η Ρόουζ κατάλαβε ότι κάτι ήθελε να της πει ο Ρίτσαρντ με αυτό του το φιλί. ¨Ίσως ότι με αγάπησε όπως και εγώ εκείνον¨, σκέφτηκε, πριν φύγει για Αμερική πήγε στο Παρίσι να τον βρει , έτρεξε έξω από το σπίτι του και περίμενε να έρθει, αλλά προς μεγάλη έκπληξη της Ρόουζ το θέαμα που αντίκρισε ήταν αποκαρδιωτικό, ο Ρίτσαρντ πήγαινε τρεκλίζοντας στο σπίτι του μεθυσμένος υποβασταζόμενος από δυο αιθέριες υπάρξεις, οι οποίες τον βαστούσανε για να μην σωριαστεί κάτω, η Ρόουζ έτρεξε προς το μέρος του, ο Ρίτσαρντ όταν την είδε σάστισε, εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσε το χέρι της και του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι αποκαλώντας τον αλήτη και του είπε ότι τσάμπα έκανε τόσα χιλιόμετρα για να τον δει και πόσο τρομερό λάθος έκανε που νόμισε για μια στιγμή ότι και εκείνος την αγαπούσε, Ο Ρίτσαρντ την κοιτούσε ζαλισμένος χωρίς να μπορέσει να αντιδράσει, αναλογιζόμενος ότι η Ρόουζ ήταν με τον Ρόμπερτ και έπρεπε να την άφησει να φύγει. Μετά από αυτήν την συνάντηση η Ρόουζ πλέον ήταν σίγουρη για την θεωρία της, ότι όποιος αγαπάει πληγώνεται και ταυτόχρονα ορκίστηκε να μην τον ξανασκεφτεί ποτέ και ότι δεν άξιζε τον κόπο.
Τώρα, όμως βλέποντας τον στην αφίσα, άφησε το νου της να ταξιδέψει σε αυτόν, θυμήθηκε τις μέρες που περάσανε μαζί, αναμφισβήτητα ήταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της στην ζωή της, ένα δάκρυ γλυκιάς νοσταλγίας κύλησε στο μάγουλό της, όμως η Ρόουζ θυμήθηκε τον πόνο του χωρισμού της με τον Ρίτσαρντ και κατευθείαν, ανασυγκροτήθηκε, σκούπισε τα δάκρυα της, μάλωσε τον εαυτό της που παρασύρθηκε από τις αναμνήσεις και κατευθύνθηκε στο σπίτι.
O Άλμπερτ με την Κάντυ απολάμβαναν τον καφέ τους στον κήπο, η Ρόουζ τους φίλησε και κάθισε στο τραπέζι
-Έχεις φάει? Ο μπαμπάς σου έχει κάνει καταπληκτικό ψητό, είχε χρόνο σήμερα και είπε να μαγειρέψει
-Είμαι σίγουρη ότι είναι νόστιμο, αλλά τσίμπησα έξω
-Πως πάει μικρή μου η κλινική? ρώτησε ο Άλμπερτ
-Ρε μπαμπά μεγάλωσα μην με λες μικρή, γκρίνιαξε η Ρόουζ
-Για μένα θα είσαι πάντα η μικρή μου
-Έλα Ρόουζ ότι και να λες χαλάς το σάλιο σου, ο πατέρας σας νομίζει ότι είστε ακόμα παιδιά
-Εδώ σε δυο εβδομάδες παντρεύομαι και ο μπαμπάς ακόμα θα με κυνηγάει με το μπιμπερό
-Δεν είναι κακή ιδέα, είπε ο Άλμπερτ ξεσπώντας σε γέλια
Ο Άντονυ με την Κάρυ κατέφτασαν και αυτοί στην παρέα, πριν ένα χρόνο είχαν παντρευτεί και ήδη περίμεναν το πρώτο τους παιδί
-Καλά που ήρθατε, γιατί ο πατέρας μας με έχει τρελάνει με θεωρεί ακόμα μωρό, άντε Κάρυ να περάσει ο καιρός να γεννήσεις να έχει να ασχολείται με το εγγόνι του
-Με πολλά νεύρα μας ήρθες μικρή μου, συμβαίνει κάτι?
-Μια χαρά είμαι , είμαι πολύ κουρασμένη και βασικά θα πάω να ξαπλώσω
Η Ρόουζ αποχώρησε.
-Όσο πλησιάζει ο γάμος τόσο και πιο απόμακρη γίνεται η Ρόουζ, ανησυχώ πολύ, είπε η Κάντυ
-Η αλήθεια είναι ότι δεν σηκώνει κουβέντα τον τελευταίο καιρό, συμπλήρωσε ο Άλμπερτ
-Πολύ φοβάμαι ότι η αδερφή μου ετοιμάζεται α κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Είμαι σίγουρος ότι για τον Ρόμπερτ δεν νιώθει τίποτα παραπάνω από συμπάθεια, πιστεύω ότι είναι ακόμα ερωτευμένη με τον Ρίτσαρντ
-Και εγώ έχω αυτήν την εντύπωση, συμφώνησε η Κάντυ
-Ο Ρίτσαρντ θα δώσει ρεσιτάλ πιάνου στο Σικάγο παραμονή του γάμου της, είδα την αφίσα
-Ναι το διάβασα κι εγώ, έχει πολύ ταλέντο λένε, αλλά οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για την καριέρα του, λένε ότι η εξάρτηση του από το ποτό θα τον καταστρέψει, είπε ο Αλμπερτ
-Καλά αυτά μπορεί να είναι και φήμες, δυστυχώς για κάποιο λόγο σταμάτησε την αλληλογραφία μας, αφότου γυρίσαμε από τον Λονδίνο, μάλλον γνωρίζω τον λόγο δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μου, γιατί του θυμίζω την Ρόουζ
-Εγώ πάντως την είχα προειδοποιήσει την Ρόουζ να μην μπλέξει μαζί του και πάλι καλά που τελείωσε μαζί του όσο ήταν νωρίς, είπε επικριτικά η Κάρυ
Ο Άντονυ την διέκοψε απότομα
-Σε παρακαλώ Κάρυ δεν σου επιτρέπω να μιλάς έτσι για τον Ρίτσαρντ, είναι πολύ καλός άνθρωπος και την αγάπησε την Ρόουζ πραγματικά και πιστεύω ότι ακόμα δεν την έχει ξεπεράσει, και θα σας πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ, ο Ρίτσαρντ επίτηδες αρνήθηκε την αγάπη του για την Ρόουζ στο Παρίσι, το έκανε για να συνεχίσει τις σπουδές της στο Λονδίνο, άμα της έλεγε πως την αγαπούσε η Ρόουζ δεν είχε σκοπό να πάει στο Λονδίνο. Ακόμα και στο Λονδίνο ο Ρίτσαρντ ερχότανε κρυφά έξω από το σπίτι μας και την έβλεπε. Για αυτό το λοιπόν δεν θέλω να μιλάς έτσι για τον Ρίτσαρντ
-Έκανε τέτοια θυσία ο Ρίτσαρντ? Ξέρει να θυσιάζεται σαν τον πατέρα του, είπε ο Άλμπερτ κοιτώντας την Κάντυ
-Δεν κατάλαβα που κολλάει ο μπαμπάς του
-Παλιά ιστορία θα στην πω άλλη φορά, είπε ο Κάντυ
-Μα καλά, γιατί το κράτησες κρυφό από την Ρόουζ? Ρώτησε ο Άλμπερτ
-Μα δεν καταλαβαίνεις? Η Ρόουζ του μίλησε πολύ άσχημα όταν χωρίσανε και ο Ρίτσαρντ περίμενε να καταλάβει από μόνη της ότι της είπε ψέματα και όχι να της το πω εγώ, ¨Πρέπει να το καταλάβει μόνη της, αν με αγαπάει θα το καταλάβει κάποτε¨, αυτό μου είπε και με όρκισε να μην της αναφέρω τίποτα ποτέ.
Η Κάντυ με την Κάρυ σκουπίσανε τα δάκρυα τους, τους είχε συγκινήσει η ιστορία
-Δεν μπορεί να παντρευτεί τον Ρόμπερτ είναι λάθος δεν τον αγαπάει, είπε η Κάντυ
-Γλυκιά μου εμείς δεν μπορούμε να της αλλάξουμε γνώμη, είμαι σίγουρος ότι στο τέλος η Ρόουζ θα κάνει ότι πει η καρδιά της. Εξάλλου αν η αγάπη τους είναι δυνατή στο τέλος κάτι θα γίνει και δεν θα πάει χαμένη, ας έχουμε πίστη στην αγάπη, είπε ο Άλμπερτ

Οι μέρες περάσανε, στην Νέα Υόρκη ο Ρίτσαρντ είχε ετοιμάσει τα πράγματα του τα είχε φορτώσει στο αμάξι σε λίγο θα ξεκινούσε για το Σίκαγο το βράδυ ήταν το ρεσιτάλ, γέμισε ένα ποτήρι με ουίσκι και άναψε ένα τσιγάρο, καθυστερούσε όσο το δυνατόν γινότανε την αναχώρηση του για το Σίκαγο, γιατί ήθελε να περάσει το λιγότερο δυνατόν ώρες στο Σικάγο, είχε προγραμματίσει να φύγει κατευθείαν μετά το ρεσιτάλ. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε ξεπεράσει την Ρόουζ, η αγάπη του φούντωνε μέρα με την μέρα, αντί να σβήνει. Έβρισκε παρηγοριά στο ποτό, στο τσιγάρο, έκανε εφήμερες σχέσεις με γυναίκες που σιχαινότανε, σαν να ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό του που άφησε να φύγει την Ρόουζ εκείνη την ημέρα που τον είδε σε κακά χάλια έξω από το σπίτι του στο Παρίσι. Είχε διαβάσει στις εφημερίδες για το γάμο της Ρόουζ και αυτό τον είχε καταρρακώσει. Η πόρτα χτύπησε ο Ρίτσαρντ σύρθηκε ως την πόρτα και άνοιξε, ήταν ο Τέρυ
-Ήμουν σίγουρος, ότι δεν έχεις ξεκινήσει ακόμα, προλαβαίνω να πιω ένα ουίσκι ή φεύγεις?
-Όχι πατέρα πέρνα
Ο Ρίτσαρντ γέμισε το ποτήρι του πατέρα του και του το πρόσφερε
-Λοιπόν πατέρα, πως και πέρασες από εδώ?
-Ήρθα να σου πω καλή επιτυχία
-Και άλλες φορές φεύγω για ρεσιτάλ, αλλά δεν έρχεσαι πάντα να μου ευχηθείς
-Άκου να σου πω αγόρι μου, θέλω να σου μιλήσω σαν φίλος και όχι σαν πατέρας. Την αγαπάς?
-Ποιαν? είπε ξαφνιασμένα ο Ρίτσαρντ
-Την Ρόουζ
-Τι θυμήθηκες τώρα πατέρα?
-Όσο και αν με θεωρείς μεγάλο πια, ξέρω να ξεχωρίζω τους ερωτευμένους και αυτούς που πονάν από αγάπη
-Πατέρα δεν αισθάνομαι άνετα με αυτήν την συζήτηση
-Άσε με να ολοκληρώσω, τον διέκοψε ο Τέρυ ταυτόχρονα τραβώντας μια τζούρα από την πίπα του που μόλις είχε ανάψει
-Κάποτε ήμουν και εγώ νέος και άμα θυμάσαι καλά σου είχα μιλήσει για τον ερωτά μου για την Κάντυ την μητέρα της Ρόουζ, σου είπα σήμερα θα σου μιλήσω σαν φίλος, την μητέρα σου την αγαπώ, αλλά ο νεανικός έρωτας που είχα νιώσει για την Κάντυ ήταν κάτι το ανώτερο, κάτι το δυνατό, είναι ένα συναίσθημα που ο άνθρωπος μια φορά το νιώθει στην ζωή του, δύο περιπτώσεις υπάρχουν, άμα είναι τυχερός εκμεταλλεύεται την εύνοια που του έδειξε ο Θεός που του έδωσε την ευκαιρία να αγαπήσει και να αγαπηθεί και είναι μια ζωή ευτυχισμένος ή άμα είναι άτυχος δεν την εκμεταλλεύεται και ζει μια ζωή δυστυχισμένος. Και στις δύο περιπτώσεις την τύχη μας την ορίζουμε μόνοι μας με την στάση μας, εγώ λοιπόν κατά έναν τρόπο δείλιασα και δεν την εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και άφησα την Κάντυ να φύγει μακριά μου, πράγμα για το οποίο θα μετανιώνω ώσπου να πεθάνω, δεν σου κρύβω ότι έπνιξα τον πόνο μου στο ποτό και στις καταχρήσεις, όπως κάνεις και εσύ τώρα, τίποτα όμως δεν με έκανε ευτυχισμένο, το μόνο που θα μπορούσε να με έκανε ευτυχισμένο ήταν η Κάντυ και όχι το ποτό.
-Πατέρα γιατί μου τα λες όλα αυτά?
-Διάβασα, ότι η Ρόουζ παντρεύεται αύριο, δεν είναι αργά μπορείς να διεκδικήσεις ακόμα την ευτυχία σου, μην κάνεις το λάθος το δικό μου και κάνεις πίσω, αυτή η πράξη δειλίας θα είναι κάτι που θα σε κυνηγάει μια ζωή θα σε τρώει σαν το σαράκι μέσα σου.
-Πατέρα είναι πλέον αργά δεν με αγαπάει, με είδε μεθυσμένο με δυο πόρνες στο Παρίσι, έχασε πάσα ιδέα για εμένα, την απογοήτευσα, το καταλαβαίνεις?
-Ρίτσαρντ, άμα σε αγαπάει θα καταλάβει να είσαι σίγουρος, εσύ κάνε την προσπάθεια σου και αν αυτή δεν θέλει εσύ θα έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι πάλεψες για την ευτυχία σου, δεν παρέδωσες τα όπλα χωρίς μάχη
Ο Ρίτσαρντ έσβησε το τσιγάρο του και σκούπισε τα δάκρυα του, τα λόγια του Τέρυ είχαν πολύ ένταση
-Σε ευχαριστώ πατέρα
Ο Τέρυ σηκώθηκε και τον αγκάλισε στοργικά
-Δεν κάνει τίποτα γιε μου, θα έκανα τα πάντα για να σε δω πάλι να γελάς και να είσαι ευτυχισμένος, όπως τότε που ήσουν με την Ρόουζ, σου εύχομαι καλό ταξίδι η σκέψη μου θα είναι σε εσένα,
-Άντιο πατέρα, σε ευχαριστώ και πάλι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΡΙΑ


Ο Ρόμπερτ μπήκε στην έπαυλη των Άρντλευ, χαιρέτησε τον Άλμπερτ και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της Ρόουζ χτύπησε την πόρτα της και εκείνη του είπε να μπει.
-΄Ει ακόμα δεν είσαι έτοιμη?, ρώτησε ο Ρόμπερτ
-Για ποίο πράγμα?
-Δεν σου είχα πει πριν καιρό ότι έχω κλείσει εισιτήρια για ένα κονσέρτο
-Α ναι το είχα ξεχάσει, είπε αφηρημένα η Ρόουζ
-΄Ελα ετοιμάσου
-Δεν έχω διάθεση πήγαινε μόνος σου, προτιμώ να ξεκουραστώ για αύριο
-Τι είναι αυτά που λες το έχουμε πει από καιρό
-Το ξέρω αλλά τώρα άλλαξα γνώμη
-Όπως καταλαβαίνεις μην έρχεσαι
Ο Ρόμπερτ έφυγε κλείνοντας δυνατά την πόρτα του δωματίου, η Ρόουζ σάστισε τον λυπήθηκε που τον αφήνει να πάει μόνο του, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς δεν θέλει να τον δει, έπειτα όμως σκέφτηκε ότι σκέφτεται κουτά και ότι εφόσον έχει ξεπεράσει τον Ρίτσαρντ δεν θα έχει πρόβλημα να τον αντικρίσει, έτσι άλλαξε με μιας γνώμη βγήκε στο παράθυρο και φώναξε
-Ρόμπερτ!!!!!!!! Σε δέκα λεπτά είμαι έτοιμη

Ο Άντονυ με την Κάρυ είχαν κάτσει στις θέσεις τους και περίμενε να αρχίσει η παράσταση
-Θα πάω να του μιλήσω, δεν θα αργήσω Κάρυ
-Καλά μην με αφήσεις πολύ ώρα μόνη
Ο Άντονυ πήγε στα καμαρίνια ένας φύλακας τον σταμάτησε
-Που πάτε?
-Στον Ρίτσραντ Γκράντσεστερ πείτε του ότι τον ζητά ο Άντονυ
Ο φύλακας μπήκε στο καμαρίνι και επέστρεψε στον Άντονυ
-Μπορείτε να περάσετε
Ο Άντονυ μπήκε στο καμαρίνι, ο Ρίτσαρντ μόλις τον είδε σηκώθηκε και τον αγκάλιασε
-Παλιόφιλε, είπε ο Ρίτσαρντ
-Κανονικά δεν πρέπει να σου μιλάω όλα αυτά τα χρόνια ούτε ένα γράμμα ούτε στο γάμο μου δεν ήρθες
-Έχεις δίκιο είμαι απαράδεκτος
-Ήρθα πριν την παράσταση γιατί υπέθεσα ότι μετά θα έφευγες σαν τον κλέφτη και δεν θα προλάβαινα να σε δω
-Ήμουν σίγουρος πως θα έρθεις να με δεις. Η Κάρυ τι κάνει?
-Καλά είναι έχει έρθει και αυτή, είναι έγκυος.
-Α μπράβο χαίρομαι για εσένα. Οι γονείς σου πως είναι?
-Και αυτοί καλά είναι θα έρθουνε και αυτοί στην παράσταση
Ο Ρίτσαρντ χαμήλωσε το βλέμμα του, ο Άντονυ κατάλαβε ότι ήθελε να ρωτήσει για την Ρόουζ
-Και η Ρόουζ καλά είναι μάλλον θα έρθει και αυτή
-Μάλλον?
-Αύριο παντρεύεται
-Το ξέρω το διάβασα στις εφημερίδες
-Ακόμα την σκέφτεσαι?
-Ακόμα? Καλή ερώτηση. Είναι ευτυχισμένη?
-Ένα ξέρω ότι δεν έχει το χαμόγελο που είχε όταν ήσασταν μαζί
Την πόρτα την άνοιξε ο φύλακας και τους διέκοψε
-Κύριε Γκράντσεστερ σε λίγο βγαίνετε
-Ευχαριστώ πολύ
-Λοιπόν θα σε δω μετά δεν πιστεύω να φύγεις σαν τον κλέφτη?
-Όχι θα σε χαιρετήσω πρώτα
-Καλή επιτυχία

Η Ρόουζ έκατσε στην θέση της στην πρώτη σειρά
¨Αχ θεέ μου και αυτός ο Ρόμπερτ στην πρώτη σειρά βρήκε να πάρει εισιτήρια¨, σκεφτόταν η Ρόουζ, τα φώτα κλείσανε και ένας προβολείς με φως έπεσε πάνω στο μαύρο πιάνο, ο Ρίτσαρντ βγήκε στην σκηνή με ένα μαύρο κουστούμι και μαύρο πουκάμισο καλοχτενισμένος και όπως πάντα αξύριστος κάθισε στο σκαμπό και άρχισε να παίζει, η Ρόουζ όταν τον είδε ταράχτηκε και άρχισε να μιλάει στον εαυτό της ¨Τι σου συμβαίνει σύνελθε, αφού τον έχεις ξεπεράσει, θυμήσου πόσο σε πλήγωσε, τι έπαθες τώρα και η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή¨
Ο Ρίτσαρντ χάιδευε τα πλήκτρα του πιάνου και το κοινό είχε μαγευτεί, τα μάτια του τα είχε κλειστά σε μια στιγμή τα άνοιξε και το βλέμμα του έπεσε στην Ρόουζ, τα δυο του μάτια πιο μπλε από ποτέ, ζωήρεψαν στο κοίταγμά της. ¨Αχ θεε μου εμένα κοιτάει σίγουρα με βλέπει και ας είναι τόσο σκοτεινά, είχα ξεχάσει πόσο όμορφος είναι, Ρόουζ σύνελθε θα καρφωθείς¨
Ο Ρίτσαρντ δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της η καρδιά του χτυπούσε δυνατά, αλλά και η Ρόουζ ένιωθε τα πόδια της να έχουν κοπεί. Μετά από μια ώρα η παράσταση τελείωσε το κοινό είχε σηκωθεί όρθιο και χειροκροτούσε εκστασιασμένο, ο Ριτσαρντ έριξε μια τελευταία ματιά όλο νόημα στην Ρόουζ και κατέβηκε από την σκηνή, η Ρόουζ ένιωσε μια ακατανίκητη δύναμη να του μιλήσει δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό της,
-Τι έγινε αδερφούλα? Σου άρεσε?
-Αχ Άντονυ πρέπει να του μιλήσω, ψιθύρισε στο αυτί του
-Επιτέλους αδερφούλα μιλάς σωστά, άστο πάνω μου
-Λοιπόν Ρόμπερτ θα μου επιτρέψεις να βγάλω σαν οικογένεια για τελευταία φορά την Ρόουζ σαν ελεύθερη, γιατί μετά δεν θα μπορώ να την απολαύσω θα σου ανήκει
-Ω πολύ ωραία ιδέα ας έρθει και ο Ρόμπερτ , είπε απορημένος ο Άλμπερτ
Η Κάντυ τον σκούντηξε διακριτικά η οποία είχε καταλάβει την συζήτηση των παιδιών της
-Δεν καταλάβατε καλά σήμερα θα βγω σήμερα με την αδερφούλα μου οι δύο μας, δεν πιστεύω να μου φέρει κανείς αντίρρηση
-Τι είναι αυτά που λες Άντονυ πολύ ευχαρίστως, είπε ο Ρόμπερτ
Ο Ρόμπερτ τους καληνύχτησε και έφυγε
-Λοιπόν γονείς θα πάρετε την Κάρυ μαζί σας
-Καλά καλά κάτι γίνεται εδώ και με αφήνετε έξω από το παιχνίδι, είπε ο Άλμπερτ
-΄Οσα πιο λίγα ξέρεις τόσο το καλύτερο, είπε η Κάντυ
Η Κάντυ τον πήρε αγκαζέ ψιθύρισε στο αυτί της Ρόουζ
-Άκου την καρδιά σου γλυκιά μου
-Λοιπόν αδερφούλα τους ξαπόστειλα όλους το πεδίο ελεύθερο το καμαρίνι είναι εκεί να του δώσεις πολλά χαιρετίσματα, τελικά το κατάλαβες?
-Ποιο πράγμα?
-Ότι ο Ρίτσαρντ επίτηδες τότε σου είπε ότι δεν σε αγαπάει για να μην σου σταθεί εμπόδιο στις σπουδές σου πάντα σε σκεφτότανε και πάντα σε αγαπούσε και στο Λονδίνο ερχότανε συνέχεια και σε έβλεπε κρυφά
-Τι είναι αυτά που λες? Γιατί δεν μου τα έλεγες τόσο καιρό?
-Με είχε ορκίσει ο Ρίτσαρντ να μην στο πω ήθελε να το καταλάβεις μόνη σου ότι δεν ήταν δυνατόν να μην σε αγαπάει
-Και τώρα γιατί μου το λες?
-Γιατί το κατάλαβες αν δεν το καταλάβαινες δεν θα ήθελες να του μιλήσεις
-Αχ καλέ μου Άντονυ
-Άντε πήγαινε να τον δεις μην καθυστερείς και να ξέρεις ότι απόφαση και να πάρεις θα σε στηρίξω
Η Ρόουζ αγκάλιασε τον Άντονυ και πήγε στο καμαρίνι, χτύπησε την πόρτα
-΄Ελα Άντονυ σε περίμενα, ακούστηκε ο Ρίτσαρντ
Η Ρόουζ άνοιξε την πόρτα ο Ρίτσαρντ την κοίταξε από τον καθρέφτη σηκώθηκε από την θέση του και την πλησίασε δεν ανταλλάξανε καμία κουβέντα απλώς κοιτούσαν ο ένας τον άλλον χωρίς να πούνε καμία κουβέντα. Ο Ρίτσαρντ την πλησίασε σε απόσταση αναπνοής
-Μου έλειψες Ρόουζ
-Εμένα πιο πολύ,
Ο Ρίτσαρντ έσκυψε και την φίλησε η Ρόουζ τον αγκάλιασε, πέρασαν αρκετά λεπτά και ο Ρίτσαρντ δεν άφηνε τα χείλη της Ρόουζ σαν να μην τα χόρταινε , ώσπου η Ρόουζ έκανε πίσω
-Είστε αχόρταγος βλέπω κύριε Γκράντσεστερ
-Είδες κυρία φακιδομούρα είμαι ασυγκράτητος
-Α βλέπω δεν ξέχασες το παρατσούκλι μου!!!!!!Γιατί το έκανες αυτό και μου είπες ψέματα
-Έτσι έπρεπε εκείνη την στιγμή για το καλό σου
-Κοίτα πόσα χρόνια χάσαμε
-Έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας
-Ρίτσαρντ! Είπε διστακτικά η Ρόουζ
Ο Ρίτσαρτντ έσκυψε και πήρε το χέρι της Ρόουζ έβγαλε ένα δαχτυλίδι από την τσέπη του
-Δεσποινίς Άρντλευ θα μου κάνατε την τιμή να γίνετε γυναίκα μου?
-Μα Ρίτσαρντ πως? Που το βρήκες το δαχτυλίδι
-Το αγόρασα κυρία μου άμα θες να μάθεις έτσι κι αλλιώς και να μην ερχόσουνα θα σου έκανα πρόταση γάμου θα ερχόμουνα να σε βρω εγώ
-Ρίτσαρντ αύριο παντρε……..
Η Ρόουζ πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρότασή της , ο Ρίτσαρντ την βούτηξε και της έδωσε ένα φιλί, η Ρόουζ παρασύρθηκε από το πάθος του φιλιού του και ανταποκρίθηκε στο φιλί του.
-Δέχομαι κύριε Γκράντσεστερ
-Αλήθεια? Θέλω να είσαι σίγουρη
-Πιο σίγουρη από ποτέ
-Τι λες πάμε στο σπίτι στην εξοχή, όπως ήμαστε
-Πρέπει να πάρω ρούχα μα τι λες? Ο Ρόμπερτ
-Άσε δυο γράμματα ένα στην οικογένεια σου και ένα σε αυτόν, θα αγοράσουμε από την Νέα Υόρκη ρούχα, άλλωστε δεν θα χρειαστούμε και πολύ τα ρούχα μας
-Είσαι όντως αχόρταγός, καλά με έπεισες μια στιγμή να τα γράψω τους τα αφήνουμε και φύγαμε

Η Ρόουζ με τον Ρίτσαρντ αφήσανε τα γράμματα και πήγανε στο εξοχικό του Ρίτσαρντ, όπου περάσανε μια ονειρεμένη εβδομάδα. Η Κάντυ με τον ΄Αλμπερτ όταν διαβάσανε το γράμμα της Ρόουζ χαρήκανε που η κόρη τους διάλεξε αυτό που της είπε η καρδιά της. Ο Ρόμπερτ το πήρε λίγο βαρέως το θέμα, αλλά το ξεπέρασε γρήγορα. Μετά από ένα μήνα έγινε και ο γάμος του Ρίτσαρντ και της Ρόουζ, οι οποίοι ζήσανε μια ευτυχισμένη ζωή εώς τα βαθιά τους γεράματα.
ΚΑΙ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ