Χριστούγεννα ήρθαν πάαααλι...

Τόσο που έχουμε ασχοληθεί με το μικρό σπίτι φέτος θα ήθελα να είχα την έμπνευση να μπερδέψω τις δύο ιστορίες. Η πραγματική Λώρα Ινγκαλς έζησε μέχρι το 1950 .Θα την βάλω να γνωρίζει την Καντυ

alfaalfa έγραψε:

Τόσο που έχουμε ασχοληθεί με το μικρό σπίτι φέτος θα ήθελα να είχα την έμπνευση να μπερδέψω τις δύο ιστορίες. Η πραγματική Λώρα Ινγκαλς έζησε μέχρι το 1950 .Θα την βάλω να γνωρίζει την Καντυ

Θα σε μαλώσω, φιλενάδα  υποτίθεται ότι οι συμμετοχές είναι μυστικές και όσοι ψηφίσουν δε θα γνωρίζουν εξαρχής σε ποιόν ανήκει η ιστορία  

Σπόιλερ:

Τις συμμετοχές σας, θα μου τις στέλνετε με προσωπικό μήνυμα και Παραμονή Χριστουγέννων θα τις ανεβάσω στο φόρουμ για να ξεκινήσει η ψηφοφορία που θα διαρκέσει μέχρι την Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όποιος έχει λάβει τις περισσότερες ψήφους θα είναι ο νικητής που θα λάβει, μέσα στις πρώτες μέρες του νέου έτους, το καντο_δωράκι του

Σπόιλερ:

.

Για την ώρα, δε μου έρχεται κάτι άλλο... θα ενημερώσω μόλις μου κατέβει κάτι

Κάτι τέτοια βλέπω και μάλλον θα γράψω κάτι αστείο για να γελάσουμε....

Απλά σας προετοιμάζω....

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ πολύ καλό Ακάλια μ'άρεσε, ό,τι καλύτερο έχω δει σήμερα

Σπόιλερ:

Χαχαχαχα, μα πραγματικά ζούμε ένα θρίλερ δυο χρόνια τώρα

Το γέλιο θα μας σώσει!!!

akaliakoukou έγραψε:

Το γέλιο θα μας σώσει!!! santa

Έτσι είναι!

akaliakoukou έγραψε:

..

Απλά σας προετοιμάζω....

Το καλό που του θέλω, να αλλάξει γνώμη πάραυτα

Δε θα μου χαλάσει εμένα τις ετοιμασίες μιας ολόκληρης χρονιάς      

Σπόιλερ:

Μπάι δε γουέη,

σήμερα παρέλαβα τα καντοδωράκια!!!

Σπόιλερ:

Γρηγορείτε, καντ_αδέλφια

Χριστούγεννα και καντυκοδωρακια αχ έχουμε και κορονοιο αυτό το τελευταίο είναι άσχημο.

Καλημέρα και καλά Χριστούγεννα!!!

Είμαι λίγο απογοητευμένη και δεν το κρύβω... μάλλον, κάποια πράγματα έφτασαν στο τέλος τους. Φυσικό είναι, μετά από τόσα χρόνια που έχουμε γράψει και πει πολλά, να στερεύει η φαντασία και η διάθεση.

Μία ήταν η συμμετοχή, εφέτος
και δε χρειάζεται ούτε να μπει σε ψηφοφορία, ούτε να γίνει ξεχωριστό θέμα!

Αριάδνη μου, σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή σου,

Θα κρατήσω τα προσχήματα μέχρι τέλος του χρόνου και θα δρομολογήσω το δώρο σου αμέσως μετά τις γιορτές!!!

Φιλιά σε όλους, να είστε και να περνάτε καλά!!!

Καλές γιορτές, με υγεία!!!  

A christmas kiss

Στην Αννυ
Θυμάμαι το πρώτο, χριστουγεννιάτικο φιλί που αντάλλαξα με τον Άλμπερτ, Άννυ .
Ήταν την παραμονή Χριστουγέννων, μια νύκτα με καταιγίδες και αστραπές.
Δεν ήταν τόσο όμορφη νύκτα έξω, δεν είχε το σπίτι ζεστασιά.
Στο τζάκι μπορεί να έλαμπε η φωτιά, η θεία Ελρόυ όμως ηταν αμετακίνητη στις απόψεις της.
Δε με ήθελε για νύφη της.
Ψυχρή κι ανένδοτη, η μαύρη της φιγούρα πηγαινοερχόνταν εδώ και κει στο σαλόνι. Εγώ, στο δωμάτιο του Άλμπερτ, το σπίτι μισοστολισμενο, η αγάπη μέσα στην καρδιά μου γεμάτη ερωτηματικά.
Ένα ομοίωμα του Αη Βασίλη στην πόρτα και η βροχή να πέφτει.
Ο Άλμπερτ μου ψυθιριζε στο αυτί. Ο γάμος μας θα γίνει γρήγορα ως τον Φλεβάρη.
Άννυ, δεν ξέρω τι να κάνω...,
η θεία Ελρόυ με απειλεί για να μη γίνει αυτός ο γάμος,
ο Τέρρυ μου γράφει συχνά ότι θέλει να γυρίσω πίσω σ΄εκείνον,
οι αδερφές με χρειάζονται στο ορφανοτροφείο
και εσύ με τον Άρτσι είστε στον Καναδά.
Εγώ κολλημένη στο παρόν, στο παρελθόν, με τίποτα στο μέλλον.
Πως θα ναι το μέλλον δίπλα στην Ελρου και τους Ραγκαν;
Αν ήταν ο Άλμπερτ συνεχώς κοντά, όλα θα τα άντεχα μα και αυτός, είναι τραπεζίτης και λείπει. Θα μπορώ να ζω στην σκιά του άραγε;
Στην σκιά του πιο πλούσιου ανθρώπου στον κόσμο;
Μα και του πιο θαυμάσιου ταυτόχρονα.

Άννυ γράψε μου τι σκέφτεσαι, είσαι η φωνή της λογικής, όχι αυθόρμητη σαν και του λόγου μου .
Οι Ραγκαν ανάβουν διαρκώς φωτιές στην οικογένεια των Άντριου...
δεν κάνω, λένε, θα τους ντροπιασω και η Ελρόυ συμφωνεί.
Μα εγώ θυμάμαι αυτό το όμορφο Χριστουγεννιάτικο φιλί... ο Άλμπερτ έσκυψε και με φίλησε κάτω από το γκυ... ένα αυθεντικό φιλί που κρύβει όλη του την αγάπη!

Άννυ γύρισε πίσω, σε θέλω πλάι μου στα δύσκολα,
Να γίνεις η παράνυμφός μου, μ' εσένα θα 'ναι αλλιώς, σε αποδέχονται.
Εσύ, ναι, ανήκεις σε αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο των πλουσίων και των σπουδαίων.
Σε περιμένω
Με αγάπη Κάντυ

Αριάδνη, μπράβο, πολύ όμορφη η ιστοριούλα σου. Και άλλες δέκα συμμετοχές να ήταν, αυτή θα ψήφιζα. Θα μπορούσε να γίνει και η αρχή για ένα Αλμπερτικό φαν φικ.
Το δώρο σου αξίζει δικαιωματικά, και πολλά συγχαρητήρια γιατί, σε αντίθεση με όλες εμάς, ανταποκρίθηκες και έδωσες νόημα σ' αυτό το διαγωνισμό, που δυστυχώς οι υπόλοιποι τον αγνοήσαμε, είτε από έλλειψη έμπνευσης, είτε λόγω άλλων προτεραιοτήτων, είτε ακόμη και απλής βαρεμάρας. Το τελευταίο βέβαια δεν είναι δικαιολογία. Αυτό το φόρουμ δεν είναι μόνο για να μπαίνεις και να βλέπεις ό,τι καινούργιο έχει να σου προσφέρει, είναι και για να προσφέρεις κι εσύ κάτι δικό σου σ' αυτό. Και λυπάμαι που το λέω, η πλειοψηφία (και η αφεντιά μου μέσα) δεν το κάναμε. Οπότε σε όλες εμάς αξίζει αυτό και σε σένα αυτό

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Καλά Χριστούγεννα κι από εμένα!!!!

Δεν ξέρω αν φταίει ο τελευταίος χρόνος και όλα αυτά που ανέφερε η Φαίη παραπάνω...
Προσωπικά νιώθω ότι έχουμε γράψει-αναλύσει τα πάντα και νιώθω στέρευση έμπνευσης...

Ζόρισα το μυαλό μου και έγραψα πέντε γραμμές με κάποια που δεν συμπαθώ, μήπως και άλλαζα γνώμη με το γράψιμο... αλλά δεν ξέρω... θα το δείτε και θα μου πείτε....

Φυσικά είναι εκτός διαγωνισμού, όμως μιας και μπήκα στον κόπο να την γράψω σας την ανεβάζω εδώ να υπάρχει...

Πολλά φιλιά σε όλες και τις καλύτερες ευχές μου!!!!


Όλη τη νύχτα στριφογύριζε στο κρεβάτι και κατάφερε για λίγο να κλείσει τα μάτια της πολύ νωρίς το πρωί.... παρόλα αυτά, ξύπνησε από την παγωνιά... έστρεψε το βλέμα της προς το τζάκι... η φωτιά είχε σβήσει...

Με πολύ κόπο κατάφερε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να ανάψει τη λάμπα... κοίταξε γύρω της... το δωμάτιό της σε άθλια κατάσταση, μετά την κρίση που είχε πάθει χτες, δεν έφησε τίποτα όρθιο...

Κατέβηκε στη μεγάλη σάλα... η πλήρης καταστροφή και εκεί... έκατσε στον καναπέ, αποκαμωμένη και άρχισε να σκέφτεται τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας. Είχε καλέσει τον αδελφό της από την παραμονή των Χριστουγέννων για να περάσουν μαζί τις άγιες μέρες... Δεν άντεχε να βλέπει ευτυχισμένους ανθρώπους γύρω της, όμως η μοναξιά της ήταν αφόρητη... Από την ώρα που μπήκαν στο σπίτι ο Νηλ με την γυναίκα και τα δύο παιδιά τους, ήδη είχε μετανιώσει που τους κάλεσε. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν με ένα παλιό παιχνίδι του Νηλ και της Ελίζας, ένα τεράστιο τραινάκι που έτρεχε γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, παρόλο που ήταν παλιό το είχαν προσέξει και βρισκόταν σε άριστη κατάσταση....

Όλα έδειχναν να μοιάζουν καλά, αν και βαρετά, μέχρι που ο Νηλ με την γυναίκα του ανακοίνωσαν στην αδελφή του ότι περιμένουν να έρθει στον κόσμο το τρίτο τους παιδί.. εκεί δεν άντεξαν πια τα νεύρα της και άρχισε να στριγγλάει, να σπάει ότι έβρισκε μπροστά της, ακόμη και το δέντρο και το τρενάκι δεν γλίτωσαν από την μανία της...

Η Ντόροθυ, η πιστή της καμαριέρα προσπάθησε να την ηρεμήσει φέρνοντάς της ένα ζεστό χαμομήλι, όμως κι αυτό κατέληξε στο πάτωμα, μαζί με το πανάκριβο φλιτζανάκι με τα τριανταφυλλάκια το οποίο είχε γίνει θρύψαλα...

Ο Νηλ σάστισε... είχε δει αρκετές φορές ξεσπάσματα της Ελίζας, όμως αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό της... αφού είδε κι αποείδε, πήρα την γυναίκα του και τα παιδιά του και έφυγαν άρον άρον... Ο Τζον, o μπάτλερ, κάλεσε το προσωπικό να τακτοποιήσουν και πήγε να φωνάξει τον σοφέρ να βρούνε γιατρό. Όμως η Ελίζα πάνω στα νεύρα της τους απέλυσε όλους!

Κι έτσι έμεινε μόνη της και το σπίτι έμοιαζε με βομβαρδισμένο τοπίο...

Καθώς τα σκεφτόταν όλα αυτά έριξε μια ματιά γύρω της... δεν είχε κουράγιο να κλάψει... ποτέ της δεν έκλαιγε... ποτέ δεν είχε ανταποκριθεί κάποιο αγόρι που της άρεσε, ποτέ δεν έκανε καρδιακές φίλες... ζούσε μια απέραντη μοναξιά... Και το κακό είναι ότι δεν καταλάβαινε ότι δεν έφταιγε κανένας άλλος παρά ο ίδιος της ο εαυτός και η συμπεριφορά της που αργά ή γρήγορα τους έδιωχνε όλους από κοντά της...

Mε αργές και νωχελικές κινήσεις κατευθύνθηκε προς το παράθυρο... έξω το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και από μακριά ακούγονταν οι χαρμόσυνες καμπάνες. Ένα ιδανικό Χριστουγεννιάτικο ξημέρωμα... Της ήρθε μια σκέψη άξαφνα, να ετοιμαστεί και να πάει στην εκκλησία.. μετά όμως... πώς να πάει χωρίς σωφέρ. Και να είχε τον σωφέρ, πώς θα πάει, μόνη της? Να βλέπει γύρω της οικογένειες αγαπημένες και μονιασμένες να ανταλλάσουν ευχές, αγκαλιές και φιλιά.. κι εκείνη μόνη της....
Και τότε έγινε το θαύμα! Ξέσπασε σε κλάμματα... δεν είχε ξανακλάψει ποτέ της...
Άραγε να ξαλάφρωσε? Άραγε υπάρχει ελπίδα???

Πολύ όμορφη και η δική σου ιστοριούλα, Ακάλια. Και αξιέπαινο που εστίασες σε ένα καντυκό χαρακτήρα που κανένας δεν συμπαθεί γιατί έτσι τον δημιούργησε η Μιζούκι. Αλλά ποιος ξέρει αν θα μπορούσε κάποτε και η Ελίζα να αλλάξει. Ίσως όπως η στρίγγλα του έργου του Σαίξπηρ, αν βρισκόταν ο κατάλληλος Πετρούκιος, ή ίσως απλώς το θαύμα των Χριστουγέννων όπως το περιγράφεις. Ακόμη και ο Εμπενίζερ Σκρουτζ άλλαξε παραμονή Χριστουγέννων κι έγινε άλλος άνθρωπος. Μπορεί και η Ελίζα να μην ήταν καταδικασμένη ισόβια σε μια απέραντη μοναξιά λόγω του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς της, και να υπήρχε και κάποια ελπίδα και γι' αυτήν για κάτι καλύτερο. Στο κάτω-κάτω, ανήκει κι αυτή στο ανθρώπινο είδος.

Σπόιλερ:

Τι εγώ νικήτρια πω πω!merry Christmas βεβαια δεν είχα κανενός είδους ανταγωνισμό να τα λέμε και αυτά ΧΑ ΧΑ.

Άκαλια, ωραίο ναι , ελπίδα για την Ελίζα ποιος ξέρει; Ίσως μου άρεσε που θα πάει στην εκκλησία

Kαλές γιορτές και από εμένα!!
Μου άρεσε πολύ η ιστορία με την Ελίζα. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι η Ελίζα θα μπορούσε να αλλάξει. Όπως και ο Νηλ. Οπότε μου αρέσει που βρίσκω εδώ μια παρόμοια ιστορία.
Μου αρέσει πολύ.
Όμως μου αρέσει πολύ και το γράμμα της Κάντυ στην Άννυ. Κι έχω την αίσθηση ότι δεν του φαίνεται αλλά είναι πρωτόρτπη ιδέα. Η Κάντυ δεν μιλάει ποτέ για τα προσωπικά της. Δεν ζητά βοήθεια από κανέναν. Και περισσότερο δεν ζητά βοήθεια από την Άννυ. Νομίζω ότι το λογικό όπως την ξέρουμε είναι να ζητήσει βοήθεια από την Πάττυ. Αυτό το γράμμα στην Άννυ είναι κάπως ανατρεπτικό.
Δυσκολεύομαι να ψηφίσω σήμερα. Μου αρέσουν και οι δύο ιστορίες.
Θα αφήσω την ψήφο μου για λίγο αργότερα αν μου επιτρέπεται να το κάνω.
Είπατε ότι δεν υπήρχαν πολλές υποψηφιότητες και ίσως να περιμένατε και την δική μου.
Δεν βαρέθηκα να γράψω ούτε στερούμε έμπνευσης.
Απλώς μπέρδεψα τις ημερομηνίες.
Νόμιζα ότι είχα περιθώριο μέχρι την παραμονή της πρωτοχρονιάς και όχι την παραμονή των χριστουγέννων.
Δεν πειράζει όμως. Μπορώ να γράψω ιστορίες εκτός διαγωνισμού καινούριες ή να συνεχίσω τις υπάρχουσες. Ή να συνεχίσω τα διάφορα θέματα που γράφω ή να απαντήσω στα δικά σας.
Καλές μας γιορτές!!

Μάγια μου, δεν υπάρχει κάτι για να ψηφίσεις...  

Τόσο η Δέσποινα, όσο και η Αριάδνη μας, θα παραλάβουν τα δωράκια τους για τις ιστορίες που ανέβασαν και για τον κόπο που έκαναν, μέσα στις γιορτές, να ασχοληθούν με τη δική μου παλαβομάρα.

Ο διαγωνισμός γινόταν μέχρι τώρα για να περάσουμε όμορφα... ούτε να πονοκεφαλιάσουμε για να σκεφτούμε κάτι, ούτε να νιώσουμε υποχρεωμένοι να συμμετάσχουμε.
Αβίαστα, αβάδιστα, ανέξοδα...   έτσι, για το καλό της νέας χρονιάς!

Όμως, διαπιστώνω ότι πρόκειται για ένα καντο_θεσμό του φορουμακίου μας που έφθινε τα τελευταία χρόνια και εφέτος σχεδόν τερματίστηκε. Ήταν η τελευταία χρονιά...   δεν έχω καμία διάθεση να ξοδεύομαι προκαταβολικά και τελικά να μην υπάρχει συμμετοχή...  

Εννοείται ότι όποιος θέλει / επιθυμεί / γουστάρει / έχει έμπνευση που θέλει να τη μοιραστεί μαζί μας αυτή την όμορφη εποχή - γιατί έτσι τη νιώθω - του χρόνου μπορεί να το κάνει στο αντίστοιχο νημάτιο.

Σε ευχαριστώ πολύ Άλντε μου!!
Κι ωστόσο νομίζω ότι με το τέλος του covid όλα θα γίνουν κάπως καλύτερα!!
Και μέσα σε όλα και το φόρουμ και οι διαγωνισμοί του και τα όλα του!!

Άνλτε πρόσεξε να βρεις μια μέρα που να μην έχει συνωστισμό στα ταχυδρομεία γιατί γίνεται ο Κάκος χαμός και φυσικά ο κορονοιος παραφυλαει.

Αριάδνη και Ακάλια,

ζητώ την κατανόησή σας για την καθυστέρηση αποστολής του δώρου σας

(έτσι και αλλιώς, είναι ολ σήζον και όχι χριστουγεννιάτικο )

λόγω πηξίματος στην εργασία   .

Πιστεύω, όμως, ότι αν όχι την Παρασκευή, τότε κάπου μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα σας το έχω ταχυδρομήσει.

Φιλιά πολλά!

Ενώ εμείς βλέπεις είμαστε συνεπέστατες....

Κατ'αρχήν να πω κάτι γιατί έχω στεναχωρηθεί πολύ με την ιστορία... προσωπικά, νόμιζα ότι προθεσμία είναι η πρωτοχρονιά και όχι τα Χριστούγεννα. Ξέρω το αλτσχάιμερ έχει χτυπήσει την πόρτα εδώ και καιρό.

Δεύτερον, θα έγραφα κάτι ανεξαρτήτως διαγωνισμού και δώρου. Απλώς νιώθω ότι έχουμε εξαντλήσει όλα τα θέματα και δεν μου έχει έρθει κάτι πρωτότυπο στο μυαλό, αυτό είναι το θέμα μου.
Το να γράψω άλλο ένα στόρυ με Κάντυ και Τέρρυ ή με Κάντυ και Άλμπερτ μου φαίνεται αναμενόμενο, τα ίδια και τα ίδια.. Να πιάσουμε τα ερωτικά τρίγωνα θα χαλάσει την ιστορία της Κάντυ και δεν είναι ο σκοπός αυτός.

Ίσως αν είχαμε κάποιες λέξεις κλειδιά, που να μας βοηθούσαν να σκεφτούμε μια περιπέτεια με τους υπάρχοντες ήρωες σεβόμενοι την προσωπικότητα και το χαρακτήρα τους, θα βοηθούσε για το μέλλον.

Εννοείται ότι δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύεσαι και ειλικρινά νιώθω πολύ άσχημα γι'αυτό.

Καλά να είμαστε και θα ξανακάνουμε, ας μη πω την λέξη διαγωνισμός, ας πω την λέξη "δραστηριότητες" πιο πολύ για εμάς, για κάτι πρωτότυπο που θα μας κάνει να περάσουμε δημιουργικά κάποιες μέρες...

Χμμμ μου ήρθε μια φλασιά... η ιστορία της Κάντυ σε ποια εποχή χρονολογείται??? Πέφτει κοντά στο μικρό σπίτι στο λιβάδι????

akaliakoukou έγραψε:

...

Χμμμ μου ήρθε μια φλασιά... η ιστορία της Κάντυ σε ποια εποχή χρονολογείται??? Πέφτει κοντά στο μικρό σπίτι στο λιβάδι????

Ηλικιακά, ο Άλμπερτ θα μπορούσε να είναι παιδί του Αλμάντζο και της Λώρα αν και ο Τζωρτζ θα κόλλαγε περισσότερο...

Νομίζω ότι η σειρά καλύπτει τα χρόνια από τα μέσα του 1870 έως τα μέσα 1880... κάπου εκεί τέλος πάντων.

Η Κάντυ γεννήθηκε στα τέλη του 1890... αν η Λώρα ήταν μάνα της θα είχαν μια διαφορά 32-33 ετών

Alde καθυστέρησε το γιατί η ομικρον θεριζειιι